ကျော်ကျော့်ကျေးဇူးရှင် မလှမေ
ရေးသားသူ – ကိုကိုအောင်
ကျွန်တော့် ဘဝမှာ ပထမဆုံး တွေ့ကြုံခဲ့ရတဲ့ အစ်မကြီး တစ်ယောက်အကြောင်းကို ပြောပြချင်ပါတယ်။ ပြောရရင် ကျွန်တော့် ကျေးဇူးရှင်ဆိုလည်း မှားမယ်မထင်ဘူး။ သူ့ကြောင့်ဘဲ ကျနော့မှာ ကျွမ်းကျင်အဆင့် (၁) ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီ အစ်မကြီး နာမည်က မလှမေ ပါ။
ကျနော်တို့ မိသားစုက ဒီရပ်ကွက်ကို နယ်ကနေ ပြောင်းလာကြတာ။ အစ်မလှမေတို့က ကျနော်တို့ အိမ်ရှေ့အိမ်က၊ သူတို့အိမ်မကြီးက ခြံနောက်ဘက်မှာ။ အစ်မလှမေက ခြံရှေ့မှာ အိမ်သေးသေးလေးနဲ့ စက်ချုပ်တယ်။ သူတို့အိမ်မှာ အစ်မလှမေက အိမ်ထောင်သည် ကလေးတစ်ယောက်အမေ။ သူ့ယောကျ်ားက ပုံနှိပ်စက်က စက်ဆရာ။ အိမ်မှာ မလှမေတို့ အမေကြီးရယ်၊ မောင်နှစ်မတွေရယ်၊ အားလုံး အတူတူ နေကြတယ်။ နေ့လယ်ဆိုရင် အိမ်ရှေ့က ဆိုင်လေးမှာ အစ်မလှမေက စက်ချုပ်တယ်။
ကျနော်တို့က ရောက်ကာစဆိုတော့ ရပ်ကွက်ထဲမှာ ရင်းနှီးတဲ့သူ သိပ်မရှိသေးဘူး။ အစ်မလှမေတို့နဲ့ အရင်ဆုံး စခင်တာ။ ပြောရရင် ကျနော်က ၈ တန်း၊ ၁၄ နှစ်ဘဲ ရှိသေးတာ။ နောက်ပြီး လူကောင်ကလည်း သေးသေးညှက်ညှက်နဲ့ ကြည့်လိုက်ရင် ဘာမှမသိတဲ့ ကလေးငယ်ပုံ။ တကယ်လည်း ဘာမှသိပ်မသိ သေးပါဘူး။ မိန်းမဆိုရင် ကျောင်းမှာ ရန်ဖြစ်ဖို့လောက်သိတာ။
နေ့လယ်နေ့ခင်း ကျောင်းကပြန်လာရင် ကျနော်က အစ်မလှမေတို့ဆိုင်မှာ သွားထိုင်ပြီး ဆိုင်မှာရှိတဲ့ ကာတွန်းစာအုပ်တွေနဲ့ စာစောင်တွေကို အမြဲဖတ်နေကြ။ အစ်မကလည်း ကျနော့ကို တော်တော်ချစ် ပါတယ်။ ကျော်ကျော်၊ ကျော်ကျော် နဲ့ နေတာဘဲ။
အစ်မလှမေက အသက်က ၂၆ နှစ်လောက်ရှိပြီ။ သူ့သားလေးက ၅ လသားလောက် ရှိမယ်။ နေ့ခင်း အစ်မ စက်ချုပ်နေချိန်ဆိုရင် အိမ်မကြီးမှာ အဖွားနဲ့နေတာ။ နို့စို့ချိန်ရောက်မှ အစ်မလှမေဆီ ခေါ်လာပြီး နို့တိုက်ခိုင်းတာ။ အဲဒီတော့ ဆိုင်မှာက ချုပ်ထည်အပ်မဲ့လူ မလာရင် ကျနော်နဲ့ အစ်မလှမေဘဲ ရှိကြတာလေ။ ကျနော်က စာအုပ်ဖတ် အစ်မက စက်ချုပ် စကားတော့ တပြောပြောနဲ့ပေါ့။
အဲ့လိုနေလာရင်းနဲ့ တစ်နေ့မှာ အစ်မလှမေက
“ဟဲ့ ကျော်ကျော်၊ နင့်မှာ ရည်းစားရှိလား”
“အာ၊ အစ်မကလည်း၊ မရှိပါဘူးဗျ”
“နင် ကောင်မလေးတွေနဲ့ ရည်းစားမထားချင်ဘူးလား”
“ဟင့်အင်း၊ မထားချင်ပါဘူး၊ ကောင်မလေးတွေဆို အမြင်ကိုကပ်တယ်”
“ဟင်း ဟင်း ဟင်း ငါ့မောင်က မသိသေးခင်တော့ ပြောထားဦးပေါ့။ နောက်မှ ရည်းစားတွေထည်လဲ ဖြစ်နေမှာ မြင်ယောင်သေးတယ်”
တခါတခါမှာ အစ်မလှမေက သူ့သားလေးကို နို့တိုက်ရင် ကျနော့ရှေ့မှာ ပေါ်တင်ကြီး သူ့နို့ကို လှန်တိုက်တတ်ပါတယ်။ ကျနော်လည်း ဒီအတိုင်းဘဲ ကြည့်နေလိုက်တာဘဲ။ အစ်မလှမေနို့ကတော့ မြင်ရလွန်းလို့ ရိုးနေပါပြီ။ တခါဆို အစ်မက နို့တိုက်နေရင်းနဲ့
“ဟဲ့၊ ကျော်ကျော် နင်ရော နို့စို့ဦးမလား”
“အင်၊ မစို့ချင်ပါဘူး၊ ရွံစရာကြီး”
“အံမာ၊ ဘာရွံစရာရှိလို့လဲ။ ချိုချိုလေးဟဲ့”
“အစ်မကလည်း၊ ဟုတ်လို့လား၊”
“ဟဲ့၊ မဟုတ်ရင် ဒီကလေးတွေ စို့မလား။ သူတို့က ပိုတောင် အရသာသိသေးတယ်။ ရော့ နည်းနည်းလေး မြည်းကြည့်”
ဆိုပြီး သူ့လက်ညှိုးနဲ့ နည်းနည်းယူပြီး ကျနော်မြည်းဖို့ ကျနော့်နှုတ်ခမ်းပေါ် တင်ပေးပါတယ်။
“ကဲ၊ ဘယ်လိုလဲ၊ ချိုရဲ့လား”
“အင်းချိုတယ်၊ အစ်မရ၊ ကောင်းတယ်၊ အရသာရှိတယ်”
“ဒါဆို စို့မလား”
“အင်း၊ စို့မယ်လေ၊ ဒါပေမဲ့ လူတွေမြင်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ၊ ကလေးနို့ လုစို့တယ် ပြောနေဦးမယ်”
“ဟဲ့ လူတွေမြင်လို့တော့ ဖြစ်မလားဟဲ့၊ မိုးမီးလောင်မှာပေါ့။ နေဦး ငါ ကလေး သွားထားလိုက်ဦးမယ်”
အစ်မလှမေက ကလေးကို အိမ်မကြီးပေါ် ပြန်ပို့ပြီး ပြန်လာတော့
“ကဲလာ၊ အခန်းထဲသွားရအောင်၊ အထဲမှာ လူမမြင်အောင်စို့”
ဆိုပြီး ဆိုင်နောက်ဘက်က နေ့လည်နေ့ခင်း ခဏနားရင်း အိပ်ဖို့ ကန့်ထားတဲ့ အခန်းလေးထဲ ကျနော့်ကို ဆွဲခေါ်သွားပါတယ်။ အထဲရောက်တော့
“ခဏနေဦး”
ဆိုပြီး သူအပြင်ပြန်ထွက်ပြီးတော့ ကျနော့်ဖိနပ်ကို အခန်းထဲ ယူသွင်းလာပါတယ်။ ပြီးတော့ အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ပြီး သူ့အင်္ကျီကို လှန်တင်လိုက်ပြီး
