ဆန်းတဲ့ဖူးစာ (အပိုင်း ၂)

⚠️⚠️⚠️ မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ⚠️⚠️⚠️

ဆန်းတဲ့ဖူးစာ
ရေးသားသူ – ထူးခြား

🏵️အပိုင်း ( ၂ )🏵️

သူရိန်မက်ဆေ့ဂျာမှ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှင့် ဆက်ခ်ချက် နေရင်း လူကလည်း အရမ်းကို တင်းလာ၊ ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကလည်း သူရိန်နှင့် ရိုးပလေးကို ယဉ်ပါးလာနေပြီမို့ လက်တွေ့စွန့်စားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။သူ့အနေနှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှင့် မက်ဆေ့ဂျာ တချိန်လုံး ပြောနေတာဆိုတော့ သူမ ဘယ်အချိန်တွေ အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲ ရှိတတ်သည် ဆိုတာကို သူသိနေပြီးသား။ ထို့ကြောင့်လည်း ကြားရက်တစ်ရက် သူ့ညီမဝမ်းကွဲလေး ကျောင်းသွားပြီး သူတို့ ကျူရှင်အတန်းတွေ မရှိသည့်အချိန် မနက်ပိုင်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း အိမ်သို့ သွားလေသည်။ သူရိန် ရောက်တော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ မီးဖိုထဲတွင် ထမင်းဟင်းချက်ပြီးခါစ ဖြစ်လေသည်။

“ဟဲ့ သား ဒီနေ့ အတန်းမရှိဘူး မဟုတ်လား၊ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ”

“အာ အန်တီချိုကလည်း သားက ကိစ္စရှိမှ လာရမှာလား”

“ဟယ် အဲဒီသဘောနဲ့ ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး။ တစ်ခုခုများ ကိစ္စရှိနေမလားလို့ မေးတဲ့သဘောပါ။ အန်တီချို့အိမ်က သားအိမ်ပဲလေ။ လာချင်တဲ့အချိန်လာ၊ သွားချင်တဲ့အချိန် သွားပါကွ”

“အင်း သားလည်း ဒီနေ့ ဘာမှ ထူးထူးထွေထွေ သွားစရာမရှိ၊ အလေလိုက်ရမဲ့ သူငယ်ချင်းတွေကလည်း အခုချိန်မအားကြ၊ အိမ်မှာလည်း ပျင်းနေတာနဲ့ ထွက်လာခဲ့တာ၊ ”

“အင်း အာ့ဆိုလည်း အန်တီချို အမဲသားလေး နှပ်ထားတယ်၊ ထမင်းစားသွားလိုက်၊ အခုပဲ ကျက်တယ်”

“ဟာ ကျွန်တော့် အကြိုက်ပေါ့၊ အဟီး၊ အခုတလော ဖေဖေ အိမ်မှာ မရှိတော့ မေမေကလည်း ဟင်းကောင်းကောင်း မချက်တာတောင် ကြာပြီ၊ ကြုံတုန်းလေး ဝါးလိုက်ဦးမယ်”

“အင်း ဆာနေပြီလား ခဏစောင့်မလား၊ အန်တီ ဟင်းစော် ချွေးစော်တွေနဲ့မို့ ရေလေး အမြန်ချိုးလိုက်မလားလို့”

“အင်း ရပါတယ် အန်တီချိုရဲ့၊ ကျွန်တော်လည်း မဆာသေးပါဘူး၊ အိမ်ရှေ့မှာ တီဗီကြည့်လိုက်ဦးမယ်၊ အန်တီချို ရေမိုးချိုးပြီးမှ စားကြတာပေါ့”

သို့နှင့် သူရိန်တစ်ယောက် အိမ်ရှေ့ခန်းသို့ ထွက်လာကာ တီဗီဖွင့်ထားလိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် သူ့ဖုန်းက ဗြစ်ကနဲ တုန်သွားသည်။ သူရိန်က ဖုန်းကို အသံပိတ်ပြီး ဗိုင်ဘရိတ်သာ လုပ်ထားသည်။ ဖုန်းကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဆူးနှင်းဆီ မက်ဆေ့ဖြစ်နေသည်။ ဟိုက် အခုပဲ ရေချိုးဦးမယ်ဆိုပြီး မက်ဆေ့ဘယ်ကနေ ပို့တာဘာလိမ့်ပေါ့၊

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: မောင် အခုဘာလုပ်နေလဲ

သူရိန်လည်း အမြန်တွေးလိုက်သည်။ အခုအချိန်ဆို ကျော်ကိုကိုက အလုပ်ထဲရောက်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ပုံမှန်ဆို ဒီအချိန် သူတို့ ချက်လေ့မရှိ၊ ညဘက်မှသာချက်လေ့ရှိတာမို့ ဘာဖြစ်တာလဲဟု သိချင်လာသည်။

👦ကျောက်မီးသွေး: မောင် အလုပ်ထဲမှာလေ၊ မက သိရဲ့သားနဲ့၊ ဘာထူးခြားလို့လဲ မ။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း အာ့ဆို ခဏပဲ ပြောမယ်၊ ထူးခြားတာကတော့ သူရိန် အိမ်ရောက်နေတယ်။

👦ကျောက်မီးသွေး: ဟင် ဟုတ်လား၊ ခါတိုင်းလည်း မတို့အိမ်လာနေကြ မဟုတ်ဘူးလား။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: ခါတိုင်းလာနေကြအချိန် မဟုတ်လို့လေ မောင်ရဲ့

👦ကျောက်မီးသွေး: အင်း အိမ်မှာ မတစ်ယောက်ထဲလား

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း

👦ကျောက်မီးသွေး: ဆွဲစားလိုက်တော့ကွာ ရှုတ်တယ် အဟီး။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အို မောင်က ပြောလိုက်တော့ လွယ်လွယ်လေး၊ ဒီက တူအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးကို။

👦ကျောက်မီးသွေး: မောင်ပြောပြီးပါရောလား သူက မကို ဖီးလ်နေတာပါဆို။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အို ဒါပေမဲ့ မကတော့ မစရဲပါဘူး။

👦ကျောက်မီးသွေး: မက လူကြီးလေ သူက ဘယ်စရဲပါ့မလဲ။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: သိဘူး ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူက အရဲစွန့်ရင်တော့ မ… ငြင်းရင်းဘာရင်းနဲ့ လိုက်လျောလိုက်မယ်။ မကတော့ မစချင်ဘူး မျက်နှာပူတယ်၊ ရှက်လည်း ရှက်တယ်။

👦ကျောက်မီးသွေး: မကရော ဖီးမလာဘူးလားလို့

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: လာတာပေါ့၊ အခုတောင် အရည်လေး စိုနေပြီ ခစ်။

သူရိန့်လီးကြီး ဆတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ဟိုက် အဲ့လိုတောင်လားဟု တွေးလိုက်သည်။

👦ကျောက်မီးသွေး: အာ့ဆိုလည်း မက မြောင်းလုပ်ပေးလိုက်လေ အဲတော့မှ ရေလာမှာ။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အာ မသိတော့ဘူးကွာ၊ ကဲ သွားတော့မယ် ရေချိုးတော့မလို့ ၊ မောင်လည်း အလုပ်ပြန်လုပ်တော့ မွမွ ချစ်တယ်။

👦ကျောက်မီးသွေး: မွမွ ချစ်တယ် မောင် ဘိုင့်

သူရိန့်လီးကြီးမှာ အတွင်းခံအောက်မှ မာတောင် တောင့်တင်းလာသဖြင့် လီးထိပ်ပင် နာလာရသည်။ ပုဆိုးအောက်မှ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး သူ့လွယ်အိပ်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။ တီဗီကို မျက်လုံးက ကြည့်နေသော်လည်း ခေါင်းထဲမှာ ဘာလုပ်ရမလဲ တွေးနေမိသည်။ ဧည့်ခန်းထဲမှာ သူတစ်ယောက်ထဲမို့ လက်ကို ပုဆိုးထဲ လျှိုထည့်ကာ ပူခြစ်နေသည့် သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ကာ တစ်ချက်ခြင်း ထုနေမိသည်။

ခဏကြာတော့ နောက်ဖေးမှ ရေချိုးခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး လမ်းလျှောက်လာသည့် ခြေသံကြားရသည်။ နောက်တော့ အိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး ဝင်သွားသံကြားသည်။ သူရိန် ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ ဒီလောက် အခြေအနေဖြစ်နေပြီ နောက်ဆုံး လုံးဝ ငြင်းဆန်ရင် ကိုယ့်ဖုန်းကို ဖွင့်ပြလိုက်ပြီး အန်တီချိုနဲ့ ချက်နေတဲ့ ကျောက်မီးသွေးဆိုတာ တကယ်တော့ ကျွန်တော်ဗျလို့ ပြောချလိုက်မည်ဟု တွေးလိုက်သည်။

သူရိန် ဧည့်ခန်းထဲမှ ထလိုက်ကာ အန်တီချိုတို့ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ လျှောက်လာခဲ့လေသည်။ အခန်းတံခါးကို အထဲက လော့ချထားလိမ့်မယ်ဟု ထင်သော်လည်း လက်က တံခါးလက်ကိုင်ကို တွန်းကြည့်လိုက်တော့ အလိုလို ပွင့်သွားသည်။

အခန်းထဲမှာ ဆံပင်ခေါင်းလျှော်ထားသဖြင့် ရေစိုလက်စက်ကို ဒရိုင်ရာနှင့် မှုတ်နေသော အန်တီချို၊ ကိုယ်မှာက ရေလဲခံထမိန်ကို ရင်လျှားထားသည်။ ထမိန်အသားကလည်းပါး အောက်က ရေစိုကိုယ်လုံးတို့ကလည်း ကိုယ်မှာ တသားထည်းလို ကပ်နေတော့ အန်တီချို၏ ဂစ်တာရှစ် ကိုယ်လုံးအလှက ထင်းနေသည်။ သူရိန့်အကြိုက် ဖင်ကြီးကလည်း လုံးစက်ကာ ကော့ကောက်နေသည်။

“ဟင် သူရိန် သား ဘာ……”

အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပြီး လမ်းလျှောက်ဝင်လာသည့် သူရိန့်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး အံအားသင့်သွားဟန်ရှိသည့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို ဆွဲပြီး သူမလက်မှ ဒရိုင်ရာကို လှမ်းယူကာ ဘေးမှ စားပွဲပေါ် တင်လိုက်သည်။ သူ့ကို အံအားသင့်ဟန်ဖြင့် ငေးကြည့်နေဆဲ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကိုယ်လုံးကို ဆွဲဖက်ကာ သူမ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေကို သူရိန်က သူ့နှုတ်ခမ်းအစုံဖြင့် ဖိကပ်နမ်းလိုက်သည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သတိဝင်လာသလိုဖြင့် ရုန်းဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း သူရိန်က တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားရင်းက သူမနှုတ်ခမ်းအစုံကို အားရပါးရ နမ်းစုပ်လေသည်။ သူရိန်၏ မာတောင်နေသော လီးကြီးကလည်း ပုဆိုးအောက်မှ ‌ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ပေါင်တန် ဗိုက်သား ဆီးခုံတို့ကို ထိုးထောက် ပွတ်မိနေလေသည်။ သူရိန့်ရင်ဘတ်ကို အိကနဲ လာဖိမိသော ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ရင်သားအစုံကလည်း သူရိန့်လီးကြီးကို စတီးချောင်းအလား မာတောင်လာစေခဲ့လေသည်။

ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် ရုန်းနေသည့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း တစ်ယောက် ခဏအတွင်းမှာပင် သူရိန့်ကို ပြန်လည်ဖက်တွယ်ပြီး ရမက်ကြမ်းကြမ်း အနမ်းများဖြင့် ပြန်လည်တုန့်ပြန်လာတော့သည်။

“ပြွတ်စ်..ပလတ်..ပြွတ်စ်”

သူရိန်က သူ့လျှာကြီးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှုတ်ခမ်းထဲကို ထိုးထည့်ပေးကာ သူမလျှာနှင့် ပွတ်ဆွဲပြီး သူမ လျှာကလေးကို ရအောင် ဆွဲစုပ်လေသည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ ဖီးကလေးခံရင်း မျက်လုံးလေး မှေးနေရာ၊ ကိုယ်လုံး အေးကနဲ ဖြစ်သွားမှ သူမ ထမိန်ကွင်းလုံး ပုံကျွတ်သွားသည်ကို သိလိုက်ရသည်။

“သား သူရိန် မလုပ်နဲ့လေ၊ အို..ဟာ…မင်းးးးးးး”

သူရိန်က သူ့ပုဆိုးကိုလည်း ချွတ်ချလိုက်ရာ သူ၏ မာတောင်နေသည့် လှံတန်ကြီးအလား လီးကြီးက ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဗိုက်သားကို သွားထိုးမိလေသည်။ အသက်လေးဆယ်ကျော်၊ ကလေးတစ်ယောက်အမေမို့ အရမ်းမချပ်ယပ်သော်လည်း အပူကြီး မဟုတ်သော ဗိုက်သား လုံးလုံးလေးကို လီးတန်ကြီးက ထောက်မိလိုက်သည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း၏ အခွံခွာထားပြီး အုန်းသီးအရွယ် နို့ကြီးတွေက အပျိုလေးလို အရမ်းတင်းရင်း မနေသော်လည်း ပျော့မကျနေ အိအိလေးသာ ဖြစ်နေသည်။ ထောင်မတ်နေသော နို့သီးခေါင်း ညိုညို တွေက သူရိန့်ရင်ဘတ်ကို လာထိုးထောက်မိနေသည်။ သူရိန့်လက်တွေက ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ရင်သားအစုံကို အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်ပေးနေတော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ မရုန်းတော့‌ချေ။ မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ သူမ၏ ဆက်ဆီနှုတ်ခမ်းလေးကိုသာ ဟဟ လေးထားလို့ မျက်လုံးလေးကို မှိတ်ထားလိုက်သည်။ သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှုတ်ခမ်းတွေကို အားရပါးရ နမ်းစုပ်ပြီးတော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နို့သီးခေါင်းများကို ကုန်းစို့ပြန်ရာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ ယိုင်လဲမလို ဖြစ်သွားရသည်။

