မြန်ဆန် မှန်ကန် ဆရာထန်
ရေးသားသူ – Naw Naw
🏵️ အပိုင်း (၁) 🏵️
(အတွေးပင်လယ်ပြာမှ ကူးယူသည်။)
ယင်းမာမာသင်း ( ခေါ် ) သက်တန့် ။ နာမည်ရခါစ မော်ဒယ်လေး။ သက်တန့်ဆိုတဲ့ နာမည်နဲ့ မြန်မာမော်ဒယ်လောကမှာ ယင်းမာမာသင်း နာမည်ရလာတာနဲ့ အနောက်က လိုက်ဖန်တဲ့ ဘဲတွေ တပုံကြီး ပေါ်လာသည် ။ ယင်းမာမာသင်း မော်ဒယ် မဖြစ်ခင်က အထကမှာ အတူတူတက်ခဲ့တဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ ကြိုက်သလိုလို ဖြစ်ခဲ့ဖူးသည် ။ အီစီကလီ အဆင့်ဘဲ ဖြစ်သည် ။ ရည်းစားလည်း မဟုတ် ။
မော်ဒယ် ဖြစ်ချင်လို့ ကြိုးစား ကြံစည်နေတဲ့ အချိန် ရပ်ကွက်ထဲမှာ လူသိများနေတဲ့ သင်္ဘောသားကြီး တစ်ယောက်နဲ့ တွေ့ကြသည် ။ ဒီ သင်္ဘောသားကြီးက ယင်းမာမာသင်းထက် အသက် အများကြီး ကြီးသည် ။ ဦးလေးအရွယ် ဘကြီး အရွယ်ကြီး ။ ဘဲကြီးက ငွေပေါသည် ။
ယင်းမာမာသင်းသည် စပွန်စာ လိုနေတဲ့ အချိန် ။ မိဘအသိုင်းအဝိုင်းက ယင်းမာမာသင်း မော်ဒယ်တစ်ယောက် ဖြစ်လာဖို့ မပံ့ပိုးနိုင်တော့ ပံ့ပိုးမယ့် တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ယင်းမာမာသင်း ငံ့လင့်နေတဲ့ကာလမှာ ဒီပရာဒိုကားစီးတဲ့ ဦးတလုပ်ကြီးက ဇလည်းရှိတယ်… ဓနလည်း ရှိတယ်လေ ။ ယင်းမာမာသင်းကို ဦးတလုပ်ကြီးက စောင်မကြည့်ရှုတော့တာဘဲ ။ စောင်ကို မပြီး ကြည့်ရှုတာ ။ တစ်ဦးလိုတာနဲ့ တစ်ဦးရှိနေတာကို လဲလှယ်တဲ့ ဘာတာစစ်စတန် လို့ ခေါ်တဲ့ အလဲအလှယ် သဘောတရားက ဟိုးရှေးဦး ကမ္ဘာ အချိန်ထဲက ရှိခဲ့တာ မဟုတ်လား ။
ယင်းမာမာသင်း လိုတာကို ဦးတလုပ်ကြီးက ကူညီ… ဦးတလုပ်ကြီး လိုတာလေးတွေကိုလည်း ယင်းမာမာသင်းက ဖြည့်ဆည်းပေး.. ကဲ ဘယ်လောက် အဆင်ပြေလိုက်သလဲ ။ လူပျိုကြီးလည်းဖြစ် သင်္ဘောသားကြီးလည်း ဖြစ်တဲ့ ဦးတလုပ်ကြီးက ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးကို မက်မောမိတော့ ရှိတာတွေ ပုံအောသည် ။ ယင်းမာမာသင်းကလည်း သူ့ကို ကျေးဇူးဆပ်သည် ။ ရပ်ကွက်ထဲကတော့ အမျိုးမျိုး ပြောကြတာပေါ့။ မုန့်ပေါင်းကျွေးလိုက်သည်.. အမေပေးခဲ့တဲ့ လယ်တကွက်နဲ့ လုပ်စားသွားသည်.. စသဖြင့်ပေါ့ ။
ယင်းမာမာသင်းလည်း ဦးတလုပ်ကြီးရဲ့ စပွန်ဆာနဲ့ မော်ဒယ်တစ်ယောက် ဖြစ်လာသည် ။ ဦးတလုပ်ကြီးလည်း ဘယ်သူမှ မစားသေးတဲ့ အစားအစာတွေကို ဦးဦးဖျားဖျား စားလိုက်ရသည် ။ နှစ်ဦးနှစ်ဖက် ရောင်းသူဝယ်သူ အသံတူပြီး အိုကေမှာ စိုပြေသည် ။ ဘာလိုသေးလဲ ။
ဦးတလုပ်ကြီး…. လျော့ပါးသွားတဲ့ စီးပွားကို ပင်လယ်ထဲ ပြန်ထွက်ပြီး ဖြည့်တင်းဖို့ လုပ်သည် ။ ယင်းမာမာသင်းလည်း သူမရှိတဲ့အချိန် နာမည်တက်လာသည် ။ လူသိများလာသည် ။ အဲဒီအချိန်က ခရိုနီလို့ သူတွေ ခေါ်ဝေါ်ကြတဲ့ ခေတ်သစ်ပေါ်ပင် ဘောစိတွေက သက်တန့်ဆိုတဲ့ ယင်းမာမာသင်းကို သတိထားမိသွားကြသည် ။ အရင်တုန်းက ရပ်ကွက်ထဲက အသက်ကြီးကြီး ဘကြီးဦးလေး အရွယ် သင်္ဘောသားကြီးကို အထင်ကြီးခဲ့တဲ့ ယင်းမာမာသင်းသည် အခုတော့ ခရိုနီပေါက်စ လူငယ်ဘောစိလေးတွေကို တွေ့သွားပြီ ။
သက်တန့်ဆိုတဲ့ ဖြူဆွတ်ဆွတ် ပိန်သွယ်သွယ် မော်ဒယ်ဂဲလ်လေးကို ရေရေလည်လည် လိုက်နေတဲ့ သူဌေးကလေးက စိုးစံဆက် ။ စိုးစံဆက်သည် သက်တန့်ကို စွဲလန်းသွားတော့ သက်တန့်ကို လိုချင်လာသည် ။ သက်တန့်အကြောင်းကို စုံစမ်းသည် ။ သက်တန့်နောက်ကို တကောက်ကောက် လိုက်သည် ။ သက်တန့်ကို ရဖို့ နည်းမျိုးစုံနဲ့ ချဉ်းကပ်သည် ။ သက်တန့်ကလည်း စိုးစံဆက်ကို သဘောကျသည် ။ တခြားစီဘဲလေ ။
ဦးတလုပ်ကြီးက ပရာဒိုကို ကောင်းထားစီးတာ ။ စိုးစံဆက်က ပရာဒိုကားကို သူ့ဘော်ဒီဂတ်တွေ စီးဖို့ဘဲ သုံးတာ ။ သူက တန်ဖိုးမြင့်လွန်းတဲ့ အနောက်ဥရောပက နာမည်ကြီး ကားတွေကို စီးသည် ။ ချမ်းသာတာကလည်း သူများတွေ ချမ်းသာတယ် ဆိုတာ အလကား..။ သူက ဘီလျံနာ ကျိကျိတက် ။
ခက်နေတာက ယင်းမာမာသင်းက သင်္ဘောသားကြီးနဲ့ တန်းလန်းကြီးဆိုတော့ ခက်နေသည် ။ သင်္ဘောသားကြီးကလည်း ပင်လယ်ထဲမှာ ကုန်းရုန်းရှာနေသည် ။ သူပြန်လာတဲ့အခါ ယင်းမာမာသင်းနဲ့ မင်္ဂလာဆောင်မည်လို့ ပြောသွားသည် ။ ရောက်ရာ ဆိပ်ကမ်းတွေကလည်း ဖုန်းဆက်တတ်သည် ။သင်္ဘောသားကြီးကို ဘယ်လို ခွာထုတ် ဖြုတ်ထုတ်မလဲ ။ စိုးစံဆက်ကိုလည်း ယင်းမာမာသင်း ကြိုက်နေသည် ။
စိုးစံဆက်က ယင်းမာမာသင်းကို အဖိုးတန် လက်ဆောင်တွေ ပေးပြီး ခင်မင်ပါရစေ ဆိုပြီး ချဉ်းကပ်သည် ။ ယင်းမာမာသင်းကလည်း စိုးစံဆက်လို လူကိုမှ လက်မခံရင် မိုက်မဲရာကျမှာပေါ့ ။ စိုးစံဆက်က သူက သက်တန့် ( သို့မဟုတ် ) ယင်းမာမာသင်းကို ဗီဒီယို မင်းသမီး ဖြစ်အောင် လုပ်ပေးမည်လို့ ကမ်းလှမ်းလာသည် ။ ယင်းမာမာသင်း မညင်းနိုင် ။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် စိုးစံဆက်ကို တွဲလိုက်သည် ။ သို့ပေမယ့် ကြားက မနာလိုသူ ပေါ်လာသည် ။
ယင်းမာမာသင်းသည် သင်္ဘောသားကြီးနဲ့ ညိပြီးသား.. ညိနေဆဲ….. ဆိုတာကို စိုးစံဆက်ကို ချွန်တွန်းလုပ်လိုက်သည် ။ စိုးစံဆက်က ထုတ်မေးတဲ့အခါ ယင်းမာမာသင်းလည်း ခင်မင်တဲ့ မိတ်ဆွေပါလို့ ဖြေလိုက်သည် ။ ဒါပေမယ့် စိုးစံဆက်က အထင်လွဲပြီး ယင်းမာမာသင်းကို စိတ်ဆိုးသွားသည် ။ နောက်ဆုတ်ထွက်သွားသည် ။ ယင်းမာမာသင်း စိုးစံဆက်ကို လက်လွတ်မခံနိုင်ဘူး ။ အရူးတပိုင်း မစားနိုင် မအိပ်နိုင်တွေ ဖြစ်ရသည် ။
ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ.. ကိုစိုး… ယင်းမာမာသင်းဆီကို ပြန်လာအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ။ တငိုငိုဖြစ်နေတဲ့ ယင်းမာမာသင်းကို မိုးခက်ဆိုတဲ့ သူငယ်ချင်း မော်ဒယ်မတစ်ယောက်က အကြံပေးသည် ။ သူ့မှာ ဆရာကောင်းတစ်ယောက် ရှိသည် ။ ယတြာ သိပ်ကောင်းသည် ။ သူကူညီနိုင်သည်လို့ ပြောသည် ။ ယင်းမာမာသင်းလည်း
“ အဲဒီဆရာနာမည်က ဘာတဲ့လဲဟင်…”
လို့ သူငယ်ချင်းကို မေးလိုက်သည် ။ သူငယ်ချင်းက
“ သူ့နာမည်က ဆရာထန် တဲ့”
လို့ ဖြေသည် ။
“ ဒီဆရာက သက်တန့်ဖြစ်နေသလို ဇာတ်လမ်းတွေကို အများကြီး ကူညီနေတာကို မိုးခက် တွေ့ဖူးခဲ့လို့ သူ့ဆီကိုသွားဖို့ အကြံပေးတာပါ…။ မိုးခက်ကိုယ်တိုင်လည်း ဆရာထန်ရဲ့ အကူအညီကို ယူခဲ့ဖူးတယ် သက်တန့်….။ တစ်ခုတော့ ရှိတယ်.. သူ့ကို အားကိုး အကူအညီတောင်းရင် သူ လုပ်ခိုင်းတာကို ငြင်းလို့မရဘူး…..။ သူကူညီတာတွေက တကယ့်ကို ထူးထူးခြားခြားရှိတော့ အောင်မြင်တော့ သူ ဘာခိုင်းခိုင်း လူတွေက လုပ်ကြတယ် သက်တန့်….။ မိုးခက်တုန်းကဆိုရင် သူလုပ်ခိုင်းတာတွေက တကယ့်ကို ရင်တုန်စရာ ကြက်သီးထစရာတွေ.. ဒါပေမယ့် မိုးခက်လည်း အကုန်လုပ်ပစ်လိုက်တာ… တစ်ပတ်အတွင်း မိုးခက် ဖြစ်ချင်တာတွေ အကုန် ဖြစ်လာရတယ်….။ ဒီဆရာထန်ကတော့ တကယ့်ကို စွမ်းတဲ့ ဆရာပါဘဲ….”
“ သက်တန့် စိတ်ဝင်စားသွားပြီ မိုးခက်…..။ သက်တန့် ကိုစိုးကို တအားစွဲလန်းနေမိတယ်ကွာ..။ ကိုစိုးနဲ့ ပေါင်းဖက်ချင်တယ်..။ ဟိုလူကြီးနဲ့လည်း ပြတ်ချင်တယ်….။ အဲ့ဒီ ဆရာထန်က လုပ်ပေးနိုင်မယ် ထင်လားဟင်…..”
“ လုပ်ပေးနိုင်တာပေါ့။ မိုးခက်တုန်းကလည်း မိုးခက်နဲ့ ကွဲနေတဲ့ ချစ်သူနဲ့ ပြန်ပေါင်းဖက်ရအောင် ဆရာထန်က လုပ်ပေးခဲ့တာ…”
“ ဒါဆိုရင် သက်တန့် .. ဆရာထန်နဲ့ သွားတွေ့ချင်တယ်….။ မိုးခက် ကူညီနိုင်မလားဟင်…..”
“ အင်း.. ဆရာက တွေ့ချင်တဲ့လူတွေ များတယ်.. သက်တန့်..။ ကြိုတင် ဘွတ်ကင် လုပ်ရတယ်….။ မပူနဲ့ မိုးခက် လုပ်ပေးမယ်….။ တစ်ခုဘဲ မိုးခက် စောစောက ပြောသလို ဆရာထန်ကို ယုံယုံကြည်ကြည်နဲ့ သူလုပ်ခိုင်းတာကို လုပ်ဖို့တော့ အရေးကြီးတယ်….”
“ သူ..သူ….သူက ဘာတွေ လုပ်ခိုင်းတာလဲဟင်.. မိုးခက်…”
“ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်ကတော့ လုပ်ခိုင်းတာခြင်း ဘယ်တူပါ့မလဲ သက်တန့်ရယ်..။ နောက်တစ်ခု ရှိတာက ဆရာထန်က သူနဲ့ တွေ့ဆုံပြီး ကြံစည် လုပ်ကိုင်တာတွေကို နှုတ်လုံစေချင်တယ်…။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ပြန်မပြောပြပါဘူးလို့ ဂတိပေး သစ္စာဆိုရတယ်…..။ ဒါကြောင့် မိုးခက်လည်း သက်တန့်ကို အသေးစိတ် မပြောပြနိုင်ဘူးကွာ…”
“ အိုကေ….ရတယ်..ရတယ်..။ ဆရာထန်နဲ့ တွေ့ဖို့သာ ကြိုးစားပေးပါကွာ.. မိုးခက်….”
“ စိတ်ချ သက်တန့် ..။ မိုးခက်… လုပ်ပေးမယ်….”