“ရော့ စို့၊ အဝစို့”
လို့ ပြောပါတယ်။ ကျနော်လည်း ဒီအတိုင်း မတ်တတ်ကြီးဘဲ နည်းနည်းလေးကုန်းပြီး သူ့နို့ကို စို့လိုက်ပါတယ်။ သူ့နို့က ကလေးစို့နေတော့ နို့ရည်တွေနဲ့တင်းပြီး တော်တော်ကြီးပါတယ်။ နို့သီးခေါင်းကလည်းမဲပြီး လက်ညိုးလုံးလောက် ရှိပြီး လက်အဆစ် တဝက်လောက် ရှည်ပါတယ်။
ကျနော်က ဘယ်ဘက်နို့ကို စို့နေတုန်း သူက ကျနော့်ညာလက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့ညာဘက်နို့ပေါ် တင်ပေးပါတယ်။ ကျနော်ကလည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ အဆင်သင့်သလိုဘဲ သူ့နို့ကြီးကို ပွတ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။ စို့နေတဲ့ နို့ကလည်း နို့ချိုချိုတွေ အများကြီး ထွက်ပါတယ်။ သူက ကျနော့်ခေါင်းကို ကိုင်ထားပြီး ပါးစပ်က တအင်းအင်းနဲ့ ညည်းနေပါတယ်။ အဲဒီနေ့က ကျနော် တကယ့်ကို ဗိုက်အဝ နို့စို့လိုက်ရပါတယ်။ သူ့နို့က ချိုပြီး အရသာ တော်တော်ရှိပါတယ်။ အစ်မလှမေက
“ဟဲ့၊ စို့လို့ကောင်းလား”
“အင်း၊ ကောင်းတယ်၊ နောက်နေ့လည်း တိုက်ဦးနော်”
“ငါ့သားလေး စို့ပြီးရင် နင့်ကိုတိုက်မယ် နော်”
“အင်း၊ ကျနော် တအားစို့တော့ အစ်မ မနာဘူးလား”
“မနာပါဘူး၊ နို့စို့ခံရတာ အရသာရှိတယ်ဟဲ့၊ နင့်အစ်ကိုလည်း ညတိုင်း အစ်မနို့ကို စို့တာဘဲ”
“ကျနော်က နို့ဆိုတာ ကလေးတွေဘဲ စို့တယ် မှတ်နေတာ”
“ဘယ်ကလာ၊ ကလေးတွေက နို့ထွက်တဲ့ နို့ကိုဘဲစို့တာ၊ လူကြီးတွေက နို့ထွက်ထွက် မထွက်ထွက် စို့တာဟဲ့”
“ဟလား၊.. အစ်မ၊ ကျနော်အစ်မနို့စို့တာ အစ်ကိုသိရင် ပြဿနာတက်မှာလား”
“အောင်မလေး၊ ငကျော်ရယ်၊ ပြဿနာ ဘယ်ကမလည်း၊ မိုးမီးလောင်ပြီး ငါတို့လင်မယား ကွဲမှာဟဲ့။ ဒါပဲနော်။ နင် ငါ့နို့စို့တာ ဘယ်သူမှ လျှောက်မပြောနဲ့နော်”
“အင်းပါ၊ မပြောပါဘူး၊ ဒါနဲ့ ခုဏက ကျနော်နို့စို့နေတုန်း အစ်မ တဟင်းဟင်း ဖြစ်နေတာ ဘာလို့လဲ”
“အော်၊ နင်ကလဲ၊ ကောင်းလို့ပေါ့ဟဲ့”
“အစ်မသားလေး စို့တုန်းကတော့၊ အဲ့လိုမဖြစ်ပါဘူး မကောင်းလို့လား ”
“မတူဘူးဟဲ့၊ ကလေးစို့တာနဲ့ လူကြီးစို့တာ ဘယ်တူမလဲ။ နင်ကော ငါ့နို့စို့နေတုန်း ဘာမှမဖြစ်ဘူးလား”
“အမ်၊ ဘာဖြစ်ရမှာလဲ၊ ဒီလိုဘဲ ချိုချိုလေးနဲ့ အရသာရှိတယ်လေ။”
“အင်းပါ၊ နင်တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တခြားကောင်းတာတွေ သိလာမှာပါ။ အခုတော့ အားရှိအောင် နို့ဘဲသက်သက်စို့နေဦး”
“ဒါဘဲနော်၊ အစ်မ၊ မနက်ဖြန်လည်း စို့ဦးမယ်နော်”
ဒီလိုနဲ့ နောက်နေ့တွေမှာလည်း အစ်မလှမေနို့ကို မကြာမကြာ စို့ဖြစ်နေပါတယ်။
တစ်နေ့တော့ အစ်မက နို့တိုက်နေရင်းနဲ့ ကျနော့်လီးကို သူ့လက်နဲ့ အသာလေး ဆုပ်ကိုင်ပြီး နယ်ပေးပါတယ်။ အရသာရှိတာနဲ့ ကျနော်လည်း ငြိမ်နေလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ အစ်မက ကျနော့်လီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးပါတယ်။
“ဟဲ့ ကောင်လေး၊ ကောင်းလား”
“အင်း၊ အရမ်းကောင်းတာဘဲ အစ်မရာ”
“အေး၊ နင် ငါ့နို့ကို ကောင်းကောင်းစို့ပေးလို့ နင့်ကိုလုပ်ပေးတာ။ နင်ကော အရင်က ဒါမျိုး ဂွင်းထုဖူးလား”
“အင်း၊ ထုဖူးတယ်”
“အော်၊ ကိုတတ်ပ၊ ဘယ်သူ့ကိုမှန်းပြီး ထုတာလည်း”
“ဘာလို့မှန်းရမှာလည်း အစ်မရ၊ ဒီလိုဘဲ ထုလို့ကောင်းလို့ ထုတာဘဲဟာ”
“အင်၊ နင့်ကိုဘယ်သူက သင်ပေးတာလဲ”
“သင်စရာမလိုပါဘူး၊ ဒီလိုဘဲ ယားလို့ လုပ်ရင်းနဲ့ တတ်သွားတာ။”
“ကဲလာ၊ နင်ကုတင်ပေါ်လာထိုင်၊ ငါ ဒီထက်ကောင်းအောင် လုပ်ပေးမယ်”
အဲဒီလိုပြောပြီး ကျနော့်ကို ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်ခိုင်းပြီး သူက ကုတင်အောက်မှာ စောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့်လီးကို သူ့ပါးစပ်နဲ့ စစုပ်ပေးပါတော့တယ်။ ကျနော့်မှာလည်း အရသာရှိလွန်းလို့ ထွန့်ထွန့်လူးနေပါတော့တယ်။ ကျနော့်လီးကလည်း မာတောင်နေပါတယ်။ အစ်မလှမေက
