ရာဂလောင်စာနဲ့ တဏှာမီး
ရေးသားသူ – တပ်ကြပ်ကြီး

မာလေ အခု အလုပ်ကလည်း အနားယူလိုက်ပြီ။ အိမ်မှာလည်း လုပ်စရာက သိပ်မရှိတော့ အိမ်မှာ မာပျင်းနေမှာစိုးလို့ဆိုပြီး ကိုက တပ်ပေးထားတဲ့ အင်တာနက်နဲ့ လိုင်းပေါ်မှာပဲ တစ်နေ့လုံးနီးပါး အချိန်ဖြုန်းနေမိတာလေ။ အဲဒီမှာ အဓိကကတော့ ဖေ့စ်ဘုပ်ပေါ့။ တစ်နေ့တစ်နေ့ ဖေ့စ်ဘုပ်မသုံးရရင် မနေနိုင်အောင်ကို ဖြစ်လာခဲ့တယ်။

ဒါပေမဲ့ နောက်ပိုင်းမှာ လူတွေက ပေါက်ကရ သီအိုရီတွေ သူတို့ထင်တာတွေကို အလကားရတိုင်း ဖေ့ဘုပ်ပေါ်ကနေ ဆရာကြီးတွေလုပ်နေကြ၊ ဖေ့စ်ဘုပ်ပေါ်မှာပဲ ကဗျာတွေရေး၊ စာတွေရေး လုပ်နေကြတာ တွေ့နေရတော့ စိတ်ပျက်လာတယ်။ တချို့တွေဆိုလည်း သူတို့ ချီးပါသေးပေါက်တာကအစ လျှောက်ရေး၊ ဓါတ်ပုံရိုက်၊ တင်နေကြတော့ ကိုယ့်ဘာသာတောင်ကိုယ် တခါတလေ တင်ချင်တဲ့ အပ်ဒိတ်လေးတွေ တင်ရမှာ ရှက်လာတယ်။ တချို့ဆိုလည်း ပြောချင်ရာပြော၊ ဆိုချင်ရာဆို၊ စာတောင် ဖြောင့်အောင်မရေးတတ်သူ တချို့က လာမန့်လိုက်ရင်၊ ကလော်တုတ်လိုက်၊ စွာလန်တေးလုပ်လိုက်ဖြင့်၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဖေ့စ်ဘုပ်စူပါစတားလို့ ထင်လာကြပြီး၊ လူအထင်ကြီးမည် ထင်တာတွေ လျှောက်လုပ်၊ လူအထင်ကြီးမည်ထင်သည့် ပုံတွေတင်၊ မျက်စေ့နောက်လောက်အောင်ကို ပွက်ပွက်ထနေကြတယ်။ အဲဒါနဲ့ ဝက်ဆိုက်တွေ ဘလော့တွေ လျှောက်ဖတ်နေတာပဲ ကောင်းမယ်ဆိုပြီး လျှောက်ဖတ်နေမိတော့တယ်။

အဲဒီမှာ မြန်မာအောစာပေ သို့မဟုတ် လိင်မှုဆိုင်ရာပွင့်လင်း စာပေလောကကို စပြီး တွေ့ရှိရတော့တာပဲပေါ့ရှင်။ အဲဒီမှာ သဘောကျမိသွားတာလေး တစ်ခုကတော့ မာ အပြင်လောကမှာ ဘယ်သူနဲ့မှ ဆွေးနွေးလို့မရ၊ ပြောလို့မရတဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပြောဆိုရေးသားနေကြတာ တွေ့ရလို့ပါဘဲ။ အင်း ပြောမရဘူးဆိုပေမဲ့ လူနှစ်ယောက် သုံးယောက်နဲ့တော့ အဲဒီအကြောင်းတွေ ပြောခဲ့ကြဖူးပါတယ်။ အခုလို လျှောက်ပြောနေရင် စကားတွေက ဟိုရောက်ဒီရောက် ဖြစ်နေမှာစိုးလို့ အစကပဲ ပြောတော့မယ်နော်။

မာက အခု သက်လတ်ပိုင်း ရောက်နေပါပြီ။ သမီးလေး နှစ်ယောက်တောင်မှ နိုင်ငံခြားမှာ တစ်ယောက်က အလုပ်လုပ်၊ တစ်ယောက်က ကျောင်းတက် လုပ်နေကြပါပြီ။ အဲဒါကြောင့်လည်း အချိန်တွေ ပိုရနေတာပေါ့။ ဟော ပြောရင်းဆိုရင်းတောင် စကားက လမ်းကြောင်းလွဲနေပြီ။

မာ အန်ထုတ်ပြချင်တဲ့ အတွေ့အကြုံက လွန်ခဲ့တဲ့ ၂၅ နှစ်လောက်က စခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်ပါပဲရှင်။
မာရဲ့ လိင်မှုရေးရာ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံလို့ ပြောရမှာပေါ့။ မထူးပါဘူး ဘယ်ကနေ ဘယ်လိုစခဲ့ရသလဲ ဆိုတာကို အားလုံးနားလည်သွားအောင် ဇာတ်လမ်းလေးလို လုပ်ရေးပြမယ်နော်။

အဲဒီခေတ်အချိန်အခါတုန်းက မာတို့လို ရိုးရိုးသိပ္ပံဘွဲ့ရခဲ့ကြတဲ့ သူတွေအတွက်က အလုပ်ကလည်းရှားတော့ အဲဒီတုန်းက မိန်းကလေးတိုင်းလိုလို လျှောက်ကြတဲ့ ကျောင်းဆရာမအလုပ်ကိုပဲ လျှောက်ဖြစ်တာပေါ့နော်။ ဒါတောင်မှ မြို့ကြီးတွေမှာ ရဖို့ဆိုတာ မလွယ်ဘူးလေ၊ ကော်ကောင်းကောင်းရှိမှ ရမှာ။ အဲတော့ မေမေ အကြံပေးသလို၊ မာ့အဖေအမေ ဇာတိဖြစ်တဲ့ မြစ်ဝကျွန်းပေါ်က မြို့လေးတစ်ခုကို လျှောက်လိုက်မိတယ်။ အဲဒီနေရာက လူသိပ်မသိတဲ့မြို့လေး။ သွားရေးလာရေးကလည်း ခက်၊ သွားချင်တဲ့သူလည်း သိပ်မရှိတော့ အလုပ်ရရောဆိုပါတော့။

အဲမှာက ဖေဖေ့ရဲ့ ညီနှစ်ဝမ်းကွဲ မိသားစုက ရှိ၊ နေစရာ စားစရာလည်း ပူဖို့မလိုဘူးဆိုတော့ မာ့ အဖေအမေကလည်း စိတ်ချတယ်လေ။ ဖေဖေတို့က အိမ်ထောင်ကျပြီးတာနဲ့ မြို့ကိုတက်လာခဲ့တာ ဆိုတော့ သူတို့က အဲဒီမြို့နဲ့ အဆက်အသွယ် ပြတ်နေတာ ကြာပြီ။ မာတောင်မှ အခု အသက်အရွယ်အထိ ရောက်ဖူးတဲ့အခေါက်က လက်ချိုးရေလို့တောင် ရလောက်တယ်။ အမျိုးဆိုပေမဲ့ နည်းနည်းတောင် စိမ်းသလို ဖြစ်နေရတယ်။ အဲလိုနဲ့ အလုပ်အသစ်ကို ရင်တခုန်ခုန်နဲ့ ဝင်ခဲ့တော့တာပေါ့ရှင်။

အဲဒီမှာ မာ့ ဦးငယ်တို့လင်မယားက ဈေးထဲမှာ ကုန်မျိုးစုံရောင်းတဲ့ဆိုင်လေး ဖွင့်ထားတယ်။ နောက် သူက ရပ်ကွက်ကောင်စီလား ဘာလား အဲလို အရပ်လူကြီးလည်း လုပ်သေးတယ်။ သူတို့မှာ သားတစ်ယောက်ပဲရှိတယ်။ သားလေးက အခုမှ ဆယ်တန်း ၊ ဦးငယ်နာမည်က ဦးမြင့်မြတ်၊ ဇနီးက ဒေါ်တင်တင်၊ သားက မျိုးမြင့်တဲ့။

ဦးငယ်တို့အိမ်က ပျဉ်ထောင်ပျဉ်ခင်း နှစ်ထပ်အိမ်၊ အပေါ်ထပ်မှာ အခန်းနှစ်ခန်း နဲ့ အိမ်ရှေ့ခန်း တစ်ခန်းရှိတယ်၊ နောက်ထပ်မှာလည်း ဧည့်ခန်း၊ အိပ်ခန်းတစ်ခန်းနဲ့ မီးဖိုချောင်ရှိတယ်။ ရေချိုးတာကတော့ အိမ်အနောက်ဘက် ခြံထဲမှာ၊ စဉ့်အိုးကြီးတွေနဲ့ ရေဖြည့်ထားတယ်။ အိမ်သာကလည်း ခြံထောင့်မှာ အိမ်သာကျင်း အနက်ကြီးနဲ့ ဟာမျိုးပေါ့။ ခြံထဲမှာကတော့ ငှက်ပျောပင်တွေ အခြားအပင်တွေ ၊ ခြုံတွေလည်းရှိတယ်။ မာတောင် ရောက်ခါစက ညဘက်ဆို အိမ်သာသွားရတာ ကြောက်လို့ မောင်မျိုးကိုခေါ် ဓါတ်မီးတစ်လက်နဲ့ ဟိုထိုးဒီထိုးပေါ့။ နောက်ပိုင်းတော့ ကိုယ့်ဘာသာ သွားလာရဲပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ တတ်နိုင်ရင် မမှောင်ခင်ထဲက ဇာတ်လမ်း ရှင်းထားလိုက်တာပေါ့။

မာက အပေါ်ထပ်မှာ တစ်ခန်း၊ မောင်မျိုးက အပေါ်ထပ်မှာ တစ်ခန်း၊ အောက်ထပ်က အခန်းမှာက ဦးငယ်တို့လင်မယား အိပ်ကြတယ်။ မာ အသေးစိတ်ပြောနေလို့ ပျင်းနေကြပြီလား မသိဘူး။ မျက်စိထဲ မြင်အောင်ပါ။ အဲဒီအချိန်က အဲဒီမြို့လေးက လောပိတက မီးကြိုးမသွယ်ရသေးဘူး ဆိုတော့ မီးစက်နဲ့ပဲမောင်းတာ။ ညနေစောင်းလောက်ကနေ မီးစလာပြီး ကိုးနာရီလောက်ဆို ပိတ်ရော။ တစ်မြို့လုံးက မှောင်မဲနေတာပဲ။

ဦးငယ်တို့အိမ်မှာ ဘက်ထရီ မီးချောင်းတွေရှိပေမဲ့ သုံးစရာမရှိရင် ဖွင့်မထားတော့ဘူး။ ပိတ်ပြီး အိပ်လိုက်တာပဲ။ အဲဒီတော့ လမိုက်ရက်ဆိုရင် တစ်ခန်းလုံးကို မှောင်ပိန်းနေတာပေါ့။ အဲဒီမှာ မာ့ကို သတိထားမိစေတာက ကြမ်းပြင်က ထိုးထွက်လာတဲ့ အလင်းရောင်ပဲ။ မာလည်း စပ်စုချင်တာနဲ့ သွားချောင်းလိုက်တော့ ဦးငယ်တို့လင်မယား လိုးနေကြတာကို သွားတွေ့တော့တာပဲ။

ပထမဆုံး အဲဒါမျိုး မြင်ဖူးတာဆိုတော့ ရင်တွေအရမ်းခုန်ပြီး မာ့ ပိပိလေးက အရည်တွေ ရွှဲလာလိုက်တာ၊ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရပဲ။ မာ့လက်နဲ့ပဲ ပွတ်ပြီး အယားဖျောက်ရတော့တယ်။ ဒေါ်လေးက အသားဖြူတော့ ပေါင်လုံးကြီးတွေက ဝင်းနေတာပဲ။ ဦးငယ်က ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ အပေါ်က ဆောင့်နေလိုက်တာ အားရပါးရပဲ ရှင်။

ဦးငယ်က နေလောင်ထားလို့ အသားညိုပြီး ကျန်းမာရေးလည်းကောင်း၊ အားကစားလည်း လိုက်စားလို့ထင်တယ်၊ လေးဆယ်ကျော်ပေမဲ့ ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ် လက်မောင်းတုတ်တုတ်နဲ့ ကြွက်သားတွေ အမြောင်းအမြောင်းနဲ့ပေါ့။ ပထမဆုံးအကြိမ်က လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးလုပ်နေကြလို့ အပေါ်ကကြည့်တော့ လီးနဲ့ စောက်ဖုတ် ဝင်ထွက်နေတာ သေချာမမြင်ရပေမဲ့ မာ့ စိတ်တွေကို တအားထလာစေပါတယ်။

မနက်ကြတော့ သူတို့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမှာ မျက်နှာပူနေတယ် ရှင့်။ နောက်ကြတော့လည်း ရိုးသွားတာပါပဲ။ ရိုးသွားတယ်ဆိုတာက မနက်ကြရင် မျက်နှာမပူတော့တာကို ပြောတာနော်။ ဟို လိုးခန်းကတော့ ဘယ်ရိုးနိုင်မလဲ ညတိုင်း ထထချောင်းဖြစ်တယ်။ သူတို့ကလည်း ညတိုင်းတော့ မလုပ်ပါဘူး၊ မလုပ်တဲ့ ညဆိုရင်တော့ ချောင်းမောကြီးပေါ့။ ခစ်ခစ်။ ချောင်းပြီးတိုင်းလည်း ကိုယ့်အဖုတ်ကို ခေါင်းအုံးနဲ့ဖိပွတ်၊ အဲဒါမှ အားမရရင် လက်ချောင်းလေးနဲ့ ပြီးသွားတဲ့အထိ ပွတ်မိတော့တာပေါ့ ရှင်။

နောက်ပိုင်း သူတို့က ဘေးတိုက်တို့ တစ်ပေါင်ကျော်တို့လုပ်ကြမှ ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်နဲ့ ဦးငယ်ရဲ့လီးကြီးကို မြင်ဖူးသွားတော့တာပေါ့။ ဒီမြို့လေးမှာက မြို့မှာတုန်းကလိုလည်း သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဟိုဟိုဒီဒီလျှောက်လည်၊ ရုပ်ရှင်သွား ၊ ရှော့ပင်းသွား ၊ အဲဒါမျိုးတွေမလုပ်ရ။ ကျောင်းသွား၊ အိမ်ပြန်၊ အစာစား၊ ညအိပ် အဲ့တာပဲ ခြာလပတ်လည်နေတော့ စိတ်ကလည်း လိင်ကိစ္စပဲ အမြဲနိုးကြွနေသလို ဖြစ်နေရတာပေါ့ရှင်။

အလုပ်အတူလုပ်တဲ့ထဲမှာကလည်း လူပျိုလူလွတ်က မရှိ၊ အာသာဖြေဖို့ နီးစပ်ရာ လိုက်ရှာရင်းကမှ မောင်မျိုးကို သတိထားမိတော့တယ်။ အရင်ကတော့ ကိုယ့်မောင်နှစ်ဝမ်းကွဲဆိုတော့ ကလေးလိုပဲ သဘောထားတာလေ။ ဦးငယ်တို့က မောင်မျိုးကို ဆယ်တန်းမို့ စာလေးဘာလေး ပြပေးဖို့ အကူညီတောင်းတာနဲ့ ညဘက်မအိပ်ခင် မောင်မျိုးကို သူ့အခန်းမှာ အိမ်စာလုပ်တာ သွားကြီးကြပ်ပေးရတယ်ရှင့်။ တခါတလေ သူ့ကို ပုစ္ဆာလုပ်ခိုင်းလိုက်ပြီးတော့ ကိုယ်က သူ့အိပ်ယာပေါ်လှဲပြီး စာအုပ်တစ်ခုခု ဖတ်နေလိုက်တယ်။ ဘက်ထရီမီးလည်း ချွေတာ သူ့ကိုလည်း စောင့်ရင်းပေါ့။

သူ့ကိုယ်ကလည်း လိင်စိတ်ကြွနေလို့လား မသိဘူး၊ မောင်မျိုး မျက်စေ့ကစားတာကို မာက ချက်ချင်း သတိထားမိတယ်ရှင့်။ မာ့ ဘော်ဒီက မော်ဒယ်တွေလို ခပ်မိုက်မိုက်တော့ မဟုတ်ဘူး၊ အဟိ။ ရုပ်ကလည်း အသင့်အတင့်ပါ။ လူက နည်းနည်းလေး တုတ်တယ်၊ စည်ပိုင်းလို ဝတုတ်လုံးနေတာ မဟုတ်ပေမဲ့ နည်းနည်းတော့ ပြည့်ပြည့်လေး ခေါ်ရမယ်။ ဖင်လုံးတွေကလည်းကြီးလို့ လမ်းလျှောက်ရင် တုန်တုန်နေတတ်တယ်။ နို့ကတော့ သိပ်မကြီးပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ပြားချပ်ချပ်တော့ မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဖရဲသီးလောက်မကြီးပေမဲ့ သရက်သီးလောက်တော့ ရှိပါတယ်။

ကိုယ်က လိင်စိတ်ကြွပြီး ရွနေတဲ့အချိန် မောင်မျိုးကလည်း မျက်စေ့ကစားတော့ ကိုယ့်ပိပိလေးကလည်း စိုထိုင်းထိုင်း ဖြစ်လာရတယ်။ အဲဒီမှာ ဘဝရဲ့ ပထမဆုံးသင်ခန်းစာ ရလိုက်တာကတော့ အဖိုနဲ့အမကို ဘယ်သူပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ဘယ်လိုပဲ အမျိုးတော်တော်၊ ဆိပ်ကွယ်ရာမှာ မထားသင့်ဘူးဆိုတဲ့ သင်ခန်းစာပါပဲရှင်။ အရွယ်ရောက်ခါစ မောင်နှမအရင်းတောင် တစ်ခန်းထဲ တစ်အိပ်ယာထဲ မိဘမျက်ကွယ်ရာမှာ ပေးမနေ၊ ပေးမအိပ်သင့်ဘူး ဆိုတာကို ဗမာမိဘတွေ နားလည်ဖို့ သင့်နေပြီလို့ပဲ ပြောပါရစေတော့။

ညကလည်း တိတ်ဆိတ်၊ အပေါ်ထပ်မှာလည်း မာ တို့နှစ်ယောက်ထဲ၊ မောင်မျိုးလေးကလည်း လူပျိုပေါက်၊ လူက ပိန်ပိန်ရှည်ရှည်၊ မာ့ထက်တောင်အရပ်က နည်းနည်းမြင့်ချင်နေပြီ။ မာကလည်း ပုတယ်လေ အရပ်က ၅ ပေလောက်ပဲ ရှိတာကိုး။ မိန်းကလေးဗီဇ ကိုယ့်အပေါ်မှာ ယောက်ျားလေးတွေက စိတ်ဝင်စားမှုရှိတာကို သဘောကျကြတယ်မလား။ ညအိပ်ခါနီး လည်ဟိုက်လေးဝတ်၊ အောက်ခံဘောင်းဘီမပါပဲ ထမိန်ပျော့ပျော့ အသားတွေဝတ်နဲ့ ကောင်လေး မျက်စေ့ကြီးပြူး ၊ ကယောင်ခြောက်ခြားဖြစ်၊ ပုဆိုးအောက်က သူ့ဟိုဟာလေး ထောင်ထောင်ထလာတာကို ကြည့်ပြီး သဘောကျနေမိတာ။ အဲလိုမောင်မျိုးလေးကို အရုပ်လေးလို သွားကစားမိတာက မာ့ရဲ့ အမှားပါပဲ၊

=========================

တစ်နေ့တော့ မိုးလေးအေးလို့ အိပ်ငိုက်နေတဲ့အချိန် မောင်မျိုးတစ်ယောက် စာလုပ်တာကိုစောင့်ရင်း သူ့အိပ်ယာမှာပဲ အိပ်ပျော်သွားမိတယ်။ မောင်မျိုးက ကြမ်းပေါ်မှာပဲထိုင်ပြီး စားပွဲလေး သေးသေးလေးပေါ်မှာ စာလုပ်နေတာပေါ့။ သူ့အိပ်ယာဆိုတာကလည်း ကြမ်းပေါ်မှာ ဖျာချခင်းထားပြီး ခေါင်းအုံးတစ်လုံး စောင်ပါးတစ်ထည်နဲ့ ခြင်ထောင်ကို အမိုးပေါ် လိပ်တင်ထားတာပဲလေ။ သူက အိမ်စာလုပ်ပြီးတော့ မာ့ကို မနိုးတော့ပဲ မီးပိတ်ပြီး မာ့ဘေးမှာ ဝင်အိပ်လိုက်တယ်။

တရေးနိုးတော့ သတိထားမိတယ်။ မိုးကလည်းကောင်းနေတုန်း စောင်တစ်ထည်ထဲအောက်မှာ မောင်မျိုးနဲ့နှစ်ယောက် ကိုယ်ငွေ့လေးနဲ့ နွေးနေတာရယ်၊ ဒီအချိန်ကြီးကြမှ ကိုယ့်အိပ်ယာ ဖျာအေးစက်စက်ကြီးဆီ ထမလျှောက် မသွားချင်တော့တာတွေရယ်၊ မောင်နှမတွေပဲလေ ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ဆက်ပြီး အိပ်နေလိုက်မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ မာ့ဖင်နှစ်လုံးကြားက မာမာ အချောင်းကြီးကိုလည်း သတိထားလိုက်မိတာနဲ့ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်ပြီး မျက်လုံးလည်း ကျယ်သွားတယ်။ ဘယ်အချိန်ကတည်းက မာ့ထမိန်က ခါးပေါ် လှန်တက်နေသလဲ မသိဘူး။ မာ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ မောင်မျိုးရဲ့လီးကြီး ညှပ်နေတာ နွေးနွေးကြီးပဲ၊ မာ့ပိပိက အရေတွေတောင် တစိမ့်စိမ့် ယိုကျလာတယ်။

သူလီးထိပ်ကြီးကလည်း မာ့ ပိပိနူတ်ခမ်းလေးကို လာထိနေတယ်လေ။ မာ့ပိပိလေး ယားသလို ဖြစ်သွားတာနဲ့ နောက်ကို ဖင်ကော့လိုက်မိတာ၊ မာ့ ပိပိနှုတ်ခမ်းလေးတွေက မောင်မျိုးရဲ့ လီးထိပ်ဖူး ဖောင်းဖောင်းကြီးနဲ့ ပွတ်မိသွားတော့ အားကနဲတောင် ယောင်ပြီး အော်လိုက်မိတော့မလို့၊ ကံကောင်းတယ်။ မာက မောင်မျိုးများ နိုးသွားမလားလို့ အသာလေး မလှုပ်မရှား ငြိမ်နေလိုက်တော့မှ မောင်မျိုးက တကယ်မအိပ်သေးတာ သိရတော့တယ်။ မာ့ ပေါင်ကြားထဲကိုပဲ သူ့ဟာကြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ကော့ထိုးနေတာကိုး။

ခဏလေးပါပဲ သူ့လီးကြီးက အရည်ပူပူတွေ ပန်းထည့်လိုက်ပြီးတော့ ငြိမ်ကျသွားတယ်။ မာ့ပေါင်ပေါ်မှာ အကုန်ပေကုန်တာပေါ့။ မာလည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိလို့ အသာငြိမ်နေလိုက်မိတယ်။ ခဏနေတော့ သူ့ အသက်ရှူသံတွေက ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားပြီး အိပ်ပျော်သွားပုံပဲ။ သူ့လီးကြီးလည်း အရင်ကလောက် မမာတော့ဘူး ပျော့ပျော့လေး ဖြစ်သွားတယ်။ ခဏနေတော့ မာလည်း အသာလေး သူ့အိပ်ယာကထလာခဲ့ပြီး မာ့အခန်းထဲ ပြန်သွားအိပ်လိုက်တော့တယ်။

အဲလိုနဲ့ မာတို့နှစ်ယောက် မနက်ကြရင်တော့ ဟန်မပျက်နေကြပေမဲ့၊ ညကြတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မာ့ပေါင်နှစ်လုံးကြား မောင်မျိုးဒုတ်ကြီး ထည့်ထည့်ပွတ်ပေးနေတာကို ခံနေတာ အသားကျလာတယ်။ နောက် မောင်မျိုးက တဆင့်တက်ပြီး မာ့ရင်သားတွေကို ကိုင်ဖို့ ကြိုးစားလာတယ်။ မာလည်း သူကိုင်ရလွယ်အောင် ညဘက် ဘရာဇီယာမဝတ်တော့ပဲ နေလိုက်တယ်။

ကောင်လေးက မထိရဲထိရဲနဲ့ ကိုင်တာပေမဲ့ မာ့တကိုယ်လုံး ကြက်သည်း တဖျန်းဖျန်းထတယ်။ မာ့ နို့သီးခေါင်း နှစ်လုံးကလည်း မာတောင်ပြီး ချွန်နေတော့တာပဲ။ မာ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ ထိလိုက်မိရင် ကျင်တက်သွားတာပဲ။ မာ့ပါးစပ်က အော်မငြီးမိအောင် စောင်စကို ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ကိုက်ထားရတော့တယ်။

အဲဒါတွေက နေ့တိုင်းတော့လည်း မဟုတ်ပါဘူ။၊ မာ စိတ်ထနေတဲ့ အချိန်မျိုးမှာသာ အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်၊ မာအိပ်ပျော်သွားပုံပေါက်တာနဲ့ ကောင်လေးက စာအုပ်တွေချပြီး အိပ်ယာထဲ ဝင်လာတော့တာပါပဲ။

=========================

တစ်ညမှာ မိုးလေးအေးအေးနဲ့ မာ့ ကိုယ့်အိပ်ယာပေါ်မှာပဲ မှေးကလေး အိပ်ပျော်သွားတာ မာ့ပိပိလေးကို တစ်ခုခုလာထိတော့ နိုးသွားတယ်။ မာ့ထမိန်ကလည်း ခါးပေါ်လိပ်တက်နေပြီး လက်ချောင်းလေးက မာ့ပိပိလေးကို ပွတ်သတ် ပေးရင်းက မာ့အစေ့လေးကိုလည်း ဖိပြီးပွတ်ပေးတော့ မာ့ပိပိလေးထဲက အရည်တွေ စိမ့်လာတာပေါ့။ အံမာ ကောင်လေး အတတ်ကောင်းတွေ တတ်လာပြီပေါ့လို့ အမှောင်ထဲမှာပြုံးရင်း ငြိမ်ခံနေလိုက်တယ်။ ခါတိုင်းဆို သူ့လိင်ချောင်းနဲ့ ပိပိနှုတ်ခမ်းလေးကို ပွတ်ဆွဲရင်း အရည်တွေ ပန်းထွက် ပြီးသွားလေ့ရှိပေမဲ့ အခုတခါက လက်ချောင်းနဲ့ ဆွလာတာဆိုတော့ အရမ်းကို ကောင်းလည်းကောင်း၊ မာလည်း အသက်ရှူသံတွေ မြန်လာတော့တာပေါ့ရှင်။ မာ့ဖင်လည်း အငြိမ်နေလို့မရတော့ပဲ တလှုပ်လှုပ် တရွရွနဲ့ ဖြစ်လာရတာပေါ့။ နောက်တော့ မာ့ပိပိလေးမှာ လေပူပူမှုတ်သလို ခံစားရပြီး ပျော့နွေးနွေး စိုစွတ်စွတ်လာထိတယ်ရှင့်။

မာ ရုတ်တရက်လန့်သွားပေမဲ့ ပေါင်ကြားက ဆံပင်နဲ့ ခေါင်းအထိအတွေ့ကြောင့် မာ့ပိပိလေးကို လျှာနဲ့ ယက်ပေးနေမှန်း သိလိုက်တယ်။ မာ့ ပေါင်းတွင်းကြောလေးတွေ အကြောဆွဲသလို တဒုတ်ဒုတ်လုပ်ခပ်ရင်း မာ ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားတော့တာပါပဲရှင်။ မာ စောင်စကိုဆွဲပြီး ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ကိုက်ထားလို့သာ အသံထွက်မသွားတာ၊ ဒါတောင် အီးအီး အားအား အသံတော့ နည်းနည်းထွက်သွားသေးတယ်ရှင့်။

ဒါပေမဲ့ သူက မနားပါဘူးရှင်။ ကျမပိပိလေးကို ဆက်တိုက် သူ့လျှာ နွေးစိုစိုကြီးနဲ့ ယက်လိုက်၊ လျှာထိပ်လေးနဲ့ အစေ့လေးကိုထိုးလိုက်၊ ပိပိလေး အတွင်းထဲကို လျှာစောင်းနဲ့ ထိုးထည့်လိုက်၊ ဆက်လုပ်နေတာပါပဲ။ မာ့ကိုယ်ထဲက သွေးတွေ ပြန်ဆူလာတယ်ရှင့်။ မာလည်း သူ့ပိုပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ် လုပ်လို့ကောင်းအောင် ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်မိတယ်။ သူ့လျှာကြီးကရှင် မာ့တကိုယ်လုံးကို ကော့ပျံနေရအောင်ကို ကောင်းနေတော့တာပဲ။ ခဏနေတော့ သူ ထထိုင်လိုက်တာ မာသိတယ်။ သူဘာလုပ်တော့မယ် ဆိုတာကိုလည်း မာရိပ်မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ မာ မတားဖြစ်တော့ဘူး။ ဒီအခြေအနေအထိ ရောက်နေမှတော့ မထူးတော့ဘူးလို့ မာလည်း တွေးမိတယ်လေ။

သူ့ညာဘက်တံတောင်ကို မာ့ ဘယ်ဘက်ဂျိုင်းအောက်လောက်မှာ ထောက်ပြီးမှ သူ့ရဲ့ နွေးနွေးမာမာ ထပ်ဖူးကြီးက မာ့ပိပိလေးလေးကို တိုးဝင်လာတယ်။ အား… မာ မခံနိုင်ဘူး အရမ်းပြည့်သိပ်ကြပ် နေသလိုပဲ။ မာ့စောက်ဖုတ်လေးထဲ အရည်တွေနဲ့ ရွဲနေလို့သာ တော်သေးတယ်။ ဒါတောင်မှ သူအသာလေးဖိလိုက်တော့ မာ့ပိပိလေး ပြဲတော့မလားထင်မိတယ်။ သူ့ရဲ့လီးထိပ်ကြီး မာ့ပိပိလေးထဲ လက်နှစ်လုံးလောက်ဝင်ပြီးမှ သူက မာ့ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်တက်လိုက်တယ်။

သူက တံတောင်နှစ်ဘက်မှာပဲ အားယူရင်း ဝင်သလောက်လေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အဝင်အထွက် လုပ်ပေးနေတယ်။ နောက်တော့ ပြန်ထိုးထည့်တိုင်းမှာ နည်းနည်းချင်းပိုဝင်အောင် ဖိဖိသွင်းလာတယ်။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကလည်း မာ့လည်ပင်းလေးတွေ မေးရိုးလေးတွေကို နမ်းလာတယ်။ ဟင် သူ့ဆီက အရက်နံ့ရသလိုပဲ။ ကောင်လေး ရဲဆေးများ သွားတင်လာသလား။ ဒီလိုမြို့ကလေးတွေမှာ ဒီအရွယ်ကောင်လေးတွေ အရက်သောက်တာကတော့ သိပ်မဆန်းသလိုပေမဲ့ လည်ပင်းမှာ ရှကနဲ့ စူးသွားတော့ ဟင်… နူတ်ခမ်းမွှေး တိုတိုကြမ်းကြမ်းတွေ၊ မာ ရုတ်တရက် လန့်သွားတယ်။ မျိုးမြင့် မဟုတ်နိုင်တော့ဘူး၊

” ဟင်.. အို..ရှင်ရှင်..အူး…ဝူး…”

မာ ရုတ်တရက် လန့်သွားလို့ အရုန်းမှာ သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးတွေက မာ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ငုံဖိကပ်ထားတယ်။ မာ့ကို အသံမထွက်အောင်ပေါ့။ နောက် အတင်းစုပ်နမ်းနေတယ်၊။ အောက်က လိင်ချောင်းကြီးကလည်း မာ့ပိပိလေးထဲကို အတင်းတိုးဝင်လာတော့တယ်။ နာလွန်းလို့ မာ့က သူ့ကိုယ်ကြီးကို အတင်းတွန်းပစ်ဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို မာ ဘယ်တွန်းနိုင်မလဲ။

သူကလည်း တအားကို သွက်ပါတယ် ရှင်ရယ်။ မာ့ပိပိလေးထဲက သူ့အတန်ကြီးကို အဆက်မပြတ် သွက်သွက်လေး အသွင်းအထုပ်လုပ်ပြီး မာ့နှုတ်ခမ်းတွေ လျှာတွေကို အတင်းစုပ်နမ်းနေတော့ မာ့တကိုယ်လုံးမှာ အားတွေလည်း ကုန်ခမ်းပြီး မာ့တင်ပါးကြီးတွေက အလိုလို ကော့ပျံပေးနေမိပါပြီ ရှင်ရယ်။ အခုမှတော့ ဘာထူးမှာတော့လဲလို့လည်း အတွေးဝင်သွားမိပြီလေ။

မာ့ဆီက တုန့်ပြန်လာတာကိုလည်း သူက သိပုံရတယ်။ မာ့ ဂျိုင်းနှစ်ဘက်အောက်က သူလက်ကိုလျှိုထည့်ပြီး မာ့ပုခုံးကို ဆွဲလို့ ဖိဖိပြီး လိုးပါတော့တယ်။ မာ့ဟာလေးက ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းလေးပေမဲ့ အရည်တွေ ရွဲနေတာကြောင့်ရယ် သွေးကလည်း ပူနေတာကြောင့်ရယ်ကြောင့် မနာတော့သလိုပါပဲ။ မာလည်း အရသာ ကောင်းကောင်းတွေ့နေပြီလေ။ ဘာမှ ခေါင်းထဲမှာ မစဉ်းစားမိတော့ဘူး၊ တောင်ပေါ်ကိုပဲ အမြန်ရောက်အောင် ပြေးတက်နေမိတာနဲ့ တူတူပဲ။

မာ့ကိုယ်လေးက အကြောအချင်တွေ တအားကိုတောင့်တင်းပြီး ဘယ်လိုခံစားမှုမျိုးမှန်းကို မသိရတဲ့ ကောင်းခြင်းမျိုးနဲ့ ပြီးသွားပြီး စိမ့်နေတော့မှ သူ့အတန်ကြီးထဲက နွေးနွေးအရည်တွေ မာ့ပိပိလေးထဲ ပန်းထွက်လာတာကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ တမျိုးကြီးပါပဲ ရှင်။ မာ အခုနက နာကျင်မှုတွေကိုတော့ နည်းနည်း သက်သာသွားစေတယ်။

” ရှင်.. ဘယ်သူလဲဟင်..”

