မာရ်နတ်ရဲ့ မယားပါသမီး
ရေးသားသူ – အမည်မသိ
ကျွန်မဟာ အတန်းပညာလေး တတ်လာသလို ယောကျ်ားတွေကို ကိုင်တွယ်ရာမှာလည်း ကျွမ်းကျင်လာပါတယ်။ သူတို့အကြောင်း နားမလည်ခင်ကတော့ အရိုးခံနဲ့ ဆက်ဆံခဲ့ပါတယ်…။ အခုတော့… သူတို့ဟာ ဘယ်လောက် ကလိမ်ကျတယ် ဆိုးသွမ်းယုတ်မာတယ်ဆိုတာ တဖြေးဖြေး သိလာရတော့ ကျမရဲ့ မွေးရာပါ ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်တွေ သုံးလာရတာပေါ့။ သူတို့ကို ဂျိုတပ်ပြီး နာဖားကြိုး ထိုးပေးတယ် ..။ ဒါတောင် အပြုံးမပျက်ကြပါဘူး ..။ ကျမနောက် တကောက်ကောက်ပဲ။ သူတို့ရဲ့ သိက္ခာတောင် အားမနာတော့ပါဘူးရှင်။
ကျွန်မကို ပထမဦးဆုံး ပန်းဦးလွှတ်တဲ့ ကျူရှင်ဆရာဟာ ကျွန်မ ၉ တန်းအောင်ကြောင်း သိရတာနဲ့ သူနဲ့ တစ်ညအိပ်ဖို့ တောင်းဆိုပါတယ်။ သူကတော့ ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးနဲ့ လှည့်ပတ်တောင်းတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် နောက်ဆုံးတော့ အစရှိခဲ့တဲ့ ကျမကို စာမေးပွဲအကြောင်းပြပြီး လိုးတာပါပဲ။ ကျမ မကြိုးစားရင် အောင်မလား စာမေးပွဲက။ ဒါကို သူက အရှက်မရှိ အခွင့်အရေးယူခဲ့တယ်..။ ဒါပေမယ့် ပေးလိုက်ပါတယ်။
ကျမရဲ့ချစ်သူ မြင့်မောင် ဆိုရင်လည်း တစ်ကြိမ်မှာ ပျော်ပွဲစားအကြောင်းပြပြီး ကျမကို အရက်မူးအောင်တိုက်ပြီးတော့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေ ဝိုင်းလိုးတာ ကြည့်နေတယ်။ ကျမက နောက်တွေ့တော့ မေးကြည့်ပါတယ်…။ ဒီခတ်မှာ ဒါတွေက မဆန်းပါဘူးတဲ့….။ မိန်းမဆိုတာ အပေါက်ပါတော့ အချောင်းထည့်ရမှာ နိယာမပဲတဲ့။ နောက်ကွယ်မှာ သောင်းကျန်းလည်း သိရမှာ မဟုတ်ဘူးတဲ့။ ဒီတော့ သူ့ရှေ့မှာတင် ခင်တဲ့သူတွေကို လက်ဆောင်ပေးရတာပါတဲ့ ပိတ်ဆိုစရာ မရှိပါဘူးတဲ့။
ကျမတွေ့တဲ့ ယောကျ်ားတွေထဲမှာဖြင့် ပြတ်တဲ့လူ မရှိပါဘူး။ ဒါနဲ့ ကျမ သူတို့ကို အပေးအယူသဘောနဲ့ ဆက်ဆံဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဒါကြောင့် ကျမ မာယာသုံးလိုက်တော့ ဟော ကျူရှင်ဆရာအတွက် လခဟာ အဝတ်အစားနဲ့ အလှအပ ပစ္စည်းဖိုး ဖြစ်သွားတယ်။ ကျူရှင်လခလည်း မပေးရတော့ဘူးလေ။ မြင့်မောင်ခင်မျာလည်း ကျမရဲ့ ချုပ်ကိုင်မှုကြောင့် လဘက်ရည်ဆိုင်မထိုင် မုန့်မစားဘဲ လက်ဆောင်တွေ ဝယ်ပေးနေရတာပေါ့။ ဒီလိုနဲ့………..
” ကျွီး”
“အမေ့….။ ရှင် ဘယ်လိုလူလဲ…။ လူလာနေတာ မမြင်ဘူးလား”
“မြင်ပါတယ်ဗျာ မြင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လှလွန်းလို့ပါ”
“ရှင်နော် လူကိုဘာမှတ်နေလဲ။ အသက်မှအားမနာ သင်းချိုင်းကုန်း ခြေတစ်ဖက်လှမ်းကြီး”
“အိုး ယဉ်ကျေးလိုက်တာကွယ်။ တောင်းပန်တဲ့အနေနဲ့ အအေးတိုက်ပါရစေ။ လက်ခံပါနော်”
“အိုး ရှင့်ကိုမသိဘဲနဲ့ ကျမက ဘာလို့လိုက်ရမှာလဲ”
“ဟာ မင်းလေးကလည်း မင်းလေးတို့ လမ်းထဲကဘဲလေ သိရဲ့သားနဲ့။ လာပါကွာ မိတ်ဖြစ်ဆွေဖြစ်ပေါ့ ပြုစုပါရစေ”
ကျမ သိပ်မငြင်းချင်ဘူးလေ။ အခုတလော ပိုက်ဆံလိုနေတယ်။ ချစ်သူသစ်လည်း ရှာနေတာ မဟုတ်လား။ ဒီလူကြီး အချစ်တော်ရင်တော်မှာလေ။ နောက်ပြီး တစ်နေကုန် အားနေတာဘဲ။
“ကောင်းပြီလေ သိပ်တော့ကြာလို့ မရဘူးနော်”
“ကဲ လာတက်”
“ဟာ”
“ဘာလို့လဲ စက်ဘီးပေါ် မတက်ချင်ဘူးလား။ လမ်းလျှောက်ရင် နေပူမှာစိုးလို့ပါ”
“လိုက်မယ်လေ”
ကျမ သူ့စက်ဘီးရဲ့ ဘားတန်းပေါ် တက်ထိုင်လိုက်တယ်။ ဖင်တော့ကြိမ်းသား။ သူ့ရဲ့လက်ကြီးတွေကလည်း ကျမကို လိုတာထက်ပိုပြီး သိုင်းထားပါတယ်။ ကျမရဲ့နို့တွေကို အခွင့်ရရင် ရသလို ပွတ်တိုက်နေပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကုန်ဈေးတန်းထဲဝင်လာပြီး တရွေ့ရွေ့နဲ့ “လေအေးသာ” ဆိုင်းဘုတ်တပ်ထားတဲ့ တည်းခိုခန်းရှေ့မှာ ရပ်လိုက်ပါတယ်။
“ကဲ ဆင်း”
“အအေးသောက်ဖို့က တည်းခိုခန်းကို လာရသလား”
“လိုက်ခဲ့ပါလေ။ နေပူပူမှာ မင်းရင်တွေ အေးသွားစေရမယ်”
ဒါနဲ့ ဘာမှမပြောဘဲ သူ့နောက်ကို လိုက်သွားတော့။
“ဟ အာစီ အချိန်မဟုတ် အခါမဟုတ်”
“အေးကွာ တူမလေးတစ်ယောက်ကို ပြုစုမလို့”
“ရော့ ဆရာ”
မန်နေဂျာပေးတဲ့ သော့ကိုယူပြီး အပေါ်တက်ခဲ့ပါတယ်။ ကျမ ဘယ်လောက်သတ္တိရှိတယ် ပြောပြော ပြုံးစိစိ အကောင်တွေ ကောင်မတွေ ဝိုင်းကြည့်တော့ ရှက်မိပါတယ်။ ဒါနဲ့ ရှေ့ကသွားတဲ့ ထိပ်ပြောင်နောက် လိုက်ခဲ့ပါတယ်။ ထိပ်ပြောင်ရဲ့ မူလနာမည်က ဘာလဲတော့ မသိဘူး။ မကြာခင်ကဘဲ တခမ်းတနားနဲ့ ဧည့်ခံပွဲလုပ်ပြီး ရဲရင့်ဝင်း ဆိုပြီး နာမည်ပြောင်းခဲ့ပါတယ်။
အခန်းထဲရောက်တော့ အဆီပြန်နေတဲ့ မျက်နှာကြီးနဲ့ ထိပ်ပြောင်က စားစရာမလာခင် ရေချိုးချင်ကြောင်းပြောပြီ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပါတယ်။ အိပ်ခန်းကတော့ တစ်ယောက်အိပ်ပါ။ ဒီအခြေအနေကြည့်ပြီး ကျမ သဘောပေါက်မိပါတယ်။ ထိပ်ပြောင် ဘာကြံစည်နေတယ်ဆိုတာ။
ခဏနေတော့ စားစရာတွေ ရောက်လာပါတယ်။ ဘရန်နီလည်း ပါတယ်။ ထိပ်ပြောင်အကြိုက် သိနေတယ်ထင်တယ်။ ထိပ်ပြောင် ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာတော့
“မေသူလေး ရေချိုးလိုက်ပါလား။ ကိုယ်က ဒီလိုမျိုး အေးအေးဆေးဆေး နေချင်လို့ သိသန့်ခန်း ဝင်လာရတာ။ စားသောက်ဆိုင်တွေမှာဆို လူကများ အိုက်ကအိုက်နဲ့”
ကျမလည်း ပူအိုက်နေတာနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ ထွက်ခဲ့ပါတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ အသာတံခါးပိတ်ပြီး တုံးလုံးဘဲ ရေချိုးလိုက်ပါတယ်။ ကျမရဲ့ တကိုယ်လုံး အတွင်းအပြင် ချောင်ကြိုချောင်ကြား မကျန် ဆပ်ပြာနဲ့တိုက်ပြီး ရေကို နာရီဝက်နီးပါးလောက် ချိုးလိုက်တော့ တကိုယ်လုံး လန်းဆန်းသွားပါတယ်။ ပြီးတော့ သုတ်သင်ပြီး အဝတ်အစား ဝတ်လိုက်တယ်။ အခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ ထိပ်ပြောင်က ဘရန်နီ သောက်နေပါတယ်။ ကျမအအေးထဲလည်း ရောထားပုံရတယ်။ အရောင်က မကြည်မလင် ဖြစ်နေတယ်။
“လာ မေသူ ထိုင်။ မေသူ ကိုယ်စကားတစ်ခွန်း ပြောချင်တယ်။ ကိုယ်ပြောတာကို မငြင်းဖို့ ကြိုပြောချင်တယ်။ ကိုယ် မေသူ့ကို ချစ်ချင်တယ်။ ဒီလောက်ဆို သဘောပေါက်ရောပေါ့။ မေသူလည်း အစိမ်းမှ မဟုတ်တော့ဘဲ”
“ရှင် ဘာတွေပြောနေတာလဲ ”
“ပူမနေပါနဲ့ မေသူရယ်။ မင်းရဲ့ ကျုရှင်ဆရာက ကိုယ့်ရဲ့ ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်းကွ။ နောက်ပြီး မင်းရည်းစား မြင့်မောင်ရဲ့အမေက ကိုယ့်ညီမလေ။ မင်းကြောင်းတွေ အကုန်လုံး သိပြီးသားပါ။ မင်းရဲ့ လိုအပ်ချက်တွေလည်း သိပြီးပြီ။ မင်းလိုအပ်ချက်တွေကို ဖြည့်ပေးမယ်။ ကိုယ့် တောင်းဆိုချက်ကို လိုက်လျောပါ”
ကျမရဲ့အောက်မဟာပထဝီ မြေကြီးဟာ ငလျင်တောင် လှုပ်သွားပါတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ သူတို့ အသွေးအသားစုတ် မျိုလို့အားရတဲ့ ကျမကို တနာရူး ထိပ်ပြောင်ဆီ လက်လွှဲတယ်။ သဘောကတော့ သူတို့ အသုံးမဝင်တော့ဘူးပေါ့ ။
“ဒီဖာသည်မသား ပြောတာကို ရှင်က အဟုတ်မှတ်ပြီ”
“ဒီဟာ ကလေးကစားစရာ မဟုတ်ဘူး။ သတင်း အတိကျရထားတာ”