“ဟဲ့နင့် ဟာကလည်း မသေးပါလား။ လူကောင်ကသာသေးတာ ပစ္စည်းကတော့ တော်တော်တုတ်တာဘဲ။ နင့်အစ်ကိုဟာတောင် နင့်ဟာလောက် မတုတ်ဘူး။”
“ဟုတ်လို့လား အစ်မရဲ့၊”
“ဟဲ့၊ ငါ့လင်ဟာဘဲ၊ ငါမဟုတ်ဘဲ ပြောပါ့မလား။ နင့်ဟာထက်တော့ နည်းနည်း ပိုရှည်တယ်ဟဲ့”
အဲ့လိုပြောပြီး ကျနော့်လီးကို အပီအပြင် စုပ်ပေးတာ ကျနော့်မှာ ထွန့်ထွန့်လူးပြီး ဆန့်ငင် ဆန့်ငင် ဖြစ်ပြီး ဘယ်လိုကောင်းမှန်းမသိ ကောင်းလွန်းပြီး လရည်တွေ အစ်မလှမေ ပါးစပ်ထဲကို ပန်းထွက်သွားပါတယ်။ အစ်မလှမေက ကျနော့်ရဲ့ လရည်တွေကို မထွေးထုတ်ဘဲ မြိုချပစ်လိုက်ပြီး
“နင်ကလည်း၊ လရည်ထွက်လိုက်တာ၊ အများကြီးဘဲ”
“ကျနော် အရင်က ကိုယ့်ဘာသာကို ဂွင်းထုတုန်းက အဲ့သလောက် မထွက်ဘူးဗျ”
“အေးပေါ့၊ ကိုယ့်ဘာသာ ထုတာနဲ့တော့ ဘယ်တူပါ့မလဲ၊ အခု အရမ်းကောင်းတယ်မို့လား”
“အင်း၊ ဟုတ်တယ်၊ ကောင်းမှကောင်းဘဲ”
“ဒါနဲ့နေပါဦး၊ နင် ငါတို့မိန်းမတွေရဲ့ဟာကော မြင်ဖူးလား”
“ပုံတွေထဲမှာတော့ မြင်ဖူးတယ်၊ အပြင်မှာတော့ မမြင်ဖူးဘူး”
“ကြည့်မလား၊ ကြည့်ချင်ရင် အစ်မဟာ ပြမယ်လေ”
“အင်း၊ ကြည့်ချင်တယ်”
အစ်မလှမေက ကုတင်ပေါ်တက်ထိုင်ပြီး သူ့ထမီကို အောက်ကိုဖြည်ချလိုက်တော့ သူ့ဟာကြီး ပေါ်လာပါတယ်။ ကျနော်လည်း ကုတင်အောက်မှာ သူခုနက ထိုင်သလိုထိုင်ပြီး သူ့ဟာကြီးကို သေသေချာချာ လေ့လာလိုက်ပါတယ်။ သူ့ဟာကြီးက ဖေါင်းဖေါင်းကြီးနဲ့ ပြောင်ရှင်းနေတာဘဲ။ အမွှေးလဲ တစ်ပင်မှ မရှိဘူး။
“အစ်မဟာကြီးက အမွှေး မပေါက်ဘူးလား”
“ဟေ့အေး၊ ငါတို့ညီအစ်မတွေက မပေါက်ဘူးဟဲ့၊ နင် ကိုင်ကြည့်ချင် ကိုင်ကြည့်လေ”
ကျနော်လည်း သူ့ဟာကြီးကို အသာလေး ပွတ်ကြည့်လိုက်တော့ အစ်မလှမေက တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပါတယ်။
“ဘာဖြစ်လို့လဲ အစ်မရဲ့”
“ယားလို့ဟ၊ ရတယ် ဆက်လုပ်။ နင့်သဘောရှိသာလုပ်၊ ရတုန်းလေး သေသေချာချာ လေ့လာထား”
“အစ်မဟာကြီးက ကိုင်လို့ကောင်းတယ်ဗျ၊ အိနေတာဘဲ၊ ဒီအလယ်က ဘာလေးလဲ”
“အဲ့ဒါ စောက်စေ့ပေါ့ဟဲ့၊ အဲဒါလေးကို သေသေချာချာ ကိုင်ပြီး ပွတ်ပေး၊ အရသာရှိတယ်”
“အင်း အစ်မဟာကြီးကလည်း အရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေတာဘဲ”
“အဲဒါ နင်ကိုင်ပေးနေလို့ ကောင်းနေလို့ ထွက်တာပေါ့၊ နင့်ကို ငါလုပ်ပေးသလို ငါ့ကိုလည်း နည်းနည်း လုပ်ပေးပါလား”
“ဘယ်လိုမျိုးလဲ အစ်မ”
“ဟိုလေ၊ နင့်လျှာနဲ့ ငါဟာကို နည်းနည်းယက်ပေးပါလား”
အဲလိုပြောပြီး သူက ကုတင်ပေါ်ကို လှဲချလိုက်ပါတယ်။ ကျနော်လည်း သူပြောသလို ယက်ပေးဖို့ သူ့ဟာကြီးအနားကို တိုးလိုက်ပါတယ်။ ပြောရရင် ကျနော်က သိပ်ပြီးတော့ မရွံတတ်ဘူးဗျ။ နောက်ပြီးတော့ သူ့ဟာကလည်း မနံဘူးလေ။ မမွှေးပေမဲ့ သိပ်မဆိုးလှတဲ့ အနံ့သင်းသင်းလေးတော့ ရှိတယ်။
ကျနော်က သူ့အဖုတ်ကို အပြားလိုက် ယက်လိုက်တော့ သူလည်း တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ကျနော့်ခေါင်းကို လက်နဲ့ လှမ်းကိုင်ထားတယ်။ ကျနော်က ဆက်တိုက်ကလေး အထက်အောက် ယက်ပေးလိုက်ပြီး
“အစ်မ၊ ကောင်းလားဟင်”
လို့ မေးလိုက်တော့
“အင်း……. ကောင်းတယ် မောင်လေးရေ ဆက်လုပ်ပေးပါဦးနော်၊ မရပ်လိုက်နဲ့ဦး”
ကျနော်က အောက်ကနေ အပေါ်ကို ပင့်ယက်လိုက်တော့ သူ့အဖုတ်က အာလာပြီး ကျနော့လျှာက အဖုတ်နှုစ်ခမ်း နှစ်ခုကြားထဲ ၀င်သွားပါတယ်။ အဲဒီကြားထဲမှာ စောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေတော့ ကျနော့်ပါးစပ်ထဲလည်း ဝင်ကုန်တာပေါ့။ ထူးခြားတာက စောက်ရည်ရဲ့ အရသာက ချိုချိုလေးဗျ။
ကျနော်လည်း အရသာ မဆိုးတာနဲ့ ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတဲ့ စောက်ရည်တွေကို မြိုချလိုက်တာဘဲ။ အဲ့လို အဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲကို ယက်ရင်း ယက်ရင်း နဲ့ ဟိုးအခေါင်းအထဲထိ လျှာ၀င်နိုင်သလောက်ကို ထိုးထိုးထည့်ပေးတော့ အစ်မလှမေမှာ ထွန့်ထွန့်လူးနေပါတော့တယ်။
“ကောင်းလိုက်တာ… ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ်…. အီး….. ရှီး… ရှီး… ကောင်းလိုက်တာ…. အား…..”
