အနောက်တံခါးဖွင့်ခြင်း အမှတ်တရ
ရေးသားသူ – ?????

“ဖြန်း နင့် အဲဒါ ဘာလုပ်တာလဲ”

တင်းရင်းနူးညံ့တဲ့ အထိန်းအကွတ်မပါ ရင်သားနှစ်မွှာကို ပါးလွှာတဲ့ ညဝတ် အင်္ကျီပေါ်ကနေ ညင်သာစွာ အုပ်မိုးပေးလိုက်မိတဲ့ ကိုယ့်လက်ဖျံကို အရိုက်ခံလိုက်ရခြင်းနဲ့အတူ တုန်ရီလှိုက်မောစွာ ရှက်ဒေါသနဲ့ မေးခွန်းထုတ်လိုက်တဲ့ အသံ ။ အလင်းမရှိ လူသံ၊ သူသံ တိတ်ဆိတ်တဲ့ အမှောင်ဆန် မိုးညတစ်ညရဲ့ သန်းခေါင်ယံအချိန် ချိုမြိန်မှန်းသိတဲ့ ခန္ဓာဝရဇိန် နတ်စည်းစိမ်ခံစားဖို့ အစပျိုး အရှိန်ယူနေတဲ့ အခိုက်အတန့် .. ။

ပါးလွှာတဲ့ အကာနဲ့ ဝန်းရံထားတဲ့ အခြားတဘက်မှာတော့ ဆူဖြိုးထွားကြိုင်း ကျားရိုင်းတို့အကြိုက် စွဲခိုက်လောက်တဲ့ အရသာပုံဆောင်ခဲ ဆွဲကိုင်ချင်စရာ ရင်သားနှစ်မြွှာ ..။ စာစစ်ခန်းမှာ ရာထူးတက်ဖို့ ဗျူးဝင်နေတာ မဟုတ်လို့ မေးလာတဲ့ ကွက်စ်ရှင်ကို မဖြေမိပဲ တိတ်ဆိတ်စွာ ဗျူဟာခင်းနေလိုက်တယ်။

တူနှစ်ကိုယ် စက်ရာထက်မှာ စည်းခြားကာထားတဲ့ ဖတ်လုံးကိုဖယ် လက်နက် (ပေါင်ခြံကြားက ထောင်တန်) တစ်ထောက်စာ အကွာက သူ့ခန္ဓာအထက်ပိုင်းရဲ့ ရင်ခွင်တစ်ပိုင်းကို ဆုတ်နယ်ပေးတာပေါ့။ နောက်ထပ် အသံမထွက်လာပဲ တိတ်ဆိတ်စွာ ခံယူနေတဲ့ သူငယ်ချင်းမ အတွက် ကောင်းခြင်းမဟာ အရသာတွေ ပေးဝေမျှဖို့ တဆင့်တက်ပြီး လှုပ်ရှားလိုက်တယ်။

ကိုယ့်ဘက်ကို ကျောပေးထားတဲ့ စွဲမက်ဖွယ် ခန္ဓာရှင်ရဲ့ နူးညံ့တဲ့ ဗိုက်သားပြင်ကို ညာလက်နဲ့ ပွတ်သပ်ရင်း ဘက်လက်က စိတ္တဇ ပန်းချီဆန်ဆန် လိပ်ခွေလိမ်တွန့်နေတဲ့ ဆံနွယ်စတွေကြား ပြေးလွှား ဆော့ကစားပေးတာပေါ့။ အမှောင်ခင်းကျင်းတဲ့ မိုးသဲညရဲ့ မိုးခြိမ်းသံရှည်ကြီး တစ်ခုက တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ကမ္ဘာတစ်ခြမ်းကို ဖြိုခွင်းပစ်လိုက်တယ်။

ခက်ခွာခွာ အနေအထားမှာ ကျောခိုင်းထားတဲ့ သူငယ်ချင်းမဟာ ကာမကျားရိုင်းရဲ့ ခံတွင်းဝဆီ ခိုဝင်ရာအမှတ်နဲ့ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်စွာ ပြေးဝင်လာတဲ့ ကျွဲရိုင်းကြီးပမာ ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ပြီး မျက်နှာအပ်ကာ ကိုယ့်ကို တုန်ရီနေတဲ့ လက်နဲ့ သိုင်းဖက်ပစ်လိုက်တယ်။ အခွင့်အခါသင့်လို့ အချိန်မလင့်ခင် ကိုယ်လည်း ပန္နက်ရိုက်ဖို့ ပြင်ဆင်တော့တာပေါ့ …။

အချိန်ကား လွန်ခဲ့သော ၁၀ နှစ်က ။ အတိအကျပြောရရင် ၂၀၁၀ ခုနှစ်ရဲ့ မိုးရာသီညတစ်ည။ သူငယ်ချင်းမရဲ့ မိဘနှစ်ပါးနဲ့ အစ်မအကြီးဆုံးတို့ ဇာတိမြေကို အရေးကြီးကိစ္စနဲ့ ခရီးထွက်ကြတယ်။ သူ့အစ်ကို ဝမ်းကွဲရဲ့အိမ်မှာ သွားအိပ်ဖို့ စီစဉ်ထားပေမယ့်လည်း လင်မယား ရန်အကြီးအကျယ် ဖြစ်ထားလို့ အစ်ကိုဖြစ်သူက လာမအိပ်ဖို့ အသနားခံတာကြောင့် သူငယ်ချင်းမ ခင်မျာ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ပေါ့။

လူနေကျဲတဲ့ မြို့သစ်ဘက်က နံကပ်နှစ်ထပ်တိုက်ထဲမှာ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ထဲ အိပ်ဖို့ဆိုတာ တော်ရုံ မစဉ်းစားဝံ့စရာ။ ဆိုင်တစ်ဆိုင်ထဲမှာ လုပ်ဖော်ကိုင်ဘက်တွေလည်းဖြစ် နေ့စဉ်နဲ့အမျှ စကြနောက်ကြမို့ ရင်းနှီးပွင့်လင်းသလို အပြောအဆိုလည်း ရဲတင်းကြတယ်။ တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက်သိပေါ့။ လိုအပ်ရင်လည်း ကူညီဖေးမကြ။ ဇီးရွက်သာသာလောက် ဖြစ်နေရှာတဲ့ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ သူငယ်ချင်းမကို စက်ဘီးဘေးတိုက် ယှဉ်နင်းရင်း