” ဦးငယ်ပါ သမီးရယ်၊ ”

” ဟင် ဦးငယ်၊ ရက်စက်လှချည်လား ဦးငယ်ရယ်၊ ဦးငယ်မို့ လုပ်ရက်တယ်နော်”

” ဦးငယ် မှားသွားပါတယ် သမီးရယ်၊ ဦးငယ် စိတ်မထိန်းနိုင်လို့ပါ”

အခန်းထဲမှာ မှောင်မဲနေသေးတာမို့ လူကိုမမြင်ရပေမဲ့ ဦးငယ်မှန်းသိတော့ ဘာကို ပြောရမှန်းမသိတော့ပါဘူးရှင်။ စိတ်ပဲဆိုးရမလား၊ ဝမ်းပဲသာရမလား၊ ဘာမှန်းကိုမသိတဲ့ ဖီလင်ကြီးပါ။ ဦးငယ်တို့လင်မယား လုပ်နေကြတာကို ချောင်းကြည့်ရင်း ဦးငယ်ရဲ့ တောင့်တင်းလှတဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးကိုကြည့်ရင်း မာ့အပေါ်မှာသာ တက်ဖိခဲ့ရင်ဆိုပြီး ရင်တဖိုဖို ဖြစ်နေခဲ့ရဖူးတော့၊ အခု တကယ်လည်း ကိုယ့်ကို တက်လိုးလိုက်တာ ခံလိုက်ရတော့ တမျိုးကြီး ခံစားနေရတာပေါ့။

ဦးငယ်ကလည်း တောင်းပန်သာနေတာ သူ့လိင်တန်ကြီးကို မာ့ပိပိလေးထဲက မဆွဲထုတ်သေးဘူး။ သူ့ကောင်ကြီးက အရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်လို့သာ နည်းနည်းလေး ပျော့သွားသလို ရှိနေတာ။ မာ့ပိပိလေးထဲ စိမ်ထားတုန်း။ ဒါပေမဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကိုတော့ သူ့တံတောင်ပေါ်မှာပဲ အားပြုထားလို့ မာ ခံနိုင်တာလေ။

” ဦးငယ်ကို အရမ်းစိတ်ဆိုးသွားလားဟင်”

ဦးငယ်က မာ့ နားအောက်နား လည်ပင်းနားလေး ကပ်ပြောတော့ သူ့လေပူမြှင်းကလေးရယ်၊ သူ့နှုတ်ခမ်းမွှေး အတိုလေးတွေရယ်က ယားကျိကျိနဲ့ မာ့တကိုယ်လုံး ကြက်သည်းထသွားသလိုပဲ။ မာ့ပေါင်ခြံထဲကလည်း အကြောတွေ နည်းနည်းလှုပ်သွားသလိုလို။ ဦးငယ်ကလည်း မာ့ကိုယ်လုံးက လှုပ်ရှားမှုကို သိတယ်ထင်ပါရဲ့ ဦးငယ်ရဲ့ လိင်ချောင်းကြီးက တဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်မာလာတယ်။

” ဆိုးတာပေါ့လို့၊ ဦးငယ်က မီးကို မညှာမတာ ဟိုဒင်း တက်ပြုတာကို”

မာ့ အသံကပဲ ညုသံလေး ပါသွားလို့လားမသိ၊ ဦးငယ်က တိုးတိုးလေးရယ်ပြီး မာ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ မထိတထိ တို့လှုပ်ရင်းက။

” အဲဒါဆိုရင်လည်း ဦးငယ်က တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ၊ စိတ်မဆိုးပါနဲ့တော့လို့”

ဟောကြည့် ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ သူ့လီးကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ မာ့ပိပိလေးထဲ အဝင်အထွက်လုပ်နေပြီ။ ခုန မာ့လည်ပင်းနား သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ မထိတထိလုပ်ကတည်းက မာ့ပိပိလေးမှာ အရည်တွေစိမ့်နေပြီဆိုတာ မာသိတယ်လေ။ အခုတော့ အဲ့ဒါကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး သူက မာ့ကိုလိုးနေပြီ။ မာ့ရဲ့လက်တွေကလည်း အလိုလို ဦးငယ်ရဲ့ကျောပြင်ကြီးကို ဖက်တွယ်မိနေပြီ။ မာ့ပိပိလေးထဲမှာ နာသလိုခံစားနေရပေမဲ့ အရမ်းကိုကောင်းတဲ့ အရသာတစ်ခုက ပိုပြီးစိုးမိုးနေတော့ နာရကောင်းမှန်းကို မသိပါဘူးရှင်။ မာ နောက်တစ်ကြိမ် ကာမအရသာ အထွပ်အထိပ်ကို ရောက်သွားရပြန်ပါပြီကော။

မာ့လက်သည်းတွေနဲ့ ဦးငယ်ရဲ့ကျောပြင်ကြီးကို ကုတ်ခြစ်မိပြီး ဦးငယ်ကို တင်းတင်းကြီး ဖက်ထားလိုက်တယ်။ ဦးငယ်ကတော့ မာ ပြီးသွားမှန်းသိလို့ထင်တယ် သူ့လီးမာမာကြီးကို မာ့ပိပိလေးထဲ စိမ်ထားရင်း မာ့ ပိပိလေးအတွင်းထဲက ရှုံ့ချည်ပွချည် ဖြစ်နေတာကို ဇိမ်ခံနေတယ်။ မာ့တကိုယ်လုံး ပြန်ပြီး ပျော့ခွေကျသွားတော့မှပဲ သူက စပြီး အသွင်းအထုတ်ပြန်လုပ်ရင်း စိမ်ပြေနပြေ လိုးနေတော့တာပဲရှင်။

မာကပဲ ကံကောင်းတာလား မသိ။ ပထမဆုံး အပျိုု စင်ပန်းကို ဆွတ်ခူးခံလိုက်ရတာ။ သူများတွေဆီက ကြားဖူးတာတော့ ဘာမှန်းတောင် မသိလိုက်ဘူး။ နာတာပဲရှိတယ်လို့ ပြောကြပေမဲ့ မာ့အတွက်တော့ အရမ်းကို ကောင်းတာပါပဲရှင်။ အဲဒါကြောင့်လည်း နောက်တော့ မာက လိင်ကိစ္စကို အရမ်းမက်မောတတ်တဲ့ မိန်းကလေး ဖြစ်လာခဲ့တာလား မသိပါဘူးရှင်။ နောက်တစ်ခါ ဦးငယ်ရဲ့ လိုးချက်တွေ မြန်လာတာနဲ့အမျှ မာ့ရဲ့အရသာကလည်း ပြန်တက်လာပြန်ပါရောရှင်။ ဒီတခါတော့ မာ့အပြီး ဦးငယ်အပြီးဟာ တစ်ချိန်ထဲကျတာမို့ ကာမအရသာ အစစ်အမှန်ကို ခံစားသိရှိခဲ့ရပါတော့တယ်ရှင်။

အဲ့ဒီညက အဲ့ဒီအချီ အပြီးမှာ ဦးငယ်က မာ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို နမ်းရင်း

“သွားတော့မယ်”

လို့ နှုတ်ဆက်သွားတော့

“ဟုတ်ကဲ့ ဦးငယ်”

လို့ပဲ ပြောလိုက်မိတယ်။ မနက်ကြတော့မှ နာလိုက်တာ မာ့ပိပိလေးထဲမှာ ကျိန်းစပ်နေတာပဲ။ လမ်းလျှောက်ရင်တောင် ပွန်းသလိုဖြစ်နေတာမို့ ကျောင်းတစ်ရက် ခွင့်ယူပြီး အိမ်မှာပဲ နေမကောင်းဘူးဆိုပြီး အိပ်နေခဲ့မိတယ်။

=======================

အင်း ကောင်မလေးတော့ နည်းနည်းတော့ အီနေမှာပဲဆိုတာ ကျူပ်သိတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ မတတ်နိုင်ဘူးလေ။ ဒီလို မြို့သူနုနုလေးမျိုးက ဒါပထမဦးဆုံး ဝါးဖူးတာဆိုတော့ ဆီဦးထောပတ်များ သုံးစွဲရသလိုပဲ အိစိမ့်နေတာကိုး။

ဆက်ဆံတာ နည်းနည်းကြမ်းသွားမိတယ်။ တဏှာလောဘနဲ့ တဏှာမောဟနောက်က တဏှာဒေါသ တွဲပါလာတာကိုးဗျ။ အဲ့ဒါကြောင့်လည်း တောင်ကျောင်းက ကိုယ်တော်လေးပြောတာ လောဘတွေ မောဟတွေ ဒေါသတွေကို တတ်နိုင်သလောက် ထိန်းရမယ်ဆိုတာ။ ဒါပေမဲ့ ဒေါသကို ထိန်းနိုင်ဖို့ဆိုတာ တော်တော် အဆင့်မြင့်တဲ့ ဘာဆိုလား အဲဒီအဆင့်ရောက်မှသာ အပြီးဖျောက်နိုင်တာဆိုတော့ ကျူပ်တို့ အဆင့်လိုမျိုးကတော့ အဝေးကြီးပါဗျာ။ အဲတော့လည်း ပန်းတိုင်ရောက်ဖို့ အဝေးကြီးလိုသေးပြီး ကိုယ့်တသက် လျှောက်လို့တောင် ရောက်မလားမသိတဲ့ ဘဝမှာ ထိုင်နားနေလိုက်တာက ပိုအကျိုးရှိမလားလို့၊ အဟီး။

ဟာ ပေါက်ကရတွေ လျှောက်ပြောရင်းနဲ့ စကားတွေ ဘယ်ကွေ့ကုန်ပြန်ပတုန်း။ အင်း ကောင်မလေးက ကျူပ်အစ်ကို ဘယ်နှစ်ဝမ်းကွဲလို့ပြောရမလဲ။ သူ့ရဲ့သမီး၊ အင်း ဆွေမျိုး လျှောက်စပ်ရရင်တော့ တစ်ရွာလုံး ကုန်သွားမယ်။ အစ်ကိုဝမ်းကွဲလို့သာ ထားလိုက်ပါတော့ဗျာ။ တော်တော်တော့ ဝေးပါတယ်။ သူ့အမေနဲ့ ကျူပ်အမေကတော့ ဂျပန်ခေတ်က ကျွဲနှစ်ကောင်လို့ခေါ်တဲ့ လေယာဉ်ပျံကြီးတွေ လာလာဗုံးကြဲတိုင်း ဗုံးခိုကျင်းထဲ အတူတူ ဝင်ပုန်းကြရတာ ဆိုလား၊ ကျူပ်တို့က မွေးခါစလေးတွေတဲ့။

အဲ့ဒီ ဇာတ်ကြောင်းပြန်က ငယ်ငယ်တုန်းက ခနခနကြားခဲ့ရတာပေါ့။ အခုတော့လည်း မတွေ့ရတာလည်း ကြာပြီဗျ။ သူ့အဖေအမေတွေနဲ့ ရွာက ထွက်သွားလိုက်တာ လွတ်လပ်ရေးမရခင်ကတည်းက ဆိုတော့ တော်တော်ကြာပြီ ဆိုရမှာပေါ့ဗျာ။ မြို့မှာတော့ ကောင်းစားနေတယ် ထင်တာပါပဲ။ တော်တော့်ကို အကြာကြီးနေမှ တစ်ခေါက်လောက် ပြန်ပေါ်လာတတ်တယ်။ သူ့ကလေးတွေကလည်း ရန်ကုန်မှာပဲ မွေးတာပေါ့။

ကျူပ်ကတော့ ပွဲထဲက လူပြက်တွေ ပြက်လုံးထုတ်ကြသလို အင်္ဂလိပ်အဆင်း ဂျပန်အတက်၊ ဗမာက တိုက်နေတုန်းမှာ မွေးတာဆိုတော့၊ ငယ်ငယ်ကတည်းက တဏှာကြောက တော်တော်ထတယ်ဗျ။ ကျူပ်တို့နဲ့ တပြိုင်နက် မွေးခဲ့ကြတဲ့သူတွေကတော့ ဗမာပြည်ရဲ့ သမိုင်းမှတ်တိုင် နှစ်တွေကိုလည်း ဖြတ်ကျော်ခဲ့ရတယ်ဗျ။ အင်္ဂလိပ်ဆီက လွတ်လပ်ရေးရတယ်ဗျာ။ ကျူပ်တို့တွေ ဘာမှန်း သေချာမသိသေးပေမဲ့ လွတ်လပ်တဲ့ ဒီမိုကရေစီကို ခံစားလိုက်ရသေးတယ်ဗျာ။

ရွာထဲမှာတောင် လူတွေ နှစ်ခြမ်းကွဲကုန်တယ်။ သန့်ရှင်းနဲ့ တည်မြဲ။ နောက်တော့ ပြည်တွင်းစစ်တွေနဲ့ နိုင်ငံအုပ်ချူပ်ရမဲ့ ဝန်ကြီးချူပ်က ဥပုဒ်တွေစောင့်၊ ဘုရားပေါ် ပုတီးတက်စိပ်နဲ့ ဘာတွေလုပ်နေမှန်းမသိတော့ လက်ထဲသေနတ်ရှိတဲ့သူက အာဏာသိမ်းပြီး တက်အုပ်ချူပ်လိုက်တော့ ကွိသွားတာပေါ့။ ပြီးရောပဲ။ အဲဒါက ခနပါဆိုပြီး အင်္ကျီအစိမ်းရောင်တွေက အရောင်လွင့်ပြီး အဖြူရောင်ဖြစ်သွား၊ ဦးထုပ်တွေက ခေါင်းပေါင်းတွေဖြစ်၊ မဲရုံကိုလာကြ မဲပေးကြမယ်ကွာဆိုပြီး ဘာမှန်းမသိ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေကြတဲ့သူတွေကို ထောက်ခံမဲပေးခိုင်းပြီး တစ်ပါတီစံနစ်နဲ့ အစိုးရတက်လုပ်။

ကျူပ်ကလည်း အခွင့်အရေးတစ်ခု ဘယ်လွတ်ခံမလဲ။ ရပ်ကွက်အဆင့်မှာ အရွေးခံလိုက်တော့ ကောင်စီလူကြီး ဖြစ်လာခဲ့တာပေါ့။ အစ်ကိုဝမ်းကွဲ ပါတီကလူတွေရဲ့ ကောင်းမှုလည်းပါတာပေါ့။ သူတို့က ကိုယ်ဘာမှန်းမသိခင်ထဲက ပါတီကို အတင်းဝင်ခိုင်းထားလို့သာ ဝင်ထားလိုက်တာ။ နောက် ကောင်စီလူကြီး အရွေးခံရပြီးမှ သူတို့ကို ကျေးဇူးပြန်တင်မိနေတော့တာ။

ကောင်မလေး အိမ်ရောက်လာကတည်းက ကျူပ်မှာ တော်တော်တင်းနေတာဗျ အုပ်ချင်နေတာ။ အသားအရည်က ဖြူတာမဟုတ်ပေမဲ့ ကျူပ်တို့ဆီက နေလောင်ခံထားရတဲ့ တောသူတွေနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး ဝင်းနေတာပဲ။ ကိုယ်လုံးလေးကလည်း အပျိုဘော်ဝင်စက အဆီအပိုတွေ စစ်ကာစဆိုတော့ ပိန်သင့်တဲ့နေရာပိန် ဖောင်းသင့်တဲ့နေရာဖောင်းလေး ဖြစ်နေပြီလေ။ တခါတလေ နောက်ဖေးခြံထဲမှာ စဥ့်အိုးထဲက ရေခပ်ချိုးနေတုန်း တွေ့လိုက်ရတဲ့ ရေစိုထမိန်ကပ်နေတဲ့ ပေါင်တံ၊ ဖင်လုံးလေးတွေက ကျူပ်စိတ်ကို အတော်နိုးဆွနေတာပဲ။

အရွယ်ငယ်တာချည်း သက်သက်လည်း မဟုတ်ဘူးဗျ။ ငယ်တာလေးလည်း ကျူပ်က စားဖူးပါတယ်။ ဟို ရပ်ကွက်တရားသူကြီးဖြစ်နေတဲ့ စိုးမြင့်ဆိုတဲ့ကောင်ရဲ့ သမီးလေး စန်းတင့်ဆိုတာ၊ အဲဒီကောင်မလေးက အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် ရွတဲ့ဟာမလေး။ အဲဒီကောင်မလေးကတော့ ကျူပ်တီးခဲ့ဖူးတဲ့ ဟာလေးတွေထဲမှာ အငယ်ဆုံးပဲနေမှာ။ လူကသာ ရွတာ၊ နို့က အကြမ်းပုဂံလုံး မှောက်ထားသလောက်ပဲ ရှိသေးတာ၊ ပေါင်လုံးလေးတွေကတော့ ညိုဝင်းဝင်းလေးပေါ့။ မာမာမြင့်လို တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး။ ပါးမှာတော့ သေနပ်ခါးပါးကွက်ကြား ထူထူကြီး လိမ်းထားတတ်တော့၊ ဆောင့်လိုက် နမ်းလိုက်တော့ လုပ်လို့ကောင်းပါ့ဗျာ။

မာမာမြင့်ကို ကျူပ်က စိတ်သာလာနေတာ လွယ်မယ်လို့ မထင်ဘူးလေ။ အဲတော့ ချက်ခြင်းလည်း မစရဲဘူး၊ ကြည့်တာတောင် ဗြောင်မကြည့်ရဲဘူး၊ ခိုးခိုးကြည့်ရင်းနဲ့ တင်းလာလိုက်၊ အိမ်က မယ်တင်ကိုပဲ ကြုံးကြုံးပြီး ဆော်လိုက် လုပ်နေရတာ။ အဲကောင်မလေး ချောင်းကြည့်နေပါစေလို့လည်း ဆုတောင်းရသေးသဗျ။ ချောင်းကြည့်လို့ မြင်ရအောင်လည်း မီးချောင်းကို ဘက်ထရီချိတ်ပြီးမှ မယ်တင်ကို ဆော်တာလေ။ အပေါ်ကကြမ်းမှာ ချောင်းဖို့ အကြိုအကြားတွေ အများကြီးဆိုတာ ကျူပ်သိပြီးသား၊ ကျူပ်ငယ်ငယ်ကတည်းက ချောင်းလာခဲ့တာပဲဟာ။

နောက်ပိုင်း ညနက်လို့ သူအိပ်ပျော်ရင် ဟိုလှန်ဒီလှန်လေးများ မြင်ရမလားလို့ အပေါ်ထပ်ကို အသာလေး ခြေဖွတက်ပြီး သွားသွားချောင်းမိတယ်။ အဲဒီမှာ ကျူပ်တွေ့ရတာပဲ။ သူက ကျူပ်သားကို မြူဆွယ်နေတာ တွေ့ရတယ်လေ။ ဟိုကောင်က သိပ်သိပုံမရပါဘူး။ ယောက်ျားလေးအိပ်ယာမှာ ဒူးထောင်ပေါင်ကားအိပ်၊ ဟိုကောင်စာကြည့်နေတုန်း အိပ်ပျော်၊ ပြီးတော့ ဟိုကောင်ကလည်း မီးမှိတ်ပြီး ခြင်ထောင်ချ၊ ခြင်ထောင်ထဲဝင်အိပ်၊ ဟိုက်၊ ကျူပ်ထင်တာတော့ ကိစ္စတုန်းပြီပေါ့၊ အဲလိုထင်တာ။

ဒါပေမဲ့ဗျာ ဘာအသံမှ မကြားရပါဘူး။ ဒီအရွယ်ကောင်လေးနဲ့ ကောင်မလေးတွေ ဟိုကိစ္စဖြစ်ပြီဆို အသံကို ထိန်းလို့မှမရပဲဟာ။ ကျုပ်သေချာ နားကပ် နားထောင်တာတောင် ကြမ်းပြင်က ဘာအသံမှ မကြားရဘူး၊ ကျွိကျွိသံပေါ့ဗျာ။ ဒါပေမဲ့ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းတော့ ကြားသဗျ။ တစ်ခုခုတော့ ဖြစ်တယ်ဗျာ။ ဒါပေမဲ့ ဟိုကိစ္စတော့ ဖြစ်လားမဖြစ်လား မသေချာဘူး။

ဒါပေမဲ့ အဲ့လို ဟိုကောင်က ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်သွားပြီးရင် နာရီဝက်လောက်ဆို ကောင်မလေးက ထလာပြီဗျ။ ကျူပ်မှာ အမြန် ထောင့်တစ်နေရာမှာ သွားပုန်းနေရတယ်။ ကောင်မလေးက သူ့အိပ်ယာ သူပြန်သွားအိပ်ရော။ အဲ့ဒီမှာ ကျနော့်စိတ်ထဲ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်တယ်။ ငါ့ကောင် အဲလောက်တောင် ရိုးသလားပေါ့။ နေရာချင်းတောင် လဲပစ်ချင်တယ်လို့။

အဲလိုနေရင်း တစ်နေ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က တခြားရွာက ရလာတဲ့ ဖျံသိုစိမ်အရက်ဆိုလား စမ်းမလားဆိုတာနဲ့ တစ်လုံးကို နှစ်ယောက် ဖြိုလိုက်ကြတယ်။ အရက်ပဲမူးလို့လား ဖျံသိုအစွမ်းကြောင့်လား မသိ လူက တော်တော်ကို တင်းလာတယ်။ မိုးကလည်း အေးအေးနဲ့ဆိုတော့ မယ်တင်လည်း အစောကြီး အိပ်ပျော်သွားတယ်။ အဲဒါနဲ့ အပေါ်ထပ်ကို ခြေဖျားထောက်တက်လာတော့ သားရော ကောင်မလေးရော ကိုယ့်အခန်းမှာကိုယ် အိပ်မောကျနေကြတာ တွေ့ရတာပဲ။

မိုးလေးကလည်း သွပ်ခေါင်မိုးပေါ်ကို တစ်ပေါက်ချင်း ကျလိုက်၊ တဒေါင်းဒေါင်း ကျဲချပြီး ပြေးသွားလိုက် ဆိုတော့ အတော်အိပ်လို့ကောင်းမဲ့ အချိန်လေးပေါ့။ တော်ရုံအသံဆိုလည်း တစ်ဖက်ခန်းက မကြားနိုင်လောက်တဲ့ အခြေအနေဆိုတော့ ကျူပ်လည်း စိတ်ရိုင်းတွေ ထလာတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကောင်မလေး အိပ်ယာခြေရင်းဘက်က ခြင်ထောင်အသာလှပ်ပြီး ဝင်လိုက်မိတော့တာပဲဗျို့။ ပထမတော့ လက်အရသာခံပြီး ကိုင်ရုံပွတ်ရုံလောက် စဉ်းစားမိတာ အဆင်ပြေသွားတော့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးပါ တစ်ခါထဲ ယက်ပစ်လိုက်မိရော။

အဲဒီ အချိန်မှာတော့ ကောင်မလေးလည်း ကော့ပျံနေပြီ။ စောက်ရေတွေလည်း တရွှမ်းရွှမ်းဆိုတော့ ကိုယ့်လက်ခုပ်ထဲက ရေ ဖြစ်နေပြီလေ။ ညနေက သောက်ထားခဲ့တဲ့ ဖျံသိုအရက်ကတော့ စွမ်းတယ်ခေါ်ရမှာပဲဗျ။ နှစ်ချီဆက်တိုက်ကို ဆွဲလိုက်နိုင်တယ်။ ကျူပ်အတွေ့ အကြုံအရ ဆိုရင်တော့ ကောင်မလေးက အတွေ့အကြုံ လုံးဝမရှိသေးတဲ့ပုံပဲ။ အပျိုမြှေးတို့ ဘာတို့ ဆိုတာကတော့ အခုခေတ်မှာကတော့ ရှားမှရှားဆိုတော့ အဲ့တာနဲ့တော့ ပြောလို့မရဘူးလေ။ လှုပ်ရှားတဲ့ပုံ အောက်ပေးလေး ဘာလေး ကြည့်လိုက်ရင် လုပ်ဖူးတဲ့သူနဲ့ မလုပ်ဘူးတဲ့သူနဲ့ကတော့ နည်းနည်းသိသာမယ် ထင်တာပဲ။ ကျူပ်အထင်ပေါ့လေ။

နောက်နေ့ အိပ်ယာနိုးမှ ညကလုပ်မိတာ နောင်တရနေတယ်။ ကောင်မလေး တစ်ခုခု ထပြောတာတို့၊ ဟိုတိုင်ဒီတိုင် ထလုပ်တာတို့ဆိုရင်တော့ ငါ စောက်ပြဿနာတော့ တက်ပြီဆိုပြီး လန့်နေတယ်။ အဲဒီနေ့က သူနေမကောင်းလို့ဆိုပြီး ကျောင်းတောင်မသွားဘူး။ ညက ကျူပ်လုပ်တာများ နည်းနည်းကြမ်းသွားလား မသိဘူးလို့ တွေးမိတယ်။ ကျူပ်လည်း အတတ်နိုင်ဆုံး ဘာမှမဖြစ်သလို ဟန်ဆောင်ရင်း ကောင်မလေးကိုလည်း အကဲခပ်ရင်းပေါ့။

အင်း ကောင်မလေးကို ကြည့်ရတာ နည်းနည်းနွမ်းနေပေမဲ့ ဘာမှ အမူအယာမပြတော့ အခြေအနေကောင်းပုံပဲ။ နည်းနည်းလေး အနာပျောက်မှ နောက်တစ်ခါ ထပ်စမ်းရတာပေါ့။ အဟီး။ ကောင်မလေး ကိုယ့်အိမ်ပေါ်ရောက်လာတာ ကျူပ်ကံကောင်းဖို့ ဖြစ်လာတာပေါ့လေ။ မုတ်ဆိပ်ပျားစွဲဆိုတာ အာ့တာမျိုးကိုဆိုတာ ဖြစ်မှာပဲ။

==========================

ဦးငယ်ကတော့လေ ခပ်တည်တည်ပဲရှင်။ အဲ့လိုမျိုး မိန်းကလေးတွေကို ဘယ်နှစ်ယောက်လောက်တောင်များ အပျိုရည်ဖျက်ခဲ့ပြီး၊ စားသုံးခဲ့ဖူးသလဲ မသိဘူး။ မနက်ပိုင်း လူတွေကြားထဲ သူနဲ့တွေ့လိုက်ရင် သူနဲ့မာ ဘာမှမဖြစ်ထားခဲ့ကြသလိုပဲ နေနိုင်တယ်။ မာကသာ အဲဒီညကအကြောင်း ပြန်ပြန်တွေးမိပြီး မျက်နှာပူလို့ ပိပိလေးမှာလည်း အလိုလို အရည်တွေ စို့ခဲ့ရတာပေါ့။

ဪ အဲ့တာနဲ့ ပြောရဦးမယ်။ အဲလိုဖြစ်ပြီး နောက်တစ်နေ့ ကျောင်းမသွားတော့ပဲ နေမကောင်းဘူးဆိုပြီး အိမ်မှာအိပ်နေတာ၊ နေ့ခင်းဖက် ဗိုက်ဆာလို့ ထမင်းစားနေတုန်း ဦးငယ် ပြန်ရောက်လာတယ်ရှင့်။ မာက မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲတာနဲ့ ခေါင်းငုံ့ပြီးသာ ထမင်းစားနေလိုက်တယ်။ ဦးငယ်က မာ့ ထမင်းပန်းကန်ဘေးမှာ အထုပ်ကလေးတစ်ခုချပေးပြီး အဲ့တာ တစ်လုံးသောက်လိုက်ဆိုပြီး ကမန်းကတန်း ပြန်ထွက်သွားတယ်။ မာယူပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ဆေးကဒ်လေးတွေ။ အဲဒါမြင်မှပဲ မာလည်း သတိရတယ်။ ညတုန်းက သူအရည်တွေ ငါ့ထဲ ပန်းထည့်ထားခဲ့တာ၊ တော်ကြာ ဗိုက်ကြီးနေရင် ဒုက္ခပဲဆိုပြီး ကမန်းကတန်း ဆေးကို ထသောက်လိုက်ရတယ်။

တစ်ပတ်လောက်ကြာလို့ နာကျင် စပ်ဖျင်းတာတွေလည်း ပျောက်သွားရော အဲ့တုန်းက သေချာ မခံစားလိုက်မိလိုက်တဲ့ အရသာတွေကို ပြန်လည်တောင်းတမိသလို ဖြစ်လာခဲ့တယ်ရှင့်။ အဲ့လို နောက်ကြုံလာရင်တော့ ဘယ်လိုမျိုး နေလိုက်မယ် ဆိုတာမျိုးလေးတွေပေါ့။ ဟိုဟာမျိုးလေး ဆိုရင်ကော ဘယ်လိုနေမလဲ အဲ့လို အဲ့လိုပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဘာလို့လည်း မသိဘူး၊ သူ့ဆီက ဘာမှ စလာတာ မတွေ့ရဘူး။

ဘာလို့လဲတော့ မာလည်း မတွေးတတ်ဘူး။ မာ့စိတ်ထဲမှာ တမျိုးကြီး။ အပျိုရည်ကို ဘာမှန်းမသိ ပျက်သွားရလို့ ဝမ်းနည်းသလိုလို၊ ဒေါပွသလိုလို၊ မြည်းစမ်းလိုက်ရတဲ့ အရသာလေးကိုပဲ ပြန်တမ်းတလို့ ဟာတာတာလို၊ ဆာတာတာလို၊ အဲလို ဘာလိုလိုတွေနဲ့မို့ ဘာမှ စိတ်မပါပဲ မောင်မျိုး အခန်းထဲမှာတောင် သိပ်မနေဖြစ်တော့ပါဘူး။

တစ်လလောက်ကြာတော့ ဆာတယ်ဆိုတာ တကယ်ဖြစ်လာတာရှင့်။ စိတ်ထဲမှာလည်း တမျိုးကြီး။ ဦးငယ်က ဘာလို့ ပြန်မစတော့တာလဲ၊ အဲဒီတုန်းက အရက်မူးနေလို့လား၊ ဒါမှမဟုတ် မာနဲ့ ဟိုဒင်းလုပ်ရတာ အဆင်မပြေလို့လား၊ ဒါမှမဟုတ် အခုမှ သူ့ကို ပြဿနာရှာမှာကို တွေးကြောက်နေလို့လား၊ ဘာမှန်း တိတိကျကျ မသိရတဲ့ လားပေါင်းများစွာနဲ့ မာ့ခေါင်းထဲမှာ ရှုပ်နေတာပေါ့။ မောင်မျိုးကလည်း စာမသိလို့ဆိုပြီး မာ့ကို ခေါ်ခေါ်နေတော့ သူ့အခန်းပြန်သွားပြီး စာပြပေးနေရတယ်။ အဲတော့လည်း တခါတလေ အရင်တုန်းကလို ပြန်အိပ်ပျော်မိပြန်ပါရော။

