အမှောင်တကာ့ အမှောင်
🏵️အပိုင်း ( ၂ )🏵️
ရေးသားသူ – သာဒင်
⚠️အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ မကြိုက်မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။⚠️
ကျော်စိုးသော် ပေးလိုက်တာက အဝတ်ပတ်တီးလိုမျိုး ခပ်ပျော့ပျော့ အလက်စတစ်အသားလေး နှစ်ခု။ ဖူးဝတ်ရည်က ဘာအတွက်မှန်းမသိလို့ ကျော်စိုးသော်ကို မော့ကြည့်လိုက်တော့။
“အဲဒါဒူးစွပ်လေ၊ ဖူးခြေထောက်မှာ စွပ်လိုက်”
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် သူ့ဒူးနှစ်ဘက်မှာ စွပ်လိုက်သည်။ မတင်းလွန်း မလျော့လွန်း ခြေအိပ်လေး ဝတ်ထားရသလိုပင် အနေတော်ဖြစ်နေသည်။
“လေးဘက်ထောက်လိုက်”
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကျော်စိုးသော်ပြောသလိုပင် ဧည့်ခန်းကြမ်းပြင်မှာ လေးဘက်ထောက်လိုက်သည်။
“ ငါ ဒီနေ့ကစပြီး ဖူးမလို့ခေါ်မယ်၊ နင်ငါပြောတာ အကုန်နားထောင်ရမယ်၊ နားမထောင်ရင် အပြစ်ပေးမယ် နားလည်လား”
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ဂိမ်းစပြီဆိုတာသိလို့ ခေါင်းငြိမ့်ပြီး အဖြေပေးလိုက်သည်။
“ခေါင်းမငြိမ့်နဲ့ ငါပြောတာကို ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်လို့ ပြော”
“ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်”
“အင်း အဲလိုမှပေါ့၊ ငါခွင့်မပြုပဲ နင် မတ်တတ်မရပ်ရဘူး၊ အဲလို လေးဘက်ထောက်ပဲ နေရမယ်၊ နားလည်လား”
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ကျော်စိုးသော်ဆီမှ လက်ဝါးဖြင့် သူ့ဖင်ကြီးကို ဖြန်းကနဲ ရိုက်လိုက်တာ ခံလိုက်ရသည်။
“အား နာတယ်”
“ ငါဘာပြောထားသလဲ ဖူးမ၊ ကိုယ့်သခင်ကို ခေါင်းငြိမ့်ဖြေစရာလား”
“ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်၊ မှားသွားပါတယ်”
ဘာကြောင့်မှန်းမသိ၊ အတွေ့အကြုံ အသစ်အဆန်းကြောင့်ပဲလား၊ သူ့မသိစိတ်ကြောင့်ပဲလား၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ရဲ့စောက်ဖုတ်မှာ အရည်တွေစို့လာခဲ့သည်။
“နေဦး ငါ ဒါလေးဝတ်ပေးမယ်”
ကျော်စိုးသော်က သူ့အိပ်ထဲ ဖွက်ထားသည့် ခွေးလည်ပင်းတွင် ပတ်လေ့ရှိသော သားရေခါးပတ်ကို ထုတ်ပြီး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်လည်ပင်းတွင် တပ်ပေးလိုက်သည်။ ထိုလည်ပတ်မှာ ကြိုးတစ်ချောင်းလည်း ချိတ်လိုက်သည်။
“ကဲလာ နင့်ကို လမ်းလျှောက်ကျင့်ရမယ်”
ကျော်စိုးသော်က ရှေ့မှ ကြိုးကို ဆွဲသွားတော့ ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် နောက်မှ လေးဘက်ထောက်ကာ လိုက်သွားရလေသည်။ ထိုအခါကြမှ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ဒူးစွတ်ဘာလို့ ပေးသည်ကို သဘောပေါက်တော့သည်။ သူ့ဒူးတွေက ကြမ်းပေါ်တွင် အပွန်းခံနိုင်မည် မဟုတ်တာ သူသိသည်။ ထိုအတွက် ကျော်စိုးသော်ကို ကျေးဇူးပင်တင်မိလေသည်။
“ဗိုက်ဆာပြီလား”
“မဆာသေးပါဘူး သခင်”
“အင်း အခု အိုက်စခရင်စားထား ခဏနေမှ ညစာကျွေးမယ်”
ကျော်စိုးသော်က ရေခဲသေတ္တာကို ဖွင့်လျှက် အိုက်စခရင်ဗူးကို ထုတ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ကြွေဇလုံသေးတစ်ခုထဲကို အိုက်စခရင်ကို ဇွန်းဖြင့် ခပ်ထည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ချပေးလိုက်သည်။
“ဟေ့ လက်နဲ့မကိုင်နဲ့ လျှာနဲ့ပဲ လျက်စား”
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာ ခေါင်းငုံ့ပြီး လျှာဖြင့် လျက်စားလေသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ အသစ်အဆန်းလို ဖြစ်ပြီး ပျော်သလိုလိုပင် ခံစားနေရလေသည်။ တစ်နေ့လုံး ရုံးမှာ သူများကိုပဲ ဟောက်စားလာခဲ့ရတာ အခု သူ့ကို ပြန်ပြီး အနိုင်ကျင့်တာခံရတော့ အပြောင်းအလဲလို ဖြစ်နေရလေသည်။ ဒီနေ့မှပဲ အိုက်စခရင်က စားကောင်းနေပြီး သူလျှာဖြင့် လျက်စားလိုက်တာ ပြောင်သွားတော့သည်။ သူ အိုက်စခရင်ကို လျက်စားနေသည်ကို ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ ထိုင်၍ စောင့်ကြည့်နေသူ ကျော်စိုးသော်က ကုန်သွားတာတွေ့တော့ လည်ပတ်ကြိုးကို ဆွဲကာ သူ့ဆီလာဖို့ ခေါ်လိုက်လေသည်။
“လာစမ်းဒီကို၊ ငါ့ရဲ့ လီးကို စုပ်ပေးစမ်း၊ လက်နဲ့ မကိုင်နဲ့နော်”
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာ ကျော်စိုးသော် ထိုင်နေရာသို့ လေးဘက်ထောက်လာပြီး ကျော်စိုးသော်၏ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။ ခုနလေးတင်မှ ရေခဲမုန့် စားထားသဖြင့် အေးစက်နေသော ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ ပါးစပ်လျှာများကြောင့် ပူနွေးနေသော လီးကြီးမှာ အေးကနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး ကျော်စိုးသော် လီးကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ မာကြောသွားတော့သည်။
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က သူ့ခေါင်းကို ငုံ့ကာ ကြွကာဖြင့် ပုလွေမှုတ်ပေးတော့သည်။ ကျော်စိုးသော်မှာ အခုနကတည်းက ဖင်တုံးလုံးဖြင့် လေးဘက်ထောက်သွားနေသော ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ကြည့်ပြီး ကာမစိတ်တွေ တဖွားဖွား တက်နေတာကို အောင့်အီးထားရသည်ဖြစ်ရာ အခုလို သူ့လီးစုပ်ပေးနေတာ ခံရတော့ အတော့်ကို အီးစိမ့်နေအောင် ကောင်းလှသဖြင့် တအီးအီးပင် ငြီးလိုက်မိသည်။
နောက်တော့ ပြီးချင်လာသဖြင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ဆံထုံးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ပါးစပ်ထဲကို သူ့လီးကြီး သုံးလေးချက်ဆောင့်ထိုးလိုက်ပြီး သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် သူ့လီးကို အားရပါးရစုပ်လိုက်ပြီး သုတ်ရည်တွေကိုပါ သန့်စင်သွားအောင် လီးချောင်းကြီးတစ်ခုလုံးကို လျက်ပေးနေသည်ကို မျက်လုံးလေးမှေးကာ ဇိမ်ခံနေပြီးမှ ကျော်စိုးသော်က ထလိုက်ပြီး။
“ကဲ ရေသွားချိုးကြရအောင်”
ဆိုပြီး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို လည်ပတ်ကြိုးမှ ဆွဲခေါ်ကာ ရေချိုးခန်းဆီသို့ ထွက်လာကြသည်။ ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ လည်ပတ်ကြိုးကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ဒူးစွပ်များကိုလည်း ချွတ်စေသည်။ လူကိုတော့ မရပ်ခိုင်း လေးဘက်ကုန်းသာနေစေသည်။
“ညီးကိုယ်က တကိုယ်လုံး ချွေးစော်နံနေပြီ ရေချိုးပေးရမယ်”
ဟုပြောကာ လေးဘက်ထောက်နေသော ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ရေခွက်ဖြင့် ရေများလောင်းချကာ ဆပ်ပြာတိုက်ပေးလေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ဖင်ကြီးနှင့် နို့တွေကို သေသေခြာခြာ ပွတ်သတ် ဆေးကြောပေးလေရာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ခင်မျာ ပေါင်နှစ်လုံးကို လိမ်မိမတတ် စောက်ဖုတ်ထဲမှ တစိမ့်စိမ့်ယားနေရလေသည်။
“အောင်မယ် ကောင်မ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖောင်းပြီးအရည်တွေ စိုနေလိုက်တာ တော်တော်ခံချင်နေပြီလား”
“ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်”
ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ဒီအတိုင်းနေစေ၍ သူဘာသာ ရေချိုးလိုက်သည်။ ပြီးသွားမှ သဘက်တစ်ထည်ယူပြီး သူ့ကိုယ်ကိုသုတ်၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကိုလည်း သုတ်ပေးလိုက်သည်။ နောက်ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်အိပ်ခန်းရှိရာသို့ ထွက်လာခဲ့ပြီး သူ့နောက်မှ လိုက်လာရန်လည်း လက်ပြလိုက်သည်။
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်အိပ်ခန်းတွင်းရောက်တော့ အံဆွဲတစ်ခုထဲမှ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် နိုင်ငံခြားမှ ဝယ်လာသော လီးအတု တစ်ခုကို ထုတ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် လေးဘက်ထောက်နေသော အနောက်မှ သွားကာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို လီးအတုဖြင့် ဆွလေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာ ဖင်လုံးကြီးတွေ လှုပ်ကာရမ်းရင်း တအီးအီး ငြီးငြူနေလေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ဖြစ်ပျက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက်လည်း လီးကြီးတောင်လာရပြန်သည်။ ထိုအခါ သူ့လီးကြီးကို ကွန်ဒုံးစွပ်လိုက်ပြီး ဂျယ်များ လူးလိုက်သည်။ နောက်တော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ဖင်ပေါက်ကိုလည်း ဂျယ်များသုတ်ကာ လက်မဖြင့် အထဲသို့လည်း အနည်းငယ် ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ကို လီးအတုဖြင့် လိုးပေးရင်း ဖင်ပေါက်ထဲသို့ သူ့လီးကြီး ထိုးသွင်းပစ်လိုက်လေတော့သည်။
“အား.. အီး..”
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို သူ ဖင်ချဘူးသည်မှာ အကြိမ်ပေါင်းမနည်းတော့ပြီမို့ ဒါကတော့ ခံနိုင်ရည်ရှိပြီ ဖြစ်သော်လည်း လီးအတုကလည်း စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်းထားပြီး အပေါက်နှစ်ခုလုံး တပြိုင်နက် လုပ်တာကတော့ ပထမဦးဆုံးမို့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် အီစိမ့်နေအောင် ခံစားနေရလေသည်။ ကျော်စိုးသော်က လီးအတုကို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးအထိသွင်းထားပြီးမှ ဖင်ကို လိုးနေပေရာ သူ့လီးကြီးက လီးအတု မာမာကြီးကို နံရံတစ်ခုခြားကာ ခံစားသိရှိနေရလေသည်။ ဖီးလည်း အတော်တက်လာသဖြင့် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်လိုးရင်း သုတ်ရည်များ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ဖင်ပေါက်ထဲ တဖြစ်ဖြစ် ညှစ်ထုတ်ကာ ပြီးသွားလေတော့သည်။
ကျော်စိုးသော်က ဒီတစ်ညနေတွင်းမှာပဲ ၂ချီပြီးသွားပြီဆိုတော့ ကာမစိတ်လည်း နည်းနည်းလျှော့သွားသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် သူပြောသမျှ လိုက်နာသည်ကိုလည်း ကြည့်ပြီး သနားသွားသည်။ ထို့ကြောင့် သူကပင် စပြီး ဂိမ်းကို ရပ်လိုက်သည်။
“ ဖူး တော်ပြီကွာ ဒီနေ့အဖို့တော့ ဒီလောက်ပဲ ထတော့ လာ ရေချိုးခန်းထဲမှာ မောင် ဆေးပေးမယ် “
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်လည်း အခုမှ စိတ်ပေါ့သွားဟန်ဖြင့် မတ်တတ်ထရပ်လိုက်ပြီး ကျော်စိုးသော်ကို ပုခုံးဖက်တွဲခိုရင်း ရေချိုးခန်းထဲ လိုက်လာတော့သည်။ ကျော်စိုးသော်ကိုလည်း ချစ်စနိုးဖြင့် နောက်ဖက်မှ ပုခုံးသားကို ကစ်စ်ပေးလိုက်လေသည်။
ကျော်စိုးသော်က ရေချိုးခန်းထဲမှာ ဆပ်ပြာမွှေးဖြင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ ဖင် စောက်ဖုတ် ပေါင်လုံးများကို ဆေးကြောပေးပြီး အမွှေးပွသဘက်ဖြင့် ယုယုယယ လေး သုတ်ပေးလေသည်။ ပြီးမှ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ ပြန်လာကြပြီး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကုတင်ကြီးပေါ်တွင် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ဖက်ကာ လှဲလျောင်း နားကြလေသည်။
“မောင်က ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ ၂ ခါလောက် လုပ်ပြီးတာနဲ့ ဒီဂိမ်းကို စိတ်မပါတော့ဘူးလား အဟိ”
“မဟုတ်ပါဘူး ဖူးရယ်၊ မောင်က စမ်းသာစမ်းကြည့်တာ၊ ဖူးကို အဲဒါမျိုးလည်း မကြည့်ရက်ဘူးကွာ”
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကျော်စိုးသော်နှုတ်ခမ်းကို သူ့နှုတ်ခမ်းလေးဖြင့် ဖိကပ်ကာ နမ်းလိုက်ပြီး
“ဖူးတော့ မောင့်ကို တအားချစ်သွားမိပြီကွာ၊ တကယ်က ဖူးလည်း သိပ်တော့စိတ်မပါပါဘူး၊ မောင့်ကိုလည်း အဲ့လိုမလုပ်ရက်ဖူး၊ ဒါပေမဲ့ မောင် စိတ်ချမ်းသာအောင် လိုက်လုပ်ပေးရတာကိုက ဖူးစိတ်ထဲမှာ တမျိုးလေးပဲလေ ကြိုက်နေတာ။ အခုတော့ မောင်က ဖူးကို အဲလို မလုပ်ရက်ဖူးဆိုတာ သိသွားရတော့ ဖူး အရမ်းပျော်သွားတာပေါ့။ မောင်က ဖူးကို လိုးဖို့သက်သက် မဟုတ်ပဲ တကယ်ချစ်တာပါလား ဆိုတာ သိလိုက်ရလို့လေ”
“အင်း မောင်က ဖူးကို တကယ်ချစ်တာပါ။ အခု တော့ ဖူးက မောင်စိတ်ချမ်းသာအောင် လိုက်လျောပေးတယ်ဆိုတာ သိရတော့ ပိုချစ်သွားပြီကွာ”
ပြောရင်းဆိုရင်းဖြင့် အချစ်ဓာတ်တွေ နှစ်ဦးသားမှာ ဖုံးလွှမ်းနေကြပြီး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက် နမ်းရှုံ့နေကြရင်းဖြင့် ကျော်စိုးသော်လီးကြီးမှာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ပေါင်ကြားတွင်း ထိုးထိုးထောင်ထောင်ထ မာလာခဲ့ရလေသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် အရသာခံကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း လှေကြီးထိုး ပုံစံဖြင့် ဇိမ်ဆွဲလိုးဖြစ်ကြတော့သည်။
“ဟေ့ အိပ်ပုတ်ကြီး ထတော့ အလုပ်သွားရမယ်လေ မေ့နေပြီလား”
မျက်နှာပေါ် ရေစက်တွေ ကျလာသဖြင့် ကျော်စိုးသော် ရုတ်တရက် နိုးလာခဲ့သည်။ အခန်းထဲကို အလင်းရောင် တော်တော်ဝင်နေပြီမို့ သူအိပ်ယာထ နောက်ကျနေတာသိသဖြင့် ကမန်းကတမ်း ထလိုက် သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ရေချိုးပြီးခါစ ထမိန်ရင်လျှားဖြင့် သူ့ခေါင်းလျှော်ထားသည့် ဆံပင် မခြောက်တခြောက်က ရေစက်တွေဖြင့် ကျော်စိုးသော်မျက်နှာကို မထိခလုပ်ထိခလုပ်လုပ် နိုးနေခြင်းဖြစ်လေသည်။