ကျနော်ကလည်း အဲလိုစုပ်ပေးနေရင်းနဲ့ သူ တွန့်တွန့် သွားတဲ့ နေရာတွေကို မှတ်ထားပြီး အဲဒီနေရာတွေကို ပိုဦးစားပေးပြီး စုပ်ပေး ယက်ပေးပါတယ်။ သူ့ အစေ့ကိုများ စုပ်ပေးလိုက်ရင် သူ့မှာ တအအနဲ့ သူ့ဖင်ကြီးက အပေါ်ကို ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ မြောက်ကြွ မြောက်ကြွ ဖြစ်ဖြစ်သွားပါတယ်။
ယက်နေရင်းနဲ့ လျှာဖိအား နည်းနည်းလျော့သွားတာနဲ့ အစ်မလှမေက ကျနော့်ဆံပင်ကို ဆုပ်ဆွဲပြီး သူ့အဖုတ်နဲ့ အတင်းဆွဲကပ်ထားပါတယ်။ နည်းနည်းကြာလာတော့ ကျနော်လည်း လျှာကော မေးကော နည်းနည်း ညောင်းလာပါတယ်။
“အစ်မရေ၊ ညောင်းပြီဗျာ၊ တော်တော့မယ်နော်”
“အင်၊ ခဏလေး၊ ခဏလေး၊ ခဏလေးပါ မောင်လေးရယ်။ မရပ်လိုက်ပါနဲ့ဦး၊ အစ်မပြီးခါနီးနေပြီ၊ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး စုပ်ပေး ယက်ပေးပါဦးနော်၊ ”
ကျနော်လည်း သူပြောသလိုဘဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်း စုပ်ပေး ယက်ပေးလိုက်တာ ခဏနေတော့ အစ်မလှမေ တကိုယ်လုံး ဆန့်ငင် ဆန့်ငင်ဖြစ်ပြီး သူ့အဖုတ်ထဲက အရည်ကြည်တွေ ပန်းပန်းထွက်လာပါတယ်။ အဲဒီအရည်တွေက ကျနော့်မျက်နှာကို ပန်းတာပေါ့။ ကျနော်လည်း မျက်စေ့ထဲ မဝင်အောင် မှိတ်ထားရပါတယ်။
အဲဒီလို စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး အစ်မလှမေက သူ့ပေါင်ကို တအားဆွဲစေ့ပြီး ကျနော့်ခေါင်းကို တွန်းထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကွေးကွေးလေးအိပ်ပြီး အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှူနေပါတယ်။ မျက်လုံးကိုလည်း စုံမှိတ်ထားပါတယ်။ တခါတခါမှာ သူ့ကိုယ်လုံးက ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲနဲ့လည်း တုန်တုန်နေပါတယ်။
ကျနော်လည်း စိုရွှဲနေတဲ့ ကျနော့်မျက်နှာကို သူ့ထမီနဲ့ပဲ သုတ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုဘဲ ထိုင်ကြည့်နေလိုက်ပါတယ်။ ၅ မိနစ်လောက် ကြာတော့မှ အစ်မ အသက်ရှူပုံ မှန်လာပြီး မျက်လုံးကို မှေးမှေးလေး ဖွင့်ကြည့်ပါတယ်။ ပြီးတော့
“ဟင်း… ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ်။ မင်းအစ်ကိုတောင် ဒီလောက်ကောင်းအောင် မလုပ်ပေးဖူးဘူး၊ မင်းကတော့ ရှယ်ဘဲ၊”
အဲလိုနဲ့ ကျနော်နဲ့ အစ်မလှမေတို့ မကြာကြာ စခန်းသွားနေကြတာ ဘယ်သူမှလည်း မရိပ်မိကြဘဲ တော်တော်ကြာကြာ အဆင်ပြေနေကြပါတယ်။ ကျနော့်ဆိုက်နဲ့ ဂိုက်ကလည် ထင်စရာ မရှိဘူးလေ။
တစ်နေ့တော့ အစ်မလှမေက တဆင့်တက်ပြီး
“ဟဲ့ငကျော်၊ နင့်ကို သင်ခန်းစာအသစ် တက်ပေးမယ်”
“ဘယ်လိုမျိုးလဲ အစ်မ”
“အလိုးသင်ပေးမယ်လေ၊ သင်ချင်လား”
“အင်း၊ သင်ချင်တယ်”
“သူများတွေ လိုးတာ နင်မြင်ဖူးလား”
“ဟင့်အင်း”
“ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ဆိုတာရော သိရဲ့လား“
“အင်း၊ သိသလိုလိုဘဲ”
“ဒါဆို ပြောပြစမ်း”
“ဟို… အစ်မစောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို ကျနော့်လီး ထိုးထည့်ရတာ မို့လား”
“ဒါဆိုပြီးရောလား”
“ဟိုလေ၊ ပြီးတော့ လီးကို ထည့်လိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်ရတာလေ”
“အံမယ်၊ ကောင်လေးက မဆိုးဘူး၊ သိသားဘဲ၊ ဘယ်သူပြောပြတာလည်း”
“ကျောင်းက အစ်ကိုကြီးတွေ ပြောတာ”
“ဟဲ့၊ နေဦး၊ နင် ကျောင်းက နင့်သူငယ်ချင်းတွေကို ငါနဲ့ နင့်အကြောင်း လျှောက်ပြောထားသေးလား”
“အာ၊ မပြောပါဘူး၊ အစ်မကလည်း၊ ပြောစရာလား”
“အေးနော်၊ လျှောက်မပြောနဲ့၊ နှစ်ယောက်စလုံး ပြဿနာတက်ကုန်မယ်၊”
“အစ်မ၊ အလိုးသင်ပေးမယ်ဆို”
“နေဦးဟဲ့၊ ခဏနေရင် အမေတို့ ထောက်ကြံ့မှာ အလှူသွားစရာရှိတယ်။ ငါ့သားလေးကိုလည်း ခေါ်သွားမှာ။ နင် အခု အိမ်ခဏပြန်ပြီး နင့်အိမ်ကို သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ယောက်အိမ် စာသွားကူးမယ်ပြောပြီး နာရီ၀က်လောက်နေရင် ပြန်ထွက်လာခဲ့။ ပြီးတော့ ငါတို့အိမ်ထဲက သွားစောင့်နေ၊ သိလား။ မဝင်ခင် လမ်းပေါ်မှာ လူရှင်းမရှင်း ကြည့်ပြီးမှဝင်ဦး။ တော်ကြာ လူမိနေဦးမယ်”
ကျနော်လည်း အိမ်ပြန်ပြီး ခဏကြာတော့ အမေ့ကို ကျနော့်သူငယ်ချင်း တင်ဝင်းတို့အိမ် စာသွားကူးဦးမယ်ဆိုပြီး အိမ်က ထွက်ခဲ့ပါတယ်။ အစ်မလှမေတို့ ဆိုင်ကို လှမ်းကြည့်တော့ ပိတ်ထားတယ်။ အစ်မလည်း အိမ်ထဲရောက်နေပြီ ထင်ပါတယ်။
