ဧကရီရဲ့ ငရဲခန်း 🏵️(အပိုင်း ၅)🏵️
ရေးသားသူ – မောင်အောင်မျိုး
နောက်နေ့ ဆေးရုံတွင် ချက်ကြီးကို ဧပရယ် မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲ။ ချက်ကြီးကတော့ စပ်ဖြီးဖြီးနှင့် ကြည့်နေသည်။ ချက်ကြီးက ဧပရယ်နားကပ်၍
”ချစ်လေး ခဏနေ နောက်က ဒရဝမ်ဆောင်ကို လာခဲ့ဦး။ ကိုယ်စောင့်နေမယ်။ ဟဲဟဲ မလာလို့ကတော့ သိတယ်နော် ဟင်းဟင်း”
ဧပရယ် မတတ်နိုင်တော့။ ဒရယ်ဝမ်အခန်းတွင် ဧပရယ့်ကို မီးပွင့်မတတ် ကြည့်တတ်သည့် ဒရယ်ဝမ် သောင်းစိန်လည်း ရှိနေမည်မှာ အသေအချာပင် ဖြစ်သည်။ ဧပရယ် အဝတ်အစားများကို လုံလုံခြုံခြုံဖြစ်အောင် ဆွဲဆန့်လိုက်သည်။ သို့သော် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဘယ်လိုထိန်းထိန်း ယောက်ျားကြီး နှစ်ယောက်၏ သားမယားပြုကျင့်ခံရတော့မည်ဖြစ်၍ ပန်းလေးထဲမှ အရည်က အလိုလို ထွက်လာသည်။
”ဟဲဟဲ ချစ်လေးရောက်လာပြီ”
”ကဲ အင်္ကျီချွတ်စမ်း။ မင်းနို့တွေကို ကြည့်ရအောင်”
သောင်းစိန်က ခပ်ရင့်ရင့်ပြောသည်။ ဧပရယ် တုန့်ဆိုင်းစွာဖြင့် အင်္ကျီကို ဖြေးဖြေးချင်းချွတ်သည်။ နို့နှစ်လုံးက အသားရောင် ဘရာစီယာအောက်မှ ရုန်းကြွနေသည်။
”လာစမ်း ငါ့လီးကို စုပ်ပေးစမ်း ဖြန်း ဖြန်း”
ဧပရယ်မှာ သောင်းစိန်၏ ကြမ်းတမ်းမှုများကြောင့် ပန်းလေးထဲမှ စိုစိစိုစိ ဖြစ်လာသည်။
”ရှိးးး ကောင်းလိုက်တာ အေး မင်းစုပ်တာ တော်တာပဲ ဟားဟား။ ငါက မင်းကို ဒီဘဝတော့ မလိုးရဘူးထင်ခဲ့တာ။ အခုတော့ ဟားဟား”
သောင်းစိန်က လီးစုပ်ခံရင်း ဧပရယ့်ပုခုံးသား ဝင်းဝင်းမွတ်မွတ်လေးကို ပွတ်ပေးနေသည်။ ဧပရယ့်ပုခုံးပေါ်တွင် တင်းနေသော ဘရာစီယာကြိုးနှစ်ချောင်းမှာ သောင်းစိန်ကို စိတ်ပိုကြွစေသည်။
”ဟျောင် ချက်ကြီး မင်းရှေ့လာခဲ့။ ငါနောက်ကနေ လိုးလိုက်ဦးမယ်”
သောင်းစိန်က ခါးနွဲ့လေးပေါ်တွင် တင်းနေသော ဧပရယ့်ထဘီ အထက်ဆင်စလေးကို ဖြုတ်ချလိုက်သည်။ ဖြူဖွေးဖြောင့်စင်းနေသော ဧပရယ့်ပေါင်တံနှစ်ချောင်းကို သောင်းစိန်လျှာဖြင့် အငမ်းမရ ရက်သည်။ ထို့နောက် ဧပရယ့်ပင်တီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။
သောင်းစိန်က ဧပရယ်အား ချက်ချင်းမလိုးသေးပဲ စောက်ဖုတ်ကို လီးဖြင့် ပွတ်ဆွဲပေးသည်။ ဧပရယ် ထိန်းမနိုင်စွာပင် စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။ သောင်းစိန်မှာ နူးညံ့ဝင်းအိလှသော ဧပရယ့်ကိုယ်လုံးလေးမှ အသားစိုင်များကို အားရအောင် ကိုင်သည်။ ထို့နောက် ဧပရယ့်အား ဘရာစီယာချွတ်လိုက်ရာ ဧပရယ်မှာ ဝတ်လစ်စားလစ် ဖြစ်သွားတော့သည်။ ထိုအခါမှ သောင်းစိန်က သူအရမ်းလိုးချင်ခဲ့သော ဆရာဝန်မလေး၏ အဝတ်မဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကို စတင်ခံစားတော့သည်။