အဲဒီညမှာ မောင်မျိုးက ထုံးစံအတိုင်း မာ့ထမိန်ကိုလှန်ပြီး မာ့ပေါင်ကြားကို သူ့လိင်ချောင်းနွေးနွေးကြီးနဲ့ ထိုးထည့်ပြန်ပါရောရှင်။ အခုကတော့ မာက အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသားဆိုတော့ ဆာကလည်းဆာ၊ သူ့ကောင်ကြီးကို မာ့လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ပြီး မာ့ပိပိလေးထဲ ဆွဲထည့်ချင်လိုက်တာ အူကိုယားနေတာပါပဲရှင်။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်ကစပြီး မလုပ်ရဲဘူးရှင့်။ အရှည်ကို တွေးကြည့်လိုက်ရင် မကောင်းဘူး။ ကိုယ့်အပြစ်တွေ အများကြီး ဖြစ်လာမယ်။ တစ်ခုခုကြောင့် အဲ့ဒီအကြောင်းတွေ ပေါ်သွားတာနဲ့ မာတော့ ဘယ်သူ့ကိုမှ မျက်နှာပြရဲတော့မယ် မထင်ဘူး။ နောက် ကောင်လေးကလည်း မာသာ အလိုတူမှန်းသိသွားရင် သူ့အရွယ်နဲ့ဆို ထိန်းနိုင်ဖို့က လွယ်မယ်မထင်ဘူး။ မာက ခံချင်နေပေမဲ့ အဲလိုတွေ လျှောက်တွေးနေပြီး ကြောက်နေမိတယ်။

ဟောတော့ ထုံးစံအတိုင်း ကောင်လေး ပြီးသွားလို့ လရည်တွေ မာ့ပေါင်ကြားထဲ ပန်းထည့်လိုက်ပြန်ပြီ။ အင်း ခနနေမှထပြီး ကိုယ့်အိပ်ယာကိုယ် ပြန်ရတော့မယ်။

=========================

အဲ့လိုနဲ့ ကာမအရသာကို ပထမဆုံး နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ကြုံရပြီးတဲ့ညကနေ တစ်လလောက် အကြာမှာတော့ ဒုတိယအကြိမ် ကြုံရပြန်ပါတယ်ရှင်။ အဲ့ဒီညက မောင်မျိုးက သူ့သူငယ်ချင်းတွေ ရှင်ပြုအလှူဆိုလား သွားကူရမယ်၊ ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာပဲ အိပ်မယ်ဆိုပြီးသွားတော့ အပေါ်ထပ်တစ်ထပ်လုံးမှာ မာတစ်ယောက်ထဲပေါ့။ မာ့စိတ်ထဲမှာတော့ ဦးငယ်တော့ ဟိုညက မူးမူးနဲ့ သူရမ်းခဲ့တာအတွက် နောင်တရပြီး ကျမအနားမကပ်တော့တာလို့ တွေးထားပြီးလို့၊ အဲဒီကိစ္စကိုလည်း တကြိမ်တခါ မှားမိခြင်းဆိုပြီး မေ့ပျောက်ထားလိုက် ပြီးပြီရှင့်။

ဒါပေမဲ့ ညဦးပိုင်းက အစောကြီး အိပ်ပျော်သွားလို့လား မသိဘူး ညလည်လောက်ကြတော့ တရေးနိုးလာတယ်။ ရာသီဥတုကလည်း အိုက်စပ်စပ်မို့ ခေါင်းရင်းဘက်က ပြတင်းပေါက် တခြမ်းဖွင့်ထားတော့ လပြည့်ညလရောင်က မီးချောင်းထွန်းထားသလိုပဲ အခန်းထဲကို ဖြာကျနေတယ်။ လွတ်လပ်နေတဲ့ စိတ်အတွေးတွေက ထုံးစံအတိုင်းပဲ ဟိုရောက်ဒီရောက်ဆိုတော့ စောင်ခေါက်လေးကို ပေါင်ကြားညှပ်ပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာ မှောက်ရက်လေး နေလိုက်တယ်။ စောင်ခေါက်လေးကို ကျမပိပိလေးနဲ့ ဖိကပ်ထားမိတာပေါ့။ အောက်ထပ်က အလင်းရောင်ဝင်နေကြ ကြမ်းက အဟနေရာလေးတွေ ကြည့်လိုက်တော့လည်း မှောင်နေတော့ ဦးငယ်တို့လင်မယား အိပ်မောကျနေပြီလို့ပဲ တွေးမိတယ်။

အဲ့လို ဘာရယ်မဟုတ် မျက်လုံးကြောင်နေတုန်းမှာ လှေခါးက ဖွဖွလေးတက်လာတဲ့ ခြေသံ ကြားလိုက်တယ်။ မာ့ရင်ခုန်သံ တဖြည်းဖြည်း မြန်လာတယ်။ ဘယ်သူဖြစ်နိုင်လည်းဆိုတာ မာ သိနေပြီဟာကို။ ဒါပေမဲ့ မာ့ဆီလာတာလား၊ သူ့ဘာသာ အပေါ်ထပ်မှာ ယူစရာရှိလို့ ကိစ္စတစ်ခုခုကြောင့် လာတာလားဆိုတာ မသေခြာသေးလို့ အသာနားစွင့်နေတယ်။ ကိုယ့်ရဲ့မသိစိတ်က ဒီအခန်းထဲကို လာစေချင်နေသလိုပဲ။

မာက ကိုယ်ကို မှောက်ရက်လေး အိပ်နေရင်းက ခေါင်းကို ပြတင်းပေါက်ဘက်လှည့်ထားလို့ အခန်းဝကို မမြင်ရပေမဲ့လည်း အခန်းထဲကို သူဝင်လာတယ်ဆိုတာကို သိနေတယ်။ အဲဒီတုန်းက ကုတင်မှမရှိတာ။ အကုန်လုံးက ကြမ်းပေါ်မှာ ဖျာခင်းပြီး အိပ်ကြတာလေ။ မာ့ ရင်တွေခုန်လိုက်တာ အကျယ်ကြီးလိုပဲ။ သူကြားသွားမလားတောင် ထင်မိတယ်။ ခဏနေတော့ ခြင်ထောင်ထဲရောက်လာတယ်။ မာ့ ခြေသလုံးလေးတွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေ စပွတ်ပေးနေတာခံရတယ်။ မာ့အသက်ရှူသံကို ပုံမှန်ဖြစ်အောင် မနည်းထိန်းနေရတယ်။

သူ့လက်ဖဝါးကြီးတွေက မာ့ ခြေသလုံးလေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းနဲ့ ထမိန်ကိုပါ အပေါ်ကို လှိမ့်တင်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒူးခေါက်‌ကွေးနားရောက်တော့ မာ့ပေါင်တန်တွေပိနေလို့ ထမိန်က ဆက်လှန်လို့ မရတော့ဘူး။ မာလည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူး။ ဟင့်အင်း မလုပ်ပါနဲ့လို့ ပြောရမလား၊ အိပ်မပျော်ဘူးဆိုတာပဲ ပြရမလား၊ ထမိန်ကို ဆွဲလှန်တင်လို့ရအောင် ကိုယ်ကိုပဲ ကြွပေးရတော့မလား၊ အတွေးတွေ ရောက်ယက်ခတ်လို့ပေါ့။ တကယ်လို့ သူကထမိန်ကို ခပ်တင်းတင်းလေး ဆွဲလိုက်ရင်လည်း မသိမသာလေး ကြွပေးလိုက်မယ်လေလို့လည်း စဉ်းစားနေမိသေးတယ်။

ဒါပေမဲ့ သူက ဆက်မလှန်ဘူးရှင့်။ လက်ကိုပဲ ထမိန်အောက်နေ ခြေသလုံး၊ ဒခေါက်ကွေးကနေတဆင့် ပေါင်တွေပေါ်ကို ပွတ်လာတယ်။ ယားလိုက်တာရှင်။ မာ့ကိုယ်လေးတောင် နည်းနည်းတွန့်သွားတယ်ထင်တယ်။ မာ့ပေါင်တွေ အသားတွေကပဲ အေးစက်နေလို့လားမသိ သူ့လက်ဖဝါးကြီးတွေက နွေးနေတယ်။ သူလက်လက်ဖဝါးကြီးကလည်း ပေါင်ပေါ်ကို ရိုးရိုးမဟုတ်ပဲ လက်ချောင်းကလေးတွေက ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေ ထိအောင် လိုက်ပွတ်တယ်။ မာ့ညီမလေးက သဘာဝ အရည်ကြည်လေးတွေ စို့နေပြီဆိုတာ မာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိတယ်။ သူ့လက်ထိပ်ကလေး အဲဒီဆီ မရောက်သွားပါစေနဲ့၊ ရှက်တာနဲ့ သေတော့မယ်လို့ တွေးနေမိတယ်။

“အွန့်…”

မာ့ကိုယ်လေး တွန့်သွားရုံမက ပါးစပ်က အသံလေးပါ ထွက်သွားမိတယ်ရှင့်။ မဖြစ်ပဲ ခံနိုင်မလားရှင်။ မာ့ပေါင်တွင်းသားတွေ ကြားကနေ တွားတွားတက်လာတဲ့ သူ့လက်ချောင်းတွေက မာ့ ပေါင်ခွဆုံထိရောက်လာပြီး မာ့ ပင်တီပျော့ပျော့လေး အပေါ်ကနေ လှမ်းကိုင်လိုက်တာ မာ့ပိပိနှစ်ခမ်းသား အကွဲကြောင်းလေးကို တန်းထိုးမိလိုက်တာကိုး။ မာ့ရဲ့ မသိမသာ ကြွတက်သွားတဲ့ ဖင်လုံးတွေကို သူ့ညာဖက်လက်ဖဝါးနဲ့ ထမိန်ပေါ်ကနေပဲ ဖိကိုင်လိုက်ပြီး ထမိန်အောက် မာ့ပေါင်ကြား ရောက်နေတဲ့ သူ့ဘယ်ဖက်လက်က လက်ချောင်းထိပ်တွေနဲ့ မာ့ပိပိနှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွနေတော့တာပဲ။ မာတော့ ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ဘူး။ မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးပေါ် မှောက်ထားပြီး ပါးစပ်က ခေါင်းအုံးစွပ်အစကို ကိုက်ထားလိုက်မိတော့တယ်။

သူ့ရဲ့ အတင်းမွှေနှောက် ထိုးချေဆော့ကစားနေတဲ့ လက်ချောင်းတွေရန်က လွတ်အောင် မာ့ဖင်ကို နောက်ကော့ကော့ပေးလိုက်၊ သူ့လက်ချောင်းတွေက လိုက်လာလိုက်နဲ့ အခုတော့ မာ့အိပ်ယာပေါ်မှာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပုံစံ ဖြစ်သွားပြီ ရှင့်။ အဲတော့မှ သူက မာ့ထမိန်ကိုလှန်ပြီး ခါးပေါ် ကွင်းလုံးတင်လိုက်ပြီး တဆက်ထည်းမှာပဲ မာ့အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုပါ ဆွဲချွတ်သွားတယ်။

” အို…”

မာ့ကိုယ်ကို ပြန်မှောက်ချလို့ မရအောင်လည်း မာ့ပေါင်တွေနဲ့ ဖင်ဆုံကြီးကို သူ့တံတောင်နဲ့ တွန်းထားသေးတယ်။ ဟင့် လူလည်ကြီး။ ဟော မာ့တင်ပါးတဖက်တချက်ကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးတွေနဲ့ ဆုပ်နှယ်ရင်းက မာ့ပေါင်ကြားထဲ သူ အသက်ရှူမှုတ်ထုတ်တဲ့ လေနွေးနွေးတွေ ရောက်လာတယ်။

” အု”

ပါးစပ်ကို ခေါင်းအုန်းနဲ့ ကပ်ထားလို့ အော်လိုက်သံလေး မသဲမကွဲ ထွက်လာပေမဲ့ သူကတော့ သိနေမှာပါလေ။ မာ့ညီမလေးကို ဒီလောက် သူ့လျှာကြီးနဲ့ အားရပါးရ ယက်နေတာ အသံထွက်မငြီးပဲနဲ့ ဘယ်လိုနေနိုင်ပါ့မလဲ။ မာ့ဖင်တစ်ခုလုံးကို ရမ်းခါနေရအောင်ကို ယက်တော့တာပါပဲရှင်။ ဒီလို မြို့နယ်သေးသေးလေးက တောသားတွေ ဒီလိုဟာမျိုးအတတ်တွေ ဘယ်ကများရပါလိမ့်လို့ နောက်ပိုင်းမှ မာ လေ့လာမိတာကတော့ ရွာထဲက ဗီဒီယိုရုံတွေ ကျေးဇူးကြောင့်လို့ပဲဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်ရှင့်။

မာ့ညီမလေးကို အစွမ်းကုန် ယက်ပေးနေလိုက်တာမှ မာ အိပ်ပျော်နေဟန်ဆောင်လို့ မရအောင်ကို ဖင်ကြီးတစ်ခုလုံး ရမ်းခါနေမိတော့တာပါပဲ။ သူယက်လို့ အားရသွားမှ ခေါင်းဖယ်သွားပြီး ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တာသိတယ်။ ဟော လာပါပြီရှင် နွေးနွေးမာမာကြီး။ မာ့ညီမလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းနုနုလေးကို အတင်တွန်းထိုးပြီး ဝင်လာတယ်။ မာ့ညီမလေး အတွင်းထဲက သဘာဝရေကြည်တွေ တသွင်သွင်နီးပါး စိမ့်ကျနေလို့သာပဲ တော်တော့တယ်။ နို့မို့ဆိုရင် မာ့ညီမလေး အတွင်းသားနုနုလေးတွေ စုတ်ပြတ်ပွန်းပဲ့ သွားမလားပဲ။ မာ့အခေါင်းလေးထဲကို တင်းကြပ်ပြည့်လို့ အတင်းဝင်လာတယ်။

ထူးဆန်းတာက ပထမဆုံးအချိန်တုန်းကလို နာကျင်စပ်ဖျင်းတာ မဟုတ်တော့ပဲနဲ့ မာ့ညီမလေးရဲ့ အတွင်းသားတွေ၊ အကြောတွေက လိုလိုလားလား တောင်းတနေသလို၊ အကြောလေးတွေက လှုပ်ရွပြီး စိမ့်နေအောင် ကောင်းနေသလိုလို ခံစားနေရတာပါပဲရှင်။ မာ့ ညီမလေးရဲ့ အတွင်းသားလေးတွေက သူ့ကောင်ကြီးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး အဝင်အထွက်လုပ်ပေးဖို့၊ ရှင်းရှင်းပြောရရင်တော့ နာနာလေး ဖိပွတ်ပေးဖို့ကို လိုလားနေပြီရှင့်။ အဲတော့မှပဲ လူကြီးတွေ ပြောလေ့ရှိတဲ့ တော်တော်ရွနေသလားတို့၊ တော်တော်ယားနေပလားတို့ ဆိုတာတွေကို သဘောပေါက်မိတော့တယ်။ အရင်ကတော့ ခေါင်းထဲထိုးနေတဲ့ သန်းတို့ အိပ်ယာပေါ်က ဂျပိုးတို့ကြောင့် မခံမရပ်နိုင်အောင် ယားတာကို ဆိုလိုတာလို့ ထင်ခဲ့မိတာ။

“အာ့…”

သူ့ကောင်ကြီး တကယ်ထိုးထည့်လိုက်တော့လည်း ရင်ထဲ ပြည့်သလိုကြီးရှင်။ မာ့ပါးစပ်က အသံတောင် ထွက်သွားမိတယ်။

“ဟာ..ရှီးးးးး….”

ဆွဲထုတ်လိုက်တော့မှ ပိုဆိုးသွားသလိုပဲ ရင်ထဲကို ဟာကနဲနေအောင် ခံစားလိုက်ရတယ်။ အီးး။ သူ့ကောင်ကြီး အဝင်အထွက်လုပ်တော့မှပဲ အရသာစည်းစိမ်လေးကို ငြိမ့်ငြိမ့်လေး ခံစားရတော့တယ်။ ခဏနေတော့ မာလည်း မနေနိုင်တော့ဘူးရှင်။ သူ အဝင်အထွက်လုပ်နေတာက နှေးသလို ခံစားရမိလို့ မာ့ဖင်ကြီးကို နောက်ပြန် ကော့ကော့ပေးနေမိတယ်။ သူကလည်း အလိုက်သိလွန်းပါတယ်ရှင်၊ ခပ်သွက်သွက်ကလေး ဆောင့်လိုးချလာတော့တယ်။

“အင့်..ဟင့်..ဟင့်..ဟင့်..”

“စွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..”

“အာ့…..”

သူ့လက်တွေက မာ့ကိုယ်လေးကို တင်းတင်းကြီးဖက်ပြီး တုန်တက်သွားသလို၊ သူ့ကောင်ကြီးကလည်း မာ့ညီမလေးထဲမှာ ဖောင်းတင်းကားလာပြီး၊ အရည်ပူတွေ ပန်းထွက်လာတာ သိလိုက်တယ်။ မာ့တကိုယ်လုံးလည်း အကြောတွေ ဆွဲသလိုဖြစ်ပြီး ကိုယ်လုံးလေးကို တောင့်ထားလိုက်မိတယ်။ မာ့ ညီမလေးအတွင်းထဲကနေ သူ့ကောင်ကြီးကို ပွစိပွစိလုပ်ပြီး ဆုပ်ညှစ်သလို လုပ်မိလိုက်လို့ သူကလည်း သူ့ပေါင်ခြံနဲ့ မာ့ဖင်လုံးကြီးတွေကို အတင်းဖိကပ်ထားပြီး ဇိမ်ခံနေတော့တာပါပဲ ရှင်။

ခဏနေတော့ မာတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ပျော့ခွေပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာ အသာလေး လှဲလျောင်းနေမိကြပါတော့တယ်။ သူက မာ့အနောက်ဖက်ကနေပြီး မာ့ခါးလေးကို ဖက်ထားရင်းနဲ့ မာ့ခေါင်းအုံးပေါ်မှာပဲ ခေါင်းချလှဲနေလေရဲ့။ မာတို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် စကားတစ်ခွန်းမှကို မပြောမိကြဘူးလေ။ ဘာပြောရမှန်းမှ မသိတာ။

ခဏနေတော့ သူ့အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းတွေက ပုံမှန်ဖြစ်သွားပြီး မာ့လည်း ခုနက မောသလိုလိုရှိတာလေးတွေ ပြေလျှော့သွားတယ်။ သူ့လက်ဖဝါးကြီးက မာ့ခါးလေးပေါ်မှာ တင်ထားတာလေ။ အဲဒီလက်ကြီးပေါ့ ဟော တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မာ့ဗိုက်သားလေးတွေကို ပွတ်သတ်ပြီး မာ့ရင်နှစ်မွှာပေါ်ကို ဘရာဇီယာပေါ်ကနေ ဖိကိုင်လာတယ်။ နောက်တော့ သူ့ကိုယ်ကို မာ့ကျောပြင်ကို ဖိကပ်ထားရာကနေ ခွာလိုက်တော့ မာ့ညီမလေးထဲက သူ့ကောင်ကြီးလည်း ရှောကနဲ ထွက်သွားတယ်ရှင့်။

မာ့ပေါင်တွေတော့ ပေကုန်ပါပြီ စေးကပ်ကပ်နဲ့။ မာလည်း ဒီအတိုင်း ဖင်ပြောင်ကြီးနဲ့ မနေတတ်တော့ ခါးမှာတက်လုံးနေတဲ့ ထမိန်ကိုပဲ လက်နဲ့ နည်းနည်းအောက်ကို ဆွဲချရင်း ခြေထောက်တွေနဲ့ညှပ် ခြေသလုံးထိဆန့်ပြီး ဖုံးလိုက်တယ်။ ဟော မာက အောက်ကထမိန်ကို ပြန်ဆန့်နေတုန်း သူက မာ့ကျောပေါ်က ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်တယ်။ အခုတော့ လျှောကျသွားတဲ့ ဘရာဇီယာအောက်က သူ့လက်ဖဝါးကြီး လျှောဝင်လာပြီး မာ့ရင်သားတွေကို ပွတ်သပ်နေတယ်။

” ဟင့် ”

သူ့လက်က အသားမာကြမ်းတစ်ခုနဲ့ မာ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို ခြစ်မိလိုက်တာ၊ မာ့ပါးစပ်က အသံမထွက်ပဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားရတယ်။ မာ့ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက အထိမခံ ရွှေပန်းကန်းရယ်။ ကိုယ့်ဘာသာတောင် ကိုယ်ပြန်မကိုင်ရဲဘူး။ ချက်ချင်းမာတောင်တက်လာလို့။ အခု သူ့လက်ဖဝါးကြီးအောက်မှာ အပွတ်အညှစ်လည်း ခံရရော၊ တကိုယ်လုံးကို သွေးတွေ တဖျင်းဖျင်းထလာသလိုပဲ။ မာ့ ညီမလေးမှာတောင် နည်းနည်း တမျိုးလေး ဖြစ်လာရတယ်။

သူက မာ့ရင်သားတဖက်ကို အသာလေးညှစ်ရင်းက မာ့ကို အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေးဖြစ်အောင် ဆွဲလှန်လိုက်တယ်။ မာလည်း ရှက်လို့ မျက်လုံးကို ပိတ်ထားလိုက်မိတယ်။ ဟော သူ မာ့အင်္ကျီရော ဘရာဇီယာရော စုပြီး မာ့ ရင်သားအပေါ်ဘက်ကို တွန်းပြီး တင်လိုက်တယ်။

“အို”

မာ့ ရင်သားတွေကို သူ နမ်းနေပြီ။ သူ့လျှာစိုစို နွေးနွေးကြီးနဲ့လည်း လျှောက်ယက်နေတယ်။

“အိုး”

မခံနိုင်ဘူးဆိုမှ မာ့ရဲ့ နို့သီးခေါင်း သေးသေးလေးတွေကို သူ့ပါးစပ်ကြီးနဲ့ တပြွတ်ပြွတ်စို့နေပြီ။ ဒုက္ခပါပဲ။ မာ့လက်တွေက သူ့ခေါင်းပေါ်ကို အလိုလိုရောက်သွားပြီး သူ့ဆံပင်တွေထဲ လက်ထည့်ပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်။ သူက မာ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဘယ်တစ်လုံးစုပ်လိုက် ညာတစ်လုံးပြောင်းစုပ်လိုက် လုပ်နေတာ၊ မာ့ခါးလေးတောင် ကော့လာရတော့တာပေါ့။ အသဲထဲ ရင်ထဲ ယားလိုက်တာနော်။

သူက မာ့ရင်သားတွေကို အားရအောင် ဆုပ်နှယ်၊ မာ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို စို့ပြီးမှ သူ့မျက်နှာကြီးက မာ့မျက်နှာပေါ် ရောက်လာတယ်။ မာ့နှုတ်ခမ်းနုနုလေးတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးနဲ့ လာဖိကပ်လိုက်တယ်။ မာ တကယ်က ဒီအရွယ်ရောက်တဲ့အထိ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ် အနမ်းမခံဖူးသေးဘူး ရှင့်။ ကျောင်းတုန်းက ရည်းစားအကြောင်း နောက်မှ ပြောပြမယ်။ အခု လမ်းချော်သွားမှာစိုးလို့။

သူ့နှုတ်ခမ်းကလည်း စိုစိုစွတ်စွတ်ကြီးရှင့်။ အရက်စော် ချဉ်စုတ်စုတ်ကလည်း နံသေးတယ်။ ပထမတော့ ရွံတာနဲ့ အသက်ကိုတောင် အောင့်ထားလိုက်မိတယ်။ နောက်တော့ ဘယ်လိုကနေ အနံ့ပျောက်သွားလည်း မသိပါဘူးရှင် မနံတော့သလိုပဲ။ အနံ့ယဉ်သွားတာနေမယ်။ နောက်ပြီး မာ့ နှုတ်ခမ်းတွေက သူ့နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု ဆွဲစုပ်လိုက်တာ ခံလိုက်ရတော့ အူထဲတောင် လှိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်ရှင့်။

သူ့လျှာကြီး မာ့ပါးစပ်ထဲဝင်လာပြီး မာ့လျှာလေးကို လာပွတ်တော့ တမျိုးကြီးရယ်။ ခံလို့လည်းကောင်း ဘယ်လိုလေးမှန်းကို မသိပါဘူး။ မာ့ညီမလေးဆီမှာလည်း တဖျဉ်းဖျဉ်းနဲ့လိုပဲ။ အကြောချင်ပဲ သွားဆက်နေလို့လားမသိ။ မာလည်း ဘာလုပ်မိမှန်းမသိ သူ့လျှာကြီးကို သွားစုပ်မိတယ်။ အို ဘာဖြစ်သွားမှန်းကို မသိပါဘူးရှင်။ သူ့ကိုယ်ကြီးကိုလည်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားမိရင်း မာ့လက်သည်းတွေနဲ့ ကုတ်ခြစ်မိတယ်။

သူကလည်း တစ်ချက်လေးမှ မငြီးဘူးရှင်။ မာ့ကိုလည်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပြန်ဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း ပိုဖိမိအောင် သူ့မျက်နှာကို တစောင်းလေးလုပ်ပြီး မာ့ အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်လိုက်၊ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်လိုက်ပေါ့။ မာတော့ အဲလို စုပ်နမ်းတာလေးခံရတာကို ကြိုက်သွားမိပြီရှင်။ ဒါကြောင့်လည်း အင်္ဂလိပ်ရုပ်ရှင်တွေမှာ မင်းသားမင်းသမီးတွေ အဲ့လိုနမ်းကြတာကိုး ဆိုတာ သဘောပေါက်သွားတယ်။

နောက်ပိုင်းကြတော့ သူ့ကိုမေးကြည့်တော့ အဲ့တာတွေ ဘယ်လိုတတ်တာလည်း ဆိုတော့။ သူလည်း ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာ မြင်ဖူးတာတဲ့၊ ဒါပေမဲ့ မာ့နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်တော့ ချိုချင်မွှေးလုံးလေးတွေလိုပဲ ချိုလွန်းလို့ တရှိုက်မက်မက် စုပ်မိတာဆိုပဲ။

အဲ့လို ဆက်တိုက်နမ်းနေရာကနေ မာ အသက်ရှူမဝလို့ နှုတ်ခမ်းချင်း ခွာလိုက်တော့ သူ့နူတ်ခမ်းတွေက မာ့လည်တိုင်တွေဆီကို ရောက်သွားတယ်။ အိုး လည်တိုင်တွေ မေးရိုးလေးတွေနားကလည်း အာရုံကြောတွေ ရှိတာပါပဲလားရှင်။ မာ့ ပေါင်တွင်းသားလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်သွားတယ်။ မာ့တကိုယ်လုံးကပဲ ဘယ်ထိထိ အကြောတွေကို ရွနေစေလို့လား မသိပါဘူးရှင်။ လူလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် နားမလည်တော့ဘူး။ ဟတ္တနီဆိုတာများလား၊ အဲလိုပဲ ပြန်တွေးနေမိတော့တယ်။ မာ့တကိုယ်လုံးလည်း သွေးတွေ ဆူတက်လာသလိုပဲ။ မာ့ညီမလေးထဲကို သူ့ကောင်ကြီး ပြန်ဝင်လာစေချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေ ပေါ်လာခဲ့ရတယ်။

သူ့ရဲ့လက်တွေက မာ့ထမိန်တွေကို ဆွဲချွတ်ချနေတော့ မာ အလိုလို ဖင်ကိုကြွပေးလိုက်မိတယ်။ သူ့ကိုယ်လုံးကြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှုပ်ရှားလို့ရအောင် မာ့ပေါင်နှစ်လုံးကိုလည်း ကားပေးလိုက်မိတယ်။ မာ့မှာ အရှက်တွေ ဘယ်ရောက်ကုန်ပြီလဲ မသိတော့ပါဘူး ရှင်။ သူ့ကောင်ကြီး မာ့ညီမလေး နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားက တိုးဝင်လာတဲ့အခါမှာ အရမ်းကို အရသာရှိသွားသလိုပဲ။ မာ သူ့ကျောပြင်ကြီးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဖက်ထားမိတော့တာပါပဲရှင်။

သူက သူ့လက်နှစ်ဘက်ကို မာ့ဂျိုင်းအောက်ကလျှိုပြီး မာ့ပုခုံးနှစ်ဘက်ကို ဆွဲလို့ ဆောင့်ဆောင့် ထည့်လိုက်တာများ။ အား…. ကောင်းလိုက်တာ ရှင်ရယ်။ ခဏလေးနဲ့ မာ ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားရတော့တာပါပဲ ရှင်။ အဲဒီတခါအပြီး ခဏနားပြီး နောက်တခါ ထပ်ကြမ်းပြန်သေးတယ်။ မှတ်မှတ်ရရ အဲဒီညက သူ သုံးခါတိတိ မာ့ညီမလေးထဲမှာ ပြီးသွားတယ်။ နောက်ဆုံးအချီပြီးတော့ သူလည်း အိပ်ပျော်သွားတယ် ထင်တယ်။ မာတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဖက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ အိမ်ခေါင်းရင်းက ကြက်ဖတစ်ကောင် ထတွန်တော့မှ လန့်နိုးလာတယ်။ သူလည်း အတူတူပဲ။ အဲတော့မှ ကမန်းကတမ်းထပြီး မာ့ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ တစ်ချက်ငုံ့နမ်းရင်း

” ညတုန်းက ကောင်းလိုက်တာ ကလေးရယ်၊ အခုတောင် ပြန်မသွားချင်သေးဘူး”

တဲ့။ ပြောပြီး ခပ်သုတ်သုတ်ပဲ ထွက်သွားတော့တယ်ရှင်။ ကျမတစ်ယောက်သာ နဖူးပေါ်လက်တင်ပြီး ညတုန်းက ကောင်းခဲ့တာတွေကို ပြန်စဉ်းစားနေမိတယ်။ နောင်တလည်းမရ၊ ဖြစ်ခဲ့တာကိုပဲ ကြိုက်နေသလိုမို့၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း အံ့ဩနေမိတယ်။

မနက်ကြတော့ ထုံးစံအတိုင်း မသိမသာ အနားကပ်ပြီး လက်ထဲ ဆေးလာပေးတယ်။ ကြည့်လိုက်တော့ အရင်တခါက ပေးထားတဲ့ ဆေးမျိုးပဲဆိုတော့ သိလိုက်တယ်။ ရေတစ်ခွက်ယူပြီး အမြန်သောက်လိုက်တယ်။ နောက်ဆိုရင်တော့ ဟိုပုံမှန်သောက်တဲ့ တားဆေး အကဒ်လိုက် ဝယ်ထားမှပဲလို့ တွေးလိုက်မိသေးတယ်။ ကိုယ့်ဘာသာ တွေးမိပြီးမှ ဟဲ့ကောင်မ နင်က ပုံမှန်လုပ်ဖို့များ မျှော်လင့်နေလို့လားလို့ စိတ်ထဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မြန်မေးမိသေးတယ်။

ဒီနေ့က အခါကြီးရက်ကြီး ပိတ်ရက်မို့ ဒေါ်လေးလည်း ဆိုင်မဖွင့်ဘူးလေ။ မနက်စာ ဟိုဟာဒီဟာလေး နည်းနည်းပါးပါး စားပြီး နေ့လည်စာ အလှူသွားစားကြမို့ ပြင်နေကြတာပေါ့။ သူတို့အခေါ်အရတော့ မီးခိုးတိတ်ပေါ့လေ။ အိမ်မှာ ဘာမှချက်စရာမလိုလို့ မီးမွေးစရာမလိုတဲ့နေ့ပေါ့။

မာလည်း ပွဲနေပွဲထိုင် မသွားရတာကြာလို့၊ ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး ကိုယ့်ဘာသာ အလှပြင်နေမိတယ်။ မာ့ဆံပင်ကလည်း မတိုမရှည်ဆိုတော့ ဆံထုံးကြီးလည်း မထုံးချင်၊ ဆယ်ကျော်သက်တွေလို ဖားရားလည်း မချချင်တော့ အနောက်ဖက်ကို ကျစ်ဆံမြီးလိုမျိုး အထုံးလေးဖြစ်အောင် ခေါက်ပြီးကျစ်လိုက်တော့ ဆံပင်အဖျားက ပုခုံးကို ထိပြီးတင်တယ်ဆိုရုံလေး အရှည်ကျန်တယ်။ အရှေ့ဘက်ကတော့ အနောက်က ဆံထုံးတွေနဲ့ ထားတဲ့ ပုံစံမျိုးလုပ်ထားလိုက်တယ်။ အဟိ၊ ရှေ့ကကြည့်ရင်တော့ အနောက်မှာ ဆံထုံးပတ်ထုံးထားသလို မျိုးပေါ့။