‘ဟဲ့ မိစု …. နင် ဘာဖြစ်နေတာလဲဟ၊ နင့်ရုပ်ကလဲ လင်သေလို့ နာရေးချပြီး ပြန်အလာ အိမ်မီးထဲပါသွားလို့ ယူကြုံးမရ ဖြစ်နေသလိုပဲ’

‘နင်မသိဘူးဟ၊ ငါ့အိမ်မှာ ဒီနေ့ည ငါတစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရမှာဟ … ဆိုင်က ဟာမတွေကလည်း အိမ်လိုက်အိပ်ဖို့ တစ်ယောက်မှ ခေါ်မရဘူး’

ပြောရင်း မျက်ရည်တွေ ဝေ့နေတာ မြင်တော့ ကိုယ်လည်း စိတ်မကောင်း။

‘ဒီလိုလုပ်ဟာ ငါ့အိမ်ကို လှမ်းပြောပြီး ငါလိုက်အိပ်မယ်လေ၊ နင်က အပေါ်ထပ်မှာ အိပ်ပေါ့၊ ငါက အောက်ထပ်မှာ အိပ်မယ်’

‘ဟယ် နင်တကယ်ပြောတာလား’

ဝမ်းသာအဲလဲအသံနဲ့ ပြန်မေးတယ်၊ မသိရင် အိမ်တွေ၊ မြေတွေ ပေါင်ထားပြီး အကြွေး သိန်းချီတင်နေတဲ့ ငမွဲတစ်ယောက် အခုပဲ ထီပေါက်သွားသလိုလို၊ ဥပမာပြောပါတယ်။

‘တကယ်မဟုတ်ပဲ ပြောမလားဟ၊ နောက်စရာမှ မဟုတ်တာပဲကိုး’

‘အေးပါဟာ၊ ငါနင့်ကို ညစာကျွေးပါမယ်’

‘ငါတစ်ခုတော့ ပြောမယ် မိစု၊ ဆိုင်ကလူတွေ တစ်ယောက်မှ မသိစေနဲ့’

‘ဟင် ဘာလို့လဲ၊ ငါတစ်ယောက်ထဲမို့ အဖော်လာအိပ်ပေးတာပဲဟာ’

‘မိန်းကလေး တစ်ယောက်ထဲရှိတဲ့အိမ် သူစိမ်းယောက်ျား တစ်ယောက်က အဖော်လာအိပ်ပေးတာ မသင့်တော်ဘူးလေဟာ နင်အဲ့လောက် မအနဲ့’

‘အေးပါ၊ အေးပါ .. ငါ့အိမ်က လူတွေလာရင်လည်း မပြောပြဘူး စိတ်ချ’

သူငယ်ချင်းမ ကိုယ်တိုင် ချက်ကျွေးတဲ့ ထမင်းနဲ့ဟင်း စားသောက်ပြီး အိပ်ချိန်စောသေးတာမို့ တီဗီ ထိုင်ကြည့်ကြတယ်။ ည ၉ နာရီ ထိုးတော့ သူငယ်ချင်းမက သူကြောက်တတ်လို့ ကိုယ့်ကို အပေါ်ထပ်မှာပဲ ဧည့်ခန်းထဲအိပ်ဖို့ ပြောတာပေါ့။

သူကတော့ သူ့အစ်မနဲ့အတူ အိပ်နေကျ အခန်းမှာ တစ်ယောက်ထဲ အိပ်မယ်တဲ့။ အပေါ့အပါးသွားဖို့ အောက်ဆင်းချင်ရင်လည်း နှိုးမှာနော်တဲ့။ ညဝတ်အင်္ကျီ ဂျိုင်းပြတ်နဲ့ စပန့်သားဘောင်းဘီတို ဝတ်ထားတော့လည်း သူငယ်ချင်းမက အသားညိုပေမယ့် ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်နဲ့ဗျ။

သူက နည်းနည်းတော့ ဝတယ်၊ တင်နဲ့ရင်က ထွားတယ်၊ ဗိုက်မပူပေမယ့် ခါးတုတ်တယ်၊ အသားညိုပေမယ့် အသန့်အရှင်း တအားကြိုက်တာ။ ပြောဦးမယ် အခန်းထဲ ဝင်အိပ်တယ်သာပြောတာ တံခါးက မပိတ်ဘူး တစ်ယောက်ထဲမို့ ကြောက်လို့တဲ့။ ကိုယ်လည်း ကိုယ့်ရဲ့ စိတ်ရိုင်းကို ချွန်းမအုပ်နိုင်တော့ လက်နဲ့ပဲ ပြီးရတာပေါ့။ အိပ်ယာပြောင်းလို့ အိပ်မရတာရယ်၊ တူနှစ်ကိုတစ်အိမ်ထဲ အချစ်ပွဲလေး နွှဲခွင့်ရရင်ဆိုတဲ့ အတွေးရယ်ကြောင့် အိပ်မရတာရယ်၊ အိပ်ယာထဲ ဟိုလှည့်လိုက်၊ ဒီဘက်လိမ့်လိုက်ပေါ့။

အိပ်မပျော်တဲ့အဆုံး ဘုရားစင်ဘေးက ဘီရိုပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ ဗုဒ္ဓဝင် ကျမ်းစာအုပ်ကြီး တွေ့တာနဲ့ ထိုင်ဖတ်နေလိုက်တယ်။ ဆယ်နာရီခွဲသာသာလောက်ကျတော့ လေတွေတအားတိုက်ပြီး မီးက ပျက်ပါလေရော။ မီးလည်းအပျက် မိုးတွေကလည်း တမဟုတ်ခြင်း ပြိုဆင်းလာပါရော။ ခြိမ်းသံ၊ ခြောက်သံတွေနဲ့ လျှပ်စီးတွေကလက်သေး။