မိုးခက်က ဆရာထန်နဲ့ တွေ့ဖို့ ဖုန်းဆက်ပြီး ရက်ချိန်းယူပေးသည် ။ မိုးခက်က ဆရာနဲ့ တွေ့ဖူးထားလို့ ဆရာက မိုးခက်မျက်နှာနဲ့ အမြန်ဆုံးတွေ့ဖို့ ရက်ချိန်းပေးသည် ။ ယင်းမာမာသင်း ( ခေါ် ) သက်တန့်သည် ရင်တွင်းက အပူတွေ များနေတာကို မိုးခက်ပြောတဲ့ ဆရာထန်က ငြိမ်းသတ်ပေးနိုင်လိမ့်မယ်လို့ မျှော်လင့်နေသည် ။
ဖိုတိုရှု ( စာအုပ်မျက်နှာဖုံး ပုံအတွက် ဓါတ်ပုံရိုက်ခြင်း ) ကို သွားဖို့ ရှိတာကို သတိရတာနဲ့ ယင်းမာမာသင်းသည် စိတ်ညစ်နေပေမယ့် ထိုင်နေလို့တော့ ဘာမှဖြစ်မလာဘူး ဆိုပြီး ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်လိုက်ရင်း ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အကုန်လုံးကို တစ်ခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ပိန်သွယ်သွယ် မော်ဒယ်မလေးပေမယ့် ယင်းမာမာသင်းရဲ့ ချိုဗူးတွေက မသေးလှ ။ လုံးတင်းကော့နေသည် ။နို့သီးလေးတွေက စူထွက်နေသည် ။ စိတ်လာတိုင်း ဆွဲဆွဲချေနေလို့လား ။ စပွန်ဆာ ဦးတလုပ်ကြီး စို့လွန်းလို့လားတော့ မသိဘူး ။
ခါးသေးသေးလေးနဲ့ တင်လုံးလုံးလေးကလည်း ဖြူစင်ဝင်းဖန့်နေသည် ။ ပေါင်တန်သွယ်သွယ် ဖြူဖြူတွေကလည်း မီနီစကပ်တိုတိုလေးနဲ့ လှမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်တွေကို ရင်တုန်စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ဖြစ်လွန်းစေသည် ။ ဒီပေါင်တန်တွေက သွယ်လွန်းတာကြောင့် ပေါင်ဂွဆုံက မိန်းမအင်္ဂါက ပိုကြီးမို့နေသည်လို့ ထင်ရသည် ။ မို့ဖေါင်းတဲ့ မိန်းမအင်္ဂါကြီးသည် နှုတ်ခမ်းသား နီညိုညိုလေး နှစ်ဖတ်နဲ့ တအားလှလွန်းနေသည်လို့ ရဖူးတဲ့ ဦးတလုပ်ကြီးက ချီးမွမ်းဖူးသည် ။ အမွှေးရှင်းထားလို့ ပြောင်ဖွေး ရှင်းသန့်နေသည် ။
ရေချိုးနေရင်း စိုးစံဆက်ကို ယင်းမာမာသင်း သတိရ လွမ်းနေသည် ။
ချစ်တယ်ကွာ… ချစ်တယ်… ချစ်တယ်…. ကိုစိုးကို အသဲနင့်အောင် ချစ်နေတယ်ကွာ……..။
———————————
သန့်သန့်ဝေ။
အစိုးရ ရုံးတစ်ရုံးက ဝန်ထမ်း ။
သန့်သန့်ဝေသည် နှစ်လုံးထီကြောင့် ငွေကြေး အခက်အခဲ တွေ့နေသည် ။ ပေါက်နိုးနိုးနဲ့ ဖိထိုးနေတာ တခါမှ မပေါက်ဘူး ။ တစ်လမ်းထဲနေ မဝင်းအေးက နှစ်လုံးထီနံပါတ် ပေးနိုင်တဲ့ ဆရာတစ်ယောက်ရှိသည် သွားချင်ရင် လိုက်ပို့ပေးမည်လို့ ပြောသည် ။ မဝင်းအေး ပြောတာကတော့ သူပေးတဲ့ နံပါတ်ကို ထိုးတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် ပေါက်သွားသည်တဲ့ ။ သန့်သန့်ဝေက မဝင်းအေးကို မေးလိုက်သည် ။
“ ဆရာနာမည်က ဘာတဲ့လဲဟင်….”
“ ဆရာထန်…..တဲ့ ”
—————————————–
နွယ်သာကီ
ဗိုလ်မှူးထက်မင်းရဲ့ ဇနီး ။
နွယ်သာကီသည် ယောကျ်ားတစ်ယောက် ရာထူးမတက်ဘဲ ကြန့်ကြာနေတာကို မကျေနပ်ဘူး ။ ဘယ်လိုနည်းနဲ့ သူ ရာထူးတက်အောင် လုပ်ရမလဲဆိုတာကို ရှာဖွေနေတဲ့လူ ။ တနေ့ ကျောင်းသားဟောင်း ဆရာကန်တော့ပွဲမှာ သူငယ်ချင်းဟောင်းတွေ ပြန်ဆုံတဲ့အချိန် အရပ်ဖက်မှာ ညွှန်မှူးရာထူးနဲ့ လုပ်နေတဲ့ ကိုထက်မင်းနဲ့ တပတ်စဉ်ထဲ ကျောင်းဆင်းခဲ့တဲ့ ဗိုလ်မှူးမျိုးမော်မော်ရဲ့မိန်းမ ကျော့ကေခိုင်နဲ့ ဆုံကြတော့ ကျော့ကေခိုင်က သူ့ယောကျ်ား ညွှန်ချုပ်ဖြစ်သွားပြီလို့ ပြောပြသည် ။ နွယ်သာကီလည်း ကျော့ကေခိုင်ကို
“ ယူ့ယောကျ်ားက ဆရာဟောင်းတွေ ပြန်ကြည့်ပေးတယ် ထင်တယ်နော်..”
လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ ကျော့ကေခိုင်က
“ မဟုတ်ဖူး..နွယ်သာကီ…။ ကိုယ့်ယောကျ်ား ကိုမျိုးက တုံးတယ် အတယ်…။ ဘာဆရာသမားမှ သူ့ကို ထောက်ခံပေးတာ မရှိဘူး….။ ကျော့ ကြိုးစားတာ……။ ကျော့ ဆရာကောင်းတစ်ယောက် တွေ့ထားတယ်..။ သူ လုပ်ပေးတာ။ ကိုမျိုး တခါထဲ မမျှော်လင့်ထားဘဲ …. ရာထူးတက်သွားတာ…”
လို့ ပြောပြသည် ။ နွယ်သာကီလည်း တအား အံ့သြသွားသည် ။
“ ဟင်..ဘယ်လိုဆရာလဲ…. ဘိုးတော်လို ဆရာလား….”
“ အင်း…. အတိအကျတော့ မပြောတတ်ဘူး…။ အကြားအမြင်ပေါက်တဲ့…… တရားကျင့်တဲ့ ဆရာပေါ့…။ သူ လုပ်ပေးတာ…..”
“ ဟယ်…. နွယ် စိတ်ဝင်စားသွားပြီ…။ အိမ်က ယောကျ်ားလည်း မေဂျာဖြစ်တာ ကြာပြီ ….။ အခုထိ ရာထူးက မတက်သေးဘူး…. ကျော့ရယ်….။ ကဲ… ပြောပြပါဦး…… ဆရာ့နာမည်က ဘယ်သူတဲ့လဲ…..”
“ ဆရာ့နာမည်က ဆရာထန်…..တဲ့….”
ဆရာထန်ရဲ့ နောက်ကြောင်းကို ဘယ်သူမှ မသိကြ ။ ဒီလောကမှာ ဆရာထန်ရဲ့အကြောင်းကို သိတဲ့လူ ဆိုလို့ သူ့ဝေယာဝစ္စတွေကို လုပ်ကိုင်ပေးနေတဲ့ သူ့တပည့်ကြီး ဦးကင်းဆိုတဲ့ လူကြီးဘဲ ရှိလိမ့်မည် ။ ဆရာထန်နဲ့ ဦးကင်းဆိုတဲ့ သူ့နောက်လိုက်ကြီးသည် နေသာတဲ့ နွေနေ့လည်ခင်းတစ်ခုမှာ အခု သူ့ယာယီစခန်း ဖွင့်ထားတဲ့ မြို့ပြင် ဆင်ခြေဖုံး ရပ်ကွက်တစ်ခုက ခြံကြီးရှေ့ကို ရောက်လာခဲ့တော့ ဒီခြံပိုင်ရှင် အဖိုးကြီးက ယောဂီဝတ်တွေဖြစ်လို့ တရားအားထုတ်တဲ့ လူတွေ ဖြစ်မည်လို့ ထင်မိလိုက်သည် ။ ထိုင်ပါဦး.. ရေအေးအေး တစ်ခွက်လောက် သောက်ပါဦးလို့ ဂါဝရ ပြုလိုက်သည် ။
ဆရာထန်နဲ့ ဦးကင်းတို့က ရေသောက်ပြီး သူတို့ကို နားခွင့်ပြုတဲ့ ခြံပိုင်ရှင် အဖိုးကြီးကို ကျေးဇူးတင် စကား ပြောကြပြီး အဖိုးကြီးရဲ့ လက်ကို ကြည့်ခွင့်ပြုပါလို့ တောင်းပြီး အဖိုးကြီးကို လက္ခဏာဗေဒင် တွက်ချက်ပေးသည် ။ အဖိုးကြီးက ဆရာထန် ဟောပြောတာတွေကို မှန်လွန်းလို့ အရမ်းအံ့သြ သွားပြီး သူ့အိမ်နားနီးခြင်းတွေနဲ့ ဆွေမျိုးမိသားစုတွေကို ဟောခိုင်းသည် ။ သူ့အိမ်မှာလည်း တည်းခိုဖို့ ခွင့်ပေးသည် ။
ဆရာထန် ဟောပေးတဲ့ လူတွေ အကုန်လုံးက မှန်လွန်းသည်လို့ ပြောကြတာတွေက ချက်ချင်း သတင်းပြန့်သွားခဲ့သည် ။ ဆရာထန်နဲ့ ဦးကင်းတို့ကို သူ့ခြံထဲမှာဘဲ စခန်းချစေပြီး လူတွေကို လက်ခံဟောပြောခိုင်းလိုက်သည် ။
—————————————
ဦးကင်း …။
ဆရာထန်ရဲ့ နောက်လိုက်ကြီး ။
ဦးကင်းသည် အရပ် လေးပေတောင် မပြည့်တဲ့ လူပုလေး တစ်ယောက် ဖြစ်သည် ..။ ဆရာထန် သွားလေရာကို လိုက်တဲ့ တပည့်ကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်သည် ။ အညိုရောင် ယောဂီရောင် ဆင်တူ ဝတ်စုံကို ဝတ်ထားပြီး လည်ပင်းမှာ စိပ်ပုတီးကြီး ဆွဲထားသော ဦးကင်းသည် ဆရာထန်ဆီကို လာကြတဲ့ ဧည့်သည်တွေနဲ့ ဆရာထန်ကို ဆက်သွယ်ပေးတဲ့ ဆက်သား တစ်ယောက်လို့လည်း ဆိုနိုင်သည် ။ သူ့ငယ်နာမည်က ပီကင်း …။
———————————————-
ဆရာထန် ။
သူ့နာမည် အရင်းက လှိုင်းထန် ။ ဦးမန်းထန်ရဲ့သား ။ မျက်လှည့်ဆရာကြီး ဦးမန်းထန် ။ ဟိုတချိန်တုန်းက ကျိုက်ထိုမြို့မှာ မျက်လှည့်ဆရာကြီး ဦးမန်းထန် ဆိုရင် မသိသူ ရှားသည် ။ လမ်းဘေး မျက်လှည့်ဝိုင်းကနေ တရှိန်ထိုး နာမည်ကြီးလာတဲ့ လူကြီး ။ ဒုံချပ် ဒုံချပ်နဲ့ အသံပေးပြီး ဈေးထောင့်လမ်းဆုံလမ်းခွမှာ လူခေါ်နေတဲ့ မျက်လှည့်ဆရာ ဦးမန်းထန်ကို ကျိုက်ထိုမြို့သူမြို့သားတွေ တွေ့ဖူးကြသည် ။ ဆံပင်ရှည်ရှည် မုတ်ဆိတ်မွေးရှည်ရှည်နဲ့ ဂျပန်ရုပ်ရှင်ကားတွေထဲက ဆာမူရိုင်း ဓါးသမားကြီးလို ပုံစံကြီးနဲ့မို့ ထူးခြားနေသည် ။ သူ့တပည့်ကလည်း ဂင်တိုတို ဂတုံးကြီး ။ အရပ်က ပုပုလေး ။
ဦးမန်းထန်သည် လမ်းဘေးမှာ ပြသပေမယ့် သူ စပြပြီဆိုရင် သူ့ပညာစွမ်းက ကောင်းလွန်းလို့ အံ့သြစရာ ပြကွက်တွေက လူတွေ ဟာကနဲ ဟယ်ကနဲ အသံတွေ ထွက်ရအောင်ကို ကောင်းလွန်းသည် ။ ဦးမန်းထန်မှာ ပီကင်းဆိုတဲ့ တပည့်တစ်ယောက် ရှိသည် ။ ပီကင်းသည် လူစဉ်မမှီတဲ့ လူပုလေးတစ်ယောက် ဖြစ်ပေမယ့် အားကိုးရသည် ။ ဦးမန်းထန် မျက်လှည့်ပြနေတဲ့အချိန် သူက ဦးထုပ်လေးနဲ့ ပိုက်ဆံလိုက်ခံသည် ။
“ တခါမှ မမြင်ဖူးတာတွေ တွေ့ရမယ်….။ မြေလျှိုးမိုးပျံတာတွေ မြင်ရမယ်…..။ ဆရာကြီးက အနားယူတော့မယ်.. ကြည့်ထားကြ.. ကြည့်ထားကြ…..”
