ကာမနဲ့သုခ အချိုးကျ ရောစပ်ထားသော ရမ္မက်ဝိုင် ရေးသားသူ – ဘုံခုနှစ်ဆင့် (အတွေးပင်လယ်ပြာတွင်ရေးသားသည်)
[အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်မကြိုက်သူများ မဖတ်ရှုပါနှင့်။]
🏵️အပိုင်း (၂) ဇာတ်သိမ်း🏵️
ကောင်လေးအား တဘက်ပေးပြီး ဧည့်ခန်းတွင်းဝင်လာရာ မိုးရွာထားသဖြင့် အအေးဓါတ်ကြောင့် တခန်းလုံး ချမ်းစိမ့်စိမ့်လေး ဖြစ်နေသည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ဧည့်ခန်းထဲမှ ခုံတစ်လုံးပေါ်သို့ ထိုင်ချလိုက်ရာ ဖင်သားကြီးများက ဘေးသို့ကားထွက်နေတော့သည်။
သူမနောက်မှ ကပ်လိုက်လာသော ကောင်လေးမှာ သိမ်ကျင်သောခါးအောက်မှ ဝိုင်းဝန်းအိစက်နေသောဖင်ကြီးအား မက်မက်မောမောဖြင့် ကြည့်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရပြန်သည်။အသက် ၅၀ ကျော်နေသော်လည်း အသားလတ်လတ် တင်သားရင်သားခပ်တောင့်တောင့်နှင့် နုနယ်သောမျက်နာလေးကြောင့် ယောင်္ကျားတိုင်း ခုချိန်ထိငေးကြည့်နေရသည်။ကောင်လေးက အကြည့်ရွေ့လိုက်ကာ သူမပေးသော ပုဆိုးနှင့်တီးရှပ်အား လဲကာ ဆံပင်များအား ရေခြောက်စေရန် တဘက်ဖြင့်သုတ်နေတော့သည်။
” ငါ့နာမည်က … သူဇာမိုးမြင့် မင်းနာမည်ကရော ”
” ကျနော့်နာမည် … သူရ ပါ … မ ”
အမှန်တော့ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဇင်မာ့ ဆီမှ သိပြီးသားဖြစ်သည်။ထို့နောက် သူမ က ကလေးအမေဖြစ်ကြောင်း သမီးဖြစ်သူက နောက်လတွင် မင်္ဂလာဆောင်မည်ဖြစ်ကြောင်း ယောင်္ကျ ားဖြစ်သူက ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်ဖြစ်ကြောင်း အမှန်တိုင်းပြောပြလိုက်သည်။သူရ ကလည်း တစ်ဦးတည်းသောသားဖြစ်ကြောင်း မကြာခင် နိုင်ငံခြားသို့ အလုပ်သွားလုပ်မည်ဖြစ်ကြောင်း ရည်းစားမထားဖူးကြောင်း သူမအားတွေ့သည်ချိန်မှစ၍ ခုထိစွဲလမ်းနေကြောင်း တရစပ်ပြန်ပြောပြနေသည်။
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ သားအရွယ်လေးက မိမိအားစွဲလမ်းနေကြောင်းသိရသဖြင့် စိတ်ထဲကြိတ်၍ ကျေနပ်လျက်ရှိသည်။သို့သော် မျက်နာအား ခပ်တည်တည်လုပ်နေလိုက်သည်။သူရမှာ စကားပြောရင်း လိုင်းကားပေါ်တွင် မိမိလီးကြီးဖြင့် ထောက်ထားသောဖင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ ရမ္မက်စိတ်လေး ထလာရသည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ အိမ်ထဲလောလောဆည် နှစ်ယောက်ထဲရှိနေသဖြင့် စိုးရိမ်လာကာ သမီးဖြစ်သူထံ ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။
သမီးဖြစ်သူမှာလည်း ဖိတ်စာက ညနေ ၆နာရီမှ ရမည်ဖြစ်ကြောင်း မိုးတအားရွာလာသဖြင့် မိုးနှောင်းတို့အိမ်တွင်ဝင်၍ နားနေကြောင်း ဖိတ်စာယူပြီးမှ ပြန်လာမည်ဖြစ်ကြောင်း ရှင်းပြနေသည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင်မှာ ဖုန်းဆက်ကာမှ ပိုဆိုးနေရသည် ခုမှ ၃ နာရီခွဲကျော်ကျော်မို့ သမီးဖြစ်သူတို့ပြန်လာရန် အချိန် ၂နာရီခွဲကျော်ကျော် လိုနေသေးသည်။
သူရ ကလည်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် ဖုန်းပြောနေသည်ကို စူးစိုက်ကာ နားထောင်နေလျက်ရှိသည်။တဖန် ယောင်္ကျားဖြစ်သူထံ ထပ်မံဆက်ရာ အစည်းဝေးပြီးသည်နှင့် ကာစတန်မာ အသစ်များအား ဒင်နာကျွေးရမည်ဟုပြောကာ ည ၈ နာရီလောက်မှ ပြန်ရောက်မည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောနေတော့ရာ အိမ်က ကားပျက်သဖြင့် လမ်းတွင်ထားကာ အိမ်သို့ လိုင်းကားဖြင့်ပြန်လာခဲ့ကြောင်း ကားထားခဲ့သောနေရာအားပြော၍ ကုမ္ပဏီမှ လူလွတ်ယူခိုင်းရန်ပြောပြီးဖုန်းချပစ်လိုက်တော့သည်။
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ဒုတိယအကြိမ် ထပ်မှားသွားပြန်သည်။သူရ အား နှစ်ယောက်ထဲရှိမည့် အချိန်ကို ပြောပြသလို ဖြစ်နေမိသည်။ဖုန်းပြောပြီး သူရ ရှိရာသို့ လှည့်ရာ ဘယ်ချိန်ကတဲက သူမနားရောက်နေမှန်းမသိ ရုတ်တရက် ဖက်ကာ မျက်နာအနံ့နမ်းခံလိုက်ရတော့သည်။
” အိုရ် …… သူရ …… သူ …… ရ … အာကွာ ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ သူရ ရင်ဘတ်အား တွန်းရင်း မျက်နာအား နောက်ဆုတ်လိုက်သည်။သိုသော် သူရမှာ သူမခေါင်းလေးအားထိန်းကိုင်ကာ နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်လိုက်တော့သည်။သူမ ပါးစပ်ထဲ လျှာနွေးနွေးလေး ဝင်လာကာ လျှာဖျားလေးက မွှေရင်း ဆွဲစုပ်ပေးနေပြန်သည်။
စိုးရိမ်စိတ်များ မြင့်တက်လာကာ အားရှိသလောက် တွန်းထုတ်လိုက်ရသည်။သို့သော် ဒုတိယအကြိမ် သူရမှာ ကြိုးစားလာရာ အားချင်းမမျှသဖြင့် ငြိမ်နေမိသည်။သူရမှာ နူတ်ခမ်းခြင်းနမ်းရင်း သူမ ဖင်သားကြီးများအား ပွတ်သပ်ညှစ်ချေနေရာ စိုးရိမ်စိတ်တဝက် သာယာခြင်းတဝက်ဖြင့် ဒွိဟ ဖြစ်နေရသည်။ထို့နောက် သူရလက်များက သူမပေါင်ကြားထဲဝင်လာရာ ဖမ်းကိုင်ရင်း ပုတ်ထုတ်လိုက်ရတော့သည်။
” ခဏ လေး … သူရ … မင်းက ငါမွေးရင် ငါ့သားလောက်ရှိတာ ဒီကိစ္စကို အဆုံးထိ ငါမလိုက်လျောနိုင်ဘူး ”
သူမ သိက္ခာ အတွက် ရမ္မက်မီးကို ကြိုငြိမ်းပစ်လိုက်လေသည်။သို့သော် သူရက အဆုံးထိမသွားကြောင်း သူမ ခန္ဓာကိုယ်အား နမ်းခွင့်ပြုရန် တောင်းဆိုလိုက်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ အခက်တွေ့သွားရပြန်သည်။
” ဟူးးးး ဟာကွာ မင်း နမ်းပြီးပြီလေ ဘယ်နေရာနမ်းချင် သေးတာလဲ ”
” ကျနော် … မရဲ့ ဖင်ကြီးတွေရယ် စောက်ပတ်ရယ် နမ်းချင်တာပါ ”
” ဟာ …… ဟာ မင်း … မင်းကွာ ရိုင်းလိုက်တာ ”
သူရ က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလိုက်သဖြင့် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ မျက်နာလေးရဲကနဲ့ဖြစ်ကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းအား စိထားမိသည်။သူမယောင်္ကျားတောင် ခုထိ ဒီလိုစကားမျိုး မပြောခဲ့ဖူးပေ။သူရပုံစံကလည်း နှစ်ယောက်ထဲမို့ အလျော့ပေးမည့်ဟန် မတွေ့ရပေ။နောက်ဆုံး သူမက အဆုံးထိမရောက်ဖို့ ကတိတောင်းကာ ခွင့်ပြုလိုက်ရတော့သည်။
ထို့နောက် သူရမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်း သူမ၏စကပ်အောက်နားစလေးအား ပင့်တင်လိုက်ကာ ပေါင်လေးအားဖြဲချလိုက်တော့သည်။ခုံပေါ်ထိုင်လျက်လေး သူရရှေ့တွင် စောက်ပတ်လေးဖြဲပြသလိုဖြစ်နေမိသည်။သူရက သူမပေါင်ကြားသို့မျက်နာအပ်ကာ ခေါင်းလေးတလူပ်လူပ်ဖြင့် စောက်ပတ်လေးအား ယက်နေတော့သည်။စောက်ပတ်အကွဲလေးအတိုင်း အထက်အောက် လျှာဖျားလေးဖြင့် ယက်နေရာမှ စောက်စိလေးအား ဖိစုပ်လိုက်ရာ သူမဆီက အင့်ကနဲ့ ရှိုက်သံတိုးတိုးလေးထွက်ပြီး သူရဆံပင်များဆွဲဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ရသည်။
တဖန် စောက်မွှေးလေးများအား နူတ်ခမ်းဖြင့်ဖိဆွဲနေရာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ဖင်လေးကြွကာ စောက်ပတ်လေးအား ကော့ပေးလိုက်မိတော့သည်။ယောင်္ကျားဖြစ်သူ ဦသက်ခိုင်လည်း ယက်ပေးခဲ့ဖူးသော်လည်း ခဏတဖြုတ်သာယက်ပြီး တက်လိုးတာများသည်။စောက်ပတ်အား အမျိုးမျိုးယက်ပေးရင်း စောက်ခေါင်းလေးထဲလျှာကို ထိုးထဲ့ကာ မွှေပေးနေသဖြင့် ကာမအရသာများထူးကဲစွာ ခံစားရင်း စောက်ရည်များလျှံကျလာရသည်။ဒီချိန်တက်လိုးပါက ငြင်းနိုင်မည့်စွမ်းအား မရှိလောက်အောင်ကို ခံစားနေရသည်။
စောက်ခေါင်းတွင်းမှ ဖင်ဝသို့ ကျလာသော စောက်ရည်များအား သူရမှာ လိုက်လံယက်ရင်း လျှာဖျာလေးက ဖင်ဝသို့မထိတထိလေး ထိုးမိနေရာ စောက်ပတ်ထဲမှ ကျင်တက်လာပြီး အရည်များထောင်ပန်းတော့သည်။အားနာမိသဖြင့် သူရမျက်နာအား တွန်းထုတ်ရာ သူမလက်များအားပြန်လည်ဖယ်ထုတ်ကာ စောက်ခေါင်းလေးအား ပါးစပ်ဖြင့်တေ့ကာ ထွက်လာသမျှစောက်ရည်များ တဂွတ်ဂွတ်ဖြင့် မျိုချနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။စိတ်ထဲ သနားသွားမိကာ ခေါင်းလေးအား ကိုင်ရင်း သူမစောက်ပတ်လေးဖြင့် ကပ်ပေးထားလိုက်တော့သည်။
” အားးးး …… အ ကလေးရယ် ……… အားးး ကောင်းလိုက်တာကွာ … ဟူးးး းးး ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ စောက်ပတ်အယက်ခံရင်း အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိသွားရသည်။သူရကလည်း စောက်ရည်များကုန်စင်နေအောင် ဆွဲစုပ်ပြီးမှ ခေါင်းလေးမော့လာတော့သည်။မျက်နှာတပြင်လုံး စောက်ရည်များဖြင့်ပေပွနေရာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင်မှာ မရည်ရွယ်ပဲ သူရမျက်နာလေးအား ဆွဲကပ်ကာ မျက်နှာပေါ်မှသူမစောက်ရည်များနှင့် အကျိအချွဲများအား ပြန်ယက်ပေးနေလိုက်သည်။
မျက်နှာတပြင်လုံးပြောင်စင်နေအောင် ယက်ပေးပြီးမှာ နူတ်ခမ်းချင်း တေ့နမ်းပစ်လိုက်သည်။နမ်းနေရင် သူရမှာ ချစ်တယ်မရယ် … ဟု တဖွဖွ ပြောနေတော့သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ တချီပြီးသွားသဖြင့် ဆီးပုန်းတင်းလာကာ သေးပေါက်ချင်ကြောင်းပြော၍ လူချင်းခွာပစ်လိုက်သည်။
ထို့နောက် ရေချိုးခန်းသို့ဝင်ကာ သေးပေါက်ရင်း စောက်ဖုတ်အား ဆေးကြောပစ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ဧည့်ခန်းထဲသို့ ပြန်လာခဲ့တော့သည်။သူရ မှာ ကတိတော့တည်ရှာသည် မိမိစောက်ပတ်အား မက်မက်မောမော ယက်ခွင့်ရ၍ ကျေနပ်သွားဟန်ဖြင့် ထပ်မံ မကြိုးစားတော့ပေ။သို့သော် ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးကြီးမှာ အမြှောင်းလိုက် ထနေသည်ကို မြင်နေရသဖြင့် သူမစိတ်ထဲ တမျိုးလေးခံစားနေရသည်။သူမ အနားရောက်လာတော့မှ
မ… ကျနော် ပြန်တော့မယ် နော် ”
ရီဝေဝေမျက်နှာလေးဖြင့် နုတ်ဆက်နေရာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ သူရအား ပြန်လည်စိုက်ကြည့်နေမိသည်။တကယ်ဆို အချိန်တွေ အများရီး ကျန်နေသေးတာ ဘာလို့ထပ်မကြိုးစားတာလဲကွာ … ဟူးးး … သက်ပြင်းလေးချရင်း … ဝဲကျလာသော ဆံနွယ်များအား ခေါင်းလေးယမ်းကာ ဘေးသို့လွဲထုတ်လိုက်သည်။
ပြန်လည်အေးစက်သွားတဲ့ဆက်ဆံမှုနှင့်အတူ သူရမျက်ဝန်းတွင် မျက်ရည်ဥလေးများက တွဲလဲ ခိုနေလျက်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ သူရနားသို့ လျှောက်လာရင်း မျက်နာချင်း အနီးကပ်အနေအထားဖြင့် သူရလက်ကလေးအား ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့သည်။ထို့နောက်ခေါင်းလေးမော့ကာ မျက်စိလေး မှိတ်ထားလိုက်သည်။ခဏအကြာတွင် သူမ၏ နို့အုံကြားထဲသို့ သူရဦးခေါင်းလေးက တိုးခွေ့ပွပ်သပ်နေတော့သည်။
” အင်းးး … ကလေး ရယ် ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ သူမကိုယ်သူမ ဘာဖြစ်မှန်း မစဉ်းစားချင်တော့ပေ။သူရ လက်ကောက်ဝတ်လေးအား ခပ်တင်းတင်းလေး တချက်ညှစ်ကာ မျက်လုံးစုံမိတ်ထားရင်း သူရဆီမှ ယောင်္ကျားချွေးနံ့ခပ်သင်းသင်းလေးက နှာခေါင်းဝသို့ တိုးဝင်လာသောကြောင့် ခေါင်းလေးအားဆွဲခွာရင်း မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်မိသည်။
အနီးကပ်သေချာကြည့်မိမှ နှဖူးပြင် အနည်းငယ်ကျင်းကာ … နှာတံချွန်ချွန်နှင့် ယောင်္ကျားတန်မဲ့ ခပ်ရဲရဲ နှုတ်ခမ်းလေး … မျက်နှာသွယ်သွယ်လေးက ဆွဲစောင်မှု့ရှိသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။သူရ ဆီမှ အသက်ရှုပြီး ပြန်ထုတ်လိုက်တိုင်း ခပ်နွေးနွေး အငွေ့သက်လေးက နီးကပ်လွန်းသော သူမ မျက်နှာလေးအား တိုးဝှေ့နေပြန်သည်။တဒုတ်ဒုတ်နှင့် ရင်ခုန်သံမြန်လာနေသည်။
” ဟင် … ငါ ရင်ခုန်နေပါလားးး … မဖြစ်သင့်ဘူးလေ … မိမိသားအရွယ်လေး … ဟူးးး းးးး …… မိသူဇာ ညည်း ရင်ခုန်စရှားလားအေ ” သူမကိုယ်သူမ စိတ်ထဲက ပြောနေမိပြန်သည်။သူစိမ်းယောင်္ကျားနှင့် ကိုယ်လုံးချင်း ထိကပ်ထားရင်း ရင်သားကြီးများက နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်မို့ ဘာကြောင့်ဖြစ်သည်ကိုလည်းမစဉ်းစားတော့ချေ။
သူရ မှာလည်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်၏ ခါးလေးအား ခပ်တင်းတင်းလေးဖက်တွယ်ထားလိုက်သည်။ခပ်ချောချောမိန်းမတစ်ယောက်၏ လိမ်းချယ်ပြင်ဆင်မှု့မရှိသေးချိန် သဘာဝအတိုင်းမျက်နာပေါ်မှ အကြောစိမ်းလေးများအားကြည့်ရင်း ရင်ခုန်နုန်းမြန်လာကာ တခါမှမကြုံဖူးတဲ့ ခံစားချက်နွေးနွေးလေး ခံစားမိနေသည်။
နှစ်ယောက်သား တစုံတရာ၏ဆေ့ဆော်မူ့အောက် မျက်ဝန်းချင်း အတန်ကြာစိုက်ကြည့်နေကြပြန်သည်။ထို့နောက် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်ကာ သူရ၏ နူတ်ခမ်းလေးအား ရုတ်တရက် စုပ်ယူလိုက်သည်။သူမစောက်ပတ်လေးအားယက်ပေးထားသဖြင့် သူရပါးစပ်လေးမှ စောက်ရည်နံ့လေးများ ရနေတော့သည်။ နှစ်ယောက်သား လွတ်ထွက်မှာစိုးရမ်နေသည့်အလား ခပ်တင်းတင်းဖက်ရင်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ပေါင်ရင်းအား လာလာထောက်နေသော သူရ၏ လီးအား လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်လေသည်။
သူရမှာ ရုတ်တရက်ထင်မှတ်မထားသော သူမ၏ အပြုအမူကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်မှာ တချက်တုန်သွားရသည်။သူရဖြစ်သွားပုံကိုကြည့်ရင်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ အသဲယားလာဟန်ဖြင့် ရင်သားကြီးများအား ရှေ့သို့တိုးကာ ဖိတွန်းလိုက်သည်။သူမ၏လက်ကလေးက သူရပုဆိုးပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ထားသော လီးအား ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်လုပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။
သူရက နို့အုံကြီးများနှင့်တွန်းခံရသဖြင့် နောက်သို့တဖြည်းဖြည်းဆုတ်သွားရာ သူမကလည်း အလိုက်သင့်တိုးလိုက်သွားကာ လက်ကလေးအား ခပ်မြန်မြန်လူပ်ရှားပေးလိုက်သည်။မိမိစွဲလမ်းချစ်ခင်နေသော မိန်းမက လီးအားပွတ်သပ်ဂွင်းထုပေးနေသဖြင့် သူရတစ်ယောက် ခပ်တိုးတိုး ညည်းတွားနေမိတော့သည်။
” ရှီးးး အ …… ချစ်လိုက်တာ … မ ရယ် …… အားးး
ညည်းတွားရင်း နောက်ဆုတ်နေသော သူရ ခန္ဓာကိုယ်အား သူမကာ နံရံ့သို့ ဖိကပ်ပစ်လိုက်သည်။ထို့နောက် လည်တိုင်လေးအား ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်ရင်း အောက်သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဒူးလေးထောက်ကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးကြီးက သူမမျက်နာရှေ့သို့ တဇပ်ဇပ် တုန်နေတော့သည်။
သူရ၏ ပေါင်လေးနှစ်ဖက်အား ပွတ်ပေးရင်း တုန်နေသောလီးအား ပါးပြင်လေးဖြင့် ဖိကပ်လိုက်ပြန်သည်။ခေါင်းလေးယမ်းကာ နှာခေါင်းလေးဖြင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် လီးထိပ်လေးအား ပွတ်သပ်ပေးပြီးမှ နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအားဟကာ ပုဆိုးအပြင်မှ ဒစ်ကြီးအား သွားလေးဖြင့် မနာတနာလေးကိုက်ပေးနေသည်။
” အားးး ဟူးးး းးးး … မ … မရယ် ……… ကောင်းလိုက်တာ … ကျနော် မထိန်းနိုင်တော့ဘူးးး အားးး အ ”
သူရ တစ်ယောက် လီးထိပ်မှ ကျင်တက်လာကာ ပုဆိုးအားအောက်သို ကွင်းလုံးပုံချွတ်ချလိုက်သည်။ပေါင်ကြားမှာ လီးကြီးက ဖျောင်းကနဲ့ တိုးထွက်လာကာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်၏ မေးဖျားလေးအား ရိုက်မိတော့သည်။ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်က ခေါင်းလေးမော့ မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးဟပြီး လျှာလေးအားအပြားလိုက် အပြင်သို့ထုတ်ထားပေးလိုက်သည်။
သူရ က ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်၏ နဖူးလေးအား ဘယ်လက်ဖြင့် ခပ်ဖွဖွဖိကာ ညာလက်က သူ့လီးအားကိုင်ပြီး ထုတ်ပေးထားသော လျှာပြားပေါ်တွင် ဒစ်ဖူးကြီးအား မေးတင်ထားရင်း ဂွင်းတိုက်ပစ်တော့သည်။ခဏအကြာတွင် လီးထိပ်အပေါက်ဝမှ လရည်ဖြူဖြူ ပျစ်ပျစ်များ ပန်းထွက်လာကာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်၏ လျှာပေါ်မှတဆင့် ပါးစပ်ထဲသို့ စီးဝင်သွားတော့သည်။
ဝင်လာသောလရည်ပူပူနွေနွေးများအား အသက်အောင့်ကာမျိုချရင်း ဒစ်ဖူးကြီးအား ဖမ်းငုံလိုက်ရာ သူမပါးစပ်လေးအတွင်း မဆံမပြဲဖြစ်သွားရ၏။သူရ တစ်ယောက် တကိုယ်လုံးကျင်တက်သွားကာ တအားအား ဟစ်အော်လိုက်ရလေသည်။ဒစ်ဖူးအား ခပ်ပျင်းပျင်း တချက်စုပ်ပေးပြီးမှ ပါးစပ်မှ ထုတ်ပေးလိုက်သည်။သူရမှာ နံရံအားမှီရင်း အမောဖြေနေစဉ် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ မျက်စိလေးဖွင့်ကာ သူမစုပ်ခဲ့သောလီးအားကြည့်မိရာ မျက်လုံးလေးပြူးကာ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်သွားရသည်။
လမွှေးစိမ်းစိမ်းလေးများအောက်တွင့် ၇ လက်မကျော်ကျော် ပန်းရောင်လီးကြီးမှာ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထလျက် ဒစ်ဖူးကြီးက မှိုပွင့်ပုံစံ ရဲကားနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့်ဖြစ်သည်။သူမ ယောင်္ကျားဖြစ်သူထက် ကြီးမားရှည်လျားသေားလီးကြီးအား ကြာကြာမကြည့်ရဲတော့ပဲ မျက်နှာလေးလွဲကာ ထရပ်လိုက်တော့သည်။ခုမှ ရှက်နေဟန်ဖြင့် ထရပ်လိုက်သော သူမအား သူရက မျက်နာချင်းဆိုင်ဆွဲလှည့်ကာ မျက်စိတဖက်မှိတ်ပြလိုက်သည်။
” အိုရ် …… ဟွန့်နော် ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ သူရ ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်ကာ ရှက်နေသောမျက်နာလေးအားဖွက်ထားလိုက်တော့သည်။သူရ ကလည်း ပြန်လည်ထွေးပွေ့ထားလိုက်လေသည်။ခဏအကြာမှ လူချင်းခွာလိုက်ရာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်က မျက်နာငုံ့လျက်လေးမို့ ပုဆိုးမဝတ်ရသေးသော သူရပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား ကြည့်မိလိုက်ပြီး
” ဟိတ် … ကလေး ”
သူရမျက်နာလေးအားကြည့်ကာ ကလေး ဟု ခေါ်ရင်း အောက်သို့ မျက်စပစ် ပြလိုက်သည်။
” ဟာ … မ … ကလည်းဗျာ ”
သူရမှာ အိုးတို့အမ်းတန်း ဖြစ်ကာ ပုဆိုးအား ခပ်မြန်မြန် ကောက်ဝတ်လိုက်ရသည်။ထို့နောက် တစ်ယောက်မျက်နာ တစ်ယောက်ကြည့်ကာ ရီမောလိုက်ကြတော့သည်။သူရပြန်သွားသည်ကို ခြံရှေ့ထိလိုက်ပို့ကာ တံခါးပိတ်ပြီး အိမ်ထဲသို့ ပြန်ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။အိမ်ထဲအရောက် ဧည့်ခန်းမှ ဖုန်းဝင်လာသဖြင့် ဖွင့်လိုက်ရာ
” ဟဲလို …… မာမီလား ”
” ပြော … သမီး ”
” ကားယူပြီးသွားပြီ … ဒယ်ဒီ ဖုန်းဆက်တာ မာမီက မကိုင်လို့ သမီးဆီ လမ်းဆက်တာတဲ့ ”
” အော် … မာမီ အိပ်နေတာ သမီးရဲ့ ခုမ နိုးတာ ”
အမှန်တော့ သူရ က သူမပါးစပ်ထဲ လရည်များဂွင်းထု ပန်းထဲ့နေချိန် ဦးသက်ခိုင်ဆီမှ ဖုန်းလာရာ နှစ်ယောက်သား ရမ္မဇောကပ်နေကြသဖြင့် မကြားမိလိုက်တာ ဖြစ်သည်။သမီးဖြစ်သူအား ပြန်ဖြေရင်း ဖုန်းပိတ်ကာ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ တက်ခဲ့တော့သည်။သူမတို့လင်မယားအိပ်ခန်းထဲဝင်လာပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် လှဲကာ အနားယူလိုက်တော့သည်။
အောက်ထပ်မှ သမီးဖြစ်သူတို့ အသံကြားမှ လန့်နိုးကာ ဆင်းလာခဲ့တော့သည်။သီတာခိုင်တို့စုံတွဲက ဖိတ်ရမည့် သူငယ်ချင်းများအား စာအုပ်လေးတစ်အုပ်နှင့်မှတ်နေသည်မို့ သူမမိတ်ဆွေတစ်ချို့အား တခါတည်းရေးမှတ်ခိုင်းလိုက်တော့သည်။ပြီးစီးသွားမှ ထမင်းပွဲပြင်ကြပြီး ညစာစားလိုက်သည်။
ဦးသက်ခိုင်မှာ ကုမ္ပဏီမှ ဧည့်သည်များနှင့်စားပွဲရှိသည်မို့ နောက်ကျမည်ဖြစ်ကြောင်း ဖုန်းဆက်ထားသဖြင့် မစောင့်တော့ပေ။ည ၁၀ နာရီ ကျော်ကျော်မှ ပြန်လာရာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်ကိုယ်တိုင် ထမင်းပွဲပြင်ပေးရသည်။ညပိုင်း ကုတင်ပေါ်အချစ်ပွဲတွင် ဦးသက်ခိုင်မှလိုးနေသော်လည်း သူမက သူရ၏လီးကြီးသာ မြင်ယောင်ရင်း ခံနေမိသည်။
” ကလင် … ကလင် ”
” ကလင်… လင် … လင် ”
