ပိုင်းလုံးမကြီး
ရေးသားသူ – အမည်မသိ

တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက်လည်း အပြိုင်အဆိုင်ရှိကြသည်။ အားလုံးက လက်လုပ်လက်စား နွမ်းပါးသူတွေ ဖြစ်ကြပြီး တစ်နေ့လုပ်မှ တစ်နေ့စားရသူတွေ ဖြစ်ပေမယ့် မိန်းမသားများပီပီ ကိုယ့်မာနနှင့် ကိုယ်တော့ ရှိကြသည်ပင်။

မြယမင်း မှာ မိခင်ဖြစ်သူနှင့်အတူ ညီမတစ်ယောက် မောင်တစ်ယောက်သာရှိသည်။ အဖေက သူမငယ်စဉ်ကပင် ဆုံးပါးသွားခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ သူမမိခင် ဒေါ်ရင်ရွှေက ဈေးမှာ ကုန်စိမ်းရောင်းသည်။ မြယမင်းအောက်က ညီမနှင့်မောင်ငယ်ဖြစ်သူက အမေ့ကို ကူ၍ ဈေးရောင်းသည်။ အလှည့်ကျ ချက်ပြုတ်ကြသည်။

ညီမလေးစန်းသီက မြယမင်းထက် အသက်လေးနှစ်ခန့်ငယ်ပြီး အသက် ၁၄ နှစ်ရှိပြီဖြစ်ကာ မောင်ဖြစ်သူဖိုးခွေးက ယခုမှ အသက် ၁၂ နှစ်လောက်သာ ရှိသေးသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ကျောင်းမနေကြတော့ဘဲ မိခင်အလုပ်ကိုသာ ဝိုင်းကူလုပ်ကာ အတော်ကလေးလည်း အားကိုးနေရပြီဖြစ်သည်။

မြယမင်း အလုပ်စောသိမ်း၍ ပြန်လာဖြစ်သည့်နေ့တွေဆိုလျှင် အမေ့ဆိုင်ကို သွားရောက်ကူသိမ်းပေးသည်။ ထမင်းဟင်း ဝိုင်းကူ၍ ချက်ပြုတ်ပေးရသည်။ ယခင်က ညီမနှင့်မောင်ဖြစ်သူ နှစ်ယောက်စလုံး အရွယ်မရောက်ခင် အချိန်ကဆိုလျှင် အစစအရာရာ မြယမင်းတစ်ယောက်သာ အပင်ပန်းခံ၍ အမေ့အလုပ်မှန်သမျှကို ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးရသည်ချည်း ဖြစ်သည်။ ယခုတော့ ရပ်ကွက်ထဲမှ အမေ့အသိ မိန်းမကြီးတစ်ယောက် အကူအညီနှင့် သူမလည်း ဆေးလိပ်ခုံမှာ အလုပ်ရနေပြီဖြစ်ရာ တစ်ဖက်တစ်လမ်းက ဝင်ငွေရရှိနေပြီဟု ဆိုရပေမည်။

မြယမင်း အခုတစ်လောမှာ အလုပ်ရှင်နှင့် သိပ်အဆင်မပြေ၍ အခြားအလုပ်တစ်ခု ရှာနေကြောင်းကို အမေ့ကို ကြိုတင် ပြောပြထားသည်။ အမေ ဒေါ်ရင်ရွှေက အမှန်တကယ်အားဖြင့် ဘာတစ်ခုမှ သေချာရေရာ သိသူမဟုတ်ပေ။ သမီးပြောတာကိုသာယုံပြီး ကျန်တာ ဘယ်သူတွေ ဘာပြောပြော အလေးအနက် ထားတတ်သူလည်း မဟုတ်ပါချေ။ သမီးကောင်းမယ် ထင်သလိုသာလုပ်ပါ ဟူ၍သာ ပြောနိုင်ရှာသည်။

မြယမင်းက ပိုက်ဆံ ပေါပေါများများ ကိုင်ချင်သည်။ လက်ဖျား ငွေသီးချင်သည်။ ငွေမရှိသည့်ဘဝမှာ အနှိမ်ခံလာရတာ ကြာပြီဖြစ်၍ ဖြစ်နိုင်မည်ဆိုလျှင် ဒီဘဝကြီးကနေ တစ်ခါတည်း အလွတ်ရုန်း ပစ်လိုက်ချင်သူလည်း ဖြစ်လေသည်။ ဒီမှာပင် သူမဘဝတစ်ဆစ်ချိုးကို ပြောင်းလဲပေးနိုင်မည့်သူတစ်ယောက်နှင့် တွေ့ဆုံမိခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။

မခင်ဝင်းဆိုလျှင် လူတွေက ပိုင်းလုံးမကြီးတစ်ယောက်အဖြစ် အသိများကြသည်။ သူမက ယောက်ျားကြိုက် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မျိုးရှိ၍ ဒီအရပ်ထဲက ကြောင်သူတော် ယောက်ျား တော်တော်များများနှင့်လည်း အိပ်ဖူးသူဖြစ်သည်။ မြယမင်းတို့ ဆေးလိပ်ခုံကနေ သူမအိမ်ဆိုင်မှာ တင်ရောင်းရန်အတွက်ဆိုပြီး မကြာခဏ ဆေးလိပ်လာဝယ်ရာကနေ မြယမင်းနှင့် တစ်စတစ်စ မျက်မှန်းတန်းမိကြကာ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်လာခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။

သူမအနေနှင့် မြယမင်းကို စမြင်ရုံနှင့်ပင် သူမအတွက် အသုံးတည့်မည့် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်နိုင်မှန်းကို သူမအတွေ့အကြုံအရ ကြိုသိနှင့်ပြီးလည်း ဖြစ်သည်။ ဒီကောင်မလေးကို တဖြည်းဖြည်း ဆွဲဆောင် သိမ်းသွင်းရမည် ဆိုပြီး အစီအစဉ်ချခဲ့သည်။

ဒီအရွယ် ချာတိတ်မကလေးတွေက များသောအားဖြင့် ရင်ခုန်စရာကလေးတွေ ဖွေရှာတတ်ကြသည်။ ပြီးတော့လည်း အောက်ခြေ လက်လုပ်လက်စား လူတန်းစားပီပီ ငွေကြေးကို မက်မောသည်။ ငွေရမည်ဆိုလျှင် ဘာမဆို လုပ်ရဲကိုင်ရဲ ရှိတတ်ကြသည်။ ရင်းလည်း ရင်းရဲသည်ဟု ဆိုရမည် ထင်ပါသည်။

သူမအိမ်အပြန်မှာ လမ်းကြုံဟုဆိုပြီး ဆေးလိပ်စည်းတွေ အိမ်ကို ပို့ခိုင်းရင်း စကားတွေ အတူတကွ ပြောဆို၍ လေကြောတည့်လာကြသည်။ မြယမင်း၏ သဘောထားရင်းမှန်ကို ဒေါ်ခင်ဝင်း သဘောပေါက်မိသွားသည်။

“သမီး ဖြစ်နိုင်ရင် ဒီအလုပ်ကနေ ထွက်ဖို့ စဉ်းစားစေချင်တယ်။ အဒေါ့်ဆီမှာ ငွေမြတ်မြတ်ကလေး ရနိုင်တဲ့ အလုပ်တချို့ရှိပါတယ်။ တဖြည်းဖြည်း သမီးသိလာလိမ့်မယ် “

မခင်ဝင်းက ပြောသည်။ သူမအိမ်ကို အကြောင်းမရှိအကြောင်းရှာပြီး မကြာခဏ မြယမင်းကို လာခိုင်းသည်။ ညအိပ်ညနေ နေခိုင်းတတ်သည်။ မြယမင်းတို့ အိမ်ကလွဲလို့ သူမနှင့်ဒေါ်ခင်ဝင်း အဆက်အသွယ်ရှိကြောင်းကို ရပ်ကွက်ထဲက အခြား ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ မသိကြပါချေ။ အိမ်ကလည်း သူမကို ပြောဆိုမည့်သူ တစ်ယောက်မှ မရှိ။ စိုးရိမ်ပူပန်မည့်သူလည်း မရှိကြပါ။

မြယမင်း ဒေါ်ခင်ဝင်း၏ အိမ်ကို အဝင်အထွက် ရှိသူတွေနှင့် တဖြည်းဖြည်း သိကျွမ်းရင်းနှီးလာသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းက ကုန်စုံဆိုင် ဗန်းပြထားသော်လည်း အလုပ်စုံ လုပ်သည်။ တရားဝင်မဟုတ်သော လောင်းကစား လုပ်ငန်းတော်တော်များများလည်း လုပ်ကိုင်သူ ဖြစ်သည်။ ချဲထီဟုခေါ်သည့် နှစ်လုံး သုံလုံးထီကအစ ဖဲဝိုင်း ဂျင်ဝိုင်းအစရှိသည့် ချိန်းဝိုင်းတွေ စုံအောင် လိုက်သည်။

ဒီနေရာမှာ ဆိတ်ကြီးတို့ မိုးသီး၊ စံသောင်း အစရှိသည့် သူမနှင့် ကျေးဇူးခံ ကျေးဇူးစား မကင်းသည့် လူရှုပ်လူပွေ ဆိုသူတွေက သူမအတွက် အသုံးဝင်လွန်းလှသည်။ ငွေရေးကြေးရေးပိုင်းမှာလည်း အများအားဖြင့်တော့ စိတ်ချလက်ချ ရှိပေသည်။ တခြားသူတွေအပေါ်မှာသာ ဖျံကျချင်ကျပေမယ့် မခင်ဝင်းကိုကျတော့ သစ္စာရှိသော ကျေးကျွန်များပမာ အနွံတာခံသည်။ ဒီအတွက်လည်း သူတို့ အလိုရှိသည့် လူမသိ သူမသိသော အချို့ကိစ္စရပ်တွေမှာ မခင်ဝင်းအနေဖြင့် အဘယ်မည်သော အရာတွေကို ဘယ်လောက်အတိုင်းအတာအထိ လိုက်လျောထားခဲ့မှန်းကို ကာယကံရှင်တွေ ကိုယ်တိုင်သာ သိနိုင်ကြလိမ့်မည်ဟု ထင်ပါသည်။

မြယမင်းရှိနေစဉ် အတောအတွင်းမှာ ဒေါ်ခင်ဝင်းအိမ်ကို ဧည့်သည်တွေ မပြတ် လာတတ်ပေမယ့် မဖွယ်မရာတွေ ( သူမအရှေ့မှာ ) လုပ်တာကိုင်တာမျိုးကို မတွေ့ရပါချေ။ သူမအရှေ့မှာမို့ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း နေထိုင်ခြင်းလည်း ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းက နှစ်လုံးထီ စာရင်းဇယားတွေကစပြီး မြယမင်း လုပ်တတ်ကိုင်တတ်ရှိလာအောင် မသိမသာ သင်ပေးသည်။ အမှန်တကယ် သူမစေခိုင်းချင်တာကတော့ ဒီကိစ္စမျိုး မဟုတ်ချေ။ ငွေကြေးနှင့် ပတ်သက်၍ သူမ အလိုလောဘတွေ ဖြစ်ပေါ်လာအောင် တစ်စတစ်စ ကျုံးသွင်းမျှားခေါ်လာခဲ့ခြင်းသာ ဖြစ်သည်။

ဒီကြားထဲ သူမကို ဆေးလိပ်ခုံကနေ အလုပ်ထွက်ခိုင်းခြင်း မရှိသေးဘဲ မခင်ဝင်းက ဂျင်ဝိုင်းကြိတ်ဝိုင်းတစ်ခုကို သူမနှင့်အတူ ဆိတ်ကြီးရော မြယမင်းကိုပါ ခေါ်သွားပြီး အကူလုပ်ကိုင်စေသည်။ အစပိုင်းဖြစ်၍ ကျွမ်းကျင်မှု မရှိပေမယ့် မြယမင်း တဖြည်းဖြည်း အထာနပ်လာသည်။ မသာအိမ်မှာ ကစားတာမျိုးနှင့် လားလားမျှမတူသည့် အခြားကြေးခပ်ကြီးကြီး ဖဲဝိုင်းတွေရှိရာကိုလည်း တစ်ပွဲတိုး နှစ်ပွဲတိုးသဘောမျိုး မြယမင်းကို ဆိတ်ကြီးနှင့်အတူ လွှတ်ပေးသည်။

အချို့ကြိတ်ဝိုင်းတွေက လောင်းကစားဒိုင်တွေ အချင်းချင်း ဖိုက်တာခေါ်ပြီး ဖိုက်ခြင်းလည်းဖြစ်ရာ ဆိတ်ကြီးနှင့်အတူ လိုက်ပါသွားလာရင်း မြယမင်း သူနှင့်တော်တော်ကလေး ရင်းနှီးလာသလို ပညာတွေလည်း အတော်ကလေး တတ်လာခဲ့ရသည်။ ရဲရဲတင်းတင်း ဝင်ထွက် တတ်လာသည်။

ဆိတ်ကြီးကို အနေအထိုင် ပိပိရိရိရှိဖို့ဆိုပြီး ဒေါ်ခင်ဝင်း ကြိုတင်၍ မှာကြားထားပြီးသား ဖြစ်သည်။ ပထမဦးစွာ ကောင်မလေးအနေနှင့် အလုပ်မှာ ပျော်ဖို့ သူမကိုယ်သူမ စိတ်ချလက်ချရှိဖို့ လိုကြောင်းကိုလည်း အထပ်ထပ် မှာကြားထားခဲ့သည်။ သူတို့လောကမှာ မကြာခဏ တွေ့ကြုံရလေ့ရှိတတ်သော ဥပဒေဘက်တော်သားများနှင့် မလွှဲမရှောင်သာ ရင်ဆိုင်ရသည့်အခါမျိုးမှာ မြယမင်းလို မဒီအချောအလှ ကညာစစ်ကလေးတွေက အသုံးဝင်ကောင်း ဝင်လာနိုင်သည်ဟုလည်း ဒေါ်ခင်ဝင်း တင်ကြို တွက်ဆထားခဲ့ပြီးသားပင် ဖြစ်လေသည်။

တစ်နေ့တော့ ပိုကာဝိုင်းတစ်ခုမှာ ငွေစ တော်တော်များများရရှိကာ နှစ်ယောက်သား အထုတ်ပိုက်ပြန်ခဲ့၍ ဒေါ်ခင်ဝင်းက မြယမင်းကိုပါ ဝေစုအနေနှင့် ငွေငါးသောင်းတိတိ ခွဲဝေပေးပြီး မြယမင်းကို လက်ရှိအလုပ်မှထွက်ကာ သူမနှင့်အတူ လုပ်ငန်းဆက်လုပ်သွားဖို့ ပြောလာပါသည်။

ညရေးညတာအနေနှင့် အချို့နေ့တွေမှာ လိုအပ်လျှင်လိုအပ်သလို သူမအိမ်မှာ သူမရယ် တူမနှစ်ယောက်ရယ် နှင့်အတူ လာရောက်နေထိုင်နိုင်ကြောင်း စိုးရိမ်စရာမလိုကြောင်းများ ပြောဆိုကာ အောင်ပွဲအထိမ်းအမှတ်ဆိုပြီး အဖျော်ယမကာတွေ တိုက်ကျွေးသည်။

“သမီးက ဒေါ်ဒေါ်နဲ့ ကံစပ်တယ် ဆိုရမယ်။ သမီးအသေအချာ စဉ်းစားပါ။ ပြီးတော့ သမီးက ရှစ်တန်းအထိ ပညာသင်ခဲ့တဲ့သူမို့ နှစ်လုံးစာရင်းတွေ အတွက် ဒေါ်ဒေါ်စိတ်ချတယ်။ ကဲ ဘယ်လိုသဘောရလဲ သမီး “

ဒေါ်ခင်ဝင်း ပြောတော့ မြယမင်းလည်း …

“သမီး ဒီအပတ်ထဲ အဖြေပေးမှာပါ။ အလုပ်က ထွက်ဖို့တော့ လွယ်ပါတယ်။ သမီးလည်း အဲဒီမှာ ဆက်မလုပ်ချင်တော့ပါဘူး။ ငွေသာပိုရမယ်ဆိုရင် သမီးလုပ်မှာပေါ့ “

“ဒီအတွက် မပူနဲ့ သမီးရေ။ အဒေါ်နဲ့သာနေရင် သမီး ဘယ်ဂွင် ဘယ်လိုဆင်ရမယ်ဆိုတာ မကြာခင် သိလာရလိမ့်မယ် “

အဲဒီညက ညဉ့်နက်သည်အထိ ဒေါ်ခင်ဝင်း ဆိတ်ကြီးနှင့် သူ့အဖော်တစ်ယောက်နှင့်အတူ စကားတပြောပြော စားကြသောက်ကြရင်း မြယမင်းလည်း အိမ်ကို မပြန်ဖြစ်ခဲ့ပေ။ ဒေါ်ခင်ဝင်း နယ်မှနေ၍ အလုပ်လုပ်ဖို့ ခေါ်ထားသော တူမဝမ်းကွဲတစ်ယောက်ရယ် အိမ်ဖော်မိန်းကလေး မိတူးရယ် နေထိုင်ရာ အခန်းမှာပင် မြယမင်း သူတို့နှင့်အတူ ဝင်ရောက်အိပ်စက်၍ မနက်ကျမှ အိမ်ကို ပြန်ခဲ့သည်။

နောက်တစ်ပတ်အကြာမှာ ယမင်း ဆေးလိပ်ခုံ အလုပ်ကနေ ထွက်ခဲ့သည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းအိမ်မှာ အိမ်သားတစ်ယောက်လိုပင် နေထိုင်လာခဲ့သည်။ ကစားဝိုင်းတော်တော်များများမှာ လိုက်ပါ၍ ဆိတ်ကြီးရယ် သူ့အဖော် တစ်ယောက်ယောက်ရယ် သူတို့အဖွဲ့သုံးလေးယောက်နှင့်အတူ သူမကမူ ဒေါ်ခင်ဝင်းကိုယ်စား ငွေကိုင်အဖြစ်နှင့် လောင်းကစား လောကထဲမှာ ပွဲတိုးကျင်လည်လာခဲ့ပေသည်။

ကစားသမားလောကဟူသည် နိုင်သည့်အခါနိုင်၍ ရှုံးသည့်အချိန်မှာ ငွေအားနှင့် တောင့်ခံနိုင်ရသည်။ ကျောထောက်နောက်ခံ ကောင်းဖို့လည်း လိုအပ်သည် ဆိုတာကိုပါ သူမတဖြည်းဖြည်းနှင့် သဘောပေါက် လာခဲ့ရသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းက ငွေအရှာကောင်းသည်။ ဒိုင်ကြီးတွေဆီက ငွေဆွဲသင့်သည့်အခါ ဆွဲသည်။ သူတို့ လိုအပ်တာတွေကို အချိန်မီ ပြန်လည် ဖြည့်ဆည်းပေးရသည်။

ဆိတ်ကြီးတို့လို သူ့လက်အောက်က လူတွေကို သိမ်းသွင်းထားရာမှာလည်း အထာညက်သလောက် သူတို့ ပျော့ကွက် အားနည်းချက်တွေကိုလည်း အပိုင်ကိုင်ထားရသည်။ သူမအလုပ်က အမြဲတမ်း ချောမွေ့နေတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ အရင်းအနှီးကြီးကြီးမားမား ပေးဆပ်ရသည့်အခါလည်း ရှိသည်ဆိုတာကိုပါ အချိန်ကြာလာသည်နှင့် အမျှ လုပ်ငန်းသဘောသဘာဝကို သူမကောင်းစွာ ရိပ်စား နားလည်လာခဲ့ရသည်။ ပွဲတစ်ပွဲပြီး၍ ပြန်လာတိုင်း ဒေါ်ခင်ဝင်းအိမ်မှာ အသောက်အစားဝိုင်းဖွဲ့လေ့ရှိသည်။

