ကျွန်တော့်အတွက်လား သူ့အတွက်လား
ရေးသားသူ – One Stop
(အချစ်တက္ကသိုလ် မြကျွန်းညို ဖိုရမ်တွင် ရေးသားတင်ဆက်သည်)
ယခုဇာတ်လမ်းသည် Femdom ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ပြင် Piss, Scat, Spit များကို အဓိက ဦးစားပေးထားသည်မို့ ဖတ်ဖို့အဆင်မပြေသူများ ကျော်သွားပေးပါ။
🏵️အပိုင်း (၁)🏵️
“ပန်းအသစ်တွေများစွာ ရှိနေပါသော်လည်း ပန်းဟောင်းကိုသာ တမ်းတမ်းတတနဲ့ တပ်မက်လိုချင်မိပါလေတော့ ထိုအရာဟာ ကျွန်တော့်အတွက် ဝဋ်ကြွေးလေဘဲလား”
တည်းခိုခန်းကပေးတဲ့ တဘက်ကို ခါးမှာပတ်၍ သူမရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာပါတယ်။ သူမရဲ့အလှကို ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ရင်း ကျွန်တော် ခံစားနေမိပါတယ်။ ခံစားနေတယ်ဆိုတာမှာ နှမျောခြင်းများလည်း ပါတာပေါ့။
သူမနဲ့ကျွန်တော် တစ်လကိုတစ်ခါ လကုန်ရက်တိုင်းမှာ အခုလို တည်းခိုခန်းတစ်ခုခုမှာ တွေ့ဖြစ်ကြတယ်။ သူမက ကျွန်ဝောာ် တောင်းဆိုတာကို ပေးတယ်။ ကျွန်တော်က သူမတောင်းတဲ့ ပိုက်ဆံကို ပေးရတယ်။ တခါတခါတွေးမိတယ် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကြားမှာ အရင်လို အချစ်ဆိုတာရော ရှိနေသေးရဲ့လား။ ကျွန်တော်ကတော့ သူမကို ချစ်နေဆဲပါ။ သူမဘက်က မည်သို့ရှိမည်ကိုတော့ ကျွန်တော် မသိနိုင်ပါ။
သူမ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး လှဲနေလိုက်သည်။ ကျွန်ဝောာ်လည်း တန်ဖိုးရှိတဲ့အချိန်ကို အကျိုးရှိလေအောင် သူမ ခြေထောက်နားမှာ နေရာယူ၍ သူမရဲ့ ခြေဖမိုးကို စတင်နမ်းလိုက်ပါသည်။ သူမရဲ့ ခြေချောင်းများကို ရေခဲချောင်းကိုယက်သလို အရသာခံ၍ ယက်လိုက်ပါသည်။ သူမကတော့ ကျွန်တော့်ကို အာရုံသိပ်မရှိလှပါ။ ကျွန်တော့်ဖုန်းထဲတွင် ထည့်လာသော Channel Myanmar မှ ဇာတ်လမ်းများကိုသာ ကြည့်နေပါသည်။
ခြေချောင်းများကို အားရအောင်ယက်ပြီး၊ စုပ်ပြီးချိန်မှာ ကျွန်တော့်ရဲ့မျက်နှာကို သူမပေါင်ကြားသို့ ပို့လိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက် သူမရဲ့အဖုတ်မဲမဲကို ကျွန်တော် လျှာစွမ်းပြလိုက်ပါသည်။ ကျွန်တော် တော်တော်မောသွားသလို သူမလည်း အရည်များရွှဲလာပါသည်။ သူမလက်ထဲမှ ဖုန်းကိုလည်း ဘေးချထားလိုက်ပြီ ဖြစ်ပါသည်။ သူမရဲ့အဖုတ်မှထွက်သော အရည်ပျစ်များကို သောက်သုံးလိုက်ရသဖြင့် ကျွန်တော့်စိတ်များ ပိုမိုထကြွလာပါသည်။ ထို့ကြောင့် အရည်ပျစ်များကို ထပ်မံသောက်သုံးခွင့်ရရန် သူမအဖုတ်ကို အစွမ်းကုန် စုပ်၊ ယက်လုပ်လိုက်ပါသည်။
“Phone Ringtone မြည်သံ”
သူမဖုန်းက ဖုန်းလာနေသဖြင့် သူမကိုင်လိုက်ပါသည်။
“ဟဲလို”
“——-”
“ဖေကြီးအိမ်မှာလေ၊ ခဏနေ ပြန်လာခဲ့မယ်”
“——–”
“အင်း အင်း လာပြီ လာပြီ”
“ဟဲ့ တော်ပြီ ကိုကျော်ဦး ခေါ်နေပြီ၊ ငါပြန်တော့မယ်”
“နေပါဦးဟာ၊ အခုမှရောက်တာ ၁၀ မိနစ်လောက်ပဲ ရှိသေးတာ”
ကျွန်တော်ကသာ နေပါဦး ပြောနေပေမယ့် သူမကတော့ ကားပေးထားတဲ့ သူမရဲ့ပေါင်ကို စိ၍ လှဲနေရာမှ ထထိုင်လိုက်ပါသည်။ ကျွန်တော်လည်း သူမနားကပ်၍ အချိန်လေးများ ထပ်ရဦးမလား ပြောကြည့် ကြိုးစားကြည့်ပါသေးသည်။ သို့သော်လည်း အချည်းနှီးပင်။
“တော်ပြီဟာ–”
ကုတင်ပေါ်မှဆင်း၍ ရေချိုးခန်းသို့ သူမဝင်လိုက်ပါသည်။ ကျွန်တော်လည်း နောက်ကလိုက်၍
“ဒါဆိုလည်း ငါ့ကို သေးတိုက်ဦးလေဟာ”
“ငါ သေးမပေါက်ချင်သေးဘူး”
“လုပ်ပါဟာ နင်က ငါ့သခင်မလေးဘဲဟာကို။ ငါနင့်သေးကို အရမ်းသောက်ချင်လို့ပါ။ လုပ်ပါနော်။ ဒါပြီးရင် ပြန်ဟာ ငါဘာမှဆက်မလုပ်ဘူး နော် နော်”
သူမ လက်ခံလိုက်ပါသည်။
“ဒါဆို ဘယ်လိုနေရမှာလဲ”
ကျွန်တော်လည်း ရေချိုးခန်းနဲ့အိမ်သာ တွဲနေသော နေရာတွင် ပက်လက်လှန်၍ လှဲနေပေးလိုက်ပါသည်။
“နင် ငါ့မျက်နှာပေါ်ခွလေ”
သူမ ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်သို့ ခွလိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက် ကျွန်တော်က ထိုင်ဖို့ပြောသဖြင့် သူမ ထိုင်ချသည်။ ကျွန်တော့်မျက်နှာ တည့်တည့်တွင် သူမရဲ့ အဖုတ်လေးက နေရာယူထားလိုက်ပြီ ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ကို ကျယ်ကျယ်ဟပြီး သူမရဲ့သေးကို စောင့်မျှော်နေလိုက်သည်။ သို့သော် ကျွန်တော်ထင်ထားသလို ဖြစ်မလာပါ။ ကျွန်တော်သာ ပါးစပ်ကျယ်ကျယ် ဟထားသော်လည်း သူမအဖုတ်မှ သေးတစ်စက်ပင် ထွက်မလာပါ။ ကျွန်တော်လည်း ပါးစပ်ဟထားရုံနဲ့ မဖြစ်ချေပြီမို့ သူမရဲ့ အဖုတ်လေးအား လျှာဖြင့် ယက်ပေးလိုက်ပါသည်။ သို့တိုင်အောင် သေးများကား မထွက်လာသေးပါ။ သေးသောက်ချင်သူ ကျွန်တော်ရော သေးပေါက်ရခက်နေသော သူမရော မကြံတတ်တော့အောင်ပင်။
“တော်ပြီဟာ ငါပြောသားဘဲ ငါမပေါက်ချင်သေးပါဘူးဆို”
သူမက မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော်လည်း သူမကို ပြန်ဆွဲ၍ ပေါက်ပေးဖို့ တောင်းဆိုနေမိသည်။ သူမကထပ်မံ၍ ထိုင်ကြည့်ပေးသည်။ ခဏအကြာတွင်တော့
“အင်း ထွက်တော့မယ်–”
သူမရဲ့ သတိပေးစကားကြောင့် ကျွန်တော့်ပါးစပ်ကို ကျယ်ကျယ်ဟပြီး စောင့်မျှော်နေလိုက်သည်။ ဂျပန်ရုပ်ရှင်တွေထဲကလို သေးတွေအများကြီး ထွက်လာတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ အနည်းငယ်လေးသာ ထွက်လာသည်။ ထိုထွက်လာသော သေးအနည်းငယ်လေးကိုပင် ကျွန်တော်သည်လည်း အငမ်းမရသောက် သုံးလိုက်ပါသည်။ သူမကတော့ ထ၍ သွားပြီဖြစ်သည်။ ပြီးနောက် သူမအဖုတ်လေးအား ဆေးပေးပါရစေဟု ခွင့်ပန်၍ ကျွန်တော့်လက်ဖြင့် သူမအဖုတ်လေးအား ဆေးပေးလိုက်သည်။ ထိုသို့ဆေးပေးနေရင်းနဲ့
“နင် အိမ်သာမတက်ချင်ဘူးလား။ ငါ နင်ရဲ့အိမ်သာအနေနဲ့ နေကြည့်ဖူးချင်လို့။ ငါကြည့်တဲ့ ဂျပန်ကားတွေထဲကလိုမျိုးလေ”
“နင်မရွံဘူးလား”
“ရွံသလို မရွံသလိုဘဲဟ၊ နင်သာ လုပ်ပေးမယ်ဆိုရင်တော့ လုပ်ကြည့်ချင်တယ်”
သူ့မဘက်က အဖြေတစ်ခုမျှ မပေးခဲ့ပါ။ ရေချိုးခန်းထဲကထွက်၍ အဝတ်အစားများကို သူမပြန်ဝတ်နေသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ ရေနည်းနည်းချိုးလိုက်သည်။ ကျွန်တော် ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာချိန်တွင်တော့ သူမက အဝတ်အစားအပြည့်အစုံ ဝတ်ပြီးနေပြီဖြစ်သည်။ ထို့နောက် ကျွန်တော်လည်း အဝတ်အစားများ ပြန်ဝတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူမလိုချင်သော ပိုက်ဆံကို ထုတ်ပေးလိုက်ပါသည်။
“ပြန်ခါနီးလေး ငါ့ပါးစပ်ထဲကို နင့်တံတွေး ထွေးထည့်ပေးပါလား”
ဒီတစ်ခါဝောာ့ သေးပေါက်ခိုင်းတုန်းကလောက် ယောက်ယက်မခတ်ပါ။ ကျွန်တော် ပါးစပ်ဟ၍ ခေါင်းမော့ပေးလိုက်သည်။ သူမလည်း အလိုက်သင့်ပင် လည်ချောင်းထဲမှ တံထွေးများကို စုထုတ်၍ ကျွန်တော့်ရဲ့ အသင့်စောင့်ဆိုင်းကာ ဟထားသော ပါးစပ်အတွင်းသို့ ထွေးချပေးသည်။ နွေးခနဲ ခံစားချက်နဲ့အတူ ကျွန်တော် သူမကို ချစ်တဲ့စိတ်များနှင့် သူမရဲ့ကျွန် ဖြစ်ချင်သည့်စိတ်များ ဆတိုးတိုးပွား လာပါတော့သည်။
“ရော့ ညီ အခန်းသော့”
သော့အပ်၍ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ကားဂိတ်ကို လမ်းလျှောက်ခဲ့ပါသည်။ တည်းခိုခန်းက ကောင်မလေးက ကျွန်တော်တို့ကို ကြည့်နေသည်။ ဘာလို့ကြည့်နေလဲဝောာ့ ကျွန်တော်မသိ။ သူမစီးမည့် YBS ပေါ် တင်ပေးပြီးနောက် ကျွန်တော်လည်း သမိုင်းလမ်းဆုံရောက်သည့် YBS ကိုစီး၍ အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။ စိတ်ထဲတွင် တစ်ခု တေးထားလိုက်သည်။ နောက်တခေါက်ကျရင်တော့ သူမရဲ့ အိမ်သာအနေနဲ့ နေကြည့်ရန် ဖြစ်သည်။
🏵️အပိုင်း (၂)🏵️
အများသူငှာတွေလိုဘဲ ကျွန်တော်လည်း လကုန်ရက်ကိုတာ တမ်းတနေမိတယ်။ လစာအတွက် လကုန်ရက်ကို တမ်းတခြင်းမျိုးမဟုတ်ဘဲ သူမနဲ့တွေ့ရန် ရည်ရွယ်ပြီးတော့ တမ်းတနေမိခြင်းသာဖြစ်တယ်။ လကုန်ရက်ကို မတမ်းတဘူးဆိုရင် သူမအိမ်မှာ ငွေအကြပ်အတည်း ဖြစ်နေစေဖို့တာ ကျွန်တော် ဆုဝောာင်းရမလိုပင်။ သူမက ကျွန်တော့်ဆီကို လကုန်ရက် ကျွန်တော့်လစာထုတ်ချိန်နှင့် သူမအိမ်မှာ ငွေအကြပ်အတည်းဖြစ်ချိန်တွင်သာ ဖုန်းဆက်တတ်သည်။ သူမဘက်က စမဆက်ခဲ့ရင် ကျွန်တော့်ဘက်က စဆက်ခွင့်မရှိတာမို့ အလွတ်မှတ်မိနေတဲ့ သူမရဲ့ဖုန်းနံပါတ်လေး ကျွန်တော့်ဖုန်း screen တွင် ပေါ်လာရန်ကိုပင် ကျွန်တော်မျှော်လင့်နေမိပါတော့သည်။
“ဖုန်းမြည်သံ——”
လက်ဖျားငွေသီးချိန်လေး သူမ ဖုန်းဆက်လာသဖြင့် ကျွန်တော် ပျော်မိသွားသည်။
“အင်း ပြော”
“ငါ လာခဲ့လို့ရပြီလား”
“အင်းသွားကြမယ်လေ၊ ဒါပေမယ့် ဟိုတစ်ခါလို ၁၅ မိနစ်လောက်နဲ့တော့ မလုပ်နဲ့နော်။ အိမ်ကနေ အချိန်ကြာကြာ ထွက်လို့ရအောင်လုပ်ခဲ့။ ဘယ်နေ့လာမှာလဲ”
“နင်ဘယ်နေ့အားလဲ၊ နင်အားတဲ့နေ့ ငါလာခဲ့မယ်လေ”
“အဲ့ဒါဆို အခုစနေနေ့ လာခဲ့လေ”
“စနေ တနဂ်နွေ ငါမှ ထွက်ဖို့ အဆင်မပြေတာ၊ မနက်ဖြန် နင့်ရုံးကို လာခဲ့မယ်လေ”
“နင်ကလည်းဟာ”
“ဟဲ့ ငါလာရမှာလား မလာရဘူးလားပြော”
သူ့အပြောတွေရဲ့လွှမ်းမိုးမှုကို မခံနိုင်တာမို့ လာခဲ့ဖို့ပြောလိုက်သည်။ ရုံးကိုလာတွေ့ရင် အားချိန်က သိပ်မရှိတာမို့ ထုံးစံအတိုင်း ပိုက်ဆံလာယူရုံသက်သက် သူမကြံနေသည်ကို ကျွန်တော်သိသည်။ သို့သော် သူမကို ကျွန်တော် မလွန်ဆန်ခဲ့ပါ။ သူမ စိတ်ချမ်းသာဖို့ကိုသာ လိုက်လျောလိုက်မိသည်။
ဒီနေ့ သူမရုံးကိုလာမှာမို့ ရုံးကို စောစောသွားပြီး လုပ်စရာများကို ပြီးအောင် လက်စသတ်ထားလိုက်သည်။ နေ့လည်စာ ထွက်စားသလို ဘာလိုလိုလုပ်ဖို့ ကျွန်တော် ကြံစဉ်ထားခဲ့သည်။ သို့သော် အကြံအစည်က မအောင်မြင်ခဲ့ပါ။ အလုပ်သစ်များထပ်မံပေါ်လာ၍ အလုပ်စားပွဲမှပင် ထခွင့်မရခဲ့ပါ။
“ဖုန်းမြည်သံ”
သူမဖုန်းခေါ်နေပြီမို့ အလုပ်မအားတဲ့ကြားက ဖုန်းလက်ခံပေးလိုက်ပါသည်။
“ဟဲ့ ငါရောက်နေပြီ”
“အင်း အောက်မှာ ခဏစောင့်နေနော်၊ ဒီမှာအလုပ်တွေ မပြီးသေးလို့”
“အေး ဒီမှာ အမေလည်းပါတယ်၊ အရှေ့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာဘဲ ထိုင်နေလိုက်မယ်ဟာ”
သူမအမေပါသည်ဆိုသဖြင့် ကျွန်တော် အားတော်တော် ပျက်သွားသည်။
“အန်တီလည်းပါတာလား၊ အင်း အင်း အဲ့မှာခဏစောင့်နော်၊ လက်စသတ်ပြီး ဆင်းလာခဲ့မယ်”
လုပ်လက်စ အလုပ်များကို ပြီးတဲ့အထိ အမြန်အမြန် လုပ်လိုက်ပြီး ရုံးရှေ့က လက်ဖက်ရည်ဆိုင်သို့ ဆင်းသွားလိုက်သည်။ ဆိုင်ထဲဝင်ဝင်ချင်း ဒုတိယခုံတွင် သူမတို့သားအမိက နေရာယူထားပြီး ကျွန်တော့်ကို ကြိုဆိုနေသည်။ အန်တီပါလာတယ် ဆိုတော့လည်း ဆန္ဒကို သိက္ခာနဲ့ထိန်း၍ လူကြီးလူကောင်းပီသစွာ အလာဘသလာဘများ ပြောရသေးသည်။ (လူကြီးလူကောင်းဆိုသော်လည်း လူမကြီးသေးပါ။ လူကောင်းလေးတော့ ဟုတ်မှန်ပါသည် 😁)
“ပြန်တော့မလို့လား ကျွန်တော် ကားဂိတ်ထိ လိုက်ပို့ပေးမယ်နော်”
အလိုက်သိသည့် သူမအမေက ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်နောက်မှ လိုက်ပြီး ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်အား အရှေ့တွင် လွတ်လပ်စွာ တွတ်ထိုးခွင့် ပေးထားသည်။ ပိုက်ပိုက်ကိစ္စ နှစ်ယောက်သား တော်တော်ပြောရသည်။ ကျွန်တော့်ကို တမင်အနိုင်ကျင့်သည့်မို့ သူမ လိုချင်သော ပိုက်ဆံကို ကျွန်တော့်ဘောင်းဘီအိတ်ထဲ ထည့်လာပါသော်လည်း မပေးလို။ သို့သော်လည်း ကျွန်တော့်လက်ကတော့ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲက ပိုက်ဆံကို ပေးလေသည်။
“နင်ကတိနော်”
“အေးပါ ငါ ကျော်ဦးလစ်တာနဲ့ လာခဲ့မယ်။ အခုဝောာင် အမေပါလာလို့ ထွက်ခွင့်ရတာဟ”
ကျွန်တော်လည်း နောက်နေ့ကြ လာမည်ဆိုသော သူမကတိကို မျှော်လင့်ကြီးများစွာဖြင့် ယုံကြည်လျက် သူမတို့သားအမိကို YBS ကားပေါ် တင်ပေးပြီးနောက် ရုံးရှိရာသို့ ပြန်လမ်းလျှောက်လာခဲ့ပါသည်။ နေ့ခင်း ၂ နာရီအချိန်၊ နေသည် ကျွန်တော့်ဦးခေါင်းပေါ်တွင် နေရာယူ၍ အပူစွမ်းအင်ကို ကျွန်တော့်အား ပေးသနားနေပါသည်။
“ဖုန်းမြည်သံ—–”
မေကြီးတို့နဲ့အတူ ကိုရီးယားကားကြည့်နေချိန် ၇ နာရီလောက်တွင် သူမထံမှ ဖုန်းဝင်လာသည်။ မနက်ဖြန် သူလာလို့ မရတော့ကြောင်းနှင့် လာလို့ရသည့်နေ့တွင် ဖုန်းထပ်ဆက်လိုက်မည် ဆိုတဲ့အကြောင်း ပြော၍ ဖုန်းချသွားပါသည်။ ကျွန်တော် စိတ်ထဲတွင်သာမက နှုတ်ဖျားကပါ သီချင်းလေးတစ်ပုဒ်ကို အသံထွက်၍ ညီးမိလိုက်သည်။
“စောင့်မျှော်နေသူငါ….. စိတ်ကူးယဉ်နေသူပါ….”
