မိတူးဘဝ ပထမရင်ခုန်သံ
ရေးသားသူ – ကိုကိုအောင် (အချစ်တက္ကသိုလ်)
အခုရေးမယ့် ဇာတ်လမ်းလေးက ကျမဘဝရဲ့ လိင်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံပါ။ ဖြစ်ခဲ့တာကြာလှပြီ ဆိုပေမယ့် ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံဆိုတော့ ဒီနေ့အထိ သေသေချာချာ မှတ်မိနေဆဲပါ။ အဲဒီတုန်းက ကျမက (××) နှစ်ကျော်ကျော်လေး ရှိပါသေးတယ်။ (×) တန်းအောင်ခါစပေါ့။
ကျမတို့လမ်းထဲမှာ ကျမသူငယ်ချင်း မိတာ ဆိုတာရှိတယ်။ သူတို့အိမ်ကြီးက အကြီးကြီး နှစ်ဆောင်ပြိုင်အိမ်ကြီး၊ သူတို့မိဘတွေကလည်း အရမ်းသဘောကောင်းပြီး ကျမတို့တွေကို အရမ်း အလိုလိုက်တော့ ရပ်ကွက်ထဲက ကလေးတွေ အဲ့ဒီအိမ်ကြီးမှာဘဲ နည်းမျိုးစုံနဲ့ ကစားကြတယ်။ နေ့ဆိုဖန်ခုံ၊ ညဆို တူတူပုန်း နည်းမျိုးစုံ ကစားဖြစ်ခဲ့ကြပါတယ်။ ကျမအဖြစ်က တူတူပုန်းကစားရင်းနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာပါ။
မိတာမှာ အစ်ကိုတစ်ယောက်ရှိတယ်။ ကိုမျိုးလို့ ခေါ်ပါတယ်။ ကိုမျိုးက တက္ကသိုလ်တက်နေတာ၊ တတိယနှစ်။ ကျမတို့တွေ ညည တူတူပုန်းကြတော့ ကိုမျိုးလည်း ပါတာပေါ့။ ကိုမျိုးက အပုန်းကောင်းလွန်းလို့ အရမ်းအဖမ်းရခက်တာ၊ ကျမတို့အားလုံးက ကိုမျိုးပုန်းတဲ့နေရာမှာ လိုက်ပုံးချင်ကြတာ။ ကိုမျိုးကလည်း သူတစ်ယောက်တည်းဘဲ ပုန်းတယ်။ ကျမတို့ကို မခေါ်ဘူး။
တစ်ညတော့ ကစားနေရင်း ကျမက ဇွတ်ဘဲ ကိုမျိုး နောက်ကပ်လိုက်နေတော့ ကိုမျိုးက
“မိတူးနော် နင်နောက်မှ ငါ့ကိုအဆိုးမဆိုနဲ့”
တဲ့။ ကျမကလည်း မရအရကပ်လိုက်တာပဲ။ အဲဒါနဲ့ဘဲ ကိုမျိုးနဲ့အတူတူ ပုန်းခွင့်ရသွားပါတယ်။ ကိုမျိုးက အခန်းထောင့်မှာ ကျမကို ပုန်းခိုင်းပြီး သူက ကျမကိုယ်လုံးကို သူ့ကိုယ်လုံးနဲ့ကွယ်ပြီး ပုန်းပါတယ်။
“ငါ့ကိုမိရင် ငါ အရင်ထွက်သွားလိုက်မယ်၊ နင် အသာလေးနောက်က လိုက်လာပြီး ခွက်ကိုခေါက်လိုက် ကြားလား”
ကိုမျိုးနဲ့ ကျမက အဲ့လိုဇာတ်တိုက်ထားကြပြီး ပုန်းလိုက်ကြတာ အစမှာတော့ ဟုတ်နေတာပါဘဲ။ နောက်ပိုင်းမှာ ကိုမျိုးက ရိုးရိုးမပုန်းဘဲ ကျမကို မသိမသာ ဖက်ထားတာမျိုး၊ ကျမပုခုံးတွေ လက်မောင်းတွေကို ပွတ်ပွတ်ပေးနေတာမျိုးတွေ လုပ်လာပါတယ်။ အစမှာတော့ ကျမ ကြက်သီးမွှေးညင်းတွေ ဖြန်းကနဲ ထထသွားပြီး တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကိုမျိုး အဲ့လိုလုပ်နေတာကို သာယာလာပါတယ်။
ကိုမျိုးက ဒီလောက်နဲ့ဘဲ အဆင့်မတက်ဘဲ ကျမတို့ အတူတူပုန်းခဲ့ကြတာ တစ်ပတ်လောက် ကြာပါတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နောက်ရက်တွေမှာ အဆင့်နည်းနည်းတက်လာပြီး ကျမဗိုက်ကို နောက်ကနေ ပိုက်ပြီး ပွတ်ပေးပါတယ်။ အဲဒါကလည်း တော်တော်အရသာရှိပါတယ်။ ကျမလည်း ဘာမှမပြောဘဲ သူလုပ်သမျှကို ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးနဲ့ခံနေတော့ သူက တဖြည်းဖြည်း လက်ရဲလာပါတယ်။ တစ်ဆင့်တက်ပြီး ကျမရဲ့တင်ပါးကိုပါ ပွတ်ပေးလာပါတယ်။
ကျမဆိုတဲ့ ကျမကလည်း ဒီအချိန်မှာ တကိုယ်လုံး ကြိုက်တာလုပ်လို့ရနေပါပြီ။ ကိုမျိုးက ကျမအင်္ကျီထဲကို လက်ထည့်ပြီး ကျမရင်ဘတ်ကို ပွတ်ပေးတဲ့ နေ့တုန်းကဆို ကျမမှာ အရသာရှိလွန်းလို့ ဒူးတောင်ညွတ်ကနဲ ဖြစ်သွားခဲ့ရပါတယ်။ ကျမက အဲ့ဒီတုန်းက နို့က ဆူကာစလေး ရှိသေးတာ၊ အပျိုလည်း မဖြစ်သေးပါဘူး။
နောက်နေ့တွေမှာတော့ ကိုမျိုးက ကျမရဲ့ ဘောင်းဘီထဲကို လက်ထည့်ပြီး ကျမရဲ့ အဖုတ်ကို ပွတ်ပေးလာပါတယ်။ အရသာကလည်းရှိလိုက်တာ ဘာလို့မှန်းမသိဘူး ကျမ ငိုချင်စိတ်တောင်ပေါက်လာပါတယ်။ အရင်နေ့တွေက စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောခဲ့တဲ့ ကိုမျိုးက အဲဒီနေ့ကြတော့
“ မိတူး၊ ကောင်းလား”
လို့ လေသံလေးနဲ့ မေးပါတယ်၊၊ ကျမက ကောင်းလွန်းလို့
“အင်း”