ဗုဒ္ဓဝင်ကျမ်းကြီး ဘီရိုပေါ်ပြန်တင်ပြီး မှောင်မှောင်မဲမဲထဲ အိပ်ယာဆီ ပြန်သွားမယ်လို့လုပ်တုန်း ဘယ်အချိန်က အပြင်ရောက်နေမှန်းမသိ သူငယ်ချင်းမက ကိုယ့်ကိုမတွေ့တော့ ကိုယ့်နာမည် အသံကုန်အော်ပြီး ငိုပါလေရော၊ ကိုယ့်မှာ ပြန်ထူးရင်း အမြန်ပြေးလိုက်ရတာ ခလုပ်တိုက် လဲမကျတာ ကံကောင်းလို့။ ကိုယ်က မရောက်သေးဘူး သူက ကိုယ့်ခြင်ထာင်ထဲ ရောက်နှင့်နေပြီ၊ နားနှစ်ဘက် ပိတ်ထားပြီး ငုတ်တုတ်လေး ထိုင်နေတာ၊ ကိုယ်လည်း သူ့နဲ့ သုံးပေအကွာလောက်မှာ ထိုင်ပြီး အားပေးစကား ပြောရတာပေါ့။ (ငဗစ်ကြောင့် သုံးပေခွာထိုင်တာ မဟုတ်ဘူးနော်၊ ကိုယ့်အကြောင်း ကိုယ်သိလို့ ခွာထိုင်တာ)။

မိုးခြိမ်းသံတွေငြိမ်ပြီး လျှပ်စီးလည်း မလက်တော့၊ မိုးကလည်း နည်းနည်းစဲသွားလို့ ‘မနက်ကျရင် ဆိုင်သွားရမှာ နင်သွားအိပ်တော့၊ ငါလည်း အိပ်တော့မယ်’ ဆိုတာကို ဘာပြောတယ်မှတ်လဲ ငါနဲ့အတူ ခြင်ထောင်ထဲ လာအိပ်ပါတဲ့ အကျယ်ကြီးပဲတဲ့ အလည်ကနေ ခြေတင်ချထားမယ် နင်ဟာနင် ဟိုဘက်လှည့်အိပ်တဲ့။

ကိုယ့်အကြောင်း ကိုယ်သိလို့ မဖြစ်ဘူး ဇွတ်ပိတ်ငြင်းတော့လည်း တစ်ညလုံး မအိပ်ဘူး၊ နင်လည်းမအိပ်နဲ့တဲ့ စကားထိုင်ပြောကြမယ်တဲ့။

မှောင်မိုက်တဲ့ညတစ်ည လမင်းကမသာ မီးကမလာ အိပ်ယာထက်မှာ တခြင်ထောင်ထဲ အိပ်ရမှာ ဘယ်ကျားက ဥပုတ်စောင့်နိုင်မှာလဲ၊ သူလည်း မသိတာတော့မဟုတ်၊ ကျားကိုက်ခံရမှာထက် တောခြောက်ခံရမှာကို ပိုကြောက်နေရှာတဲ့ ဒရယ်မလေး ဖြစ်နေတာ။

သူ့အကြောင်းတော့ ကိုယ်က ကောင်းကောင်းသိတယ်၊ မြူဆွယ်ဖျားယောင်းတာ မဟုတ်သလို လမ်းကြောင်းခင်းတာလည်း မဟုတ်၊ သူ ကြောက်တတ်တာလည်း ဆိုင်ကလူတိုင်း အကုန်သိ၊ အသားကညို ဆံပင်ကကောက်ပြီး နှုတ်ခမ်းက ထူသေးတယ်၊ တင်နဲ့ရင်ကတော့ မတ်လောက်စရာပေါ့။

သူ့ကို ကြိုက်မယ့်သူ မရှိသလို သူကလည်း စကားပြောရင်တောင် စည်းအကျော်မခံဘူးနော်၊ အခုက သူကြောက်တတ်လွန်းလို့သာ ကိုယ့်အတွက် ဒီလိုအခွင့်ရတာ၊ ကိုယ့်လည်း သူကြောက်တယ်။ နင် ငါနဲ့တော့ ဝေးဝေးခွာအိပ်နော်တဲ့၊ မိုးရွာရတဲ့အထဲ မီးကပျက်နေတာတဲ့၊ ဖယောင်းတိုင်ကလည်း မရှိဘူး၊ ငါတစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရရင် ကြောက်လို့သေသွားနိုင်တယ်တဲ့ ။

ငွေမိုးစတွေစဲလို့ ရွှေမီးပြန်ရောက်လာချိန်မှာတော့ မွှေ့ယာထူထူထက်က ဇာချဉ်ထောင်ရဲ့ ရင်ခွင်မှာ အဝတ်မပါ ကိုယ်ဗလာနဲ့ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက် ယမ္မက်စည်းစိမ်ခွက်ထဲ ပြုတ်ကျလုနီးနီး အခြေအနေပေါ့၊ တွေ့မရှောင် ကျားပိန်နဲ့ အတွေ့အကြုံမရှိတဲ့ ကျွဲမကြီးတို့ရဲ့ သလွန်ထက်က အချစ်ပြိုင်ပွဲအတွက် မာန်ဖီကြုံးဝါးနေကြတဲ့ အခိုက်အတန့်ဟာ လူ့ဘောင်လောကရဲ့ စည်းဝိုင်း အပြင်ဘက်မှာ သာယာလှိုက်မောခြင်း အပြည့်နဲ့ပါပဲ ။