နောက်တော့ ပန်းရောင်အင်္ကျီလက်ရှည် ရင်ဖုံးလေးနဲ့ အောက်ကချည်ချိတ်၊ အစိမ်းရင့်ရင့် အောက်ခံအပေါ်မှာ အရောင်နုလေးတွေကို လှိုင်းတွန့်လေးတွေ ဖောက်ထားတဲ့ဒီဇိုင်း၊ ထမိန်လေးဝတ်လိုက်တယ်။ ထမိန်ရဲ့ အောက်ခံအစိမ်းရင့်ရင့်က မမြင်ရလောက်အောင်ပဲ အပေါ်က အဝါရောင်ပန်းနုရောင် လိုင်းတွန့်တွေက ပိုထင်းနေတော့ အပေါ်က ပန်းရောင်အင်္ကျီလေးနဲ့ လိုက်နေတယ်လေ။ အောက်ခံက အစိမ်းရင့်ရင့်လေး မသိမသာပေါ်နေတာကလည်း တကိုယ်လုံးကို ပန်းရောင်လို ပလိန်းကြီးလည်း မဖြစ်သွားတော့ဘူးလေ။ မိတ်ကပ် အရောင်နုနုလေးနဲ့ ဆိုတော့ လူလည်း နည်းနည်းလေး ဝင်းသွားတာပေါ့။ အင်္ကျီက ရင်ဖုံးလက်ရှည်ဆိုပေမဲ့ အသားနုနု ပျော့ပျော့လေးလေ၊ နောက် ကိုယ့်ကိုယ်နဲ့ အတိအကျ ချပ်ရပ်နေအောင်လည်း သေချာချူပ်ထားတာဆိုတော့ မာ့ရင်သား မို့မို့ဖောင်းဖောင်းလေးကလည်း ထင်းနေတာပေါ့။

မာ့ဘရာဇီယာက ချူပ်ရိုးပျောက်ပေမဲ့၊ အင်္ကျီအသားက ပျော့ပါးပြီး ကိုယ်နဲ့လည်းကပ်နေတော့ ဘရာဇီယာအရာကတော့ ထင်းနေမှာပဲလေ။ မတတ်နိုင်ပါဘူး။ အောက်က ထမိန်လေးကိုလည်း ခါးမှာ တင်းတင်းလေး ဆွဲပတ်ဝတ်လိုက်တော့ ကားစွင့်လာတဲ့ တင်သားလေးတွေမှာ တွန့်နေတဲ့ ထမိန်သားလေးတွေ ဆန့်သွားအောင် ပေါင်နားလောက်က ဆွဲဆန့်လိုက်တော့ တင်သားလေးတွေပေါ်က အတွင်းခံဘောင်းဘီ အနားရာလေးက မသိမသာပေါ်လာတယ်။ ဒါတောင်မှ ထမိန်အသားက သိပ်မပါးဘူးနော်။ အခန်းထဲက ရှည်ရှည်မျောမျော ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ကလေးမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း သဘောကျနေမိတယ်။

ဟွန့် ဒီလိုပုံများ ဦးငယ်တွေ့လိုက်ရရင်။ အို.. ငါဘာလို့ ဦးငယ်ကို သွားပြီးတွေးနေမိပါလိမ့်၊ အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ပြောမိပေမဲ့၊ အတွင်းထဲက စိတ်မှာတော့ ဦးငယ်ကို ကိုယ်ဘယ်လောက်လှတယ်ဆိုတာ ပြချင်စိတ်လေးရှိနေတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိနေမိတယ်။

အံမယ်၊ ဦးငယ်ကလည်း သန့်နေတာပါပဲ။ သူ့အရွယ်နဲ့ဆို တော်တော်နုတယ်ခေါ်ရမယ်။ အရပ်အမောင်းကလည်း ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း၊ မေးရိုးကားကားနဲ့ ယောက်ျားပီသတဲ့ ရုပ်ရည်နဲ့။ ရှပ်အင်္ကျီလည်ကတုံး၊ အပေါ်က တိုက်ပုံ အသားပျော့ပျော့ အဝါရောင်၊ အောက်က ဘန်ကောက်ပုဆိုးနဲ့ ဝါးတီးဝတ်စုံ အပြည့်အစုံနဲ့ပေါ့။

မာ ပြင်ဆင်ပြီး အပေါ်ထပ်က ဆင်းလာတော့ လှမ်းကြည့်လိုက်တဲ့ ဦးငယ်ရဲ့အကြည့်က စူးလိုက်တာ။ မာ့ရင်တွေတောင်ခုန်သွားတယ်။ ဒေါ်လေးများ မာတို့အကြောင်း ရိပ်မိသွားမလား တောင်လန့်မိတယ်။
ဒေါ်လေးကတော့

” ဟယ် ငါ့တူမကြီးက ချောလိုက်တာ၊ တကထဲတော်။ မင်းသမီးတောင် လုပ်လို့ရမယ် ”

တဲ့ အားရပါးရ ပြောရှာတယ်၊ အဟိ။ သူ့ယောက်ျားကြီး ကိုယ့်ခြင်ထောင်ထဲ ညက အိပ်သွားတာများ သိလို့ကတော့ ဆံပင်ဆောင့်ဆွဲ၊ ပါးရိုက်၊ ဖနှောင့်နဲ့ပေါက်ပြီး၊ ဟဲလင်ခိုးမ၊ ကြာကူလီမ၊ ယောက်ျား အဲလောက်ရှားသလား၊ အဲလိုတွေပြောမှာ တွေးမိပြီး၊ မျက်နှာတောင် မထားတတ်ဘူး။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း မလုံသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။

အားနာလိုက်တာ ဒေါ်လေးရယ်။ အာ့တာ မာ့အပြစ်မဟုတ်ပါဘူး။ ဒေါ်လေးလင်ကြီးက အတင်းမုဒိန်းကျင့်တာပါလို့ ပြောရအောင်ကလည်း တခါဆိုတော့ ထားတော့၊ နောက်အခါတွေက ကိုယ်ကရော ကိုယ်ရော စိတ်ပါပါခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးလား။ ရှုပ်ပါတယ်လေ၊ ဒါတွေ စဉ်းစားမနေပါတော့ဘူး။ ဘဝဆိုတာ ဒီလိုပဲနေမှာပါ။ နောင်လာ နောင်ခါဈေးပဲ ကောင်းပါတယ်။ လောလောဆယ် အဲ့တာတွေ မေ့ထားလိုက်တော့မယ်။ ဦးငယ်နဲ့ အဲ့လိုဖြစ်တဲ့ကိစ္စတွေကို ဘယ်သူမှ မသိစေရင် ဘာမှဖြစ်လာမှာ မဟုတ်ပါဘူးလေ။ အတတ်နိုင်ဆုံးတော့ နောက်တစ်ခါ ထပ်မဖြစ်အောင် ကြိုးစားတော့မယ်လို့ပဲ တွေးလိုက်မိတယ်။

………………………………….

” ဟား ဥက္ကဌ ကြီး ဘယ်လိုလဲ နေကောင်းလား”

ထိုခေတ်အခါက တွေ့တဲ့သူတိုင်းကို ဥက္ကဌကြီးဟု နောက်သလို အတည်လိုဖြင့် ခေါ်ဝေါ်နှုတ်ဆက်ကြသည့် ထုံးစံရှိလေသည်။

” ဪ ကောင်းပ ဗိုလ်ကြီး။ ဘယ်လိုလဲ၊ ဗိုလ်ကြီးကိုယ်တိုင် ကြွလာတာ ဝမ်းသာတယ်ဗျာ။”

” အော် ဒီလိုလေ။ ကျနော်ကလည်း ရောက်ခါစမလား။ ဒီမြို့ကလူတွေနဲ့လည်း ရင်းနှီးရအောင်ပေါ့။ တပ်ထဲမှာချည်းပဲ ဆိုတော့လည်း တခါတလေ ပျင်းတာလည်း ပါတာပေါ့လေ။ ဒါက ဥက္ကဌကြီးတို့ မိသားစုလား”

” ဟုတ်ပါတယ် ဗိုလ်ကြီး။ ဒါက ကျနော့်ဇနီး မတင်တင်။ သူက ကျနော့်တူမလေး ရန်ကုန်ကပဲ။ ဒီမှာ တာဝန်ကျလို့ လာနေတာ၊ ကျောင်းဆရာမပေါ့။ မာမာမြင့်တဲ့။ သားကတော့ ဒီအလှူမှာ ညကတည်းက လာအိပ်ပြီး ဝိုင်းကူလုပ်ပေးနေတာ တစ်နေရာရာမှာ ရှိမှာပဲ”

” ဪ ဟုတ်ကဲ့ ၊ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်။ နောက် အကူအညီ လိုချင်လည်း ပြောကြပါနော်”

” သူက ဗိုလ်ကြီး သက်ကိုကို တဲ့။ တပ်ရင်း xxx ကို တာဝန်ကျလို့ ရွေ့လာတာ မကြာသေးခင်ကမှပဲ”

—————————————-

ကျနော့်ရင်တွေ အရမ်းခုန်သွားတယ်။ မြင်မြင်ချင်း ချစ်တယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးများလား မသိဘူးကွာ။ အလှူလာတာမို့ မိတ်ကပ်လေး လိမ်းထားပေမဲ့ သိပ်အများကြီးလည်းမဟုတ် ပါးပါးလေးပဲ။ နှုတ်ခမ်းလေးတွေက လုံးလုံးလေးနဲ့ စိုနေတာပဲ။ အင်္ကျီပန်းရောင်လက်ရှည် ရင်ဖုံးလေးနဲ့ အောက်က အချိတ်ထမိန်လေး ဝတ်ထားလိုက်တာ တအားမိုက်တာပဲ။

ရင်ဖုံးအင်္ကျီက ချူပ်ထားလိုက်တာ သူ့ကိုယ်လုံးလေးနဲ့ ဖစ်ပဲ။ ဗိုက်သားလေးချပ်ချပ်နဲ့ ရင်သားလေးတွေက မို့မို့မောက်မောက် လုံးလုံးလေးလေး၊ ချစ်စရာလေး။ အောက်က အချိတ်ထမိန်ကို ခါးမှာ တင်းတင်းလေး စီးထားတော့ အောက်က တင်သားလေးတွေက စွံ့ကားထွက်လာသလိုပဲ။ ကျနော့်ကို အပြုံးလေးတစ်ချက်ပေး၊ ခေါင်းကလေးဆပ် အသိအမှတ်ပြုပြီးတော့ ထွက်သွားတော့ အနောက်ကနေမြင်ရတဲ့ တင်လုံးလေးတွေက ဝိုင်းစက်နေတာပဲ။ ရန်ကုန်သူမို့လားမသိ ဒီမြို့က ကောင်မလေးတွေ ကြားထဲမှာ သူကထင်းနေတာပဲ။ ဒီရပ်ကွက်ကောင်စီ ဦးမြင့်မြတ်ဆိုတဲ့ လူကြီးကို ပေါင်းထားရတော့မယ် ထင်တာပဲ။

………………………………………

အို့ ဒီလူကြီးနယ် ခက်လိုက်တာ။ မျက်လုံးကြီးတောင် ကျွတ်ကျတော့မယ်၊ မာ့ကို ကြည့်လိုက်တာ သူများတွေ ဘယ်လိုထင်မလဲ၊ ခွိ။ ဦးငယ်တောင် မျက်မှောင်တစ်ချက် မသိမသာ ကျူံ့သွားတာ တွေ့လိုက်တယ်။ စစ်တပ်ယူနီဖောင်း ခေါက်ရိုးကျနဲ့ လူကောင်က ထွားထွားကြီး၊ နေလောင်ထားတဲ့ အသားအရည်နဲ့ပေမဲ့ မျက်နှာလေးက နုနေသေးတယ်။ ပြုံးလိုက်တော့လည်း ပါးတစ်ဖက်မှာ ပါးချိုင့်လိုမျိုးလေးနဲ့။ မာလည်း ရင်လေးတော့ ခုန်သလိုရှိသား။ ဒီမြို့လေးရောက်ပြီးမှ မာ့ကို ခေါတောတစ်ထောင်အားတွေနဲ့ ကြည့်တာ ခံဖူးခဲ့ပေမဲ့လည်း ဒီလို သပ်သပ်ယပ်ယပ် ခပ်ချောချော ယောက်ျားလေးမျိုး မရှိခဲ့သေးဘူးလေ။

အလှူမှာ စားသောက်နေကြတုန်းအချိန်မှာလည်း လူကြီးတွေ ထိုင်နေကြတဲ့ ဝိုင်းထဲကနေပြီး မာ့ကို လှမ်းလှမ်းခိုးကြည့်နေတာ မြင်တာပေါ့။ မာက မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာ။ တခါတခါ မျက်လုံးချင်းဆုံသွားမိရင် သူက ပြုံးပြတယ်။ မာက ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူး၊ ပြန်တောင် မပြုံးပြမိဘူး၊ ကမန်းကတမ်း မျက်နှာကို တဖက်လွဲပစ်လိုက်ရတယ်။ မာ့မျက်နှာတော့ နီနေမှာ သေချာတယ်။ မိတ်ကပ်က ပန်းရောင်လေးဆိုတော့ ဘယ်သူမှတော့ ရိပ်မိမှာ မဟုတ်ပါဘူးလေ။

မာ့စိတ်ထဲလည်း တွေးမိတာက ဟန်ကိုယ့်ဖို့နေမှရမယ်။ သူက ကိုယ့်ကို တကယ်စိတ်ဝင်စားတာလား၊ ကျောရရုံကြံဖို့ စိတ်ကူးနေတာလား၊ ဘာမှန်း သေချာမသိခင်မှာ၊ ကိုယ့်ဖက်က အထာပေးလို့ မဖြစ်ဘူး။ ဟယ် နင်အဲ့တာတွေ လျှောက်တွေးနေတယ် ဆိုကတည်းက နင့်စိတ်က သူ့အပေါ်ယိုင်နေလို့ပေါ့လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိတ်ထဲမှာ ပြောနေမိသေးတယ်။

တကယ်က မာ့စိတ်ထဲမှာက အလိုလိုကို ညွှတ်နေတာ။ မာနေရတဲ့မြို့လေးမှာ တွေ့နေဆုံနေရတဲ့လူတွေ၊ မာအလုပ်လုပ်နေတဲ့ ကျောင်းမှာ အလုပ်တူတူ လုပ်သူတွေရောထဲမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နဲ့ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် အရွယ်တူ ယောက်ျားလေးကလည်း လက်ချိုးရေလို့တောင် ရနိုင်လောက်တယ်လေ။ အရွယ်လည်းရောက်ပြီ အပျိုကြီးလည်း မဖြစ်ချင်ဘူး။ အခြေကျအနေကျလေး နေချင်ပြီလေ။

နောက်ပိုင်းလည်း မာတို့အိမ်နဲ့ ကျောင်းကို ချောင်းပေါက်အောင် လာပါတော့တယ်။ ဘေးကလူတွေလည်း စနေ နောက်နေကြပြီ။ မာတို့ဆက်ဆံရေးကလည်း တော်တော်လေးကို ရင်းနှီးလာခဲ့ပါတယ်။ ကိုယ့်သက်ကလည်း တကယ်ပေါင်းကြည့်တော့ ခင်ဖို့ကောင်းပါတယ်။ မာ သူ့ကိုချစ်လားလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်မေးကြည့်တော့လည်း ဒီလောက်တော့ ဟုတ်ဘူးရယ်။ ဒါပေမဲ့ အိမ်ထောင်ပြုမယ်ဆိုရင်တော့ သင့်တော်တဲ့သူလို့ပဲ မြင်တယ်။

အခုချိန်ထိ အကဲခတ်ရသလောက်ကတော့ အရက်လေး နည်းနည်းပါးပါး သောက်တာကလွဲရင်၊ တကယ့် လူရိုးတစ်ယောက်ပဲရှင့်။ မာ အဲ့လို ပြောမိတာကတော့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ အတွေ့အကြုံနဲ့ သုံးသပ်တာပေါ့နော်။ မာနဲ့ ကိုသက်တို့ အဲလိုလေး အီစီကလီဖြစ်လာတာ အရမ်းမြန်ပါတယ်။ အဲ့တာကလည်း ကိုသက်က စစ်သားပြီပြီ အချိန်မဆွဲပဲ ဆက်တိုက်ကို လုံးပန်းခဲ့လို့ပေါ့။

မာလည်း စိတ်ထဲက တမျိုးလေးပေါ့ရှင်။ ချစ်တယ်လို့ပြောရမှာလည်း အဲလိုမျိုးခံစားမှု သိပ်မရှိသလို၊ အိမ်ထောင်ပြုဖို့သင့်တော်တဲ့ ယောက်ျားလေးလည်း ဖြစ်တယ်ဆိုတော့ တကယ်လို့ သူချစ်ခွင့်တောင်းခဲ့ရင် ဘယ်လိုဆုံးဖြတ်ရမလည်း ဆိုတာလည်းတွေး၊ သူနဲ့ ချစ်သူဖြစ်သွားလို့ အိမ်ထောင်ပြုဖြစ်ခဲ့ရင် ဆိုတာမျိုးလည်းတွေး၊ အဲဒီအချိန်က အဲတာတွေပဲ မာ့စိတ်ထဲမှာ လုံးထွေးနေတာပဲပေါ့။ စိတ်က အဲထဲမှာပဲ ရောက်နေတော့ မောင်မျိုးကို စာပြပေးရတဲ့ ညတွေမှာလည်း မောင်မျိုးအိပ်ယာပေါ်မှာ မအိပ်ဖြစ်တော့ဘူး။ သူမေးတဲ့စာတွေ ရှင်းပြပြီးတာနဲ့ ကိုယ့်အိပ်ယာပေါ် ကိုယ်ပြန်လာပြီး စိတ်ကူးတွေ လျှောက်ယဉ်နေမိတာပေါ့။

ဦးငယ်နဲ့ မာနဲ့ကတော့ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုပဲ၊ ပုံမှန်ပါပဲ။ မာလည်း အသားကျနေပါပြီ။ အရင်ကလို မျက်နှာပူတာတွေ ဘာတွေ ဘာမှမရှိတော့ဘူး။ သူလည်း မာနဲ့ကိုသက်တို့ ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆံနေပြီး တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြောင်းလဲလာတော့မဲ့ အခြေအနေကို မြင်လို့ထင်ပါရဲ့။ ဘာမှ ထပ်မလှုပ်ရှားလာတော့ပါဘူး။

ဇာတ်လမ်းကို အမြန်ချူံ့လိုက်ရရင်တော့ ကိုသက်က မာ့ကိုချစ်တယ်လို့ ဖွင့်ပြောလာတဲ့ အချိန်မှာ မာလည်း အလိုလို ခေါင်းငြိမ့်မိလိုက်တာပါပဲရှင်။ လူတကာကလည်း မာတို့နှစ်ယောက်ကို သမီးရည်းစားအနေနဲ့ အသိအမှတ်ပြုပြီး ပြောဆိုဆက်ဆံနေကြပြီလေ။ ကိုသက်က စစ်ဗိုလ်ပေမဲ့ သိပ်လက်မဆော့ဘူးရှင့်။ နောက်ပိုင်း အတွေ့အကြုံရလာတော့မှ တွေးမိတာကတော့ သူ အတည်တကျယူမဲ့ မိန်းကလေးမို့ တယုတယနဲ့ မင်္ဂလာဦးညကျမှ အဆုံးစွန်လုပ်မယ်၊ သမီးရည်းစားဘဝမှာ မာ့ကို သူ ဘယ်လိုတန်ဖိုးထားတယ်ဆိုတာ၊ သူ ဘယ်လိုယောက်ျားပီသတယ် ဆိုတာ၊ ပြချင်လို့ပဲဖြစ်မယ်လို့ အိုင်ဒီယာရှိပုံရပါတယ်။

မာတို့နှစ်ယောက် ဘုရားသွားလိုက်၊ ပျော်ပွဲစားသွားလိုက်၊ အဲ့လို နှစ်ယောက်ထဲသွားကြရင် တပူးပူးကပ်ကပ်နဲ့ နမ်းတာရှုံ့တာ၊ ဟိုပွတ်ဒီပွတ်လေး လုပ်တာလောက်တော့ ရှိတာပေါ့ရှင်။ အဲလိုနေ့တွေမှာ သူကတော့ တပ်ရင်းပြန်သွားရင် ဘယ်လိုခံစားနေရမယ် မသိပေမဲ့၊ မာကတော့ ကာမရှေ့ပြေး အရည်ကြည်လေးတွေစို့လို့၊ ညအိပ်ယာထဲရောက်ရင် ကိုယ့်လက်ချောင်းထိပ်လေးတွေနဲ့ အယားဖျောက်ရတော့တာပေါ့။

………………………………………..

မောင်မျိုးလည်း ဆယ်တန်းအောင်လို့ မြို့က တက္ကသိုလ်ကို အဆောင်သွားနေပြီး တက်ပြီဆိုတော့ မာတစ်ယောက်ထဲ အပေါ်ထပ်မှာ ကျန်ခဲ့တာပေါ့။ အခုတလော ကိုယ်သက်ကလည်း စစ်ကြောင်းတွေ ခဏထွက်သွားလိုက် ပြန်လာလိုက်နဲ့ နည်းနည်းတော့ အလုပ်ရှုပ်နေတယ်။ သူက နောက်နှစ်မှာ တပ်ရင်းပြောင်းရမယ်လို့ ပြောပါတယ်။ မပြောင်းခင် မာ့ကို လက်ထပ်ယူချင်တယ်လို့ ပြောပါတယ်။

မာလည်း အိမ်ကို အသိပေးပြီးပါပြီ။ မာ့မိဘတွေကလည်း သဘောတူပါတယ်။ အဲ့တာနဲ့ပဲ မာတို့ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပွဲကို အဲဒီမြို့မှာပဲ လုပ်လိုက်ကြပါတယ်။ မာ့မိဘတွေရော သူ့မိဘတွေရောလာပြီး အကျဉ်းချုံး စေ့စပ်ပွဲလုပ်၊ မင်္ဂလာဆောင်ကိုတော့ ရန်ကုန်မှာပဲ လုပ်မယ်ပေါ့။ နေ့ရက်ကောင်းတာတွေ တွက်ချက်ပြီး နောက်ကိုးလလောက်အကြာမှာ လုပ်မယ်လို့ စီစဉ်လိုက်ကြပါတယ်။

ဒီကြားထဲ စေ့စပ်ပွဲလိုက်လာတဲ့အထဲက မာ့အဒေါ် ဆရာဝန်မတစ်ယောက်က နင်တို့ လက်ထပ်ပွဲနေ့ရက် သေချာရွေးထားပြီးမှ ခြေချော်လက်ချော် ဟိုဟာဒီဟာဖြစ်လို့ ကမန်းကတန်း ရက်ရွှေ့ရတာမျိုး မဖြစ်အောင်တဲ့ဆိုပြီး မာ့ကို သူကိုယ်တိုင် ဒစ်ပို ထိုးပေးသွားသေးတယ်ရှင့် ခိခိ။ မာကတေ့ မပြောတော့ပါဘူး ကိုသက်အကြောင်းကို။

မာလည်း အရင်က ချစ်သလို၊ မချစ်သလိုလေးကနေ ကိုသက်နဲ့ စေ့စပ်လည်းပြီး၊ လူကြားသူကြားထဲ ထင်ထင်ပေါ်ပေါ် တွဲသွားတွဲလာနေခဲ့တော့ သံယောဇဉ်လေး ဖြစ်လာတယ်။ သူ့ကို ချစ်မိပြီလို့လည်း ထင်လာခဲ့တာပဲ။ သူ့ရဲ့ တရှိုက်မက်မက် အနမ်းတွေ၊ မာတင်းနေတဲ့သူ့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အထိအတွေ့တွေကလည်း မာ့ဆန္ဒတွေကို ကောက်ရှိုးမီးလို အုံ့ထနေစေခဲ့တယ်။

အဲ့ဒီမြို့ကလေးရဲ့ ဘုရားပွဲ ညတစ်ညပေါ့။ ကိုသက်နဲ့မာတို့ ထုံးစံအတိုင်း ဘုရားပွဲမှာ လျှောက်သွားပျော်ကြတာပေါ့။ လူအလစ် မှောင်ရိပ်အကွယ်မှာ မာတို့နှစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းတွေစုပ်နမ်း၊ နောက်ပွဲဈေးလူကြားထဲ တိုးခွေ့လျှောက်ကြတော့ မာ့အနောက်ကနေ ခါးလေးကိုင်ပြီး သူကလိုက်၊ လူကြပ်တော့ မာ့တင်သားတွေမှာ သူ့ဘောင်းဘီအောက်က မာတင်းနေတဲ့ ပူနွေးချောင်းကြီးနဲ့ ဖိထားတာခံနေရတော့ မာ့ညီမလေးလည်း စိုစွတ်နေရပြီလေ။

သူက မာ့ တင်သားလုံးလုံးလေးတွေကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ အားမလိုအားမရ ဆုပ်ညှစ်တော့ မာက ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် မျက်စောင်းလေး တစ်ချက်ထိုးလိုက်တာ၊ ဆောရီး ဆိုပြီး ပြောရှာတယ်။ မာက သူ့လက်ချောင်းလေးတွေကို ဆွဲဆုပ်ပြီး မသိမသာလေး ဖျစ်ညစ်ပေးပါတယ်။ တကယ်က အားပေးတာပါ ဆက်လုပ်ဆိုပြီး။ ဒါပေမဲ့ သူက မလုပ်ပါဘူးရှင်။ မာ့ လည်ကုတ်ကလေးကိုပဲ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ဖွဖွလေးနမ်းပါတယ်။ မာ့တကိုယ်လုံးကို သွေးပူပြီး တဖျင်းဖျင်းနဲ့ကို ဖြစ်နေတာပါပဲရှင်။ မိန်းကလေးက ဘယ်လိုပြောရမလည်း မသိတော့ဘူးရှင့်။

အဲဒီညက သူ မာ့ကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပြီး မာအိပ်ယာပေါ်ရောက်တော့ အိပ်မပျော်ဘူးရှင်။ မျက်လုံးတွေလည်း ကြောင်နေတယ်။ မာ့လက်တွေက အလိုလို မာ့ညီမလေးဆီ ရောက်သွားတယ်။ မာ့ညီမလေးက စိုစွတ်နေတယ်။ မာ့လက်ချောင်းထိပ်လေးတွေက အလိုလို ညီမလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ပွတ်သတ်မိနေပြီး မာ့ရဲ့ ကာမာအရသာဖူးကလေးဆီကို ရောက်သွားတယ်။ မာ့တကိုယ်လုံး ကျဉ်တက်သွားသလိုပဲ။ ဟင်း။

မာ ဆက်တောင် မထိရဲတော့ဘူး။ စောင်လေးကို ခေါက်လုံးလိုက်ပြီး မာ့ပေါင်ကြားညှပ်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ အိပ်ယာပေါ်မှောက်လိုက်ပြီး မာ့ညီမလေးကို စောင်အလုံးလေးနဲ့ ဖိပွတ်နေလိုက်မိတယ်။ အဲလိုမှောက်ရက်မှာပဲ မာ့မျက်လုံးတွေက အိပ်ယာဘေး ကြမ်းအကျိုကြားကနေ ဝင်လာတဲ့ အလင်းရောင်ကို တွေ့ရတယ်။ အဲဒီမှာ မာလည်း မချောင်းဖြစ်တာ ကြာလှပြီဖြစ်တဲ့ အဲဒီကြမ်းပေါက်လေးဆီကို မှောက်ရက်ပဲ တွားတွား သွားလိုက်မိတယ်။

ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ ဦးငယ်နဲ့ ဒေါ်လေးတို့ အလုပ်ဖြစ်နေကြပြီ။ ဦးငယ်က ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ဒေါ်လေးက တော့ ထမိန်ခါးပေါ် ကွင်းလုံးလှန်နေတယ်။ ဦးငယ်က ဒေါ်လေးပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ သူ့တင်ပါးကြီးနှစ်ဘက်တောင် ခွက်လို့ အပေါ်ကနေ တအားကုန် ဆောင့်ဆောင့်ချနေတယ်။ မာ အပေါ်ကနေကြည့်နေတာ ဆိုတော့ ဦးငယ်ရဲ့ တောင့်တင်းလှတဲ့ ကျောပြင်၊ ဖင်လုံး၊ ပေါင်လုံးတွေရယ်၊ ဒေါ်လေးရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးရယ်၊ အာ့တာတွေပဲ မြင်ရတာပါ။ ဒါပေမဲ့ ဦးငယ်ရဲ့ ဒုတ်ကြီးက မာ့ညီမာ့လေးထဲ ဝင်ထွက်ဖူးခဲ့တော့ ဘယ်လို အရသာလည်းဆိုတာလည်း သိနေတယ်လေ။ အခုလို မာ့ရဲ့တကိုယ်လုံးလည်း ထူပူလို့ မာ့ညီမလေးကိုသာ မှောက်ရက်ကနေ စောင်အလုံးလေးနဲ့ အတင်းဖိပွတ်နေမိတော့တယ်။ အောက်ထပ်မှာ ဦးငယ်က ဒေါ်လေးကို ဆောင့်လို့ကောင်းနေတုန်းမှာ မာ့တကိုယ်လုံး အကြောတွေ တောင့်တင်းပြီး ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားခဲ့ရတယ်။

မာ အိပ်ယာပေါ်ပက်လက်လှန်လဲ အမောဖြေနေရင်းက စိတ်တွေ ရှုပ်ထွေးလာတယ်။ မာ့မှာ အခု စေ့စပ်ထားသူလည်းရှိနေပြီ မကြာခင်လည်း လက်ထပ်ကြတော့မှာ၊ ဒါပေမဲ့ အခု ဦးငယ်တစ်ယောက် အပေါ်တက်လာပြီး မာ့အိပ်ယာထဲ ရောက်လာရင်တောင် မာ ငြင်းမိမှာ မဟုတ်တော့ဘူးဆိုတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသိနေတယ်။ မာ့ကိုယ်မာလည်း ဒေါပွသလို ဖြစ်နေတယ်။ မာ့ဆန္ဒတွေက ပြည့်ဝသွားတာ မဟုတ်ပေမဲ့ အခိုက်အတန့်အားဖြင့်တော့ လျော့သွားသလိုမို့ ခဏကြာတော့ အိပ်မောကျသွားခဲ့ရပါတယ်။

===========================

နောက်နေ့ညကြတော့ ကိုသက်လည်းမလာနိုင်၊ မာလည်း ဒေါ်လေးတို့နဲ့ ဇာတ်ပွဲကြည့်ဖို့ လိုက်သွားခဲ့ပါတယ်။ ဒေါ်လေးက ဖျာတစ်ချပ်ဝယ်ထားတာဆိုတော့ ဦးငယ်၊ ဒေါ်လေးနဲ့ မာတို့ သုံးယောက်ကြည့်ကြမယ် ဆိုပြီး ခေါင်းအုံး၊ စောင်၊ အစားအသောက်တစ်ခြင်း၊ စတာတွေ ယူပြီး ထွက်လာခဲ့ကြပါတယ်။ ပွဲခင်းထဲကဖျာမှာ ပစ္စည်းတွေချနေရာပြင်ပြီးမှ ပွဲဈေးမှာ တစ်ခုခုစားကြရအောင်ဆိုပြီး ထွက်လာကြပါတယ်။ ဖျာနီးစပ်ရာမှာလည်း အိမ်နားကလူတွေမို့ ပြောပြီးထားခဲ့လို့ရပါတယ်။

ပွဲခင်းထဲ တိုးတိုးဝှေ့ဝှေ့သွားကြရင်းမှ ရုတ်တရက် မာ့ရင်ခုန်လာပါတယ်။ မခုန်ပဲ ခံနိုင်မလားရှင်၊ လူတွေတိုးခွေ့နေတဲ့ကြားထဲ သွားနေရင်း ဒေါ်လေးက ရှေ့နားမှာရောက်နေတုန်း မာ့ တင်သားတွေပေါ်မှာ မာမာနွေးနွေးအချောင်းကြီး လာဖိတာခံရတာကိုး။ မာ့အတွေ့အကြုံအရ ဘာလည်းဆိုတာလည်း သိနေပြီ ဘယ်သူ့ဟာလည်းဆိုတာ သိနေပြီကိုး။

ဘယ်သူရှိရမလည်း ဦးငယ်ပေါ့။ မာ့အနောက်ဖက်မှာ ကပ်လို့လေ။ သူ့ဒုတ်ကြီး ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ မာ့တင်ပါးတွေကို ပွတ်နေတယ်။ မာ့ဒူးတွေတောင် မခိုင်ချင်တော့ဘူး။ မာ့ညီမလေးကလည်း ချက်ခြင်းကို စိုလာတော့တာ။ မာ့ခန္ဓာကိုယ်က မာ့ဦးနှောက်ရဲ့ အမိန့်ကိုတောင် မစောင့်တော့ဘူး။ လူတွေ အရမ်းကြပ်သွားလို့ ခနရပ်သွားရတဲ့အချိန် မာ့ဖင်ကလေးကို ကော့ပေးလိုက်မိတယ်။ ဦးငယ်ဒုတ်ကြီးကလည်း မာ့တင်ပါးနှစ်လုံးကြား အမြှောက်လိုက်ကြီးကို ဝင်လာတယ်။