တစ်လုံးတည်းပြောပြီး ခေါင်းပဲ ငြိမ့်ပြလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီလို နို့လေးပွတ်လိုက် အဖုတ်လေးပွတ်လိုက်နဲ့ဘဲ ကျမတို့ရဲ့ဘဝဟာ တော်တော်ကို သာသာယာယာ ရှိခဲ့ပါတယ်။ တစ်နေ့မှာတော့ ကိုမျိုးက ကျမရဲ့အနောက်က မနေတော့ဘဲ ကျမရဲ့အရှေ့မှာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျမရဲ့စကပ်ကို ဆွဲမပြီးတော့ ကျမရဲ့အဖုတ်ကို ဘောင်းဘီအပေါ်ကနေပြီး သူ့ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ပေးပါတယ်။ ကျမလည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဘာပြောရမှန်း မသိတော့ဘဲ ငြိမ်ပြီးတော့ဘဲ သူလုပ်တာ ဇိမ်ခံနေလိုက်ပါတယ်။
ခဏကြာတော့ ကျမဘောင်းဘီကို အသာလေး အောက်ကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ ဒူးလောက်ထိ ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီးတော့ ကျမအဖုတ်ကို သူ့လျှာနဲ့ စပြီးယက်ပေးပါတော့တယ်။ ကြုံဖူးတဲ့သူတွေဘဲ သိမှာပါ၊ ကျမ ဘယ်လို အရသာတွေ့နေတယ် ဆိုတာကိုလေ။
အဲ့ဒီလို ယက်ပေးနေရင်းက ကျမရဲ့ ဘောင်းဘီကို အောက်ထိချွတ်ချလိုက်ပြီး ကျမရဲ့ခြေထောက်တစ်ဘးဖက်ကို ဆွဲမလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အဲဒီ မထားတဲ့ ခြေထောက်ကို သူ့ပုခုံးပေါ် တင်လိုက်ပါတယ်။ အဲ့ဒီတော့မှ အယက်ခံရတာ အရသာပိုရှိလာပါတယ်။
အဲ့ဒီနေ့က ကိုမျိုးယက်ပေးတာ ကောင်းလွန်းလို့ ကျမမှာ ရင်ခုန်နေရပါတယ်။ ကျမတို့ဘက်ကို တူတူပုန်းလိုက်တဲ့ လူ ရောက်လာတော့မှဘဲ ကိုမျိုးက အယက်ရပ်ပါတော့တယ်။ နောက်တစ်နေ့မှာတော့ ကစားပွဲမစခင် ကိုမျိုးက အသာလေးခေါ်ပြီး
“မိတူး၊ မနေ့ကကောင်းလား”
လို့မေးတော့ ရှက်ရှက်နဲ့ဘဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီတော့ ကိုမျိုးက
“ဒီနေ့ ဒီထက်ကောင်းအောင် လုပ်ပေးမယ်။ နင် နင့်အဖုတ်ကို ဆပ်ပြာနဲ့ သေသေချာချာ သွားဆေးလိုက်။ ပြီးရင် ဆပ်ပြာနံ့ပါ မကျန်အောင် ရေနဲ့ကောင်းကောင်းဆေးလိုက်ဦး”
တဲ့။ ကျမမှာ ရှက်လိုက်တာ။ ကျမအဖုတ်က မနေ့က နံနေလို့ဖြစ်မှာပေါ့။ အဲဒီနေ့ကစပြီး အခုထိ ကျမအဖုတ်ကို အမြဲတမ်း အနံ့အသက်ကင်းအောင်ထားတဲ့အကျင့် ရသွားပါတော့တယ်။ ကိုယ့်အဖုတ်ကို ယက်ပေးမဲ့လူက ဘယ်အချိန်မှာ ပေါ်လာမယ်မသိတော့ အမြဲအဆင်သင့် လုပ်ထားတာ မမှားဘူးလေ။
ကျမလည်း အိမ်သာထဲသွားပြီး အဖုတ်ကို ဆပ်ပြာနဲ့ သေသေချာချာ ဆေးလိုက်ပြီး သူပြောသလိုဘဲ ဆပ်ပြာနံ့မကျန်အောင် ရေနဲ့ သေသေချာချာ ဆေးလိုက်ပါတယ်။ ပိုသေချာအောင် လက်နဲ့ပွတ်ပြီး နမ်းကြည့်ပြီး အနံ့မရတော့မှ စကပ်အောက်နားစနဲ့ ခြောက်အောင်သုတ်ပြီး ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။
ဒီနေ့ ကျမက ပိုအဆင်ပြေအောင် ဘောင်းဘီတောင် ဝတ်မလာခဲ့ပါဘူး။ ကျမတို့ ကစားကြတော့ ပထမ နှစ်ခါလောက်က ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် သပ်သပ်စီ ပုန်းကြပြီး နောက်မှ ကိုမျိုးနဲ့ကျမ အတူတူ ပုန်းပါတယ်။ ကိုမျိုးက အရင်လို ဟိုပွတ်ဒီပွတ် နိဒါန်းပျိုးမနေတော့ဘဲ ရင်ဘတ်ကိုလှန်ပြီး နို့ကိုစစို့ပါတယ်။ ကျမနို့က သေးသေးလေး ဆူခါစလေးဘဲဆိုတော့ စုပ်တာထက် ယက်တယ်လို့ဘဲ ပြောရမှာပါ။ အစမှာ နို့ကို နည်းနည်းယက်ပေးပြီး တစ်ခါတည်း ငုတ်တုတ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး စကပ်ကို ဆွဲလှန်လိုက် ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဘောင်းဘီချွတ်မလို့ လုပ်တော့မှ ကျမ ဘောင်းဘီဝတ်မထားမှန်း သူသိသွားပြီး ကျမအဖုတ်ကို စပြီး လျှာနဲ့ယက်ပါတော့တယ်။