နိုးစက်က မြည်သံကြောင့် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် နိုးလာကာ အိပ်ရာထလိုက်တော့သည်။
” ကိုသက်ခိုင် … ကိုသက်ခိုင် … ထ ထ … ထတော့ … ရှင် ခရီးထွက်ရမှာလေ ”
” အီးးး အိခ့် ……… အင်းးး သူဇာ ကိုယ် နိုးပါပြီ ”
ပျင်းကြောတချက်ဆန့်ကာ … ဦးသက်ခိုင် ပက်လက်လန်လိုက်ရာ ညဝတ်ဘောင်းဘီထဲမှ လီးက ထောင်မတ်နေတော့သည်။
” ခ်လ်းးး … လူက မထသေးဘူး …… ဟိုဟာက အရင်ထနေတာ ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ၏ ပေါင်ကြားအားကြည့်ရင်း … ခ်ခ် …ကနဲ့ရီကာ စလိုက်ရင်း ဘောင်းဘီအပြင်မှ လီးကြီးအား ဖမ်းညှစ်လိုက်သည်။ထို့နောက် လီးအားဆွဲကာ အိပ်ရာထစေပြီး ရေချိုးခန်းအတွင်းထိ ဆွဲခေါ်လာခဲ့သည်။ခရီးထွက်ခါနီးမို့ အလိုက်သိစွာပင် ရေမချိုးခင် နံရံအားလက်ထောက်လိုက်ရင်း ဖင်ကြီးအားနောက်သို့ကော့ကာ အနေတော်လေးကုန်းပေးလိုက်ပြန်သည်။
ဦးသက်ခိုင်ကလည်း နုတ်ဆက် အလိုးဖြင့် စောက်ရည်များရွှဲနေအောင် လိုးပေးလိုက်သည်။မပြီးသေးသောဦးသက်ခိုင်အား သူမက ပါးစပ်ထဲပြီးစေရာ ထွက်လာသောလရည်ပူပူနွေးနွေးလေးအား တဂွတ်ဂွတ်ဖြင့် မျိုချပစ်လိုက်သည်။နှစ်ယောက်သားရေမိုးချိုးကာ ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်ပြီးမှ အောက်ထပ်သို့ ဆင်းခဲ့ကြသည်။အောက်ထပ်သို့ရောက်သောအခါ သီတာခိုင်နှင့်မိုးနှောင်းတို့က မနက်စာစားရန် စောင့်နေကြတော့သည်။
မနက်စာ စားရင်း ဦးသက်ခိုင်က ညကမိုးချုပ်သွားသဖြင့် သမီးနှင့်သမက်အား မပြောလိုက်ရကြောင်း ဘန်ကောက်သို့ အလုပ်ကိစ္စတခုနှင့် ၁ပတ်ခန့်သွားရမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြလိုက်သည်။စားသောက်ပြီး ခဏအကြာတွင် အိမ်ရှေ့မှ … တတီတီ နှင့် ကားဟွန်းသံများ ကြားရ၍ အဝတ်စားနှင့် စာရွတ်စာတမ်းများထည့်ထားသော အိတ်အားဆွဲကာ လိုက်ပို့ကြတော့သည်။
အိမ်ရှေ့သို့ အရောက် ကားပေါ်မှလူများက ဦးသက်ခိုင်အား … ဆရာဒီမှာထိုင်ဟု … နုတ်ဆက်ကြသည်။ထို့နောက် ဦးသက်ခိုင်မှာ မိသားစုအားနုတ်ဆက်ရင်း ကားဖြင့် လေယဉ်ကွင်းသို့ လိုက်ပါသွားတော့သည်။
သီတာခိုင်သည် မင်္ဂလာပွဲကလည်းနီးလာသည်မို့ အရင်လိုသူငယ်ချင်းများနဲ့မတွေ့နိုင်တော့ပေ။ဒီနေ့မနက် ဖခင်ဖြစ်သူ နိုင်ငံခြားသို့သွားမှ ဖိတ်စာဖိတ်ရင်း သူငယ်ချင်းများဆီသွားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။လိုအပ်တဲ့ အသုံးဆောင်ပစ္စည်းလေးတွေဝယ်ဖို့ မိုးနှောင်းနှင့်အတူ ဈေးဖက်သို့ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။
ဝယ်ရမည့်အသုံးဆောင်လေးများအားကြည့်ရင်း အမှတ်မထင် မိန်းမတစ်ယောက်နှင့်တွဲသွားသော ရဲသွေးအား တွေ့လိုက်မိသည်။မိုးနှောင်းပါနေသဖြင့် ချက်ခြင်းကြီးပြေးလိုက်ရန်လည်း အဆင်မပြေပေ။ထို့ကြောင့် … မိုးနှောင်းအား
” ကိုမိုး … ခဏနော် ”
” ဟင် … ဘာလို့လဲ ခိုင် ”
မိုးနှောင်းအား ပြန်မဖြေတော့ပဲ လူအုပ်ကြားဆီသို့ တိုးခွေ့ဝင်လိုက်သည်။မိုးနှောင်းမှာ ပစ္စည်းတပွေ့တပိုက့်ဖြင့် ကြောင်ပြီးကျန်နေခဲ့သည်။သီတာခိုင်မှာ မြင်နိုင်သမျှလိုက်ရှာတော့သည်။မတွေ့ရပေ … ရုတ်တရက် အတွေးတခုပေါ်လာခဲ့သည်။လွန်ခဲ့တဲ့ ၅ နှစ်ခန့်က ဖုန်းနံပတ်လေး ခုထိ အလွတ်ရနေခဲ့သည်။နံပတ်များအားနှိပ်ရင်း စောင့်ကြည့်နေစဉ် ဖုန်းဝင်သွားခဲ့ရသည်။ရင်ခုန်စွာ ဝမ်းသာနေရင်း စကားစပြောမိလိုက်သည်။
” ဟဲလို … မောင်လား ဟင် …… သီတာပါ ”
” ဘယ်က … မောင်လဲ ”
” ရှင် … ဟို……ဟို ”
” ဖုန်း မှား နေ တယ် ”
မိန်းမတစ်ယောက်၏ ခပ်မာမာ အသံနဲ့အတူ ဖုန်းပိတ်သွားလေသည်။ဖုန်းများမှားနေသလားဟု ပြန်ကြည့်မိရာ … ဒါ မောင့်ဖုန်းမှ မောင့်ဖုန်းအစစ်ပါ။ဒါဆို ခုနက မိန်းမအသံက …
” မောင်ပျောက်မသွားခင်က မောင်ပြောပြခဲ့တဲ့ အိမ်က သဘောတူတဲ့မိန်းမ များလား ”
” သူတို့လက်ထပ်ပြီးကြပြီလား ”
” ဒါမှ မဟုတ် … စေ့စပ်ထားတုန်းပဲလားးး ”
” ဟူးးးး းးးး ”
အတွေးပေါင်းစုံ တွေးရင်း ရင်ဘက်တနေရာမှ စူးကနဲ့နာကျင်ခံစားလာရသည်။မိုးနှောင်းနှင့် မတွေ့ခင် က အချစ်ဦးမို့ ရုတ်တရက် ပြန်တွေ့ရာ သတိလက်လွတ်ဖြစ်နေမိသည်။
” လာလေ … ခိုင် … သွားကြရအောင် ”
စိတ်နဲ့ကိုယ်မကပ်သောသူမအား ခင်ပွန်းလောင်းက လိုက်လာ၍သတိပေးမှ အသိစိတ်များ ပြန်ဝင်လာရတော့သည်။အိမ်သို့ပြန်လာရာ လမ်းတလျှောက်တွင် ကားပေါ်မည်သည့်စကားမှ မပြောတော့ပဲ ငူငူကြီးပါလာတော့သည်။ညပိုင်းတွင်လည်း မိုးနှောင်းက စောက်ပတ်အားယက်ပေးကာ အမျိုးမျိုးလိုးသော်လည်း သီတာခိုင်မှာ စိတ်ပါဟန် မပြတော့ပေ။ဘာဖြစ်သည်ကိုလည်း စဉ်းစားမရပေ။
နောက်ရက်တွင် သီတာခိုင်သူငယ်ချင်းများအားရောက်ရှိလာကာ မင်္ဂလာမဆောင်ခင် သူမတို့သူငယ်ချင်းနှင့် ဘုရားဖူး အပျော်ထွက်ချင်ကြောင်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်ထံ ခွင့်တောင်းနေကြသည်။သီတာခိုင်မှာ အတွေးများနယ်ချဲ့နေကာ စိတ်နဲ့လူနဲ့မကပ်တော့ပေ။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ သမီးဖြစ်သူ၏အပြောင်းလဲကြောင့် စိတ်ပြေလက်ပျောက်ဖြစ်စေရန် ခွင့်ပြုပေးလိုက်ရသည်။
အမှန်တော့သူငယ်ချင်းများအကူညီဖြင့် အချစ်ဦးနှင့်တွေ့ရန် အကွက်ချစီစဉ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။သီတာခိုင်ဘုရားဖူးလိုက်သွားပြီးနောက်ရက်တွင် တအိမ်လုံးမှ ဒေါ်သူဇာခိုင်နှင့် မိုးနှောင်းတို့ နှစ်ဦးထဲရှိကြရာ မျက်နှာချင်းဆိုင် စကားမပြောဖြစ်တော့ပေ။
နှစ်ယောက်သားအမ်းတမ်းတမ်း ဖြစ်နေကြသည်။ညပိုင်းတွင်လည်း မိုးနှောင်းမှာ သီတာခိုင်အားသတိရကာ အိပ်ခန်းတွင်း ဂွင်းထုနေရသည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာလည်း သူရလီးကြီးအားမြင်ယောင်ကာ အလိုးခံချင်သည့်စိတ်ကများနေတော့သည်။
” အားးး ရှီးးး … ဖြည်းဖြည်းးး ဖြည်းဖြည်းလိုးပါ ကလေးရယ်
အော်သံနှင့်အတူ ချွေးများစို့ကာ အိပ်မက်မှနိုးထလာခဲ့ရသည်။တွေးရင်းပြုံးလိုက်ကာ ချွေးများနှစ်နေသောအင်္ကျီအား ထ၍ လဲလိုက်ပြီး အဲယားကွန်းဖွင့်ပစ်လိုက်သည်။ဗိုက်ကလည်းဆာလာသဖြင့် တံခါးဖွင့်ပြီးအောက်ထပ် ဧည်ခန်းထဲမှ မုန့်တခုခုစားရန်တွေးပြီး ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။သမီးဖြစ်သူ အခန်းရှေ့အရောက် မသိစိတ်၏ စေ့ဆော်မှု့ကြောင့် တံခါးအားအသာလှပ်၍ကြည့်ရာ
” အိုးးး ခိုင်ရယ် … အားးး … ကောင်းး ကောင်းလိုက်တာ အင်း ဟုတ်တယ် ”
သမက်ဖြစ်သူမှာ ကုတင်ပေါ်တွင် သမီးဖြစ်သူဓတ်ပုံအားကြည့်ရင်း လက်တဖက်ကဂွင်းထုနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ပက်လက်လှန်ထုနေသည်မို့ ဒစ်ကြီးအား အတိုင်းသားမြင်နေရသည်။ခဏအကြာတွင် လီးထိပ်မှ လရည်ဖြူဖြူများ ပန်းထွက်ပြီးမှ ငြိမ်ကျသွားရာ သူမလည်း တံခါးအသာပြန်စိကာ အောက်သို့ဆင်းခဲ့တော့သည်။
ဧည့်ခန်းတွင်းရေခဲ့သေတ္တာထဲမှ မုန့်တချို့စားကာ ရေအဝသောက်ပြီးမှ ပြန်တက်လာကာ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပစ်လိုက်တော့သည်။မနက်အိပ်ရာထလျင် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူဇင်မာတိုက်ခန်းသို့သွားပြီး အရိပ်အရောင်သွားပြရမည် အခြေနေပေးလျင် သူမစောက်ပတ်လေးအား ယက်ခိုင်းမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ရေချိုးရင်း တန်းလန်းရေပျက်သွားသဖြင့် အောက်ထပ်သို့ဆင်းကာ ချိုးနေလိုက်သည်။
မိုးနှောင်းမှာ အပြင်သွား၍ သူနှင့်ယောက္ခမဖို့ ကြက်ဥပလာတာနှင့် နွားနို့ဝယ်ပြီးပြန်လာခဲ့သည်။တံခါးမှာ စိထားခဲ့သဖြင့် အသာလေးတွန်းဖွင့်ကာ ဧည့်ခန်းထိဝင်လာလိုက်သည်။ပန်းကန်ထဲထည့်ကာ ပြင်ဆင်ပြီး ကိုယ်လက်သန့်စင်ရန် ရေချိုးခန်းအားဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။
” အိုရ် … မိုးနှောင်း…… ”
” ဟာ … မာမီ …… ဆော ဆောရီး နော် ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပင် တုံးလုံးချွတ်ချိုးနေရင်း ဆပ်ပြာတိုက်နေသည်။သူမ စောက်ဖုတ်ကြီးအားပွတ်တိုက်နေစဉ် သားမက်ဖြစ်သူက မထင်မှတ်ပဲ ဆွဲဖွင့်လိုက်သဖြင့် ရုတ်တရက် ကြောင်နေတော့သည်။မိုးနှောင်းကလည်း ဇနီးလောင်းထက် ပို၍တောင့်သော ယောက္ခမ၏ ကိုယ်လုံးအားငေးရင်း သူမပေါင်ကြားရှိ ဆပ်ပြာတိုက်လျက်တန်းလန်းစောက်ပတ်ကို စူးစိုက်ကြည့်နေမိသည်။
နှစ်ယောက်သား သတိဝင်လာမှ မိုးနှောင်းက လှည့်ထွက်ကာ တံခါးအားပိတ်ထားပေးခဲ့လိုက်သည်။ထို့နောက်ဘး ဧည့်ခန်းတွင်းမှ စောင့်နေလိုက်တော့သည်။ခဏအကြာမှ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ အနက်ရောင်ဝမ်းဆက်ကလေးဖြင့် အိမ်ပေါ်မှဆင်းလာတော့သည်။
ဧည့်ခန်းတွင်း သားမက်ဖြစ်သူရှေ့ဝင်ထိုင်ကာ သူမဖို့ ထည့်ထားသော ပလာတာအား ပဲဖြင့်တို့စားနေတော့သည်။မိုးနှောင်းအား မျက်နာပူသဖြင့် မကြည့်ရဲပေ။ပလာတာကုန်ကာနီးမှ မိုးနှောင်းက နွားနို့ထည့်ထားသောခွက်အား သူမရှေ့တိုးကာ တွန်းပို့ပေးသည်။မိုးနှောင်းလည်း ယောက္ခမအား အိုးတို့အမ်းတန်းဖြစ်ကာ စကားမပြောပေ။သို့သော် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်အား ကြည့်ရင်း လိုးချင်သောစိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်နေရသည်။
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ သူရဆီသို့ စိတ်ကရောက်နေပြီး အယက်ခံချင်လာသဖြင့် နွားနို့အားတဝက်ခန့်သောက်ကာ မြန်မြန်ထပြီး စားပွဲခုန်မှ ထရာ လှည့်အထွက်တွင် စီးထားသောဖိနပ်နှင့် စားပွဲခုန်အောက်ခြေထောက်တိုက်မိကာ ဟပ်ထိုးလေး လဲကျသွားသည်။
ဒူးထိပ်မှနာသွားသဖြင့် ရုတ်တရက်မထနိုင်တော့ပေ။မိုးနှောင်းက တွဲထူပြီး ဧည်ခန်းတွင်း တီဗွီရှေ့မှ ဆိုဖာခုံပေါ်သို့ တင်ပေးလိုက်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ဒူးနာသွားသဖြင့် ဇင်မာတိုက်ခန်းသို့သွားရန်အစီအစဉ် ဖျက်လိုက်တော့သည်။
” မိုးနှောင်း … မာမီကို အိမ်ပေါ်တွဲပို့ကွာ… အပြင်မသွားချင်တော့ဘူး ”
” ဟုတ် ဟုတ် … မာမီ … ဖြည်းဖြည်း တွဲလိုက်နော် ”
နှစ်ယောက်သား ဖြည်းဖြည်းချင်း အိမ်ပေါ်သို့ရောက်ရှိကာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်တို့ လင်မယားခန်းထဲဝင်လာကြတော့သည်။သူမအား ကုတင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းကာ မိုးနှောင်းက ကုတင်ခြေရင်းမှ လိမ်းဆေးဗူးယူကာလိမ်းပေးနေပြန်သည်။ဒူးအောက်မှနေ၍ ပေါင်လယ်လောက်ထိ လိမ်းပေးရာ ထမိန်အစိမ်းရောင်အပါးလေးအောက်က အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအား အနီးကပ်မို့မြင်နေရသည်။
တိတ်ဆိတ်သော အခန်းအတွင်း နှစ်ယောက်ထဲဆိုသည့်အသိက ရင်ခုန်လှုပ်ရှားနေကြသည်။ဆေးလူးရင်း မိုးနှောင်းလက်များက ပေါင်ရင်းထိ ရောက်လာတော့သည်။ထမိန်လေးအား အပေါ်သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း တွန်းတင်နေရာ အောက်ခံဘောင်းဘီ ပန်းရောင်လေးက အောက်မှစောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖါင်းကြီးအား ဖုံးကွယ်ထားပြီး ဘေးတဖက်တချက်တွင် စောက်မွှေးလေးများ ထွက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်ကလည်း ကာမစိတ်များကြွလာကာ လက်ကလေးနောက်ပစ်ထောက်ကာ မျက်စိလေးမှိတ်ထားရင်း ပေါင်နှစ်ချောင်းအား မသိမသာလေးဖြဲပေးလိုက်သည်။မိုးနှောင်းက ရိပ်မိလိုက်ကာ ဖြူဖွေးအိစက်နေသော ပေါင်သားများအားပွတ်ရင်း အောက်ခံဘောင်းဘီအောက်မှ ဖေါင်းထွက်လာသော စောက်ဖုတ်ကြီးအား အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ပြီးမှ စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း လက်ခလယ်အား ကွေးကာ အထက်အောက် ကလှော်ပေးလိုက်ပြန်သည်။
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ တအင်းအင်း ညည်းသံလေးပေးကာ ထောက်ထားသောလက်များအား ကွေးကာ ကိုယ်လုံးအားပက်လက်လှန်ချပစ်လိုက်တော့သည်။မိုးနှောင်းက ပေါင်ရင်းအား ဘယ်ညာနမ်းရင်း ထမိန်အားချွတ်ရာ သူမက ဖင်သားကြီးများအား အလိုက်သင့်ကြွပေးလိုက်သည်။ပေါင်သားဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးအား အနည်းငယ်ဖြဲရင်း ခွကြားသို့ မျက်နာအပ်ကာ ဘောင်းဘီအပြင်မှ စောက်ဖုတ်ကြီးအား ယက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။
ဘောင်းဘီခွနေရာတွင် စောက်ရည်နှင့် တံတွေများပေါင်းကာစိုရွှဲလာပြီး စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းများထင်လာတော့သည်။ထိုအခါမှ ဆီးခုံးအောက်ဖက် စောက်စိလေးက ထောင်ထွက်လာရာ မိုးနှောင်းက လျှာဖျားဖြင့်ဝိုက်ဝိုက်ကလိကာ စုပ်ပေးနေသည်။
ခါးလေးကော့တက်လာရင်း အောက်ခံဘောင်းဘီလေးအား သူမဘာသာ ချွတ်ပေးရှာသည်။စောက်ပတ်အယက်ခံရင်း အပေါက်ဝလေးအား ခပ်နွေးနွေးအရာက လာထိသဖြင့် မျက်စိဖွင့်ကြည့်ရာ သမက်ဖြစ်သူက ကုတင်အောက်မှ ဒူးထောက်နေရင်း သူမ စောက်ပတ်လေးထဲ ဒစ်ဖူးဖြင့်တေ့ကာ ဖိလိုးလိုက်တော့သည်။လီးက ခပ်စီးစီးလေးဝင်လာသဖြင့် တွန့်သွားမိသည်။
” အ … မိုးနှောင်း … ဖြည်းဖြည်းနော် သားလေး ”
” အင်းပါ မာမီရာ… ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးမှာပါ ”
ယောက္ခမဖြစ်သူ စောက်ပတ်အား ပုံမှန်လေးလိုးရင်း အကျၤျ ီလေးအား ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ဘော်လီအား အပေါ်သို့ ပင့်တင်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးအား တလှည့်ဆီစုပ်ပေးလိုက်သည်။ဒေါ်မိုးသူဇာမှာ လိုးနေရင်း နို့စို့ခံရသဖြင့် ရမ္မက်စိတ်များတောက်လောင်နေတော့သည်။သမက်ဖြစ်သူအား စောင့်စောင်းလိုးခိုင်းရင်း သူမကိုယ်တိုင်က အောက်မှ ပင့်စောင့်ပစ်သည်။
” ဘွတ် ဘွတ် …… ဖွပ် … ဒုတ် ဘွတ် ”
” အ အားးးး ရှီးးးး …… စောင့်စောင့် မိုးနှောင်း နာနာလေး လိုးစမ်းဟာ ………… အီးးး ရှီးးး အားးးး ”
” အင့် အင့် … အ ကောင်းလိုက်တာ မာမီရာ … အင့် ”
မိုးနောင်းမှ အပေါ်မှ လီးအဆုံးထိ ဖိဖိလိုးရာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်တစ်ယောက် ကော့ပြန်နေအောင် ခံစားလာရသည်။သမက်ဖြစ်သူ၏ လိုးချက်များကို ကျေနပ်အားရမိသည်။စောက်ခေါင်းတွင်းသို့ လီးအဝင်အထွက်တိုင်း အတွင်းနူတ်ခမ်းသားများအား ပွတ်ဆွဲသွားသဖြင့် ခင်ပွန်းဖြစ်သူထက် လီးကတုတ်ကြောင်း သိရှိလိုက်သည်။
မိုးနှောင်းကလည်း ဇနီးလောင်း၏ အမေဖြစ်သူအား အားရပါးရ ပစ်ပစ်လိုးနေရင်း နို့အုံးကြီးများအား ချေပေးလိုက်ပြန်ရာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ အိပ်ယာခင်းများကို လက်နှင်စုပ်ကိုင်ရင်း စောက်ရည်များပန်းကာ ပြီးသွားတော့သည်။အချက် ၅၀ ခန့်ထပ်လိုးပြီးမှ မိုးနှောင်းမှာ လီးတစ်ချောင်းလုံးယားလာပြီး လီးအားစောက်ပတ်ထဲမှထုတ်ကာ ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေးပေါ်သို့ လရည်များပန်းထုတ်ရင်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်ပေါ်သို့ မှောက်အိပ်လိုက်တော့သည်။
အမြန်းလမ်းတနေရာ လမ်းမကြီးတွင် ကားလေးတစ်စီးပေါ်၌ ရှေ့ခန်းတွင်မိန်းကလေး ၃ ယောက်ထိုင်တာ နောက်ခန်းတွင် မိန်းမတစ်ယောက်နှင့်ယောင်္ကျားတစ်ယောက် အတူထိုင်လျက်ရှိသည်။ပုံမှန်လေး မောင်းနေကာ ရှေ့ခန်းမှ ၃ ယောက်မှာ အသံကျယ်ကျယ်နှင့် ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်လေးများ ပြောဆိုနေကြသည်။နောက်ခန်းတွင် သီတာခိုင်နှင့် သူမ၏အချစ်ဦး ရဲသွေးတို့ ထိုင်ရင်း စကားပြောနေကြသည်။သူမ၏ အကူညီတောင်းမူ့ကြောင့် သူငယ်ချင်းများက ဝိုင်း၍ စီစဉ်ပေးကြခြင်းဖြစ်သည်။
” တကယ် ”
ရဲသွေးပြောပြသမျှကို အံသြစွာ နားထောင်းနေရင်းပြန်မေးလိုက်သည်။
” အမှန်တွေပါ … သဲရယ် ”
မိဘတွေမရှိတော့သော ရဲသွေးတို့ ညီကိုနှစ်ယောက်က မွေးစားမိဘတွေထိန်းချုပ်မှု့အောက်တွင် ကြီးပြင်းလာခဲ့ရသည်။လူကြီးချင်းစကားပြောထားတဲ့ မိန်းကလေးရှိနေသဖြင့် ရဲသွေးအား ကျောင်းပြီးပြီးချင်း သူတို့မြို့ဆီသို့ခေါ်ကာ ယောက္ခမလောင်း၏ ကျောက်တူးလုပ်ငန်းအတွင်းသို့ ပညာသင်ယူစေခဲ့သည်။မွေးစားမိဘတွေမှာ စီးပွားရေးကျနေသဖြင့် လက်ရှိလုပ်ငန်းအား မယိမ်းယိုင်အောင် ကြိုးစားနေကြရာ ရဲသွေးအား အားထားခဲ့ကြသည်။
ရဲသွေးက တဖက်တလမ်းမှ မွေးစားမိဘများအား ကူညီပေးပေမယ့်… လက်ထပ်ဖို့ကိုတော့ ခုထိ အချိန်ဆွဲထားနိုင်ခဲ့သည်။ဈေးဘက်တွင် သီတာခိုင် ဖုန်းခေါ်တုန်းပြန်ပြောသည့်မိန်းမ မှာ သူမချစ်သူ ရဲသွေးနှင့် လူကြီးချင်း သဘောတူထားသောသူမှန်းသိလိုက်ရသည်။
သူမအား ယခုချိန်ထိ မမေ့သေးကြောင်း ပြောရာ … သီတာခိုင် တစ်ယောက် ဝမ်းသာဝမ်းနည်းဖြစ်ကာ ဖေါ်ပြရခက်သည့်ခံစားချက်မျိုး ခံစားနေမိသည်။ချစ်သူအားမျက်နှာလွဲကာ သူမလည်း မကြာခင်လက်ထပ်ရတော့မည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြလိုက်တော့သည်။
” မောင် သိပါတယ် … သဲရယ် ”
သူမ သူငယ်ချင်းများက အကျိုးကြောင်းရှင်းပြထားပုံရသည်။ထို့နောက် နှစ်ဦးသားငြိမ်သက်သွားကြရာ ခဏ အကြာတွင် ရဲသွေးက သူမနူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။သီတာခိုင်မှာ အနမ်းခံရင်း လက်လေးဖြင့် ကားရှေ့ခေါင်းသို့ ထိုးပြလိုက်ရာ ရဲသွေးက ၅ နှစ်လောက်ခွဲခွာရသော ချစ်သူအား အလွတ်မပေးတော့ချေ။နမ်းနေရာမှ သူမ နို့အုံလေးအား အပြင်မှညှစ်ချေနေပြန်သည်။
သီတာခိုင်သည် နဖူးပေါ်ဝဲကျနေသော ဆံပင်များအား ဟန်ပါပါလေး သပ်တင်လိုက်ရင်း မျက်လုံးက ကားရှေ့ခန်းမှ သူငယ်ချင်းများအားကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ရီရီမောမော ပြောနေကြရင်း သူမတို့ဆီ အာရုံမထားသဖြင့် အင်္ကျီအားမကာ သူမနို့လေးများအား ဖေါ်ပေးလိုက်သည်။
ရဲသွေးက ဘရာစီယာလေးအား အောက်သို့လက်ဖြင့်ချိတ်ဆွဲကာ ပေါ်လာသောနို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေးအား ဆွဲစုပ်တော့သည်။နို့စို့ရင်း သူမပေါင်ကြားထဲသို့ လက်တဖက်ကဝင်လာရာ ပေါင်လေးဖြဲပေးလိုက်မိသည်။တဖြည်းဖြည်း သူမမျက်လုံးလေးများစင်းကျလာရာ ရဲသွေးက တက်ကြွမှု့များလာခဲ့သည်။နို့သီးခေါင်းလေးအားတပြွတ်ပြွတ်စုပ်ရင်း ထမိန်ပေါ်မှသူမစောက်ပတ်လေးအားကလိနေတော့သည်။ရုတ်တရက် ကားလေးက ထိုးရပ်သွားရင်း
” နောက်ခန်းက နှစ်ယောက် ထမင်းစားမယ်နော် … ပြီးမှ ဆက်ကြ … ဟိဟိ ”
စကားသံများထွက်ပေါ်လာမှ သီတာခိုင်၏စင်းနေသောမျက်လုံးလေးမှာ ပွင့်လာတော့သည်။မက်မက်မောမောနို့စို့နေသော ချစ်ဦးသူရဲ့နှဖူးလေးအား သူမလက်ကလေးများဖြင့် တွန်းကာ ပေါင်လေးအားပြန်စိလိုက်တော့သည်။
” မောင် … ထမင်းစားနားကြမလို့ … ပြီးမှပဲနော် ”
” အင်းပါ … သဲရဲ့ ”
ကားပေါ်မှဆင်း၍ ထမင်းဆိုင်လေးသို့ ဝင်လာခဲ့ကြသည်။ဆိုင်လေးက သပ်သပ်ရပ်ရပ်နှင့် သီချင်းသံများကြားနေရသည်။စားပွဲအလွတ်တစ်လုံးတွင် သူမတို့ ၅ ဦး ဝင်ထိုင်လိုက်ကြသည်။ဆိုင်မှ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ရောက်လာကာ စားသောက်နိုင်သောဟင်းလျာများအား ပြောပြနေသည်။
စားစရာများ စုံစုံလင်လင်မှာရင်း ကားမောင်းရသူ မေသူက အပေါ့သွားရန် မေးလိုက်လေသည်။သူမတို့လေးယောက် ဆိုင်အနောက်ဖက်ခြမ်းသို့ထွက်သွားရာ ရဲသွေးတစ်ယောက်ပဲ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။အမှတ်တမဲ့ သီတာခိုင်ဖင်သို့ကြည့်မိရာ ဖင်သားအိအိလေးအောက်တွင် အကွက်ကြီးထနေသဖြင့် အသာလေးထလိုက်သွားပြီး … အနားနားကပ်ကာ သတိပေးလိုက်ရသည်။မေသူမှ …
” ရဲသွေးရယ် … နင်ကလဲ … ခဏလေးတောင်မခွဲနိုင်ဘူးလား… အိမ်သာထိ ဘာလိုက်ရှုပ်နာလဲဟ ”