အိပ်ယာထခါစ ယောက်ျားတို့၏ထုံးစံ ကျော်စိုးသော်လီးကြီးမှာ ခြုံထားသည့် စောင်ပါးပါးအောက်မှာ ထောင်ထနေသည်။ သူနိုးလာတာတွေ့လို့ ပြုံးပြလိုက်ပြီးမှ အခန်းထောင့်ရှိ မှန်တင်အလှခုံဆီသို့ လျှောက်သွားနေသော ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ဆက်ငေးကြည့်နေမိသည်။ ရေချိုးပြီးခါစမို့ ရင်လျှားထားသော ထမိန်က အသားမှာ ကပ်နေပြီး လမ်းလျှောက်သွားတော့ တင်ပါးလုံးကြီးတွေက လွတ်လွတ်လပ်လပ် ခုန်ပေါက်သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့ သူလီးကြီးက ပိုမာသွားသည်။ မနေ့တုန်းက လေးဘက်ထောက်ခိုင်းကာ သူကြိုးဖြင့် ဆွဲ လမ်းလျှောက်ခဲ့တာကိုလည်း သတိရမိသည်။
ကျော်စိုးသော် ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်နောက် အမြန်လိုက်သွားပြီး မှန်တင်ခုံရှေ့ကုလားထိုင်မှာ မထိုင်ခင်လေး အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ သူ၏ မာတောင်နေသော လီးကြိးမှာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ဖင်လုံးကြီးတွေကို ထောက်လို့၊ သူ့လက်နှစ်ဖက်က နို့နှစ်လုံးကို တစ်ဖက်တစ်ချက် အုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။
ရေချိုးပြီးခါစမို့ အေးစက်ပြီး ခေါင်းလျှော်ရည်နံ့လေး သင်းနေသည့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် လည်တိုင်လေးကို နမ်းလိုက်သည်ကို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က မှန်ထဲမှတဆင့် ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်သည်။ သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေကို နောက်ဖက်သို ကော့ပြီး ကျော်စီုးသော် လီးကြီးကို ဘယ်ညာရမ်းသွားအောင် ပွတ်ပေးလိုက်သည်။
“ဟွန့် နိုးတာနဲ့ ထတယ်ဆိုတာ မောင်လိုမျိုးပဲ ထင်တယ်”
“ဖူးက အရမ်းလှနေတာကိုးကွာ”
“အဲတော့”
“မောင်က ချစ်ချင်တာပေါ့လို့”
“ချစ်ချင်တာလား လိုးချင်တာလားကွာ”
“အချစ်တွေ အပြည့်နဲ့ လိုးချင်တာပေါ့လို့”
“ခစ်ခစ် ကိုယ်တော်ချော အပိုတွေ ပြောမနေနဲ့ ရုံးနောက်ကျမယ် လုပ်စာရှိတာ မြန်မြန်လုပ်တော့ သွား”
“ အို ဘယ်သွားရမှာလဲ လုပ်စရာက ဒီမှာလေ”
ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ရင်လျှားထားသော ထမိန်ကို ဖြည်ချလိုက်ရာ ထမိန်မှာ ကြမ်းပေါ်သို့ ကွင်းလိုက် ပုံရက်သားကျသွားတော့သည်။
“ အို လုပ်စရာဆိုတာ မျက်နှာသစ်ရေချိုးဖို့ကို ပြောတာလေကွာ၊ ရုံးနောက်ကျတော့မယ်”
“ခဏလေးပါ ဖူးရယ်၊ မောင် အကြောတွေတင်းနေလို့ပါနော်၊ ကဲပါကွာ မှန်တင်ခုံပေါ်မှာပဲ လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးလိုက်”
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် မှန်ထဲမှနေ၍ ကျော်စိုးသော်ကို မျက်စောင်းလှလှလေး တစ်ချက်ထိုးလိုက်ရင်းမှ သူ့ရှေ့မှန်တင်ခုံပေါ်သို့ တံတောင်နှစ်ဖက်ထောက်ရင်း အနောက်ဖက်ကို ဖင်ကြီးကော့ပေးလိုက်လေသည်။ ဖင်းကြီးကို အနောက်ဖက် ကော့ပေးလိုက်လို့ ကားစွင့်လာသော တင်လုံးကြီးနှစ်ခုကြားအောက်မှ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးမှာ အရည်ကြည်ဖြင့် ရွမ်းလဲ့နေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ကျော်စိုးသော်က ဒူးကို အသာကွေးကာ သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ကာ အသာလေး ဖိသွင်းလိုက်လေတော့သည်။
“အ….အီးးး…”
“ကောင်းလိုက်တာ ဖူးရယ်”
————————————-
ညနေရုံးဆင်းလို့ အိမ်ပြန်လာကြတော့ အိမ်ထဲမဝင်ခင် အိမ်တံခါးအဝမှာ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က ကျော်စိုးသော်ဘက်သို့ လှည့်ကြည့်ပြီး
“မောင် ဘယ်လိုလဲ မနေ့ကဂိမ်း ဆက်ဦးမှာလား”
“မောင်ပြောပြီးပြီလေ၊ မနေ့ကတည်းက၊ မောင် မလုပ်ရက်တော့ပါဘူးဆိုတာ၊ ဒါပေမဲ့ ဖူးလုပ်ချင်ရင် ဖူးအလှည့်လေ၊ လုပ်မလား”
” ဟင့်အင်း အခုတော့ မလုပ်ချင်သေးဘူး၊ ဒါပေမဲ့ အကြွေးမှတ်ထားမယ်၊ ခစ်ခစ်”
“အင်း ဟုတ်ပြီ၊ ဖူးကြိုက်တဲ့ အချိန်ပြော ဟုတ်ပြီလား၊ မောင့်အပေါ်မှာ တစ်ရက်တိတိ သခင်မလုပ်ဖို့ အကြွေးရှိနေတယ်ဆိုတာ မှတ်ထားမယ်၊ အဟိ”
သူတို့နှစ်ယောက် အိမ်ထဲဝင်ပြီး အိမ်းတံခါးမကြီးကို ပြန်ပိတ်အပြီးတွင်၊ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဖက်ရမ်းနမ်းရှုံ့ လိုက်ကြလေသည်။
“ကဲ ကိုအဆန်းထွင်ကြီး ဘာအသစ်အဆန်း စမ်းကြည့်ချင်သေးလဲ ပြော”
ကျော်စိုးသော်က သူတစ်နေ့လုံး စဉ်းစားထားမိသည့် အကြောင်းအရာတစ်ခုကို အခွင့်အရေးပေါ်ပြီ ဖြစ်ကြောင်း တွေးမိသဖြင့် စိတ်အားထက်သန်သွားလေသည်။ သူအရင်တုန်းက ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကွန်ပြူတာကို ခိုးဝင်ပြီး chat ကို ကြည့်တုန်းက မလေးရှားက သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဖြင့် ပြောနေတာရော၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် စုဆောင်းထားသည့် အင်းစက်၊ အောစာပေ၊ အောဗီဒိယိုတွေကိုပါ တွေးမိပြီး ထိုကိစ္စကိုတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် သဘောကျမှာပဲဆိုတာ သူသိသည်၊ သို့သော်လည်း တိုက်ရိုက်ပြောလျှင် ရှက်ပြီး ငြင်းနေဦးမည်၊ သွယ်ဝိုက်ပြီး ပြောလျှင် ဖြစ်နိုင်မည်ဆိုတာကို သူသိသည်၊ ထို့ကြောင့်သူက
“မောင် တစ်ခုပြောမလို့၊ မောင် ဖတ်ဖူးတဲ့ စာတွေထဲမှာ လင်မယားတွေ ရိုးသွားလို့ရှိရင် လုပ်ကြတဲ့ဟာတစ်ခုရှိတယ်၊ အဲဒါက ရိုးပလေး ကစားတာပဲတဲ့”
“အင်း ပြောပါဦး ဘယ်လိုမျိုးလဲ”
“ဒီလိုကွာ မောင်နဲ့ ဖူးနဲ့ ချစ်ပွဲဝင်တဲ့အခါ တခါတခါမှာ မောင်က မောင် မဟုတ်တော့ဘူး၊ ဖူးက ဖူး မဟုတ်တော့ဘူး၊ တစ်လှည့်စီ၊ တစ်ယောက်ယောက် အယောင်ဆောင်မယ်ကွာ၊ တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီပေါ့၊ ဥပမာ မောင့်ကို ဖူးက ဘယ်သူ ဖြစ်စေချင်သလဲ၊ မောင်က အဲ့ဒီလူအနေနဲ့ သရုပ်ဆောင်မယ်၊ ဖူးအလှည့်ကြရင်လည်း ဖူးက မောင်ဖြစ်စေချင်တဲ့သူအဖြစ် သရုပ်ဆောင်ပေးရမယ်”
“ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် အချစ်ပေါ့ ခစ်ခစ်၊ ရေးရေးလေးတော့ သိပြီ၊ ဒါပေမဲ့ မောင်ပဲ အရင်စ၊ ထုံးစံအတိုင်းပဲ ဖူးက မောင့်ကို အတုခိုးရမှာပဲ “
ကျော်စိုးသော် အမြန်စဉ်းစားလိုက်သည်။ သူငယ်ငယ်တုန်းက မှန်းပြီး ထုခဲ့ရသည့် မိန်းမတွေကို တန်းစီ စဉ်းစားလိုက်သည်။ အများကြီးပဲ။ အဟီး ငါတော့ ရက်ပေါင်းများစွာ မှန်းလို့ရပြီ အဟိ။ နေဦး လောလောဆယ် ပထမဆုံး ဘယ်သူ့ကို လုပ်ရမလဲ
“ဖူးဆီမှာ ထမိန်အစိမ်းရှိလား ကျောင်းစိမ်း”
“ဟင့်အင်း မရှိဘူး၊ ဖက်ဖူးရောင်ပဲရှိတယ်၊ မဝတ်တာတောင် ကြာပြီ”
“အင်းလေ မရှိရင်လည်း ရှိတဲ့ဟာပေါ့၊ ဖူး ဒီည မောင် အထက်တန်းကျောင်းသားဘဝတုန်းက သင်္ချာပြတဲ့ ဆရာမကြီးအဖြစ် ဟန်ဆောင်ကွာ၊ မောင်က ဆယ်တန်းကျောင်းသားပဲ ရှိသေးတာပေါ့ အဲဒီတုန်းက၊ အဟိ၊ သဘောပေါက်ပြီလား”
“ပေါက်ပြီ ပေါက်ပြီ၊ အယ်.. ကြည့်စမ်း မောင် ငယ်ငယ်ကတည်းက ကိုယ့်ဆရာမတောင် အလွှတ်မပေးပါလား ၊ မောင်နော် မလွယ်ဘူး၊ ခစ်ခစ်”
“ ကဲပါ သွား ထမိန်သွားလဲ အင်္ကျီအဖြူလက်ရှည်ဝတ်လာခဲ့၊ မောင်က ဧည့်ခန်းက ထိုင်စောင့်နေမယ်၊ သင်္ချာမလိုက်နိုင်လို့ ဆရာမ အိမ်ကိုလာမေးတာပေါ့လေ”
“အင်း ဟုတ်ပြီ၊ ဖူး အဝတ်အစားသွားလဲလိုက်ဦးမယ်၊ အဲဒီဆရာမက အပျိုကြီးလား”
“ဟုတ်ဘူး အဟီး၊ သူ့ယောက်ျား အိုဗာတိုင်ဆင်းနေတယ်ပဲ ထားလိုက်ပါတော့”
“ခစ်ခစ် မောင် တော်တော်နှာဘူးထတာပဲ၊ အဟစ်၊ ခဏနေဦး ဖူး အဝတ်သွားလဲလိုက်ဦးမယ်”
သွက်သွက်လက်လက်လေး စိတ်အားတက်ကြွကာ လှစ်ကနဲ အခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားသော ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ကြည့်ရင်း ထိုဂိမ်းကို သူလည်း စိတ်ဝင်စားကြောင်း ကျော်စိုးသော် သိလိုက်ရပြီး ပျော်သွားသည်။ နောက် တစ်ဆင့်ချင်း တက်သွားလျင် သူလိုချင်သည့် အဆင့်သို့ ရောက်တော့မည်ဖြစ်ကြောင်း ကျော်စိုးသော် သိလိုက်ရသဖြင့် တော်တော်ကျေနပ်သွားလေတော့သည်။
ကျော်စိုးသော် ပုဆိုးအောက်မှ သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ပြီး ကုလားထိုင်တစ်ခုပေါ် တင်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာတစ်ခုတွင် ထိုင်ကာ စောင့်နေလိုက်စဉ် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ထွက်လာခဲ့သည်။
“ဟင် မောင်ကျော်စိုးသော်တောင် ရောက်နေပြီလား၊ ဆရာမလည်း အခုပဲ ရောက်တာ၊ အဝတ်စားတောင် မလဲရသေးဘူး”
ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က ထွက်လာတာနှင့် ခပ်တည်တည်ပင် သရုပ်ဆောင်တော့သည်။ ကျော်စိုးသော် လုံခြည်အောက်မှ လီးကြီးက ချက်ချင်းမာတက်လာလေသည်။
“ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ၊ ကျနော် အိမ်ကို နောက်ကျမယ် ဆရာမဆီ စာသွားမေးမယ် ပြောထားပါတယ်”
“အေးကွယ့် ဒီနေ့လည်း ဆရာမ အမျိုးသားက အိုဗာတိုင်လုပ်မယ်ဆိုတော့ နည်းနည်းနောက်ကျမယ် ပြောတယ်၊ အခုတော့ ဆရာမလည်း အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲ ဆိုတော့ အေးအေးဆေးဆေးပေါ့ကွယ်”
“ဟုတ်လား ဆရာမ တစ်ယောက်ထည်းလား အဲဒါဆိုရင် အတော်ပဲ”
“ဘာတော်တာလဲကွဲ မောင်ကျော်စိုးသော်ရဲ့”
“ဒီလိုလေ ကျနော် ဆရာမကို ပြောစရာရှိလို့ “
“ပြောလေ မောင်ကျော်စိုးသော်”
“ကျနော် ဆရာမကို ချစ်နေမိပြီဗျာ”
“ဘာ မင်းဘာပြောလိုက်တယ်၊ ဆရာမနဲ့ တပည့်၊ မင်း အဲလိုမျိုးပြောစရာလား၊ ပြီးတော့ ငါ့မှာကအိမ်ထောင်နဲ့၊ ငါ အိမ်ထောင်ကျကတည်းက ကလေးယူခဲ့ရင် ငါ့သားသမီးတောင် မင်းလောက်ရှိတော့မယ်”
“အဲဒါတွေနဲ့ မဆိုင်ပါဘူး ဆရာမရယ်၊ ဆရာမ စာသင်ရင် အနောက်ကနေ ကျနော်က ကြည့်ကြည့်ပြီး ချစ်ချင်နေရတာပါ”
“မင်းဟာက ချစ်ချင်နေတာလား ဟိုကိစ္စကို လုပ်ချင်နေတာလား ရှင်းရှင်းပြောစမ်းပါကွာ”
“ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ဆရာမကို လိုးချင်နေတာပါ ဆရာမ”
“ဟင် မင်း ရိုင်းလှချည်လား”
“ဟုတ်ပါတယ် ဆရာမ၊ ဆရာမ သင်ပုန်းပေါ်က စာတွေကို ဒတ်စတာနဲ့ ဖျက်တိုင်း တုန်တုန်သွားတဲ့ ဆရာမရဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး ကျနော့်လီးကြီးက ဒီလိုဖြစ်နေရတာပါ ဆရာမရယ်”
ကျော်စိုးသော်က သူ့ပုဆိုးကို ဖြည်ချကာ မာတောင်နေသော လီးကြီးကို ဖွင့်ပြလိုက်သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် ခပ်တည်တည်လုပ်နေသော မျက်နှာမှာ ရယ်ချင်ပက်ကျိ ဖြစ်သွားလေသည်။ သို့သော်လည်း ဆက်၍
“ဟင် မင်းမင်း၊ တော်တော်ဆိုးပါလား ပြန်ဖုံးလိုက်စမ်း၊ မင်းရဲ့ ဟိုဟာကြီးကို၊”
“လီးကြီးလို့ ပြောပါ ဆရာမရယ်၊ ဟုတ်ပါတယ် ကျနော့်လီးကြီးက တအားကို မာနေရပါတယ်၊ ဆရာမကို လိုးချင်လွန်းလို့ပါ”
“မင်း အခုထွက်သွားလိုက်စမ်း၊ မင်းမျက်နှာလည်း ငါမကြည့်ချင်တော့ဘူး”
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကပြောပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ခါးမှာထောက်ကာ၊ ကျော်စိုးသော်ကို ကျောပေးလိုက်လေသည်။ ကျော်စိုးသော်က မတ်တတ်ရပ်လျှက် ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချခဲ့ကာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်အနောက်မှ သိုင်းဖက်လိုက်လေသည်။ သူ့လီးကြိးက ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အတွင်းခံမဝတ်ထားသော ထမိန်ပေါ်မှ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြား ထိုးထောက်နေလေသည်။
“ဆရာမရယ် ကျနော့်ကိုသနားပါ၊ ကျနော့်လီးကြီးပေါက်ကွဲသွားရပါတော့မယ်”
“အို မင်း ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ”
ကျော်စိုးသော် တကယ်စိတ်မထိန်းနိုင်တော့၊ သူတကယ်မှန်းထုခဲ့ရသော ဆရာမကြီးကို မျက်စိထဲပြန်မြင်ယောင်လာပြီး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို အတင်းဆွဲဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်းဆွဲစုပ်တော့သည်။ လက်တွေကလည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တင်ပါးဆုံကြီးများကို ဖျစ်ညှစ်ကာ၊ အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်နေတော့သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် ရုန်းသလိုလေး လုပ်နေရင်း သူ့စောက်ဖုတ်မှာလည်း စောက်ရည်တွေ စိုစိုရွှဲနေပြီမို့ မအောင့်နိုင်တော့ပါ။
“အို မောင်ကျော်စိုးသော်ရယ်၊ မင်း ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွာ၊ ဆရာမကို အခန်းထဲ တွဲခေါ်ပေးပါတော့၊ ဆရာမ လမ်းမလျှောက်နိုင်တော့ဘူး”
သို့နှင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်တွင် နှစ်ယောက်သား ကိုယ်လုံးတီးဘဝကို ရောက်ကြပြီးနောက်တော့
“လုပ်တော့ကွာ မောင်ကျော်စိုးသော် ဆရာမ ဖင်လုံးကြီးတွေကို ကြည့်ကြည့်ပြီး လိုးချင်နေတယ်ဆို၊ မင်းစိတ်တိုင်းကျလိုးတော့၊ ဆရာမ လေးဘက်ထောက်ပေးမယ်နော်”
“………”
“အာ့……အအအအ..အီး..”