“ကဲ ရှင်က ဘယ်လောက်များ ပေးနိုင်လို့ စော်စော် ကားကား ပြောနေရတာလဲ”
“တစ်လကို ၁၅၀၀၀ ပေးမယ်။ ဒီလောက်ဆို မင်းအတွက် မနည်းပါဘူး။ ဟိုနှစ်ကောင်ပေါင်းတောင် ဒီလောက်မရှိဘူး”
“ရှင် ကျမကို ၂၅၀၀၀ မပေးရင် အခုပြန်မယ်။ ရှင့်ဟာရှင် ကျမနာမည် လူတကာကို လိုက်ပြောချင်ပြော”
“အောင်မယ် မင်းက ငါ့ကို ဒီလိုစမ်းတာလား။ ကဲကဲ ငါကဘဲ လျှော့ပါတယ်”
သူဟာ ပြီးတော့ ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ ကျမကို ကုတင်ဆီ ဆွဲခေါ်သွားပါတယ် ။
“မေသူလေး အင်္ကျီးချွတ်ထားလိုက်ပါလား။ ဒီလောက် ပူတာ ”
ကျမဟာ ဟတ်ခနဲ တစ်ချက်ရယ်ပြီး ကိုယ့်ဟာကို ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ချလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ တစ်ချက်တည်း ဘရာစီယာပါ ချွတ်လိုက်တော့ ငနဲကြီးဟာ အသက်တောင်ရဲ ရဲမရှူရဲဘဲ ကျမနိုတွေ့ကို ပြူးပြဲကြည့်နေပါတယ်။ တုန်ရီတဲ့လက်တွေနဲ့ နိုတွေကို မရဲတရဲ လာကိုင်တော့ ကျမကဘဲ သူ့လက်တွေကိုအုပ်ပြီး နို့နဲ့ ဖိကပ်ပေးလိုက်တယ်။ ငနဲ အတော်လေး သဘောကျသွားပုံရတယ်။ ကျမကို ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို မွတ်သိပ်စွာ စုပ်နေလေရဲ့။ သူ့ရဲ့ ကွမ်းစားလို့ ထူကြမ်းနေတဲ့ လျှာကြီးက ကျမပါးစပ်ထဲ ဝင်လာပြီး အေးတိအေးစက် ဖြစ်နေတဲ့ ကျမရဲ့ ရမက်မီးပုံကို မီးတောက်အောင် ဖန်တီးနေပါတယ်။။
ကျမကို ဘယ်လိုသဘောထားတယ်တော့ မသိဘူး နို့တွေကို အသာဘဲ ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်နေပါတယ်…။ ကောင်းတော့ ကောင်းပါတယ်။ ကျမရဲ့ လက်တွေကလည်း သူ့ကိုသိုင်းဖတ်ပြီး ကျောပြင်ကို အသာပွတ်ပေးနေမိတယ်….။ ပေါင်တွေနဲ့လည်း ပွတ်တိုက်မြူးဆွနေမိတယ်။ သူလက်ဟာ ကျမထမီကို ချွတ်ဖြေနေပါတယ်။ ပြီးတော့ ခြေမနဲ့ ဆွဲညှပ်ပြီး ချွတ်ချလိုက်ပါတော့တယ်။ အရင်က ရှက်စိတ်မဝင်ပေမယ့် အလိုးခံရတော့မှာမို့ စိတ်ကတော့ လုပ်ရှားလာပါတယ်။ စပ်စမိုင်ဒါကို ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ဘဲ လိပ်ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ အချိန်မရှိဘူး မဟုတ်လား။
အဆီတွေဝနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို အသာဆုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်သပ်ပေးနေပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာဘဲ ကျမနို့သီးကို မနာအောင် သွားနဲ့ ကိုက်ဆွဲလိုက်ပါတယ်..။ ရင်ထဲမှာ သိမ့်ကနဲ မတော်လို့ ကိုက်လိုက်ရင် ပြဿနာ….။ ကျမလက်ကလည်း သူ့လီးကို လှမ်းကိုင်လိုက်တော့ သဘောကျသွားပြီး ထောင်မတ်လာပါတယ်။ ကျမ ခေါင်းမူးနေတဲ့ကြားကဘဲ သူကိုဘေးတွန်းချပြီး သူ့လီးကို သေချာကြည့်လိုက်တော့ အမယ်လေး ကြောက်စရာကြီးပါဘဲရှင်။
လီးဟာ လုံးပတ် ၄ လက်မလောက်ရှိတယ်။ အရှည်က ၆ လက်မကျော် စံချိန်မှီပါဘဲ။ နောက်ပြီး ဒစ်တစ်ဝိုက် ပတ်လည်မှာလည်း ကြာဆူးလို အဆူးလေးတွေ တွေ့ရတယ် …။ သဘာဝရဲ့ လက်ဆောင်ဘဲ ထင်ပါရဲ့။ သူ့မယားလုပ်တဲ့သူတော့ အတော်ခံရမှာဘဲ….။
လီဒစ်ကို ပါးစပ်ထဲ အသာငုံလိုက်ပါတယ်။ ဆပ်ပြာနံ့ဟာ လမွှေးတွေကြားမှာ စွဲနေသေးရဲ့။ ဒစ်ကို အသာဝိုက်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်တော့ ငနဲသား ဖင်ကော့လာပြီး မရိုးမရွနဲ့ ဖြစ်နေရှာပါတယ်။ လီးဒစ်ဟာ သရေတွေနဲ့ရွှဲးပြီး စုပ်ရတာ အရသာရှိလှပါတယ်။ လီးထိပ်ကို ရှာဖျားလေးနဲ့ ပွတ်သပ်ပေးသလို လချောင်းကိုလည်း ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်ပါတယ် ။ ငနဲသားဟာ စုတ်တသတ်သတ်နဲ့ ကျမခေါင်းကိုကိုင်ပြီး ရှေ့ထိုးနောက်ငင်နဲ့ ပါးစပ်ကို လိုးနေပါတယ်။ ကျမကလည်း လုံးဝမခိုကပ်ဘဲ တာဝန်ကျေအောင် ပညာကုန်သုံးပြီး လီးကိုစုပ်ပေးပါတယ်..။ ၂၅၀၀၀ ရဲ့ အင်အားတွေပေါ့…။
ခဏနေတော့ ငနဲဟာ ထောင့်ကနဲ ဖြစ်လာတာနဲ့ လီးကို ကျမပါးစပ်က ချွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်….။ ဂွင်းကိုသာ အဆက်မပြတ် တိုက်ချပေးလိုက်တယ်….။ အားကနဲ အသံနဲ့အတူ လရည်တွေဟာ လေထဲ ၆ လက်မလောက် ပန်းထွက်လာပါတယ်။ ဝါထိန်နေတာဘဲ အတော်အားကောင်းပုံရတယ်။ သူနဲ့ ဖုတ်ပြီးရင် ဆေးထိုးမှ၊ တော်ကြာ ဗိုက်ကြီးနေရင် ဒုက္ခ….။
ကျမလည်း မောသွားတာနဲ့ သူ့ဘေးမှာ ဝင်လှဲလိုက်တယ်။ သူကတော့ အသေတစ်ကောင်လို မှိန်းနေလေရဲ့။ စောက်ဖုတ်ထဲ ပူပူနွေးနွးအရာတစ်ခု ဝင်လာလို့ မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျမပေါင်ကြားထဲ ထိပ်ပြောင်ကြီးကို တွေ့ရပါတယ်။ လျှာဟာ လှံဖျားတစ်ခုလို စောက်ဖုတ်အဆုံးထိရောက်အောင် ဝင်သွားတယ်။ လျှာရဲ့စောင်းတွေဟာလည်း စောက်စိကို ပတ်တိုက်နေပါတယ်။ သူ့ရဲ့ ကြမ်းတမ်းတဲ့ လျှာကြီးကြောင့် ခဏချင်းမှာဘဲ ကျမတစ်ကိုယ်လုံး အကြောဆွဲပြီး ကျမလည်း ငြိမ်ကျသွားပါတော့တယ်။
သူဟာ အားရပါးရ အရည်တွေကိုမျိုချပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ ခေါင်းမခွာဘဲ ဆက်ယက်နေပြန်တယ်။ ထွက်သမျှအရည် တစ်စက်မကျန် စိတ်ကြိုက်ယက်ပြီးတာနဲ့ အစေ့ကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ တေ့စုတ်နေတော့ နာလာတဲ့အထိကို ဖြစ်လာပါတော့တယ်။
“ကဲ မေသူလေး ခါးအောက်မှာ ခေါင်းအုံးခုလိုက်”
ခေါင်းအုံးနှစ်လုံးခုထားလို့ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ဟာ လိပ်တစ်ကောင်ရဲ့ ကျောကုန်းလို ခုန်းခုန်းလေး ဖြစ်နေပါတယ်…။ အမွှေးလေးများကလည်း ကြိုးတို့ကျဲတဲ တံဆာဆင်ထားပါတယ်။ ခဏနေတော့ သူ့ရဲ့လီကြီးဟာ ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းဖျားမှာတေ့ပြီး မထည့်သေးဘဲ မွှေနောက်လုပ်ရှားပေးနေပါတယ်။ လီးထဲ အဆူးတွေက စောက်စေ့ကို လာလာထိတော့ ငရဲပြည်ရောက်သွားသလိုဘဲ ပြောမပြတတ်တဲ့ ခံစားမှုကို အသဲတုန် အူတုန် ခံစားလိုက်ရပါတယ် ။ ဒါကြောင့် သူဌေးမဖက်တီးက သူ့ကို တမ်းတမ်းစွဲ ဖြစ်နေတာပေါ့။
သူ့လီးကြီးဟာ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲမှာ ခေါင်းထည့်ပြီး မဆံမပြဲ ထိုးမွှေလျှောက်လုပ်ရင်း သူ့လက်တွေက နို့တွေကို လှမ်းကိုင်ပြီး ဆုပ်ချေပေးနေပါတယ်…။ ကျမရဲ့စိတ်တွေကို မထိန်းနိုင်ဘဲ ကိုယ်ထဲမှာ ရှိသမျှအရည်တွေကို ဝေါဝေါနဲ့ သွန်ထုတ်လိုက်မိပါတယ်။ လီးဟာ အဝကို တင်းတင်းကြီး ဆို့ထားလို့ အရည်တွေဟာ အထဲမှာဘဲ ပြည့်ကြပ်နေပါတယ်။ ကျမရဲ့ခါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ညစ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဒစ်မြုတ်နေတဲ့လီးကို အထဲဆောင့်သွင်းချလိုက်ပါတယ်။ ပစ်စတင်တစ်ခုလို ဝင်လာတဲ့ လီးကြောင့် ပြည့်လျှံနေတဲ့ ကျမရဲ့အရည်တွေဟာ ရေပန်းလို လီးပတ်လည်ကနေ သူ့ဆီ ပန်းထွက်ကုန်ပါတယ်။ ကျမလည်း တရှိန်ထိုးဝင်လာတဲ့ လီးကြောင့် မသက်သာလှပါဘူး။…
“ဗြစ်…ပြွတ်….ပြွတ်…ပြွတ်…ဒုတ်..ဖတ်..အမေ့”
သူဟာ ကျမရဲ့ကြေးကို တန်အောင်လားတော့ မသိဘူး။ ကျမရဲ့ အော်သံကို မညှာဘဲ အားရပါးရ ဆက်ဆောင့်နေပါတယ်။…….
“ဖွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်…ဒုတ်..ဖတ်…အင့်…အား…ဒုတ်…ဒုတ်…ဟား…အင်း….ဟင်း…”
ကောင်းလှပါတယ် ရှင်။ လီးကြီးသလောက် ဆောင့်အားကောင်းသလောက် လီးဘေးက ကြာဆူးလေးတွေကြောင့် ကျမရဲ့စိတ်တွေဟာ ဆောက်တည်ရာမရအောင် ခံချင်နေတာပါဘဲ…။ အားရပါးရ ဖြဲပေးနေမိတယ်။ ခါးကိုကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်တွေကိုလည်း ဆုပ်ကိုင်အားယူထားမိတယ်။ သားအိမ်ထဲကို ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ လာဆောင့်တော့ ကောင်းလွန်းလို့ တအင်းအင်းနဲ့ စည်းချက်လိုက်ပေးနေမိတယ် ။ သူရဲ့ဥဟာဆိုရင်လည်း ကျမပေါင်ကြားကို နာရီချိန်သီးလို လာလာရိုက်နေလေရဲ့။
သူ့ရဲ့ သံဒုတ်လိုမာနေတဲ့ လီးဟာ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို မညှာဘဲ ဆောင့်ပါတယ်။ သူနဲ့သာ ကြာကြာနေရင် အသက်တိုရလိမ့်မယ်။ စောက်ခေါင်းနံရံတစ်လျှောက်ကို အဆူးတွေက ထိုးခြစ်သွားလို့ ရင်ထဲအသဲထဲက လှိုက်လှိုက်ပြီး ယားနေမိတယ်။ ယားလေ အရည်တွေက တစိမ့်စိမ့်ကျလေ၊ အရည်ကျလေ ခံလို့ကောင်းလေ ဖြစ်နေတယ်။ ကျမခံစားရတဲ့ အရသာတွေထဲမှာ လောလောဆယ် ဒီအရသာ အကောင်းဆုံးဘဲ….။
မကြာပါဘူး ကျမလည်း ဆားပက်ခံရတဲ့ တီကောင်လို ဖျက်ဖျက်ခါလူးရင်း အရည်တွေ စောက်ရမ်းထွက်ကုန်ပါတယ်။ သူလည်း နောက် ၁၀ ချက်လောက် ဆောင့်ပြီးတာနဲ့ အတင်းကော့ပြီး သားအိမ်ပေါက်မတက် လီးကိုဆောင့်သွင်းပြီး အရည်တွေ ပန်းချလိုက်ပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ ကျမတို့ ရမ္မက်နွံထဲ မြုပ်နေလိုက်ကြတာ ကျမဒုက္ခမရောက်ခင် အထိပါဘဲ။ သူဟာ ကျမကို ယဉ်ယဉ်ကျေးတော့ ဆက်ဆံပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လေးလေးစားစားရှိပုံတော့ မရဘူး။ သဘောကတော့ ဖာသည်လိုဘဲ သတ်မှတ်ထားပုံရတယ်။ ပိုက်ဆံပေးရင် ရတယ်ဆိုပြီး မညှာမတာ တွယ်ပါတယ်။ ကျမလည်း စိတ်နာလာပေမယ့် မပြောသာလို့ မပြောခဲ့ဘူး။ သူဟာ ပိုက်ဆံတော့ မှန်မှန်ပေးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမကိုခေါ်ရင် စာတစ်တန် ပေတစ်တန်နဲ့ ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ရေးပြီး ခေါ်ပါတယ်။ ကျမလည်း အမှတ်တရအနေနဲ့ အဲ့ဒီစာတွေကို သိမ်းထားမိပါတယ်….။
တစ်နေ့တော့ ကျမ ကျောင်းကပွဲကို ရွှေလက်ပတ် ဝတ်သွားမိတယ်။ ကျောင်းမှာ ပျော်ကြ ရွှင်ကြနဲ့ အိမ်ရောက်တော့ လက်ပတ်က မပါတော့ဘူး။ ဘယ်သူမှလည်း မပြောရဲဘူး။ လက်ပတ်က ကာလပေါက်ဈေးနဲ့ ၁ သိန်းခွဲလောက် တန်တယ်။ ကျမတို့အိမ်က စီးပွားရေး အချောင်လည်ကြီး မဟုတ်ပေမယ့် တဖြည်းဖြည်းစုပြီး သမီးကြီးကျမကို ဆင်ပေးထားတာပါ။ ဘယ်လောက်ချစ်တဲ့ သမီးဖြစ်ဖြစ် ဒီလောက်တန်ဖိုးကြီးတဲ့ ပစ္စည်းပျောက်ရင် မိဘတွေက ခွင့်လွှတ်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ကျမ အဆိပ်ဘဲ သောက်သေရတော့မယ် ထင်တယ်။
ဒါပေမယ့် နည်းနည်းတော့ ကြိုးစားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်….။ ကျမရဲ့ အပျိုသွေးကို သောက်ခဲ့တဲ့ ဆရာဆီသွားတော့ ဆရာက ဒီလောက်ချမ်းသာရင် မင်းကို လက်ထက်ယူမှာပေါ့တဲ့၊ အလကား အရူးတဲ့။ မြင့်မောင်ဆီသွားတော့ ရူးနေလားဘဲ ပြောတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ကျမရဲ့အလုပ်ရှင် ရဲရင့်ဝင်းခေါ် ထိပ်ပြောင်ဆီသွားတော့ ကျမ ဒီလောက်လောဘကြီးမှန်း မသိလို့ သူလိုးတဲ့အကြောင်း၊ သူလိုချင်ရင် ကျမထက်သာတဲ့ ကောင်မတွေကို လက်ဖြင့် တီးခေါ်နိုင်ကြောင်းတွေ ပြောပါတယ်။ ကျမလည်း ငိုရင်း အိမ်ပြန်ခဲ့ရတယ်။ အိမ်ရောက်တော့ ထိပ်ပြောင်ခေါ်တဲ့ စာတွေတွေ့တော့ အကြံတစ်ခုရတယ်။ စာတွေယူပြီး ထိပ်ပြောင်ဆီ ပြန်လာခဲ့တယ်။
“ဒီမှာ ရှင်ကျမကို ငွေ ၁ သိန်းခွဲပေးမလား။ ဒီစာတွေကို ရှင့်မိန်းမဆီ ပို့လိုက်ရမလား”
မိန်မလုပ်စာနဲ့ ကြီးပွားနေတဲ့ ထိပ်ပြောင်ဟာ လူသေလို သွေးစုပ်သွားပါတယ်။
“ဟင် မင်းငယ်ငယ်လေးနဲ ငွေညစ်တယ်ပေါ့။ ငါရဲတိုင်လိုက်မှာ”
ကျမကို ခြိမ်းခြောက်လာတော့……
“ကဲ ရှင် ရဲကို ဖုန်းဆက်လိုက်တော့။ ရဲမလာခင် ကျမ ရှင့်မိန်မဆီ စာသွားပေးလိုက်မယ်”
“ဟေ့ဟေ့… နေဦးဟာ….။ ငါ ဒီဖာသည်မနဲ့ တွေ့တာ ကံဆိုးတာဘဲ။ ငါပေးမယ် ပေးမယ် စာတွေပြန်ပေး”
အဆင်ပြေသွားပါတယ်။ ကျမလည်း ငွေရတာနဲ့ ပန်းတိမ်သွားပြီ ပုံစံတူတစ်ခု လုပ်လိုက်ရပါတယ်။ ကျမတာဝန်က မပြီးသေးဘူး။ စာထုပ်ကိုယူ ထိပ်ပြောင်မိန်မကို သွားပေးလိုက်ပါတယ်။ မျက်ရည်တွေကျပြီး မုဒိန်းကျင့်ကြောင်း လျှောက်ပြောလိုက်တယ်။ ကျမတိုင်ရင် အရှက်ကွဲမယ့်အကြောင်း၊ ကျမကို ခြေတော်တင်တဲ့အကြောင်း၊ အပျိုစင်ဘဝ ညစ်နွမ်းရကြောင်း၊ အမှန်ပြောဖို့ လာခဲ့ကြောင်း ပြောပြီး စာထုပ်ကို ပေးခဲ့လိုက်တယ်။ မကြာပါဘူး နောက်နေ့ ထိပ်ပြောင်နဲ့ အဖွားကြီး ကွာရှင်းကြောင်း သတင်းစာမှာပါလာတယ်။ သနားညှာတာမှုကင်းတဲ့ ထိပ်ပြောင်လည်း နဂိုမူလဘဝ ကားဘော်ဒီရုံမှာဘဲ ပြန်ပြီးဘော်ဒီထုနေရပါတော့တယ်…..။ ကျမလည်း ဒီအတွေ့ကြုံတွေကြောင့် ယောကျ်ားတွေကို စိတ်နာပြီး သူတို့ကို နဖားကြိုးတပ်ဖို့သာ ကြိုးစားနေရတယ်….။
တစ်နေ့ ကျမတိုအိမ်ကို ဖေဖေရဲ့ သူငယ်ချင်းဆိုသူနဲ့ သူ့မိသားစု ရောက်လာပါတယ်။ အိမ်မှာ တစ်လလောက်တည်းမှာမို့ စိတ်ညစ်သွားမိတယ်။ ဒါပေမယ့် လာမှတော့ ဧည့်ခံရမှာပေါ့။ အဲဒီလူကြီးနာမည်က ဦးမြင့်စိုး တဲ့။ ဌာနတစ်ခုက အရာရှိကြီးဘဲ။ သူ့သမီးနဲ့ မိန်းမလည်းပါတယ်။ မိန်းမက ကြူကြူတဲ့။ သမီးကတော့ အသက် ၁၅ နှစ်အရွယ်ဘဲ ရှိသေးတယ်။ နာမည်က ရိုစီ တဲ့လေ။
ကျမ အားတဲ့ချိန်ဆို လည်စရာပတ်စရာ လျှောက်ပို့ရတယ်။ သူ့သမီးလေးက ကျမကို အတော်ခင်ပါတယ်။ သူ့မိန်းမကတော့ မာနခပ်ကြီးကြီး၊ ကျမတို့နဲ့ မရောဘူး။ ဒါပေမယ့် ငနဲကြီးက အခွင့်အရေးရတိုင်း အချိုးအစားလှပတဲ့ ကျမဘော်ဒီကို တစိုက်စိုက် ငေးကြည့်နေတတ်တယ်။ ကျမလည်း စိတ်ထင်တာပါလို့ဘဲ ဖြေသိမ့်လိုက်တယ်။
တစ်နေ့တော့ သူ့ရုံးကိစ္စနဲ့ လှည်းကူးဖက်သွားဖို့ ကျမကို အဖော်ခေါ်ပါတယ်။ သူ့သမီးလည်း ပါတာပေါ့။ အိမ်ကထွက်ပြီး ဝင်ဒါမီယာ သူ့အမျိုးအိမ်မှာ ကောင်မလေးကို ချထားခဲ့တယ်။ အခုတော့ သူနဲ့ကျမ နှစ်ယောက်ထဲ ခရီးဆက်ရတော့မယ် ။ ကျမစိတ်ထင်နေပေမယ့် ပစ်မှားရာရောက်မှာဆိုးလို့ ဆက်မတွေးတော့ဘူး ။ ကားလေးက တရိပ်ရိပ်နဲ့ သွားရင်း လှည်းကူးမြို့ထဲ ဝင်လာပါတယ်။ ခြံကကျယ်လွန်းတော့ တခြားအိမ်တွေနဲ့ သီးခြားဖြစ်နေတာပေါ့။