ထိုစဉ် … သီတာခိုင် ထမိန်လှည့်ဝတ်မှ … သူမတို့မှာ သဘောပေါက်သွားပြီး … ခ်ခ် ကနဲ့ ရီလိုက်ကြတော့သည်။ထမင်းဝိုင်းလေးတွင် ဇွန်သံ ခရင်းသံများ ရီမောသံများ ဆူညံနေတော့သည်။သူငယ်ချင်းတသိုက် ဆုံတုန်းမို့ ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်များပြောဖြစ်ကြသည်။ရဲသွေး၏ အဖြစ်မှန်အားသိသွားကာ ရဲသွေးနှင့် သီတာခိုင်အား လက်ရှိအချိန်လေးအား တန်ဖိုးထားရန် … နောက်နှောင်တွင် မပက်သက်ကြရန် ဝိုင်းပြောကြသည်။
” ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဟာ … သူမင်္ဂလာဆောင် မရောက်မချင်း ငါ့ဘက်က ချစ်ခွင့်ရှိပါသေးတယ် ”
ရဲသွေးက သီတာခိုင်၏မျက်နာလေးအားကြည့်ရင်း ပြောလိုက်လေသည်။ထို့နောက် ထမင်းစားဝိုင်းလေးအား လက်စသတ်ကာ ကားပေါ်သို့ ပြန်တက်ခဲ့ကြတော့သည်။ကားပေါ်ပြန်တက်စဉ် မေသူက ရှေ့ခန်း၃ယောက် ကျပ်သဖြင့် နောက်ခန်းသို့ တစ်ယောက်သွားခိုင်းရာ ရဲသွေးတို့ အခက်တွေ့နေရသည်။နောက်ခန်းတွင်း ၃ ယောက်သားစကားပြောရင်း ရဲသွေးမှာ တချက်သမ်းကာ ခဏအိပ်မည်ဟုပြောရင်း အသင့်ပါလာသော စောင်အပါးလေးအား ခြုံလိုက်လေသည်။
ကားဘေးမှ ကျော်တက်သွားသော ကားသံများကြားနေရလျက် ဝှီးကနဲ့ ဝှီးကနဲ့ လေတိုးသံများနှင့်အတူ သစ်ပင်များ လယ်ကွင်းများ ကျန်ရစ်ခဲ့တော့သည်။တဖြည်းဖြည်းလေတိုးသဖြင့်အေးလာရာ သီတာခိုင်က ဘယ်ဘက်ခြမ်းတွင်ထိုင်နေသော သူငယ်ချင်းဖြစ်သူအား မှန်တံခါးစိခိုင်းလိုက်သည်။သူမက အလယ်တွင်ထိုင်ပြီး ညာဖက်ခြမ်းက ရဲသွေးမှာ စောင်လေးခြုံကာ ငြိမ်နေသဖြင့် ညာဖက်မှန်ချပ်ကို သူမက ဆွဲတင်လိုက်သည်။သူငယ်ချင်းဖြစ်သူနှင့်စကားပြောရင်း သူမ ညာဖက်လက်ကလေးက ရဲသွေး၏စောင်ထဲသွင်းကာ ပေါင်လေးအားပွတ်ပေးလိုက်သည်။
သူငယ်ချင်းဖြစ်သူနှင့်ရီရီမောမော စကားတွေပြောကာ ရဲသွေးပေါင်လေးအား ပွတ်ပေးရင်း ဘောင်းဘီခွကြားသို့ လက်အားရွေ့တင်လိုက်သည်။ဇပ်ကနဲ့တုန်သွားရင်း ရဲသွေးမှာ ပေါင်နှစ်ချောင်းအား ဖြဲပေးရင်း အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်ပြန်သည်။ဘောင်းဘီတွင်း လီးက အမြှောင်းလိုက်ကပ်နေရာ သီတာခိုင်မှ အရင်းမှ အဖျားထိ လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။
သူငယ်ချင်းဖြစ်သူအား ဟန်မပျက်စကားပြောကာ သူ့၏လီးအားပွတ်သပ်ပေးနေသဖြင့် ရင်များတလှပ်လှပ်ခုန်နေရင်း ဘောင်းဘီးဇစ်အားဖွင့်ကာ အောက်ခံဘောင်းဘီထဲမှ လီးအား ထုတ်ပေးလိုက်သည်။စောင်ခြုံထားသဖြင့် ဘောင်းဘီထဲက ထွက်လာသောလီးအား ရဲရဲတင်းတင်း ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးလိုက်ရာ သီတာခိုင်လက်ထဲတွင် တင်းမာလာလျက်ရှိသည်။ခဏအကြာတွင်ဘေးက သူငယ်ချင်းမှာ အိပ်ချင်လာသဖြင့် သီတာခိုင်အား စကားစဖြတ်ရင်း နောက်သို့ခေါင်းလေးမော့ကာ အိပ်သွားပြန်သည်။
တဖြည်းဖြည်း သူမလက်ထဲမှ လီးက တင်းတင်းလာရင်း တဒုတ်ဒုတ်နှင့်သွေးတိုးနေသည်ကို ခံစားမိရာ ခပ်မြန်မြန်လေး ထုပေးလိုက်မိသည်။စောင်ခြုံထားသောရဲသွေးဆီမှ ညည်းသံတိုးတိုးလေး ထွက်နေသည်ကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် သီတာခိုင်မှာ ဘေးမ အိပ်ပျော်နေသောသူငယ်ချင်းအား တချက်ကြည့်ပြီး စောင်ခြုံထဲသို့ ခေါင်းတိုးဝင်လိုက်သည်။စောင်ခြုံထဲသူမခေါင်းလေးရောက်သည်နှင့် ရဲသွေးပေါင်ကြားသို့မျက်နာအပ်ကာ ဒစ်ဖူးအားငုံရင်း ခပ်သွက်သွက်လေး ထုပေးလိုက်သည်။
ခဏအကြာတွင် လီးထိပ်အပေါက်မှ လရည်ပျစ်ပျစ်များ သူမအာခေါင်ထဲထိ တဖျောဖျော ပန်းဝင်လာတော့သည်။ညှီစို့စို့ ခပ်ပျစ်ပျစ်လရည်များအား ဖြည်းဖြည်းချင်းမျိုချလိုက်ပြီး ဒစ်ဖူးအားဆွဲစုပ်ပေးရာ ရဲသွေးဖင်ကြီးကြွတက်လာရသည်။
စိတ်ကျေနက်တဲ့ထိစုပ်ပေးပြီးမှ စောင်ခြုံတွင်းမှ ခေါင်းအားပြန်ထုတ်ကာ ကိုယ်လုံးလေးအား မတ်မတ်ထားလျက်နောက်သို့မှီကာ အမောဖြည်နေတော့သည်။ရဲသွေးမှာ စောင်လေးအား အောက်သို့လျောချရင်း သီတာခိုင်၏မျက်နာလေးအား ကြည့်ကာသိုင်းဖက်လိုက်ရာ သီတာခိုင်က ကြည်နုူးစွာ ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လိုက်ရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့သည်
နေ့တဝက်ခန့်မောင်းလာပြီးမှ ကျယ်ဝန်းလှပသော ခြံဝန်းထဲသို့ သူမတို့ကားလေး ဝင်ရောက်လာသည်။ခန်းနားလှပသော တိုက်ကြီးရှေ့တွင် ထိုးရပ်ကာ မေသူက ကားပေါ်မှအရင်ဆင်းပြီး အသင့်ပါလာသောသော့ဖြင့် အိမ်တံခါးအားဖွင့်ကာ ဝင်ရောက်ခဲ့ကြသည်။အိမ်ထဲ အရောက်တွင် မေသူမှလွဲ၍ ကျန်တဲ့၄ယောက်မှာ အံ့အောမှင်သက်နေရ၏။
ရှေးဟောင်း ပန်းပုရုပ်များ ကျောက်စိမ်းရုပ်တုများ အလှဆင်ထားသဖြင့် ဧည်ခန်း၏ ခန်းနာပုံအား ငေးကြည့်နေကြရသည်။သီတာခိုင်မှာ သူမတို့မြို့ဈေးထဲတွင် ရဲသွေးအားတွေ့မိလိုက်သဖြင့် ကျောင်းနေဖက်သူငယ်ချင်း မေသူအားအကူညီတောင်းကာ ရှာခိုင်းလိုက်သည်။ထို့နောက် သူငယ်ချင်းများစုကာ ဘုရားဖူးထွက်ရန်ဟု ခေါင်းစဉ်တပ်ကာ မေသူ၏ မိဘများပိုင်ဆိုင်သော ခြံတခြံသို့ အနားယူရန် စီစဉ်ခဲ့ကြသည်။
အိမ်အပေါ်ထပ်တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် နှစ်ခန်းတွဲ လေးခန်းဖွဲ့ထားရာ အခန်းများက ကျယ်သဖြင့် မေသူတို့ သူငယ်ချင်း ၃ ယောက်က ၁ ခန်း … ကပ်လျက် ဒေါင့်အခန်းအား ရဲသွေးနှင့်သီတာခိုင်တို့အတွက် နေရာချလိုက်ကြသည်။ခြံ၏ အနောက်ဖက်တွင် တိုက်ပုလေးတစ်လုံးဆောက်ကာ ရေကူးကန်ပြုလုပ်ထားသည်။ခဏ နားကြ၍ ရေကူးရန် ပြင်ဆင်ကြတော့သည်။
အောက်ထပ် အခန်းလွတ်တခုတွင် မေသူတို့မိန်းကလေး ၄ ယောက် ရေကူးဝတ်စုံများလဲရန် မေသူက အခန်းတွင်းရှိ ဘီရိုထဲမှ သူမ၏ ဝတ်စုံများ ထုတ်ပေးလိုက်သည်။စကားသံများဆူညံနေသဖြင့် ရဲသွေးက အခန်းဝနား မယောင်မလယ်ဖြင့်ရပ်ကာ ချောင်းကြည့်မိသည်။မိန်းကလေး ၄ ယောက်တွင် သီတာခိုင်နှင့်မေသူမှာ ကိုယ်လုံးတောင့်တောင့်တင်းတင်းမို့ ကြည့်ကောင်းလှသည်။ကျန်နှစ်ယောက်မှာ ပိန်ပိန်ပါးပါးမို့ စိတ်ဝင်စားမှု့မရှိလှပေ။အဝတ်စားများလဲရင်း တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် နို့အုံများ ဖင်သားများ ညှစ်ကာ စနေကြသည်။
” မေသူ … မိန်းမ … ရှင့်ဟာတွေက တင်းနေတုန်းပဲ ”
သီတာခိုင်က မေသူ၏ရင်သားလေးအား အုပ်ကိုင်ရင်း … လှမ်းစလိုက်သည်။
” ဒါပေါ့အေဟဲ့ … ကိုကိုက … စည်းကမ်းရှိတယ်… ခ်လ်းးး ”
မေသူကလည်း သီတာခိုင် ပေါင်ကြားသို့ နိုက်လိုက်ရင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။သီတာခိုင်က ပေါင်သားဖွေးဖွေးအား အနည်းငယ်ကားပေးရင်း
” ဘောဒီသာတင်းနေတာပါ… ရှင့် အင်ဂျင်က … မီးခိုးလိုက်နာ မလား ဟွန့် ”
ဘေးမှပိန်ပိန်သူငယ်ချင်းက မေသူနောက်ကျောမှ နေ၍ ဖင်ကြားထဲလက်ကိုလှန်သွင်းရင်း ပင့်မကာ မေးလိုက်ပြန်သည်။
” မယ့်လေးဟယ် … အင်ဂျင်ကအလတ်ကြီးဟ … တလက်ကိုင် ”
စကားပြောရင်း မေသူက ထမိန်အားချွတ်ချလိုက်ရာ အမွှေးများပြောင်ရှင်းနေသော စောက်ပတ်နီတာရဲလေးက ပေါ်ထွက်လာတော့သည်။သီတာခိုင်ဘေးသို့ ကျန်နှစ်ယောက်ကပြေးကပ်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထာဖြင့် ဝိုင်းကြည့်လိုက်ကြသည်။မိန်းမချင်းပင်ငေးယူရအောင် မေသူစောက်ပတ်လေးက ဆွဲစောင်ထားနိုင်သည်။ရဲသွေးမှာ ဘေးတစောင်းမို့ မေသူ၏ပေါင်တံဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်လေးနှင့် ကော့ထွက်နေသောဖင်သားအိအိလေးသာ မြင်ခွင့်ရရှာသည်။
ထိုနောက် ၄ယောက်သား တုံးလုံးချွတ်ကာ ရေကူးဝတ်စုံမျာ လဲလှယ်ဝတ်ဆင်ကြရာ ရဲသွေးက ခြေဖွဖွနင်းပြီး အခန်းရှေ့မှ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ရေကူးကန်မှာ ဘေးပတ်ပတ်လည် ကြွေပြားအဖြူရောင်နှင့် ကြမ်းပြင်ကအစိမ်းရောင်ဖြစ်ရာ ရေများကြည်လင်နေပြီး အောက်ခြေထိမြင်နေရသည်။ကန်ဘေးရှိ တိုက်ပုလေးထဲတွင် အသားရေထိခိုက်မှု့မရှိစေရန် နေလောင်ခံဆီများလိမ်းပြီးမှ ရေဆင်းကူးကြသည်။
ကန်ထဲအဆင်းတွင် ရဲသွေးတစ်ယောက် မေသူနှင့်သီတာခိုင်တို့၏ ဖင်သားအိအိကြီးများကြည့်မိရင်း သူဝတ်ထားသော ဘောင်းဘီတိုအကပ်ထဲမှ လီးက အမြှောင်းလိုက်ထနေတော့သည်။ရေအဝချိုးပြီး အဝတ်စားများ လဲပြီးမှ ဧည့်ခန်းတွင်း လူစုထိုင်ကာ ကျောင်းသားဘဝမှ အဖြစ်ပျက်လေးများ ထိုင်ပြောနေကြလျက်ရှိသည်။တဖြည်းဖြည်း နေအပူရှိန်လျော့လာပြီး ညနေစောင်းသို့ရောက်သောအခါ ကားလေးဖြင့် ညဈေးတန်းဘက်သို့ ထမင်းစားထွက်ခဲ့ကြသည်။
ရဲသွေးက ထူးထူးခြားခြား ယောပုဆိုးအနက်နှင့် စတစ်ကော်လံအဖြူလေးဝတ်ဆင်ထားသည်။သီတာခိုင်က လက်မောင်းလေးအားချိတ်ကာဘေးမှတွဲထားလိုက်သည်မို့… မေသူတို့၃ဦးက မျက်စပစ်ကာ ရီနေကြပြန်သည်။နာမည်ကြီးစားသောက်ဆိုင် တခုတွင်ဝင်လိုက်ကာ ဝိုင်နှင့် ဘီယာတချို့မှာလိုက်ရင်း အရင်သောက်ကြသည်။ရီဝေဝေဖြစ်လာမှ ထမင်းဖြူနှင့် ဟင်းလျာများမှာကာ စားသောက်ကြသည်။
အမှောင်ထုကြီးစိုးလာမှ စားသောက်ဆိုင်က ပြန်ခဲ့ရာ လမ်းတွင် သစ်သီးတန်းသို့ဝင်၍ သစ်သီးများ အစာပြေစားရန်ခေါက်ခြောက်ထုပ်များ ထပ်မံဝယ်ယူကြသည်။အားလုံးပြည့်စုံမှ ပြန်ခဲ့ကြရာ မေသူမှာ အနည်းငယ်မူးနေသဖြင့် ရဲသွေးက ကားမောင်ခဲ့ရသည်။မြို့တွင်းနှင့် မေသူတို့ခြံမှာ ၄၅ မိနစ်ခန့် မောင်းရပေမယ့် ညအချိန်မို့ ရဲသွေးက ခပ်ဖြည်းဖြည်းပဲမောင်းလာခဲ့သည်။
လမ်းတလျောက်တွင် ပုဇင်းရင်ကွဲသံများဆူညံနေလျက် အေးစိမ့်စိမ့်မို့ ကားတံခါးများ ပိတ်ပစ်လိုက်သည်။မေသူ…သီတာခိုင် နှင့် သူငယ်ချင်းတစ်ဦးက ကားနောက်ခန်းတွင် ထိုင်ကာ ပိန်ပိန်ကုလားဆင် ဆုဆုလှိုင်က ရဲသွေးနှင့်ရှေ့ခန်းမှ ထိုင်လိုက်ခဲ့သည်။
ကားနောက်ခန်းတွင် မေသူတို့နှင့်အတူထိုင်လိုက်လာသော ခင်နှင်းအေးမှာ တဂေ့ဂေ့နှင့် လေချဉ်များတက်ကာ အန်ချင်လာသဖြင့် ကားခဏရပ်ကာ သူမအား လမ်းဘေး၌ အမ်ခိုင်းလိုက်သည်။ပြီးမှ ဆက်လက်မောင်းလာခဲ့ရာ ကားပေါ်ရောက်ရောက်ချင်းခင်နှင်းအေးတစ်ယောက် အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
တဖြည်းဖြည်းမြို့ပြင်လမ်းမပေါ်သို့ရောက်ရှိလာရာ…သီတာခိုင်က မေသူ၏ရည်းစားအကြောင်းမေးကာ စပ်စုနေရင်း ပေါင်လေးအား ပွတ်သပ်ပေးနေသည်မို့ မေသူက သူရည်းစားနှင့် လိုးခဲ့ပုံများ ရီဝေဝေဖြင့် ပြန်ပြောပြနေသည်။မေသူ၏ရည်းစားမှာ ဆရာဝန်ဖြစ်ပြီးလက်ရှိကိုယ်ပိုင်ဆေးခန်းဖွင့်ကာ စီးပွားရှာနေသည်။နောက်တစ်နှစ်လောက်မှ လက်ထပ်ဖို့ တိုင်ပင်ထားကြပြီး အပျိုစင်ဘဝကိုတော့ ပေးထားခဲ့သည်။
ဆရာဝန်မို့ မည်သည့်တားဆေးမျှမသုံးပဲ ကိုယ်ဝန်မရှိနိုင်သောရက်များတွင် အားရပါးရလိုးကြကြောင်း ရှင်းပြနေသေးသည်။သီတာခိုင်မှာ ညနေက ရေမချိုးခင်မြင်လိုက်ရသော မေသူ၏စောက်ပတ်လေးအားမြင်ယောင်ကာ သူရည်းစားက ဘယ်လောက်များပစ်ပစ်လိုးလိုက်မလဲဟု တွေးမိပြန်သည်။
တွေးရင်း မေသူ၏ ထမိန်အောက်စလေးအားမှပြီး သူမလက်ကလေးသွင်းကာ အောက်ခံဘောင်းဘီပေါ်မှ စောက်ပတ်လေးအား နိုက်လိုက်ရာ မေသူဆီမှ ရှိုက်သံတိုးတိုးလေးထွက်လာပြီး သူမလည်တိုင်လေးအားပြန်နမ်းကာ ဆွဲစုပ်နေတော့သည်။မေသူမှာ ပေါင်လေးဖြဲရင်း သီတာခိုင်၏ လည်တိုင်လေးအား မက်မက်မောမော နမ်းပေးကာ သီတာခိုင်လက်ကောက်ဝတ်အားဖမ်းကိုင်လိုက်ပြန်သည်။
ထို့နောက် သူမဘောင်းဘီလေးအား ဘေးသို့ဆွဲကာ စောက်ပတ်လေးအားရှေ့သို့ကော့ပေးလိုက်သည်။စောက်ခေါင်းလေးမှာ အရည်ကြည်များစို့နေလျက် သီတာခိုင်၏လက်ကလေးအား ပေကပ်ကုန်တော့သည်။သီတာခိုင်မှာ စောက်ခေါင်းထဲထိ လက်ခလယ်လေးအားရသလောက်သွင်းကာ မွှေပေးလိုက်ရာ မေသူကိုယ်လုံးလေးက တွန့်လိမ်နေလျက်ရှိသည်။
နှစ်ယောက်သား ကာမစည်းစိမ်အား ခံစားနေစဉ် ကားလေးမှာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးရပ်သွားတော့သည်။ရှေ့ခန်းက တံခါးဖွင့်သံကြားမှ မေသူတို့ခြံဝင်းထဲသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိနေကြောင်းသိလိုက်ရသည်။မူးအိပ်နေသော ခင်နှင်းအေးအား မေသူနှင့်ရဲသွေးက တွဲ၍ အိမ်ပေါ်ခေါ်သွားကြသည်။သီတာခိုင်နှင့် ဆုဆုလှိုင်တို့က ဝယ်လာသော သစ်သီးများ ခေါက်ဆွဲခြောက်ထုပ်များအား ကားနောက်ခန်းမှဖွင့်ယူပြီးမှအိမ်ထဲဝင်လာကြလေသည်။
အိမ်အပေါ်ထပ်တွင် ခင်နှင်းအေးအား မေသူနှင့် ရဲသွေးမှ တဖက်တချက်စီတွဲလျက် မေသူတို့၃ယောက်အိပ်မဲ့ အခန်းထဲသို့ဝင်လာလိုက်သည်။ကုတင်ပေါ်သို့ အချတွင် ခင်နှင်းအေး လက်တဖက်က ရဲသွေးပုဆိုးအား ချိတ်ဆွဲမိကာ ခါးပုံစပြေ၍ ပေါင်လယ်သို့လျောကျသွားတော့သည်။
ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးက အောက်ငိုက်ကာ တန်လန်းကြီးရမ်းနေလျက်…ရဲသွေးမှာ ခြေတဖက်က ကုတင်ပေါ်ထောက်လျက် တဖက်ကကုတင်အောက်အားပြုထားရင်း ခင်နှင်းအေးကိုယ်လုံးအားထိန်းထားရသဖြင့် ပုဆိုးအား ရုတ်တရက် ပြန်မဝတ်နိုင်တော့ပေ။
မေသူမှာ ရဲသွေးလီးအား ကြည့်မိကာ သူမချစ်သူ ဒေါက်တာမြင့်စိုးအားသတိရကာ အလိုးခံချင်စိတ်များ ရုတ်တရက်ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရသည်။အနည်းငယ်မူးနေသောအချိန် သီတာခိုင်မှ သူမစောက်ပတ်လေးအား ကလိပေးထားသောအရှိန်ဖြင့် စောက်ပတ်လေးအတွင်းမှ ဆစ်ကနဲ့ဖြစ်သွားရ၏။ရဲသွေးက သူ့လီးအားစိုက်ကြည့်နေသော မေသူအား ကြည့်ကာ
” ဆောရီးဟာ … မေသူ … ငါ လက်မအားလို့နော် ”
ခင်နှင်းအေးအား ကုတင်ပေါ်ချပေးပြီးမှ ပုဆိုးအား ပြန်လည်ဝတ်ရင်း ပြောလိုက်တော့သည်။
” အာ ”
မေသူမှာလည်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ၏လီးအားကြည့်နေမိသည်ကို သတိပြန်ဝင်လာရာ မျက်နာလေး အိုးတို့အမ်းတန်း ဖြစ်နေရသည်။ရဲသွေးလည်း မျက်နာပူနေသဖြင့် လှည့်ထွက်ခဲ့ရာ တံခါးဝနား အရောက်တွင်
” ဟိတ် … ရဲသွေး ”
နောက်ကျောဘက်မှ အသံထွက်လာသဖြင့် လှည့်ကြည်လိုက်ရာ မေသူ၏ ရီဝေဝေအကြည့်နှင့်အတူ တစုံတရာအား နားလည်လိုက်သယောင်။မေသူမှ ရဲသွေးနားလျှောက်လာရင်
” ရဲသွေး … ဟိုလေ … … ငါ ငါ … ဟို … ”
ရဲသွေးနားလည်လိုက်သည်။သူမ သိက္ခာအရ ထွက်မလာသော စကားတစ်ချို့အတွက် နားလည်လိုက်သည်။
” မေသူ … နဖူးလေးအား နမ်းရင်း … ငါ အခွင့်ရေးရရင် လာခဲ့မယ်ဟာ ”
ပြောနေစဉ် တံခါးပွင့်လာပြီး ဆုဆုလှိုင်ဝင်လာသဖြင့် လူချင်းခွဲလိုက်ကြသည်။ထို့နောက့် အခန်းပြင်ထွက်ကာ ဒီည အခြေနေပေးလျင် မေသူအားလိုးပေးရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။တွေးရင်းကျေနပ်စွာ သူတို့ဖို့ စီစဉ်ပေးထားသော အခန်းထဲအရောက် သီတာခိုင်မှာ ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် ကုတင်ပေါ်တွင် ခြေတွဲလောင်းချကာ ထိုင်နေတော့သည်။
ကုတင်နားသို့ ရဲသွေးအရောက် သီတာခိုင်မှာ ရဲသွေးအား ကုတင်ပေါ်သို့ ပက်လက်လေးဆွဲလဲှပစ်သည်။ပြီးမှ ခါးပုံစအားဖြည်ကာ ပုဆိုးအားပေါင်လယ်သို့ဆွဲချကာ ခပ်ငိုက်ငိုက်ဖြစ်နေသော ရဲသွေးလီးအားကုန်းစုပ်တော့သည်။တဖက်ခန်းတွင်လည်း မူးအိပ်နေသော ခင်နှင်းအေးဘေးတွင် မေသူနှင့်ဆုဆုလှိုင်တို့နှစ်ဦးမှာ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် ဘေးတစောင်းအနေထားဖြင့် တစ်ယောက်ပေါင်ကြားတစ်ယောက် ခေါင်းအပ်ကာ အပြန်အလှန် ယက်ပေးနေကြတော့သည်။
သီတာခိုင်မှာ ကာမစိတ်တောက်လောင်မှု့ကြောင့် ရဲသွေးလီးအား အငမ်းမရသူမပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းစုပ်ရာ အာခေါင်အားထောက်မ၍ တဟွတ်ဟွတ်နှင့် သီးနေရသည်။မျက်ရည်လေးလည်လာကာ လီးအား ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ဖြင့် ထိန်းစုပ်နေစဉ် ရဲသွေးက သူမခေါင်းလေးဖိကာ ပင့်စောင့်လိုက်သဖြင့် အာသီးအား ဒစ်ဖူးနှင့်ထိုးမိ သွားတော့သည်။
” အု … ဖလွပ် … အု … အဟွတ် ဟွတ် ”
” ဆောရီးနော် … သဲ ”
” မောင်က … ငြိမ်ငြိမ်နေကွာ ”
ရဲသွေးက သူမပါးစပ်လေးအားစောင့်လိုးရင်း အာဂေါင်ထောက်မိသဖြင့် တောင်းပန်းရာ နူတ်ခမ်းလေးစူကာ ပြန်ပြောနေတော့သည်။အသက်ပြင်းပြင်းရှုကာ ဒစ်ဖူးအား တချက်ဆွဲစုပ်ပြီး ဒစ်အောက်ဘက်ရှိ သိုင်းကြိုးလေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးကလိပေးသည်။
လီးအရင်းအားလက်ဖြင့် ဖမ်းကိုင်ပြီးမှ ပါးစပ်ထဲလီးပြန်ထဲ့ကာ ဝင်နိုင်သမျှလေး ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။ဒစ်ဖူးအား သွားလေးဖြင့် ခပ်ဖွဖွကိုက်ကာ အောက်ဘင်ရှိ ဥနှစ်လုံးအား သူမလက်ကလေးဖြင့် ညှစ်ပေးလိုက်ရာ ရဲသွေးတစ်ယောက် အသံထွက်ကာ ညည်းတွားအော်ဟစ်နေတော့သည်။
” အားးး ရှီးးး …… ကောင်းလိုက်တာ သဲရယ် … အားး ”
ရဲသွေးမှာ မလိုးရပဲ လရည်ထွက်ချင်နေသဖြင့် သီတာခိုင်အား တဖန် ပက်လက်အိပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ဒူးထောင်ပေါင်ကားလေး လုပ်ခိုင်းရင်း စောက်ပတ်လေးဆီသို့ မျက်နာ အပ်ကာ ထိုးယက်ပေးတော့သည်။အထက်အောက် ယက်ပေးရင်း စောက်စိလေးအားစုပ်ကာ ပါးစပ်အတွင်းထဲတွင် လျှာဖြင့်ထိုးဝိုက်ပေးရာ သီတာခိုင်မှာ ကော့ပြန်နေလျက်။သူမစောက်ပတ်လေးအား သူမလက်ကလေးဖြင့်ဖြဲပေးထားကာ ကော့ကော့ပေးနေရင်း ညည်းငြူနေရသည်။
” အိုးးး … အားးးး ……… မောင်ရယ် … ဟင့်ဟင့် ”
တကိုယ်လုံး တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်လာကာ
” ရှီးးးး အားးး အ အ …… ပြီးမှ ယက်တော့ မောင်ရယ် … အာ … အာ ကျွတ် ……… လိုးပေးပါတော့နော် … နော်မောင် ”
မရှက်နိုင်ပါ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရင်း လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုနေတော့သည်။ရဲသွေးမှာ သူမစောက်ပတ်လေးအား ဒစ်ဖူးဖြင့်တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေးလိုက်သည်။ခဏအကြာတွင် သူမက ခပ်ပြင်းပြင်းလိုးပေးရန် ထပ်မံတောင်းဆိုးလာသဖြင့် လီးအရင်းထိကပ်အောင် စောင့်စောင့်လိုးပစ်လိုက်သည်။ဒစ်ဖူးကြီးက အရှိန်ဖြင့် သားအိမ်အား လာလာစောင့်သဖြင့် သီတာခိုင်မှာ တအီးအီးညည်းရင်း လီးဒဏ်ကို ထိထိမိမိလေး ခံစားနေရသည်။
ဖင်သားကြီးများကြွလာကာ ကော့ပြန်နေရင်း စောက်ရည်များ ထွက်ကျလာရသည်။ရဲသွေးမှာ မပြီးသေး၍ သူမအား လေးဘက်ကုန်းခိုင်းရာ ကာမစိတ်မပြေသေးသဖြင့် ရဲသွေးအလိုကျ ကုန်းပေးလိုက်၏။ခန္ဓာကိုယ်ရှေ့ပိုင်းအား ပြားနေအောင်ဝပ်ပြီး ဖင်ကြီးအားကော့ပေးလိုက်ရာ ဖင်ဝလေးအောက်မှ လိုးပြီးကာစ စောက်ပတ်လေးက စူထွက်နေပြန်သည်။စောက်ရည်များရွှဲနေကာ စောက်ခေါင်းနီတာရဲလေးအား မြင်နေရပြန်သည်။
ဖင်သားအိအိလေးအားဆုပ်နယ်ရင်း စောက်ပတ်လေးဆီမျက်နှာအပ်ကာ လျှာဖျားလေးနှင့်ထိုးယက်ပေးလိုက်သည်။စောက်စိလေးအားဆွဲစုပ်လိုက်ရာ နှာခေါင်းထိပ်က စောက်ခေါင်းဝထဲ မြုပ်နေလျက်။ခါးလေးကော့ကာ ရဲသွေးမျက်နာဆီသို့ နောက်ပြန် စောင့်ထိုးနေရာ ဖင်ကြီးကကော့ပြန်နေရင်း ရမ္မက်စိတ်လေးက ပြန်ထလာရသည်။ရဲသွေးက ယက်ပေးနေမှ နူတ်ခမ်းအားခွာပြီး ဖေါင်းကားလာတဲ့ စောက်ပတ်အား လက်ဖဝါးဖြင့်
ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်လိုက်ရာ
” အားးး ……… မောင် ရယ် ……… အင့်ဟင့် ”
သီတာခိုင်မှာ ခေါင်းလေးမော့ကာ အော်ဟစ်လိုက်ရင်း ကိုယ်လုံးလေး တုန်တက်သွားရသည်။ရဲသွေးက စိတ်ကြိုက်ကလိပြီး သီတာခိုင်၏ကာမစိတ် တောင်လောင်ချိန်မှ ကုန်းပေးထားသော ဖင်ကြီးနောက်တွင် ဒူးထောက်နေရာယူကာ လီးထိပ်ဖြင့်စောင်ခေါင်းဝအားတေ့လိုး လိုးလိုက်သည်။
” ဗျစ် … ဖလွပ် …… ဗျစ်ဗျစ် ……… ဘွတ် ”
ပုံမှန်လေးလိုးပေးရင်း ခဏအကြာတွင် ခါးလေးအားစုံကိုင်ကာ တရကြမ်း ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ … သီတာခိုင် နူတ်ခမ်းလေးဟသွားကာ မျက်မှောင်လေးတွန့်ပြီး လီးဝင်လာတိုင်း တအီးအီး ညည်းတွားနေရသည်။
” ရှီးးး အားးး းးးး …… ကျွတ် ကျွတ် ……… အ အ ”
လီးအရည်ပြားက သူမ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားလေးများအား ခပ်တင်းတင်းပွတ်ဆွဲရင်း သားအိမ်ထိ လာလာစောင့်မိနေသည်။တကိုယ်လုံးကျင်တက်သွားကာ အသဲခိုက်အောင် ကောင်းနေရသည်။ဖင်ကြီးအား အစွမ်းကုန်ထောင်ကာ နောက်သို့ ပစ်ပစ်ပေးလိုက်ရင်း
” အင့်အင့် ……… စောင့် … နာနာလေးစောင့်ပါ မောင်ရယ် ”