ထိုအခါမှ သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို ကုတင်ရှိရာသို့ ဆွဲခေါ်လာပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲစေလိုက်သည်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ ရှပ်အင်္ကျီကိုလည်း ဆွဲချွတ်ကာ အခန်းကြမ်းပြင်ပေါ် လွှတ်ပစ်လိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ကိုယ်တုန်းလုံးဖြင့် ပက်လက်ကလေး ဖြစ်နေရှာသော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို ငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည်။ ပုခုံးကျော်ရုံရှည်သော ဆံပင်တို့မှာ ခေါင်းလျှော်ပြီးစ မခြောက်တခြောက်နှင့် မထူမပါး နှုတ်ခမ်းအစုံ နှုတ်ခမ်းနှင့် မေးစေ့ကြား ညာဘက်က မှည့်သေးသေးလေး တစ်စက်၊ ဘယ်ဘက်က ပါးချိုင့်လေးတစ်ဖက်နှင့် ဆက်စီ ဖြစ်လွန်းလှသည်။

ငယ်ငယ်တုန်းက သူ့ကို စာသင်ပေးစဉ်က မာန်လိုက် ဆူလိုက်မို့ ကြောက်ခဲ့ရသည့် အန်တီချို၊ အခုတော့ ပက်လက်ကလေး သူ့ရှေ့မှာ မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထားသည်။ တူဖြစ်သူရှေ့ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့မို့ ရှက်နေဟန်တူသည်။ မကြီးမသေး ရင်သားအစုံမှာ လက်ညိုးခန့်တုတ်သည့် နို့သီးခေါင်း ညိုမဲမဲတွေက မာတောင်ထလို့။ ပေါင်လုံး တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်တွေက ဖြောင့်စင်းဝင်းမွတ်လို့ ၊ ပေါင်လုံးနှစ်ခု ဆုံရာမှာတမွတ်အမွှေးပါးပါးလေး ဖုံးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီး၊ အကွဲနေရာမှာ ပန်းရောင်ရင့်ရင့် အတွင်းသား တပိုင်းတစကို အရည်ကြည်လဲ့နေတာ မြင်နေရသည်။

ဘာမှမလှုပ်မရှားပဲ ငြိမ်ကာ သူမကို ကြည့်နေသည်ကို ခံစားရသဖြင့် မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူရိန်တစ်ယောက် သူမ တကိုယ်လုံးကို တပ်မက်မောသည့် မျက်လုံးအစုံဖြင့် ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ရှက်သွားသော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက နီးစပ်ရာ စောင်တစ်ထည်ကို ကောက်ယူပြီး သူမကိုယ်ပေါ်တင်ကာ ဖုံးကွယ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည်။

“အို ဘာကြည့်နေတာလဲ ရှက်စရာကြီး”

“ဘာရှက်စရာ ကောင်းလို့လည်း အန်တီချိုရာ၊ ဒီလောက်လှတဲ့ ကိုယ်လုံးကို”

သူရိန်က သူမလက်ထဲမှ စောင်ကို ဆွဲယူကာ ဘေးပြန်ဖယ်လိုက်တော့ ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူမ လက်ဖျံများဖြင့် မျက်လုံးကို အုပ်ထားလိုက်လေသည်။ သူရိန်က ကုတင်ခြေရင်းဘက်မှ တက်ကာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ခြေနှစ်ဖက်ကြားမှာ ဒူးထောက်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ သူရိန်က သူမခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ချဲလိုက်တော့ သူမကပင် ဒူးနှစ်ဖက်ထောင်ကာ ပေါင်ကို ကားပေးလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်ပေါ်မှ အမွှေးတွေက ကပ်ကြေးနှင့် ထရင်းထားပုံရသည်။ ပါးပါးလေးနှင့် တိတိရိရိ ဖြစ်နေသည်။

စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း ဟဟလေးမှ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းလေး တစ်ဖတ်က ခပ်ညိုညိုနှင့် တွန့်လိမ်လိမ်လေး ဖြစ်နေသည်။ သူရိန်က သူ့မျက်နှာကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်နား ကပ်လိုက်တော့ ရေချိုးပြီးခါစမို့ ဆပ်ပြာနံ့ကလေး သင်းနေသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ့နှာခေါင်းကပ်မိမှသာ စောက်ဖုတ်နံ့ သင်းပျံ့ပျံ့ (အချို့လူများအတွက်တော့ ညီစို့စို့) ကလေးရလေသည်။ သူရိန်က သူ့လျှာကို ထုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်အကွဲကောင်း အတွင်းသားနေရာလေးကို လျက်လိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ရှီးကနဲ ဖြစ်ကာ ဖင်ကြွလာသည်။

သူရိန်က သူ့လက်ခလည်ထိပ်ဖြင့် စောက်စေ့နေရာ ဖုကလေးကို ဖိပြွန်ရင်း လျှာကြီးက စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက်နှင့် စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်နိုင်သလောက် ထိုးထိုးထည့်ရင်း ဘာဂျာ မှုတ်ပေးနေလေရာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းတစ်ယောက် ဖင်ကြီးကြွကာ ကြွကာ ထူးလွန့်နေပြီး ပါးစပ်မှလည်း ငြီးသံလေးတွေ ထွက်နေရသည်။ နောက်တော့ စောက်စေ့လေး ကျင်လာလို့လားမသိ၊ သူမ စောက်‌စေ့လေးကို ဖိပွတ်နေသော သူရိန့်လက်ကို သူမလက်ဖြင့် ဖိအုပ်ကာ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ သူရိန်ကလည်း ထိုလက်ကို စောက်‌စေ့နေရာမှ ဖယ်ပေးလိုက်ပြီး နို့တွေဆီကို လှမ်းကာ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ သူ့လျှာကြီးကိုတော့ စောက်စေ့လေးကို လက်ထိပ်ကိုယ်စား ထိုးကာ ဖိကာ လျက်ပေးလေသည်။

နောက်လက်တစ်ဖက်က လက်ညိုး၊ လက်ခလည်နှစ်ဖက်ကိုလည်း ပူးကာ ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ပတ်ထဲ ထည့်ကာ လိုးပေးလေသည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်မှာ စောက်ရည်တွေက စိမ့်စိုနေပြီမို့ သူ့လက်နှစ်ချောင်းမှာ စေးကြပ်နေသော်လည်း ချောမွတ်ကာ အဝင်အထွက် လုပ်ပေးလို့ ကောင်းနေလေသည်။ သူရိန့်လက်နှစ်ချောင်းက သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်ကာ ဖင်းကားဖတ် လုပ်ပေးနေရင်း နောက်တစ်ဖက်ကလည်း သူမ နို့သီးခေါင်းများကို ခြေလျှက် လျှာဖြင့်လည်း စောက်စေ့ကို လျက်လိုက် နှုတ်ခမ်းဖြင့်စုပ်လိုက် လုပ်ခံနေရရာ၊ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း တစ်ယောက် ဘယ်လိုမှ မခံနိုင်တော့၊ တကိုယ်လုံးကော့ပြန်နေအောင် လူးနေလေသည်။ သူမပါးစပ်မှလည်း လိုးပေးပါတော့ဟု ပြောမထွက်သဖြင့်၊ သူရိန့်ခေါင်းမှ ဆံပင်တွေကိုသာ ကုတ်ဆွဲ ရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးနှင့် သူရိန့်မျက်နှာကို တက်တက် ပွတ်ပစ်ဖို့ ကြိုးစားနေတော့သည်။

သူရိန်လည်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်စေ့ကို အားရအောင် စုပ်လျက်ပြီးတော့မှ မျက်နှာကို ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်မှ ခွာလိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ မျက်လုံးပေါ်ကို သူမ လက်ဖျံများဖြင့် အုပ်ကွယ်ထားဆဲ ဖြစ်သည်။ သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကိုယ်ပေါ် မှောက်ရက်က မိုးလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ကို သူမနံဘေးမှာ ထောက်ထားလိုက်ရင်းက နောက်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒစ်ဖူးဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းစောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကို အထက်အောက် စုန်ဆန် ပွတ်တိုက်လေသည်။ သူ့လီးထိပ်မှ ရှေ့ပြေး အရည်ကြည်တို့နှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်မှ စောက်ရည်ကြည်တို့ ပူးပေါင်းမိသဖြင့်သာ ချောချွတ်ပြီး ပွတ်၍ ကောင်းလှသလို တစ်ချက်တစ်ချက် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်စေ့ကို လီးထိပ်ဖြင့် သွားထိုးမိပါက အိကနဲ အသံလေး ထွက်ထွက်လာလေသည်။

သူရိန်က သူ့ဒစ်ဖူးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းမှာ တေ့ပြီး အသာဖိသွင်းလိုက်တော့ စေးစေးလေးဖြင့် ဝင်သွားသည်။ စောက်ရည်များ ရွှဲနေသဖြင့် အရမ်းအကြပ်ကြီး မဟုတ်သော်လည်း ချောင်ချောင်ကြီးလည်း မဟုတ်။ သူ့လီးတန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းသား နူးနူးညံ့ညံ့တို့က နွေးထွေးကာ ရစ်ပတ်ပေးနေသည့် ဖီးကို ခံစားနေရသည်။ အထူးသဖြင့် သူ့‌ဂွင်းဘုရင်မ အန်တီချို့ စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးထည့်နေရသည်ဆိုသည့် အသိက သူ့ကို ပိုပြီး ဖီးတက်စေသည်။ သူ့လီးကြီး နှစ်လက်မခန့် ဝင်သွားမှ လက်ကလွှတ်လိုက်ကာ ကိုယ်ကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းအပေါ် မှောက်ရက်မိုးကြည့်လိုက်သည်။

သူ့လက်နှစ်ဖက်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဂျိုင်းအောက် နံဘေးတဘက် တစ်ချက်မှာ ထောက်ထားလျက်နှင့် ဖင်ကိုကော့ကာ လီးကို အသွင်းအထုတ် စလုပ်လေသည်။ လီးကြီးမှာ တအိအိနှင့် မကြာခင်အတွင်း စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အဆုံးထိ မြုပ်သွားရလေသည်။ ထိုအခါကြမှ ဆီးခုံခြင်းဖိကပ်ကာ လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နို့များကို ငုံ့စို့လိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ မျက်လုံးကို ကာထားလျှက် ငြီးသံတိုးတိုးလေးသာ ပြုလေရာ သူရိန်တစ်ယောက် ပြုံးမိလေသည်။ နို့တွေ အားရအောင် စို့ပြီးမှ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်လုံးကို ဖုံးထားသည့် လက်ဖျံအောက်မှာ ပေါ်နေသည့် မေးစေ့နှုတ်ခမ်းနှင့် သူရိန် အရမ်းကြိုက်သော မှည့်ကလေးရှိရာကို သူ့လျှာကြီး ဖြင့် လျက်လိုက်ပြန်သည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ ပါးစပ်ကလည်း ထုတ်မပြောသော်လည်း စောက်ဖုတ်ထဲကတော့ အရမ်း အလိုးခံချင်နေပြီဖြစ်ရာ သူမဖင်ကို မွေ့ယာမှ ကြွကာကြွကာ ပေးလေသည်။ သို့သော် သူရိန်က ဆီးခုံချင်း လိုက်ကပ်ထားသဖြင့် လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲ အဝင်အထွက် မဖြစ်လာချေ။ သူရိန်က သူဘယ်ဖက်လက်ကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နံဘေးတွင် တံတောင်ထောက်လိုက်ပြီး ညာဖက်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်လုံးကို ဖုံးထားသည့် လက်ဖျံကို ဆွဲဖယ်လိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူမလက်ဖျံကို ဆွဲဖယ်ခံရသည်ကို မရုန်းပဲ အလိုက်သင့် လျော့ပေးသော်လည်း မျက်စေ့ကိုတော့ မဖွင့်ပဲ ပိတ်ထားသေးသည်။ သူရိန်က သူ့နှာခေါင်းနှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှာခေါင်းတို့ကို ထိပွတ်လိုက်ရင်းက

“အန်တီချို၊ မျက်လုံးကြီး ဘာလို့ ပိတ်ထားတာလဲ ဗျာ”

“အို ရှက်တာပေါ့ သားကလည်း”

“ဘာရှက်စရာ ရှိလို့လည်း အန်တီချိုကလည်း ဗျာ၊ သားကို မချစ်ဘူးလားလို့”

“ဟယ် တို့က တူအရီး အရင်းကြီးလေဟာ”

“တူအရီး အရင်းရော မချစ်ရဘူးလား အန်တီချိုကလည်း”

“မသိဘူးဟာ၊ နင့်အဖေသာ သိသွားရင် ငါ့ကိုသတ်မှာ”

“ကျွန်တော်တို့က မပြောပဲ ဘယ်သူသိမှာလည်း အန်တီချိုရယ်၊ မျက်လုံးလေး ဖွင့်ပါဦး၊ အန်တီချို့ မျက်လုံးလှလှလေး ကြည့်ပြီး လိုးချင်လို့ပါ”

“ဟယ် မိုက်ရိုင်းလိုက်တာ”

“ဖြတ်”

‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူရိန့်လက်မောင်းကို သူမလက်ကလေးဖြင့် ရိုက်လိုက်ကာ မျက်လုံးအစုံကို ဖွင့်လျှက် မျက်မှောင်ကြုံ့ကာ သူရိန့်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ထိုကဲ့သို့ လိုးချင်လို့ပါဆိုသည့် စကားက ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို ဓါတ်လိုက်သလို တုံ့ကနဲ ဖြစ်သွားကာ စောက်ရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာရသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေ လှုပ်သွားတာ သူ့လီးကြီးမှာ ခံစားလိုက်ရတော့ သူရိန်တစ်ယောက် ချက်ကောင်းထိသွားမှန်း သိလိုက်ရသည်။ သူက ပြုံလိုက်ပြီး ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်သည်။