”ဗြစ် ဗြစ် အ”
ဧပရယ်မှာ အလွန်နာကျင်ခြင်း မရှိတော့သော်လည်း ရုတ်တရက် ဆောင့်ထည့်ခံရသဖြင့် အောင့်သွားသည်။ သောင်းစိန်က လီးထည့်ထားရင်း ဧပရယ့် နို့အုံတင်းတင်းတွေကို ကိုင်ညှစ်သည်။ နို့သီးတွေကို ပွတ်ဆွဲသည်။ ဧပရယ်မှာလည်း စောက်ရည်များ တစိမ့်စိမ့် ထွက်နေရသည်။ ထို့နောက် သောင်းစိန်က ဧပရယ်အား နောက်မှသွင်းထားပြီး နို့ကိုင်ကာ ပြတင်းပေါက်ပေါ်တွင် လက်ထောက်ခိုင်းထားပြီး လိုးသည်။ ဆေးရုံ၏ထောင့် ဆိုသော်လည်း လူမြင်နိုင်ခြေ ရှိသဖြင့် ဧပရယ် အတင်းရုန်းသည်။
”ဟင့် ဟင့် ပြတင်းပေါက်နားမှာ မလုပ်ပါနဲ့ရှင်။ တောင်းပန်ပါတယ် လူမြင်မှာစိုးလို့ပါ”
”ဟားဟား မြင်တော့ လီးဖြစ်လားကွ”
သောင်းစိန်က ဧပရယ့်ကို လိုးရင်း တံခါးဖွင့်ကာ အဆောင်နောက်သို့ ခေါ်သွားသည်။ ဧပရယ်မှာ လူမြင်မည်စိုး၍ အတင်းငိုယို ရုန်းကန်သော်လည်း လီးသွင်းခံထားရသဖြင့် ဘာမှမတတ်နိုင်။
”ဟျောင့် သောင်းစိန် လီး မူးတာလည်းမူးပေါ့။ လီးလိုပဲ။ မင်းမူးမူးနဲ့ လျှောက်လုပ်နေရင် လီးတွေဖြစ်ကုန်မယ်ကွ”
သောင်းစိန်ကတော့ ဂရုမစိုက်။ အဆောင်နောက်ဖက် ရေကန်နားတွင် ဧပရယ့်ကို နို့နှစ်လုံးကိုင်၍ အားရအောင်လိုးသည်။ တစ်ယောက်ယောက်များ မြင်သွားလျှင် ဒရယ်ဝမ်နှင့် ကိုယ်တုံးလုံး ကာမစပ်ရှပ်နေသော ဧပရယ့်ကို ဘယ်လိုပြောကြမည်မသိ။
”ဗြစ် ဗြစ် ဖောက် ဖောက် ဖောက် ဗြိ ဗြွတ်”
လိုးဆော်သံများမှာ ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်နေသည်။
”အ အ လီးရည်ထွက်တော့မယ် ရှိးးးး ဗိုက်ကြီးစမ်း ကြီးစမ်း ရော့ ရှိးးး အ”
သောင်းစိန်မှာ မိနစ် ၂၀ ခန့်လိုးပြီး ဧပရယ့်အဖုတ်ထဲသို့ သုတ်ရည်များ အဆက်မပြတ် ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ ထို့နောက် ငိုနေသော ဧပရယ်အား ပွေ့ချီ၍ အခန်းထဲ ပြန်ခေါ်ခဲ့သည်။
”လီးး သောင်းစိန် စောက်ပြသနာတက်တော့မလို့။ ပေးပေး ငါတစ်ချီဆွဲဦးမယ်”
ထိုနေ့က ချက်ကြီးနှင့် သောင်းစိန်၏ လိုးဆော်မှုကြောင့် ဧပရယ်မှာ အကြိမ်ကြိမ်ပြီးကာ ဒူးပင်မခိုင်ချင်တော့။
—————————————
”ချောက်”
တံခါးဖွင့်သံနှင့်အတူ လူနှစ်ယောက် အိပ်ခန်းထဲ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ဝင်လာကြသဖြင့် ဧပရယ် အလှပြင်နေရာမှ လန့်သွားသည်။
”ဟဲဟဲ ချစ်လေးက ကိုယ်တို့လာမှာ ကြိုသိလို့ အလှပြင်နေတာပေါ့ ဟုတ်လား ဟင်းဟင်း”
”ဟင် ရှင်တို့တွေ ကျွန်မကို ဒီလောက်ဖျက်ဆီးပြီးတာ အားမရကြသေးဘူးလား ဟင့် ဟင့်”
ဧပရယ်မှာ အားကိုးရာမဲ့စွာဖြင့် တိုးတိုးလျလျသာ ရှိုက်ငိုနေမိသည်။ ထိုယောက်ျားကြီး နှစ်ယောက်၏ လီးချောင်းကြီးများမှာ မည်းမည်းတုံးတုံးဖြင့် တရမ်းရမ်း ဖြစ်နေသည်။