ချောကလက်ရောင်သန်းတဲ့ ရင်စိုင်ထွားထွားကြီးကို အားပါးတရ စို့ပေးရင်း ပိတုန်းရောင် လယ်ကွက်လေးထဲက အတွင်းသားရဲရဲလေးကို လက်ခလယ်နဲ့ ထွန်ယက်ပေးနေတယ်၊ အမဲရောင် မြက်ခင်းလေးနဲ့ မဟူရာဂူဝရဲ့ အတွင်းပိုင်း လှိုင်ခေါင်း တလျှောက်မှာတော့ စေးကပ်စိုရွှဲကာ အရည်လှည့်နေလေရဲ့၊ မဲနက်တဲ့ နို့ထိတ်လေးနှစ်ဘက်ကို လျှာနဲ့ရှိုက်ယူဆော့ကစားလိုက်၊ အညိုရင့်ရင့် လည်တိုင်ဝင့်ဝင့်ကို ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ယူနမ်းရှိုက်လိုက် နုညံ့တုတ်ခိုင်ပြီး အာဖရိကဆန်တဲ့ ပေါင်တန်အတွင်းသားတွေကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်ပေးလိုက်နဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ အကွက်ရွှေ့မှုတွေကြောင့် ထွားကျိုင်းမဲနက်တဲ့ အပျိုရိုင်းမလေးခင်မျာ အစာစားကျင်းရဲ့ လက်တစ်ကမ်း အကွာမှာ ကြိုးငြိနေရှာတဲ့ မေထုန်နွားမကြီးလို တရှူးရှူးတရှဲရှဲနဲ့ အစာခွက်ဆီ ဘယ်အချိန် ရောက်မလဲ ရုံးကန်နေရတယ်။

တချက်တချက် ရင်ဘက်ကြီး ကော့တက်လာလိုက်၊ တခါတခါ မွှေ့ယာနဲ့ တင်ပါးဆုံကြီး ခွာသွားလိုက်နဲ့ မသိရင် ဆပ်ကပ်အဖွဲ့ထဲက မြွေမလေး ကပြဖျော်ဖြေနေသလား အောက်မေ့ရတယ်၊ မခံစားနိုင်တဲ့အဆုံး ချောကလပ်ရောင် အပျိုရိုင်းမလေးရဲ့ ရင်ထဲက စကားလုံးတချို့ နှုတ်ခမ်းဖျားက ပွင့်အန်ကျလာတော့တယ်။

“ငါ မနေနိုင်တော့ဘူးဟ နင်ကလည်း လုပ်ပါတော့ဟာ”

ပန်းတိုင်အရောက် ချီတက်ဖို့ မရည်ရွယ်ခဲ့တာမို့ ဘာမှစီစဉ်မထားမိ၊ ခွဲစိတ်ခန်းဝင်ရင် လက်အိပ်လိုအပ်သလို၊ ဘောလုံးကန်လို့ ဂိုးသွင်းတဲ့အခါမှာလည်း ဘွတ်ဖိနပ်ပါမှ ပြည့်စုံလေသည် မဟုတ်လား၊ ကိုယ့်ရဲ့ ဖွားဖက်တော် မောင်မဲလုံးအတွက် ညနေက ယူနီဖောင်း မဝယ်ခဲ့ရလေတော့ ဖိုင်နယ်ရောက်မှ နောက်ကြောင်း ပြန်ခေါက်ရမလို။ ကြံရာမရပေမယ့် သူရဲကောင်းတို့မည်သည် တပ်ပြန်ခေါက်ရိုးထုံစံ မရှိသည်၊ လှေခွက်ပဲကျန် အလံမလှဲ၊ တောင်ငူရာဇဝင်ထဲက နောင်ရိုးတိုက်ပွဲမှာ ဘုရင့်နောင် ဖောင်ဖျက်တိုက်သလို ကိုယ်လည်း ဖြစ်တဲ့နည်းနဲ့ ချောင်ကပ်ဖိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် .. ။

အပေါ့အလေးသွားပြီး ကိုယ်သင်ပြသလို သေချာဆေးကြော သန့်ရှင်းကာ ရေချိုးထားတဲ့ ရင်ထွားထွား တင်ကားကား ခါးတုတတ်တုတ်နဲ့ မဲမှောင်ဝင်းပြောင်နေတဲ့ ကျွဲမကြီးရဲ့ ကောက်ကြောင်းအလှကို ကြည့်ပြီး လက်နဲ့တစ်ချီ ထုတ်ပစ်လိုက်တယ်၊ ကိုယ်လည်း ရေချိုးလိုက်သည်မို့ အေးချမ်းလန်းဆန်းပြီး ယုံကြည်မှု အပြည့်နဲ့ပေါ့။

ဆားဗစ်ရင့်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကာမကျားပိန်ကြီးနဲ့ အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ မနူးမနပ် ကျွဲမလေးတို့ အဝတ်မပါ ခန္ဓာချင်း ပူးကပ်လို့ အနွေးဓာက် ဖလှယ်ရင်း အရသာစယူကြတယ်၊ မသိမသာ ထော်နေတဲ့ ကျွဲညိုမရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးထူထူကြီးကို ကစ်ဆွဲရင်း ထွားကျိုင်းနုညံ့တဲ့ မင်းဂွတ်သီးရောင် ရင်သားပြောင်ပြောင်ကြီး နှစ်ဘက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကစားပေးတာပေါ့။တခါတခါ မဲပြာနေတဲ့ ပေါင်တန်အတွင်းသားတွေဆီ လက်ကရောက်သွားသေးတယ်၊ အနည်းငယ် ဝင်းပတဲ့ မျက်နှာပြဲကြီးကနေ ပါးစပ်နဲ့လျှာဟာ တဖြေးဖြေးခြင်း အောက်ပြည်အောက်ရွာဆီ စုံဆင်းလာခဲ့တယ်။

ဗိုက်သားတပြင် လျှာနဲ့ကစားရင်း ညာလက်က ရင်သားမို့မို့ ထိပ်လေးကို ဆော့ကစားပေး၊ ဘယ်လက်က ထွန်ယက်မခံရဖူးသေးတဲ့ လယ်ကွက်ကို ထယ်ထိုးပေးလိုက်တယ်၊ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းတွေကြားမှာ တခါတခါ ငြီးသံလေးပါလာတာ နားဆင်လို့ အကောင်းသားဗျ .. ။

ကဲ … အနောက်တံခါးဖွင့်ဖို့ စတင်ပြီ ….. ပတ်လက်အနေအထား တစ်တီတူးငှက်လို ခြေထောက်နှစ်ချောင်း မိုးမျှော်ခိုင်းပြီး ပေါင်တန်တွေကို ဗိုက်ပေါ်ပြန်ခေါက်လှဲပေးလိုက်တယ်၊ သူ့လက်နှစ်ဘက်နဲ့ တံကောက်ကွေးကို ကိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး အတွင်းထဲထိ ပြောင်စင်အောက် လက်ခလယ်နဲ့ နှိုက်ဆေးထားတဲ့ စအိုဝကို အသင့်ယူထားတဲ့ အုန်းဆီရွှဲနေအောင် သုတ်ပေးလိုက်တယ်။