“သား ဘာလုပ်နေတာလဲကွာ အန်တီချို မနေတတ်တော့ဘူး”

“အင်းပါ သားက အန်တီချို့ မျက်လုံးလှလှလေး တွေကို ကြည့်ပြီး လိုးချင်တာလေ”

“အာ သူ တော်တော် ဆိုးတယ်ကွာ”

ဒီတစ်ခါတော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူမ လက်သည်းကလေးဖြင့် သူရိန့်ခါးကို ဆိတ်လိုက်ပါသည်။ သူရိန်လည်း သူမစောက်ဖုတ်ထဲမှ လှုပ်ရွလာသည်ကို ခံစားမိသဖြင့် သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ကာ တစ်ချက်ခြင်း ဆောင့်လိုးတော့သည်။

“စွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်”

“အိ….အား…..အူးးးး”

ဒီတခါတော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်လုံးတွေကို မပိတ်ထားတော့ပါ။ သူမကို မျက်လုံးချင်း တေ့‌တေ့ဆိုင်ဆိုင် ကြည့်ကာ အောက်မှ ဖင်ကို ကော့ကော့ကာ လိုးနေသည့် သူရိန့်ကို ပြန်ကြည့်ရင်း အံကလေး ကြိတ်ကာ အလိုးခံနေလေသည်။ သူရိန်က အားပါပါဖြင့် တစ်ချက်ခြင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးရင်းက၊ ခဏနားသည့်အချိန် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်လိုက်၊ ပါးလေးကို နမ်းလိုက် လုပ်ရင်းက နောက်အရှိန်ကတော့ ဆောင့်ချက်တွေက မြန်လာသည်။ ပိုအားပါအောင် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဂျိုင်းအောက်မှ လက်လျှိုထည့်ကာ ပုခုံးကိုဆွဲပြီး ဆောင့်လေသည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကလည်း သူမ ‌ပေါင်လုံးတွေကို သူရိန့် ခါးကို ညှပ်လျှက် သူမ ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ခုကို သူရိန့် ဖင်နောက့်မှာ ချိတ်ပြီး ဆွဲဆွဲပေးလေသည်။ မကြာခင် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်နှာလေးမှာ ရဲလာပြီး အံကလေးကို ကြိတ်ကာ သူရိန့်ကျော်ပြင်ကို တင်းတင်းလေး ဖက်လာသဖြင့် သူမ ပြီးတော့မည်ဆိုတာကို သိလိုက်သည်။ သူရိန်ကိုယ်တိုင်ကလည်း လီးကြီးမှာ တအားကို ဖောင်းတင်းနေပြီး ယားနေလေပြီ။

‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကိုယ်လုံးလေး တောင့်သွားပြီး မျက်လုံးတွေ စင်းကျသွားတော့ သူမ ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ပြီဆိုတာ သိလိုက်ရသဖြင့် ခပ်မြန်မြန်လေး လေးငါးဆယ်ချက် ဆောင့်လိုးလိုက်ရင်း စိတ်ကို လျှော့ပေးလိုက်ရာ လီးကြီးထိပ်မှ လရည်များက မီးသတ်ပိုက်ခေါင်းမှ ရေပန်းထုတ်လိုက်သလို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဗြစ်ဗြစ် ပန်းထုတ်နေလေတော့သည်။

” အား ကောင်းလိုက်တာ အန်တီချိုရယ်”

သူတို့နှစ်ယောက်သား တင်းတင်းကြပ်ကြပ် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဖက်ထားကြပြီး နားနေကြရာမှ ခဏကြာတော့၊ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူရိန့်ကိုယ်ကို အသာတွန်းလိုက်ရင်း

“သား ခဏဖယ်တော့ကွာ သားကိုယ်ကြီးက လေးတယ်”

ဟု ပြောလိုက်မှ သူရိန်လည်း သတိရကာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကိုယ်ပေါ်မှ သူမဘေးသို့ လှိမ့်ဆင်းကာ ပက်လက်လှန်ချလိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးကလည်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲမှ လျှောကနဲ ထွက်သွားလေရာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ ဟာကနဲ ရင်လှိုက်ဖိုသွားရလေသည်။

“အို”

နောက် သူမကိုယ်သူမလည်း ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်နေမှန်း သတိရသဖြင့် နီးစပ်ရာ စောင်တစ်ခုကို လှမ်းဆွဲပြီး ဖုံးဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ သို့သော် စောင်မှာ သူရိန့်ကိုယ်ကြီးက ပိနေသဖြင့် ဆွဲမရဖြစ်နေသည်။

“သား ဖယ်ဦးကွာ စောင်ယူမလို့”

“ဘာလုပ်မလိုလဲ အန်တီချိုရ”

“ခြုံမလို့လေ ဒီလိုကြီး ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ သားရှေ့ မနေတတ်ပါဘူး”

“ဟာ အန်တီချိုကလည်း အန်တီချို့ စောက်ဖုတ်ထဲ သားရဲ ဒီလီးကြီးနဲ့ လိုးတောင်ပြီးနေမှ ရှက်နေရသေးလား”

“အို ဘာမှမဆိုင်ဘူး မနေတတ်ပါဘူးကွာ”

သူရိန်ကလည်း ပထမဦးဆုံးအကြိမ်မို့ အငြင်းမပွားတော့ပဲ စောင်ကို ဆွဲလို့ရအောင် သူ့ကိုယ်ကို ကြွပေးလိုက်သည်။ စိတ်ထဲကတော့ အင်း နောက်ကြရင်တော့ အန်တီချို ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ အရှက်ကုန် သွားစေရမယ်ဟု ကြိမ်းဝါးလိုက်ပါသည်။

သူရိန်က အိပ်ယာပေါ်တွင် တစောင်းလှဲကာ လက်တံထောင်ထောက်လျှက် သူ့ခေါင်းကို လက်ဖဝါးဖြင့် ထိန်းမထားရင် ဘေးမှ သူမရင်သား အစုံနှင့် စောက်ဖုတ်တို့ကို စောင်ပါးလေးဖြင့် ဖုံးကာ ပက်လက်ကလေး မှိန်းနေသော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဘေးမှ သူမကို စူးစိုက်ကြည့်နေသည်ဟု ခံစားရသဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းတစ်ယောက် ဘေးကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူမ မျက်နှာကို စူးစိုက်ကြည့်နေသော သူရိန့်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ဟာ ဘာကြည့်နေတာတုန်း၊ လူကို မမြင်ဖူးတာကြနေတာပဲ”

“ချစ်လို့ပါ အန်တီချိုရာ၊ အန်တီချို့ကို ကျွန်တော် အရမ်းချစ်တာပဲ”

“ယုံပါဘူးကွာ မင်းချစ်တာက ငါသိပါတယ် ဟွန့်”

“တကယ်ပါ အန်တီချိုရာ၊ ကျွန်တော် ကျော်ကိုကို့ ကို မနာလို ဖြစ်နေရတာ ကြာပါပြီ”

“အွန်း သိသားပဲ သား ဘာဖြစ်နေသလဲ ဆိုတာကို”

“ဟင် အန်တီချိုက ဘယ်လိုသိတာလဲ”

“ကျော်ကိုကိုက အကုန်ပြောပြတာကိုးလို့”

“ဟုတ်လား ဘာတွေ ပြောပြတာလဲ၊ ဒီကောင် တော်တော် ဆိုးတာပဲ၊ သူများ privacy ကို”

သူရိန်က ခပ်တည်တည်ဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း သူ့လှည့်ကွက်တွေကို မသိလောက်ဘူးဟု တွေးကာ ဖိန့်လိုက်သည်။

“အံမယ်လေး ဆရာကြီး၊ ဒီမှာ ကျော်ကိုကိုက အန်တီချို့ကို အကုန်ပြောသွားပြီးသားပါနော်၊ သူက ပိတ်ထားတာ သူပြောတယ်ဆိုတာ မပြောပါနဲ့တဲ့ ဟင်းဟင်း”

သူရိန့်စိတ်ထဲမှာတော့ ကျော်ကိုကိုက သူပြောခိုင်းထားတဲ့အတိုင်း ပြောသွားတာပဲ။ ငါ့သူငယ်ချင်း တော်ပါပေတယ်ဟု တွေးပြီး ပြုံးနေမိသည်။ သို့သော်လည်း မှင်နဲ့မှောင်းနှင့်

“ဟင် ဒီကောင် ကျွန်တော့်အကြောင်း အန်တီချို့ကို ဘာတွေ လျှောက်ပြောသွားတာလဲ”

“အခုထိ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး လာဖိန့်မနေနဲ့ဟေ့၊း။ နင် ငါ့ကို အကောင့်တုနဲ့ လာချက်ပြီး နောက်တော့ ငါနဲ့ ရည်းစားဖြစ်အောင်လုပ်။ ငါ့ပစ္စည်းတွေ အကုန်မြင်ပြီးတော့ ငါက လူတွေ့ချင်တယ်ပြောတော့ ကြံရာမရလို့ ကျော်ကိုကို့ ဓါတ်ပုံကို ငါ့ကိုပြပြီး နောက်ဆုံး ကျော်ကိုကိုနဲ့ လွှတ်ပေး။ ပြီးတော့ ငါ့ကို မင်းနဲ့ စိတ်ပါလာအောင် ကျော်ကိုကို့ကို စည်းရုံးခိုင်းတာက အစ အကုန်ပြောသွားခဲ့ပြီးပြီ ကဲ”

ဟိုက် သွားပါပြီ၊ ခွေးမသား သစ္စာဖောက်၊ ငါ့ကို လုပ်ကြံသွားတာ ငါခံလိုက်ရပြီ။ ဒါပေမဲ့ အန်တီချိုကရော ငါ့ကို ဘာမှမပြောပဲနဲ့ ဘာလို့မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဆက်ချက်နေရတာလဲ။ ဒါဆိုရင် သူကလည်း ဖီးလ်လာလို့ ပေါ့။ ဒါဆို ဒီနေ့ အဖြစ်အပျက်ကိုလည်း သူကပဲ ငါ့ကိုပြန်ပြီး ထောင်ချောက်ဆင်သွားခဲ့တာပေါ့။

သေလိုက်ပါတော့ကွာ။ ဒါကြောင့်လည်း ရှေးခေတ်လူကြီးတွေက ပြောကြတာ မိန်းမမာယာ သဲကိုဖြာ ဆိုတာ စသဖြင့် အတွေးတွေ လျှောက်ရောက်ကုန်သဖြင့် ငိုင်တွေတွေ ဖြစ်သွားသော သူရိန့်ကို ကြည့်ကာ ရယ်ချင်လာသဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက ခစ်ကနဲ ရယ်ကာ မျက်နှာကို တစ်ဖက်လှည့်လိုက်လေသည်။

ထိုအပြုအမူကြောင့်လည်း သူရိန့်လီးကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ ပြန်မာတောင်တက်လာတော့သည်။ ဪ သူက ငါဖိန့်နေမှန်း သိသိကြီးနဲ့ ငါ့ကို ပြန်ဖိန့်နေတာကို ခံခဲ့ရတာပါလား။ ဒါဆိုရင် ငါ မက်ဆေ့ဂျာနဲ့ လိုးချင်သလို လိုးနေခဲ့တာကို သူကလည်း ဖီးလာလို့ တုန့်ပြန်နေတာ ဖြစ်မှာပေါ့ ဆိုတာကို အခုမှ သဘောပေါက်သွားတော့သဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကိုယ်လေးကို သူ့ဖက် ဆွဲလှည့်လိုက်ရင်း

“ဒါဆို အန်တီချို သားမှန်းသိရက်သားနဲ့ မက်ဆေ့ဂျာမှာ သား လုပ်ချင်သလို လုပ်နေတာကို လိုက်လျောနေခဲ့တာ သားကို တကယ်ပဲ ဖီးလ်ရှိနေလို့ပေါ့နော်”

“ဟင့်အင်း မရှိပါဘူး၊ သူ့ကို သနားလို့ အလိုက်သင့် ဖောပေးနေခဲ့တာ”

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်နှာထားကို ကြည့်ကတည်းက သူ့ကို တမင်စနေမှန်း သိနေတော့ သူရိန့် စိတ်တွေက ပိုထလာရတော့သည်။

“မယုံပါဘူး အန်တီချို ၊ ဒါပေမဲ့ သနားလို့ လိုက်လျောတာဆိုရင်လည်း အခု သားလုပ်ချင်တာကို လိုက်လျောပေးတော့”

“ဟင် ဒီထက်ပိုပြီး ဘာလိုက်လျောပေးရဦးမှာလဲ၊ လူလည်း တကိုယ်လုံး ကုန်နေပြီဟာကို”

“မကုန်သေးပါဘူး ခိခိ”

“သွား ပေါက်ကရတွေ လျှောက်ပြောမနေနဲ့ မရဘူး ဒါပဲ”

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက တစ်ခုခု သဘောပေါက်သွားပုံဖြင့် မျက်နှာလေး နီမြန်းသွားကာ ခေါင်းကို တဖက်လှည့်လိုက်သည်။ ကိုယ်လုံးကိုပါ တစောင်းလှိမ့်ပြီး သူရိန့်ကို ကျောပေးလိုက်သည်။ သူရိန်က သူမ အနောက်မှ ကပ်၍ လည်ကုတ်ကလေးကို နမ်းလိုက်ပြီး လက်က စောက်အောက်မှ တိုးဝင်လျက် သူမဂျိုင်းကို လျှိုကာ ရင်သားတစ်ဖက်ကို လှမ်းအုပ်ကိုက်လိုက်သည်။ ထိုနို့တစ်လုံးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆုပ်နှယ်ပေးရင်းမှ မာတောင်လာသော သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းဖင်ကြား အမြှောင်းလိုက် ကပ်လိုက်သည်။