မာ့ဒူက ခွေကနဲဖြစ်တော့ လူကယိုင်သွားတာ အနောက်က ဦးငယ်က မာ့ခါးလေးကို အမြန်ကိုင်ပြီး ထိန်းလိုက်ပေလို့ပဲ။ ဦးငယ်က မာ့ခံစားချက်များ သိနေလားမသိဘူး။ မာ့ခါးလေးကို ကိုင်ထားရာကနေ မလွတ်သေးပဲ တင်းတင်းလေး ဆက်ဆုပ်ကိုင်ထားတယ်။ နောက်ကနေ သူဘယ်လိုများ လုပ်နေသလဲ မသိပါဘူး၊ သူ့ဟာကြီးကလည်း မာ့ပေါင်ကြားထဲတောင် အတင်းတိုးဝင်လာတယ်။ ထမိန်နဲ့ပုဆိုး ခံနေလို့သာပေါ့။ မာ့လက်တွေကလည်း ဦးငယ်လက်ပေါ်ကို အုပ်ပြီး ပြန်ကိုင်ထားလိုက်မိတယ်။

အဲ့လိုနဲ့ ဒေါ်လေးစားချင်တဲ့ အသုပ်ဆိုင်ရောက်သွားပြီး မာတို့ စားသောက်ကြတယ်။ မာတော့ ဦးငယ်မျက်နှာကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ကို မကြည့်ဝန့်တော့ဘူး။ ပွဲခင်းထဲ ပြန်ဝင်တော့လည်း လူကြားထဲမှာ ဒီတခါတော့ ဦးငယ်က မထောက်တော့ဘူး။ သူ့လက်ဖဝါးကြီးတွေနဲ့ မာ့တင်သားတွေကို ပွတ်သပ်လိုက် ဆုပ်နှယ်လိုက်လုပ်လာခဲ့တယ်။

ပွဲကြည့်ကြတော့ ဦးငယ်က ဒေါ်လေးအနောက်မှာ ကပ်ထိုင်တယ်၊ မာကတော့ သူတို့ဘေးမှာပေါ့။ ဒေါ်လေးရဲ့ဘေး မာ့ရဲ့ရှေ့မှာ စားစရာခြင်းကိုချထားတော့ မာက ဦးငယ်ဘေးကပ်ရက်မှာ ထိုင်ဖြစ်တာပေါ့။ ဦးငယ်က ဒေါ်လေးရဲ့အနောက်မှာ ခွထိုင်ရင်းက ဒေါ်လေးခါးကို သူ့ညာဘက်နဲ့ ဖက်ထားတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း ညနက်လာလေ အေးလာလေမို့ မာရော ဒေါ်လေးရော စောင်ကိုယ်စီခြုံလို့ပေါ့။ ဦးငယ်က ဒေါ်လေးစောင်နဲ့ ရောခြုံထားတယ်။ နောက်တော့ စောင်အောက်က ဦးငယ်လက်က မာ့ပေါင်ပေါ်ကို တွားတွားတက်လာပါရော ရှင်။ ဦးငယ်က ညာဘက်လက်နဲ့ ဒေါ်လေးခါးကို ဖက်ထားရင်းက ဘယ်ဘက်လက်က မာ့ပေါင်ပေါ် ရောက်လာတာ။ မာလည်း မသိယောင်သာ ဆောင်နေလိုက်မိပါတော့တယ်။

ဦးငယ်က မာ့မျက်နှာကို တချက်တချက် လှမ်းလှမ်းကြည့်တာ မာ့မျက်လုံးထောင့်စွန်းက မြင်ရပေမဲ့ မသိသလိုနဲ့ ဇာတ်ထဲကို စိတ်ဝင်စားသလိုသာ ကြည့်နေလိုက်ပါတယ်။ ဦးငယ်က မာ့ပေါင်လုံးတွေကို ထမိန်ပေါ်က ပွတ်နေရတာနဲ့ မကျေနပ်ပဲ မာ့ထမိန်ကိုဆွဲဖြည်ပြီး ပေါင်ခွဆုံကို နှိုက်ပါတော့တယ်။ စောင်အောက်မှာဆိုတော့ ဘယ်သူမှ မတွေ့နိုင်ဘူးလေဆိုပြီး မာလည်း လွတ်ထားလိုက်တယ်။

မာ့ပေါင်ခွဆုံမှာ ပင်တီလေး စိုစွတ်နေတာကိုတော့ စမ်းမိသွားပြီပေါ့။ လက်အနေအထားက ခက်ခဲလို့ ဦးငယ်တစ်ယောက် စိတ်ထင်တိုင်းလုပ်လို့မရပေမဲ့ ပင်တီခါးမြှော့ကြိုးထဲ သူ့လက်ကြီးထည့်လို့ လက်ချောင်းထိပ်လေးနဲ့ မာ့ညီမလေးကို ဆော့တာ မာ့ညီမလေးခင်မျာ အကြိမ်ကြိမ် မျက်ရည်ကျခဲ့ရပါတော့တယ်။ မနက်မိုးလင်းခါနီး ဇာတ်ပွဲပြီးမှ အိမ်ပြန်လာကြပါတယ်။ ညကလည်း မောတာနဲ့ အိပ်ရေးလည်းပျက်တာနဲ့၊ မာလည်း ခေါင်းချလိုက်တာနဲ့ တုံးကနဲ အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။

……………………………………..

” ဟင်.. ဦးငယ်..”

မာ့နှုတ်ခမ်းအစုံကို စုပ်နမ်းတာခံလိုက်ရတော့ ရုတ်တရက် လန့်နိုးသွားပါတယ်။ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဦးငယ် မာ့ခြင်ထောင်ထဲမှာ ငုတ်တုတ်ကြီး။ နေ့ခင်းကြောင်တောင် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကြီး။ မာ့ခြင်ထောင်ထဲမှာ ဆိုတော့ ရုတ်တရက် ဘာပြောရမှန်းတောင်မသိ၊ ဖြစ်သွားပါတယ်။

” ဦးငယ်.. ဒေါ်လေးရှိတယ် မဟုတ်ဘူးလား”

” နင့်ဒေါ်လေး ပွဲကိုက်ပြီး အိပ်နေတာ သိုးနေပြီ။ တော်တော်နဲ့ နိုးမှာ မဟုတ်သေးဘူး”

” ဟင့်အင်း မကောင်းဘူးထင်တယ် ဦးငယ်ရယ်.. အို့..”

မာက ပါးစပ်က မကောင်းဘူးထင်တယ် ပြောနေတုန်းမှာ ဦးငယ်လက်တစ်ဖက်က ပြေလျော့နေတဲ့ မာ့ထမိန်အောက်ကရော ပင်တီအောက်ကရော တိုးဝင်လို့ မာ့ညီမလေးကို ဆော့ကစားနေပြီ။ မာ့တကိုယ်လုံး ထွန့်ထွန့်လူးသွားတယ်။ မာ့ကိုယ်က ရာဂလောင်စာတွေကို ဦးငယ်က တဏှာမီးနဲ့ ရှို့နေပြီလေ။ မာ့မျက်လုံးလေး မှေးစင်းသွားတယ်။ မာ့ရဲ့ လက်တွေက ဦးငယ်ရဲ့ လည်ဂုတ်ကို အလိုလို တွဲခိုမိရက်သား ဖြစ်သွားတော့တယ်။

” ဟင့် ဦးငယ်ရယ်.. မာကြောက်တယ်”

…………………………………………………

ကျူပ် မအောင့်နိုင်တော့ဘူးဗျာ အရမ်းတင်းနေပြီ။ ပထမတစ်ခါက မူးတာနဲ့ ဖျံသိုအစွမ်းနဲ့ မှားယွင်းမိခဲ့တယ်။ နောက်တစ်ခါလည်း မူးမူးနဲ့၊ အိမ်ပေါ်ထပ်မှာ သားလည်းမရှိတဲ့ည ဝင်ကြမ်းမိခဲ့တယ်။ ကောင်မလေးက ဘာမှမပြောပါဘူး။ ကိုယ့်ဘာသာ နောင်တရမိတယ်။ ငါ့အိမ်မှာ ဆွေမျိုးနီးစပ်မို့ လာနေတဲ့ မိန်းကလေးကို ငါအနိုင်ကျင့်မိတယ်ပေါ့။ အဲ့တာနဲ့ ကျူပ်ကိုယ်ကျူပ် အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းခဲ့တယ်။ ကောင်မလေးကလည်း အဲဒီအကြောင်းတွေ တစ်ခွန်းမှမဟလို့ ကျုပ်က သူ့ကို ကျေးဇူးတင်မိသား။

နောက်တော့ ဗိုလ်ကြီးသက်ကိုကိုနဲ့ သမီးရည်းစားဖြစ်တော့ အင်း အဲဒါလည်း အေးတာပဲလေ အခုကတော့ ငါလုံးဝထိလို့ မရတော့ဘူးပေါ့လို့ တွေးမိခဲ့တယ်။ အဲ့တာကြောင့် သားလည်း တက္ကသိုလ်သွားရော အိမ်အပေါ်ထပ်မှာ ကောင်မလေး တစ်ယောက်ထဲရှိမှန်း သိပေမဲ့ မသွားဖြစ်တော့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကောင်မလေးကလည်း ရည်းစားလည်းရ၊ စေ့စပ်လည်းကြောင်းလှမ်းပြီးမှ ဟိုဗိုလ်ကြီးနဲ့ သွားလိုက်လာလိုက် လုပ်နေတာ၊ လူက ပိုချော ပိုလှလာသလိုပဲ။ ဘော်ဒီကလည်း ပိုတောင့်လာတယ်။ သွေးသားဆူဖြိုးလာလို့လား ဘာလား မသိဘူး။ ကျူပ်မှာ သူ့ကိုမြင်ရရင် ညီတော်မောင်က တစ်ချိန်လုံး ကြွရွနေလို့ မနည်းအုပ်ထိန်းနေရတာ။

မနေ့က ပွဲဈေးတန်းထဲလူတိုးတော့ ကောင်မလေးဖင်လုံးကြီး ကျူပ်ပေါင်ခြံလာကပ်တော့ မထိန်းနိုင်တော့ဘူးဗျာ။ ညီတော်မောင်က ဖြောင်းကနဲထ၊ ကျူပ်လက်ကလည်း ယဉ်နေတော့ သူ့ခါးလေးကို သွားကိုင်မိလိုက်တယ်။ ကောင်မလေးကလည်း လိုနေပုံပဲ၊ ဘာမှမပြောတဲ့အပြင် သူ့ဖင်လုံးလေးတွေနဲ့ နောက်ပြန်ကော့ပေးနေသလိုပဲ။ အဲတော့လည်း ကျူပ်က ပုထုဇဉ်လေဗျာ၊ ဘယ်ထိန်းနိုင်တော့မလဲ။ အပြန်မှာလည်းကိုင်၊ ပွဲခင်းထဲမှာလည်း သူ့ပိပိလေးထိကို နိုက်ပစ်တာ ငြိမ်ခံနေတယ်။ သူ့ပိပိလေးကလည်း စိုရွဲလို့။ ဟိုဗိုလ်ကြီးသက်ကိုကိုကလည်း ဘာမှ မပေးဘူးလား မသိဘူး။

အဲ့တာနဲ့ အိမ်ရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း အိမ်ရှင်မ တခေါခေါ အိပ်တာစောင့်ပြီး မယ်တင်လည်း စဟောက်ရော အပေါ်ထပ်ကို ခြေဖျားထောက် တက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ သူ့ခြင်ထောင်ထဲလည်း ဝင်ကြည့်လိုက်ရော၊ ကောင်မလေး ထမိန် လျော့ရိလျော့ရဲနဲ့ နှုတ်ခမ်းကလေးဟလို့ အိပ်မောကျနေတာ၊ အဲ့ဒါကို ငုံ့ပြီး စုပ်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ ကောင်မလေး ရုတ်တရက် လန့်နိုးလာပြီး လန့်တော့သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူစိုးရိမ်တာက မယ်တင်ကြားသွားမှာကိုပဲ၊ ကျူပ်လုပ်မှာကို စိုးရိမ်ပုံမရှိဘူး၊ အဟိ။ အဲတော့လည်း စိတ်မပူအောင် ဖြောင်းဖျရတာပေါ့။ ကျူပ်လက်ကလည်း အလိုလို အရသာဖူးလေးကို နူးဆွနေပြီလေ။ ကောင်မလေးလက်တွေ ကျူပ်ပေါ် တွယ်ဖက်လာရတော့တာပေါ့။

” ဟင့် ဦးငယ်ရယ်.. မာကြောက်တယ်”

” အို ဘာကြောက်စရာရှိလို့လဲ ကလေးရယ် ”

ကျူပ်နှုတ်ခမ်းတွေက သူ့နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးတွေကို ငုံစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ သူကလည်း ပြန်စုပ်တယ်ဗျ။ တကယ်တော့ ကောင်မလေးက တော်တော်ထန်တာဗျ။ ပထမနှစ်ခါ ကျနော်လုပ်ခဲ့တာကို ဘယ်သူမှပြန်မပြောပဲ ငြိမ်ခံနေကတည်းက သိဖို့ကောင်းပြီ။ ဒါပေမဲ့ ကျူပ်ကထင်နေတာက ခပ်နုံနုံ ဗမာမလေးတွေလို၊ မချစ်သော်လည်း အောင့်ကာနမ်း၊ ကိုယ်အပျိုရည်ပျက်တာကို သူများသိစေမဲ့အစား ကြိတ်ခံလိုက်မယ်လေလို့ စိတ်ထားမယ်ထင်တာ။ တကယ်က သူကိုယ်တိုင်ကလည်း စိတ်ပါပါလေးဗျ။ အခုတောင် ကော့လန်နေတာကြည့်ပါလား။ သူ့ပိပိလေးမှာလည်း အရည်တွေ ရွဲနေပြီ။

ကျူပ်လည်း အချိန်သိပ်မဆွဲတော့ဘူး သူ့ထမိန်ကို ကွင်းလုံးဆွဲချွတ်ပြီး ပင်တီကိုပါ ချွတ်လိုက်တဲ့အပြင် ကျူပ်လုံခြည်ကိုလည်း ကန်ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ သူပေါင်အတွင်းသားလေးတွေက ဝင်းနေတာပဲ။ စောက်မွှေးကတော့ နည်းနည်းလေးထူသဗျ။ တခါမှ မရိတ်ဖူးဘူး ထင်တယ်။ မဲမဲနက်နက် စောက်မွှေးလေးတွေနဲ့ အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ ပန်းနုရောင် အတွင်းသား စောက်ဖုတ်လေးကို အခုမှပဲ လင်းလင်းချင်းချင်းမှာ တွေ့ရတော့တယ်။

ကျူပ်လည်း တစ်ညလုံးတင်းနေတော့ ဟိုဟာဒီဟာတွေနဲ့ ကွေ့ဝိုက်မနေတော့ဘူး။ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ကျူပ်ဒူးနဲ့ပဲ အသာလေး ချဲကားလိုက်တော့ သူကလည်း အလိုက်သင့် ပေါင်လေးကားပေးလာပါတယ်။ ကျူပ်ကောင်ကြီးကို လက်နဲ့ဆုပ်ပြီး သူ့ပိပိလေးအဝမှာ သေချာတေ့ပြီးမှ ဖြေးဖြေးခြင်း ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ဟလာပြီး ကျူပ်ပါးစပ်ကို အတင်းစုပ်တာဗျာ၊ ကျူပ်လည်း သူ့ကိုယ်လေးကို အတင်းဖက်ထားရင်းက ကပ်ညှောင့်လေးပေါ့ တစ်ချက်ခြင်း ဇိမ်ခံညှောင့်နေမိတယ်။

သူလေးကလည်း မရဘူးဗျ လည်ချောင်းထဲက တအင့်အင့် အသံလေးလည်းထွက်လို့၊ ကျုပ်ပါးစပ်ကို အတင်းစုပ်၊ ကျုပ်လည်ပင်းကို အတင်းဖက်ထားတဲ့ကြားထဲက သူ့ခါးလေးကို ကော့ကော့ပေးသေးတယ်။ အဲတော့လည်း ကျူပ်လည်း ကညှာမဆန်တော့ဘူးလေ၊ ဒိုးပတ်ဝိုင်းက ဝါးလတ်သွားလေး တီးသလို၊ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ကို ဆောင့်နေမိတော့တာပေါ့။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ အလှူမှာစားခဲ့ရတဲ့ အဆီတစ်ထပ် အသားတစ်ထပ် သုံးထပ်သားတောင် သွားသတိရမိသေး။

အဲဒီတချီကတော့ သိပ်မကြာဘူးဗျ၊ သူရော ကျူပ်ရောပေါ့။ တစ်ညလုံးအောင်းထားရတဲ့ ရာဂလောင်စာတွေ၊ တဏှာမီးနဲ့တွေ့တော့ ဟုန်းကနဲ ထတောက်ပြီး ပြာဖြစ်သွားရသလိုပဲ။ ကျူပ်စိတ်ထဲတော့ ဘယ်နှစ်ချက်မှ မဆောင့်လိုက်ရသလိုပဲ၊ သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲမှာပဲ ပြီးသွားရတယ်။ ပင်လယ်မျော့ကြီးလို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ အရည်တွေ ပန်းထုတ်နေတဲ့ ကျူပ်ကောင်ကြီးကို သူ့ညီမလေးရဲ့ အတွင်းနံရံတွေကလည်း ပွရှုံ့ပွရှုံ့လုပ်ပြီးပေးနေတာ၊ ကောင်းလိုက်တာ ကျူပ်ဖင်ကြောတောင် တွန့်သွားရတယ်။

နောက်တော့ သူ့ဘေးမှာ အသာလေးလှဲရင်း၊ အငြိမ်မနေတတ်တဲ့ ကျူပ်ရဲ့ လက်တွေက သူ့နို့လေးတွေကို သူဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီပွပွအောက်က လက်လျှိုပြီး ပွတ်သတ်ဆုပ်နယ်ပေးနေလိုက်တယ်။ သူကတော့ မျက်လုံးလေးမှိတ်လို့ ကျူပ်လက်မောင်းကို ခေါင်းအုံးမှေးနေရင်းက ကျူပ်ခါးကို သူ့လက်ကလေးတစ်ဖက် တင်ထားလေရဲ့။ ညကလည်း တစ်ညလုံးတင်းနေပြီး အိပ်မပျော်၊ အိပ်ရေးကလည်းပျက်ပြီး အခု ရှိသမျှအားတွေ အကုန်လုံး ကောင်မလေး ဥစ္စာထဲ ညှစ်ထည့်ပစ်လိုက်ရတော့ မောပြီး ဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားမှန်းတောင် မသိလိုက်ဘူး။

” ဦးငယ်.. ဦးငယ်.. ထတော့၊ အောက်မှာ ဒေါ်လေး နိုးနေပြီထင်တယ်..”

မာမာမြင့် ကျူပ်ကို လှုပ်နိုးလိုက်တော့မှ ကျူပ်လည်းနိုးတယ်။ ဟိုက် နေတောင် တော်တော်မြင့်နေပြီပဲ။ ကောင်မလေးက သူ့အင်္ကျီပြန်ဆွဲချပြီး ထမိန်တောင် လုံလုံခြုံခြုံလေး ပြန်ဝတ်ထားပြီးပြီ။ ကျူပ်ကသာ ကိုယ်လုံးတီး၊ ပြောင်ကြီးကတော့ အိပ်ယာနိုးလို့ အားပြန်ပြည့်တဲ့ သူ့ထုံးစံအတိုင်း မာတောင်လို့ ရီကွိုင်းလက်စ်ဂမ်းကြီးလို ဖြစ်နေပြီ။ ကျူပ်က သူ့ပုခုံးလေးကို ဆွဲဖက်ပြီး ပါးလေးကို နမ်းလိုက်တော့

” ဦးငယ်.. တော်ကြာ ဒေါ်လေးတက်လာဦးမယ်..”

” မတက်လာပါဘူးကွယ်၊ သူက ငါ အပြင်ထွက်သွားပြီလို့ ထင်နေမှာ၊ စိတ်မပူပါနဲ့”

” ဟင့်အင်း ဦးငယ်ရယ်၊ ဒေါ်လေးတက်လာရင် မာ တော့ သေပြီပဲ။ သွားပါတော့ နော်၊ နောက်မှနော်”

” အိုကွာ ကလေးကလည်း ဦးငယ်က ဒါကြီးနဲ့ ဘယ်လို လမ်းလျှောက်လို့ရမှာလဲလို့”

” အို”

ကျူပ်က ခေါင်းတရမ်းရမ်း မာန်ဖီနေတဲ့ ကျူပ်ရဲ့ပြောင်ကြီးကို ကော့ပြလိုက်တော့ ကောင်မလေး ရှက်သွားတယ်။ ခေါင်းကို တဖက်လှည့်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျူပ်ရဲ့လက်တွေက သူ့ထမိန်စကို ဆွဲလှန်ပြီး ခါးပေါ်တင်လိုက်တယ်။

” အို၊ ဦးငယ်ရယ်၊ အခုတော့ သွားပါတော့နော် နောက်တစ်ခါမှ ဆို။ ဒေါ်လေးတက်လာမှာ ကြောက်တယ်”

” အင်းပါ ကလေးရယ် ဒီတစ်ခေါက် ခပ်မြန်မြန်လေး လုပ်ပြီး သွားပါ့မယ်”

ကျူပ်က ပါးစပ်က ပြောနေရင်း လက်ကလည်း သူ့ညီမလေးကို ကစားနေပြီဆိုတော့ ရှေ့ပြေးအရည်လေးတောင် လက်မှာ ကပ်စေးစေး ဖြစ်လာပြီလေ။ သူလည်း စိတ်လာနေပြီ ဆိုတာသိတော့ ခပ်သွက်သွက်လေး လှုပ်ရှားဖို့ ထထိုင်ပြီး သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ နေရာယူလိုက်တယ်။ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကိုဆွဲပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကားပုံ လုပ်လိုက်တယ်။ အဲဒီကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီးတော့မှ ကျူပ်ကောင်ကြီးကို သူ့ညီမလေးအဝမှာ တေ့လိုက်တယ်။

ကောင်မလေးကတော့ ရှက်တုန်း၊ သူ့လက်ဖျံကလေးနဲ့ မျက်လုံးတွေပေါ် ဖုံးထားတယ်။ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ကျူပ်ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး ဆောင့်တော့ သူလည်း မနေနိုင်ပါဘူး၊ တအင်းအင်းနဲ့ ခေါင်းကလည်း ဘယ်ပြန်ညာပြန်ရမ်းလို့ ကျူပ်လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကို သူ့လက်ကလေးတွေနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားတယ်လေ။ အချက်သုံးဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီးတော့ ကျူပ်ဒူးလည်း နည်းနည်းပူသလို ဖြစ်လာတာနဲ့ သူ့ပေါင်တွေကို ပုခုံးပေါ်ကချပြီး သူ့အပေါ်မှောက်ရက်ကလေး ပြန်နေလိုက်တယ်။ ဟိုကောင်ကြီးကိုတော့ တွင်းထဲက မဖြုတ်သေးဘူးလေ။ ပြီးမှ မပြီးသေးတာ။

” ဟေ့ ကောင်မလေး မျက်စေ့ကိုပဲ တအားပိတ်ထားတာပဲ၊ ဘယ်လိုလဲ ဦးငယ်လုပ်ပေးတာ မကောင်းလို့လား”

” ဟာ ဦးငယ်ကလည်း သူများရှက်လို့ဟာကို”

” အခုအချိန်မှတော့ ရှက်စရာလားကွယ်”

” ရှက်တာပေါ့ ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ်ဟာကို”

” မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်၊ ဦးငယ်ကို ကြည့်စမ်း”

” ကြည့်ဖူး”

မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ပြီး ကြည့်ဖူးလို့ ပြောနေပေမဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ပြုံးယောင်သန်းနေတယ်။

” မျက်လုံးမဖွင့်ပဲ နေရင် ဦးငယ်ဒီအတိုင်းပဲ နေလိုက်မယ်၊ မယ်တင်တက်လာရင်လည်း တက်လာပစေ၊ စိမ်ထားလိုက်တော့မယ်”

” ဦးငယ် ယုတ်ပတ်ပြီကွာ”

” ကဲ ဖွင့်ဖွင့် အဲဒီမျက်လုံးတွေ”

ကျူပ်က ငုံ့ပြီး သူ့မျက်နှာအနှံ့ လျှောက်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ နဖူး၊ ပါးပြင်၊ နုတ်ခမ်း၊ မျက်လုံး၊ လည်တိုင်။ ခနနေတော့ သူ့မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာတယ်။ နောက်တော့ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း မျက်နှာပေးလေးနဲ့ အသံတိုးတိုးလေး ပြောရှာတယ်။

” ဦးငယ် မကောင်းဘူးကွာ၊ မာ့ကို အနိုင်ကျင့်တယ်၊ မြန်မြန်လုပ်ပြီး သွားတော့နော်၊ ရှစ်ကြီးခိုးပါရဲ့၊ ဒေါ်လေးတက်လာမှာ ကြောက်လို့ပါ”

” အင်း အဲလိုမှပေါ့ကွာ ကလေးကလည်း”

တကယ်က ကျူပ်လည်း လန့်တာပဲ။ သို့ပေမဲ့ မယ်တင့်အကျင့်ကို ကျူပ်က သိပြီးသားလေ။ သူက အိပ်ယာထတာနဲ့ မျက်နှာသစ်၊ သေးပေါက်၊ ချေးပါ လုပ်ပြီးရင်၊ ထမင်းတစ်လုံးတည်မယ်၊ ပြီးရင် ရေချိုးမယ်၊ နောက်တော့ စားစရာလေး ဘာလေး လုပ်ရင်းကိုင်ရင်းမှ ကျူပ်ကို သတိရမှာ၊ ခေါ်မယ် လိုတာခိုင်းမယ်လေ။ ဆိုတော့ သူ့ရေချိုးသံမကြားမချင်း အချိန်ရသေးတယ်။

အခုမှပဲ ကျူပ်လည်း မျက်နှာချင်းဆိုင် မျက်လုံးချင်းဆုံပြီး မာမာမြင့်လေးကို လိုးရတော့တယ်။ တကယ်က အဲလိုလုပ်ရတာမှ အရသာရှိတာလေ။ တဏှာရမက် ဇောလေးကြွနေတဲ့ မျက်လုံးကြည်ကြည်လေးကို စိုက်ကြည့်ရင်း အားရပါးရ ဆောင့်ရတာလောက်ကောင်းတာ ရှိဦးမလားဗျာ။ ကျူပ်က ဂေါ်ပြားနဲက မြေကြီးကို ကော်ကော်ထိုးသလိုမျိုး ကျူပ်ကောင်ကြီးနဲ့ ကော်ပင့်လေးဆောင့်တာဗျာ၊ ကျူပ်ဥနှစ်လုံးတောင် သူ့ဖင်ကြားကို တဖတ်ဖတ်နဲ့ ပြေးရိုက်နေတယ်။

ကောင်းလိုက်တာလည်း မပြောနဲ့ ကောင်မလေးကလည်း ကျူပ်ကို အတင်းဖက်၊ သူလည်းကောင်းနေပုံပဲ၊ အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားပြီးတော့ အသေခံတယ်ဗျာ။ အသံက လည်ချောင်းက တအင်းအင်းပဲ ထွက်တယ်။ နောက် သူ့ပေါင်နှစ်လုံးက ကျူပ်ကို အတင်းညှပ်၊ သူ့လက်သည်းတွေကလည်း ကျူပ်ကျောကုန်းကို ကုတ်တော့ ပြီးတော့မယ်ဆိုတာသိလို့ ကျူပ်လည်း စိတ်လျှော့လိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်အတူတူ အရသာအထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားကြတာပေါ့ဗျာ။

“အား၊ ကောင်းလိုက်တာ ကလေးရယ်၊ ကလေးရော ကောင်းလား”

ပါးစပ်ကတော့ မဖြေဘူးဗျ၊ မျက်နှာလေးနီနီနဲ့ ခေါင်းလေးပဲ ညိမ့်ပြတယ်။ ကျူပ်လည်း ကမန်းကတန်းထ၊ ခြေရင်းကပုဆိုး ခေါင်းပေါ်ကနေစွတ်ချ၊ အင်္ကျီလက်ကောက်ထိုးပြီး အမြန်ဆင်းလာခဲ့တော့တယ်။

========================

မာလေ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် ဘယ်လိုပြောရမှန်းကို မသိတော့ဘူး။ ကိုယ်ဟာ အဲလောက် လိင်ကိစ္စမှာ ဝါသနာကြီးတယ်၊ ပျော်မွေ့တယ်လို့ အရင်က တစ်ယောက်ယောက်က ပြောလာရင်တောင် ဒေါသဖြစ်မိမှာပဲ။ အခုတော့ မယုံနိုင်လောက်အောင်ပါပဲ။ ကိုသက်ကလည်းလေ ပြောရရင်တော့ မကောင်းပါဘူး။ အထာပေးလို့လည်း မရဘူး၊ ယောက်ျားကောင်း လုပ်ပြနေတယ်။ ကိုယ်က ဘာမှမပြောရသေးဘူး သူက မင်္ဂလာဦးညကြမှဆိုပြီးတော့ ဘာမှကိုမလုပ်တာ။ အဲ့တော့လည်း မာက ကိုယ့်ကို အထင်မသေးရအောင် မူပြရသေးတယ်။

တခါတုန်းက သူစိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ မာ့ကို နှုတ်ခမ်းအတင်းဆွဲစုပ် ဖိနမ်းပြီး မာ့တင်ပါးတွေကိုလည်း လာညှစ်တယ်လေ။ မာက စိတ်ဆိုးတဲ့ပုံနဲ့ မျက်ရည်ဝဲပြ၊ ဘာလဲ မာ့ကို ဘယ်လိုမိန်းကလေးလို့ ထင်သွားပြီလဲ၊ ယောက်ျားလေးနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ လျှောက်သွားနေလို့ အပေါစားထင်တာလား၊ ဘာညာ ရန်တွေ့လိုက်တာ ပြာပြာသလဲကို တောင်းပန်တော့တာပဲ။ ခစ်ခစ်။ သူအဲ့လို ဆွပေးလိုက်တဲ့ စိတ်တွေကိုဖြေဖို့ အိမ်မှာ ဦးငယ်တစ်ယောက် ရှိနေလို့ တော်သေးတာပေါ့။

ကိုသက် အဲ့လို မစွတ်မပွတ်လေး လုပ်ပေးလိုက်တဲ့နေ့ဆိုရင် ညဘက်ဆို ဦးငယ် အိမ်ပေါ်တက်လာပါစေ ဆုတောင်းနေရတယ်။ မာ့ဘာသာ ကိုယ့်ဟာလေး ကိုယ်ပွတ်ရင်းပေါ့။ မာနဲ့ဦးငယ်ကတော့ ပွင့်လင်းသွားကြပြီ။ ဦးငယ်ကလည်း ဒေါ်လေးလစ်တာနဲ့ တက်တက်လာတာပဲ။

တခါက ဦးငယ် မြို့သွားမယ်ဆိုတော့ မာလည်း အလှပြင်ပစ္စည်းလေးတချို့ ဝယ်စရာရှိတယ်ဆိုပြီး လိုက်သွားတာ တစ်နေ့ခင်းလုံး ဟော်တယ်မှာ လုပ်ကြတယ်။ ပုံစံကို မျိုးစုံနေရောပဲ။ ဦးငယ်က ဓါတ်ပုံစာအုပ်တွေလည်း ပြတယ်၊ အဲဒီထဲက လုပ်တဲ့ပုံစံတွေလည်း စမ်းကြတယ်။ မာလည်း အခုတော့ ပုလွေ ကောင်းကောင်းတတ်သွားပြီ။ လေးဘက်ထောက်၊ ဖင်ဘူးတောင်းလည်း ကုန်းတတ်ပြီ။

အဲ့လိုနဲ့ မာနဲ့ကိုသက်တို့ မင်္ဂလာရက်လည်း နီးလာတော့ မာက စိတ်ပူတယ်။ ဦးငယ်ကို မေးတယ်။ မာ အပျိုမစစ်တော့ဘူးဆိုတာ ကိုသက် သိနိုင်သလားပေါ့။ ဦးငယ်ကပြောတယ် စိတ်မပူပါနဲ့တဲ့၊ အဲ့တာကိုသိတဲ့ ယောက်ျားလေး ရှားပါတယ်တဲ့။ နောက်ပြီး အခုခေတ်မိန်းခလေးတွေမှာ အပျိုမြှေးပေါက်တယ် ဆိုတာလည်း သိပ်မှ မရှိတော့တာတဲ့၊ ကိုယ်က နည်းနည်းလေး အိုက်တင်ပေးလိုက်ရင် ပြီးတာပါပဲတဲ့။