တစ်နေ့တော့ ဆိတ်ကြီးနှင့်ယမင်း ပြန်ရောက်လာချိန်မှာ ဒေါ်ခင်ဝင်းတစ်ယောက် ယမကာဝိုင်းအသင့်နှင့် ဆီးကြိုနေပြီး သူမပုံစံမှာ အတော်ကလေး အသောက်ဝိုင်း ဆက်ထားသည့်ပုံရသည်။ အူရွှင်ပြီး စကားဖောင်ဖွဲ့ပြောသည်။ သူ့အိမ်စေမလေးကို စပ်စုကြည့်တော့ စောစောကပင် ဧည့်သည်နှစ်ယောက် ပြန်သွားပြီး တစ်ညနေလုံး သူမနှင့်အတူ ရှိနေသည်ဆိုတာကိုပါ ကြားသိရသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းတူမ သင်းသင်းလည်း သူမနှင့်အတူ ဧည့်ခံပြီး ခေါင်းကိုက်သည်ဆို၍ အိပ်နှင့်ပြီဖြစ်ကြောင်း မြယမင်းသိရသည်။

“ယမင်းတို့ အခြေအနေကောင်းမှန်း ဒေါ်ဒေါ်သိလို့ စောင့်နေတာ ဒီပွဲမှာ ယမင်းလည်း သောက်ရမယ် “

“ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး “

မြယမင်း အဝတ်အစားလဲလှယ်၍ ပြန်ထွက်လာတော့ ဆိတ်ကြီးနှင့် သူမ ပူးပူးကပ်ကပ်ထိုင်၍ ယမကာခွက်ကို ကိုယ်စီကိုယ်ငှ ငှဲ့ကာ ခွက်ချင်းတိုက်၍ သောက်စားနေကြပြီဖြစ်သည်။

“လာ ယမင်း စာရင်းရှင်းစရာရှိတာ နောက်နေ့မှ ရှင်း … သောက်စရာရှိတာ အရင်သောက်ဦး “

ယမင်း ငြင်းမရတော့ပါ။ ယခင်ကလည်း ဒီလိုမျိုး အပျော်သဘောမျိုး မကြာခဏ ယမင်း ဝင်နွှဲဖူးနေတာမို့ ဘာမှတုံ့ပြန်ပြောမနေတော့ဘဲ ဒေါ်ခင်ဝင်း ကမ်းပေးသောခွက်ကို ယမင်းယူ၍ မော့သောက်ချလိုက်သည်။ ဝီစကီအရက် ခါးသက်သက်က လည်ချောင်းထဲကို ပူပြီးဆင်းသွားသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းက …

“သမီး ပါးစပ်ဟ “

ဆိုပြီး ယမင်းခါးလေးကို အသာဖက်၍ အမြည်းတစ်ဖတ်ကို ပါးစပ်ထဲ ခွံ့ကျွေးသည်။

“သမီး သွားရလာရတာ အဆင်ရောပြေရဲ့လား “

“ပြေပါတယ် ကိုဆိတ်ကြီးပဲ အစစ ဦးဆောင်ပြီး ခေါ်သွားတာပဲ ဟင်းဟင်း “

ဒေါ်ခင်ဝင်းက ခေါင်းတညိတ်ညိတ်လုပ်ပြီး သူမအတွေ့အကြုံတွေကိုမေးသည်။ အနိုင်အရှုံးကို သူမသိပြီးဖြစ်၍ နိုင်ကြွေ လေးငါးဆယ်သိန်းလောက်ကို သူမအနေနှင့် စာရင်းထဲပင် ထည့်မှာမဟုတ်ပေ။ ဒီနေ့ဝိုင်းက သာမန်လောက်ပင်ဖြစ်ပြီး ရှေ့လာမည့် သီတင်းပတ်ထဲမှာ ပွဲဆက်တော်တော်ကလေးများလိမ့်မည်ဟူ၍လည်း သူမကဆိုသေးသည်။ ရဲကြေးလည်း ပေးရမည်ဖြစ်၍ သီးခြားစီစဉ်ရမည်ဖြစ်ကြောင်းလည်း ပြောဆိုနေပါသည်။

သုံးယောက်သား အေးအေးဆေးဆေး သောက်စားရင်း မြယမင်းခေါင်းတွေ ထူပူလာသည်။ တရိပ်ရိပ်မူးလာပြီဖြစ်သော်လည်း ဒေါ်ခင်ဝင်းက သူမစကားပြောဖော်မရှိ၍ဟု ဆိုပြီး သူမကို အနားမှာပင် ခေါ်ထားသည်။

“သမီး မူးနေပြီ ဒေါ်လေး ရဲ့ “

“မူးရင် ဒေါ်လေး ပေါင်ပေါ်မှာ အိပ်။ ဒီည တို့နှစ်ယောက်အတူ အိပ်မယ် ဘယ်လိုလဲ “

“အင်း ဟင်း ဟင်း “

ဒေါ်လေး ဒေါ်ခင်ဝင်းက တစ်ခါတစ်ရံ အိမ်မှာနေရင်းထိုင်ရင်း သူမကို ခြေဆော့လက်ဆော့လုပ်၍ ဟိုကိုင်ဒီနယ်ပြုတတ်တာကို သူမတွေးလိုက်မိသည်။ မြယမင်း ရည်းစားသနာထားဖူးပေမယ့် အပေါ်ယံအပရိကလောက်သာ အကိုင်ခံဖူးသည်။ ဒါကလည်း လင်မယူချင်သေး၍ ခြေလွန်လက်လွန်ဖြစ်ခွင့် မပေးခဲ့ခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ သူမ ပင်ကိုစိတ်ကတော့ အရွယ်ရောက်ပြီးသား မိန်းမသားတွေလိုပင် အကိုင်ခံချင်သည်။ အထည့်ခံချင်သည်ပဲ ဖြစ်သည်။

ဒေါ်ခင်ဝင်းကျတော့ အလုပ်ရှင်ပေမယ့် အဒေါ်ရင်းတစ်ယောက်လိုဖြစ်၍ တရင်းတနှီးရှိနေပြီး တစ်ခါတစ်ရံ နို့ကိုင် ဖင်ကိုင်တာမျိုးရှိသည်။ ရေအတူချိုးချိန်မှာဆိုလျှင်လည်း သူမက ကိုယ်လုံးတီး ချိုးတတ်တာမို့ ဖင်တွေ အဖုတ်တွေ မကြာခဏမြင်တွေ့ရလေ့ရှိသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က လှလည်းလှပြီး တောင့်လည်း အလွန်တောင့်သူဖြစ်၍ သူမအနေနှင့်တော့ အားကျရသည်သာဖြစ်သည်။

ခေါင်းထဲမှာ ရီတီတီကလေးဖြစ်နေ၍ မြယမင်း သူမပေါင်ပေါ် ခဏလှဲအိပ်လိုက်ချိန်မှာ ဒေါ်ခင်ဝင်းလက်က သူမရင်ညွန့်ကလေးပေါ် ရောက်ရှိလာသည်။ အင်္ကျီပေါ်ကနေ ရင်သားအိအိကလေးနှစ်မြွှာကို အသာဖွဖွ အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်နယ်ပေးနေပါသည်။

“အင် ဟိုမှာ ကို ဆိတ် ရှိနေတာ “

“သူလည်း အရှိန်ရပြီး မှိန်းနေတာ သမီးမတွေ့ဘူးလား “

ဆိတ်ကြီး မျက်လုံးအကြည့်က သူမတို့နှစ်ယောက်စလုံးဆီ ရောက်နေပါသည်။ အကဲခတ်သလို ကြည့်နေသည်။

ဒေါ်ခင်ဝင်းက ယမင်းမမြင်အောင်ဆိုပြီး ဆိတ်ကြီးဖက်ကို သူမကိုယ်တစ်ခြမ်းကွယ်ထားလိုက်ပြီး ယမင်းဖင်သားတွေကို အသာဆုပ်ညှစ်နယ်ပေးနေသည်။

“ယမင်းလည်း အရွယ်ရောက်နေပြီ “

“ဘာဖြစ်လဲ အဒေါ်ရဲ့ “

“အရွယ်ရောက်ပြီးဆိုတော့ … “

ဒေါ်ခင်ဝင်းက ယမင်းနား နားကပ်ပြီး …

“ယမင်းလေး အလိုးခံလို့ ရပြီ လို့ ပြောတာ ဟင်း ဟင်း “

“အို ဒေါ်လေးနော် ဟင့် ဟင့် “

“ဘာလဲ ဒီလောက် သွားတာလာတာ အကိုင်မခံရဘူးလား ယောက်ျားတွေက ယမင်းတို့ အရွယ်ဆို အသေရရ အရှင်ရရပဲ ဥစ္စာ “

“ဒေါ်လေးစပ် ပေးပါလား ကိုယ့်တူမလေးကို အဟင်း ဟင်း “

မြယမင်းက ပြောလိုက်ပြီး ဒေါ်ခင်ဝင်းပေါင်တွင်းသားကလေးကို ချစ်စနိုးလေး ဆွဲလိမ်ပစ်လိုက်ပါသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းလက်က သူမပေါင်ကြားထဲကို မသိမသာ ရောက်ရှိနေပါပြီ။ လူက အရက်ရှိန်ကြောင့် အနည်းငယ် ထွေနေသည့်အပြင် သူမ၏ ထိကပါးရိကပါးအထိအတွေ့ကို ငြိမ်ခံနေမိရင်း မြယမင်းစိတ်တွေ တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ခံစားလာရပေသည်။

ဒေါ်ခင်ဝင်းက စကားတွတ်တိုးပြောဆိုရင်း မသိမသာကလေး မြယမင်း အဖုတ်ကိုပွတ်ပေးနေပါသည်။ ဆိတ်ကြီးလည်း ဒီည ဒေါ်ခင်ဝင်းက သူနှင့်အိပ်ဖို့ အခွင့်ပေးပြီးသားမို့ အရက်တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက်မူးအောင် သောက်စားရင်း အားအင်ဖြည့်တင်းထားလေရာ နဂိုကပင် လီးတောင်နေရသည့်အထဲ ဒေါ်ခင်ဝင်း၏ စကားအသွားအလာနှင့် သူမလှုပ်ရှားမှုကို မျက်ခြေမပြတ်အကဲခတ်၍ ဒီနေ့ညတော့ ကောင်မလေးကိုပါ ဒေါ်ခင်ဝင်း အပီဖွင့်တော့မည်ဆိုတာကို ရိပ်စားမိပြီး သူ့လီးက တောင်ရလွန်း၍ လရည်ပင် ထွက်ချင်ချင် ဖြစ်လာခဲ့ရလေသည်။

“ရော့ ဒီတစ်ခွက် သောက်ပြီးရင် အိပ်ကြစို့ ဒေါ်လေးသမီးကို အခန်းထဲ လိုက်ပို့ပေးမယ် “

“အင်း အင်း ဒေါ်လေး “

မြယမင်း ဝမ်းဗိုက်ထဲ ယမကာရည်တွေ တော်တော်ဝင်သွားပြီး သူမခေါင်းပင် မထူနိုင်အောင် ဖြစ်သွားသည်။

ဆိတ်ကြီးလည်း ပုလင်းထဲက လက်ကျန်အရက်ကို သူနှင့်ဒေါ်ခင်ဝင်းခွက်ထဲ တစ်ဝက်စီလောင်းထည့်လိုက်ပြီး သူမကို ရော့ မမအတွက် ဆိုပြီး ကမ်းပေးလိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းသောက်ချလိုက်ပြီး ထိုင်ရာကထလိုက်သည်။ ယိုင်နေသော ယမင်းကိုယ်လုံးကလေးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ထိန်းကိုင်ရင်း သူမအိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ကြီးပေါ်ကို ပို့ပေးလိုက်သည်။

“မူး တယ် ဒေါ်လေးရယ် ရင်ထဲမှာလည်း ပူနေတာပဲ”

“ဒေါ်လေး ရေခဲရေ ယူပေးမယ် ပူအိုက်တယ်ဆိုရင်လည်း အင်္ကျီချွတ်လိုက်သမီး အခန်းထဲမှာ ဘယ်သူမှမရှိဘူး “

သူမထားရာနေ စေရာသွား လုပ်ချင်သလိုလုပ်နိုင်သည့်အခြေအနေကို မြယမင်းရောက်ရှိလို့ နေပါပြီ။ ဒေါ်ခင်ဝင်းက ယမင်းကို ရေခဲရေတိုက်တာတောင် သူမခမျာ သိပ်မသောက်နိုင်ရှာတော့ပေ။ မျက်လုံးက မှေးစင်းနေပြီး ပိဿာလေးနှင့် ဖိထားသလို မျက်ခွံလေးလံကာ ပြန်မဖွင့်နိုင်ဘဲ ဖြစ်နေသည်။

သူမကိုယ်ပေါ်က အင်္ကျီကြယ်သီးတွေရော ဘရာစီယာကလေးကိုပါ ဒေါ်ခင်ဝင်းချွတ်ချလိုက်သည်။ ခါးအောက်ပိုင်းရှိထမီမှာ ကုတင်ထက်မှာ ဟိုလူးဒီလှိမ့်နှင့်မို့ သူမ မချွတ်ခင်ကပင် လန်တက်နေပြီး ပေါင်တွင်းသား ဝင်းဝင်းကလေးတွေရော ပေါင်ခွကြားက သူမအဖုတ်တစ်စွန်းတစ်စပါ ပေါ်လွင်နေလျှက်ရှိပေပြီ။

ဒေါ်ခင်ဝင်း သူမထမီကိုရော အတွင်းခံကလေးကိုပါ ဆွဲချွတ်ယူလိုက်တာကို မသိတစ်ချက် သိတစ်ချက်နှင့် မြယမင်း ဘယ်လိုမှ မရုန်းသာနိုင်ဘဲဖြစ်သွားခဲ့ရပါသည်။ သူမတစ်ကိုယ်လုံး ဝတ်လစ်စားလစ်ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီးမှ ဒေါ်ခင်ဝင်းက စောင်ပါးကလေးတစ်ထည်ကို ခါးအောက်ပိုင်းမှာ ဖုံးလွှမ်းထားပေးလိုက်သည်။

မြယမင်း မိနစ်အနည်းငယ်အတွင်းမှာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျရလေပြီ။ သူမ သောက်ထားသည့် ယမကာအရှိန်က အိပ်မက်ထဲအထိတောင် တရိပ်ရိပ်တက်နေလေမလား မသိပေ။ ဆိတ်ကြီး အခန်းထဲကို လိုက်ဝင်လာချိန်မှာ ဒေါ်ခင်ဝင်းကိုယ်တိုင် ညအိပ်အဝတ်အစားလဲလှယ်ပြီး သူ့ကို ဖက်လှဲတကင်း ဆီးကြိုလိုက်ပါသည်။

နှစ်ယောက်သား မတ်တပ်ရပ်လျက်ပင် အခန်းဝမှာ ကစ်ဆင်ဆွဲနေကြသည်။ ဆိတ်ကြီးက သူမကို …

“အိပ်ပျော်သွားပြီလား “

ဟု လေသံတိုးတိုးလေးနှင့် မေးလိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းက ခေါင်းအသာညိတ်ပြီး …

“အင်း မင်း ဒီညတော့ ကံကောင်းမှာပါ ဆိတ်ကြီးရယ် အဟင်း ဟင်း “

ဆိတ်ကြီးလည်း တဟဲဟဲရယ်ရင်း ဒေါ်ခင်ဝင်းကိုယ်လုံးအိအိကြီးကို ခါးမှနေ၍ပွေ့ဖက်ကာ ကုတင်ကြီးဆီ ဆွဲခေါ်လာခဲ့လိုက်လေသည်။

ဆိတ်ကြီး၏ တောင့်တင်းသန်စွမ်းလှသော ကိုယ်ခန္ဓာကြီးအောက်မှာ ဒေါ်ခင်ဝင်း တစ်ကိုယ်လုံး နစ်မြုပ်ပျောက်ကွယ်နေသလို ဖြစ်သွားရသည်။ ဆိတ်ကြီးက ခပ်ကြမ်းကြမ်းသမား ဗလအားကိုးနှင့်မိုက်သူ ဗလအားကိုးနှင့် ဖိုက်သူလည်းဖြစ်ပေသည်။

သူ၏ ကြံ့ခိုင်တောင့်တင်းသော ကာယဗလက ဒီနေရာမျိုးမှာ သိပ်ကို အသုံးဝင်လွန်းလှသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်း၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ညဝတ်အင်္ကျီပါးလေးက ကုတင်ခြေရင်းမှာ ကျွတ်ပုံကျသွားခဲ့ရလေပြီ။ သူမ၏ တင်းရင်းဖွံ့ထွားပြီး အချိုးအစားကျနလှပသည့် ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ်က မီးရောင်အောက်မှာ အတိုင်းသားပေါ်လွင်လို့နေပြီး ဆိတ်ကြီး၏လက်များကလည်း သူမခန္ဓာကိုယ်နေရာအနှံ့အပြားကို လိုက်လံပွတ်သပ်ညှစ်နယ်နေလျှက်ရှိသည်။ မတွေ့ဖြစ်ခဲ့ကြသည့် နေ့ရက်တွေကို အတိုးချပြီး ဆိတ်ကြီး ဒေါ်ခင်ဝင်းကို အပီအပြင်ကိုင်နေခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းတစ်ယောက် ကုတင်ထက်မှာ ထွန့်လူးကော့ပျံကာ နေရလေတော့သည်။

“ဟင့်ဟင့် သိပ်မကြမ်းနဲ့ ဆိတ်ကြီးရယ် နင့်ကို ငါ ကြောက်တောင်လာပြီ “

ဒေါ်ခင်ဝင်း ခပ်ညည်းညည်းကလေး ပြောလိုက်သည်။ အမှန်တကယ်လည်း သူမပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေပြီ။ တစ်နေ့ခင်းလုံး သူမ၏ကျေးဇူးရှင် ဧည့်သည်တော်နှစ်ဦးကို ပြုစုပေးလိုက်ရ၍ သူမတော်တော်ကလေး ပန်းလျနေသည်။ ဆိတ်ကြီးက သူမနို့နှစ်မြွှာကို ညှစ်၍နယ်၍ နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်လုံးကို စို့ပေးနေသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းကြက်သီး ဖျန်းကနဲထမိသွားသည်။ သူမပေါင်ကြားထဲကို သူ့လက်တစ်ဖက်က မပြောမဆို ဝင်ရောက်လာပြန်သည်။ ပေါင်ခွဆုံရှိ ကာမတည်ရာ အင်္ဂါဇပ်တည်းဟူသော အဓိကကျသောနေရာဋ္ဌာနကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးနှင့် အုပ်ကိုင်ကာ ဖွဖွရွရွကလေး စမ်းသပ်ကိုင်တွယ်လာသည်။

“ဆိတ်ကြီး “

“ဗျာ မမ “

“မင်း တာဝန် မင်းသိတယ်နော် “

“ဟုတ်ကဲ့ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဗျာ “

ဆိတ်ကြီး ကုတင်ခြေရင်းဖက်ဆီ ကိုယ်ကို လျှောဆင်းလိုက်ပြီး သူမပေါင်ခွဆုံကြားထဲသို့ မျက်နှာအပ်၍ အမွှေးအမြင်တွေ ထူထပ်နက်မှောင်လို့နေသော စောက်ဖုတ်ပြင်ကြီးကို ကုန်းနမ်းလိုက်ပါသည်။ သူမအင်္ဂါဇပ်ခေါ် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ လက်ပူမိထားသလို ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ရှိကာ ယောင်ကိုင်းနေပြီး နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက် မဟတဟဖြစ်လျှက် လက်သန်းထိပ်ခန့်ရှိမည့် စောက်စိကြီးမှာ ပြူး၍နေတာကို တွေ့ရလေသည်။ ဆိတ်ကြီး သူမအစိကလေးကို ကုန်းစုပ်သည်။ အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် အထက်အောက် အပြန်အလှန် လျှာနှင့် ယက်ကာသပ်ကာ ပေးလိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းအတွင်းဖက်ကို လျှာတစ်ခုလုံးသွင်း၍လည်း လှည့်ပတ် ထိုးမွှေ ပေးနေလေသည်။