“———————–”
“ဟဲ့ ဒီမှာရုပ်ရှင်ကြည့်နေတယ်လေ၊ သီချင်းဆိုချင်ရင် နောက်ဖေးမှာသွားဆို”
“အေးလေ အသံဆိုးကြီးနဲ့”
မေကြီးရဲ့ နောက်ဖေးသွားဆိုရန် အကြံပေးမှုနဲ့ ညီမလေးရဲ့ အားပေးမှုကို လက်ခံပြီးနောက် မခံချည့်မခံသာနဲ့ပင် ထိုင်လက်စထိုင်ခုံမှာ ပြန်ထိုင်ပြီး MRTV-4 က ဇာတ်လမ်းတွဲကို ဆက်လက်ကြည့်ရင်း……..။
🏵️အပိုင်း (၃)🏵️
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဆက်ဆံရေးကို ဘယ်လိုထင်လို့လဲ။ ဘယ်လိုမှ မထင်ပါနဲ့။ တွေးနေရင် ပင်ပန်းတယ်။ ကျွန်တော် ပြောပြပါ့မယ်။
ကျွန်တော်နဲ့သူက အရမ်းရင်းနှီးတဲ့ သူငယ်ချင်းမက ရည်းစားမကျတွေပါ။ သူ့အမေဆို ကျွန်တော်နဲ့ စိတ်ချပြီးသား။ ကျွန်တော်ကသာ ခက်နေတာ။ သူများတွေ ငယ်စိတ်နဲ့ ရဲကြပေမယ့် ကျွန်တော်ကတော့ တွေးကြောက်နေခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် သူနဲ့ကျွန်တော် မကြာမကြာ တည်းခိုခန်းမှာ အတူတူနေဖြစ်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း တခြားကောင်မလေးတွေနဲ့ ရောတယ်။ သူလည်း ထိုနည်း၎င်းဘဲ။
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် တွေ့ကြတဲ့အချိန်ဆို မတွေ့ဖြစ်တဲ့အချိန်မှာ ကြုံခဲ့တဲ့ ကိစ္စတွေကို ပြန်ပြောဖြစ်တယ်။ အစကတော့ ကျွန်တော်နဲ့သူ သာမာန်လူတွေလိုဘဲ လိင်ဆက်ဆံဖြစ်တယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော့်စိတ်တွေက အဲ့လို လိင်ဆက်ဆံရတာကို စိတ်မပါတော့ဘူး။ သူမရဲ့ခြေထောက်တွေ ခြေချောင်းတွေကို နမ်းချင် ယက်ချင်လာတယ်။ သူမ ဝတ်ပြီးသား အောက်ခံဘောင်းဘီအနံ့ကို နမ်းရတာကို ကြိုက်နှစ်သက်လာတယ်။
သူမကို ကျွန်တော် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပြတယ်။ ကျွန်တော် အင်တာနက်ကနေ ရှာဖွေထားတဲ့ မူဗီတွေ သူမကိုပြတယ်။ သူမက သဘောမကျဘူးလို့တော့ ပြောတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်ပြသမျှကိုတော့ သူမ အစအဆုံးကြည့်တယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ စိတ်အခြေအနေက အဆိုးဘက် ပိုများလာတယ်။ အတူတူနေချိန်တွေမှာ အဲ့ဘက်ကိုဘဲ ပိုအားသာလာတယ်။ သူမက မကြိုက်ဘူး ပြောပေမယ့် ကျွန်တော် တောင်းဆိုတာတွေကို လိုက်လျောရှာပါတယ်။
သူမနဲ့ကျွန်တော် တည်းခိုခန်းသွားရင် သူမအောက်ခံဘောင်းဘီကို ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် ချွတ်ပေးတယ်။ ပြီးရင် အဲ့ဘောင်းဘီလေးရဲ့ခွကျား သူမပိပိလေးနဲ့ အမြဲကပ်နေခွင့်ရထားတဲ့ နေရာလေးကို ကျွန်တော် အငမ်းမရ နမ်းတယ်၊ လျှာကိုသုံးပြီးလည်း ယက်တယ်။ သူမက ဘေးကနေကြည့်ပြီး “မရွံဘူးလား” လို့ အစပိုင်းက မေးတယ်။ ကျွန်တော်ကို တားလို့မရမှန်း သူသိလို့ထင်တယ် မတားဘူး။ သူမ အဖုတ်ကြောင့် ဝါကျင်ကျင်ဖြစ်နေတဲ့ သူမအောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို ကျွန်တော် ယက်လိုက် နမ်းလိုက် လုပ်နေသည်ကို သူမက အမြဲကြည့်နေတတ်တယ်။
အင်တာနက်ရဲ့ ဆိုးကျိုးကြောင့်လား၊ ကျွန်တော့်ရဲ့ စိတ်အခံကြောင့်ဘဲလား မသိဘူး။ ကျွန်တော် မိန်းကလေးသေးကို သောက်ချင်တဲ့စိတ်တွေအထိ ဖြစ်လာတယ်။ ကျွန်တော့်မှာလည်း သူမတစ်ယောက်ထဲဘဲ ရှိတာမို့ သူမကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဘဲ တောင်းဆိုမိတယ်။ စမ်းကြည့်ချင်တဲ့ အကြောင်းကို။ သူမက ဒီတစ်ခုကိုတော့ လုံးဝလက်မခံခဲ့ဘူး။ အဲ့ဒီည မရောက်ခင် အထိပေါ့။
“ရထားကလည်း မလာသေးဘူးဟာ”
“လာမှာပေါ့ အစောကြီးရှိပါသေးတယ် နင်ကလဲ”
ရထားလက်မှတ်ရုံပင် ပိတ်သည်အထိ ရှိပြီဖြစ်သော်လည်း ကျွန်တော့်အတွက်တော့ ထိုအချိန်က စောနေသေးသည်။ နာရီကတော့ ၁၀ နာရီ ထိုးနေပြီဖြစ်သည်။ ဘုရားလမ်းဘူတာရုံတွင် ရထားစောင့်သူ သိပ်မရှိတော့ပါ။ သူနဲ့ကျွန်တော် အပါအဝင်မှ ၅ ယောက်သာရှိသည်။ ရထားမလာသေးသဖြင့် ထိုင်ခုံနေရာတွင်ထိုင်၍ စနောက် လေပစ်နေသည်။
ခဏအကြာတွင် သူမက သူမဗိုက်ကို လက်လေးဖိ၍ သေးပေါက်ချင်ကြောင်း ပြောလာသည်။ ကျွန်တော်လည်း ဟိုကြည့်ဒီကြည့် ပတ်ရှာပြီးနောက် အိမ်သာမရှိကြောင်း ချုံတိုးရကြောင်း အကြောင်းပြန်ရင်း စစနောက်နောက် အတည်သဘောဖြင့်
“နင် သေးပေါက်မယ်ဆိုရင် ငါ့ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်ပေးပါလား”
ဟု သူမဘေးနားမှ တတွတ်တွတ် စနောက်လိုက်သည်။ နောက်ဆုံး သူမ မနေနိုင်တော့သဖြင့် စက္ကူရှာပေးရန်ပြောပြီး ချုံတိုးဝောာ့သည်။ ကျွန်တော်လည်း သူမသေးကို သောက်ရနိုးနိုးနှင့် သူမသေးပေါက်သည့်အနား သွားသေးသည်။ သို့သော် စက္ကူသွားရှာရန် ကျွန်တော်အား အတင်းနှင်လွှတ်သည်။ ကျွန်တော်လည်း မှောင်မှောင်မဲမဲမှာ စက္ကူရှာကာ သူမဆီပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှသိသည် သူမက သေးပေါက်သည်သာမက အီးအီးပါ ပါနေခြင်း ဖြစ်သည်။
“နင် သေးပေါက်တဲ့အဖုတ်ကို သန့်ရှင်းပေးမယ်လေ”
ဟုဆိုပြီး အနားကပ်သွားသောအခါတွင်မှပင် သူမ အီးပါခြင်းဖြစ်ကြောင်း ကျွန်တော်သိလိုက်ရသည်။ သို့သော် ကျွန်တော့်ခြေထောက်များ စိတ်ရဲ့အလိုအတိုင်း မရွံမရှာ ရှေ့တိုင်းသွားသည်။ ပြီးနောက် သူမရှေ့တွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။ သူမ လန့်ဖြန့်ပြီး ထရပ်သည်။ ကျွန်တော် သူမခြေထောက်ကို လက်နဲ့ဖက်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ခေါင်းကို သူမအဖုတ်နားသို့သွားလိုက်ပြီး လတ်လတ်လောလော သေးပေါက်ပြီးသော သူမရဲ့ သေးစိုအဖုတ်လေးကို အတင်းအငမ်းမရ ယက်လိုက်သည်။ ရုန်းရင်းဆန်ခက်နဲ့ လုပ်လိုက်ရသည်မို့ လိုချင်တဲ့ပန်းတိုင်ကို အပြည့်အဝတော့ မရလိုက်ပါ။ အချိနိနည်းနည်းကြာသွားရင် ပိုကောင်းကောင်း ရနိုင်သော်လည်း စောင့်နေတုန်းက မလာသည့် မမကြီးက ပွဲကောင်းချိန်မှ မီးကြီးထိုး၍ ”ပေါ်ပေါ် ပိပိ ပေါ်” ဖြင့် ရောက်လာသဖြင့် သူမက အတင်းရုန်း၍ ဘောင်းဘီကို အတင်းဆွဲတင်ပြီး ရထားပလက်ဖောင်းသို့ ချုံထဲမှ အမြန်ထွက်လိုက်ပါသည်။
ကျွန်တော်လည်း သူမနောက် ပြေးလိုက်ရပါတော့သည်။ ပြီးနောက် မမကြီးပေါ်တက်၍ သူမလက်ကို ကိုင်လိုက်သည်။ သူမ ကျွန်တော့်ကို စိတ်မဆိုးပါ။ သို့သော် ဘာမှလည်း မပြောပါ။ တခြားအကြောင်းအရာများကိုသာ ပြောရင်း….။
🏵️အပိုင်း (၄)🏵️
ကျွန်ဝောာ်တို့နှစ်ယောက် အတူတူနေရန် လက်ထပ်ဖို့ သူမဘက်က ပြောလာသည်။ မပြည့်မစုံနဲ့ လက်ထပ်ရမည်ကို ကျွန်တော် အလွန်ကြောက်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမကို “စောင့်ပါဦး” ဟု ပြော၍သာ နှစ်သိမ့်ပေးနေရသည်။ သူမကတော့ ထိုသို့မဟုတ်။ အိမ်လေးငှားပြီးဘဲဖြစ်ဖြစ် အတူတူနေပြီး ပြီးမှ ထပ်စုကြရန် ပြောသည်။ ဒီလိုနဲ့ဘဲ လက်ထပ်ဖို့က ကျွန်ဝောာ့်ဘက်က ဖင်ရွှေ့ခေါင်းရွှေ့ကြောင့် သူမနဲ့ကျွန်တော် ပြဿနာဖြစ်ကြရသည်။
သူမနဲ့ကျွန်တော် မတွေ့ဖြစ်ကြဘဲ ၂ လ လောက်အထိ နေဖြစ်လိုက်သည်။ အဲ့ ၂ လ အတွင်းမှာဘဲ မထင်မှတ်ထားတာတွေ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ သူမ အိမ်ထောင်ပြုလိုက်ပြီတဲ့။ သူမယူလိုက်တဲ့ယောက်ျားက အသက်နည်းနည်း ပိုကြီးတယ်၊ ဆောက်လုပ်ရေး အလုပ်သမားတဲ့။ ကျွန်တော် အစက မယုံချင်ခဲ့။ သို့သော် သူမကိုယ်တိုင်က ဖုန်းဆက်ပြောလာသဖြင့် ယုံလိုက်ရသည်။ အဲ့လိုနဲ့ သူမနဲ့ကျွန်တော် အဆက်အသွယ် တော်တော်လေး ပျက်သွားခဲ့သည်။
—————————-
တစ်နှစ်ကျော်ခန့်ကြာသော်—
“ဖုန်းမြည်သံ”
ဖုန်းနံပါတ်စိမ်းကြီး ဖြစ်နေတာကြောင့် ဝင်လာသည့်ဖုန်းကို မကိုင်ဘဲ ဒီအတိုင်းဘဲ ကြည့်နေလိုက်သည်။
ဖုန်းက ထပ်ခါ ထပ်ခါ လာနေသည်။ ကျွန်တော်လည်း အရေးကြီးတဲ့ဖုန်း ဖြစ်နေမည် စိုးသဖြင့် ဖုန်းလက်ခံပေးလိုက်သည်။
“ဟဲလို”
ကျွန်တော့်ဘက်က အသံတိတ်နေလိုက်သော်လည်း တဖက်က အသံကြောင့် ကျွန်တော့်စိတ်များ ယောက်ယက်ခတ်သွားရသည်။
“ဘာကိစ္စရှိလို့လဲဟ”
“ငါ နင့်ဖုန်းကို မဆက်ရဘူးလား”
“မဟုတ်ပါဘူး။ ငါက နင် ထူးထူးခြားခြား ဖုန်းဆက်လာလို့ ထူးဆန်းနေတာ။ မုန့်ကျွေးမလို့လား”
“နင် အားလား”
“အင်း အားတယ် ဘာလုပ်မလို့လဲ”
“ငါ နင့်ဆီ ခဏလာခဲ့မလို့”
“ဘာလာလုပ်မလဲဟ”
“နင် အားလား မအားလားဘဲ ပြောပါ”
“အင်း အင်း အားတယ် အားတယ်”
“အဲ့ဒါဆို နေ့လည်လောက်ကြရင် ငါလာခဲ့မယ်နော်”
“အင်း၊ ငါ အိမ်ကဘဲ စောင့်နေမယ်နော်”
“နင့်အိမ်တော့ မလာချင်ဘူး”
“ဒါဆိုလည်း ၅ လမ်းထိပ်ကဆိုင်မှာ စောင့်နေလေ၊ ရောက်ရင် ဖုန်းဆက်လိုက်၊ ငါထွက်လာခဲ့မယ်”
“အေး”
စိတ်တွေဂနာမငြိမ် ဖြစ်နေမိသည်။ သူဘာလို့ ဖုန်းဆက်တာလဲ၊ ဘာကြောင့်လဲ။ သူမနဲ့ကျွန်တော် မတွေ့ဖြစ်ပြီး အစပိုင်းမှာ ကျွန်တော် ဘာမှမဖြစ်သော်လည်း အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ သူမကို တမ်းတလာသည်၊ လွမ်းလာသည်။ အင်တာနက်ပေါ်တွင် အချိန်ပိုဖြုန်းဖြစ်သဖြင့် Dark Side သည်လည်း ပိုပို၍နက်လာသည်။ အရင်လို လက်တွေ့ခံစားမှုကို ရဖို့အတွက် သူမလည်း မရှိတာမို့ တစ်ယောက်ထဲ လက်သမားချည်း ဖြစ်နေရသည်။
ကျွန်တော့်ညစဉ် စိတ်ကူးယဉ် အိမ်မက်တိုင်းတွင် သူမသည် ကျွန်တော်ရဲ့သခင်မ၊ ကျွန်တော်သည် သူမရဲ့ကျွန်။ သူမရဲ့အောက်ခံဘောင်းဘီ၊ သူမရဲ့သေး၊ သူမရဲ့အဖုတ်လေးအပေါ် တမ်းတမှုက ပိုပိုတိုးလာပြီး သူမရဲ့တံထွေးခွက်၊ သေးခွက်။ တခါတရံဆိုလျှင် femdom Scat များကိုကြည့်၍ မင်းသမီးနေရာတွင် သူမ၊ မင်းသားနေရာမှာ ကျွန်တော် အစားထိုး၍ ခံစားမိသည်။ သူမနဲ့ပတ်သက်ရင် ရွံရှာခြင်းဆိုသည်များ မရှိတော့ပေ။ တခြားမိန်းကလေးများကို သူမနေရာတွင် အစားထိုးကြည့်သည်။ သို့သော် ကျွန်တော့်စိတ်ခံစားမှုက သူမမှသူမသာ။
“ဖုန်းမြည်သံ”
ဒီတခါတော့ သူမဖုန်းမှန်းသိနေပြီမို့ တန်းကိုင်လိုက်သည်။
“ဟဲ့ ငါရောက်ပြီ ထွက်ခဲ့တော့”
ပြောပြီးတာနဲ့ ဖုန်းတန်းချသွားသည်။ ကျွန်တော်လည်း ဘောင်းဘီကောက်စွပ်၍ ချိန်းထားသည့် နေရာသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။
“နင် ထူးထူးခြားခြား ငါ့ဆီ ဘာလာလုပ်တာလဲဟ”
“နင့်ဆီ ပိုက်ဆံလာချေးတာလေ”
“အလုပ်မရှိ အကိုင်မရှိက ဘယ်ကပိုက်ဆံရှိမလဲဟ”
ကျွန်တော်ကို မယုံကြည်ဘူးဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ သူမ ပြန်ကြည့်သည်။ ကျွန်တော်လည်း ပြုံးသာနေ၍ မှာထားသော အအေးကို သောက်နေလိုက်သည်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် အရင်လိုဘဲ စကားတွေအများကြီး ပြောဖြစ်သည်။ သူမ အိမ်ထောင်ပြုပြီးနောက် အစပိုင်းတွင် အဆင်ပြေသော်လည်း နောက်ပိုင်း သူမယောက်ျားက လောင်းကစားတာ လုပ်နေပြီး အလုပ်မလုပ်တော့ကြောင်း။ လက်ရှိ အိမ်ရှေ့တွင် ကွမ်းယာဆိုင်လေး ဖွင့်ထားပြီး ထိုဆိုင်လေးကလည်း ရောင်းမကောင်းကြောင်း။ စသည့် စသည့် အဆင်မပြေကြောင်းများအား ပြောပြီးသကာလ ကျွန်တော့်ဆီမှ ငွေ ၅ သောင်း ချေးပါသည်။
ကျွန်တော်လည်း အလုပ်မရှိအကိုင်မရှိတာကြောင့် ပိုက်ဆံမရှိကြောင်း ညီးပြသည်။ သို့သော် သူမက မယုံ။ နောက်ဆုံးတော့ သူမဘက်က အပေးအယူဆန်ဆန် ပြောလာသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း မနက်ဖြန် အကြောင်းပြန်မယ်ဆိုပြီး လမ်းခွဲလာခဲ့သည်။ ကျွန်တော် သူမကို ၅ သောင်းပေးရင် တည်းခိုခန်းကို ကျွန်တော်တို့ သွားကြမယ်တဲ့။ ကျွန်တော်လည်း ဘာပြောကောင်းမလဲ အိမ်ရောက်တာနဲ့ ပိုက်ဆံကို အော်ခေါ်ပြီး ရှာတော့တာဘဲ။ ဟုတ်တယ်လေ ညစဉ်ညစဉ် ကိုယ်စိတ်ကူးနဲ့ ရူးနေရတာကနေ လက်တွေ့ဖြစ်ပြီး လမ်းစပေါ်လာပြီဆိုတော့ အသည်းအသန်ကို ပိုက်ပိုက်ရှာတော့တာပေါ့။