“ဟယ် သူ့ဟာကြီးက မာလာပြန်ပြီ၊ ဒုက္ခပါပဲ”

“အဲဒါ သုခပါ အန်တီချိုရယ် ခစ်ခစ်”

သူအုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်နေသော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းနို့ကြီးမှ နို့သီးကလေး မာတောင်လာသည်ကို လက်ဖဝါးတွင် ဖီးလ်ခံစားရသဖြင့် သူမလည်း ဖီးလ်ပြန်လာနေပြီ ဖြစ်ကြောင်း သူရိန် သိလေသည်။

“ကျော်ကိုကိုကရော အန်တီချို့ကို အကုန်လုပ်သွားတာလား”

“မသိဘူး မပြောဘူး၊ အာ့တွေ လာမေးမနေနဲ့လေ”

“အင်းပါ အင်းပါ ဆောရီးပါ၊ အန်တီချို့ကို ချစ်လွန်းလို့သာ ဒီကောင့်နဲ့ ချိတ်ပေးလိုက်ရတာ၊ နို့မို့လို့ကတော့ ဟင်း ဒီကောင် အန်တီချို့ကို လက်ဖျားနဲ့တောင် မတို့ရပါဘူး”

သူရိန်က စကားလည်းပြောရင်း သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဖင်‌အောက်မှာ ထိုးထည့်ရင်း ပေါင်ကြားကို လိုးပေးနေသည်။ ခုန သူ့လရည်တွေနှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ရည်တို့ကြောင့် ထိုကြားမှာ စေးကပ်ကပ် ဖြစ်နေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးမှာ ညာဘက်ကို စောင်းအိပ်နေကြခြင်း ဖြစ်သဖြင့် သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကိုယ်ပေါ်မှ စောင်ကို ခါးထိလှန်တင်ပြီး ဘယ်ဘက်ပေါင်ကို ရှေ့သို့ တွန်းတင်လိုက်တော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ဟတတ ပေါ်လာလေသည်။

သူရိန်က သူ့လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းဝမှာ တေ့လိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက ဘာမှမပြော လီးဝင် အဆင်ပြေစေရန်သာ သူမ ဖင်ကြီးကို အနောက်သို့ ကော့ပေးလိုက်သည်။ သူရိန်က သူ့ဘယ်ပေါင်နှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဘယ်ဘက်ပေါင်ကို လိုက်ထိကပ်ပြီး လီးကြီးကို အောက်မှ ကော်ထိုးလိုက်ရာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ တန်းတန်းကြီး ဝင်သွားလေသည်။

“အာ့ အိုကွာ သားကလည်း အရမ်းကြီးပဲ ၊ ရှီးးးးးး ဖြည်းဖြည်းကွာ”

သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းခါးကို သိုင်းဖက်လျက် ဗိုက်စူစူလေးကို လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်ပြီး ဆွဲကာ စိမ်ပြေနပြေဖြင့် လိုးလေသည်။

“ပြွတ်..ပလွတ်,,ဖတ်,,ဖွတ်,,ဖတ်,,”

လိုးရင်းဖြင့် နှစ်ယောက်သား အရှိန်ရလာကြတော့ အသက်ရှူတွေ မြန်လာကြသည်။ သူရိန်လည်း ထိုပုံစံဖြင့် ကပ်လိုးနေရသည်ကို အားမရတော့ ၊ သူ့လီးကို အဆုံးထိ သွင်းလိုက်ပြီး သူ့ဆီးခုံနှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဖင်လုံးကြီးကို ဖိကပ်ထားရင်းက ဒူးထောက်ကာ ထိုင်လိုက်သည်။ တချိန်ထဲမှာပဲ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ခါးကိုလည်း ဆွဲမလိုက်သဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင် ပုံစံ ဖြစ်သွားရသည်။

“လေးဘက်ထောက်လိုက် အန်တီချို၊ သား အန်တီချို့ကို ဒေါ့ကီဆွဲချင်လို့”

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကလည်း သိပါသည်။ အလိုက်သင့် သူမဖင်ကြီးကို မြှောက် ၊ တံတောင်ကို ထောက်ကာ လေးဘက်ကုန်းပေးလိုက်သည်။ သူရိန့်အဖို့တော့ အချိုရှာ သကာတွေ့ ဆိုသလိုပင်၊ သူတချိန်လုံး ပြစ်မှားကာ လိုးချင်နေရသော ဒီဖင်ကြီးမှာ အခုတော့ သူ့ရှေ့မှာ ဝင်းကနဲ ရောက်နေလေပြီ။ လေးဘက်ထောက်လိုက်သဖြင့် အနောက်မှ ကြည့်လျင် ဂစ်တာရှိတ်ပမာ ခါးသေးပြီး လုံးကားထွက်လာသော ဖင်ကြီးမှာ ဝင်းမွတ်နေသည်။ သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ပေါင်အရင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကာ အနောက်မှ အားပါပါဖြင့် ဆောင့်လိုးတော့သည်။

“ဖွတ်..ဖတ်….ဖွတ်…ဖတ်”

သူရိန်မှာ သူ့လီးညိုတုတ်တုတ်ကြီး ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသည်ကို ငုံ့ကြည့်ရင်းက အမြင်အရသာရော အထိအတွေ့ အရသာပါ ပူးတွဲ ခံစားနေရလေသည်။ သူ အားရပါးရ ဆောင့်လိုက်တိုင်း သူ့ပေါင်ရင်းနှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းဖင်လုံးတို့ ဖန်းကနဲ ရိုက်မိလို့ အိကနဲဖြစ်သွားရတဲ့ ဖီးလ်ရော၊ သူ့လီးကြီးကို နွေးထွေးစွာ ရစ်ပတ်ထားသည့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသား တွေရောက အရမ်းကို အရသာရှိနေလေသည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းလည်း သူမ တူအရင်းခေါက်ခေါက်က သူမကို တက်လိုးနေတာ ခံစားနေရသည့် ဖီးလ်အပြင် နဂိုက ခပ်ထန်ထန်၊ သွေးသားကလည်း အကောင်းဆုံးအချိန်၊ ယောက်ျားနှင့်ဝေး၊ ကျော်ကိုကိုနှင့်လည်း ဝေးခဲ့ပြီမို့ ဆာနေတာနှင့် အတော် ဖြစ်နေတာမို့ မကြာခင်မှာပင် ဒုတိယမြောက် ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရပြန်ပါသည်။

သူရိန်လည်း နောက်မကျပါ။ သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေက ဆုပ်ညှစ်ပေးသလို ခံစားရတာနှင့် လီးကြီးကလည်း ပေါက်ကွဲမတတ် တင်းမာနေပြီမို့ စိတ်ကို လျှော့လိုက်ကာ လရည်များ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ပြီးလိုက်လေတော့သည်။

” အား ကောင်းလိုက်တာ အန်တီချိုရယ်”

သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး မောပန်းကာ နားလိုက်ကြပြီးတော့ ဗိုက်ဆာလာကြသဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ချက်ပြုတ်ထားသော ထမင်းဟင်းတို့ဖြင့် မြိန်ရည်ယှက်ရည် စားသောက်ကြသည်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ဆိုဖာပေါ် ပူးကပ်ထိုင်ကာ ချစ်သူရည်းစားသဖွယ် ဖက်ထားကြရင်း ဖြင့် တီဗီကြည့်နေကြသည်။

“အန်တီချိုက အရမ်းဟန်ဆောင်ကောင်းတယ်နော်”

“အံမယ် ဘာဖြစ်လို့တုန်း”

“ကျောက်မီးသွေးဆိုတာ သားမှန်းသိတာတောင် ခပ်တည်တည်ပဲ ဆက်ချက်နေတယ်၊ ပြီးတော့ အပြင်မှာလည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတယ်”

“ဪ တို့က ဟေ့သား မင်း ကျောက်မီးသွေးဆိုတာ ငါသိတယ်၊ လာ သွားလိုးရအောင်လို့ ပြောရမှာလား ကဲ”

“ဟားဟား အဲလိုတော့ မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဆိုလိုတာက မျက်နှာ တစက်ကလေးမှ မပျက်ဘူးလို့ ပြောတာ”

“အဲဒါက ကိုယ်က လူကြီးကိုး၊ ဒါနဲ့နေပါဦး မင်းလေးကရော ငါ့ကို ဘယ်အချိန်ကတည်းက ပြစ်မှားနေတာလဲ”

“အဟီး အဲဒါကတော့ အန်တီချို သားတို့နဲ့ လာနေတဲ့ အချိန်ကတည်းကပဲ”

“ဟယ်တော်၊ အဲတုန်းက ကိုယ်ကတော့ သားကို ကလေးလို့ပဲ ထင်နေတာ ကြည့်စမ်း၊ သူတော်တော် အတတ်ကောင်းတွေ တတ်နေတာပေါ့၊ အဲဒီကတည်းက..”

“တကယ်က ဂွင်းစထုတတ်ခါစ လရည်ထွက်စပဲ ရှိသေးတာ အန်တီချိုရ၊ အဲတော့ အန်တီချိုက ဆက်ဆီလည်းဖြစ်၊ ကိုယ့်အနားမှာလည်း အနီးကပ်ရှိနေတော့ မှန်းမိတာပေါ့ ၊ အဲဒီအချိန်မှာ ကျွန်တော် ဂွင်းထုတိုင်း မှန်းမိတဲ့ မိန်းမတွေထဲမှာ အန်တီချိုက ထိပ်ဆုံးတန်းကပဲ အဟိ”

“ဟွန့် နှာဘူးလေး၊ ငယ်ငယ်ကတည်းက နှာဘူးကျတာ”

“နှာဘူးကတော့ အခုထိကျတုန်း ခိ”

သူရိန်ကပြောရင်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို ကစ်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ လက်ကလည်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်ကပင် ဆုပ်နှယ်နေပြန်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကလည်း အင်္ကျီအောက်မှာ ဘရာမဝတ်ထားသဖြင့် နို့ကို တိုက်ရိုက်ကိုင်နေရသလိုပင်။ သူရိန်၏ ပြန်လည်မာတောင်လာသော လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက ပုဆိုးခါးပုံစ ဖြည်လိုက်ရင်း သူမလက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေရာက ခွာလိုက်ပြီး။

“အန်တီချို ကျွန်တော့် လီးစုပ်ပေးပါလားဟင်”

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက မျက်စောင်းလှလှလေး တစ်ချက်ထိုးရင်းက သူမခေါင်းလေးကို ငုံ့ပြီး သူရိန့် ဒစ်ဖူးကြီးကို လျှာထိပ်ကလေးဖြင် လျက်လိုက်သည်။

“အား …ရှီးးးး..အန်တီချိုရယ်.. ကောင်းလိုက်တာ”

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူမ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ဝလုံးပုံလေး လုပ်ရင်းက ဒစ်ဖူးကြီးကို သူမနှုတ်ခမ်း နှင့် ငုံခဲလိုက်သည်။ လျှာလေးဖြင့် ဒစ်အရစ်ကို လှည့်ပတ်လျက်ပြီးတော့ ဒစ်ဖူးကြီးကို ဖွဖွလေး စုပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမနှုတ်ခမ်းတွေကို လီးတန်ကြီးပေါ်မှာ တင်းတင်းစေ့လျှက် မျက်နှာကို နိမ့်ကာ မြင့်ကာဖြင့် လျှောတိုက်ပေးသည်။

သူရိန်တစ်ယောက် သူ့လီးထိပ်မှာ ခံစားနေရသည့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းခံတွင်းမှ နွေးထွေးမှု၊ လီးတန်ပေါ်မှာ စေ့ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးသလို ဖြစ်နေရတဲ့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းရဲ့ နူတ်ခမ်းလွှာတို့က သူ့ကို ကောင်းကင်ဘုံရောက်နေသလား ထင်ရအောင်ကို ကောင်းနေပေသည်။ သူ့လက်တွေကလည်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း အင်္ကျီအောက်အနား ဗိုက်သားပေါ်မှ လျှောဝင်ကာ နို့တွေကို ကိုင်နှယ်ပေးနေလေသည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း လီးစုပ် ပညာမှာလည်း သိပ်မခေလှသဖြင့် သူရိန့်လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်းချင်း တင်းမာဖောင်းပွလာပြီး လရည်များ ထွက်ချင်လာခဲ့သည်။

“အန်တီချို တော်တော့ မရတော့ဘူး ကျွန်တော် ထွက်ကုန်တော့မယ်”

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူမပါးစပ်ကို သူရိန့်လီးမှ မဖယ်ပဲ သူမလက်ကိုသာ မြှောက်ပြီး လက်သီးဆုပ်လျှက် လက်မထောင်ပြလိုက်သည်။ ဆိုလိုသည်မှာ ထွက်ပါစေ အဆင်ပြေသည်ဆိုသည့် သဘော။

သူရိန် အရမ်းဝမ်းသာသွားသည်။ သူ တစ်ခါမှ ပုလွေမှုတ်ခံရင်း ပါးစပ်ထဲမှာ လရည်မထွက်ဖူးခဲ့။ ဖာသည်မပင် မလုပ်ပေးဖူးခဲ့သည်မို့ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်၊ လက်နှစ်ဖက်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်းက လရည်များကို ပန်ထုတ်ပစ်လိုက်မိလေတော့သည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကလည်း ထွက်လာသမျှ လရည်များကို တဂွက်ဂွက်နှင့် မျိုချပစ်လေသည်။ လရည်ထွက်တာ ရပ်သွားချိန်မှာပင် ဆက်လက်ပြီး တစ်စက်မကျန်အောင် စုပ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ အနည်းငယ်ပျော့သွားပြီဖြစ်သော သူရိန့်လီးတန်ကို တစ်ချောင်းလုံး ပြောင်စင်အောင် လျက်ပေးလိုက်လေသည်။