“ဖွတ်….ဖတ်…ဖုတ်ဖုတ်…”
သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး ချွေးတွေသံတွေ တလုံးလုံးဖြင့် ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားကြလေတော့သည်။
“ကောင်းလိုက်တာ ဆရာမကြီးရယ်”
“ဆရာမလည်း ကောင်းပါတယ် မောင်ကျော်စိုးသော်ရယ်၊ ခစ်ခစ်ခစ်”
—————————————
နောက်တစ်နေ့ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျော်စိုးသော်က
“ကဲ ဒီတစ်ခါ ဖူးအလှည့်၊ ပြော မောင့်ကို ဘယ်သူဖြစ်စေချင်လဲ”
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ပြုံးစေ့စေ့ဖြင့် ကျော်စိုးသော်ကိုကြည့်ကာ
“မောင် မရယ်ရဘူးနော် ဖူးရှက်သလိုပဲ”
“ဟာ ဖူးကလည်းကွာ ဒီအခြေအနေရောက်နေမှ မောင်တို့မှာ ဘာရှက်စရာကျန်သေးလို့လဲ”
“မသိဘူးကွာ ကိုယ့်ရဲ့ တကယ့်အမှောင်ထဲက အတွင်းစိတ်ကို ဖော်ထုတ်ပြရသလိုပဲ”
“အဲဒါက တကယ့်အရသာပဲလေ ဖူး၊ လူတိုင်းရဲ့ ဘဝတလျှောက်လုံးမှာ အဲ့လို ကိုယ့်ရဲ့အတွင်းစိတ်ကို လှစ်ပြလို့ ကိုယ့်အပေါ်မှာ အထင်မသေး နားလည်မှုအပြည့်နဲ့ လက်ခံနိုင်မဲ့လူ ဘယ်နှစ်ယောက် ရှာတွေ့မယ်၊ ဆုံရမယ် ထင်သလဲ”
“အင်း အဲဒါလည်း ဟုတ်ပါတယ်လေ၊ ဒါပေမဲ့ အဟိ”
“ဒါပေမဲ့တွေ ဘာတွေ လုပ်မနေနဲ့ ဘယ်သူလဲပြောတော့”
” ဟိုမင်းမင်းကွာ…. မင်းသီဟ…”
“အော် ဖူးရဲ့ ခဲအိုလေးလား အဟိ”
တကယ်တော့ မင်းသီဟခေါ် မင်းမင်းမှာ ကျော်စိုးသော်နှင့် ရွယ်သူ သူငယ်ချင်း ဖြစ်လေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ယောက်ျား ဦးဦးနီရဲ့ ညီအငယ်ဆုံးလည်းဖြစ်လေသည်။
“ အင်း”
“ဖူးကို သူက ဘယ်လိုခေါ်လဲ၊ ဘယ်လို အခြေမျိုးနဲ့ ဖူးက စိတ်ကူးယဉ်ထားတာလဲ”
“သူက မကြီးဖူးလို့ခေါ်တယ်၊ သူက ဖူးတို့ လင်မယားအခန်းထဲ ပစ္စည်းတစ်ခု လာယူတုန်း၊ ဖူးက ရေချိုးခန်းထဲက ရေချိုးပြီးထွက်လာ၊ မျက်နှာသုတ်ပုဝါပတ်ရက်နဲ့၊ သူလိုချင်တဲ့ သူ့အစ်ကို ပစ္စည်းကို ဝိုင်းကူရှာပေး၊ အဲဒီမှာ ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပေါ့ကွာ၊”
“ကောင်းသားပဲ၊ မောင်လည်း ဖူးရဲ့ ရေချိုးပြီးစ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်လေးကို ချစ်ချင်တယ်”
“ကဲ ရေသွားချိုးတော့မယ် ရေချိုးခန်းထဲ လိုက်မလာနဲ့ ထွက်လာမှ ဇာတ်လမ်းစမှာ ခစ်”
ခါတိုင်းဆို ကျော်စိုးသော်က ကြုံရင်ကြုံသလို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ရေချိုးတိုင်း သူပါ လိုက်ဝင် ရေချိုးပြီး ရေချိုးခန်းထဲ တစ်ချီ ဆွဲလေ့ရှိသဖြင့် သတိပေးသွားခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာသော ကိုယ်လုံးထွားထွား ပေါင်တန်လှလှနှင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို သားရည်တမြားမြားဖြင့် ငေးကြည့်နေသော ကျော်စိုးသော်က
“ဟာ မကြီးဖူး ရေချိုးနေတာလား ဆောရီး၊ မကြီးဖူးတို့ အခန်းထဲမှာ ကိုကြီး သိမ်းထားတယ်ဆိုတဲ့ဟာလေး တစ်ခု လိုချင်လို့………”
—————————————-
ထိုနောက်ပိုင်းမှာ ထိုကစားနည်းကို နှစ်ယောက်စလုံး သဘောကျသွားပြီးတော့ ဆက်တိုက် ကစားကြသည်မှာ ရက်အတော်ကြာလာတော့ မှန်းစရာလူ ကုန်သလောက် ဖြစ်သွားကြလေသည်။ ထိုအခါတွင် တစ်ခါမှန်းခဲ့ဖူးသူကို ပြန်ထပ်မှန်းကြပြန်သည်။ နည်းနည်းထပ်လာတော့ ကစားနည်းအသစ်ပြောင်းဖို့ ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် အကြံထုတ်ပြန်သည်။ တကယ်တော့ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ နေ့စဉ် အတူနေရသည်တော့ မဟုတ်ပါ၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ခရီး ခဏခဏ ထွက်ရတတ်သည်။ တခါတလေ ယောက်ျားရှိရာ ရန်ကုန်သို့ ပြန်သည်။
ထိုသို့ ခရီးထွက်ပြီး ပြန်လာခါစဆိုလျှင် ဂိမ်းကစားစရာမလို တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ငတ်ပြတ်နေသလို လိုးကြဆော်ကြသည်။ နေသာ နည်းနည်းကြာသွားမှသာ ဂိမ်းပုံစံကစားကြသည်ဖြစ်သည်။
နောက်ဂိမ်းတစ်ခုမှာ အရင်ဂိမ်းနှင့် ခတ်ဆင်ဆင်ပင်။ သို့သော်လည်း ဗယ်ရီရေးရှင်း ဖြစ်သည်။ အရင်ဂိမ်းတုန်းက ကိုယ့်ပါတနာကို ကိုယ်ဖြစ်စေချင်သည့်သူ ဖြစ်ခိုင်းသည်။ ယခုတော့ ကိုယ်ဘယ်သူဖြစ်သည်ဟု ကြေငြာပြီး စိတ်ကူးယဉ်ကြဖို့ဖြစ်သည်။
ထိုဂိမ်းမှာ သူတို့အတွက် တမျိုး စိတ်လှုပ်ရှားစရာဖြစ်စေလေသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော်၊ အရင်ဂိမ်းတုန်းက မိမိ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့သူကို ကိုယ့်ပါတနာအား သရုပ်ဆောင်စေခြင်းဖြင့် စိတ်တက်ကြွမှုကို ရစေလေသည်။ ယခုဂိမ်းမှာမူကား ကိုယ်မမျှော်လင့်ထားခဲ့သူ ဖြစ်သဖြင့် စိတ်ထဲမှာ ခံစားမှုမျိုးစုံ ဖြစ်စေလေသည်။ စိတ်တက်ကြွမှု တစ်ခုထဲ မဟုတ်တော့။ တခါတရံတွင် မိမိ မမျှော်လင့်ထားသူ၊ မိမိ စိတ်မလာသူ ဖြစ်သော်ငြားလည်း ဆက်ဆံရသည်မို့ ဒွိဟ ခံစားမှုမျိုးပေးလေသည်။ ရိုလာကိုစတာ စီးသကဲ့သို့ပင်၊ ဟိုးထိပ်ကို တက်ပြီး ထိုးကျသည့်အချိန် အသည်းအေးပြီး ကျောချမ်းရသော်လည်း ထိုအရသာလေးကို ကြိုက်နှစ်သက်သကဲ့သို့ပင် ဖြစ်တော့သည်။ တခါတလေတော့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ကျီစယ်လိုသဖြင့် မကြိုက်နှစ်သက်မှန်းသိသားနှင့် ထိုသူအဖြစ် ဟန်ဆောင်ခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။
တခါမှာ ကျော်စိုးသော်က ကားဆရာ ဦးလေးထူး အဖြစ် သရုပ်ဆောင်လေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာ သဘောမကျချေ။ သို့သော်လည်း ကျော်စိုးသော် အလှည့် ကျော်စိုးသော် ဖန်တီးသော ဇာတ်လမ်းကြောင့် သူက လိုက်လျောရသော်လည်း ရင်ခုံဖွယ်ဖြစ်ရပြီး စွန့်စားမှုတစ်ခုလုပ်ရသလို ရင်တလှပ်လှပ်ဖြင့် ခံစားရလေသည်။ ထိုနေ့ညက ကျော်စိုးသော်က ဦးလေးထူးအသွင် သရုပ်ဆောင်ပြီး ကားမောင်းပို့ရင်း လူပြတ်သော တစ်နေရာတွင် စက်ပျက်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို မုဒိန်းကျင့်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ထိုဇာတ်လမ်းကို သူတို့ ကားဂိုဒေါင်ထဲတွင် သရုပ်ဖော်ကြလေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ကားနောက်ခန်းတွင် တက်လိုးရုံမက၊ ကားဘောနက်ပေါ်မှာ လက်ထောက်စေ၍ အနောက်မှနေလိုးသည်။
ကားကို နောက်မှီကာ မတ်တတ်ရပ်နေသည့် ကျော်စိုးသော်ကို ကားလမ်းဘေးတွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ပုလွေမှုတ်ပေးရသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် မသဒီခြင်းနှင့် စိတ်လှုပ်ရှားခြင်းတို့ ရောပြွမ်းပြီး စောက်ရည်များ ရွဲကာ အကြိမ်ကြိမ် ပြီးရလေသည်။
နောက်နေ့ကြတော့ ကျော်စိုးသော်ကို လက်စားချေသောအားဖြင့် သူတို့အလုပ်မှ ကလေးလေးယောက်အမေ သန့်ရှင်းရေးအလုပ်သမား ဒေါ်လှမြင့် အဖြစ်သရုပ်ဆောင်ပြီး ရုံးမှာ အိုဗာတိုင်ဆင်းနေသော ကျော်စိုးသော်နှင့် ဒေါ်လှမြင့်တို့ ရုံးခန်းထဲ ဖြစ်ကြသည့် ဇာတ်လမ်းကို ဖန်တီးလေသည်။ သူတို့အိမ်မှာ အခန်းလွတ်တစ်ခန်းကို ရုံးခန်းလုပ်ထားသည်မို့ ထိုအခန်းတွင် သရုပ်ဆောင်ကြလေသည်။
ကျော်စိုးသော်အဖို့ကတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ဘယ်သူလို့ပဲ သူ့ကိုယ်သူပြောပြော၊ သူတကယ်လိုးနေရသည်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ပဲမို့ အပန်းမကြီးပါ။ ထိုဒေါ်လှမြင့်ကို အပြင်မှာ တကယ်တန်းဆို သူလက်ဖျားနဲ့တောင် မတို့ချင်သဖြင့် စဉ်းစားမိတိုင်း အော်ဂလီဆန်လှသော်လည်း တကယ်ထိတွေ့နေရတာက ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ဆိုတော့ သူ့အတွက်က တော့ အမြဲကောင်းနေတာပဲ ဖြစ်ပါသည်။ အမြဲတမ်းကတော့ စိတ်ကူးယဉ်ကောင်းမည့်သူများအဖြစ်သာ သရုပ်ဆောင်ကြပေမဲ့ တခါခါ စိတ်ကူးပေါက်ရင် ပေါက်သလို ပေါက်ကရ အထက်က ဖေါ်ပြထားသလို လူတွေအဖြစ်လည်း လုပ်ကြပေသည်။
ကျော်စိုးသော်က သူ့ကို ဒေါ်လှမြင့် နှင့် ပေးလုပ်စေသဖြင့် နောက်နေ့ကြတော့ သူ့ကိုယ်သူ ရုံးမှ လုံခြုံရေး ဝန်ထမ်းတစ်ဦးဖြစ်သည့် ဦးကာဆင် ဆိုတော့ ကုလားကြီးအဖြစ် သရုပ်ဆောင်လေရာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာ အတော် စိတ်ညစ်ရလေသည်။ သူ့အတွက် အံသြစရာတစ်ခုက စိတ်ညစ်ရသည်နှင့်အတူ ဖီလင်ပိုတက်ရသည်ကိုလည်း သတိထားလိုက်မိလေသည်။ ထိုသို့ဖြင့် သူတို့၏ ကာမဂိမ်းမှာ တဖြည်းဖြည်းဖြင့် ပိုပိုပြီး စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းလာရလေတော့သည်။
တစ်နေ့တော့ ကျော်စိုးသော်က ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားစေမည့် ရိုးပလေးတစ်ခုကို အဆိုတင်သွင်းလိုက်လေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာလည်း အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားသွားရလေသည်။ ထို အရာကတော့…….
“အင်းဆက် ရိုးပလေး… ဟုတ်လား၊ မောင်က တော်တော်အတတ်ဆန်းတယ်၊ ဖူးတော့ တစ်ခါမှ မတွေးမိပေါင်”
ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်နှင့် သူ့သူငယ်ချင်း မလေးရှားသူတို့ chatting တို့၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကွန်ပြူတာထဲမှ အင်းဆက်ဗီဒီယိုတို့ အကြောင်းကို သိထားလေရာ ဒေါ်လေးဖူးဝတ်ရည် ဒီတစ်ခုတော့ သူ့ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မပြောမှန်း သူသိနေသည်။ သို့သော်လည်း သူကိုယ်တိုင်က ခိုးကြည့်ထားတာဆိုတော့ ဖွင့်မပြောရဲ၊ ဒါပေမဲ့ ဒေါ်လေးဖူးဝတ်ရည် စိတ်ဝင်စားမှန်းသိ၍ စမ်းကြည့်လိုက်ခြင်းသာ ဖြစ်လေသည်။
“အင်း ဒီလိုလေ၊ ဖူးနဲ့ မောင်က စိတ်ကူးထဲမှာ မောင်နှမ၊ သို့မဟုတ်၊ တူအရီး သို့မဟုတ် သားအမိ သို့မဟုတ်၊ သားအဖ သို့မဟုတ် ယောက္ခမနဲ့ သားမက်၊ သို့မဟုတ် ယောက်ခထီးနဲ့ ချွေးမ၊ အဲလိုတွေထဲက တစ်ခုခု ရွေးပေါ့။ တကယ့်လူတွေကို စဉ်းစားစရာမလိုပါဘူး။ စိတ်ကူးထဲက အမျိုးပေါ့။ ဟုတ်ပြီလား”
“ဖူး သိပ်တော့ သဘောမပေါက်ဘူး၊ ကိုယ်က အမျိုးဆို ကိုယ့်တကယ့်အမျိုးတွေကို သွားစဉ်းစားမိနေမှာ၊ အဲဒါတော့ ဖီးမလာဘူးကွာ..၊ အဟိ..၊ တစ်ခုတော့ရှိတယ်”
“ပြော ဘာလဲ အဲဒီတစ်ခုက”
“ဟို အစ်မနှစ်ဝမ်းကွဲရဲ့ သားလေးတစ်ယောက်ရှိတယ် မောင့်အရွယ်ပဲ၊ သူကတော့ အရမ်းချော တယ်၊ အခု အော်ဇီမှာ အလုပ်လုပ်နေပြီ မောင့်အရွယ်လောက်လေး၊ ဒီလကုန်လောက် ပြန်လာမယ်ဆိုလား၊ ညီမက ဖေ့ဘုပ်မှာ တင်ထားတာတွေ့တယ်။”
“ဟင် ဖူးအစ်မက မောင့်အရွယ်သားရှိတယ်ဟုတ်လား”
“အင်း သူက အိမ်ထောင်ကို ငယ်ငယ်လေးနဲ့ ကျတာလေ”
“အဲကောင်လေး ဆိုရင်တော့ စိတ်ဝင်စားတယ်ပေါ့ဟုတ်လား အဟီး”
“အင်း ဆိုပါတော့ အပြင်မှာ မတွေ့ရတာတောင် တော်တော်ကြာပြီ၊ ဖေ့စ်ဘုပ်မှာပဲ တွေ့နေရတာအရမ်းမိုက်တယ် ဘော်ဒီရော မျက်နှာရော”
“ဟုတ်ပြီ အဲကောင်လေး နာမည်က ဘယ်လိုခေါ်လဲ”
“သူ့ဘိုနာမည်ကတော့ ဂျိုးဇက်တဲ့၊ ဂျိုးပဲ အလွယ်ခေါ်ကြတယ်”
“ဟုတ်ပြီ မောင့်နာမည် ဂျိုးဇက်ပေါ့ အခု ၊ နိုင်ငံခြားကအပြန် သူ့တီတီလေးရှိရာ နေပြည်တော်ကို လာလည်ရင်း တီတီလေးရဲ့ ဆွဲဆောင်မှုကြောင့် ဖြစ်သွားကြလေသတည်းပေါ့ ဟုတ်လား”
“ဟွန့် သူတော်တော်တတ်နိုင်၊ ဒီမှာ ဟိုဟာတောင်ဖြစ်လာပြီ”
“ဘာဖြစ်လာတာလဲ ဖူးရဲ့”
“အရည်လေးတောင် စို့လာပြီလို့ ပြောတာပေါ့”
ထိုနေ့ညတော့ ဂျိုးဇက်ယောင်ဆောင် ကျော်စိုးသော်နှင့် သူ့တီတီလေး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တို့ အချစ်မုန်တိုင်း ထန်ဖြစ်ခဲ့ကြလေတော့သည်။
နောက်တစ်နေ့ မနက်တွင် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ယောက်ျား ဦးကိုကိုကျော်က သူအလုပ်မှ ခဏဘရိတ်တိုင်းယူသည့် အနေဖြင့် တစ်ပတ်ခန့် လာနေမည်ဟု ဖုန်းဆက်သဖြင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ အလုပ်များကြရသည်။ ထိုကဲ့သို့ ကြိုတင်ပြောသဖြင့်သာ တော်တော့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက် အဝတ်အစားများ အသုံးအဆောင်များမှာ တကယ့်လင်မယားပမာ ရောယှက်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ဘယ်သူမှလည်း မလာသော အိမ်မို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေပြီး နေရာတကျ ပြန်ထားရန် အပျင်းထူသွားကြသည်မို့၊ သူ့ပစ္စည်း ကိုယ့်ပစ္စည်း ပြန်နေရာချကြရလေသည်။ ပြီးသွားတော့မှပင် သူတို့မှာ အမောဖြေကြရလေသည်။
“ကဲ ဒီညတော့ တစ်ပတ်လောက် ခွဲနေရမဲ့အတွက် နှုတ်ဆက်အချစ် လုပ်ချင်တယ်၊ မောင့်အခန်းမှာပဲ လုပ်ကြရအောင်”
“မောင့်သဘော”
“ ပစ္စည်းတွေလည်း မေ့မကျန်ခဲ့ရအောင် ဒီည မောင့်အခန်းလာရင် ဖူး ဘာမှဝတ်မလာနဲ့တော့၊ ချွတ်စရာ တစ်စမကျန်အောင် ဖူးတို့အခန်းထဲမှာပဲ ချွတ်ထားခဲ့ပြီးလာနော်”
“အင်းပါ ဘာမှမကျန်အောင် ချွတ်ပြီး လာခဲ့မယ် ခစ်”