နောက်ဆုံးတော့ အဖွားဆီက သွားဆွဲလိုက်ပြီး မနက်ဖြန်တွေ့ဖို့ သူမဖုန်းဆက်လာတော့ ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။ သူမဆီကို ကျွန်တော် ဖုန်းဆက်ခွင့်မရှိတာ အဲ့အစကတည်းကဘဲ။ သူ့ယောက်ျား သိမှာစိုးလို့တဲ့။ ညကြ ဘုရားဝတ်ပြုတော့ ကျွန်တော် တွေးမိပါသေးတယ်။ ငါတော့ “ဒုသနတော” ကို စိတ်တစ်ခုထဲနဲ့တင်မကဘဲ ကိုယ်အားဖြင့်ပါ ကျူးလွန်မိတော့မှာပါလားလို့။ ဒါပေမယ့်လည်း လူငယ်ပီပီ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဘဲ ပြန်တွေးလိုက်ပါတယ်။
“ဒုသနတော” ဆိုတာ “ဒုတိယမြောက်လင်သည် သေလွန်သောအခါ နတ်ပြည်တွင် သောတပန်တည်လေသည်” လို့ ပြောတာနေပါလိမ့်မည်ဟု ကိုယ့်စိတ်ကို ကိုယ့်ဟာကို လှည့်စားလိုက်ရတယ်။
🏵️အပိုင်း (၅)🏵️
ကျွန်တော်နဲ့သူ အခုပထမဦးဆုံးတွေ့ချိန်တွင် အရင်ကလိုမဟုတ်။ သူမဘက်က အချိန်တိတိကျကျ လာသည်။ အရင်လို သိပ်မစောင့်လိုက်ရ။ သူမ ရစရာရှိသည်ကို လိုချင်လွန်း၍လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ ထိုအတွေးမှန်၏။ ပိုက်ဆံပါမပါ မေးသည်။ ပေးဖို့ပြောတော့ ပြန်ခါနီးမှ ပေးမည်ဟု ကျွန်တော်ပြောလိုက်သည်။ အဲ့အချိန်က စစချင်းမို့ထင်တယ် ကျွန်တော့်ဘက်က အခုလောက်မပျော့သေး။
တည်းခိုခန်းရောက်ပြီးနောက် နှစ်ယောက်သား ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း ထွေရာလေးပါး ထိုင်ပြောဖြစ်သည်။ ထို့နောက် ကျွန်တော့်ဘက်ကဘဲစ၍ သူမနှုတ်ခမ်းများကို နမ်းလိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း အချိန်ကြာကြာနမ်းရင်း အားနေသည့် ကျွန်တော့်လက်ကို သူမရင်သားပေါ်က အုပ်မိုး၍ ဖွဖွလေး ညှစ်နေလိုက်သည်။ သူမ အပေါ်အင်္ကျီကို ချွတ်ပေးလိုက်ပြီး ဘော်လီကိုပါ ဆက်ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူမရဲ့နို့များကို တစ်နှစ်ကျော် နို့ငတ်နေသော ကလေးတစ်ယောက်လို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကို စို့လိုက်သည်။
နို့စို့လို့ဝသွားတော့မှဘဲ သူမရဲ့ ဘောင်းဘီနှစ်ထည်လုံးကို ချွတ်ပေး၍ ဘာဂျာကြိုက်သူပီပီ ဂျာပါတော့သည်။ သူမလည်း အရသာခံစားပြီး အလိုက်သင့် နေပေးသည်။ သူမက အချိန်အရမ်းမရဘူးဆိုလို့ ဂျာနေတဲ့ ဘာဂျာလေးကိုနား၍ သူမအဖုတ်ထဲသို့ လိင်တံကို ထိုးထည့်လိုက်သည်။ သူမက ပက်လက်အနေနဲ့ဖြစ်သည်။ ပက်လက်အနေအထားက ကျွန်တော့်အတွက် အဆင်မပြေ။ ဒါကြောင့် သူမကို ထ၍ လေးဘက်ထောက်စေလိုက်သည်။ ပြီးနောက် “တဖုန်းဖုန်း” နဲ့ ကျွန်တော် ငတ်ထားသမျှ အတိုးချပါတော့သည်။
နှစ်ယောက်လုံး တော်တော်မောသွားသည်။ သူမ လေးဘက်ထောက်ပေးထားချိန်တွင် သူမနို့များကို ဆွဲဆွဲ၍ လုပ်ခဲ့တာမို့ သူမနို့အုံတစ်ခုလုံး ရဲတွတ်နေသည်။ သူမက ဒီလိုမျိုးနေရသည်ကို သဘောကျသည်ကို ကျွန်တော်သိသည်။ ပထမဦးဆုံး ပြန်တွေ့ချိန်တွင် ကျွန်တော့်ရဲ့ Dark Side များကို လုပ်ရန် မသင့်တော်သေး၍သာ ချိုးနှိမ်နေလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော့်အတွက် စိတ်ခံစားမှုကတော့ အပြည့်အဝ မရခဲ့ပါ။
သူမလိုချင်တဲ့ ပိုက်ဆံကို ပေး၍ နှစ်ယောက်သား လမ်းခွဲခဲ့သည်။ နောက်ထပ်လည်း တွေ့ချင်သေးကြောင်း ကျွန်တော် တဖွဖွ ပြောမိသည်။ သူမကလည်း ပိုက်ဆံစုထားဖို့ ကျွန်တော့်ကို ပြောသွားခဲ့သည်။
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် တစ်လတစ်ခါ တွေ့ဖြစ်ရင်းက ကျွန်တော့် Dark Side ကို ပြန်လုပ်ဖြစ်လာသည်။ သူမက အဲ့လိုလုပ်ရသည်ကို သိပ်မကြိုက်။ သို့သော် ပိုက်ဆံကြောင့်သာ သည်းခံပုံရသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော့်သခင်မဟာ သူမဘဲ ဖြစ်နေစေချင်တာမို့ လိုချင်တာတွေကို လုပ်ယူခဲ့သည်။
သူမသည်လည်း သခင်မတစ်ယောက်လို ဖြစ်လာသည်။ ပိုက်ဆံတောင်းသောနေရာ၊ အနိုင်ကျင့်သောနေရာတွင် ဖြစ်သည်။ အခန်းတွင်းတွင်ဝောာ့ သူမက အရုပ်မတစ်ရုပ်လိုပင်။ သို့သော်လည်း ကျွန်တော် လက်မလျှော့နိုင်ခဲ့ပါ။ ကျွန်တော့်ရည်မှန်းချက် တွေးလျက်နဲ့ ပျော်သည် ပျော်သည်။ သူမရဲ့ကျွန်တစ်ယောက် သေချာပေါက် ဖြစ်အောင်လုပ်မည်။
🏵️အပိုင်း (၆)🏵️
“ဖုန်းမြည်သံ”
“ဘာလဲ”
“နင် ငါ့ကို ပုံပြောသွားတယ်နော်”
“ငါလည်း ထွက်လို့ရအောင် လုပ်တာဘဲလေ။ ကိုကျော်ဦးက လစ်မှမလစ်တာ”
“———-”
“———-”
ဒီတခါတော့ မဖြစ်စေရပါဘူး၊ ရောက်အောင်သွားကြမယ်ဆိုပြီး ကတိပန်းတွေခံ၍ သူမနဲ့ကျွန်တော် ချိန်းလိုက်ကြပြန်သည်။ ကျွန်တော်လည်း “ဒီတစ်ခါ နင်င့ါကို အနိုင်ထပ်ကျင့်ရင်တော့ နောက် နင့်ဖုန်းကို မကိုင်တော့ဘူး” ဟု အပြတ်ပြောလိုက်သည်။ စကားအဖြစ်သာ အပြတ်ပြောခြင်းဖြစ်သည်။ ဟိုက ဖုန်းဆက်လာတော့လည်း လူက ပျော့ပျော့သွားသည်။
————————————–
ဒီတခါတော့ အရင်အခေါက်တွေလို မဖြစ်ရလေအောင် သေသေချာချာ စဉ်းစားထားသည်။ ဘယ်ကစလုပ်မယ် ညာကစလုပ်မယ်ပေါ့။ ပြောမယ့်သာပြောတာ အရင်အခါတွေတုန်းကလည်း စဉ်းစားရင်း ပြီးသွားတာဘဲ။ သူနဲ့တွေ့ရင်ကို လူက ယောက်ယက်ခတ်သွားတာ။
————————————–
“ဒါနဲ့ ဘယ်သွားမှာလဲ”
“ပေါက်တောဝဘက် သွားမယ်”
တည်းခိုခန်းဆို အမြဲတမ်း သူကချည်း ဦးဆောင်ပြီး ရွေးသွားတာ။ ကျွန်တော် တခါတရံ တွေးမိပါတယ်။ အပြင်မှာကြ ဆရာမကြီးလုပ်ပြီး အထဲကြလည်း အဲ့လို ဆရာမကြီးလုပ်ရင် ကောင်းမှာဘဲလို့။
ရောက်တာနဲ့ အချိန်သိပ်မရဘူးနော် ဆိုတဲ့ သူမစကားနဲ့အတူ ကျွန်တော်လည်း အချိန်ကို အကျိုးရှိစွာ သူမကို ကုတင်ပေါ်မှာ ခြေဆင်းထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး ကျွန်တော်က သူမရဲ့ ခြေထောက်များကို ကုတင်အောက် ဒူးထောက်ခစား၍ ပြုစုပေးလိုက်ပါသည်။ အဝတ်တွေ ချွေးစိုမှာစိုးလို့ဆိုပြီး ရောက်ရောက်ချင်းထဲက အဝတ်အစားများ သူမချွတ်ထားသည်မို့ သူမရဲ့ ရင်သားအလှအပကို တစ်ချက်တစ်ချက် မော်ဖူး၍ ခံစားရင်း ခြေထောက်မာဆတ် လုပ်ပေးလိုက်သည်။
အိမ်ကဖေကြီး နင်းပေးခိုင်းရင်တောင် ခဏတဖြုတ်နဲ့ဆင်းသော ကျွန်တော်သည် သူမခြေထောက်များ အကြောလျော့စေဖို့ရာ အချိန်အတော်ကြာ ကြိုးစားပမ်းစား နှိပ်နယ်ပေးသည်။ ပြီးနောက် ကျွန်တော့် လျှာနဲ့ပါးစပ်ကို စတင် အလုပ်ပေးလိုက်သည်။ သူမက ခြေဆင်းထိုင်နေရတာ ညောင်းတယ်ဟုဆိုကာ ခြေထောက်ကို ကုတင်ပေါ်တင်၍ လှဲနေပါသည်။ ကျွန်တော်လည်း ခြေထောက်သန့်ရှင်းရေးကို ဆက်လက်၍ ဆားဗစ်ပေးသည်။
တည်းခိုခန်းစဝင်ကတည်းက သေးပေါက်ချင်ရင် ပြောပါ သောက်ချင်ပါတယ်လို့ ပြောထားသော်လည်း သူမက အခုထိ သေးပေါက်ချင်ပုံ မရသေးပါ။ သူမသေးများကို မြန်မြန်သောက်ရအောင် အဖုတ်ကိုတက်၍ ယက်စုပ် လုပ်နေလိုက်ပါသည်။ အချိန်နည်းနည်း ကြာသွားသော်ငြား သူမက သေးပေါက်ဖို့ အာရုံပင်ရှိပုံမပေါ်။ ကျွန်တော်လည်း အခုရက်ပိုင်း အင်တာနက်ထဲမှာ အဖုတ်နဲ့ပွတ်တဲ့ မူဗီတွေကို feel ဖြစ်နေသဖြင့် သူမအား ကျွန်တော့်မျက်နှာကို အဖုတ်နဲ့ တက်ပွတ်ပေးဖို့ကို တောင်းဆိုရပြန်သည်။ မထချင်ထချင်နဲ့ သူမထ၍ လှဲနေသော ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်ကို တက်ခွကာ သူမအဖုတ်နဲ့ အပေါ်အောက် ပွတ်ပေးပါသည်။ ကျွန်တော်လည်း လျှာထုတ်၍ သူမအဖုတ်နဲ့ပွတ်သည်ကို အရသာခံနေလိုက်ပါသည်။
ကျွန်တော့်မျက်နှာတစ်ခုလုံး စိုတိုတိုဖြစ်နေသလို ကျွန်တော် ခံစားနေရသည်။ မျက်နှာကို ဆက်မပွတ်တော့ဘဲ အဲ့လိုခွလျက်လေး မျက်နှာပေါ် ထိုင်နေပေးဖို့ တောင်းဆို၍ သူမအဖုတ်လေးကို “တပြွတ်ပြွတ်စ်” စုပ်ပေးလိုက်သည်။ စုပ်နေရင်း အရည်အချို့ဝင်လာသလို ခံစားရသဖြင့်
“သေးပေါက်တော့မလား”
ဟု သူမကိုမေးတော့
“အင်း”
ဟု ပြန်ဖြေသဖြင့်
“ဒါဆို အိမ်သာထဲသွားမလား၊ ဒီအတိုင်းဘဲ ပေါက်မလား”
ကျွန်တော်မေးမိတာ မှားပါတယ်။ အိမ်သာထဲ သွားပေါက်မယ်ဟု ဆိုကာ ခွထားရာမှဖယ်၍ အိမ်သာသို့ သွားပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း နောက်က လိုက်သွားလိုက်ပါတယ်။
ဒီတခါဝောာ့ ကျွန်တော် သေးကို တော်တော်လေး သောက်လိုက်ရသည်။ ဟိုတခါလို အနည်းငယ်လေး မဟုတ်ခဲ့ပါ။ သူမ သေးပေါက်ပြီးနောက် သူမသေးများနှင့် ပေတေနေသော အဖုတ်လေးကိုပါ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် အိမ်သာထဲတွင်ပင် လှဲနေသော ကျွန်တော့်အပေါ်မှ ခွထားသော သူမကို ဖယ်ခွင့်မပြုသေးဘဲ ဆက်နေပေးခိုင်းပြီး အဖုတ်ကို အရသာခံကာ ပြင်းပြင်းလေး စုပ်ပေးလိုက်၊ ယက်ပေးလိုက် လုပ်နေလိုက်သည်။ ထိုသို့ လုပ်ပေးနေရင်းက ညိုတိုတိုဖင်ပေါက်လေးကို မျက်စိထဲမြင်ပြီး ယက်ချင်သလိုလို ဖြစ်လာလို့ ယက်လိုက်သည်။ သူမ လန့်ဖြန့်ပြီး ထရပ်လိုက်သည်။
“ဟဲ့ ဘာလုပ်တာလဲ”
“နင့် ဖင်ပေါက်လေးကို ငါယက်ချင်လို့ပါဟာ”
သူမကို လှမ်းဆွဲ၍ အတင်းပြန်ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။
“ဟဲ့ နင်မရွံဘူးလား”
“ငါက နင့်သာကျွေးမယ်ဆို နင့်ချီးဝောာင် စားချင်တာ၊ နင်ကျွေးမှာလား”
သူမ ဘာမှဆက်မပြော။ ကျွန်တော် သူမဖင်ပေါက်လေးကို ခဏဘဲ ယက်ရသေးသည် အချိန်နောက်ကျတော့မယ် ဟုဆိုကာ ကျွန်တော့်ကို ခွထားရာမှ ဖယ်၍ ရေချိုးရန် သူမပြင်သည်။ ကျွန်တော်လည်း သူမနဲ့အတူတူ ရေချိုးလိုက်သည်။ သူမကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးသည်။ ချေးတွန်းပေးသည်။ သူမ ပလုပ်ကျင်းသောရေကို ပါးစပ်ထဲ ထွေးထည့်ပေးဖို့ပြောတော့ သူမ ထွေးထည့်ပေးသည်။
သူမထွေးထည့်ပေးသော သူမရဲ့ ပလုပ်ကျင်းရည်ကို ၃-၄ ခါလောက် သောက်ခွင့်ရလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူမ ရေချိုးခန်းအပြင် ထွက်သွားသည်။ ကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲ တစ်ကိုယ်ရည် သန့်ရှင်းရေးများလုပ်၍ ဆက်နေခဲ့သည်။ ထုံးစံအတိုင်းဘဲ သူမလိုချင်သော ပိုက်ဆံကိုပေး၍ နှစ်ယောက်သား ကားဂိတ်မှာ လမ်းခွဲခဲ့ကြသည်။
🏵️အပိုင်း (၇)🏵️
“ဖုန်းမြည်သံ”
ပုံမှန်ဆို လကုန်ရက်နားနီးမှ ဖုန်းဆက်နေကြကို ထူးထူးခြားခြား သူမဖုန်းဆက်လာသဖြင့် ပိုက်ဆံလိုပြန်ပြီထင်တယ် ဟူသော အတွေးဖြင့် ဖုန်းကို လက်ခံပေးလိုက်သည်။ သူမဘက်က ပိုက်ဆံကိစ္စမပြောဘဲ ပုံမှန်အကြောင်းအရာများသာ ပြောပြီး
“ဝတ်ရည်ရောက်နေတယ်၊ ဝတ်ရည်က နင်နဲ့ ဖုန်းပြောချင်လို့တဲ့”
ထို့နောက် ဝတ်ရည်နဲ့ ထပ်လေပစ်သည်။ သူတို့ဘက်ကခေါ်သော ဖုန်းမို့သာ တော်တော့သည်။ စစနောက်နောက်နဲ့ လေပစ်လိုက်တာ ၁ နာရီနီးပါး ကြာသွားသည်။ နောက်ဆုံး သူတို့ဘက်မှ ဘေကုန်သွားပြီးနောက် စကားလက်စသတ်လိုက်ကြသည်။
ဝတ်ရည်က သူအားတဲ့နေ့ကြရင် သုံးယောက်သား အပြင်အတူတူ သွားကြရအောင်တဲ့။ ကျွန်တော်လည်း ပြောလိုက်ပါတယ်။ နင့်အစ်မကိုဘဲ အရင်ခေါ်ပါဦးလို့။ ဝတ်ရည်က သူမနဲ့ အရင်တုန်းက တစ်အိမ်ထဲ အတူတူနေတဲ့ ညီမဝမ်းကွဲ တစ်ယောက်ပါ။ ဝတ်ရည်က သူမနဲ့ မတူတာက ပြည့်ပြည့်လေး။ သူမကတော့ ပိန်တယ်လို့ ပြောရမယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ သူမရဲ့ တချို့ကိစ္စတွေကို ဝတ်ရည်က သိတယ်။ ဟိုအရင်တုန်းကတော့ အားလုံးငယ်ကြစဉ်ဆိုတော့ စကားပြောဆိုမှုကအစ ရဲတင်းမှု မရှိခဲ့ကြဘူး။ အခုဝောာ့ တစ်ခုခုဆို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းတွေ ဖြစ်ကုန်တယ်။