ကျနော် သူတို့အိမ်ရှေ့ ရောက်တော့ လမ်းထဲက လူတစ်ယောက် ထွက်လာလို့ မသိမသာနဲ့ လမ်းထဲဘက်ကို လျှောက်လိုက်ပါတယ်။ သူ တော်တော်လှမ်းသွားတော့မှ ပြန်လှည့်ပြီး လူလစ်တော့ အစ်မတို့ခြံထဲကို ပြေးဝင်လိုက်ပါတယ်။ အိမ်ရှေ့ရောက် တော့ အိမ်တံခါးက ဖွင့်ထားတာနဲ့ အိမ်ထဲကို တန်းဝင်လိုက်ပါတယ်။
အစ်မလှမေက အိမ်ထဲမှာ အဆင်သင့် စောင့်နေပါတယ်။ အစ်မက ထုံးစံအတိုင်း ကျနော့်ဖိနပ်ကို မမေ့မလျော့ အိမ်ထဲသွင်းလိုက်ပြီး အိမ်တံခါးကို ပိတ်လိုက်ပါတယ်။
“ဟဲ့၊ နင်ဝင်လာတာ ဘယ်သူမှ မမြင်တာ သေချာတယ်နော်”
“မမြင်ပါဘူး အစ်မရဲ့။ လူတစ်ယောက်လာတာ တွေ့လို့တောင် ကျနော်လမ်းထဲဘက် လမ်းလျှောက်လိုက်ရသေးတယ်”
“အေးပါ၊ မြင်ရင်တောင်မှ နင့်ဆိုက်နဲ့ ဘယ်သူမှ တစ်မျိုးထင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ငါတစ်ခုခု ခိုင်းဖို့ ခေါ်တယ်ဘဲ ထင်ကြမှာ”
“အင်းလေ၊ အခုလည်း အစ်မ တစ်ခုခုခိုင်းဖို့ ခေါ်တာဘဲဟာကို”
“ခိုင်းဖို့မဟုတ်ဘူး၊ နင့်ကို ပညာသင်ပေးဖို့ ခေါ်တာ။ လာ လာ ပြောနေကြာတယ်။ သင်ခန်းစာ စမယ်”
အစ်မလှမေက ကျနော့ကို သူတို့လင်မယား အိပ်တဲ့အခန်းထဲ ဆွဲခေါ်သွားပြီး အထဲရောက်တော့ သူ့အင်္ကျီရော ထမီကိုပါ ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့်ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး တဆက်ထဲ ကျနော့်တီရှပ်ကိုပါ မ ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ငုတ်တုတ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျနော့်လီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး စစုပ်ပါတော့တယ်။ အဲဒီတော့ ကျနော့်လီးလည်း ပျော့ရာကနေ မာလာပါတယ်။
အစ်မလှမေကလည်း လီးစုပ်ရတာကို တော်တော်ကြိုက်ပုံရပါတယ်။ ပယ်ပယ်နယ်နယ် စိတ်တိုင်းကျ တော်တော်ကြာကြာ စုပ်ပြီးတော့မှ
“ကဲ နင်လည်း ငါ့ကိုတလှည့် စုပ်ပေးဦး”
လို့ပြောပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်ပါတယ်။ ဆိုင်ပေါ်မှာတုန်းကလိုဘဲ ကိုယ်လုံးက ကုတင်ပေါ်မှာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက အောက်မှာ တွဲလောင်းကျလို့ပေါ့။ ကျနော်လည်း သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကြား ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပေါင်ကနေ မတင်လိုက်ပါတယ်။ အဲ့လိုမတင်ပြီး ပေါင်ကို ကားကားလေး ဖြဲလိုက်တော့ သူ့စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးက ပြူထွက်လာပါတယ်။
ကျနော်လည်း အရင်တုန်းကလို သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို စပြီးယက်လိုက် စောက်စေ့စုပ်လိုက်နဲ့ လုပ်ငန်းစပါတော့တယ်။ ဒီအဆင့်ထိက ကျွမ်းကျင်ပြီးသားဆိုတော့ သင်စရာမလိုဘဲ အပီအပြင် အသုံးတော်ခံလိုက်ပါတယ်။ အစ်မကလည်း တော်တော်လေး အရသာခံပြီးမှ
“ကဲ ထ၊ ကိုယ်တော်လေး၊ သင်ခန်းစာအသစ် တက်မယ်”
လို့ ပြောပါတယ်။ ကျနော်လည်း မတ်တတ်ထရပ်လိုက်တော့
“နင့်လီးကို သေသေချာချာကိုင်ပြီး ငါ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို အမြှောင်းအတိုင်း အပေါ်အောက် ပွတ်ဆွဲပေး”
ကျနော်က သူပြောသလို ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်တော့
“အား၊…ရှီး…. ကောင်းတယ်၊ ဖိဆွဲပေး၊ အထဲ မထည့်နဲ့ဦး၊ ဒီလိုဘဲ နာနာလေး ဖိဆွဲပေးနေ”
ကျနော်လည်း သူ့အမိန့်အတိုင်း လုပ်ပေးလိုက်တော့ သူက သူ့ဖင်ကြီးကို အပေါ်ကို ကော့ကော့ပြီး ထိုးတင်ပေးပါတယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်ကလည်း စောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲရွှဲစိုနေပါပြီ။ ဒီလိုနဲ့ ခဏလောက်ကြာတော့မှ
“ကဲရပြီ၊ အထဲကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးထည့်”
ကျနော်က ဆရာမ အမိန့်အတိုင်း လိုက်နာပြီး ကျနော့်လီးကို သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။ စောက်ဖုတ်က အရည်တွေ ရွှဲနေပေမဲ့ တကယ်သွင်းတော့ ကြပ်တပ်တပ် ဖြစ်နေပါတယ်။ အစ်မလှမေက