“ကဲ သမီး ဒီမှာခဏစောင့်နေနော်။ ဦး မြို့ထဲသွား စားစရာဝယ်လိုက်ဦးမယ်။ ကိုယ့်အိမ်လို သဘောထား။ ဟို့ရှိုးကစ်ထဲမှာ ကက်စက်ရှိတယ်။ အောက်ကအံဆွဲထဲမှာ စာအုပ်တွေရှိတယ်”
သူလည်း ထွက်သွားရော ကျမ ကတ်စက်ဖွင့်ဖို့ ခွေ လိုက်ရှာတော့ တစ်ခွေထဲတွေ့တယ်။ ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ ကတ်စက်မှာ ဖွင့်စရာ တစ်ခွေထဲရှိတာ ရယ်စရာတော့ကောင်းသား။ ဒါပေမယ့် ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ်ဆိုပြီး ထည့်ဖွင့်လိုက်တော့ ငြိမ့်ညောင်းလွမ်းမောဖို့ကောင်းတဲ့ တီလုံးတွေ ထွက်လာတယ်။ ကျမလည်း အံဆွဲထဲက စာအုပ်တွေယူပြီး ဆက်တီရှိရာ ပြန်လာခဲ့တယ် ။ ပထမတော့ ရိုးရိုးစာအုပ်ပါဘဲ။ နောက်တော့ ကာမစပ်ယှက်နည်း စာအုပ်တွေ ဖြစ်နေတယ်။ အဟောင်းတွေရော အသစ်တွေရော စုံနေတာဘဲ။
အဲ့လိုငေးမောနေတုန်မှာ ကတ်စက်တီးလုံးက ပျောက်ပြီး ရမ္မက်သံလွှမ်းနေတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အော်ညီးသံ ထွက်ပေါ်လာပါတယ် ။ ကျမတကိုယ်လုံး ကြက်သီးဖျန်းဖျန်း ထသွားတယ်။ အော်တဲ့မိန်းမက အရမ်းသရုပ်ပါတော့ ကျမကိုယ်တိုင် ခံစားနေရသလိုပါဘဲ။ ကျမကြည့်တဲ့ ပုံတွေကလည်း ကြမ်းသထက် ကြမ်းလာပါတယ်။ နောက်ဆုံးပေါ် စာအုပ်ဆိုတော့ ကြမ်းနိုင်သမျှ ကြမ်းထားပါတယ် ….။ ဦးမြင့်စိုးဟာ ဒါတွေကို ကြိုတင်စီစဉ်ထားပုံရတယ်။ ကတ်စက်ထဲက အသံက ကျမကို ဓါးနဲ့မွှမ်းနေသလိုပါဘဲ။ မြင်ရတဲ့ပုံတွေကလည်း အသဲတစက်စက် တုန်စေပါတယ်။ ကျမ ခန္ဒာကိုယ်ထဲက အမျိုးအမည်မဖော်နိုင်တဲ့ ယားယံမှုခံစားရပြီး စောက်ခေါင်းထဲကနေ သေးပေါက်သလို အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့် ဆင်းလာပါတော့တယ်။
တစ်နာရီလောက်ကြာတော့ ဦးမြင့်စိုး ပြန်ရောက်လာပါတယ်။ စားစရာတွေလည်း ပါတာပေါ့။ ကျမ မူဘယ်လောက်ပျက်နေတယ်မသိဘူး လာတာနဲ့ စားစရာတွေချပြီး။
“သမီး နေမကောင်းဘူးလား”
မေးရင်း နဖူးပေါ် လက်လာတင်ပါတယ်။ ကျမ ရမ္မက်ပြင်းထန်ချိန်မှာ ယောကျ်ားတစ်ဦးရဲ့ အထိ အတွေ့ကြောင့် ဆက်ကနဲ တုန်သွားမိတယ်။ ကျမ ခေါင်းအသာခါပြမိတယ် ။ အဲဒီချိန်မှာ သူက ကျမခါးကို ဆက်ကနဲပွေ့ရင်း ကျမနှုတ်ခမ်းတွေကို ဖွင့်ချလိုက်တဲ့ ရမ္မက်နဲ့ အားရပါးရ စုပ်ယူပါတော့တယ် …။ ကျမကတော့ ရုန်းတာပေါ့ …။ သူ့ရင်ဘတ်ကို သူ့မျက်နှာကို ဘယ်ညာရမ်းတာပေါ့ …။ ဒါပေမယ့် ကျမရဲ့တောက်လောင်နေတဲ့ ရမ္မက်မီးတွေဟာ ကြာရှည်ငြင်းဆန်ခွင့် မပြုပါဘူး …။ သူ့လက်ထဲမှာ ပျော့ခွေသွားရပါတယ် ….။။။
သူဟာ ကျမနှုတ်ခမ်းသားတွေကို လျက်နေသလို သူ့လက်တွေကလည်း ကျမထဘီကို အသာချွတ်ချလိုက်ပါတယ် ။ လေပြေနုရဲ့အတွေ့ကို ပေါင်တံတွေကတစ်ဆင့် ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ ကျမရဲ့ ပစ္စည်းမို့မို့လေးကို အသာလက်ဝါးနဲ့အုပ်ပြီး စပ်စမိုင်တာအပေါ်ကနေ ပွတ်ပေးနေရဲ့။ စပ်စမိုင်တာကလည်း ခုနက မြင်ရကြားရတာတွေကြောင့် စိုရွှဲနေပါတယ်။ ဒါကိုတွေ့ရတော့ သူဟာ အားတက်လာပြီး စပ်စမိုင်ဒါကို ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ စပ်စမိုင်ဒါ ကျွတ်သွားတာနဲ့ ကျမပစ္စည်းထဲ လက်ခလယ် အသာသွင်းပြီး မွှေနောက် ထိုးဆွပေးနေတယ်။ ကျမရဲ့ရမ္မက်တွေ အဟုန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ထကြွနေချိန်မို့ လက်ချောင်းဝင်လာတာကို အရမ်းအရသာတွေ့နေမိတယ်။ ကျမရင်ထဲမှာ ခံစားမှုနှစ်မျိုး တစ်ပြိုင်ထဲ ဖြစ်နေတယ်။ ရမ္မက်မီး တောက်လောင်နေချိန်မှာ ယောင်္ကျားတစ်ယောက် (ဘယ်သူဖြစ်ဖြစ်) အလိုရှိနေပေမယ့် အဖေ့သူငယ်ချင်း အဖေ့အရွယ် ဂုဏ်သိက္ခာရှိ လူကြီး လူကောင်း ကြောင်သူတော်ဟာ သမီးအရွယ် ကျမကို အကွက်ဆင်ပြီး ဆွဲတော့မှာမို့ အော့နှလုံးနာမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမ မငြင်းပါဘူး။ ယောကျ်ားတွေကို ကစားချင်စိတ်ကြောင့် သူပြုသမျှ နုနေမိပါတယ် ….။
ကျမရဲ့ ရင်စေ့အင်္ကျီလေးကို ဆောင့်ဆွဲလိုက်တာနဲ့ နှိပ်ကြယ်သီးတွေဟာ ပြုတ်ထွက်သွားလို့ ကျမရဲ့ ဝါဝင်းပြီး အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် ကြီးမားတဲ့ နို့အုံကြီးတွေဟာ မနိုင်မနင်း ထိန်းထားရတဲ့ ဘရာစီယာကို အတင်းရုန်းကန်နေပါတယ် ။ ဘရာစီယာ ချိတ်တွေကို ကုလားထိုင်ဆက်တီပေါ် ပြန်ချလိုက်ပါတယ်။ အခုတော့ ကျမတစ်ကိုယ်လုံး မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်းပါဘဲ။ သူရှေ့မှာ ကိုယ်ဟန်ပြမယ် တစ်ယောက်လို မျက်စိမှိတ်ပြီး ရပ်နေမိတယ် ။ သူဟာ ကျမကို ခဏထားပြီး သူ့အဝတ်စားတွေကို အမြန်ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမနို့တွေကို လျှာနဲ့လျက်လိုက် လက်နဲ့ချေလိုက် ပစ္စည်းထဲနိုက်လိုက် ဖင်ကိုဆွလိုက် လှုပ်ရှားနေပါတော့တယ် ။ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ခိုင်းပြီး ကျမခြေထောက်တွေကို လက်တန်းတွေပေါ်မှာ ချိတ်တင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ခေါင်းမြုတ်ပြီး ကျမပစ္စည်းကို လျှာနဲ့ထိုးပြီး ကလိပါတော့တယ် ။
“အိုး.. အင့်ဟင်း ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် ….. အမလေး….. အား… အား….. ရှီး……”
ကျမရဲ့ပါးစပ်က ထုံးစံအတိုင်း အာမေဋိတ်သံတွေ မရှက်မကြောက်ဘဲ ထွက်လာရပါတယ်။ ကောင်းလိုက်တာရှင်… ကျမရဲ့ပစ္စည်းကို လျှာနဲ့ ကလိပေးတိုင်း ကောင်းတာပဲပေါ့……။ မိန်းကလေးတွေ မလွန်ဆန်နိုင်တဲ့ အရသာပါပဲ….။ ကျမရဲ့ ပစ္စည်းခေါင်းထဲက အရည်တွေလည်း ကျလာရော ငနဲ့ကြီးက မတ်တပ်ရပ်ပြီး သူ့လီးကြီးကို ကျမ ပစ္စည်းခေါင်းမှာ တေ့လိုက်ပါတယ်…။ ပြီးတော့ ချောနေတဲ့ လမ်းအတိုင်း အသာထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်ရှင်….။ နည်းနည်းတော့ ကြပ်ကြပ်လေး ဝင်သွားလို့ နာသွားပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာ ဆောင့်အားကောင်းလာတော့ အကျင့်ရပြီး ကောင်းလာပါတယ်…….။
“ပြွတ်…… ပြွတ်…… ပြွတ်…… ဒုတ်… အင့်…. ဒုတ်…. အမေ့”
“ပြွတ်…… ပြွတ်…… စွတ်ဒုတ်…. အား… အင်း… ဒုတ်…. အီး ပြွတ်…… ပြွတ်…… ဦး….”