လို့ ပီကင်းရဲ့ ပါးစပ်က တတွတ်တွတ်နဲ့ ရွတ်ဆိုနေတတ်သည် ။ လူတွေက ပြကွက်တွေ လှည့်ကွက်တွေကို ကြိုက်ကြလို့ ပီကင်းရဲ့ ဦးထုပ်ထဲကို ပိုက်ဆံတွေ ထည့်ကြသည် ။ ရန်ကုန်မြို့ကို ဆရာတပည့် မျက်လှည့်သွားပြသည် ။ ရပ်ကွက်တွေကို လှည့်ပြီး မျက်လှည့်လိုက်ပြသည် ။ ရန်ကုန်မြို့မှာ ရောက်နေတဲ့အချိန် ပီကင်းသည် ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ သူ့ဆရာအတွက် လိုအပ်တာတွေကို ကူညီသည် ။ စကားမပြောလို့ လူတွေက ပီကင်းကို ဆွံ့အနေသည်လို့ ထင်ကြသည် ။
တကယ်တော့ ပီကင်းသည် အရမ်း စကားပြောတတ်သည် ။ လည်လိုက်တာကလည်း လျစ်နေသည် ။ မွှတ်နေသည် ။ ဆရာဆီမှာ တပည့်ခံနေခဲ့တာ ကြာပြီဆိုတော့ ပီကင်းသည် မျက်လှည့်ပညာကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် တတ်နေပြီ ။ သို့ပေမယ့် တခါမှ လူရှေ့သူရှေ့မှာ သူ မျက်လှည့်တတ်ကြောင်းကို မပြသခဲ့ ။ ပီကင်းရဲ့အလုပ်က မျက်လှည့်ပြတဲ့ အချိန်မှာ ဆရာဦးမန်းထန်ကို ကူညီရုံတစ်ခုထဲ မဟုတ်ဘူး ။ ဦးမန်းထန်ရဲ့ သားကလေး လှိုင်းထန်ကို ထိန်းရသည် ။ လှိုင်းထန်လေးရဲ့ အမေ.. ဦးမန်းထန်ရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်ခင်ဖွေးက လှိုင်းထန် လေးနှစ်သား အရွယ်မှာ ဆုံးသွားခဲ့တော့ ပီကင်းက ကလေးထိန်း တာဝန်ကို ယူရသည် ။
လှိုင်းထန်လေးသည် အဖေရော ကလေးထိန်း ပီကင်းကရော မျက်လှည့်အတတ်ကို သူမတူအောင် ကျွမ်းကျင်ကြတဲ့အတွက် သူတို့နဲ့ ကြီးပြင်းခဲ့တဲ့ လှိုင်းထန်သည် ငယ်ငယ်ထဲက မျက်လှည့်ပညာရပ်တွေကို ကောင်းကောင်း တတ်ကျွမ်းခဲ့ပေသည် ။ ဦးမန်းထန်ကြီး နေမကောင်းဖြစ်တဲ့အချိန်မှာ ပီကင်းသည် အစွမ်းကုန်ပြုစုသလို စုဆောင်းထားတဲ့ ငွေလေးနဲ့ ဆေးခန်းကို ပြသည် ။ သို့ပေမယ့် ဆေးဘိုးဝါးခ ကြီးမားတာကြောင့် ပီကင်းသည် ငွေအခက်အခဲကို ကြုံရပြီး လှိုင်းထန်လေးကို အဖေကြီးနဲ့ အိမ်မှာ ထားခဲ့ပြီး မျက်လှည့်ထွက်ပြရသည် ။ ဦးမန်းထန်ကြီးလောက် ဝင်ငွေမရပေမယ့် စားဖို့သောက်ဖို့တော့ ရသည် ။ ငွေများများရဖို့ လိုင်းပြောင်းလုပ်မှ ဖြစ်မည်လို့ ပီကင်း ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။
သူ့ကို ဦးမန်းထန်ရဲ့ အစ်ကိုကြီးက ငယ်ငယ်ထဲက သင်ပေးခဲ့တဲ့ ဗေဒင်လဏ္ခာ ပညာတွေကို လက်တွေ့ အသုံးချတော့သည် ။ ပီကင်းသည် အစ်ကိုကြီး ဦးကျန်းထန် သင်ပေးခဲ့တဲ့အထဲ လူကဲခတ်ပညာ နာမည်နဲ့ မွေးရက်ကို ကြည့်ပြီး ဟောကိန်းထုတ်တာတွေကို ရောပြွန်းအသုံးချပြီး ဟောပြောတဲ့အတွက် အောင်မြင်မှုတွေ ရသင့်သလောက် ရပေမယ့် ပီကင်းသည် လူစဉ်မမှီတဲ့ လူပုလေးတစ်ယောက် ဖြစ်တာကြောင့် လူတွေရဲ့ အထင်ကြီးလေးစားမှုကို မရဘဲ အောင်မြင်သင့်သလောက် မအောင်မြင်ခဲ့ ။
လှိုင်းထန်လေးက ငယ်နေသေးသည် ။ သူ့ရုပ်ရည်နဲ့ ဆိုရင် ဒီအလုပ်ကို ကောင်းကောင်းလုပ်စားလို့ ရသည်လို့ ပီကင်း တွေးမိလိုက်သည် ။
—————————————
“ သက်တန့် ”
အဖြူရောင်ဝတ်စုံနဲ့ လူကြီးက သက်တန့်ရဲ့ နာမည်ကို ခေါ်လိုက်လို့ သက်တန့် ထိုင်နေရာကနေ ထသွားလိုက်သည် ။
“ ဆရာနဲ့ ဝင်တွေ့လို့ ရပါပြီ …”
သက်တန့်လည်း အစိမ်းရောင်အဝတ်စနဲ့ ကာထားတဲ့ အခန်းထဲကို ဝင်သွားလိုက်တဲ့အခါ ကျောပေးကာ ထိုင်နေတဲ့ သစ်ခေါက်ရောင် ဆင်တူဝတ်ထားတဲ့ လူတစ်ယောက်ရဲ့ နောက်ကျောပိုင်းကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
ဒါ…ဒါ…..ဒါ…ဆရာထန် …ဘဲ ထင်သည် ။ တဂျောက်ဂျောက်နဲ့ ပုတီးစိတ်နေတာပါလား…….။တရားထိုင်တဲ့ပုံစံ တင်ပလင်ခွေထိုင်နေတဲ့ ဆရာထန်သည် ကျောခိုင်းထားဆဲ ။
“ သက်တန့်….ငယ်နာမည် မိပုံ့…..နော်…..”
သက်တန့်သည် တွေ့ဖို့ စာရင်းပေးစဉ်ကလည်း ငယ်နာမည်ကို မပြောခဲ့ဘဲနဲ့ သိနေတဲ့ ဆရာထန်ကို စစချင်း ဖြုန်သွားရသည် ။
“ ထိုင်ပါ …. ဘာသိချင်သလဲ.. ဘာဖြစ်စေချင်လဲ… ဘာလုပ်ပေးစေချင်လဲ… ပြော….”
သက်တန့် ဖျာပေါ်မှာ ထိုင်ချလိုက်တဲ့အချိန် ဆရာထန်က မေးလိုက်သည် ။
“ ကျမ..ကျမ…..ချစ်သူ…ချစ်သူနဲ့…..”
“ ဪ…… နှစ်ယောက် မြင်နေတယ်…။ ဘယ်တစ်ယောက်နဲ့ ဆုံချင်တာလဲ…။ စလုံးဆလိမ်တွေပါတဲ့ နာမည်နဲ့ ချစ်သူလား… ရေကြောင်းသွားလာတဲ့အလုပ်နဲ့ ချစ်သူလား…..”
ဆရာထန်ရဲ့ မေးခွန်းတွေက ဒက်ထိဖြစ်နေလို့ သက်တန့် တအားအံ့သြသွားသည် ။ ဪ… ဒါကြောင့်လည်း ဒီဆရာက နာမည်ကြီးတာကိုး …။
“ ဟို..အဲ…..စလုံးဆလိမ်ပါတဲ့ နာမည်နဲ့ပါ ဆရာ….”
“ ဟုတ်ပြီ.. ဖြစ်ဖို့ လမ်းတွေ တွေ့နေပါတယ်….။ အဲ.. လွယ်လွယ်နဲ့တော့ ဖြစ်မလာဘူး..။ အနှောက်အယှက်တွေ အဖုအထစ်တွေ ရှိနေတယ်…..။ အသက်ကြီးကြီး… ရေအလုပ်နဲ့ လုပ်စားတဲ့ လူက ကြားခံနေတယ်….”
“ ဟုတ်…. ဆရာ…. ဘယ်…. ဘယ်လို လုပ်ရမလဲဟင်…..”
“ လုပ်လို့ ရပါတယ်.. အခက်အခဲလေးတွေတော့ ရှိနေတယ်….”
“ ဟုတ်…လုပ်ပေးပါ ဆရာ…..။ ဘာ… ဘာလုပ်ရမလဲဟင်….”
“ ဆရာ လုပ်ပေးနိုင်ပါတယ်..။ တစ်ခုဘဲ.. ဒီဟာ လုပ်တာကို ဘယ်သူ့ကိုမှ အသိပေးလို့ မရဘူး….။ ဆေးစီရင်တာတွေက သိပ်သည်းလှို့ဝှက်ဖို့ လိုတယ်…”
“ စိတ်ချပါ ဆရာ..။ ကျမ ဘယ်သူ့ကိုမှ မသိစေပါဘူး …”
“ ပထမဆုံး… ဆရာ့ကို ပြောပြဖို့က အသက်ကြီးကြီး ချစ်သူနဲ့ ဘယ်နှစ်ကြိမ် ကာမစပ်ယှက်ခဲ့တယ်ဆိုတာ အတိအကျ ပြောပြဖို့ လိုလိမ့်မယ်…။ နောက်ပြီး ရှေ့အင်္ဂါတစ်ခုထဲကို စပ်ယှက်ခဲ့သလား… နောက်အင်္ဂါကိုပါ စပ်ယှက်ခဲ့သလား ဆိုတာကိုလည်း ပြောပြဖို့ လိုအပ်တယ်…..”
သက်တန့်လည်း ဆရာထန် မေးလိုက်တဲ့ မေးခွန်းတွေကြောင့် မျက်နှာလေး နီမြန်းသွားရသည် ။ ဖြေဖို့ ရှက်နေလို့ ပါးစပ်က မထွက်ဘဲ ကြာနေသည် ။
“ ကဲ….. နောက်လူတွေ တန်းစီစောင့်နေတာ အားနာစရာကွယ်…”
“ ဆောရီးပါ ဆရာ…။ ဖြေ….. ဖြေပါ့မယ်…..။ အဲ့အသက်ကြီးကြီးနဲ့ အကြိမ် ၂၀ တိတိ တွေ့ခဲ့ပါတယ်…..။ ဟို.. ဟို… ရှေ့ရော နောက်ရော ဆက်ဆံဖူးးပါတယ်….”
“ ဟုတ်ပြီ…. ပါးစပ်နဲ့ရော ဖြေဖျောက်ပေးဖူးသလား…..”
သက်တန့်လည်း ခေါင်းလေးငုံ့ထားရက်နဲ့
“ ဟုတ်…..ဆရာ….”
လို့ ဖြေလိုက်ပါသည် ။
“ ဆရာ လုပ်ပေးတာကို သဘောတူလား..။ တူရင် တစ်ပတ်အတွင်း ထူးခြားလာလိမ့်မယ်….။ အသက်ကြီးကြီးနဲ့လည်း လုံး၀ပြတ်သွားအောင် လုပ်ပေးမယ်….။ ဆေးစီရင်ရမယ်….။ ယုံရင် လုပ်.. မယုံရင်တော့ မလုပ်နဲ့…”
“ တူ..တူပါတယ်…..ဆရာ…..”
“ ဆေးစီရင်တာက ဆရာ လုပ်ခိုင်းတာတွေကို လုပ်ရမယ်….။ နောက်တော့ ငွေလည်း နည်းနည်းကုန်မယ်….”
“ ဟုတ်.. လုပ်ပါ့မယ်…. ဆရာ..။ ငွေလည်း ကုန်ပါစေ…. ကျမ ချစ်သူနဲ့ ပေါင်းရဖို့ဘဲ အဓိကပါ…..”
“ ကောင်းပြီလေ . . ဒါဆို.. ရှေ့ကိုတိုးခဲ့….”
သက်တန့်လည်း ရင်တွေ တအားခုန်လျက် ရှေ့ကို တိုးသွားလိုက်သည် ။
“ ရော့ ဒီဆေးပုလင်းထဲက ဆေးရည်ကို မင်းရဲ့ ရင်သားတွေနဲ့ အင်္ဂါစပ်မှာ နာရီဝက် ကြိုတင် သုတ်လိမ်းပြီး ဆရာနဲ့ လာတွေ့ချည်..။ တွေ့ရမယ့်နေရာကတော့… ဆရာ့အပြင်က လက်ထောက် တပည့်ကြီးဆီမှာ လိပ်စာတောင်းယူလိုက်….။ တွေ့ရမယ့်ရက်ကတော့ မနက်ဖြန်ည ကိုးနာရီတိတိ …”
“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ…..”
သက်တန့်လည်း ဆရာကို နှုတ်ဆက်ပြီး အပြင်က ဆရာ့တပည့်လူကြီးဆီက လိပ်စာကို တောင်းယူလိုက်ပြီး ပြန်ခဲ့လိုက်သည် ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မိုးခက်ကို ပြောပြတဲ့အခါ မိုးခက်က
“ ဒို့တုန်းကလည်း အဲလိုဘဲ..။ သူခိုင်းတာကို မရှက်မကြောက် လုပ်လိုက်ရတယ်..။ တကယ်ဘဲ ကိုယ်လိုချင်တာတွေ ဖြစ်လာတယ်… သက်တန့်…”
လို့ ပြောပြသည် ။
“ သူက ဒို့အကြောင်းတွေကို သိနေတာ တကယ်အံ့သြစရာဘဲ မိုးခက်ရယ်….။ တကယ်စွမ်းတဲ့ဆရာ.. အကြားအမြင် တကယ်ရနေတာ သေချာတယ်…..”
လို့ သက်တန့် ချီးမွမ်းမိသည် ။ မနက်ဖြန် ဆရာထန်နဲ့ တွေ့ရမည် ။ ချိန်းတာကိုက ညကိုးနာရီဆိုတော့ ဆရာထန်နဲ့ အစီအမံတွေ လုပ်ရတာက ဘယ်လောက်ကြာမည် မသိ ။ သက်တန့်လည်း မိုးခက်ကို ဆရာထန်နဲ့ တွေ့ရတာ ဘယ်လောက်ကြာမယ် ထင်လဲလို့ မေးကြည့်တော့ မိုးစက်က ပြုံးစိစိနဲ့
“ မနက်မိုးလင်းကြမှ ပြန်ဖြစ်မယ်လို့ဘဲ တွက်ထားလိုက်ပေါ့…”
လို့ ပြန်ဖြေသည် ။ မိုးစက်နဲ့အတူ အဆောင်ခန်း ငှားနေလို့ သက်တန့် လွတ်လပ်သည် ။ မိသားစုနဲ့နေရင် ဘယ်သွားတယ် ဘယ်လောက်ကြာမယ်ဆိုတာ ပြောပြနေရတယ်လေ ။ အခုတော့ မနက်မိုးလင်းမှ ပြန်လာလို့လည်း ရသည် ။ တခါတလေ ဓါတ်ပုံရိုက်ရင်လည်း ညလုံးပေါက်တတ်သည် ။ အခု မိုးစက်နဲ့ သက်တန့်တို့ကို ကြော်ငြာရိုက်တဲ့ ဓါတ်ပုံဆရာက တအားဘူးတဲ့ လူကြီး ။ သူရိုက်လိုက်ရင် တကယ့် ဆက်ဆီပုံတွေ ။ ဖင်တွေကို အသားပေးလွန်းသည် ။ ကော့ပြတာ ကုန်းပြတာတွေ လုပ်ရသည် ။ ပိုက်ဆံတအားပေးတော့လည်း မငြင်းနိုင်ဘူး ။ ကိုယ်တုံးလုံးမဟုတ်ရင် ပြီးတာဘဲ ဆိုပြီး လုပ်ကြရတာ ။ အဝတ်အစားတွေ လဲတဲ့အခါ သီးသန့်အခန်းရယ်လို့လည်း မရှိဘူး ။ ဒီ ဓါတ်ပုံဆရာနဲ့ မီးထိုးသမားတွေ အရှေ့မှာဘဲ လဲကြရသည် ။ သူတို့ရဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေက တဏှာခိုးတွေ ဝေနေကြတာကိုတော့ သက်တန့်တို့ မိုးစက်တို့ လျစ်လျူရှုထားကြရသည် ။ တပ်မက်တဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေနဲ့ စိတ်တွေနဲ့ အစွမ်းကုန် ပြစ်မှားနေကြတာ ။
ဆရာထန်နဲ့က ဘာတွေ ဘယ်လို အစီအမံတွေ လုပ်ရမလဲဆိုတာ မသိတော့ ပေါင်ကြား ဂျိုင်းကြားက အမွှေးတွေ အကုန်ကို ရိပ်ရှင်းသွားဖို့ ဒီညနေကတည်းက လုပ်သည် ။ သွားခါနီးမှာလည်း ရေကောင်းကောင်း ချိုးသွားမည်လို့ ရည်ရွယ်ထားသည် ။
အဆောင်စောင့် အန်တီကြီးက ဖုန်းဆက်လာသည် ။ ဧည့်သည်တစ်ယောက် လာသည် တဲ့ ။ ဦးတလုပ်ကြီး…. တဲ့ ။ ဟယ်…. သူ ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်တာလဲ မသိဘူး ။ ဆရာထန်နဲ့တွေ့ပြီး သူနဲ့ ဝေးကွာဖို့ ကင်းရှင်းပြတ်သားဖို့ လုပ်ဖို့ ကြံနေတုန်းမှာဘဲ သူက ရုတ်တရက်ကြီး ပြန်ရောက်လာသည် ။
“ မိုးခက်ရေ.. ဆရာထန်ဆီတောင် မသွားရသေးဘူး.. ဟိုလူကြီး ပြန်ရောက်လာတယ်….။ အခု အောက်မှာ ရောက်နေတယ်ကွာ..။ စိတ်ညစ်တာဘဲဟယ်…..”