…………………………………………

မာတို့ မင်္ဂလာဆောင်ကို ရန်ကုန်မှာပဲ ခမ်းခမ်းနားနား လုပ်လိုက်တယ်။ မင်္ဂလာဆောင် မတိုင်မှီကတည်းက ကိုသက်ပြောင်းသွားတဲ့ တပ်က ကျောင်းမှာ အလုပ်ကို ရွှေ့လို့ရအောင် သူက လိုက်ပေးတယ်လေ။ သူ့အဘတွေရဲ့ ကျေးဇူးနဲ့ အလုပ်လည်း ပြောင်းပြီးသွားပြီဆိုတော့ ဦးငယ်နဲ့ ဒေါ်လေးကို နှုတ်ဆက်ခဲ့တော့တယ်။

မင်္ဂလာဆောင်တဲ့နေ့မှာ ရင်ခုန်လိုက်တာ။ လင်နဲ့သားနဲ့ အတည်တကျဖြစ်ပြီ ဆိုတာရယ်၊ မင်္ဂလာဦးညကို ဘယ်လိုကျော်ဖြတ်ရမလဲ ဆိုတာရယ်ပေါ့။ ကိုသက်က မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတာနဲ့ ဟော်တယ်မှာ တစ်ညအိပ်ပြီးရင် ငပလီမှာ သုံးညလောက်သွားနေမယ်တဲ့ စီစဉ်ထားတယ်။ မင်္ဂလာအခမ်းအနားပြီးတော့ ဟော်တယ်ကိုသွားတော့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေပါ လိုက်လာတယ်။ ဟော်တယ်အောက်ထပ်က ဘားမှာ သောက်ကြမယ်တဲ့လေ။ ဟော်တယ်ကို သွားကြတဲ့ကားမှာ မာ့လက်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်လို့ ကိုသက်က ပြောရှာတယ်။

” မာ့ လက်တွေလည်း အေးစက်လို့ပါလား၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ”

” ဟာ ကိုကလည်းကွာ၊ မင်္ဂလာဦးနေ့ကို မိန်းကလေးက အဲလောက်တော့ စိတ်လှုပ်ရှားမှာပေါ့လို့”

” အင်းပါကွာ ကိုသိပါတယ်၊ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းတွေကို အားနာလို့ပါ၊ သိပ်အများကြီး မသောက်ပါဘူး၊ စောစောတက်လာခဲ့မယ်နော်၊ မာ ပင်ပန်းရင် အိပ်ထားလိုက်၊ ကိုတက်လာရင် အားရှိအောင် ဟိဟိ”

” အောင်မယ် ဘာအားရှိရမှာလဲ ကိုနော်”

မာ့စိတ်ထဲမှာတော့ မူးအောင်သာ သောက်ခဲလို့ ပြောချင်နေတာ။ အို့ ကြောက်စရာကြီး၊ ကဲတုန်းကကဲခဲ့တာ အခုတော့ ကိုရိပ်မိသွားမှာ အရမ်းလန့်တာပဲ။

” အလကားပြောတာပါ ကိုရယ်၊ ကို့သူငယ်ချင်းတွေ အားနာပါတယ်၊ သူတို့ကို နောက်ဆုံး အလိုလိုက်တဲ့အနေနဲ့ ပြုစုလိုက်ပါ။ မာနဲ့ကိုက တသက်လုံး နေသွားကြရမဲ့သူတွေပဲ။ ဟင့် ဒီတစ်ခါပဲနော်၊ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ခွင့်ပေးတာ။ နောက်ဆိုရင်တော့ မရဘူး ဆရာ”

” အင်းပါကွာ၊ မာက အဲလိုသိတတ်တာ ကိုက အရမ်းကို ပိုချစ်သွားပြီကွာ။ စိတ်ချစိတ်ချ ဒီတစ်ခါ နောက်ဆုံးပဲ။ နောက်ဆို မာမကြိုက်ရင် ဘာမှမလုပ်ဘူး၊ ဟုတ်ပလား၊ ”

“အင်း”

မာ ချိုးတဲ့အဆင်တော့ သူနင်းသွားပြီ။ အဲဒါဆိုရင်တော့ ချောချောမွေ့မွေ့ မင်္ဂလာလာဦးညကို ကျော်ဖြတ်သွားရတော့မှာပဲ။ အိုကွာ လာမဲ့ဘေး ပြေးတွေ့တာပေါ့၊ ဖြစ်လာမှ ရင်ဆိုင်တာ ကောင်းပါတယ်၊ ကြိုပြီးပူပန်နေတာ၊ စိတ်ဆင်းရဲရတယ်။

ညသန်းကောင်လောက်ကြမှ တံခါးကို တဒုန်းဒုန်း ထုလာတယ်။ မာ အိပ်ယာပေါ်မှာလှဲနေရာက ထပြီး တံခါးသွားဖွင့်လိုက်တော့ ကိုသက်ကို သူ့သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက်က တွဲခေါ်လာတယ်။

” ဆောရီး မာ၊ အိပ်ပျော်နေပလား”

အာလေးလျှာလေးနဲ့ ကိုသက်ကို အခန်းထဲလည်း တွန်းပို့ပြီးရော သူ့သူငယ်ချင်းတွေ မာ့ကို ကမန်းကတန်း နှုတ်ဆက်ပြီး ပြေးတော့တာပါပဲ။ မာက တံခါးကို ပြန်ပိတ် လော့ချပြီး ကိုသက်ကို ကုတင်ရှိရာကို တွဲခေါ်လာခဲ့တယ်။ သူ့ဒီအဝတ်အစားတွေနဲ့ ဘယ်အိပ်လို့ဖြစ်မှာလဲ။ အဲဒါနဲ့ ညနေကယူလာတဲ့ မာတို့ အိပ်ထဲက သူ့တီရှပ်ရယ်၊ ပုဆိုးတစ်ထည်ရယ်ထုတ်၊ ပြီးမှ သူဝတ်ထားတဲ့ ရှပ်အင်္ကျီ၊ ဘောင်းဘီတွေကို ချွတ်ရတယ်။

” ဆောရီး မိန်းမရယ် ကိုယ် နည်းနည်းမူးသွားတယ်”

မျက်လုံးက မှေးမှေးလေးဖြစ်နေပြီး စကားပြောတာက လျှာလုံးနေပေမဲ့ မာ့ရင်သားတွေကိုတော့ သူ့လက်ကြီးနဲ့ လာဆုပ်ကိုင်သေးတယ်။ သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်တော့ မပျော့မမာနဲ့ သူ့ညီတော်မောင်က နီညိုရောင်ထိပ်ဖူးကြီးနဲ့။ ဒါဟာ မာ့အတွက် သေချာမြင်ဖူးတဲ့ ဒုတိယမြှောက် ယောက်ျားတန်ဆာပါပဲ။

မောင်မျိုးတုန်းက ညဘက် အမှောင်ထဲမှာပဲ ကိုယ့်ပေါင်ကြား ဝင်ထွက်တာ ခံစားဘူးတာ။ ဦးငယ်ကျတော့ သေသေချာချာကို ကိုင်တွယ် ပုလွေလည်း မှုတ်ခဲ့ဘူးတယ်။ အခုကတော့ ကိုယ့်ယောက်ျားဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ရင်တော့ နည်းနည်းခုန်လာတယ်။ ညတိုင်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် ငါနဲ့ ချစ်ရတော့မဲ့ ကောင်ကြီးပါလားလို့ တွေးရင်း မာ့လက်ကလေးနဲ့ အသာကိုင်ကြည့်လိုက်တယ်။

မာ့လက်ရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ထင်တယ်၊ သူ့ကောင်ကြီးက ချက်ခြင်းလိုလို လှုပ်ရှားလာတယ်။ မာလည်း ဦးငယ်ပြောထားတာ သတိရသွားလို့ ကမန်းကတန်း ပြန်လွတ်ချလိုက်မိတယ်။ ပထမဆုံးအကြိမ်မှာ ယောက်ျားပစ္စည်းကို တစ်ခါမှ မမြင်ဘူးသလို၊ ရှက်သလို ဟန်ဆောင်ရဦးမယ်၊ လက်နဲ့ လုံးဝမကိုင်နဲ့ဆိုတာလေ။ ကိုသက်ကို မနိုင်မနင်းနဲ့ပဲ တီရှပ်ဝတ်ပေး ပုဆိုးဝတ်ပေးပြီးမှ စနိုးတာဝါလေးနဲ့ သူ့ရဲ့ ဆီပြန်နေတဲ့ မျက်နှာကို ပွတ်သပ် သုတ်သင်ပေးလိုက်တော့ သူ့မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာတယ်။

နောက်တော့ မာ့ကိုယ်လေးကို သူ့ပေါ်ဆွဲချလိုက်ပြီး မာ့မျက်နှာအနှံ့ကို နမ်းတော့တယ်။ မာ့ပေါင်ရင်းမှာ သူကောင်ကြီး မာမာတောင်တောင်နဲ့ လာထောက်နေတာ ခံစားလိုက်ရတော့ သူစိတ်ထလာပြီ ဆိုတာသိလိုက်ရတယ်။ မာ့ကိုယ်လေးကိုဆွဲလှည့်ပြီး သူက မာ့ကိုယ်ပေါ်မှောက်လိုက်တော့ မာလည်း ပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားတာပေါ့။ သူ့ပုဆိုးက ခုနကဝည်းက မာက စွတ်ရုံစွတ်ပေးထားတာဆိုတော့ အခု သူကန်ချွှတ်လိုက်တာနဲ့ ခြေရင်းဘက်ပုံသွားပြီ။

သူ့လက်တွေက မာ့ညဝတ်ဂါဝန်လေးကို လှန်တင်လိုက်တယ်။ သူ မာ့ပေါင်နှစ်လုံးကို သူ့ဒူးတွေနဲ့ကားလိုက်ပြီး သူ့ကောင်ကြီးကို မာ့ပိပိလေးအဝမှာ တေ့လိုက်တယ်။ မာ စိတ်လှုပ်ရှားနေတော့ ပိပိလေးက အရည်စို့နေလို့သာ တော်တော့တယ်။ ဒါတောင် သူ့ကောင်ကြီးစွတ်ကနဲ ဝင်လာတော့ မာ အာ့ကနဲတောင် အော်လိုက်မိတယ်။

သူ့ကောင်ကြီးက ဦးငယ်နဲ့ အရွယ်သိပ်မကွာလို့လား မသိပါဘူး၊ မာ့ကိုယ်ထဲမှာ စေးကြပ်ကြပ်ကလေးပါပဲ။ သူက ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဆောင့်လိုက်ပြီးချိန်မှာ မာ့ကိုယ်လေးထဲကို အရည်ပူတွေ ဖြန်းထည့်ပြီး ပြီးသွားတော့တယ်။ သူ မာ့ကို ဖက်ထားပြီး ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ မာ့လည်း လေးတာနဲ့ အသာတွန်းလိုက်တော့ဘေးကို လှိမ့်ဆင်းသွားတယ်။ ဟောတော့၊ ဘာမှ လည်းမပြောဘူး။ ဟောက်သံလေးထွက်လာပြီး အိပ်ပျော်သွားပြီ။

မာအိပ်ယာပေါ်ကထ ရေချိုးခန်းသွား၊ ကိုယ့်ဘာသာ သန့်စင်လိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်ပြန်လာ သူ့ကိုလည်း စောင်ခြုံပေးရင်း ဘေးမှာပဲ အသာလှဲအိပ်လိုက်တယ်။ မျက်လုံးတောင် ကြောင်နေသလိုပဲ။

” ဟေး မာ၊ မိန်းမ၊ ဆောရီးကွာ ညက ကိုယ် နည်းနည်းမူးသွားတယ်။”

မာ ညက တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ပဲ မိုးလင်းခါနီးမှ အိပ်ပျော်တော့ သူနိုးသွားတာတောင် မသိလိုက်ဘူး။ အမူးသမားတွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း နည်းနည်းမူးသွားတယ် ဆိုတာပဲ ထပ်ခါတလဲလဲ ပြောနေတယ်။

” အောင်မယ် မူးပေလို့ပဲ၊ ကို အရမ်းကြမ်းတာပဲကွာ ၊ ဟွန့် ဘာမှန်းလဲမသိဘူး”

” ဟုတ်လား ဆောရီးကွာ။ ကို သိတော့သိတယ်။ မူးနေတော့ လူက အသိစိတ်ဝင်လာလိုက် အိပ်ပျော်သလို ဖြစ်သွားလိုက်ဖြစ်နေတာ။ ကို အရမ်းကြမ်းမိသွားလား”

” အင်းပေါ့။ မာက သူတို့ ယောက်ျားလေးတွေ ဟိုဟာကြီးက အဲလိုအကြီးကြီးနဲ့ မာမာကြီးဖြစ်မယ် ဆိုတာတောင် သေချာမသိဘူးလေ။ ညက မာ့ဟာလေး တစ်ခုခု ဖြစ်သွားပလားလို့ ရေချိုးခန်းမှာ ရေဆေးရင်း သေချာကြည့်လိုက်ရသေးတယ်”

” ဆောရီးကွာ၊ နောက်ဆို အဲ့လိုမဖြစ်စေရပါဘူး။ လာလာ အနာကို ဆေးထည့်ပေးမယ် ခိခိ ”

” ဟင့်အင်းကွာ၊ အခုတော့ရသေးဘူး၊ ဟိုထဲမှာ စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်း ဖြစ်နေသေးတယ်၊ မာကြောက်တယ်၊ ငပလီ ရောက်မှနော်၊ မာတို့က တသက်လုံး အတူနေသွားရမှာပါ ကိုရယ် လောမနေပါနဲ့”

” အင်း အဲဒါလည်းဟုတ်တာပဲ။ ကဲ ထထ ဘရိတ်ဖတ်သွားစားရအောင်”

အင်း မင်္ဂလာဦးညတော့ အခက်အခဲမရှိ ဖြတ်ကျော်ခဲ့ရလေပြီ။ မာ့ရင်ထဲ နည်းနည်းအေးသွားတယ်။ ကိုသက်ကိုလည်း သနားတော့ သနားတယ်။ အင်းလေ၊ မာက နောက်ဆိုရင်တော့ သစ္စာရှိရှိနဲ့ ချစ်သွားမှာပါလို့ စိတ်ထဲက ပြောနေမိတယ်။

ငပလီရောက်တော့လည်း အဆင်ပြေသွားကြတာပါပဲ။ အစပိုင်း တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ရှိန်းနေကြ၊ သူကလည်း မာ့ကို အားနာ၊ မာကလည်း ကိုယ့်ရဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုတွေကို သူမသိရအောင် ဟန်ဆောင်ရနဲ့၊ နောက်ရက်တွေကြတော့လည်း အပြင်တောင် သိပ်မထွက်ဖြစ်တော့ပါဘူး။ စားလိုက် လုပ်လိုက်ပေါ့ ခိခိ။ ဒါပေမဲ့ တစ်နေ့ သုံးလေးချီထက်တော့ သူလည်း မတတ်နိုင်ဘူး။ သူဘယ်လိုမှ မလာတော့ရင် သောင်ပြင်ပေါ်ထွက်ပြီး လမ်းလျှောက်ကြတယ်။ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း ပြောကြတယ်။ အဲ့လိုနဲ့ပဲ ဟန်းနီးမွန်းပြီးသွားတော့ မာတို့ ကိုယ့်အိမ်ရှိရာကိုပဲ ပြန်လာခဲ့ကြပြီး အိမ်ထောင်သည်ဘဝကို စရတော့တာပေါ့ရှင်။

………………………………….

မာက နဂိုကတည်းက သိပ်ပြီး အချက်အပြုတ်ကလည်း တတ်တာမဟုတ်တော့ အိမ်မှာကူဖို့ ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို ကိုကပဲ ရှာပေးထားတယ်ရှင့်။ မာလည်း တပ်နဲ့နီးတဲ့ ကျောင်းမှာ သွားလုပ်နေတယ်။ မာ့လိုပဲ ဗိုလ်ကတော်တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ မမာလာလည်း ကျောင်းဆရာမပဲဆိုတော့ အဖော်ရလို့ အတူတူ သွားကြတယ်။ ရင်းနှီးလာတော့မှ မမာလာဆီက တပ်ထဲက အကြောင်းတွေလည်း သိလာရတော့တယ်။

တပ်ထဲမှာ အလုပ်မလုပ်ပဲ ဗိုလ်ကတော်အဖြစ်နေကြတဲ့ ဝေမာတို့ ဖြူဖြူစိုးတို့အကြောင်း အတင်း ပြောတာ ကြားရတယ်။ မာကတော့ အရင်က မသိပါဘူး။ အဲဒီ အစ်မတွေက အပျံစားဝတ်စားလို့ ရုပ်ကလေးတွေကလည်း ချောတယ်လို့ မဟုတ်ပေမဲ့ ပြင်တတ်ဆင်တတ်လို့ ချစ်စရာလေးတွေလို့ပဲ ထင်ခဲ့တယ်။ မမာလာပြောပြမှ သူတို့က သူတို့ယောက်ျားတွေ နေရာကောင်းရဖို့၊ ရှေ့တန်းသိပ်မသွားရဖို့၊ အဘတွေကို အရမ်းဖားတယ်ဆိုပဲ။ တပ်ရင်းမှုးကတော် အတွက်ဆိုရင် အိမ်မှာခိုင်းတဲ့ ကောင်မတွေလို လိုက်လုပ်ပေးရတာနဲ့၊ တပ်ရင်းမှုးတစ်ယောက်ထဲ ဆိုရင် ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်တော့မလောက်ပဲနဲ့၊ အဲ့လိုဟာတွေ သိလာရတယ်။ နောက်ပြီး ဟိုလူနဲ့ဘာလိုလို ဒီလူနဲ့ဘာလိုလို သတင်းတွေလည်းထွက် ဆိုပဲ။ မာတော့ မမာလာ ပြောသမျှ ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ကို ဖြစ်နေတာပဲ။

ဒါပေမဲ့ ပြန်စဉ်းစားကြည့်တော့ ဟုတ်သား။ သူတို့ယောက်ျားတွေက ကို့လောက် ရှေ့တန်းမသွားရဘူး။ အမြဲလိုလိုပဲ တွေ့နေရတယ်။ နည်းနည်းပါးပါး ပေါင်းထား သင်းထားမှပဲလို့ မာစိတ်ထဲတော့ တွေးနေမိတယ်။

တစ်နေ့တော့ တပ်ရင်းမူးကတော်က အလှူတစ်ခု အကြီးအကျယ်လုပ်တယ်။ တပ်နဲ့ မလှမ်းမကမ်းက ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာပေါ့။ မာတို့လို ဗိုလ်ကတော်တွေ၊ စစ်သားမယားတွေ အကုန်မနေရ ဝိုင်းလုပ်ကြရတာပေါ့။ အလှူနေ့ကြတော့လည်း အပျံစား ဝတ်စားပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပြိုင်အဆိုင်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ တပ်ရင်းမှုူးကတော်ထက်တော့ ပိုပြီး ဝတ်စားလို့မရဘူးလေ။ တော်ကြာ စောက်မြင်ကပ်ပုဒ်မနဲ့ ငြိနေမယ်။

” ဟဲ့ ညီးက ဘယ်သူလဲ ငါအရင်က မမြင်ဖူးပါဘူး”

” အဘ ဒါက ဗိုလ်ကြီးကိုကိုသက်ရဲ့ မိန်းမလေ၊ သူတို့ တပ်ကို ပြောင်းလာတာ မကြာသေးဘူး”

မမာလာက သွက်သွက်လက်လက် ဝင်ပြောလိုက်လို့ တပ်ရင်းမူး သူရမောင်မောင်ထန်က ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နှင့် ကျေနပ်သလို ဖြစ်သွားတယ်။

” ဪ အေး အေး၊ အဲဒီတလောက ငါ ရန်ကုန်မှာ အစည်းဝေးသွားတက်နေလို့ မသိလိုက်တာနေမယ်”

အမလေး အဲလူကြီးရဲ့ မျက်လုံးတွေက မာ့တကိုယ်လုံးကို ထိုးဖောက်မြင်နေသလိုပဲ၊ ကြည့်လိုက်တာ စူးစူးဝါးဝါး။ မာ့ရင်တွေတောင် ခုန်သွားတယ်။ လူကြီးကလည်း ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနဲ့၊ နှုတ်ခမ်းမွှေးစစ။

” ဟဲ့ သမီးနာမည်က ဘယ်လိုခေါ်သလဲကွယ့်”

“မာမာမြင့်ပါ အဘ ”

မာလည်း သူများတွေခေါ်သလိုပဲ အဘလုပ်ချလိုက်ရတယ်။ ဘယ်လိုရာထူးတပ်ခေါ်ရမှန်းလည်း သိမှမသိတာ။

” အေးအေး ကွယ်၊ အိမ်လေးဘာလေး လာလည်လေကွာ၊ အဘတို့က မိသားစုတွေပဲဟာ နော်”

” ဟုတ်၊ ဟုတ်ကဲ့ အဘ”

………………………………………………….

မောင်မောင်ထန်မှာ နာမည်နဲ့လိုက်အောင် ထန်သူဖြစ်လေသည်။ ဗိုလ်ကြီးဘဝနှင့် ရှေ့တန်းမှာ တိုင်းရင်းသား လူမျိုးစုတွေနှင့်ဖြစ်သော တိုက်ပွဲတွေမှာ ရွာတွေထဲ ဝင်စီးပြီးရင် သူပုန်နှင့် အမျိုးတော်သည်တို့၊ သူပုန်မယားတို့ဆိုသည့် မိန်းကလေးများကို စစ်ဆေးရမည်ဟု ခေါ်ယူပြီး မတရားကျင့်လေ့ရှိသည်။ မလိုသူအချို့က တိုင်တန်းသောကြောင့် အထက်က သူ့ကို အရေးယူရလေ့ရှိသည်။ အရေးယူသည်ဆိုတာကလည်း တပ်ပြောင်းလိုက်ခြင်းမျှသာဆိုတော့ သူ့ဇရိုက်က ဘယ်လိုမှ ဖျောက်မရ။ ခပ်ဆိုးဆိုး သွမ်းသွမ်းသာ နေတတ်သည့် ဝသီကြောင့်ပဲလား၊ သူတို့အထက်က တပ်ရင်းမူးတစ်ယောက်၏သမီး ရုပ်ဆိုးဆိုး၊ ဝတုတ်တုတ် တစ်ယောက်ကို လက်ထပ်ယူလိုက်လို့လားမသိ။ ရာထူးတက်တာကလည်း မြန်သည်။

အပွင့်ကြီး၊ ရာထူးကြီးလာတော့ ကိုယ်တိုင်ထွက်တိုက်စရာ မလိုတော့၊ ရှေ့တန်းသွားစရာမလိုတော့၊ နောက်တန်းမှာပဲ စားတော့သည်။ စစ်သားကတော် ဗိုလ်ကြီးကတော် ချောချောလှလှ တောင့်တောင့်လေးတွေ၊ နည်းနည်းထထရွရွလေးတွေဆိုရင် သူနှင့်မကင်းပေ။

မိန်းမကလည်း ဝါသနာတူ။ တပ်ထဲက ကောင်လေး ငယ်ငယ်လေးတွေ၊ အိမ်မှာ လက်တိုလက်တောင်းခိုင်း၊ နင်းနှိပ်ခိုင်းရင်းနှင့် ဟိုဟာဒီကာ အရသာခံသည်။ ဘယ်လောက်အဆင့်အထိ လုပ်သည်ပေးသည် ခံသည်ကိုတော့ ဘယ်သူမှ သေချာမသိကြ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဘယ်သူမှလည်း အပြင်မှာ ထုတ်မပြောရဲလို့ ဖြစ်သည်။ ပါးစပ်ယားလို့ ပြောမိပါက ကြားရသည့်လူက သွားဂုံးချောလိုက်ရင် ပြောသည့်သူ သေပြီသာမှတ်။ ဘဝပျက်မည့်အရေး ဖြစ်သည်။ ဆိုတော့ အပုတ်နံ့ကို ဘယ်သူမှမလွှင့်ရဲ။ မိန်းမက ကိုယ်ကိုယ်တိုင် ကဲနေသည်မို့ ယောက်ျားကိုလည်း မနိုင်မည့်အတူတူ လွတ်ပေးထားလိုက်တော့ သူတို့အိမ်ထောင်ရေးက အဆင်ပြေနေသည်။ ကလေးတွေလည်း အရွယ်ရောက်လို့ တက္ကသိုလ်တွေတက်နေပြီ ဆိုတော့ သူတို့က ပိုလွတ်လပ်နေကြသည်။

အခု သူရမောင်မောင်ထန် အလှူမှာတွေ့လိုက်ရသည့် အသစ်ကလေး မာမာမြင့်ကို စားချင်ဝါးချင်စိတ်တွေ သွေးသားထဲမှာ ဆူဝေကြွနေသည်။ ဒါပေမဲ့ ဘလိုင်းကြီးတော့ လုပ်လို့ရမည် မဟုတ်သည်ကို အတွေ့အကြုံအရ သိနေပြီမို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း သိမ်းသွင်းရသည်။ သူ့အိမ်ကို ခေါ်သည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းနှင့် မသိမသာ ပစားပေးသည်။ ထိုသို့ဖြင့် ဗိုလ်ကြီးကတော်လေး မာမာမြင့်က တပ်ရင်းမှူးအိမ်မှာ ရင်းနှီးသည့်အတွင်းလူ ဖြစ်လာရသည်။

ရင်းနှီးလာတော့ မိန်းမတို့ထုံးစံ ကိုယ်ပြောကြည့်ရင် ရနိုင်မလားဟု ထင်လာပြီး မာမာမြင့်က အဘကို ကပ်တိုးလေး အပူကပ်ကြည့်သည်။ သူ့ယောက်ျားကို အန္တရာယ်နည်းသည့်နေရာမှာ ပို့စတင်းပြောင်းပေးလို့ ရနိုင်မလားပေါ့။ သူရမောင်မောင်ထန်က အကွက်ဝင်လာပြီဆိုတာကို သိလိုက်ပြီ။ လေးလေးနက်နက် စဉ်းစားသလို ဟန်လုပ်ပြီး ဒီတစ်ခါ ဌာနချူပ်ရောက်လျှင် အထက်ကို တင်ပြပေးမည်၊ အခုတော့ သူဘာတတ်နိုင်မလဲဆိုတာ ကြည့်ရှုထားပေးမည်ဟု ပြောလိုက်သည်။ အခုတော့ ဒိပြင်အလုပ်တွေ ရှုပ်နေသေးလို့ သေသေချာချာ ပြောကြရအောင် မာမာမြင့် ကျောင်းပိတ်သည့်တစ်ရက် စနေနေ့လောက် အိမ်လာခဲ့ဖို့ ပြောလိုက်သည်။

……………………………….

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် အိမ်ကဟာကြီး ရန်ကုန်သွားနေသည့် အပတ်မှာ ဗိုလ်ကြီးကိုကိုသက်၏ မယားချောလေး သူ့ဆီလာမယ်ဆိုတော့ ကျူပ်လည်း ကန်တော့ခံတုန်းက ရထားတဲ့ ဗိုင်ရာဂလာလေး သိမ်းထားတဲ့နေရာကနေ ထုတ်ထားလိုက်တယ်။ ကျူပ်တို့အရွယ်က မလွယ်တော့ဘူးလေ။ ဗိုင်ရာဂလာကူမှပဲ အဆင်ပြေတော့တာ။ အဲကောင်က ဈေးသိပ်ကြီးလို့ ဘီပီအိုင်ကထုတ်တဲ့ စပါးကဒ်လေးတွေပဲ သုံးလေ့ရှိတာ။ ဒီနေ့တော့ စပယ်ရှယ်မို့ ဗိုင်ရာဂလာ ဆောင်ထားတာ။ ဒါပေမဲ့ ကောင်မလေး လာမလာ မသေချာသေးလို့ မသောက်သေးဘူး။ ကောင်မလေး ကိုယ့်အိမ်ဆီ လမ်းလျှောက်လာတာကို လှမ်းတွေ့ရမှပဲ ဆေးကို ကမန်းကတမ်း ထုတ်ပြီးသောက်လိုက်ရတယ်။ ပြီးမှ အိမ်ရှေ့ထွက်ပြီး ပြာပြာသလဲ နှုတ်ဆက်ပြလိုက်ရတယ်။

” ဟာ သမီးလေး ဘယ်ကနေဘယ်လို မျက်စေ့လည်လာတာလည်းကွ၊ လာလာ၊ အိမ်ထဲခဏလာဦး နေပူတယ်”

အိမ်ထဲမှာ ဒေါက်တိုမယ်ရ လုပ်ပေးနေတဲ့ စစ်သားလေးကို မျက်ရိပ်ပြလိုက်ကတည်းက ဟိုကောင်က ဓါတ်နေပြီ အပြင်ထွက်ပြီး တံခါးကို ပိတ်သွားလိုက်တယ်။ ဘယ်ကောင်မှ မဝင်လာအောင် သူအပြင်က စောင့်နေလိမ့်မယ်ဆိုတာ ထုံးစံမို့ ကျူပ်က သိနေပြီလေ။

” ကဲ ထိုင်ပါဦးကွ သမီးရ။ နေပူကြီးထဲကွာ မလာစဖူး ဘာတွေများ အရေးကြီးလာတာလဲ”

” အင်း အဘကို အပူကပ်သလိုများ ဖြစ်နေမလား မသိဘူး ”

” အမလေးကွာ ဘာများတုန်း၊ ပြောမှာပြောတာ မဟုတ်ဘူး၊ ဒီလူနဲ့ဒီလူကို”

” ဒီလိုအဘရေ သမီးတို့ကလေ အိမ်ထောင်ကျတာကမှ မကြာသေးဘူး၊ ကိုက တစ်ချိန်လုံး ရှေ့တန်းပဲ သွားနေရတာပဲလေ။ သမီးတို့က အေးအေးဆေးဆေး အတူတူတောင် သေချာမနေရသေးပါဘူး အဘရယ်။”

” အင်း အဲဒါတော့ အဘလည်း ကိုယ်ချင်းစာပါတယ်ကွယ်။ အဘလည်း စစ်ထဲစဝင်ခါစက အဲ့လိုပဲ သားပစ် မယားပစ် ရှေ့တန်းထွက်ကြရတာ။ နိုင်ငံတော်က ပေးအပ်လာတော့လည်း မလွှဲမရှောင်သာဘူးပေါ့ကွယ်”

” ဟုတ်တော့ ဟုတ်ပါတယ် အဘရယ်။ ဒါပေမဲ့ တချို့တွေကြတော့လည်း အိုးနဲ့အိမ်နဲ့ မကွာပဲ နိုင်ငံတော်အတွက် လုပ်နေကြရတာပဲလေ။ အဘ ကြည့်ရှုလုပ်ပေးနိုင်မယ် ထင်လို့ပါ။ သမီးကို သနားရင် လုပ်ပေးပါလား အဘရယ် နော် နော်”

ကောင်မလေးကလည်း အလာကြီးပဲ၊ အဟီး။ ကျူပ်ထိုင်နေတဲ့ နှစ်ယောက်ထိုင်ဆိုဖာပေါ် ကျူပ်ဘေးမှာ လာကပ်ထိုင်လိုက်ပြီး ကျူပ်လက်မောင်းတွေကို သူ့လက်နုနုလေးနှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး လာချွဲတာဆိုတော့ ကျူပ်လီးကြီးကလည်း ပုဆိုးအောက်က ဒေါင်ကနဲ မာတက်လာတာပေါ့။ အဟင်းဟင်း သူက အဲလောက်လေးပေးပြီးတော့ လိုချင်တာရမယ်များ မှတ်နေတယ်။ ကျူပ်တို့က အံတိုနေပြီ၊ ဒါမျိုးတွေ ဟဲဟဲ။

” အင်းပါ သမီးရယ်။ သမီးကို မြင်မြင်ချင်းကတည်းက အဘက သမီးလေးလို ချစ်တာ၊ မွေးစားချင်စိတ်တောင် ပေါက်တာ။ ဒါပေမဲ့ အဘလည်း အထက်က အမိန့်ကို နာခံရတာပဲ မဟုတ်လား သမီးရယ်။ ဒီတခါ ရုံးချူပ်သွားရင် အဘ ပြောပေးကြည့်ပါဦးမယ်”

” လုပ်ပေးပါ အဘရယ်။ သမီးက အဖေအမေပစ်ပြီး ယောက်ျားနောက် လိုက်လာရတာ။ ယောက်ျားက မရှိတော့ အထီးကျန်နေရတာပါ။ အဟင့်ဟင့်”