ဝတ်ရည်ကလည်း သူမလိုဘဲ အိမ်ထောင်ကျသွားခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် လက်ရှိမှာ ဝတ်ရည်က လုံးဝလူလွတ်ဘဲ။ ဝတ်ရည်က စက်ရုံမှာနေ စက်ရုံမှာစားနဲ့မို့ အိမ်ကို ပြန်လာခဲလှတယ်။ ဝတ်ရည်ကိုလည်း စစနောက်နောက်နဲ့ သူမနဲ့ကျွန်တော် လိင်ဆက်ဆံရင်း အတူနေတဲ့အချိန် အတူဝင်ပါဖို့ ခေါ်ဖူးတယ်။ အဲ့တုန်းက ဝတ်ရည်က အနားမှာရှိတဲ့ ပုလင်းနဲ့ ရိုက်မယ်လုပ်လို့ သူမကိုယ်တိုင် မနည်းဆွဲထားခဲ့ရတာ။
အတိတ်တွေက ပြန်တွေးကြည့်တော့လည်း လွမ်းစရာပါလား။ ကျွန်တော်လည်း နေ့ရက်တွေကို ပုံမှန်အတိုင်းလေး ဖြတ်သန်းခဲ့တယ်။
————————————–
“ဖုန်းမြည်သံ”
ဝတ်ရည် ကျွန်တော့်ဆီကို ဖုန်းဆက်တယ်။ မုန့်လိုက်ကျွေးပါလားတဲ့။ မိန်းကလေးတွေရဲ့ မုန့်လိုက်ကျွေးပါလားဆိုတာ “တွေ့ကြရအောင်” လို့ ပြောတာနဲ့ အတူတူဘဲဆိုတာ သိထားပြီးသားမို့ ဝတ်ရည်ချိန်းတာကို လက်ခံလိုက်တယ်။ ဝတ်ရည်က တနင်္ဂနွေပိတ်ရက်မှာ တွေ့ဖို့ချိန်းပြီး ဖုန်းချသွားတယ်။ ခိုင်ပါ မပါ မသေချာတာမို့ ဝတ်ရည်နဲ့ တွေ့တာက ကျွန်တော့်အတွက် ထူးထူးခြားခြား ဖြစ်မနေဘူး။ ဝတ်ရည်ဖုန်းဆက်တုန်းကလည်း ပြောတယ်၊ ခိုင်မပါလောက်ဘူးတဲ့။
————————————–
ထင်တဲ့အတိုင်းပါဘဲ။ ဝတ်ရည် ဖုန်းဆက်ချိန်းတဲ့နေရာ ကျွန်တော်ရောက်တော့ ခိုင်အတူပါလာတာ မတွေ့ဘဲ ဝတ်ရည်တစ်ယောက်ထဲလာတာ တွေ့ရတယ်။ ပြီးနောက် ဝတ်ရည် ဦးဆောင်ခေါ်သွားတဲ့ဆိုင်ကို ကျွန်တော် နောက်ကလိုက်သွားတယ်။ ဖုန်းထဲမှာ ပြောတဲ့အတိုင်း မယ်မင်းကြီးမက ထန်းရည်ဆိုင်ကို ထိုင်တာဟ။ ကျွန်တော်လည်း လိုက်ထိုင်ရတာပေါ့။
ဟိုပြောဒီပြောရင်းနဲ့ သောက်လာလိုက်တာ ကျွန်တော် ရီဝေဝေတောင် ဖြစ်လာပြီ။ သူမလည်း ဖြစ်နေလောက်ပြီလို့ ကျွန်တော်ထင်သည်။ စကားလမ်းကြောင်းက ဘယ်ကနေ ဘယ်လိုဖြစ်တယ် မသိဘူး။ ဟိုးအရင်က ကျွန်တော် တစ်ခါပြောဖူးတဲ့ “ဝတ်ရည်ရဲ့ သေးကိုလည်း သောက်ပါရစေ” ဆိုပြီး ပြောခဲ့တဲ့အကြောင်းဆီကို ရောက်သွားတယ်။ ဘေးမှာ လူမရှိလို့ တော်သေးတာပေါ့။
သူ့အစ်မခိုင်ရဲ့သေးကို အဲ့တုန်းက ကျွန်တော် တကယ်သောက်ခဲ့တာလားတဲ့။ ရီဝေဝေလေးက သာမာန်ချိန်တွေထက် ကျွန်တော့်ကို ပိုရဲစေပြီး Dark Side ကိုလည်း ပိုပွင့်စေခဲ့တယ်။ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ကနေ စကားတွေ တသီတတန်း ထွက်သွားတော့တာဘဲ။
သူမအစ်မရဲ့သေးကို အဲ့ကတည်းကနေ အခုချိန်ထိ သောက်သေးကြောင်း။ သူမအစ်မနဲ့ ကျွန်တော် တစ်လတစ်ခါ တွေ့ဖြစ်ကြောင်း။ တွေ့တိုင်းလည်း သေးသောက်ဖြစ်ကြောင်းပေါ့။
တချို့အကြောင်းအရာတွေဆို နည်းနည်းတောင် ပိုပိုသာသာလေး ပြောဖြစ်လိုက်သေးတယ်။ ဒါကို သူမလည်း အခုသေးပေါက်ချင်နေတယ် အစ်မသေးကို သောက်သလို သူမသေးကိုရော သောက်နိုင်မလားတဲ့။ ကျွန်တော် ရီဝေဝေသာ ဖြစ်သည်မို့ အသိမလွှတ်၊ ရလာတဲ့ အခွင့်အရေးကို ဖမ်းကိုင်လိုက်မယ် ဆိုတဲ့အတိုင်း “သောက်မယ်” ဟု အဖြေပေးလိုက်သည်။
“ဒါဆိုလာ”
သူမခေါ်ရာနောက်သို့ လိုက်သွားလိုက်သည်။
“အစ်မ ညီမတို့ အပေါ့သွားမလို့ ခဏနော်”
“အေး အေး ညီမ”
ဆိုင်ရှင်နဲ့ ရင်းနှီးနေပုံရတယ်။ ဆိုင်ရှင်ကလည်း ယုံယုံကြည်ကြည်ဘဲ။ ချုံတွေကြားထဲသို့ ရောက်တော့
“မမနဲ့နေတော့ ဘယ်လိုနေလဲ”
ကျွန်တော်လည်း အလိုက်တသိပင် အောက်ဘက်ကို နည်းနည်းကြည့်ပြီးနောက် မြေကြီးပေါ်ကို လှဲချလိုက်သည်။ သူမက သဘောကျသွားပြီး ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ် ခွရပ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဘောင်းဘီမချွတ်ဘဲ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ထိုင်ချပြီးမှ
“မျက်စိမှိတ်ထား၊ ပါးစပ်ကိုလည်း ကျယ်ကျယ်ဟထား”
အမိန့်ပေးသံနဲ့ သူမပြောသည်။ ထိုအသံက ကျွန်တော့်စိတ်ကို အတော်လေး လွှမ်းမိုးသည်။ ကျွန်တော်လည်း သူမအမိန့်အတိုင်း လိုက်လုပ်လိုက်သည်။ ဟထားသော ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲသို့ နွေးခနဲ အရည်အချို့ ဝင်လာသည်။ သေးလည်းမဟုတ် တံတွေးဖြစ်ဖို့များသည်။ ထပ်၍ ထပ်၍ ဝင်လာသည်။ ဝင်လာသမျှကို ကျွန်တော် မြိုချပစ်လိုက်သည်။
“မမကပြောတော့ နင်က သူတစ်ယောက်ထဲအတွက်ဘဲ ဒီလိုနေတာဆို။ အခုတော့ နင်က ဘယ်မိန်းကလေးနဲ့မဆို ဒီလိုနေချင်နေတာဘဲ။ တော်တော်ကို ညစ်ပတ်တဲ့အကောင်”
သူမ ပြောလည်းပြော ကျွန်တော့်ပါးကိုလည်း တဖြန်းဖြန်း ရိုက်သည်။ ကျွန်တော် မရုန်းပါ၊ မရှောင်ပါ၊ ဘာမှလည်း ခွန်းတုန့်မပြန်ပါ၊ သူမလုပ်သမျှကိုသာ ငြိမ်ခံနေသည်။ သူမလုပ်သမျှ ပြောသမျှတွေက ခိုင်နဲ့နေရတာထက်ပင် အလွန်သာလွန်နေသည်။ ဒါ့အပြင် သူမဟာ ခိုင့်ညီမဆိုသော အသိက ကျွန်တော့်စိတ်ကို ပို၍ထကြွစေပြီး၊ ပို၍ရိုကျိုးချင်စိတ်များကို ဖြစ်ပွားစေသည်။ သူမကတော့ ပြောလိုက် ရိုက်လိုက် ထွေးလိုက်နဲ့ ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ် ခွထိုင်ပြီး ပွဲကြမ်းနေသည်။ သူမကြမ်းလေ ကျွန်တော်ကြိုက်လေ ဖြစ်နေသည်။
“ကဲ ငါ သေးပေါက်တော့မယ်၊ ပါးစပ်ကျယ်ကျယ်ဟထား၊ မျက်လုံးလည်း ဖွင့်မကြည့်နဲ့နော်”
သူမဝတ်ထားသော ဘောင်းဘီကို ထိုင်လျက်ပင် ဂျိတ်ဖြုတ် ဇစ်ဖွင့်၍ အောက်ခံဘောင်းဘီကို အနည်းငယ် လျှောချကာ ချွတ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ် သူမရဲ့အဖုတ်နဲ့ ထိလိုက်တဲ့ အထိအတွေ့က ကျွန်တော့်ကို မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ချင်စိတ်ပေါက်အောင် နိုးထပေးနေသည်။
ထန်းရည်နံ့လေးသင်းသင်းနဲ့ ပူနွေးနွေး သူမသေးရည်များသည် ကျွန်တော့်ပါးစပ်တွင်းသို့ သူမအဖုတ်မှထွက်၍ ဝင်လာပါသည်။ ကျွန်တော်လည်း အားပြင်းပြင်းနှင့်လာနေသော သူမအဖုတ်မှ ထွက်လာသမျှ သေးများကို အလေအလွင့်မရှိ အမိအရ သောက်သုံးပါသည်။ နိုးဆွနေသောစိတ်ကြောင့် သူမသေးပေါက်တာ ရပ်သွားချိန်တွင် ကျွန်တော့်မျက်စိလည်း တပြိုင်နက်ဆိုသလို ပွင့်သွားပါသည်။
ပွင့်လာသော မျက်လုံးများသည် သူမရဲ့အကြည့်များနှင့် တန်းတိုးသွားကာ ကျွန်တော့်ပါးကို သူမက အားပြင်းပြင်းဖြင့် လက်ဝါးလွှတ်လိုက်ပါတော့သည်။ ထို့နောက် သူမက ကျွန်တော့်ကို တစ်ချက်စိုက်ကြည့်ပြီး သေးစိုနေသော သူမအဖုတ်ဖြင့် ကျွန်တော့်မျက်နှာကို အတင်းပွတ်ပါသည်။ ပွင့်သွားသောမျက်လုံးများလည်း အော်တိုပြန်ပိတ်လိုက်ရပါသည်။
သူမ စိတ်ကျေနပ်သွားမှပင် ပွတ်ခြင်းကို ရပ်လိုက်ပါသည်။ အောက်တွင်ခံနေရသော ကျွန်တော်လည်း အခုမှပင် အသက်ဝဝရှူခွင့်ရပါတော့သည်။ သူမ ဘောင်းဘီပြန်ဝတ်ရင်း
“အခု ငါပွတ်ထားတဲ့အတိုင်းဘဲနေနော်၊ ရေပြန်မဆေးနဲ့၊ ဘာနဲ့မှ သန့်ရှင်းရေးမလုပ်နဲ့”
ကျွန်တော်က ဘာမှပြန်မပြောသဖြင့်
“ဟုတ်ကဲ့လို့ဖြေလေ”
“ဟုတ်ကဲ့ ဟုတ်ကဲ့”
“အင်း ငါ့ကျွန်လေးက လိမ္မာတယ်။ နောက်ဆို နင်စားချင်တဲ့ အီးအီးတွေ ကျွေးမယ်။ အခုတော့ ငါ့သေးနံ့တွေမွှန်နေတဲ့ မျက်နှာနဲ့နေပြီး ငါခိုင်းတာတွေ လိုက်လုပ်ပေးဦး….။ ဪ နင့်ကို တစ်ခုပြောပြရဦးမယ် သိလား။ နင်ခုနက လှဲတဲ့နေရာမှာလေ ငါ့အရင်ယောက်ျားက ငါ့ကိုလိုးတာဟ။ ငါက လေးဘက်ထောက်ပေးပြီး ထန်းရည်ဆိုင်ဘက်က လူတွေကို ကြည့်နေရတာ စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ အရမ်းကောင်းတာဘဲ”
စကားပြောရင်းဖြင့် ချုံထဲမှထွက်ကာ ထန်းရည်ဆိုင်သို့ ပြန်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
🏵️အပိုင်း (၈)🏵️
သူမ သေးစိုစိုအဖုတ်နဲ့ ပွတ်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်မျက်နှာက အရည်တွေစိုနေဆဲ။ ထန်းရည်ဆိုင်သို့ အတွဲတစ်တွဲ ရောက်လာသည်။ ထိုအတွဲက ရောက်ပြီးမှ မကြာပါ ro ပြတော့တာဘဲ။ ထန်းရည်ဆိုင်မှာ ဆိုင်ရှင်အစ်မရယ် သူတို့အတွဲရယ် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရယ်ဘဲ ရှိတာမို့ စိတ်ကြိုက်ကို ကဲနေကြသည်။ တစ်ယောက်ပါးစပ်ထဲက ထန်းရည်ကို တခြားတစ်ယောက်ပါးစပ်ထဲသို့ အပြန်အလှန် ထည့်ပေးနေကြသည်။
“ဟဲ့ ဟိုမှာတွေ့လား။ သူတို့လို ဆော့ကြရအောင်”
ကျွန်တော် ထန်းရည်ယူ၍ သောက်ရန် ပြင်လိုက်ပါသည်။ ဝတ်ရည်က မသောက်ရန်တား၍ ထိုထန်းရည်ကို သူမပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ကျွန်တော့်ပါးစပ်နားကပ်၍ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ကို ဆွဲဟလိုက်ပြီး သူမငုံထားသော ထန်းရည်များကို ထွေးထည့်ပေးပါသည်။
“သောက်လိုက်”
ကျွန်တော်လည်း မျိုချပစ်လိုက်သည်။
“နင့်မျက်နှာက သေးစော်တော်တော်နံနေတာဘဲ၊ အင်္ကျီနဲ့ သုတ်လိုက်တော့”
“ဟုတ်ကဲ့”
ကျွန်တော်လည်း သူမစကားအတိုင်း သုတ်ခွင့်ရ၍ သုတ်လိုက်ပါသည်။ သူမက ကျွန်တော့်မျက်နှာကို သန့်ရှင်းခိုင်းရခြင်းမှာ ကျွန်တော့်ကို သနားသွား၍ မဟုတ်ဘဲ သူမပါးစပ်မှ ထန်းရည်များ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲသို့ ထည့်သောအခါ မျက်နှာချင်းဆိုင်ချိန်တွင် သေးနံများနံနေသဖြင့် သူမအတွက် သုတ်ခိုင်းခြင်းသာဖြစ်သည်။ အနံ့တွေ ကျန်သေးသည်ဟုဆိုကာ ဘေးက လူအခြေအနေကိုကြည့်၍ သူမပါးစပ်ထဲ ထန်းရည်များထည့်ကာ ပလုတ်ကျင်းပြီး ထွက်လာသော ထန်းရည်ဖြင့် ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်ကို ထွေးထုတ်ပါသည်။
ထိုနည်းဖြင့် ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်မှ သူမရဲ့ သေးနံ့များကို ပျောက်အောင် သန့်ရှင်းပေးပါသည်။ အခုလို ခံနေရချင်းသည် ကျွန်တော်ရဲ့စိတ်ကို ကျေနပ်မှုများစွာ ရနေစေပါသည်။ ဟိုအတွဲကတော့ ဆိုင်ရှင်နဲ့ မရင်းနှီးသဖြင့် ဆိုင်ရှင်က ပိုက်ဆံရှင်းပြီးမှသာ နှစ်ယောက်စလုံးသွားပါ ဆိုသဖြင့် သူတို့ ပိုက်ဆံအရင်ရှင်းသည်။ ပြီးနောက် ကျွန်တော်တို့တိုးခဲ့သော ချုံထဲသို့ တိုးသွားသည်။ ဝတ်ရည်ကလည်း ပိုက်ဆံရှင်းတော့ဟု ဆိုသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း ပိုက်ဆံရှင်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဝတ်ရည်နောက် ဆက်လိုက်သည်။ ဝတ်ရည်က ချုံထဲဘက်သို့ နောက်တစ်ခေါက် သွားနေခြင်း ဖြစ်သည်။
“ရှူးး”
“အသံမထွက်နဲ့နော်”
အသံတိုးတိုးဖြင့်ပြောပြီး သူမက ရှေ့က ဦးဆောင်သွားသည်။ ခုနကဝင်သွားသော အတွဲကို ချုံတောရဲ့ အတွင်းပိုင်းတွင် တွေ့ရသည်။ ကောင်မလေးဝတ်ထားသော ထဘီအနီလေးက ဘေးမှာပုံလျက်လေးနဲ့ ကောင်မလေးက လေးဘက်လေးထောက်ကာ နောက်က သူ့ကောင်လေးရဲ့ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးနေသည်။ ညီးသံလေးကလည်း ခပ်တိုးတိုးပင်။
သူမက ဖုန်းထုတ်ဟုဆိုသဖြင့် ကျွန်တော် ဖုန်းထုတ်၍ သူမပြောသည့်အတိုင်း သာယာနေသော အတွဲကို ဗီဒီယိုမှတ်တမ်း တင်လိုက်သည်။ ကောင်မလေးရော ကောင်လေးရောရဲ့ အရှေ့တည့်တည့်မှ နေရာယူ ရိုက်ကူးထားခြင်း ဖြစ်တာကြောင့် နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ မျက်နှာတွေက ဗီဒီယိုထဲတွင် ထင်ရှားစွာ မြင်နေရသည်။
သူတို့ကိစ္စပြီးနောက် ကောင်မလေးက အရှေ့ဘက်ကို နည်းနည်းတိုး၍ သေးထိုင်ပေါက်သည်။ ထိုအရာကိုလည်း မှတ်တမ်းတင်ထားလိုက်သည်။ ခဏအကြာတွင် ထိုနှစ်ယောက် ချုံထဲမှ ပြန်ထွက်သွားသည်။