ရဲသွေးမှာ ဖင်ကြီးနောက်သို့ကော့ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးပေးရန် သီတာခိုင်တောင်းဆိုမှု့ကြောင့် လီးကြီးက တင်းကနဲ့ဖြစ်လာကာ မနားတမ်း အားရပါးရ ပစ်ပစ်လိုးတော့သည်။စောင့်လိုးလိုက်တိုင်း သီတာခိုင် ကိုယ်လုံးလေးမှာ ရှေ့သို့တိုးသွားရာ တဖြည်းဖြည်း ကုတင်ထိပ်ရောက်လာခဲ့သည်။မီးပွင့်မတတ်လိုးချက်များအောက်တွင် မထိန်းနိုင်တော့ပဲ စောက်ရည်များပန်ထွက်လာကာ ဒုတိယအချီပြီးခဲ့ရသည်။
ရဲသွေးမှာလည်း ဒရစပ်ပစ်ပစ်လိုးရင်း လီထိပ်က ဆစ်ကနဲ့ဖြစ်ပြီး လရည်ပူပူများ သီတာခိုင့်စောက်ပတ်လေးထဲ ပန်းထည့်ပေးလိုက်တော့သည်။ ခဏစိမ်ထားပြီး လီးအားဆွဲထုတ်ရာ သီတာခိုင် စောက်ပတ်လေးမှာ လေများ တဘွတ်ဘွတ်အမ်ကာ စောက်ရည်နှင့်လရည်များ စီးကျလာလျက်။နှစ်ယောက်သား ပက်လက်လှန်ကာ မှေးနေလိုက်တော့သည်။မှေးနေရင်း ရဲသွေးမှာ ဘေးတွင်ပက်လေးဖြစ်နေသော သီတာခိုင်ကိုယ်လုံးလေးအား ခွလိုက်ရင်း ပါးပြင်လေးအားနမ်းရှိုက်လိုက်သည်။နို့အုံျလးအားခပ်ဖွဖွချေရင်း
” သဲ … မောင် တခုပြောချင်တယ် … ”
” ပြောလေ … မောင် ”
” ဒီလိုကွာ …? …………? …………? ”
” ဟမ် … တကယ်ရီးလား … မောင် ”
သီတာခိုင်မှာ ဖျက်ကနဲ့ထထိုင်ရင်း ရဲသွေးအားကြည့်ကာ ပြန်မေးလိုက်သည်။ရဲသွေးမှာ ခင်နှင်းအေးအားတွဲပို့ရင်း မေသူနှင့်သူ၏ အဖြစ်ပျက်အားပြောပြလိုက်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။
” ဒါမယ့်လေ … ဟို … ဟို …… သဲသဘောတူမှပါ သဲရယ် ”
ရဲသွေးလည်း လိုက်ထကာ သီတာခိုင်ခါးလေးအား ဖက်လိုက်ရင်း ပြန်ပြောလိုက်သည်။
” မေသူက … တောင်းဆိုရင် … ခွင်ပြု့ပါတယ်မောင်ရယ် … မကြာခင် သဲရော…မောင်ရော ကိုယ်စီလက်ထပ်ကြတော့မှာလေ ”
” တကယ်နော် သဲ … သဝန်မတိုဘူးပေါ့ ”
အွန်းပေါ့ … မောင်ရဲ့ … မေသူတို့က – သဲတို့နှစ်ယောက်ကို ကူညီကြတာလေ … ပြန်ပြီးနားလည်ပေးတဲ့သဘောပေါ့ … ”
” အင်းပါ … သဲရယ် … မောင်လည်း သဲမသိအောင် မလုပ်ချင်လို့ပါ ”
” ဖူးစာမပါလို့ မပေါင်းရပေမယ့် … တစ်ယောက်ကိုယ်တစ်ယောက် ချစ်နေကြရင် ကျေနပ်နေမှာပါမောင် ”
” ဒါဆို … မောင် … သွားခေါ်လိုက်မယ်နော် ”
” ဒါမျိုးကျ … ဟွန့် …… သွားခေါ်လိုက် …… သဲရှေ့မှာပဲ လုပ်ကြ … ကွယ်ရာမလုပ်ရဘူး ”
တဖက်ခန်းတွင်လည်း မေသူမှာဆုဆုလှိုင်နှင့် အပြန်လှန်ယက်ကျကလိကျရင်း ပြီးသွားပေမယ့် ရမ္မက်စိတ်မပြေသေးပဲ ရဲသွေးလီးအား မြင်၍ အလိုးခံချင်သော စိတ်ကြောင့် အိပ်မရပဲ ဖြစ်နေရသည်။ဆုဆုလှိုင်ကတော့ ကွေးကွေးလေးအိပ်ပျော်နေလျက်။လူးလိမ့်နေရင်း ရေဆာလာသဖြင့် ကုတင်ပေါ်မှ အဆင်းတွင် သူမတို့အခန်းတံခါး ပွင့်လာကာ ရဲသွေးမျက်နှာအား မြင်လိုက်ရသည်။ရဲသွေးက ခြေဟန်လက်ဟန်ဖြင့် အပြင်ထွက်ခဲ့ရန်လုပ်ပြနေသဖြင့် ရေအမြန်သောက်ကာ အခန်းပြင် ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။
” အောက်ထပ် သွားရအောင်နော် … ရဲသွေး ”
” လာပါဟ … ငါတို့အခန်းထဲပဲ သွားရအောင် ”
” ဟဲ့ … သီတာခိုင် ရှိနေတာကို … နင်ကလည်း ”
” သူအိပ်နေပါပြီဟ … လာပါ … စိတ်ပူမနေနဲ့ ”
မေသူမှာ သီတာခိုင်တို့အခန်းတွင်း သီတာခိုင်ချစ်သူအားအလိုးခံရန် … အနည်းငယ်စိုးရွံ့နေမိသည်။သူငယ်ချင်းအား အားနာသလိုလို မျက်နှာပူသလိုလို ဖြစ်ရပေမယ့် အလိုးခံချင်နေသော ကာမစိတ်က ထကြွလျက်ရှိနေသည်။ဆုံးဖြတ်လိုက်ဟန်ဖြင့် ရဲသွေးနဲ့အတူ အခန်းတွင်းသို့လိုက်ဝင်ခဲ့ရာ ကုတင်ပေါ်တွင် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ သီတာခိုင်မှာ မှောက်ယက်လေးအိပ်နေသည်ကိုမြင်လိုက်ရ၏။
ကုတင်နားအရောက်တွင်တော့ စောက်ရည်နံ့သုတ်ရည်နံ့ခပ်စူးစူးလေးက သူမနှာခေါင်းထဲသို့ တိုးဝင်းလာတော့သည်။ခြေဖွဖွ လျှောက်လာရင်း ကုတင်တဖက်၌ ရဲသွေးက ထိုင်ချလိုက်သည်။သူရှေ့ မတ်တပ်လေးရပ်နေသော မေသူ့အားကြည့်ရာ မျက်ခုံးထူထူ နှာတံပေါ်ပေါ် မျက်နှာသွယ်သွယ်လေးနှင့် ဘယ်ဘက်ပါးပြင်အောက်တွင် မှဲ့လေးတစ်လုံးတွေ့လိုက်ရသည်။
ညဝတ်အင်္ကျီအတွင်းမှ ဘရာစီရာမပါတော့သဖြင့် နို့သီးခေါင်းလေးချွန်ထွက်ကာ သေးကျဉ်သောခါးအောက်တွင် ဖင်သားကြီးက ကားထွက်နေရာ သူငယ်ချင်းမလေးအား လိုးရတော့မယ် ဆိုတဲ့အသိကြောင့် လီးက တောင်လာတော့သည်။မေသူမှာ ရဲသွေးအား စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်ကာ သူမ ညဝတ်စကပ်လေးအားခါးပေါ်သို့ ဆွဲတင်လိုက်ရာ အမွှေးများရိတ်ထားသဖြင့် ပန်းဆီရောင် စောက်ဖုတ်လေးက ဖေါင်းကြွနေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။
ရဲသွေးလက်နှက်ဖက်ကာ ခါးလေးအားဆွဲကာ သူ့မျက်နာနားကပ်ရာ မေသူက ဂါဝန်လေးအား အပေါ်ထိဆွဲတင်ကာ ခေါင်းမှကျော်ပြီးချွတ်လိုက်တော့သည်။ရဲသွေးမျက်နာနှင့် သူ့မ ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေးက ထိကပ်နေလျက်။ဂါဝန်မှာ အပေါ်အင်္ကျီနှင် တဆက်ထည်းမို့ ဂါဝန်လေးအားချွတ်ရာ သူမကိုယ်လုံးလေးမှာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်းပေါ်လာတော့သည်။
ခပ်တင်းတင်းနို့အုံလေးထိပ်က နို့သီးခေါင်းလေးက မာခဲကာ ကော့တက်နေသည်။ရဲသွေးမှာ လျှာလေးအား စုချွန်၍ ချက်ပေါက်လေးအားထိုးကစားရင်း ဖင်သားအိအိကြီးများအား ညှစ်ပေးလိုက်ရာ အင့်ကနဲ့ရှိုက်သံလေးထွက်ပြီး သူမနူတ်ခမ်းလေးအား သူမလက်ကလေးဖြင့် ပြန်ပိတ်ထားပြန်သည်။သူမ အသံကြောင့် သီတာခိုင်နိုးလာမှာ စိုးရိမ်နေပုံ။
တဖန် ရဲသွေးဘေးနား ကုတင်ပေါ်သို့ခြေတဖက်တင်ကာ သူမချက်ကလေးအား ထိုးစွနေသောရဲသွေးခေါင်းအား အောက်သို့ဖြည်းဖြည်းချင်းဖိကာ စောက်ပတ်လေးရှိရာ ကပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ကုတင်ပေါ်ခြေဖျားထောက်တင်ထားသော ပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးအောက် ရဲသွေးလက်တဖက်က ပင့်ထိန်းရင်း ပန်းရောင် စောက်ပတ်လေးအား ယက်ပေးနေတော့သည်။
ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ပတ်လေးက အရည်ကြည်များ ထွက်နေသဖြင့် ရဲသွေးနှာခေါင်းနှင့် နူတ်ခမ်းတဝိူက် စောက်ရည်များ ရွှဲလာခဲ့ရသည်။မေသူသည် သူမစောက်ပတ်လေးနှင့်ရဲသွေးပါးစပ်အား ဖိကပ်ထားရင်း အံလေးကြိတ်ကာ ခေါင်းလေးကဘယ်ညာရမ်းနေလျက်။ရဲသွေးကလည်း စောက်ပတ်တပြင်လုံးယက်ကာ စောက်စိလေးအား လျှာထိပ်ဖြင့်ဝိုင်းပေးပြီး ဆွဲဆွဲစုပ်တော့သည်။
” ပလပ် … ပြွတ်ပြွတ် …… ပလပ် ပလပ် ”
” ဟ … အင့် …… အ ……… ရဲသွေးရယ် ……… အားးး အမေ့
မေသူမှာ စောက်ပတ်တအုံလုံးအယက်ခံနေရင်းမှ လျှာနွေးနွေးလေးဖြင့်စောက်စိလေးအား ခပ်တင်းတင်းစုပ်ခံရလိုက်ရသဖြင့် အရသာထူးကဲစွာခံစားရင်း အသံထွက် ညည်းတွားလိုက်ရသည်။ကိုယ်လုံးလေး တုန်ရီလာကာ ကုတင်ပေါ်ထောက်တင်ထားသော ခြေတဖက်ပါတုန်လာသဖြင့် အောက်သို့ပြန်ချလိုက်ရသည်။မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေထားဖြင့် ပေါင်လေးအားဖြဲပြီး စောက်ပတ်လေးအားကော့လိုက်ရာ ဆီးခုံးလေးထဲ ရဲသွေးနှာခေါင်းထိပ်လေးမြုပ်သည်အထိ ဆွဲဖိထားသည်။
စောက်စိလေးက ရဲသွေးပါးစပ်ထဲ၌ ဒုတ်ကနဲဒုတ်ကနဲ့ သွေးတိုးနေချိန် သွားဖြင့် ခပ်ဆက်ဆက်လေး အကိုက်ခံရကာ စောက်ပတ်တခုလုံး ကျင့်စိမ့်သွားကာ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်တော့သည်။ရဲသွေးခေါင်းအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ထိန်းကာ မျက်နှာတပြင်လုံး သူမစောက်ပတ်လေးဖြင့် ဖိပွတ်ရင်း စူးစူးဝါးဝါး အော်မိလိုက်သည်။
” အားးး အ …… အမလေးးး အားးး … ကောင်းးး ကောင်းးး ……… ကောင်းလိုက်တာရဲသွေးရယ် ……… ရှီးးးး အားး အားးးး အမလေးးး ”
မေသူမှာ သူမချစ်သူထက် စောက်ပတ်ယက်ကောင်းသေား ရဲသွေး၏ လျှာဖျားအောက်တွင် ကော့ပြန်ကာ အထွဋ်အထိပ်ရောက်ခဲ့ရသည်။သူမချစ်သူမှာ ခဏသာယက်ပေး၍ တက်လိုးတာများသည်။ခုလောက်ထိထိမိမိ အရသာမျိုးမခံစားဖူးပေ။ရဲသွေးမျက်နာအား စောက်ပတ်ဖြင့်အားရပါးရပွတ်ကာ နို့အုံလေးနှစ်ခုက နှိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်ဖြင့် မျက်လုံးလေးစင်းနေတော့သည်။
” ဟူးးး းးးးးးး းးးးးး ရှီးးး းးး ……… ရဲသွေးရယ် …… အင့် အင့်
ရဲသွေးမျက်နာအား စောက်ရည်များရွှဲလျက်ဖေါင်းကားနေသောစောက်ပတ်လေးဖြင့် နှစ်ချက်ကော့ထိုးပြီးမှ လွတ်ပေးလိုက်သည်။ရဲသွေးမှာလည်း စောက်စိလေးအား ဖိကိုက်လိုက်ချိန် စောက်ခေါင်းတွင်းမှ စောက်ရည်များ ဝေါကနဲ့ပန်းထွက်လာကာ မျက်နှာတပြင်လုံးရွှဲအောင်အပန်းခံရသဖြင့် နွေးကနဲ့ဖြစ်ကာ တမျိုးလေးခံစားလိုက်ရသည်။
တပြိုင်ထဲမှာပင် ခေါင်းအားလက်လေးနှစ်ဖက်က ဖမ်းထိန်းခံရရင်း စောက်ပတ်အိအိနွေးနွေးလေးဖြင့် မျက်နာနခုလုံး ပွတ်ခံရသဖြင့် အောက်မှ လီးကြီးက တင်းတောင့်လာရသည်။ ပါးစပ်ထဲဝင်လာသော စောက်ရည်များအား မျိုချပစ်ရင်း မေသူဖင်သားလေးအား ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်သည်။
မေသူတစ်ယောက် စောက်ပတ်လေးဆီမှ ရဲသွေးမျက်နှာလေးခွာသွားရာ စင်းထားသောမျက်လုံးလေးဖွင့်ကာ အောက်သို့ငုံကာကြည့်လိုက်မိတော့သည်။
” ဟင် … … အိုရ် ……… ခိုင် … ခိုင် ”
စကားလေးထစ်ငေါ့ကာ မျက်လုံးလေး ဝိုင်းစက်သွားရသည်။သူငယ်ချင်း၏ချစ်သူအား စောက်ပတ်အယက်ခိုင်းရင်း စောက်ပတ်နဲ့ပွတ်မိထားတဲ့အဖြစ်။မျက်နာပူတာရော ရှက်တာရော စိတ်ထဲထူပူသွားရသည်။
” ခ်ခ် … ရပါတယ် မေသူရယ် … ငါသိပြီးသားပါ ဟ ”
သီတာခိုင်မှာ ရဲသွေးနောက်ကျောဘက်မှ ထိုင်ရင်း ပေါင်ကြားမှ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ တောင်မတ်နေသော ရဲသွေးလီးအား ဂွင်းတိုက်ပေးနေကာ မျက်စလေးပစ်ကာ မေသူအား လှမ်းပြောလိုက်သည်။မေသူမှာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူက မီးစိမ်ပြသဖြင့် အနည်းငယ်တော့ စိတ်အေးသွားရသည်။
” ငါလည်း … စိတ်မထိန်းနိုင်အောင်ကို ကောင်းသွားတာဟာ ”
” မယ့်လေးဟယ် … ဒေါ်မေသူ … ရှင် ကျမချစ်သူ မျက်နာကို ရစရာ မရှိတော့ပါဘူး ကြည့်ပါဦး … ဟွန့် ”
သီတာခိုင်ပြောမှ မေသူတစ်ယောက် ရဲသွေးမျက်နာ ကြည့်မိရာ
” အွန့် …… ခ်လ်းးး ”
ခ်ခ်ကနဲ့ ရီမိတော့သည်။ရဲသွေးမျက်နှာ တပြင်လုံး သူမစောက်ရည်များရွှဲနှစ်နေကာ နူတ်ခမ်းဘေးမှ ခုထိ စီးကျနေလျက်။
” နင့် ဒေါက်တာကြီးက ယက်မပေးဘူးလား ဟမ် မေသူ ”
” ယက်တော့ပေးပါတယ်ဟယ် … ရဲသွေးလောက် မကောင်းဘူးဟ ”
သူငယ်ချင်းနှစ်ဦး ရဲသွေးရှေ့ထားပြီး စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ပြောနေကြသည်။စကားပြောရင်း သီတာခိုင်မှာ ရဲသွေးလီးအား ဂွင်းတိုက်ပေးနေရာမှ လွက်ကာ သူမညဝတ် အင်္ကျီနှင့် ဘောင်းဘီလေးအား ထချွတ်လိုက်သည်။ရဲသွေးက ကုတင်ပေါ်မှ ကြမ်းပြင်သို့ ထရပ်ရာ နှစ်ယောက်သား ရဲသွေး အင်္ကျီအားဝိုင်းချွတ်ပေးကြသည်။ပုဆိုးက သီတာခိုင် ဂွင်းတိုက်ပေးစဉ် ခါပုံစအားဖြည်၍ ပေါင်လယ်ထိ လျောချထားသဖြင့် ထရပ်လိုက်ရာ ကြမ်းပြင်သို့ ပုံကြသွားတော့သည်။
ထို့နောက် သုံးယောက်သား ကုတင်ပေါ်သို့တက်ကာ ရဲသွေးအား ခလယ်ထား၍ သူမတို့နှစ်ဦးက ဘေးတဖက်တချက်စီမှာ လှဲလိုက်ကြသည်။ရဲသွေးအား နှစ်ယောက်သား ညှပ်ခွကာ ရဲသွေးမျက်နာပေါ်မှ မေသူစောက်ရည်များအား ပြောင်စင်နေအောင် ဝိုင်းယက်ပေးကြသည်။မေသူက ရဲသွေးနူတ်ခမ်းအား တေ့စုပ်နေစဉ် သီတာခိုင်က သူမခေါင်းလေးအား အောက်သို့ရွေ့ကာ ရဲသွေးလည်တိုင်လေးအား နမ်းပေးလိုက်ပြန်သည်။
တဖြည်းဖြည်း သူမတို့နှစ်ဦး၏ ကိုယ်လုံးလေးများ အောက်သို့လျောချကာ ဆီးခုံးနားထိ ယက်ရင်းနမ်းရင်း ရောက်ရှိလာတော့သည်။သီတာခိုင်မှာ ပေါင်ရင်းထိပ်အား လျှာအပြားလိုက်ယက်ပေးရင်း ပေါင်ကြားသို့ ခေါင်းတိုးလိုက်သည်။ လီးတံအောက်မှ လဥမဲမဲကြီးနှစ်လုံးအား တလှည့်စီ ငုံစို့ပေးရာ ရဲသွေးပေါင်သားများ ဆက်ကနဲ့တုန်သွားပြီး လီးကြီးက ထောင်မတ်လျက် ဒစ်ဖူးညိုညိုကြီးက ကားထွက်လာတော့သည်။အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ တင်းပြောင်းနေသော လီးအား မေသူက အရင်းမှ အဖျားထိ လျှာဖြင့်ပင့်ယက်ကာ ဒစ်ဖူးအား ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။
” ပြွတ် …… ပြွတ် ပလပ် … ပြွတ် ”
” အ …… အ ……… ဟူးးး းးးး ရှီးးးး ရှီးးး အားးးး ”
ရဲသွေးတစ်ယောက် ချစ်သူက လဥနှစ်လုံးအားစုပ်ပေးနေပြီး သူငယ်ချင်ဖြစ်သူ မေသူက လီးတချောင်းယက်လိုက်စုပ်လိုက် လုပ်ပေးနေသဖြင့် အရသာထူးကဲစွာ ခံစားရင်း ညည်းတွားနေရသည်။နှစ်ယောက်သား မက်မက်မောမော စုပ်ရင်း ” ခိုင် … ငါ့စောက်ပတ်က ယားလာပြန်ပြီဟာ … ငါလေ …… ဟို ဟို …… ” ဘာ ဟိုလဲ … မေသူ …… အလိုးခံချင်တာမလား … ဟွန့် ”
သီတာခိုင်က ပါးစပ်ထဲမှ လဦကြီးအား ထုတ်ကာ ပြန်ပြောသည်။မေသူမျက်နာလေး ရဲကနဲ့ဖြစ်သွားကာ
” ဟုတ်တယ်ဟေ့ … ငါ့စောက်ပတ်က … လီးဆာနေလို့ … လီးပိုင်ရှင်ဆီ ခွင့်တောင်းနေတာ ”
မေသူလည်း ပြန်ငေါ့ကာ ခပ်ရွဲ့ရွဲ့လေးပြောလိုက်တော့သည်။သီတာခိုင်မှာ မေသူမရောက်ခင် ၂ချီအလိုးခံထားသဖြင့် သူငယ်ချင်းလေးအား ဦးစားပေးလိုက်တော့သည်။
” ကဲ … ရှင့်သဘောပဲ … မေသူရေ … ခ်ခ် ခ်ခ် ခ်ခ် ”
မေသူမှာ တကယ်လည်းလီးဆာနေသဖြင့် ဟန်မဆောင်တော့ပေ။ ရဲသွေးမျက်နာအား ကျော်ပေးက တက်ခွလိုက်သည်။ ပြီးမှ ထောင်မတ်နေသော လီးအား အရင်းမှ ထိန်းကာ သူမစောက်ခေါင်းလေးအား တေ့ပြီး ဖိချလိုက်တော့သည်။လီးကြီးမှာ အဆုံးထိ ဝင်သွားသဖြင့် မေသူဆီမှ အင့်ကနဲ့ ရှိုက်သံလေးထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ သူမကိုယ်လုံးအား ရှေ့သို့စိုက်ချပြီး ရဲသွေး ဒူးခေါင်းဘေးသို့ လက်ကလေးနှစ်ဖက် ထောက်ထားလိုက်သည်။ပြီးမှ ဖင်လေးကြွကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိလိုးနေသည်။
သီတာခိုင်မှာ ဘေးနားတွင် ပေါင်လေးဖြဲကာ သူမစောက်ပတ်လေးအားပွတ်ရင်း ချစ်သူ၏အပေါ်မှ စောင့်လိုးနေသော သူငယ်ချင်းဖြစ်သူအား ကြည့်နေမိသည်။တဖြည်းဖြည်း မေသူ၏ စောင့်ချက်များမြန်လာကာ တအင်းအင်း ညည်းသံမျ ား ကြားလာရသည်။ရဲသွေးမှာ ဘေးနားတွင် သူမဘာသာ ပေါင်လေးကားပြီး စောက်ပတ်လေးပွတ်ကာ အာသာဖြေနေသော သီတာခိုင်အားကြည့်ရင်း
” သဲ … မောင့်မျက်နှာပေါ်ခွလိုက်လေ … ယက်ပေးမယ် လာခဲ့နော် ”
” အင်း … မောင် … လာပြီ ”
သီတာခိုင်မှာ မတ်တပ်ထရပ်ကာ ခေါင်းရင်းဘက်မှ ရဲသွေးမျက်နှာဘေး ဒူးထောက်ကာ စောက်ပတ်လေးအား ပါးစပ်နားတေ့ပေးလိုက်သည်။ရဲသွေးကလည်း ပါးစပ်နားရောက်လာသော ချစ်သူ၏စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအား လျှာဖြင့် ထိုးယက်ပေးလိုက်သည်။
မေသူတစ်ယောက် သူမချစ်သူဒေါက်တာမြင့်စိုးထက် အပြုစုကောင်းသော ရဲသွေးအား လိုးနေရသည်ကို ပိုအားရနေသည်။လီးအတုတ်ချင်းမကွာပေမယ့် ရဲသွေးလီးက အနည်းငယ်ရှည်သဖြင့် သားအိမ်ဝသို့ လာလာစောင့်မိနေသည်ကို ခံစားသိရှိနေသည်။သီတာခိုင်မှာ ရဲသွေးမျက်နာအားခွကာ စောက်ပတ်အယင်ခံရင်း ရှေ့မှ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေးထဲ လီးအဝင်အထွက်အား အရသာခံကြည့်နေမိသည်။
” ဘွတ် … ဘွတ် …… ဖလွပ် …… ဖွပ်ဖွပ် ”
” အားးး းးး ရှီးးး းးး ……… ဟူးးး … အ အားးးး ”
စောက်ပတ်လေးထဲလီးဝင်လာတိုင်း မေသူမှာ အားရပါးရ ဖိဖိစောင့်ရင်း ခေါင်းလေးယမ်းနေရာ … သီတာခိုင်မှာ နောက်မှကြည့်ရင်း မရိုးမယွ ဖြစ်လာရသည်။ရုတ်တရက် ရဲသွေးမျက်နာပေါ်မှ ထကာ ခြေရင်းဘက် သွားလိုက်သည်။
ပြီးမှ မေသူ့ခါးလေးအားမတ်စေကာ သူမက ရဲသွေးအား အနည်းငယ်ကားခိုင်းပြီး ပေါင်ကြားသို့ ဒူးတုတ်ထိုင်လိုက်သည်။ချွေးလေးစို့ကာ အပေါ်မှဖိဖိလိုးနေသော မေသူနူတ်ခမ်းလေးအား ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။မေသူကလည်း သီတာခိုင်ခေါင်းလေးအားဆွဲကပ်ကာ သူမနို့များဖြင့် ဆွဲစုပ်ပေးနေသဖြင့် ထူးကဲသော ကာမစည်းစိမ်အား ခံစားနေသည်။
သူမ ဖိစောင့်လိုက်တိုင်း ရဲသွေးဒစ်ဖူးကြီးက သားအိမ်လာလာထိချိန် ရှေ့မှ သီတာခိုင်က နို့သီးခေါင်းလေးအား ဆွဲစုပ်ပေးနေသဖြင့် ထူးကဲသော ကာမစည်းစိမ်အား ခံစားနေရသည်။တဖြည်းဖြည်းပေါင်ရင်းများတောင့်လာကာ မစောင့်နိုင်သဖြင့် နောက်သိုလှန်ချကာ လက်နှောက်ပြန်ထောက်ထားရတော့သည်။အောက်မှ ရဲသွေးမှာ ခါးလေးအားပင့်ထိန်းရင်း ပုံမှန်လေး ကော့လိုးပေးလိုက်ရသည်။
သီတာခိုင်မှာလည်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စောက်ပတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေးထဲ ချစ်သူ၏ လီးကြီးဝင်ထွက်နေပုံကို အနီးကပ်မြင်နေရာမှ သူမကိုယ်လေးအား အနောက်တိုးကာ လေးဖက်ထောက်လိုက်တော့သည်။တွဲကျနေသော ရဲသွေးလဥကြီးများအား တလှည့်စီစုပ်ပေးလိုက်ရာ ရဲသွေးပင့်လိုးချက်များ အရှိန်မြန်လာရသည်။သူငယ်ချင်းမလေးအားလိုးရင်း လဥနှစ်လုံးအား ချစ်သူက စုပ်ပေးနေသဖြင့် ကာမစိတ်များတရိပ်ရိပ်တက်ကာ မီးကုန်ရမ်းကုန် ပင့်လိုးပစ်တော့သည်။
မေသူ၏ စောက်ပတ်လေးထဲ ရဲသွေးလီးကြီးဝင်သွားချိန် နူတ်ခမ်းသားများလိပ်ပါသွားကာ လီးပြန်ထွက်ချိန်တွင် နူတ်ခမ်းသားကချိတ်ကာအပြင်ပြန်ပါလာတော့သည်။သီတာခိုင်မှာ စောက်ပတ်ထဲလီးဝင်ပုံကို ကြည့်ရင်း လီးအရင်းအားလျှာဖျားဖြင့်တို့ကာ မေသူစောက်ပတ်အကွဲလေးအတိုင်း ပင်ယက်လိုက်သည်။အပေါ်ဘက်တွင် မေသူ့စောက်စိလေးက ထောင်နေသည်မို့ နူတ်လေးဟကာ ဆွဲစုပ်လိုက်ပြီး ပါးစပ်ထဲတွင် လျှာဖြင့်လိပ်ကာ ဝိုက်ဝိုက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။
မေသူမှာ ရဲသွေး၏အောက်မှပင့်လိုးချက်များအားခံနေရစဉ် စောက်စိလေးအားစုပ်ခံရသဖြင့် ခြေဖျားလေးထောက်ကာ ခါးအားအပေါ်သို့မြှောက်ရင်း စောက်ရည်များထောင်ပန်းကာ ဒုတိယအကြိမ် အထွဋ်အထိပ် ရောက်ခဲ့ရပြန်သည်။
ပေါင်းသားဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်လေးများ တဇပ်ဇပ်တုန်ရင်း ခါးလေးအား အစွမ်းကုန်ကော့ကာ စောက်ရည်များပန်ထုတ်ရာ ရှေ့တွင်ကုန်းယက်ပေးနေသော သီတာခိုင်၏မျက်နှာသာမက ဦးခေါင်းကိုပါ ကျော်ပန်းကာ ကျော်ပြင်ထိစောက်ရည်များ ရွှဲသွားရသည်။
” အားးးး အမေ့ ………… ရှီးး ………… အားးး အားးး းးးး … ကောင်းလိုက်တာဟာ ……… အမလေးးး အားး အားးးး အ အားးးး းးး ”
အသံကျယ်ကျယ်လောင်လောင်ဖြင့် အော်ဟစ်ကာ သူမဖင်သားကြီးက ရဲသွေးဗိုက်ပေါ်ပြုတ်ကျလာတော့သည်။အသက်မျှင်းမျှင်းလေးရှုရင်း ဘေးသို့လိမ့်ချကာ ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။မေသူငြိမ်သွားတော့မှ သီတာခိုင်က သူမရှေ့ စောက်ရည်များပေပွနေတာ ဇပ်ကနဲ့ ဇပ်ကနဲ့တုန်နေသော ရဲသွေးလီးအား စုပ်ပေးလိုက်သည်။
ရဲသွေးမှာလည်း ပြီးချင်လာသဖြင့် သီတာခိုင်ခေါင်းအား ညှပ်ကိုင်ကာ ပါးစပ်အား လိုးနေလိုက်သည်။စောက်ရည်အရွှဲသားနှင့် လီးကြီးမှာ သီတာခိုင်ပါးစပ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြင့် မကြာခင် လရည်များထွက်ကျလာခဲ့သည်။ဝင်လာသောလရည်များမှာ မျာပြားလှသဖြင့် သီတာခိုင်မှာ ရသလောက်မျိုချရင်း ဆက်မမျိုနိုင်တော့သဖြင့် လျှာဖြင့်ထိုးထုတ်ပစ်လိုက်တော့သည်။
” အားးးး ကောင်းးလိုက်တာ သဲရယ် … အင့် အင့် …… အာ … ကျွတ်ကျွတ် ”
ရဲသွေးမှာ လရည်များတဖျောဖျောပန်းထုတ်ရင်း ညည်းတွားနေတော့သည်။ သီတာခိုင်တစ်ယောက်လရည်များမမျိုနိုင်သဖြင့်လျှာနဲ့ထိုးထုတ်ရာ လီးထိပ်အပေါက်အားထိုးမိဖြင့် ရဲသွေးတကိုယ်လုံးကျင်တက်သွားရင်း သီတာခိုင်ခေါင်းအားတွန်းထုတ်ကာ လီးအားပါးစပ်အတွင်းမှ အမြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ရတော့သည်။
သို့သော် သီတာခိုင်မှာ ရဲသွေးပေါင်ထိပ်တွင် သူမခေါင်းလေးအာ လှဲချထားရင်း ပါးပြင်ပေါ်သို့ လီးအားတင်ပြီး ပွတ်သပ်နေလိုက်သည်။