လာပြီလာပြီ မိန်းမတို့ရဲ့လက်နက်။ မျက်ရည်စက်တွေနဲ့ ကျူပ်ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းထိုးလာပြီ။ ကျူပ်ကလည်း ဒါမျိုးစောင့်နေတာ မဟုတ်လား။ တဖက်က သူပုခုံးလေး ထိန်းပေးလိုက်ပြီး နောက်တဖက်က ခါးလေးပေါ် ချက်ချင်းရောက်သွားတယ်။ သိတယ်မလား ဟဲဟဲ လက်ယဉ်တယ်ဆိုတာ။

” အင်းပါ သမီးရယ်။ အဘ တတ်နိုင်သလောက်တော့ လုပ်ပေးမှာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အဲလိုမျိုးတွေက နည်းနည်းတော့ စွန့်စားရတယ် သမီးရဲ့။ သူများတွေ တိုင်တာတောတာနဲ့ဆို အဘ အလုပ်လည်း ထိခိုက်နိုင်တယ်လေ။”

” အီးးးး.. ရွှတ်.. အဘ ရယ်။ ကို့အတွက် အဆင်ပြေမယ်ဆိုရင် သမီးဘာပဲ လုပ်ပေးရလုပ်ပေးရပါ။”

” တကယ်ပြောတာလား သမီးရယ်”

ကျူပ်က ပြောလည်းပြော သူ့ခါးလေးကို ဖက်ထားတဲ့ လက်ကလည်း သူဝမ်းဗိုက်သားလေးတွေကတဆင့် အပေါ်ကို ပွတ်သပ်ပြီး ရင်သားဖောင်းဖောင်းလေးပေါ် ခပ်ဖွဖွလေး အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီလေ။ အဲ့လောက် ဂွင်ရောက်နေမှတော့ ငါးကြော်မကြိုက်တဲ့ ကြောင်မိုက်ကြီး ဖြစ်သွားမှာပေါ့။

ကျူပ်လက်တွေက သူ့နို့အုံလေးတွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ဖွဖွလေးဖိပြီး နှယ်လိုက်တော့ သူ့ရဲ့ ငိုရှိုက်သံလေး ရပ်သွားတယ်ဗျ။ မျက်နှာကိုတော့ ကျူပ်ရင်ဘတ်မှာအပ်ပြီး ငုံ့နေတယ်။ အစဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ မျက်နှာပူမှာပေါ့လေ။ ကျူပ်လက်ဖဝါးနှစ်ခုလုံးက သူ့ရင်သားနှစ်ခုစလုံးကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ နည်းနည်းဖိပြီး ဆုပ်နှယ်လိုက်တော့မှ အသံလေးထွက်လာတယ်။

” အဘ သမီးအင်္ကျီတွေ ကြေကုန်လိမ့်မယ်”

” အင်း အင်း အဘ သမီးအင်္ကျီ ချွတ်လိုက်မယ်နော်”

” အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ ဖြစ်ပါ့မလား အဘရယ်”

” ဖြစ်ပါတယ် သမီးရဲ့။ ဟိုကောင်တွေ တံခါးဝမှာ စောင့်ခိုင်းထားတယ်။ ဘယ်သူမှ မဝင်လာရဲပါဘူး”

ဆိုပြီး သူ့နောက်ကျောက ဇစ်ကိုပဲ အသာဆွဲချပြီး ဖွင့်လိုက်တယ်။ သူက ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲ ငုံ့တိုးနေတာနဲ့ အဲ့လို အနောက်ဘက်က ဇစ်အင်္ကျီမျိုးနဲ့ကတော့ ကွက်တိပဲ။ ဖွေးကနဲ့ပေါ်လာတဲ့ ကျောပြင်လေးပေါ်က ဘရာဇီယာ အသားရောင်ကလေးရဲ့ ဂျိတ်တွေပါ တခါထဲ ဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ အဲတော့မှ ချောင်သွားတဲ့ ဘရာဇီယာအောက်က လက်ဝင်ပြီး နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်ပေးနေမိတော့တယ်။

ကျူပ်လီးကြီးကတော့ အတော့်ကို မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီ။ သူကလည်း ကျူပ်ကျောပြင်ကြီးကို ကုန်းဖက်လို့ သူ့လက်သည်းတွေနဲ့ ကုတ်ခြစ်နေတယ်။ အင်း လေ ယောက်ျားနဲ့ ဝေးနေရတော့လည်း သူ့ခင်မျာ ဆာနေရှာမပေါ့။ ကောင်မလေးရဲ့ နို့လုံးလေးတွေက အနေတော်ပဲ သိပ်မကြီး သိပ်မသေးလေးတွေ။ ယောက်ျားရထားတာလည်း သိပ်မကြာသေးလို့ထင်တယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကလည်း သိပ်မကြီးဘူး၊း။ အခု စိတ်ထပြီးတော့ မာတောင်နေတာတောင် သေးသေးလေးတွေ။ ကျူပ်လက်မလက်ညိုးနဲ့ ညှပ်ပြီးလိမ့်လိုက်တော့ ကောင်မလေး တုန်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ အဟီးး။ ကျူပ်လည်း နို့တွေ အားရအောင် ဆုပ်ကိုင်နှယ်ပြီးမှ သူ့လက်မောင်းနှစ်ဘက်က ကိုင်ပြီး

” ကဲကဲ သမီး ဒီရှေ့မှာ ခဏလေးထိုင်”

ကျူပ်ထိုင်နေတဲ့ ဆိုဖာရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ သူ့အင်္ကျီနဲ့ ဘာရာဇီယာကို အောက်ခြေကနေကိုင်ပြီး မချွတ်လိုက်တော့ အလိုက်သင့်လေး လက်မြှောက်ပေးတယ်။ အခုတော့ ကျူပ်ရှေ့မှာ အပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့ ငုတ်တုတ်လေးဖြစ်သွားမှ ကျူပ်လည်း ပုဆိုးဖြည်ချလိုက်တယ်။ ပြောင်ကြီးကတော့ ဒေါင်ကနဲပေါ့။ ကျူပ်ရဲ့ စံချိန်မှီ ဒုတ်ကြီးကို ကြည့်ပြီး ကောင်မလေး မျက်လုံးအဝိုင်းသား ဖြစ်သွားလေရဲ့။ ကျူပ်က သူ့ရဲ့ ခေါင်းလေးကို လက်နဲ့ဆွဲယူလာတော့ ကျူပ်ကောင်ကြီးက သူ့မျက်နှာရှေ့မှာ ခေါင်းတရမ်းရမ်းနဲ့ပေါ့။

သူလေးကလည်း သိရှာပါတယ်။ နှုတ်ခမ်းနုနုလှလှလေး နှစ်ချပ် ပွင့်ဟလာတယ်။ ကျူပ်လည်း ဆိုဖာ အနားစောင်းကို ဖင်နည်းနည်းရွေ့ပြီး တိုးလိုက်တော့ ဒစ်ထိပ်ဖူးက သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ထိုးမိသွားတယ်။ သူက ခေါင်းလေးကို အသာငုံ့ပြီး ပြောင်ကြီးထိပ်ဖူးကို အသာလေး ငုံခဲလိုက်တယ်။ အား၊ နွေးပြီးတော့ အိနုနေတာပဲ။ သူက သူ့နှုတ်ခမ်းလွှာအစုံနဲ့ ကျူပ်လိင်ချောင်းကြီးကို ဖွဖွလေး ဖိညှပ်လိုက်ပြီး အသာလေးစုပ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့ လှုပ်ရှားပေးတော့တယ်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ ပုလွေဗျာ။ ကျူပ်လက်တွေက သူ့ဆံပင်တွေကြားထဲ ထိုးဖွကစားရင်း လိင်တန်ကြီးပေါ်က အရသာတွေကို မျက်စေ့မှိတ် ဇိမ်ခံမိနေတော့တယ်။

………………………………………….

မာတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် အံဩမိပါရဲ့။ ငါ့ကို အညှာလွယ်ပြီး ရွနေတဲ့ကောင်မလို့များ ထင်သွားမလားတောင် စိုးရိမ်မိတယ်။ တကယ်ကတော့ မိန်းမတို့ တတ်အပ်တဲ့ပညာနဲ့ အိစိကလီ၊ ဟိုပုတ်ဒီပုတ်လောက်လေးလုပ်၊ အဖိုးကြီးကို နည်းနည်းပါးပါးလေး ညုလိုက်ရင် လိုချင်တာရမှာပဲလို့ တွက်ထားတာ အခုတော့ သူ့လီးတောင် ကိုယ့်ပါးစပ်ထဲ ရောက်နေရပါပြီကော။

အဘ မျက်လုံးတွေကလည်း တော်တော်တော့ အားကောင်းတယ် ပြောရမယ်။ မာ့ကို စူးစူးရှရှ ကြည့်နေကတည်းက မာ့ရင့်ထဲမှာ တမျိုးကြီး။ ကိုက ရှေ့တန်းထွက်သွားလို့ မာ့မှာ ပြတ်လတ်နေရတာကလည်း ကြာလှပြီမလား။ အင်း ပြီးတော့ ပြောရဦးမယ်။ ကို ရှေ့တန်းထွက်သွားလို့ မာက ငတ်မွတ်လို့ တခါတခါ ကိုယ့်လက်နဲ့ စိတ်ဖြည်ဖျောက်မိတဲ့ အခါမှာလည်း ကို့ကို မတွေးမိဘူး၊ ခစ်ခစ်။ မာ့ စိတ်ထဲ ပေါ်လာတာက ဦးငယ်လေ။ မာ့ဘဝမှာ ပထမဆုံး လိင်ကိစ္စအရသာကို ပေးသွားပြီး ပန်းဦးချွေသွားတဲ့ ဦးငယ်။ ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆက်ဆံတတ်တဲ့ ဦးငယ်ကိုပဲ သွားသတိရနေမိတယ်။

အဲ့တော့ အခု အဘကလည်း ဦးငယ်လိုမျိုး ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် တောင့်တောင့်တင်းတင်းနဲ့ အသားညိုညို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းဆိုတော့၊ အဟိ။ အဘကတော့ ဦးငယ်ထက်တောင် ကြီးဦးမယ်ထင်တယ် အသက်ပြောတာ။ ပြောင်ကြီးကတော့ သိပ်မကွာပါဘူး။ မတိမ်းမယိမ်းပါပဲ။ အဘက လက်ဆွဲပြီး သူ့ရှေ့မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်တော့လည်း မာ မငြင်းမိဘူး။ မာ့မျက်နှာရှေ့ တရမ်းရမ်းနဲ့ ထောင်မတ်နေတဲ့ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီးကလည်း မာ့ကို လာစုပ်ပါတော့လို့ ပြောနေသလိုပဲ။ မာ့နှုတ်ခမ်းတွေ အလိုလို ပွင့်သွားခဲ့ရပြီ။ ခွင့်လွှတ်ပါ ကိုရယ်။ ကို့အတွက်ပါ၊ ခစ်ခစ်၊ အဲလိုလေး လှည့်တွေးလိုက်တော့လည်း နည်းနည်း အပြစ်ကင်းသွားသလိုပဲ။

ပါးစပ်ထဲရောက်လာပြီးမှတော့ တတ်တဲ့ပညာ မနေသာ ဆိုသလိုပဲ မာ့ပုလွေအစွမ်းကို ရှိသမျှ ထုတ်ပြလိုက်မိတော့တယ်။

” အား ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ်၊ ဘယ်ကနေများ တတ်ထားတာလဲ၊ အီးးးးးး၊ ကျွတ်စ်.. ကျွတ်စ်..”

အဘ စိတ်တောင်မထိန်းနိုင်ပဲ သူ့ဖင်ကြီးကြွပြီး ကော့ထိုးလိုက်တာ မာ့ အာခေါင်တောင် သွားထောက်မိပြီး ပျို့ကနဲ ဖြစ်သွားရတယ်။

” အို့ ဆောရီး ဆောရီး သမီးရယ်။ ကဲကဲ ခဏထပါဦး၊ ပထမဆုံးအခါတော့ အဘ လွယ်လွယ်မပြီးချင်သေးဘူး”

” အို.. အဘကလဲ..”

မာက အထလိုက်မှာ မာ့ထမိန်ကို ဗြုံးကနဲ ဆွဲချွတ်ချလိုက်တာ ခံလိုက်ရလို့ မာ ရုတ်တရက် ရှက်သွားပြီး အလန့်တကြား အော်လိုက်မိတယ်။

” အဘရယ် ဧည့်ခန်းကြီးမှာ”

” သမီးကလည်း ဘယ်သူမှ ဝင်မလာရဲပါဘူးကွာ၊ ဟဲဟဲ သမီး ပေါင်လုံးလေးတွေက လှလိုက်တာကွာ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မာ့ပင်တီကိုပါ ဆွဲချွတ်တယ်။ ရှက်လိုက်တာရှင်။ ကျမပိပိလေးမှာ အရည်တွေ စိုရွှဲနေတာ သူတွေ့သွားပြီပေါ့။

” လာပါဦး၊ ရှေ့နားတိုးပါဦးကွ”

မတ်တတ်ရပ်လျက်ဖြစ်နေတဲ့ မာ့ကို အဘက ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုင်ပြီး သူ့ဆီ ဆွဲခေါ်လိုက်တယ်။ သူက ဆိုဖာမှာ ရှေ့တိုးထိုင်နေတာမို့ မာ့စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ သူ့မျက်နှာနဲ့က ကွက်တိပါပဲရှင်။ ဟင်၊ အဘကငုံ့ပြီး မာ့ပိပိလေးကို အားရပါးရ ယက်ပါလေရောရှင်။ နောက်တော့ သူ့လျှာထိပ်ကြီးနဲ့ မာ့စောက်စေ့လေးကို အတင်းတတွတ်တွတ်နဲ့ ထိုးနေတော့ မာမျက်စေ့ကို စုံမှိတ်လို့ ဒူးခွေမကျသွားအောင် သူ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ထိန်းထားလိုက်ရပါတယ်ရှင်။

သူ့လက်ဖဝါးကြီးတွေကလည်း မာ့ဖင်ကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်နေတယ်လေ။ သူက မာ့ပိပိလေးကို ယက်နေရင်းက သူ့လက်ချောင်းတစ်ချောင်းကို တံတွေးဆွတ်လိုက်ပြီး မာ့ဖင်ပေါက်လေးကိုလည်း လာဆွနေတယ်။ သူ့လျှာထိပ်က မာ့အစေ့လေးကို အစွမ်းကုန် ဆော့ကစားနေတော့ မာ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ အဘဆံပင်တွေကို ဆုပ်ဆွဲပြီး အကြောတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်လို့ အရသာ အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားရတော့တယ်။

မာ ပြီးသွားမှန်းလည်း အဘက သိပါတယ်။ မာ့ကို ဘာဂျာပေးနေရာကနေ သူ့ပါးစပ်ကို ခွာလိုက်တယ်။ မာ့ကို သူ့ပေါင်ပေါ်မှာထိုင်ဖို့ လက်နဲ့ ပုတ်ပြလိုက်တယ်။ မာလည်း မောမောနဲ့ သူ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်လိုက်တယ်။ အဲတော့မှ သူက မာ့အင်္ကျီနဲ့ ဘရာဇီယာကို ချွတ်ပါတော့တယ်။ အခုတော့ မာတစ်ယောက် အဘအိမ်ဧည့်ခန်းမှာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဝတ်စုံနဲ့ အဘပေါင်ပေါ် ထိုင်ရင်သား ဖြစ်နေရပါပေါ့လား။

အဲ့တော့မှ အဘက မာ့နို့တွေကို ကလေးလေးလို စို့တော့တာပါပဲ။ အင့် ယားလိုက်တာရှင်။ သူ့ နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေကလည်း ခြစ်သေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ မာ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက အရမ်းကို အထိမခံဘူးရှင့်။ နို့သီးခေါင်းကို ကလိခံလိုက်ရတာနဲ့ မာ့တကိုယ်လုံး ထွန့်ထွန့်လူးရော။ အခုလည်း မာ မနေနိုင်တော့ဘူး။ ဟိုဟာလေးထဲမှာ အရမ်းကိုလိုနေပြီ တစ်ခုခုတော့ ထည့်မှရတော့မယ်။ အဘကလည်း ကျွမ်းပါတယ်၊ အဲ့ဒါမျိုးကတော့ သူက မာ့ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး ထခိုင်းလိုက်တယ်။

သူကလည်း ထရပ်လိုက်ပြီးတော့ မာ့လက်ကလေးကိုဆွဲပြီး ဆိုဖာလက်ရမ်းကို ထောက်ခိုင်းပါတယ်။ အဲ့လောက်ဆို မာသိပါပြီး မာ့ကို ကုန်းခိုင်းနေတာကို။ မာလည်း ခါးလေးလေးညွှတ်ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးလိုက်တော့တယ်။ အဘက နောက်ကနေပြီး မာ့အဖုတ်လေးထဲ သူ့ဒစ်ဖူးကြီးကိုတေ့ပြီး စသွင်းပါတယ်။ မာ့ပိပိလေးမှာ အရည်တွေက စိုရွှဲနေတော့ အဘဟာကြီးက တင်းတင်း စေးစေးလေးနဲ့ ဝင်လာပါတယ်။ အားရပါးရပါပဲ။ မာ့ဟာလေးထဲ ပြည့်ကြပ်သွားသလိုပဲ။

” အဘရယ် ဖြစ်ပါ့မလား၊ အရမ်းကြပ်နေတယ်နော်၊ မာကြောက်တယ်”

မာလည်း နည်းနည်းတော့ ညုလိုက်ပါတယ်။ တကယ်လည်း နည်းနည်းတော့ ကြောက်နေပါတယ်။ တော်ကြာကွဲပြဲသွားရင် ဆေးခန်းသွားရမှာ ရှက်စရာကြီးလေ။

” အား၊ ကောင်းလိုက်တာ ကလေးရယ်၊ စေးကြပ်နေတာပဲ၊ ဒါမျိုးမလိုးရတာ ကြာပြီကွာ”

“အို့.. အိ..”

အဘက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ဖိထိုးသွင်းထည့်လိုက်တာ မာ့ရင်ထဲတောင် အောင့်သလို ဖြစ်သွားတယ်ရှင့်။ ဒါပေမဲ့ အဘက ဇိမ်နဲ့ ဖြည်းဖြည်းလေး ဆွဲထုတ်၊ ဖြည်းဖြည်းလေးသွင်းနဲ့ ဆိုတော့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကောင်းလာပါတယ်။ မာ အသားကျသွားပြီဆိုတာ သိတာနဲ့ အဘက အရှိန်တက်လာပါတယ်။ သူ့ဟာကြီးကလည်း မာလိုက်တာ သံချောင်းကြီးကြနေတာပါပဲရှင်။ မာ့ အတွင်းသား နုနုလေးတွေကို ဖိပွတ်ဆွဲနေတာ၊ မာ့အယားတွေကို ဖြည်ဖျောက်ပေးနိုင်တာမို့၊ မာ့အတွက်လည်း အရမ်းကို ကောင်းနေပါတယ်။ မာ့ပိပိလေးထဲ ဝင်ခဲ့ဖူးတဲ့ လီးသုံးချောင်းက တစ်ချောင်းကို အရသာတစ်မျိုးစီ ကောင်းတာပါပဲရှင်။ အခု အဘကတော့ တော်တော်ကျွမ်းတာမို့ မာ့လက်သည်းတွေက ဆိုဖာအသားကို ကုတ်ခြစ်ပြီး ဖင်ကြီးကို ပြန်ပြန်ကော့ပေးနေမိပါတော့တယ်ရှင်။

” ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..”

“အာ့…အိ..အီး..”

မာ့ အရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားလို့ ပေါင်သားတွေကို ကျုံ့လိုက်မိချိန်မှာပဲ အဘလိင်တန်ကြီးထဲက အရည်ပူတွေကလည်း မာ့ပိပိလေးထဲကို ဖြန်းထည့်လိုက်တာ ခံစားလိုက်ရတယ်။ အား။ မာတော့ လာရင်းကိစ္စတောင် မေ့နေပါပေါ့လား။

” ကောင်းလိုက်တာ ကလေးရယ်။ ဒီလို စောက်ဖုတ်မျိုး မလိုးရတာ ကြာလှပြီ”

အဘရဲ့ ဖရုသဝါစာ စကားလုံးတွေက မာ့နားထဲမှာ တမျိုးကြီးလိုပဲ။ ရှက်သလိုလို၊ တဏှာစိတ်ပဲ ထလာသလိုလို။ ဘာမှန်းတော့ မသိပါဘူးရှင်။ အတွေ့အကြုံ တစ်မျိုးပေါ့နော်။

============================

မာ အဲဒီနေ့က အိမ်ပြန်တော့ အဘရဲ့ ကားဒရိုင်ဘာ ရဲဘော်လေးက ကားနဲ့လိုက်ပို့ပေးလို့ပဲ။ နို့မို့ဆိုရင် လမ်းလျှောက်ရတာတောင် တမျိုးကြီးဖြစ်နေမှာ။ အဘရဲ့ သန်စွမ်းမှုကတော့ အံ့ဩစရာပါပဲ။ မာ့ကို သုံးချီတိတိ လိုးလိုက်တဲ့အပြင်၊ သူပြန်မတောင်ခင်စပ်ကြားတွေမှာ လက်ချောင်းနဲ့ ထိုးဆော့တာရော၊ ဘာဂျာမှုတ်တာရောနဲ့ အနားကိုမပေးတာ။ မာ့မင်္ဂလာဦးညကထက်တောင် ပိုဆိုးသေးတယ်။

မာလည်း မကောင်းဘူးလားဆိုတော့ ကောင်းတာပေါ့။ မာလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို အခုမှပဲ အဲဒီကိစ္စကို တပ်မက် မက်မောသူပါလား ဆိုတာကို ဝန်ခံရတော့မှာပဲ။ အရင်တုန်းကတော့ ကိုယ်က သိပ်စိတ်ပါလို့မဟုတ်ဘူး၊ သူများက အတင်းအကြပ် စလို့ပဲလို့ ထင်ခဲ့တာ။ တကယ်တော့ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်က မက်မက်မောမောကို ကြိုက်နှစ်သက်တာပါလား။

နောက်ပိုင်းကြတော့လည်း အဘက ကားလွတ်ပြီး လာခေါ်ရင် လိုက်သွားမိတာပဲ။ အဲဒါကလည်း တစ်လမှ တစ်ခါလောက်ပါ။ သူ့အိမ်မှာ သူတစ်ယောက်တည်းကျန်ခဲ့တဲ့ အချိန်မျိုးကြမှပါ။ တစ်ခါဆိုလည်း တစ်ခါ၊ တန်အောင်ကို လုပ်တာရှင့်။ မာလည်း မကြိုက်ဘူးလားဆိုတော့ ကြိုက်ပါတယ်။ ခစ် ခစ်။ ကို နောက်တန်းမှာပဲ နေရဖို့ဆိုတာလည်း ပါနေတော့ ခဲတစ်လုံးနဲ့ ငှက်နှစ်ကောင်ပေါ့နော်။

ဒီကြားထဲမှာ ဦးငယ်ရဲ့သား မောင်မျိုးက မာအခုနေတဲ့ တပ်ကမြို့မှာရှိတဲ့ ကောလိပ်ကို လာတက်မယ်ဆိုတော့ မာ့အိမ်မှာပဲနေပြီး တက်ဖို့ ပြောလိုက်တော့၊ မောင်မျိုးတစ်ယောက် ရောက်လာတော့တာပေါ့။ မောင်မျိုးက အခုတော့ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနဲ့ တကယ့်ကို ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်လို ဖြစ်နေပြီလေ။ တပ်ထဲမှာတော့ မာ့ မောင်တစ်ဝမ်းကွဲ ဆိုတော့ အဆင်ပြေတယ်လေ။ တပ်ဝန်းထဲက ကောင်မတွေကတော့လေ သိတယ်မဟုတ်လား။ နောက်သလိုပြောင်သလိုနဲ့ မတော်လိုက်ရတဲ့ ယောင်းမ ဘာညာနဲ့ လူကို လာလုပ်နေကြသေးတယ်။ သူတို့မှာလည်း ယောက်ျားတွေရှိရဲ့သားနဲ့၊ အဟင်းဟင်း။

မောင်မျိုး အိမ်မှာရောက်လာပြီး အိမ်မှာနေတဲ့အခါ စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်နဲ့ အိမ်အလုပ်တွေ ဝိုင်းကူလုပ်တော့ သူ့ရဲ့ လက်မောင်းရင်အုပ်တွေ တောင့်တင်းမာကျောနေတာတွေ တွေ့ရတော့ မာ့ရင်ထဲ တမျိုးလေးတော့ ဖြစ်မိသား။ သူတို့အိမ်မှာ နေခဲ့ရစဉ်တုန်းက ညဘက်တွေကို သွားတွေးမိတယ်။ မာ ဦးငယ်နဲ့ မဖြစ်ခင်တုန်းက သူ့အိပ်ယာထဲ အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေတုန်း သူ့ဟာလေးနဲ့ မာ့ဖင်ကြားလာလာပွတ်တာကို သတိရမိသေးတယ်။ အဟီး။ သူအခုရော မာ့အပေါ်မှာ အဲဒီစိတ်တွေ ရှိနေသေးလား မသိဘူး။

……………………………………………..

ဒီလိုနဲ့ ကျောင်းပိတ်တဲ့တစ်နေ့မှာ မာနဲ့မောင်မျိုးတို့ အိမ်မှာ နေ့လည်စာစားပြီးလို့ မီးဖိုထဲ သိမ်းဆည်း ပန်းကန်ဆေး လုပ်နေကြတုန်း ကုလားထိုင်ခြေထောက်နဲ့ မာ့ခြေသန်းလေး သွားတိုက်မိတာ နာလိုက်တာရှင်။ မာ အသံအကျယ်ကြီးကို အော်လိုက်မိတယ်။ ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ မာ့ရဲ့ မရှည်တရှည်လေး ထားထားတဲ့ ခြေသည်းလေးလှန်သွားတာ။ သွေးတွေလည်း ထွက်လာတော့ အဲဒီနေရာမှာပဲ ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ချလိုက်မိတယ်။ မောင်မျိုးလည်း ပြာယာခပ်သွားတာပေါ့။ ဂွမ်းတွေယူလာပြီး သွေးတိတ်အောင်ဖိတယ်။ မာ့ခြေသည်းလေးက အထိမခံနိုင်လို့ သူ့လက်မောင်းတွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားမိတယ်။

” မမ ခဏလေး၊ ကျနော် အရက်ပျံနဲ့ နည်းနည်းသန့်ပြီး သွေးတွေ သုတ်ပေးမယ်၊ တော်ကြာ ပြည်လိုက်လာမှာစိုးလို့”

” အား…. နာတယ်ကွာ မောင်မျိုး၊ ငါ ကြောက်တယ်ဟ၊ အရမ်းမလုပ်နဲ့ဟာ”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ မမရဲ့၊ ကဲ နာရင်ပြော”

မာ မီးဖိုကြမ်းပြင်မှာပဲ ဖင်ချထိုင်နေရင်းက တညီးညီး တညူညူဖြင့် မောင်မျိုး အနာကို သန့်စင်ပေး၊ ပတ်တီးစီးပေးတာ ခံရင်းက အနာသက်သာလာပါတယ်။ မောင်မျိုး အဲလိုလုပ်ပေးနေတာကိုလည်း ဇိမ်တွေ့နေသလိုပဲ၊ ခစ်ခစ်။

” ဟဲ့ ဟဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ နင်ခါးနာဦးမယ်”

ပတ်တီးစီးပြီးသွားတော့ မောင်မျိုးတစ်ယောက် မပြောမဆိုနဲ့ မာ့ကို ကျောနဲ့ဒူခေါက်ကွေးကနေ မချီလိုက်လို့ မာ အလန့်တကြား အော်မိတာပါ။ အောက်ပြုတ်ကျမှာစိုးလို့ မာ့လက်တွေကလည်း သူ့ကိုယ်လုံးကို တွယ်ထားမိတယ်။ သူကတော့ပြုံးပြီး မာ့ကို မာတို့အခန်းထဲ သယ်သွားပါတယ်။ မာ့ကို ကုတင်ပေါ် အသာလှဲချပေးလိုက်တော့ မာ့ပေါင်တန်တွေက သူပုဆိုးအောက်က မာတောင်တောင်ကောင်ကြီးနဲ့ ပွတ်မိသွားပါတယ်။ မာ့ ကိုယ်ထဲ လျှပ်စစ် ဖြတ်စီးသွားသလိုပဲ ဖြစ်သွားပါတယ်။ မောင်မျိုးမျက်နှာကလည်း တမျိုးဖြစ်သွားပါတယ်။

မာ့ကိုယ်လုံးက အိပ်ယာပေါ်ကျသွားပေမဲ့ မာ့လက်တွေက မောင်မျိုးရဲ့လည်ကုတ်မှာ တွဲခိုနေတုန်း။ မာ့ကိုယ်နိူက်က ဘာကြောင့်မှန်းမသိ မလွှတ်မိတာ။ မာ့ခေါင်းနဲ့ ခေါင်းအုံးနဲ့ ထိမိတဲ့အချိန်၊ မောင်မျိုးရဲ့မျက်နှာက မာ့မျက်နှာနဲ့ အရမ်းကို နီးကပ်နေတယ်လေ။ မာတို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မျက်လုံးချင်းအကြာကြီး စိုက်ကြည့်နေမိကြတယ်။ မောင်မျိုးရဲ့မျက်နှာက တဖြည်းဖြည်း မာ့မျက်နှာဆီကို တိုးကပ်လိုက်တော့ မာ့မျက်လုံးတွေကို ပိတ်လိုက်မိတယ်။ ဘာလာတော့မယ်ဆိုတာ သိနေတဲ့ မာ့နှုတ်ခမ်းတွေက ပွင့်အာသွားတယ်။ ပူနွေးစိုစွတ်တဲ့ မောင်မျိုးနှုတ်ခမ်းအစုံက မာ့နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေပေါ် လာဖိကပ်ပြီလေ။ မာ့အသွေးအသားတွေကလည်း နွေးထွေးလာပြီလေ။

………………………………………….