ညဘက် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း အဝတ်မပါ ဗလာကိုယ်ထီး၊ ဆံပင်ကို ဖားလျှားချ မျက်မှန်ပင် တတ်မလာခဲ့တော့ချေ။ ချွတ်ပစ်စရာ ဘာမှမကျန်အောင် ချွတ်ခဲ့တာလေ။ ကျော်စိုးသော်က သူ့အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကြီး ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် စောင့်နေ၏။ သူ့လီးကြီးက စိတ်မထသေးလို့ ငုတ်စိလေး ဖြစ်နေရာက ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် သူ့အခန်းထဲ ဝင်လာသော ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို တွေ့လိုက်သည်နှင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း ရှည်ထွက်လာလေသည်။ သို့သော်လည်း မာတောင့်တင်းသည့် အခြေအနေသို့ မရောက်သေးပေ။
“ဟိုက် ဖူးက မိုက်တယ်၊ မျက်မှန်တောင် တတ်မလာဘူး၊ ချွတ်ထားပြီး မေ့ကျန်နေခဲ့မှာ စိုးလို့လား အဟီး”
“အဲဒါလည်း ပါတယ်လေ။ နောက်တစ်ခုက ရိုးပလေး အတွက်လည်း ပါတယ်လေ”
“ဟုတ်လား ကဲ ဒါဆို မနေ့က မောင့်အလှည့်ပြီးပြီ ဆိုတော့ ဖူးက ဘယ်သူဖြစ်မှာလဲ ဒီည”
“ဖူးက ဒီနေ့ ဖူးသူငယ်ချင်း အဝင်းလေ၊ ဝင်းပပပေါ့”
“ဟာ ဖူးကလည်း အန်တီဝင်းက မောင့်ဒေါ်လေး အရင်းလေ”
“ အို ရိုးပလေးပဲဟာ၊ မနေ့ကတော့ မောင်က ဂျိုး လုပ်ပြီးတော့၊ ဒီနေ့လည်း ဖူးဖြစ်ချင်တဲ့သူ ဖြစ်မှာပေါ့လို့”
“ဖူးဟာက နှစ်ဝမ်းကွဲရဲ့ သားလေ၊ နောက်ပြီး မတွေ့ရတာလည်း ကြာပြီ၊ အခုဟာက မောင့် ဒေါ်လေး ဟာကို”
“ အို အင်းဆက်ဆိုမှတော့ ပိုရင်းလေး ပိုစိတ်လှုပ်ရှားရလေပဲပေါ့ မောင်ကလည်း”
ဒီတစ်ခါတော့ ကျော်စိုးသော် ခံရလေပြီ။ သူ့အတတ်နှင့်သူ ခံပေတော့။ ပြောသာ ပြောနေရတာ စိတ်မလုံလို့၊ အခု ဒေါ်လေးဖူးဝတ်ရည် ပြောလိုက်သည်နှင့် သူ့ အန်တီဝင်းကို သူပြေးမြင်မိနေလေပြီ။ အန်တီဝင်းမှာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်နှင့် အသက်တူတူ တင်မက ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း တဆင်ထဲ ဖြစ်လေသည်။ အန်တီဝင်းကတော့ ကလေးတစ်ယောက်အမေမို့ ရင်သားများက ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ထက် ပိုမို ဖွံ့ထွားကြီးမားတာကို အခုမှ ပြန်လည်နိုင်းယှဉ် စဉ်းစားမိလေသည်။ သူ့လီးကြီးမှာလည်း စဉ်းစားရင်းနှင့် တဖြည်းဖြည်း မာကျောလာခဲ့လေပြီ။
“ ဟောကြည့် မျက်နှာကသာ ဟန်ဆောင်လို့ရမယ် လီးက ဟန်မဆောင်တတ်ဘူး တွေ့လား ၊ အဝင်း ကို သူပြေးမြင်ပြီး လီးကြီးမာလာပြီ တွေ့လား ခစ်ခစ်”
“ဟာ ဖူးကလည်းကွာ ဖူးကို အဲ့လို နိကပ်မြင်ရမှတော့ မောင့်ညီလေးက မမာပဲ နေမလား ဖူးရ”
“အောင်မယ် သူ့အလှည့်ကြမှ ရှက်နေပြန်ပါပြီ၊ ကဲပါ အချိန်မရှိတော့ဘူး၊ သားကျော် မင်း အန်တီဖူးနဲ့ နေရတာ အဆင်ပြေလား”
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က အတည်ပေါက်နဲ့ အန်တီဝင်းပုံ သရုပ်ဆောင်လာပြီမို့ သူ့အနေနှင့် ရှောင်မရတော့ချေ။ နောက်ဆိုရင် ဖင်မနိုင်ပဲ ပဲကြီးဟင်းမစားနဲ့တော့ဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြောမိလေတော့သည်။
“ပြေတယ် တီဝင်း၊ သားကို သူက လိုလေသေးမရှိကို ပြုစုတာ၊ ”
“ဟုတ်လား သားညီလေးကိုရော သူက ဂရုစိုက်ရဲ့လား”
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကျော်စိုးသော် လိင်တန်ကြီးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ပြီး မေးလိုက်သည်။ မျက်နှာကလည်း ပြုံးစစနှင့်။
“ဂရုစိုက်သလား မမေးနဲ့ လက်ကကို မချဘူး၊ လက်မဟုတ်ရင်လည်း တခြား တစ်နေရာရာမှာ ထည့်ထားတတ်တာ၊ အဟီး”
“အင်း တီဝင်းလည်း သူငယ်ချင်း မရှိတော့ သူငယ်ချင်းကိုယ်စား ဂရုစိုက်ပေးရမှာပေါ့လေ၊ ခစ်ခစ်”
ပြောရင်းဆိုရင်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကျော်စိုးသော် လိင်တန်ကြီးကို သူ့နှုတ်ခမ်းလေးဖြင့် နမ်းလိုက်ရင်း လျှာလေး တစ်လစ်ထုတ်ကာ ထိပ်အကွဲကြောင်းလေးကို ယက်လိုက်သည်။
“အာ့.. တီဝင်း သားကို စုပ်ပေးပါတော့ ”
ကျော်စိုးသော် စကား မဆုံးသေး၊ သူ့လိင်တန်ကြီးက ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ ပါးစပ်အတွင်းသို့ ဝင်ထွက်နေခဲ့ပြီ။ ကျော်စိုးသော်က ဖီလင်ကောင်းလွန်း၍ မျက်စိကို မှိတ်ကာ သူ့လက်ချောင်းတွေကို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ဆံပင်တွေထဲ ထိုးဖွရင်း စိတ်အတွေးထဲမှာ အန်တီဝင်းလို့ တွေးလိုက်မိသည်။ ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်လာပြီး သူ့ကောင်ကြီးကလည်း သံချောင်းလို မာတင်းလာခဲ့သည်။ သူငယ်စဉ် လူပျိုပေါက်ဘဝက အဖြစ်အပျက်တွေ သူ့အတွေးထဲသို့ လှိမ့်ဝင်လာခဲ့တော့သည်။
ကျော်စိုးသော် လူပျိုဖြစ်ခါစ ထုံးစံအတိုင်း ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ကို စိတ်ဝင်စားသည်။ မာစတာဘေးရှင်းကလည်း မှန်မှန်လုပ်ဖြစ်သည်။ မာစတာဘေးရှင်းလုပ်ဖို့ရာကလည်း ကုန်ကြမ်းလိုသည်။ သူတို့ အိမ်နောက်ဖေးလမ်းကြား ရေချိုးကြသော မိန်းမဟူသမျှ အပျိုအအို အိမ်ထောင်သည် ဘာမှမရှောင်၊ အခွင့်အရေးရသည်နှင့် ချောင်းသည်။ အိမ်နီးနားချင်းများထဲက ဘယ်သူ ဘယ်အချိန်ရေချိုးတတ်သည်ဆိုတာတောင် သိနေပြီ။
တစ်နေ့ အိမ်မှာလည်း ဘယ်သူမှ မရှိသဖြင့် နောက်ဖေးအစွန်ဆုံးရှိ သူ့မိဘအခန်းထဲမှ နေ၍ ဘေးအိမ်မှ တရုတ်မကြီး ရေချိုးသည်ကို ချောင်းနေလေသည်။ တကယ်တော့ အခုအချိန် ပြန်စဉ်းစားပါက ထိုတရုတ်မကြီးမှာ ဘယ်လိုမှ စိတ်လာမည်မဟုတ်သော်လည်း ထိုအချိန်ကတော့ ဝင်းဝါသော အသားအရည်၊ ထွားကျိုင်းသော နို့ကြီးများ၊ ပေါင်လုံးကြီးများက သူ့အတွက် မာစတာဘေးရှင်းလုပ်ဖို့ ကုန်ကြမ်းများ ဖြစ်လေရာ အသေချောင်းနေပေတော့သည်။
တရုတ်မကြီးမှာ သားသမီးတွေတောင် အရွယ်ရောက်နေပြီမို့ ဘေးဘီကို သိပ်ဂရုစိုက်တာ မရှိ၊ ထမိန်ကို ဖြည်ချကာ ဆပ်ပြာဖြင့် သူ့နို့ကြီးများကို ပွတ်သတ်တတ်သည်မို့ ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် အသားကုန် ချောင်းနေမိခြင်း ဖြစ်လေသည်။ တစ်အိမ်လုံးလည်း သူတစ်ယောက်ထည်းမို့ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးပုံချွတ် လက်တစ်ဖက်က သူ့ပစ္စည်းကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ရင်း အားရပါးရ ချောင်းနေစဉ် အောက်ထပ်မှ အိမ်တံခါးဖွင့်သံ ကြားလိုက်ရသည်။ အဖေအမေက ဘုန်းကြီးကျောင်းသွားနေကြသဖြင့် ဒီအချိန် အိမ်သို့ ဘယ်သူမှ ပြန်လာစရာအကြောင်း မရှိရာ သူ့တီဝင်းသာ ဖြစ်မည်ဆိုတာကို တွေးလိုက်သည်။ ချောင်းနေတာလည်း အရှိန်ရ သူ့အခန်းလည်း မဟုတ်သဖြင့် သူ့တီတီဝင်း တက်လာပြီး သူ့နာမည်ကို အော်ခေါ်နေတော့ ချောင်တစ်ထောင့်မှာ ပုန်းနေလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ သူ့ကို ဘာများ ပြောစရာရှိလို့ ရှာတာလဲ သိချင်သဖြင့် အိမ်ရှေ့ခန်းထွက်မည်အလုပ်တွင် စကားပြောသံများ ကြားသဖြင့် တံခါးဝမှ အသာ နားထောင်နေလိုက်မိသည်။
တီဝင်းကို ကြည့်ရသည်မှာ သူ့ရည်းစားကို အိမ်ခေါ်လာပြီး တစ်အိမ်လုံး ဘယ်သူမှ မရှိမှန်းလည်း သိ။ ကျော်စိုးသော်ကလည်း ခါတိုင်း ဒီလိုနေ့ဆို အိမ်မှာ ရှိတာမဟုတ်တော့ အချစ်စခန်းဖွင့်ဖို့ ကြံခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သို့သော်လည်း လိုရမယ်ရ ကျော်စိုးသော် အိမ်ထဲတစ်နေရာမှာ ရှိမလားဟု တကျော်ကျော် ခေါ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ အခုတော့ ဘယ်သူမှ မရှိဆိုတာ သေချာသွားသဖြင့် အတွင်းက ကလန့်ချကာ သူ့အခန်းထဲသို့ ရည်းစားခေါ်ကာ ဝင်သွားလေတော့သည်။
ကျော်စိုးသော်မှာလည်း တရုတ်မကြီးဆီ ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ ရေချိုးပြီးလို့ အထဲပြန်ဝင်သွားပြီမို့ ထမိန်ရေလဲတာတောင် မတွေ့လိုက်ရချေ။ သူ့အတွက် ကြုံတောင့်ကြုံခဲ ကုန်ကြမ်းလည်း လွတ်သွားသဖြင့် ဟတ်ကော့ကြီး ဖြစ်ကျန်ခဲ့သော ကျော်စိုးသူက တီဝင်းတို့ သမီးရည်းစား ဘာလုပ်ကြမလဲ ဆိုတာ စပ်စုစိတ်ဖြင့် ချောင်းဖို့ အပေါက်လိုက်ရှာလေသည်။ သူတို့ အိမ်က ပျဉ်ထောင်အိမ်မို့ ချောင်းပေါက်ကတော့ မရှားပါ။
တီဝင်းအခန်းထဲမှာ တီဝင်းနှင့် သူ့ရည်စားတို့ ပွေ့ဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းတွေ စုပ်နေကြတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ပထမကတော့ စပ်စုချင်တာပဲ ရှိပါသည်။ နောက်ပိုင်း ဘဲကြီးက တီဝင်းရဲ့ အင်္ကျီ ထမိန်တွေချွတ်တော့ ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် အသက်ရှူမြန် မျက်လုံးကြီး ပြူးလာရတော့သည်။
အမျိုအရွယ် အစွမ်းကုန် ပွင့်ဖူးစကာလ မိန်းကလေး တစ်ဦး၏ ကိုယ်လုံးတီးကို အနီးကပ် မြင်လိုက်ရတော့ ကိုယ့်အန်တီဆိုတာ ခဏထား သွေးကဆူလာသည်။ သူ့ တီတီ ဝင်းကလည်း တော်တော့်ကို ထန်သည်ဆိုတာကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ထိုဘဲကြီးကိုပင် မနာလို ဖြစ်မိသည်။ ထိုနေ့က တီဝင်းတို့ကို ချောင်းရင်းက ကျော်စိုးသော် နှစ်ခါလောက် လုံချည်ထဲမှာ ပြီးရလေသည်။
နောက်ပိုင်းများတွင်လည်း သူ့စိတ်ထဲမှာ မကောင်းပါဘူးလေဟု တွေးရင်းကပင် သူမြင်ခဲ့ရသော တီဝင်း ၏ကိုယ်လုံးတီး ပုံလွှာက ပြန်ပြန်ပေါ်လာပြီး မာစတာဘိတ် လုပ်ခဲ့မိလေတော့သည်။ ထိုအခါတွင်မှာတော့ တစ်အိမ်ထဲနေကြသော တူအရီးများ ဖြစ်လေရာ၊ အခွင့်အရေးပေါ်သလောက်တော့ သူခိုးခိုးပြီး ချောင်းမိလေသည်။ သို့သော်လည်း ထိုအဆင့်ကနေ တိုးဖို့တော့ တခါမှကို မစဉ်းစားမိခဲ့ပါချေ။ ယခုတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို လိုးနေရင်းက ရိုးပလေး လည်း ကစားနေသည်မို့ ထိုအချိန်တုန်းက တီဝင်း ရဲ့ ကိုယ်လုံးတို့ကို ပြန်မြင်ယောင်လာပြီး စိတ်ထဲ ရှိသလောက် မုန်တိုင်းတွေကို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကိုယ်ပေါ်မှာ တိုက်ခတ်ပစ်လိုက်မိနေလေတော့သည်။
သူတို့၏ ကြမ်းတမ်းမွတ်သိပ်သော ချစ်တလင်းခေါ်ပွဲ ပြီးသွားတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးရင်း
“သားက ဘယ်အချိန်ကတည်းက တီဝင်းကို မှန်းနေလည်း မသိဘူး ကြမ်းလိုက်တာ၊ တီဝင်းတောင် မြှော့သွားတာပဲ”
ဟု နောက်လိုက်သဖြင့် ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် ရှက်သွားရလေတော့သည်။ နောက်နေ့ ဦးကိုကိုကျော် ရောက်လာတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ ပုံမှန်ပင် တစ်ယောက် နှင့် တစ်ယောက် ဆက်ဆံရေးပြောင်းကာ ဆက်ဆံနေကြရလေသည်။ ဦးကိုကိုကျော်မှာလည်း အောင်မြင်သော လုပ်ငန်းရှင်တစ်ဦး ဖြစ်ကာ၊ မိန်းမလိုက်စားမှုမှာလည်း ဝါသနာအိုး ဖြစ်လေသည်။ သူ့မိန်းမ အဝေးမှာ တာဝန်ထမ်းဆောင်နေသည်က သူအဖို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကဲခွင့်ရသဖြင့် ဘာမှကို မပြောပဲ လွှတ်ပေးထားခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ယခု အလုပ်က လုပ်ငန်းသစ်များ မစခင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိတ်အနားပေးသော သဘောဖြင့် စိတ်ပြေလက်ပျောက် မိန်းမရှိရာသို့ အနားယူထွက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ မထွက်လာခင် ညကပင် သူ့စက္ကတရီ ကောင်မလေး နှင့် တစ်ညလုံး အချစ်ကြမ်းထားသဖြင့် လူက ပြိုင်းနေပြီဖြစ်ရာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အိမ်ရောက်သည့်ညမှာ ပင် ဘာမှကို မလုပ်နိုင်ပဲ တုန်းကနဲ အိပ်ပျော်သွားရလေသည်။ မနက်ကြတော့ ပြန်စဉ်းစားရင်း စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်မိလေသည်။
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် မတွေ့ရတာကြာသော ယောက်ျား ရောက်လာသည့်ညမှာပင် တုန်းကနဲ တရူးရူး အိပ်ပျော်သွားသည်ကို ဘာမှ စောဒက မတက်တာလည်း တမျိုးကြီး ဖြစ်မိ၏။ တကယ်တော့ အဲ့လောက် ပြတ်နေတာကို သူနေနိုင်တာကို သံသယဖြစ်မိတာက တစ်ကြောင်း ဖြစ်သော်လည်း သူ့လို လူက မိန်းမနှင့် အဲလောက်ပြတ်နေတာ ရောက်တာနှင့် တခေါခေါ အိပ်သွားတာကို သံသယ မဖြစ်တာကိုပင် သူက ဝမ်းသာနေလေသည်။
ဦးကိုကိုကျော်မှာ စီးပွားရေးသမား ဖြစ်ပြီး အင်မတန် လူကဲခတ်ကောင်းသည်။ မိန်းမလည်းပွေသူမို့ နောက်တစ်နေ့မှာပင် သူ့မိန်းမနှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ ကြားထဲ တစ်ခုခုရှိနေသည်ကို သူရိပ်မိသည်။ တကယ်တော့ သူ့အနေဖြင့် စိတ်ထဲ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ ဖြစ်လိုက်သည်ကိုပင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကျိန်ဆဲနေမိလေသည်။ ဒီလိုမျိုး အိမ်ကြီးတစ်လုံးထဲ မှာ ယောက်ျားနှင့်မိန်းမ အတူတူနေကြတာ ဆိုတော့၊ အရွယ်၊ ရာထူး မည်သို့ပင် ကွာပေ့စေ အိုးချင်းထား အိုးချင်းထိဆိုသည့် စကားအတိုင်း ဖြစ်မှာပဲ ဆိုတာကိုတော့ ဦးကိုကိုကျော်က သူ့စိတ်နှင့်နှိုင်းကာ လက်ခံလေသည်။ သူသာ ကျော်စိုးသော်နေရာမှာ ဆိုလျှင်လည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ကြံမိမှာပဲဟု တွေးမိလေသည်။
သူ့အတွေးထဲမှာ ကျော်စိုးသော်က သူ့မိန်းမကို ဖြုတ်နေလိမ့်မည်ဆိုတာ ဝင်လာတာနှင့် သူ့ လီးကြီးကလည်း မာတင်းလာရလေသည်။ သူ့အနေနှင့်ကတော့ ဂုဏ်သရည် ရာထူးရှိကာ ချောမောလှပသော သူ့မိန်းမကို လက်မလွှတ်ချင်ပါပေ။ သူ့အနေနှင့် ကဲချင်သလို ကဲနေရသလို သူ့မိန်းမကိုလည်း လုပ်တာ တရားသည်ဟု သူက ခံယူလေသည်။ ပတ်ဝန်းကျင် အသိုင်းအဝိုင်းမှာ ရုပ်ပြအနေနှင့် လင်စုံမယားဖက် ပွဲတက်ပွဲထိုင်လုပ်ဖို့ တင့်တယ်လျင် ပြီးတာပဲဟု လက်တွေ့ကျကျပင် တွေးမိလေသည်။