လို့ မိုးခက်ကို ပြေးပြောမိသည် ။ မိုးခက်က
“ အလိုက်အထိုက် ဆက်ဆံလိုက်ပေါ့ သက်တန့်ရယ်…။ မနက်ဖြန်ညဆို ဆရာထန်နဲ့ တွေ့ရတော့မှာဘဲ..။ ဆရာထန်က နဝင်းရိုက်တာတို့ ယတြာချေတာတို့ လုပ်ပေးလိုက်တာနဲ့ ယူ့လိုရာ ဆန္ဒတွေ အကုန်လုံး ဖြစ်လာတော့မှာပါ ..။ အလိမ္မာသုံးပြီး ဘဲကြီးကို နှစ်သိမ့်လိုက်ပေါ့….”
လို့ အကြံပေးသည် ။ ဆံပင်ဖီး မိတ်ကပ် နည်းနည်း ပြင်ပြီး ဧည့်သည်တွေ့တဲ့ ဧည့်ခန်းကို သက်တန့် ဆင်းသွားလိုက်တော့ ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ ကြိုစောင့်နေတဲ့ ဦးတလုပ်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
“ အို..ဦး..တော်တော် ပိန်ကျသွားပါလား……”
ချီးကျူး မြှောက်ပင့်ပေးလိုက်သည် ။ ဦးတလုပ်ကြီး တအား ကျေနပ်သွားသည် ။
“ ဟီး.. တကယ်လား..။ သက်တန့်.. ပြောမှပြောပါ့မလားလို့ ဟီးဟီး……။ ဟုတ်တယ်… ဦးက သင်္ဘောပေါ်မှာ အလုပ်လုပ်ရုံတင်မကဘူး.. ဝိတ်မတယ်… ကြိုးခုန်တယ်….. သက်တန့်လေး အတွက်ပေါ့…။ ကဲ ဒီမှာ ကြည့်ပါဦး.. သက်တန့်အတွက် ဦး ဝယ်လာတာ…. ထိုင်ဝမ်က … ဟောင်ကောင်က…. အစုံဘဲ…..။ ယူအက်စ်အေက ချော့ကလက်အကောင်းစားတွေလည်း ပါတယ်…..။ တစ်နေရာရာသွားပြီးလက်ဆောင်တွေ သက်တန့် ဖောက်ကြည့်ပါလား…”
လို့ ပြောလိုက်ရင်း ဦးတလုပ်ကြီးက ယူလာတဲ့ အထုပ်တွေကို ပြသည် ။ သက်တန့်လည်း လိုချင်စိတ်တွေ တအားများသွားသည် ။ ဘာတွေပါလိမ့် ..။ ကိုယ်ကလည်း မော်ဒယ်အလုပ်ကို လုပ်နေတဲ့သူဆိုတော့ ဆန်းပြားတဲ့ အဝတ်အထည် ဖိနပ် အသုံးအဆောင်တွေကို မက်မောသည်လေ ။
“ ကဲ သွားကြမလား…..သက်တန့်….”
သက်တန့် “ အင်း…” ဆိုပြီး ခေါင်းငြှိမ့်လိုက်မိသည် ။ ဦးတလုပ်ကြီး ပြုံးသွားသည် ။
“ ခဏ.. အဝတ်သွားလဲလိုက်ဦးမယ်…..”
“ အိုး.. မလိုအပ်ပါဘူး.. သက်တန့်က လှပြီးသား…..။ ဒီအတိုင်းလည်း တအား ကြည့်ကောင်းနေတာဘဲ…”
ဦးတလုပ်ကြီးက အပေါ်ထပ်အခန်းကို ပြန်တက်ပြီးမှ စိတ်ပြောင်းသွားမှာကို စိုးရိမ်ပုံရသည် ။ အတင်းခေါ်တာနဲ့ သူနဲ့ ပါသွားရသည် ။ ဦးတလုပ်ကြီးရဲ့ ပရာဒိုကားကြီးပေါ်မှာ သက်တန့် လိုက်ပါသွားနေရင်း..
“ ငါ မှားသွားပြန်ပြီလား..”
လို့ တွေးလိုက်မိသည် ။ ဒီလူကြီးကို မလွန်ဆန်မိပြန်ဘူး….။ စိုးစံဆက် သိသွားရင်တော့ သက်တန့်ကို ပိုပြီး ရွံမုန်းသွားမှာဘဲ ။ ဦးတလုပ်ကြီးရဲ့ ပုံအောတဲ့ ရက်ရောစွာ ပေးကမ်းတာတွေက သက်တန့်ကို သူ့အနောက်ကို လိုက်ပါသွားစေပါသည် ။
ထုံးစံအတိုင်း ဦးတလုပ်ကြီးသည် သက်တန့်ကို တွေ့နေကြ ၁၈ လမ်းထိပ်က ခြောက်ထပ်တိုက် အပေါ်ဆုံးထပ် အခန်းလေးကို ခေါ်သွားလိုက်သည် ။ ဒီအခန်းက ဦးတလုပ်ကြီးရဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်း ဦးချိုကြီးနေတဲ့ တိုက်ခန်းပါ ။ လူပျိုကြီး ဦးချိုကြီးသည် သူကိုယ်တိုင်က မိန်းမလိုက်စားသူကြီး ဖြစ်သလို သူ့ငယ်သူငယ်ချင်း ဦးတလုပ်ကြီးကို အခန်းငှားလေ့ရှိသည် ။ ဦးတလုပ်ကြီးက နိုင်ငံခြားက ပြန်လာတဲ့အခါ ဦးချိုကြီးအတွက် အကောင်းစား အရက်တွေ အဝတ်အထည်တွေ ယူလာပေးတတ်သည် ။ အခုလည်း သက်တန့်နဲ့ ဦးတလုပ်ကြီးတို့ ရောက်သွားတဲ့အချိန်မှာ ဦးချိူကြီး မရှိနေဘူး ။ ဦးတလုပ်ကြီးကို သော့ပေးပြီး ရှောင်ပေးသွားတာ ဖြစ်မည် ။
လူပျိုကြီးသည် အသန့်ကြိုက်သည် ။ သူ့တိုက်ခန်းသည် အမိုက်စား အမြဲဖြစ်နေသည် ။ ဦးတလုပ်ကြီးက ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားမှန်း သိသာသည် ။ စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုက စားစရာတွေက စားပွဲပေါ်မှာ အဆင်သင့် ရှိနေသည် ။
သက်တန့်က
“ ဦး.. သက်တန့် သိပ်အကြာကြီး မနေနိုင်ဘူးနော်..။ လုပ်စရာတွေ ရှိသေးတယ်..”
လို့ ကြိုတင် ပြောထားလိုက်သည် ။ ဦးတလုပ်ကြီးက ရယ်သည် ။
“ သက်တန့်ရယ်…. ဖြည်းဖြည်းပေါ့..။ ဦးက ပင်လယ်ထဲမှာ ပင်ပန်းဆင်းရဲခံပြီး ငွေရှာနေခဲ့ရတာ..။ အခု သက်တန့်လေးနဲ့ ပြန်တွေ့တဲ့အချိန်မှာ အေးအေးဆေးဆေး ပျော်ကြရအောင်ပါကွာ..။ သက်တန့်ကို ပေးစရာတွေ တပုံကြီး ပါလာတယ်….။ တစ်ခုပြီး တစ်ခု ပြပါရစေဦး……”
လို့ ပြောသည် ။ တကယ်လည်း ဦးတလုပ်ကြီးသည် သက်တန့်အတွက် အဖိုးတန် အဝတ်အစားတွေ လက်ကိုင်အိတ်တွေ ရေမွှေးတွေ စုံနေအောင် ဝယ်လာပေးသည် ။ ကျေးဇူးရှင်ကြီးကို သက်တန့်က တစ်ခုခုနဲ့ ကျေးဇူးဆပ်ရမှာ သေချာနေသည် ။ အင်း.. သန်းခေါင်ထက် ညဉ့်မနက်တော့ပါဘူးလေ.. သက်တန့်လည်း ဦးတလုပ်ကြီး လိုချင်တာတွေကို နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ပေးအပ်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါသည် ။
“ သက်တန့်…. ဦးတို့ ရေအတူတူ ချိုးကြရအောင်……။ မှတ်မိလား….. ဦးနဲ့ သက်တန့်….. မော်လမြိုင်ကို သွားလည်တုန်းက သက်တန့်နဲ့ဦး ရေအတူတူ ချိုးခဲ့ကြတာ…”
သက်တန့်သည် မနှစ်မြို့တဲ့ အရိပ်အရောင်တွေ သူ့မျက်နှာမှာ ပေါ်မသွားအောင် သတိထားပြီး ဟန်ဆောင်အပြုံးလေး ပြုံးလိုက်ရင်း နောက်ဆုံးအနေနဲ့ “ မချစ်သော်လည်း အောင့်ကာနမ်း ” လိုက်ဦးမည်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။
“ ချွတ်လေ…. အဝတ်တွေ..။ ဦးတို့နှစ်ယောက် ကမ္ဘာဦးအစက အာဒံနဲ့ ဧ၀ လူသားမောင်နှံတွေလို မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ရေချိုးကြမယ်….. ဟားဟားဟား……”
ဦးတလုပ်ကြီးရဲ့ ပါးဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို ကြည့်ပြီး သက်တန့် စိတ်ပျက်နေသည် ။ သူ့လို ဝတုတ်ပြဲကြီးကို ကိုယ်တုံးလုံး မမြင်ချင်ဘူး ။ စာမလိပ် စိတ်မလာ …။ ဒါပေမယ့် ဦးတလုပ်ကြီးက လတ်တလော ငွေတွင်းကြီးမို့ ဘိုင်ပြတ်နေတဲ့ သက်တန့်တစ်ယောက် သူ့ကို မလွန်ဆန်နိုင်ဘူး။ ရေချိုးခန်းထဲကို သူနဲ့ အဝတ်မဲ့ကိုယ်တွေနဲ့ ဝင်လိုက်ရသည် ။
“ လှလိုက်တာ သက်တန့်ရယ်…။ သက်တန့်ကို ရဖို့ အတွက်ဆိုရင် ကိုယ့်စည်းစိမ်တွေ ပြုတ်သွားပါစေ.. ကိုယ်မမှုဘူးကွာ……”
ဦးတလုပ်ကြီးရဲ့ ပါးစပ်က နံပုတ်နေတဲ့ အနံ့ကြောင့် သက်တန့် ဖီးလ်ပျယ်သွားသည် ။ သူ့လက်ကြီးတွေက သက်တန့်ရဲ့ စနေနှစ်ခိုင်ကို ကောင်းကောင်း နယ်ဆုပ်နေပြီ ။ ရေပန်းအောက်ကို အတူတူ ပူးကပ် ဝင်ပြီး ရေချိုးရသည် ။ သူ့အတန်ကြီးက ငေါငေါကြီးကနေ မတ်မတ်ကြီး ဖြစ်လာသည် ။ ဝက်အူချောင်း အတုတ်စားကြီးနဲ့တူတဲ့ သူ့လီးတန်ကြီးနဲ့ အလိုးခံရတော့မယ်ဆိုတာ သိနေတော့ သက်တန့်လည်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာသည် ။
“ ဦးကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေး…..”
အရေးထဲ ကလေးဆိုးကြီး လုပ်နေပြန်သည် ။ ဆပ်ပြာနဲ့ သူ့တကိုယ်လုံးကို သေသေချာချာ ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်သည် ။ ဒစ်လုံးကားကြီးနဲ့ လီးကြီးကို ပွတ်တိုက်ပေးတာကိုတော့ သူအကြိုက်ဆုံး…။
“ စုပ်..စုပ်ပေးကွာ……”
“ ဦးရယ်…. အဲဒါက ကုတင်ပေါ်ရောက်မှနော်…။ ဆပ်ပြာတွေ စင်အောင် လုပ်လိုက်ပါဦး…..”
“ သက်တန့်ရဲ့ အစုပ်အယက်လေးတွေကို ပင်လယ်ထဲမှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့အချိန် ဦးက တအားလွမ်းနေခဲ့တာဘဲ သိလား…..”
“ ဦး သက်တန့်ပုံကို ကြည့်ပြီး ကွင်းထုလိုက်ပေါ့ ဦးရဲ့…..”
သက်တန့်နဲ့ သူ ရေချိုးအပြီး အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ကြီးဆီကို မျက်နှာသုတ်ပုဝါတွေ ကိုယ်မှာပတ်ထားရင်း သွားလိုက်ကြသည် ။
“ ပျော်လိုက်တာ သက်တန့်ရယ်…….”