ဒေါ်ခင်ဝင်း အလိုကျသွားပြီး သူမပေါင်နှစ်ဖက်ပြဲပြဲကားကားကြီး ဖြစ်၍သွားကာ ဆိတ်ကြီး၏ ခေါင်းကို လက်နှင့် ခပ်တင်းတင်းပင် ဆွဲဖိထားလိုက်မိပါသည်။ သူမ မျက်နှာကလေးရှုံ့မဲ့ပြီး နှုတ်မှနေ၍လည်း တအင်းအင်း စုပ်သပ် ညည်းညူလာသည်။

“အ အား ကောင်းတယ် … ဆိတ်ကြီးရာ အား … ငါ ဒီလို မခံစားရတာကြာပြီ နင့်နဲ့တွေ့မှပဲ ဒီလို အမှုတ်ခံ ရတော့တယ် … အ ကျွတ်ကျွတ် … ယက် ယက်ပေး လျှာနဲ့ အစိကို နာနာလေးယက်ပေး … အင်း … ဟုတ် ဟုတ်ပြီ “

ဆိတ်ကြီး အားတက်သွားပြီး အပီအပြင် ဘာဂျာပေးနေလိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းလည်း သူမနှင့်ခြေရင်းခေါင်းရင်း ပြောင်းပြန်အိပ်ပြီး (စစ်စတီနိုင်းပုံစံ) ဆိတ်ကြီး ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးကို ဆွဲယူကာ သူမပါးစပ်ထဲ အပြည့်အသိပ် ထည့်စုပ် ပေးလိုက်လေသည်။ သူ့လီးက လုံးပတ်ကျပ်လုံးထက်မကကြီးသလို အလျားလည်းခုနစ်လက်မ ရှစ်လက်မခန့် ရှည်သူဖြစ်သည်။ စံချိန်မီ လီးကြီးပင် ဖြစ်သည်ဟုဆိုရမည်။

ဒေါ်ခင်ဝင်းမှာ နေ့ခင်းကပင် တူမဖြစ်သူနှင့်အတူ ဧည့်သည်များအလိုကျ လေးချီငါးချီထက်မနည်း ကာမဆက်ဆံ ခဲ့သေးသည်။ တူမ ချောလေး သင်းသင်းမှာ သူမလိုင်းသွင်းပေးထား၍ ဒီလိုနေရာမျိုးမှာ ကောင်းစွာ အသုံးတည့်နေပြီ ဖြစ်သည်။ တူမနှင့်အဒေါ်နှစ်ယောက်တွဲ၍ ဦးမျိုးဇော်နှင့်သူ့အဖော် ဦးနိုင်တို့နှစ်ယောက်ကို ကာမစည်းစိမ်အပြည့်အဝရရှိအောင် ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ကြသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး၏ လီးများမှာ ကြီးမားလှပြီး ဆိတ်ကြီးလီးကဲ့သို့ပင် စံချိန်မီလီးများဖြစ်ကြ၍ တူဝရီးနှစ်ယောက်ကော့နေအောင် ခံခဲ့ရပါသည်။ ယခုလည်း ဆိတ်ကြီး၏ အဆက်မပြတ် နှိုးဆွမှုများကြောင့် သူမ၏ရာဂဆန္ဒတွေ ပြန်လည် နိုးကြွလာခဲ့ရပြန်ပြီ ဖြစ်သည်။

ဒေါ်ခင်ဝင်း သူ့လီးကိုစုပ်ရင်း လက်နှင့်လည်း ဂွင်းရိုက်ဆောင့်ပေးလိုက်ကာ လီးအမြန်တောင်လာအောင် လုပ်ပေးနေသည်။ ဆိတ်ကြီးလီးက ကြောက်မက်ဖွယ်ရာကောင်းအောင် မာန်ဖီ ထောင်ထလို့ လာသည်။ တစ်ဖက်ကလည်း ဆိတ်ကြီးအမှုတ်ကောင်းလွန်း၍ သူမစောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး စောက်ရည်များ ရွှဲနစ်နေခဲ့ရပြီ ဖြစ်သည်။

မနေနိုင်တော့တာနှင့် သူမလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆိတ်ကြီးကိုယ်လုံးကို တွန်းဖယ်လိုက်ပြီး ဒေါ်ခင်ဝင်းက

“လိုးကြစို့ ငါ အရမ်းရွနေပြီ ဆိတ်ကြီး “

ဆိုပြီး ပြောလိုက်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန် ပေါင်ကားပေးလိုက်လေသည်။ ဆိတ်ကြီးလည်း သူမပေါင်ကြားထဲ ဝင်ရောက်ကာ သူ၏လီးထိပ်ကြီးကို ဒေါ်ခင်ဝင်း စောက်ပတ်နှင့်တည့်တည့် တေ့ချိန်၍ သူမ၏ အခေါင်းပေါက်ကလေးထဲသို့ ဖိဆောင့်ထည့်သွင်းလိုက်လေသည်။ လီးကြီးက စွတ် ဗြွတ်ဆိုပြီး ဒေါ်ခင်ဝင်းစောက်ပတ်ထဲကို ဆောင့်ဆောင့်အောင့်အောင့်နှင့်ပင် လျှောတိုးဝင်ရောက်သွားပါသည်။

“အား သိပ်ထိတာပဲ ဆိတ်ကြီးရယ် သားအိမ်တောင်ပြုတ်ထွက်ကုန်ပြီနဲ့တူတယ်”

“ကျွန်တော်လိုးတာ ကောင်းလား မမ “

“ကောင်းတယ် ဆိတ်ကြီး ခုနကလိုပဲ တစ်ချက်ချင်းဆောင့်ပေး နင့်လီးက တစ်ချက်ချင်းဆောင့်လေ ခံလို့ကောင်းလေပဲ “

ဆိတ်ကြီးလည်း ကောင်းပြီဟုဆိုရင်း သူ့လီးကို ဒေါ်ခင်ဝင်းစောက်ပတ်ထဲမှ ပြန်ဆွဲချွတ်ထုတ်လိုက်ကာ လဒစ်ထိပ်ခေါင်းကြီးပြန်သွင်းပြီး လီးအရင်းထိ ထပ်မံ လိုးဆောင့်ချလိုက်လေသည်။ လီးအရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် တစ်ချက်ချင်းလိုးပေးမှုက ထိရောက်မှုရှိလွန်းလှ၍ ဒေါ်ခင်ဝင်းပါးစပ်မှ အိုးကနဲအင့်ကနဲ အမေဋိတ်သံပင် ထွက်သွားရလေသည်။ ဆိတ်ကြီးမနားစတမ်းပင် လိုးပေးလိုက်သည်။

သူ အချက်လေးငါးဆယ် လိုးပြီးချိန်မှာ ဒေါ်ခင်ဝင်းစောက်ပတ်မှ စောက်ရည်တွေက အရွှဲသားဖြစ်လျှက်ရှိလေပြီ။ ထန်လွန်း၍ပဲလားတော့ မသိ။ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်လိုးရုံနှင့် ဒေါ်ခင်ဝင်း စောက်ရည် ပန်းထွက်ကာ တစ်ချီပြီးသွားသည်။ ဆိတ်ကြီးက ရပ်နားခြင်းမရှိဘဲ ဆက်တိုက်ပင် ဆက်လိုးပေးနေသည်။ တစ်ချီပြီးထား၍ အရည်ရွှမ်းနေသောစောက်ပတ်မှာ ခုနကထက်ပင် ပိုမိုလိုးဆောင့်၍ကောင်းနေသလို ထင်မှတ်ရပေသည်။

ဒေါ်ခင်ဝင်းစောက်ပတ်ကို လိုးရင်းကနေ နဘေးမှာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျနေလျက် ရှိသော မြယမင်း၏ ဝတ်လစ်စားလစ်ဖြစ်နေသည့် ကိုယ်ခန္ဓာ အထက်အောက်ရပ်ဝန်း တွေဆီကို သူ့အကြည့်က မကြာခဏ ရောက်ရှိလို့ သွားရသည်။ ကောင်မလေး နို့အုံအိအိနှစ်လုံးက တင်းကျစ်နေကာ ကျွဲကောသီး အလတ်စားနှစ်လုံး ပစ်တင်ထားသလို မို့ကြွလို့နေတာ သူတွေ့ရသည်။

ဒေါ်ခင်ဝင်းကလည်း နပ်သည်။ ဆိတ်ကြီးကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါ စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး …

“နင် သူ့ကို ခုလိုးချင်နေပြီ မဟုတ်လား ဆိတ်ကြီး “

ဟု မေးလိုက်တော့ ဆိတ်ကြီး ဟက်ကနဲ ရယ်လိုက်ရင်း …

“မလိုးသေးဘူး မမကို လိုးပြီးမှ အပီလိုးပေးမှာ “

“ဒါဖြင့် နင့်စိတ်ကြိုက် လုပ်ပေးမယ် နင့်လီးကို ခဏချွတ်လိုက်ဦး “

ဆိတ်ကြီး လီးကိုချွတ်ပေးလိုက်တော့ ဒေါ်ခင်ဝင်းလည်း တစ်ဖက်ကို လှည့်ကုန်းလိုက်ရာက မြယမင်းခါးအထက်မှာ မလုံ့တစ်လုံကလေး လွှမ်းထားသော စောင်ပါးလေးကို ဆွဲလှန်လိုက်ပြီး သူမ၏ပေါင်ခွဆုံရှိ အမွှေးပါးပါးကလေး ပေါက်ရောက်နေသော စောက်ပတ်ဖောင်းအိအိကလေးကို လက်နှင့်ဖွဖွပွတ်လိုက်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲကားပစ်လိုက်သည်။ တစ်ဆက်တည်း မြယမင်းစောက်ပတ်ကို သူမမျက်နှာအပ်ပြီး စောက်ပတ်ကို အားပါးတရကုန်းမှုတ်၍ လျှာနှင့်ယက်လိုက်စုပ်လိုက် လုပ်ပေးနေလိုက်သည်။

မြယမင်း တအင့်အင့် ညည်း၍ သူမခေါင်းမှ ဆံပင်တွေကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆုပ်ဆွဲကာ ရုန်းကန်လာသည်။ အသိစိတ်မဲ့နေသော်လည်း အသွေးအသားနှင့်လူလုပ်ခြင်းဖြစ်၍ အလိုအလျောက်တုံ့ပြန်မိခြင်းဟုဆိုနိုင်သည်။ ငါးမိနစ်လောက်စောက်ပတ်ယက်ပေးလိုက်ရာ မြယမင်းတစ်ကိုယ်လုံး ဘယ်လူးညာလှိမ့်ကော့ပျံလာပြီး သူမအပျိုစောက်ပတ်ကလေးက စောက်ရည်ကြည်လေးများ လိုက်၍လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရပေပြီ။

ဆိတ်ကြီး သူမစောက်ပတ်ကုန်းမှုတ်နေပုံကို အရသာခံကြည့်၍ ဒေါ်ခင်ဝင်းဖင်ကို အနောက်ကနေ ဆုပ်ညှစ်ကိုင်လာသည်။ သူမဖင်ကြားထဲကို တစ်ချက်နှစ်ချက် ကုန်းယက်လိုက်ပြီး စောက်ပတ်ကို လက်ချောင်းများဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်ကာ အနောက်ကနေ ဒေါ်ခင်ဝင်း၏ စောက်ပတ်ထဲ လီးသွင်း၍ အငမ်းမရ လိုးသည်။

“အင်း အင်း ဟင်း ဟင်း “

ဒေါ်ခင်ဝင်း အကြိုက်တွေ့ပုံရပြီး ဖင်ကို ခပ်ကော့ကော့လုပ်ကာ ဆိတ်ကြီးအလိုးကို တုံ့ပြန်လာပါသည်။ မကြာမီ နှစ်ယောက်သား အပေးအယူညီမျှပြီး ဒေါ်ခင်ဝင်းက ယမင်းစောက်ပတ်ယက်ရင်း ဆိတ်ကြီးအလိုးကို ကုန်းခံ၍နေကာ ဆိတ်ကြီးကလည်း သူမဖင်နှစ်ဖက်ကို လက်နှင့်ဖျစ်ကိုင်ကာ ဆုပ်ဆွဲ၍ စောက်ပတ်ကို မီးပွင့်မတတ် သဲကြီးမဲကြီး လိုးနေပေပြီ။

“အ အား ဆောင့်ဆောင့် မြန်မြန် ဆိတ်ကြီး ကောင်းလှချည်လား ဆိတ်ကြီးရာ လိုးစမ်း အသေလိုးစမ်း “

ဆိတ်ကြီး သူမစိတ်ကြိုက် လိုးပစ်လိုက်သည်။ အချက်လေးငါးဆယ်မက ဇယ်ဆက်သလို ဆောင့်သည်။ မိနစ်လေးဆယ်လောက်ကြာတော့ သူရော ဒေါ်ခင်ဝင်းပါ အကောင်းလွန်ပြီး လရည်ရော စောက်ရည်ရော ပြိုင်တူပန်းထွက်သွားကြရသည်။

ဆိတ်ကြီး ဒေါ်ခင်ဝင်းကို လိုးပြီးတော့ မြယမင်းဖက်ကို လှည့်လာပြီ။

မြယမင်း ပက်လက်ကားယားကြီးဖလက်ပြနေချိန်မှာ ဆိတ်ကြီးလီးက သူမစောက်ပတ်ကလေးထဲကို စွိ ဇွတ် ဆိုပြီး သစ်ငုတ်တိုကြီး သပ်လျှိုလိုက်သလို ထိုးဖောက် တိုးဝင်သွားရလေသည်။ အပျိုစောက်ပတ်ကလေးမို့ လိုးရသည်မှာ စီးပိုင်ကြပ်ညှပ်နေပြီး တထုတ်ထုတ်နှင့်ဇိမ်ရှိလွန်းလှသည်ဟု ဆိတ်ကြီးယူဆမိပေသည်။

မြယမင်း သိသလို မသိသလို အိပ်မက်ထဲ လွင့်မျောနေသလိုဖြစ်ပြီး ဆိတ်ကြီးပါကင်ဖွင့်တာကို မြင်မကောင်း ရှုမကောင်းအောင်ပင် ခံနေရလေတော့သည်။

ဆိတ်ကြီးက သူမစောက်ပတ်ကွဲပြဲသွားမှာစိုး၍ အရမ်းကာရောလိုးခြင်းမဟုတ်ဘဲ သူ့လီးကို လဒစ်ထိပ်ဝင်ရုံ သွင်းပြီး စောက်ခေါင်းကလေး၏အပေါ်ထိပ်ဖက်ကနေ ကပ်ဖိကာ အသာအယာ ညှောင့်လိုးကလေးလိုးခြင်း ဖြစ်သည်။ ဤနည်းက စောက်ခေါင်းကို တည့်တည့်ဆောင့်လိုးသောနည်းထက်ကို ပိုပြီး လုံခြုံစိတ်ချမှုကို ပေးစေနိုင်သောနည်းဖြစ်သည်။ ပါကင်ဖွင့်ရာမှာ စောက်ပတ်ကွဲခြင်းကို တော်ရုံနှင့်မဖြစ်စေနိုင်ဘဲ နာကျင်မှုဝေဒနာကို အထိုက်အလျောက် သက်သာစေသည်ဟု ဆိုပါသည်။

လီးတစ်ဝက် ဝင်နိုင်သည့်အခြေကို ရောက်တော့မှသာ သူ့လီးကို ခပ်ဆတ်ဆတ် တစ်ချက်ချင်း ဖိဆောင့် လိုးသွင်းလိုက်ရာ ယမင်း၏ စောက်ပတ်ကလေးအတွင်းမှ ဖွတ် ဒုတ် ကနဲအသံတစ်ချက်နှင့်အတူ မြယမင်းကော့ကြွတက်သွားပြီး သူ့လီးကိုပြန်အချွတ်မှာ လီးထိပ်ကလည်း သွေးစကလေးများ ကပ်ပါလာသည်ကို ဆိတ်ကြီးရော ဒေါ်ခင်ဝင်းပါ နှစ်ယောက်စလုံး သတိထားမိလိုက်သည်။ မြယမင်း၏ အပျိုစင်အမြှေးပါးကလေး ပေါက်ပြဲထွက်သွားခြင်းဖြစ်သည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် ဆိတ်ကြီးလီးက ကောင်မလေး၏ အပျိုပန်းကလေးကို ဆွတ်ခူးလိုက်ရခြင်း မည်ပေတော့၏။

ဆိတ်ကြီး သူ့လီးကိုပြန်ထည့်သွင်းပြီး အပြီးသတ်လိုးဆောင့်မှုကို စတင်လိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းက သူ့တပည့်ကျော်ဆိတ်ကြီးကို ဘရာဗို ဆိုပြီးလက်မလေးထောင်ကာ ဂုဏ်ပြုလိုက်သည်။ ဆိတ်ကြီး အောင်နိုင်သူပီပီ ကြောင်ကိုကြွက်စားသလို တစ်ချက်တည်း တန်းမစားဘဲ မြယမင်းနို့ကိုကိုင်ကာ နို့သီးကို တပြွတ်ပြွတ်စို့လိုက် ဖင်ပေါက်ကလေးထဲ လက်ထည့်ကာနှိုက်လိုက် စောက်ပတ်ထဲဝင်စပြုနေသောလီးကို တစ်ဝက်တစ်ပျက် သွင်းထားရင်းတန်းလန်းကနေ လီးချောင်းကိုအရင်းမှကိုင်၍မွှေ့ကာ စောက်ပတ်အပေါက် ကလေးကို ချဲ့လိုက်နှင့် လုပ်ပေးနေသည်။

“အမလေးဟယ် လိုးမှာရှိတာ မြန်မြန်လေးလိုးတာမဟုတ်ဘူး ဒင်းကသေတော်မူနေတဲ့ဟာ နင်ဖွင့်စရာရှိတာ ဖွင့်ပြီးရင် ငါ့စောက်ပတ်လာလိုးလှည့်ဦး ငဆိတ်ရဲ့”

ဒေါ်ခင်ဝင်း သောက်မြင်ကပ်လာဟန်နှင့် ခပ်ငေါ့ငေါ့ကလေး ပြောလိုက်သည်။

“ပြီးတော့မှာပါ မမ ရဲ့ စောက်ပတ်က တအားကြပ်နေတော့ အကြာကြီးမလိုးနိုင်ပါဘူး “

မြယမင်း စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ပြားကပ်သွားအောင် အသည်းအသန်ဖိဆော်ပစ်လိုက်ရင်း ဆိတ်ကြီးပြောသည်။ တကယ်လည်း ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်သာ လိုးလိုက်ရသည်။ ဆိတ်ကြီး လီးတစ်ဝက်လိုးရင်းကပင် သူ့လရည်တွေကို မြယမင်းစောက်ပတ်ထဲ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်ပါသည်။ အရသာလည်းတော်တော်ရှိသွားသည်။ လရည်ပေကျံနေသော လီးကို မြယမင်းပါးစပ်နားကပ်ပြီး ဆိတ်ကြီးက …

“ရော့ ကောင်မလေး စုပ်ပေးစမ်း ကောင်းကောင်း စုပ် “

“ဟဲ့ သူ အိပ်ပျော်နေလောက်ပြီလေ “

“စုပ်နေတာပဲ မတွေ့ဘူးလား မမရ ဟင်း ဟင်း “

ယမင်း အိပ်ချင်မူးတူး မျက်လုံးမဖွင့်နိုင်ဘဲ ကယောင်ကတမ်းနှင့်ပင် သူ့လီးကိုငုံလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။ ဒါကိုကြည့်ပြီး နှစ်ယောက်သား ရယ်ပွဲဖွဲ့မိကြခြင်းဖြစ်သည်။

“ကြံကြံဖန်ဖန်ဟယ် ကဲ လာပါ ငါပဲ နင့်လရည်တွေ စုပ်ပေးပါ့မယ်အေ ဆိတ်ကြီးပေးစမ်း နင့်လီးကို”