ကျမတော့ ကောင်းလွန်းသောကြောင့် သူ့ခါးကို လှမ်းဖက်ပြီး ညောင့်တိုင်း ဆွဲဆွဲဆောင့်နေမိပါသတယ်။ ပစ္စည်းက သားအိမ်ကို မညှာမတာ ဆောင့်နေတော့ သားအိမ်တစ်ခုလုံး နာကျင်လာပါတယ်။ အစေ့ကလေးလည်း ပွတ်တိုက်ဖန်များလို့ နီရဲယောင်ရမ်းလာပါတော့တယ်။ ၁၅ မိနစ်လောက်ကြာတော့ ကျမ ဒုတိယအကြိမ် ပြီးသွားပါတယ်…..။ ကျမလည်း အရည်တွေထွက်ရော သူလည်း ဆက်မဆောင့်နိုင်တော့ပဲ ကျမနို့တွေကို အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပစ္စည်းထဲ သုတ်တွေ ပန်းချလိုက်ပါတယ်။ အိုး… ကောင်းလိုက်တဲ့အရသာ..။ ကျမက သူ့ခါးကို ခြေနှစ်ဖက်နဲ့ ချိတ်ပြီး ငါးမိနစ်လောက် ဖက်ထားလိုက်တယ်။
”ကဲ…. သမီး ပြန်ကြစို့….။ သိပ်ကြာရင်… အိမ်က စိတ်ပူနေလိမ့်မယ်..”
ကျမ ဘာမှမပြောပါဘူး…။ ကျမရဲ့ရမ္မက် ပြေငြိမ်းတော့မှ ဒီလူကြီးကို သတ်ပစ်ချင်လောက်အောင် မုန်းနေမိတယ်။ ဒါနဲ့ ရေချိုးခန်းမှာ သာမန်ကိုယ်လက်ဆေးကြောပြီး အဝတ်လဲလိုက်ပါတယ်။ သူလည်း အဆင်သင့်ဖြစ်နေပါပြီ။
”သမီး ဒီနေ့ မုန့်ဖိုး ဘယ်လောက်ရလဲ”
ကျမတို့ လမ်းတစ်ဝက် အိမ်အပြန်မှာ သူက စပ်စုလိုက်ပါတယ်။
”တစ်ထောင်ပဲ ရပါတယ်”
”အိုး…. မနည်းပါလား”
ကျမ မုန်းလက်စရှိတဲ့ ဒီလူကြီးကို မျက်စောင်းထိုးပစ်လိုက်ပါတယ်….။ ကျမ သူငယ်ချင်းတချို့ တစ်နေ့ ငါးထောင်ခြောက်ထောင် ရတာသိရင် ဘယ်လိုနေမလဲ။
”ရော့… ဦး… သမီးကို မုန့်ဖိုးပေးတာ”
သူပေးတဲ့ ပိုက်ဆံကို အသာစောင့်ကြည့်လိုက်တော့ တစ်ထောင်တန် ငါးရွက်ပါ။ အဲ့ဒါကိုပဲ အင်မတန် စွန့်လွှတ်မှုကြီး လုပ်တဲ့ပုံနဲ့ ပေးနေရှာပါတယ်။
”အိုး….. ကျမ မယူပါရစေနဲ့။ ကျမ သူစိမ်းတွေဆီက ပိုက်ဆံ မယူတတ်လို့ပါ”
ကျမက ကျိတ်မှိတ်ပြီး စကားလှအောင် ပြောလိုက်ပေမယ့်…..
” အိုး…… ဦးက သူစိမ်းမှမဟုတ်တာ…။ ယူပါ သမီးရယ်…. လိမ္မာပါတယ်…. ရော့….. ရော့……”
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျမရဲ့ ရင်နှစ်မွှာကြားထဲကို ထိုးသွင်းပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျမစိတ်ထဲမှာ ဒီငနဲကို ဘယ်လိုပညာပေးရမလဲလို့ စဉ်းစားနေမိတယ်….။ ယုံယုံကြည်ကြည်နဲ့ လွှတ်လိုက်တဲ့ ဖေဖေ့မျက်နှာတောင် မထောက်ဘဲ ကျမကို မုဒိန်းသမားဆန်ဆန် လုပ်ခဲ့တဲ့ ဒီအရာရှိမင်းကို ဘယ်လို ပညာပေးရမလဲ။ ကျမ မေ့ကနဲဖြစ်သွားချိန်မှာ ကားရပ်သွားပါတယ်။ ဟွန်းသံ တစ်ချက်ပေးလိုက်တော့ ရိုစီလေး ပြေးထွက်လာပါတယ်….။ ကလေးလည်းမဟုတ် လူကြီးလည်းမကျသေးပဲ ရိုစီဟာ ကျမဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း
“မမတို့ကလည်း ကြာလိုက်တာ…..”
”အလုပ်များနေလို့ပါ သမီးလေးရယ်”
”ဒယ်ဒီကတော့ ဒီလိုပဲ အလုပ်များတယ် များတယ်နဲ့ ရိုစီနားကို ကပ်တယ်ကိုမရှိဘူး”
”နောက်ဆို သမီးလေးက ဒယ်ဒီကို ချစ်တော့မှာ မဟုတ်ပါဘူးကွယ်……။ အချိန်တန်ရင် ဒယ်ဒီတို့နဲ့ ခွဲသွားမှာပါ…”
”ဟင်…. ဒယ်ဒီ ဒီလိုမပြောပါနဲ့….. သမီးငိုလိုက်မယ်…”
”ငိုတော့ မငိုပါနဲ့ဗျာ”
သူတို့သားအဖက ကျမကိုတောင် ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ အချစ်နလံထနေကြပါတယ်….။ ဒါကိုကြည့်ပြီး ဦးမြင့်စိုးတစ်ယောက် သူ့သမီးကိုတော့ အတော်ချစ်သားပဲလို့ မှတ်ချက်ချလိုက်မိတယ်..။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျမတို့ အိပ်ချင်လိုက်ပေမယ့် ရိုစီကလေးက ကျမကို အပြင်လိုက်ပို့ဖို့ ပူဆာတာနဲ့ လမ်းထိပ်ဖက် ထွက်ရပါသေးတယ်….။ ဟိုလျှောက် ဒီလျှောက်နဲ့ ည (၇) နာရီ ထိုးသွားလို့ အိမ်ပြန် ထမင်းစားပြီး အိပ်ယာဝင်ခဲ့ပါတယ်။ ရိုစီဟာ ကျမကို ခင်နေပြီမို့ ကျမဘေးမှာ အတင်းလာအိပ်ပါတယ်..။ ကျမတို့ မိန်းကလေးချည်းပဲဆိုတော့ အိုက်ကလည်း အိုက်တာနဲ့ ထဘီရင်လျားတွေနဲ့ အိပ်ယာဝင်ခဲ့ပါတယ်။ ကျမ အခန်းမီးကို ပိတ်လိုက်တာနဲ့ လပြည့်ညရဲ့ လရောင်ဟာ တစ်ခန်းလုံး အေးချမ်းစွာနဲ့ ထိန်လင်းနေစေပါတယ်။
ဟိုလူးဒီလှိမ့်နဲ့ ကျမရဲ့ ပေါင်တွေဟာ ရိုစီပေါင်ပေါ် သွားတင်မိတာနဲ့ ရိုစီဟာ ကျမဖက်လှည့်လာပါတယ်။ လရောင်အောက်မှာ ရိုစီဟာ နတ်သမီးလေးလို လှနေပါတယ်။ ကျမလည်း မနေနိုင်တော့ပဲ သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်း ထူထူလေးတွေကို ယုယုယယ စုပ်လိုက်မိတယ်…..။ ရိုစီဟာ တဆတ်ဆတ် တုန်လာသလို ကျမကို သွယ်ပြောင်းတဲ့ လက်ကလေးတွေနဲ့ ပွတ်သတ်လာပါတယ် ။ ကျမရဲ့ ရမ္မက်စိတ်လည်း ထလာပြီမို့ သူ့ရဲ့ ထဘီရင်ရှားကလေးကို အသာဖြေချလိုက်ပါတယ် …။ ရှောက်ချိုသီးခြမ်းကြီး တင်ထားသလို မို့မို့လေးကြွနေတဲ့ ရင်သားအစုံဟာ ကျမရဲ့ရင်ကို ပူလောင်စေပါတယ်။ အသာလေး လက်ဝါးတင်ပြီး တဖြစ်ဖြစ် ညစ်ပေးလိုက်မိတယ် ။ ကျမရဲ့လျှာဟာ သူရဲ့လျှာနုနုလေးကို စုပ်လိုက် အာခေါင်တလျှောက် လျှောတိုက်လိုက်နဲ့ ရိုစီ အသက်ရှူနှုန်းကို ပြင်းထန်စေပါတယ်။ ကျမကိုလည်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဖက်ထားတယ်။ ကောင်မလေးက အသက်၁၅ နှစ်ကျော်ဘဲ ရှိသေးတော့ ဒီစိတ်တွေ လုံးဝမရှိသေးပါဘူး …။ ဒါပေမယ့် မိန်းမတို့ရဲ့ မူလဗီဇစိတ်ဟာ အခုတော့ နိုးကြားစပြုနေပြီမို့ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး လှုပ်ရှားနေပါတယ်။ ကျမရဲ့လက်တွေဟာ သူ့နို့သီးတွေထဲက သာကူစေ့လို အစေ့လေးတွေကို တထုတ်ထုတ်မြည်အောင် ချေပေးနေပါတယ်။….
“အမမ …မမ .. နာတယ်… ဖြည်းဖြည်းလုပ်”
“ကောင်းလား….ရိုစီ”
“အင်း….ကောင်းတယ်”
“ဒီထက်ကောင်းအောင် လုပ်ပေးရမလား”
“အင်း…လုပ်ပေးပေါ့”
သူ့နှုတ်ခမ်းကနေခွာထားတဲ့ ကျမဟာ သူ့နို့တွေကို အသာငုံ့စို့ပေးလိုက်ပါတယ်။ လက်တဖက်ကလည်း ထမီကို တစ်ဖြည်းဖြည်းခွာချရင်း ဆီးခုံလေးကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ်။ ဆီးခုံလေးဟာ လရောင်အောက်မှာ အမွှေးမရှိဘဲ ပြောင်ချောချောလေး ပေါ်လာပါတယ်။….