သပြေသီးမှည့်ရောင်သန်းပြီး ကျုံ့နေတဲ့အဝလေးကို လက်ခလယ် ထိတ်လေးထည့်ပြီး ပတ်လည်လှည့်ပေးရင်း ညာလက်နဲ့ ရှေ့တံခါးကို အကွဲချောင်းအလိုက်လေး အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲပေးတယ်၊လက်ခလယ်ကို အုန်းဆီဆွတ်လိုက် စအိုဝလေးမွှေလိုက်နဲ့ အတော်လေး ဆီဝသွားတော့မှ အထဲကိုမသိမသာ ထိုးသွင်းပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် အဝင်အထွက် မှန်မှန်နဲ့ ကြွက်သားတွေ ဟလာအောင် လုပ်ရတယ်၊ လက်ခလယ် နှစ်ဆစ်စာလောက် ဝင်နိုင်ထွက်နိုင်တော့မှ ပိုစစ်ရှင် ပြောင်းလိုက်တယ်၊ ကျားကြီးရေသောက် လေးဘက်ထောက်ပေါ့။

ကိုယ်ကနံရံကိုမှီ ပေါင်ကားပြီး ခြေဆင်းထိုင် လုံးကြီးပေါက်လှ ကျွဲမလေးကို ကိုယ့်ဘက်ဖင်ပေးပြီး ဒူးထောက်ပေါင်ကား လက်နှစ်ဘက် တံတောင်ဆစ်ထောက် အနေအထားမို့ မဲပြောင်နေတဲ့ တင်သားစိုင်ကြီးနှစ်ခုက ကိုယ့်ကိုစိန်ခေါ်နေသယောင်ပါပဲ။

ခါးလေးရှေ့ကော့ခိုင်းလိုက်တော့ အနောက်တံခါးဝဟာ ရေအိုးတည်ထားသလို ပုံစံလေးပေါ့၊ နည်းနည်းနာမယ်၊ ခဏလေး သည်းခံဖို့ ပြောပြီး လက်ညိုး လက်မနဲ့ စအိုဝကိုဖြဲပြီး အုန်းဆီရွှဲအောင် လောင်းထည့် လက်ခလယ်စိုက်ပြီး မွှေလိုက်တယ်၊ ဘေးကိုဝိုက်မွှေလိုက်၊ ရှေ့ကိုထိုးသွင်းလိုက်နဲ့ ဆီဝနေတဲ့အပေါက်လေးဟာ နည်းနည်းချောင်ချိလာသည်မို့ လက်ညိုးပါရောပြီး ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။

ဒီတခါတော့ နာလို့ ကျွဲမကြီး တွန့်ခါသွားတယ်၊ လက်ခလယ်၊ လက်ညိုး နှစ်ချောင်းပူးတလှည့်၊ လက်ခလယ်၊ လက်သူကြွယ် နှစ်ချောင်းပူး တလှည့် ကောင်းကောင်း ဝင်နိုင်ထွက်နိုင် အနေအထားရောက်တော့ အနားယူထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းနီဗူးကို ကလေးဆော့တဲ့ အူစီဖောင်းစွတ်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်းလိုက်တယ်၊ လက်သုံးဆစ်စာ ဝင်သွားတော့ နာလို့အော်တာနဲ့ အဲ့အတိုင်း ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုဘေးတိုက် လှဲခိုင်းလိုက်တယ်၊ စိတ်တော့ရှည်ရတာပေါ့။ အနောက်တံခါးဆိုတာ ဝင်ချင်တိုင်း ဝင်လို့ရတာ မဟုတ်ဘူးလေ၊ နှုတ်ခမ်းနီဗူးထည့်ရက်နဲ့ပဲ သူ့အတွက် ဖီးဖြစ်အောင် ပြန်လုပ်ပေးရတယ်။

ထွားကျိုင်းနုညံ့တဲ့ ရင်သားကြီးတစ်စုံကို စို့လိုက်၊လျှာနဲ့တွတ်လိုက်၊ နှုတ်ခမ်းနဲ့ညှပ်ပြီး ကစားလိုက် လုပ်ရင်း လက်ကအမွှေးပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ တောရိုင်းကြီးထဲ တောလည်ထွက်ရတယ်၊ တော်တော်ကြာအောင် နှိုးဆွပေးပြီးတော့ တစ်ခါ ပိုစစ်ရှင် ပြောင်းရပြန်ရော၊ ကုတင်အစွန်းမှာ မဲပြောင်နေတဲ့ တင်စိုင်ကြီးတေ့ထားပြီး ပေါင်ကား ပတ်လက်လှန် အနေအထားနဲ့ ကိုယ်ကကုတင်အောက် ခြေဖျားထောက်ထိုင်ပြီး အတွင်းသားရဲရဲလေးကို လျှာနဲ့မွှေပေးရင်း စအိုထဲထိုးသွင်းထားတဲ့ အူစီဖျောင်းစွတ် နှုတ်ခမ်းနီဗူးလေးကို တချက်တချက် ကစားပေးတယ်။

နာလို့တွန့်သွားပေမဲ့ အမေအမွေပေးတဲ့ လယ်ကွက် ထွန်ယက်ပေး နေတာမို့ ဖီးကလဲ ရှိတာပေါ့၊ အမွှေးကြားက ဘေးနှုတ်ခမ်းသားတွေ စုပ်ပေးလိုက် လှိုင်ခေါင်းထဲ လျှာနဲ့ထိုးလိုက် ညာလက်က အုန်းသီးလောက် နီးနီးရှိတဲ့ အုန်းခွံရောင် ရင်သားထွားထွားကြီးတွေဆီ ခရီးထွက်နေတယ်။