ဆာနေပြီဖြစ်သော ဒေါ်ခင်ဝင်းတစ်ယောက် ဟန်တောင်မဆောင်နိုင်တော့ပါချေ။ ဆိတ်ကြီးလီးကို ကိုင်ဆွဲကာ အပြတ်စုပ်ပေး ယက်ပေးလိုက်ပါသည်။ သူမအလှည့်ပြီးတော့ ဆိတ်ကြီးက ဒေါ်ခင်ဝင်းကို မြယမင်းနှင့် ဘေးချင်းယှဉ်လျက် အိပ်ခိုင်းပြီး သူမစောက်ပတ်ကိုယက်လိုက် မြယမင်းစောက်ပတ်ကို နှိုက်လိုက် လုပ်ပေးနေသည်။

ပါကင်အပွင့်ခံပြီး ဆိတ်ကြီးရဲ့တစ်ချီလိုးခြင်းကို ခံလိုက်ရပေမယ့် မြယမင်းအနေနှင့်တော့ အမူးလွန်သလောက် သတိလက်လွတ်ဖြစ်နေတာမို့ ဘာကိုမှပင် သိလိုက်မှာမဟုတ်ပါချေ။ အိပ်မက်လိုလိုသာ ခံစားရပေမည်။ ဆိတ်ကြီးလည်း စောက်ပတ်ဘာဂျာကိုင်အပြီးမှာ ဒေါ်ခင်ဝင်းကို တစ်ချီပြီးတစ်ချီ လိုးလိုက် ခဏတစ်ဖြုတ်နား၍ နောက်တစ်ချီလိုးလိုက်နှင့် လေးငါးချီ ဆက်တိုက်ပင် လိုးပေးလိုက်ရပါသည်။

မြယမင်းကိုလည်း တစ်ချီထပ်ဆော်ဖို့ကြိုးစားသေးပေမယ့် သူမစောက်ပတ်က ချောဆီမထွက်နိုင်အောင် ဖြစ်နေပြီမို့ စောက်ပတ်ကွဲမှာ စိုးရိမ်ပြီး မနက်ကျမှ လိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်ကာ ဒေါ်ခင်ဝင်းအခန်းမှာပဲ အတူတကွ အိပ်စက်လိုက်ကြပါသည်။

မနက်ကျတော့ မြယမင်းအိပ်ယာမှ နိုးလျှင်နိုးချင်းပင် အကြောင်းစုံကို ခန့်မှန်းမိလေပြီ။

ဆိတ်ကြီးက သူမကို စောစောစီးစီးတစ်ချီလာဖွင့်ဖို့ ပြင်နေတုန်း သူမနိုးလာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ နဘေးမှာလည်း ဒေါ်ခင်ဝင်းကို ဖင်တုံးလုံးနှင့်အိပ်မောကျဆဲရှိနေတာကို မြယမင်းတွေ့လိုက်ရသည်။ မြယမင်း သဘောပေါက်ပါသည်။ သူမကို အရက်မူးအောင်တိုက်ပြီး အဖွင့်ခံလိုက်ရခြင်းကို ကျေကျေနပ်နပ်ပင် လက်ခံလိုက်သည်။

ဒေါ်ခင်ဝင်း၏အလုပ်မှာ ဒါမျိုးတွေမကင်းဘူးဆိုတာကို အကင်းပါးသူပီပီ သူမရိပ်စားနားလည်နှင့်ပြီးလည်း ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ ဒေါ်ခင်ဝင်းဆိုတဲ့မိန်းမကြီး ဏှာဘယ်လောက်ထန်တယ် ဆိုတာကိုလည်း ဆိတ်ကြီးလို လူရင်းတစ်ယောက်ထက်ပင် သူမအနေနှင့် အနီးကပ်နေလာတာကြာပြီဖြစ်၍ ကောင်းစွာသိရှိနေသူဖြစ်ပါသည်။

“ယမင်း နိုးလာပြီလား “

“နိုးတာကြာပါပြီ ကိုဆိတ်ကြီး “

“ညက တော်တော်မူးသွားလား “

“အင်း ဟင်း “

ယမင်းဖြေပြီး သူ့ကို မျက်နှာပူတာနှင့် တစ်ဖက်သို့ မျက်နှာအသာလွှဲထားလိုက်သည်။

ဆိတ်ကြီး ယမင်းခါးလေးကို အသာသိုင်းဖက်လာသည်။ ယမင်း ပါးကလေးကိုနမ်းသည်။ ယမင်းနှုတ်ခမ်းတွဲတွဲ ကလေးကို အသာငုံစုပ်လိုက်သည်။ မြယမင်း သူ့အနမ်းအောက်ကနေ မရုန်းချင်ရုန်းချင်နှင့် အသာအယာပင် ရုန်းထွက်လိုက်ရင်း …

“ဟွန်း စောစောစီးစီး အာပုပ်စော်နံတယ် “

“မနံပါဘူး ကိုဆိတ်က ချစ်လို့ “

“အစက ဒီလို ဘာဖြစ်လို့မပြောလဲ ခုမှလာပြီး ဟွန်း”

ဆိတ်ကြီး ပြုံးဖြီးဖြီးနှင့် …

“ညက ယမင်း နိုးမနေဘူးလား “

မြယမင်း ခေါင်းခါပြီး …

“ယမင်း ဘာမှမသိဘူး “

“ဒါဖြင့် အခု သိအောင် လုပ်ပေးမယ်လေ “

“ယ မင်း … ရှက် …ရှက် တယ် “

“မရှက်နဲ့ ညက ယမင်းကို နာမှာစိုးလို့ ညှာထားတာ ဒီမနက်ကျတော့ …”

သူက စကားမဆက်ဘဲ တဟင်းဟင်း အသံခပ်မြှင်းမြှင်းနှင့် ဗိုလ်အောင်ဒင်ရယ်သလို ရယ်လိုက်သည်။ ယမင်းကတော့ ခေါင်းကိုငုံ့ထားလိုက်မိသည်။

ဆိတ်ကြီး လီးကြီးတန်းလန်းနှင့် ယမင်းအရှေ့မှာ မတ်တပ်လာရပ်နေသည်။

“လီး စုပ်ပေးနော် ယမင်း “

တောင်မတ်နေသော သူ့လီးကို ခါးလည်မှနေ ကိုင်မကာ တဆဆလုပ်ရင်းပြောလိုက်ပါသည်။ ယမင်း သူ့ပေါင်ခွကြားက လီးမည်းမည်းကြီးကို အတန်ကြာအောင် မျက်လုံးအကြည့်ကိုမလွှဲဘဲ ခပ်ရဲရဲပင် စူးစိုက်ကြည့်နေလိုက်ပါသည်။

လီးဒစ်ထိပ်ကားကြီးက ပြူးပြဲထွက်နေပြီး လီးလုံးပတ်တုတ်သလောက် အလျားလည်းရှည်သည့် ဆိတ်ကြီး၏ ပစ္စည်းကြီးက သူမကို ညှို့ယူဖမ်းစား ထားသလို ဖြစ်နေသည်။ ယခင်က ညအိပ်ညနေ အတူတကွ သွားလာစဉ်မှာ သူ့လီးနှင့်ဖင်ကို မထိတထိ ထောက်တာမျိုးကို မကြာခဏခံရဖူးပေမယ့် လီးဘယ်အရွယ်အစား ရှိသလဲဆိုတာ အတွေ့အကြုံနုနယ်သူမို့ သူမ မခန့်မှန်းတတ်ခဲ့ချေ။ ဆိတ်ကြီးကလည်း ရှေ့ဆက်မတိုးဘဲ အချိန်ကောင်း အခါကောင်းကို စောင့်နေခဲ့တာမို့ သူမအနေနှင့် မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ပင် ရှိနေခဲ့ပါသည်။ ခုမှပဲ ဒီလီးကြီးကို မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်တွေ့ဖူးခြင်းဖြစ်သည်။

“ဘယ်လို လုပ်ပေးရမလဲ “

သူမက မဝံ့မရဲ တံတွေးနင်နေသံကလေးနှင့် ပြောရှာသည်။

“လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ရှေ့သွားနောက်ပြန် ဂွင်းရိုက်ပေး ပါးစပ်နဲ့လည်း စုပ်ပေး “

“အင်း ”

ယမင်း သူထိုးပေးလာသော လီးကိုယ်ထည်ကြီးကို လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ကြည့်သည်။ လီးနွေးနွေးကြီးက သူမ၏ လက်နှင့်ထိတွေ့လိုက်ရုံနှင့်ပင် ကြက်သီးဖျန်းကနဲ ထသွားစေသည်။ ယမင်းစောက်ပတ်ထဲကပင် စစ်ကနဲ အရည်ထွက်သွားမိသလား မပြောတတ်ပါချေ။

“ကိုယ့် လီးက ကြီးရဲ့လား “

“အင်း ကြီးတယ် “

“ဒီလီးနဲ့ ကိုဆိတ်ကြီး လိုးပေးမှာ ယမင်း စိတ်ကြိုက်ခံပေးရမယ်နော် “

“မသိ ဘူး …ယမင်း ဘာမှ နားမလည်ဘူး “

“အစမို့ပါ ယမင်းရဲ့ …အလိုးခံတာပဲ ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲခံလိုက် ပြီးတာပဲ ကိုဆိတ်ခိုင်းသလို လုပ်ပေး ကြားလား”

“လုပ် လုပ်ပါ့မယ် … ဟို ဒေါ် ဒေါ်လေး နိုးပြီထင်တယ် “

ဒေါ်ခင်ဝင်းအိပ်နေရာကနေ သူမကိုယ်က ကုတင်တစ်ဖက်ကို လူးလှိမ့်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ပြဲပြဲကားကားကြီး ဖြစ်သွား၍ သူမအင်္ဂါဇပ်ဖောင်းအိအိကြီးမှာ အမွှေးအုံကြားကနေ ပြဲကနဲပေါ်ထွက်လာတာတွေ့လိုက်ရသည်။ ယမင်းတစ်ယောက် ပါးစပ်ကို လက်ဝါးဖြင့်ပိတ်ပြီး ခိကနဲရယ်သံထွက်သွားရသည်။

သူမနိုးလာတာတော့မဟုတ်။ ညက တော်တော်သောက်ထားခဲ့သလို ကာမစည်းစိမ်ကိုလည်း အလွန်အမင်း ခံစားထား၍ တော်ရုံနှင့်နိုးထလာနိုင်ဦးမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ ဆိတ်ကြီးအသိဆုံးပင် ဖြစ်လေသည်။

“ကဲ စုပ်ပါ ယမင်းရဲ့ ပါးစပ် ဟ “

သူ့လဒစ်ထိပ်ပြဲကြီးက မြယမင်းပါးစပ်ထဲကို တိုးဝင်သွားသည်။ မြယမင်း လီးမစုပ်တတ်စုပ်တတ်နှင့် စုပ်သည်။ ဒီလိုစုပ်ခြင်းကပင် ဆိတ်ကြီးအဖို့ လီးစုပ်တတ်သည့် မိန်းမတစ်ယောက် စုပ်ပေးခြင်းထက် ပို၍ ဖီလင်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။ သူ့လက်ကလည်းအငြိမ်မနေတော့ဘဲ မြယမင်း သွေးတွေ ဆူကြွလာအောင် နို့နှစ်လုံးကို ညှစ်နယ်လိုက် နို့သီးခေါင်းကလေးနှစ်ခုကို ကလိလိုက်လုပ်ပေးနေသည်။ မြယမင်း ပေါင်ခွကြားမှာ စွတ်စိုရုံမက အရည်တွေရွှဲနစ်လာရပြီဖြစ်သည်။

ဆိတ်ကြီးလဒစ်ထိပ်ခေါင်းကို ငုံ၍ငုံ၍ပေးရင်းက သူမလက်နှင့် လီးကိုယ်ထည်ကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်လုပ်ပြီး ဂွင်းတိုက်ဆောင့်ပေနေသည်။ သူ့လီးက မြယမင်းလက်ထဲမှာ သိသိသာသာကြီးဖွံ့ထွားလာရကာ သံတုတ်တစ်ချောင်းလို မာတောင်ထောင်ထလာလေသည်။

“လီးတစ်ချောင်းလုံးကို စုပ် ယမင်း ဂွေးဥပါ မကျန်စေနဲ့ “

ယမင်းလည်း သူပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်ရင်း စောက်ပတ်က မခံနိုင်အောင် ယားယံလာ၍ ခြေနှစ်ဖက်ကို ယှက်လိမ်ပြီး ပွတ်လိုက်သပ်လိုက်လုပ်ကာ အယားဖြေနေရတော့သည်။ ဆိတ်ကြီး ယမင်းကို လီးအစုပ်ရပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူမကိုယ်လေးကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ကာ အိပ်စေလိုက်သည်။ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပြဲပြဲကားကားလုပ်စေလိုက်ရာက သူမပေါင်ကြားထဲဝင်ရောက်၍ စောက်ပတ် ဖောင်းမို့မို့ ကလေးကို မျက်နှာအပ်ပြီး တစ်ချက်နှစ်ချက်စုပ်ကာ လျှာနှင့်လိုက်လံ ယက်ဆွကစားပေးလိုက်ပါသည်။

အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို ယက်သပ်ပြီး စောက်ခေါင်းအဝလေးကို မွှေနှောက်ခလောက်ကစားပေးသည်။ စောက်စိချွန်တက်တက်ကလေးကို ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲစုပ်ပေးလိုက်တော့ မြယမင်း ဘယ်လိုမှ မခံစားနိုင်တော့ဘဲ တစ်ကိုယ်လုံး ထွန့်လူးသွားရပါသည်။

“အ အာ တ … တစ်မျိုး ကြီးပဲ ကိုဆိတ် … ဟင့် …ဟင့် ဟင့် … “

“လိုးပေးရတော့ မလား ယမင်း ပြောလေ “

သူမစောက်ပတ်က အရည်ရွှဲနေတာတွေ့ရ၍ ဆိတ်ကြီး ခပ်တည်တည်နှင့်မေးလိုက်တော့ …

“သ သဘောပဲ လုပ် … လိုး … ချင် … လိုး ပါ “

မြယမင်း သူ့လေသံလိုက်ပြီး ပြောလိုက်ပါသည်။ ဆိတ်ကြီး ညကတည်းကပင် အားရအောင် မလိုးရသေးတာမို့ သူမကို အပီလိုးပစ်လိုက်ချင်သေးသည်။ သူမပေါင်ကြားမှာ ဆောင့်ကြောင့်ဝင်ထိုင်ကာ သူ့လီးထိပ်ကို သောက်ပတ်အဝမှာ တေ့၍ အတန်ငယ်မျှကြာအောင် စောက်စိကလေးကို ကလော်လိုက် အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ကလေးတွေကို အပေါက်ဝချဲ့သလို လီးဒစ်ထိပ်နှင့်လှည့်ပတ်ထိုးမွှေပေးလိုက် လုပ်ပြီး သူ့လီးကို ဇွပ် ဗြွတ်ကနဲ နေအောင် အားပါပါနှင့် အပေါ်စီးကနေ ဖိဆောင့်လိုးချလိုက်ပါသည်။

“အ အမေ့ နာ နာတယ် “

“အောင့်ထား နောက် ကောင်းလာမှာ ယမင်းရဲ့ “

မြယမင်း ပါးစပ်က စကားဆက်မပြောနိုင်အောင်ဆိုပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းများနှင့်အတင်းပင်ဖိကပ်နမ်းစုပ်ကာ လျှာနှင့်ထိုးမွှေယက်လိုက်ပါသည်။ အောက်ကနေလည်း လီးကို တစ်ဝက်သာသာလောက်ကျွံဝင်သွားအောင် တရစပ် ဖိလိုးပေးသည်။ လီးက အတွင်းထဲအထိရောက်ရှိနေမှတော့ မြယမင်းဘာကိုမှ ထပ်မံ၍ ငြင်းချက်ထုတ် မနေနိုင်တော့ပြီ။ ဆိတ်ကြီးဆောင့်ချက်ကိုလိုက်ပြီး အောက်ကနေကော့၍ကော့၍ပေးလာသည်။ ဆိတ်ကြီးကလည်း သူမစိတ်ပါလာမှန်းသိရ၍ ပိုပြီး ပြင်းပြင်ကလေးဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပါသည်။

“စွတ် ဖွပ် ဗြွတ် ပြွတ် ဖွပ် ဗလပ် ဘုတ် ဘတ် ဖတ် ဗွပ် “

စောက်ရည်သံတွေက ပို၍ ကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်လာသည်။ ယမင်း တားမနိုင်ဆီးမရ ဖြစ်နေပြီ။ ခံချင်စိတ်ကြောင့်လည်း သူမနှုတ်မှပင် ဖွင့်ဟ၍ ပြောဆိုလာရသည်အထိပင်။

“ကို ကို ဆိတ် ဆောင့်ဆောင့်ပေး မြန်မြန် …ယမင်း အ အထဲက ယား လွန်းလှပီ ဆောင့် တအား ဆောင့်ပါ ယမင်းအောင့်ခံမယ် နော်… နော် “

“အေး ဆောင့်ပေးမယ် … ယမင်း စောက်ပတ်က ဘာနဲ့မှမတူဘူး … လိုးလို့အရမ်းကောင်းတယ် … ကိုဆိတ်ကြိုက်တယ် “

“တ တကယ် လား ကိုဆိတ် ကြိုက် ကြိုက်ရင် ယမင်းကို လ … လ လိုး လိုးစမ်းပါ အဖုတ်ကွဲအောင်လိုး ယမင်းခံမယ် “

“နင် တကယ် ပြောတာနော် “

“လိုးပါ ကိုဆိတ် ယ မင်းကို …မယုံဘူးလား “

ဆိတ်ကြီး ယမင်းပေါင်နှစ်ဖက်ကို ထပ်မံ၍ ပြဲပြဲကားကားလုပ်ကာ လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဖိချလိုက်သည်။ တစ်ဆက်တည်းဆိုသလို သူလိုးနေသော လီးကိုလည်း မြယမင်းစောက်ပတ်ကလေးထဲသို့ တစ်ဆုံးအထိ ဝင်ရောက်သွားအောင် အားနှင့်ဆောင့်လိုးထည့်လိုက်ရာ လီးက ယမင်း၏ စောက်ခေါင်းလေးထဲကို လျှောကနဲ မြွေတစ်ကောင်လို တိုးတိုးဝှေ့ဝှေ့ဝင်ရောက်သွားပါသည်။

ယမင်း ဒီတစ်ခါ အသံတောင်မထွက်နိုင်တော့ဘဲ နင့်ကနဲ နေအောင်ခံစားလိုက်ရသဖြင့် အောက်နှုတ်ခမ်းကို သွားနှင့်နာနာကလေး ကိုက်ချထားလိုက်မိလေသည်။ သူမမျက်ရည်တစ်စက်က ပါးပြင်ထက်ကို စစ်ကနဲ ထွက်ကျလာသည်။

“နာလား ယမင်း “

“ရ ရတယ် အင့် အင့် “

ဆိတ်ကြီးက အရည်ရွှဲနေသော ယမင်းစောက်ပတ်ကို အသည်းအသန် ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ပါသည်။ ယမင်း၏ စောက်ပတ် ဘယ်လောက်နာကျင်လို့နေမှန်း မတွေးနိုင်ရလောက်အောင် စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ပူထူကုန်သည်အထိ တရစပ်လိုးခြင်းဖြစ်၍ ယမင်းအံတကြိတ်ကြိတ်နှင့်တင်းခံရင်း မိနစ်အနည်းငယ်အတွင်းမှာ နာတာရော ကောင်းတာပါရောနှောပြီး ကာမပန်းတိုင်ကို ဆောလျင်စွာ ရောက်ရှိသွားရလေသည်။