“လာ”
သူမက လက်ဆွဲခေါ်သဖြင့် စောစောက ကောင်လေးနဲ့ ကောင်မလေး လိင်ဆက်ဆံခဲ့သော နေရာသို့ ပါသွားသည်။ လိင်ဆက်ဆံတဲ့နေရာနား မရောက်ခင် ကောင်မလေး သေးပေါက်ထားသော နေရာတွင်ရပ်၍
“ဟဲ့ ဒူးထောက်”
ကျွန်တော်လည်း ကြောင်နနနဲ့ ဒူးထောက်လိုက်သည်။
“စောနကောင်မလေး ဒီနေရာမှာ သေးပေါက်သွားတာ တွေ့တယ်မဟုတ်လား။ သူသေးပေါက်ထားတဲ့ နေရာကို နမ်းကြည့်စမ်း”
ကျွန်တော် သူမကို တစ်ချက်မော့ကြည့်လိုက်သည်။
“ဘာမော့ကြည့်တာလဲ၊ ငါခိုင်းတဲ့အတိုင်းလုပ်လေ။ ငါ့ကို နင့်သခင်မလို့ မသတ်မှတ်ဘူးလား”
ဪ ဝတ်ရည်က ငါ့သခင်မတောင် ဖြစ်သွားပြီဘဲ။ နောက်ပြီး သခင်မ လိုချင်တာကလည်း ငါ့စိတ်ကူးယဉ်အိမ်မက်ပဲ။ သူမခိုင်းသမျှ လုပ်မယ်ဟု စိတ်ဆုံးဖြတ်ကာ သေးစိုနေသော မြေကြီးကို နမ်းလိုက်သည်။ နမ်းခိုင်းရုံနဲ့ အားမရတဲ့ သူမက လျှာနဲ့တို့ခိုင်းသည်။ ချုံမှအပင်တွင် ကပ်ညိကျန်သော စောနအတွဲမှ ကောင်မလေးရဲ့ သေးစသေးနများကို ကျွန်တော် အရသာခံခွင့် ရလိုက်သည်။
သူမ စိတ်ကျေနပ်လောက်အောင် ခိုင်းပြီးနောက် ထိုအတွဲ လိုးပွဲဆင်ခဲ့သောနေရာတွင် ကျွန်တော့်ကို လှဲစေ၍ စောနကအတိုင်း သူမသေးများကို ထပ်မံသောက်သုံးစေပြန်ပါသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ မျက်စိမမှိတ်ထားရသဖြင့် သူမအဖုတ်ညိုညိုကို အဝကြည့်ခွင့်ရလိုက်ပါသည်။ ထိုသည်မက သူမက တစ်ရှူးမပါသဖြင့် သေးများစိုနေသော သူမအဖုတ်ကိုပါ ကျွန်တော် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးခွင့် ရလိုက်ပါသည်။
ဝတ်ရည်နဲ့ကျွန်တော် သဘောတူညီချက်များစွာ ရယူဖြစ်ခဲ့သည်။ ထိုနေ့မှစ၍ ဝတ်ရည်သည် ကျွန်တော့်သခင်မ ဖြစ်လာသည်။ ဝတ်ရည်သည် သူမရဲ့အစ်မ ကျွန်တော်အရမ်းချစ်ရတဲ့ ခိုင်လို ရုပ်သေကြီးမနေပါ။ ကျွန်တော်ဖြစ်ချင်သည့်အတိုင်း သူမကချည်း ဦးဆောင်သည်။ ကြမ်းသည်။ အနိုင်အထက် အရမ်းပြုကျင့်သည်။
သူမနဲ့ သဘောတူညီချက်များကတော့ များများစားစား မဟုတ်။ တိုတိုနဲ့လိုရင်း ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော့်ဘဝတစ်ခုလုံးအား သူမကို အပြီးအပိုင် ပေးလိုက်ရခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုသဘောတူညီမှုကိုလုပ်ရန် ကျွန်တော့်ကို စဉ်းစားချိန် တစ်ပတ် ပေးလိုက်သည်။ ဒီတစ်ပတ်တော့ ကျွန်တော့်အတွက် စဉ်းစားစရာများနှင့် ခေါင်းခြောက်ဖွယ်ရှိသည်။
🏵️အပိုင်း (၉)🏵️
ဝတ်ရည်က ဒီအတိုင်းချည်းတော့မရဘူး လက်ထပ်ရမယ်တဲ့။ ကျွန်တော်နဲ့သူနဲ့ အတူလက်ထပ်ပြီးမှသာ သူမက ကျွန်တော့်သခင်မအဖြစ် နေပေးမယ်တဲ့။ စဉ်းစားရင်းသာ စဉ်းစားနေတာပါ။ ဒါ ကျွန်တော့်ရဲ့ စိတ်ကူးယဉ် အိမ်မက်ပဲလေ။ ကျွန်တော့်ရဲ့ Dark Side ကို အပြည့်အဝ လုပ်ပေးနိုင်တဲ့ ဘဝလက်တွဲဖော်ကို လိုချင်ခဲ့မိတာ။ အခုတော့ အခွင့်အရေး ရလာခဲ့ပြီ။ သို့သော် ကျွန်တော်စိုးရိမ်စိတ်များနဲ့ ကြောက်နေတာတော့ အမှန်ဘဲ။ နောက်ဆုံးတော့ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ရဲရဲချလိုက်တယ်။ နောက်ထပ် မပေါ်လာနိုင်တော့တဲ့ အခွင့်အရေးကို ကျွန်တော် ဖမ်းဆုပ်လိုက်ပါတယ်။
ကျွန်တော်ရဲ့ မင်္ဂလာပွဲဟာ မကြီးကျယ်ခဲ့ပါ။ ရုံးတက်လက်မှတ်ထိုး လူကြီးမိဘများကို ကန်တော့ခြင်းဖြင့် ပွဲပြီးလိုက်သည်။ ပွဲတွင် ခိုင်နဲ့တွေ့ရ၍ ခိုင်က ဝတ်ရည်နဲ့သူမ အလောင်းအစားသဘောမျိုး လုပ်တာမှာ သူမရှုံးသွားခဲ့ပြီဖြစ်ကြောင်းနဲ့ ကျွန်တော်တို့နေတဲ့အိမ်ကို လာပြီး ကျွန်တော်ကို နေ့တိုင်း အိမ်သာအဖြစ်သုံးမည်ဟု စသလို နောက်သလိုနဲ့ ပြောသွားသေးသည်။
ကျွန်ဝောာ့်ရဲ့ မင်္ဂလာဦးညသည် အခြားသူများနဲ့ မတူ။ တစ်ညလုံး ကျွန်တော် ဝတ်ရည်ကို နှိပ်နယ်ပေးရသည်။ ထိုညက ဝတ်ရည် သူမခြေဖဝါးဖြင့် ကျွန်တော့်မျက်နှာကို ထပ်ခါထပ်ခါ ပွတ်သည်။ ပြီးတော့ ဝတ်ရည် အိမ်သာထဲတွင်ပင် အိမ်သာတက်သည်။ နဂိုပြောထားသလို ကျွန်တော့်ကို သူမ အိမ်သာအဖြစ် အသုံးမပြုပါ။
သို့သော် အိမ်သာထဲတွင် သူမအီးအပုံလိုက်ပါထားပြီး ဖင်ဆေးသည့် ရေခွက်ထဲတွင် သေးများအပြည့် ပန်းထည့်ပေးထားသည်။ သူမဖင်ကိုတော့ တစ်ရှူးဖြင့် သန့်ရှင်းပုံရသည်။ သူမဖင်မှချီးများ သုတ်ထားသော တစ်ရှူးကို အိမ်သာရေပုံးနားတွင် ကျွန်တော်တွေ့သည်။ သူမ ဘာလုပ်စေချင်သည်ကို ကျွန်တော်မသိ။ ထို့အပြင် သေးကို အကြောက်အလန့်မရှိသော်လည်း အီးများစားဖို့ကတော့ ကျွန်တော့်အတွက် ခက်ခဲနေသေးသည်မို့ အိမ်သာထဲမှ အရာများကို ရေဖြင့်ပင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်သည်။ ဖင်ဆေးခွက်ထဲမှ သေးများကိုတော့ သောက်ချပစ်လိုက်သေးသည်။
“ဟဲ့ အာကာ ထထ”
အတင်းလှုပ်နှိုးလို့ ကျွန်တော်နိုးလာခဲ့ပါသည်။ ကျွန်တော်မျက်လုံး ဖွင့်လိုက်သည်နှင့် ဗိုက်လေးကိုဖိ၍ အလောသုံးဆယ်ဖြစ်နေသော ဝတ်ရည်ရဲ့မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရပါသည်။
“ဟဲ့ ကြောင်ကြည့်မနေနဲ့ မြန်မြန်ထ၊ ငါ ဗိုက်အရမ်းအောင့်နေပြီ”
ကျွန်တော့်ကို ကုတင်ပေါ်မှဆွဲချ၍ ကြမ်းပြင်တွင် လှဲနေစေပါသည်။ ပြီးနောက် ညကဝတ်ထားသော ထဘီလေးကို ဘေးသို့ချွတ်၍ ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်ခွကာ သူမရဲ့ morning duty ကို ဆောင်ရွက်လိုက်ပါသည်။
လူပျိုဘဝတုန်းက နံနက်အိမ်ယာနိုးလာတိုင်း လီးတောင်နေတုန်း လီးကိုကိုင်၍ ငါ့သခင်မလေး သူမရဲ့ နံနက်ခင်းအိမ်သာအဖြစ် ငါ့ကိုသုံးရင် ကောင်းမှာဘဲဆိုပြီး ဂွင်းထုခဲ့တဲ့အချိန်ကိုပင် ပြန်သတိရမိပါသည်။ အခုတော့ လက်တွေ့ကို ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ဖင်ပေါက်ကို ယက်ပေးဖူးသဖြင့် ချီးအရသာနည်းနည်းကို သိသော်လည်း အခုလို တစ်လုံးတစ်ခဲ ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာခဲ့ချိန်တွင်သော မနည်းကို မျိုချပစ်ရသည်။ မျိုမချ၍လည်း မဖြစ်။ မျိုချဖို့ကို ဝတ်ရည်က တောက်လျှောက် အီးပါရင်း ဆော်ဩနေသည်။ ကျွန်တော့်မျက်နှာကြီးဟာ အိမ်သာပိုက်လိုင်းကြီးနဲ့ တူနေသည်။ ရေဆေးပေးမယ့်သူမရှိဘဲ သူမရဲ့ သေးများ ချီးများဖြင့် ပေကျံနေလေသည်။
ဝတ်ရည်က အားလုံးပြီးစီးပြီးနောက် ကျွန်တော့်အင်္ကျီအောက်ခံနားကနေလှန်၍ သူမရဲ့ ချီးပေနေသောဖင်နှင့် သေးများကို သုတ်လိုက်ပါသည်။ သူမထသွားသည့်တိုင် ကျွန်တော့်ကိစ္စကတော့ မပြီးသေးပါ။ ဝတ်ရည်က ညစ်ပတ်နေသော နေရာတစ်ခုလုံးကို ကျွန်တော့်လျှာကိုသုံး၍ သန့်ရှင်းရေးလုပ်စေသည်။ သူမကတော့ မျက်နှာသစ် သွားတိုက် လုပ်ပြီးနောက် ကျွန်တော်လုပ်နေသမျှကို အရသာခံ ကြည့်နေလေသည်။
စောနက ညစ်ပတ်ထားသည်များကို သန့်ရှင်းပြီးနောက် ရေချိုးခွင့်ပေးသည်။ ပြီးနောက် သူမစားဖို့ နံနက်စာ စီစဉ်ပေးရသည်။ ယခု နံနက်စာကိုတော့ သူမနဲ့အတူ စားခွင့်ပေးသည်။ နောက်ရက်တွေကြရင်တော့ ကျွန်တော်ကြည့်တဲ့ မူဗီတွေထဲကအတိုင်း လုပ်မည်ဟု သူမက ပြောသည်။ ဒီနေ့တစ်ရက်ကတော့ ကျွန်တော့်အတွက် နောက်ဆုံး လွတ်လပ်ရေးပင် ဖြစ်ဖွယ်ရှိသည်။
စားသောက်ပြီးနောက် စာအုပ်တစ်ခုထဲတွင် ကျွန်တော် နေ့စဉ်လုပ်ရမည်များကို ချရေးပေးသည်။ နံနက်နိုးတာနဲ့ သူမရဲ့ အိမ်သာအနေနဲ့ နေရမယ်။ ပြီးရင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်မယ်။ ရေချိုးခွင့်ရမယ်။ သူမအတွက် နံနက်စာပြင်ပေးရမယ်။ သူမ နံနက်စာစားနေချိန် ခွေးတစ်ကောင်လို သူများခြေထောက်အောက်မှာ နေရမယ်။ ပြီးမှ သူမက အစာကျွေးမယ်။ အလုပ်သွားခွင့်ရမယ်။ ပြန်လာရင် ကျောပိုးအိတ်ချကာ အိမ်သာထဲကိုတန်းသွား၍ သူမစွန့်ကျဲထားတဲ့ သေးခွက်ကို အမောပြေ ရေအဖြစ် သောက်ရမယ်။ ပြီးရင် သူမ ခိုင်းတာတွေကို လုပ်ရမယ်။
ညစာ သူမစားနေချိန်တွင်လည်း နံနက်ကအတိုင်း နေရမယ်။ ညစာစားပြီးနောက် သူမအိမ်သာတက်မယ်။ အိမ်သာအနေနဲ့ နေပေးရမယ်။ သူမ ရုပ်ရှင်ကြည့်နေချိန်မှာ သူမခြေထောက်အောက်မှာ ဝပ်တွားပြီး နေရမယ်။ ညမအိပ်ခင် သူမကို ပြုစုရမယ်။ မအိပ်ခင်တစ်ခါ သူမအိမ်သာ ထပ်တက်မယ်။
ရုံးပိတ်ရက်တွေ ဘယ်မှသွားခွင့်မရှိ။ သူမခွင့်ပြုမှ သွားရမည်။ ငွေကို လိုတာထက် ပိုကိုင်ခွင့်မရှိ။ နေ့စဉ်ရေချိုးတိုင်း အဝတ်လျှော်ရမည်။ အိမ်ကိုဧည့်သည်လာလျှင် ဧည်သည့်ကို သေသေချာချာ ဧည့်ဝတ်ပြုရမည်။
နောက်ဆုံးအချက်က သူမ ဘာကိုဆိုလိုသည်ကို ကျွန်တော် နားမလည်ခဲ့ပါ။ ကျွန်တော့်ဘဝတစ်ခုလုံး သူမလက်ထဲ အပ်လိုက်ရပြီ။ ကျွန်တော်ဟာ အခုဆို သူမရဲ့ ကျွန်စစ်စစ် ဖြစ်သွားပြီ။ သူမ စေလိုရာ ခိုင်းလိုရာပင်။
🏵️အပိုင်း (၁၀)🏵️
ကျွန်တော် စိတ်ကူးယဉ်နေခဲ့ရတဲ့ ဘဝကြီးကို လက်တွေ့ရလိုက်လို့ ကျွန်တော် အလွန်ပျော်နေမိပါတယ်။ အခုတော့ ဖြစ်ချင်တာတွေ ဖြစ်ခွင့်ရနေပါပြီ။ သို့သော် စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့တုန်းကလောက်တော့ မပေါ့ပါးတာ အမှန်ပင်။ နံနက် နံနက်ဆို ဝတ်ရည်မနိုးခင် ကျွန်တော်က အရင်နိုးအောင်ထပြီး ဝတ်ရည်နိုးလာရင် အဆင်သင့် မစောင့်ဆိုင်းရအောင် စားနိုင်ရန် စီစဉ်ပေးရသည်။ ဝတ်ရည်က နိုးနိုးချင်း အိမ်သာတန်းတက်တတ်သူမို့ ဝတ်ရည်မနိုးခင်ကို နံနက်စာကို အမြန်လေး ပြင်ထားပြီးနောက် သူမနိုးလာတာကို အသင့်စောင့်နေဖြစ်သည်။ ဝတ်ရည်က အိမ်သာတက်ရင်သုံးဖို့ တစ်ရှူးဗူးကိုလည်း ဘေးမှာအသင့်ယူထားသည်။
ဟော ကျွန်တော်တွေးနေရင်းကပင် သူမ နိုးလာသည်။ အိပ်ချင်မူးတူး ချစ်စရာ ကျွန်တော့်မိန်းမပေါ့။ ပြီးနောက် ကုတင်အောက်တွင် ပက်လက်လှန်၍ သူမအသုံးပြုရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေသော ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်သို့ခွကာ ထိုင်ချလိုက်ပါသည်။ သူမရဲ့ အသားအရည် အလှအပအတွက် အဝတ်အစား မဝတ်ဘဲ အိပ်စက်ခြင်းပြုနေသည်မို့ ဘာမှချွတ်စရာမရှိ။ သူမကိုယ်ရဲ့ ဝိတ်က ကျွန်တော်ကို တော်တော်လေး အသက်ရှူခက်စေပါတယ်။ ညကစားထားသော ဘဲဥတန်ခိုးတွေထင်ရ၊ ‘တဘူဘူ’ နဲ့ ပေါက်ကာနေ၏။ ခဏကြာမှပင် သူမဖင်ကို မျက်နှာကိုဖိထားရာမှ အနည်းငယ်ခွာလိုက်ပြီး
“ချီးထွက်လာတော့မယ် အဆင်သင့်ပြင်ထား”
ဒါက စစ်ကြေငြာလိုက်တဲ့ အသံပါ။ နေ့စဉ် သူမ ထိုသို့ပြောပြီးတိုင်း အောက်ကရှိနေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို ရှိသည်လို့ပင် မထင်တော့ဘဲ အီးပါချစမြဲပင် ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်လည်း ပါးစပ်ကို ကျယ်ကျယ်ဟ၍ သူမရဲ့ စအိုပေါက်လေးကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ ထွက်လာသမျှကို အလျင်အမြန် မျိုချလိုက်ပါသည်။
“အားးး အခုမှ ပေါ့သွားတာဘဲ”
ပြောရင်းနဲ့ သူမရဲ့ဖင်နဲ့အဖုတ်ကို တစ်ရှူးနဲ့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်၍ ကျွန်တော်မျက်နှာပေါ်သို့ပင် ပစ်ချကာ ကျွန်တော့်အနားမှ ထွက်ခွာသွားပါသည်။ ကျွန်တော်တော့ သူမရဲ့ချီးများကို စားရင်းနဲ့ ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်တွင် ကျန်ရစ်ခဲ့ပါသည်။
ကျွန်တော့်ကိစ္စတွေ ပြီးသွားချိန်မှာတော့ သူမချန်ထားခဲ့တဲ့ သူမရဲ့အကြွင်းအကျန် ကျွန်တော်ရဲ့နံနက်စာကို စား၍ သူမဈေးမှ ပြန်မလာမီ တန်ဖိုးရှိသောအချိန်ကို အကျိုးရှိစွာ TV လေးကြည့်ရန် ကြံလိုက်ပါသည်။