“ရိုစီ တစ်ခါတစ်လေ စောက်ခေါင်းထဲမှာ မယားဘူးလား”
“တစ်ခါတစ်လေမှပါ မမကလည်း ဘာတွေလျှောက်မေးနေတာလဲ”
“ညီမချင်းဘဲကွာ။ အပျိုမဖြစ်ချင်ဘူးလား။ အင်ဂျက်ရှင်း ထိုးပေးမယ်လေ”
“ဟင်း…ကြောက်စရာကြီး”
“ကြောက်စရာမဟုတ်ဘူးကွဲ့ စွဲမက်စရာပါ။ မိန်းမတိုင်း အင်ဂျက်ရှင်း မထိုးခံရင် လူလို့မခေါ်ထိုက်ဘူး”
“ဒါဆို ရိုစီလည်း အထိုးခံရမှာပေါ့နော်..”
“အင်း.. အခု အစ်မ အင်ဂျက်ရှင်းထိုးတဲ့ပုံစံ လုပ်ပြမယ်”
ကျမဟာ ကောင်မလေးကို စကားနဲ့ အာရုံလွဲရင်း စောက်ဖုတ်လေးကို အသာပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်….။ အင်မတန် နုညံတဲ့အမွှေးတွေကြောင့် ကတ္တီဘာကို ပွတ်ရသလိုပါဘဲ။ သူ့နို့တွေဟာ အထိုက်အလျောက် မာတောင်လာပါတယ်..။ ကျမ နှုတ်ခမ်းကို ခွာလိုက်ပါတယ်။ နဂိုထက်ပိုပြီး ဖောင်းကားလာတဲ့ နို့တွေကို ရိုစီဟာ တအံတသြ ငုံ့ကြည့်နေပါတယ်။
“မမ…. ရိုစီ့နို့တွေ”
“အေး… ဒါမှ ရိုစီ ကျောင်းမှာ အလှဆုံးဖြစ်မှာ”
“တကယ်…..”
“မယုံရင် စောင့်ကြည့်ပေါ့…။ ကဲ ရိုစီ ပေါင်ကားထားပေး….။ မမ အင်ဂျက်ရှင်းထိုးတဲ့ ပုံစံပြမယ်”
အသာဖြဲချလိုက်တဲ့ ရိုစီပေါင်ခွကြားဟာ ကျမတို့ရဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာ ခပ်ဟဟ ထားသလောက်ဘဲ ရှိပါတယ်။ လရောင်အောက်မှာ ပန်းနုရောင် နှုတ်ခမ်းသားတွေက မရမ်းစေ့ရောင် အစေ့လေးကို ဝိုင်းပတ်ထားပါတယ်…။ အစေ့လေးဟာ အတော်ကြီးပါတယ်။ လက်သန်းနှစ်ဆစ် နီးပါးပါဘဲ။ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ နှာခေါင်းငုံ့လိုက်တော့….။
“အိုး….မမ….ဘာလုပ်မလို့လဲ”
“ညီမ စောက်ခေါင်းထဲ အင်ဂျက်ရှင်း ဝင်လွယ်အောင် လုပ်မလို့”
ဒီတော့မှ ငြိမ်သွားတဲ့ ကောင်မလေးစောက်ခေါင်းထဲ ကျမရဲ့လျှာကို ထိုးထည့်လိုက်တယ်ဆိုရင်ဘဲ…
“အိုး….မမ….မ… အမလေး… ရိုစီ မနေတက်တော့ဘူး … အား… အား… အား… မမ ..အ… အမလေး.. ရိုစီ သေတော့မယ်…”
ကျမရဲ့လျှာဟာ ရိုစီပစ္စည်းထဲမှာ မွှေချင်တိုင်း မွှေနေမိတယ် ….။ အဓိကအားဖြင့်တော့ အစေ့လေးကို မညှာမတာ လျက်လိုက် စုပ်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးပါတယ်။ ရိုစီဟာ ကုတင်ပေါ်မှာ ဆောက်တည်ရာမရဘဲ တွန့်လိမ်ကောင်ကွေးနေပါတယ်။ ဖင်လေးဟာ ကော့တက်လာသလို ပေါင်တွေလည်း ကားလိုက်စေ့လိုက်နဲ့ သူကိုယ်တိုင် မသိဘဲနဲ့ ရမ္မက်တွေ ထလာပါပြီ….။ စောက်စေ့ကလေးဟာ တဖြည်းဖြည်း မာလာပြီး လျှာနဲ့ပွတ်လိုက်တိုင်း ရော်ဘာချောင်းလေးလို ဘယ်ညာယိမ်းနေပါတယ် ။ ရိုစီစောက်ခေါင်းထဲက ကျမမြင်ဖူးသမျှထဲမှ အရည်တွေထဲမှာ အပျစ်ဆုံးအရည်တွေ တလိမ့်လိမ့်နဲ့ စီးကျလာပါတယ်….။ ကျမခေါင်းကို သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဖိတွန်းထားပြီး ငြိမ်ကျသွားပါတော့တယ်။ သူ့ရဲ့အရည်တွေကတော့ ကျမဝမ်းထဲ ရောက်ကုန်တာပါဘဲရှင်။……
ရိုစီကိုထိုးဖို့ ပစ္စည်းကောင်းကောင်း လိုက်ရှာတော့ အခန်းထဲမှာ ဘာမှမတွေ.ပါဘူး ။ အခန်းအပြင်ထွက်ရှာတော့ နောက်ဆုံး နောက်ဖေးစကောထဲမှာ ထည့်ထားတဲ့ ရုံးပတေသီးတွေ တွေ့လိုက်ရပါတယ် ….။ ကြံရာမရတာနဲ့ အဲဒီထဲက အကြီးဆုံးရွေးယူပြီး သေချာရေဆေးလိုက်ပါတယ် ..။ အသီးက အတော်ရင့်နေပြီမို့ အစိမ်းရင့်ရောင် သန်းနေပါတယ်….။ အသီးတစ်ခုလုံး နေရာလွတ်မရှိအောင် အမွှေးနုတွေနဲ့ ပြည့်နေပါတယ်…….။ ရုံးပတေသီးကိုကြည့်ပြီး ကျမ အတော်ကျေနပ်သွားတယ်။ ခရမ်းသီးသာသုံးကြတာ ရုံးပတေသီးသုံးတဲ့ ကျမဟာ လိင်ပညာကို တစ်ခတ်သစ်စေသူ မဟုတ်ပါလား။
“ညီမလေး… ဒီမှာကြည့် အင်ဂျက်ရှင်ဆိုတာ ဒီလိုပုံစံဘဲ…”
“ဟင်… ဒါ ရုံးပတေသီးဘဲ..”
“အေး ဒါနဲ့ ပထမ စမ်းမယ်…။ နောက် သဘောကျရင် အင်ဂျက်ရှင်းအစစ်နဲ့ လုပ်မယ်”
ကျမဟာ ပြောပြာဆိုဆို သူမရဲ့ဒူနှစ်ဖက်ကို ထောင်ပြီး ဒကောက်ကွေးကနေ ဆွဲထားခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့မှ အရည်တွေနဲ့ တင်းပြောင်နေတဲ့ ပန်းနုရောင်အသားနုလေးတွေဟာ ထင်ထင်ရှားရှား ပေါ်လာပါတယ် ။ စောက်ခေါင်းတစ်လျှောက် ရုံးပတေသီးနဲ့ အလျားလိုက် ပတ်ပေးလိုက်တယ်ဆိုရင်ဘဲ …..
“အိုး…မမ..မမ…. အင်ဂျက်ရှင်းကို အပေါက်ထဲ ထည့်လိုက်ပါ …။ ကျမ အထဲမှာယားနေပြီ…”
“အိုး… ညီမလေးကလည်း ခဏစောင့်ဦး ….။ သေချာ အပြင်မှာစမ်းပြီးမှ အထဲထည့်ရတာ”
“ဟင့်အင်း…. ဟင့်အင်း….. အခုထည့်။ မထည့်ရင် ရိုစီ အော်လိုက်မှာနော်….။ ဒီမှာသေတော့မယ်…”
ဒါနဲ့ ရုံးပတေသီးကို စောက်ခေါင်းကျဉ်းလေးထဲ အသာနှစ်သွင်းလိုက်ပါတယ်။….
“ဗြွတ်…. အမေ့… အား… မမ… အခုမှ ပိုဆိုးလာပြီ…..။ ကျမဗိုက်ထဲမှာ ယားနေတယ်….။ အား….. အလေး… မမ.. အင့်… အား… အား… အ.. အ… အ… အိုး….. အမလေး… အား… အား….”
ကျမ လှည့်ပတ်မွှေနောက်ပြီး ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်ပေးမှုကြောင့် ရိုစီ့အတွင်းသားတွေဟာ ရုံးပတေးသီးကို ဖမ်းညစ်နေကြပါတယ်။ ညစ်လေ အသီးအမွှေးတွေက ရိုစီကို ရူးမတတ် ယားယံစေပါတယ် ။ သူမရဲ့ပေါင်ဟာ အစွမ်းကုန် ဖြဲထားပြီး အထဲကို အသီးမရောက်ရောက်အောင် ကော့ကော့ပေးနေပါတယ်။ အသီးကို အရင်းမြုတ်တဲ့အထိ ဆောင့်ချလိုက်တာနဲ့ အားကနဲ အော်ရင်း ဖြူပျစ်ပျစ် အရည်တွေကို ပန်းချလိုက်ပါတယ် ။ စောက်ခေါင်းထဲမှာ ညှပ်နေတဲ့ အသီးကိုလည်း ပေါင်နဲ့ညှပ်ပြီး ဘယ်ညာလူးလိမ့်နေပါသေးတယ် ..။ မတော်တဆ အသီးသာ စောက်ခေါင်းထဲ ကျိုးကျန်ခဲ့ရင် ဒုက္ခ။ ခဏနေတော့ ရိုစီ မျက်လုံးလေးဖွင့်ပြီး ကျမကို ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးပြပါတယ်။……
“ကောင်းလား ရိုစီ..”
“အင်း..”
“အင်ဂျက်ရှင်းအစစ်ဆို ဒီထက်ပိုကောင်းတယ်..”
“မမ ဘယ်နှစ်ခါခံဖူးလဲ…”
“ခဏခဏဘဲ.. သိပ်ကောင်းတာကိုး…။ ရိုစီ တစ်ခါခံဖူးရင် နောက်တစ်ခါ ခံချင်လာတယ်”
“ဟုတ်တယ်နော်”
“ကဲ… မမကို တစ်လှည့်လုပ်ပေးဦး….”
“ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ…မမရဲ့”
“ပထမ မမနို့တွေကို စို့ပေးရမယ်..”
ပြောပြောဆိုဆို ကျမ ထဘီကို ချွတ်လိုက်တော့
“မမက..လှတယ်နော်..”
“အေး… အဲဒါကြောင့် ပြောတာပေါ့။ အင်ဂျက်ရှင်းထိုးရင် လှတယ်လို့….”