ယမင်းကော့ကနဲ ကော့ကနဲဖြစ်သွားသည်။ ဆိတ်ကြီးလည်း သူ့လီးအရင်းထိရောက်နေသည့် အပျိုစောက်ပတ်လေးထဲကို အချက်လေးဆယ်လောက်ထပ်မံ ဆောင့်လိုးချရင်း လရည်ထွက်ကျသွားသည်။ သူ့လရည်များက မြယမင်း၏ စောက်ခေါင်းအပေါက်ကျဉ်းကလေးထဲကနေ သူမ သားအိမ်ရောက်သည်အထိ တဗြွတ်ဗြွတ်နှင့် ပန်းဝင်သွားပါသည်။ ယမင်း ဝမ်းခေါင်းထဲအထိ နွေးကနဲ နွေးကနဲဖြစ်သွားရပေသည်။

တစ်ချီလိုးပြီး လီးကိုပြန်မထုတ်ဘဲ ယမင်းစောက်ပတ်ထဲမှာ ကပ်ဖိကာစိမ်ထိုးထားရင်း နှစ်ယောက်သား အတန်ကြာသည်အထိ မှိန်းနေခဲ့ကြပါသည်။

“ကောင်းလား ယမင်း ခုဘယ်လိုနေလဲ နာရောနာသေးလား “

“အစ်ကို့ ဟာကြီးက ယမင်းအထဲမှာ တအား တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးဖြစ်နေတာ အစ်ကိုရယ် နာတာလည်း ပါတယ် ကောင်းတာလည်း ကောင်းတာပါပဲ ယမင်းကို အကြာကြီးဖက်ထားပေးပါနော် အစ်ကို “

“ကိုယ့်လီးကို ဒီအတိုင်း စိမ်ပြီး ထားပေးရမလား “

“စိမ်ထားလေ တစ်မျိုးပဲ နေလို့ ကောင်းတယ်နော် အစ်ကို “

“ဒါပေါ့ ယမင်း နောက်ဆိုရင် ခုထက်တောင်ပိုပြီး လီးအရသာသိလာမှာ လီးနဲ့စောက်ပတ်လိုးတာ ဘယ်လောက်ကောင်းသလဲဆိုတာ ကိုယ်တိုင်လိုးဖူး ခံဖူးမှ သိတာပါကွာ “

“ယမင်း သိပါပြီ အစ်ကိုဆိတ်ရယ် နောင်လည်း သူ ယမင်းကို ဒီလိုပဲ နေ့တိုင်း အမြဲလိုးပေးနိုင်မလား “

“စိတ်ချ နေ့တိုင်းမဟုတ်တောင် အချိန်ရရင် ရသလို လိုးမယ် ယမင်း ခံမယ်မဟုတ်လား “

“အင်း “

“ဘာ အင်း လဲ “

“ခံမယ် ယမင်း အလိုးခံပေးပါ့မယ်လို့ပြောတာ ဟင်း ဟင်း “

“ချစ်လိုက်တာ ယမင်းကလေးရယ် ကဲ နို့စို့ချင်တယ်ကွာ နို့အကြာကြီးစို့ပေးမယ်”

“စို့ ကိုဆိတ် တစ်နေ့လုံး စို့ ရတယ် “

ဆိတ်ကြီး နို့စို့ရင်း လီးက ပြန်မာလာသည်။ ယမင်းစောက်ပတ်ကလည်း ရွစိရွစိ ပြန်ဖြစ်လာတာနှင့် နှစ်ယောက်သား ဒီပုံစံအတိုင်း တစ်ချီထပ်လိုးကြသည်။

တတိယအချီကျတော့ ယမင်းကို ဖင်အကုန်းခိုင်းလိုက်ရင်း သူမဖင်အနောက်ကနေပြီး ခွေးကုန်းတစ်ချီ ထပ်လိုးသည်။ သူတို့ သုံးချီမြောက် လိုးပြီးချိန်မှ ဒေါ်ခင်ဝင်း အိပ်ယာကနေ နိုးထလာနိုင်သည်။ သုံးယောက်သား လူးကာလှိမ့်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာ အလဲအကွဲပင် ဆော်လိုက်ကြပါသည်။

မြယမင်းအဖို့ ဒေါ်ခင်ဝင်း၏နေအိမ်က သုခဘုံကလေးတစ်ခုလို့တောင် တင်စားခေါ်ဝေါ်ရပေလိမ့်မည်။ ဆိတ်ကြီးပါကင်ဖွင့်ခြင်းကို ခံရပြီး နောက်တစ်ပတ်လောက်အထိ ဘယ်မှမသွားရဘဲ ဒေါ်ခင်ဝင်းအိမ်မှာပင် ဒေါ်ခင်ဝင်းရယ် ယမင်းရယ် သူ့တူမသင်းသင်းရယ် ဆိတ်ကြီးနှင့်အတူ ကာမဆက်ဆံရင်း ပျော်ပျော်ပါးပါးကြီး ထင်သလိုနေပစ်လိုက်ကြသည်။

တစ်နေ့တော့ ဒေါ်ခင်ဝင်းနှင့်ပတ်သက်မှုရှိသည့် လောင်းကစားဒိုင်တွေထဲက တစ်ယောက်ဖြစ်သော ဦးရာကျော်ဆိုသူနှင့် ယမင်းကို လွှတ်ပေးကြသည်။

“ဖြစ်ပါ့မလား ဒေါ်လေးရယ် “

“နင်မဖြစ်ရင် ဒီအလုပ်မလုပ်နဲ့ ယမင်း ငါ့မှာက ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး တာဝန်ရှိတယ် ဆိတ်ကြီးလိုးတာက လိုးတာပဲ သူက ငါတို့ရဲ့ကာမပိုင်လင်လည်း မဟုတ်ဘူး ပြီးတော့ နင်ရယ် ငါရယ် သင်းသင်းရယ်အထဲက ကြိုက်တဲ့သူတစ်ယောက်သူနဲ့ အိပ်လို့ရတယ် နင် စိတ်မရဲဘူးဆိုရင် သင်းသင်းပါ ခေါ်လိုက် ကြားလား ယမင်း “

မြယမင်း ဘာမှ ထပ်မပြောဝံ့တော့ဘဲ …

“ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး “

ဟူ၍သာ ဆိုလိုက်ရသည်။

သင်းသင်းက ယမင်းနှင့်အသက်ချင်း မတိမ်းမယိမ်းပါ။ ရုပ်ရည်အသင့်အတင့်ရှိပြီး အသားဖြူဖြူ အရပ်မြင့်မြင့် ကိုယ်လုံး ခပ်သွယ်သွယ်ပေမယ့် ရင်တွေမို့မို့မောက်မောက်ရှိလှပြီး ဖင်အိုးကြီးများလည်း တောင့်တင်းစွင့်ကားသူ တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။

ဦးရာကျော်နှင့် သုံးယောက်သား ဒေါ်ခင်ဝင်းအိမ်မှာပင် တွေ့ဆုံခဲ့ကြသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းက အလုပ်ကိစ္စကို အကြောင်းပြပြီး အိမ်ကနေ အပြင်ကို ရှောင်ပေးလိုက်သည်။

ယမင်းနှင့်သင်းသင်းတို့နှစ်ယောက် ဦးရာကျော်ကို တစ်လှည့်စီ ပြုစုပေးလိုက်ကြသည်။ ငွေရှိသူပီပီ ဆေးကောင်းဝါးကောင်းများကို အမြဲတစေ မှီဝဲထားသူမို့ ဦးရာကျော်ဆိုသည့် လူကြီးက ယမင်းတို့နှစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်လေးချီစီလောက် အလှည့်ကျ လိုးပေးသွားနိုင်ခဲ့သည်။ ယောက်ျားဆိုလို့ ဆိတ်ကြီးတစ်ယောက် နှင့်သာ တွေ့ဖူးသူဖြစ်ပေမယ့် လီးနှင့်စောက်ပတ် လိုးကြသည့်နေရာမှာတော့ အားလုံးအတူတူပင် ဖြစ်ကြောင်းကို မြယမင်း ကောင်းကောင်းကြီး နားလည်သဘောပေါက်သွားခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။

ဦးရာကျော်က သူ မောလာချိန်မှာ ခဏတစ်ဖြုတ်အနားယူရင်း ယမင်းနှင့်သင်းသင်းကို စောက်ပတ်ချင်းပွတ်ခိုင်း စောက်ပတ်အပြန်အလှန်ယက်ခိုင်း၍ သူကပွဲကြည့်ပရိသတ် လုပ်လိုက်သေးသည်။ သူ့လီးကိုလည်း ယမင်းတို့နှစ်ယောက်ကို အားပါးတရစုပ်ခိုင်းသည်။ ယမင်းလည်း ထန်နေပြီမို့ ဘာကိုမှ ဂရုစိုက်မနေနိုင်တော့ဘဲ သူခိုင်းသည့်အတိုင်း လုပ်ပေးလိုက်ပါသည်။

ဦးရာကျော်လီးက စံချိန်မီ ကြီးသည်။ လိုးအားလည်းကောင်းလှသူဖြစ်၍ မင်းတို့နှစ်ယောက်စောက်ပတ်ကိုရော ဖင်ကိုပါ လိုးပေးမယ် …ဆိုပြီး ကြိမ်းဝါးကာ သူပြောသည့်အတိုင်းလည်း ယမင်းစောက်ပတ်ကိုရော ဖင်ကိုပါလိုးသည်။ ယမင်း ဖင်ကွဲသွားသည်။ သွေးစသွေးနတွေထွက်လာ၍ ဖင်ကို တစ်ချီသာလိုးပြီး စောက်ပတ်ကို ပြန်လိုးပေးလိုက်ရသည်။ သင်းသင်းလည်း ဖင်ကို နှစ်ချီတိတိ ပက်ပက်စက်စက်ပင် အလိုးခံလိုက်ရသည်။

ညနေ ဒေါ်ခင်ဝင်းပြန်လာတော့ သူတို့သုံးယောက်လည်း ဖတ်ဖတ်မောနေကြပေပြီ။

နောက်တစ်နေ့တွင် ဒေါ်ခင်ဝင်းက ယမင်းကိုခေါ်ပြီး သူမအနေနှင့်ပိုင်ရာဆိုင်ရာတွေကို အမြဲမပြတ် ပူဇော်ပသ ရသည့် အစဉ်အလာရှိကြောင်း နယ်မြေကြေး ရဲကြေး ဂိုဏ်းဂဏကြေး ဘာကြေး ညာကြေးစသည်ဖြင့် တရားဝင် မဟုတ်သော လုပ်ငန်းနှင့်ပတ်သက်သမျှ သူမကိုယ်တိုင်သာမက တစ်ခါတစ်ရံ ကြေးစားအပျော်မယ်များကိုပါ ငှားရမ်းကာ အလုပ်သဘောအရ လူနှင့်ရင်း၍ ဝတ္တရားမပျက် ဖြည့်ဆည်းပေးရသည့်အကြောင်းများကို သူမလက်ရှိ ရင်ဆိုင်ကြုံတွေ့နေရသည့်အခြေအနေအတိုင်း အကြောင်းစုံကို ယမင်းသိအောင် ရှင်းလင်းပြောပြ နေပါသည်။ ယမင်းနှင့်သင်းသင်းတို့လည်း တစ်ဖက်တစ်လမ်းက သူမကို ကူညီပေးဖို့ ဆွယ်တရားဟောသည်။

ယမင်း လက်ခံပါသည်။ ဝက်ဖြစ်နေမှတော့ ချီးကြောက်နေစရာလည်း မလိုအပ်တော့ပါ။ ယမင်းအနေနှင့် ဖြစ်ပျက်သမျှကို ရှေ့ဆက်ရင်ဆိုင်သွားဖို့သာ ရှိပါတော့သည်။

ဒေါ်ခင်ဝင်း စေခိုင်းမှုအရ ယမင်းနှင့်သင်းသင်းနှစ်ယောက်သား လုပ်ငန်းရှင် သူဋ္ဌေးတစ်ယောက်နှင့် တွေ့ဆုံဖို့ ဆိုပြီး သူ လာခေါ်ခိုင်းသည့် ကားနှင့်ပင် ညတွင်းချင်း လိုက်ပါလာခဲ့ရလေသည်။ မြေနီကုန်းဖက်ရှိ အိမ်တစ်အိမ်သို့ ရောက်ရှိလာချိန်တွင် ကားကိုရပ်လိုက်ပြီး ဒရိုင်ဘာဖြစ်သူက သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးကို ကားပေါ်ကနေဆင်းခိုင်းလိုက်ကာ အိမ်ထဲခေါ်သွင်းလာခဲ့ပါသည်။

“မင်းတို့ ဒေါ်လေး မမဝင်းလာနေကျပဲ သူလာရင် ငါတို့ သူဋ္ဌေးရော သူ့လူတွေရော မင်းတို့ဒေါ်လေး တစ်ယောက်တည်းကို ဝိုင်းဆော်ကြတယ် ခံလည်းခံနိုင်တယ် “

ဆိုပြီး ဒရိုင်ဘာကြီးက သူ့နာမည် ဦးညို ဟုခေါ်ကြောင်း သူဋ္ဌေးလူရင်းဖြစ်ပြီး ကားမောင်းနေတာကြာပြီ ဖြစ်ကြောင်း။ သူဋ္ဌေးနာမည်က ဦးထွန်းမြတ်ဖြစ်ပြီး ဒေါ်ခင်ဝင်းအနေနှင့် ငွေကြေးအခက်အခဲတစ်စုံတစ်ရာ ပေါ်ပေါက်တိုင်း သူ့ထံမှ ငွေသိန်းလေးငါးဆယ်လောက်အထိ အမြဲ လာရောက်ဆွဲတတ်ကြောင်း။

ဒေါ်ခင်ဝင်းကို ပိုင်သူဖြစ်၍ သူမှောက်လိုမှောက် လှန်လိုလှန် ပြုနိုင်သည်ဖြစ်ရာ ယခုအကြိမ်တွင်လည်း သူမတပည့်မတွေ ဖြစ်ကြသော ယမင်းတို့နှစ်ယောက် အနေနှင့် သူ့စိတ်တိုင်းကျ အလိုရှိသမျှကို ပြုစုပေးနိုင်မှသာ ပြန်လွှတ်ပေးမှာဖြစ်ကြောင်းများကို အသိပေး ပြောကြားလာပါသည်။

ယမင်းလည်း ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပြီး သင်းသင်းလက်ကိုဆွဲကာ အိမ်ထဲသို့ လှမ်းဝင်လာခဲ့လိုက်ပါသည်။

သူဋ္ဌေးဦးထွန်းမြတ်နှင့်တိုက်ရိုက်တွေ့ဆုံခွင့်ရသည်။ သူက ငါးဆယ်ကျော်အရွယ် အသက်ကြီးသူဖြစ်ပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်ကြံ့ခိုင် တောင့်တင်းပြီး သန်တုန်းမြန်တုန်းပဲလို့ ဆိုရပေမည်။ သူနှင့်အတူ သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်ခန့် ဧည့်သည်သုံးယောက် ရှိနေကာ အားလုံး အရက်ဝိုင်းဖွဲ့၍ သောက်စားနေကြသည်။

“လာ … ထိုင်ကြ “

ဟုဆိုပြီး ယမင်းတို့ကို နေရာချပေးလိုက်သည်။ ယောက်ျားတစ်စု၏မျက်လုံးများက ယမင်းနှင့်သင်းသင်းတို့ နှစ်ယောက်၏ ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းများကို အထက်အောက်မကျန်အောင် အနုလုံပဋိလုံ ခွဲခြမ်းစိပ်ဖြာ၍ ကြည့်နေကြသည်။

“နာမည် ဘယ်လို ခေါ်ကြလဲ “

သူကမေးတော့ ယမင်းက နာမည် ပြောပြကာ မိတ်ဆက်လိုက်သည်။ သင်းသင်းလည်း သူတို့ လူစုနှင့်တစ်ခါမှ တွေ့ဆုံဖူးသူ မဟုတ်ပါ။

“သက်တောင့်သက်သာ နေကြပါ သမီးတို့ ဆန္ဒရှိရင် သောက်နိုင်တယ် “

ဦးထွန်းမြတ်ကပြောပြီး သူ့စည်းကမ်းချက်တွေကိုပါ တစ်ဆက်တည်း ယမင်းတို့ သိအောင်ပြောဆိုလာသည်။ ဒရိုင်ဘာဦးလေးကြီး ဦးညိုပြောခဲ့သလိုပင်ဖြစ်နေသည်။

မြယမင်းတို့နှစ်ယောက် ခေါင်းကိုသာ အသာညိတ်၍ … သူမတို့အနေနှင့် ဒါကို လက်မခံချင်လို့လည်း မရနိုင်မှန်းကို အစကတည်းက သိနှင့်နေပြီးသားပဲ မဟုတ်လား။

သောက်ကြ စားကြသည်။ လူကြားထဲမှာ ဖြစ်၍ ဣန္ဒြေဆယ်နေကြပေမယ့် အချိန်ကြာလာတော့လည်း ထုံးစံအတိုင်း ရောရောနှောနှော စကားပြောဖြစ်လာသည်။ အကြိမ်ကြိမ် ခွက်ချင်း တိုက်မိကြသည်။ ယမင်းရော သင်းသင်းပါ မျက်နှာကလေး ရဲတွတ်လာကြပြီး အရက်ရှိန်တက်လာခဲ့ကြပြီ ဖြစ်သည်။

ဦးထွန်းမြတ်က ယမင်းကို သူ့ပေါင်ပေါ်အထိုင်ခိုင်းပြီး သောက်ရင်းစားရင်း ကိုင်နေသလို သင်းသင်းလည်း သူ့လူနှစ်ယောက်၏ အကိုင်ကို ခံနေရပြီဖြစ်သည်။

“အခန်းထဲ သွားရအောင် သမီး “

“ဟုတ်ကဲ့ အန်ကယ့်သဘောပါ “

ဦးထွန်းမြတ် မြယမင်းလက်ကိုဆွဲခေါ်ကာ အိပ်ခန်းတစ်ခုထဲကို ဝင်ရောက်လာလိုက်ကြသည်။

အိပ်ခန်းထဲက နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ယမင်းတစ်ယောက် လူးလိမ့်နေအောင် ခံနေရသည်။

သူက ယမင်းကိုယ်ပေါ်မှာ ရှိသမျှ အဝတ်အစားတွေကို အကုန်ချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပြဲပြဲကားကားလုပ်၍ အိပ်စေလိုက်ပြီး ယမင်းပေါင်ကြားရှိ စောက်ပတ်ရှိရာကို သူ့မျက်နှာအပ်၍ စောက်ပတ်ကို အပီအပြင် ဘာဂျာကိုင်ပေးနေပါသည်။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကလေးကို လျှာဖြင့် အောက်မှနေ၍ အထက်သို့ လေးငါးဆယ်ချက် သိမ်းယက်ပစ်လိုက်သည်။

စောက်ပတ်ထိပ်က အစိဟုခေါ်သော အသားထစ် ချွန်တက်တက်ကလေးကို စုပ်သည်။ လျှာနှင့်ယက်ကာသပ်ကာ သွားနှင့်မနာကျင်အောင် ငုံခဲကိုက်ဆွ၍ ကလိကစားပေးသည်။ စောက်ခေါင်းထဲကိုလည်း လျှာတစ်ခုလုံးသွင်းပြီး လှည့်ပတ်မွှေနှောက်ကာ ဆွပေးလိုက်သည်။

ယမင်းတစ်ကိုယ်လုံး ကော့ပျံနေရကာ ဦးထွန်းမြတ်ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖိ၍ဖိ၍ သူ့ခေါင်းမှဆံပင် လိမ်ကောက်ကောက်တွေကို တင်းတင်းကြီး ဆုပ်ကိုင်ထားမိပါသည်။