TV လေးကြည့်မယ်မှ ကြံကာရှိသေး အခန်းတံခါးခေါက်သဖြင့် TV ကြိုးကို ထိုးပြီးပြီးချင်းပင် အခန်းတံခါးကို သွားဖွင့်၍ ဘယ်သူဘယ်ဝါဆိုတာ သွားကြည့်လိုက်ပါသည်။
“Morning အာကာ”
ကျွန်တော်ချစ်ခဲ့ရသူ ခိုင်။ ကျွန်တော် ခိုင့်ကို တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ခိုင်က သွက်သွက်လက်လက်ဘဲ အိမ်ထဲဝင်ပြီး TV ရှေ့က ဆိုဖာမှာ ထိုင်သည်။ ကျွန်တော်တာ တုန့်နှေးနှေး။ ခိုင်က ကျွန်တော်နဲ့ဝတ်ရည် မဂ်လာဆောင်ပြီး တစ်လအကြာတွင် ပထမဦးဆုံး အိမ်လာလည်သော ဧည့်သည်။ ကျွန်တော်နဲ့ ဝတ်ရည်ရဲ့ သဘောတူညီချက်အရ ဧည့်သည်ကို ဧည့်ဝတ်ကျေပွန်ရမည် ဆိုသည်မှာ ဧည့်သည်ရဲ့ အိမ်သာအဖြစ်ပါ ကျွန်တော်က နေပေးရမည်ကို ဆိုလိုခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
ကျွန်တော်တို့နေတဲ့ တိုက်ခန်းရဲ့ အိမ်သာက ပုံမှန်အိမ်သာပါဘဲ။ ဘိုထိုင်မဟုတ်ဘူး။ အဲ့အိမ်သာကို ကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲ သုံးတာပါ။ ဝတ်ရည်ကတော့ ကျွန်တော့်ကိုဘဲ သုံးတာ။ ကျွန်တော်မရှိရင်တော့ ဝတ်ရည်က ရေချိုးခန်းထဲမှာ အီးအပုံလိုက်ပါတယ်။ သေးကိုတော့ ပုံးတစ်ခု သီးသန့်ထားထားတယ်။ တခါတရံဆို ကျွန်တော်အလုပ်က ပြန်လာတဲ့အချိန်မှာ သေးပုံးက အပြည့်ကို ဖြစ်နေတာ။ အဲ့လိုနေ့တွေဆို အိမ်ကို ဧည့်သည်လာသွားတယ်ဆိုတာ ဝတ်ရည်မပြောလည်း ကျွန်တော်သိလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဝတ်ရည်က ပြောပြပါတယ်။ အိမ်ကို သူအစ်မခိုင် လာသွားကြောင်းနဲ့ ခိုင်လည်း အဲ့ပုံးထဲသို့ သေးပေါက်ခဲ့ကြောင်း၊ နောက်ပြီး ဘယ်အီးပုံကတော့ ခိုင်ပါသွားတာဖြစ်ကြောင်း ပြောပြတယ်။ ခိုင်က ကွမ်းယာဆိုင် ဖွင့်ထားလို့ စနေ၊ တနင်္ဂနွေ လူကျလို့ မလာဘူးတဲ့။ အဲ့ဒါမို့ ကျွန်တော် အိမ်မှာရှိတဲ့ ဒီနေ့မှာ ပထမဦးဆုံး ဖြစ်သွားတာပါ။
ခိုင်က ကျွန်တော်ဖွင့်ထားတဲ့ TV ကို အခန့်သား ထိုင်ကြည့်နေသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ မသိတာမို့ ဒီအတိုင်း ဘေးမှာဘဲ ထိုင်နေလိုက်သည်။ ခဏနေတော့မှ ဝတ်ရည် ဈေးကပြန်လာလို့ သူမ ပါလာသော အထုပ်များကို မီးဖိုချောင်သို့သယ်၍ နေရာချပေးလိုက်ပါသည်။ ဝတ်ရည်က သူ့အစ်မ ရောက်နေသဖြင့် မီးဖိုးချောင်တွင် နှစ်ယောက်သား ချက်ပြုတ်ရင်း တွတ်ထိုးနေကြပါသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ ရေချိုးခန်းထဲမှာ အဝတ်လျှော်နေလိုက်ပါသည်။
🏵️အပိုင်း (၁၁)🏵️
အဝတ်လျှော်ပြီးတော့ မီးပူဆက်တိုက်။ သူမတို့နှစ်ယောက်ကတော့ TV ကြည့်ရင်း အတင်းတုတ်နေတယ်။ အတင်းတုတ်နေရင်း ခိုင်က သေးပေါက်မယ်ဆိုပြီး ကျွန်တော့်အနားကို ရောက်လာတယ်။ ကျွန်တော် မီးပူတိုက်နေရင်း ခိုင့်ကို မော့ကြည့်လိုက်တယ်။
“ဟဲ့ ငါ့အစ်မ သေးပေါက်မလို့ပါဆို၊ ဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာ မသိဘူးလား”
ပြောလည်းပြောရင်း ကျွန်တော့်အနားရောက်လာပြီး ကျွန်တော့်မျက်နှာကို ဆောင့်ကန်လိုက်ပါသည်။ ဆောင့်ကန်ရုံနဲ့ အားမရသေးသော ဝတ်ရည်သည် လှဲကျသွားသော ကျွန်တော်မျက်နှာကို ခြေထောက်နဲ့ ဖိထားပါသည်။
“ဝတ်ရည် ငါ သေးအရမ်းပေါက်ချင်နေပြီ၊ အိမ်သာထဲဘဲ သွားလိုက်ရမလား။ နင်ပြောတော့ သေချာလေ့ကျင့်ပေးထားတာဆို၊ အခုကြည့်ဦး”
ဝတ်ရည်က ခြေဖဝါးနဲ့ မျက်နှာကို ပွတ်နေတာကို ဖယ်ချလိုက်ပြီးနောက် ခိုင့်ကို နေရာပေးလိုက်သည်။ ခိုင်က အရင်လို အရုပ်မဟုတ်တော့ပေ။ သူ့စိတ်နဲ့သူပင် ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်သို့ ခွလိုက်ပြီး သူမဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကို အနည်းငယ် ချွတ်ချလိုက်ပြီး အသင့်ဟပေးလိုက်သော ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲသို့ သေးပေါက်ထည့်သည်။ သေးသောက်တာကို ကျင့်သားရနေသည်မို့ ဘေးသို့မဖိတ်မစင်စေဘဲ သောက်လိုက်ပါသည်။ ဝတ်ရည်ကတော့ ကျွန်တော့်ကို မကျေမနပ် အကြည့်နဲ့။
ခိုင် သေးပေါက်ပြီးနောက် ဝတ်ရည်ကို လက်ဆွဲခေါ်သွားသဖြင့် ကျွန်တော့်ကို ဘာမှမလုပ် ဘာမှမပြောဘဲ ဝတ်ရည်ပါသွားသည်။ ကျွန်တော်လည်း တိုက်လက်စ မီးပူကို လက်စမြန်မြန်သတ်ကာ ဝတ်ရည်ရဲ့ခြေထောက်နား အလိုက်တသိ ဒူးသွားထောက်၍ ဝတ်ရည်ရဲ့ ခြေဖမိုးကို ငုံ့၍ နမ်းနေလိုက်ပါသည်။
“ဒီလိုကြတော့လည်း လိမ္မာသားဘဲ”
“သူ့အပြစ် သူသိတယ်လေ၊ ဒီလောက်နဲ့ ဘယ်ရမလဲ၊ ဒင်းကို အသေလုပ်ဦးမှာ”
“အသေက ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ ဟ”
“ဘယ်လို အသေလုပ်မလဲဆိုတာ မမရှေ့မှာတင် လုပ်ပြမယ်”
“အယ် ငါမကြည့်ရဲဘူးနော်”
ခိုင်က မကြည့်ဘူးဆိုတာ တမင်ကြည့်မယ်လို့ ပြောလိုက်ခြင်းပင်။ ဝတ်ရည်က ခိုင့်ရှေ့တွင်ပင် အဝတ်အစားချွတ်ကာ လေးဘက်ထောက်ခိုင်းသည်။ ပြီးနောက် ဖွင့်ထားသော TV ကို သီချင်းပြောင်း၍ အသံကို ကျယ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော် အရိုက်ခံရတော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်သည်။ ထင်တဲ့အတိုင်းပင် သူမ ဘောင်းဘီခါးပတ်ဖြင့် ကျွန်တော့်အား ‘တဖြောင်းဖြောင်း’ ကျွေးတော့သည်။ သူမ တစ်ယောက်ထဲ ကျွေးရုံမက ခိုင့်လက်ထဲ ခါးပတ်ထည့်၍ ခိုင့်ကိုပါ ရိုက်စေသည်။ အောက်ကခံရတဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ သူမတို့ ရိုက်ချက်တွေကြောင့် မျော့တောင်နေပြီ ဖြစ်သည်။ သို့တိုင် ရိုက်ချက်များကတော့ မရပ်သေးပေ။
ဝတ်ရည်က ကျွန်ဝောာ် အပြစ်တစ်ခုခုလုပ်ရင် အသားနာတဲ့ အပြစ်ဒဏ်များကို ပေးလေ့ရှိသည်။ အခုလည်း ရိုက်ရုံနဲ့ အားမရသေးသော ဝတ်ရည်က ဖယောင်းတိုင်ကို မီးတို့၍ ဖယောင်းစက်ချကာ ကျွန်တော့်အား နှိပ်စက်နေသည်။ ကျွန်တော်မှာတော့ အပေါ်ကကျလာသော ဖယောင်းစက်ရဲ့ အပူဒဏ်ကိုခံရင်း ခိုင်ရဲ့ခြေချောင်းများကို စုပ်ပေးနေရသည်။ ခိုင့် ခြေချောင်းလေးများပင် ဖြူဖွေးနေပြီ ဖြစ်သော်လည်း ဝတ်ရည်ကတော့ ဖယောင်းတိုင် မကုန်တရွေ့ မရပ်ဘူးဟု သတ်မှတ်ထားပုံရသည်။ ဖယောင်းတိုင် တစ်တိုင်လုံးကုန်မှသာ ကျွန်တော် သက်သာခွင့်ရသည်။
ဝတ်ရည်က သူအစ်မရှေ့တွင် ကျွန်တော့်ကို ဘယ်လောက်ထိနိုင်ကြောင်း ပြချင်နေသေးပုံရသည်။ ကျွန်တော့်ကို အမောဖြေခွင့်ပေးရင်းနဲ့ပင် သူတို့စားရန် နေကြာစေ့များကို ခွာပေးနေရသည်။ သူတို့ကတော့ အသံကျယ်ကျယ်ဖွင့်ထားသော သီချင်းကိုပိတ်ပြီး ကိုရီးယားကား ပြောင်းကြည့်ကြသည်။ channel က လာသော ကိုရီးယားကားကို ကြည့်နေခြင်း ဖြစ်တာကြောင့် နေကြာစေ့မကုန်ခင် ကိုရီးယားကားက ပြီးသွားပါသည်။ ဟို channel ဒီ channel လှည့်သော်လည်း ကြည့်ချင်တဲ့ကား မတွေ့ကြဘဲ ပျင်းရိလာကြသမျှကို ကျွန်တော့်ကို နှိပ်စက်ရင်း အပျင်းဖြေရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြပုံရသည်။
“ဟဲ့ နင် ငါ့ကိုချစ်သေးလား”
ခိုင်က ဝတ်ရည်ရှေ့တွင် မေးချလိုက်သော စကားက ကျွန်တော့်ရင်ကို တဒုတ်ဒုတ် ခုန်စေသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဝတ်ရည်နဲ့ လက်ထပ်ထားသော်လည်း ခိုင့်ပေါ်ချစ်သော ကျွန်တော့်အချစ်များက မပျောက်ပျက်သေးပါ။ အရင်တိုင်း ချစ်မြဲ ချစ်ဆဲပင်။ အခုလို မေးလာတော့ ကျွန်တော် ဘယ်လိုဖြေရမလဲ။ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲက စကားများကို သိရှိနေသော ဝတ်ရည်က
“သူက အစ်မကို ချစ်နေတုန်းဘဲလေ။ ကြည့်ပါလား ကျွန်မရှေ့မှာမို့ ဒင်းမပြောရဲတာ”
ကျွန်တော် ဘာမှဝင်မပြော၊ ခေါင်းကိုသာ ငုံ့ထားလိုက်သည်။
“ဟုတ်လား အာကာ”
ခိုင်က ကျွန်တော်ခေါင်းကို မော့စေရင်း ပြောသည်။ ကျွန်တော်မျက်လုံးများက ဝတ်ရည်ဆီသို့သာ ရောက်နေသည်။
“ဟဲ့ ငါ့ကိုကြောက်မနေနဲ့၊ အမှန်အတိုင်း ဖြေလိုက်၊ နင်လိမ်ရင်တော့ ငါနင့်ကို ဘေးအခန်းကို ပို့လိုက်မှာနော်”
ဘေးအခန်းကိုတော့ ကျွန်တော်မသွားလိုပါ။ ဘာလို့ဆို ဘေးအခန်းမှာက မိန်းကလေးအဆောင်။ မိန်းကလေးတွေချည်း စုပြီးနေကြတာ။ အားလုံးက KTV က ကောင်မလေးတွေချည်းဘဲ။ လက်သန်ကလည်း ဘာပြောင်သလဲ မမေးနဲ့။ အရင်ညတစ်ညတုန်းက ဝတ်ရည်က ကျွန်တော်ကို တိုက်ခန်းအပြင်ထုတ်ပြီး ထိုင်ထလုပ်ခိုင်းတယ်။ ထိုင်ထ တစ်ခါလုပ်တိုင်း “ကျွန်တော်ဟာ ချီးစားတဲ့ အိမ်သာကြီးပါ” လို့ တစ်ခါအော်ပြီး လုပ်ရတယ်။ ညဘက်ကြီးဆိုတော့ ဘယ်သူမှ မကြားလောက်ဘူးထင်တာ။ ဘေးချင်းကပ်အခန်းက ကောင်မလေးတွေက ပူလို့ဆိုပြီး ဝရံဝာာ ထွက်အိမ်နေကြတာတဲ့။ ကျွန်တော်အော်တဲ့ အသံကိုလည်းကြားရော တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လက်တို့ပြီး ထချောင်းကြရော။ အဲ့အထိ ကျွန်တော် မသိသေးဘူး။ ဝတ်ရည်က ကောင်မလေးတွေရဲ့အသံ ထွက်လာတော့ သိလိုက်တာ။ ကျွန်တော်ကတော့ ကိုယ့်အာရုံနဲ့ကိုယ်ဆိုတော့ မကြားမိလိုက်ပါဘူး။
အသံကြားလိုက်တဲ့ ဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကို ဒီအတိုင်း ထိုင်ထဆက်လုပ်နေဖို့ပြောပြီး ကောင်မလေးတွေရဲ့ အခန်းဝကိုသွားတယ်။ အထဲက ကောင်မလေးတစ်ယောက် တံခါးဖွင့်ပေးတာကို ကျွန်တော်မြင်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဝတ်ရည်ကို ကြောက်တော့ ထိုင်ထ ဆက်လုပ်နေလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ အဲ့ဘက်အခန်းကနေ ဝတ်ရည်နဲ့အတူတူ ကောင်မလေးသုံးယောက်ပါ ပါလာတယ်။ ပြီးတော့ ဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကို အသံမထွက်ဖို့ အမိန့်ပေးတယ်။ အဲ့ဒါကို ကောင်မလေးတစ်ယောက်က ကျွန်တော့်နားရောက်လာပြီး သူ့လက်ထဲ အသင့်ပါလာတဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီတစ်ထည်ကို ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်တယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို ဝတ်ရည်ရိုက်နေကြ ခါးပတ်နဲ့ တစ်ယောက်တစ်လှည့် ရိုက်တော့တာဘဲ။ သူတို့နဲ့ဝတ်ရည် ဘာတွေဘယ်လို ညှိလာလဲ မသိပေမယ့် ကျွန်တော်ကတော့ တော်တော်လေးခံလိုက်ရတယ်။
🏵️အပိုင်း (၁၂)🏵️
ပြီးတော့လည်း မပြီးဘူး။ ကျွန်တော့်မျက်လုံးကို ခုနက အောက်ခံဘောင်းဘီနဲ့အုပ်ပြီး မျက်နှာကိုချည်း သေးနဲ့ပန်းတာ။ ရဲတင်းလိုက်တာ လွန်ရောဘဲ။ မိန်းကလေးတွေ အုပ်စုတောင့်ရင် ရဲတင်းတယ်ဆိုတာ တကယ်ဖြစ်နိုင်တယ်။ အဲ့နေ့ညက ဝရံတာတစ်ခုလုံး ရွှဲနေတဲ့ သူတို့သုံးယောက်ရဲ့သေးကို လျှာနဲ့ သန့်ရှင်းလိုက်ရတယ်။ ဝတ်ရည်ရော သူတို့ရော ပြန်သွားကြတယ်။ ဝရံတာမှာ တစ်ယောက်တည်း သေးများနဲ့ကိုယ် ဖြစ်လိုက်ရတယ်။ နောက်နေ့တွေ မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့တော့ သူတို့မျက်နှာက ပီတီတီတွေနဲ့။
ကျွန်တော်လည်း လိမ်မနေတော့ဘဲ ခိုင့်အပေါ်ချစ်တဲ့ စိတ်တွေ ရှိသေးကြောင်းကို ဝန်ခံလိုက်တယ်။ ဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကို ခိုင်နဲ့လိုက်သွားဖို့ ပြောတယ်။ မနက်ဖြန်ညမှ ပြန်လာခဲ့တဲ့။
ဒီည ခိုင်တို့အိမ်မှာ ညသွားအိပ်လိုက်တယ်။ ဝတ်ရည် ဘာကိုဆိုလိုချင်တယ်ဆိုတာကို ကျွန်တော် သဘောမပေါက်ဘူး။ ခိုင့်အိမ်မှာက ကိုကျော်ဦး ရှိနေတယ်လေ။ ဝတ်ရည်စကားကို မလွန်ဆန်ချင်တာမို့ ခိုင်နဲ့ လိုက်သွားလိုက်တယ်။ မသွားခင် ဝတ်ရည်က စာရွက်နဲ့ စာရေးပြီး ပေးတယ်။ ခိုင့်အိမ်ထဲရောက်မှာ ဒီစာကို ဖွင့်ဖတ်ပါလို့လည်း မှာလိုက်တယ်။ ဘုမသိဘမသိ ကျွန်တော်လည်း ခိုင်နဲ့ပါသွားခဲ့တယ်။ ကားပေါ်မှာလည်း ခိုင်နဲ့ စကားမပြောဖြစ်ဘူး၊။ ခိုင်က ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ နေနေတာလေ။