သူ့လက်နှစ်ဘက်က ကျမတင်ပါးကို အနောက်ကနေ ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ဖြည်းဖြည်းနယ်ပေးနေရင်းနဲ့ သူ့လျှာက ကျမအဖုတ်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ယက်လိုက်၊ အစေ့လေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ စုပ်လိုက်၊ လျှာကို ကျမအဖုတ်ထဲထိ ထိုးသွင်းလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေတာ ကျမမှာ လောကကြီး ဘာဖြစ်နေလဲတောင် မသိတော့အောင် အရသာထူးတွေ့နေရပါတယ်။ အဖုတ်ရဲ့ ဟိုးအတွင်းထဲကလိုလို ဗိုက်ထဲကလိုလို ယားတာလည်းမဟုတ် ဘာဖြစ်နေမှန်းကို ပြောမပြတတ်အောင် ဖြစ်နေပါတယ်။
လူလာလို့ သူတခါတခါ ခွာလိုက်ရင် ကျမ အဲ့ဒီနေရာမှာတင် လဲကျမလို ခံစားရပါတယ်။ တခါတခါမှာ သူ့ခေါင်းကို အခွာမခံဘဲ အတင်းဆွဲကပ်ထားလို့ သူ့မှာ အားနဲ့ အတင်းရုန်းထွက်သွားရပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ကျမကတော့ လူမိရင်လည်း ဂရုမစိုက်ချင်တော့ဘူး။ သူ့ပါးစပ် ကျမအဖုတ်ကနေ ခွာသွားမှာကိုဘဲ စိုးနေပါတော့တယ်။ ကျမတို့မှာ အရမ်းကောင်းနေလိုက် လူလာလိုက် တစ်ကပြန်စလိုက်နဲ့ ကောင်းလည်းတအားကောင်း ဖီလင်လည်း တော်တော်အောက်ပါတယ်။ အဲ့ဒီလိုနဲ့ ည ၉ နာရီထိုးတော့ ကစားပွဲသိမ်းပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့ရပါတယ်။
နောက်တစ်နေ့ နေ့လယ်ပိုင်း လမ်းမှာ ကိုမျိုးနဲ့တွေ့ တော့ ကိုမျိုးက
“ဟဲ့ ဘယ်လိုလဲ ဒီညရော လာဦးမလား”
“လာမှာပေါ့”
“နင် ကြိုက်နေပြီမို့လား”
“အင်း၊ ဒါပေမဲ့ သိပ်မမိုက်ဘူး၊ အနှောက်အယှက် အရမ်းများတယ်”
“အေး၊ ဟုတ်တယ်နော်၊ ဒီည ငါတို့ ဒီလိုလုပ်ကြမယ်၊ နားထောင်”
“အင်းပြော”
“ညကြရင် ငါက နှစ်ပွဲလောက်ကစားပြီးရင် မကစားတော့ဘဲ အပြင်ထွက်လိုက်မယ်။ နင်က ငါးပွဲလောက် ကစားပြီးမှ အိမ်ပြန်သလိုလုပ်ပြီး ထွက်လာခဲ့။ ခြံထဲရောက်ရင် အပြင်မထွက်ဘဲ အိမ်ခေါင်းရင်းဘက်ကို ဝင်လာခဲ့ သိလား။ ငါစောင့်နေမယ်”
ကျမတို့ လမ်းမပေါ်မှာတင် အဲ့လို အချိန်းအချက်လုပ်ခဲ့တာ အခုအချိန် ပြန်စဉ်းစားရင် ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူး။ သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေ ဆိုသလို ဒီအရသာကို အရမ်းလိုချင်နေတော့ ရှက်ရမှန်းလည်း မသိတောဘူး။ အဲ့ဒီညက ကိုမျိုးပြောခဲ့သလို ကျမ အိမ်ခေါင်းရင်းဝင်သွားတော့ ကိုမျိုးက စောင့်နေပါတယ်။
“လာ၊ လာ”
ဆိုပြီး ကျမလက်ကိုဆွဲပြီး အိမ်နောက်ဘက်ကို ခေါ်သွားပါတယ်။ အိမ်နောက်ဘက်မှာ မီးမရှိတော့ မှောင်နေပါတယ်။ ကိုမျိုးက ခြံအနောက်ထဲက ငှက်ပျောပင်အုပ်ထဲကို ခေါ်သွားပါတယ်။ အဲ့ဒီမှာ ပလပ်စတစ် နောက်မှီကုလားထိုင်တစ်လုံးရှိပြီး သူ ကျမကို ကုလားထိုင်ပေါ် ထိုင်ခိုင်းပါတယ်။ သူက နေ့ခင်းကတည်းက ပြင်ဆင်ထားပုံရပါတယ်။ ပြီးတော့ သူက ကျမအရှေ့မှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျမရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ခြေကျင်းဝတ်ကနေ ဆွဲမလိုက်ပြီး ကားလိုက်ပါတယ်။ ခြေထောက်ကို အဲ့လိုမလိုက်တော့ စကပ်ကလည်း အလိုလို ခါးကိုရောက်သွားပြီး ဘောင်းဘီဝတ်မထားတဲ့ အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းသွားပါတော့တယ်။ ကျမရဲ့အဖုတ်ကလည်း သူ့ပါးစပ်နဲ့ တတန်းတည်း ဖြစ်သွားပါတော့တယ်။ အဲ့ဒီတော့မှ စိန်ပြေနပြေနဲ့ ပီပီပြင်ပြင် အဖုတ်ယက်ပွဲကြီး စပါတော့တယ်။
ဒီတစ်ခါတော့ အနှောက်အယှက်ကင်းကင်းနဲ့ စိတ်တိုင်းကျခံလို့ရပြီး ကျမက တခါတခါ အသံထွက်သွားတာ ကျယ်လို့ ကိုမျိုးမှာ ကျမပါးစပ်ကို သူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ လှမ်းလှမ်းပိတ်ထားရပါတယ်။ ကျမလည်း ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်ပါဘူး။ ကောင်းလွန်းတော့ အသံက အလိုလိုထွက်သွားတာဘဲ။ ကျမကောင်းနေမှန်းသိတော့ ကိုမျိုးက ဘာမှမပြောဘဲ ပါးစပ်ကိုသာ လှမ်းပိတ်ထားပေးပါတယ်။ ကျမကတော့ ဘာမှမသိတော့ပါဘူး၊ ကောင်းတာဘဲ သိနေပါတော့တယ်။