ဧပရယ်မှာ မိမိဘာလုပ်ခံရတော့မည်ကို သိသဖြင့် အလိုမတူချင်သော်လည်း ထိုသူတို့၏ အမွေးကြမ်းများ ပေါက်နေသည့် ဆီးစပ်ကိုတော့ ငိုရှိုက်ရင်း ခဏငေးကြည့်နေမိသည်။ လီးတွေက ၇ လက်မကျော်ကျော် တစ်ချောင်းနှင့် ၆ လက်မခန့် တစ်ချောင်း။
”ဟင်းဟင်း မင်းလို ချောချောတောင့်တောင့်လေးကို ဘယ်အားရမှာလဲ ဟားဟား”
”ကောင်မရာ စောက်ပိုတွေ မလုပ်စမ်းပါနဲ့။ မင်းလည်း ငါတို့လီးအကြောင်း သိနေပြီပဲ။ ခံဖူးနေပြီပဲ။ ခံမှာဖြင့် ကောင်းကောင်းခံစမ်းပါ”
”ဟင့် ဟင့် ကျွန်မက ရှင်တို့လို ကလေကချေတွေ မဟုတ်ဘူးရှင့်။ အင့် ဟင့် ကျွန်မက မိကောင်းဖခင် သားသမီး။ ယောက်ျားလည်း ရှိတယ်။ ဒါကို ရှင်တို့ ဘာလို့သက်သက် လာအနိုင်ကျင့်နေရတာလဲ။ ဟင့် အီးးးဟီးးး။ ဘာလို့ ကျွန်မကိုပဲ လာလာလုပ်နေရတာလဲ ဟီးးးး”
ဧပရယ်မှာ ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုချလိုက်သည်။
”ဟဲဟဲဟဲ ချစ်လေးကလည်း မငိုပါနဲ့။ ငိုစရာမှ မဟုတ်တာကို။ ကိုယ်တို့က ချစ်လေးကို ကောင်းအောင်လုပ်ပေးမှာပါ ဟဲဟဲ”
ကူလီမာလက ပြောပြောဆိုဆို ကျွဲကောသီး တစ်ခြမ်းခန့်ရှိသည့် ဧပရယ့်နို့တင်းတင်းတွေကို လှမ်းကိုင်ညှစ်သည်။
”ဖယ် ဖယ် ရှင် ကျွန်မအသားကိုမထိနဲ့ သွား သွား ဟင့် ကျွန်မနားမလာနဲ့”
”ဟဲဟဲ ဟျောင့် ကောင်မကို လုံးဝစောက်ပိုးကျိုးသွားအောင် လုပ်ပေးမယ့် အစီအစဉ် ငါ့မှာရှိတယ် ဟဲဟဲ။ ဟျောင် ငါဘာလို့ ကြိုးယူခိုင်းခဲ့လဲ သိပြီလား ဟဲဟဲ”
”ဟားဟား ဆရာသမားကတော့ တော်တော် အကွက်မြင်တတ်တာပဲ ဟဲဟဲ”
ထိုမုဒိမ်းသမား နှစ်ယောက်ကတော့ အမျိုးကောင်းသမီး ချောချောတောင့်တောင့်လေးကို အပိုးကျိုးသွားအောင် ပညာပေးတော့မည်ဖြစ်၍ တဟဲဟဲနှင့် စပ်ဖြီးဖြီး ဖြစ်နေကြသည်။
”အေးကွာ အချိန်တိုင်း မုဒိမ်းကျင့်နေရရင် မကောင်းဘူး။ ငါတို့ကို ဘယ်လိုပြုစုရမလဲဆိုတာ သင်ပေးရမယ်။ ပေးစမ်း ကြိုး”
”ဟင် ရှင် ရှင်တို့ ဘာလုပ်ကြဦးမလို့လဲ။ ရှင်တို့ ရှင် ရှင်တို့ ဟင့် ဟင့် မလုပ်ကြပါနဲ့။ ကျွန်မ တောင်းပန်ပါတယ် ဟင့် ဟင့်”
”ဖြောင်း ဖြန်းးး ငါလိုးမ ငါ့ကို ကိုကြီးလို့ခေါ်စမ်း”
”ဟို ဟို လေ”
”ဖြန်းးးး ဖြောင်းးး စောက်စကားမများနဲ့ မင်းစောက်ပိုးမကျိုးတာ ကြာပြီ”
ကူလီမာလကတော့ ဆရာဝန်မချောလေး ဧပရယ်အား စတင်ပညာပေးနေပြီ။ ဧပရယ်မှာလည်း ကျောထဲမှ စိမ့်တက်လာအောင် ကြောက်လာသည်။
”လီးးး ငါပြောနေတာကြားလား ငါ့ကို ကိုကြီးလို့ ခေါ်စမ်း”
”ဖြောင်းးး”
မာလ၏ လက်ကြမ်းကြီးက ဧပရယ့်လည်ကုတ် ဝင်းဝင်းလေးအား နောက်တစ်ချက် ရိုက်ချလိုက်ပြန်သည်။ ထို့နောက် ဧပရယ့် နို့တင်းတင်းနှစ်အုံကို နောက်မှ ခပ်ဆတ်ဆတ် ညှစ်ထားပြီး အမိန့်ပေးသည်။