ခိုင်တို့အိမ်ရောက်တော့ ခိုင်က အိမ်ရှေ့မှာ ခဏထိုင်ဆိုတာနဲ့ ထိုင်ပြီး စာကို ဖွင့်ဖတ်လိုက်တယ်။ ခိုင်ကတော့ အိမ်ဖေးဘက်ကို ဝင်သွားတယ်။
“အာကာ နင့်ကို အစ်မတို့လင်မယားရဲ့ အစေခံအဖြစ် နေပေးဖို့ ငါလွှတ်လိုက်တာ။ နင့်ပါးစပ်ကို သူတို့ရဲ့ အိမ်သာအနေနဲ့ သုံးကြလိမ့်မယ်။ နင့်အလုပ်ကို တစ်ပတ်ခွင့်တိုင်ပေးထားမယ်။ နင် အဲ့မှာ တစ်ပတ်လောက် နေရမယ်။ အချိုးမပြေဘူးဆိုတဲ့အသံ မကြားချင်ဘူးနော်။ ငါ့ကိုသိက္ခာမချနဲ့”
စာကိုဖတ်၍ ကျွန်တော် မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ ဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကို ခိုင့်အိမ်မှာ တစ်ပတ်ကျွန်လုပ်ရန် လွှတ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်ကြောင်းနှင့် ခိုင်တို့လင်မယားအတွက် ကျွန်တော့်ပါးစပ်ကို အိမ်သာအနေနဲ့ နေပေးရဦးမယ်။ ဖျားဖျား ကျွန်တော် ရင်တွေခုန်နေမိသည်။
ဝတ်ရည်ဆိုတာ မပေါ်လာခင်က ခိုင်ကို သခင်မလုပ်ခိုင်းရင်း ဖုန်းဆက်ပြီး ခိုင့်ကို ပြန်လာလာခိုင်းနေသော ကိုကျော်ဦးကို သခင်အဖြစ် စိတ်မှန်းနဲ့ ခံစားကြည့်ဖူးခဲ့သည်။ အခုတော့ စိတ်မှန်းများက လက်တွေ့ဖြစ်တော့ မလိုပင်။ femdom cuckold ရုပ်ရှင်များကိုကြည့်လျှင် သခင်မရဲ့ သေးနဲ့ချီးကို စားသောက်ပြီး သခင့်ရဲ့သေးကိုသာ သောက်ပြကြသည်။ အခု ကျွန်တော်ကတော့ ကိုကျော်ဦးရဲ့ အိမ်သာအဖြစ်ပါ နေပေးရလေမလားဆိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားမှုများ တဒုန်းဒုန်း ဖြစ်နေသည်။
အတွင်းခန်းထဲမှ တစ်စုံတစ်ယောက် ထွက်လာသဖြင့် ကျွန်တော် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်မဟုတ် တစ်တွဲဖြစ်နေသည်။ မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကလည်း ကျွန်တော့်ကို ကြက်သေသေစေသည်။
ခိုင်… ဝတ်လစ်စလစ်နှင့် လေးဘက်ထောက်နေသော ခိုင်။ ခိုင့်နောက်မှာတော့ ခိုင့်လည်ပင်းက သံကြိုးကို ဆွဲထားတဲ့ ကိုကျော်ဦး။ ဘာတွေဘယ်လိုများ ဖြစ်နေတာပါလိမ့်။ ကျွန်တော် မတွေးတတ်အောင်ပင်။
သူတို့ ကျွန်တော့်အနားကို ရောက်လာသည်။ ပြီးနောက် လေးဘက်ထောက်နေသော ခိုင်က ကျွန်တော့်ကိုလည်း အဝတ်များချွတ်၍ သူမနည်းတူ လေးဘက်ထောက်ရန် အမိန့်ပေးသည်။ ကျွန်တော်လည်း အလိုက်သင့်ပင် အမိန့်အတိုင်း လိုက်နာလိုက်သည်။
“အာကာ ခြံတံခါးသွားပိတ်၊ ပြီးရင် အိမ်တံခါးပါပိတ်”
ကိုကျော်ဦးရဲ့ အမိန့်အတိုင်း ဂွေးတန်းလန်းနှင့် ခြံထဲဆင်း ခြံတံခါးပိတ်၊ အိမ်တံခါးပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ခိုင့်နားတွင် လေးဘက်ထောက်လိုက်သည်။ ကိုကျော်ဦးက ကျွန်တော်ကို သူ့အပေါ်သစ္စာရှိအောင်ဟုဆိုကာ အိမ်သာဖင်ဆေးသော ခွက်ထဲကို သေးအပြည့်အလျှံ ပေါက်ထည့်ပေး၍ သူဆိုခိုင်းသော စကားများအတိုင်း သစ္စာဆို၍ သူ့သေးများကို သောက်စေသည်။
“ကျွန်တော် အာကာသည် ဤနေ့ ဤအချိန်မှစ၍ ကိုကျော်ဦးရဲ့ အမိန့်ကို နာခံပါမည်။ တစ်ချိန်က ကျွန်တော့်ချစ်သူ ကျွန်တော့်သခင်မ ဖြစ်ဖူးသော ခိုင့်ရဲ့ဖင်မှ ထွက်လာသမျှသော မစင်များကို အကြွင်းအကျန်မရှိ စားပါမည်။ ခိုင့်ယောက်ျား ကျွန်တော့်သခင်ကျော်ဦးရဲ့ လီးမှထွက်သော သေး၊ သုတ်ရည်နှင့် ဖင်မှထွက်သော ချီးပါမကျန် စားပါမည်။ သခင်ခိုင်းသော မည်သည့်ကိစ္စကိုမှ မငြင်းဆိုပါ။ ငြင်းမိခဲ့သော် ယခု သခင် နေ့စဉ်ဖင်ဆေးသော အိမ်သာရေခွက်ထဲမှ သေးများသည် အက်စစ်များအဖြစ် ပြောင်းသွားပါစေ”
“ဟဲ့ရောင် အဲ့ဒါက စကားအဖြစ်ပြောတာ။ တကယ်တမ်း မင်း ငါ့စကားနားမထောင်ရင် ငါ မင်းကိုသတ်မှာ နားလည်လား ”
“ဟုတ်ကဲ့”
“အေး ပြီးရော၊ နောက်မှ ကြောင်တောင်တောင် မလုပ်နဲ့”
ကျွန်တော် သစ္စာရည်သောက်ပြီးချိန်ကစပြီး လေးဘက်ထောက်နေတဲ့ ခိုင်ရဲ့ ဖင်နဲ့စောက်ဖုတ်ကို ကျွန်တော် ယက်တလှည့် စုတ်တလှည့် လုပ်နေရတယ်။ ခိုင်ဆိုတာလည်း အရည်တွေ ရွှဲနေတာဆိုတာ ထွက်လို့ကို မကုန်နိုင်ဘူး။ ခိုင့်ပါးစပ်ကတော့ လှဲနေတဲ့ ကိုကျော်ဦးရဲ့ဂွေးကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးနေတယ်။ တောက်လျှောက် အကြာကြီးပဲ။ ခိုင်နဲ့ ကိုကျော်ဦး ဘယ်နှချီတွေပြီးတယ် မသိဘူး။ ခိုင့်နောက်က တောက်လျှောက် ယက်စုပ်လုပ်နေတဲ့ ကျွန်တော်တောင် ရေမသောက်ဘဲ ဗိုက်ပြည့်နေတယ်။
ကိုကျော်ဦးက ကျေနပ်သွားတော့မှ ခိုင့်ကို သေးပေါက်ခွင့်ပေးတယ်။ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲ ခိုင် သေးထိုင်ပေါက်တာကို ကိုကျော်ဦးက ကြည့်နေတယ်။ ခိုင်ဆိုတာ ဘယ်လောက်တောင် ပေါက်ချင်နေရှာလဲ မသိဘူး။ အောင့်ထားတဲ့ သေးတွေက အများကြီးဘဲ။ ကျွန်တော့်ကတော့ ဝတ်ရည် Train ပေးထားတဲ့အတိုင်း သေးသောက် Skill ကို ပြလိုက်တယ်။ ကိုကျော်ဦးကတောင် တော်တယ်လို့ ချီးကျူးတယ်။ ကိုကျော်ဦးက ချီးကျူးတော့ ကျွန်တော်နည်းနည်းတောင် မြောက်သွားသလိုဘဲ။
ခိုင် ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲ သေးပေါက်ထည့်ပြီးတော့ ကိုကျော်ဦးက ခိုင့်ပါးစပ်ထဲ သေးပေါက်ထည့်တယ်။ ခိုင်လည်း ကျွန်တော့်အတိုင်းဘဲ ကိုကျော်ဦးပေါက်တဲ့သေးကို သောက်တာ ကျင့်သားရနေတဲ့ အတိုင်းဘဲ။
ကိုကျော်ဦးက ကျွန်တော့်ကို အပြင်ခေါ်သွားတယ်။ ခိုင်ကတော့ အိမ်မှာ စားဖို့ချက်ပြုတ်ရင်း ကျန်ခဲ့တယ်။ ကိုကျော်ဦးနဲ့ကျွန်တော် စကားတော့ သိပ်မပြောဖြစ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ကစပြီး ကိုကျော်ဦးကို သခင်၊ ခိုင့်ကို သခင်မလို့ ခေါ်ရမယ်တဲ့။
သခင်က ကျွန်တော့်ကို ချုံတောတစ်ခုထဲ ခေါ်သွားတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို သစ်ပင်မှာ နွယ်ကြိုးနဲ့ချည်ပြီး ထားခဲ့တယ်။ ကိုယ်မသိတဲ့နေရာမှာ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ဆိုတော့ ကြောက်စိတ်တွေတောင် ဝင်လာတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ သခင်လာပြန်ခေါ်မှာဘဲဆိုပြီး ကြောက်စိတ်ကိုဖျောက်ပြီး ဆက်နေနေရတယ်။ ခြင်တွေကလည်း ကိုက်လိုက်တာဆိုတာ။
ကြက်တွန်သံကြားတော့ ကျွန်တော် နိုးလာတယ်။ ညက သခင် ကျွန်တော့်ကို ပြန်လာမခေါ်ဘူးဆိုတာ သိလိုက်ရတော့ ကျွန်တော်ဝမ်းနည်းစိတ်၊ အားငယ်စိတ်တွေ ဖြစ်လာတယ်။ သခင်က ကျွန်တော့်ကို ဘယ်တော့မှ လာမခေါ်တော့ဘူးများလားပေါ့။ အဲ့အချိန် ချုံထဲကို လူတစ်ယောက် တိုးဝင်လာတာ တွေ့လိုက်တယ်။ ထိုသူကို မြင်လိုက်ဝောာ့ ကျွန်တော် တော်တော်ပျော်သွားတယ်။ မပျော်ဘဲနေမလား ရောက်လာတဲ့သူက ခိုင်လေ။
ခိုင်က ကျွန်တော့်လက်က နွယ်ကြိုးတွေကို ဖြည်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ကို ကိုကျော်ဦးက ဒီမှာ အိမ်သာသွားတက်ဆိုလို့ လာတက်ကြောင်း ပြောတယ်။ ကျွန်တော်က ကျွန်တော့်ပါးစပ်ကို အိမ်သာအနေနဲ့ သုံးမှာလားဆိုတော့ မသုံးချင်ဘူးတဲ့ဆိုပြီး ချုံထဲ နည်းနည်း ထပ်တိုးသွားတယ်။ ကျွန်တော့်ကိုလည်း လူကြည့်ပေးထားပါတဲ့။ ခိုင်ရဲ့ အပြောနဲ့ အပြုအမူတွေက ဆယ်တန်းအရွယ် ခိုင်နဲ့ ရည်းစားစဖြစ်စဉ်က အချိန်တွေကိုတောင် သတိရစေမိတယ်။
ခိုင်က ကျွန်တော်ဝတ်ဖို့ အဝတ်လှန်းထားတဲ့ တန်းကနေ သွားခိုးပေးတယ်။ ခိုင့်အိမ်ကို ခိုင်နဲ့အတူ ပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်မရောက်ခင် လမ်းမှာ မုန့်ဟင်းခါးဆိုင် ဝင်ထိုင်ရင်း ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် စကားတွေအများကြီး ပြောဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။ အဲ့ကြမှဘဲ ကျွန်တော် မသိခဲ့တာအချို့ကို သိခဲ့ရတယ်။
🏵️အပိုင်း (၁၃)🏵️
အဓိကကတော့ ခိုင်က ကိုကျော်ဦးရဲ့ကျွန် ဖြစ်သွားပုံဘဲ။ ခိုင်က ကိုကျော်ဦးနဲ့ ညားပြီးနောက်မှာ စီးပွားရေးမပြေလည်လို့ ကျွန်တော့်ဆီက ငွေတွေယူပြီး ကျွန်တော့်သခင်မ သက်မဲ့သခင်မ လုပ်ပေးခဲ့ရတယ်။ ခိုင်က သခင်မတစ်ယောက် မဖြစ်ချင်ခဲ့ဘူး။ ပိုက်ဆံကြောင့်တာ ကျွန်တော့်နဲ့ အလိုက်သင့် နေပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်တယ်။ ဝတ်ရည်ပေါ်လာတဲ့နောက်မှာတော့ ပုံစံက တစ်မျိုးတမည် ပြောင်းသွားတယ်။
ကျွန်တော်က ဝတ်ရည်ကို လပိုင်းနဲ့ လက်ထပ်ခဲ့တယ်။ ခိုင်က ကျွန်တော့်ကို ယုံကြည်ပြီး ဝတ်ရည်နဲ့လောင်းခဲ့တဲ့ပွဲမှာ သူရှုံးခဲ့တယ်။ အဲ့တော့ အရှုံးရဲ့ရလဒ်အနေနဲ့ ကိုကျော်ဦးကို ဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကို အပိုးကျိုးအောင် လုပ်ပြီးတဲ့နောက်မှာ ပြောပြလိုက်တယ်။ ပြောပြဝာာတောင် သာမာန်ပြောပြရုံမကဘူး အရင်တုန်းက ခိုင်တွဲခဲ့တဲ့သူတွေအကြောင်းနဲ့ ညီအစ်မချင်း မိန်းကလေးချင်း ပြောပြတဲ့ ကိုကျော်ဦးသူငယ်ချင်းကို သဘောကျတယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းတွေကိုပါ ပိုပိုသာသာ ပြောထည့်လိုက်တယ်။ အဲ့တော့ ကိုကျော်ဦးက ခိုင့်အပြစ်တွေကို ဖော်ဖော်ပြီး ခိုင့်ကို အပြစ်တွေ စပေးတော့တာဘဲ။
————————————–
စစချင်း တစ်ခုပြောလိုက် ပါးတစ်ချက်ချလိုက် လုပ်တယ်။ နောက်တော့ ဒူးထောက်နေခိုင်းပြီး ပါးချတယ်။ ပါးချတာကနေ သူသေးပေါက်ချင်တဲ့အချိန်နဲ့ တိုးတဲ့အခေါက်မှာ မျက်စိလည်းမှိတ်ခွင့်မပေး၊ ပါးစပ်လည်း ဟခွင့်မပေးဘဲ မျက်နှာကို သေးနဲ့ပန်းတာ။ ပြီးတော့ ကြမ်းပြင်မှာရှိနေတဲ့ သေးတွေကို လျှာနဲ့ပြန်ယက်ခိုင်း။ အဲ့လို ခိုင်းလုပ်နေတာကို ကြည့်ပြီး စိတ်ကြွလာပြီး ခိုင့်ဖင့်ကို လုပ်ရော။ ခိုင်လည်း ကြမ်းပြင်က သေးတွေကို ကုန်အောင်ယက်ရင်း ဖင်လိုးခံရတော့တာပေါ့။ အဲ့ကနေ တဖြည်းဖြည်း တဖြည်းဖြည်း ပိုပိုကြမ်းလာလိုက်တာ လူ့ကိုယ်ကထွက်တဲ့ အရာတွေထဲမှာ အညစ်ပတ်ဆုံးဖြစ်တဲ့ ချီးကိုပါ စားရတဲ့အထိ ဖြစ်လာခဲ့တာဘဲ။
ခိုင်ကလည်း သူ့အပြစ်တွေဆိုပြီး ခံရင်းခံရင်းကနေ အပိုးကျိုးလာခဲ့တယ်။ ကိုကျော်ဦးရဲ့ ဒေါသစိတ်နဲ့ အနိုင်ကျင့်မှုတွေက ရပ်မသွားဘဲ ပိုပိုဆိုးလာတယ်။ သူ့သူငယ်ချင်း ခိုင်သဘောကျတယ်ဆိုပြီး ဝတ်ရည်ကို စစနောက်နောက် ပြောလိုက်တဲ့ တစ်ယောက်ကို အိမ်လည်ခေါ်ပြီး အဲ့တစ်ယောက်ရှေ့မှာတင် ခိုင့်ကို စီးထားတဲ့ဖိနပ်နဲ့ ပါးရိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေ ပြောခိုင်းတယ်။ အားလုံးမူးနေကြတဲ့အချိန်မှာ သေချာအကွက်ချပြီး လုပ်တာဆိုတော့ ဟိုကောင်လေးကလည်း ရဲတင်းနေတဲ့ အချိန်ပေါ့။ ကိုကျော်ဦးက အဲ့သူ့သူငယ်ချင်းကိုလည်း ဖိနပ်နဲ့ရိုက်ဖို့ပြောတယ်။ ဟိုငမူးကလည်း ရိုက်တာရိုက်တာဆိုတာ။ အဲ့ဒါကို ကိုကျော်ဦးက ဘေးကနေ video record လုပ်နေတယ်။