“အား အ အ အန်ကယ်ရယ် ယမင်း စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ရစရာတောင် မရှိတော့ဘူး ယက်ယက် အား ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ နော် အီး ဟီး …ယမင်း အန်ကယ့်လီးကို ပြန်စုပ်ပေးမယ် … အန်ကယ် စိတ်ကြိုက် လိုးချင်သလို လိုး … ရှိသမျှ လူကုန် အကုန်လိုး …လိုးလို့ ရ ရတယ် … အား …အ မှုတ် မှုတ်ပေး …ယက် ယက်ပါ မြန်မြန် … အစိကို နာနာ ပွတ်ပေး စုပ်ပေး …အန်ကယ်ရယ် … အီး အား ယမင်း ယား … ယား လှပြီ “

ယမင်း ထွန့်လူးနေရာက တတွတ်တွတ် ညည်းတွားပြောဆိုနေပြီး ကာမဆန္ဒတွေ အပြတ်ထကြွကာ မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင်အောင် စောက်ပတ်အရွကြီး ရွလာခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ ဦးထွန်းမြတ်က ယမင်းစောက်ပတ် အခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းပူး၍ ထည့်သွင်းကာ တရစပ် ထိုး၍ ထိုး၍ မွှေ့ဆောင့် ပေးနေသေးသည်။ စောက်ရည်တွေက မြင်မကောင်းအောင်ရွှဲနစ်စွာ ယိုစီးကျလာပြီမို့ ယမင်းက သူ့ကိုအသနားခံသည့်အနေနှင့် …

“အန်ကယ် တော် တော်ပြီ … ယမင်း ဘယ်လိုမှ မခံနိုင်တော့ဘူး … လိုးချင်လည်း လိုးတော့ အန်ကယ်ရယ် … ယမင်း လီးစုပ်ပေးမယ် လာပါ “

“ကောင်းပြီ စုပ်ပေးစမ်း သမီး စုပ်တာ ခံချင်တယ် “

“အန်ကယ့် ပုဆိုးချွတ်လေ “

သူက ပုဆိုးကို တစ်ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်ကာ ယမင်းရှေ့မှာ လာရပ်သည်။ ယမင်းချည်းပဲ စောက်ပတ်ရွနေတာတော့ မဟုတ်ပါ။ သူကိုယ်တိုင်လည်း လီးက အပြတ်တောင်နေပြီဖြစ်ကာ အညိုရောင်သမ်းနေသော သူ့လီးကြီးမှာ အမွှေးအမြှင်တွေကြားကနေ လဒစ်ကြီးပြူးတူးပြဲတဲနှင့် ကြောက်မက်ဖွယ်ရာပင် ကောင်းနေသေးတော့သည်။

ဦးထွန်းမြတ်၏လီးညိုကြီးက လုံးပတ် လက်တစ်ဆုပ်စာလောက်ကြီးပြီး ရှစ်လက်မကျော်ကျော်လောက် ရှည်သဖြင့် ဆိတ်ကြီးလီးထက်ပင် နှစ်ဆခန့် ပိုမို ကြီးထွားနေပေသေးသည်။ အလျားကလည်း ရှည်လွန်းနေပြီး ဆိတ်ကြီးလီးထက် တစ်လက်မခန့် ပိုလွန်နေတာမို့ ယမင်းစောက်ပတ်ကလေး ပေါက်ထွက်သွားမှာတောင် ကြောက်နေရသေးသည်။ ကာမလိုက်စားလွန်းပြီး လိင်စိတ်ပြင်းထန်သူပီပီ သူ့ကိုယ်ပိုင်ပစ္စည်းကြီးကို မကြီးကြီးအောင် တသသနှင့်နည်းမျိုးစုံသုံးပြီး ပြုပြင်ထားသူမှန်း သိသာနေပေသည်။

ယမင်းကတော့ ဘာဖြစ်ဖြစ် အလိုးခံရမှာမို့ သူ့လီးအဆင်သင့်ဖြစ်အောင် ပါးစပ်ထဲအပြည့်အသိပ် ထည့်သွင်းပြီး စိတ်လိုလက်ရပင် စုပ်ပေးယက်ပေးနေပါသည်။ လီးထိပ်ခေါင်းကို ဒစ်ပတ်လည် လျှာနှင့်ဝေ့ဝိုက်၍ ယက်ပြီး လချောင်းတစ်လျှောက် အသွားအပြန်လျှာနှင့် တဆတ်ဆတ်လှုပ်ဆွယက်ပေးသည်။ ဂွေးဥတွဲတွဲကြီးနှစ်လုံးကို မြိန်ရည်ယှက်ရည်စုပ်ဆွဲပေးလိုက်ရာ အန်ကယ်ကြီး မနောခွေ့သွားပုံရလေသည်။

“သမီး သိပ်တော်တာပဲကွယ် သမီးပြန်ရင် အန်ကယ် သမီးကိုဆုချတဲ့အနေနဲ့ မုန့်ဖိုး အများကြီးပေးလိုက်မယ် လီးကို စိတ်ပါလက်ပါစုပ်တာ သမီးတစ်ယောက်ပဲ အန်ကယ်မြင်ဖူးသေးတယ် “

“အန်ကယ် သမီးကို သဘောကျလားဟင် “

“ဘယ်လိုပြောလိုက်ပါလိမ့် သမီးရယ် ဖြစ်နိုင်ရင် အန်ကယ် ညည်းလေးကို မွေးပြီးတော့တောင် စားလိုက်ချင် သေးတယ် ဟင်းဟင်း “

ဆိုပြီး ပြောလိုက်တော့ ယမင်းလည်း ပီတိကလေးတွေဖြာဝေသွားမိပြီး …

“အန်ကယ် မွေးချင်မွေးလေ နေ့တိုင်းညတိုင်း စားချင်သလို စားရမှာတော့ ကျိန်းသေပါတယ် ဟင့် ဟင့် “

ယမင်းက ပြောလိုက်သည်။ ဦးထွန်းမြတ် သူမနားနားကို ကပ်ပြီး …

“သမီးကို အန်ကယ်တစ်ခုမေးမယ်နော် မှန်မှန်ဖြေ “

“မေးပါ အန်ကယ် “

“သမီးလီးစုပ်တာ ဝါသနာပါလား “

“ပါတယ် အဲလိုလုပ်ပေးလေ သမီးစိတ်ကပိုပြီး ဟို ဟိုဟာ ဖြစ်လာသလိုပဲ …အင်း စ … စ ပတ် တအားရွလာတယ် ဆိုပါတော့ အန်ကယ် ရယ် … သမီးက ခံရတာထက် ခုလို တစ်ယောက်တစ်လှည့် လုပ်တာလည်း ကြိုက်တာပါပဲ အန်ကယ် သဘောကျရင် သမီးနေ့တိုင်းစုပ်ပေးနိုင်ပါတယ် အဟင်း ဟင်း ဟင်း “

“ကောင်းတယ် အန်ကယ်ကလည်း လိုးရတာရော မှုတ်ရတာရော ဝါသနာပါတယ် မိန်းမလိုးတဲ့အခါ အသည်းအသန်လိုးသလို ဘာဂျာကိုင်ပြီဟေ့ ဆိုရင်လည်း သမီးမပြောနဲ့ သမီးထက်ပိုရင့်တဲ့ တစ်ခုလပ်တို့ မုဆိုးမတို့ကိုတောင် မျော့သွားအောင်မှုတ်ပေးနိုင်တယ် အန်ကယ်နဲ့နေတာကြာလာရင် သမီးသိလာလိမ့်မယ် “

ဟူ၍ ပြောလိုက်ပြီး ယမင်းကိုယ်လုံးအိအိကလေးကို ကုတင်ပေါ်မှာ သူ့စိတ်ကြိုက်နေရာချပေးလိုက်သည်။ မြယမင်းကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်အနေအထား ဒူးထောင်ပေါင်ကားလေးဖြစ်လို့ သွားသည်။

ဦးထွန်းမြတ်က ယမင်းပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး သူ့လီးဒစ်ထိပ်ပြဲကြီးကို ယမင်းစောက်ပတ်အဝမှာ တေ့လိုက်ကာ သူ့ခါးကို အရှေ့တိုး၍ စွတ် ဗြွတ် ဆိုပြီး အသံထွက်အောင် အားပါပါ ဖိဆောင့်လိုးချလိုက်သည်။

“အ နာ နာတယ် လီးကြီးက ကြီးလွန်း လိုက်တာ အန်ကယ်ရယ် “

ယမင်း အသက်ရှူမှားသွားရသည်။

အန်ကယ်ထွန်းမြတ်က သူမကို လုံးဝ အလျှော့မပေးတော့ပါ။ သူ့လီးကို ယမင်းစောက်ပတ်ထဲ မဝင်ဝင်အောင် လိုးသည့်အနေနှင့် စောက်ခေါင်းအဝကလေးကို လဒစ်ထိပ်နှင့် လှည့်ပတ်ထိုးမွှေကာ တစ်ရစ်ချင်း တစ်ရစ်ချင်း ဝင်အောင် အပေါ်စီးကနေပြီး အသည်းအသန်ဆောင့်ချပေးနေပါသည်။

“အန် အန်ကယ် လ … လီး က ဝင် ဝင်ရဲ့လားဟင် ယမင်းစောက်ပတ်နဲ့ အန်ကယ့်ဟာကြီး ဆန့်ပါ့မလား အန်ကယ်ရယ် အ အမေ့ အမယ်လေ့လေး တအားမဆောင့်နဲ့ … အဖုတ်ကွဲပြဲကုန်လိမ့်မယ် အန်ကယ်ရဲ့… အီး အိ ဟီး ဟီး”

“ဝင်ပါတယ် ခုတောင် တစ်ဝက်ဝင်အောင် လိုးပေးနေတာပဲ … စောက်ပတ်ထဲ မဝင်တဲ့လီး … ဘယ်လီးရှိသလဲ အန်ကယ့်ကိုပြောစမ်း “

ဆိုပြီး သူက နင်းကန်ဆောင့်လိုးပေးနေပေသည်။ လီးက ရှောရှောရှူရှူမဖြစ်သည့်တိုင်အောင် စောက်ပတ်အဝကို တစ်ကြပ်စွာဖြင့် တစ်ချက်ကွေးညွှတ်ကာ အထဲကို ထောက်ကန်ပြီး စွပ်ကနဲဖွပ်ကနဲ ဆောင့်အောင့်တိုးဝင်သွားလေသည်။ ယမင်းလည်း သူ့လီးမဝင် ဝင်အောင် အောက်ကနေ ဖင်ကို ကော့ကော့ဆောင့်ပေးနေသည်။

အချက်လေးငါးဆယ် အထိ လီးတစ်ဝက်သာဝင်နိုင်သေးသော်လည်း ဆောင့်အားလည်းကောင်း ပရိယာယ်လည်းကြွယ်သူပီပီ ဦးထွန်းမြတ်က စိတ်ရှည်လက်ရှည် ယမင်းဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ဆွဲကာ ခါးအားကိုအသုံးပြုပြီး ခပ်ပြင်းပြင်းလေး တစ်ချက်ချင်း ဖိဖိဆောင့်ချလိုက်တော့ တစ်ချိန်မှာ ယမင်းဖင်ကို ကော့ကြွပြီးအဆောင့်နှင့် အန်ကယ်ထွန်းမြတ် အပေါ်စီးကနေ အရှိန်နှင့်နင်းအဆောင့် တိုက်ဆိုင်ကြုံကြိုက် သွားရပြီး သူ့လီးကြီးမှာလည်း ယမင်းစောက်ခေါင်းထဲကို အဆုံးထိပေါက်ထွက်သွားမတတ် လီးအရင်းအထိတိုင် ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ကြီး ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်သွားခဲ့ရလေသည်။

“အား … … အ “

ယမင်း မျက်လုံးတွေပါ ပြူးပြဲ၍ အော်သံတောင်မထွက်နိုင်ရှာဘဲ လည်မျိုအနင်းခံထားရသူလို မျက်ကလူးဆန်ပြာ လျှာထွက်မတတ် ဖြစ်သွားရသည်။ အန်ကယ်ထွန်းမြတ် ရင်အုပ်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကန်တွန်းရင်း စအိုကိုရှုံ့၍ ဖင်သားနှစ်ဖက်ကို လိန်ကျစ်ဖျစ်ညှစ်ကာ လီးကို စောက်ပတ်ထဲကနေ ပြန်ထွက်သွားအောင် ပြာပြာသလဲ ဆန့်ကျင်ရုန်းကန်နေမိရှာသည်။ ဖြစ်ချင်တော့ ယမင်းဖျစ်ညှစ် ရုန်းလေလေ ဦးထွန်းမြတ်လီးကို သူမစောက်ပတ်က စုပ်အားကောင်းကောင်းနှင့် အငမ်းမရ ပြုတ်တူနှင့်ညှပ်ထားသလို စုပ်ဆွဲထားလေလေ ဖြစ်သွားရတာမို့ သူမအနေနှင့်သူ့လီးဒဏ်ကနေ ဘယ်လိုနည်းနှင့်မှ လွတ်မြောက်ဖို့ မစွမ်းသာနိုင်တော့ချေ။

ဦးထွန်းမြတ်ကလည်း သူ့လီးကို ယမင်းစောက်ပတ်ထဲကနေ ပြန်မချွတ်ထုတ်ဘဲ ဒီအတိုင်းစိမ်ထိုးထားပြီး ယမင်းနှုတ်ခမ်းများကို လိုက်လံစုပ်နမ်း၍နေပေသည်။ ယမင်းနို့နှစ်လုံးကိုလည်း သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖျစ်နယ်ကာ ယမင်းနာကျင်မှုသက်သာအောင် အာရုံပြောင်းသည့်အနေနှင့် နို့သီးခေါင်းတစ်ဖက်စီကို စို့စို့ပေးလိုက်သည်။ ယမင်း နို့အစို့ခံလိုက်ရတော့ စိတ်က အနည်းငယ်ပြောင်းလဲလာခဲ့ရသည်။ သူမအသိစိတ်ထဲကနေ နာတာကို မေ့လျော့သလို ဖြစ်သွားသည်။

“သမီး နာသေးလား “

“အင်း ဟင်း …နာတော့ မနာတော့ဘူး တစ်မျိုးကြီး တစ်ကြပ်နေတာ ပဲ “

“နည်းနည်းဆောင့်ကြည့်မယ်နော် အောင့်ခံထားလိုက် “

“အင်း … ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ “

သူက လီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ ခုနကလို ပြန်ပြီး ဖိဆောင့်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။ လီးအရင်းထိ ဆောင့်သွင်းခြင်းမျိုးမဟုတ်ဘဲ တစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက်သာ သွင်းပြီး လိုးခြင်းဖြစ်၍ ယမင်းနည်းနည်းခံသာလာပြီး အန်ကယ်ထွန်းမြတ်ခါးကို ပြန်လည်ဖက်တွယ်ကာ အောက်ကနေ သူမဖင်ကို ပင့်မြှောက် ကော့ခံပေးစ ပြုလာရပြန်ပါသည်။

ဦးထွန်းမြတ်ကလည်း သတိကြီးကြီးထား၍ သူမကို လိုးပေးနေပြီး လီးကို တစ်ဝက်သာသာလောက် ဆောင့်သွင်းလိုက် ပြန်ကြွချွတ်လိုက် နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက်နှင့် တဖြည်းဖြည်း လိုးချက် သွက်လာခဲ့သည်။ အချက်နှစ်ဆယ် အစိတ်ဆောင့်လိုးပြီး ယမင်းဖီလင်တွေ အပြတ်တက်လာချိန်မှာ သူ့လီးက လေးငါးချက်မှာ တစ်ချက်လောက် သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ အရင်းထိ စိုက်ဆင်း ဝင်ရောက်သွားသည်ကို ယမင်းတစ်ယောက် တစ်စက်ကလေးတောင်မှ သတိမထားလိုက်မိဘဲ အကောင်းကြီးကောင်းလာရပြီ ဖြစ်သည်။

အချိန်က အတော်ကလေးကြာမြင့်လာပြီမို့ ယမင်း တစ်ချက်ချင်းလီးအသွင်းခံရင်းမှ သူမစောက်ပတ်ထဲ တရွရွဖြစ်ပြီး ပြီးချင်ချင်ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။

“ဆောင့် ဆောင့် အန်ကယ်ရယ် မြန်မြန်ဆောင့် ဖိဖိပြီး လိုးပေးစမ်းပါ အင့် အင့် … ဟင့် “

“ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားထားလိုက် သမီး … အန်ကယ် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးပေးမယ် “

“ဟုတ် ကဲ့ အန်ကယ် မြန်မြန်ဆောင့် …ဆောင့်နော် ယမင်း ပြီးတော့မယ် အ အား ကောင်းလိုက်တာ အန်ကယ်ရယ် ဟင့် ဟင့် … ယမင်းကို ဖက် …ဖက် ထားစမ်းပါ အား …အ “

အန်ကယ်ထွန်းမြတ်လည်း ဇယ်ဆက်သလိုပင် သူမစောက်ပတ်ကလေး ပြဲလန်သွားအောင် ပတ်ကြမ်းတိုက်ကာ ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ပါလေသည်။ သူအချက်သုံးဆယ်လောက်လိုးအပြီးမှာ ယမင်းစောက်ခေါင်းလေးထဲမှ စောက်ရည်များ ပွက်ကနဲပွက်ကနဲ ထွက်ကျလာခဲ့ရကာ တစ်ချီပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်ရှိသွားသည်။

ဦးထွန်းမြတ်လည်း နောက်ထပ် ဆယ်မိနစ်အကြာ တရစပ်ဖိလိုးချလိုက်ရင်း သူ့လီးချောင်းတစ်လျေှက် ကျင်ကနဲဆိမ့်ကနဲ ဖြစ်ကာ လရည်ပျစ် ချွဲချွဲတွေကို သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းဖက်ရှိ သားအိမ်ထဲအထိ ရောက်အောင် တဗြွတ်ဗြွတ် ပန်းလွှတ် ထုတ်လိုက်ရလေသည်။

ယမင်းရော သူပါ ငြိမ်ကျသွားကြသည်။

ထိုအချိန် …

အခန်းအပြင်ဖက်ရှိ ဧည့်ခန်းဆီမှာတော့ ယမင်းနှင့်အတူပါလာခဲ့သော ဒေါ်ခင်ဝင်း၏တူမချောလေး သင်းသင်းခမျာမှာလည်း ယောက်ျားကြီးသုံးယောက်၏အကိုင်ကို ခံနေရပြီဖြစ်သည်။

သင်းသင်းတစ်ကိုယ်လုံးမှာ အဝတ်တွေ ဖယိုဖရဲဖြစ်ကာ နေသည်။ အမူးဒီဂရီတက်ပြီး စိတ်ရိုင်းဝင်လျက် ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေကြသည့် ယောက်ျားကြီးသုံးယောက်အလယ်မှာ သူမဘယ်လိုနေရှာမလဲဆိုတာ တွေးကြည့်ရုံနှင့်ပင် သိသာနိုင်နေပြီ။

သင်းသင်း သူတို့သုံးယောက်၏လီးတွေကို အားရပါးရစုပ်ပေး မှုတ်ပေးလိုက်ရသည်။ သူတို့ကလည်း သင်းသင်းကို တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ ကိုင်ကြသည်။ ကိုယ်ပေါ်မှအင်္ကျီကိုချွတ်ကာ နို့နှစ်မြွှာကို ဖျစ်ညှစ်ကစား နေကြသလို ခါးမှထမီကိုလည်း လှန်လှောပြီး အတွင်းခံပင်တီကလေးကိုပါ ချွတ်ယူလိုက်ကြရာက သူမပေါင်ကြားရှိ စောက်ပတ်ကို နှိုက်သူနှိုက် ကိုင်သူကိုင်ဖြင့် အပြတ်အသတ်ပင် ဆွနှူးပေး နေကြပေတော့သည်။