“ငါပြောတယ်မို့လား နင်းလီးက အလုံးတုတ်ပါတယ် ဆို။ နင့်အစ်ကိုဟာဆို ချောချောချူချူ ၀င်သွားပြီ။ နည်းနည်း အားစိုက်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်”
ကျနော် သူပြောသလို ဖိသွင်းလိုက်တော့မှ လီးက လျှောကနဲ ၀င်သွားပါတယ်။
“အင်း… ရပြီ၊ အခု တဝက်လောက် ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်ပေး။ အင်း… အဲ့လိုမျိုး.. ကောင်းတယ်၊ ကောင်းတယ်.. ဆက်လုပ်။ ရှီး….. အ… သွက်သွက်လေး၊ သွက်သွက်လေး…. အေး…… အဲလိုမျိုး၊ အဲလိုမျိုး.. အား.. ကောင်းလိုက်တာ…. ကောင်းလိုက်တာ… မောင်လေးရေ။ ဆောင့်ဆောင့်ပြီး သွင်းပေးစမ်း၊ အင်း.. ဆောင့် ဆောင့်၊ နာနာ ဆောင့်၊ အားထည့်ပြီး ဆောင့်ပါဟဲ့၊ အသားကုန်၊ အသားကုန် ဆောင့်၊ နည်းနည်း လိုသေးတယ်၊ နင့်လီးက နည်းနည်းတိုတယ်။ လာ ပုံစံတစ်မျိုး ပြောင်းရအောင်”
အစ်မလှမေက ပြောပြောဆိုဆို နောက်ဆုတ်လိုက်တော့ ကျနော့်လီးက ပြွတ်ကနဲ ထွက်လာပါတယ်။ အစ်မက ကုတင်အောက်ကို ဆင်းလိုက်ပြီး ကျနော့်ကို ကျောပေးလိုက်ပါတယ်။ ပြီတော့ ကုတင်ပေါ်ကို မှောက်အိပ်ချလိုက်ပါတယ်။ သူ့ကိုယ်လုံးက ကုတင်ပေါ်မှာ ခြေထောက်တွေက အောက်မှာ၊ ပြီးတော့ သူ့ခြေထောက်တွေကို ကားလိုက်ပါတယ်။
“ကဲ၊ ပြန်သွင်းစမ်း”
“အမ်၊ ဘယ်ထဲသွင်းရမှာလဲ၊ အစ်မဖင်ထဲလား”
“ဟဲ့၊ ဘယ်ဖင်ထဲ သွင်းရမှာလဲ၊ သေသေချာချာ ကြည့်လေ၊ စောက်ခေါင်းကြီး မမြင်ဘူးလား”
“အင်း၊ မြင်ပြီ၊ မြင်ပြီ”
ဟုတ်ပ၊ သေသေချာချာ ကြည့်တော့မှ ဖင်ကုန်းလိုက်ရင် စောက်ဖုတ်ကြီးက နောက်ကို ပြူထွက်လာပြီး အပေါက်ကိုပါ ပီပီပြင်ပြင် မြင်ရတယ်ဗျ။ အခုလေးတင် လိုးထားတာဆိုတော့ စေ့မနေဘဲ နည်းနည်းလေး ဟနေပါတယ်။ စောက်ခေါင်းအထဲက ပန်းရောင်အသားနုနုလေးကိုတောင် မြင်နေရပါတယ်။
ကျနော်လည်း ဘာမှထပ်ပြောမနေတော့ဘဲ ကျနော့်လီးကို သူ့စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထည့်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးက ကျနော့်ခါးနားထိ ရောက်နေတော့ ကျနော့်မှာ ခြေဖျားထောက်ပြီး သွင်းတာတောင် ကောင်းကောင်း မဝင်ချင်ပါဘူး။
“မရဘူးဗျ၊ အစ်မ ဖင်ကြီးကို အောက်နနဲနဲ နှိမ့်ပေးဦး”
“အော်၊ ဟုတ်သားဘဲ၊ နင်က ဂျပုဆိုတော့ ဘယ်မှီမှာလဲ၊ ကဲ၊ မှီပြီလား အခုကြည့်”
အစ်မလှမေက သူ့ခြေထောက်တွေကို ခပ်ကားကားလေး ချဲလိုက်ပြီး ဒူးနည်းနည်း ကွေးပေးလိုက်တော့မှ သူ့ဖင်နဲ့ ကျနော့်လီးနဲ့ တတန်းတည်း ဖြစ်သွားပါ တယ်။
“ရပြီ အစ်မ မှီပြီ”
အဲဒီတော့မှ ကျနော့်လီးကို သူ့စောက်ခေါင်းထဲ သေသေချာချာ သွင်းလို့ရသွားပါတယ်။ ကျနော်လည်း လီးကို တဆုံးသွင်းပြီး ခုနကလို ဆက်လိုးပါတော့တယ်။
“အင်း… အား… အီး… အခုမှဘဲ ထိတော့တယ်။ လိုး မောင်လေး လိုး၊ ကောင်းမှကောင်း၊ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်လိုးပေးနော် မညှာနဲ့”
အစ်မလှမေ ပြောသလို ခပ်ပြင်းပြင်းလေး တော်တော်ကြာကြာ လိုးလိုက်တော့ ကျနော်လည်း နည်းနည်း ပြီးချင်လာပါတယ်။ ဒါကို အစ်မလှမေက သိပုံရပါတယ်။
“မောင်လေး မပြီးနဲ့ဦးနော်၊ ပြီးချင်ရင် အရှိန်နည်းနည်းလျော့ပြီး ၁ ၂ ၃ ၄ ရေနေလိုက်။ စိတ်က တခြား မဆိုင်တာတွေ လျှောက်စဉ်းစားနေလိုက်”
သူပြောသလို ကျနော် လုပ်ကြည့်လိုက်တော့ ဟုတ်တယ်ဗျ၊ ပြီးချင်စိတ် ပျောက်သွားတယ်။ အဲ့လိုနဲ့ ပြီးချင်လာလိုက် ၁ ၂ ၃ ၄ ရေလိုက် အသားကုန် ဆောင့်လိုးလိုက်၊ နည်းနည်း ပြီးချင်လာလိုက် တခြားလျှောက်စဉ်းစားလိုက်နဲ့ လိုးလိုက်တာ ကျနော့်စိတ်ထင်တော့ တစ်နာရီလောက် ရှိမလား မသိဘူး (စိတ်ထင်ပြောတာပါ) လူကလည်း ချွေးက ရေနဲ့လောင်းထားသလို ဖြစ်နေပြီ၊ အစ်မလှမေလည်း အောက်ကနေ အသားကုန် အသံမျိုးစုံ ပေးနေပါတယ်။
ဒီတစ်ခါ ပြီးချင်သလို ဖြစ်လာတော့ ကျနော်လည်း ခုနကလို မထိန်းတော့ဘဲ အသားကုန် တဖုံးဖုံး ပစ်ဆောင့်လိုးပြီး ကျနော့်လရည်တွေ အစ်မစောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်ပြီး ပြီးလိုက်ပါတော့တယ်။ ပြီးတော့ ကျနော်လည်း ရပ်တောင်မရပ်နိုင်တော့ဘဲ အစ်မလှမေဘေးမှာ ပစ်လှဲချလိုက်ပါတယ်။ အစ်မကတော့ သူ့လက်ရှိပုံစံကို မပြင်နိုင်တော့ဘဲ ဒူးလေးကို ကွေးလိုက်ပြီး ဒီအတိုင်းလေးဘဲ ဆက်အိပ်နေပါတယ်။ ၁၀ မိနစ် ၁၅ မိနစ် လောက်ကြာတော့မှ နှစ်ယောက်သား စကားပြန်ပြောနိုင်ကြပါတော့တယ်။
“ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ်၊ မင်းကတော့ တကယ့်ကို ရှယ်ဘဲ၊ မင်းလိုကြာကြာ ဘယ်သူမှ မလိုးနိုင်ဘူး သိလား၊ မင်းက တစ်ခါမှသာ မလိုးဖူးတာ၊ လိုးလိုက်တော့လည်း ဆရာကြီးဘဲ”
“ဒါက၊ ကျနော့်ဆရာမက အသင်ကောင်းတာကိုးဗျ၊ ဒါတောင် ကျနော့်လီးက တိုလို့၊ အစ်မ အားမရဘူးမို့လား”
“အင်… ရတယ် ရတယ်၊ တိုတော့ နောက်ကလိုးတာ ဘယ်လောက်ကောင်းလဲ၊ ရှည်ရင် အခုလို ဆောင့်လိုးရင် နာမှာ၊ ဒါကလည်း မင်းက ငယ်သေးတာကိုး၊ နောက်ဆို ဒီထက် အများကြီး ရှည်ဦးမှာ၊ စိတ်ဓာတ်မကျနဲ့ သိလား”
“ဟုတ်လား အစ်မ၊ ဒီထက်ရှည်လာဦးမှာလား”
“အမလေး၊ ရှည်ဦးမှာ၊ အဲဒီတော့မှ တဆုံးမခံနိုင်လို့ ချန်လိုးနေရဦးမယ်”
“အစ်မကတော့ ဆရာမကြီးဘဲ၊ အစ်ကိုတစ်ယောက်ထဲနဲ့ ခံဖူးတာမှ ဟုတ်ရဲ့လား”
“ဘယ်ကလာ၊ နင့်အစ်ကိုထက်အရင် ၂ ယောက်နဲ့ ခံဖူးသေးတယ်၊ နင်ပါနဲ့ဆို အခု ၄ ယောက်ရှိပြီပေါ့”
“အင်း၊ ဒါ့ကြောင့် ဆရာမကြီး ဖြစ်နေတာပေါ့၊ အော် အစ်မ၊ အစ်ကိုကရော အလိုးကောင်းလား”
“ကောင်းလို့ ယူထားတာပေါ့၊ သေသေချာချာ ခံကြည့်ပြီးမှ ကြိုက်လို့ယူထားတာ၊ အလိုးမကောင်းလို့က မယူသေးဘူး”
“အစ်ကိုက အလိုးကောင်းတာတောင် အစ်မက ကျနော့်အလိုး ဘာလို့ခံသေးလဲ”
“ဟဲ့ ဘယ်လောက် အလိုးကောင်းကောင်း၊ တစ်နေကုန် လိုးနိုင်တာမှ မဟုတ်တာ၊ ငါက တစ်နေ့လုံး ခံချင်နေလို့ နင့်အလိုးခံတာပေါ့၊ ဘာလဲ၊ မလိုးချင်ဘူးလား”
“မဟုတ်ပါဘူး အစ်မရ၊ လိုးချင်ပါတယ်၊ သက်သက် သိချင်လို့ မေးတာပါ၊”
“နင်ရော ဘယ်လိုလဲ။ လိုးရတာ ကောင်းလား”
“အာ ကောင်းမှကောင်း၊ နောက်လဲ အမြဲလိုးကြမယ်နော် အစ်မ”
“နောက်မဟုတ်ဘူး၊ အခုထပ်လိုးရဦးမှာ၊ ဒီအခွင့်အရေးရတုန်း တစ်ခါတည်းနဲ့ ဖြစ်မလား၊ ထပ်လိုးပေးဦးနော်၊ လိုးနိုင်သေးလား”
“အာ လိုးနိုင်တာပေါ့၊ ကြည့်ပါလား ကျနော့်လီးကြီးကို၊ အခုတောင် ပြန်မာတောင်လာပြီ၊ ခုနလိုဘဲ နောက်က လိုးရမှာလား”
“ဘယ်.. နောက်တစ်မျိုး သင်ပေးဦးမှာ၊ အစ်မမောင်ကို လုံးဝ ဆရာကြီးဖြစ်အောင်ကို နည်းမျိုးစုံ သင်ပေးဦးမှာ”
“အင်း၊ ပြောလေ အစ်မ၊ ဒီတစ်ခါ ဘယ်လို ထပ်လိုးရမလဲ”
“လာ ”
အစ်မလှမေက ကျနော့်ကို ပက်လက်ဆွဲလှဲလိုက်ပြီး သူခုနက ချွတ်ထားတဲ့ ထမီနဲ့ ကျနော့်လီးကို သုတ်ပေးပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ကိုလည်း သေသေချာချာ သုတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့်လီးကို စပြီး စုပ်ပေးပါတယ်။ ဒီတစ်ခါက ခုနလို မဟုတ်ဘဲ သူက ကျနော့်အပေါ် ပြောင်းပြန်ခွပြီး စုပ်တော့ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးက ကျနော့်မျက်နှာနဲ့ တည့်တည့် ဖြစ်နေတာပေါ့။ အစ်မက
“ နင်လည်း ငါ့အဖုတ်ကို စုပ်ပေးလေ၊ ဒီပုံစံလုပ်တာကို 69 ပုံစံလို့ ခေါ်တယ်၊ မှတ်ထား”
အစ်မလှမေက ကျနော့်လီးကို စုပ်နေသလို ကျနော်လည်း ခုနက ကျနော်လိုးထားတဲ့ အစ်မစောက်ဖုတ်ကြီးကို ပြန်စုပ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်က သေသေချာချာ သုတ်ထားတော့ ချောက်နေပြီး စုပ်စမှာ ဘာအရည်မှ မရှိဘူး။ စုတ်ပေးနေရင်းနဲ့မှ တဖြည်းဖြည်း အရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာပါတယ်။ သူ့အရည်တွေလား ခုနက ကျနော် ပန်းထည့်ထားတဲ့ ကျနော့် အရည်တွေလားတော့ မသိဘူး။ ကျနော်ကတော့ သူ့ကို ယက်ရင်းစုပ်ရင်းနဲ့ ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသမျှကိုတော့ မြိုချလိုက်တာဘဲ။
အစ်မလှမေလည်း တဖြည်းဖြည်း ဖီလင်ပြန်တက်လာပြီး သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ ကျနော့်မျက်နှာကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းကို ပွတ်နေပါတော့တယ်။ ပြီးတော့ ပုံစံပြောင်းပြီး ကျနော့်ကို အတင်းဆွဲလှည့်လိုက်တော့ သူက အောက်က၊ ကျနော်က အပေါ်က ဖြစ်သွားပါတယ်။ ခုနက အပေါ်ကနေ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ ဖိပွတ်နေတာ ကျနော့်မေးတောင်း ညောင်းလာတယ်။ သူပုံစံပြောင်းလိုက်တော့မှဘဲ နည်းနည်းနေသာသွားတယ်။
ဒီတစ်ခါတော့ ကျနော်က သူ့စောက်ဖုတ်ကို ယက်နေရင်းနဲ့ သူ့ပါးစပ်ကို အခုနက သူ့စောက်ဖုတ်ကို လိုးသလိုမျိုး ဖြည်းဖြည်း ဖြည်းဖြည်းနဲ့ လိုးနေလိုက်ပါတယ်။