”ခေါ်လေ ရိုက်ခံချင်သေးတာလား”
”ဟင့် ဟင့် ဟီးးး ကို ကို ဟင့် ဟင့် ကိုကြီးရယ် ကျွန်မကို မလုပ်ပါနဲ့တော့ ဟင့် ဟင့်”
မာလ ကျေနပ်စွာ တစ်ချက်ပြုံးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဧပရယ်အား ဖဲမွေ့ယာကြီးပေါ် ပွေ့တင်၍ ကုန်းခိုင်းထားလိုက်သည်။
”ဖြန်းးး ဖင်ကြီးက အိနေတာပဲ။ နောက်ဆို ငါတို့ခေါ်ရင် ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး ဆက်ဆံရမယ် ကြားလား”
”ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ဟင့် ဟင့်”
မာလက ဧပရယ့် လက်တစ်ဖက်စီအား ကုတင်တိုင် တစ်ဖက်စီနှင့် ပူးချည်သည်။ ကုတင်မှာ ရှေ့ဘက်မှတိုင်က ရှေးဆန်ဆန် အနည်းငယ်ရှည်သဖြင့် ဧပရယ်ကုန်းထားသည်နှင့် ကွက်တိလောက် ဖြစ်နေသည်။ ကြိုးကို ကောင်းကောင်းချည်ပြီးသောအခါ မာလက ကော့ထောင်နေသော ဧပရယ့်တင်သား တင်းတင်းလုံးလုံးများကို စတင်ခံစားတော့သည်။
”ဟဲဟဲ ချစ်လေးကို ကိုယ်ကားပေါ်မှာ နောက်ကနေ အခုလိုပဲ လီးနဲ့ထောက်တာ မှတ်မိသေးလား ဟဲဟဲ”
ဧပရယ် မဖြေ။ မာလ၏ လီးကြီးရန်မှလွတ်အောင် ကိုယ်ကိုရှေ့သို့ တိုးထွက်၍ တင်သားများကို ရမ်းခါကာ လွတ်အောင်လုပ်သည်။ သို့သော် မာလက ဧပရယ့်ခါးသိမ်သိမ်လေးကို ဆွဲဖက်ထားသဖြင့် ဧပရယ်ရှေ့တိုးသောအခါ မာလပါ ကပ်ပါလာပြီး ဧပရယ်၏ ဖင်ရမ်းခြင်းက မာလ၏ လီးတံကြီးအား မွေ့ပေးသလို ဖြစ်နေသည်။
”လီးတယ် မေးနေတာကြားလား ငါလိုးမ ဖြန်းးးးး”
”ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ဟင့် ဟင့် မှတ်မိပါတယ် ကိုကြီး”
”ရှိးးး အဲဒီတုန်းက မင်းကို ဒီလိုဖင်လိုးရမယ်မှန်း မသိခဲ့ဘူး။ ဟားဟား အခုတော့ ငါ့စိတ်တိုင်းကျ လိုးလို့ရနေပြီ။ ဘယ်လောက်ကောင်းလဲ ဟဲဟဲ။ လောလောဆယ် မင်းကိုယဉ်ကျေးအောင် ဆုံးမပေးရဦးမယ် ဟင်းဟင်း”
မာလက ဧပရယ့် ချိတ်ထဘီစကပ်လေးထဲသို့ လက်နှိုက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဧပရယ့်အစိ နီနီရဲရဲလေးအား လက်နှစ်ချောင်းဖြင့်ညှပ်၍ အားထည့် ညှစ်လိုက်သည်။
”အားးး အမေ့ နာလိုက်တာ ဟင့် ဟင့် ရှင် ရှင်တို့ ကျွန်မရှိခိုးပါတယ် ဟင့် ဟင့် မ မလုပ်ပါနဲ့”
”လီးး ရှင်တို့လား စောက်ပါးစပ်က အပိုးမကျိုးဘူး”
မာလက လက်ကို ပိုအားထည့်လိုက်သည်။
”ဟင့် အားးးး အားးး ဟင့် ဟင့် အီးးး ဟီးးး ကိုကြီးခိုင်းတဲ့အတိုင်း လုပ်ပါ့မယ် ကိုကြီးရယ် မလုပ်ပါနဲ့တော့ ဟင့် ဟင့်”
အင်း ဒီကောင်မလေး အပိုးတော့ ကျိုးသွားပြီ။ ဒါပေမယ့် မာလတို့က ဒီလောက်နဲ့မရ။ နောက်ကိုလည်း လုံးဝမထောင်နိုင်အောင် လုပ်သည်။
”ကဲ ဒီတော့ နောက်ဆို ငါနဲ့ ငါ့ဘော်ဒါတွေကို ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး ဆက်ဆံ ကြားလား”
”ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ဟင့် ဟင့်”
”အေး အခုတော့ မင်းအပြစ်က မကျေသေးဘူး။ မင်းကို ဆုံးမစရာ ကျန်သေးတယ်”
ဧပရယ်မှာ ကြောက်လွန်း၍ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်နေသည်။ မာလကတော့ အပိုပါလာသော နိုင်လွန်ကြိုးကို ဇိမ်ပြေနပြေခေါက်သည်။ ထို့နောက် ဧပရယ့် ထဘီစကပ်လေးအား ဖင်ပေါ်သည်အထိ လှန်တင်လိုက်ပြီး အသားကပ်ဇာပင်တီလေးအား ဒူးအထိ ဆွဲချလိုက်သည်။ ဧပရယ်မှာ စကားပင် မပြောနိုင်။
”ကိုကြီးရယ် မလုပ်ပါနဲ့တော့ ဧပရယ့်ကို သနားပါ ဟင့် ဟီးးးး”
ဧပရယ်မှာ လုံးဝပျော့ကျနေပြီ။ ပန်းလေးထဲမှ အရည်တွေကလည်း ဘာကြောင့်မှန်းမသိ စီးကျနေသည်။ သို့သော် မာလကတော့ မရပ်။ ကြိုးကိုခေါက်ပြီး ဧပရယ့်ဖင် ဖြူဖြူဝင်းဝင်းတင်းတင်းကြီး နှစ်လုံးကို ကြိုးဖြင့် လွှဲရိုက်ချလိုက်သည်။
”ရွှမ်းးးး အီးးးး ဟီးးးး”
ဧပရယ့်ဖင် လုံးတင်းတင်းဝင်းဝင်းကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ တုန်တက်သွားပြီး ခါးလေးကော့သွားသည်။ ဧပရယ့်ဖင်ပေါက် နီရဲရဲလေးမှာလည်း ပွစိပွစိ ဖြစ်နေသည်။
”ရွှမ်းးးး အီးးး ဟင့် ဟင့် မ မရိုက်ပါနဲ့တော့ ဟီးးးးးး”
”ကောင်မ ရုပ်ချောတဲ့ ဆရာဝန်မလေးဆိုပြီး စောက်ပိုးမကျိုး မလုပ်နဲ့။ အခု မင်းစောက်ဖုတ်ကြီးကို ငါတို့ လုပ်ချင်သလို လုပ်လို့ရတယ်”
”မင်းဖင်ပေါက်ကလည်း ဒီမှာတွေ့လား ပွစိပွစိနဲ့ ငါလိုးမ ရွှမ်းးးးး အီးးးး ဟီးးးးးး”
ဧပရယ်မှာ မာလတို့၏ မုဒိမ်းကျင့်ခြင်းကို ၃ ကြိမ်ခန့် ခံဖူးသော်လည်း အိန္ဒြေကြီးသော မိန်းကလေးဖြစ်၍ မာလက ဖင်နှိုက်လိုက်သောအခါ မိမိ၏ အောက်ပိုင်းအားလုံး ပေါ်နေမှန်း သတိရ၍ ငိုနေသည့်ကြားမှ မျက်နှာနုနုလေးမှာ ရှက်သွေးဖြင့် ရဲတက်သွားသေးသည်။
မာလက ဧပရယ့် ဖင်တုံးကြီးတွေကိုသာမက လှပလုံးဝန်းပြီး သွယ်ဆင်းနေသော ဆင်စွယ်ရောင် ပေါင်တံနှစ်ချောင်းကိုလည်း ရိုက်သည်။
”ရွှမ်းးးး အားးး ဟင့် ဟင့် ကိုကြီးရယ် ဧပရယ် တောင်းပန်ပါတယ် ဟင့် ဟင့် မရိုက်ပါနဲ့တော့”
မာလက ၁၅ ချက်ခန့် ရိုက်ပြီးမှ ရပ်လိုက်သည်။ ဧပရယ်ကတော့ လုံးဝအပိုးကျိုးသွားလေပြီ။
”ဖြွတ် ဖြွတ် ဖလွတ် ဗြွတ် ဗြွတ် ပလပ် ပလပ် ဟင့် အားး ရှိးးးးးးး”
မာလက ဧပရယ့်စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းမို့မို့လေးအား လက်နှစ်ချောင်းဖြင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ် နှိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်တစ်အုံလုံးကို လက်ကြမ်းကြီးဖြင့် အုပ်ကိုင်သည်။ ဧပရယ်ကတော့ လက်ကြမ်းကြီးဖြင့် အနုဆုံးနေရာကို ပွတ်ဆွဲခံရသဖြင့် ကျောပြင်လေး ကော့ကော့တက်သွားပြီး ညည်းသံလေးများ အဆက်မပြတ် ထွက်နေသည်။ ဧပရယ်၏ ခါးတိုအင်္ကျီမှာလည်း အပေါ်သို့ အတော်တက်နေပြီး အောက်ဆုံး ဘော်လီချိတ် ၂ ချိတ်ပင် ပေါ်နေပြီ။ ထဘီစကပ်နှင့် ဘော်လီအင်္ကျီကြားမှ ပေါ်နေသော ခါးသားဝင်းဝင်းအိအိလေးများမှာ မာလကို အထူးစိတ်ကြွစေသည်။