“အား ရှားလပါး ကောင်းလိုက်တာ အန်တီချိုရယ်၊ အန်တီချိုကလွဲရင် ကျန်တဲ့ဆွေမျိုးတွေ အကုန်မေ့သွားတာပါပဲ”

“ခွိ နင်ဟာလေ ကြံကြံဖန်ဖန် ပြောတတ်တယ်”

သို့နှင့် သူရိန်နှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းတို့ နှစ်ယောက် ချစ်သူရည်းစား ပူပူနွေးနွေး နှစ်ယောက်လို မိုးမမြင် လေမမြင် ချစ်ခန်းဝင်ခဲ့ကြသည်မှာ လေးငါးခြောက်လပင် ရှိခဲ့လေပြီ။ အရင်ကလိုတော့ တစ်နေ့ လေးငါးချီ မလိုးဖြစ်တော့။ တစ်ပတ်ကို သုံးလေးခါတော့ အခွင့်အရေးရလျင်ရသလို လိုးဖြစ်ကြသည်။

သူရိန် လိုးချင်နေသော ခင်ချိုဝင်း ဖင်ပေါက်ကို လည်း ပါကင်ဖွင့်ကာ လိုးခွင့်ရခဲ့လေသည်။ သို့သော် ဖြစ်ချင်တော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းရဲ့ ယောက်ျားဖြစ်သူ ဦးသန်းစိန်ဝင်းမှာ ရန်ကုန်ရုံးချူပ်သို့ ရာထူးတိုးဖြင့် ပြန်ရောက်လာသဖြင့် အရင်ကလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးမရတော့ချေ။ ယောက်ျား မရှိချိန်၊ သမီး မရှိချိန်၊ ကျူရှင် ကလပ်စ်များ မရှိချိန် စသဖြင့် ရှောင်ရသဖြင့် လုပ်ရကိုင်ရဖို့ အခွင့်အရေး နည်းလာလေသည်။

နောက်သူရိန်မှာ ကုမ္မဏီတစ်ခုတွင် အလုပ်ရသွားသဖြင့် ကျူရှင် သွားမပြဖြစ်တော့သည်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှင့် ဝေးကွာသလို ဖြစ်သွားရသည်။ သူရိန့်ကို ကုမ္မဏီမှာ အလုပ်သွင်းပေးသူက သူရိန်အမေရဲ့ ညီမဖြစ်သူ ဒေါ်သီတာဝင်း၏ယောက်ျား ဦးအောင်မျိုး ဖြစ်သည်။ ကုမ္မဏီမှာ နိုင်ငံခြားကုမ္မဏီဖြစ်ပြီး လစာလည်းကောင်းသဖြင့် သူရိန်မှာ တခြား အပိုအလုပ်လည်း လုပ်စရာ မလိုတော့ချေ။ သို့သော်လည်း ဒေါ်သီတာဝင်း၏သမီးငယ် မျိုးသီရိဝင်းကိုတော့ စာသွားပြပေးနေရလေသည်။

ဒေါ်သီတာဝင်းမှာ သမီးနှစ်ယောက်ရှိလေရာ တစ်ယောက်က တက္ကသိုလ်တက်နေပြီး နောက်တစ်ယောက်က ဆယ်တန်းဖြစ်သည်။ ဆယ်တန်းကျောင်းသူ မျိုးသီရိဝင်းကို သူ စာသွားပြပေးနေသည်မှာ ဒေါ်သီတာဝင်း ကျေးဇူးကို ပြန်ဆပ်သည့်သဘော သာမက ထိုကလေးမလေးများမှာ သူငယ်စဉ်ကတည်းက ထိန်းကျောင်းပေးလာခဲ့ရသော ညီမတစ်ဝမ်းကွဲများ ဖြစ်သဖြင့်လည်း သူကိုယ်တိုင်က အောင်မြင်စေချင်လို့ ဖြစ်ပေသည်။

တစ်ခုပဲ ပြောစရာရှိတာကတော့ အမဲသား စားဖူးသွားသဖြင့် နွားမြင်ရင် လက်ညိုးထိုး ဆိုသလို၊ အဖေ့ညီမအငယ် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို စားဖူးထားတော့ ယခု အမေ့ညီမ ဒေါ်သီတာဝင်းအပေါ် အမြင်မှာ ယခင်ကနှင့် မတူတော့ခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။ ယခင်က ကိုယ့်အမေညီမမို့ သေချာပင် မကြည့်မိခဲ့သော ဒေါ်သီတာဝင်းကို ယခု ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းနှင့် ဖြစ်ခဲ့ပြီးသည့် နောက်ပိုင်း ၊ သူမအိမ်ကိုလည်း အဝင်အထွက် များလာသည်နှင့်အမျှ သူရိန့်မျက်လုံးက သတိထား ကြည့်မိလာခဲ့တော့သည်။ ထိုအခါမှ ဒေါ်သီတာဝင်း ဘယ်လောက်ကိတ်ပြီး ဘယ်လောက် ဆက်ဆီဖြစ်သည်ဆိုတာကို သူရိန်တစ်ယောက် မျက်မှောက်တွေ့ရလေတော့သည်။

ဒေါ်သီတာဝင်းမှာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းလို ခပ်သွယ်သွယ်မဟုတ်၊ တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် ဖြစ်သည်။ သူရိန့်အမေ နှင့် လုံးတူ ဆိုက်တူလောက်ရှိမည်။ သူတို့က ညီအစ်မမို့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ချင်း ဆင်သည်။ မျက်နှာကျပုံလည်း ဆင်သည်။ သို့သော် သူရိန့်အမေက မျက်နှာထား တင်းသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းက တော့ မျက်နှာချိုသည်။ လူချစ်လူခင် ပေါသည်။ သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း ဌာနဆိုင်ရာမှာ အရာရှိတစ်ဦး ဖြစ်သလို သူမယောက်ျားဖြစ်သူ ဦးအောင်မျိုးမှာ လည်း တပ်မှ အငြိမ်းစားယူပြီး အရပ်သားအဖြစ်ဌာနဆိုင်ရာတွင် အရာရှိတစ်ယောက် ဖြစ်နေသူ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူတို့ မိသားစုက နည်းနည်းတော့ ရေလျှံသည် ဆိုရမည်။ အိမ်မှာ ကားနှစ်စီးရှိပြီး ကားဒရိုင်ဘာတစ်ဦး ရှိလေသည်။ နှစ်ထပ်တိုက် ခြံနှင့် ဝန်းနှင့် ခြံထဲတွင် ကားဂို‌ဒေါင်နှင့် အလုပ်သမားတန်းလျား တွဲလျှက် ထားလေသည်။

သူရိန်မှာ တစ်ပတ်ကို သုံးရက်လောက် အဆင်ပြေသည့် အချိန်များတွင် ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ရဲ့ တိုက်သို့သွားကာ ညီမငယ်ကို စာသွားပြပေးလေသည်။ တခါတလေ စနေနေ့လိုမျိုး ပိတ်ရက်ဆိုလျှင် မိသားစု အစုံအလင် တွေ့ရတတ်သည်။ သို့သော်လည်း သူရိန်က သူလည်း အလုပ်ပိတ်သည့် စနေ၊ တနင်္ဂနွေလိုမျိုး ရက်ကို ရှောင်လေသည်။ သူလည်း လုပ်စရာရှိတာ လုပ်လို့ရ၊ ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ အိမ်မှာလည်း လူရှုတ်တတ်သည်မို့ ဖြစ်နိုင်လျင် ကြားရက်တွေမှာ သွားလေ့ရှိသည်။

အခုတလော သူရိန်မှာ သူတို့ကုမ္မဏီမှာ အတူလုပ်နေသည့် သူနှင့်ရွယ်တူ co-worker တစ်ယောက်နှင့် တွဲမိနေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ထိုသူငယ်ချင်းမှာ ထွန်းထွန်း ဟူ၏. ထွန်းထွန်းနှင့် ဘီယာသောက်လိုက် ဖဲချလိုက်နှင့် ပေါင်းဖြစ်နေသည်။

ထွန်းထွန်း မိဘများမှာ နိုင်ငံခြားနှင့်မြန်မာ အိမ်ဦးကြမ်းပြင် ကူးလူးနေသူမို့ တခါတရံ သူတို့အိမ်တွင် သူတစ်ယောက်ထည်း ရှိလေရာ သူက ဖဲဝါသနာရှင်မို့ တခြားလူတွေကို ဖိတ်ပြီး ဖဲချလေ့ရှိသည်။ သူရိန်မှာ ဖဲကို ဒီလောက် ဝါသနာမပါသော်လည်း၊ ဘီယာ အရက်တို့ အလျှံပါယ်ရှိတာကြောင့် ထွန်းထွန်းအိမ်သို့ ရောက်ဖြစ်နေလေသည်။

ထွန်းထွန်းတို့အိမ်မှာ သီးသန့်ရပ်ကွက်ကလေးလို ဖြစ်ပြီး လမ်းသွယ်လေးများကြောင့် ကားအဝင်အထွက်လည်း နည်းသည်။ အိမ်တိုင်းမှာ လည်း ခြံစည်းရိုးတွေနှင့် သီးသန့် ရိပ်မြုံလေးတွေမို့ ကားသံ လူသံမကြား တိတ်ဆိတ်ပြီး privacy ရှိလှပေသည်။

တစ်နေ့တော့ ထိုသို့သော နေ့များထဲမှ တစ်နေ့ ၊ ထွန်းထွန်းအိမ်မှာ ဖဲဝိုင်းကလည်းကောင်းနေ လူလည်း ပြည့်နေတာမို့ သူလည်း ထိုင်နေစရာမလိုသဖြင့် တီဗီထိုင်ကြည့်ရင်း ဘီယာသောက်နေလေသည်။ နောက်တော့ ရုပ်ရှင်တစ်ကား ပြီးသွားတော့ ငြီးစီစီ ဖြစ်လာတာမို့ အိမ်အပေါ်ထပ် ဝရံတာမှ အပြင်ဘက်က သစ်ပင်တောရိပ်များကို ထွက်ကြည့်ရင်း လေညှင်းထွက်ခံလေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် ထွန်းထွန်းတို့အိမ်နှင့် ကပ်ရက် အိမ်ဝင်းထဲသို့ ကားတစ်စီး ဝင်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ဟင် အဲဒါ ဒေါ်သီတာဝင်းတို့အိမ်က ကားမှန်း သူသိလိုက်သည်။ ကားမှာ ကပ်ထားသော စတစ်ကာ တစ်ခုကြောင့် ဖြစ်သည်။ သူတို့ အသိတွေဆီကို လာတာလား မသိဘူးဟု တွေးမိရင်း ၊ နောက်ကြမှ သူရောက်လျှင် မေးကြည့်မည်ဟု တေးထားလိုက်သည်။ ထိုနေ့ ဖဲဝိုင်းပြီးသွားတော့ လူတွေ ပြန်သွားကြပြီး သူနှင့် ထွန်းထွန်းတို့ ဘီယာသောက် တီဗီကြည့်နေရင်းက

“ဟေ့ ကိုထွန်းထွန်း ခင်ဗျားတို့ ဘေးကအိမ်က လူတွေနဲ့ သိလား”

ဟု မေးလိုက်တော့ ထွန်းထွန်းက

“ဘယ်ဘက်ကလည်း ခေါင်းရင်းဘက်ကလား ခြေရင်းဘက်ကလား”

“ခြေရင်းဘက်က”

“ဟိုးအရင်က လူတွေက ပြောင်းသွားကြပြီ၊ အခု လူတွေက ပြောင်းလာတာ တစ်နှစ်လောက်ပဲ ရှိသေးတယ်၊ တကယ်က ငါ့မိဘတွေက သိပ်မကြိုက်ကြဘူး၊ ဒါပေမဲ့ သူတို့ကလည်း သိပ်ပူညံပူညံ မဟုတ်တော့ ဒီအတိုင်းပဲ ထားလိုက်တာ”

“ဟင် ဘာလို့ မကြိုက်ကြတာလဲ”

“ခွိ.. အဲဒီအိမ်က စပါယ်ရှယ် ဘိလိုမျိုးကွ၊ သမီးရည်းစားတွေ ၊ စုံတွဲတွေ ဟော်တယ်မသွားချင်တဲ့ လူတွေက ဒီမှာလာနှပ်ကြတာ၊ အဟီး လူတိုင်းတော့ လက်မခံဘူး ၊ ချိတ်ပေးတဲ့လူရှိမှ ရတာ၊ ဈေးလည်းကြီးတယ်။ ကားပါကင်ကလည်း အနောက်ဖက်မှာဆိုတော့ လူမမြင်ဘူး၊ နောက်ပြီး တော်ရုံလည်း ဒီရပ်ကွက်ထဲ ဘယ်သူလာလို့လဲ ၊ ငါသာ ကံဆိုးတာ၊ ဆော်ပင့်လာပြီး ဘိက ကိုယ့်အိမ်ဘေးဆို ဘယ်လို လုပ်လို့ရမလဲ ဟားဟား”

“အော် အဲလိုလား”

“အင်း နေပါဦး မင်းကရော ဘာလို့ မေးတာလဲ”

“အင်း ငါသိတဲ့ ကားတစ်စီး အဲဒီခြံထဲ ဝင်သွားလို့ပါ၊ ငါထင်တာ သူ့အသိအိမ်မို့လို့လားလို့ ”

“မဟုတ်ဘူး ဘိလာတာပဲ ဖြစ်မယ်၊ ဝင်သွားတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ”

“အင်း မင်းတို့ ပွဲမပြီးခင်ဆိုတော့ တစ်နာရီကျော်ကျော်လောက်တော့ ရှိမယ်ထင်တယ်”