သူ့လီးကြီးကို သက်တန့် စုပ်ပေးရပြီ ။ သူက လူကောင်ကြီးသလို လီးကလည်း ကြီးသည် ။ အစပိုင်းမှာ သက်တန့်စုပ်ပေးတာကို ငြိမ်ငြိမ်လေး ခံပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာ ရွပိုးထိုးလာပြီး သက်တန့် စုပ်ပေးနေတဲ့အချိန် ကော့ကော့ထိုးလာသည် ။ သက်တန့်က လျှာလေးနဲ့ ကလိပေးလိုက်တော့ ဘဲကြီး တအားထိသွားပုံရသည် ။ အိုးအားအူးနဲ့ ဖင်တကြွကြွဖြစ်ပြီး သက်တန့်ပါးစပ်ထဲကို အတင်းကြီး ထိုးညှောင့်တော့သည် ။ သူ သက်တန့်ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးသွားမှာကိုတော့ စိတ်ပူသည် ။ တော်ပါသေးသည် ။ သူ အကြာကြီးတော့ ညှောင့်မနေဘူး ။ သက်တန့်ပါးစပ်ထဲက လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သက်တန့်ကို ပက်လက်အိပ် ပေါင်ဖြဲခိုင်းပြီး တက်လိုးသည် ။
အစပိုင်းက သူ့ကို မသတီ မကြည်ဖြူပေမယ့် သူ တကယ်တမ်း လိုးတော့လည်း သက်တန့် စိတ်ပါလာသည်။ သူ့ကို ကော့ပင့်ပေးမိသည် ။ သက်တန့် သူ့ကို တအားလိုးဖို့လည်း တောင်းခံမိသည် ။ မြန်မြန်လိုးပေးဖို့လည်း တောင်းဆိုမိသည် ။ သူက လူဝကြီး တစ်ယောက်လို့ ထင်ရပေမယ့် ခါးအားသန်သန်နဲ့ တကယ်လိုးနိုင်တဲ့ လူကြီး ။ သက်တန့် အကြိမ်ကြိမ်ပြီးအောင် လိုးပေးနိုင်တဲ့ အလိုးသမားကြီးလို့ သက်တန့် သိလိုက်သည် ။
ဦးတလုပ်ကြီးနဲ့ လိုးဖြစ်သွားပြန်သည် ။ ဆရာထန်နဲ့ တွေ့ရင်တော့ ယတြာတွေ သေချာလုပ်ခိုင်းရမည် ။ စိုးစံဆက်နဲ့ ပေါင်းဖက်နိုင်ဖို့အတွက် သက်တန့်အနေနဲ့ ဆရာထန် ဘာဘဲခိုင်းခိုင်း လုပ်ပေးဖို့ အဆင်သင့်ပါဘဲ ။
ပီကင်း တဖြစ်လည်း ဦးကင်းသည် လှိုင်းထန် (သို့) ဆရာထန်ကို တခါတခါ နားမလည်နိုင်ဘူး ။ သူတို့သည် စီးပွားရှာနေတာလား… မိန်းမ လိုက်စားနေတာလားလို့ သူ့ကို မေးခဲ့ဖူးသည် ။ လှိုင်းထန်ရဲ့ လုပ်ရပ်တွေကြောင့် သူသည် လှိုင်းထန်ကို ဒီလမ်းကြောင်းပေါ်ကို တင်ပေးခဲ့တဲ့လူ ။ လူကဲခတ်ပညာ ဗေဒင်ပညာ နက္ခ္ခတ်ပညာတွေကို သင်ပေးရုံမက သမထထိုင်ခိုင်းသည် ။ စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင်ကျင့်ခိုင်းသည် ။ တချို့နေရာတွေမှာ သူတို့ ငယ်ငယ်ထဲက ကျွမ်းခဲ့တဲ့ မျက်လှည့် လက်လှည့်ပညာရပ်တွေကို ထည့်သွင်းသုံးဖို့လည်း သင်ပြပေးသည် ။ သူ့ရဲ့ သင်ပြမှုတွေနဲ့ လှိုင်းထန်သည် “ ဆရာထန် ” ဖြစ်လာခဲ့တာ ။ နောက်ပိုင်းမှာကြတော့ လှိုင်းထန်က ဆရာသခင် ဖြစ်လာပြီး သူက ဦးကင်း ဆိုတဲ့ တပည့် နောက်လိုက်ကြီး ဖြစ်သွားသည် ။ ဦးကင်းထက် သူက ပိုသာသွားသည် ။
ရုပ်ရည်လည်း ရှိတာမို့ မိန်းမတွေက လှိုင်းထန် ပြောတာဆို ယုံကြသည် ။ လှိုင်းထန် ဘာလုပ်လုပ် ဖြစ်တဲ့ အခြေအနေကို ရောက်လာသည် ။ ငယ်ငယ်ထဲက မိန်းမကြိုက်တဲ့ လှိုင်းထန်က သူ့ဆီကို ချဉ်းကပ်လာတဲ့ မိန်းမတွေကို အလွတ်မပေးခဲ့ ။ အစပိုင်းမှာ မရဲတရဲ စမ်းကြည့်တဲ့အဆင့်ဘဲ ရှိသည် ။ သူလုပ်သမျှ မိန်းမတွေက မငြင်းဘဲ သူ့ကို ပုံအပ်ထိုးအပ်ကြတော့ လှိုင်းထန်သည် ငွေရဖို့ တစ်ခုထဲအတွက် မဟုတ်တော့ဘဲ မိန်းမတွေကို သူ့စိတ်ကြိုက် ပျော်ပါးဖို့အတွက် ဒီအလုပ်ကိုလုပ်နေတဲ့ သဘော ဖြစ်လာသည် ။
ဆရာထန်သည် မိန်းမတွေအတွက်ဘဲ သီးသန့် ဟောပြောတဲ့ ဆရာလိုလို ဖြစ်လာသည် ။ ယောကျ်ားတွေကို ဟောပြော ဆေးစီရင်ပေးတာက ခပ်နည်းနည်း ဘဲ ။ တခါတရံ လှိုင်းထန်သည် အလျှံအပယ် စားသုံးနေရလို့ လက်တောင် မအား ။ သူ မကြိုက်တဲ့ ပုံမလာတဲ့ မိန်းမတွေကို ဦးကင်းက ဆေးစီရင်ပေးလိမ့်မည်ဆိုပြီး သူ့ဆီကို လွှဲပြောင်းပေးတတ်သည် ။ သူတို့သည် သစ်ခေါက်ရောင်ဝတ်စုံတွေ ဝတ်လိုက်၊ အဖြူရောင်ဝတ်စုံတွေ ဝတ်လိုက်၊ လည်ပင်းမှာ ပုတီးကိုယ်စီဆွဲလို့ တတိုင်းပြည်လုံးအနှံ့ လိုက်လုပ်စားနေခဲ့တာ နှစ်အတော်ကြာပြီ ။
လှိုင်းထန်သည် သူ့ တရားစခန်းလို့ သတ်မှတ်ထားတဲ့ အခန်းထဲမှာ မကြာခင် လာတွေ့မယ့် သက်တန့် ဆိုတဲ့ မော်ဒယ်ကောင်မလေးကို ဆေးစီရင်ပေးဖို့ ကြိုတင်ပြင်ဆင်နေသည် ။ လိင်အားတိုးဆေးပြားကို ကြိုသောက်လိုက်ပြီး သူ့ဖွားဖက်တော် လက်နက်ကြီးကို မုံညင်းဆီနဲ့ ကျကျနန သုတ်လိမ်း ပွတ်သပ်ပေးနေတာ ဖြစ်သည် ။ သူ့စိတ်ကြိုက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် စပ်ယှက်နိုင်အောင် လူသူမရှိတဲ့ ခြံဝင်းကြီးထဲမှာ ညအချိန် ချိန်းဆိုထားသည် ။
မကြာခင်ဘဲ တက္ကစီကားတစ်စီးသည် ခြံအပေါက်ဝမှာ ထိုးဆိုက်လာသည် ။ ကားအနောက်ခန်းက မိန်းမပျိုလေး ဆင်းလာနေသည်ကို ဦးကင်းက အိမ်ထဲကနေ မြင်လိုက်သည် ။
“ ဆရာထန်ရေ….လာပြီဟေ့…..”
လို့ လှမ်းအော်ပြောလိုက်သည် ။ သက်တန့် အိမ်ထဲကို ဝင်လာပြီ ။
“ ဆရာနဲ့ ချိန်းထားသလား…..”
ရှားရောင် အပေါ်အောက် ဆင်တူဝတ်ထားတဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ လက်ထောက်အဖိုးကြီးက မျက်နှာထား တည်တည်နဲ့ မေးလိုက်လို့ သက်တန့်လည်း
“ ဟုတ်ကဲ့…. ချိန်းထားပါတယ်…..။ ဆရာနဲ့ တွေ့လို့ ရပါပြီလား….”
လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ အဖိုးကြီးက
“ ရပါပြီ…အတွင်းခန်းကို ဝင်သွားလိုက်ပါ…..”
လို့ ပြောလိုက်လို့ သက်တန့်လည်း သူညွှန်ပြတဲ့ ကန့်လန့်ကာ ကာထားတဲ့ အခန်းထဲကို ဝင်သွားလိုက်ပါသည် ။ ဒီအခန်းထဲမှာ ဆရာ ရှိမနေပါ ။ သက်တန့် တွေ့လိုက်ရတာက စားပွဲတစ်လုံးပေါ်မှာ သပ်သပ်ရပ်ရပ် ခေါက်ထားတဲ့ အဖြူရောင် အဝတ်အစားတွေ ။ နံရံမှာက ဝိုင်းစက်သေသပ်တဲ့ လက်ရေးနဲ့ ရေးထားတဲ့ ညွှန်ကြားချက် တစ်ခု ။
“ အပြင်က ဝတ်လာခဲ့တဲ့ အဝတ်အစား အားလုံးကို တစ်ခုမကျန် အကုန်လုံး ချွတ်ပစ်ပြီးမှ ဒီမှာတင်ထားတဲ့ အဖြူရောင်ဝတ်စုံနဲ့ လဲလှယ် ဝတ်လိုက်ပါ…။ ပြီးက အတွင်းခန်းကို ဝင်ပါ ”
တဲ့။ သက်တန့်လည်း ညွှန်ကြားချက်အတိုင်း ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အကုန်လုံးကို တစ်ခုမကျန် အကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ စားပွဲပေါ်က အဖြူရောင် ဝတ်စုံသည် နောက်ကျောခွဲ ဝတ်ရုံတစ်ခုသာ ဖြစ်ပြီး ကြိုးစလေးနှစ်ခုနဲ့ ချည်နှောင်ရတာ ဖြစ်နေသည် ..။ ပိတ်သားသည် ပါးလွှာလွန်းတာကြောင့် အတွင်းက အစိတ်အပိုင်းတွေကို ဖောက်ထွင်းမြင်နိုင်နေလို့ သက်တန့်လည်း ရှက်သလို ခံစားလိုက်ရသည် ။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် ရင်ဆိုင်ရတော့မှာဘဲလို့ စိတ်အားတင်းလိုက်ပြီး အတွင်းခန်းကို ကန့်လန့်ကာကို ဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်သည် ။
မီးမှိန်မှိန် ထွန်းညှိထားတဲ့ အတွင်းခန်းမှာ ဆံပင်တိုတိုနဲ့ လူတစ်ယောက်သည် ဝင်လာတဲ့ သက်တန့်ကို ကျောပေးထားပြီး တင်ပလင်ခွေထိုင်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ တရားထိုင်နေသလို ပုံစံမျိုး ။ သမထထိုင်နေတာလား ။ ပုတီးစိတ်နေတာလား ။
“ ထိုင်ပါ …. နာမည်က ယင်းမာမာသင်း….နော်…”
သက်တန့်လည်း ကြမ်းပေါ်မှာ ခင်းထားတဲ့ ကော်ဇောအပေါ် ထိုင်ချလိုက်ရင်း
“ ဟုတ်ပါတယ်….ဆရာ….”
လို့ ဖြေလိုက်သည် ။
“ သက်တန့်လို့လည်း ခေါ်ကြတယ်နော်…”
“ ဟုတ်…ဆရာ…..”
“ ငယ်နာမည်က မိပုံ့လေ…..။ မင်း အမေ ပေးခဲ့တဲ့ နာမည် မဟုတ်လား…..”
“ မှန်ပါတယ်…..ဆရာ…..”
“ မင်း ဆရာ့ဆီကို လာမယ် ဆိုတာကော…. ဘာအကြောင်းနဲ့ လာတယ် ဆိုတာကိုရော ဆရာက သိနေတယ်…. ကြိုတင် သိနေတယ်ကွယ်……။ မင်းမှာ အပူတွေ များနေတယ်….. သိလား….. မိန်းကလေး……”
“ ဟုတ်……..ဆရာ…..”
“ မင်း လာရင်းအကြောင်းက လူတစ်ယောက်နဲ့ နီးစပ်ဖို့… နီးစပ်ချင်လို့… ပေါင်းစပ်ချင်လို့….. ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား…….”
“ ဟုတ်ပါတယ်…..ဆရာ……”
“ အဲ…. နောက်တစ်ခု ရှိသေးတယ်…..။ မင်းနဲ့ ကြုံဆုံနေတဲ့ လူတစ်ယောက်နဲ့ ကွဲပြတ်သွားချင်နေတယ်….။ အသစ်မြင်လို့ အဟောင်းစွန့်ချင်တဲ့သဘော….။ ဆရာက တိတိပပ ဒဲ့ဒိုးဘဲ ပြောမယ်နော်.. ဟုတ်ပလား…..”
“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ…”
“ ကွဲပြတ်ချင်နေတဲ့လူက မင်းထက် အသက်အများကြီး ကြီးတယ်….။ သူက “ ရ ” နဲ့ စတဲ့ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း အလုပ်ကို လုပ်နေတဲ့လူ …။ ရွှေပန်းတိမ်… ရဲ.. ရေကြောင်း….. စသဖြင့်….. ဟုတ်လား…..”
“ ဟုတ်..ဟုတ်ပါတယ်…..ဆရာ…..”
“ အင်း.. ဟုတ်ရမယ်လေ….. မြင်နေတယ်… ဆရာ အားလုံးကို မြင်နေတယ်…….။ မင်း ဒီလူနဲ့ နောက်ဆုံး မနေ့ကတင်ဘဲ လူချင်း နှီးနှောစပ်ယှက်တဲ့… ကာမအမှုကို ပြုခဲ့ကြတယ်….။ ဟုတ်လား မဟူတ်ဘူးလား…..”
“ ဟုတ်….ပါတယ်…..ဆရာ….”
ဆရာထန်က ဦးတလုပ်ကြီးနဲ့ ဖြစ်တာကို သိနေလို့ သက်တန့် တအား အံ့သြတုန်လှုပ်သွားပါသည် ။
“ မင်း ဖြစ်ချင်တာတွေကို ဆရာ အကုန်လုပ်ပေးမယ်…. ဖြစ်စေရမယ်…..။ ဒီလိုဖြစ်ဖို့.. မင်းဖြစ်ချင်တာတွေ ဖြစ်လာဖို့ ဆရာ ဆေးစီရင်မယ်….။ မင်းက ဆရာနဲ့အတူ ဆရာခိုင်းတာတွေကို လုပ်ရမယ်……။ ဘယ်လိုလဲ.. လုပ်မလား…..”
“ ဟုတ်……လုပ်ပါမယ်…ဆရာ……”
“ လက်တွေ့ တစ်ခု အရင်ပြမှာက…. မင်းရဲ့ များနေတဲ့ အပူတွေကို ငြှိမ်းသတ်ဖို့က အပူကို အပူနဲ့ တိုက်ရမယ်…။ ဒါမှ မင်းရဲ့အပူတွေ ပျောက်သွားမယ်…..။ မင်းကိုယ်ပေါ်က ဝတ်ရုံရှည်ကို ချွတ်လိုက်ပါ..။ မျက်လုံးတွေကို စုံမှိတ်ထား….။ ကဲ စလုပ်တော့…..”