သင်းသင်းစောက်ပတ်က စောက်ရည်တွေရွှဲနစ်အောင် ထွက်ကျလာသည်။

သူမနှင့်အတူရှိနေသူ သုံးယောက်အနက် ဦးစောနိုင်ဆိုသူက သင်းသင်းကို စဖြုတ်သည်။ ကျန်တစ်ယောက် ဖြစ်သော ကိုဘထူးဆိုသူက သူ့လီးကို သင်းသင်းပါးစပ်ထဲ သွင်း၍ မှုတ်စေပြီး သူ့လရည်တွေကိုပါ သင်းသင်းပါးစပ်ထဲ ပန်းလွှတ်ထုတ်လိုက်ပါသည်။ သူက လီးအမှုတ်ခံရတာကို တော်တော်ကြိုက်ဟန်တူသည်။ နောက်တစ်ချီ ပြီးအောင်လည်း သင်းသင်း သူ့လီးကို စုပ်ပေးရသေးသည်။

နှစ်ယောက်စလုံး လီးကြီးတွေက တုတ်တုတ်ထွားထွားကြီးတွေဖြစ်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်သာမက ကျန်တစ်ယောက်ဖြစ်သည့် တင်မောင်ကျော်ဆိုသူလည်း မခေလှဘဲ လီးကြီးက ရှစ်လက်မအရှည်ခန့် စံချိန်လွန်ကြီးမား၍နေကာ သူတို့ အားလုံးလီးတွေက သမားရိုးကျမဟုတ်သော ကြီးဆေးတွေ ဘာတွေများ ထိုးထားကြသလားဟုပင် သင်းသင်းတစ်ယောက် သံသယဝင်မိသည်အထိ ဖြစ်ရလေသည်။

သင်းသင်းလည်း ကိုစော( ဦးစောနိုင် ) ၏လိုးဆောင့်မှုကို ကော့နေအောင်ခံစားရပြီး နောက်တစ်ချီ တင်မောင်ကျော်က သူမကို လိုးချိန်မှာ လေးဘက်ထောက်ကုန်းခံရင်း စောက်ပတ်က မခံနိုင်အောင် ကျိန်းစပ်၍နေသလို ခံစားနေရပေသည်။ တင်မောင်ကျော်ကလည်း သူမစောက်ပတ်ထဲသို့ တင်းကြပ်စီးပိုင်စွာ ဝင်ထွက်နေသော သူ့လီးကြီးကို လီးတစ်ဆုံးမြုပ်အောင် ထည့်သွင်းဆောင့်လိုးပေးရင်း ကာမရသကို ဝဝလင်လင်ကြီးခံစားနေပေသည်။

သင်းသင်းလည်း တအင့်အင့်ညည်းရင်း သူ့လိုးဆောင့်မှုအောက်မှာ မလူးသာမလွန့်သာ မိန်းမော နစ်မျောနေရလေသည်။ ဒီလို လီးကြီးတာမျိုးကို သူမစိတ်ထဲကနေပြီး တော်တော်ကလေး စက်ဆုပ်သလို ရှိပေမယ့် အတွေ့ဒဏ်ကိုလည်း ဘယ်လိုမှ မတွန်းလှန်နိုင်ပါချေ။ သူမအခြေအနေကလည်း ဒေါ်ခင်ဝင်း၏ အလိုဆန္ဒကို ဘယ်နည်းနှင့်မှ ဆန့်ကျင်လို့ ရနိုင်သောအခြေအနေမဟုတ်တာကို သူမကိုယ်တိုင် အသိပင် ဖြစ်ပေသည်။

သင်းသင်းအနေနှင့် ကိုစောနိုင်လိုးပြီးချိန်ကတည်းက သူမ စောက်ပတ် ကွဲသွားသလားတော့ မသိပေ။ သူ့လီးက လဒစ်ကြီးသလောက် လီးကိုယ်ထည်အလယ်ပိုင်းလောက်မှာ တစ်ကြပ်နေပြီး အထစ်အရစ်ဖြစ်နေတာမို့ လီးကို သူမစောက်ပတ်ထဲ မဝင်ဝင်အောင် ဇွတ်အတင်း ဖိဆောင့်ထည့်လိုးရင်း စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား အနည်းငယ် စုတ်ပြတ်ကာ ကွဲပြဲခဲ့ခြင်းပဲ ဖြစ်ချေမည်။ ကိုစောနိုင် အမူးလွန်နေတာလည်း ပါပေမည်။

တင်မောင်ကျော် ခွေးကုန်းလိုးနေစဉ်မှာ စောစောက သူမကို လိုးသွားသည့် ဦးစောနိုင်နှင့် ကိုဘထူးတို့ နှစ်ယောက်၏ လီးတွေကို သင်းသင်းက လက်တစ်ဖက်စီမှာ ဆုပ်ကိုင်ရင်း သူတို့လီးနှစ်ချောင်းကို တစ်လှည့်စီ စုပ်ကာယက်ကာဖြင့် ပုလွေမှုတ်ပေးနေရသည်။

လဒစ်လုံးကြီးတွေကို လျှာကလေးနှင့်လှည့်ပတ်ယက်ဆွ ကစားပေးနေရသည်။ လီးကိုယ်ထည်ကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်၍ ဂွင်းရိုက် ဆောင့်ပေးရသည်။ ဦးစောနှင့် ကိုဘထူးလီးကြီးနှစ်ချောင်းက သူမလက်ထဲမှာ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ ကောင်းအောင် မတ်တောင်ကာ ထောင်ထလာတာကို တွေ့လိုက်ရလေတော့သည်။

ဦးစောနိုင်တစ်နာရီလောက် ထင်တိုင်းကြဲကာ လိုးဆောင့်ခဲ့သလို တင်မောင်ကျော်လည်း သူ့လဒစ်ပြဲကြီးကို မညှာမတာ သူမစောက်ပတ်ထဲကို တဖြောင်းဖြောင်းနှင့် ဖိဆောင့်ရင်း တစ်နာရီကျော်ကျော်လောက် ကြာမြင့်စွာ လိုးပေးလိုက်ပြန်ပါသည်။ ခွေးကုန်းလိုးသည့် အချိန်ကြာလာလေလေ သင်းသင်းစောက်ပတ်ကလေးက အပေါက်ဝပိုကျယ်အောင် ချဲ့ပေးနေသလိုကြီးဖြစ်ကာ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး အသားနီလန်ပြီး ဟဟပြဲပြဲကြီးဖြစ်ကာ နေလေတော့၏။

ဒီအခိုက်မှာပင် …

အိပ်ခန်းထဲကနေ မြယမင်းရော ဦးထွန်းမြတ်ပါ ထွက်လာကြတာ မြင်လိုက်ရ၍ သင်းသင်း သက်ပြင်းတစ်ချက်ကို ဟင်းကနဲ ချလိုက်မိပါသည်။

ယမင်းလည်း ဦးထွန်းမြတ်က သူမကို တစ်ချီလိုးကာ ခေတ္တအနားယူ၍ နောက်တစ်ချီကို နှစ်ချီမြောက်အဖြစ် ထပ်မံလိုးပေးလိုက်သဖြင့် ကာမစည်းစိမ်ကို အပြည့်အဝ ရရှိသွားပြီး နှစ်ထောင်းအားရ ကျေနပ်သည့်မျက်နှာနှင့် ဦးထွန်းမြတ်ပုခုံးပေါ် ခေါင်းကလေးမှီနွဲ့၍ အခန်းထဲကနေ ထွက်လာပါသည်။

ယမင်းကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်အစားမလုံမလဲပင် ဖြစ်ကာနေသည်။ ဘလောက်စ်အင်္ကျီကို ရင်ဘတ်ကြယ်သီး အစုံအစေ့ တပ်မထားခဲ့သဖြင့် သူမရင်သားအိအိကြီးနှစ်မြွှာကို လုံခြုံအောင် ဖုံးကွယ်မထားနိုင်ဘဲ ဖြစ်နေပါသည်။ ထမီကိုလည်း လျော့တိလျော့ရဲပင် အဖြစ်လောက်စည်းနှောင်ဝတ်ဆင်ထားသည်။ သူမအဖို့ ဒီအိမ်မှာ ရှိသမျှလူအားလုံးက သူမကို တဏှာမျက်လုံးများဖြင့်သာကြည့်နေပြီး မကြာမီအချိန်မှာလည်း သူတို့ ပက်ပက်စက်စက် လိုးတာကို သူမတို့နှစ်ယောက်အနေနှင့် စောက်ပတ်ညည်းစော်နံအောင် ခံရတော့မည်မှန်း အသေအချာ သိနားလည်နေပေပြီ။

ဧည့်ခန်းရှိဆက်တီပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်ကြရင်း သင်းသင်းတစ်ယောက် တင်မောင်ကျော်ဆိုသူ၏ ခွေးကုန်းလိုးခြင်းကို မရှုမလှခံစားနေရကာ တစ်ဖက်ကလည်း ဦးထွန်းမြတ်၏မိတ်ဆွေနှစ်ယောက်ဖြစ်ကြသော ကိုဘထူးနှင့် ဦးစောနိုင်တို့နှစ်ယောက်လီးတွေကို အားပါးတရစုပ်ပေးနေရပုံတို့ကို နှစ်ယောက်သား ကြည့်ကောင်းကောင်းနှင့် မျက်စိအရသာခံ၍ ကြည့်နေကြလေသည်။

ဦးထွန်းမြတ်က အရက်ခွက်ကို ကိုယ်တိုင်ငှဲ့ပြီး ယမင်းကိုပါ တစ်ခွက်ကမ်းပေးလိုက်ရာ ယမင်းလည်း မော့ချလိုက်ပါသည်။

“ယမင်း ဒီနားလာ “

ဆိုပြီး ယမင်းကိုယ်လုံးကလေးကို သူ့ပေါင်ပေါ်ပွေ့ချီတင်လိုက်ရင်း အရက်သောက်လိုက် အမြည်းစားလိုက် ယမင်းကို ကိုင်လိုက်နှင့် တစ်ယောက်တည်း အလုပ်များသွားသည်။

ဦးထွန်းမြတ်လက်တွေက ယမင်းကိုယ်ပေါ်မှာ ရှိသမျှ အဝတ်တွေကို အကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ဝတ်လစ်စားလစ်ဖြစ်သွားသော ယမင်းကို နို့ကိုင် ဖင်နှိုက်လုပ်၍ ယမင်းကို သူ့လီးကုန်းစုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။

ယမင်းလည်း ဦးထွန်းမြတ်လီးကို ကုန်းစုပ်ပေးရင်း ကျန်သုံးယောက်၏လီးတွေကိုလည်း စိတ်ဝင်တစား ငေးကြည့်နေမိကာ တဏှာစိတ်က ထိန်းမရအောင် နိုးကြွဖြစ်ပေါ်လာရလေသည်။ သုံးယောက်စလုံး လီးကြီးတွေက အမိုက်စားကြီးတွေပဲ ဟူ၍ ယမင်းစိတ်ထဲက တွေးမိသွားသည်။ ဦးထွန်းမြတ်က ဖင်ကုန်းထားသော ယမင်း၏ ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်အကြားမှ ပြူးထွက်နေသော သူမစောက်ဖုတ်ကလေးကို သူ့လက်ချောင်းများနှင့် ပွတ်ကာဆွကာ လှုပ်နှူးပေးနေချိန်မှာ ယမင်းတစ်ယောက် ခံချင်စိတ်က အငမ်းမရဖြစ်ပေါ်နေပေပြီ။

သင်းသင်းကို လိုးနေသော တင်မောင်ကျော်လည်း လရည်တွေပန်းထွက်၍ တစ်ချီပြီးသွားပြီး သူနှင့် မရှေးမနှောင်းပင် ဦးစောနိုင်ရော ကိုဘထူးပါ လရည်တွေ သင်းသင်းမျက်နှာနှင့် နို့အုံအိအိနှစ်ဖက်တွေပေါ်ကို ပြိုင်တူပန်းထုတ်လိုက်ကြပြီး သင်းသင်းလည်း အတော်ကလေးပင်ပန်းသွားဟန်နှင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို မှောက်ခုံလျက်သား လဲပြိုကျသွားတာကိုပါ ယမင်းတွေ့လိုက်ရသည်။

သူမတစ်ယောက်တည်းမို့ အစွမ်းကုန်ပြုစုလိုက်ရသဖြင့် တော်တော်ကလေး လက်ပန်းကျသွားဟန်တူပါသည်။ တင်မောင်ကျော်နှင့် ကိုဘထူးက သင်းသင်းလက်ကို တစ်ဖက်တစ်ချက်ကနေ တွဲထူပြီး ယမင်း နဘေးမှာလာရောက်ထိုင်သည်။ ဦးစောနိုင်လည်း အရက်ဝိုင်းဆီ ပြန်ရောက်လာသည်။

လေးယောက်သား အနားယူရင်း သောက်ကြစားကြနှင့် အရက်ဝိုင်းလေးက ပြန်လည်စည်ကားသွားရသည်။ အတွေ့အကြုံတွေ ဖလှယ်လိုက်ကြသည်။ ဟိုသုံးယောက်၏မျက်လုံးအကြည့်များက ယမင်း၏ ဝတ်လစ်စားလစ်ဖြစ်နေသော ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်တွေဆီကို အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် ရောက်ရှိနေကြသည်။ ဦးထွန်းမြတ်ကလည်း သူ့ဧည့်သည်တွေရဲ့အလိုကို အလိုက်တသိနှင့်ပင် …

“ကဲ ယမင်း အန်ကယ့်မိတ်ဆွေတွေကို တစ်လှည့် … ပြုစုပေးလိုက်ဦး … သမီးသင်းသင်း ဒီနားကို လာပါ “

“ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်ကယ် “

ယမင်းသူ့ကို ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ရာက ပြောလိုက်သည်။

ဦးထွန်းမြတ်၏ အစီအစဉ်က သူ့အတွက်တော့ အစစအရာရာ အဆင်ပြေချောမွေ့နေသည်။ နယ်ရုပ်ကလေးတွေဖြစ်ကြသော ယမင်းတို့နှစ်ယောက်စလုံးကို အပီအပြင်စားပြီး သူအလိုရှိသမျှ ကာမလိုအင်ကို ကမ်းကုန်အောင် ရယူဖြည့်ဆည်းတော့မည်ဖြစ်သည်။

သင်းသင်းလက်ကိုဆွဲခေါ်ပြီး ယမင်းနှင့်အတူ ဆက်တီခုံပေါ်မှာ ယှဉ်လျက်သား ကပ်ထိုင်စေလိုက်သည်။ သင်းသင်းနှင့်ယမင်း ပေါင်ချင်းထိကပ်မိသွားပြီး တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်၍ နားလည်မှုရှိစွာပင် တစ်ဦးကိုတစ်ဦး နှစ်သိမ့်ပြုံးကလေး ပြုံးလိုက်မိကြသည်။ သင်းသင်းလက်တစ်ဖက်က ယမင်းခါးလေးကို အသာအယာပင် သိုင်းဖက်လာသည်။

သင်းသင်း၏ပေါင်ကြားထဲကို ဦးထွန်းမြတ် လက်တစ်ဖက်က တိုးဝင်လို့သွားသည်။ သင်းသင်းတစ်ယောက် ကိုယ်ကလေး တွန့်ကနဲတုန်ခါပြီး ကော့ကနဲ ကြွကနဲဖြစ်၍ သွားကာ သူမလည်း မထူးတော့သည့်အနေနှင့် ဦးထွန်းမြတ်၏ တောင်မတ်နေပြီဖြစ်သည့် လီးကို အသာစမ်းကိုင်လိုက်ရင်း ညင်ညင်သာသာ ဖွဖွရွရွကလေး ပွတ်သပ်ပေးနေမိတော့သည်။

“လီးစုပ်ပေး သမီး “

“ဟုတ် ကဲ့ “

သင်းသင်းလည်း အန်ကယ်ထွန်းမြတ်လီးကို အားပါးတရကုန်းစုပ်၍ နေပြီ။ တောင်မတ်နေသောလီးကြီးမှာ ကြီးမားလွန်းလှပြီး ဒီနေ့အဖို့တော့ သူနှင့်ယမင်းတို့နှစ်ယောက် ဒီလီးကြီးတွေနှင့် ဘယ်လောက်အထိတောင်များ စခန်းသွားရလေဦးမလဲလို့ တွေးစဉ်းစားရင်း သင်းသင်းတစ်ယောက် ရင်ထဲမှာလှိုက်ဖိုမောနေမိသလိုကြီး ဖြစ်လို့သွားရလေ၏။

သင်းသင်းနှင့် အန်ကယ်ထွန်းမြတ် နှစ်ပါးသွားချိန်မှာပဲ ယမင်းတစ်ယောက် သူ့မိတ်ဆွေသုံးယောက်နှင့်အတူ အိပ်ခန်းတစ်ခုထဲကို ရောက်ရှိလာပေပြီ။

“ဘယ်သူ အရင်လိုးမလဲ ပြော “

သူမ အမေးကို ကိုဘထူးက …

“ငါ လိုးမယ် …ငါက ခုထက်ထိ တစ်ချီမှမလိုးရသေးဘူး ဟိုကောင်မလေး သနားလို့ မလိုးဘဲနေတာ “

“ကျွန်မကိုရော မသနားဘူးလား “

ယမင်းက ခပ်ရွှတ်နောက်နောက်ကလေးပြောလိုက်ပြီး ကိုဘထူး၏ပေါင်ကြားထဲကို လက်နှိုက်ကာ လီးကို ကိုင်ပေးလိုက်သည်။ ဘထူးလည်း စပ်ဖြီးဖြီးလုပ်ပြီး ဘာမှ ထပ်မပြောတော့ပေ။

“ငါ့လီးလည်း ကိုင်ပေးစမ်းပါ”

ဦးစောနိုင်လည်း ပြောသည်။ တင်မောင်ကျော်ကမူ သူ့လီးအကိုင်ခိုင်းဖို့ထက် ယမင်းစောက်ပတ်ကို သူကကိုင်ရဖို့သာ စိတ်စောနေဟန်တူပေသည်။ ယမင်း ခြေရင်းဖက်ဆီ လျှောဆင်းသွားလိုက်ရင်း ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲ ဝင်ထိုင်၍ ဟိုဟိုဒီဒီစမ်းသပ်ကိုင်တွယ်လျှက်ရှိလေသည်။

ယမင်းလည်း သူလုပ်နေပုံကို ရိပ်မိလိုက်၍ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို တမင်တကာပင် ပြဲပြဲကားကား လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ယမင်းစောက်ပတ်မှာ အထုအထောင်းခံရဖန်များ၍လားမသိ။ နဂိုအခြေအနေထက်ပင် မို့မို့ကြွကြွကလေးဖြစ်လျက် နီရဲယောင်ကိုင်း၍ နေကာ မြင်ရသူအဖို့ ချက်ချင်းလက်ငင်းပင် လိုးချင်စိတ်ပေါက်အောင် အစွမ်းကုန် ဆွဲဆောင်ညှို့ငင်နေသလိုကြီး ဖြစ်နေပေသည်။

“စောက်ပတ်ကလေးကတော့ ရှယ်ပဲကွာ လိုးတောင်လိုးချင်လာပြီ”

တင်မောင်ကျော် တံတွေးနင်သံကြီးနှင့် ပြောချလိုက်သည်။

“နေဦး ဒီက အစ်ကို လိုးပစေ “

ယမင်း ကိုဘထူးကို လက်ညှိုးကလေးထိုးပြီးပြောလိုက်တော့ …

“အော နင်က ဒီလိုလည်း မျက်နှာလိုက်တယ်ပေါ့ ဟုတ်လား ငါ့အလှည့်ကျမှတွေ့မယ် ဟင်းဟင်း စောက်ပတ်ရော ဖင်ရော အကုန်လိုးပစ်မှာ “

‘ရတယ် အစ်ကို စိတ်တိုင်းကျ သဘောရှိသာလိုး …ယမင်းက သင်းသင်းလို မဟုတ်ဘူး ခံစရာရှိရင် အရှေ့ရော အနောက်ရော အကုန်ခံပေးမယ် “

“ကောင်းပြီ ဘထူး မြန်မြန်လိုးလိုက်စမ်းကွာ မင်း ပြီးရင်တော့ ငါ့အလှည့်ပဲ “

ဘထူးလည်း အချိန်မဆွဲတော့ဘဲ ယမင်းဖက်လှည့်ကြည့်ပြီး …

“ကဲ လာ ယမင်း ပက်လက်ပဲ လိုးရအောင် ငါက နင့်ပေါင်နှစ်ဖက်ထမ်းပြီး လိုးပေးမယ် ဖြစ်တယ်မဟုတ်လား “