ပါးပြင်ပေါ်ခပ်နွေးနွေးလေးထိကပ်လာသဖြင့် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ မျက်လုံးလေးဖွင့်ကြည်လိုက်သည်။လှေကားအောက်ဆုံးအထစ်၌ ထိုင်ရင်း သမက်ဖြစ်သူမိုးနှောင်းက သူမပုခုံးလေးအားပွေ့ဖက်ထားရင်း နမ်းရှိုက်လိုက်လေသည်။သမီးဖြစ်သူ ဘုရားဖူးသွားကာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူမှာလည်း နိုင်ငံခြားသို့ အလုပ်ကိစ္စနှင့်ထွက်သွားသဖြင့် ယောက္ခမနှင့်သားမက် နှစ်ယောက်သာကျန်ခဲ့ရာမှ ကာမမီးများတောက်လောင်ကာ ဆန္ဒနောက် ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်ခဲ့ကြသည်။
တနေကုန် တညလုံး စိတ်ရှိသလောက်လိုးခဲ့ကြပြီး ည၁၂ကျော်ကျော်မှအိပ်ခဲ့ကြသည်။မနက်အိပ်ရာအထတွင် သူမအိမ်ပေါ်ကအဆင်း မိုးနှောင်းက သူမစားရန် ကော်ဖီနှသ့်မုန့်တချို့ပြင်ဆင်ထားသဖြင့် အရံသင်လေးစားပြီး လှေကားရင်း၌ နှစ်ဦးသားထိုင်ဖြစ်ကြတော့သည်။သူမ၏ကိုယ်လုံးတီးအလှအား သားမက်ဖြစ်သူက မြင်သွားရာမှ အစပြုကာ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။အသက်ကြီးသော်လည်း ခုထိ သားလောက်အရွယ်လေးက မက်မက်မောမောရှိနေသဖြင့် တွေးမိပြီး ပြုံးလိုက်မိသည်။
” ဟင် … ဘာလို့ပြုံးတာလည်း မာမီ ”
မိုးနှောင်းက ယောက္ခမ ဖြစ်သူအား ဖက်ထားလျက် မေးလိုက်ရာ
” အော် … မိုးနှောင်းရယ် … ငါတို့က … ယောက္ခမနဲ့သမက်လေ မဖြစ်သင့်တာတွေဖြစ်ခဲ့ကြလို့ပေါ့ဟာ ”
မိုးနှောင်းက မျက်နာဝင်းဝင်းလေးဖြင့် ခုထိချောမောလှပနေသော ယောက္ခမဖြစ်သူအားကြည့်ရင်း မဖြစ်သင့်ပေမယ့် လိုးခွင့်ရနေသဖြင့် ကျေနပ်မိနေသည်။
ထိုစဉ် တိုင်ကပ်နာရီကြီးမှ … တင်း ဒေါင် …… တင်း ဒေါင် ဖြင့် မနက် ၉ နာရီထိုးကြောင်း အသံပေးကာ အချက်ပြနေသည်။
” ဟော … ၉နာရီတောင် ထိုးနေပြီ ”
ဆံပင်လေးအားစုချည်လိုက်ရင်း မီးဖိုခန်းဘက် ဟင်းချက်ရန် ထသွားမည်အပြု
” ထားလိုက်ပါ … မာမီကလည်း နှစ်ယောက်ထဲပဲ … ချက်ပြုပ်မနေနဲ့ အပြင်ထွက်စားတာပေါ့ ”
မိုးနှောင်းက ပြောရင်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် လက်ကလေးအားဆွဲလိုက်ရာ သူမကိုယ်လုံးလေးက မိုးနှောင်းပေါင်ကြားထဲ ပြန်ရောက်သွားရသည်။သူမဖင်သားကြီးအား နောက်ဖက်မှ ခပ်မာမာအရာတခုက ထောက်မိနေသည်ကို ခံစားလိုက်မိသည်။မိုးနှောင်းမှာ သူမချိုင်းအောက်မှ လက်နှစ်ဖက်အားသွင်းကာ ရင်သားကြီးများအား ဆုပ်ကိုင်ရင်း ရင်ခွင်ထည်ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။သူမကလည်း ခန္ဓာကိုယ်အားနောက်မှီလိုက်ရင်း မိုးနှောင်းပုခုံးတဖက်ပေါ်ခေါင်းလေးလှန်တင်လိုက်သည်။
မိတ်ကပ်မပါပဲ သဘာဝအတိုင်း လှနေသော သူမမျက်နှာလေးအား မိုးနှောင်းက တရှိုက်မက်မက် နမ်းရှိုက်နေလိုက်ပြန်သည်။ပြန်လည်နုပျိုသွားသလို ခံစားရင်း အနမ်းများအား တုန့်ုပြန်ပေးလိုက်သည်။သိစိတ်က မဖြစ်သင့်မှန်သိနေသော်လည်း မသိစိတ်က သမက်ဖြစ်သူ၏ အလိုးအညှောင့်များတွင် နှစ်ချိုက်မိခဲ့ရသည်။ခင်ပွန်းဖြစ်သူက ဆီက မရခဲ့ဖူးသော အထိအတွေ့များအား သမက်ဖြစ်သူထံမှ ရရှိခဲ့သောကြောင့်ဖြစ်၏။
နူတ်းခမ်းချင်းတေ့စုပ်ကာ ပါးစပ်ထဲသို့လျှာဖျားလေးဖြင့် ကလိပေးရင်း နို့အုံကြီးနှစ်ဖက်အား ညှစ်ချေနေသဖြင့် အောက်မှ စောက်ပတ်လေးက ယားယံလာခဲ့ရသည်။မိုးနှောင်းက ယောက္ခမဖြစ်သူကိုယ်လုံးလေးလူးလွန့်နေသည်ကို ရိပ်မိကာ နို့အုံအားညှစ်နေသောလက်တဖက်အားဖြုတ်၍ ပေါင်ကြားဆီသို့ရွေ့လိုက်သည်။သူမပေါင်ကြားတွင်းမှ ဖေါင်းကြွနေသောစောက်ပတ်လေးအား လက်ဖြင့် ထမိန်အပေါ်မှ ဖိပွတ်လိုက်ရာ ရမ္မက်စိတ်များကြွတက်လာရသည်။အသက်ရှုသံများလည်း ပြင်းထန်လာကာ
” မိုးနှောင်း … မာမီတို့ အခန်းထဲသွားရအောင်ကွာ ”
” ဒီမှာပဲ … လိုးရအောင် မာမီကလည်း ”
” ဟူးးး … ဟို ဟိုလေကွာ … ကျွတ် ”
အမှန်တော့ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ စောက်ပတ်အယက်ခံချင်နေရာ သမက်ဖြစ်သူအား ပြောရခက်နေတော့သည်။မိုးနှောင်းက သူမမျက်နာလေးအာကြည့်ကာ
” မာမီ စောက်ပတ်ကို ယက်ပေးရမလားဟင် ”
” အာကွာ … … ဟွန့် ”
မိုးနှောင်မှာ မတ်တပ်ရပ်ကာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်အား လှေကားထစ် အပေါ်သို့ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး ခြေဖျားထောက်စေကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းအား ဖြဲချလိုက်သည်။ပေါင်ကြားတွင်းမှ ပေါ်လာသော စောက်ပတ်အား ကြမ်းပြင်ပေါ် လေးဖက်ထောက်ကာ ကုန်းယက်ပေးလိုက်တော့သည်။
သူမက လှေကားထစ်ပေါ်တွင် ကိုယ်လုံးအား နောက်အနည်းငယ်လှန်ကာ တတောင်ဆစ်အားကွေးထောက်၍ မျက်နာလေးမော့ကာ အရသာခံနေလိုက်သည်။စောက်ပတ်အုံတခုလုံး ယက်ပေးကာ စောက်စိလေးအားစုပ်ပေးနေသဖြင့် သူမ သွေးသားဆန္ဒများ ဆူပွက်လာကာ တအီးအီးညည်းငြူရင်း လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုလိုက်တော့သည်။
” အားးး းးး … သားရယ် … မိုးနှောင်း …… မာမီကို လိုးပေးတော့ကွာ … အင့် ”
မိုးနှောင်းလည်း သူမတောင်းဆိုမှု့ကြောင့် စောက်ပတ်ယက်နေရာမှ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် မျက်နာအားကြည့်ရင်း လှေကားထစ်ပေါ်မှ ဆွဲထူလိုက်သည်။
” မာမီ ခါးနာနေလိမ့်မယ် … ထနော် … ”
သူမအသံလေးက အားအင်ဖျော့တော့နေသလို သမီးဖြစ်သူမရှိချိန် သမက်အားအလိုးခံနေသဖြင့် စိတ်မလုံသလို ခံစားနေမိသည်။မိုးနှောင်းက မျက်နှာချင်းဆိုင် နူတ်ခမ်းချင်းနမ်းရင်း သူမစောက်ပတ်လေးအား တပြင်လုံးအုပ်ကိုင်လိုက်ပြန်သည်။တွန့်လိမ်မဲချိတ်နေသော စောက်မွှေးအုံကြီးအား အပေါ်သို့ ပွတ်ဆွဲတင်လိုက်ရာ စောက်စိလေးက ပြူးထွက်လာခဲ့ရသည်။
စောက်စိလေးအား သူဒစ်ဖူးဖြင့် ပွတ်သပ်ဆွဲပေးရန် လီးအားကိုင်ထားသော ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်၏လက်ကလေးအားဖြုတ်ချလိုက်တော့သည်။ပြီးမှ သူ့လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ လီးထိပ်ဖြင့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးတိုင်း အောက်မှ အထက်သို့ ထိုးဆွဲပေးကာ စောက်စိထိပ်လေးအား ကော်ပေးလိုက်သည်။
” အ … အ …… သားရယ် … ဟင့် လုက်တတ်လိုက်တာကွာ ”
မိုးနှောင်းခါးလေးအား ကိုင်ရင် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ခေါင်းလေးမော့တက်သွားရသည်။မိုးနှောင်းမှာ စောက်စိလေးအား ဒစ်ဖူးဖြင့်ဖိချေကာ ၁၀ချက်ခန့်ကော်ပေးလိုက်ပြီးမှ အောက်ဖက်ရှိ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီအားတေ့ကာ အဆုံးထိ စောင့်လိုးလိုက်သည်။
” ဗျစ် …… ဗျစ် … ဖလွပ် ဘွတ် ”
” အားးး ရှီးးး … ဟင့် ……… အင့် ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် တစ်ယောက် လီးက ရုတ်တရက် တရှိန်ထိုးဝင်လာသဖြင့် စောက်ခေါင်းထဲပြည့်ကျပ်သွားကာ အင့်ကနဲ့ တချက်ရှိုက်လိုက်မိသည်။ထို့နောက် သူမ နို့သီးခေါင်းလေးအား စို့ပေးရင်း ပုံမှန်လေးလိုးပေးနေသဖြင့် စောက်ပတ်လေးအားကော့ကာ အလိုက်သင့်ပြန်စောင့်ပေးလိုက်သည်။
တဖြည်းဖြည်း စောက်ရည်ကြည်လေးများ ထွက်လာကာ လီးအဝင်အထွက် ခံနိုင်လာသဖြင့် မိုးနှောင်းခါးအားဆွဲကာ လီးအရင်းထိကပ်နေအောင် ကော့လိုးလိုက်ပြန်သည်။မိုးနှောင်းလည်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်၏ တုန်ပြန်လိုးချက်များကြောင့် သူမဖင်သားအိအိကြီး နံရံကပ်သွားသည်အထိ အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် ပစ်လိုးတော့သည်။
” ဗျစ် … စွပ် …… ဖွပ်ဖွပ် … ဗျစ် ဖွပ် ……… ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ်
” အ … အမလေးးး အားးး အားးး ……… ကောင်း……
……… ကောင်း … ………… ကောင်းလိုက်တာ … သားရယ် … အီးဟီးးး းးး ……… အိုးးး အို့ … …… အိခ့် …… အားးးး ရှီးး … ဟူးးး းးးး ”
မိုးနှောင်းမှာ လူငယ်တစ်ယောက်မို့ လိုးချက်များက အားပါပြင်းထန်နေလျက် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း စောင့်လိုးနေတော့သည်။ဇနီးလောင်း၏ အမေဖြစ်သူဆိုတဲ့အသိကလည်း ရမ္မက်စိတ်ကိုတောက်လောင်စေခဲ့သည်။အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် နုပျိုချောမောလှသော ယောက္ခမလောင်းအား လိုးခွင့်ရလိမ့်မည်ဟု အိပ်မက်ပင် မမက်ဖူးချေ။
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာလည်း ယခုလို ပက်ပက်စက်စက် အလိုးမခံရသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သည်။ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးသက်ခိုင်မှာ အပြင်တွင် အစားများနေသဖြင့် သူမအား စိတ်ကျေနပ်တဲ့အထိ မလိုးနိုင်တော့ပေ စောက်ရည်ထွက်ရုံသာ ယက်စွ လိုးနိုင်တော့သည်။သမက်ဖြစ်သူ၏ လိုးချက်များက မြန်သည် အားပါသည် မီးပွင့်မတက် ဆောင့်ချက်များက သားအိမ်သို လာလာထိသဖြင့် ကာမအရသာအား ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားရနေသည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် လိုးချက်များကို စောင်ပတ်လေးအားကော့ကာ ကြွကာဖြင့် ပြန်ပြန်ညှောင့်ပေးနေမိသည်။
” အီးးးးဟားး ရှီးးး …… အင့် … လိုး လိုး ………… လိုးစမ်းး …… သားရယ် ……… အ ……… ဟုတ် ဟုတ်တယ် ………… လိုးစမ်း အားရပါးရ ……… မင်းစိတ်ကြိုက်လိုးးစမ်းးး ……… ရှီးးးး ………………… ကောင်းလိုက်တာ သားရယ်……… အမလေးးး ”
” အားးး ……… အင့်ကွာ ……… ဟူးးး ဟူးးးး …… လိုးနေပါတယ် မာမီရ ……… သားလည်း မာမီကို လိုးချင်နေတာပါ … အ ……… ရှီးးး းးးး ”
” တကယ်လား ……… သားရယ် … မင်းဇနီးလောင်းလေး မရှိလို့ ဒီစကားပြောတာမလား … ဟွန့် ”
” ဘွတ် ဘွတ် ……… ဖွပ် … ဗျစ်ဗျစ် …… စွပ် ဗြိဗြိ …… ဖွပ် ဖွပ် …… ဘွတ် ”
စကားပြောရင်း နှစ်ယောက်သား အလိုးမပျက်ပေ။
” မဟုတ်ပါဘူး … မာမီရာ … တကယ်ပြောတာပါ မာမီ စောက်ဖုတ်ကြီးက ပိုပြီးလိုးလို့ ကောင်းတာ … …… ……… ရှီးးး
” အင်းဟင်းးး …… မင်းက အပြောလည်းကောင်း …… အလိုးလည်းကောင်းပါတယ်ကွာ … အင့် ………… ဟူးးး းးးး ”
” တကယ်ပါ မာမီရယ် … မာမီသာ ခွင့်ပြုမယ်ဆို … ခိုင်နဲ့လက်ထပ်ပြီးလည်း မာမီကို လိုးပေးပါရစေဗျာ ”
” အာ ကွာ …… ဟွန်းးး းးး …… ကျွတ် ………… အခွင့်ရေးရရင် လာလာလိုးပေါ့ မာမီခွင့်ပြုမှာပေါ့ ”
” အားးး ……… အ …… တကယ်လား မာမီ … သားက မာမီဖင်ကြီးမြင်ကထဲက လိုးချင်နေတဲ့သူပါ … စောက်ပတ်လေးကလည်း အသက်သာကြီးတာ စီးပိုင်နေတာ မာမီရာ … ဟူးးး ရှီးးး းးးး းးးး ”
မိုးနှောင်းစကားကြောင့် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ရမ္မက်စိတ်များထူးထူးကဲကဲ ထကြွလာကာ သူမစောက်ခေါင်းထဲ မနားတမ်းလိုးနေသော သမက်ဖြစ်သူ လီးအား ဖင်သားကြီးများမြှောက်ကာ ဝိုက်ပြီးပြန်ပြန် ညှောင့်ပေးမိသည်။မိုးနှောင်းမှာလည်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်၏ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ သူ့လီးအားညှစ်ပေးနေသဖြင့် ဖင်သားအိအိကြီးအားဆွဲပြီး တရကြမ်း စောင့်စောင့် လိုးလိုက်ပြန်သည်။
လီးတချောင်းလုံး ကျင်တက်လာပြီး လရည်များထွက်ကျကာ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ပန်းပစ်လိုက်တော့သည်။မိုးနှောင်းပြီးပြီးချင်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်၏ စောက်ပတ်လေးက နွေးကနဲ့ဖြစ်လာကာ သူမလည်း စောက်ရည်များ တဖျောဖျောပန်းထွက်လာတော့သည်။နှစ်ဦးသား မတ်တပ်ရပ်လျက် တင်းကျပ်စွာဖက်ရင်း ညည်းသံလေးများထွက်ပေါ်နေကြသည်။နေ့လည်ထမင်းစားချိန် မရောက်မချင်း နှစ်ယောက်သား စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် လိုးခဲ့ကြသည်။
အိမ်ထဲတွင် အဝတ်စားများ မဝတ်တော့ပဲ ကိုယ်တုံးလုံးနေကြရင်း အောက်ထပ်တခုလုံး နေရာမျိုးစုံ ပုံစံမျိုးစုံးဖြင့် လိုးနေတော့သည်။ဧည့်ခန်း… မီးဖိုချောင်ခန်း…အောက်ထပ်ရှိအခန်းလွတ်များ နေရာအနံ့လိုးရင်း ကာမစည်းစိမ်အား ခံစားနေကြသည်။ခနကိုယ်တခုလုံး ချွေးနံ့ လရည်နံ့ စောက်ရည်နံ့များ ထွက်နေသဖြင့် နှစ်ဦးသား ရေချိုးခန်းသို့ ဝင်ခဲ့ကြသည်။
ပျော့ခွေနေသော သမက်ဖြစ်သူလီးအား တင်းပြောင်လာအောင် စုပ်ပေးပြီး ရေပန်းအောက်၌ တချီထပ်လိုးကြပြန်သည်။ပြီးမှ ရေချိုး ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်ကာ မြို့ထဲ စားသောက်ဆိုင်ကောင်းကောင်းတွင် နေ့လည်စာ စားရန် ကားလေးဖြင့် ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။
စားသောက်ပြီး၍ ပိုက်ဆံရှင်းအပြီး မိုးနှောင်းမှာ ဗိုက်ရစ်လာသဖြင့် အိမ်သာတက်ချိန်တွင် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်ဖုန်သံလေး မြည်လာခဲ့သည်။ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဇင်မာ ဖြစ်နေတော့သည်။
” ဟဲလို … ပြော ဇင်မာရေ … ”
” အေး … သူဇာရေ … ဒီမှာ ညည်းလူ ဂျေဝင်နေတာ … ငါလည်း ချော့ပြီးပြီ မနိုင်တော့တာ … ဒီလိုဟာ …………¿…………¿…………¿ ”
” ဟာ … သွားပါပြီဟာ … ငါတော့ သေသာ သေချင်တော့တယ် … ခု့ ငါ့သမက်ပါတယ်ဟ … ထမင်းထွက်စားကြတာ … နင် ခဏထိန်းထားဟာ … ငါလာခဲ့မယ် ”
သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ၏ စကားနားထောင်လို့ အပြီး ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ခေါင်းမိုးကြိုးပြစ်သလို ခံစားလိုက်ရလေသည်။မနက်ပိုင်းတွင် သူရက သူမအားတွေ့ချင်နေသဖြင့် ဇင်မာအား အပူကပ်ကာ ဇင်မာ့ကားလေးဖြင့်သူမအိမ်သို့လာခဲ့ကြသည်။ဇင်မာက လူရင်းမို့ ခြံတံခါးဖွင့်ကာ ဝင်လာရာ ဧည့်ခန်းတွင်း တံခါးပိတ်ထားလျက် လူရိပ်နှစ်ခု တွေ့ရသဖြင့် သူခိုးကပ်တယ်ထင်၍ အိမ်အနောက်ဖက်မှ ပတ်ကြည့်ရာ သူမနှင့်မိုးနှောင်းတို့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် လိုးနေချိန်တွေ့ရှိသွားကြသည်။
သူရမှာ ပေါက်ကွဲနေသဖြင့် ဇင်မာက သူ့တိုက်ခန်းသို့ခေါ်သွားကာ ချော့နေရင်း စားပစ်လိုက်ပုံရလေသည်။သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဇင်မာ အကြောင်းလည်း သူမအသိဆုံး ယောင်္ကျားဖြစ်သူ သင်္ဘောတက်လျင် ပြက်သနာမတက်နိုင်သော ယောင်္ကျားမျိုးရှာကာ ကုန်းပေးတတ်သည်။သူမကိုယ်တိုင်ပင် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ နိုင်ငံခြားသွားသည်နှင့် တရက်တောင်မကြာပါ သမက်ဖြစ်သူအား ကုန်းနေမိသည်။မိုးနှောင်းပြန်လာနေသဖြင့် ဖုန်းအမြန်ပိတ်ကာ
” သား … မိုးနှောင်း … မာမီ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် … နေမကောင်းဖြစ်လို့ကွာ … သူ့ယောင်္ကျားကလည်း သင်္ဘောတက်နေတာ … လူခွဲလဲမရှိလို့ မာမီဆီဖုန်းဆက်နေတာ … သွားပြီး ကြည့်ပေးရမှာ … မာမီကို သူ့တိုက်ခန်းဝင်ပို့လိုက် … မင်းက အိမ်ပြန်ပြီး ညနေပိုင်းကျမှ လာခေါ်ပေးနော် ”
” အော် … ဟုတ် မာမီ … သားရော ကူစောင့်ပေးရမလား ”
” ရပါတယ်ကွာ … သူကလည်း တစ်ယောက်ထဲနေတာဆိုတော့ … မင်းပါရင် ပတ်ကျင်အမြင်ကျ မကောင်းဘူးလေ ”
” ဟုတ် … မာမီ … အဲတာဆို … မာမီပြန်တဲ့ချိန် ဖုန်းဆက်လိုက်ပေါ့ ”
” အေးအေး … သားလေး ”
မိုးနှောင်းမှာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် ပြောတဲ့လိပ်စာအတိုင်း တိုက်ခန်းများဘက်သို့မောင်းပို့ကာ အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့တော့သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ဇင်မာတိုက်ခန်းသို့ တက်လာတော့သည်။ထို့နောက်တံခါးဖွင့်ကာ အတွင်းသို့ဝင်ရာ ဇင်မာက အင်္ကျ ီအပါးလေးနှင့် ဘောင်းဘီတိုလေးအားဝတ်ဆင်ထားသည်။သူမအားမြင်မြင်ခငး လာဟေ့ … ညည်းလူ … ငါ့အခန်းထဲမှာ … ဝင်သာကြည့်တော့ဟာ ”
ဇင်မာ့ စကားအဆုံးတွင် အခန်းထဲဝင်ရာ သူရမှာ ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် ဇင်မာကုတင်ပေါ် ပက်လက်လေး လဲှနေသည်။သူမမြင်သည်နှင့်
” မ … ရက်စက်တယ်ဗျာ … ကျနော် မခံစားနိုင်ဘူးဗျာ ”
” အော် … သူရ ရယ် ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ စိတ်ထဲ သနားသွားကာ ကုတင်နားထိလျှောက်သွားလိုက်သည်။သူရမျက်နာပေါ်တွင် ဝမ်းနည်းနေသောမျက်ဝန်းများက မျက်ရည်ဥလေးများကျဆင်းနေလျက်။ပုခုံးကျယ်ကျယ် … အသားဖွေးဖွေးနှင့် ရင်ဘတ်ပေါ်တွင် အမွှေးစိမ်းလေးများက ချက်နားအထိဆက်နေပြန်သည်။
ချက်အောက်တွင် လမွှေးကောက်ကောက်လေးများနှင့် ပန်းရောင်သန်းနေသော လီးကြီးမှာ ပေါင်ကြားသို့ ငိုက်ဆင်းနေသည်။ပေါင်လယ်လောက်တွင် အမွှေးစိမ်းလေးက ခြေသလုံးထိ … ထိစပ်သွားသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရတော့သည်။ကုတင်ပေါ်သို့ တင်ပလွဲဝင်ထိုင်ကာ သူရ မျက်ဝန်းလေးအား စူးစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
” သူရ … မင်း … အန်တီ ကို … ဘာလုပ်ချင်လည်း … လုပ်ချင်ရာ လုပ်ကွာ … ညနေထိ အန်တီ ခွင့်ပြုတယ် ”
” မ … တကယ်ပြောတာလား … ကျနော် လုပ်ချင်ရာ လုပ်မှာနော် ”
” တကယ်ပေါ့ကွ … လုပ်ချင်ရာလုပ် … စိတ်တွေလျော့လိုက် … လုပ်ပြီးရင် မေ့ပစ်ပေးကွာ … မင်းလည်း နိုင်ငံခြားထွက်ရတော့မှာလေ ”
ထိုစဉ် … ဇင်မာတစ်ယောက် ဘီယာပုလင်းများ … အာလူးကြော် အထုတ်များကိုင်ကာ အခန်းထဲဝင်လာပြီး … ကုတင်ဘေးရှိ စားပွဲခုံပေါ်တင်လိုက်လေသည်။သူမအား သောက်ရန်ပြောရာ ထမင်းစားပြီးကာစမို့ ခဏနေမှ သောက်ရန် ပြန်ပြောလိုက်သည်။ပြီးမှ သူရ၏ လီးအားကုန်းနမ်းလိုက်ရာ စောက်ရည်နံ့ရလိုက်သဖြင့် ဇင်မာအား ဖြုတ်လိုက်သည်ကို သိရှိလိုက်ရသည်။
သို့သော် သူရက အစုပ်မခံပဲ သူမအား အဝတ်စားများ တုံလုံးချွတ်ရန် ပြောလိုက်ရာ ဇင်မာ့ရှေ့တွင်ပင် ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ချပစ်လိုက်သည်။သူမ၏ နို့အုံကြီးများ ဖင်သားအိအိဝိုင်းဝိုင်းကြီးများကြည့်ကာ ဇင်မာပင် မိန်းမချင်း ငေးကြည့်နေရတော့သည်။ထို့နောက် သူရဆန္ဒအတိုင်း ကုတင်ဇောင်းတွင် လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်ပြန်သည်။ဝိုင်းစက်ကော့တက်နေသော ဖင်သားအိအိနှစ်ခြမ်းအား သူရက သွားဖြင့် ဖွဖွလေး လိုက်ကိုက်နေသည်။လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ပွတ်သပ်ပေးနေသေးသည်။
ကုတင်အောက်တွင်ဒူထောက်နေလျက် သူမဖင်ကြီးအား ညှစ်ကာ ကိုက်နေသော သူရအား လည်ပြန်လေးကြည့်ရာ လိုချင်တာရသော ကလေးငယ်လို ပျော်ရွှင်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။ပြီးမှ ခေါင်းလေးအောက်ငုံကာ သူရ လုပ်ပေးနေပုံကို ခံစားနေလိုက်သည်။
သူရမှာ ဖင်သားများဆွဲဖြဲ၍ ဖင်ဝလေးအား လျှာဖျားနှင့် ထိုးစွပေးရာ သူမဖင်ကြီးကြွတက်လာရသည်။စောက်ပတ်အား မထိပဲ ဖင်ဝထဲ အမျိုးမျိုး လျှာသွင်းကာ ကလိပေးနေရာ ရမ္မက်စိတ်များ နိုးထလာခဲ့ရပြန်သည်။ဖင်တခါမှ အယက်မခံဘူးသဖြင့် ကော့ပြန်နေအောင် ခံစားနေရသည်။
” အားးးး … … သူရ ရယ် …… အင်းဟင်းးး ”
ဖင်ထဲသို့ လျှာလေးစုချွန်ကာ သွင်းပြီး မွှေပေးလိုက်သဖြင့် … ဖင်ဝအောက် … စောက်ခေါင်းဝမှ စောက်ရည်တချို့ ပျစ်ကနဲ့ ပန်းထွက်သွားသည်။သူရ မေးစိအား ပန်းမိရာ လည်ပင်းမှတဆင့် ရင်ဘတ်ပေါ်ရှိ အမွှေးလေးများထိ စီးဆင်းသွားရပြန်သည်။
စောက်ပတ်အား တချက်မှ မထိပဲ ဖင်ဝလေးအာ အမျိုးမျိုးကလိနေတော့သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ တကိုယ်လုံးတုန်ရီလာပြီး အလိုးခံချင်တဲ့စိတ်များ တဖွားဖွားပေါ်လာနေသည်။သူမကိုယ်သူမလည်း နားမလည်နိုင်အောင်ဖြစ်နေမိသည်။သမက်ဖြစ်သူနှင့် တမနက်ခင်းလုံး မီးကုန်ရမ်းကုန်လိုးထားရာ ခုတဖန် ကာမစိတ်က ထကြွနေပြန်သည်။