သက်တန့်လည်း အဖြူရောင် ပိတ်ဝတ်ရုံကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားလိုက်သည် ။ သက်တန့် ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်နေပြီ ။
“ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပါ…..”
“ ဟုတ်……ဆရာ……”
“ လက်ဖြန့်…..”
သက်တန့် လက်ဖြန့်လိုက်သည် ။ လက်ထဲကို တစုံတခု ရောက်လာသည် ။ ဘာကြီးလဲ….မသိဘူး ..။
“ မင်းကို ပေးလိုက်တာက ဆေးစီမံထားတဲ့ ရွှေငှက်ပျောသီး…..။ ဒါကို မင်းရဲ့ မိန်းမကိုယ်နဲ့ ထိတွေ့လိုက်…..။ မင်း မနေ့က ကြုံခဲ့တုန်းကလို ထိတွေ့လိုက်.. သဘောပေါက်လား…..”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ…”
“ ဒီ ဆေးငှက်ပျောသီးနဲ့… မိန်းမကိုယ်ကို အလျားလိုက် ပွတ်… ဖြည်းဖြည်းချင်းပွတ်….. လက်တဖက်နဲ့ ပွတ်….။ နောက်လက်တစ်ဖက်က မင်း ရင်သားတစ်ဖက်က ရင်သီးကို ဆွဲချေပေး…..။ နားလည်တယ်နော်…”
“ ဟုတ်ကဲ့….ဆရာ…..”
သက်တန့်လည်း ဆရာထန် ခိုင်းတဲ့အတိုင်း တသွေမတိမ်း လုပ်သည် ။ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရင်း စောက်ဖုတ်ကို ငှက်ပျောသီးနဲ့ လိုင်းဆွဲ ပွတ်တိုက်ပေးနေရင်း နို့သီးလေးတစ်ဖက်ကို လက်ညှိုးနဲ့ လက်မကို သုံးပြီး ချေပွတ်ပေးလိုက်သည် ။ စိတ်တွေက တအားကို ထကြွလာသည် ။
“ ပွတ်… ပွတ်…. ဖိပွတ်ပေး….. လက်က ရင်သီးကို ချေပေး……. မကြာခင် အောင်မြင်မယ်……”
သက်တန့်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက တအား ယားလာသည် ။ ငှက်ပျောသီးကို ဆရာခိုင်းထားသလို အကွဲကြောင်းအတိုင်း အလျားလိုက် မပွတ်တော့ဘဲ ထိုးထည့်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာသည် ။
“ အနေအထား ပြောင်းမယ်…..။ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်တဲ့ ပုံစံကနေ ရှေ့ကိုကိုင်းပြီး ဒူးထောက်လိုက်မယ်….။ ဆေးစီရင်တာ အမြင့်ပိုင်းကို ရောက်လာပြီ….”
တကယ်တော့ ဆရာထန် လုပ်ခိုင်းလိုက်တဲ့ပုံစံက ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ခိုင်းလိုက်တာပါ ။ သက်တန့်လည်း ကိုယ့်ဖာသာ ဆွနေတာ တအားကြီး ထန်လာပြီး ဖင်ကလည်း ကုန်းထောင်ထားတော့ ဆရာထန့်ငှက်ပျောသီးကို စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်မိသည် ။ အရည်တွေကလည်း ထွက်လိုက်တာ ယိုစီးကျနေတာ အရမ်းပါဘဲ ။
ဒီအချိန်မှာ သက်တန့်ရဲ့ စအိုပေါက်လေးကို လက်ညှိုးတုတ်တုတ်ကြီး တစ်ချောင်းက လာထိသည် ။ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးလာသည် ။ ဟင်.. ဆရာ…. ဆရာထန်ရဲ့ လက်ညှိုးဘဲ ဖြစ်မယ်…….။
“ မင်းရဲ့ စိတ်အာရုံထဲမှာ မင်း ပေါင်းဖက်ချင်နေတဲ့ လူအသစ်ကို အာရုံပြုထား……. ပြုထား…….။ ကျမ သူနဲ့ သေတပန်သက်တဆုံး ပေါင်းသင်းရပါလိုသည် လို့ ဆုတောင်း… ဆုတောင်း……”
သက်တန့်လည်း ဆရာ တတွတ်တွတ် ပြောနေတာတွေကို လုပ်နေသည် ။ ဆုတောင်းနေသည် ။ ဒီအချိန်မှာ စအိုပေါက်ကို ပွတ်နေတဲ့ လက်ညှိုးကြီးက အထဲကို တတစ်တစ်နဲ့ ထိုးမွှေလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက် လုပ်နေသည် ။ ဒါကို သက်တန့်လည်း သဘောကျသလိုဘဲ ။ ခံလို့ကောင်းသလိုဘဲ ။
“ လိုချင်နေတဲ့လူရဲ့ ယောကျ်ားတန်ဆာကို မြင်ယောင် စိတ်ကူးကြည့်လိုက်..။ ငှက်ပျောသီးကို အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေး……။ ဖြည်းဖြည်းချင်း လုပ်…….”
ငှက်ပျောသီးသည် စောက်ဖုတ်ထဲကို စွိကနဲ စွိကနဲ ဝင်ထွက်နေပြီ ။
“ အို……အို……အာ……ဟာ…….အင်း……..”
ယားတယ်…. ယားတယ်…….. တအား ယားတယ်…….. အင်း…. အင်း… လီးအစစ်နဲ့ အလိုးခံချင်တယ်…… စိတ်ထဲက တောင့်တမိနေတာ…… အား………. ဟင်း….. တအား လိုချင်တယ်………။ သက်တန့် ဖင်ကုန်းရက်နဲ့ လီးကို တမ်းတ လိုလားမိနေချိန်မှာ လက်တစ်ဖက်က ငှက်ပျောသီးကို ဖယ်ပစ်လိုက်တာကို ခံရသည် ။ ပူနွေးတဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးတစ်ချောင်းက ငှက်ပျောသီးအစား နေရာဝင်ယူပြီး သက်တန့်စောက်ဖုတ်ထဲကို တထစ်ထစ်နဲ့ ရောက်ရှိလာသည် ။
“ အို……အင်း…..အင်း……..”
လိုချင်နေတဲ့အချိန် လီးအကောင်းစားကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးညှောင့်ပေးလာသည် ။ သက်တန့်လည်း ဖင်ကြီးတွေကို အစွမ်းကုန် ကော့ပေးပြီး ဝင်လာတဲ့ လီးကြီးရဲ့ ထိုးညှောင့်ပေးတဲ့ အထိအတွေ့ကို အရသာခံနေမိသည် ။ တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ တဆုံးထိ ဖိသွင်းတာကို ခံလိုက်ရသည် ။
“ အား……..အီး………”
ဆေးစီရင်နေသည်ဆိုလို့ မျက်လုံးတွေ အခုထိ ပိတ်ထားနေရသည် ။ အမှန်က လုံးပတ်တုတ်လှပြီး ရှည်လွန်းတဲ့ဒီလီးကြီးနဲ့ လီးပိုင်ရှင်ကို ကြည့်ချင်မြင်ချင်မိသည် ။ လိုးချက်တွေက စစချင်း ဖြည်းညှင်းသလောက် အရည်လိုက်ပြီး သွက်လာသည် ။ ဖွပ်ဖွပ်ဖွပ်…… စွိစွိ…. ဖတ်ဖတ်ဖတ်… ဖွပ်ဖွပ်….. ဆိုတဲ့ အသံတွေ မြည်လာသည် ။ တအားကောင်းလာသည် ။ ထိုးနှက်ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာသည် ။ ခါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး တအားလိုးပေးတာကို ခံနေရသည် ။
“ ကောင်းလား…..”
“ အင်း..ကောင်းတယ်….ကောင်းတယ်…..”
တအားကြုံးဆောင့်တာကြောင့် တအားအော်မိသည် ။ ကောင်းခြင်း လမ်းဆုံးကို အကြိမ်ကြိမ် တက်လှမ်းသွားရသည် ။ ကော်ဇောအပေါ် လဲကျသွားချိန် ပါးစပ်ပေါက်ကို ဒစ်ကြီး လာထိကပ်လိုက်တာ သိလိုက်လို့ ပါးစပ်ဟပေးလိုက်မိတဲ့အခါ လီးကြီး တိုးဝင်လာသည် ။
“ စုပ်..စုပ်…..တအားစုပ်ပေး…..”
သက်တန့်လည်း တအားစုပ်ပေးလိုက်တာ သိပ်မကြာလိုက်ဘဲ သုတ်ရည်တွေ တထပ်ထပ်နဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ပန်းထည့်လိုက်တာကို ခံလိုက်ရသည် ။ ညည်းသံကြီးကိုလည်း ကြားလိုက်ရသည် ။ သက်တန့်လည်း သုတ်ရည်တွေ ကို မြိုချပစ်လိုက်သည် ။
“ မင်း မျက်လုံးတွေ ဖွင့်လို့ ရပြီ…..”
ဆရာထန်ရဲ့ အသံကြောင့် သက်တန့်လည်း မျက်စိတွေ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ဆရာထန်ကို စောစောက မြင်ခဲ့တဲ့နေရာမှာပဲ တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေရက်နဲ့ တွေ့လိုက်ရသည် ။ စောစောက သက်တန့်ကို ဖင်ကုန်းရက်နဲ့ လာလိုးသွားတာ သူ မဟုတ်သလိုဘဲ ။
“ ဆရာ့ရဲ့ ဆေးစီရင်တာတွေကြောင့် မင်းရဲ့ ဖြစ်ချင်တဲ့အရာတွေ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်….။ လတ်တလော မင်းကို လက်တွေ့ပြသဖို့ကတော့ မင်းရဲ့ဖုန်းနဲ့ မင်း ပြတ်ချင်နေတဲ့ အသက်ကြီးကြီး လူကို ခေါ်ကြည့်လိုက်..။ ထူးခြားတာတွေကို မင်း တွေ့ရပါလိမ့်မယ်…..”
“ ဟုတ်ကဲ့ဆရာ…”
“ ကဲ.. အဝတ် ပြန်ဝတ်ပြီး….. အပြင်ကို ထွက်လို့ရပါပြီကွာ…..”
“ ဟုတ်ကဲ့ဆရာ…..”
သက်တန့်လည်း အပြင်ကို ပြန်ရောက်တဲ့အခါ ဦးတလုပ်ကြီးဆီကို ဖုန်းခေါ်ကြည့်လိုက်သည် ။ ဦးတလုပ်ကြီးက ဖုန်းထူးပေမယ့် သက်တန့်မှန်းလည်း သိရော
“ ဟိတ် နောက်ကို ငါ့ကို ဖုန်းမဆက်နဲ့တော့..”
လို့ လေသံမာမာနဲ့ ပြောလိုက်ပြီး ဖုန်းချသွားသည် ။ မှန်လိုက်တဲ့ စွမ်းလိုက်တဲ့ ဆရာထန်ပါဘဲလို့ သက်တန့် ချီးကျူးမိလိုက်သည် ။ လိုးပေးတာကလည် တအားကို ကောင်းပြီး သုံးခါတောင် ပြီးရသည် ။
အင်း…. စိုးစံဆက်နဲ့ ညားဖို့က ထပ်ပြီး ဆေးစီရင်ရဦးမည်…။ နောက်တခါ လာခဲ့ဦးလို့ ဆရာထန်က ပြောသည် ။ သက်တန့်ကလည်း ထပ်လာချင်နေတာပါ ။ ဆရာထန်ရဲ့ လက်ထောက် ဦးကင်းဆိုတဲ့ အဖိုးကြီးဆီမှာ နောက်ထပ် ဆရာနဲ့တွေ့ဖို့ ရက်ချိန်း ယူရသည် ။
———————————–
သန့်သန့်ဝေ။
ဗေဒင်ဆရာ တစ်ယောက်က ထီပေါက်ကိန်း မြင်နေသည်.. မုချပေါက်မည်လို့ ပြောလိုက်ကတည်းက သန့်သန့်ဝေတစ်ယောက် ထီကို ဖိထိုးတော့သည် ။ သို့ပေမယ့် နှစ်နဲ့ချီသာလာသည် ထီကတော့ မပေါက်ဘူး ။ ထီထိုးလွန်းလို့ သန့်သန့်ဝေ လက်ထဲ ငွေပိုမရှိဘူး ။ အကယ်လို့ ကျန်းမာရေးအတွက် အရေးပေါ် လိုလာရင်တောင် ခက်ပြီ ။ အခုတော့ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် မဝင်းအေးက ထီနံပါတ် ပေးနိုင်တဲ့ ဆရာတစ်ယောက် တွေ့ထားသည်.. သူ့ကြောင့် သူပေးတဲ့ နံပါတ်တွေ တဲ့တိုးဝင်လို့ ထီပေါက်သွားတဲ့လူတွေ အများကြီးဘဲလို့ မစားရဝခမန်း ပြောပြနေတာကြောင့် ထီရူး သန့်သန့်၀ေ စိတ်ဝင်စားသွားသည် ။ မဝင်းအေးဆီက ဒီဆရာရဲ့ လိပ်စာကို တောင်းသည်။
“ မဝင်းအေး..ဖုန်းနံပါတ်ကော မရှိဘူးလားဟင်….”
“ မရှိဘူး……သန့်သန့်ဝေ……လိပ်စာဘဲ ရှိတယ်……”
သန့်သန့်ဝေသည် ထီပေါက်ချင်လွန်းနေတဲ့ မိန်းမ ။ ဆရာရှိတဲ့နေရာကို တက္ကစီနဲ့ သွားလိုက်သည် ။အို…. ရက်ချိန်းယူဖို့တောင် တန်းစီနေရပါလား ။ သန့်သန့်ဝေလည်း တန်းဝင်စီလိုက်သည် ။ အားလုံးသည် မိန်းမတွေ ချည်းဘဲ ။ ဆရာနဲ့တွေ့ချင်တဲ့ ယောကျ်ားသား မရှိပါလားလို့ သန့်သန့်၀ေ စဉ်းစားလိုက်မိသည် ။
ယောဂီရောင်ဝတ်စုံနဲ့ လူကြီးတစ်ယောက်က စားပွဲလေးမှာ ထိုင်ပြီး ရက်ချိန်းပေးနေသည် ။ သူ့အရှေ့က စားပွဲလေးပေါ်မှာ စာအုပ်ထူကြီး တစ်အုပ် ရှိနေသည် ။ သူ့လည်ပင်းမှာ ဆွဲထားတဲ့ ပုတီးကြီးက တလှုပ်လှုပ်နဲ့ ။ သန့်သန့်၀ေအလှည့်ကို ရောက်ဖို့ တော်တော်လေး စောင့်လိုက်ရသည် ။
အို…. လူကြီးက မနက်ဖြန်ည လာလို့ရသည် တဲ့ ။ သန့်သန့်၀ေ တအားဝမ်းသာသွားသည် ။ တန်းစီတဲ့ လူတွေများလွန်းလို့ တစ်ပတ်နှစ်ပတ်လောက် စောင့်ရလိမ့်မယ်လို့ ထင်ထားတာ ။ သန့်သန့်၀ေ ပျော်သွားသည် ။
“ ဆရာထန် ဆိုတာ ဆရာလားဟင်….”