ဘယ်လက်က နှုတ်ခမ်းနီဗူးလေးကို ညင်ညင်သာသာနဲ့ ဖြေးဖြေးခြင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးတာပေါ့၊ နှုတ်ခမ်းနီဗူး စိုက်ထားတာ ကြာလာတော့ စအိုအတွင်းပိုင်း ကြွက်သားတွေ ဟအာသွားပြီး ဆူဖြိုးထွားကျိုင်းတဲ့ အပျိုရိုင်းကျွဲမလဲ သိပ်မနာတော့ဘူးထင်ရဲ့၊ အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေမယ့် ခါးတွေ၊ တင်တွေ တွန့်မသွားတော့ဘူး၊ ဘက်ပေါင်းစုံ ပြင်ဆင်ပြီးပြီမို့ ကိုယ့်ရဲ့ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထပြီး သံချောင်းလို မာထန်နေတဲ့ မဟူရာ အမြောက်ကြီးနဲ့ လုံးကြီးပေါက်လှ ကျွဲပျိုမရဲ့ အနောက်တံခါးဝကို ထိုးသွင်းပစ်ခွင်းဖို့ပဲ ကျန်တော့တယ်၊ ကုတင်ပေါ်မှာ ကိုယ့်ဘက် ဖင်လှည့်ပြီး လေးဘက်ထောက်ခိုင်း လိုက်တယ်။

အုန်းဆီထက်ဆွတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းနီဗူးကို ဖြေးဖြေးခြင်း ဆွဲနှုတ်ပြီးတော့ အီးပါချင်လို့ဆို အောက်ထပ် လိုက်ပို့ရပါရော၊ ပြီးရင် ရေကောင်းကောင်း လောင်းပြီး လက်နဲ့အတွင်းထိ နှိုက်ဆေးဖို့ ပြောရသေးတယ်။

အပေါ်ထပ် ပြန်ရောက်လို့ ကိုယ့်ရဲ့ မဟာလက်နက်တော်ကြီးကို ခဏလောက် ရေခဲချောင်း စုပ်ပေးပါဆိုတာ ရွံလို့တဲ့ အကြောက်အကန် ငြင်းဆန်တာနဲ့ လက်လျှော့လိုက်ရတယ်၊ အနောက်တံခါးဖွင့်ဖို့ ဒီအဆင့်ထိ လိုက်လျောထားပြီမို့ ကိုယ်လည်း အခွင့်အရေး ထပ်မယူလိုတော့ပါဘူး၊ နောက်ဆုံးဖိုင်နယ် အစီစဉ်စတင်ပြီမို့ ကိုယ်က နိဂုံးချုပ် အမှာစကား ပြောရတယ်။

‘အရင်ဆုံး ပတ်လက်အနေအထားနဲ့စမယ်၊ ကုတင်စောင်းမှာ အပေါက်ကို ကုတင်ဘောင်အပြင်ဘက်နည်းနည်းထုတ်ပေးထား ပေါင်ကို အရမ်းမကားနဲ့၊ (ပေါင်အရမ်းကားရင် စအိုစိထားသလိုဖြစ်ပြီး ပိုနာမှာစိုးလို့) ။ ကိုယ်ထိုးသွင်းတဲ့အချိန်မှာ ကြောက်ပြီး အတင်းစိ မထားနဲ့၊ အီးညှစ်သလို ညှစ်ပေးရတယ်၊ အတော်လေး အရှိန်ရလာရင် ကျားကြီးရေသောက် လေးဘက်ထောက် ပိုစစ်ရှင်ပြောင်းမယ်၊ ဆီထပ်လောင်းပြီး အသွင်းအထုတ် ပိုမြန်လာမယ်၊ နာရင် ပါးစပ်ကပြော၊ ခါးတွေ၊ တင်တွေ မလှုပ်နဲ့ ပိုနာလိမ့်မယ်’

ကုတင်တဘက်အဖျားမှာ အနောက်တံခါးထားပြီး ပတ်လက်ပေါင်ကား နို့ထွားထွား မေထုန်နွားမကြီးနဲ့ တွေ့ကရာ အကုန်စား အပေါက်မရှားတဲ့ ကာမကျားပိန်ကြီးတို့ရဲ့ အနောက်တံခါးဖွင့်ပွဲ အခမ်းအနားကြီး စတင်ပါပြီ …။

‘အင့် _ ဟင့် .. ဟင့်’

‘နာတယ်လို့ … အား ဟင့်’

ကိုယ့်ရဲ့ မွေးရာပါ လက်နက်ကောင်းကြီး ဖြေးညှင်းစွာ ဝင်ရောက်သွားသောကြောင့် ငြီးညူခြင်း .. စအိုဝကို အုန်းဆီရွှဲအောင် ပြန်ဆွတ်ပြီး လက်ခလယ်နဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း မွှေနောက်ကာ ကိုယ့်ရဲ့ပါးပြင်းထောင်နေတဲ့ မြွေဟောက်ခေါင်းကြီးပေါ်လည်း ရွှဲနေအောင် လူးပေးလိုက်တယ်။

မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း အဝတ်မပါခန္ဓာနဲ့ ထွားကျိုင်းမဲနက် ပတ်လက်ပေါင်ကား အဆင်သင့်ပြင်ထားတဲ့ သူငယ်ချင်းမအပေါ် အလိုက်သင့် မှောက်ပြီး သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီး နှစ်လွှာကို စုပ်ယူ နမ်းရှိုက်လိုက်တယ်၊ ဘယ်လက်က ကိုယ့်ရဲ့ထောင်မတ်နေတဲ့ မဟာထိတ်ဖူးကြီးကို ကိုင်ပြီး သူငယ်ချင်းမရဲ့ အနောက်တံခါးဝကို တေ့ကာ ဖြေးညှင်းစွာ ထိုးသွင်းတယ်၊ ညာလက်နဲ့ မင်းကွတ်သီးရောင် ရင်အုံ့ထွားထွားကြီးကို ပွတ်သတ်ဆုပ်နယ် ပေးလိုက်တယ်။