“အင်း ဒါဆိုရင်တော့ မသေချာတော့ဘူး ၊ များသော အားဖြင့်က တစ်နာရီဆက်ရှင်၊ နှစ်နာရီ ဆက်ရှင် စသဖြင့် ယူကြတာဆိုတော့ မင်းတွေ့တဲ့ အချိန်ကနေ တစ်နာရီတိတိ သို့မဟုတ် နှစ်နာရီတိတိလောက်ဆို ပြန်ထွက်တာကို တွေ့ရမှာပဲ”

“ဟုတ်လား ဒါဆိုရင်တော့ နှစ်နာရီ နီးပါးရှိနေပြီ”

“ဒါဆိုရင်လည်း လာကွာ ငါတို့ ဝရံတာမှာ ထွက်သောက်ပြီး စပ်စုရအောင်၊ အထဲမှာ ဘယ်သူပါသလဲပေါ့ ခိခိ”

“အင်း စမ်းကြည့်တာပေါ့”

သူတို့နှစ်ယောက် ဝရံတာမှာ ထွက်ထိုင်ကာ သောက်နေကြလေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် ဒေါ်သီတာဝင်းတို့အိမ်မှ ကားကလေး ထွက်လာလေသည်။ ကားပေါ်မှာ ဒရိုင်ဘာက ရှေ့မှာထိုင်၍ ဒေါ်သီတာဝင်းက နောက်မှထိုင်လျှက် ပါသွားလေသည်။

ထွန်းထွန်းက အဲဒီကားလားဟု မေးသော်လည်း သူရိန်က မဟုတ်ဘူးဟုသာ ဖြေလိုက်သည်။ သူရိန့် ခေါင်းထဲမှာ တွေးစရာတွေ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းက တခြားဘဲတစ်ပွေနှင့် ချိန်းထားပြီး လာတာလား၊ အဲဒါက ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်ချေ။ ဒါဆို အိမ်ကဒရိုင်ဘာကို ဘာလို့ အသိပေးမလဲ။ ထိုဘဲကားနှင့် လာလိုက်ရုံ‌ပေါ့။ နောက်ပြီး ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ကား ထွက်သွားပြီးချိန်မှာ ဘယ်ကားမှ ထပ်မ ထွက်တော့ချေ။ သူရိန် သံသယဝင်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းများ သူတို့အိမ်က ဒရိုင်ဘာနှင့် ဖြစ်နေ သလား။ သူရိန့်လီးကြီး ချက်ခြင်း မာတောင်လာခဲ့သည်။

ဒေါ်သီတာဝင်းမှာ မျက်နှာချိုပြီး သဘောကောင်းသော်လည်း တော်တော်လေး သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် နေတတ်သူ ဖြစ်သည်။ ဌာနဆိုင်ရာမှာလည်း အရာရှိ တစ်ဦးမို့ လက်အောက်ငယ်သား တပည့်တပန်းလည်းပေါသည်။ အိမ်မှ ဒရိုင်ဘာနှင့် ဖြစ်နိုင်သည်ဟု ယောင်လို့မှပင် တွေးမိစရာမရှိသော အမျိုးသမီးကြီး ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ ဒရိုင်ဘာကိုလင်းသူကိုလည်း သူရိန်သိသည်။ သူ့ထက် လေးငါးနှစ်သာကြီးမည့် အညာသား ဖြစ်သည်။ ထိုအိမ်မှာ ကားဒရိုင်ဘာ အဖြစ် နေလာသည်မှာ ကြာလှချေပြီ။ ဒေါ်သီတာဝင်းယောက်ျား ဦးအောင်မျိုးဘက်မှ ရပ်ဆွေရပ်မျိုး မကင်းသူမို့လည်း အိမ်မှာ လူယုံအဖြစ် အောက်ခြေသိမ်း အကုန်လုပ်နေသူ တစ်ယောက်လည်းဖြစ်သည်မို့ စွပ်စွဲရခက်ကြီးဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း သူကိုယ်တိုင်ပင် သူ၏ ‌ဒေါ်လေးဖြစ်သူ အန်တီချိုနှင့် ဖြစ်ခဲ့တာဆိုတော့ ယောက်ျားနှင့် မိန်းမ ဘယ်သူမဆို ဖြစ်နိုင်သည်ဆိုတာကိုတော့ သူလက်ခံသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ပိုသေချာအောင် အကဲခပ်မည်ဟု တေးထားလိုက်သည်။

နောက်ပိုင်း ဒေါ်သီတာဝင်းတို့အိမ်သွားပြီး ညီမလေးကို စာသင်ပေးလို့ သူ့အဒေါ် ရှိနေချိန်များတွင် သူရိန် တစ်ယောက် အခြေအနေကို အကဲခပ်ကြည့်သော်လည်း ဘာမှမထူးခြား၊ ဒေါ်သီတာဝင်းကို အကဲခပ်ရင်းကကို ပိုပိုပြီး လိုးချင်စိတ်ပေါက်လာရသည်။ ထိုကြားထဲ အိမ်မှာလည်း သူနှင့် သူ့အမေ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းတို့ နှစ်ယောက်ထဲသာ ရှိကြပြီး သူက ထမင်းစားချိန် မမှန်၊ ပုံမှန် မဟုတ်သဖြင့် သူ့အမေကစပြီး မြည်တွန်တောက်တီး လုပ်လာသည်ကို ခံနေရသည်။

တခါတုန်းက သူဂွင်းထုနေတာ သူ့အမေနဲ့ တန်းတိုး ပြီးကတည်းက သားအမိနှစ်ယောက် မျက်နှာပူပြီး မျက်နှာချင်း ကောင်းကောင်း မဆိုင်မိသည်မှာ ကြာလှပြီ။ မေးထူးခေါ်ပြောလောက် ဖြစ်ခဲ့သော်လည်း သူ့အဖေ နယ်ပြောင်းသွားပြီးကတည်းက အိမ်မှာ နှစ်ယောက်ထည်းဆိုတော့ မပြောမဖြစ် ပြောဆိုကြရင်းမှ တဖြည်းဖြည်း အသားကျလာကြပြီ။ သို့သော် သူရိန်မှာ အလုပ်အပြောင်းအလဲအဖြစ် သူငယ်ချင်း အသစ်တွေနဲ့ တွဲလာတာလည်းဖြစ်တော့ ခါတိုင်းလို အိမ်မှာပုံမှန် ထမင်းမစားဖြစ် ဖြစ်နေရသည်။ သူ့အမေက ညနေပိုင်းဆို မိသားစုဆုံ ထမင်းစားဖို့ အမြဲတမ်း သတိပေးသည်။ နေ့လည်စာကတော့ ရုံးပိတ်ရက်တွေမှသာ အတူစားကြရသည်မို့ ညနေစာ အတူမစားဖြစ်လျှင် မိသားစုခြင်း ဆုံစရာ အကြောင်းမရှိတော့ဟု ပြောသည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာလည်း ယခု ယောက်ျားက ပြန်ရောက်နေသဖြင့် ယခင်ကလို လိုးချင်သလို လိုးလို့မရနိုင်တော့၊ တခါတလေ တစ်လလောက်နေမှ တစ်ခါလောက်သာ အပြင်တစ်နေရာတွင် ချိန်းပြီးလိုးခွင့်ရလေရာ၊ သူရိန်တစ်ယောက် ဆာလောင်နေလေသည်။ သူရိန်လည်း သူ့အမေ မြည်တွန်တောက်တီးမှုကြောင့် အိမ်မှာ အတတ်နိုင်ဆုံး ညနေစာစားချိန် ပြန်လာနိုင်အောင် ကြိုးစားရလေသည်။

ယခု ဒေါ်သီတာဝင်းကို သူ စိတ်လာနေသဖြင့် တစ်ချိန်လုံး သူ့စိတ်ထဲ ဒေါ်သီတာဝင်းကို မှန်းကာ ထုမိနေလေရာ၊ သူ့အမေက ဒေါ်သီတာဝင်းနှင့် တော်တော်တူသည်ကို ယခုမှ သူသတိထားမိလေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ဘော်ဒီက အတူတူလောက်ဖြစ်ပြီး သူ့အမေက နို့တွေ ပိုပြီးလုံးကြွကာ ကြီးသည်ကို သတိထားမိသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းကတော့ သူ့အမေထက် ဖင်ကြီးသည်ကို သတိထားမိသည်။ သို့သော်လည်း တကယ်တမ်းကြတော့ သူ့အမေနှင့် ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ကို မျက်နှာဖုံးစွပ်ပြီး ခွဲခိုင်းလျှင် သူခွဲနိုင်သည်က အသားအရည်ပင် ဖြစ်လိမ့်မည်။

သူ့အမေက အသားဖြူ၍ ဒေါ်သီတာဝင်းက အသားအနည်းငယ် ညိုသည်။ အညိုကြီးမဟုတ်သော်လည်း သူ့အမေလောက်တော့ ဖြူဝင်းမနေချေ။ ထို့ကြောင့်လည်း တခါတရံ သူ ဒေါ်သီတာဝင်း ကို မှန်းကာထုနေရင်းက ပြီးခါနီးအချိန်လောက်တွင် သူ့အမေပုံက ပေါ်လာတတ်လေရာ စိတ်ကို မနည်း ပြောင်းပြီး တခြားမိန်းမတွေကို လိုက်မှန်းပစ်လိုက်ရလေ့ရှိသည်။ သို့သော်လည်း ကြာလာတော့ သူ့ကိုယ်သူ ပြန်ဆင်ချေပေးမိသည်။ မှန်းထုတာပဲ တကယ်လုပ်တာမှ မဟုတ်တာ နေပါစေတော့ စိတ်ထဲ ဖီးလာလို့ ပေါ်လာတဲ့သူ ဘယ်သူဖြစ်ဖြစ် ထုမယ်ကွာဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။

ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ကားကို ထွန်းထွန်းတို့ ဘေးအိမ်မှာ တွေ့ရသည်မှာ စနေနေ့ နေ့လည်ပိုင်းမို့ သူ့ဝမ်းကွဲညီမလေးကို မေးကြည့်လိုက်တော့ သူမအ‌မေ သူ့သူငယ်ချင်းတွေနှင့် ပိုကာသွားဆွဲသည်ဟု ဆိုသည်။ စနေနေ့ ထိုအချိန်ဆို အပတ်စဉ် သွားနေကြဟုဆိုသည်။ ထိုကြောင့်လည်း နောက်စနေနေ့တွင် ထွန်းထွန်းအိမ်သို့သွားကာ ဝရံတာမှ အကဲခပ်ကြည့်ရာ ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ကားကို တွေ့ရပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါလည်း နှစ်နာရီခန့်ကြာပြီးမှ ထွက်သွားသည်ကို တွေ့ရသည်။

သူရိန် အကြံထုတ်ရပြီ။ သူ့မှာ နိုင်ကွက်ရပြီ ဖြစ်သော်လည်း အဒေါ်အရင်းကြီးဆိုတော့ ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ၊ ဒေါ်သီတာဝင်းနှင့် နှစ်ယောက်တည်း အနှောက်အယှက်ကင်းကင်း စကားပြောလို့ ရနိုင်မည့်နေရာနှင့် အချိန်၊ ပြီးရင် ဘယ်လိုစည်းရုံးရမလဲ၊ ဦးနှောက်စားနေတုန်း၊ မထင်မှတ်ပဲ အခွင့်အရေးပေါ်လာခဲ့ရသည်။

တစ်နေ့ သူရိန့်အမေ ကားအက်စီးဒန့်ဖြစ်ကာ ခြေကျင်းဝတ်အရိုး နည်းနည်းအက်သွားသဖြင့် ကျောက်ပတ်တီး စီးလိုက်ရသည်။ အိမ်မှာလည်း သူရိန်က မလုပ်တတ် မကိုင်တတ်မို့ အိမ်မှာ အဝတ်လျှော် ချက်ပြုတ်ဖို့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ခေါ်ထားရသည်။ ထိုအမျိုးသမီးက မနက်လာ ညနေပြန် လာလုပ်ပေးသည်။ သူ့အမေက အိမ်ရှေ့ ပက်လက် ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်ရင်ထိုင်၊ မထိုင်ရင် အိပ်ယာထဲ လှဲနေရသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းက သူမအစ်မ သတင်းကြားတော့ အိမ်လာမေးသည်။ အခြေအနေ သိသွားတော့ သူမရုံးပိတ်ရက်တိုင်း လာနေပေးသည်။ မနက်ဆို သူမဒရိုင်ဘာက ကားနှင့် လာချပေးခဲ့ပြီး နေ့လည် ညနေ စသဖြင့် လာခေါ်မှ ပြန်သည်။

အိမ်မှာ ခိုင်းဖို့ခေါ်ထားသည့် အမျိုးသမီးက ကြားရက်တွေမှာသာ လာသည်မို့ ထိုနေ့မျိုးတွင် သူကိုယ်တိုင် သူမအစ်မအတွက် ချက်ပြုတ်ပေးသည်။ သူတို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက် စကားစမြည် ပြောသည်။ သူရိန့်အမေ အိပ်ပျော်သွားသည့် အချိန်မျိုးတွင် သူမက အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် တီဗီထိုင်ကြည့်တတ်သည်။

သူရိန်လည်း သူ့အမေကို တစ်ယောက်ထည်း မဖြစ် အောင်ဆိုပြီး သူကလည်း အိမ်မှာပဲ နေနေသည်။ ထို့ကြောင့် သူ့အမေ တရေးတမောအိပ်ချိန်တွင် သူနှင့် ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ နှစ်ယောက်တည်း ရှိနေကြသည်။ သို့သော် ဖြစ်ခါစ တစ်ပတ်လောက်ကတော့ သူ့အမေစိတ်ကြောင့် ဘာမှမလုပ်ဖြစ်၊ တစ်ပတ်လောက်ကြာပြီးတော့ အသားကျသွားတော့ ဒေါ်သီတာဝင်းကို လိုးချင်စိတ်က ပြန်ထလာသည်။