လို့ လူကြီးကို မေးလိုက်မိသည် ။ မရဲတရဲနဲ့ မေးလိုက်တာပါ ။ လူကြီးက သန့်သန့်ဝေကို မကြည့်ဘဲ ခေါင်းငုံ့လျက်နဲ့
“ မဟုတ်ဘူး… ကျုပ်က ဆရာထန်ရဲ့တပည့် ဦးကင်း”..
လို့ ဖြေလိုက်သည် ။ သန့်သန့်ဝေလည်း လာရမယ့် အချိန်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ညဖက်ကြီး ဖြစ်နေသည် ။ ထီပေါက်မယ်ဆိုရင် ပြီးရော…။ သန့်သန့်ဝေကတော့ ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ် လာမှာပါဘဲ ။ ဘာလုပ်ခိုင်းလုပ်ခိုင်း လုပ်မှာပါဘဲ။ သန့်သန့်၀ေ ဝမ်းသာပြီး ဦးကင်းကို နှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်ဖို့ ထသည် ။ ကျောခိုင်းလိုက်တဲ့အခါ သန့်သန့်ဝေရဲ့ စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ တုန်သွားတာကို ဦးကင်းက စိုက်ကြည့်နေသည် ။
“ဟင်း….”
ဦးကင်းရဲ့ သက်ပြင်းချတဲ့ အသံကြီး..။ လှိုင်းထန်သည် ညတိုင်းလို မိန်းမချောလေးတွေကို ဖြုတ်နေရလို့ အရမ်းဇိမ်ကျနေသည်..။ ငွေလည်းဖန်ဖို့ ပြောရဦးမည်လို့ ဦးကင်း တွေးနေသည် ။
“ ဆရာကြီး….”
ဟိုက်.. လာပြန်ပြီ….. နောက်တစ်ယောက်……။
အသားဖွေးဖွေး.. ချောချောတောင့်တောင့် ကောင်မလေးတစ်ယောက်သည် စာရင်းပေးဖို့ ရက်ချိန်းတောင်းဖို့ ဦးကင်းရဲ့ အရှေ့မှာ ရောက်လာပြန်သည် ။ အင်း.. လှိုင်းထန်တို့ ကောင်းစားလိုက်ပုံများ…. များလိုက်တဲ့ ပူစီတွေ…..။ လှိုင်းထန်သည် အန်တီကြီး အရွယ်ဆိုရင် နေ့ခင်းဖက်မှာ တော်ရုံဘဲ ဟောပြောလိုက်ပြီး စိတ်မဝင်စား ။ ကော့တောင့်တဲ့ ပူစီလေးတွေကိုမှ သူက စိတ်ဝင်စားပြီး ညနေဖက်တို့ ညဖက်တို့မှာ ချိန်းသည် ။
“ ဘာအတွက် လာတာလဲ…”
“ ဆရာ့ဆီက အကူအညီတောင်းမလို့ပါ..။ ကျမ မင်းသမီး ဖြစ်ချင်တယ်….”
“ ဘာမင်းသမီးလဲ….”
“ ရုပ်ရှင်မင်းသမီးပါ……”
“ ဟုတ်ပြီ..နာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ…..”
“ စိမ်းညိုညိုခက်…ပါ…..”
“ ကောင်းပြီ….. ဆရာနဲ့ နောက် သုံးရက်ကြာရင် တွေ့ဖို့ စီစဉ်ပေးမယ်…”
“ အွန်….ဒီနေ့ တွေ့လို့ မရဘူးလားဟင်……”
“ ဆရာ့မှာ ချိန်းထားတဲ့သူတွေ များနေတယ်….။ ခဏတော့ စောင့်ရမယ်…..”
“ ဟုတ်..ဟုတ်……”
စိမ်းညိုညိုခက် ရဲ့ တင်ပါးတွေက စောစောက သန့်သန့်ဝေရဲ့ တင်ပါးတွေထက် ပိုကောင်းသည်လို့ ဦးကင်း တွေ့လိုက်ရသည် ။ လှိုင်းထန်တော့ ကံက ကောင်းပြီးရင်း ကောင်းရင်းပါလား….။
ဦးကင်းသည် စာရင်းလာသွင်း ရက်ချိန်းလာတောင်းတဲ့ ကောင်မလေးတွေရဲ့ တင်ပါးတွေကို ကြည့်ရင်း စိတ်တွေ ထွေပြားလာသည် ။ ထကြွလာတဲ့ ကာမစိတ်တွေကြောင့် သစ်ခေါက်ဆိုး အညိုရောင် ပုဆိုးထဲက လက်နက်ကြီးသည် ခေါင်းထောင်လာသည် ။ ဒီကောင်ကြီး အခုတလော အားကြီးနေပါလား…..။မနေ့ညနေက ဦးကင်း အကိတ်ကြီး တစ်ယောက်ကို စားလိုက်ရသည် ။ ဆရာထန်က ဒီလို ခပ်တုတ်တုတ် ဖင်ကောက်ကောက်နဲ့ ငါးထိပ်စီး လောက်ဆိုရင် စိတ်မဝင်စားဘူး ။ နှစ်ဆယ်ပတ်ဝန်းကျင် ကော့ကော့လေးတွေကိုမှ နှိပ်တာ ဆိုတော့ ဒီအကိတ်ကြီးကို ဦးကင်းကို လွှဲပေးလိုက်သည် ။ ဓါတ်ကူးတဲ့အနေနဲ့ ဆရာ့ကို ဒီအကိတ်ကြီးက ပန်းစုပ်ပေးရသည် ။ ပြီးတော့ အကိတ်ကြီးရဲ့ ရွှေကြုတ်ကြီးကို ဆရာထန် လက်ချောင်းတွေ ပူးပြီး ထိုးမွှေပေးသည် ။ အကိတ်ကြီးသည်ဆရာနဲ့ လူချင်း ထိတွေ့လို့ ကံတွေ ထတော့မည် ။ ဆရာ့အစွမ်းတွေကို မြင်ရတော့မည် ဆိုပြီး ပျော်နေသည် ။ စောက်ပတ်လည်း တအား ယားနေပြီ ။ ဆရာ ဆွပေးထားလို့ ။ ဒီအချိန်မှာ ဦးကင်း အခန်းထဲကို ဝင်လာသည် ။ ဆရာခေါ်လိုက်လို့ …။
အကိတ်ကြီးကို ဖင်ထောင်ကုန်းခိုင်းထားတဲ့အချိန် ဦးကင်းက အနောက်ကနေ ဆော်သည် ။ ဦးကင်းသည် အသက်ကြီးပေမယ့် ဆွဲနိုင်တုန်း ။ အားသန်တဲ့ဘဲကြီးရဲ့ တအားနင်း ဆောင့်ထည့်ပေးတာတွေကို အကိတ်ကြီး တအားခိုက်သွားသည် ။
ဦးကင်းသည် ဆေးကောင်းတစ်ခုကို ရထားလို့ အခုလို ဆွဲနိုင်တာ ဖြစ်သည် ။ ဆရာထန် ဖော်ပေးတဲ့ ဆေးတော့မဟုတ်ဘူး ။ သူတို့ တရုတ်ပြည် နယ်စပ်ကို ခရီးထွက်တုန်းက သူနဲ့ ဆရာထန်အတွက် ဝယ်ခဲ့တဲ့ လိင်အားတိုးဆေး ဖြစ်သည် ။ ခပ်မှောင်မှောင် အိပ်ခန်းလေးထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် ထိုင်နေသည် ။သူမနာမည်က စိမ်းညိုညိုခက် ။
စိမ်းညိုညိုခက်သည် ခေတ်ပညာတတ် တစ်ယောက် ။ ငွေကြေးချမ်းသာပြီး ဂုဏ်မြင့်တဲ့ မိသားစုက ပေါက်ဖွားလာခဲ့တဲ့သူတစ်ယောက် ဖြစ်ပေမယ့် ဆရာထန်ကို ယုံသည် ။ သူမရဲ့ ယောကျ်ား ရာထူးတိုးတက်ဖို့ အတွက်ကို သူမက ဆရာထန်ရဲ့ အကူအညီကို ရယူသည် ။ တိုက်ဆိုင်တာလား ဆရာထန်ကဘဲ တကယ် စွမ်းတာလား ။
စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ယောကျ်ားသည် ရာထူးတိုးတက်ခဲ့သည် ။ ဒါတင် မကသေး ။ နိုင်ငံခြားကို သင်တန်း နဲ့ ထွက်လိုက်ရသေးသည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်သည် ဆရာထန်ရဲ့ ပထမဆုံး တွေ့ဆုံစဉ်ကထဲက သူနဲ့ ထိတွေ့ရတာတွေကို စွဲသွားသည် ။ သူခိုင်းတဲ့အတိုင်း သူ့လိင်တန်ကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံထားပြီး လိုရာဆုကို တောင်းခဲ့ရတဲ့အချိန် ဒီ လိင်တန်ကြီးရဲ့ အရသာကို စွဲသွားသည် ။
အမွှေးဖွားဖွားကြားက မတ်မတ်ကြီး ထောင်ထနေတဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ငုံထားရုံမကဘဲ အားရပါးရ စုပ်ပစ်လိုက်မိလို့ အဲဒီနေ့က ဆရာထန်က ငုံရုံတင် ငုံရမှာ… အခုဟာက သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တဲ့အထိ စုပ်ပစ်လိုက်တော့ ဓါတ်မစီးတော့ဘူး… ခင်ဗျား.. မနက်ဖြန် ထပ်လာရဦးမယ်…. လို့ ထပ်ချိန်းခဲ့သည် ။သို့ပေမယ့် စိမ်းညိုညိုခက်သည် ဆရာထန်ရဲ့ လိင်တန်ကို ငုံလိုက်တိုင်း မစုပ်ဘဲ မနေနိုင်ဘူး ။ အားရပါးရကို စုပ်ပစ်မိတာချည်းဘဲ ။ ဒါနဲ့ ဆရာထန်က
“ ခင်ဗျားက ခိုင်းတာထက် ပိုပိုလုပ်နေတယ်..။ ဒီတခါတော့ အသစ်တစ်ခုလုပ်ရမယ်….။ အဲဒါကတော့ ကျုပ်က ပက်လက်နေပေးထားတာကို ကျုပ်အပေါ်က ခင်ဗျား နေရမယ်….။ ကျုပ်နဲ့ခင်ဗျား တပ်ထားရမယ်…။ တပ်တာဘဲနော်… မလှုပ်ရဘူး…..”
လို့ ပြောခဲ့ပြီး စိမ်းညိုညိုခက်ကို သူ့ကိုယ်ပေါ် ခွထိုင်ခိုင်းပြီး သူ့လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီးကို စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးတပ်ထားလိုက်သည် ။ ဒီ တခါလည်း စိမ်းညိုညိုခက်သည် တပ်ရက်ကြီး ငြိမ်မနေနိုင်ဘဲ ဆရာထန်ရဲ့ လိင်တန်အပေါ် ဖိထိုင်ချပစ်လိုက်ပြီး ကြွလိုက်ဖိလိုက်နဲ့ “ လိုး ” မိသွားပြန်သည် ။
ဒါပေမယ့် ဆရာထန်က စိမ်းညိုညိုခက်ကို ဘာမှမပူဖို့ သူ့ဆေးစီရင်တာတွေဟာ အောင်မြင်မှာ သေချာသည်.. စောင့်ကြည့်လို့ ပြောခဲ့သည် ။ အကယ်လို့ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ယောကျ်ားသည် လိုချင်တဲ့အတိုင်း ရာထူးတိုးတက်ခဲ့မယ်ဆိုရင် ဆရာထန်နဲ့ အမြဲလာအိပ်ဖို့ ဂတိပေးရသည် ။ ငွေတွေလည်း လှူရမည် တဲ့ ။
အခုတော့ ဆရာထန် လုပ်ပေးတာက တကယ့်ကို အစွမ်းတွေ ပြခဲ့ပြီ ဆိုတော့ စိမ်းညိုညိုခက်သည် ဆရာထန်ဆီကို ငွေထုပ်ကြီးနဲ့ ပြန်လာသလို ဆရာထန်နဲ့ အိပ်ဖို့ အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်နဲ့ အဆင်သင့် စောင့်ဆိုင်းနေပြီ ။ အိမ်ရှေ့ဖက် ခြံထဲမှာ တံမြက်စီးလှဲသလိုနဲ့ လူရိပ်လူခြေ ကြည့်ပေးနေတဲ့ ဦးကင်း ( သို့ ) ဦးပီကင်းကြီးသည် အလွန်ချောလှ တောင့်တင်းလှတဲ့ အစိုးရအရာရှိကတော် စိမ်းညိုညိုခက် နဲ့ လှိုင်းထန်တို့ရဲ့ အလိုးပွဲကို အနှောက်အယှက်ကင်းရအောင် စောင့်ကြပ်ပေးနေသည် ။
ဦးကင်းသည် စိမ်းညိုညိုခက်လာတိုင်း အဝတ်မဲ့ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ အလိုကို ဖြည့်ဆည်းပေးတိုင်း တစ်နေရာကနေပြီး ချောင်းလေ့ရှိသည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ အတွင်းပစ္စည်းတွေက တအား ကောင်းလွန်းလို့ ချောင်းတိုင်း ဦးကင်းသည် စိမ်းညိုညိုခက်ကို လုပ်ချင်စိတ်တွေ အရမ်းပေါ်ခဲ့သည် ။ ဒုတ်ကြီးမတ်ပြီး စိတ်တွေက တအားထကြွလို့ အသက်ကြီးနေပေမယ့် ဂွင်းကစားမိရပြန်သည် ။
ဒီနေ့တော့ လှိုင်းထန်က စိမ်းညိုညိုခက်ကို စိမ်ပြေနပြေ လိုးမည် ဆိုပြီး ဘယ်သူနဲ့မှ မချိန်း ။ဆရာထန် ( ခေါ် ) လှိုင်းထန်သည် အတွင်းခန်းမှာ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို အကုန်ချွတ်လိုက်သည် ။ ကျစ်လစ်တောင့်တင်းပြီး အဆီပို တစ်ကျပ်သားမှာမရှိတဲ့ ဝမ်းဗိုက်ချပ်ချပ်နဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ ပေါင်တန် နှစ်ဖက်ကြားက ရှည်လမျော လီးတုတ်တုတ်ကြီးသည် ခပ်ငေါငေါကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ ..။
ဒီနေ့တော့ စိမ်းညိုညိုခက်ကို အပြတ်လိုးမည် ။ သူ့ကို ကျေးဇူးလာဆပ်သည့် စိမ်းညိုညိုခက်ကို အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်ခိုင်းခဲ့ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ စောင့်ခိုင်းခဲ့သည် ။ သူမဆီကို အတွင်းခန်းကနေ တလှမ်းချင်း လှမ်းကာ ထွက်လာတဲ့ ဆရာထန်ကို စိမ်းညိုညိုခက် စူးစိုက်ကြည့်နေသည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ အကြည့်တွေက ဆရာထန်ရဲ့ တောင့်တင်းကျစ်လစ်တဲ့ အဝတ်မဲ့ ကိုယ်လုံးတီးကိုယ်တွေကို စူးစိုက်နေသည် ။ အထူးသဖြင့် ပေါင်တန်တွေရဲ့ ကြားက ထူးခြားတဲ့ လီးတန်ကြီးကိုပါ ။
ဟူး…. ဒီလီးတန်ကြီးနဲ့ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို သွတ်ဖူးခဲ့သည် ။ တခါမှာ စိမ်းညိုညိုခက် အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ခဲ့ဖူးသည် ။ သို့ပေမယ့် အားမရခဲ့ ။ ကျေနပ်မှု မရခဲ့ ။ ဒီနေ့တော့ အခုတော့ သူနဲ့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မီးကုန်ယမ်းကုန် လုပ်ရတော့မည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ စိတ်တွေ တအားထကြွနေသည် ။ ရင်သီးတွေသည် မာတင်း ထောင်ကြွနေကြပြီး ဆရာထန်ရဲ့ အကိုင်အတွယ်တွေကို မျှော်လင့်နေကြသည် ။ မိန်းမကိုယ် စောက်ဖုတ်ကြီးသည် တအားယားနေသည် ။ အတွင်းထဲမှာ လှိုက်လှိုက်ပြီး ယားယံနေသည် ။ ဆရာထန်ရဲ့ လီးတန်ကြီးကို သူမကဘဲ စတင်ဆွဲကိုင်ပြီး တအားယားနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်းချင်မိနေသည် ။
ဆရာထန်က စိမ်းညိုညိုခက် နဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် အကွာအဝေးကို ရောက်လာတဲ့အချိန် လေသံတိုးတိုးနဲ့
“ စိမ်းညိုညိုခက်…”
လို့ ခေါ်လိုက်သည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်သည် တုန်ခါတဲ့ အသံတိုးတိုးလေးနဲ့
“ ရှင်….ဆရာ…..”