ပါးတစ်ချက်ချတိုင်း “ကျွန်မကဖာသည်မပါ” “ကျွန်မက ချီးကြိုက်တဲ့ ကောင်မပါ”။ ကိုကျော်ဦးကရိုက်လိုက် သူ့သူငယ်ချင်းရိုက်လိုက်နဲ့ အဲ့ညက ပါးကိုနီရဲတွတ်နေပြီး မျက်ရည်တွေလည်း တသွင်သွင်စီးလို့ပေါ့။ အဲ့ညကို အဲ့လောက်နဲ့ပြီးမယ် ထင်ပေမယ့် မပြီးခဲ့ဘူး။ အဲ့ညက အဲ့ကောင် သေးပေါက်မယ်လည်းဆိုရော ကိုကျော်ဦးက သူလည်းပေါက်မယ် ဒီမှာတင် ဒီလိုပေါက်ကြမယ်ဆိုပြီး ခိုင်ရဲ့ ဒူးထောက် ခေါင်းမော့ပြီး ဟထားတဲ့ပါးစပ်ကို ယောက်ျားလေးအိမ်သာထဲက ကမုတ်လိုသဘောထားပြီး သုံးပြတယ်။ ဟိုတစ်ယောက်ကိုလည်း အဲ့လိုဘဲ ပေါက်ခိုင်းတယ်။ ခိုင်ကတော့ အမူးသမားနှစ်ယောက်ရဲ့သေးကို သောက်သုံးပြီး ကိုကျော်ဦးရဲ့ အမိန့်အတိုင်း အဲ့ကောင်လေးရဲ့လီးကို ငုံထားပြီး အိပ်လိုက်ရတယ်။
နံနက်ကြတော့လည်း အဲ့ကောင်လေးကို ကိုကျော်ဦးက ဘာပြောလိုက်လည်း မသိဘူး။ မမူးဘဲနဲ့ ညကအတိုင်းဘဲ ခိုင့်ပါးစပ်ပေါက်ကို ကမုတ်လို သဘောထားပြီး ထပ်သုံးကြတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ခိုင်ဟာ ကိုကျော်ဦးရဲ့မယားကနေ ကျွန်အဖြစ်နဲ့ ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ တစ်ဖက်မှာလည်း ကျွန်တော့်ကို နိုင်စားခွင့်ရထားတဲ့ ဝတ်ရည်က သူ့အရင် စိတ်ရင်းတွေ ပေါ်လာတယ်။ သူက သူ့အစ်မဖြစ်သူ ခိုင်ပိုင်ဆိုင်သမျှကို အမြဲလိုချင်နေလေတော့ ကိုကျော်ဦးကိုပါ အရယူတော့တာဘဲ။
အဲ့နေ့က ကိုကျော်ဦးက ခိုင့်ကို အခန်းထဲမှာ ကြိုးတုပ်ထားတယ်။ မျက်စိကိုလည်း ထဘီနဲ့စည်းထားတယ်။ အဖုတ်ထဲမှာတော့ နံနက်ပိုင်း ခိုင်ဈေးသွားရင်း ဝယ်လာတဲ့ သခွားသီးကြီးကို အတင်းထိုးထည့်ထားတယ်။ အဲ့ထိုးထည့်ထားတဲ့ သခွားသီးကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ လာလုပ်တယ်။ အစကဝော့ာ ကိုကျော်ဦးဘဲလို့ထင်တာ။ နို့သီးလေးကို လက်သည်းနဲ့ ဆွဲစိပ်လိုက်မှ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဆိုတာ သိလိုက်ရတာ။
‘ဘယ်သူလဲ ဘယ်သူလဲ’ နဲ့ ခိုင် ထပ်ခါထပ်ခါ မေးခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် တစ်ဖက်လူက အဖြေမပေးဘဲ သခွားသီးကြီးကို ပို၍ထိုးသွင်းပြီးလှည့်ရင်း နို့ထိပ်လေးကိုလည်း သူမလက်သည်းနဲ့ ပိုညှစ်သည်။ နာကျင်လွန်းလို့ ငိုရတာ မျက်ရည်တွေတောင် ခမ်းခြောက်သွားတဲ့အထိဘဲ။ တော်တော်လေးလည်း မောဟိုက်နေပြီ။
“ထပ်မနာချင်ရင် သခင်မဆီမှာ ကျွန်မ ကျွန်ခံပါရစေလို့ ပြောလိုက်လေ”
ကိုကျော်ဦးက ကျွန်မအတွက် သခင်မတစ်ယောက် ရှာလာတယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရတော့ ကျွန်မ အတော်ဝမ်းနည်းစိတ်ဝင်သွားတယ်။ လက်ခံချင်စိတ်လည်း မရှိဘူး။ အဲ့ဒါကြောင့် နာကျင်မှုကို တောင့်ခံရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း နာကျင်မှုကို ကြာကြာမတောင့်ခံနိုင်ခဲ့ပါဘူး။
“တောင်းပန်ပါတယ်ရှင်။ ကျွန်မကို ကျွန်အဖြစ် သတ်မှတ်ပါတော့ သခင်မရယ်။ ကျွန်မ မခံနိုင်ဝောာ့လို့ပါ” (ငိုသံကြီးဖြင့်)
“ပါးစပ်ဟတဲ့ သခင်မက သစ္စာရေတိုက်မယ်တဲ့”
သစ္စာရေဆိုတာ သေးကိုပြောမှန်း ကျွန်မသိသည်။ သို့သော်လည်း ကူကယ်ရာမဲ့ ဖြစ်နေရုံမက ကိုကျော်ဦးကိုယ်တိုင်က နှိုးဆော်နေတာဆိုတော့ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ သောက်ရုံပေါ့လေ။ ကျွန်မရဲ့ ကျယ်လောင်စွာ ဟပေးထားသော ပါးစပ်အတွင်းသို့ သေးပူပူနံနံများ စီးဝင်လာသည်။ ဝင်လာသော သေးပူများကို အဖိတ်အစင်မရှိအောင် ကြိုးစားသောက်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း မိန်းကလေးတစ်ယောက်က သေးပန်းတာဖြစ်တာကြောင့် မျက်နှာတစ်ခွင်မှာတော့ သေးစက်များနှင့် စိုရွှဲနေပါသည်။ ပြီးနောက် သူမရဲ့သေးစိုနေသော အဖုတ်ကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးရပါသည်။
“သခင်မက ချီးပါမလို့တဲ့”
အဖုတ်ယက်နေသော ကျွန်မ တုံ့ဆိုင်းသွားတယ်။ ကိုကျော်ဦးရဲ့ချီးကို စားခဲ့ဖူးသော်လည်း ဘယ်သူမှန်း ဘယ်ဝါမှန်း မသိရတဲ့ သူစိမ်းအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ချီးကို စားဖို့ဆိုသည်မှာ ကျွန်မအတွက် ခက်ခဲနေတယ်။
“ဖြန်းးးး”
“အားးးး”
တုန့်ဆိုင်းနေသော ကျွန်မရဲ့ ရင်သားနုနုနေရာကို ကိုကျော်ဦးက ခါးပတ်နဲ့ မိတ်ဆက်လိုက်ပါသည်။
“ချီးစားမှာလား မစားဘူးလား”
“ဖြန်း”
“ချီးစားမှာလား မစားဘူးလား”
“ဖြန်း”
“ချီးစားမှာလား မစားဘူးလား”
“ဖြန်း”
“စားပါ့မယ် စားပါ့မယ်”
“ကျယ်ကျယ်ပြော မကြားရဘူး”
“ဖြန်း”
“အားးး”
“သခင်မရဲ့ချီးကို ကျွန်မစားပါမယ်ရှင့်”
အီးပါမည့်အမျိုးသမီးက အဖုတ်အယက်ခံနေရာကနေ ဖင်ဘယ်လှည့်ပြီး ကျွန်မပါးစပ်နား ကပ်လိုက်ပါသည်။ ကျွန်မလည်း ခွေးဖြစ်နေပြီမို့ ချီးပေမှာ မကြောက်နိုင်တော့ပါ။ ပါးစပ်ကိုသာ ကျယ်ကျယ်လေးဟပြီး အသင့်စောင့်နေပေးလိုက်ပါသည်။
🏵️အပိုင်း (၁၄)🏵️
ထိုအမျိုးသမီး ပါချပေးသော အီးများသည် ပျော့စိစိဖြင့် နှုတ်ခမ်းတွင် ပေနေသော အထိအတွေ့ကို ခံစားရပါသည်။ အီးပါချသော အမျိုးသမီးသည် ကျွန်မကို စာနာ၍လား (သို့မဟုတ်) သူမ ပါချသောချီးများကို စားနေသည့် ကျွန်မမျက်နှာကို အရသာခံ၍ ကြည့်နေ၍လားသောမသိ အီးများကို တစ်တုံးချင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ပါချပေးနေပါသည်။ မိန်းကလေးချင်းရဲ့ချီးကို ကျွန်မ ပထမဦးဆုံးအကြိမ် စားဖူးပြီဖြစ်သည်။
“ငါ့ဖင်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေး”
ကျွန်မ နားကြားလွဲတာ မဖြစ်နိုင်ပါ။ အသံက ကျွန်မညီမ ဝတ်ရည်ရဲ့အသံ သေချာသည်။ အချိန်အနည်းငယ် ဆိုင်းသွားသော ကျွန်မကို အဖုတ်ထဲက သခွားသီးကြီးကို ထိုးသွင်းခြင်းဖြင့် အသိပေးလိုက်ပါသည်။
“အား”
ပါးစပ်ဟ၍ ကျွန်မအော်လိုက်ချိန်တွင် စောန ကျွန်မပါးစပ်ထဲ အီးပါချသောဖင်သည် ကျွန်မပါးစပ်ကို ဖိချလိုက်ပါသည်။ ဖိချလာသောဖင်ရဲ့ ပေကျံနေသော ချီးထွက်ပေါက်လေးနေရာကို အနံ့ခံကာ လျှာဖြင့်ယက်ပေးလိုက်ပါသည်။ အောက်က သခွားသီးကိုလည်း ကိုကျော်ဦးက ဝင်ချည်ထွက်ချည် ဆက်လုပ်နေပါသည်။
ဖင်ကိုယက်ပေးနေရင်း ကျွန်မမျက်လုံးကို ကွယ်ထားသော ထဘီကို ဝတ်ရည်က ဖယ်ချလိုက်ပါသည်။ အခုတော့ ကျွန်မက ညီမအရင်းရဲ့ ကျွန်တစ်ယောက်ဖြစ်ရုံမက ညီမအရင်းရဲ့ချီးများ၊ သေးများပင် စားသောက်ပြီးနေပြီ ဖြစ်သည်။ ကိုယ့်ယောက်ျားဖြစ်သူကလည်း ညီမအရင်းနဲ့အတူ သန့်ရှင်းရေးကိစ္စတွေ လုပ်ပြီးနောက် ဝတ်ရည်ရဲ့ဝတ်ဖြစ်ရန် ထပ်မံ၍ တောင်းဆိုရပြန်သည်။
ဝတ်ရည်ရဲ့ ခြေထောက်အောက်တွင် ဝပ်တွား၍ ဝတ်ရည်ရဲ့ ခြေဖမိုးကို ထပ်ခါထပ်ခါ နမ်းရှိုက်ပေးရသည်။ ကိုကျော်ဦးက ဝတ်ရည်ခါးကို နောက်က သိုင်းဖက်ကာ လည်ပြန်လှည့်ပေးထားသော ဝတ်ရည်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်နမ်းနေပါသည်။ ကျွန်မကမှ ပါးစပ်နဲ့ စနောက်မိခြင်းဖြစ်သည်။ သူတို့ကတော့ ကျွန်မမျက်စိရှေ့တွင်ပင် ဖောက်ပြန်နေကြသည်။ မြန်မာကားဆန်တယ်ဘဲဆိုဆို ကိုကျော်ဦးကိုချစ်သော ကျွန်မသည် ဝတ်ရည်ခြေဖမိုးကိုသာ ဆက်နမ်းရင်း ခမ်းခြောက်နေသော မျက်ရည်များထဲမှ အကြွင်းအကျန် မျက်ရည်စက်များ ကျွန်မပါးထက်မှ ဝတ်ရည်ခြေဖမိုးသို့တိုင် စီးကျနေပါသည်။ ဒါကိုတော့ ဝတ်ရည်လည်း သိမည်ထင်ပါသည်။
ထိုနေ့ကတော့ ကိုကျော်ဦးနဲ့ ဝတ်ရည်က ကျွန်မကို ကျွန်ဇာတ်ကို အဆုံးအစွန်ထိသွင်းရန် ရည်ရွယ်ထားပုံရသည်။ သူတို့ ကျွန်မမျက်စိရှေ့တွင်ပင် ကာမဆက်ဆံကြသည်။ တကယ့်ကို မျက်စိရှေ့မှာပင်ဖြစ်သည်။ ကျွန်မကိုလှဲခိုင်းပြီး မျက်နှာကို ဝတ်ရည်ကခွ၍ လေးဘက်ထောက်ထားသည်။ ကိုကျော်ဦးကလည်း ကျွန်မကိုခွ၍ ဝတ်ရည်ရဲ့အဖုတ်နား ကျွန်မမျက်နှာနားမှာ သူ့ဂွေးနဲ့ ကျွန်မနှုတ်ခမ်းကိုပွတ်၍ ဂွေးကိုတောင်စေသည်။ ပြီးနောက် ဝတ်ရည်အဖုတ်ကို လိုးပါတော့သည်။ အဝင်အထွက် အကြိမ်အရေအတွက်ကို ကျွန်မ ရေတွက်ပေးထားရသည်။ ပြီးရင် အဲ့အရေအတွက်အတိုင်း ကျွန်မပါးစပ်ပေါက်ကို လုပ်ပေးမည်ဟုလည်း ပြောထားသည်။
ဝတ်ရည်အဖုတ်မှ အရည်တချို့စီးကျလာသည်။ ကိုကျော်ဦးက ဝတ်ရည်အဖုတ်က အရည်များကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ခိုင်းသဖြင့် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ လီးနံ့နဲ့ အဖုတ်နံ့ ပေါင်းစပ်မှု အရည်များသည် ကျွန်မကို အနည်းငယ် ရွံစေခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ခိုင်းသည့်အတိုင်း လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဝတ်ရည်ရဲ့ဦးခေါင်းက ကျွန်မမျက်နှာဘက်တိုးလာပြီး ကျွန်မပါးစပ်ထဲသို့ တံထွေးထွေးထည့်သည်။ ကိုကျော်ဦးက သဘောကျစွာ ရယ်လေသည်။ ပြီးနောက် ကိုကျော်ဦးက ဝတ်ရည်ရဲ့အဖုတ်မှ အရည်များ ကပ်ညိပေကျံနေသော သူ၏လီးကို ကျွန်မပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်၍ အာချောင်ထဲထိ ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေသည်။ ကျွန်မပါးစပ်ထဲတွင် တစ်ချီပြီးလိုက်သည်။
ဝတ်ရည်က ထပ်မံ၍ တံထွေးများ ထွေးထည့်ပြန်သည်။ ကိုကျော်ဦးက ဝတ်ရည်ရဲ့ဖင်ပေါက်ကိုလုပ်ပြန်သည်။ ဒီတခါထွက်လာသော ကိုကျော်ဦးရဲ့လိင်တံကတော့ စောနက ကျွန်မစားခဲ့ရသော ဝတ်ရည်ရဲ့ချီးနံ့လေးက သင်း၍နေပါသည်။ အဆုံးသတ်မှာတော့ နှစ်လောက်လုံး ကျွန်မပါးစပ်ထဲ သေးပေါက်ထည့်ပြီးနောက် အနားယူသွားကြပါသည်။ ကျွန်မကိုတော့ ဝတ်ရည်အဖုတ်ကို နမ်းရင်း အိပ်ခိုင်းခဲ့ပါသည်။
ပိုဆိုးသည်များက ထပ်မံထပ်မံ ကြုံရသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် ဝတ်ရည်နဲ့ အာကာ နေသော အခန်းတွင် သွားရောက်နေဖြစ်သည်။ အဲ့အိမ်ရဲ့အချက်အပြုတ်နှင့် သန့်ရှင်းရေးကို တာဝန်ယူရသည်။ ကိုကျော်ဦးနဲ့ ဝတ်ရည်က အိမ်မှာမရှိသည်က များသည်။ သူတို့ပြန်လာလို့ အချိုးမကျတာမြင်ရင် ခါးပတ်နဲ့ သေလောက်အောင် အရိုက်ခံရသည်။ အရိုက်ခံရတိုင်း TV မှာ သီချင်းဖွင့်ပြီး အသံကို ကျယ်ထားတတ်သည်။ တခါတရံ အာကာ့ကို ဝတ်ရည်အနိုင်ကျင့်နေသော ဗီဒီယိုဖိုင်များကို ထိုင်ကြည့်နေရတတ်သည်။ ပြီးလျှင် ထိုအတိုင်း အလုပ်ခံရသည်။
ဝတ်ရည်တို့အိမ်တွင် အိမ်သာတက်လျှင် ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်တွင် အီးအပုံလိုက်ပါရပြီး သေးကိုတော့ ပုံးတစ်ခုထဲတွင် ပေါက်ရသည်။ ကိုကျော်ဦးနှင့် ဝတ်ရည်လည်း ထိုနည်းအတိုင်းလုပ်သည်။ အာကာပြန်လာရင် စားဖို့လို့သိရသည်။
————————————–
ခိုင် ပြောပြမှပင် ကျွန်တော် အလုပ်က ပြန်လာတိုင်း စားနေရသော ချီးပုံများသည် ဝတ်ရည်၊ ကိုကျော်ဦးနှင့် ခိုင့်ရဲ့ ချီးပုံတွေဖြစ်ကြောင်း သေးများဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ ဒါဆို ငါ အစကတည်းက ကိုကျော်ဦးရဲ့ ချီးတွေကို စားနေရတာပေါ့။ ကျွန်တော် ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ၊ သူတို့ကျွန်ဘဲ ဆက်လုပ်နေရမလား။ ထွက်ဘဲပြေးရမလား။ ကျွန်ဝောာ့်ကို ကျွန်တော် မဆုံးဖြတ်နိုင်သေးပေ။ ခိုင်ကတော့ ကိုကျော်ဦးကိုလည်းချစ်သည်။ သခင်မကလည်း တခြားလူမဟုတ်ဘဲ သူ့ညီမဖြစ်နေတဲ့အတွက် အဝေးထွက်ပြေးရန် စိတ်ကူးမရှိပေ။ ကျွန်တော်ကိုလည်း မပြေးပါနဲ့လို့ မတားခဲ့ပေ။
————————————–
“ဟဲ့ အာကာရော”
အိမ်မှာကြိုရောက်နေသော ဝတ်ရည်က မေးသဖြင့် ကျွန်မက ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ကို အာကာ့ကို ပြောပြလိုက်ကြောင်း၊ အပြစ်ရှိတဲ့ ကျွန်မကို အပြစ်ပေးပါဟုဆိုကာ ဝတ်ရည်အရှေ့တွင် ဒူးထောက်၍ ခြေဖမိုးကို ဦးခိုက်လိုက်သည်။ ဝတ်ရည်က ကျွန်မမေးစေ့ကိုကိုင်၍ ခေါင်းမော့စေကာ မျက်နှာကို တံထွေးနဲ့ထွေးသည်။ ပြီးနောက် ပြီးနောက်….
ပြီးပါပြီ။