နေ့လည်ခင်းတစ်ခု ထုံးစံအတိုင်း သူ့အမေ အိပ်ပျော်သွားတော့ ဒေါ်သီတာဝင်းကို သူရိန်က ပြောစရာရှိလို့ဟုဆိုကာ သူ့အခန်းထဲသို့ ခေါ်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းက အဖြူရောင် ပြောင် ရင်ဖုံးလက်ရှည် နှင့် အောက်ကလည်း အဖြူရောင်ပေါ်မှ ပန်းအပွင့်တွေ စီထားသည့် ထမိန်ကို တင်းတင်းလေး ဝတ်ထားသဖြင့် ဖင်လုံးကြီးက ကားစွင့်တက်နေသည်။

“တီဝင်းနဲ့ လင်းသူနဲ့ ဖြစ်နေကြတာကို သားသိတယ်”

“ဟင်”

အခန်းထဲရောက်သည်နှင့် သူရိန်လည်း ပြောချလိုက်တော့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း မျက်နှာပျက်သွားသည်။ သို့သော် အသံကို ထိန်းရင်းက

“သား ဘာကိုပြောနေတာလဲ တီဝင်း မသိဘူး”

“တီဝင်းနဲ့ ကိုလင်းသူတို့ စနေနေ့တိုင်း သွားလိုးနေကြတဲ့ ဘိကို သားသိတယ်လို့ ပြောတာ တီဝင်း”

ဆက်ပြီးလိမ်လို့ မရတော့ဘူးဆိုတာ သိသွားတော့ ဒေါ်သီတာဝင်းမျက်နှာ ညိုးကျသွားသည်။ တူဖြစ်သူကိုလည်း မျက်နှာချင်း မဆိုင်ရဲသဖြင့် မျက်နှာကို တဖက်လှည့်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ရဲဆေးတင်ပြီး သူရိန့်ဘက်ကို လှည့်လိုက်ကာ သူရိန့်လက်ကို ဆွဲပြီး

“သား တီဝင်း တောင်းပန်ပါတယ်။ တီဝင်းမှာလည်း အကြောင်းရှိလို့ပါ၊ ဒါပေမဲ့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် တီဝင်း မှားပါတယ်။ သား ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါနဲ့လို့ တီဝင်းတောင်းပန်ပါရစေ၊ သားစိတ်အလိုကျ ဖြစ်စေရပါမယ်”

“သား စိတ်မကောင်းဘူး တီဝင်းရယ်”

“တီဝင်းလည်း စိတ်မကောင်းပါဘူး သားရယ်၊ ဒါပေမဲ့ သား လျှောက်ပြောလိုက်ရင် တီဝင်းတို့တွေ ကိုယ့်ပေါင်ကိုယ် လှန်ထောင်းသလိုပဲ ဖြစ်တော့မှာပေါ့ သားရယ်၊ တီဝင်း မှားပါတယ်၊ အစ် အီး ဟီးးးး ရွှတ်စ်”

ဒေါ်သီတာဝင်းက သူရိန့်ကိုဖက်ပြီး ငိုလေသည်။ သူရိန်မှာ ဒေါ်သီတာဝင်းကို အလိုက်သင့် ထွေးဖက်ထားလိုက်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်း နို့ကြီးတွေက သူ့ရင်ဘတ်မှာ အိကနဲ နေသည်။ သူက ဒေါ်သီတာဝင်း ကျောကလေးကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သတ်နေလိုက်ရင်းက

“သား စိတ်မကောင်းဘူး ဆိုတာက တီဝင်းကို နှမြောလို့ပါ တီဝင်းရယ်၊ လင်းသူမှလား တီဝင်းကလည်း”

သူရိန်က ပြောရင်းဆိုရင် သူ့လက်ဖဝါးတွေကို ဒေါ်သီတာဝင်း ကျောမှတဆင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောဆင်းကာ ဒေါ်သီတာဝင်း တင်ပါးကားစွံစွံကြီးပေါ် တင်လိုက်သည်။ ပထမ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်ပေးနေရင်းကမှ အသာအယာ ဆုပ်နှယ်လေသည်။ ထိုအခါမှ ဒေါ်သီတာဝင်းက သတိထားမိသွားကာ သူရိန့် ရင်ခွင်မှ ခွာထွက်ဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ သို့သော်လည်း သူရိန်က မလွတ်ပေးသေးပဲ ဆက်ဖက်တွယ်ထားရင်းက၊

“တီဝင်း အဲဒီကိစ္စကိုသာ အန်ကယ်မျိုး သိသွားရင် ဘယ်လိုဖြစ်မယ် ထင်သလဲ”

“အမလေး သူ့ကိုတော့ တီဝင်းက ဂရုမစိုက်ပေါင်၊ သူ့ကြောင့်ပဲ အဲလိုဖြစ်ကြရတာ”

ဒေါ်သီတာဝင်းရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးများ၏ အထိအတွေ့ကြောင့် မာတောင်လာသော သူရိန့်လီးကြီးမှာ ဒေါ်သီတာဝင်း ဗိုက်သားများကို ထိုးထောက်နေလေပြီ။ ဒေါ်သီတာဝင်းကလည်း သူ့တူ လက်နှင့် လီးတို့၏ အပြုအမူကြောင့် သဘောတော့ ပေါက်လိုက်လေပြီ။

“သူရိန် သား ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ”

“တီဝင်းကို သား နှမြောလို့ပါ၊ လင်းသူလို ကောင်မျိုး နဲ့ ဖြစ်မဲ့အစား သားကိုပဲ ပေးလိုးလိုက်ပါလား တီဝင်းရယ်”

“ဟွန့် ထင်သားပဲ၊ နင်တို့ ယောက်ျားတွေဟာလေ၊ စောက်ပတ်ဆိုရင် ပြီးရော၊ ဘယ်သူ့ စောက်ပတ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဟုတ်လား”

ဒေါ်သီတာဝင်း၏ အပြောအဆိုကြောင့် သူရိန်ပင် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ ဟိုက် ဘာတွေ ပေါက်ကွဲကုန်ပလဲဟဟု တွေးမိသည်။ သို့သော်လည်း အရှိန်မပျက်

” ဟုတ်ပါဘူး တီဝင်းရယ်၊ တီဝင်းကို သား နဂို ကတည်းက ချစ်ချင်နေတာပါ၊ လင်းသူနဲ့ ကိစ္စက တိုက်ဆိုင်ပြီး သား သိသွားရတာပါ။ သား တီဝင်းကို ဘလက်မေးလ်လည်း မလုပ်ချင်ပါဘူး”

ဒေါ်သီတာဝင်းမှာလည်း လေသံ အနည်းငယ် ပျော့ ကျသွားပြီး။

“ကဲပါ သား ဘာလိုချင်သလဲဆိုတာ တီဝင်း သိပါတယ်။ တီဝင်းလည်း အခုပဲ စဉ်းစားပြီးပြီ။ တီဝင်း မှာလည်း ရင်ဖွင့်ရမဲ့သူ မရှိဘူး။ အာ့ကြောင့် အဲ့လို ကိစ္စတွေ ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ။ အခု တီဝင်း ရင်ဖွင့်ရမဲ့သူ တွေ့ပြီ၊ သားကို တီဝင်း အကုန်ပြောပြမယ်။ သား အဲဒီကိစ္စတွေကို ပါးစပ်လုံနော်လို့ပဲ တီဝင်း ပြောချင်တယ်”

“အင်းပါ တီဝင်းကလည်း၊ သားက ကလေးမှ မဟုတ်တော့တာ”

“ကလေးမဟုတ်မှန်း သိပါတယ်၊ ဒီကောင်ကြီးက နည်းတဲ့ကောင်ကြီးမှ မဟုတ်တာ ဟွန့်”

သူရိန်မှာ ဒေါ်သီတာဝင်းကိုသာ လိုးချင်လွန်းသဖြင့် ကြံစည်မိခြင်း ဖြစ်သဖြင့် ဒေါ်သီတာဝင်း အကုန်ဖွင့် ပြောပြမယ် ဆိုတာကိုပင် ဂရုမစိုက်တော့။ ဒေါ်သီတာဝင်း နှုတ်ခမ်းအစုံကို ကစ်ဆင်စပေးတော့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းကလည်း သူ့ကို ပြန်ဖက်တွယ်ကာ အနမ်းတုန့်ပြန်လေသည်။ သို့ဖြင့် ခဏတာအတွင်း တူဝရီးနှစ်ယောက်စလုံး မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီးဘဝသို့ ရောက်သွားကြလေသည်။

ဒေါ်သီတာဝင်းကို ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲစေကာ သူမ ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကြား သူရိန် ဝင်လိုက်သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အမွှေးအမြှင်တို့က မထူမပါး ဖုံးထားသော်လည်း ဖောင်းဖောင်းဖြစ်လေသည်။ သူရိန်က စောက်မွှေးတို့ကို သူ့လက်ထိပ်ကလေးများဖြင့် ဖယ်ပြီး စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား တွန့်တွန့်လေးများကို လက်ဖြင့် ထပ်ဖြဲလိုက်ရာ နီရဲရဲ အတွင်းသားလေးများကို မြင်ရလေသည်။ သူရိန်က သူ့လျှာကြီးဖြင့် ထိုးလျက်လိုက်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်းမှာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။

သူမလက်များဖြင့် သူရိန့်ခေါင်းကို ပွတ်ပေးနေရင်းက တရှီးရှီးနှင့် ငြီးသံလေး ပေးနေလေသည်။ သူရိန်က သူမစောက်စေ့ကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် ဖိပွတ်ပေးရင်း စောက်ခေါင်းထဲ လျှာကို ထိုးထိုးထည့်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ကြီးက မွေ့ယာမှ ကြွတက်လာလေသည်။ သူရိန်မှာ သူ့လီးလည်း တောင်နေပြီမို့ သူ့ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်လိုက်ကာ ဆစ်စတီနိုင်းပုံစံ လုပ်လိုက်သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းကလည်း အတွေ့အကြုံရှိသူ ပီပီ၊ သူမ မျက်နှာပေါ်ဝဲကာ တန်းလန်းကြီး ဖြစ်နေသည့် သူရိန့်လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဖမ်းဆုပ်ကာ သူမပါးစပ်ဖြင့် ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။

သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ တူအရီးချင်း လုပ်နေကြသည်ဆိုတာကိုလည်း အသိစိတ်မှာရှိနေတော့ ပိုပြီးဖီးတက် နေကြလေသည်။ ဒေါသီတာဝင်း စောက်ဖုတ်မှာ အရည်တွေက စိမ့်ထွက်ကျနေပြီး သူရိန့် လီးကြီးကလည်း ဒေါ်သီတာဝင်း ပါးစပ်ထဲတွင် အရမ်းကို မာတောင် တောင့်တင်းဖောင်းကားလာလေသည်။ သူရိန်က သူ့ပါးစပ်ကို ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်မှ ခွာလိုက်ပြီး။

“တီဝင်း ကျွန်တော် တီဝင်း ပါးစပ်ထဲမှာ မပြီးချင်သေးဘူး၊ ပထမဦးဆုံးအနေနဲ့ စောက်ဖုတ်ကိုပဲ လိုးချင်တယ်”

ဟု ပြောကာ ထလိုက်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်းလည်း သူရိန့်လီးကြီးကို သူမပါးစပ်ထဲ ငုံထားရာမှ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ သူရိန်က ဒေါ်သီတာဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်ကာ သူ့လီးကို ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့လျှက် ဖိသွင်းကာ သူမအပေါ် အုပ်မိုးပြီး မျက်နှာကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။

“အင်း ကျွန်တော်က ဒီဘဝမှာတော့ ကျွန်တော့်အန်တီ လှလှလေးကို လိုးရဖို့ဆိုတာ အိပ်မက်ပဲလို့ ထင်ထားတာ အခုတော့ အဟီး”

“အံမယ် ပိုပြီ ကိုပို၊ လူကို ဘာလို့ အဲ့လိုကြည့်နေတာလဲ ရှက်စရာကြီး”

သူရိန်က သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိသွင်းကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက်နှင့် အရှိန်ယူပြီးမှ တဖြည်းဖြည်းချင်း အရှိန်တင်ကာ ဆောင့်လိုးတော့သည်။

“ဖွတ်…ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..စွိ..”