လို့ ထူးလိုက်သည် ။
“ မင်းရဲ့ တကိုယ်လုံးကို ဆရာ့ကို ပေးအပ်ဖို့ အဆင်သင့်ဘဲလား…..”
လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ စိမ်းညိုညိုခက်လည်း
“ အဆင်သင့်ပါဘဲ ဆရာ….။ ကျမ တကိုယ်လုံးကို ဆရာ လိုသလိုသုံးပါ..။ ဆရာ့ကို ဆက်သပါတယ် ဆရာ….”
လို့ ဖြေလိုက်တဲ့ စိမ်းညိုညိုခက်သည် ကုတင်ပေါ်က ချက်ချင်းဆင်းပြီး ဆရာ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ချလိုက်သည် ။ ဆရာထန်ရဲ့ လီးတန်တုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီးသည် စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ မျက်နှာနဲ့ ထိကပ်သွားသည် ။ လီးကြီးဆီက ညှီစို့စို့အနံ့ကြီးကို စိမ်းညိုညိုခက် ရလိုက်သည် ။ ဒီ စိမ်းရွှေရွှေ ညှီစို့စို့ အနံ့ကြီးက သူမရဲ့ ကာမစိတ်တွေကို တဟုန်ထိုး ထကြွသွားစေသည် ။ စိမ်းညိုညိုခက် နှုတ်ခမ်း လှလှလေးတွေ ပွင့်ဟသွားကြသည် ။ ဒစ်လုံးကြီးကို ငုံလိုက်ပြီး လျှာလေးနဲ့ ဒစ်လုံးတစ်ခုလုံးကို ပတ်လှိမ့် ကလိပေးလိုက်သည် ။ လက်တဖက်က လိင်တန်တုတ်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားသလို ကျန်တဲ့ လက်တဖက်က တွဲလောင်းကျနေတဲ့ လဥကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲညှစ်ထားသည် ။ ဆရာထန် ကြိုက်သွားသည် ။ မျက်နှာကို မော့ထားရင်း နှုတ်ဖျားက
“ အင်း….အင်း……အူး…….”
လို့ ညည်းလိုက်သည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်သည် လျှာထိပ်လေးနဲ့ လိင်တန်ထိပ်ဖူးက အပေါက်လေးကို ထိုးပေးနေလို့ ဆရာထန် တုန်ခါနေရအောင် ကောင်းနေသည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ပညာပါတဲ့ အစုပ်အယက် ကလိချက်တွေကြောင့် ဆရာထန်တစ်ယောက် ဖင်တကြွကြွနဲ့ ဖြစ်နေရတာတွေကို အပြင်က ချောင်းနေတဲ့ ဦးကင်း တွေ့နေပြီး ပြုံးနေသည် ။ ပုလွေကောင်းတဲ့ ဒီကောင်မလေးနဲ့ကြတော့ လှိုင်းထန်တစ်ယောက် အလူးအလဲ ခံနေရပြီ ဆိုပြီး သဘောကျနေသည် ။
ဆရာထန်သည် ဒီပုံနဲ့ဆိုရင် စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးသွားနိုင်သည် ။ ဆရာထန်က
“ တော်လိုက်တော့..ဒီလောက်ဆို ရပြီ….”
လို့ ပြောလိုက်သည် ။ စိမ်းညိုညိုခက် အစုပ် ရပ်လိုက်သည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲက ပြန်ထွက်လာတဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ လီးကြီးသည် မာန်ဖီနေတဲ့ ပါးပျဉ်းထောင်နေတဲ့ မြွေဟောက်နက်ကြီး တစ်ကောင်လို တဆတ်ဆတ်နဲ့ ရမ်းနေသည် ။ တွင်းနက်ထဲကို အောင်းချင်လွန်းနေတဲ့ မြွေနဂါးကြီး တစ်ကောင်လိုဘဲလို့ စိမ်းညိုညိုခက်က တင်စားမိလိုက်သည် ။
ဆရာထန်က ဒူးထောက်ထားတဲ့ စိမ်းညိုညိုခက်ကို ဆွဲထူလိုက်သည် ။ နို့လုံးအိအိကြီးတွေက လှုပ်ခါသွားကြသည် ။ ဆရာထန်ရဲ့ လက်တဖက်က စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ကားထွက်နေတဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေကို ညှစ်ကိုင်ရင်း ကုတင်ပေါ်ကို ခေါ်သွားတဲ့အခါ စိမ်းညိုညိုခက်ကလည်း ဆရာထန်ရဲ့ လီးကို ဖမ်းဆုပ်ရင်း လိုက်ပါသွားတော့သည် ။
စိမ်းညိုညိုခက်ကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက် လှဲအိပ်ခိုင်းပြီး ပေါင်တန်တွေကို ဆွဲဖြဲလိုက်တဲ့ ဆရာထန်သည် မို့ဖောင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး ခလယ်က နီညိုညို အကွဲကြောင်းကြီးထဲကို သူ့လီးထိပ်ကို တေ့လိုက်သည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်သည် ပေါင်တန်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲလိုက်ပြီး ဆရာထန်ရဲ့ လီးကို မျှော်စောင့်နေသည် ။ နို့ကြီးတစ်လုံးကို လှမ်းဆုပ်ရင်း ဆရာထန် လီးကို ဖိသွင်းထည့်လိုက်သည် ။
“ အိုး…”
လုံးပတ်တုတ်တုတ် လီးကြီးရဲ့ တထစ်ထစ် ထိုးသွင်းလာမှုက စိမ်းညိုညိုခက်ကို အကြောပေါင်းတစ်ထောင် စိမ့်သွားစေသည် ..။ အတွင်းသား နုဖတ်ဖတ်လေးတွေကို ပွတ်တိုက် ထိုးဆွသွားတဲ့ လီးကြီးက အနောက်ကို ပြန်ဆုတ်ချသွားသည် ။ ဒီအခါမှာလည်း အတွင်းသားအိအိတွေကို ပွတ်တိုက် ထိုးဆွသွားပြန်တော့ စိမ်းညိုညိုခက်အဖို့ အဝင်ရော အထွက်ရော အသဲခိုက်အောင် ကောင်းလှသည် ။
အသွင်းအထုတ်တွေက အစမှာ မှန်မှန်လေးပေမယ့် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မြန်လာသည် ။ ဆောင့်အားတွေက ပြင်းလာသည် ။ ကာမချွဲကျိရည်တွေက ဒလဟော ထွက်နေတာကြောင့် စပ်ယှက်ထိတွေ့တဲ့နေရာမှာ စိုစိုရွဲနေသည် ။ အသွင်းအထုတ် အဝင်အထွက်တွေ လုပ်တိုင်း တဖွပ်ဖွပ် အသံတွေက ထွက်နေသည် ။ ဆရာထန်သည် စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို လက်နဲ့ ဖမ်းဆုပ်ကိုင်ထးရင်း ဖိဖိဆောင့်ထည့်တော့ စိမ်းညိုညိုခက် အကြိုက်တွေ့လွန်းလို့ တအားအား အော်နေသည် ။
အပြင်ကနေ ချောင်းကြည့်နေတဲ့ ဦးကင်းမှာလည်း စိတ်ကြွဖွယ် မြင်ကွင်းတွေကြောင့် တင်းမာလွန်းနေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ဖြေလျော့ဖို့ ကွင်းတိုက်ထုတ်လျက် ရှိသည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို လှိုင်းထန်ရဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီး တဘွတ်ဘွတ် ဝင်ထွက်နေတာကို စိုက်ကြည့်ပြီး သူ့လီးကို ရှေ့နောက် ပွတ်တိုက်နေသည် ။
“ ကောင်းလိုက်တာရှင်.. ဆရာထန်ရယ်..။ အသဲခိုက်အောင် ကောင်းလွန်းတယ်…။ မြန်မြန်… ကြမ်းကြမ်းလေး… လိုးပါရှင်”
စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ကာမဇော ပြင်းထန်နေချိန် ပြောလိုက်သံလေးကြောင့် ဆရာထန်လည်း သူ့ဆောင့်ချက်တွေကို အရှိန်အဟုန် မြှင့်တင်လိုက်သည် ။ နို့ကြီးတစ်လုံးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့ပေးရင်း ဖင်ကို ကော့ကော့ပြီး အားပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးပေးလေတော့သည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်လည်း ဖင်တွေကို ဝှေ့ရမ်း ကော့ပင့်ပေးရင်း ကာမစည်းစိမ်ကို တင်ပြည့်ကြပ်ပြည့် ခံစားနေသည် ။
“ အိုး… လိုး…. လိုး…..တအား…တအား….. အား….. အား ရှီး….. ဆောင့်… ဆောင့်ပါ…. ဆောင့်ပါ…..”
ဆရာထန်ရဲ့ ကျောပြင်ကို တအားဖက်ရင်း မကြာခင်မှာ စိမ်းညိုညိုခက် လမ်းဆုံးကို ရောက်ရှိသွားရသည် ။ ဆရာထန်ကတော့ မပြီးသေး ။
“ ဖင်ထောင်ကုန်းပေးမလား…..”
သူမ ပြီးသွားပေမယ့် ဆရာထန် မပြီးသေးတာကို သိတဲ့ စိမ်းညိုညိုခက်လည်း ဆရာထန်အတွက် ကုန်းပေးလိုက်သည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ဖင်ဖြူဖြူကြီးတွေက ကုန်းလိုက်လို့ ပိုပြီး လှသွားသည်လို့ ဆရာထန် ထင်သည် ။ ဖင်နှစ်လုံးကြားကနေ အနောက်ကို ပြူးထွက်စူထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ကာမအရည်တွေ စိုလူးပြီး ပြောင်လက်ဖူးကြွနေသည် ။ ဆရာထန်လည်း ဖင်နောက်တည့်တည့်မှာ နေရာယူလိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖင်တုံးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲကို တေ့ချိန် ဖိသွင်းထည့်လိုက်သည် ။ စိမ်းညိုညိုခက် အတွက် အခုလို ဖင်ထောင်ကုန်းပေးပြီး အလိုးခံရတာမှာ ပိုပြီး စိတ်ထကြွရသည် ။ ပက်လက်ခံရတာထက် ကိုယ်က လိုလိုလားလား ဖင်ကုန်းပေးရတာမို့ ပိုပြီး စိတ်လာသလို ခံစားရသည် ။ လီးကြီးကြီးနဲ့ အားသန်လှတဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ ဆောင့်လိုးပေးတာတွေကို ခံစားရယူရင်း နောက်တစ်ကြိမ်တောင် ထပ်ပြီးသွားရသည် ။ ဆရာထန်လည်း သုတ်ရည်တွေ တထပ်ထပ်နဲ့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း လမ်းဆုံးကို တက်ရောက်သွားရသည် ။
ရဲမှူးဦးဝင်းမောင်သန်းသည် ရုံးကိုအသွား ကားပေါ်မှာ ဇနီးဖြစ်တဲ့ သွယ်သွယ်မိုးယုနဲ့ ပတ်သက်ပြီး စိတ်ထဲမှာ မကျေနပ်ချက်တွေ များနေသည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယုသည် ဦးဝင်းမောင်သန်းထက် ဆယ်နှစ်ကျော် ငယ်သည် ။ ဦးဝင်းမောင်သန်းရဲ့ဇနီး ဒေါ်ကေသီနွယ် ဆုံးပါးပြီးတဲ့နောက် ဆေးပေးမီးယူ လိုအပ်သည် ဆိုပြီး ကိုယ့်ထက်ဆယ်နှစ်ကျော် ငယ်တဲ့ သွယ်သွယ်မိုးယုကို လက်ထပ်ယူခဲ့သည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယုကို သူ အလိုလိုက်ခဲ့သည် ။ လိုချင်တာ အကုန်လုံးကို လုပ်ပေးသည် ။ ဖြစ်ချင်တာတွေ ဖြစ်စေသည် ။ ခွင့်ပြုသည် ။ ဒါပေမယ့် သွယ်သွယ်မိုးယုသည် သူ့ကွယ်ရာမှာ တခြားလူနဲ့ ဖောက်ပြန်နေသည် လို့ သူ့စိတ်ထဲမှာ ထင်လာသည် ။ သူသည် ရဲမှူးတစ်ယောက် ဖြစ်သည် ။ လူတွေကို စုံစမ်း စစ်ဆေး ဖမ်းဆီးခဲ့တဲ့ အတွေ့အကြုံတွေ များနေပြီ ။
သွယ်သွယ်မိုးယုသည် သူ့ကွယ်ရာမှာ ဘာတွေလုပ်နေသလဲ ဆိုတာကို စုံစမ်းဖို့က သူ့အတွက် မခဲယဉ်းလှ ။ သူ့ကားကို မောင်းတဲ့ ရဲတပ်သား ကျော်ကျော်ဘိုကို စောင့်ကြည့်ခိုင်းသည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယုသည် ကျော်ကျော်ဘိုကို ကားမမောင်းခိုင်းဘဲ တက္ကဆီကားနဲ့ အပြင်ထွက်သည် ။ ကျော်ကျော်ဘိုကို စိတ်မချဘူး ။ သူမယောကျ်ားကို ပြန်သတင်းပို့မည် ဆိုတာကို သူမ သိသည် ။
ကျော်ကျော်ဘိုကလည်း လူလည်လေး ။ သွယ်သွယ်မိုးယု အနောက်ကနေ နောက်ယောင်ခံ လိုက်သည်။