သူ့မိန်းမက သူ့တူအရွယ်လေးနှင့် တစ်အိမ်ထဲမှာ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေမှာပဲဟု အတွေးဝင်လာသည်နှင့် သူ့စိတ်တွေ တအားကြွလာပြီး သူ့မိန်းမကို လုပ်ချင်နေသဖြင့် မနက်စာ စားနေကြသော ဆိုင်မှာပင် ကြာကြာမထိုင်နိုင်တော့ပဲ အိမ်ပြန်ကြရအောင်ဟု ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို လောတော့သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း သူ့ယောက်ျား မျက်နှာရိပ် မျက်နှာကဲကို သိသည်။ သူ့ယောက်ျား အရမ်းဆာနေပြီ ဆိုတာကိုလည်း သိသဖြင့် အိမ်ကိုပြန်ဖို့ ပြင်ပြီး ကျော်စိုးသော်ကိုလည်း တစ်ခုခု ဝယ်ပေးဖို့ မှာလိုက်ရင်း အိမ်ပြန်မလိုက်ရအောင် နှင်လိုက်လေသည်။
သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် ကိုကိုကျော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို သားရဲမရဲစီး အဝတ်စားတွေ စုတ်ဖြဲတော့မတတ် ချွတ်ပစ်ပြီး တကိုယ်လုံးကို နမ်းရှုံ့လေတော့သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှလည်း ကျော်စိုးသော်နှင့်သာ နှစ်ပါးသွားနေရတာ ကြာပြီဖြစ်ပြီး မေ့တောင်နေပြီ ဖြစ်သည့် သူ့ယောက်ျား၏ အကိုင်အတွယ် အထိအတွေ့များကြောင့် စိတ်ထလာပြီး သူကလည်း ပြန်လည် တုန့်ပြန်လာလေတော့သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ အငမ်းမရ အချစ်တိုက်ပွဲ ဝင်ကြလေရာ တချီပြီးသွားသည့်အချိန်မှာတော့ သူတို့ လင်မယားသက်တမ်းတလျှောက် မင်္ဂလာဦးညကလို အတွေ့အကြုံများ တဖန်ပြန်ရလိုက်သည်ဟု ထင်မိကြလေတော့သည်။
နှစ်ယောက်စလုံးလည်း မောပန်းနွမ်းနှယ်သွားသဖြင့် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ဖက်ကာ အမောဖြေရင်း နားနေကြစဉ်မှာ နှစ်ဦးစလုံး အတွေးတွေက ပျံ့လွှင့်နေကြပြီး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ပင် စကားမပြောမိကြပေ။ နောက်တော့ နှစ်ယောက်သား ဖက်၍ အိပ်ပျော်သွားကြလေတော့သည်။
ဦးကိုကိုကျော်မှာ သူ့မိန်းမ ဖောက်ပြန်နေသည်ဟုသံသယရှိနေသော်လည်း ဘယ်လို စကားစလို့ ဘယ်လို ပြောရမှန်းမသိ၊ သူ့မှာ သက်သေခံ အထောက်အထားလည်း တစ်ခုမှ မရှိ၊ ယခု အခေါက်တွင်တော့ နေပေ့စေတော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်ပြီး သူတို့က ကိုယ်မရိပ်မိဘူး ထင်ပြီး အတင့်ရဲလာမှ ကိုယ်က သူတို့ကို အထောက်အထားနှင့် ပြနိုင်မှာ၊ သို့သော်လည်း သူက သူ့မိန်းမက ဘယ်လိုသဘောရှိလဲ သိချင် နေသည်။
သူ့မိန်းမက ကာမဆန္ဒသက်သက် အတွက်ဆိုလျှင် သူက ခွင့်လွတ်သည်။ မိန်းမကို ပေါ်တင်ဖွင့်ပြောပြီး ကောင်လေး မသိစေပဲနှင့် သူတို့ သဘောတူညီချက် ရယူမည်။ သို့သော်လည်း သူ့မိန်းမက အီမိုးရှင်းနယ်လီး ဖြစ်ပြီး သူတို့အိမ်ထောင်ကို စွန့်ခွာချင်သည်ဆိုလျှင်ဖြင့် သူ့အနေနှင့် ကြိုတင်ပလန် လုပ်ရပေမည်။ ငတုံးငအတစ်ယောက်လို မိန်းမ ပစ်ပြေးသွားမှ ငုံးတိတိ ဘာဖြစ်လိုက်မှန်းမသိ ကျန်ခဲ့ရသည့် ယောက်ျားတွေလိုမျိုးလည်း မဖြစ်ချင်။ နောက်ဆုံးမတော့ ထိပ်တိုက် ရင်ဆိုင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။
သို့ဖြင့် ကျော်စိုးသော်လည်း အိမ်မှာ မရှိသည့် ညဖက် စားသောက်ပြီးကြ၍ အိပ်ယာထဲရောက်ကြချိန်တွင် ဦးကိုကိုကျော်က သူမိန်းမကို စကားနည်းနည်း ပြောစရာရှိသည်ဟု ပြောလာလေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို နဂိုထဲကမှ စိတ်မလုံ၊ တကယ်လို့ ကိုယ့်ကို ပြောလာရင်လည်း ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်ပြီး ဘာဖြစ်ချင်သလဲဟု ပြောလိုက်တော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသဖြင့် မျက်နှာမကောင်း
“အချစ် ကိုကို့ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောစရာရှိတာ ပြောပါ၊ ကိုကိုတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက အရွယ်ရောက်ပြီးတဲ့ သူတွေပဲ၊ သေချာစဉ်းစားပြီး ဆုံးဖြတ်ကြတာပေါ့၊ ခေါင်းအေးအေးထားဖို့ပဲ လိုတာပါ”
“ဟင် ပြောတုန်းက ကိုကိုကပဲ ပြောစရာရှိတယ်ဆို၊ အခုတော့ ဘယ့်နှယ် ဖူးကို ပြောခိုင်းနေရတာလဲ”
“ကိုကိုက ပြောမလို့ပဲ၊ ဒါပေမဲ့ အချစ်ရဲ့ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တာနဲ့ သိတယ်လေ၊ အချစ် ကိုကို့ကို တစ်ခုခု ပြောချင်နေမှန်း၊ နောက်ပြီးတော့ ကိုကိုပြောမှာက မေးခွန်းကနေစရမှာ၊ အချစ်က အဖြေကို တန်းပြောပြီး တစ်ခုခုကို ဆွေးနွေးရမှာလေ”
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကိုကိုကျော့်ကို အဲလိုမျိုး အရမ်း စမတ်ဖြစ်လွန်းသူမို့၊ လန့်နေခဲ့တာပဲ ဖြစ်သည်။ သို့ပေမဲ့ ကိုယ်က အပြစ်ကျူးလွန်ထားသူမို့ ကိုကိုကျော် ဘယ်လိုမျိုး စဉ်းစားမလဲ ဆိုတာလည်း သိချင်နေမိသည်။ သို့ကြောင့် စကားစပြောလိုက်လေသည်။
“ကိုကို စိတ်အေးအေးထားပြီး နားထောင်ပါ။ ဖူးမှာ တခြားတစ်ယောက် ရှိနေပြီ ကိုကို”
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ပြောရင်းဖြင့် စိတ်ထဲမကောင်းဖြစ်လာသဖြင့် မျက်ရည်တွေ အလုံးလိုက် စီးကျလာတော့သည်။ ကိုကိုကျော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကိုယ်လုံးလေးကို အသာထွေးပွေ့လိုက်ပြီး။
“အင်းပါ ကိုကို ရိပ်မိပါတယ်။ ကိုကိုလည်း အဲဒါကို မေးမလို့ပါ၊ မငိုနဲ့နော် ကိုကို စိတ်မဆိုးဘူး”
“ဖူးမှားပါတယ် ကိုကိုရယ်၊ ကိုကို ကြိုက်သလိုသာ အပြစ်ပေးပါတော့၊ ဖူးခံပါ့မယ်”
“အို ဘာမှန်းသေချာမသိသေးရတဲ့ ကိစ္စကို ဘာအပြစ်ပေးရမှာလဲကွယ့်၊ မငိုနဲ့ ကိုကို မေးတာဖြေနော်”
သူ့မျက်နှာပေါ်မှ မျက်ရည်စများကို တယုတယသုတ်ပေးနေသည့် ကိုကိုကျော့်ကို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ခေါင်းလေး ငြိမ့်ပြလိုက်မိလေသည်။
“အချစ်က အဲဒီလူကို ချစ်သလား”
“ဟင့်အင်း အဲ့လိုလည်း မဟုတ်ဘူး ကိုကို၊ “
“အနေအထိုင်နီးစပ်လို့ ဖြစ်သွားတယ်ပေါ့၊ အဲလိုမျိုးလား”
ဖူးဝတ်ရည်က ဖြေရမှာ ရှက်သလိုမို့ ခေါင်းကိုသာ ငြိမ့်ပြလိုက်မိသည်။
“ဖူးက ကိုကို့ ကို စွန့်ပစ်သွားချင်တာလား”
“ဖူး မသိတော့ဘူး ကိုကို၊ ဖြစ်နိုင်ရင်တော့ ကိုကို့ကို မစွန့်ချင်ဘူး ၊ ဒါပေမဲ့ ကိုကို့ အဆုံးအဖြတ်ကိုပဲ ဖူးနားထောင်ပါ့မယ်”
“အဲဒါဆိုလည်း လွယ်လွယ်လေးပဲ ဖူးရဲ့၊ ကိုကိုက ဖူးကို ခွင့်လွှတ်တယ်၊ ကိုကိုတို့လည်း လင်မယားချင်း မကွဲကြဘူး၊ ပိုနေမြဲ ကျားနေမြဲ နေကြမယ်”
“ဟင့်အင်း ကိုကို အဲလိုလည်းဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး”
ပြောရင်းမှ ဖူးဝတ်ရည် မျက်ရည်တွေ သွန်ကျလာပြန်ပါသည်။
“ဘာဖြစ်လို့လဲ အချစ်ရဲ့၊ အချစ်က အဲဒီလူကို မပြတ်နိုင်လို့လား”
“ဖူးဝတ်ရည်က မရဲတရဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။
“အဲဒီလူနဲ့ရော လက်ထပ်ယူမယ်လို့ စိတ်ကူးရှိလို့လား”
ဖူးဝတ်ရည်က ခေါင်းကိုရမ်းပြသည်။
“အဲလိုလည်း မဟုတ်ဘူး၊ ဖူး မပြောတတ်တော့ဘူး ကိုကို”
“အိုကေ ကိုကိုသိပြီ၊ ဖူးက ကိုကိုနဲ့လည်း မကွဲချင်ဘူး၊ ဖူးရဲ့ လူနဲ့လည်း ဆက်ဖြစ်ချင်တယ်၊ တကယ်လို့ ကိုကိုက အဲဒါကို လက်ခံတယ်ဆိုရင်ရော ဖူး ဘာပြောမှာလဲ”
ဖူးဝတ်ရည် မျက်လုံးအစုံက ဝိုင်းစက်သွားသည်။ စူးစမ်းသည့် အကြည့်က ကိုကိုကျော့်ဆီကို ရောက်လာသည်။
“ကိုကို ဘာကိုဆိုလိုချင်တာလဲ”
“ကိုကို ပြောမယ်ကွာ၊ ကိုကို ဖတ်ဖူးတယ်၊ တချို့နိုင်ငံတွေမှာ အိုးပန်းမဲရိတ်လို့ခေါ်တယ့် ပွင့်လင်းသော အိမ်ထောင်ရေး ခေါ်မလား၊ အဲဒီမှာက ကိုယ့်သွေးသားကြောင့် မှားရွင်းမိတာမျိုးတွေကို ခွင့်လွတ်မယ်၊ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်လည်း အသိပေးမယ်၊ ကိုယ့်အိမ်ထောင်ကိုလည်း ဆက်ထိန်းသိမ်းသွားမယ်၊ အဲလိုမျိုး ကျင့်ကြတဲ့ လင်မယားတွေ ရှိတယ်လို့ ဆိုတယ်။ အဲတော့ အချစ်လည်း အဲ့လို သွေးသားနောက် စိတ်အလိုလိုက်မိတာတွေ ရှိပေမဲ့ ကိုကိုနဲ့ အိမ်ထောင်မြဲပြီးတော့ပဲ ပတ်ဝန်းကျင်အမြင်က ပျော်ရွှင်တဲ့ မိသားစုအဖြစ် မြင်နေကြတာကို လိုချင်တယ်ဆိုရင် ကိုကို့ဘက်က လက်ခံဖို့ အဆင်သင့်ပဲလို့၊ ကိုကို့ကိုလည်း အချစ်လေးက အဲ့လိုမျိုးတွေ ခွင့်လွှတ်နိုင်ရမယ်လေ၊ ဘယ်လိုလဲ”
“တကယ်ပဲလား ကိုကို”
“တကယ်ပေါ့ ချစ်လေး လက်ခံနိုင်လား”
“အတိုင်းထက်အလွန်ပေါ့ ကိုကိုရယ်”
“အဲဒါဆိုရင်တော့ ကိုကိုတို့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ပွင့်လင်းမှရတော့မယ်နော် အချစ်”
“အင်း.. ရှက်တော့ ရှက်စရာကြီး ကိုကိုရယ်”
“ဘာရှက်စရာရှိလို့လဲ အချစ်ရယ်၊ အဲဒါက နောက်ဆိုရင် ကိုကိုတို့ရဲ့ နှောင်ကြိုးက ပိုခိုင်မြဲလာပြီး ပိုပြီး စိတ်ဝင်စားစရာတောင် ကောင်းလာဦးမှာပါ အချစ်ရယ်”
“အင်းပါ ကိုကိုရယ်၊ အစဆိုတော့ အချစ် နည်းနည်းတော့ ရှက်တယ်ကွာ”
“ဘာကိုရှက်တာတုန်း အချစ်က”
“ကိုကို မေးလာမဲ့ မေးခွန်းတွေကိုပေါ့လို့”
“ချစ်က ကိုကို ဘာတွေမေးမယ်လို့ ထင်လို့လဲကွ၊ အဲ့လို ရှက်သွေးဖြန်းနေတာလေးကိုက ချစ်စရာလေးပဲကွာ”
ကိုကိုကျော်က ဖူးဝတ်ရည်ကိုယ်လုံးလေးကို ပွတ်သပ်ရင်းမှ လက်တွေက ဖူးဝတ်ရည်ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို ချွတ်ပစ်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်မှာလည်း ကိုကိုကျော်၏ အပြောအဆို အပွတ်အသပ်ကြောင့် အသွေးအသားတို့လည်း နွေးထွေးလာပြီ ဖြစ်လေရာ အလိုက်သင့်လေး ကူညီချွတ်ပေးနေမိတော့သည်။
ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် ဖူးဝတ်ရည် ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ မျက်နှာအပ်ပြီး ဖူးဝတ်ရည်၏ စောက်ဖုတ်ကို အားရပါးရယက်ကာ ဘာဂျာပေးနေသည့်အခါမှာတော့ ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် အသက်ရှူတွေ ပြင်းလာပြီး ကိုယ်လုံးလေးမှာ တွန့်လိမ်လာခဲ့ရလေတော့သည်။ ခဏနေတော့ ကိုကိုကျော်က ဖူးဝတ်ရည်ကိုယ်လုံးပေါ် တွားတွားတက်လာပြီး နှုတ်ခမ်းအစုံကို ဖိနမ်းလိုက်တော့ ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် ကိုယ့်စောက်ဖုတ်နံ့ကို ကိုကိုကျော့် နှုတ်ခမ်းအစုံမှ ပြန်ရလိုက်လေသည်။
ကိုကိုကျော့် လိင်တန်ကြီးမှာလည်း မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီး ဖူးဝတ်ရည် ပေါင်တွင်းသားများကို ထိုးပွတ်နေရာ ဖူးဝတ်ရည်က သူ့လက်ကလေးများဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သတ်ပေးနေလေသည်။ ကိုကိုကျော်က နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေရာမှ အသာခွာလိုက်ပြီး ရမက်ဇောထနေပြီဖြစ်သည့် ဖူးဝတ်ရည်မျက်နှာလေးကို အနီးကပ်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့လက်ဖဝါးတွေက ဖူးဝတ်ရည် ရင်သားအစုံကို ပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ်ပေးနေသလို၊ ဖူးဝတ်ရည် လက်ဖဝါးတွေကလည်း သူ့လိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်ပေးနေလေသည်။
“ကဲ ကိုကို့ မေးခွန်းတွေအတွက် ရယ်ဒီဖြစ်ပြီလား”
“ကိုကိုက ဘာသိချင်တာလဲ”
“ဖူး ဘယ်သူနဲ့ ဖြစ်တာလဲ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲတို့ပေါ့”
“အင်း ကိုကို ရိပ်မိပြီး ဖြစ်မှာပါ၊ ကိုကို အဲ့လောက် မအတာ ဖူးသိပါတယ်”
“ကျော်စိုးသော်လား”
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ခေါင်းလေးကို ညိမ့်ပြလိုက်မိသည်။ ပထမတော့ ရှက်သလိုလို၊ ဖြစ်နေသေးသည်၊ နောက်တော့ ကိုကိုကျော့်မျက်နှာ အမူအယာက စိတ်ဝင်တစား နှင့် သူ့အပေါ်မှာလည်း အထင်အမြင်သေးသည့်ပုံ တစ်စက်မှ မပေါ်သဖြင့် ဖြစ်သမျှဇာတ်လမ်းကို အကုန်ပြောပြမိတော့သည်။ ကိုကိုကျော်မှာလည်း နားထောင်ရင်း နားထောင်ရင်းက ပင် သူ့လိင်တန်ကြီးမှာ အရမ်းကို တင်းမာလာပြီး အချစ်မုန်တိုင်း ပြန်ထန်ကြရပြန်သည်။ ဇာတ်လမ်းအစုံလည်း ခင်းကျင်းအပြီး၊ ကိုကိုကျော်နှင့်လည်း ချစ်ပွဲဝင်အပြီးမှာတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် တော်တော်လေးကို စိတ်လက်ပေါ့ပါး သွားရလေသည်။
ကျော်စိုးသော်မှာလည်း ကိုကိုကျော် ရောက်နေသည်မို့ သောကြာညနေကတည်းက အိမ်ပြန်ဦးမည်ဆိုကာ ရန်ကုန်ပြန်သွားသဖြင့် သူတို့နှစ်ယောက် လွှတ်လွှတ်လပ်လပ်ပင် ချစ်တလင်းခေါ်နိုင်ကြလေသည်။ ကျော်စိုးသော်က တနင်္ဂနွေနေ့ညမှာ ပြန်ရောက်လာပြီး တနင်္လာနေ့ကြတော့ သူတို့ ရုံးပြန်တက်ကြရသည်။ ကိုကိုကျော်သာ အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့လေသည်။ ကိုကိုကျော်က တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့ပြီးတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ ရုံးမှာ ဘာတွေ ပြောကြမလဲ ဘယ်လို ဆက်ဆံကြမလဲ ဆိုတာကို တွေးတောရင်း စိတ်လှုပ်ရှားနေမိသည်။