ရိုစီဟာ ကျမနိုတွေကို မစို့တတ် စို့တတ်နဲ့ စို့ပေးနေပေမယ့် ကောင်းတော့ကောင်းပါတယ်။
“အေး… ဟုတ်ပြီ.. လျှာလေးနဲ့ယက်…။ အင်း… သွားနဲ့ မနာအောင်ကိုက်ဦး…။ ဟုတ်တယ်…. အိုး…. ကောင်းတယ် ရိုစီလေးရယ်…”
ကျမ သူရဲ့နို့စို့ပုံကို တော်တော်ကြိုက်သွားပါတယ်….။ ကလေးတစ်ယောက် စို့ပုံမျိုးပေမယ့် ကျမရမ္မက်ကို နိုးဆွနိုင်ပါတယ်…။
“ကဲ… အခုနက ရိုစီပစ္စည်းကို မမ လုပ်ပေးသလို လုပ်ပေးဦး”
“အေး… ဟုတ်ပြီ… နေနေ… ပေါင်ဖြဲပေးမယ်..။ ဟုတ်ပြီ….။ ပထမ အစေ့လေးကို တွေ့လား။ လျှာလေးနဲ့ အသာကလိပေး။ ရိုစီ ရေခဲချောင်းယက်ရင် ယက်သလိုလေး…။ အေး.. အေး… ကောင်းတယ်… အေး ဟုတ်တယ်… အ… အ….”
“ကောင်းလိုက်တာ ရိုစီရယ် …. အား…. ကျွတ်…… ကျွတ်…. ကျွတ်…. အမလေး ကောင်းတယ်ကွယ်…။ အခေါင်းလေးထဲ လျှာထည့်ဦး…. အေး… မွှေပေး.. ဟုတ်ပြီ… အဲဒီနားမှာ နာနာမွှေ။ ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ…..”
ကျမ အရည်တွေဆင်းလာတော့ ရိုစီခေါင်းကို ဖိထားမိတယ် …..။ မတော်လို့ အရည်တွေကို ထွေးထုတ်ရင် အလဟသတ် ဖြစ်သွားမှာစိုးလို့ပါ..။ နောက်နှစ်မိနစ်လောက်လည်း ကြာရော …
“ကောင်းလား ရိုစီ..”
“မကောင်းဘူး .. ငန်ကျိကျိနဲ. ..”
“ကဲ ကဲ …. ဟိုအင်ဂျက်ရှင်းအတု ယူလိုက်ဦး..”
“ဟဲ့…. အို… ဖြေးဖြေးထည့်ရတယ် ဟဲ့…. အား….. မွှေပေး… ဟုတ်ပြီ စောက်စေ့ကိုလည်း အဲဒါနဲ့ စောင်းပြီး ပွတ်ပေး…။ အ.. အ.. လားလား… ကောင်းလိုက်တာ…. ရိုစီရယ် လုပ်လုပ်… ဆောင့်ပေး…. အေး… အတင်းဆောင့်လေ… အ.. အ.. အင်း… အား… အမလေး.. ကျွတ်ကျွတ်… အိုး.. ဟုတ်တယ် … အိုး… ကောင်းတယ်… ပြီးပြီ…. ပြီးပြီ…. အားးးးးး….”
ကျမကတော့ ကောင်းလွန်းလို့ တကိုယ်လုံး ရိုက်ထားသလိုဖြစ်ပြီး ပြီးပြိဆိုတာနဲ့ အိပ်ချလိုက်ပါတယ်……..။
————————————-
“အင်း… ညက ရိုစီ အိပ်ရရဲ့လား…”
“သေတာကြနေတာဘဲ မမကိုလည်း လုပ်ပေးပြီးရော မမဘေးမှာ ဒီအတိုင်း ဝင်အိပ်လိုက်တာဘဲ..”
ဟုတ်ပါတယ် ကျမတို့နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်တုံးလုံးဘဲ အိပ်ခဲ့ကြတယ်….။ ရိုစီလေးက ချစ်စရာလေး အလင်းရောင်အောက်မှာ လှချင်တိုင်းလှနေပါတယ်……….။။။။
“အင်ဂျက်ရှင်း.. အထိုးခံချင်သေးလား”
“ခံချင်တာပေါ့…”
“ဒါဆို မနက်စာစားပြီး သွားထိုးမယ်… အဆင်သင့်လုပ်ထား….”
ကျမလည်း သူ့ကိုပြောပြီး အဝတ်ဝတ်ပြီး ရေချိုးခန်းဘက် ထွက်ခဲ့ပါတယ်……။ လုပ်စရာရှိတာတွေ မြန်မြန်လုပ်ပြီး မြင့်မောင်ဆီ ကျမတို့လာမယ့်အကြောင်းနဲ့ ကျမရဲ့ကိစ္စကို ပြောလိုက်ပါတယ်….။ သူက သူ့သူငယ်ချင်းအိမ်ကို ချိန်းတယ်…။ နေ့လည်စာ စားပြီးတာနဲ့ လစ်ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ အိမ်ကိုတော့ ရုပ်ရှင်ကြည့်မယ် ပြောခဲ့တယ်။ မြင့်မောင်ပြောတဲ့ အိမ်ကို တော်တော်ရှာယူရတယ်…..။ ရောက်ရောက်ခြင်းဘဲ….
“မောင်မောင် ဘော်ဒါရော..”
“အထဲဝင်စို့ ကိစ္စလေးတွေ ရှိသေးတယ် ..”
“အံမာ… သူက ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်..”
အခန်းထဲရောက်တယ်ဆိုရင်ဘဲ မြင့်မောင်ဟာ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပါတယ်။
“ရိုစီ …အဝတ်တွေချွတ်လိုက် ..”
“ဟင် .. ရိုစီရှက်တယ်..”
“ဟဲ့ အင်ဂျက်ရှင်းထိုးချင်တယ်ဆို… အခုကြတော့ တစ်မျိုး…”
“ယောကျ်ားရှေ့မှာ ဘယ်လိုထိုးမလဲ..”
“ယောကျ်ားမှ အင်ဂျက်ရှင်း ထိုးတတ်တာဟဲ့..”
ဒါနဲ့ သူအဝတ်တွေကို တုန်တုန်ရီရီနဲ့ ချွတ်နေပါတယ်။ စပ်စမိုင်ဒါတော့ မချွတ်နိုင်တော့လို့ ကျမဘဲ ချွတ်ပေးလိုက်ရတယ်..။
“ကဲ ကိုယ့်ကုတင်ပေါ်သွားအိပ်…”
ကျမကိုယ်တိုင် အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်ပါတယ်…။ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး အိပ်နေတဲ့ ရိုစီကို ကျမနဲ မြင့်မောင် လက်တွဲလျှောက်သွားပြီး ခိုးကြည့်မိတယ် …..။
“ချာတိတ်မကရည်ဘဲ..”
“အမှန်အကန် ပါကင်ပိတ်လေး။ တစ်ခုပြောထားမယ်။ သူ့ကို လေးငါးခေါက် လုပ်ပေးရမယ်။”
“ဘာလို့လဲ ..”
“ကိစ္စရှိလို့”
“ကောင်းပြီလေ..”
သူဟာ ပြောပြောဆိုဆို သူပစ္စည်းကို ရိုစီ့နှုတ်ခမ်းမှာ တေ့လိုက်တော့။
“မမ…မမ…ဒီမှာကြည့်ပါဦး..”
“ရိုစီ.. စကားမပြောနဲ့ သူခိုင်းတာလုပ်”
ဟောက်လိုက်မှ ငြိမ်သွားတယ်..။
“ရိုစီ မင်းပါးစပ်က ကိုယ့်ပစ္စည်းကို အုံးမွေးလုံကို စုပ်သလိုစုပ်စမ်း ”
“အေးအေး …အ..အ.. အင်း အားမနာနဲ့ စုပ်ပေး .. နာနာစုပ်… ထိပ်ဖျားက အသားနုကို လျှာနဲ့ပွတ်ဆွဲပေး”
“ဟုတ်ပြီ အင်းးး ကောင်းလိုက်တာ… အင်း အင်း စုပ် လက်တစ်ဖက်က လချောင်းကို ကိုင်လိုက်ဦး”
“အေး… ဟုတ်ပြီ… ရော့ ဒီလို ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်လုပ်.. ဟား.. သိပ်ကောင်းတယ်ကွာ…”
မြင့်မောင်ဟာ လီးစုပ်နည်း လက်တွေ့ပြနေလေရဲ့။ ရိုစီကလည်း တစ်ထွာပြရင် တစ်တောင်မြင်တယ် ….။ မြင့်မောင် ရိုစီကို လီးစုပ်ခိုင်းနေချိန်မှာ ကျမလည်း အားနေတာနဲ့ ရိုစီပေါင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးကို ဖြဲချလိုက်တယ်။ နေ့လည်အလင်းရောင်အောက်မှာ ရိုစီဟာ နေ့လည်ကထက် ပိုလှနေပါတယ်။ ကျမလည်း ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်လိုက်မိတယ် ။ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားက မခြောက်တစ်ခြောက်မို့ ပလပ်စတစ်နှစ်လွှာလို စေ့ကပ်နေပါတယ်။ စောက်စေ့လေးက အကွဲကြောင်းလေးထဲကနေ တိုးထွက်နေတယ်။ လက်မနှစ်ချောင်းနဲ့ အသာခွဲလိုက်တော့ ဟသွားပြီး နှင်းဆီဖူးလေးလိုဘဲ ကျမလည်း တဖျင်းဖျင်းနဲ့ စုပ်ယူနေမိပါတယ် …..။
ကျမလျှာဟာ အထဲမှာ ရှာဖွေရေး ခရီးထွက်တော့တာဘဲ။ စောက်စေ့ကို ဘော်ဒီတိုက်လိုက်တိုင်း ရိုစီ ကော့တက်တက်လာပါတယ်…။ ပါးစပ်ထဲ ငုံထားတဲ့ မြင့်မောင်လီးကို ပိုပြီးရမ္မက်ပြင်းပြင်း စုပ်ယူနေပါတယ်။ မြင့်မောင်ကလည်း နှုတ်က အသံမျိုးစုံ ထွက်လို့နေတယ်…… ကောင်မလေးနို့ကိုလည်း ဆုပ်ချေပေးနေလေရဲ့။
ကျမ ယက်နေလို့ ၁၅ မိနစ်တောင် မရှိသေးတဲ့အချိန်မှာ ရိုစီ ၃ ခါတောင် ပြီးသွားပြီ…..။ သုတ်ရည်တွေက နည်းနည်းတော့ ညှီပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မျိုချလိုက်တယ် ကြိုက်တာကိုး…။ မောင်မောင်ကတော့ နို့နှစ်လုံးကို ကိုင်ဆွဲရင်း ကောင်မလေးပါစပ်ကို အတင်းထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် တွယ်နေပါတယ်။ ကောင်မလေး ဘယ်လိုနေမယ် မသိဘူး။ ဘေးက ကျမတောင် နာချင်လာတယ်…။
မြင့်မောင် ရိုစီ့နို့တွေကို ပိပြားသွားအောင် ဖိတွန်းညစ်ပြီး ခါးက ကော့တက်လာသလို ပါးစပ်ကလည်း ဗလုံးဗထွေးနဲ့ အော်လိုက်ပါတယ်။ မြင့်မောင် ပြီးသွားပြီပေါ့။ သုတ်ရည်တွေ ဘယ်လောက်ထွက်တယ် မသိဘူး၊ ရိုစီ့ ပါးစပ်ထောင့်တွေကနေ စီးကျလာပါတယ်….။ လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ပျွတ်ကနဲ ကျွတ်လာပြီး ရမ်းတမ်းရမ်းတမ်း ဖြစ်နေပြီး သုတ်ရည်တွေရော တံတွေးတွေရော ရိုစီ့မျက်နှာပေါ်အနှံ့ ကျသွားပါတော့တယ် …။
ရိုစီဟာ မောမောနဲ့ အိပ်နေတာမို့ ကျမကဘဲ တတ်သလောက် မှတ်သလောက် မြင့်မောင်လီးကို ပြန်ဆွပေးနေရတယ်။ ခဏကြာတော့ လီးဟာ ခေါင်းတစန့်စန့် ထောင်လာပါတယ်။ ရိုစီဖင်အောက်မှာ ခေါင်းအုံးတစ်လုံးခံပြီး မြင့်မောင်ကို နေရာယူဖို့ မျက်ရိပ်ပြလိုက်တယ်…။ ကျမကိုယ်တိုင် ရိုစီ့မျက်နှာတည့်တည့်မှာ မြင့်မောင်ဘက် မျက်နှာလှည့်ထိုင်လိုက်တယ် …။ မြင့်မောင်ရဲ့ ဒစ်တုတ်တုတ်ကြီးဝင်ရင် ရိုစီ အသေအော်မှာဘဲလေ။ အဲ့တော့ ကျမစောက်ဖုတ်နဲ့ ပါးစပ်ပိတ်ထားရမယ်လေ။
“ကဲ မြင့်မောင် စကြစို.”