အဲ့ဒီနေ့က ကိုမျိုးယက်ရင်း စုပ်ရင်းနဲ့ ကျမတကိုယ်လုံး တုန်တက်လာပြီး ကြက်သီးတွေ တဖြန်းဖြန်းထလာပြီး လုံးဝမနေနိုင်တော့ဘဲ ကိုမျိုးကို အတင်း တွန်းထုတ်လိုက်ပြီး ပေါင်ကို တအားဆွဲစေ့ပြီးတော့ ကျမ ငိုချလိုက်ပါတယ်။ မောလိုက်တာကလည်း မပြောနဲ့တော့ အသက်ကို မနည်းရှူနေရပါတယ်။ ဒီထက် နည်းနည်းလေးများ ပိုကြာရင် ကျမ သေသွားမယ်လို့တောင် ထင်ရပါတယ်။ ကိုမျိုးက
“ဟဲ့ မိတူး၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ”
ကျမ ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ဘဲ တအီးအီး ဆက်ငိုနေတော့ ကိုမျိုးလည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘဲ ခြေမကိုင်မိ၊ လက်မကိုင်မိ ဖြစ်နေပါတယ်။
“ဟဲ့၊ ပြောလေ၊ ဘာဖြစ်လို့လဲဆို”
ကျမက သူ့ကို တဖုံးဖုံး ထုရိုက်ပြီး၊
“ဘာဖြစ်ရမှာလဲ၊ အရမ်းကောင်းလွန်းလို့ ဒီမှာသေတော့မယ်၊ သိလား”
“အာ၊ နင်ကလည်း၊ ငါ့မှာလန့်သွားတာဘဲ၊ နင်ဘာများဖြစ်လို့ပါလိမ့်ဆိုပြီး”
“ကောင်းလွန်းလို့ အလိုလို ငိုမိသွားတာ ကိုမျိုးရဲ့၊ ကောင်းလိုက်တာ ကိုမျိုးရယ်၊ ကောင်းမှကောင်း”
အဲဒီကတည်းက အခုချိန်ထိ ကျမက အရမ်းကောင်းရင် ငိုတတ်ပါတယ်။ သူများတွေတော့မသိဘူး ကျမတော့ အဲ့ဒီလို ကောင်းကောင်းပြီး ငိုရတာလည်း ဖီလင်တစ်မျိုးပါ။ အဲ့ဒီနေ့က အဲ့ဒီလောက်နဲ့ဘဲ ကျမ ပြန်ခဲ့ပါတယ်။ နောက်လည်း မကြာမကြာ ကျမတို့ အခုလိုဘဲတွေ့ကြပြီး ကိုမျိုးက ကျမငိုအောင် အမြဲလုပ်ပါတယ်။
တစ်နေ့တော့ ကိုမျိုးက ကျမကို ကောင်းကောင်း စုပ်ပေးပြီးတော့ ကျမ ငိုလို့ဝတော့မှ
“ဒီတစ်ခါ နင်လည်း ငါ့ကိုပြန်လုပ်ပေးဦး”
လို့ ပြောလာပါတယ်။
“ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမှာလဲ”
“နင့်ဟာ ငါစုပ်ပေးသလို နင်လည်း ငါ့လီးစုပ်ပေးပေါ့”
“အင်း စုပ်ပေးမယ်လေ၊ ပေး”
ကိုမျိုးက ကျမထိုင်တဲ့ ကုလားထိုင်မှာထိုင်ပြီး ကျမက ကိုမျိုးလိုမျိုး သူ့အရှေ့မှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်လိုက်တော့ ကိုမျိုးက သူ့ပုဆိုးကို လှန်တင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမလက်ကိုဆွဲပြီး သူ့ဟာကြီးကို ကိုင်ပေးပါတယ်။ သူ့ဟာကြီးက ပျော့ပျော့ကြီး၊ ကျမ လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ နည်းနည်းလေး မာလာသလို ထင်ရပါတယ်။
သူက ကျမခေါင်းကို လက်နဲ့ဆွဲပြီး သူ့ဟာကြီးနား ဆွဲကပ်လိုက်တော့ ကျမလည်း ပါးစပ်ဟပြီး သူ့ဟာကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတာ့ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိတာနဲ့ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။ ခဏလေးဘဲကြာပါတယ်။ ကျမပါးစပ်ထဲမှာ ခုနက ပျော့စိနေတဲ့ဟာကြီးက မာတောင်လာပြီး ကျမပါးစပ်ထဲမှာ ပြည့်လာပါတယ်။ အဲ့ဒီတော့ အရင်လို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်လို့ မရတော့ပါဘူး။ ကျမလည်း တကယ့်ကို ဘယ်လိုဆက်လုပ်ရမှန်း မသိတော့ပါဘူး။ ပါးစပ်ထဲမှာလည်း သူ့ဟာကြီးနဲ့ ပြည့်နေပါတယ်။
ကျမက ဘာမှဆက်မလုပ်တော့ဘဲ ငြိမ်နေတော့ သူက ကျမခေါင်းကို ကိုင်ပြီးတော့ ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးပါတယ်။ အဲဒီတော့မှ ကျမလည်း သူပြ သလိုမျိုး သူ့ဟာကြီးကို ပါးစပ်ထဲစုပ်ထားပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဆက်လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ သူ့ဟာကြီးကလည်း ကြီးလိုက်တာ အရှည်ကလည်း အရှည်ကြီးပါဘဲ။ အဲ့လိုစုပ်ပေးနေရင်း သူ့ဟာထဲက အရည်တွေ စိမ့်စိမ့်ထွက်နေပါတယ်။ အရသာက နည်းနည်းလေး ငံသလို နည်းနည်းလေးလည်း ချိုတိုတိုလေးပါ။ စုပ်ရင်းစုပ်ရင်းနဲ့ ကျမလည်း အဲ့ဒီအရည်ကို အရသာတွေ့လာပါတယ်။