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က သူတို့ လင်မယားကြားက သဘောတူညီချက်ကို၊ ကျော်စိုးသော်အား ဖွင့်ပြောလိုက်မှာလား၊ ဒါမှမဟုတ် သူ့လင်ငယ်လေးနှင့် ရက်အတော်ကြာခွဲနေရတာမို့၊ ရုံးမှာ ဘယ်လို အလွမ်းသယ်နေမလဲ၊ နေ့ခင်းဘက်တော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က အိမ်ပြန်လာပြီး ကိုကိုကျော်နှင့် နေ့လည်စာစားမှာ ဆိုတော့ သူတို့ တစ်နေရာသွားလုပ်ဖို့ အခွင့်အရေးမရနိုင်။ ကျော်စိုးသော်နှင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တို့ နှစ်ယောက် လိုးနေကြပုံကို သူ့စိတ်ထဲ တွေးရင်းဖြင့် လီးကြီးတောင်လာရသည်။
တကယ်လို့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ဖွင့်ပြောပြီး သူချောင်းကြည့်ခွင့်ရရင်ကော၊ ထိုသို့ ထိုသို့သော အတွေးများဖြင့် ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာရတော့သည်။ သူ့ကိုယ်သူပင် ဟိုကုလား ပွန်းစာပေတွေထဲက ကပ်ကိုးဆိုသော လင် အမျိုးအစားများ ဖြစ်နေပြီလားဟု တွေးလိုက်မိသေးသည်။ ထို ကပ်ကိုးဆိုသော ယောက်ျားများမှာ ကိုယ့်မိန်းမကို ကိုယ့်မျက်စိရှေ့မှာ သူများလိုးတာကြည့်ပြီး စိတ်ခံစားမှု အရမ်းတက်ကြွ တတ်သူများ ဖြစ်လေသည်။
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာတော့ စိတ်လက်ပေါ့ပါးနေပေသည်။ ယခင်က ကျော်စိုသော်နှင့် ဖြစ်နေသည်မှာ မိမိယောက်ျား မသိကွယ်ရာမှာမို့ စိတ်ထဲ အပြစ်ရှိသလို ခံစားနေရသော်လည်း ယခုတော့ မိမိယောက်ျားကို အသိပေးပြီးတော့ မိမိယောက်ျားကလည်း ခွင့်ပြုသည်မို့ အပြစ်ကင်းစင်သွားသလို ခံစားနေရ၍ဖြစ်လေသည်။ ကျော်စိုးသော် တစ်ယောက် ကတော့ ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့် ရှိနေသည်။
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်နှင့် လင်မယားလို ဖြစ်နေခဲ့ရပြီးမှ အခု ရက်အနည်းငယ် ခွဲနေရတာကို တော်တော်ပင် လွမ်းဆွတ်နေလှပြီ၊ နောက်ပြီးတော့ သူရန်ကုန်ပြန်သွားစဉ်က ဖြစ်ခဲ့သည့် အဖြစ်အပျက်တို့ကို လည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ပြောပြချင်နေမိသည်။ ဦးကိုကိုကျော် ပြန်သွားမှပဲလေဟု စိတ်ကို အတင်းချိုးနှိမ်ထားရလေသည်။ သူနှင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကိစ္စကို ဦးကိုကိုကျော် ဘယ်လိုမှတော့ မသိနိုင်ဟု စိတ်ထဲမှာ သိနေသော်လည်း၊ သိသွားခဲ့လျှင် ဆိုသော နောက်ဆက်တွဲကြီးက သူ့ကို စိတ်အနှောက်အယှက်ပေးလျှက် ရှိနေလေသည်။
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က သူ့ကို စိတ်ပူပန်သည့် မျက်နှာထားဖြင့် ကြည့်ကြည့်နေသော ကျော်စိုးသော်ကို အေးဆေးပင် ပြုံးပြကာ စိတ်ထဲက ဘယ်လောက်ထိ ဖွင့်ပြောရမလဲ ဆိုတာကို စဉ်းစား နေရင်းဖြင့် စကားမပြောဖြစ်သေးပေး။ သူတို့ လင်မယား သဘောတူညီထားမှုကို သူ ဖွင့်ပြောသင့်ပါသလား၊ ပြောလိုက်ပါက ကိုကိုကျော့်ကို နောက်တခါ သစ္စာဖောက်သလို ဖြစ်သွားပေမည်။
ကိုကိုကျော် ဒီမျှ သူ့အပေါ် စိတ်ထားနိုင်သည်ကို သူ ကျေးဇူးတင်လှပါပြီ။ ထပ်ပြီး သစ္စာမဖောက်ချင်တော့၊ သို့သော် ကျော်စိုးသော်နှင့် တကယ်ကြုံရလျှင်၊ သူပါးစပ်လုံနိုင်ပါ့မလား။ အကယ်၍ ကိုကိုကျော်က ဖွင့်ပြောလိုက်ဖို့ သဘောတူမယ်ဆိုရင်ကော။ အဲဒါကို ကိုကိုကျော်နှင့် အရင်တိုင်ပင်ရဦးမည်။
နေ့လည်စာစားဖို့ ဝန်ထမ်းများ ရုံးမှ စထွက်နေကြသည့်အချိန်တွင် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ရုံးခန်းသို့ ကျော်စိုးသော်ဝင်လာလေသည်။
“ဖူး ဘယ်လိုလဲ၊ အခြေအနေကောင်းလား၊”
“ကောင်းပါတယ် မောင်၊ “
“မောင် ဖူးကို လွှမ်းနေတယ်၊ ပြောစရာတွေလည်းရှိတယ်”
“အင်း ဖူးလည်း လွှမ်းပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကိုကို ရှိနေတယ်လေ၊ ဖူးက ဖူးအိမ်ထောင်ရေးကိုလည်း မထိခိုက်စေချင်ဘူး၊ မောင့်ကို ပြောထားသားပဲဟာ”
“ဟုတ်ပါတယ် ဖူးရယ် မောင်နားလည်ပါတယ်၊ မောင်က လွှမ်းတယ်ပဲ ပြောတာပါ၊ အခုရော နေ့လည်စာ ပြန်စားဦးမှာလား”
“အင်း ကိုကို အိမ်မှာ စောင့်နေမယ်လေ၊ မောင်ရော လိုက်စားဦးမလား”
“ဟင့်အင်း ဖူးတို့လင်မယား လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲ နေပါ၊ မောင် သည်းခံစောင့်လိုက်ပါ့မယ်”
“အင်းပါ မောင်ရယ်၊ စိတ်ကို တခြားဘက်ပြောင်း ထားနော် ခနပဲဟာ”
သို့နှင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် အိမ်ပြန်လာပြီး ခင်ပွန်းသည်နှင့်အတူ နေ့လည်စာ စားလေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် မျက်နှာလေးမှာ တစ်ခုခုကို စဉ်းစားနေသလိုလေး ဖြစ်နေသဖြင့် ကိုကိုကျော်က ထမင်းစားပြီးချိန်မှာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကိုယ်လေးကို သိုင်းဖက်ရင်း မေးလိုက်လေသည်။
“ဖူး ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ၊ မျက်နှာလည်း သိပ်မကြည်ဘူး၊ ကျော်စိုးသော်နဲ့ တစ်ခုခု ဖြစ်လာသလား”
“ဘာမှတော့ မဖြစ်ပါဘူး”
“ဘာမှတော့မဖြစ်ဘူး ဆိုတော့ တစ်ခုခုလား၊ ကိုကို့ ကို ပြောပြချင်လား”
“ကိုကို့ကို အားနာတယ်၊ ကိုကို့စိတ်ထဲမှာ ဘာမှမထားနဲ့နော်၊ “
“အင်းပါကွာ ဖူးကလည်း အခုထိ ကိုကို့ကို နားမလည်သေးဘူးလား”
“အင်း.. ဒီနေ့ သူက လာပြောတယ်၊ ဖူးကို လွမ်းလို့တဲ့၊ ကိုကိုက ဖူးတို့ကိစ္စ ရိပ်မိသွားမှာလည်း စိုးရိမ်နေပုံပဲ”
“ဖူးကရော “
“ဖူးကတော့ ကိုကိုပြန်သွားမှလို့ ပြောလိုက်တယ်”
“ကိုကို သိပြီးသွားပြီ ဆိုတာရော မပြောလိုက်ဘူးလား ဟားဟား”
“ဟင့်အင်း မပြောပါဘူး၊ ဘာလဲ ကိုကိုက ပြောစေချင်လို့လား”
“အဲဒါကတော့ ဖူးသဘောပါ၊ ဖူးဘာသာ စဉ်းစား၊ ရေရှည်မှာ ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မလဲ ဆိုတာ၊ ကောင်လေးက နောက် နိုင်ငံခြားသွားတော့မှာ၊ နောက်ပြီးတော့ သူနဲ့က ယာယီပဲ မဟုတ်လား၊ ဖူးရဲ့ သိက္ခာ၊ ကိုကို့ သိက္ခာလည်း ရှိသေးတယ်မလား”
“ဟုတ်ပါတယ်၊ ဒါကြောင့်လည်း ဖူးက မပြောပဲ နေတာပေါ့၊ ဖူးက ကိုကိုမသိအောင် ဖောက်ပြန်တယ်လို့ပဲ ထင်ပါစေတော့၊ ဖူးဇာတ်ထုပ်ထဲ ကိုကို့ကို ဆွဲမထည့်ချင်ပါဘူး”
“ဖူးကရော မလွမ်းဘူးလား သူ့ကို”
“အို ကိုကို ရှိနေတာပဲဟာ၊ သူက ကိုကိုမရှိမှ အစားသုံးတာကြီးကို”
“အဲ့လိုလေးပြောပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျာ၊ အဟီး။ ဖူး ဒီလိုလုပ်ပါလား”
“ဘယ်လိုလဲ”
“ဒီနေ့ည ကိုကို သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ တွေ့ဖို့ မန္တလေး တစ်ညအိပ်သွားမယ်လို့ ပြောလိုက်၊ ဖူးနဲ့ သူနဲ့ ချစ်ကြတာ ကိုကို ချောင်းကြည့်ချင်လို့”
“ဟင် ကိုကိုကလည်း မဟုတ်တာ၊ ဖူး ရှက်ပါတယ် မလုပ်ရဲပါဘူး”
ပြောသာပြောနေတာ တွေးကြည့်လိုက်တာနဲ့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် စောက်ရည်တွေ စို့လာပြီ။ သူများနဲ့ လိုးနေတာကို သူ့ယောက်ျားက ခွင့်ပြုရုံတင်မကဘူး ချောင်းကြည့်ချင်တယ် ဆိုလာတာကိုး။
“လုပ်ပါကွာ ကိုကို့ကိုချစ်ရင် လုပ်ပေးကွာ”
နောက်ဆုံး နှစ်ယောက်စလုံး တက်ကြွလာပြီး ထမင်းစားရင်း တစ်ဆိုသလို နေခင်းကြောင်တောင်ကြီး ချစ်ပွဲဝင်ဖြစ်သွားကြသည်။ ပြီးတော့ ကိုကိုကျော် တောင်းဆိုလာသည့်ကိစ္စကို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် သဘောတူလိုက်မိတော့သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ရုံးကပြန်လာသော အဝတ်အစားတွေ ကြေကုန်၍ ရုံးပြန်သွားတော့ အဝတ်အစား အသစ်လဲပြီး ဝတ်သွားရလေသည်။
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ရုံးပြန်ရောက်တော့ ကျော်စိုးသော် စားပွဲရှေ့မှအဖြတ် ခနရပ်ပြီး။
“မောင်ကျော်စိုးသော်ရေ၊ ဒီညနေ အပြန်မှာ ဟိုဆိုင်ဘက်လှည့်ပြီး ဘဲကင်လေး နည်းနည်းဝယ်ခဲ့ပါဦး”
“ဟုတ်ကဲ့ အန်တီဖူး၊ တစ်ကောင် ဝယ်ခဲ့ရမှာလား”
“ဟင့်အင်း တစ်ခြမ်းပဲ ဝယ်လာခဲ့၊ ကိုကိုက အခု နေ့ခင်း သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ဆုံဖို့ မန္တလေး တက်သွားပြီး၊ မနက်ဖြန် နေ့ခင်းလောက်မှ ပြန်ရောက်မှာ”
ကျော်စိုးသော်မျက်နှာ ဝင်းကနဲ ဖြစ်သွားသည်။
“ဟုတ်ကဲ့ အန်တီဖူး၊ ကျနော် ဘဲကင်တစ်ခြမ်းနဲ့ အသားကင်လေး နည်းနည်းပါ ဝယ်လာခဲ့မယ်”
ကျော်စိုးသော် ရုံးမဆင်းခင်၊ စာရွက်လေးတစ်ရွက် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို လာပေးသွားသည်၊ စာရွက်ထဲမှာတော့၊ ဖူး ရုံးတက်တဲ့ အဝတ်အစားကို မလဲနဲ့ဦးနော်ဟု ရေးထားသည်။
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အိမ်ပြန်ရောက်ရောက်ချင်းပဲ ကိုကိုကျော့်ကို ထမင်းဟင်း ပြင်ဆင်ကျွေးပြီး သူတို့ အခန်းနှင့်ကပ်ရက် စတိုခန်းထဲတွင် အိပ်ယာထိုင်ခင်း စောင်အစရှိသည်တို့ ပြင်ပေးလိုက်သည်။ ထိုအခန်းမှ သူတို့အခန်း ချောင်းကြည့်ပေါက်ကိုလည်း ကိုကိုကျော်က မနက်ပိုင်းကတည်းက ရှုထောင့်မျိုးစုံက ကြည့်လို့ရအောင် ဖန်တီးထားပြီးပြီ ဖြစ်လေသည်။ ထိုအခန်းမှာ မူလက အိမ်အသုံးအဆောင် အပိုပစ္စည်းများထားဖို့ လုပ်ထားခြင်း ဖြစ်သော်လည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်အိမ်ကြီးမှာ ကျယ်လွန်းလှသဖြင့် ထိုအခန်းထဲမှာ ပစ္စည်းများများစားစား မရှိပဲ လူတစ်ယောက် ကောင်းကောင်းအိပ်လို့ရအောင်ကို နေရာကျယ်လေသည်။
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ရော ကိုကိုကျော်ပါ နှစ်ဦးစလုံးအတွက် ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံမို့ ရင်တွေခုန်ကာ စိတ်တွေ အတော်လှုပ်ရှားနေကြရသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကိုကိုကျော့်ကို သူနှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ ၏ ရိုးပလေးကစားကြခြင်းကို အကြမ်းဖျဉ်း ပြောပြလိုက်သည်။ ဒီတေးတော့ သူပြောပြဖို့ နှုတ်မရဲသေးပါ။ ဂျိုးဇက်တို့ ဝင်းပပတို့အကြောင်း၊ ဘီဒီအက်စ်အမ်တို့ အကြောင်းတော့ မပြောပြသေးပါ။
ယခုလည်း သူ့ကို ရုံးမှပြန်လာသော အဝတ်အစားများ မလဲပဲ ဝတ်ထားဖို့ ပြောထားကြောင်း ပြောပြလိုက်သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကိုယ်တိုင်လည်း ဘာကြောင့်မှန်း မသိသော်လည်း ကျော်စိုးသော်ခေါင်းထဲတွင် ပလန်တစ်ခုခု ရှိနေပြီ ဆိုတာကိုတော့ သူသိသည်။ ကိုကိုကျော်ရှေ့မှာ ကျော်စိုးသော် ဘယ်လိုများ သူ့ကို ရိုးပလေးကစားခိုင်းပြီး ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ဆိုတာကို တွေးကြည့်ရင်းနှင့် ရှက်တာရော၊ စိတ်လှုပ်ရှားတာရော ရောပြွမ်းပြီး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် ကိုယ်လုံးလေးပင် တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်နေမိသည်။
ကျော်စိုးသော် အိမ်ရောက်လာတော့ စားစရာ သောက်စရာ အထုပ်တွေ ပါလာသည်။ ဘဲကင်၊ အသားကင်၊ နှင့် ဝိုင်ပုလင်း တစ်လုံးပင် ပါလာသေးသည်။ အထုပ်များကို ထမင်းစားပွဲပေါ် ချပြီးသည်နှင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ဖက်ကာ အငမ်းမရ နမ်းရှုပ်လေတော့သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း ရမက်ပြင်းပြင်း အနမ်းများဖြင့် တုန့်ပြန်လေသည်။ သို့သော်လည်း အိပ်ခန်းထဲကို ချောင်းရင်း စောင့်မျှော်နေမည့် ကိုကိုကျော့်ကို သတိရသဖြင့် ကျော်စိုးသော်ကိုယ်ကို အသာလေး တွန်းလိုက်ပြီး
“ဗိုက်ဆာပြီကွယ် စားကြရအောင်”
“အင်း စားကြမယ်လေ ဖူး၊ ဖူးနဲ့ အဲလောက် ရက်ပိုင်းလေး ခွဲသွားရတာတောင် လွမ်းလွန်းလို့ပါကွာ”
“ဟွန့် သူပိုပြီ”
“မပိုပါဘူး ဖူးရယ်၊ ဖူးကသာ ဖူးယောက်ျားကြီးနဲ့ဆိုတော့ မောင့်ကို မေ့နေနိုင်တာပေါ့”
“ဪ ဒါကတော့ မောင်ရယ်၊ သူက ဖူးယောက်ျားလေ”
“မောင်သိပါတယ် ဖူးရယ်၊ ဦးကျော် ကံကောင်းတာကိုသာ တွေးမိတာပါ”
“မောင်ရော ရန်ကုန်မှာ ဘာထူးသေးလဲ”
ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် ပြုံးဖြဲဖြဲလေး ဖြစ်သွားပြီး၊
“အဲ့ဒီအကြောင်းတွေ နောက်မှ အေးဆေး ပြောပြမယ်၊ အခု စားသောက်လိုက်ရအောင်၊ ဖူးကြိုက်တဲ့ ဝိုင်အနီလေးလည်း မောင် ဝယ်လာတယ်”
သူတို့နှစ်ယောက် စားပြီးသောက်ပြီး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် တစ်ယောက် ဝိုင်အရက်လေးကြောင့် ရီတီတီ နှင့် သွေးတွေလည်း နွေးလာပြီး ကိုကိုကျော် ချောင်းနေမည့် အိပ်ခန်းသို့သာ သွားချင်သည့် ဆန္ဒပြင်းပြနေသဖြင့် ပန်းကန်ခွက်ယောက်များကို အမြန်ဆေးနေရင်းမှ
“မောင် ဘာလို့ ဖူးကို အဝတ်အစားတွေ မလဲနဲ့ဦးလို့ ပြောထားတာလဲ၊ ဖူးမှာ ငြီးစီစီကြီးနဲ့ ရေချိုးချင်တာတောင် မချိုးရသေးဘူး”
“အဟိ၊ ဒီနေ့ မောင်တို့ ရိုးပလေးတစ်ခု ကစားမယ်လေ၊ ထူးထူးဆန်းဆန်းလေး ပေါ့”
“ဟွန်း ဘာတွေ သူ အတတ်ဆန်းဦးမှာလဲ”
“ဒီလိုကွာ၊ မောင်က ကိုကိုကျော်အဖြစ် သရုပ်ဆောင်မယ်၊ ဖူးကဖူးပဲ အဟီး”
“ဟာ မောင်ကလည်း ဖူးအတွက်က ဘာထူးမှာလဲ၊ တကယ်လည်း တွေ့နေရတာပဲ ပြီးခဲ့တဲ့ ရက်တွေက”
“ဟုတ်တယ်လေ၊ ဒါပေမဲ့ မောင့်အတွက်ကတော့ ထူးတာပေါ့၊ မောင်က ဒီရက်ပိုင်းတွေမှာ ကိုကိုကျော်က ဖူးကို ဘယ်လိုနည်းတွေနဲ့ လိုးနေမလဲ ဆိုတာကိုပဲ စဉ်းစားရင်း ဂွင်းထုထုပစ်နေရတာလေ”
“အင်း ဒါဆိုလည်း သွားကြမယ်လေ အခန်းထဲကို “