“ရယ်ဒီဘဲ အသဲလေး..”
မြင့်မောင်ဟာ ရိုစီခြေထောက်တွေကို ခြေချင်းဘက်ကနေ ကိုင်ပြီး မြောက်ဖြဲလိုက်ပါတယ်….။ ရိုစီရဲ့ အဝကျဉ်းတဲ့နေရာမှာ ခက်နေတာမို့ ကျမ ရိုစီ့မျက်နှာပေါ်ကနေ ကုန်းပြီး မြင့်မောင်လီးကို ရိုစီ့အဝနဲ့ တေ့ပေးလိုက်တယ်….။
“ဗြစ်..ဗြစ်…ဗြစိ…..ဖေါက်….ဒုတ်..အ..အ..အ.”
“အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး အမေ့ သေပါပြီ အီး ဟီးးးဟီးးးး ဟင့်ဟင့် အ.. အ… အ… သေပါပြီ မမရယ်…”
မြင့်မောင်က ဆွတောင်မဆွဘဲ ချွဲကျိနေတဲ့ အခေါင်းထဲကို လီးကို တရှိန်ထိုး သွင်းလိုက်ပါတယ် …။ ခြောက်နေရင် တွန်းကန်လုပ်ရှားနိုင်တယ်။ အခု ချွဲနေတော့ ရုန်းဖို့ အချိန်မရတော့ဘဲ လီးဟာ တိုက်ရိုက် စောက်ဖုတ်ထဲဝင်ပြီး အပျိုမှေးကိုဖောက် သားအိမ်းကို သွားထောက်တာပေါ့ …။ ရိုစီခင်မျာ အသေအော်ရင်း ငိုချလိုက်ပါတော့တယ်…..။ ကျမလည်း အဲဒီတော့မှ သတိဝင်လာပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ စောက်ဖုတ်ကို တေ့ပေးလိုက်တယ်….။ တစ်ချက်ချက်အရှိုက်မှာ စောက်ဖုတ်ကို စုပ်သလိုဖြစ်ပြီး အရသာရှိလှပါတယ်…..။
မြင့်မောင်ဟာ ရိုစီရဲ့ ခြေထောက်တွေကို သူ့ပေါင်မှာ ချိတ်တင်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်နေပါတယ်…။ လီသွင်းလိုက်တိုင်း စောက်ဖုတ်လေးဟာ ချိုင့်ဝင်သွားပြီး ပြန်ထုတ်ရင် အုံကြွလာတာမို့ အင်မတန် ကြည့်ကောင်းပါတယ်….။ ကျမလက်တွေကလည်း ရိုစီ့နို့တွေကို လှမ်းကိုင်ပြီး ချေမွနေပါတယ်။ သူ့အဖေလည်း ဒီလိုလုပ်ခဲ့တာလေ…….။
မြင့်မောင်လီးတစ်ခုလုံးဟာ ရိုစီ့စောက်ဖုတ်ထဲက သွေးတွေကြောင့် နီရဲပြောင်လက်နေပါတယ် ….။ ရိုစီ့တင်ပါးတစ်ဝိုက်နဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာလည်း သွေးတွေက မြင်မကောင်းအောင်ပါဘဲ…..။ မြင့်မောင်လီး ရိုစီ့စောက်ဖုတ်ထဲကို မနားတမ်း ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လုပ်တာ ၅ မိနစ်လောက်ကြာရော ရိုစီဟာ အရသာတွေ့လာပုံရတယ် ..။ သူကိုယ်တိုင် ဆောင့်ချက်နဲ့အညီ ကော့ကော့ပေးလာတယ်…။
မြင့်မောင်ရဲ့ စုပ်နယ်မှုကြောင့် ကျမနို့တွေ တင်းမာလာပါတယ်။ မြင့်မောင်လီးဟာ တဖြည်းဖြည်း မီးရထားလိုဘဲ မြန်မြန်လာပါတယ် ….။ ရိုစီလည်း အငြိမ်မနေပါဘူး ပေါင်ကိုကားလိုက် စိလိုက်နဲ့ အစွမ်းကုန် အရသာယူနေပါတယ်…။ ရိုစီဟာ တစ်ကိုယ်လုံး ဓါတ်လိုက်သလို တုန်နေပြီး ပေါင်ကို အစွမ်းကုန်ဖြဲပြီးတော့ သူမရဲ့ အထွဋ်အထိပ်ကို သွားပါတော့တယ်….။
“အား…. အမေ့…. အိုး…. မမ…..မမ…. ရိုစီ ဘယ်လိုဖြစ်မှန်း မသိဘူး…. သေတော့… မယ်…. ထင်တယ်… အိုး….အိုး…အား”
ကျမလည်း သူနဲ့ တပြိုင်ထဲဘဲ ပြီးသွားလို့ ဖြူပျစ်ပျစ် အရည်တွေဟာ ရိုစီ့မျက်နှာပေါ် ခွက်ထဲကနေ လောင်းချသလို တပွက်ပွက် ကျလာပါတယ်။ မြင့်မောင်ကတော့ ရိုစီရဲ့ဒူးတွေကို မြှောက်ဖြဲပြီး လီးကို အားရပါးရ ဆောင့်သွင်းလိုက်ကာ ကုတင်ပါမကဘူး အိမ်ပါလှုပ်ရှားနေသလား အောက်မေ့ရတယ်။ သူလည်း နောက်ဆုံး အကြောလိုက်ပြီး ကော့တက်လာပါတယ်။ လီးကြီးဟာ ရိုစီ့စောက်ဖုတ်ထဲ တင်းကနဲ့ ဖြစ်သွားပြီး သုတ်ပြွန်ကနေ သုတ်တွေဟာ ထွက်လာပါတော့တယ်။ ရိုစီလည်း သူ့အပေါ် တင်ကျလာတဲ့ မြင့်မောင်ကိုယ်ကို အားရပါးရ ဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။
အဲဒီနေ့က ကျမတို့ဟာ ရိုစီကို နည်းမျိုးစုံနဲ့ ၅ ခါလောက် လိုးပါတယ်။ ရိုစီကလည်း ရမ္မက်ထန်သူမို့ လုံးဝမငြင်းပါဘူး။ စောက်ဖုတ်ကလေးကတော့ နည်းနည်း ယောင်ရမ်းနေတာပေါ့။ အိမ်ကိုပြန်ရောက်တော့ ၈ နာရီ ထိုးနေပါပြီ။ မေမေတို့လည်း စိတ်ပူနေသလို ရိုစီ့အဖေကလည်း နွမ်းလျနေတဲ့ သူ့သမီးကို မသင်္ကာသလို ကြည့်နေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သိပ်စစ်ဆေးရင် မကောင်းတာမို့ နည်းနည်းပါးပါးပဲ မေးပြီး ထွက်သွားပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ သူတို့မိသားစု တစ်ပတ်လောက်နေပြီး ပြန်သွားပါတယ်။ ကျမကလွဲလို့ အားလုံး ဝမ်းနည်းနေကြတယ်။ သံယောဇဉ်ဖြစ်နေပြီ မဟုတ်လား….။
နောက် (၆) ပတ်လောက်ကြာတော့ သတင်းစာထဲမှာ ရိုစီ့နာရေး ပါလာတယ်..။ ကျမ မရှက်တမ်း ဝန်ခံရရင် အတော်ဝမ်းသာသွားမိတယ်။ နာရေးသတင်းကို အိမ်မှာရှိတဲ့ လူအကုန်လျှောက်ပြတော့ မေမေဆို မျက်ရည်တောင် ကျတယ်။ ဖေဖေက သံကြိုးရိုက်ပြီး သတင်းမေးတော့ ဦးမြင့်စိုးကနေ အသေးစိတ်ရှင်းပြတဲ့ စာတစ်စောင် ရောက်လာတယ်။
အကျဉ်းချုပ်ကတော့ ရိုစီ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတဲ့အကြောင်း၊ ဘယ်လို ကိုယ်ဝန်ရလာသလဲ စဉ်းစားမရဘူးတဲ့၊ မေးတော့လည်း ဘာမှမပြောဘူး၊ ငိုပဲငိုနေတယ်….။ သူလည်း စိတ်ဆိုးဆိုးနဲ့ ရိုစီကို ရိုက်လိုက်မိတယ်။ နောက်တစ်နေ့မှာ ရိုစီ သေနေတာ တွေ့တယ်။ ရိုစီ့ဘေးမှာ အိပ်ဆေးပုလင်းရှိနေတယ်။ သူရိုက်မိလို့ သူပါ သေလိုက်ချင်တယ်တဲ့။
ရှင်တို့လည်း ရိပ်မိလောက်ရောပေါ့။ ဒီကိုယ်ဝန်ဟာ မြင့်မောင်ရဲ့ ကိုယ်ဝန်ပဲ။ အပျိုရိုင်းလေးကို ဘာအကာအကွယ်မှ မလုပ်ပေးပဲ ကျမ ဗိုက်ကြီးအောင် လုပ်ခဲ့တာပါ။ ဒီလောက်အထိ မမျှော်မှန်းခဲ့ပေမယ့် ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။ ကျမတုန်းကလည်း သူ့အဖေ ညှာခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ။ ကိုယ်တိုင်ခံရမှ ကိုယ်ချင်းစာတတ်မှာပေါ့။
ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ဒီလောက်ရက်စက်တဲ့ ကျမဟာ သူတို့ပြောသလို မကောင်းဆိုးရွားများ ဖြစ်နေမလား……..။
ပြီးပါပြီ…..။