အဲ့ဒီလို စုပ်ပေးနေရင်းနဲ့ ကိုမျိုးဆီက တအင်းအင်း ငြီးသံကို ကြားလာရပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမခေါင်းကိုကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်ကလည်း ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်တာ ပိုမြန်လာပါတယ်။ ကျမလည်း သူ့စိတ်တိုင်းကျ ဆက်တိုက်လုပ်ပေးလိုက်တော့ ခဏအကြာမှာ ကိုမျိုးဆီက
“အီး၊ အီး၊ အီး”
ဆိုတဲ့ ရင်ခေါင်းထဲကထွက်တဲ့ အသံကြီး ထွက်လာပြီး ကျမပါးစပ်ထဲကို အရည်တွေအများကြီး ပန်းထည့်လိုက်ပါတယ်။ အဲ့ဒီအရည်တွေက ခုနက ထွက်နေတဲ့ အရည်တွေလို မဟုတ်ဘဲ စေးကပ်ကပ်နဲ့ ပိုလည်းပျစ်ပါတယ်။ ကျမလည်း ကိုယ့်ပါးစပ်ထဲဝင်လာတာတွေ အားလုံးကို မြိုချပစ်လိုက်ပါတယ်။ ကိုမျိုးလည်း ကုလားထိုင်နောက်မှီပေါ် မှီချလိုက်ပြီး အသက်ကိုပြင်းပြင်းရှူလို့ နားနေပါတော့တယ်။ ခဏလောက်ကြာမှ
“ကောင်းလိုက်တာ မိတူးရယ်၊ ကျေးဇူးဘဲ”
လို့ ပြောပါတယ်။ နောက်နေ့တွေမှာတော့ ကျမတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်တစ်လှည့်နဲ့ တော်တော်ကြာကြာ စခန်းသွားနေခဲ့ကြပါတယ်။ ကျမတို့တွေ့ကြတဲ့ နေရာကတော့ အရင်လို အိမ်နောက်ဖေးမှာ ညပိုင်းဆုံတာသက်သက် မဟုတ်တော့ဘဲ အဆင်ပြေရင် ပြေသလို နေ့ခင်းပိုင်းတွေမှာလည်း လူလစ်ရင်လစ်သလို ကိုမျိုးတို့အိမ်မှာဘဲဖြစ်ဖြစ် ကျမတို့အိမ်မှာဘဲဖြစ်ဖြစ် အလုပ်ဖြစ်ကြပါတယ်။ ကျမတို့အိမ်က လမ်းထိပ်မှာ၊ အိမ်မှာ အမေရယ် အဖေရယ်၊ ကျမမောင်လေးရယ်ဘဲ ရှိတာ။
ဒီလိုနဲ့ ကျောင်းတွေလည်း ပြန်ဖွင့်နေပြီ။ ကျမလည်း (x) တန်းတက်နေပြီ။ ကျမမောင်လေးက လေးတန်း။ အမေရော အဖေရောက စက်ရုံတစ်ရုံမှာ အလုပ်လုပ်တယ်။
တစ်နေ့တော့ ကျမတို့နှစ်ယောက်အတွက် ထီပေါက်ကိန်းကြုံပါတော့တယ်။ အဲ့ဒီလမှာ အမေရော အဖေပါ စက်ရုံမှာ ညနေပိုင်း ဂျူတီကျလို့ အိမ်ကို ည ၁၂ နာရီလောက်မှ ပြန်ရောက်မှာမို့လို့ ကျမတို့မောင်နှစ်မနှစ်ယောက်ကို စောင့်ပေးဖို့အတွက် ကိုမျိုးမိဘတွေဆီမှာ အကူအညီတောင်းတော့ သူတို့က ကိုမျိုးကို အိမ်စောင့်လွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ကိုမျိုးက ကျမတို့ကိုစောင့်ရင်း သူလည်း စာကျက်၊ ကျမကိုလည်း စာပြပေးဖို့ စီစဉ်ထားကြတာပါ။
တကယ်လည်း ကိုမျိုးက ကျမကို မောင်လေးမအိပ်ခင်ထိတော့ စာသင်ပေးပြီး မောင်လေးအိပ်သွားရင်တော့ တခြား စာထက်ကောင်းတာတွေ သင်ပေးပါတယ်။ မောင်လေးက စောစောအိပ်တတ်တော့ ည ၉ နာရီနောက်ပိုင်းဆို ကျမတို့နှစ်ယောက်အတွက်ပွဲတော်ကြီးပါဘဲ။ အဲ့ဒီလို အတတ်ကောင်းတွေ သင်းပေးရင်း တစ်နေ့တော့ ကိုမျိုးက
“မိတူး၊ နင်းလိုးတယ်ဆိုတာ သိလား”
“သိသားဘဲ၊ ဒါလေးများ”
“အင်၊ နင်က ဘယ်လိုသိတာတုန်း၊ ”
“ဒီလိုဘဲသိတာပေါ့၊ အမေတို့ လုပ်တာကိုလည်း မြင်ဖူးတယ်”
“ဟင်၊ ဟုတ်လား၊ ပြောပြစမ်းပါဦး”
“အမေ့ဟာကြီးထဲကို အဖေ့ဟာကြီး ထိုးထည့်တာလေ”
“နင် ဘယ်တုန်းကမြင်တာလဲ”
“အင် ကိုမျိုးကလည်း၊ အမြဲမြင်နေတာ၊ သူတို့က မိတူးအိပ်ပျော်နေတယ်မှတ်တာ၊ မိတူးက နိုးနေတော့ မြင်တာပေါ့”
“သူတို့ကော ငါတို့စုပ်သလို စုပ်ကြလား”
“အဲဒါမျိုးလုပ်တာတော့ မိတူး မမြင်ဘူး၊ လိုးတာဘဲမြင်တယ်”
“နင့်အဖေ အဲ့လိုလုပ်တော့ နင့်အမေက ဘယ်လိုနေလဲ”
“သိဘူးလေ၊ သူတို့က သိပ်အသံမထွက်ဘူး၊ မိတူးတို့ကြားမှာစိုးလို့နဲ့တူတယ်”
“နင်ကော အဲ့လိုမျိုး အလိုးမခံချင်ဘူးလား၊ ငါလိုးပေးမယ်လေ”
“ဟင့်အင်း၊ ခံချင်ပါဘူး၊ အစုပ်ခံရတာဘဲကောင်းတယ်”
“အံမယ်၊ နင် မခံဖူးသေးလို့၊ အလိုးခံရတာက အစုပ်ခံရတာထက် ၁၀ ပြန်သာတယ် သိရဲ့လား”
“အွန်၊ ဟုတ်လို့လား၊ ”
“ဟဲ့၊ မဟုတ်ရင် ဒီတလောကလုံးမှာ ယောကျ်ားတွေ မိန်းမတွေ လိုးနေကြပါ့ဦးမလား”
“အင်း….. ကိုမျိုးကလည်း၊ မိတူးတော့ ကြောက်တယ်”
“နင်က ဘာကြောက်တာလဲ”
“ကိုမျိုးလီးကြီးက ဒီလောက်အကြီးကြီးဟာကို၊ မိတူးအဖုတ်ထဲ ဘယ်လိုလုပ် ထည့်လို့ရမှာလဲ၊ ကွဲသွားမှာပေါ့”