ကျနော် ဘယ်လိုမှ စိတ်ကိုထိန်းလို့ မရတော့ဘူးဗျာ။ တကယ်တမ်းကတော့ မမမာတို့အိမ်မှာ လာနေကတည်းက ဒီလို အခွင့်အရေးမျိုး ပေါ်မလားလို့အတွေးနဲ့ တချိန်လုံး စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့ရတာ။ အခုအချိန်မှ မလှုပ်ရှားရင် ဘယ်တော့မှ အခွင့်အရေးပေါ်မယ်ဆိုတာ မသိနိုင်တော့ဘူးလေ။ ကျနော် ဆယ်တန်းကျောင်းသား ဘဝထဲက မမမာ ကျနော့်အိပ်ယာထဲ အိပ်ပျော်သွားတဲ့ ညမျိုးမှာ ကျနော် အနောက်က သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ကျနော့်ညီလေးထည့်ပြီး ညှောင့်ခဲ့ရတာကို တချိန်လုံး စိတ်ထဲ စွဲနေခဲ့ရတာပေါ့။

အတွေ့အကြုံမရှိတုန်းကတော့ မမမာ တကယ်အိပ်ပျော်နေတယ်၊ ကိုယ်လုပ်တာကို ဘာမှမသိဘူးလို့ ထင်ခဲ့မိတာပေါ့။ နောက်ပိုင်း အတွေ့အကြုံလေး နည်းနည်းရလာတော့မှ အဲဒီတုန်းက မမမာ အိပ်ပျော်နေတယ်ဆိုတာ ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာကို သိလာခဲ့ရတယ်။ အဲဒီတုန်းက အခွင့်အရေးက တစ်လက်မလောက် အလိုမှာ ရှိနေတာကို အသုံးမချလိုက်ရဘူး။ နောင်တတွေ တစိမ့်စိမ့်ရနေတာ။ နောက်ပိုင်း ရည်းစားတွေရ၊ ဆော်တွေဖြုတ်ရတဲ့ အချိန်ကြမှ တစိမ့်စိမ့်တွေးရင်း နှမြောနေမိတာ။ မမမာရဲ့ တောင့်တင်းလှတဲ့ ဂျောကြီး ပေါင်တန်ကြီးတွေကို မှန်းမှန်းပြီး ထုခဲ့ရပေါင်း မနည်းတော့ဘူးလေ။ အခု ယောက်ျားရပြီးမှ ပိုပြီးတောင့်လာသလိုပဲ။ ဗိုလ်ကြီးကတော် ကျောင်းဆရာမဆိုတဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာနဲ့ လိုက်ဖက်ပါပေ့။

မမမာရဲ့ မျက်လုံးလေးတွေ မှေးစင်းသွားပြီး ပါးလျလျ နှုတ်ခမ်းလွှာလေးတွေက နှင်းဆီပန်းပွင့်ဖတ်ကလေးတွေလို ပွင့်ဟလာတော့ ကျနော့်နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ အလိုလိုဖိကပ်ပြီး စုပ်လိုက်မိတယ်။ စိုစွတ်ပျော့ပျောင်းလှတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ချိုမြိန်လိုက်တာ။ ကျနော့်လက်တွေက မမမာရဲ့ ရင်သားတွေကို အင်္ကျီပေါ်ကပဲ အသာအုပ်ကိုင်ပြီး ဖျစ်ညှစ်မိတယ်။ မမမာရဲ့ နှုတ်ခမ်းက အင့်သံလေး ထွက်လာတယ်။ ကျနော့်လည်ဂုတ်ကိုလည်း သူ့လက်တွေနဲ့ မသိမသာလေး ဆွဲထားသလိုပဲ။ မမမာ နှုတ်ခမ်းတွေကို အားရအောင်စုပ်ပြီးတော့ အသက်ရှူဖို့ ခဏခွာလိုက်တော့။

” မောင်မျိုး၊ တို့တွေ မလုပ်သင့်ဘူးထင်တယ်နော်”

” အင် ဘာလို့လဲ မမမာရယ်၊ ”

” တို့က မောင်နှမတွေလေ၊ နောက် တို့ကအိမ်ထောင်နဲ့”

” မောင်နှမက အဝေးကြီးပါ မမမာရယ်။ နောက်ပြီးတော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးက အရွယ်ရောက်ပြီး သူတွေပဲလေ။ လက်ထပ်စာချူပ်ဆိုတဲ့ စာရွက်လေးတစ်ခုထဲနဲ့ ကျနော်တို့ရဲ့ လွတ်လပ်ခွင့်တွေကို အဆုံးရှုံးခံလိုက်တော့မှာလား”

” မမာ မသိဘူးကွာ၊ မလုပ်သင့်ဘူးလို့ ထင်မိတာပဲ”

” ဟင့်အင်း မမမာ၊ ကျနော့်ကို အခုချိန်မှာ ဗိုလ်ချူပ်မှုးကြီး လာတားတောင်မှ နောက်မဆုတ်တော့ဘူး၊ ကျနော့်ကို ချစ်ခွင့်ပေးပါတော့နော်”

ကျနော်က ပါးစပ်ကသာ ခွင့်တောင်းနေတာ၊ လက်တစ်ဖက်ကတော့ မမမာရဲ့ ထမိန်ကိုဖြည်ပြီး သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီ သားရည်မြော့ကြိုုးအောက် လက်ထိုးသွင်းပြီး စောက်ဖုတ်ကို စမ်းနေပြီ။ မမမာက ပါးစပ်ကသာ ဟင့်အင်းလုပ်နေတာ၊ စောက်ဖုတ်ကြီး တစ်ခုလုံးကတော့ ဖောင်းကြွပြီး အရည်တွေ ရွှဲလို့ပါလား။ ကျနော့်လက်ချောင်းလေးက အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးကို ပွတ်ပြီး စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ချေလိုက်တော့

” အွန့်…. အို မောင်မျိုးရယ်၊ မမကို ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ”

မမမာလို အိမ်ထောင်သည် အတွေ့အကြုံရှိပြီးသူတွေက အဲလိုပြောလာတော့ မူလကျီဆိုတာ အသိသာကြီးပဲလေ။ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးက ကျနော့်လက်ဖျံကို လိမ်ညှပ်လိုက်ပြီး သူ့လက်သည်းတွေက ကျနော့်ကျောပြင်ကို ကုတ်ခြစ်လိုက်ကတည်းက သူတော်တော်ကို ရွနေပြီဆိုတာ သိလိုက်ရပြီလေ။ သူ့ဘောင်းဘီအောက်က ကျနော့်လက်ကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ထမိန်ရော အတွင်းခံဘောင်းဘီရော ဆွဲပြီးတော့ ချွတ်ချပစ်လိုက်တော့တယ်။

” အို့ .. မောင်မျိုး အိမ်ရှေ့တံခါးကြီး ပိတ်ထားရဲ့လား၊ မတော်တဆ လူဝင်လာဦးမယ်၊”

” ဟုတ်ကဲ့ မမမာ၊ ကျနော် သွားပိတ်လိုက်မယ်၊ ခဏလေးနော်”

သူ့ပေါင်ကြားလေးကို လက်ဝါးနဲ့အုပ်ကာရင်း ပက်လက်ကလေးဖြစ်နေတဲ့ မမမာကို ခဏထားခဲ့ပြီး အိမ်ရှေ့ကို ကျနော် ကမန်းကတန်း ထွက်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ရှေ့တံခါးကို ကလန့်ထိုးပိတ်ပြီးတော့မှ အခန်းထဲ ကမန်းကတန်း အပြေးလေး ဝင်လာမိတယ်။

” မောင်မျိုးရယ်၊ မင်းမမကို ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ.. အို.. ဟင်းးး..”

အခန်းတံခါးပိတ် အပြေးလေးဝင်လာတဲ့ မောင်မျိုးတစ်ယောက်၊ မာ့ပေါင်နှစ်လုံးကြား ခေါင်းအတင်းထိုးထည့်၊ မာ့ပျားအုံလေးကို လာပြီးယက်တော့၊ မာ့ပျားရည်တွေလည်း တစိမ့်စိမ့် ထွက်ကျကုန်ရပြီလေ။ ဟင့် ကောင်ကလေးတောင် ဟိုးအရင်တုန်းကလို မနူးမနပ်ကလေး မဟုတ်တော့ဘူး။ မာ့အရသာဖူးလေးကို သူ့လျှာထိတ်လေးနဲ့ တဆတ်ဆတ်ထိုးတော့ မာ့တကိုယ်လုံးကို တွန့်လိမ်နေအောင် ခံစားရတယ်လေ။

မာ့ဒူးနှစ်လုံးကို ထောင်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို လိန်ကျစ်ဖို့ ကြိုးစားတော့ မောင်မျိုးခေါင်းကို သွားညှပ်မိနေသလို ဖြစ်သွားတယ်။ အဲဒါနဲ့ ပေါင်ပြန်ကားပြီး ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ပေးလိုက်မိတယ်။ မောင်မျိုးက မာ့တင်သားတွေကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးနှစ်ခုနဲ့ ဆုပ်ညှစ်ပြီးတော့ သူ့လျှာနဲ့ ပိပိလေးအတွင်း ဝင်သလောက်ထိုးလိုက်၊ အရသာဖူးလေးကို လျှာထိပ်ကလေးနဲ့ ထိုးလိုက်၊ အမျိုးအမျိုးကို ကညှော့နေတော့တာပါပဲရှင်။

“မောင်မျိုး လာတော့ကွာ မမ မနေနိုင်တော့ဘူး ”

မောင်မျိုးလက်ကို ဆွဲပြီး မာ့အပေါ်တက်လာဖို့ ခေါ်လိုက်တော့တယ်။ မာ့ပိပိလေးထဲမှာ အရမ်းကို လိုချင်နေပြီလေ။ မောင်မျိုး မာ့အပေါ်မှာ မှောက်ရက်တက်လာပြီး မာ့နှုတ်ခမ်းတွေကို လာနမ်းတယ်။ မာ့ပိပိလေးရဲ့ အနံ့တောင်ရနေတယ်။ ဟွန့်။ အာ့တာလည်း စိတ်ကို တမျိုးကြွစေတာပဲလေ။ မောင်မျိုးရဲ့ဒုတ်ချောင်းကြီးက မာ့ပေါင်ခွဆုံမှာ ဟိုထိုးဒီထိုးနဲ့ ခစ်ခစ်။

မာလည်း လက်တစ်ဖက်နဲ့ လှမ်းကိုင်ပြီး ထိန်းလိုက်ရတယ်။ အင်း အရွယ်ကတော့ စံချိန်မှီပဲ၊ သူ့အဖေလောက်တော့ ဖြစ်လာပြီပဲ။ ပူနွေးနွေးနဲ့ ထိပ်မှာ အရည်ချွဲချွဲလေးတွေတောင် ပေနေပြီဖြစ်တဲ့ သူ့ကောင်ကြီးကို မာ့ပိပိအဝလေးကို လက်နဲ့စမ်းပြီး တေ့ပေးလိုက်တယ်။ အဲတော့မှ သူက ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလာတယ်။ အင်း။ တဝက်လောက်ဝင်လာတော့ မာ့လက်ကို လွှတ်လိုက်တယ်။ မာ့လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်က မောင်မျိုးရဲ့ ကျစ်လစ်မာကြောနေတဲ့ တင်ပါးတွေကို လှမ်းထိန်းကိုင်ထားမိတယ်။

“အား..ကျွတ်စ် ကျွတ်စ်”

နာလို့မဟုတ်ဘူးရှင့်၊ ကောင်းလို့ အသံထွက် ငြီးလိုက်မိတာပါ။ သူ့ကောင်ကြီးက မာ့အတွင်းထဲကို စေးစေးပိုင်ပိုင်လေး ထိုးဝင်လာတော့ မာ့အတွင်းနံရံတွေ အကုန်လုံးကို ပွတ်တိုက်သွားတယ်လေ။ အကြောပေါင်းတစ်ထောင် စိမ့်တယ်ဆိုတာ အဲဒါမျိုးပဲနေမှာပေါ့။ မာ အဲ့ဒီအရသာလေးကို မှေးပြီးခံစားနေတုန်းမှာပဲ မာ့ဆီးခုံနဲ့ သူ့ဆီးခုံနဲ့ ဖိကပ်မိသွားတော့တယ်။

မောင်မျိုးလေ မာ့ ဂျိုင်းအောက်ကနေ သူ့လက်တွေကို တဖက်တချက် လျှိုကာထိုးထည့်ပြီး မာ့ပုခုံးတွေကိုဆွဲလို့၊ ဖင်ကိုကြွကြွပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ချော့သွင်းတယ်။ နောက်တော့မှ အရှိန်စယူပြီး အားမနာတမ်း ဆောင့်တော့တာပဲ။ မာလည်း မာ့ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးနဲ့ သူ့ခါးကိုညှပ်ထားပြီး မာ့ခြေသလုံလေးတွေနဲ့ သူ့ပေါင်ကိုချိတ်လို့ သူအဆောင့်မှာ ကိုယ့်ဆီကို ဆွဲဆွဲသွင်းပေးလိုက်တယ်။ အားကောင်းမောင်သန် မောင်မျိုးဆောင့်ချက်ကတော့ မာတို့လင်မယားရဲ့ ကုတင်ကြီးတောင် တုန်ခါနေတော့တာပဲ။ မသိများမသိရင်တော့ သရဲခြောက်နေသလားတောင် ထင်ရမယ်နော်။ သရဲနီနီကြီး ကုတင်ကို စကောဝိုင်းဖြစ်အောင် တွန်းနေသလိုပေါ့။ ခစ်ခစ်။

မာတို့နှစ်ယောက် အသံလေးတွေ တိုးတိုးလေး ကျိတ်ငြီးရင်း အားရပါးရ အချစ်တိုက်ပွဲ နွဲလိုက်ကြတာ၊ မာလည်း အရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်ရော၊ မောင်မျိုးရဲ့ကျောကုန်းကို ကုတ်ခြစ်ပစ်လိုက်မိတော့တယ်။ မောင်မျိုးလည်း ဆတ်ကနဲ့တွန့်သွားပြီးမှ သူ့လရည် ပူနွေးနွေးတွေကို မာ့ကိုယ်ထဲမှာ တဆစ်ဆစ်ပန်းထုတ်နေတော့တယ်။ အမလေး မပြီးနိုင်ဘူးရှင်၊ ဘယ်လောက်များ အောင်းထားသလဲမသိဘူး၊ မာ့စိတ်ထဲ တစ်ဂါလံလောက်တောင် ရှိမလား ထင်မိတယ်။

မာတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်လေး ဖက်ရင်း နားနေကြမိတယ်။ မောင်မျိုးရဲ့ကောင်ကြီး နည်းနည်းလေး ပျော့သွားတော့ မာ့ကိုယ်ထဲက အရည်တွေက ဖြည်းဖြည်းချင်း အပြင်ကို စီးကျလာတာ ခံစားလိုက်ရလို့။

” ဟဲ့ မောင်မျိုး မွေ့ယာပေါ်မှာ ကွက်ကုန်မယ်၊ တစ်ခုခုပေး သုတ်လိုက်ရအောင်”

ဆိုပြီးပြောမှ သူက မမှီမကန်းနဲ့ မာ့ထမိန်ကို ကောက်ပေးတယ်။ အဲဒါနဲ့ပိတ်ပြီး ကမန်းကတန်း ထရတယ်။ မတတ်နိုင်ဘူး အိပ်ယာခင်းက လျှော်လို့ရသေးတယ်၊ မွေ့ယာပေါ်ကျသွားရင် ကွက်ပြီးကျန်ခဲ့မှာ၊ ခစ်ခစ်။ မာလည်း ပေါင်ခွဆုံကို ထမိန်နဲ့ပိတ်ပြီး အိမ်သာဘက်ကို အမြန်ပြေးရတော့တာပေါ့ရှင်။

………………………………………

အဟီး ကျနော်လည်း မမမာပြောလို့ ပြာယိပြာယာနဲ့ ကြမ်းပေါ်ကျနေတဲ့ အဝတ်တစ်ခု ကောက်လိုက်တာ ကိုယ့်ပုဆိုးဖြစ်နေတာနဲ့ အသာလေး ဘယ်လက်နဲ့ပြောင်းကိုင်ပြီး၊ သူ့ထမိန်ကိုပဲ ကောက်ပေးလိုက်မိတယ်။ ဘာရယ်လို့တော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်တော့လည်း တခါတလေ ပုဆိုးထဲ ဂွေလှိမ့်ရင်း ထုတ်လိုက်မိတာတွေလည်း ရှိဖူးပါတယ်။

ကုတင်ဘေးမတ်တတ်ရပ်ပြီး ပုဆိုးကွင်းထဲ ခြေထောက်လျှိုဝတ်ရင်းနဲ့ အခန်းပြင်ကို အပြေးလေးထွက်သွားတဲ့ မမမာကို လိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ အသားက သိပ်မဖြူပေမဲ့ ဖင်လုံးနဲ့ ပေါင်တန်တွေက ဝင်းနေတာပဲ။ အပေါ်ပိုင်းက အင်္ကျီတောင်မကျွတ်သေးပဲ တချီပြီးသွားတာ အံ့ဩနေမိတယ်။ အခု ထမိန်ကို ပေါင်ကြားအုပ်ကိုင်ပြီး အခန်းထဲက ပြေးထွက်သွားတော့ ဖင်လုံးကြီးတွေက တုန်ခါရမ်းသွားတာ ကြည့်ရင်းနဲ့ စိတ်က ပြန်ထလာပြန်တယ်။

အခုနကတည်းက နည်းနည်းသာပျော့သွားတာ လုံးလုံးကြီး ရှုံ့သွားတာမဟုတ်တဲ့ ညီတော်မောင်ကလည်း နည်းနည်းလေး ပြန်မာလာတယ်။ တောင်တော့ မတောင်သေးပါဘူး။ မာမာလေးဖြစ်လာတဲ့ အဆင့်ပါပဲ။ ပုဆိုးဝတ်ပြီးတော့ ကျနော်လည်း မမမာထွက်သွားတဲ့ မီးဖိုချောင်ဘက်ကို လိုက်လာခဲ့မိတယ်။ ကျနော် မီးဖိုထဲရောက်တော့ မမမာ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတယ်။ ကျနော်လည်း ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ဆပ်ပြာမွှေးနဲ့ ညီတော်မောင်ကို သေသေချာချာ တိုက်ချွတ်ဆေးကြောလိုက်တယ်။

ကျနော်ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့ မမမာက ဓါတ်ဗူးထဲက ရေနွေးနဲ့ ကော်ဖီသရီးအင်ဝမ်း ဖျော်နေတာ တွေ့ရတယ်။ ကျနော်က သူ့နောက်နားကပ်ရပ်ပြီး ဆံပင်ကို တပတ်လျှိုထုံးထားလို့ ပေါ်နေတဲ့ လည်ကုတ်သား ဝင်းဝင်းလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။

” အို့”

ရုတ်တရက်မို့ မမမာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။

“ချစ်တယ် မမမာရယ်”

“အင်း.. တို့ကလည်း မောင်မျိုးကို ချစ်ပါတယ်ကွာ၊ ဒါပေမဲ့ မကြာခင်မှာ မောင်မျိုးအစ်ကို ပြန်လာတော့မယ်နော်၊ တို့တွေ အဲလိုနေလို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး”

မောင်မျိုးအစ်ကိုလို့ သူပြောလိုက်တာ သူ့ယောက်ျားကို ရည်ညွှန်းလိုက်မှန်း ကျနော်သိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အခုသူမှ မရှိသေးတာလေ၊ အဟီး။ နှောင်လာ နှောင်ခါဈေးပေါ့လေ။

” အင်းပေါ့ မမမာရယ်၊ ကျနော် နားလည်ပါတယ်။ အခုတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ပါရစေဗျာ”

မမမာက ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ ကျနော့်ကို ကော်ဖီခွက်လှမ်းပေးရင်း။

“ကဲ ကိုတော်ချော ဒါလေးသောက်လိုက်ဦး၊ လာပြီး အပိုတွေ ချွဲမနေနဲ့၊ သူဘာလိုချင်မှန်း တို့သိပြီးသား ခစ်ခစ်”

သူပြောတာလည်း ဟုတ်နေတော့ ကျနော်လည်း နည်းနည်းတော့ ရှက်သွားတယ်၊ အဟီး။ ကိုယ်က လိုးချင်တာကို အချစ်တွေ ဘာတွေနဲ့ ရွှီးနေတာကိုး။ အဟီး ရှက်ရှက်နဲ့ပဲ ကော်ဖီဖွက်ယူပြီး ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်သောက်နေလိုက်တယ်။ မမမာလည်း သူ့အတွက် ကော်ဖီတစ်ခွက်ဖျော်ပြီး ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ကုလားထိုင်မှာ ဝင်ထိုင်ရင်း သောက်နေတယ်။ မမမာက နောက်တော့ ကျနော့်ကို ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ကြည့်ရင်း ကျနော်စားပွဲတင်ထားတဲ့လက်ကို လာကိုင်ပြီး ပွတ်ပေးနေရင်းက

” အလကားနောက်တာပါ မောင်မျိုးရယ်။ မမကလည်း မောင်မျိုးအပေါ်မှာ သံယောဇဉ်ရှိပါတယ်။ အဲ့ဒါအပြင်လေ ခုနက မောင်မျိုးလုပ်ပေးတာ အရမ်းကောင်းလို့ မမကတောင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိပေးရဦးမယ်လို့၊ စိတ်အလိုကို အရမ်းမလိုက်ဖို့လေ။ တော်ကြာ မမက အိမ်ထောင်နဲ့၊ မောင်မျိုးလို လူပျိုလူလွှတ်ကလေးနဲ့ ဖြစ်တာ လူသိသွားလို့ကတော့ မမဘဝက ပြီးသွားပြီပဲလေ။ မမအပေါ် နားလည်ပါကွာ”

“နားလည်ပါတယ် မမရယ်၊ လာ အခု အခွင့်အရေး ရှိနေတုန်းလေး အချိန်ကို အကျိုးရှိရှိ သုံးကြရအောင်လား”

ကျနော်က ပြောပြောဆိုဆိုပဲ ထိုင်ရာကထပြီး မမမာရဲ့ လက်ကလေးကို ဆွဲလိုက်ပါတယ်။

” အော်.. ဒီကလေးကလည်း ပြောလေ ကဲလေပါလားကွယ်”

ပါးစပ်ကပြောနေပေမဲ့ မမမာတစ်ယောက် ကျနော်လက်ဆွဲခေါ်ရာနောက် လိုက်လာခဲ့ပါတယ်။ ကျနော်ဦးတည်နေတာကတော့ သူတို့လင်မယားအိပ်တဲ့ နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီးဆီကိုပေါ့။

………………………………………………….

မမမာဘော်ဒီက ကျနော် ဆယ်တန်းတုန်းကထက် အများကြီးထွားလာတယ်။ မမမာရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက အားရပါးရကြီးတွေပဲ။ အခုလို တစ်လနီးပါးလောက် နေ့တိုင်း လင်မယားလိုနေခဲ့ပြီး လိုးနေတာတောင်မှ မဝနိုင်ဘူး။ အခုလည်း မနက်ဖြန်ဆို မမမာရဲ့ယောကျာ်း ရှေ့တန်းက ပြန်လာတော့မယ်ဆိုလို့ ငတ်တော့မယ့်နေ့တွေအတွက် တန်အောင် တစ်နေကုန် လိုးနေမိတယ်။ များသောအားဖြင့်ကတော့ ဖင်ဖူးတောင်းထောင် လုပ်ဖြစ်တာများတယ်။ နည်းနည်းညှောင်းသွားမှ မျက်နှာချင်းဆိုင် လှေကြီးထိုးပုံစံကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဇိမ်ဆွဲလိုးတယ်။ မွေ့ယာတွေမစွန်းအောင် အောက်မှာ သဘက်တွေ ခင်းထားလိုက်တယ်။ ရေလည်း ထမဆေးဖြစ်ကြတော့ဘူး ။

မမမာရဲ့ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားက အညိုရောင် ခရေပွင့်လေးကို သူ့လက်ချောင်းထိပ်နဲ့ ထိုးထိုးဆွပေးနေတော့ မမမာ ဖင်ကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့ မလုပ်ဖို့ ပြောသေးသည်။ သူလည်း အတင်းမလုပ်ပါ။ ဂျယ်များများသုတ်ပြီး လက်ခလည်ကို ရှောရှောရှူရှူ အဝင်အထွက်လုပ်လို့ရတော့ မမမာ သိပ်မငြင်းတော့။ နောက်တော့ လက်ညိုးနှင့် လက်ခလယ် နှစ်ချောင်း။ မမမာ ခရေပွင့်လေးက လက်နှစ်ချောင်းကို ကောင်းကောင်းလေး အသားကျသွားတော့ မောင်မျိုးက သူ့ကောင်ကြီးကို ကွန်ဒုံးစွပ်ပြီး ထိပ်နှင့်စမ်းကြည့်သည်။

” မမမာ ကျနော် နည်းနည်းစမ်းကြည့်မယ်နော် ဟုတ်လား”

“အင်း”

မမမာ အသံတိုးတိုးလေးဖြင့် ဖြေသည်။ နာမှာလည်း ကြောက်သည်။ စိတ်ထဲမှာလည်း တမျိုးကြီး။ သို့ပေမဲ့ မောင်မျိုး ခုနက ဂျယ်တွေ အများကြီးနဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ အဝင်အထွက်လုပ်တော့ တမျိုးလေး ခံလို့ကောင်းသားမို့ သူ့လီးကြီးနဲ့ စမ်းမယ်ဆိုတော့ မမမာကိုယ်တိုင်ကလည်း စမ်းကြည့်ချင်သည်။

” အိ.. အား နည်းနည်းနာတယ် မောင်မျိုး၊ အရမ်း မထည့်လိုက်နဲ့နော်”

” ဟုတ် မမမာ ”

မောင်မျိုး အသက်ကိုအောင့်ပြီး သူ့လီးထိပ်ကလေးကို ခရေးပွင့်လေးအဝမှာ ဝင်တယ်ဆိုရုံလေး တွန်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်နေသည်။ ဂျယ်တွေများတာရယ် ခုနက လက်နှစ်ချောင်းနဲ့ လုပ်ထားတာရယ်ကြောင့် ခဏလေးနှင့် ဒစ်ဖူးက ပြွတ်ကနဲ ဝင်သွားသည်။ ခေါင်းဝင်သွားမှတော့ ကိုယ်ကသိပ်မခက်တော့။ ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်လုပ်ရင်းနှင့် သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံး မမမာရဲ့ နောက်ပေါက်ကို ဝင်သွားပြီ။

သူ့ဆီးခုံနှင့် မမမာ ဖင်လုံးကြီးတွေ တသားထဲ ဖိကပ်နေလေပြီ။ ဖီလင်ကတော့ တမျိုးလေး။ သူကိုယ်တိုင်လည်း တခါမှ မလုပ်ဖူး။ မမမာအတွက်ကလည်း ပထမဆုံးဆိုတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ဖိန်းတိန်းရှိမ်းတိန်း ဖြစ်နေကြသည်။ ခဏနေတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်နေရာကနေ အရှိန်ရလာသည်။ သူ့ပေါင်ခြံနှင့် မမမာဖင်လုံးကြီးတွေ တဖန်းဖန်းမြည်အောင် ဆောင့်လိုးနေမိသည်။

ခရေပွင့်လေး၏ တင်းကြပ်မှုကြောင့် သူ ကြာကြာမထိန်းနိုင်၊ ကွန်ဒုံးထဲကို သူ့လရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး ပြီးသွားရတော့သည်။ စိတ်ကျေနပ်သွားသော မောင်မျိုးက မောမောပန်းပန်းနှင့် မမမာ ကိုယ်လုံးကြီးကို နောက်မှ သိုင်းဖက်ရင်း လှဲချလိုက်လေတော့သည်။

=========================

” ဟေ့ မောင်မျိုး၊ မင်းတောင် တော်တော်လေး ကြီးလာပြီကိုးကွ။ အေးလေ တက္ကသိုလ် ကျောင်းသားကြီးတောင် ဖြစ်နေမှကိုး”

” ဟုတ်ကဲ့ အစ်ကို၊ အစ်ကိုတောင် အသားတွေ အတော်မဲသွားတယ်နော် ”

မာ့ကိုကိုနဲ့ မောင်မျိုးတို့ စကားပြောနေကြတာကြည့်ပြီး မာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မလုံမလဲ ဖြစ်မိတယ်။ ကိုကိုက မာနဲ့ မောင်မျိုးကို အမျိုးအရင်းလို့ပဲ မှတ်ထားတော့ ဘာမှ မယုံသင်္ကာ မဖြစ်ဘူးရှင့်။ မနေ့က ကျမတို့တပ်က ရှေ့တန်းပြန်တွေကို ပန်းခက်ပန်းစည်းတွေနဲ့ သွားကြိုခဲ့ကြတာပေါ့။ ညရောက်တော့ ကိုကိုက သူ ပြတ်လပ်နေခဲ့တာကို အတိုးချပြီး အစွမ်းကုန်ကို ကြမ်းတာရှင်။ မောင်မျိုး တဖက်ခန်းက ချောင်းနေလိမ့်မယ် ဆိုတာကိုလည်း ကျမကသိနေတော့ ပိုပြီး စိတ်ထနေရသလိုပဲ ၊ စောက်ရည်တွေ တရွှမ်းရွှမ်းပေါ့။

ကိုကိုကတော့ အရမ်းသဘောကျနေတာပေါ့။ သူ့ဇနီး၊ ကျောင်းဆရာမ အလိမ္မာလေးတစ်ယောက် သူ့ကိုမျှော်ရင်း လီးငတ်နေရရှာမှာပဲလို့ တွေးရင်း ကျမအလိုတွေကို အစွမ်းကုန် ဖြည့်ပေးနေတာပေါ့ရှင်။ မနက်ကြတော့ ကျမတို့နှစ်ယောက်စလုံး နေမြင့်မှပဲနိုးတော့တယ်။ အခု မောင်မျိုးစောစောထပြီး ဝယ်ပေးထားတဲ့ မုန့်ဟင်းခါး လဘက်ရည်တွေ သောက်ပြီး စကားစမြီ ပြောနေကြတာပေါ့ရှင်။

ခဏနေတော့ မောင်မျိုးလည်း အပြင်ထွက်သွားပြီး၊ ကိုကို့ကိုလည်း တပ်ရင်းမှုးက အခေါ်လွှတ်လိုက်လို့ ထွက်သွားတာနဲ့ မာလည်း ထမင်းချက် ဟင်းချက် အိမ်ရှင်းလုပ်ရင်း ကျန်ခဲ့တော့တာပေါ့။

………………………………………

” မာရေ ကိုတော့ ကံကောင်းပြီထင်တယ်။”

” ဘာဖြစ်လို့လဲကို”

” အဘက ခေါ်ပြောတယ်။ ကို့ကို မင်း ပင်ပန်းလှပြီ တစ်လှည့်နားဦးတဲ့။ အခု သူ့ပီအေလုပ်ဖို့ ကို့ကိုပြောလိုက်တယ်။ ကိုနောက်ဆို မာနဲ့ ခွဲမသွားရတော့ဘူး သိပြီလား”

” ဟုတ်လား ကို၊ ဝမ်းသာလိုက်တာ ကိုရယ် ”

မာ တကယ်ပဲ ဝမ်းသာပါတယ်။ ကိုယ့်ယောက်ျားရှိရက်နဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ထဲ နေရတာ ပျင်းဖို့ကောင်းတယ်ဆိုတာ မာက လက်တွေ့သိပြီးပြီလေ။ နောက်ပြီး ဂတိတည်တဲ့ အဘကို ပေးကျွေးခဲ့ရတာတွေလည်း တန်ပါတယ်လို့ တွေးနေမိတယ်။

” ကိုတို့ အဲဒါဆိုရင် ကလေးယူဖို့ အစီအစဉ်ဆွဲလို့ရပြီပေါ့ အချစ်ရယ်”

ကိုပြောလိုက်မှ ကျမ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ မောင်မျိုးနဲ့ ကျမ အချစ်ကြမ်းခဲ့ကြတာ၊ ပြီးခဲ့တဲ့ တစ်ပတ်က ကျမ ဆေးသောက်ဖို့ကို လုံးလုံးကြီး မေ့နေခဲ့ပါလား။ ဘုရားဘုရား၊ အခုမှ သတိရတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကိုရှိနေပြီဆိုတော့ တော်သေးတာပေါ့နော်။

” အင်းပေါ့ ကို၊ ကိုက ဘာလိုချင်တာလဲ သားလေးလား သမီးလေးလား..”

=========================

” သမီးလေးက အမေတူလို့ထင်တယ် ချစ်စရာလေးကွာ”

” ကိုရယ်၊ သားလေးလိုချင်နေတဲ့ ကို့ကို သားလေး မမွေးပေးနိုင်တာ စိတ်မကောင်းပါဘူး ကိုရယ် ”

” အိုကွာ အဲဒါက ဟိုအရင်တုန်းက ပြောတာပါ။ အခုကတော့ ဘာလေးမွေးမွေး ကိုယ့်ရင်သွေးပါပဲကွာ။ ကိုယ်ကတော့ အတူတူချစ်တာပါပဲ”

တကယ့်ကို တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပင် ကိုပြန်လာပြီးတာနဲ့ မာ ကိုယ်ဝန်ရှိခဲ့ရတယ်။ မာ့စိတ်ထဲမှာတော့ မောင်မျိုးကြောင့်လို့ စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်နေခဲ့ရတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကိုပြန်မလာခင်၊ တစ်ပတ်လောက်အလိုမှာ မောင်မျိုးက တန်အောင်ဆိုပြီး နေ့ရောညပါ မာ့ကို လိုးနေခဲ့တာလေ။ မာကိုယ်တိုင်ကလည်း လိုလိုလားလားပါ။ အဲဒီအချိန်ကလည်း မာက ဆေးသောက်ဖို့ကိုလည်း မေ့နေတယ်လေ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုက ဘာမှ သံသယမဖြစ်လို့ အဆင်ပြေနေခဲ့ပါတယ်။ မောင်မျိုးကတော့ မာ့ကိုယ်ဝန်နှစ်လလောက်မှာပဲ ကျောင်းပြီးသွားလို့ အလုပ်လုပ်နေပြီဆိုတော့ မာတို့နဲ့ မနေတော့ပါဘူး။

ကိုကလည်း အဘ(တပ်ရင်းမှုး) နဲ့ အနီးကပ်နေရလို့လား မသိဘူး၊ အရင်ကလို ရိုးရိုးသားသား မဟုတ်တော့ပါဘူး။ လက်ဆော့ ခြေဆော့လေးတွေ ရှိလာပါပြီ။ သူက တသက်လုံး ရိုးလာခဲ့သူဆိုတော့ မာ့ကိုလည်း အရိုးအတုံးလို့ ထင်ထားလို့ ထင်တယ်။ ပိရိအောင် သူ မနေတတ်ပါဘူး။ သူခြေလှမ်းတွေ ပျက်နေတာ မာသိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မာလည်း မပြောပါဘူး။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်တောင် သူ့ကွယ်ရာမှာ ကဲခဲ့တာပဲ။ ယောက်ျားလေးဆိုတာ နည်းနည်းပါးပါးတော့ ရှိမှာပေါ့လေလို့ဆိုပြီး လွှတ်ထားပေးလိုက်ပါတယ်။ မာ့အာရုံက အခုတော့ မာ့သမီးလေးဆီမှာပဲ ရှိနေတော့တာလည်း ပါမှာပေါ့နော်။

ပြီးပါပြီ။