“မောင်လေး၊ အစေ့ကို ဖိယက်ပေးစမ်း၊ အင်း… အင်း… အဲ့လိုမျိုး၊ အဲ့လိုမျိုး.. ယက်ယက်၊ ကောင်းတယ် ယက်၊ အား… အီး…”
ကျနော်ကတော့ စကားမပြောနိုင်ဘဲ အလုပ်ကိုဘဲ ဦးစားပေးနေရပါတယ်။ ကျနော်လည်း တတ်သလောက် မှတ်သလောက် ယက်လိုက်၊ စုပ်လိုက်၊ စောက်ခေါင်းထဲ လျှာဝင်သလောက် ထိုးထည့်လိုက်၊ စောက်စေ့ကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားထဲ ဖိကြိတ်ပြီး ချေလိုက် လုပ်ပေးလိုက်တော့ သူကလည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဖီလင်တက်လာပြီး သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ ကျနော့်မျက်နှာကို ကော့ကော့ထိုးလာပါတယ်။ စုပ်နေတဲ့ လီးကိုတောင် ဆက်မစုပ်နိုင်တော့ဘဲ ပါးစပ်က တအီးအီး တအအ အသံစုံ စထွက်လာပါ တယ်။
“ရှီး…. အမလေး… အမေရေ၊ ကောင်းလိုက်တာ… အမလေး ယက်ပါ။ နာနာယက်ပါ မောင်လေးရယ်၊ ကောင်းလိုက်တာ… ရှီး”
အဲ့လို တအားကောင်းနေတုန်း သူက ကျနော့ကို အတင်းတွန်းပြီး
“မောင်လေး၊ ထ ထ၊ လိုးတော့၊ လိုးတော့၊ မင်းလီးကြီးနဲ့ လိုးတော့၊ မြန်မြန်၊ မြန်မြန်”
ကျနော်လည်း အမြန်ထပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးတဆုံး ဆောင့်ထည့်လိုက်ပါတယ်။
“အား……… ကောင်း၊ ကောင်းလိုက်တာ၊ ဆောင့်စမ်း၊ ဆောင့် အသားကုန်ဆောင့်၊ လုံးဝမညှာနဲ့၊ အစ်မစောက်ဖုတ်ကြီး ကွဲသွားပါစေ၊ နာနာသာ ဆောင့်”
သူပြောသလို ကျနော်လည်း အသားကုန်ဆောင့်တာ ဗိုက်တောင် နည်းနည်း နာလာပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော်က အရှိန်လုံးဝမလျှော့ဘဲ ဆက်တိုက် အသားကုန် ဆက်ဆောင့်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒီတခါကြတော့ ဘာလို့လဲမသိဘူး ရှေ့ကလိုးတာကိုဘဲ ကျနော့်လီးက သူကစောက်ခေါင်းထဲကို ခုနက ဖင်ကုန်းလိုးသလိုမျိုး တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ထိနေပါတယ်။ အစ်မလှမေလည်း သူ့ခြေထောက်ကို သူ့ခြေကျင်းဝတ်က အတင်းဆွဲကပ်ထားပြီး အရမ်းဖီးတက်လာတော့ စောက်ဖုတ်ကလည်း ကျနော့်ကို အသားကုန် ကော့ကော့ ထိုးနေပါတယ်။
ဒီတစ်ခါက ခုနတစ်ခါလိုးထားတော့ ချက်ချင်းမပြီးသေးဘဲ အကြာကြီး ပိုလိုးနိုင်ပါတယ်။ တော်တော့ကို ကြာတော့မှ ကျနော် ပြီးချင်လာပါတယ်။ အစ်မလှမေကတော့ ဘယ်နှစ်ခါ ဘယ်နှစ်ခေါက် ပြီးနေလည်းတော့ မသိတော့ပါဘူး။ ကျနော်လည်း အရမ်းပြီးချင်လာတော့ ခုနတစ်ခေါက်တုန်းကလို မထိန်းတော့ဘဲ ကျနော့်လရည်တွေကို အစ်မစောက်ဖုတ်ထဲ နောက်တစ်ခါ ပန်းထည့်လိုက်ပြီး ပြီးလိုက်ပါတော့တယ်။
ပြီးလဲပြီးရော မောမောနဲ့ အစ်မကိုယ်ပေါ်မှာဘဲ အိပ်နေလိုက်ပါတယ်။ အစ်မလှမေကလည်း မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှူလို့ ငြိမ်နေပါတယ်။ ခနလောက်ကြာမှ
“အင်း ငါ့မောင်လေးလည်း တစ်ရက်တည်းနဲ့ကို ဆရာဖြစ် အောင်သွားပြီ၊ တော်လိုက်တာ၊”
“ဒါက ကျနော့်ဆရာမ တော်လို့ပါနော်။ အစ်မရယ် ကျနော်လေ လိုးရတာကို အရမ်းကြိုက်သွားပြီ သိလား၊ နောက်လည်း ကျနော့်ကို ပေးလိုးနော်”
“အေးပါ၊ အေးပါ၊ ပေးလိုးမှာပါ။ ငါကလည်း ကိုယ်ကောင်းကောင်း ခံရအောင် နင့်ကို ပညာကုန် သင်ပေးနေတာ။ နင်မလိုးရင် ငါရှူံးမှာပေါ့။ ကဲ အခုတော့ထဦး၊ နင့်အစ်ကို ပြန်လာခါနီးနေပြီ”
အစ်မလှမေက ကျနော့်ကို အသာဘေးတွန်းချပြီး အခန်းပြင်ကို ကိုယ်တုံးလုံးကြီးဘဲ ထွက်သွားပါတယ်။ ပြန်ဝင်လာတော့ သူ့မှာ ရေစိုဝတ်တစ်ခု ပါလာပြီး ကျနော့်မျက်နှာနဲ့ ရင်ဘတ်ကို ရေပတ်တိုက်ပေးပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျနော့်လီးကို အဲဒီရေစိုဝတ်နဲ့ဘဲ သေသေချာချာ သုတ်ပေးပါတယ်။ သူကျနော့်လီးကို သုတ်ပေးနေတုန်းမှာဘဲ ကျနော့်လီးက ပြန်အသက်ဝင်လာပါတယ်။
“ဟဲ့ကောင်လေး၊ တော်တော့၊ ဒီနေ့တော့ ဒီလောက်ဘဲ၊ နောက်နေ့မှနော်။ တော်ကြာ နင့်အစ်ကို ပြန်လာမှ ကွိကနဲမိနေလို့ မိုးမီးလောင်ဦးမယ်။ အမလေး၊ ကြောက်ပါပြီတော်၊ အခုမှ ဆရာနဲ့ လာတွေ့နေတယ်၊ သွား၊ သွား ပြန်တော့”
အဲဒီနောက်မှာတော့ ကျနော်နဲ့ အစ်မလှမေတို့ အခွင့်အရေးရတိုင်း မကြာမကြာ လိုးဖြစ်ကြတာ ကျနော် ၁၀ တန်းရောက်တဲ့ အထိပါဘဲ။
ပြီးပါပြီ။