ထိုစဉ် သူမတို့အတွဲအား ဘီယာသောက်ရင်း ငေးကြည့်နေသော ဇင်မာတယောက်ထလာတော့သည်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးထောက်၍ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်ဖင်အားယက်ပေးနေသော သူရနောင်တွင် ထိုင်ချကာ သူရခါးလေးအား ဘယ်လက်ဖြင့်ပွတ်သပ်ပေးရင်း ညာလက်က ပေါင်ကြားထဲ၌ မပျော့မမာဖြစ်နေသောလီးအား ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။လီးကြီးက တုတ်လည်တုတ် ရှည်လည်းရှည်ကာ ပန်းရောင်သန်းနေပြီး လီးအရည်ပြားက ဒစ်ဖူးတဝက်ထိဖုံးအုပ်နေသဖြင့် ဇင်မာတစ်ယောက် စွပေးရင်း ဖြဲချလိုက်သည်။ဘေးဘက်မှကြည့်လိုက်ရင်း
” အားပါးပါးး … သူရရယ် … နင်က လူနဲ့လီးနဲ့ မလိုက်ဖူးဟာ … ထွားလိုက်တာ ”
သူရပြောသလိုလို … သူမပါသာ ရေရွတ်သလိုလို … ပြောလိုက်ရင်း သူရညာဖက် ချိုင်းအောင် အနောက်မှ သူမခေါင်းလေးငုံသွင်းကာ ဒစ်ဖူးရဲရဲလေးအား ကုန်းစုပ်လိုက်သည်။ဒေါ်သူဇာမရောက်ခင် ပေါက်ကွဲနေသော သူရအားချော့တုန်းက သူမအား ဘာမပြောညာမပြောနှင့် တက်လိုးရာ လီးအားသေချာမမြင်လိုက်ရပေ။
စားပွဲခုန်ပေါ်လက်ထောက်ကာ ဖင်လေးအားအနေတော်ကော့ပေးရင်း အလိုးခံလိုက်ရသည်။လင်ဖြစ်သူ သင်္ဘောတက်သွားသဖြင့် လီးနှင့်ဝေးနေရာ သူရလီးအား ကြိတ်မှိတ်ခံခဲ့ရသည်။သူမပါးစပ်ထဲ သူရလီးကြီးက ပြောင်တင်းလာရင်း ဒစ်ဖူးကြီးက ကားထွက်လာချိန်
” မဇင်မာ … ခဏရပ်ဦးဗျာ … ကျနော် … မ … စောက်ပတ်ကြီးကို လိုးတော့မယ် ”
သူရပြောလိုက်မှ ဇင်မာတစ်ယောက် ပါးစပ်ထဲက လီးအား မထုတ်ချင်ထုတ်ချင်ဖြင့် ထုတ်ပေးလိုက်တော့သည်။လီးကြီးက ပြွတ်ကနဲ့ ထွက်လာကာ တဇပ်ဇပ် တုန်နေရာ သူရက ကြမ်းပေါ်ဒူးထောက်နေရာမှ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။
ကုတင်ပေါ်မှ လေးဖက်ထောက်လေးကုန်းနေသော ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်၏ ဖင်ကြားမှ ပြူးထွက်နေတော့သည်။စောင်ပတ်ကြီးက ဖေါင်းကြွနေကာ အရည်ကြည်လေးများစိမ့်ထွက်ပြီး အလိုးခံရန် အဆင်သင့်ကြိုနေလျက်။ဇင်မာက သူရလီးကြီးအား ဒစ်ဖူးနောက်နားက အုပ်ကိုင်ပြီး သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ သူဇာမိုးမြင့်၏ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ တေ့ပေးလိုက်သည်။
သူရမှာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်က သမက်ဖြစ်သူအား ကုန်းပေးသည်ကို မျက်လုံးထဲပေါ်လာရင်း လီးအဆုံးစောင့်သွင်းရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းပစ်လိုးလိုက်သည်။အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် မနားတမ်း တောက်လျှောက်လိုးနေရာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ခေါင်းလေးမော့တက်သွားရင်း တောင်းပန်နေရသည်။
” အားး … ကလေးရယ် … ဖြည်းဖြည်းလိုးပါကွာ … ဟင့်ဟင့် ”
” ဇွပ် … ဗျစ်ဗျစ် …… ဖွပ် ………… ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် ……… အားးး အမလေး …… သေ သေ သေပါပြီ … သူရရယ် ………… ဘွတ် ဗျစ် … အားးး အားးး အမေ့ …… ဟူးးး … အ လာ့ လားးး … နာ …… နာ ………… နာလိုက်တာဟာ …… အမလေးးး းးးး ………… ရှီးးးး အားးး ကျွတ်ကျွတ် …… အီးဟီးးး ဟီးးးး ”
သူရ၏ တရကြမ်းလိုးချက်များအောက်တွင် စူးစူးဝါးဝါး အော်ဟစ်နေကာ အလိုးခံနေရတော့သည်။သူရမှာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်၏ ညည်းတွားအော်ဟစ်သံကြောင့် စောင်းလိုးနေရင်းမှ တချက်ချင်း နဲ့နဲ့လိုးကာ လီးအားခဏထုတ်ပြီး ဖင်ကြားထဲသို့ မေးတင်ထားလိုက်သည်။
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ ဖလွပ်ကနဲ့ ထွက်လာပြီး ဖင်ကြားထဲ အမြှောင်းလိုက်မေးတင်ထားသော ဒစ်ဖူးရဲရဲကားကားကြီးအား ဘေးမှ ရပ်ကြည့်နေသော ဇင်မာက အငမ်းမရ ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။သူရမှာလည်း လီးထိပ်အား ရုတ်တရက် ဆွဲစုပ်ခံရသဖြင့် … ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားရသည်။
သူရက လီးစုပ်ခံနေရင်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်၏ ဖင်ကြားထဲမှ ဖေါင်းကြွကာအရည်များရွဲနေသော စောက်ပတ်အား လက်ဖဝါးဖြင့်ပင့်ကာ တချက်ပွတ်လိုက်သည်။သူမမှာ အလိုးခံနေရင်း လီးကဆွဲထုတ်သွားသဖြင့် စောက်ပတ်လေးက ဟစိဟစိလေးဖြစ်နေရာ လက်ဖြင့်ပွတ်ခံရသဖြင့် ခေါင်းလေးငဲ့ကာ ကြည့်လိုက်မိသည်။အနည်းငယ်ရှက်သွားမိသည်။သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဇင်မာရှေ့တွင် သားအရွယ်လောက်လေးအား ကုန်းကာ စောက်ပတ်အားဖြဲပြသလို ဖြစ်နေမိသည်။
ဇင်မာကလည်း သူရလီးအား အားရပါးရကို စုပ်ပေးနေသည်ကိုလည်း မြင်မိလိုက်သည်။ထိုစဉ် သူမဖင်သားကြီးများအား ဖြန်းဖြန်းနှင့် အရိုက်ခံလိုက်ရပြန်သည်။သူရက ဖင်သားကြီးများအား ဘယ်ညာ တချက်ခြင်းရိုက်နေသည်။ခဏ လေးဖြင့် အသားဖွေးသူမို့ ဖင်သားများတွင် လက်ဝါးဒဏ်ကြောင့် ရဲတွတ်နေတော့သည်။မျက်ရည်လေးများဝဲတက်နေစဉ် စောက်ပတ်အုံကြီးအား ဆွဲညှစ်ခံရပြန်သည်။
သူမ နာကျင်စွာ အော်လိုက်မိသည်။အသံလေးများတုန်ရီနေကာ မျက်ရည်များထွက်ကျလာတော့သည်။သူရကသူမဖြစ်နေပုံများအား ကြည့်၍ ကျေနပ်နေသယောင်ရှိသည်။ထိုနောက် ညှစ်ထားသော စောက်ပတ်အုံကြီးအား လွတ်၍ စောက်မွှေးများအား ခပ်တင်းတင်း ဆွဲပစ်ရာ ဘယ်လိုမှ မခံနိုင်တော့ပေ။
” အားးး … သေပါပြီ ……… သူရရယ် ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ဖင်ကြီးအားဘေးသို့ လှဲချရာ သူရက ပြန်ထိန်းကာ စောက်ပတ်အုံအား နှစ်ချက်ဆက်တိုက် ပင့်ရိုက်ပစ်သည်။
” ခဏနေကောင်းလာမှာပါ … မ…ရယ် ငြိမ်ငြိမ်လေး နေပါဗျာ
ထို့နောက် သူရက ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်၏ ဖင်ဝလေးအား တံတွေးထွေးချလိုက်သည်။ဘယ်ဖက်လက်နှင့် ဖင်ကြားလေးထဲပွတ်ကာ လက်မက ဖင်ဝလေးထောက်ထားလိုက်သည်။ညာဖက်လက်က စောက်ပတ်အား ခပ်ဖွဖွပွတ်ရင်း လက်ညိုးနှင်လက်ခလယ်အား အသုံးပြုကာ စောက်စိလေးအား ညှပ်ဆွဲလိုက်သည်။သူမကိုယ်လေး တုန်သွားကာ ဖင်ကြီးအားကော့ပေးလိုက်မိသည်။
စောက်စိအားညှပ်ဆွဲပေးတိုင်း အသဲခိုက်အောင် ကောင်းနေရသည်။ထိုစဉ်ဖင်ဝထဲသို့ ထောက်ထားသော လက်မက တိုးဝင်လာရာ လန့်ပြီး အလိုလျောက် ဖင်အတွင်းကြွတ်သားများက ညှစ်ထုတ်နေမိသည်။သို့သော် သူရက လက်မဘေးတွင် တံတွေးထပ်ထွေးကာ လက်မအရင်း အဆစ်နာထိး ဖိသွင်းလိုက်သည်။စောင်စိအားညှပ်ဆွဲချိန် ခံစားမှု့ကောင်းသလောက် ဖင်ဝထဲဝင်လာသော လက်မကြောင့် နာကျင်နေရပြန်သည်။တဖြည်းဖြည်းမှ ဖင်အတွင်းသားကြွက်သားများအားလျော့ချပေးရာ လက်အဝင်အထွက်တွင် ထူးခြားသော အထိအတွေ့ကို ခံစားလာရသည်။စောက်ရည်များလည်း ဆူပွတ်နေချိန်
” မဇင်မာ … သားလီး ခဏထုတ်လိုက်ဗျာ … မ… ဘေးနာထိုင်ပြီး ဖင်ဝလေးယက်ပေးလိုက် ”
ဇင်မာတစ်ယောက်လည်း သူရလီးအား မထုတ်ချင်ထုတ်ချင်ဖြင့် ထုတ်ကာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ သူဇာမိုးမြင့်ဘေးနာ ကပ်ထိုင်ကာ ဖင်ဝလေးအား လျှာဖြင့် ထိုးမွှေးပေးလိုက်သည်။သူရ က မဇင်မာ ပါးစပ်မှကျွတ်ထွက်လာသော သူ့လီးအား နှစ်ချက်သုံးချက်စွကာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် စောက်ပတ်လေးထဲ တေ့ဆောင့်လိုက်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူဇင်မာက ဖင်ဝလေးယက်ပေးနေသဖြင့် ဇိမ်ခံနေရာ သူရလီးကြီးက တရှိန်ထိုးဝင်လာသဖြင့် အနည်းငယ်နာကျင်သွားရပြန်သည်။
တချက်ပစ်ဆောင့်ပြီး ပုံမှန်လေးလိုးနေချိန် ဇင်မာက ဖင်ဝလေးအား ပြန်ယက်ပေးနေသဖြင့် ထူးထူးဆန်းဆန်း အရသာခံစားရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထွက်နေတော့သည်။သူရက စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ချိန် လီးကြီးအား ထုတ်ကာ ဖင်ဝအား ယက်နေသော ဇင်မာ့ ပါးစပ်နား ကပ်ပေးရာ မဇင်မာတစ်ယောက် စောက်ရည်များနှင်းရဲကားနေသော ဒစ်ဖူးကြီးအား ဆွဲဆွဲစုပ်တော့သည်။
ထို့နောက် သူရက လီးအား မဇင်မာပါးစပ်မှပြန်ထုတ်ကာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် စောက်ပတ်လေးထဲ ပြန်ထည့်လိုးတော့သည်။ဒီတကြိမ်တွင် သူရက ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်ဖင်ဝမယက်ခိုင်းတော့ပဲ သူ့လက်မအား ဖိမြုပ်ကာ တချက်ချင်းလိုးနေလိုက်သည်။မဇင်မာက အနားရကာ သူမစောက်ပတ်လေးအား သူမပါသာပွတ်ရင်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေးထဲ သူရလီးကြီး ဝင်ထွက်နေပုံကို ကြည့်နေလိုက်သည်။
သူရလီးက ခပ်တုတ်တုတ်မို့ စောက်ခေါင်းထဲဝင်သွားချိန် စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသားများ လိပ်ဝင်သွားကာ လီးပြန်ထုတ်ချိန် နူတ်ခမ်းသားများက အပြင်သို့ချိတ်ပါလာသည်ကို အနီးကပ်မြင်နေရသည်။သူရလက်မက ဖင်ထဲတိုးဝင်သွားတိုင်း စောက်ပတ်က အလိုလျောက်ညှစ်ပေးသလိုဖြစ်နေတော့သည်။လီးတချောင်းလုံး စီးစီပိုင်ပိုင်လေး ညှစ်ပေးထားသဖြင့် သူရမှာလည်း လိုးချက်တိုင်း အရသာတွေ့နေမိသည်။
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာလည်း စောက်ခေါင်းအတွင်း လီးကြီးကအတွင်းသားများအားပွတ်ဆွဲပေးရင်း ဖင်ထဲလည်းလက်မနှင့်လိုးပေးနေသလိုဖြစ်ရာ တကိုယ်လုံးကျင်တက်လာရင်း စောက်ရည်များပန်းထုတ်ကာ ငြိမ်ကျသွားရသည်။သူရက ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် မလှုပ်တော့မှ ခါးလေးအား စုံကိုင်ကာ မနားတမ်းဆောင့်လိုးပစ်သည်။မရပ်မနား လိုးနေရင်း ခဏအကြာတွင် မေးကြောများတင်းလာရင်း လီးကြီးအား ဆွဲထုတ်ကာ ဖင်ကြီးပေါ်သို့ လရည်များပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။
ဘေးမှကြည့်နေသော မဇင်မာလည်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ သူဇာမိုးမြင့်ဖင်ပေါ်မှ သူရလရည်များအားယက်လိုက်ရင်း ဆက်ကနဲ့ဆက်ကနဲ့တုန်နေသော သူရဒစ်ဖူးကြီးအား ဖမ်းငုံလိုက်တော့သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ သူရထိန်းထားသောခါးအားလွတ်လိုက်သဖြင့် ဘေးသို့ဖင်ကြီးက ပစ်ကျသွားရင်း အသက်မျှင်းမျှင်းလေးရှုကာ မျက်လုံးလေးစင်းသွားတော့သည်။သူရလည်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် ဘေးနားတွင် ပက်လက်လှန်ကာ လှဲချရင်း အနားယူနေလိုက်သည်။
မဇင်က သူရဘေးနာ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်ကပ်လှဲကာ သူရလီးကြီးအားဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ပေါင်ပေါ်တွင် ခေါင်းလေးတင်ကာ မှေးနေတော့သည်။ညနေပိုင်းတွင် ၃ ယောက်သား နိုးလာကြရင်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် မပြန်ခင် သူရက ပက်လက်လှန်ယက်လေး တချီထပ်လိုးပစ်လိုက်သည်။ခဏအကြာမှ သမက်ဖြစ်သူ မိုးနှောင်းရောက်လာကာ သူမအား လာခေါ်သွားလေသည်။
ညပိုင်းတွင် ထမင်းအတူစားရင်း မိုးနှောင်းမှ သီတာခိုင်နက်ဖန်နေ့လည်လောက်ပြန်ရောက်မည်ဖြစ်ကြောင်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်အား ပြောပြနေသည်။ထမင်းစာပြီး မိုးနှောင်းမှ သစ်သီးများခွဲကာ နှစ်ယောက်အတူစားရင်း အောင်ထပ်တွင် TV အတူထိုင်ကြည့်နေကြသည်။မိုးနှောင်းက နှိပ်ပေးရင်း ဇတ်လမ်းစကြည့်ရာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်က သူရလက်ချက်ဖြင့် ပြိုင်းနေရသည်။
ယောက္ခမက မီးစိမ်းမပြသဖြင့် ၁၀နာရီလောက်တွင် TV ပိတ် မီးပိတ်၍ အိမ်ပေါ်တက်ကာ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ဝင်ကာ အိပ်လိုက်ကြတော့သည်။မနက်လင်းလင်းချင်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် အိပ်ခန်းသို့ မိုးနှောင်ဝင်ချလာသည်။ညဝတ်အင်္ကျီပန်းရောသ်အပါးလေးနှင့် ဝမ်းဆက် ဘောင်းဘီတိုအပွလေး ဝတ်ကာ ပက်လက်လေးအိပ်ပျော်နေသော ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်အား တွေ့လိုက်ရသည်။
မာမီ…မာမီရေ ထတော့ဗျ … မိုးလင်းနေပြီ ”
” ဟင့်အင်…ထချင်သေးဘူး ရော ”
မိုးနှောင်းက ကုတင်ပေါ်တင်ပလွဲထိုင်ရင်း နိူးလိုက်ရာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှ ပက်လက်အိပ်နေရာမှ မိုးနှောင်းဘက်သိုမှောက်ချအိပ်ကာ ညုတုတုလေး ပြောလိုက်လေသည်။မိုးနှောင်းလည်း သူအနားမှောက်ရက်အိပ်နေသေးသော ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်၏ ဘောင်းဘီလေးအား ပေါင်လယ်ထိဆွဲချရင်း ဖင်သားအိအိကြီးများအား တရွှတ်ရွှတ်နှင့် နမ်းလိုက်တော့သည်။ပြီးမှ
” ကျနော် … ရေချိုးပြီး မုန့်သွားဝယ်မလို့…ခါတိုင်းလို ပလာတာပဲလား မာမီ ”
မိုးနှောင်းက ဘောင်းဘီလေးအား ပြန်ဆွဲဖုံးပေးရင်း ပြောလိုက်ရာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်က ခေါင်းအားတဖက်သို့လှည့်ကာ ဆက်အိပ်နေတော့သည်။မိုးနှောင်းလည်း အောက်ထပ်ဆင်းသွားတော့သည်။မိုးနှောင်းဆင်းပြီးမကြာမှီ သူမလည်း အိပ်ယာထကာ အပေါ်အင်္ကျီအားဆွဲချွတ်လိုက်သည်။
မှန်တင်ခုံရှေ့ သူမ ကိုယ်လုံးအား တပတ်လှည့်ကြည့်ကာ အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာခဲ့သည်။နို့တန်းလန်းနှင့် ဘောင်းဘီတိုအောက်မှဖင်သားကြီးများခါရမ်းကာဆင်းလာပြီး အောက်ထပ်ရေချိုးခန်းတံခါးအား ဖွင့်ရာ မိုးနှောင်းမှာလည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်မို့ တုံးလုံးချိုးနေရာ လီးကထောင်မတ်နေလျက်။
” ခ်လ်းးး … ဟိတ် … အစောကြီးနော် မပြောချင်ဘူး … ဟွန့် ”
” ညက … မလုပ်ရဘူးလေ မာမီကလည်း … ခုန မာမီပြန်အိပ်နေလို့ … ဒီတိုင်းဆင်းလာရတော့ မြင်တဲ့တိုင်းပေါ့
” အံမယ် … နေ့လည်ကျ သမီးပြန်ရောက်မှာလေ … မာမီက … အထီးကျန်ရတော့မှာ ”
စကားပြောရင်း နှစ်ဦးသားရေအတူချိုးရာ မိုးနှောင်းက ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်၏ ဘောင်းဘီလေးအား ဆွဲချွတ်ပေးလိုက်သည်။ထို့နောက် နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန် ဆက်ပြာတိုက်ပေးကြသည်။ရေချိုးပြီး၍ ကိုယ်တုံးလုံးများဖြင့် အိမ်ပေါ်ပြန်တက်ကာ အဝတ်စားများ ဝတ်ဆင်ကြသည်။မိုးနှောင်းက အရင်ပြီးသဖြင့် မုန့်သွားဝယ်ပြီဖြစ်ကြောင်း အခန်းပြင်မှ အော်ပြောလိုက်သည်။
” မိုးနှောင်း … ဒီနေ့ မာမီဖို့ ရှမ်းခေါက်ဆွဲဝယ်ခဲ့ … ပလာတာ မဝယ်နဲ့တော့ ”
” ဟုတ် … မာမီ … သွားပြီနော် ”
ခဏအကြာတွင် မိုးနှောင်းတစ်ယောက် ဟွန်း ၂ ချက်တီးကာ ခြံဝင်းထဲသို့ ကားလေးအား ကွေ့ဝင်လိုက်သည်။ဧည့်ခန်းတွင်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်အား မတွေ့သဖြင့် အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ တက်ခဲ့လေသည်။တံခါးဖွင့်၍ အိပ်ခန်းတွင်း ဝင်လာရာ ကုတင်ပေါ်မှ ခြေနှစ်ချောင်း တွဲလောင်းချ၍ ထိုင်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
” မာမီ…လာလေ…ရှမ်းခေါက်ဆွဲ ဝယ်လာခဲ့ပြီ…စားရအောင် ”
” သား…မိုးနှောင်း… ”
” ပြောလေ…မာမီ ”
” နေ့လည်ကျ…သမီးပြန်လာမှာ မလား ”
” ဟုတ်…သူဖုန်းဆက်ထားတာ ”
” ဒါဆို အချိန်က…သိပ်မကျန်တော့ဘူးပေါ့ ”
” အမ်…ဘာလို့လဲ…မာမီ ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ အသံတိတ်သွားကာ သူမထမိန်လေးအား ခါးထိလှန်တင်လိုက်သည်။ကုတင်အောင်တွဲလောင်းချထားသော ခြေနှစ်ခြောင်းအား အနည်းငယ်ကားကာ ပေါင်သားဖြူဖြူတုတ်တုတ်ကြီးဖြဲပြလိုက်သည်။
မိုးနှောင်းလည်း သဘောပေါက်သွားကာ သူမအနီးလျှောက်သွားရင်း ဒူးထောက်ကာ ပေါင်ကြားတွင်းမျက်နာအပ်ကာ စောက်ပတ်လေးအား ကုန်းယက်ပေးလိုက်တော့သည်။လျှာအပြားလိုက်ယက်လိုက် ချွန်ပြီးထိုးခွဲလိုက်နှင့် အမျိုးမျိုးယက်ပေးလိုက်သည်။သူမမှာ သမီးဖြစ်သူရောက်လာလျင် မိုးနှောင်း၏အပြုစုအယုယလေးများဝေးမည်ကို တွေးမိကာ မနက်စာတောင်မစားသေးပဲဖြဲကားကာ အယက်ခံနေလိုက်သည်။
” အားးး …ဟုတ်တယ်…သားလေးရယ်…အဲတိုင်းလေး ယက်ယက်…အင်းး အင့် ”
မိုးနှောင်းက အစိလေးအားစုပ်ပြီး စောက်ခေါင်းဝမှ အပေါ်ထိပင့်ပင့်ယက်ပေးရာ လျှာဖျားလေးက ဖင်ဝမထိတထိလေး လာလာထောက်မိနေသည်။မနေ့ညနေက သူရ ဖင်ယက်ပေးရာ အသဲခိုက်အောင်ကောင်းလွန်းခဲ့ရသည်။
ခုလည်း…မိုးနှောင်းက…သတိပေးလိုက်သလိုဖြစ်ကာ…ပြန်တွေးမိရင်း သူမပေါင်နှစ်ချောင်းအား ကုတင်ပေါ်သို့ မြှောက်တင်ကာ ဒူးခေါက်ကွေးအား သူမလက်ကလေးများဖြင့် ဆွဲကာ ပေါင်လုံးကြီးအား ထပ်မန်ဖြဲလိုက်ပြန်သည်။မိုးနှောင်းက စောက်ပတ်အားယက်နေရင်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်က ပေါင်နှစ်ချောင်းမြှောက်ကာ ဖြဲလိုက်သဖြင့် စောက်ခေါင်းဝနီတာရဲလေးအား ကြည့်နေစဉ်
” သား…မာမီ့…ဖင်ဝလေး ယက်ပေးပါ့လားဟင် ”
မိုးနှောင်းမှာ ခဏတော့ကြောင်သွားသည်။ပြီးမှ အရည်လဲ့နေသော စောက်ပတ်အိအိလေးအောက်မှ ဖင်ဝညိုညိုမဲမဲလေးအား လျှာဖျားလေးဖြင့် အထက်အောက် ထိုးယက်လိုက်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ဖင်ဝလေးထိုးကလိရုံဖြင့် ရမ္မက်သံလေးများ ခပ်တိုးတိုးထွက်ပေါ်လာနေသည်။လျှာအားစုချွန်၍အထက်အောက်…ဘေးတိုက် မွှေပေးလိုက်ရာ သူမ ဒူးခေါက်ကွေးအား ဖမ်းထိန်းထားသော လက်တဖက်အားလွက်ကာ စောင်စိလေးအား ပွတ်နေပြန်သည်။
” အ……… အားးး ………… ကောင်းလိုက်တာ…သားရယ်……… အင်းဟင်းး … ”
အသံခပ်ကျယ်ကျယ်ညည်းရင်း ပေါင်သားတုတ်တုတ်ဖွေးဖွေးများ လေပေါ်မြှောက်ထားလျက် တဇပ်ဇပ် တုန်လာတော့သည်။မိုးနှောင်းမှာလည်း ဖင်ပေါက်အား စယက်ရာတွင် အနည်းငယ်ခါးနေသော်လည်း စောင်ခေါင်းတွင်းမှ ညှီစို့စို့ စောက်ရည်နံ့များက နှာခေါင်းဝသို့တိုးဝင်လာရာ လီးက တင်းကနဲ့ဖြစ်ပြီး ဖင်ဝအား အဆက်မပျက် ယက်ပေးလိုက်သည်။
တဖြည်းဖြည်း ခါးသက်သက်အရသာလေးပျောက်ကာ ယောက္ခမဖြစ်သူ၏ မချိမဆန့် ရမ္မက်သံများကြောင့် သူကိုယ်တိုင် ကာမစိတ်များထကြွလာရသည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာလည်း သူမစောက်စိလေးအားဖိပွတ်ရင် ဖင်အတွင်းသားယားနေရာ တကိုယ်လုံးလူးလွန့်နေတော့သည်။မိုးနှောင်းက စူပွစူပွဖြစ်လာသော ဖင်ဝလေးအား ထိုးကလော်ရင်း အသဲယားလာကာ လျှာအားစုချွန်ပြီး ဖင်အတွင်းထဲထိုးသွင်းလိုက်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်တစ်ယောက် … အမလေး … တလိုက်ရင်း သူမပေါင်နှစ်ချောင်းအား ရသလောက်ဖြဲကာ မိုးနှောင်းဆံပင်အား လက်တဖက်ဖြင့် ဆွဲယူလိုက်သည်။
ဖင်ပေါက်ထဲ လျှာနွေးနွေးလေးအား ဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင် ဆွဲကပ်ပစ်ရင်း ကျန်လက်တဖက်က စောက်စိလေးအား ခပ်နာနာလေး ဖိချေပစ်လိုက်သည်။မိုးနှောင်းပါးစပ်က ဖင်ဝလေးအား ဖိကပ်သွားသဖြင့် နှာခေါင်းထိပ်က စောက်ခေါင်းဝထဲ နှစ်မြုပ်သွားတော့သည်။နှာခေါင်းတွင်း စောက်ရည်များ တိုးဝင်လာသဖြင့် မျက်နာအားနောက်သို့ဆုတ်ရာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှ အဆုတ်မခံတော့ပဲ ဆံပင်အားပြန်ဆွဲကာ သူမဖင်ဝနှင့် မိုးနှောင်းလျှာအား ဖိကပ်ပစ်နေသည်။
မိုးနှောင်းလည်း အသက်အောင့်ကာ လျှာအားဖင်ထဲထိ ရသလောက်သွင်းကာ ဖင်အတွင်းသားများအား မွှေပေးလိုက်ရသည်။ခဏအကြာတွင် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် ဆီမှ ရင်ခေါင်းသံဖြင့် အားကနဲ့ စူးစူးဝါးဝါး အော်သံထွက်လာပြီး စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေတော့သည်။
” အားးးးး းးးးးး ……… အ… အမလေးးးး ……… ကောင်းလိုက်တာ သားရယ်… မာမီ တခါမှ … ဒီလို မခံစားဖူးဘူး… အ……… အ အ … အမလေးးး အားးး ရှီးးး …… အင့် အင့်…… အားလားလားးး … ရှီးးး …… အားးး းးး ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်တစ်ယောက် ညည်းသံမျိုးစုံဖြင့် အော်ဟစ်ကာ စောက်ရည်များထောင်ပန်းရင်း … ဖေါင်းကြွနေသောသူမစောက်ပတ်အား … လက်ဖြင့် သုံးချက်လောက် တဖြန်းဖြန်းရိုက်ချနေသည်။
” အ … အားးးး …… အိ့ … ကောင်း … ကောင်း… ကောင်းလိုက်တာကွာ … ဟူးးး းးး ”