အနောက်ဂူထဲ ကွမ်းသီးလုံး ဝင်သွားချိန်မှာတော့ အတွင်းကြွက်သားတွေက ညှစ်ယူဖမ်းဆုပ်ထားလို့ ကိုယ့်အတွက် မဟာစည်းစိမ် ခံစားရပေမယ့် ကျွဲမကြီး နာလို့ လူးခါသွားတယ်၊ ကစ်စင်ဆွဲရင်းတန်းလန်းနဲ့ ပါးစပ်ကလည်း ဝမ်းခေါင်းသံနဲ့ ငြီးညူတာပေါ့၊ ဆီဝမှ နတ်တိုင်ထည့်ရ လွယ်ကူသလို ခုလဲ စိန်ဖူးကြီးကို ပြန်မထုတ်ပဲ အဝင်ဝ ပတ်လည်ကို အုန်းဆီထပ်လူးရတယ်၊ ညိုညက်တင်းရင်းတဲ့ စူပါပေါက်စီကြီးနှစ်ရဲ့ ဘေးသားတွေကို အားပါးတရ လျှာနဲ့လျက်ကာ စုပ်ယူနမ်းရှိုက်ပေးရင် ချောကလပ်ဒစ်ကြီးကို တဆင့်ခြင်း ထိုးသွင်းရတာပေါ့။

ကိုယ့်ရဲ့ ဖွားဘက်တော် ငါးရံ့ ခေါင်းကြီးဟာဖြင့် ကျင်းအောင်းခွင့်ရသည်မို့ ပျော်ရွှင်မြူးတူးစွာ လူးခါဝင်ရောက်နေတယ်၊ ရာဂအကြည့်နဲ့ ရှုမဝနိုင်တဲ့ ကောက်ကြောင်းလှ ကျွဲပျိုမရဲ့ ရင်သားစိုင် ထိပ်ဖျားက ညိုမဲစူထွက်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာဖျားနဲ့ ကလိလိုက်၊ ရှိုက်ယူကာ အငမ်းမရစို့လိုက် လုပ်ရင်း ရွှေမဲချောင်းကြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင်ပန်းဝင်ဖို့ လှုပ်ရှားနေတာပေါ့။

နာကျင်မှုသက်သာအောင် ဖြေးညှင်းညင်သာစွာ အသွင်းအထုတ် လုပ်တာမို့လို့ အဝင်အထွက် မှန်မှန်နဲ့ အသံတော့ မမြည်ပါ၊ အပျိုရိုင်းမရဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာ အကြားက အနောက်တံခါး အတွင်းသား ပွတ်တိုက်ဆွဲငင်လို့ နာကျင်စွာ ငြီးညူတဲ့ အသံလေးဟာ ဆယ်ကမ္ဘာတိုင် စွဲရစ်စေနိုင်လောက်တယ်။

“အင့် _ ဟင့် ဟင့် … အီး _ ဟီးးးး နာတယ်လို့ဆို”

“နင်မညှာဘူး အား … တအားလုပ်တာပဲ ဝူး”

ဖြေးဖြေးမှန်မှန် စည်းချက်မမြန်ပဲ ဝင်ချီထွက်ချီနဲ့ ထိတ်ဖူးဆီရွှဲ ဒုတ်မဲကြီး လက်သုံးလုံးစာသ ာသာလောက် ဝင်ရောက်သွားနိုင်တဲ့ အခြေနေရောက်တော့ ပိုစစ်ရှင်ပြောင်းတယ်။ ကျားကြီးရေသောက် လေးဘက်ထောက် စတိုင်ပေါ့။

ကုတင်ဖျားမှာ ဒူးထောက် မို့မောက်ကြီးမားတဲ့ ဖင်တုံးကြီးကြားက မဲနက်တဲ့ ဂူပေါက် ဝင်ရောက်ဖို့ စတင်ပြီ။ ခိုင်မာတုတ်ခဲတဲ့ ဒုတ်မဲကြီး ငုတ်ရှိုးဝင်ရောက်ထားသည်မို့ ဟအာနေတဲ့ ခရေပွင့်လေးလေးဟာ စွဲမတ်ဖွယ် ကျောက်မီးသွေးတွင်းပမာ။ မသိမသာ ပွင့်အာနေတဲ့ စအိုဝကို လက်ညိုး လက်မနဲ့ ဆွဲဟပြီး အုန်းဆီလောင်းထည့်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်မယ့် ဒုံးကျည်ကြီးကို နေရာအနှံ့ ဆီရွှဲအောင် လူးလိုက်တယ်။

‘အီးးး ရှီးးးး အ’

”နာတယ်လို့ ဖြေးဖြေး”

ထွားကျိုင်းနုညံ့တဲ့ အညိုရောင် ရှောက်ပန်းသီးကြီး နှစ်လုံးကို ဘယ်ညာစုံ လက်နှစ်ဘက်နဲ့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကျုံ့သွားလိုက်၊ အာလာလိုက်နဲ့ မြူဆွယ်နေတဲ့ အနောက်တံခါးဝထဲ အမဲရောင် ဒုန်းကျည်ထိတ်ဖူးကြီး စိုက်ထည့် ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။

ညှစ်အားကောင်းတဲ့ ကြွက်သားနံရံတွေက တင်းကြပ်စွာ စုပ်ယူပြီး ကွမ်းသီးလုံးကြီးကို ငုံထားလိုက်ချိန်မှာ နာကျင်မှုကို ငြိမ်သက်စွာ ခံယူနေတဲ့ မေထုန်နွားမကြီးရဲ့ ဗိုက်သားတပြင်လုံးကို လက်တဘက်နဲ့ ပွတ်သတ်ပေးရင်း မြေပြင်ရဲ့ ဆွဲအားကြောင့် အောက်စိုက်နေတဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာကို ကျန်လက်တဘက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်၊ ထိုးသွင်းစိုက်ဝင်နေတဲ့ ကိုယ့်ရဲ့လက်နက်မဲကြီးကို ဖြေးဖြေးခြင်း လှုပ်ရှားပေးလိုက်တယ်။