မာလက ဧပရယ့် လက်မောင်းလေးနှစ်ဖက်ကို နောက်သို့ ဆွဲယူလိုက်သဖြင့် ဧပရယ့် ရင်သားများမှာ တင်းသွားပြီး အင်္ကျီနှိပ်သီးအချို့ ပြုတ်ထွက်သွားသည်။ မာလက လီးကိုမသွင်းပဲ ဧပရယ့်ဖင်ကြားတွင် အမြောင်းလိုက် ညှပ်ထားပြီး ဖီးခံနေသည်။
”ကဲ ချစ်လေးကို အရမ်းကောင်းအောင် လုပ်ပေးမယ်”
မာလက အသင့်ယူလာသော extra large ဆိုဒ် လီးတုကြီးကို ဧပရယ့်ဖင်ပေါက်လေးထဲ တစ်ထစ်ချင်း ထည့်သည်။ extra large လီးတုမှာ အတော်ကြီးသဖြင့် တော်ရုံ ကြေးစားမယ်များပင် မခံဖူးရာ ဧပရယ့်ခင်မျာမှာတော့ အရှင်လတ်လတ် ငရဲရောက်သွားတော့သည်။
”အားးး အ ဟင့် ဟင့် ကိုကြီးရယ် မလုပ်ပါနဲ့ရှင် အရမ်းနာလွန်းလို့ပါ ဟင့် ဟင့်”
မာလကတော့ ဂရုမစိုက်။ ဧပရယ့်အစိလေးကို ကစားပေးရင်း ဖင်ပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ ဆက်ထည့်သည်။ ဧပရယ်၏ ရုန်းကန်အော်ဟစ် အသနားခံသံများက မာလကို စိတ်ကြွစေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် လီးတုကြီးမှာ ဧပရယ့်ဖင်ပေါက်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားတော့သည်။ မာလက လီးတုကို ထိုအတိုင်းပင် ထည့်ထားပြီး ဧပရယ့်ရှေ့မှနေ၍ မျက်နှာလှလှလေးကို လျှာဖြင့်ယက်သည်။
”ဟဲ ဟဲ ကောင်မ ကျွဲကောသီးတွေက တင်းအိနေတာပဲ ငါ့ကို လီးစုပ်ပေးစမ်း”
ဧပရယ်မလွန်ဆန်ရဲ။ မာလလီးကြီးကို လျှာဖြင့်ရစ်ပတ်၍ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးနေမိသည်။ မာလကဧပရယ်အား ဆံပင်ဆွဲ၍ ပါးစပ်ထဲသို့ လိုးပေးသည်။ ၁၀မိနစ်ခန့်အကြာတွင် မာလကလီးကို ဧပရယ့်ပါးစပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ရာ တံတွေးများပြောင်လက်နေသော လီးမည်းကြီးမှာငေါ့တော့ငေါ့တော့ဖြင့် ထောင်တက်နေသည်။
”ကဲ သောင်းစိန် မင်းလည်းဒီကောင်မရဲ့ပုလွေကိုခံစားကြည့်ပါဦး ဟားဟား”
မာလက ဧပရယ့်ဖင်ပေါက်ထဲမှ လီးတုကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ထုတ်သည်။ အလွန်ကြပ်နေသဖြင့် ဧပရယ့်ဖင်သားနှစ်လုံးပါ ကော့၍ကပ်ပါလာသည်။ မာလက ဧပရယ်အား လက်ဖြင့်ထိန်းထားပြီး လီးတုကို အားစိုက်၍ ဇိကနဲ့ ဆွဲထုတ်လိုက်မှ ဧပရယ်၏ အော်သံလေးနှင့်အတူ လီးတု ကျွတ်ထွက်လာသည်။