စောက်ရည်များပန်းရင် စောက်ပတ်အားရိုက်လိုက်သဖြင့် မိုးနှောင်း ဆံပင်များ မျက်နှာတပြင်လုံး ရွှဲနှစ်သွားရုံမက … အင်္ကျီပေါ်ထိ စောက်ရည်များစင်ကုန်တော့သည်။မိုးနှောင်းလည်း သူမဖြစ်ပျက်နေပုံအားကြည့်ကာ ပုဆိုးပင်မချွတ်နိုင်တော့ပဲ အောက်နားစအား ဆွဲလှန်ကာ ပါးစပ်ဖြင့်ကိုက်၍ တဇပ်ဇပ်တုန်နေသောလီးကြီးအား စောက်ခေါင်းတွင်းတေ့ကာ ဖိလိုးလိုက်တော့သည်။
” ဘွတ် …ဘွတ်……ဖွပ်………ဗျစ်ဗျစ်………ဘွတ်… ……အားးး ရှီး… ဖွပ်ဖွပ် ပြွတ်… အ …… ကောင်းလိုက်တာ … မာမီရာ … အင့်ကွာ ……… ဘွတ်ဘွတ် …ဖွပ် ”
မနားတမ်း အချက်၈၀လောက် ဆောင့်လိုးရင်း အားရသွားမှ လီးအား တချက်ချင်း ပုံမှန်လေး လိုးနေလိုက်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ အီစိမ့်နေအောင်ကောင်းနေသဖြင့် မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ တအီးအီးညည်းရင်း အလိုးခံနေတော့သည်။စောက်ခေါင်းတွင်းမှ စောက်ရည်များအိုင်နေသေးရာ မိုးနှောင်းလီးကြီးဝင်လာတိုင်း အရည်ကြည်လေးများက လျှံထွက်လာလျက်။
မိုးနှောင်းတစ်ယောက် လိုးနေရင်း လျှာဖြင့်သူမဖင်အားလိုးပေးတာတောင် ကော့ပြန်နေသည်ကိုတွေးမိပြီး လီးဖြင့်လိုးပေးလိုက်လျင် ဘယ်လောက်ထိကောင်းသွားမလဲဟု စဉ်းစားနေသည်။သို့သော် ကြာကြာစဉ်းစားချိန်မရလိုက် စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများက သူ့လီးကြီးအား ညှစ်ပေးနေသဖြင့် မထိန်းနိုင်တော့ပဲ လရည်များထွက်ကျလာခဲ့ရသည်။
” အိုးးး … ရှီး ……… ထွက် ထွက် … ထွက်ပြီ … မာမီရယ် … သားလဲပြီး…သွားပြီ… အားးး းးး ”
မိုးနှောင်းလည်း လီးထိပ်မှ လရည်များတဖျောဖျောပန်းကာ စောက်ခေါင်းတွင်း ထည့်ပေးလိုက်တော့သည်။ထို့နောက် သူမဘေးနား ပက်လက်လှန်ကာ လှဲချပစ်လိုက်လေသည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ရမ္မက်စိတ်များ ကျမသွားပဲ သူမဘေးသို့ အနားယူနေသော မိုးနှောင်းလီးအား ထစုပ်လိုက်ပြန်သည်။မိုးနှောင်းမှာလည်း သူမဖင်အားလိုးရန် အတွေးလေးဖြင့် ကာမစိတ်ကလေးများ ချက်ချင်းပြန်တက်လာရသည်။သူ့လီးကြီးအား မက်မက်မောမော စုပ်နေသော ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်အား ကြည့်ကာ လီးက ပြန်မတ်လာခဲ့သည်။
” မာမီ … လေးဘက်ကုန်းပေးပါ့လား … နောက်က လိုးကြည့်ချင်လို့ ”
” အွန်း … သားသဘောလေ … ကဲ… လာလိုးလိုက် … မာမီလည်း အလိုးခံရတာ မဝသေးဘူး ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်က ကုတင်ပေါ်တွင် လေးဖက်ထောက်ကာ ဖင်ကြီးအား … မိုးနှောင်းစိတ်ကြိုက် လိုးစေရန် အစွမ်းကုန်ကော့ပေးလိုက်သည်။မိုးနှောင်းလည်း ဖင်လိုးရန်အကြံနဲ့မို့ ချက်ချင်းထကာ သူမနောက်မှ နေရာယူလိုက်လေသည်။ဒစ်ဖူးအား အထက်အောက်ထိုးခွဲပြီး အတွင်းသားရဲရဲလေးပေါ်နေသော စောက်ခေါင်းဝအား တေ့သွင်းလိုက်သည်။
မကြာခင် လီးတချောင်းလုံး စောက်ရည်များရွှဲလာခဲရာ စောက်ပတ်ထဲမှလီးအားထုတ်ကာ ဖင်ဝလေးအား ဒစ်ဖူးဖြင့် ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ဖင်ဝသို့ လီးထိပ်ဖြင့်ပွတ်ပေးနေသဖြင့် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ အကြိုက်တွေ့နေမိသည်။မိုးနောင်းက ဖင်ဝလေးအား ဒစ်ဖူးဖြင့် ဖိဖိပွတ်ရင်း အသာလေးကြိတ်သွင်းလိုက်သည်။
” ဗြိ…ဖလွပ် ”
” အ … သားရယ် … အဲဒါ … ဖင်နော် … အမလေး နာတာဟယ်
” အင်းပါ … မာမီရဲ့ … သား ခဏလေး ထည့်ကြည့်တာပါ ”
မိုးနှောင်းက ပြောရင်း လီးအား တစ်လက်မခန့် ထပ်သွင်းလိုက်သည်။စောက်ပတ်လိုးရတာထက် ပိုကောင်းနေသည်ကို ခံစားသိရှိလိုက်ရသည်။ဖင်ခေါင်းအတွင်းသား နုနုလေးများက ဒစ်ဖူးအား ဆွဲစုပ်ထားသလို ဖြစ်နေသည်။
” အမလေး … မရဘူး … နာတယ် … ပြန်ထုတ်လိုက်ပါ … သားရယ် … အ ……… အ ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ဖင်ထဲသပ်လျှိုထားသလို ဖြစ်ကာ လန့်လည်းလန့် ကြောက်လည်းကြောက်နေမိသည်။မိုးနှောင်းက ဆက်မသွင်းပဲ ရပ်ထားကာ လက်နဖက်က သူမပေါင်ကြားသို့ ဝိုက်သွင်းကာ စောက်စိလေးအား ချေပေးလိုက်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာလည်း ဖင်ထဲလီးက ဆက်ဝင်မလားပဲ စောက်စိလေးအား ဖိချေပေးနေသဖြင့် ဖင်ဝက အနာသက်သာလာကာ စိတ်လှုပ်ရှားနေမိသည်။ပြီးမှ မိုးနှောင်းက ဒစ်ဖူးအားမြုပ်လျက်ဖြင့် ဖင်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လိုးရာ လီးတဝက်ခန့် ဝင်သွားတော့သည်။
သူမလည်း တဖြည်းဖြည်း တင်းမခံတော့ပဲ ဖင်ကြွတ်သားများလျော့ချကာ ကြိတ်ခံနေလိုက်သည်။မိုးနောင်းက လီးတဝက်လောက်ထိသာ ညှောင့်ပေးရင်း စောက်ပတ်ထဲပြောင်းလိုးလိုက်ရာ ဖင်အတွင်းသား ရဲရဲလေးက ဟကျန်ခဲ့ပြီး … တဘူဘူ…ဖြင် လေးများအံထွက်နေသည်ကို မြင်နေရသည်။စောက်ပတ်ထဲခဏလိုးပြီးဖင်ထဲပြန်လိုးရာ ဒီတကြိမ်တွင် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ဖင်ကြွက်သားများလျော့၍ ခံတတ်လာသဖြင့် လီးအရင်းထိ ဖိကပ်လိုက်မိသည်။
” အ ”
” ဆောရီးနော် … မာမီ … နာသွားလား ”
အွန်… မာမီမှ … ဖင်မခံဘူးတာ သားရဲ့ … ဒါပထမဆုံးကြိမ်လေ … မင်းက လီးအရင်းထိ ရုတ်တရက် ထည့်တော့ … နဲနဲ ပြန်နာလာတာပေါ့ ”
” ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးမယ်နော် မာမီ … နာရင် ပြောလေ ”
မိုးနှောင်းလည်း ဖင်လိုးလိုက် စောက်ပတ်လိုးလိုက်နှင့် ပြောင်းပြောင်းလိုးပေးရသည်။တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ဖင်ခံရသည်ကို ပိုကြီးနှစ်ချိုက်လာကာ
” သား … မာမီ ဖင်ပဲလိုးပေးတော့ကွာ … အဖုတ်ထဲ မလိုးနဲ့တော့ ”
ိုမိုးနှောင်းလဲ သူမစိတ်ကြိုက် ဖင်အား ထူပူနေအောင် ပစ်ပစ်လိုးပေးလိုက်သည်။သူကိုယ်တိုင်လည်း စောက်ပတ်ထက် ဖင်လိုးရတာ စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့မို့ ခါးလေးအားစုံကိုင်ကာ မနားတမ်းလိုးလိုက်ရာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် ထံမှ ညည်းသံပေါင်းစုံထွက်ပေါ်လာနေတော့သည်။မိုးနှောင်းမှာ လိုးနေရင်း လီးတချောင်းလုံးကျင်စိမ့်လာကာ ဒုတိယအချီ လရည်များ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် ဖင်ထဲပန်းထုတ်လိုက်ရသည်။
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာလည်း ဖင်အတွင်းထဲ နွေးကနဲ့ဖြစ်လာကာ စောက်ရည်များ ပန်းလွတ်ရင်း ရှေ့သို့ ပစ်ကျသွားတော့သည်။နှစ်ယောက်သား ခဏအနားယူကာ အောက်ထပ်သို့ဆင်းပြီး မနက်စာ စားကြသည်။နှစ်ဦးလုံး စောက်ရည်နံ့ လရည်နံ့များ မွန်ထူအောင် နံနေသဖြင့် ရေပြန်ချိုးလိုက်ရသည်။တရေးအိပ်လိုက်ကြပြီး နေ့လည်ခင်းတွင် အိမ်အောက်ထပ် ဧည့်ခန်းတွင်း၌ သီတာခိုင် ပြန်အလာစောင့်ရင်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်၏ တောင်းဆိုမှု့ကြောင့် သူမအား ဧည့်ခန်းနံရံအားလက်ထောက်ခိုင်းပြီး မိုးနှောင်းက နောက်မှနေ၍ ဖင်အား တချီလိုးပေးလိုက်ရသည်။
တီးတောင်…တီးတောင်
” မာမီရေ … သမီးပြန်လာပါပြီ…ကိုမိုးရေ … ခိုင်ပြန်လာပြီနော် ”
အိမ်ရှေ့တံခါးမှ ဘဲလ်တီးသံနဲ့အတူ သီတာခိုင် အော်သံကြောင့် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်နှင့်မိုးနှောင်းတို့ အိမ်ရှေ့ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။သီတာခိုင့်လိုက်ပို့သော ကားလေးပြန်ထွက်သွားမှ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်က သမီးဖြစ်သူ လက်ဆွဲအိတ်အား လှမ်းယူလိုက်သည်။မိုးနှောင်းကလည်း ဇနီးလောင်းလေးအား ပွေ့ချီကာ အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့ကြသည်။
” လွမ်းလား ကိုမိုး ”
” လွမ်းတာပေါ့ ခိုင်ရာ … ရွှတ် ရွှတ် ”
မိုးနှောင်းက ပြောပြောဆိုဆို သီတာခိုင့်ပါးပြင်လေးအား နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ဧည့်ခန်းထဲ အရောက် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံတွင် မိုးနှောင်းက သီတာခိုင်အား ပေါင်ပေါ်တင်က ထိုင်နေလိုက်သည်။
” မာမီ … ဒယ်ဒီဖုန်းဆက်သေးလား … ပြန်မလာသေးဘူးထင်တယ် ”
” နက်ဖန် ရောက်မှာ သမီးရဲ့ … ဖုန်းဆက်ပါတယ် ”
” ကိုမိုးရော သမီးမရှိတဲ့ချိန် တီးတောင်…တီးတောင်
” မာမီရေ … သမီးပြန်လာပါပြီ…ကိုမိုးရေ … ခိုင်ပြန်လာပြီနော်
အိမ်ရှေ့တံခါးမှ ဘဲလ်တီးသံနဲ့အတူ သီတာခိုင် အော်သံကြောင့် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်နှင့်မိုးနှောင်းတို့ အိမ်ရှေ့ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။သီတာခိုင့်လိုက်ပို့သော ကားလေးပြန်ထွက်သွားမှ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်က သမီးဖြစ်သူ လက်ဆွဲအိတ်အား လှမ်းယူလိုက်သည်။မိုးနှောင်းကလည်း ဇနီးလောင်းလေးအား ပွေ့ချီကာ အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့ကြသည်။
” လွမ်းလား ကိုမိုး ”
” လွမ်းတာပေါ့ ခိုင်ရာ … ရွှတ် ရွှတ် ”
မိုးနှောင်းက ပြောပြောဆိုဆို သီတာခိုင့်ပါးပြင်လေးအား နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ဧည့်ခန်းထဲ အရောက် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံတွင် မိုးနှောင်းက သီတာခိုင်အား ပေါင်ပေါ်တင်က ထိုင်နေလိုက်သည်။
” မာမီ … ဒယ်ဒီဖုန်းဆက်သေးလား … ပြန်မလာသေးဘူးထင်တယ် ”
” နက်ဖန် ရောက်မှာ သမီးရဲ့ … ဖုန်းဆက်ပါတယ် ”
” ကိုမိုးရော သမီးမရှိတဲ့ချိန် အပြင်ထွက်သေးလား မာမီ ”
” ဟာ … ခိုင့်ကို လွမ်းရင်းနဲ့ ဘယ်မှ မထွက်ပါဘူး … မာမီနဲ့ပဲ နေတာ မေးကြည့် ”
” သွားပါ … မယုံပါဘူးနော် ”
မိုးနှောင်းမှာ မျက်စောင်းလေးထိုးပြီးပြောနေသော ဇနီးလောင်းလေးအား ခါးလေးညှစ်ကာ ရွှတ်ကနဲ့ နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ သူမရှေ့ ပလူးပြနေသော မိုးနှောင်းအား တချက်ကြည့်လိုက်ပြီး…
” ကဲကဲ … အလွမ်းသည်ချင်လည်း အခန်းထဲကြွကြပါ… မာမီရှေ့ မသည်ကြပါနဲ့… ခ်ခ် ”
” သွားပြီမာမီရေ ”
မိုးနှောင်းမှာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်အား နုတ်ဆက်ရင်း သီတာခိုင်အား အိပ်ခန်းထဲထိ ပွေ့ခေါ်သွားလိုက်တော့သည်။အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ သီတာခိုင်မှာ ခရီးပန်းလာသဖြင့် ထိုးအိပ်တော့သည်။မိုးနှောင်းမှာ အိပ်ပျော်နေသော ဇနီးလောင်းလေးအား ခွထားရင်း အဖုတ်လေးအား ထမိန်အပြင်မှ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။
သို့သော် သီတာခိုင်မှာ တကယ်ကိုနှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်သွားပြီး မလှုပ်တော့ပေ။မိုးနှောင်းလည်း သီတာခိုင် ပါးပြင်လေးအား တချက်နမ်းရင်း ဧည်ခန်းဘက် ထွက်ခဲ့လိုက်တော့သည်။
” မာမီ … ပျင်းနေပြီလား ”
” အံမယ် ခုမ … သူ့မယားလာတော့ လူကို ပြစ်ထားပြီးတော့ ”
” မဟုတ်ပါဘူး မာမီရ ”
မိုးနှောင်းမှာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်ဘေးနား ဝင်ထိုင်ရင်း ပေါင်သားလေးအား ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ မိုးနှောင်းလက်အား အုပ်ကိုင်ရင်း အိမ်အတွင်းဘက်လှည့်ကြည်လိုက်၏။
” ဟဲ့ … သား … သမီးလေး တွေ့ဦးမယ် ”
” စိုးရိမ် မနေပါနဲ့ မာမီရယ် … ခရီးပန်းလို့ အိပ်ပျော်သွားပြီ … သူ့စောက်ပတ်လေး ကလိပေးတာတောင် မနိုးဘူး ”
” ခ်ခ် … ဒါနဲ့ပဲ … မာမီဆီ … ပြန်ကပ်တာပေါ့ … ဒီမှာတော့ မရဘူး … လာခဲ့ အပေါ်ထပ်က မာမီ့အခန်းထဲ သွားမယ်ပင်ထွက်သေးလား မာမီ ”
” ဟာ … ခိုင့်ကို လွမ်းရင်းနဲ့ ဘယ်မှ မထွက်ပါဘူး … မာမီနဲ့ပဲ နေတာ မေးကြည့် ”
” သွားပါ … မယုံပါဘူးနော် ”
မိုးနှောင်းမှာ မျက်စောင်းလေးထိုးပြီးပြောနေသော ဇနီးလောင်းလေးအား ခါးလေးညှစ်ကာ ရွှတ်ကနဲ့ နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ သူမရှေ့ ပလူးပြနေသော မိုးနှောင်းအား တချက်ကြည့်လိုက်ပြီး…
” ကဲကဲ … အလွမ်းသည်ချင်လည်း အခန်းထဲကြွကြပါ… မာမီရှေ့ မသည်ကြပါနဲ့… ခ်ခ် ”
” သွားပြီမာမီရေ ”
မိုးနှောင်းမှာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်အား နုတ်ဆက်ရင်း သီတာခိုင်အား အိပ်ခန်းထဲထိ ပွေ့ခေါ်သွားလိုက်တော့သည်။အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ သီတာခိုင်မှာ ခရီးပန်းလာသဖြင့် ထိုးအိပ်တော့သည်။မိုးနှောင်းမှာ အိပ်ပျော်နေသော ဇနီးလောင်းလေးအား ခွထားရင်း အဖုတ်လေးအား ထမိန်အပြင်မှ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။သို့သော် သီတာခိုင်မှာ တကယ်ကိုနှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်သွားပြီး မလှုပ်တော့ပေ။မိုးနှောင်းလည်း သီတာခိုင် ပါးပြင်လေးအား တချက်နမ်းရင်း ဧည်ခန်းဘက် ထွက်ခဲ့လိုက်တော့သည်။
” မာမီ … ပျင်းနေပြီလား ”
” အံမယ် ခုမ … သူ့မယားလာတော့ လူကို ပြစ်ထားပြီးတော့ ”
” မဟုတ်ပါဘူး မာမီရ ”
မိုးနှောင်းမှာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်ဘေးနား ဝင်ထိုင်ရင်း ပေါင်သားလေးအား ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ မိုးနှောင်းလက်အား အုပ်ကိုင်ရင်း အိမ်အတွင်းဘက်လှည့်ကြည်လိုက်၏။
” ဟဲ့ … သား … သမီးလေး တွေ့ဦးမယ် ”
” စိုးရိမ် မနေပါနဲ့ မာမီရယ် … ခရီးပန်းလို့ အိပ်ပျော်သွားပြီ … သူ့စောက်ပတ်လေး ကလိပေးတာတောင် မနိုးဘူး ”
” ခ်ခ် … ဒါနဲ့ပဲ … မာမီဆီ … ပြန်ကပ်တာပေါ့ … ဒီမှာတော့ မရဘူး … လာခဲ့ အပေါ်ထပ်က မာမီ့အခန်းထဲ သွားမယ်
စီးနင်းလိုက်ပါလာသော လေယဉ်ပေါ်က အဆင်း ဦးသက်ခိုင်မှာ မြန်မာပြည်၏ အငွေ့အသက်ကို ပြန်ခံစားမိလိုက်သည်။ဘန်ကောက်တွင် စီးပွားရေးကိစ္စများ အပြတ်ဖြတ်ကာ သမီးဖြစ်သူ မင်္ဂလာဆောင်အမှီ ပြန်လာခဲ့ရသည်။သို့သော် လေယဉ်ကွင်းမှ အထွက် အိမ်သို့ တန်းမပြန်ပဲ ဒေါ်သီရိဖြူ အိမ်သို့ အငှားကားလေးဖြင့် ဦးတည်လိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်း ဦးသက်ခိုင်စီးလာသော ကားလေးမှာ ဒေါ်သီရိဖြူ အိမ်ရှေ့သို ရောက်ရှိလာသည်။
” ဖြူ ”
” ဟင် … မောင် ”
ဒေါ်သီရိဖြူမှာ အိမ်ရှေ့တံခါး ပြေးဖွင့်ရင်း ဦးသက်ခိုင်အား ကြိုလိုက်သည်။နှစ်ဦးသား ကားပေါ်မှ အထုပ်များသည်ကာ အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့ကြသည်။ပြီးမှ ဦးသက်ခိုင်မှာ ကားခ ရှင်းပေးရင်း အိမ်ရှေ့တံခါးအား ပြန်ပိတ်ခဲ့လိုက်သည်။
” မောင် … အိမ်မရောက်သေးဘူးလား ”
” မရောက်သေးဘူး … ဖြူရဲ့ ဒီတန်းလာတာ လွမ်းလို့ ”
” ဖြူ ဝမ်းသာလိုက်တာ မောင်ရယ် ”
” ဆုနဒီရော ဖြူ ”
” သမီးက မောင့်ကုမ္ပဏီ အစောကြီးထွက်သွားပြီလေ ”
” ဒါဆို အတော်ပဲ ဖြူရေ … ဒီမှာ ကြည့်ပါဦး ”
” အိုရ် … မောင့်ဟာကြီး ဖြူလည်း လွမ်းနေတာပါရှင် ”
ဒေါ်သီရိဖြူမှာ ဦးသက်ခိုင်အား ဧည့်ခန်းတွင် ခုံတွင် ထိုင်စေပြီး ဘောင်းဘီအထဲမှ ထောင်မတ်နေသော လီးအား တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးလိုက်တော့သည်။၁၀မိနစ်ကျော်ကျော်လေးတွင် ဦးသက်ခိုင်လီးထိပ်အပေါက်လေးမှ လရည်များ ပန်းထွက်လာခဲ့ရာ ဒေါ်သီရိဖြူမာ တဂွတ်ဂွတ်နှင့် မျိုချပစ်နေသည်။လရည်တွေကုန်စင်သွားမှ ဒစ်ကြီးအား ခပ်ပျင်းပျင်း တချက်စုပ်ကာ လီးကြီးနှင့် သူမမျက်နှာအနံှ့ပွတ်သပ်ရင်း အမောဖြေလိုက်သည်။
” အားပါးပါးးးး … ကောင်းလိုက်တာ ဖြူရယ် … အာ့မို့ ချစ်နေရတာ … ရှီးးး းးးးး ”
ဒေါ်သီရိဖြူမှာ အမောပြေသည်နှင့် ဦးသက်ခိုင် လဥကြီးနှစ်လုံးအား ဆွဲစုပ်တော့သည်။ခဏအတွင်း လီးကြီးက ပြန်ထောင်လာရာ ဦးသက်ပိုင်မှ
” တော်ပါတော့ ဖြူရဲ့ … ဖြူ့စောက်ဖုတ်ကြီး မောင် ယက်ပါရစေဦး ”
” ယက်လေမောင် ”
ဒေါ်သီရိဖြူမှာ ဦးသက်ခိုင်ရှေ့ ဒူးထောက်နေရာမှ ချက်ချင်း မတ်တပ်ရပ်ကာ ထမိန်အောက်သို့ပုံချရင်း သူမစောက်ပတ်ကြီးအား ကော့ပေးထားလိုက်သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ မျက်နာရှေ့ ရောက်လာသော စောက်ပတ်အား ထိုးယက်ပစ်လိုက်တော့သည်။
” အ … ကောင်းတယ် မောင်ရယ် … ဟုတ်တယ် … စုပ်စုပ် … အင့် …… အစိလေးစုပ်ထားပေး မလွတ်နဲ့ ”
စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးအား လျှာဖြင့်ထိုးခွဲပြီး အစိလေးအားစုပ်ပေးရာ ဒေါ်သီရိဖြူမှာ အကြိုက်တွေ့နေတော့သည်။
” အားးးး … ပြီးတော့မယ်မောင်ရယ် … မယက်နဲ့တော့ လိုးပေးတော့နော် ”
ဦးသက်ခိုင်မှာ ဒေါ်သီရိဖြူ ပေါင်သားများ တဇပ်ဇပ်တုန်ရင်း စောက်စိလေးစုပ်ခိုင်းကတည်းက ထလိုးချင်နေရာ သူမကိုယ်တိုင် လိုးပေးဖို့ ပြောသည်နှင့်တပြိုင်ထဲ ထရပ်လိုက်တော့သည်။ဒေါ်သီရိဖြူပေါင်ကြားမှ အရည်လဲ့နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးအား ဒစ်ဖူးဖြင့် တေ့ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။
” အ … ကျွတ် ”
” နာသွားလား ဖြူ ”
” ရပါတယ် … မောင်ရဲ့ … ချက်ချင်းအရင်းထိ ဆွဲလိုးတော့ သားအိမ့်ထဲအောင့်သွားလို့ပါ ”
” ဆောရီးပါ ဖြူရယ် … မောင် တအားလိုးချင်နေလို့ပါ … ဖြည်းဖြည်း လိုးမယ်နော် ”
” ဟင့်အင် … မောင့်စိတ်တိုင်းကျလိုးပါ မောင်ရယ် … ဖြူခံနိုင်ပါတယ် အစမို့ပါ ”
” ဗျစ် … အ …… ဘွတ် … အ …… ရရဲ့လား ဖြူ … ဖွပ်ဖွပ် … အီးးး … ရပါ … တယ် … မောင်ရဲ့ … ဘွတ် … အားးးးးးး … ရှီးးး းးးး ”
ဒေါ်သီရိဖြူမှာ ပါးစပ်က ရပါတယ် ပြောနေပေမယ့် ဦးသက်ပိုင် လီးကြီးတိုးဝင်လာတိုင်း ခေါင်းမော့သွားကာ မျက်နာလေးရှုံ့မဲ့နေရသည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ ထိုမြင်ကွင်းအား အားရကျေနပ်မိသဖြင့် ဒေါ်သီရိဖြူခါးအား စုံကိုင်ကာ ပစ်ပစ်လိုးတော့သည်။ဒေါ်သီရိဖြူမှာ ဦးသက်ခိုင်ပုခုံးအား ဆုပ်ကိုင်ရင်း လိုးချက်များအား အံကြိတ်ခံနေလိုက်သည်။
တဖြည်းဖြည်း စောက်ရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်ကာ လီးတန်တစ်လျှောက်ရွှဲသွားမှ လိုးချက်တွေအား တုန့်ပြန်ပေးလိုက်တော့သည်။လီးကြီး အရှိန်ဖြင့် ဝင်လာတိုင်း သူမစောက်ဖုတ်ကြီး ကော့ကာ ဆီးခုံးချင်းထိသည်အထိ ကပ်ပေးနေသည်။တဖြည်းဖြည်း ဦးသက်ခိုင်မှာ မျက်နှာတဝိုက်ချွေးများထွက်လာကာ လိုးချက်များ မြန်လာခဲ့ရာ ဒေါ်သီရိဖြူမှ စောင်ခေါင်းအတွင်းသားများဖြင့် လီးအား ညှစ်ညှစ်ပေးလိုက်တော့သည်။
” အီးးးး … ဖွပ် …… ဖွပ် ……… အားပါးးးး … ကောင်းလိုက်တာ ဖြူရယ် … ဘွတ် … အင့် …… အင့် …… ဟုတ်တယ် မောင် … အ…… အ … ဖြူ … လည်း … ဗျစ် … ဗျစ် … ကောင်း ကောင်း … ကောင်း…လိုက်… တာ …… ပြီး … ပြီး …… အင့်ဟာ …… လိုးလိုး …… ဆောင့်လိုးမောင် … အားးး အမလေးးးးး ……… ရှီးးးး …… မောင်ပြီးပြီ …… အ …… ဘွတ် …… ဗြိ …… ဖလွပ် … ခဏ …… အင်းဟင်းးး … လိုးပေး … အားးး ရ … ရ… ရပြီမောင် … ထွက်ပြီ ရှီးးးးးး းးးးးးးးး … အားဟားးးး အီးးးး …… ဟူးးးး းးး ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ် ”
ဦးသက်ပိုင်နှင့်ဒေါ်သီရိဖြူတို့မှာ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြီးသွားကြရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားကြတော့သည်။
” ဘလွတ် … ပလွပ် … ဘွက် ရှုးးးး ”
ဦးသက်ခိုင်မှာ လီးအား ဆွဲထုတ်ရာ ဒေါ်သီရိဖြူ စောက်ပတ်ကြီးမှာ လေများ တဘွက်ဘွက်နှင့် အန်နေတော့သည်။
” ခ်ခ် ”
” ဟား ဟားးးး ”
ဦးသက်ခိုင်မှာ လေအန်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးအား ကြည့်ရင်း ပျော့ကျသွားသော သူ၏လီးအားလက်ဖြင့်ကိုင်၍ တဘတ်ဘတ်ရိုက်လိုက်တော့သည်။ဒေါ်သက်ခိုင်မှာ စောက်စိလေးအား ဒစ်ဖူးဖြင့် ရိုက်မိသွားသဖြင့် လန့်ပြီးနောက်ဆုတ်ရာ နှစ်ဦးသား ပြိုင်တူ ရယ်မိကြတော့သည်။