“အေးပေါ့ တစ်ခါတည်း အခုထည့်လို့တော့ ဘယ်ရမလဲ၊ အရင်ဆုံး လက်ညှိုးလေးနဲ့ လိုးပေးမယ်လေ၊ နောက်မှ နင်ခံနိုင်လာမှ လီးနဲ့လိုးပေးမှာပေါ့၊ ဘယ်လိုလဲ”
“အင်း လုပ်ကြည့်လေ၊ ဒါဘဲနော် ကိုမျိုး၊ မိတူးကတော့ နာရင်အော်မှာဘဲ”
“အေးပါ၊ မနာအောင် လိုးပေးပါ့မယ်ဟာ၊ နင်ကလည်း”
ကိုမျိုးက အဲ့လိုပြောပြီး ကျမအဖုတ်ကို အရင်လိုဘဲ စယက်ပါတယ်။ ကျမက သူဘယ်တော့ သူ့လက်ညှိုးကို ထိုးထည့်လိုက်မလဲလို့ တွေးကြောက်နေတာနဲ့ဘဲ ဖီလင်မလာဘူး ဖြစ်နေပါတယ်။ အဲ့ဒါကို ကိုမျိုးက ရိပ်မိသွားပုံရပါတယ်။
“ဟဲ့ကောင်မလေး၊ ကြောက်မနေနဲ့၊ ငါနင့်ကို ဒီနေ့မလုပ်သေးဘူး၊ နက်ဖန်မှ လုပ်မှာ”
အဲဒီတော့မှဘဲ ကျမ စိတ်အေးသွားပြီး အရသာနည်းနည်း တွေ့လာပါတော့တယ်။ ကိုမျိုးစုပ်ချက်၊ ယက်ချက်တွေကလည်း အရင်နေ့တွေထက် ပိုကြမ်းနေသလိုပါဘဲ။ ကိုမျိုးကကြမ်းလေ ကျမက အရသာပိုတွေ့လေ ဖြစ်နေပါတယ်။ ဒီနေ့တော့ ကိုမျိုးက လျှာနဲ့ယက်နေရင်း သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကျမရဲ့စအိုဝကို ပွတ်ပွတ်ပေးလိုက် အဖုတ်အဝကို ပွတ်ပွတ်ပေးလိုက် လုပ်ပေးနေတာ ယားကလည်းယား ကောင်းလိုက်တာကလည်း ဘယ်လိုကောင်းမှန်းကို မသိပါဘူး။ သူ့လျှာကလည်း ကျမအဖုတ်ထဲကိုတော်တော်ထဲထဲထိ ဝင်နေသလို ခံစားရပါတယ်။
အဲ့လို စုပ်ရင်းယက်ရင်းနဲ့ တခါ သူ့နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားထဲကို ကျမအစိကိုထည့်ပြီး လျှာနဲ့ပါကလိတာ ကျမမှာ လူးလိမ့်နေရပါတယ်။ ဘာကိုမှလည်း မသိတော့ဘူး။ ကျမ အဖုတ်နားတင်မက တကိုယ်လုံးမှာ အရသာပေါင်းစုံ ခံစားနေရပါတယ်။ ကျမမှာ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ ထွန့်ထွန့်လူးနေပြီး ကျမ သတိပြုမိလာတဲ့ အချိန်မှာတော့ ကိုမျိုးရဲ့ လက်ညှိုးတစ်ချောင်းက ကျမအဖုတ်ထဲရောက်နေပြီး ကျမအဖုတ်ထဲကို မွှေပေးနေပါတယ်။ လျှာကလည်း အစိကို မပြတ်ကလိပေးနေတော့ ကျမမှာ ကောင်းလွန်းလို့ အသက်ကိုတောင် လုပြီးတော့ ရှူနေရပါတယ်။ မောကလည်း အရမ်းမောလာ၊ ရပ်လည်း မရပ်စေချင်နဲ့ ကျမမှာ သေမလို ဖြစ်နေရပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ဘဲ ကိုမျိုးဆီက အတင်းရုန်းထွက်ပြီး ထုံးစံအတိုင်း တဟီးဟီး ငိုချလိုက်ပါတော့တယ်။ ကျမငိုနေတော့မှ ကိုမျိုးလည်း ကျမကိုပြုံးကြည့်ပြီး အနားယူနေပါ တယ်။ ကျမ အမောပြေတော့မှ
“ကိုမျိုး ခုနက မိတူးကို လက်ညှိုးနဲ့ လိုးလိုက်တယ်မို့လား”
“အင်း ဘယ်လိုလဲ၊ နာလား၊ ”
“မနာပါဘူး၊ အရမ်းကောင်းလွန်းလို့ သေမလိုဖြစ်နေတာဘဲသိတယ်”
“အင်း၊ နင့်အဖုတ်က ငါလျှာနဲ့ လိုးထားလို့ ကျင့်သားရနေပြီဟ၊ အခုလက်နဲ့ ဒီလောက်မွှေ့လိုးတာတောင် သွေးမထွက်ဘူး တွေ့လား”
“ဟုတ်တယ်နော်၊ နာလည်းမနာဘူး၊ ကောင်းလည်း အရမ်းကောင်းတယ်၊ နောက်ဆိုရင် အဲ့လိုဘဲ အမြဲလိုးပေးတော့နော်”
နောက်နေ့နောက်နေ့တွေမှာလည်း ကိုမျိုး လက်ချောင်းနဲ့ လျှာအောက်မှာ ကျမ နေ့တိုင်းငိုနေခဲ့ရပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ လက်နဲ့လိုးတာ တစ်ပတ်လောက်ကြာလာတော့ ကိုမျိုးက
“မိတူးရေ၊ နင့်အဖုတ်က အခုဆို လက်နှစ်ချောင်းတောင် ဝင်နေပြီ၊ လီးနဲ့အလိုးခံဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ သိလား”
ကျမကလည်း အခုဆို ကိုမျိုးလက်လောက်နဲ့ အားမရချင်တော့ဘူး၊ ကိုမျိုးလီးကြီးကို ခံချင်နေတာနဲ့
“အဲဒါဆိုလည်း ကိုမျိုး ထည့်ကြည့်လေ”
ပြောသာပြောရတာ၊ ကိုမျိုးလီးကြီးက သူ့လက်နှစ်ချောင်းပူးထက်ကို တော်တော်လေး ပိုကြီးပါတယ်။ ကျမက ခံသာခံချင်နေတာ နည်းနည်းတော့ကြောက်သား။ ကိုမျိုးက ကျမအဖုတ်ကို ကျမ ထွန့်ထွန့်လူးတဲ့အထိ စုပ်ပေးပြီးတော့ ကျမပေါင်ကြားမှာ ထထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲမပြီး ဖြဲလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမလက်ကိုဆွဲပြီး