“အင်း ဖူးသွားနှင့် မောင် အိမ်သာ ခနသွားမလို့၊ ဖူးက မောင်ရောက်လာရင် အခန်းထဲမှာ အခုမှ ရုံးက ပြန်ရောက်လာသလို အဝတ်စားလဲမလို့ ပြင်နေနော်၊ မောင်ရောက်လာတာနဲ့ ဇာတ်လမ်းစမယ်”
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာလည်း ကျော်စိုးသော်၏ အမြဲတမ်း ဆန်းဆန်းပြားပြား စိတ်ကူးယဉ်တတ်မှုအပေါ်ကို စိတ်ဝင်စားပြီး အမြဲ ကစားနေကြမို့ ဒီတစ်ခါလည်း သူဘယ်လို ဇာတ်ခင်းဦးမလဲ အတွေးဖြင့် အခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့လေတော့သည်။ အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ကိုကိုကျော် ချောင်းနေမည့် နံရံသို့ အမြန်လျှောက်သွားကာ
“ကိုကို ရှိလား”
“အင်း ရှိတယ် ချစ်လေးပြော”
“ဒီနေ့ သူက သူ့ကိုယ်သူ ကိုကိုအဖြစ် သရုပ်ဆောင် ရိုးပလေးကစားမယ်တဲ့၊ အဲ့တာ လာပြောတာ ဒါပဲနော် မွမွ”
“အင်း မွမွ”
နောက်တော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က သူ့အလှပြင်မှန်တင်ခုံလေးရှေ့မှာ ထိုင်ရင်း သူ့ကိုယ်သူ မှန်ထဲ ပြန်ကြည့်နေမိလေသည်။ အလုပ်သွားရင် ဝတ်နေကျ ရင်ဖုံးအင်္ကျီလက်ရှည်က သူ့ရွှေရင်ဖြိုးဖြိုး အစုံကို ထင်းထင်းလေး ပေါ်နေစေသည်။ သေးကျင်သော ခါးလေးအောက်မှ စွံကားသွားသော တင်အစုံပေါ်မှာကတော့ အချိတ်စင် ထမိန်လေးက အင်္ကျီအရောင်နှင့် လိုက်ဖက်သော အရောင်လေး၊ ဆံပင်ကိုတော့ ဆံထုံးမြင့်မြင့်လေး ထုံးထားလို့ လည်တိုင်ရှင်းရှင်းလေးက လှပနေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ကျော်စိုးသော် အခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့သည်။
“ဟေး ဖူး ချစ်လေး ရုံးကတောင် ပြန်ရောက်နေပြီလား”
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ပထမတော့ ဟုတ်တယ်မောင်လို့ ပြောမလို့လုပ်ပြီးမှ ရိုးပလေး စနေပြီ ဆိုတာကို သတိရသွားသည်။
“ဟုတ်တယ် ကိုကို၊ ကိုကိုရော အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲ ကျန်နေခဲ့တော့ ပျင်းနေပြီလား”
ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ထိုင်နေသော ခုံလေးဆီသို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။ မှန်တင်ခုံရှေ့ ထိုင်နေသော ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အနောက်မှာ ရပ်လျှက် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ပုခုံးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်လိုက်ရင်းက မှန်ထဲမှ သူတို့နှစ်ယောက်ပုံကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ထို မှန်တင်ခုံလေးမှာ ကိုကိုကျော်ချောင်းနေသည့် နံရံနှင့် ကပ်ရက်ရှိသည်မို့ ကျော်စိုးသော်တို့ တိုးတိုးလေး ပြောနေတာတောင်မှ ကိုကိုကျော်အဖို့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ကြားနေရသည်။
“မပျင်းပါဘူး ချစ်လေးရယ်၊ ကိုကို ဒီအိမ်ကြီးထဲ တစ်ယောက်ထဲ ကျန်နေခဲ့တော့ အတွေးတွေ စဉ်းစားစရာတွေ အများကြီးဝင်လာခဲ့တယ် “
“ဘာတွေများလဲ ကိုကိုရယ်၊”
“ဒီလိုလေ၊ ဒီလောက်လှပပြီး ဆက်ဆီဖြစ်တဲ့ ကိုကို့ မယားလေးနဲ့ လူပျိုလူလွတ် ကျော်စိုးသော်တို့ နှစ်ယောက်ထဲ အိမ်ကြီးတစ်လုံးထဲ နေ့ရောညရော အတူတူနေကြပြီးတော့ ဘာမှမဖြစ်ကြဘူး ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလားလို့ပေါ့”
“ဟာ ကိုကိုကလည်း ကျော်စိုးသော်က ဖူးရဲ့ တူအရင်းလိုပါပဲ ကိုကိုရယ်၊ သူ့အဒေါ်အဝင်းနဲ့ ဖူးတို့ ငယ်ငယ်ကတည်းက သူ့ကို ဖူးတို့ ခါးထစ်ခွင် ထိန်းခဲ့ရတာ ဘာတွေ ဖြစ်ကြရမှာလဲလို့”
ကိုကိုကျော် တစ်ယောက်လည်း ချောင်းနေရင်းမှ သူကိုယ်တိုင်တောင် အဲ့လို စိတ်ကူးဖြစ်ခဲ့တာပဲ၊ ဒီကောင်လေး မဆိုးဘူးဟု တွေးလိုက်မိသည်။ သူ့မိန်းမကို တခြားယောက်ျား တစ်ယောက်က အခုလို နီးနီးကပ်ကပ် ရပ်ကာ ကိုင်တွယ်နေတာ တွေ့ရတော့ စိတ်ထဲမှာ တမျိုးကြီးခံစားရသလို၊ လီးကလည်း မာလာရသည်။
“အင်း ဒါပေမဲ့ ကိုယ်နဲ့နှိုင်းရင် မရိုင်း ဆိုသလိုပဲ၊ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ဆိုလည်း ဒီလို လှလှပပ တောင့်တောင့်တင်းတင်း မမကြီးနဲ့ အတူတူ နေရလို့ ကတော့ စိတ်ဖောက်ပြန်မှာပဲ ဆိုတော့ အဲ့ဒီ ကျော်စိုးသော်ကရော ဘာနဲ့ ထုထားတာမို့လဲ”
“ ကျော်စိုးသော်က လုပ်ချင်တာတောင် ကိုကို့မိန်းမ က အဖြစ်ခံပါ့မလားလို့၊ ကိုကိုနော် စွတ်စွတ်စွဲစွဲ”
“အမလေးကွာ ယောက်ျားက ဖြစ်သွားရင်လည်း အပြစ်မတင်ပါဘူးလို့ ပြောနေတာကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောစမ်းပါ ချစ်လေးကလည်း”
နံရံတဘက်မှာ ချောင်းနေသော ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် ခေါင်းရှုပ်သွားရသည်။ ဖူးများ ကျော်စိုးသော်ကို သူတို့အကြောင်း ပြောပြထားသလား၊ ဖူးမျက်နှာကလည်း ရုတ်တရက် အံ့အားသင့်သွားသလို မြင်ရသဖြင့် ကျော်စိုးသော် စိတ်ကူးယဉ်မှုက သူတို့ စိတ်ကူးနှင့် တိုက်ဆိုက်ခြင်းသာ ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ကိုကိုကျော် တွေးမိလေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာလည်း တကယ် အံ့အားသင့်သွားမိသည်။ ကျော်စိုးသော် အပြောတွေက ကိုကိုကျော် ပြောခဲ့သလိုမျိုး တွေမို့ တော်တော်ကြာ ကိုကိုကျော် သူ့အပေါ်မှာ သံသယဝင်သွားမှာကို စိုးရိမ်မိလေသည်။ သူ့ဘက်က တမျိုးထွင်မှ ရတော့မည်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ ဒီဇာတ်လမ်းကို ပြောင်းမှ ဖြစ်တော့မည်၊ ကိုကိုကျော် အထင်လွဲပြီး သူ့ကို မယုံတော့မှာကိုတော့ သူမလိုလားပေ။
“ ကဲ ကိုကို၊ အခုလို စွတ်စွတ်စွဲစွဲ ပြောနေမှတော့ ချစ်လေးလည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောတော့မယ်၊ ဟုတ်တယ် ကျော်စိုးသော်နှင့် ချစ်လေးတို့ ချစ်နေကြပြီ။ သူက ချစ်ရေးချစ်ရာမှာ ကျွမ်းလို့ ချစ်လေး ကြိုက်သွားမိတယ်၊ သူနဲ့ ချစ်လေးတို့ နေ့တိုင်းလိုးနေကြတယ်၊ ကဲ ကိုကို ကျေနပ်ပြီလား”
“ဪ တော်တော့်ကို တဏှာကြီးတဲ့ မိန်းမပါလား၊ ချစ်လေးတို့ ရုံးမှာလည်း လုပ်နေကြတယ်ပေါ့လေ ဟုတ်လား”
“ရုံးမှာ လူတွေ ဒီလောက်များတာ ဘယ်လိုလုပ်လို့ရမှာလဲ “
“ချစ်လေး ရုံးခန်းထဲ သူ့ကိုခေါ်သွင်းပြီး တံခါးပိတ်လုပ်တယ် မဟုတ်ဘူးလား၊ ကိုကို့ကို နမူနာ လုပ်ပြစမ်း”
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ရုတ်တရက် ကြောင်သွားသည်။ နောက်မှ စဉ်းစားမိသည်။ ဪ ဒါကြောင့် ငါ့ကို ရုံးက အဝတ်အစားတွေ မချွတ်ခိုင်းတာကိုး။ ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ထိုင်နေသော ဘေးမှာ မတ်တတ်ရပ်လျှက် သူ့ပုဆိုးကို လှန်တင်လိုက်သည်။
“ကဲ ကိုကို့ကို ကျော်စိုးသော်ကို စုပ်ပေးသလို စုပ်ပေး”
ကျော်စိုးသော် လီးကြီးမှာ မာတောင်တင်းလို့ လေးဆယ့်ငါးဒီဂရီ အပေါ်ကို ထောင်ထနေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကုလားထိုင်ကလေးမှာ ထိုင်နေတာမို့ ကျော်စိုးသော်လီးကြီးက သူ့ ရင်ဘတ်နားလောက်ကနေ သူ့မေးစေ့ကို လှမ်းချိန်ထားသလို ဖြစ်နေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် တစ်ယောက် ကိုကိုကျော် အနီးကပ်မြင်နေရမည် ဆိုတာကို သိတော့ စိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားနေမိသည်။
သူ့လက်ကလေးဖြင့် ကျော်စိုးသော် လိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ခေါင်းလေးကို ငုံ့ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းလှလှ လေးတွေဖြင့် ဒစ်ကို ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။ ကိုကိုကျော် တစ်ယောက် သူ့မိန်းမ တခြားယောက်ျား တစ်ဦး၏ လီးကို ငုံစုပ်နေသည်ကို အနီးကပ် မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲမှာ မနာလိုသလိုလို ဖြစ်မိသော်လည်း သူ့လီးကြီးကတော့ မတရားကို တောင့်တင်းလာသည်မို့ သူ့လက်တွေဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ရလေသည်။
ကိုကိုကျော့် အတွေးပန်းချီထဲမှာလည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် တစ်ယောက် သူ့ရုံးခန်းထဲမှ အရာရှိ စားပွဲကြီးအနောက်မှ ဆုံလည်ကုလားထိုင်ပေါ် ထိုင်နေရင်း အနားမှာ မတ်တတ်ရပ်ကာ ပုဆိုးလှန်တင်ပေးထားသော ကျော်စိုးသော် လီးကြီးကို အားရပါးရ ကုန်းစုပ်ပေးနေပုံ မြင်ယောင်လာမိပြီး သုတ်ရည်များပင် ထွက်ချင်လာလောက်အောင် စိတ်ထဲ တင်းသွားမိသည်။
ကျော်စိုးသော်လီးကြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ ရောက်လာခဲ့ချိန်မှာတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် အခြားဟာတွေကို ခေတ္တခန မေ့လျှော့သွားပြီး လီးကြီးကိုသာ အားရပါးရ စုပ်ပေးနေမိတော့သည်။ ကျော်စိုးသော်က သူ့လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ခေါင်းမှ ဆံထုံးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ခေါင်းကို အောက်သို့ ဖိဖိချလျှက် သူ့လီးကြီးကိုလည်း ကော့ကော့ပေးကာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ပါးစပ်ကို အားရပါးရ လိုးပေးနေတော့သည်။
ကျော်စိုးသော်မှာလည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို မလုပ်ရတာ ကြာပြီမို့ အရမ်းကောင်းနေပြီး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ ပါးစပ်ထဲမှာပင် ပြီးသွားမှာ စိုးသောကြောင့် ခနနေတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် မေးစေ့လေးကို ကိုင်တွန်းထားလိုက်ရင်း၊
“အား ကောင်းလိုက်တာ ချစ်လေးရယ်၊ ခဏလေး တော်ကြာ ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးသွားဦးမယ်၊ ချစ်လေးက ကျော်စိုးသော်ကို ရုံးမှာ အဲ့လိုပဲ နေ့တိုင်း လီးစုပ်ပေးနေတာလား”
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာလည်း တအားကို ထန်နေပြီ ဖြစ်ရာ ချောင်းနေသော ကိုကိုကျော်လည်း စိတ်တက်ကြွရအောင် သူ့ခေါင်းလေးကို ငြိမ့်ပြလေသည်။ ကိုကိုကျော်မှာ ပါးစပ်ကပင် အသံထွက်မိတော့မလို ဖြစ်သွားပြီး သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကာ တစ်ချက်နှစ်ချက် ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်ချပစ်လိုက်ရလေသည်။
“နောက်ရော ချစ်လေး ဘာလုပ်သေးလဲ၊ ရုံးခန်းထဲမှာပဲ သူက လိုးသေးလား”
“လိုးတယ် ကိုကို၊ ချစ်လေးကို စားပွဲပေါ် မှောက်ကုန်းခိုင်းပြီး အနောက်ကနေ တအားလိုးတာ၊ အချစ်လေး အသံမထွက်အောင် မနည်းထိန်းထားရတယ်”
“ဟုတ်လား ဘယ်လိုကုန်းလဲ ကုန်းပြကြည့်စမ်း”
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကုလားထိုင်မှထကာ သူ့စားပွဲလေးပေါ်တွင် တံတောင်နှစ်ဖက်ထောက်ကာ ဖင်ကို ကော့ပြီး ကုန်းပေးလိုက်လေသည်။
“အဲတော့ သူက ထမိန်ကို ချွတ်ပြီး လိုးရောလား”
“ဟင့်အင်း ရုံးမှာ ထမိန်ဘယ်ချွတ်ဖို့ အချိန်ရမလဲ ကိုကိုရဲ့၊ ချစ်လေးက လှန်ပေးရတာ ဒီလိုလေ”
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ပြောပြောဆိုဆို သူ့လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထမိန်ကို ခါးပေါ်ထိလှန်တင်လိုက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဒူးဆစ်နားလောက်ထိ ဆွဲချပေးလိုက်လေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ ဖြောင့်စင်း ချောမွတ်နေသော ပေါင်တန်တုတ်တုတ် ကြီးများမှာ အဆီအရစ်မရှိပဲ တင်ပါးဆုံကြီးများမှာ ခါးကော့ပြီး ကုန်းထားသဖြင့် ဝိုင်းစက်နေလေသည်။
ပေါင်တန်ခွနှစ်ခုကြားမှ စောက်ဖုတ်ကြီးက ပြူးထွက်နေပြီး စောက်ရည်တွေနှင့် ရွှမ်းလက်နေလေသည်။ အနောက်မှ မြင်နေရသော ယောက်ျားသား နှစ်ယောက်စလုံး တံတွေးများပင် မျိုချရသည်အထိ မြင်ကွင်းက ဆွဲဆောင်မှုရှိလွန်းလှလေသည်။ ကျော်စိုးသော်မှာ စကားပင် မပြောနိုင်တော့ပဲ သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ နှုတ်ခမ်းထူထူ စောက်ဖုတ်ကြီးအဝတွင် တေ့ကာ တအား ဆောင့်သွင်းချလိုက်လေတော့သည်။
တဖက်နံရံမှ ကိုကိုကျော် တစ်ယောက်လည်း သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ငယ်ငယ်တုန်းက လူပျိုပေါက် ဘဝကကဲ့သို့ပင် ကွင်းထုနေမိလေပြီ။ သူ့မိန်းမ နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ ပြောဆိုနေကြတာနှင့် လုပ်ကိုင်နေကြသည်ကို ချောင်းရင်းက စိတ်တွေ အရမ်းတက်ကြွ လာရမှုမှာ သူ့ကိုယ်သူပင် မယုံကြည်နိုင်စရာ ကောင်းလှပေသည်။
စိတ်တအားထနေသဖြင့် စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေသော ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ကြီးနှင့် အနောက်မှ တအားဆောင့်နေသော ကျော်စိုးသော် လီးကြီးတို့ဝင်ထွက်နေသည့် ဖွတ်ဖွတ်ဖတ်ဖတ် အသံများကို နားထောင်ရင်း ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် မျက်စေ့မှိတ်ကာ ကွင်းကို အဆက်မပြတ် ထုနေမိသဖြင့် ခနအတွင်းမှာပင် သုတ်ရည်များ နံရံကို ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားခဲ့ရလေသည်။
“အားအား အချစ်လေး ကိုကို ပြီးတော့မယ်၊ ကျော်စိုးသော်က ချစ်လေးစောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပြီးတာလား”