” မောင် ”
” ပြောလေ ဖြူ ”
” ဒါပဲနော် … မောင့်မိန်းမက … မလိုးခိုင်ရင် ဖြူကိုပဲ လာလိုးနော် … တခြား မိန်းမတွေ မလိုးရဘူး ”
” အင်းပါ … ဖြူရဲ့ ”
ထို့နောက် ဒေါ်သီရိဖြူမှာ စောက်ရည်များလရည်များကပ်နေသော ဦးသက်ပိုင်လီးကြီးအား သူမလျှာလေးဖြင့် ပြောင်စင်နေအောင် ယက်ပေးရင်း လီးအားသန့်ရှင်းပေးလိုက်ပြန်သည်။ခဏအကြာတွင် ဦးသက်ခိုင်မှာ မင်္ဂလာဆောင်ဝတ်ရန် ဘဏ်ကောက်မှပါလာသော အဝတ်တစ်စုံအား ဒေါ်သီရိဖြူအား ပေးလိုက်ရင်း ဆုနဒီအတွက် ဝယ်ချင်ရာဝယ်ဝတ်ဖို့ ပိုက်ဆံထုတ်ပေးထားခဲ့သည်။
ပြန်ကာနီး နှစ်ဦးသား အားရကျေနပ်အောင် နမ်းပြီးမှ ဦးသက်ခိုင်မှာ သူ၏နေအိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ရုတ်တရက်မို့ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်တို့ သားအမိနှင့် မိုးနှောင်းတို့ ကပျာကယာ ထွက်ကြိုကြတော့သည်။
” ကိုသက်ခိုင် … လေယဉ်ကွင်းကနေ ဖုန်းဆက်လိုက် ပြီးရော
” ဟုတ်သားပဲ … ဒယ်ဒီကလည်း ”
” သူဇာတို့ကို အံသြစေချင်လို့ပါကွ ”
မိန်းမနှင့် သမီးဖြစ်သူအား ပြုံးပြရင်း ပြန်ပြောလိုက်သည်။မိုးနှောင်းမှာ ဦးသက်ခိုင်၏ အထုတ်ပိုးများ ကူသယ်ရင်း သီတာခိုင်တို့နောက်မှ အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။ဧည့်ခန်းတွင်း စားပွဲခုံပေါ်တွင် ဖိတ်စာများပြန့်ကျဲနေသဖြင့်…
” ဟော … ဖိတ်စာတွေတောင် စီနေကြပြီလား ”
” ဟုတ်ပ … ကိုသက်ပိုင်ရေ … အကျဉ်းချုံးဆိုပေမယ့် မဖြစ်မနေဖိတ်ရမယ့်သူတွေက များတော့ သေချာစဉ်းစားပြီး နာမည်တွေရေးနေရတာ ”
” ငါ့ … မိတ်ဆွေ တွေရော ”
” တချို့တဝက် ရေးပြီးပါပြီ … ခဏ နားပါဦး … ပြီးမှ ပြောကြတာပေါ့ ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူအား အိမ်အပေါ်ထပ်ခေါ်ကာ တက်သွားတော့သည်။မိုးနှောင်နှင့်သီတာခိုင်တို့မှာ ဧည့်ခန်းတွင်းကျန်ရစ်ကာ ဖိတ်ရမည့်လူစာရင်း ရေးမှတ်နေကြတော့သည်။နာရီဝက်အကြာတွင် သီတာခိုင်မှာ ပျင်းကြောတချက်ဆန့်ကာ ဘေးနားထိုင်မှတ်နေသော မိုးနှောင်းပေါင်ကြား တိုးခွေ့လှဲရာ သူမပါးပြင်အား ခပ်မာမာအရာနှင်ထိမိသဖြင့် မျက်လုံးလေးပြူးလာရသည်။သေချာစေရန် မိုးနှောင်းပေါင်ကြားထဲ သူမလက်တဖက်လှန်သွင်း၍ စမ်းရာ ထင်သည့်အတိုင်း မာထင်နေသောလီးအား စမ်းမိလိုက်သည်။
ကိုမိုး ”
” ဘာလဲ … ခိုင်ရ ”
” ကိုမိုး ဘာလို့ လီးတောင်နေတာလဲ ”
” ဒယ်ဒီပြန်လာတော့ မာမီက အိမ်ပေါ်တန်းခေါ်သွားတာ … ပြန်မဆင်းလာကြဘူးလေ ”
” အင် … ဘာဆိုင်လို့ ”
” ဆိုင်တာပေါ့ … ခိုင်ရယ် ”
” ဟမ် ”
” အပေါ်မှာ လိုးနေလောက်ပြီ … အဲတာတွေးမိပြီး ကိုမိုး တောင်နေတာ ”
” အာ … ကိုမိုးကလည်း … ကြံကြံဖန်ဖန် ”
သီတာခိုင်မှာ မိုးနှောင်းစကားကြောင့် စောက်ပတ်လေး တင်းကနဲ့ဖြစ်ကာ လီးအား ညှစ်မိလိုက်သည်။ခဏအကြာ နှစ်ယောက်သား အိမ်ပေါ်တက်ကာ ဦးသက်ခိုင်တို့အိပ်ခန်းအား ချောင်းကြည့်ရာ ဒေါ်သူဇာခိုင်မှာ ဦးသက်ခိုင်အား အပေါ်မှ ခွလိုးနေသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်ကြရသည်။
မိုးနှောင်းမှာ သီတာခိုင်ထမိန်လေးအားလှန်ကာ နောက်မှ စောက်ပတ်လေးအား ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်သည်။သီတာခိုင်မှာ ဖခင်နှင်မိခင်ဖြစ်သူတို့ တဖုန်းဖုန်းလိုးနေသည်ကိုကြည့်ရင်း စောက်ရည်များစိမ့်ထွက်လာရသည်။ပေါင်နှစ်ဖက်အား ဖြဲကာ မိုးနှောင်းလွပ်လွပ်လပ်လပ် နိုက်နိုင်ရန် ဖင်အား ကော့ထားပေးလိုက်ပြန်သည်။တဖြည်းဖြည်း ကာမစိတ်များတောက်လောင်လာကာ…
” ကိုမိုး … အောက်သွားစို့ကွာ ”
ခပ်တိုးတိုးပြောရင်း သူမကိုယ်လုံးလေးပြန်မတ်ကာ အောက်ထပ်က သူမတို့အိပ်ခန်းလေးထဲ မိုးနှောင်းအား ဆွဲခေါ်လာခဲ့သည်။အိပ်ခန်းထဲရောက်ရောက်ချင်း သူမထမိန်လေးအား ကုတင်ခြေရင်းပုံလိုက်ကာ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်တော့သည်။
” လာလေ … ကိုမိုး … မြန်မြန်လိုးတော့ … ခံချင်လှပြီကွာ ”
မိုးနှောင်းမှာ ရမ္မက်စိတ် တောက်လောင်နေသော သီတာခိုင်အား နောက်မှ တရကြမ်းပစ်လိုးလိုက်ရာ သီတာခိုင်ဆီမှ တအားအား တအီးအီး ညည်းသံလေးများ ထွက်ပေါ်လာရသည်။မနားတမ်းလိုးပေးရင်း အချက် ၁၀၀ ကျော်ကျော်တွင် သီတာခိုင်မှာ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ရင်း ကုတင်ပေါ်လှဲကျသွားတော့သည်။မိုးနှောင်းမှာ ပြီးကာနီးပြီဖြစ်သဖြင့် လှဲကျသွားသော သီတာခိုင်ပေါင်တဖက်အား မှကာ စောက်ရည်များရွှဲနေသော စောက်ပတ်လေးထဲ အချက် ၃၀ ခန့် ဆောင့်လိုးရင်း လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။နှစ်ဦးသားဟအိပ်ပျော်သွားရာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် ညစာစားရန် လာနိုးမှ အိပ်ယာနိုးခဲ့ကြသည်။
ညစာစားရင်း ဦးသက်ခိုင်မှာ နက်ဖန် ကုမ္ပဏီပစ္စည်းသစ်အကြောင်း မိတ်ဆက်ရင်း မင်္ဂလာဆောင်ဖိတ်စာ ဖိတ်မည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြနေသည်။မိုးနှောင်းအား အလုပ်နားပြီး အသိမိတ်ဆွေများအား ဖိတ်ရန် တဆက်တည်း မှာကြားနေတော့သည်။ထမင်းစားပြီး ၁၀နာရီခွဲလောက်တွင် အောက်ထပ်တံခါးများ ပိတ်ကာ မီးမှတ်ပြီး အိပ်ယာဝင်ခဲ့ကြတော့သည်။
•°”ဒီဇင်ဘာည … ~^•°’ အဖြူရောင်မြူနှင်း~^•°”ကြား… ကျွီ ကျလိ……
ကြီးမားကျယ်ဝန်းတဲ့ ခြံဝင်းကြီးထဲ သီချင်းသံ ပျက်တောင်းပျက်တောင်းနှင့် စက်စမ်းနေကြသည်။ခြံပတ်ပတ်လည် အပင်မျိုးစုံအား ရောင်စုံမီးများချိတ်ဆွဲထွန်းကာပိတ်လိုက်ဖွင့်လိုက်ဖြင့် တချို့ရပ်ကြည့်နေကြသည်။စားပွဲကုလားထိုင်များ ခင်းကာ ဖန်ခွက်များ တစ်ရှုးခွက်များ အစီအရီ တင်နေကြရာ…
” ဟဲ့ … ဒီခုံက စောင်းနေတယ် ကလေးတွေ ဟိုဖက်နဲနဲတိုးလိုက် … မီးသမားတွေ လှလှလေးဆင်ကြနော် … အော် ဒီဘက်စားပွဲက အခင်းမပါသေးဘူး ငါနယ် ခက်တော့တာပါပဲ … ဒီဘက်လာကြဦးဟေ့ ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ သမီးဖြစ်သူ မင်္ဂလာပွဲအတွက် အလုပ်ရှုပ်နေလျက်ရှိသည်။သမက်ဖြစ်သူ မိုးနှောင်းမှာလည်း သူ့မိဘအိမ်ပြန်ကာ မင်္ဂလာပွဲ နီးမှ မိသားစုလိုက် လာလိမ့်မည်။သူမကိုယ်တိုင် ဦးစီးကာ ဗျာများနေရသည်။ဦးသက်ခိုင်မှာလည်း ကုမဏ္ဏီလုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် မိတ်ဆွေများထဲမှ ကျန်နေသူများကို လူကိုယ်တိုင် သွားရောက်ဖိတ်ကြားနေတော့သည်။မျက်လုံးထဲ အမြင်မတော်သည်များ လိုအပ်တာများ ပြင်ဆင်ရင်း အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာပြန်သည်။
” ဟဲ့ … သမီး … သီတာခိုင် … ညည်းမိတ်ကပ် ဆရာမလာသေးဘူးလား နောက်ကျနေမယ်နော် ”
” ဟုတ် … မာမီ သမီးဖုန်းဆက်ထားပါတယ် … ခဏနေ လာတော့မှာပါ ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင်မှာ အိမ်ထဲဝင်လိုက် အပြင်ပြန်ထွက်လိုက်နှင့် သူ့ဖင်ကြီးများ ရမ်းကာ သွားလာလှုပ်ရှားနေတော့သည်။ခြံဝမှ ကားဟွန်သံကြောင့် သူမ ရပ်ကြည့်လိုက်ရာ ကားလေးမှာ ခြံဝအပြင်ဘက် ညာဘက်တံခါးဘေးထိုးရပ် သွားတော့သည်။
သူမလဲ ဘယ်သူများပါလိမ့်ဟု တွေးရင်း ခြံဝသို့ လျှောက်လာခဲရာ မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားမိတော့သည်။အနက်ရောင်ဂါဝန်အတိုလေးနှင့် နတ်သမီးလေးနှစ်ပါး ခြံထဲဝင်လာရာ ဖြူဝင်းသော အသားရည်နှင့် ပေါင်တံတုတ်တုတ်လေးများကြောင့် ခြံထဲရှိ လူအားလုံးလည်း ငေးမောမိနေကြသည်။အနက်ရောင် သေတ္တာပုံစံအိတ်များဆွဲရင်း သူမနားအရောက်…
” ဒါ … မသီတာခိုင်တို့ အိမ်လားရှင့် ”
” အော် … ဟုတ်ပါတယ် ကွယ် … အန်တီက သီတာခိုင် အမေပါ ”
” ဟိုလေ … မိတ်ကပ်ပြင်ဖို့ ခေါ်ထားလို့ အဲဒါ ”
” လာလာ … သမီးက အပေါ်မှာ … စောင့်နေတာပါ ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ မိတ်ကပ်ဆရာနှစ်ယောက်အား အိမ်အပေါ်ထပ် လိုက်ပို့ကာ ပြန်ဆင်းလာခဲ့သည်။အမလေး မိန်းမလျာတွေသာ ပြောတယ် အသားရည်ကလည်း ဝင်းအိနေကြတာ မိန်းမ အစစ်တွေတောင် မနာလိုဖြစ်ရတယ် … ခ်ခ်။သူမပါသာတွေးရင်း ရယ်မောကာ ခြံဝင်းထဲပတ်ကြည့်နေလိုက်သည်။ထိုအချိန် အိမ်အပေါ်တွင် မိတ်ကပ်ဆရာ မိန်းမလျာနှစ်ယောက်နှင့်အတူရှိနေသော သီတာခိုင်မှာ ပြတင်းပေါက်လေးဟကာ ခြံဝင်းထဲသို့ ငုံ့ကြည့်နေသည်ကို ဒေါ်သူဇာမိုးမြင် မသိလိုက်တော့ပေ။
” လွမ်းလိုက်တာ သဲရာ … ရင်တွေလည်း တအားခုန်နေတာ ”
” အံမယ် … မောင်ပူဆာလို့ သဲလည်း စွန့်စားလိုက်မိတာပါ … ဒီကလည်း ရင်တွေတုန်နေတာရှင့် ”
သီတာခိုင်အား မှန်တင်ခုံနားလေးတွင် မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖက်ကာ မိတ်ကပ်ဆရာ အခြောက်က စကားပြောနေရာ ကျန် မိတ်ကပ်ဆရာအခြောက်မှ…
” ကဲ … ရှင်တို့ ကတိအတိုင်း အချိန် ၁နာရီပဲ ရမှာနော် ”
” ကျေးဇူးပါ မမဇူးရယ် … လာ … မမဇူး နားရမယ့် အခန်း သမီးလိုက်ပြပေးမယ် … အောက်ထပ်က သမီးတို့အခန်းပဲ … မာမီဝင်လာလည်း တခုခု လာယူတဲ့ပုံစံ နေပြလိုက်ပေါ့ ”
” ကောင်းပြီလေ … ခု ၅ နာရီထိုးတော့မယ် ၆ နာရီကျ … ကျမ တက်လာခဲ့မှာ ”
မိန်းမလျာ ဇူးဇူးလွင်မှာ မျက်နာပေါ်ဝဲကျလာသော ဆံနွယ်များအား လက်ဖြင့်ပင့်တင်ရင်း သီတာခိုင်နဲ့အတူ အိမ်အောက်ထပ်သို့ လိုက်ပါသွားတော့သည်။သီတာခိုင်မှာ သူမတို့လင်မယားအခန်းထဲ ဇူးဇူးလွင်အား ထားခဲ့ကာ အပေါ်ပြန်တက်လာခဲ့သည်။
အိမ်ပေါ်အခန်းထဲ အရောက် မှန်တင်ခုံဘေးရပ်နေသော မိန်းမလျာမထံ လျှောက်သွာလိုက်သည်။အခြောက်မမှာ ဆံပင်အတုကြီးအား ဆွဲချွတ်ရာ နူတ်ခမ်းမွှေးစိမ်းစိမ်းနှင့်ပါးသိုင်းမွှေးများအား ပြောင်နေအောင်ရိပ်ကာ မိတ်ကပ်ပညာနှင့် ဖုံးထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။
” သဲ ”
” မောင် ”
သီတာခိုင် မောင်ဟု ခေါ်သောသူမှာ မိန်းမလျာမဟုတ်ပေ သီတာခိုင်၏ ရည်းစားဦး ရဲသွေးပင် ဖြစ်သည်။ရဲသွေးမှာ နက်ဖန် သူ၏မြို့သို ပြန်မည်ဖြစ်သဖြင့် သီတာခိုင်အား နောက်ဆုံးအနေဖြင့် လိုးရန် ဇွတ်အတင်းပူဆာခဲ့သည်။စဉ်းစားရင်း သီတာခိုင်မှာ မိတ်ကပ်ဆရာ ဇူးဇူးလွင်အား အကူညီတောင်းကာ ရဲသွေးအား အိမ်ခေါ်လာဖို့ ပြောပြလိုက်သည်။
ဇူးဇူးလွင်မှာ ပထမ အင်တင်တင်လုက်နေသော်လည်း မိတ်ကပ်ဖိုး ၂ ဆ ပေးမည်ဟု ပြောလိုက်သဖြင့် ချက်ချင်းသဘောတူသွားခဲ့ရသည်။ရဲသွေးအား သူမ တိုက်ခန်း ခေါ်ကာ မိန်းမပုံစံပြင်ဆင်ပြီး သီတာခိုင်တို့ အိမ်သို့ ခေါ်လာခဲ့တော့သည်။ဇူးဇူးလွင်အား အောက်ထပ်ပို့ပြီး သီတာခိုင်ပြန်အလာတွင် နှစ်ဦးသား ခပ်တင်းတင်းဖက်ရင်း နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေကြသည်။
” သဲ … မောင်တို့ အချိန် မရှိဘူး … လာကွာ အမြန်လေး ”
ရဲသွေးမှာ သီတာခိုင်နူတ်ခမ်းအားခွာပြီး စကားပြောရင်း ပုခုံးလေးအား ဖိကာ သူ့ရှေ့တွင် ဒူးထောက်ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ထို့နောက် မိန်းမပုံစံဟန်ဆောင်ဝတ်ထားသော ဂါဝန်အတိုလေးအား လှန်ပေးလိုက်တော့သည်။ဂါဝန် အတိုအောက်မှ ရဲသွေးလီးကြီးမှာ မပျော့မမာ အနေထားဖြင့် အောက်စိုက်ကျနေတော့သည်။သီတာခိုင်မှာ ရည်းစားဟောင်း၏ လီးကြီးအား အရင်းမှကိုင်ကာ တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ်တော့သည်။
ဒစ်ဖူးအား ဖြဲကာ ငုံရင်း လီးအဖျားမှ အရင်းထိ လျှာအပြားလိုက် ယက်ချလိုက်သည်။အရင်းရောက်မှ အဖျားဘက် သူမလျှာလေးအား ပြန်ရွေ့ရင်း ဒစ်ဖူးကြီးအား ဆွဲစုပ်ပေးသည်။ရဲသွေးလီးမှာ တမဟုတ်ချင်း တင်းပြောင်လာကာ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထလာရသည်။သီတာခိုင်လက်တဖက်က လီးအား အပေါ်မြောက်ရင်း လဥမဲမဲကြီးများအား စုပ်ပေးစဉ် ရဲသွေး မခံနိုင်တော့ပေ။
” အ … သဲ …… ရှီးးး းးးးး … ပြီးသွားလိမ့်မယ် … ဒီခုန်ပေါ်လက်ထောက်ပြီး ကုန်းလိုက်နော် ”
သီတာခိုင်မှာ စဉ်းစားဖို့ အချိန်မရပေ လီးစုပ်ပေးတာကိုက ၁၅မိနစ်လောက်ရှိပြီမို့ ရဲသွေးစိတ်တိုင်းကျ မှန်တင်ခုံပေါ်လက်ထောက်ကာ သူမဖင်လေးအား နောက်သို့ ကော့ပေးလိုက်သည်။ရဲသွေးမှာ သီတာခိုင်ဝတ်ထားသော ထမိန်လေးအား ချွတ်ရာ ကော့ထားပေးသော ဖင်ဝညိုညိုလေးအောက်မှ စောက်ပတ်နီတာရဲလေးက စူးထွက်နေသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရတော့သည်။
လိုးဖို့မေ့သွားကာ ရုတ်တရက် ဒူးထောက်ပြီး ဖင်ဝလေးအား စယက်လိုက်တော့သည်။ဖင်ဝလေးအား အထက်အောက် လျှာဖျားဖြင့် ထိုးယက်ကာ လျှာကို ရသလောက် ဖင်ထဲထည့်နေသည်။သီတာခိုင်မှာလည်း ရုတ်တရက် ဖင်ဝအား အယက်ခံရသဖြင့် တဟင်းဟင်းညည်းကာ ရဲသွေးခေါင်းအား သူမလက်တဖက်ဖြင့် နောက်ပြန်ဖမ်းကိုင်ထားလိုက်တော့သည်။
သူမဖင်ဝထဲ လျှာထိပ်လေးဝင်လာတိုင်း ရဲသွေးခေါင်းအားဆွဲကာ ဖင်နဲ့ဖိကပ်ပစ်သည်။တဖြည်းဖြည်း သူမစောက်ခေါင်းလေးမှ စောက်ရည်များ ပွက်ကနဲ့ ပေါင်ကြားသို့ စီးကျလာတော့သည်။ပေါင်ကြားစီးနေသော စောက်ရည်များအား ရဲသေးမှာ လျှာဖြင့် ပင့်ယက်ရင်း စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအား ဖိနမ်းလိုက်တော့သည်။
” အား … ” အား … အ …
…………………………………………………………………………………………………………………….
ဇာတ်သိမ်း
ဖင်ကုန်းပေးထားသဖြင့် စောက်စိလေးမှာ အတွင်းဖက်ရောက်နေရာ အစိလေးလှမ်းစုပ်တိုင်း ရဲသွေးနှာခေါင်းထိပ်မှာ သီတာခိုင် စောင်ခေါင်းလေးထဲ မြုပ်မြုပ် သွားတော့သည်။
” ရှီးးးး … အားးးလားးးး … မောင်ရယ် … လိုးမှာဖြင့် လိုးတော့ကွာ ”
ရဲသွေးလည်း မှန်တင်ခုံ အပေါ်ရှိ တိုင်ကပ်နာရီကြီးအား ကြည့်ရာ ၅နာရီခွဲ ကျော်နေသဖြင့် လိုးချိန်မှာ နာရီဝက်လောက်ပဲရှိတော့သည်ကို တွေးမိလိုက်တော့သည်။သီတာခိုင် စောက်ဖုတ်လေးအား ခွာကာ ဖင်ဝနီညိုလေးအား လျှာအပြားလိုက် တချက်ဖိယက်ရင်း မတ်တပ် ထရပ်လိုက်သည်။စောက်ရည်များရွှဲနှစ်နေသော သီတာခိုင်စောက်ဖုတ်လေးအား ဒစ်ဖြင့် တေ့ကာ ဆောင့်လိုးလိုက်တော့သည်။
” အ … ဖြည်းဖြည်း … နော် … မောင် ”
သို့သော် ရဲသွေးမှာ နောက်ဆုံး နူတ်ဆက် အလိုးမို့ သီတာခိုင်ခါးလေးအား စုံကိုင်ကာ ဆွဲဆွဲလိုးတော့သည်။လီးကြီး စောက်ခေါင်းထဲဝင်လာတိုင်း သီတာခိုင်မှာ ခါးလေးခွက်ရင်း ခေါင်းမော့မော့တက်နေရသည်။ရဲသွေးလိုးချက်များက သားအိမ်ဝထိ ရောက်သဖြင့် ဗိုက်ထဲစူးကနဲ့ အောင့်အောင့်သွားရသည်။နောက်ဆုံးတွေ့ဆုံချင်းမို့ အံကြိတ်ခံနေလိုက်မိသည်။
ရဲသွေးမှာလည်း သူ့လီးဝင်သွားတိုင် စောင်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားများ လိပ်ဝင်ကာ လီးပြန်ထုတ်လျင် နူတ်ခမ်းသားများ ချိတ်ပါလာသည်ကို ကြည့်ရင်း မနားတမ်း စောင့်လိုးနေသည်။
” ဘွတ် … အားးး … မောင် … ဖွပ်ဖွပ် … ဟမ် … ဗျစ် … သဲ …… ပါလည်း … အီး … ဖြည်း ဖြည်း … ဖြည်းဖြည်းလိုးပါ မောင်ရယ် … အ အ ……… ဘွတ် ဗြိ …… အ ………ဒုတ် … စွပ် …… ဒါနောက်ဆုံလေး သဲရယ် … အား အားးး …… အင်းပါ မောင်ရယ် …… လိုးပါ လိုးပါ … မောင်ကြိုက်သလိုသာ လိုးပါတော့ … အမလေးးး သေပါပြီ … အင့် အင့် … ခ ဏ လေး ပါ … သဲရာ … ဘွတ်ဘွတ် …… ဖွပ်ဖွပ် ”
ရဲသွေး၏ မီးပွင့်မတတ် လိုးချက်များအောက်တွင် သီတာခိုင်မှာ နှစ်ချီးပြီးခဲ့ရသည်။နောက်ဆုံးတကြိမ်တွင် စောက်ရည်များထောင်ပန်းရင်း မခံနိုင်တော့သဖြင့် ဖင်ကုန်းပေးလျက်မှ ထိုင်ချလိုက်ရသည်။ရဲသွေးလီးကြီးမှာ သီတာခိုင်အဖုတ်ထဲမှ ကျွတ်ထွက်ကာ စောက်ရည်များပေပွနေပြီး တဇပ်ဇပ် တုန်နေတော့သည်။ရဲသွေးခုထိ မပြီးသေးသည်မှာ ကြာဆေးတစ်မျိုးသောက်ထားသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
မိမိချစ်သူအား နောက်ဆုံးအနေဖြင့် မီးကုန်ရန်းကုန်လိုးရန် စဉ်းစားထားသဖြင့် သူ့ရှေ့ကျောပေးထိုင်ကာ အမောဖြေနေသော သီတာခိုင်အား ဆွဲလှည့်ပြီး မှန်တင်ခုံအားကပ်ထားလိုက်သည်။နူတ်ခမ်းလေးဟကာ အသက်မျှင်းရှုနေသော သီတာခိုင်ပါးစပ်လေးအား လီးဖြင့်တေ့ကာ ဖိလိုးလိုက်ပြန်သည်။
အု ဝု …… ပလွပ် … ဝူးးး … အဟွတ် ဟွတ် ဟွတ် ”
သီတာခိုင်မှာ အမောဖြေနေစဉ် ပါးစပ်ထဲ လီးကြီးဝင်ရောက်လာသဖြင့် နောက်သို့လှန်ချရာ မှန်တင်ခုံခံနေသဖြင့် အာခေါင်အရင်းထိ လိုးခံလိုက်ရတော့သည်။အာသီးလေးအား ဒစ်ဖူးဖြင့် ထောက်မိကာ ချောင်းတဟွတ်ဟွတ်ဆိုးရင်း သီးလာရသည်။ရဲသွေးမှာ သီတာခိုင်ခေါင်းအား မလွတ်ပဲ မှန်တင်ခုံနှင့် ကပ်ကာ ရက်ရက်စက်စက် ပစ်လိုးနေရာ အခန်းတံခါးပွင့်သံနှင့် အတူ မိတ်ကပ်ဆရာ ဇူးဇူးလွင် ဝင်လာတော့သည်။
” ကလစ် … ကျွီ အီ … ဟယ် … အမလေး ”
ဇူးဇူးလွင်မှာ မြင်လိုက်ရသည့်မြင်ကွင်းကြောင့် ပါးစပ်လေးအုပ်ကာ ဟယ်ကနဲ့ဖြစ်သွားရသည်။သီတာခိုင်မှာ မှန်တင်ခုံကျော်ကပ်ကာ ဒူးထောက်ရဲ့လေးဖြင့် မတ်တပ်ရပ်ကာသူမပါးစပ်လေးအား လိုးနေသောရဲသွေးပေါင်အား တဝူးဝူးနှင့်တွန်းထုတ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့် ဖြစ်သည်။သီတာခိုင်မှာ ဇူးဇူးလွင်ဝင်လာသည်ကို မြင်သည်နှင့် ဇွတ်အတင်းရုန်းသော်လည်း ရဲသွေးမှာ ပြီးကာနီးသဖြင့် ဂရုမစိုက်တော့ပေ။အချက် ၃၀ခန့် ပစ်လိုးရင်း သီတာခိုင်ပါးစပ်အား လီးအရင်းထိ ဖိကပ်ကာ လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။
” အားးး းးးး ရှီးးး ……… သဲရယ် ”
ရဲသွေးမှာ သီတာခိုင်ပါးစပ်ထဲမှ လီးအားဆွဲထုတ်ရင်း ညည်းငြူလိုက်တော့သည်။သီတာခိုင်မှာလည်း လည်ပင်းကြောများထောင်ကာ ပါးလေးဖေါင်းကားနေပြီး နဖူးကြောများကြုတ်နေရာ သူမပါးစပ်ထဲမှ လီးကြီးကျွတ်ထွက်သွားမှ မျက်နာလေးမှာ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားရင်း အသက်မျှင်းရှုနေရသည်။ပါးစပ်ထဲ ရဲသွေးလရည်များ မျိုချရင်း နှုတ်ခန်းထောင့်မှ မမျိုနိုင်သောလရည်များက လျှံထွက်လာရသည်။
ရဲသွေးမှာ သီတာခိုင်မျက်နှာလေးအားကြည့်ရင်း နူတ်ခမ်းမှလျှံထွက်နေသော လရည်ပျစ်ပျစ်ဖြူဖြူများအား သူ၏ဒစ်ဖူးဖြင့် ဖိသုတ်ကာ သီတာခိုင်ပါးစပ်ထဲ ပြန်ထိုးထည့်လိုက်သည်။ထို့နောက် လရည်များပေကပ်နေသော လီးကြီးဖြင့် သီတာခိုင်ပါးနှစ်ဖက်အား ပွတ်သပ်ပြီးမှ ခါးပြန်ဆန့်ကာ နောက်လှည့်လိုက်တော့သည်။
” ဟာ … ဆောရီးဗျာ ”
နောက်လှည့်လှည့်ချင်း မိတ်ကပ်ဆရာမိန်းမလျာဇူးဇူးလွင်အား တွေ့လိုက်သဖြင့် မျက်နှာအမ်းတန်းတန်း ဖြစ်ကာ ဆောရီးဟု တောင်းပန်နေတော့သည်။ဇူးဇူးလွင်မှ ရဲသွေးဂါဝန်အောက်က ထောင်မတ်နေသောလီးကြီးအား ကြည့်ရင်း မျက်လုံးလေးပြူးနေမိတော့သည်။
” ကဲ … ရှင် ကုတင်ပေါ်ထိုင်နေလိုက် … ကျမ သူ့ကို မိတ်ကပ်ပြင်ပေးတော့မှာ အချိန်က သိပ်မရတော့ဘူး ”
” ဟုတ် ဟုတ် ”
ရဲသွေးကုတင်ပေါ်ထိုင်နေစဉ် သီတာခိုင်မှာလည်း ထရပ်လိုက်သည်။ဇူးဇူးလွင်မှာ သီတာခိုင်မျက်နှာအား ကြည့်ရင်း မျက်နှာအရင်သစ်ဖို့ ပြောဆိုလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်း နေရောင်ပျောက်ကာ အမှောင်ထုလေး ကြီးဆိုးလာချိန် ခြံဝင်ကြီးထဲ သီချင်းသံ ညိမ့်ညိမ့်လေးနဲ့ နှစ်ဖက်မိဘများ၏ အပြုံးများ မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲသို့ လာရောက်သော ဧည့်သည်တော်များ၏ ရယ်မောသံများ ဆူညံနေတော့သည်။
ဦးသက်ခိုင်နှင့်ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်တို့၏ မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် ဒေါ်သီရိဖြူနှင့်ဆုနဒီတို့ ထိုင်နေကာ နှစ်ဖက်အမျိုးများ စကားလက်စုံကြနေစဉ် သီတာခိုင်တို့ စုံတွဲမှာလည်း ဧည့်ခံရင်း ရင်းနှီးသော မိတ်ဆွေများနှင့် အမှတ်တရ ဓတ်ပုံများ ရိုက်နေကြသည်။ခြံဝင်း၏ တနေရာ ချောင်ကျသော ခုံတစ်ခုံတွင် မိတ်ကပ်ဆရာ မိန်းမလျာ နှစ်ဦးထိုင်နေကြပြီး တစ်ဦး၏မျက်လုံးအိမ်တွင် မျက်ရည်များ စီးကျနေသည်ကို မည်သူတစ်ဦးတယောက်မှ သတိမထားမိတော့ပေ။
( အဆုံးထိ ဖတ်ပေးသော မိတ်ဆွေများအား ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။ )
ဘုံခုနှစ်ဆင့်
ပြီးပါပြီ။