မာလက လီးတုကို ဧပရယ့်စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထည့်၍ မွှေပေးနေပြန်သည်။ ဧပရယ်မှာ စောက်ရည်ကြည်များ အဆက်မပြတ် ထွက်ကျလာရာ မာလက လီးတုကို ဧပရယ့်အဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိ ထည့်ထားလိုက်ပြီး သူ၏လီးအစစ်ကိုတော့ တောင့်တင်းလုံးဝန်းနေသည့် ဧပရယ့်ဖင်သားနှစ်လုံးကြားတွင် အမြောင်းလိုက် ညှပ်ထားလိုက်သည်။ သောင်းစိန်က ဧပရယ့်ပါးစပ်ထဲသို့ လီးထည့်၍ စုပ်ခိုင်းနေချိန်တွင် မာလက သူ၏လီးတံကြီးအား ဧပရယ့် ဖင်နှစ်လုံးကြားတွင် ညှပ်၍ ဖီးခံနေပြန်သည်။
”ရှိးးးးအားးး ပြွတ် ပြွတ် ပလွတ် အားးး ရှိးးးး ကောင်မ လီးစုပ်တာ တော်တယ် ရှိးးး အားးးးး”
”ဟင် ဘုရား ဘုရား”
ကေခိုင် မျက်လုံးများ ပြာဝေသွားသည်။ မမဧပရယ်က ကုတင်ပေါ်တွင် ကြိုးတုပ်ခံထားရပြီး ရှိုက်ငိုနေသည်။ ဧပရယ့်ကိုယ်တွင် အောက်ပိုင်းတွင် ထဘီမှာ လှန်တင်ခံထားရသဖြင့် အဖုတ်မှာ နောက်သို့ ပြူးထွက်နေသည်။ ကုန်းနေရသဖြင့် ရင်ဖုံးအင်္ကျီအနီလေးမှာ နှိပ်သီးအချို့ပြုတ်နေကာ ဖြူဖြူဝင်းဝင်းအသားစိုင်များပေါ်နေသည်။ ဟင် မမဘေးမှာ လီးအတောင်သားနှင့် ယောက်ျားနှစ်ယောက်။
ကေခိုင် ဆက်ကြည့်နေမိသည်။ တစ်ယောက်က မမစောက်ဖုတ်ထဲသို့ ၈ လက်မခန့်ရှည်သော အစိအစိများ ထည့်ထားသည့် လီးတုကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးထည့်၍ မွှေပေးနေသည်။ မမမှာ နှုတ်ခမ်းဖူးလေး တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ပေါင်ကားပေးထားရရှာသည်။ မမမှာ ငိုနေသော်လည်း တစ်ချက်တစ်ချက် ဖင်ကြီးကော့ကာ လီးတုကြီးကို ဆွဲဆွဲညှပ်နေသည်ကို အထင်းသား မြင်နေရသည်။ ထက်ကေခိုင် ဘာဖြစ်မှန်းမသိ။ ပန်းလေးထဲမှ အလိုလို ဆွဲဆွဲညှစ်နေမိသည်။
တစ်ယောက်က မမ၏ မျက်နှာလှလှလေးကို သူ့လျှာကြီးဖြင့် လျက်နေသည်။ ထို့နောက် မမနှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နေပြန်သည်။ မမပါးစပ်ထဲသို့ သူ့လျှာကြီးကို အတင်းထည့်နေသည်။ အခြားတစ်ယောက်ကလည်း မမနို့တွေကို ဘော်လီထဲသို့နှိုက်၍ ကိုင်နေသည်။ မမခင်မျာ ကျောလေးပင် ကော့ကော့တက်လာသည်။
ထက်ကေခိုင်မှာလည်း ဘာကြောင့်မှန်းမသိ။ ကိုယ့်ပန်းလေးကို ကိုယ်ပြန်ပွတ်နေမိသည်။ နို့အုံလေးကိုလည်း ပွတ်ချေမိသည်။
ထက်ကေခိုင်မှာ ယခုမှ ဆေးတက္ကသိုလ်ပထမနှစ် ကျောင်းသူလေး ဖြစ်သည်။ ကျောင်းမှပြန်လာရာမှ တစ်ဦးတည်းသော ညီမလေးကိုထား၍ ချစ်သူနှင့် လက်ထပ်သွားသော မမဧပရယ်အား လိုချင်တာများ ပူဆာရန် လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ယခုတော့ မမဧပရယ် ဘာဖြစ်နေမှန်းမသိ။
ဧပရယ်တို့ ညီအစ်မ ၃ ယောက်တွင် ၃ ယောက်လုံးမှာ ယောက်ျားများ မျက်စိကျလောက်အောင် ချောကြသည်။ ညီအစ်မ ၃ ယောက်လုံး ကျောင်းတွင် ကွင်းရွေးခံရသည်ချည်းသာ ဖြစ်သည်။ ၃ ယောက်လုံးကိုလည်း နာမည်တွေ ပေးထားသည်။ အငယ်ဆုံးဖြစ်သော ထက်ကေခိုင်၏ နာမည်အရင်းမှာ နှစ်သစ်ကေခိုင် ဖြစ်သည်။