“ဟင့်အင်း ကိုကို၊ ရုံးမှာဆိုရင်တော့ ချစ်လေးပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးတာ၊ နို့မို့ဆို အရည်တွေကို လိုက်သုတ်ရမှာနဲ့ ရုံးခန်းထဲမှာ အနံ့တွေ လှောင်နေမှာလေ..၊ အ.. အ.. ချစ်လေးလည်း ပြီးပြီး ကိုကို့လီးကြီး ထုတ်လိုက်တော့ “
ကျော်စိုးသော်က သူ့လီးကြီးကို ဆွဲအထုတ်လိုက်မှာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကမန်းကတမ်း သူ့ရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ရင်း ကျော်စိုးသော် လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။ ကျော်စိုးသော်ကလည်း ခါးကော့ပြီး ဆောင့်လိုက်ရာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် လည်ချောင်းထဲသို့ ဒစ်ထိပ်ဖူးကြီး ရောက်သွားပြီး သုတ်ရည်တွေလည်း တဖြောဖြော ပန်းထွက်ကုန်လေတော့သည်။
ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် သူ့ဘာသာ မာစတာဘိတ်ရင်း တစ်ချီလည်း ပြီးသွား၊ ချောင်းရတာလည်း ညှောင်သဖြင့် သူ့အတွက် ခင်းထားသော ယာယီအိပ်ယာလေးမှာ ကျောဆန့် နားနေလိုက်သည်။ တစ်ဖက်ခန်းမှ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တို့ စကားသံသဲ့သဲ့ နှင့် လှုပ်ရှားမှု အသံများကြောင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ရေသွားချိုးဦးမည်ဆိုတာ သိရသဖြင့် မျက်စေ့ကို မှေးကာ ခနနားနေလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ခနအကြာတွင် တဖက်ခန်းမှ စကားသံများကြောင့် ချက်ခြင်း ပြန်ထကာ ချောင်းမိပြန်လေသည်။
တဖက်ခန်းမှာတော့ ဆံပင်ဖားလျားနှင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ပေါင်လည်လောက်အရှည်ရှိ ညဝတ်အင်္ကျီ ပါးပါးလေးကို ဝတ်ထားပြီး၊ ကျော်စိုးသော်ကတော့ အင်္ကျီကျွတ်နှင့် အောက်မှာ ပုဆိုးဝတ်ထားတာ တွေ့ရသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် ကုတင်ဘေးမှာ မတ်တတ်ရပ်ရက်က တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေကြတာကို တွေ့ရတော့ ကိုကိုကျော့် လီးကြီးမှာ ပြန်ထောင်မတ်လာပြန်လေသည်။
ကျော်စိုးသော်လက်ဖဝါးတွေက ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အင်္ကျီအောက်မှ လျှို၍ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ ဖွံ့ထွား စွင့်ကားသည့် တင်သားလုံးကြီးများကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့ နည်းနည်းတော့ ဒေါပွမိသည်။ စောက်ကောင်လေး သူများ မိန်းမကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့။ သို့သော်လည်း စောစောတုန်းကမှ သူ့မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကိုလည်း လိုး၊ သူ့မိန်းမ ပါးစပ်ထဲမှာပင် လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပေးလိုက်တာ တွေ့ခဲ့ရပြီးပြီဆိုတော့ အဲ့လောက်ကတော့ ပျင်းသေးတယ်ဟုတောင် ပြောခံရဦးမည် မဟုတ်ပါလား။
“ကဲ ချစ်လေး ပြောစမ်း၊ ဟိုကောင်လေးနဲ့ ချစ်လေး၊ နောက် ဘာတွေလုပ်ကြသေးလဲ၊ ကိုကိုနဲ့ ချစ်လေး မလုပ်ဘူးတဲ့ ဟာတွေရော လုပ်သလား”
“ဘာတွေလဲ ကိုကိုရဲ့”
“မသိဘူးလေ မသိလို့ ကိုကိုမေးတာပေါ့”
ဟိုက်၊ သူတို့ ရိုးပလေး ကစားတာကလည်း အခုထိ မပြီးကြသေးပါလား၊ ကိုကိုကျော် ဦးနှောက်စားနေမိသည်။
“ဟို.. ဟိုလေ.. သူကလေ.. ဟို ကိုကို ချစ်လေးကို စိတ်မဆိုးရဘူးနော်”
အမလေး သူ့မိန်းမကတော့ တကယ် အကယ်ဒမီအက်ရှင်ပဲလို့ ကိုကိုကျော် တွေးလိုက်မိသည်။
“ဘာလဲ ချစ်လေးရဲ့ ပြောမှာပြောစမ်းပါ”
“သူက ချစ်လေး ခရေပွင့်လေးကိုလည်း ပါကင်ဖွင့်သွားတယ်၊ ဆောရီးနော် ကိုကို”
“အချစ်ကွာ ရက်စက်တယ်၊ ကိုကို့ကိုကြတော့ လက်ဖျားလေးနဲ့တောင် ပေးမထိဘူး၊ “
“အဲ့တာကြောင့် ဆောရီးလို့ ပြောတာပေါ့ ကိုကိုရယ်၊ အခု ကိုကိုလိုချင်ရင် သဘောပဲ”
“အင်း လုပ်မယ် တက် ကုတင်ပေါ်ကို၊ တစ်ခါထဲ ခရေပွင့်ကို ဒေါ့ကီနဲ့ လိုးပစ်လိုက်မယ် ဟွန့်”
“အင်း ဒီအတိုင်းဆို နာလိမ့်မယ် ကိုကိုရယ်။ ဟို အံဆွဲထဲမှာ အဖေါ်ရယ် ဂျယ်ရယ် ရှိတယ် သွားယူနော်၊ အဖော်က ကိုကို့အတွက်ပါ၊ ပိုးတွေ ဘာတွေ ဝင်မှာစိုးလို့”
ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် အရမ်းကို ဖီးတက်လာပြန်ပါပြီ၊ သူ့မိန်းမ အဲ့လောက်ထန်မှန်းကို သူမသိခဲ့ပါလား၊ အစက အဲ့လိုသာ သိခဲ့လို့ကတော့ တစ်ရက်ကလေးမှတောင် သူ မျက်ခြေပြတ်ခံခဲ့မိမည် မဟုတ်ဟုလည်း တွေးလိုက်သေးသည်။
ယခုတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်လို့၊ သူ့မိန်းမရဲ့ ဝင်းဝါစိုပြေလှသော အသားအရည်၊ လုံးထွားဖွင့်ဖြိုးလှသော ရွှေရင်အစုံ၊ တောင့်တင်း ဖြောင့်စင်းလှသော ပေါင်တန်တွေ၊ ကားစွင့်နေသော ဖင်လုံးကြီးများကို အခု မှမြင်ဖူးတဲ့ သူတစ်ယောက်လို သွားရည်တမြှားမြှား နှင့် ချောင်းကြည့်နေရပါလား။ ဒီလိုမျိုး အတွေ့အကြုံနှင့် ကြုံရမည်လို့ ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် အိပ်မက်ပင်မမက်ဘူးခဲ့။ နောက်ပြီး သူတို့ တူအရွယ် ကောင်လေးက လီးတန်ကြီးမှာ အဖေါ်ကို စွပ်လို့ သူကိုယ်တိုင် လက်ဖျားနှင့်တောင် မထိုးခဲ့ဘူးတဲ့ သူ့မိန်းမရဲ့ ဖင်ပေါက်ကို လိုးတော့မလို့။ ကိုကိုကျော်သွေးတွေ တဖျင်းဖျင်း ပူနွေးနေပြီး သူ့လီးကြီးကိုသာ ဆုပ်ကိုင်လို့ ပွတ်သပ်နေမိပြန်တော့သည်။
ကိုကိုကျော် ချောင်းနေသည့်နေရာမှဆိုရင် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ဖင်ပေါက်ထဲ ကျော်စိုးသော်လီးကြီး ဝင်သွားတာကို အတိအကျ မမြင်ရသော်လည်း ပုံစံအနေအထား ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ မျက်နှာအမူအယာတို့ကြောင့် သူသိနေရလေသည်။ သူ့မိန်းမတစ်ယောက် ဖင်အလိုးခံနေပါလား။ ဒီအချက်ကိုတော့ သူသိပ်မကျေနပ်ချင်ပေ။ တကယ်ဆိုရင် သူ့ကို အရင်တော့ ပေးစားသင့်သည် မဟုတ်ပါလား။ ဒေါသ၊ မနာလိုစိတ်နှင့် တဏှာရမက်တို့ တပြိုင်နက် တောက်လောင်လာမှုကြောင့် ကိုကိုကျော် သူ့လီးကြီးကို အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆောင့်နေမိလိုက်သည်။
“အ..အ..”
ဒီတခါလည်း သူ့တကိုယ်လုံး ဆပ်ကနဲ ဆပ်ကနဲ တွန့်ပြီး လရည်တွေ နံရံကို ပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားတော့သည်။ ဟိုဖက်ခန်း ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ ကျော်စိုးသော်က သူ့မိန်းမကို ကောင်းကောင်းကြီး အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ဆောင့်နေဆဲ၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် မျက်နှာကလည်း မျက်လုံးလေး မှေးလို့ အတော့်ကို အရသာ တွေ့နေပုံရလေသည်။
ကိုကိုကျော်တစ်ယောက်တော့ စိတ်ပင်ပန်း လူပင်ပန်းကာ သူ့အတွက် ခင်းပေးထားသော စောင်လေးပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်လှဲချလိုက်သည်။ ဘယ်ကဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားမှန်းပင် မသိလိုက်တော့ချေ။ သူ့လီးကြီးကို နွေးထွေးသော အရသာလေး ခံစားနေရပြီး တစစ်စစ်ဖြင့် စုပ်နေတာလည်း ခံစားနေရသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးကို ကုန်းစုပ်နေသော ဆံထုံးကြီးကြီးဖြင့် အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့ကိုယ်လုံးကလည်း သေးသေးသွယ်သွယ် ဖြစ်နေသည်။
ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ငါ ပိန်သွားပါလိမ့်လို့ တွေးနေရင်းမှ၊ ဒီမြင်ကွင်းမျိုး ငါမြင်ဖူးပါတယ်ဟုလည်း တဆက်ထည်း တွေးနေမိသည်။ ထိုအရာများထက် သူ့လီးကြီးကို စုပ်နေရင်းမှ သူ့ကို မော့ကြည့်လိုက်သော အမျိုးသမီးကြီးကို တွေ့လိုက်ရတော့ အလွန်တရာပင် အံ့သြသွားသည်။
“ဟင် အန်တီမာလေး”
သူ့ပါးစပ်က အသံထွက်မလာပေ။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ အန်တီမာလေးက သူ့ကို ပြုံးပြပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေပေါ်မှာ လက်ညိုးကို ဒေါင်လိုက် တန်းပြပြီး အသံမထွက်နဲ့ ဆိုသော ပုံကို လုပ်ပြသည်။ ဟုတ် အန်တီမာလေးဟု ပြောချင်သော်လည်း သူ့ပါးစပ်က ဘယ်လိုမှ လှုပ်လို့မရ။ အန်တီမာလေးရဲ့ စုပ်ချက်တွေက ကြမ်းလာသည်။ သူ့လီးကြီးလည်း အရမ်းကို မာတင်းလာပြီး နောက်ဆုံးမှာ သုတ်ရည်တွေ တဖျစ်ဖျစ်နှင့် လွတ်ထုတ်ပစ်လိုက်ရလေတော့သည်။ ထိုအချိန်မှာ သူ့လက်တွေက လှုပ်ရှား၍ ရသွားပြီး အန်တီမာလေး ၏ ဦးခေါင်းကို အုပ်ကိုင်ကာ သူ့ပေါင်ကြားကို တအားဖိထားလိုက်မိလေတော့သည်။
သူ့လီးကြီးမှ လရည်တွေ ဒုတ်ကနဲ့ ဒုတ်ကနဲ ညှစ်ထုတ်ပေးနေသလို သူကလည်းဖင်ကို ကော့ထိုးမိနေသဖြင့် သူ့ပေါင်တွေကို တံတောင်ဖြင့် ပြန်ဖိထားတာကို ခံလိုက်ရသည်။ နောက်တော့ အနည်းငယ်ပျော့သွားပြီး ဖြစ်သော သူ့လီးကြီးကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးရင်းမှ လွှတ်ပေးလိုက်သဖြင့် ပေါင်ကို လီးကြီးက စိုစွတ်စွတ်နဲ့ လာထိတော့မှ မျက်လုံး တကယ်ပွင့်သွားတော့သည်။ ဟင် ငါ ဒီစတိုခန်းထဲမှာပေါ့။ ဒါဆို အန်တီမာလေးကို အိပ်မက်မက်နေတာ ဖြစ်မှာပေါ့။ တော်သေးတာပေါ့ဟု တွေးရင်း သူ့ပေါင်ပေါ်မှာ ဖိထားသည့် ကိုယ်လုံးကို သတိထားမိကာ ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့၊
“ဟင် ချစ်လေး၊ ပါလား”
“ဟုတ်ပါ့၊ ဟုတ်ပါ့၊ ဘာတွေ အိပ်မက်ကောင်းနေသလဲ မသိဘူး။ တစ်ခါထဲ ခနလေးပဲ ခံတယ်၊ သူများ ပါးစပ်ထဲကို ပန်းထည့်လိုက်တာ၊ အများကြီးပဲ ၊ ယောင်ပြီး သေးများပေါက်ချလိုက်သလားလို့တောင်ထင်တယ် ဟွန့်”
စတိုခန်းတံခါးကြီးလည်း ပွင့်နေပြီး အလင်းရောင်လည်း ကောင်းကောင်းဝင်နေပြီမို့ မိုးလင်းနေတာတောင် တော်တော်ကြာသွားမှန်း သတိထားမိလိုက်သော ကိုကိုကျော်က
“ဟင် ချစ်လေး ဒီနေ့ ရုံးမသွားဘူးလား၊ ဟိုကောင်လေးရော”
“ကောင်လေး ရုံးသွားပြီ၊ ချစ်လေးက နှုံးလည်းနှုံးနေတယ်၊ ကိုကို့ကိုလည်း ကားဂိတ်သွားကြိုရမယ် ပြောပြီး နေခဲ့တာ”
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကိုကိုကျော့်ကိုယ်ပေါ် တွားတွားတက်လာပြီး ကိုကိုကျော့်ပါးပြင်ကို နမ်းလိုက်သည်။ ကိုကိုကျော်ကလည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကိုယ်လုံလေးကို ဖက်ထားပြီး နှစ်ယောက်သား နေရာကျဉ်းကျဉ်းကြပ်ကြပ်လေးမှာ နှပ်နေကြလေသည်။
“ချစ်လေးတို့ ဘယ်အချိန်မှ အိပ်ကြလဲ၊ ကိုကိုတော့ မခံနိုင်တော့တာနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတယ်၊ ကိုကို အိပ်ပျော်သွားတော့ ချစ်လေးတို့ မအိပ်သေးဘူး”
“အင်း ကိုကိုက ဘယ်အချိန် အိပ်ပျော်သွားတာလဲ”
“ချစ်လေးကို ဟိုကောင်လေး နောက်ပေါက်ကို ဆက်ဆံနေတုန်းပဲ ကိုကို ကြည့်ရင်း ပြီးသွားတာနဲ့ အိပ်မောကျသွားတာ၊ ချစ်လေးတို့က ဘယ်အချိန်မှ အိပ်လို့လဲ”
“ခိခိ ကိုကို ဆောရီးနော်၊ ကိုကို ချစ်လေးကို နောက်ပေါက်လုပ်ချင်လည်း လုပ်နော်၊ အဲဒါလေး တစ်ခုတော့ ချစ်လေးကို ခွင့်လွှတ်ပါနော်၊ အရင်တုန်းက ချစ်လေးက ကြောက်လို့လေ၊ ကိုကို့ကို မပေးတာပါ၊ ကောင်လေးကို ဘယ်ကနေဘယ်လို ပေးလိုက်မိမှန်းတောင် ချစ်လေး မမှတ်မိတော့ပါဘူး”
“အင်းပါ ကိုကို နားလည်ပါတယ်၊ ချစ်လေးတို့ ဘယ်အချိန်မှ အိပ်ကြလဲလို့”
“ အင်း မနေ့ညက သူလည်း ပြတ်နေတာကြာလို့ရယ်၊ ကိုကိုအဖြစ် သရုပ်ဆောင်ရတာကို စိတ်အရမ်းလာလို့လား မသိဘူး၊ တော်တော်နဲ့ မဝဘူးရယ်၊ မနက်မိုးလင်းခါနီးမှ သူလည်းနှုံး ချစ်လေးလည်း ဖလက်ပြပြီး အိပ်ပျော်သွားကြတာ။ နိုးစက်ကြောင့် ချစ်လေးနိုးတော့ ချစ်လေးက ညက တအားပင်ပန်းထားတော့ ရုံးမသွားချင်တော့လို့ သူ့ကိုပဲ အတင်းနိုးလွှတ်လိုက်တာ၊ နောက် ကိုကို ဒီအခန်းလေးထဲမှာ ရှိနေတာကိုလည်း သနားလို့လေ”
“အင်းပါ အင်းပါ၊ သနားတာကိုပဲ ကျေးဇူးတင်လှပါပြီ၊ ဒီကောင်လေး တော်တော် ဆော်နိုင်တာပဲ၊ ငါ့မိန်းမကို တန်အောင်ကို ဆော်တယ်”
“ခစ်ခစ် ကိုကိုနော်၊ လျှောက်ပြောနေတာပဲ၊ တခါထဲ။ ကိုကိုကရော ဘာတွေ အိပ်မက်မက်နေတာလဲ၊ ဟွန့် ကိုကို့ဟာကြီးက တအားထောင်နေတာ၊ ချစ်လေးလည်း ကိုင်လိုက်ရော ပါးစပ်က ဘာတွေ ဝူးဝူးဝါးဝါးတွေလည်း ပြောနေတယ်၊ ဘာတွေမှန်းတော့ မသိဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ကိုကို ယောင်နေတာဆိုတော့ အိပ်မက်တွေ မက်နေတာနေမှာပဲ”
“အင်း”
ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် သူ့အိပ်မက်ကို သူပြန်စဉ်းစားမိပြီး မျက်မှောင်ကြုပ်သွားမိသည်။ စိတ်ထဲမှာလည်း တမျိုးတော့ ခံစားလိုက်ရသည်။ ဖိန်းတိန်းရှိန်းတိန်း လိုလို၊ ရှက်သလိုလို။ ကိုကိုကျော့်မျက်နှာ အရိပ်အကဲကို ကြည့်နေသော ဖူးဝတ်ရည်က။
“ပြောစမ်းပါဦး ကိုကို့ အိပ်မက်ကို၊ မျက်နှာက ပြုံးစေ့စေ့နဲ့၊ တစ်ခါထဲ ဘယ်ကောင်မလေးကို စိတ်ကူးယဉ်ပြီး အိပ်မက်မက်နေတာလဲ”
“ဟာ ဘယ်က ကောင်မလေးမှ မဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ ပြောရမှာတောင် တမျိုးကြီးပဲ၊ အဟီး၊ တခါမှလည်း အဲလို အိပ်မက် မမက်ဖူးပါဘူး”
ကိုကိုကျော့် ပြောစကားကြောင့် ဖူးဝတ်ရည် အရမ်းကို သိချင်သွားသည်။