“မိတူး၊ ရော့ နင့်ပေါင်ကို အခုလိုဖြဲပေးထား”
ကျမက သူပြောသလို ကျမပေါင်ကို ဒူးခေါက်ခွက်ကနေ ဆွဲထားလိုက်ပါတယ်။ ကိုမျိုးက သွားတိုက်ဆေးဗူးလို ဗူးသေးသေးလေးကို ထုတ်လိုက်ပြီး အထဲကအရည်ကြည်တွေကို ကျမအဖုတ်ကြားကို ညှစ်ချပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမအဖုတ်ကို အဲ့ဒီအရည်တွေနဲ့ ပွတ်လူးပေးပြီး အစိကိုလည်း သေသေချာချာ ကလိပေးပါတယ်။
“အဲဒါ ဘာတွေလဲ ဟင်”
“နင် မနာအောင်နဲ့ ပိုခံလို့ကောင်းအောင် ချောဆီလူးပေးနေတာ”
သူ့ချောဆီက လူးနေရင်း လူးနေရင်းနဲ့ ကျမအစိရော အဖုတ်ပါ ပူရှိန်းရှိန်းဖြစ်လာပြီး အဖုတ်ဟိုးအတွင်းထဲကပါ လှိုက်လှိုက်ပြီး ယားလာပါတယ်။ လူကလည်း လုံးဝမနေနိုင်တော့ဘဲ
“အစ်ကိုမျိုးရေ၊ တော်ပါတော့၊ ယားလှပါပြီ၊ မိတူး မနေနိုင်တော့ဘူး၊ ကိုမျိုးလီးကြီးကို ထိုးသွင်းလိုက်ပါတော့”
ကိုမျိုးက ဒီလောက်ပြောနေတာတောင် မသွင်းဘဲ သူ့လီးကြီးကို အရင်းကဆုပ်ကိုင်ပြီး လီးထိပ်နဲ့ ကျမအဖုတ်ကို အမြောင်းအတိုင်း အပေါ်အောက် ဆွဲပွတ်ပေးနေပါတယ်။ ကျမက မခံနိုင်လွန်းလို့ (ခံချင်လွန်းလို့) အော်လေ ကိုမျိုးက ပိုပိုပြီး ဖိပွတ်လေနဲ့ ကျမကို ကောင်းကောင်းနှိပ်စက်နေပါတော့တယ်။ နောက်ဆုံး ကျမ ယားလွန်းကောင်းလွန်းလို့ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်လာတော့မှ ကိုမျိုးက သူ့လီးကြီးကို ကျမအဖုတ်ထဲကို စပြီးထိုးသွင်းပါတယ်။
ကျမက လိုချင်လွန်းလို့ ခါးကိုကော့ကော့ပေးလိုက်တော့ သူ့လီးကြီးက ကျမအဖုတ်ထဲကို စွတ်ကနဲ ဝင်သွားပါတော့တယ်။ အဲ့ဒီစက္ကန့်ပိုင်းလေးမှာ ခံစားရတဲ့ ခံစားမှုမျိုးကို ဘာနဲ့မှ မလဲနိုင်ပါဘူး။ ဒီအချိန်မှာသာ ဒီလီးကြီး ကျမအဖုတ်ထဲ မဝင်လာရင် ကျမ တကယ်သေသွားမှာပါ။ သူ့လီးကြီး ထိုးဝင်အလာ ကျမကလည်း ခါးကိုကော့ကော့ပြီး ထိုးပေးနေလိုက်ပါတယ်။
လောကကြီးမှာ ဒီအချိန်မှာ ဒါထက်အရေးကြီးတာ ဘာမှမရှိတော့ပါဘူး။ ဘာကိုမှလည်း မမြင်မကြားတော့ဘူး။ သူ့လီးကြီး ကျမစောက်ခေါင်းတဆုံး ရောက်ပြီး ဒုတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတဲ့အချိန်မှာ ကျမ ကျောလှဲနေရာကနေပြီး အတင်းထပြီး မမှီ့တမှီနဲ့ ကိုမျိုးခါးကို အတင်းဆွဲဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။ သူ့လီးကြီး အခုရောက်နေတဲ့နေရာက လုံးဝရွေ့သွားလို့ မဖြစ်ပါဘူး။ ကျမ သေပါလိမ့်မယ်။
အဲ့လို အတင်းဆွဲထားပြီး ကျမခါးကို သူ့ဆီကို အတင်းကပ်ပြီး ဆောင့်ပေးနေမိပါတယ်။ ကျမပါးစပ်ကနေ တအီးအီးနဲ့ ရင်ခေါင်းသံကြီးထွက်ပြီး သူ့လီးကို ကျမစောက်ခေါင်းနဲ့ အတင်းဆောင့်ဆောင့် ထိုးနေရင်းနဲ့ ကျမမှာ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်ပြီး လက်လွတ်ပြီး နောက်ကို လှန်ချလိုက်ရပါတော့တယ်။ ကိုမျိုးက ကျမကို မျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ တအံ့ တသြ ကြည့်နေပြီး ကျမ အသက်ရှူနည်းနည်း မှန်လာတော့မှ သူ့လီးကို နည်းနည်းနောက်ဆုတ်ပြီး ကျမအဖုတ်ထဲကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေပါတယ်။ ခုနက ကောင်းလွန်းပြီး မျက်ဖြူဆိုက်ခဲ့ရတဲ့ ကျမလည်း နောက်တစ်ခါ အရသာပြန်တွေ့လာပြန်ပါတယ်။
ကိုမျိုးလည်း ကျမကို မှန်မှန်လေး သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လိုးပေးနေပါတယ်။ သူးလီးက ကျမအဖုတ်ထဲ တဆုံးဝင်ပြီးတာတောင်မှ အပြင်မှာ တော်တော်ကျန်နေပါသေးတယ်။ ခဏနေတော့ ကိုမျိုးက ဆောင့်ချက်မြန်လာပါတယ်။ အသက်ရှူသံလည်း ပြင်းလာပြီး ကျမစောက်ခေါင်းထဲကို တဒုတ်ဒုတ်မြည်အောင် ဆောင့်သွင်းပြီး သူ့လရည်တွေကို စောက်ခေါင်းထဲမှာဘဲ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း နောက်တစ်ခါ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်သွားပြန်ပါတယ်။