“ဖြစ် ပါတယ် ရှင် “

ယမင်း တကယ်ခံရတော့ မသက်သာလှပါ။ သူတို့သုံးယောက်စလုံး၏ လီးတွေက သူမသာ ကိုယ်အသုဘ ဆိုသလို စံမီသည့်လီးကြီးတွေချည်းပဲမို့ ကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်ကားယား အိပ်ပေးထားသော သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ကိုဘထူးလီးဒစ်ထိပ်ပြဲကြီးက ဗြွတ် ဇွပ်ဆိုပြီး ရုတ်တရက်ကြီး ထိုးဆောင့်ဝင်လာချိန်မှာ အသက်ရှူပင် ရပ်မတတ်ဖြစ်သွားခဲ့ရပြီး …

“အ ကို … ဘထူး … ဖြေး ဖြေး “

ဆိုပြီး သူ့ရင်ဘတ်အား လက်ကလေးနှစ်ဖက်နှင့် တွန်းကန်ထားလိုက်မိသည်။

“အေးပါ ဖြေးဖြေးပဲ …လိုးမှာပါ … နင့်စောက်ပတ်ကလေးကို လက်နဲ့သာ ဖြဲထားပေး “

“ရတယ် … အင့် … ဒီ … ဒီလို ဟုတ်လား “

ယမင်း သူမစောက်ပတ်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဖြဲပေးလိုက်သည်။ ကိုဘထူးလည်း သူ့လီးဒစ်ထိပ်ကို ယမင်း စောက်ပတ်အဝမှာ လှည့်ပတ်ထိုးမွှေကာ စောက်စိကလေးကို ခလုပ်တိုက်ဆွနှူးပေးရင်း လီးတစ်ချောင်းလုံး ယမင်းစောက်ခေါင်းကလေးထဲကို နစ်ဝင်သွားအောင် အားပြင်းပြင်းနှင့် ဆောင့်လိုးချလိုက်ပြန်လေသည်။

ယမင်း ဒီတစ်ခါတော့ မငြင်းဆန်တော့ပါ။ လီးဝင်ရောက်မှုကို အံကြိတ်ကာခံပြီး အောက်ကနေ သူမဖင်နှစ်ဖက်ကို ကော့ပင့်၍ ဆောင့်ဆောင့် ထိုးပေးလိုက်လေသည်။ လီးက အရင်းထိ ကပ်ဖိတိုးဝင်သွားပြီး စောက်ပတ်တစ်ခုလုံးလည်း ပြည့်ကြပ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

ကိုဘထူးက သူ့လီးကို တစ်ဝက်လောက်ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ ပြန်ဖိဆောင့်ချလိုက် နောက်တစ်ခါ ပြန်ဆွဲထုတ် ပြန်ဆောင့်လိုက်နှင့် အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ် ဆက်တိုက် လိုးပေးလိုက်ပြီး ယမင်းစောက်ပတ်ကို သူ့လီးနှင့် ယဉ်ပါးအောင်ပြုကာ ယမင်းပေါင်နှစ်ဖက်ကိုပါ သူ့ပုခုံး တစ်ဖက်တစ်ချက်မှာ တင်ထမ်းလိုက်ရင်း သူမဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်ကို အောက်ကနေပင့်မ၍ ဆွဲယူပြီး နောက်ထပ် အချက်သုံးလေးဆယ်မက ဖိလိုးပစ်လိုက်ပြန်ပါသည်။

“အ အ ကောင်း ကောင်းတယ် … ကို ထူး ဆောင့် တအားဆောင့် အားအ ရှီး …ကောင်းလိုက်တာနော် ယမင်းစောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ပြည့်နေတာပဲ သူ့လီးက အရမ်းကြီးတယ် “

“ဦးထွန်းမြတ်လီးရော မကြီးဘူးလား “

“တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီပဲ ဘယ်သူပိုကြီးလဲ တိုင်းကြည့်မှ သိမယ် လီးတွေက ဆေးလီးတွေလား မသိဘူး ဟွန်း ခံရတဲ့လူတော့ သေမှာပဲ “

“လီးကြီးလို့ မတော်တဲ့ စောက်ပတ်မှမရှိတာ ကလေးရယ် ဟင်း ဟင်း “

“ကဲပါ လိုး မှာဖြင့်လိုး သေအောင်လိုး …ယမင်း အထဲမှာ ရွစိရွစိဖြစ်နေပြီ “

ကိုဘထူးလည်း ယမင်းဆန္ဒကို လိုက်လျောပြီး မီးကုန်ယမ်းကုန်ပင် ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်လေသည်။ ယမင်းပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးတင်လိုးခြင်းက သူ့လီးကိုအဝင်ပိုနက်စေပြီး လီးကအရင်းခိုက်ကာ သူမစောက်ပတ်ကို အစွမ်းကုန်ထည့်မွှေပေးသလိုဖြစ်နေတာမို့ သူ့အတွက်သာမက ယမင်းအတွက်ပါ အကောင်းပေါ်အကောင်းဆင့် နေစေပြီး ကာမစည်းစိမ်ကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ရရှိစေပါသည်။

ယမင်းစောက်ပတ်က စောက်ရည်များ အဆက်မပြတ်ထွက်နေတာမို့လည်း လီးအဝင်အထွက်ပြုလိုက်တိုင်းမှာ တဘုတ်ဘုတ်တဗွပ်ဗွပ် တဇွပ်ဇွပ်မြည်သံများက အခန်းအလယ်မှာ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရထွက်ပေါ်နေသည်။

ကိုဘထူး တစ်ချက်ချင်းမှန်မှန်လိုးပေးလိုက်ရင်း မိနစ်လေးဆယ်လောက်ကြာတော့ ယမင်းကိုယ်လုံးလေး ကော့ပျံကြွတက်လာရပြီး ခန္ဓာကိုယ်ထဲရှိသွေးကြောတွေ ပေါက်ကွဲထွက်မတတ် တဖျင်းဖျင်းနှင့်မရိုးမရွကြီး ဖြစ်ပေါ်ခံစားလာခဲ့ရကာ …

“အစ်ကိုထူး ဆောင့် မြန်မြန်ဆောင့် ဆောင့်ပေး ယ မင်း ပြီး တော့မယ် …မြန်မြန် အ အား အား … “

ဆိုပြီး သူမခါးလေးကို ကော့ကာကြွကာနှင့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများက ကိုဘထူးလီးကိုတအားဖျစ်ဆွဲ ညှစ်ယူလိုက်ရင်း ကာမပန်းတိုင်ကို ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် ရောက်ရှိသွားရလေသည်။ ကိုဘထူးလည်း အပျိုစောက်ပတ်လိုဖြစ်နေသော ယမင်းကို ကြာကြာမလိုးနိုင်တော့ဘဲ အချက်သုံးဆယ်ခန့် ဒလကြမ်း မွှေ့လိုးအပြီးမှာ သူ့လီးထိပ်မှ လရည်များကို ယမင်းစောက်ခေါင်းကလေးထဲသို့ တဗြစ်ဗြစ်နှင့် ပန်းထုတ်လိုက်ရ လေတော့သည်။

ဘထူး ခဏနားစဉ်မှာ တင်မောင်ကျော်က ယမင်းကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး အနောက်ကနေ၍ ခွေးလိုးလိုးသည်။ တင်မောင်ကျော်လီးလည်း ကြီးမားလွန်းလှ၍ ယမင်းစောက်ပတ် အာတာကွဲကလေးမှာ သူ့လိုးချက်များ အောက်မှာ နှုတ်ခမ်းတစ်လန်ပန်းတစ်လန်ဆိုသလို ပြဲပြဲလန်၍ပင် သွားရလေတော့သည်။ သူလိုးသမျှကို ကုန်းရုန်းခံရင်းက ယမင်းတစ်ယောက် ဦးစောနိုင်ကြီးရဲ့ လီးဒစ်ပြဲကြီးကို သူ့အလိုကျ စုပ်ပေးနေရသေးသည်။

ဦးစောနိုင်လည်း ယမင်းကို လိုးချင်ဇောနှင့် လီးက အပြတ်တောင်နေပြီဖြစ်သည်။

တင်မောင်ကျော်က ယမင်းကို စောက်ပတ်တစ်ချီလိုးပြီး ယမင်းကာမအဆိပ်တက်၍ တစ်ချီပြီးချိန်မှာ သူကမပြီးအောင်ထိန်းထားနိုင်ပြီး ယမင်းက ဦးစောနိုင်နှင့်စခန်းသွားကြစဉ်မှာ ယမင်းကို ဦးစောနိုင်၏ အပေါ်စီးကနေ လိုးခိုင်းလိုက်ရင်း သူကမူ ယမင်းအနောက်မှနေ၍ ယမင်း၏ဖင်စအိုကို လိုးပေးနေပြန်လေသည်။

ယမင်းလည်း ဦးစောနိုင်အပေါ်ကနေ မြင်းစီးသလို ဖင်ကြီးကုန်းကုန်းကွကွလုပ်ကာ ဖိဆောင့်လိုးရင်း တစ်ဖက်ကလည်း တင်မောင်ကျော်က သူမဖင်စအိုကို အသည်းအသန်ဆောင့်လိုးနေမှုကို အံတကြိတ်ကြိတ်နှင့် ခါးစည်းခံစားနေပေသည်။ နာရီဝက်လောက်ကြာအောင် ဖင်လိုးပြီးမှ တင်မောင်ကျော်လည်း ယမင်း၏ ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်ပေါ်သို့ သူ့လရည်တွေကို ပန်းလွှတ်ထုတ်လိုက်လေသည်။

ယမင်းက ဦးစောနိုင်လီးကြီးကို အပေါ်စီးကနေ ဆက်လက်လိုးဆောင့်ပေးနေသည်။

သူမအနေနှင့်လည်း တင်မောင်ကျော်စောက်ပတ်လိုးစဉ်ကရော ဖင်လိုးစဉ်ကပါ တစ်ချီစီလောက်ပြီးခဲ့ရပြီး ယခုတဖန် ဦးစောနိုင်လီးကို အပေါ်ကဆောင့်လိုးပေးနေချိန်မှာလည်း ကာမမီးတွေ အဆက်မပြတ် တောက်လောင်ဝါးမျိုခြင်းကို ခံနေရကာ စောက်ရည်များ ထိန်းမရသိမ်းမရအောင်ပင် ထွက်ကျလာခဲ့ရပြန်ပြီ ဖြစ်သည်။

နောက်ထပ်မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက် လိုးဆောင့်လိုက်ရာက နှစ်ယောက်သား စောက်ရည်ရော လရည်များပါ ပြိုင်တူ ပန်းထွက်သွားခဲ့ရလေသည်။

ယမင်းတစ်ယောက် အခန်းထဲမှာ နေ့တစ်ဝက်လောက် အချိန်ကုန်သွားသည်။ ကိုဘထူး တင်မောင်ကျော်နှင့် ဦးစောနိုင်တို့ သုံးယောက် တစ်လှည့်စီ သူမကို အားပါးတရ ဆော်လိုက်ကြရင်း သင်းသင်းတစ်ယောက် အိပ်ခန်းထဲကိုရောက်ရှိလာချိန်အထိ ယမင်းအနေနှင့် လီးသုံးချောင်းစလုံးကို သူမ၏ စောက်ပတ်ရော ဖင်နှင့် ပါးစပ်ပါမကျန် ပက်ပက်စက်စက်အလိုးခံ၍ တစ်ကိုယ်လုံးမှာလည်း သုက်ရည်အလိမ်းလိမ်း ပေလူးလျှက် ရှိနေလေပြီ။

သင်းသင်းရောက်လာမှ သူမအနားယူချိန်ရပြီး အခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့သည်။ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ကိုယ်လက်ဆေးကြောသန့်စင်ပြီး ပြန်လာတော့ ဦးထွန်းမြတ်က သူမကိုအသင့်ပင် စောင့်ကြိုနေတာကို တွေ့ရပါသည်။ ယမင်းလည်း သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ နောက်တဖန် ဝင်ရောက်ရပြန်လေသည်။

သည်လိုနှင့် …

ဦးထွန်းမြတ်၏ ဂေဟာငယ်လေးထဲမှာ သင်းသင်းနှင့်ယမင်းတို့နှစ်ယောက်သား ရင်ဖိုလှိုက်မောဖွယ်ရာ အချိန်တွေကို ပုရိသလေးယောက်တို့ရဲ့အလယ်မှာ ပျော်ပျော်ကြီး ကုန်လွန်လိုက်ကြပါသည်။

ဦးထွန်းမြတ်က ယမင်းကို သူ့ကတိအတိုင်း မုန့်ဖိုးငွေ ၅ သိန်း ထုတ်ပေးသည်။ သူအလိုရှိသည့် အချိန်တွင် ယမင်းတစ်ယောက်တည်း သီးသန့် ထပ်မံခေါ်ယူမည်ဖြစ်ကြောင်းကိုလည်း မှာကြားလိုက်သေးသည်။

သူ့အိမ်ကနေပြန်လာတော့ သင်းသင်းရော ယမင်းပါ နှစ်ယောက်သား သုံးလေးရက်လောက်အထိ လမ်းတောင် ကောင်းကောင်း မလျှောက်နိုင်ကြဘဲ အခန်းအောင်း၍ အနားယူလိုက်ကြပေသည်။

ရက်သတ္တ တစ်ပတ်အတွင်းမှာ ဒေါ်ခင်ဝင်းအိမ်မှာ အပြောင်းအလဲတွေ အတော်ပင် ဖြစ်လို့ သွားရလေသည်။ မြို့ထဲဖက်က ကြိတ်ဝိုင်းတစ်ဝိုင်းကို ရဲဖမ်းသည့်အထဲမှာ ဒေါ်ခင်ဝင်း ဆိတ်ကြီးနှင့် ယမင်းတို့ အပြေးကောင်း၍ လွတ်ခဲ့ပေမယ့် ဒေါ်ခင်ဝင်း ငွေကြေးတော်တော်များများ ဆုံးရှုံးခဲ့ရသည်။ ရဲဖမ်းသည့်အထဲမှာ ပါသွားခဲ့ရသည်။

ဒီအတွက် တာဝန်ခံထားသူဆိုသော ဦးမြအောင်ဆိုသူနှင့် ဒေါ်ခင်ဝင်း ဆိတ်ကြီးတို့ အချေအတင်ဖြစ်လိုက်ကြ သေးသည်။ အချင်းချင်းမပြေလည် အဝေအစားမတည့်ရာကနေ အတိုင်အတောကလေးတွေပါလာပြီး နွားကွဲလျှင် ကျားဆွဲသည်ဆိုသည့် ဓမ္မတာအတိုင်းပင် ဒေါ်ခင်ဝင်းလုပ်ကိုင်နေသော နှစ်လုံးထီ သုံးလုံးထီ ကိစ္စတွေအထိပါ အမှုကပတ်လာရပြန်သည်။

ဒေါ်ခင်ဝင်းက သင်းသင်းနှင့်ယမင်းကို လူခွဲပြီး အရှောင်ခိုင်းထားသည်။ သင်းသင်းကို ဆိတ်ကြီးကခေါ်သွားပြီး ယမင်းကျတော့ ကြိုတင်အစီအစဉ်ရှိသည့်အတိုင်း ယမင်း ယခင်အပတ်က သွားရောက်ခဲ့ဖူးသော ဦးထွန်းမြတ်၏ အပျော်အိမ်ကလေးဆီ ထပ်မံပို့ဆောင်ပေးလိုက်ကာ ဒေါ်ခင်ဝင်းလည်း တရားဝင်မဟုတ်သည့် လုပ်ငန်းတွေ ခေတ္တရပ်နားပြီး သူ့မိတ်ဆွေတစ်ယောက်နှင့်အတူ အထက်ဖက်ကို ခရီးရက်ရှည် ထွက်သွားလိုက်သည်။

ယမင်းတစ်ယောက် ရေငတ်တုန်း ရေတွင်းထဲ ကျသလိုပါပေ။

လောင်းကစားလုပ်ငန်းကိုလည်း သူမအနေနှင့် ယခင်ကတည်းက စိတ်ပါဝင်စားမှုရှိလှသူမဟုတ်ဘဲ မလွှဲမရှောင်သာ မိမိဘဝရပ်တည်ရေးအတွက် ဒေါ်ခင်ဝင်းစေခိုင်းသလို လုပ်ကိုင်ခဲ့ခြင်းသာဖြစ်ကာ ယခုလို မိမိနှင့် စိတ်တူသဘောတူ ချစ်ရည်တူမျှရှိလှသော ဦးထွန်းမြတ်နှင့် ဒုတိယအကြိမ် ထပ်မံဆုံတွေ့ခွင့်ရသဖြင့် ယမင်းတစ်ယောက် မိမိဝပ်ကျင်းကို ရှာဖွေတွေ့ရှိလိုက်ရသော ငုံးပေါက်မကလေးတစ်ကောင်လို ကိုယ့်စိတ်ကိုယ်ဒုံးဒုံးချပြီး ဦးထွန်းမြတ်စိတ်တိုင်းကျ သူ့အလိုကိုလိုက်လျောခြင်းအားဖြင့် ရင်ခုန်စရာ အချိန်တွေကို ထိုက်ထိုက်တန်တန် ကုန်လွန်စေလိုက်တော့သည်။

ဦးထွန်းမြတ်လည်း သူမ၏နုနယ်ပျိမြစ်လွန်းသည့် အသွေးအသားအဆီအနှစ်တွေကို ဆက်လက်၍ ဝဝလင်လင် စားသုံးဝါးမျိုချင်သေးသူဖြစ်လေရာ သူမကို တစ်ဆောင်တစ်ယောင်ထားရှိပြီး သုံးဖို့စွဲဖို့ ငွေကြေးကအစ လိုလေသေးမရှိ ဖြည့်ဆည်းပေးထားကာ သူကိုယ်တိုင်ရော သူ့မိတ်ဆွေတွေအတွက်ပါ ကာမသုခ အပြည့်အဝ ခံစားနိုင်ဖို့ စီစဉ်ထားလိုက်ပါသည်။

ရက်သတ္တပတ် တစ်ပတ်လျှင် လေးရက်ငါးရက်ခန့် ယမင်းအနေနှင့် ဦးထွန်းမြတ်နှင့်အပေါင်းအပါတစ်စု၏ ရမ္မက်လိုဘကို စွမ်းစွမ်းတမံဖြည့်ဆည်းပေးရသည်။

ဦးထွန်းမြတ်လည်း ပထမတစ်ကြိမ်တွေ့ဆုံစဉ်က ယမင်းအပေါ် အတွေ့အကြုံနုနယ်သော မိန်းကလေးတစ်ယောက်အနေနှင့် သားသမီးချင်းကိုယ်ချင်းစာနာပြီး သက်သက်ညှာညှာ ဆက်ဆံခဲ့သူဖြစ်သော်လည်း နောက်ပိုင်း ယမင်း၏ စိတ်နေသဘောထားကို ကောင်းကောင်းကြီး သဘောပေါက်နားလည်လာသူပီပီ ကာမဆက်ဆံချိန်မှာ အာသာပြင်းပြင်းနှင့် ယမင်း၏ ဒွါရနှစ်ပေါက်ကို အရှေ့ရောအနောက်ရော ပြင်းပြင်းထန်ထန် စိတ်ရှိလက်ရှိ ထင်တိုင်းကြဲ၍ ဆက်ဆံပြီး ဓမ္မတာမကျ သဘာဝလွန်ကဲသော နည်းလမ်းစုံတို့ဖြင့် နှစ်ဦးသား ပျော်ပျော်ပါးပါးကြီး ကာမသမုဒ္ဒရာထဲမှာ ကျင်လည်ကူးခတ်လျှက် အဆုံးမရှိ မျောပါနေမိကြလေတော့၏။

ပြီးပါပြီ။