“အိ….အ…..အိ…..အီးးးးးး ရှီးးးးးး”

သူရိန်မှာ လိုးကောင်းကောင်းနှင့် အဆက်မပြတ် ဆောင့်ကာ လိုးနေသဖြင့် အချိန်မကြာလိုက်ပဲ ပြီးချင်လာသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းလည်း မျက်လုံးလေး မှေးစင်းရင်းက သူရိန့်လက်မောင်းတွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ငြီးတွားလာသည်။

“အား သူရိန် မြန်မြန်လေး.. တီဝင်း ပြီးတော့မယ်… အိုးးးး ရှီးးးးးးးး အီးးးးးးးး”

ဒေါ်သီတာဝင်းလည်း အပြီး သူရိန်ကလည်း သူလီးကြီးထဲမှ လရည်တွေကို ပန်းထုတ်ကာ ပြီးလိုက်တော့သည်။

“အား ကောင်းလိုက်တာ တီဝင်းရယ် အီစိမ့်သွားတာပဲ”

သူရိန်က သူ့လီးကြီးကို တီဝင်းစောက်ဖုတ်ထဲမှ မထုတ်သေးပဲ စိမ်ထားရင်း နှစ်ယောက်ဖက်ကာ နားနေကြလေသည်။ ခဏတာ နားလိုက်ရင်း အမောပြေသွားမှ သူရိန်က ခုဏစကား ပြန်ကောက်လေသည်။

“တီဝင်း ခုဏတုန်းက လင်းသူနဲ့ ကိစ္စကို ဘယ်သူ့ကို မှ မပြောပါနဲ့လို့လည်း ပြောတယ်၊ အန်ကယ်မျိုး သိသွားမှာကြတော့လည်း ဂရုမစိုက်ဘူးတဲ့၊ သူ့ကြောင့်ပဲ အဲလို ဖြစ်ရတာဆိုတာလေး ပြန်ရှင်းပြစမ်းပါဦး”

“အင်း အဲဒီကိစ္စကို ပြောချင်နေတာ အသည်းထဲမှာ ယားနေတာပေါ့ သားရဲ့၊ တီဝင်းမှာ ဘယ်သူ့ကိုမှ ရင်ဖွင့်လို့ မရဘူးလေ၊ ဘယ်သူ့ကို သွားပြောပြော ကိုယ့်မိသားစုပဲ အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်းနဲ့ ဒုက္ခရောက်ရမှာလေ။ အခုကြတော့ သားကို မိသားစုချင်းဆိုတော့ ပြောလို့ရသွားပြီ၊ တီဝင်း ရင်ဖွင့်ရမဲ့သူ ရပြီလို့ ပြောတာ”

“အင်း သားဆီကတော့ ဘယ်ကိုမှ သတင်းမပေါက်စေရပါဘူး စိတ်ချပါ၊ တီဝင်းက သားရဲ့ အဒေါ်အရင်းကြီးဟာကို”

“အင်း ဒီလိုသားရေ၊ မင်း အန်ကယ်မျိုးက ခွေးကျင့်ခွေးကြံ လုပ်တာက စတာပါပဲ”

“ဟင် ဘယ်လို ဘယ်လို”

ဒေါ်သီတာဝင်း ပြောပြသည့် အကြောင်းအရာကို နားထောင်ပြီး သူရိန်တစ်ယောက် ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ မဖြစ်ပဲ ခံနိုင်ပါ့မလား၊ သူက သူ့အဒေါ်တွေကို လိုးနေရတာ သူ့ကိုယ်သူ ဟတ်ကိုး အင်းဆက်ချစ်သူဟု ဂုဏ်ယူနေတာ။ အခုတော့ သူ မထင်မှတ်သည့် အဖြစ်အပျက်ကို သူ့အဒေါ်ကိုယ်တိုင်က ပြောပြတာ ကြားလိုက်ရတော့ တကိုယ်လုံး ကြက်သည်းထကာ သွေးတွေ ပူတက်လာသည်။

ဒေါ်သီတာဝင်း အပြောအရတော့ သူ့ယောက်ျား ဦးအောင်မျိုး၊ သူရိန့်အခေါ် အန်ကယ်မျိုးက ၊ သူနှင့် ဒေါ်သီတာဝင်းတို့၏ သမီးကြီး စိုးသီရိဝင်းနှင့် ဖြစ်နေသည်တဲ့။ သားအဖအင်းစက် ဟတ်ကိုးကြီးပါလား။ သူတို့နှစ်ယောက် အနေအထိုင် အရမ်း ပူးကပ်လွန်းတာကို မသင်္ကာသဖြင့် လိုက်ချောင်းရာမှ အပြင်ဟော်တယ် တစ်ခုကို သွားတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နောက်တော့ သူမ အလုပ်ကိစ္စနှင့် အိမ်ပြန်နောက်ကျမည်ဆိုပြီး သူမတို့ အခန်းထဲက အဝတ်ဘီရိုထဲ ပုန်းနေရင်း ချောင်းတော့ သမီးကြီးကို သူမတို့လင်မယား အိပ်သော ကုတင်ကြီးပေါ် တွင် သူမယောက်ျားက ပက်ပက်စက်စက် လိုးနေတာကို မျက်မြင်တွေ့လိုက်ရလေသည်။

သမီးဖြစ်သူကို ငှဲ့ညှာပြီး ဘယ်လို ဖြေရှင်းရမှန်းမသိ ဖြစ်နေစဉ်၊ သူမနှင့် အနီးကပ်နေသည့် ဒရိုင်ဘာ လင်းသန့်ရဲ့ မိန်းမကလည်း ကလေးမွေး၊ လင်းသန့်က သူမကို နဂိုကတည်းက ခိုးခိုးကြည့်နေသည်ကို သတိထားမိသော ဒေါ်သီတာဝင်းကလည်း ယောက်ျားကို အရွဲ့တိုက်ချင်သဖြင့် မြောင်း ပေးလိုက်သည်။ လင်းသူကလည်း မိန်းမ ကလေးမွေးပြီးခါစ ငတ်နေတာနှင့် လိုးဖြစ်သွားကြသည်။

သူမ ဘဝတလျှောက်လုံး သူမယောက်ျား၏ လီးတစ်ချောင်းတည်းဖြင့်သာ ခံဖူးသော ဒေါ်သီတာဝင်းတစ်ယောက် ရွဲ့ရင်းကမှ လင်းသူရဲ့ အလိုးအဆောင့်တွေ အပေါ် စွဲလန်းသွားရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ ယောက်ျားနှင့် သမီးကြီးတို့ကို သူမ သိနေတာ မပြောတော့ပဲ ၊ လင်းသူနှင့်သာ ဆက်စခန်းသွားနေမိတော့သည်မှာ ယခုအချိန်အထိပင် ဖြစ်တော့သည်။

ဒေါ်သီတာဝင်း ဇာတ်လမ်းပြီးတော့ သူရိန့်လီးကြီးမှာ သံချောင်းကြီးအလား မာတင်းနေလေပြီ၊ အဖေ နှင့်သမီး အင်းစက်မှာ သူ့လိုလူတောင် ဟဲဗီးကြီး ဖြစ်နေရသည် မဟုတ်ပါလား၊ ဒေါ်သီတာဝင်းကလည်း သိလိုက်သည်။

“ဟွန့် နင့်ဟာက သူတို့နှစ်ယောက်အကြောင်း သိလိုက်တာနဲ့ ချက်ခြင်းကို မာတောင်လာပါလား ”

“အင်းပေါ့ တီဝင်းကလည်း၊ တွေးကြည့်ရုံနဲ့ လီးတောင် ပေါက်ကွဲတော့မယ် တီဝင်းရယ်၊ လေးဘက်ထောက်ပေးပါလား တီဝင်းကို ‌ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်လို့”

“ဟယ် ဘာဆိုင်လို့လဲ ”

“ဆိုင်တော့ မဆိုင်ပါဘူး တီဝင်းရယ်၊ တီဝင်း ဖင်ကြီးကို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော် နောက်ကနေ ခွေးလိုး လိုး ချင်နေတာ ကြာလှပါပြီ”

“ဟယ် စကားပြောတွေကလည်း မိုက်ရိုင်းလိုက်တာ၊ အင်းလေ မထူးပါဘူး၊ ငါတို့ အမျိုးတွေက ခွေးမျိုး တွေပဲဟာ၊ အဖေက သမီးကိုလိုး ၊ တူက အဒေါ်ကို လိုးနဲ့၊ ဟင်း သားက အမေကို လိုးဖို့ပဲ ကျန်တော့တယ်”

“ဟာဗျာ တီဝင်းကလည်း”

ဒေါ်သီတာဝင်း စကားက သူရိန့်ကို မိုးကြိုးမှန်လိုက်သလိုပင် တုန်တက်သွားကာ လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် ခါတုန်တက်သွားရသည်။ သူရိန်၏ မာတောင် တောင့်တင်းနေသော လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်ရင်း ဒေါ်သီတာဝင်းက တခစ်ခစ် ရယ်လိုက်ကာ။

“အင်း ကြည့်ပါလား ဒါလေးပြောလိုက်တာနဲ့ သူ့လီးကြီးက ဒုံးပျံကြီးလို ဖြစ်နေလိုက်တာ ခွိ၊ တကယ် လိုးချင်နေမှန်း အသိသာကြီး ဟင်းဟင်း၊ ငါ့အစ်မ နင့်အမေက ငါ့ထက်တောင် နို့ကြီးပြီး ဖင်ကလည်း တောင့်သေးတာ၊ လူတိုင်းက နောက်ပြန်ကြည့်ရတယ်၊ နင်လိုးချင်တာလည်း ငါ အပြစ်မပြာပါဘူး ခိ”

“ဟာဗျာ တီဝင်းကလည်း ကျွန်တော့်ကို ငရဲကြီးအောင် ပေါက်ကရတွေ မပြောနေနဲ့။ လုပ်ပေးဗျာ လေးဘက်ထောက်ပေးတော့”

ဒေါ်သီတာဝင်းက ကိုယ်ကို တပတ်လှိမ့်လိုက်ပြီး မှောက်ရာမှ ဖင်ကုန်းပြီး လေးဘက်ထောက်ထလိုက်သည်။ နဂိုကမှ ကားစွင့်နေသော ဖင်လုံးကြီးများက ကားစွင့်တက်လာခဲ့သည်။ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးက စောက်ရည်တွေနှင့် ခုနက လရည်တွေတို့ဖြင့် အရည်လဲ့နေသည်။ သူရိန်က သူ့လီးကြီးကို ကမူးရူးထိုးပင် ထိုးသွင်းထည့်လိုက်ရာ ဒေါ်သီတာဝင်းပင် အော်သွားရသည်။

“အား….အီးးးး ဖြည်းဖြည်းးးးးးကွာ ရှီးးးး”

သူရိန်ကတော့ မကြားတော့ပါ။ ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်လုံးကြီးနှစ်ခုကို ကိုင်လျှက် နောက်မှ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးနေတော့သည်။ မျက်နှာမမြင်ရလျှင် ဘယ်သူမှန်း ခွဲမရနိုင်သည့် တီဝင်းနှင့် သူ့အမေ ဘယ်သူ့ကို မှန်းလိုးနေသလဲ ဆိုတာကိုတော့ သူရိန်မှတပါး မည်သူမျှ သိနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။

ဒေါ်သီတာဝင်းနှင့် သူရိန်တို့ နှစ်ယောက်မှာ အတိုင်အဖောက် ညီသလို ကာမရမက်များကလည်း ပြင်းထန်လှသဖြင့် အတွဲညီညီ လိုးဖြစ်နေကြသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းကလည်း သူ့အစ်မအကြောင်းပြကာ သူရိန်တို့အိမ်သို့ အမြဲလာသည်။ လာသည့်အချိန်က လည်း သူရိန်ရှိနေမည့် အချိန်မျိုး ဖြစ်သည်။

ဒေါ်သီတာဝင်းမှာ ဖွင့်မပြောသော်လည်း သူမ ယောက်ျားနှင့် သမီးတို့ ဖြစ်ကြသည်ကို သူမအနေနှင့် တကယ်တမ်းက ဒေါသဖြစ်တာထက် တဏှာဆန္ဒတွေ ထကြွလာတာက ပိုနေသည်ကို သူမ ကိုယ်တိုင် သူမ သိလေသည်။ သူမ ငယ်စဉ်က သူမအဖေပေါ် ဆန္ဒတွေ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ဖူးသော်လည်း ထိုစဉ်က ထိုသို့သော အဖြစ်အပျက်ဆိုတာ ကြားပင်မကြားဖူးသော ကိစ္စရပ်မို့၊ သူမစိတ်ကူးနှင့် ကိုယ့်ဟာလေး ကိုယ်ပွတ်ကာ ဆန္ဒတွေကို ဖြေဖျောက်ခဲ့ရသည်။ အခုတော့ သူမ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့တာတွေကို သူမသမီးက အကောင်အထည်ဖော် တကယ်လုပ်နေတော့ သူမ မနာလိုဝန်တို ဖြစ်ရရုံမက ကာမ ရမက်တွေကလည်း တိုးပွားထလာရသည်။

ထို့ကြောင့်လည်း သူမလင် ဖောက်ပြန်လို့ သူမလည်း ဖောက်ပြန်သည်ဟု အကြောင်းပြကာ လင်းသူကို ရေလာမြောင်းပေးလုပ်ရင်း အလိုးခံခဲ့တာဖြစ်သည်။ အခုတော့ တူဖြစ်သူနှင့် လိုးဖြစ်သွားသည်ဆိုတော့ သူမ၏ အင်းစက် ဆန္ဒကလည်း ဖြည့်ဆည်းပြီးသား ဖြစ်နေရတော့သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းခြေထောက် ပြန်ကောင်းသွားပြီးတာတောင်မှ စနေတနင်္ဂနွေလို နေ့မျိုးတွေမှာ အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာ သူရိန်တို့ အိမ်လာပြီး၊ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း လစ်တာနှင့် သူရိန်နဲ့ လိုးလေ့ရှိလေသည်။

တစ်နေ့ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း သူမသူငယ်ချင်း အလှူ သို့ သွားလေရာ သူရိန်က ဖုန်းဆက်ပြောသဖြင့် ဒေါ်သီတာဝင်း စောစောစီးစီး ရောက်လာလေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် ဆုံတာနှင့် ထုံးစံအတိုင်း နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းကြပြီး ဒေါ်သီတာဝင်းက ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်နေသည့် သူရိန့်ရှေ့တွင် ဒူးထောက်ထိုင်ကာ သူရိန့်လီးကို စုပ်ပေးလေသည်။ သူရိန်နှင့် သူမတို့ တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက် တော်တော်ကို သိနေကြပြီမို့ ထိုနေ့က သူရိန် ဝတ်ခိုင်းလိုက်သည့် ဝတ်စုံကို ဝတ်လာခဲ့သည်။ ပြီးတော့ သူရိန်က ကိုယ်တုံးလုံး လုပ်ရတာထက် အဝတ်အစားအပြည့်အစုံကို လှန်လုပ်ရတာကို ပိုကြိုက်မှန်းလည်း သိနေပြီမို့ အဝတ်အစား မချွတ်ပဲ ဒီအတိုင်းပင် လီးကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။

အပိုင်း (၃) [ဇာတ်သိမ်း] ဆက်ဖတ်ရန် ဒီကိုနှိပ်ပါ