ကိုမျိုးက သူ့လီးကြီးကို ကျမအဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်ပြီး ကျမဘေးမှာ ပစ်လှဲအိပ်လိုက်ပြီး မောမောနဲ့ အသက်ပြင်းပြင်းရှူနေရပါတယ်။ ကျမကတော့ တော်တော်ကြာတဲ့အထိ ဘာလို့မှန်းမသိ တကိုယ်လုံး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်ဖြစ်နေပါတော့တယ်။ အဲဒီနေ့လိုနေ့မျိုးကို ကျမ တသက်လုံး မေ့နိုင်ပါတော့မလား ရှင်။ ဒါကတော့ ကျမဘဝမှာ ပထမဦးဆုံး အလိုးခံဖူးတာပါဘဲ။
အဲ့ဒီနောက်မှာတော့ ကျမတို့ နေ့တိုင်းလိုလို လိုးဖြစ်ကြပါတယ်။ ကျမလည်း ဒီဆားငံရေကို သောက်လေသောက်လေ ငတ်မပြေ ဖြစ်နေပါတော့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကျောင်းဖွင့်ပြီး ၃ လလောက်ကြာတော့ ကျမ ရာသီစလာပါတယ်။ ရာသီလာတဲ့နေ့ကလည်း ကိုမျိုးလိုးနေရင်းနဲ့ သွေးတွေအများကြီး ထွက်လာလို့ ကျမမှာ လန့်သွားတာ။ ကိုမျိုးပြောပြတော့မှဘဲ အဲဒါ ရာသီလာတယ်ဆိုတာကို သိတာ။
ကိုမျိုးကတော့ ရာသီလာနေတာလည်း အလိုးမပျက်ပါဘူး။ ရွံစရာမှ မဟုတ်တာလို့ ကိုမျိုးက ပြောပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျမ ရာသီလာတဲ့အကြောင်းကို အမေတို့ကို ပြောပြတော့ နောက်နေ့တွေမှာ ကိုမျိုးကို အိမ်မခေါ်တော့ဘဲ တောက အစ်မဝမ်းကွဲတစ်ယောက်ကို အိမ်ခေါ်ထားလိုက်ပါတယ်။ ကျမက ကိုမျိုးကို မခေါ်လို့မေးတော့ အမေက
“သမီးက အပျိုဖြစ်ပြီဆိုတော့ လူပျိုတစ်ယောက်နဲ့ နှစ်ယောက်တည်းနေလို့ မကောင်းတော့ဘူး သမီး”
လို့ ပြောပါတယ်။ ဒီလိုဖြစ်မယ်မှန်းသိရင် အပျိုဖြစ်တာ မပြောပါဘူး။ အခုတော့ ကျမတို့ ဂွင်ပျက်သွားတာပေါ့။ လွတ်လွတ်လပ်လပ် မလိုးရတော့ဘဲ ဟိုးအရင်တုန်းကလို အိမ်နောက်က ငှက်ပျောတောတိုးရတဲ့ ဘဝကို ပြန်ရောက်သွားရပါတော့တယ်။ ဒါပေမဲ့ အလိုးတော့ မပျက်ခဲ့ပါဘူး။ ရာသီလာခါစမှာ ကိုမျိုးက ဗိုက်မကြီးအောင်ဆိုပြီး နေ့တိုင်း ဆေးလုံးတစ်လုံးစီ တိုက်ပါတယ်။ နောက်ပိုင်းမှာတော့ ဆေးထိုးအပ်နဲ့ ဆေးယူလာပြီး သူကိုယ်တိုင် ထိုးပေးပါတယ်။ အဲဒီဆေးက ၃ လခံတယ်လို့ ပြောပါတယ်။ နောက်များမှဘဲ အဲဒီဆေးက ဒစ်ပိုဆိုတာ ကျမသိလာရပါတယ်။ ၃ လပြည့်တဲ့နေ့ကိုလည်း သူဘဲ မှတ်ထားပြီး မပျက်မကွက် ဆက်ထိုးပေးပါတယ်။
ကိုမျိုးဟာ တကယ့်ကိုဘဲ အကွက်စေ့ပါတယ်။ တောကအစ်မကလည်း အူတူတူအတတ ဆိုတော့ ကျမ ညတိုင်း အကြောင်းအမျိုးမျိုးပြပြီး သွားသွားအလိုးခံနေတာ လုံးဝမရိပ်မိပါဘူး။ ရိပ်မိသွားလည်း သိပ်တော့ကိစ္စ္စမရှိပါဘူး။ သူ့ကို ကိုမျိုးနဲ့ ပေးလိုးလိုက်ရင် ပြီးသွားမှာပါ။ ကျမအထင်ပေါ့နော်။ ကိုမျိုးက အရမ်းအလိုးကောင်းတာကိုး။ တကယ်ဆို အဲ့ဒါကတောင် ပိုကောင်းဦးမယ်။ ဒါဆို ကျမ ခိုးစားစရာ မလိုတော့ဘူး။ သူ့ကိုတော့ အလှည့်ပေးရမှာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အဲ့ဒီအဆင့်ထိ မရောက်ခဲ့လိုက်ပါဘူး။ အမေတို့လည်း ဂျူတီတွေပြန်ချိန်းပြီး ညပိုင်းအိမ်မှာ ရှိလာတော့ ကျမ ငတ်ရပါတော့တယ်။ အရင်လို နေ့တိုင်းခံလို့ မရတော့ဘဲ တခါတလေမှဘဲ ခံခွင့်ရပါ တော့တယ်။
နောက်တော့ ကိုမျိုးကလည်း ကျောင်းပြီးသွားပြီး အလုပ်ဝင်တော့ နယ်ကိုရောက်သွားလို့ ကျမတို့နှစ်ယောက် ဝေးသွားခဲ့ရသလို လိုးဆက်လည်း ပြတ်ခဲ့ရပါတော့တယ်။ ကိုမျိုးနဲ့ ကျမ ပြန်တွေ့တဲ့အချိန်မှာ သူ့မှာ ကလေးနှစ်ယောက်နဲ့ ကျမမှာဆိုလည်း လင်တစ်ယောက်ကွဲပြီးလို့ နောက်တစ်ယောက်နဲ့တောင် ကလေးတစ်ယောက် ရနေပါပြီ။
သူတော့မသိဘူး။ ကျမ ခံဖူးတဲ့ ယောကျ်ားပဲ ၆ ယောက်ရှိခဲ့ပြီ။ ထားခဲ့သမျှ ရည်းစားအားလုံးရဲ့ အလိုးခံခဲ့တာကိုး။ အခုလည်း ကိုမျိုးကို တွေ့လိုက်တာနဲ့ သူလုပ်ခဲ့တာတွေအားလုံး မျက်လုံးထဲမှာ ပြန်မြင်ယောင်လာပြီး ကျမအဖုတ်က ယားကနဲ ဖြစ်သွားပြီး အရမ်းခံချင်သွားပါတယ်။
အခြေအနေပေးရင်တော့ ကိုမျိုးရဲ့အလိုးကို တစ်ခါလောက်ဘဲဖြစ်ဖြစ် ပြန်ခံချင်ပါသေးတယ် ရှင်။
ပြီးပါပြီ။