ကျောပြင်တလျှောက်ကို နှုတ်ခမ်းမွှေးနဲ့ ပွတ်ပေးရင်း၊ လျှာထိတ်လေးနဲ့ကစားရင်း တန်းလန်းစိုက်နေတဲ့ တဏာမြှားမိုက်ကို ဦးခိုက်လျက် ရှေ့ဆက်တိုးစေလိုက်တယ်။ နာပေမယ့် လူးခါမသွားပဲ မျက်စိစုံမှိတ် အံကြိတ်ခံနိုင်တဲ့ သူငယ်ချင်းမကိုတော့ စိတ်ထဲ၊ နှလုံးသားထဲက လိုက်လိုက်လှဲလှဲ ချီးကျူးမိတယ်၊ အသွင်းအထုတ် မှန်မှန်နဲ့ တစ်စတစ်စ မြန်ဆန်လာတဲ့ တီးကွက်ကို ကိုယ်တိုင်တီးခက်ရင်း ရာဂ ဂယက်ထဲကို နစ်မြုပ်သွားခဲ့ပြီ။

နောက်စိနားမှာ ခေါင်းစီးကွင်းနဲ့ စီးနှောင်ထားတဲ့ တွန်လိမ်ကောက်ကွေ့တဲ့ ဆံနွယ်ရိုင်းတွေကို စုကိုင်ပြီး လက်ဖဝါးမှာ တစ်ရစ် ရစ်ကာ ဆွဲကိုင်လိုက်တယ်၊ အပြည့်အကြပ် ထိုးထည့်ခံထားရလို့ အတွန့်တွေ မရှိတော့တဲ့ စအိုဝကို အုန်ဆီထပ်လောင်းလိုက်ပြီး ဒုတ်မဲကြီး တစ်ချောင်းလုံးနီးနီး နောက်ကိုဆွဲထုတ်လိုက်တယ်၊ အထဲမှာ ဒစ်တစ်ခုစာကျန်မှ ဆံပင်တင်းတင်း ဆွဲကိုင်လျက်နဲ့ မနှေးမမြန် အဆုံးထိ ပစ်သွင်းလိုက်တယ်။

” အီးးးးး ရှီးးးး _ နာလိုက်တာ … အား အမလေး သေပါပြီတော့ ”

တစ်ချောင်းလုံးနီးနီး ဆွဲထုတ်လိုက် တဆုံးနီးနီး ပြန်သွင်းလိုက်နဲ့ ကာမဂယက် စည်းချက်မှန်မှန် တီးခက်လို့နေတော့၏။ ပြီးပြည့်စုံသော နှစ်လိုဖွယ် အရသာပါပေတည်း။ တွင်းနက်ထဲကို ဝင်ရောက်ရသော ကာမခရီးမှာ ဒီလီးဟာဖြင့် ပျော်ရွှင်မြူးတူးစွာပင်၊ ကျင်ချောင်းထဲမှာ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်လာပြီး ခြေလှမ်းတွေလဲ ပိုသွက်လာတော့၏။

ထိုးသွင်းလိုက်ချိန်မှာ အလိုက်သင့် ပွင့်အာပြီး ဆွဲနုတ်ချိန်မှာ စုပ်ယူဖမ်းစားပေးနိုင်သော ကြွက်သားနံရံတွေကြား ဒုတ်မဲကြီးကား ပြေးလွှားနေတော့သည်၊ အထိန်းအကွပ်မဲ့စွာ လှုပ်ခါတုန်ရမ်းနေသော ရင်စိုင်နှစ်မွှာကို ဆုပ်နယ်လိုက် မဲနက်ပြောင်ဝင်းပြီး ကော့ထောင်လျှက် စိန်ခေါ်နေသော တင်ပါးဆုံးကြီးတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ရိုက်လိုက်နဲ့ အချစ်ပန်းတိုင်ဆီသို့ ခရီးပြင်း နှင်နေတော့တယ်။

အောက်နှုတ်ခမ်းကို ခပ်တင်းတင်းကိုက်ကာ မျက်စိစုံမှိတ် ကြိတ်ခံနေတဲ့ သူငယ်ချင်းမရဲ့ ခန္ဓာတခွင်မှာတော့ ချွေးတွေစီးကျလို့နေတယ်၊ ပန်ကာလေအားကရော အခန်းပြတင်းက ဝင်ရောက်လာတဲ့ မိုးသက်လေနုအေးကရော သူ့ကိုယ်ဗလာကို မအေးမြစေနိုင်ဘူး၊ အချက်ပေါင်းများစွာ ထိုးသွင်းပြီးချိန်မှာတော့ တုနှိုင်းမဲ့ ခံစားမှုနဲ့အတူ ဆုံးခန်းတိုင်ခဲ့တော့တယ်။

” အား … ကောင်းလိုက်လေခြင်း အိုးး ”

”အင့် _ ဟင့် … အ … အ ဟင့် ”

”နာတယ် … အမလေး အီးးး စအိုလေး ကွဲပီလား မသိဘူး အား”

လေးဘက်ထောက်ထားလို့ ပထဝီမြေပြင်ဆီ အိကျနေတဲ့ ဗိုက်သားကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ အားပါးတရဖက်ကာ ဓားအိမ်ထဲ ဓားစိုက်ထားသလို အနောက်လှိုင်ခေါင်းထဲ တဆုံးထိုးသွင်းထည့်လိုက်တော့တယ်၊ တဆုံးဝင်ရောက်သွားတဲ့ အတံထိပ်ဝမှ ကျောရိုးတလျှောက်ကနေ စီးဆင်းလာတဲ့ အဖြူရောင်ပျစ်ပျစ် လူဆီလူနှစ်တွေ ပြေးထွက်သွားကြတော့တယ်။

အသားမရှိတဲ့ ခါးရိုးပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ မဲနက်ပြောင်လက်ပြီး ချွေးရွှဲနေတဲ့ ဖင်တုံကြီးတို့ ထိစပ်ပူးကပ်တဲ့ထိ ထိုးသွင်းပစ်လိုက်တော့တယ်၊ ကောင်းတကာကောင်းလွန်းသော အနောက်တံခါးမှ ဝင်ရောက်ခြင်း အရသာပါတကား ….။ တင်းကြပ်စွာ ဆွဲငင်စုပ်ယူထားတဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲကနေ လီးတန်ကြီးကို ဖြေးညင်းစွာ ထုတ်ယူလိုက်တော့တယ် ။

ပြီးပါပြီ။