”ကောင်မ ငါ့လီးကို ကောင်းကောင်းစုပ်ပေးစမ်း ဖြန်းး”
ထက်ကေခိုင် ကြက်သီးပင်ထသွားသည်။ ထိုသူ၏ လီးကြီးက လီးတုကြီးလောက်ကိုရှိသည်။ လီးပေါ်မှ အကြောများကလည်း ဖုထစ်ပြီး မဲနက်နေသည်။ မမ၏ နှုတ်ခမ်းဖူးလေးနှင့် ထိုလီးမည်းကြီး ဘယ်လိုမှ မလိုက်ဖက်။ သို့သော် ထိုလီးကြီးသာ မိမိပန်းလေးထဲ ဝင်သွားရင်ဟူသော အတွေးက ကေခိုင့်ကို ရင်ဖိုစေသည်။
ထက်ကေခိုင်မှာလည်း ဧပရယ်လောက် မတောင့်သော်လည်း ကျောင်းသူများထဲတွင် ခန္ဓာကိုယ်အလှဆုံး ဖြစ်သည်။ ယောက်ျားလေးများက မိမိခန္ဓာကိုယ်ကို ငေးကြည့်ကြတိုင်း ရင်ထဲတွင် ကြည်နူးခဲ့ရသည်။ ရည်းစားထားရှိသော်လည်း ဘာမှ လွန်လွန်ကြူးကြူး မဖြစ်ဖူးသေး။ ဖက်တာ၊ လက်ကိုင်တာလောက်သာ ရှိသည်။ ဟိုနေရာ ဒီနေရာများကို မတော်တဆ ထိမိတိုင်း ကေခိုင် ရင်ဖိုရသည်။ ကူလီဖြစ်ဟန်ရှိသော အခြားလူတစ်ယောက်က ကုန်းနေရသော မမ၏ ဖင်နောက်မှနေ၍ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ လက်ဖြင့် နှိုက်နေသည်။
”ဟျောင် သောင်းစိန် မင်းကလည်း လီးပဲစုပ်ခိုင်းနေတာ မလိုးတော့ဘူးလား။ မင်းမလိုးရင် ငါလိုးတော့မှာ”
”အေးပါ မာလရာ ငါလိုးမှာပါ။ ဆရာသမားကလည်း စိတ်ချည်းပဲ။ ဆရာသမား ကျွေးတုန်းလေး ကောင်းကောင်းစားထားမလို့ပါ”
မမဧပရယ်မှာ အဝတ်များ မချွတ်ရသေးသော်လည်း ထဘီမှာ ဖင်ပေါ်သည်အထိ လှန်တင်ခံထားရသည်။ ဧပရယ်၏ တင်းယင်းဖွံ့ထွားသော တင်စိုင်ဖြူဖြူဝင်းဝင်းကြီးများမှာ အားရဖွယ် ထွက်ပေါ်နေသည်။ သောင်းစိန်ဆိုသူ၏ လီးကြီးမှာလည်း မမ၏ တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လက်နေသည်။ ဧပရယ်မှာ အလိုမတူသော်လည်း သွေးသားဆန္ဒအရ သောင်းစိန်၏လီးကြီးကို အငမ်းမရ စုပ်ပေးနေမိသည်။
”ရပြီ ရပ်တော့ မင်းကိုလိုးတော့မယ်”
သောင်းစိန်က ဧပရယ့်ဖင်နောက်တွင် နေရာယူ၍ ဖင်ဝလေးကို လီးဖြင့် တေ့ထားလိုက်သည်။ ဟင် မမကို ဒီလူကြီး ဖင်လိုးတော့မှာလား။ ကေခိုင် ကာမဆိပ်များ အလွန်တက်လာသည်။
”အ အ ရှိးးးအ ဟင့် ဟင့်”
လီးကြီးက မမဖင်ထဲသို့ တစ်ရစ်ချင်း တိုးဝင်သွားသည်။ မမ၏ ပန်းလေးထဲတွင်လည်း လီးတုကြီး ထည့်ထားသဖြင့် မမမှာ နှစ်ပေါက်လုံး လိုးခံနေရသလို ဖြစ်နေသည်။
”ရှိးးး အိုးကကောင်းလိုက်တာကွာ ရှိးးးးး ဗြွတ် ဘွတ်”
သောင်းစိန်၏လီးကြီးမှာ ဧပရယ့် ဖင်ပေါက်လေးထဲသို့ အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်။ မာလကလည်း ဘော်လီအပေါ်နားက ပေါ်နေတဲ့ ဧပရယ့်ရင်ညွှန့် ဝင်းဝင်းအိအိတွေကို ကိုင်ရင်း လီးစုပ်ခိုင်းနေသည်။
”ဗြွတ် ဖွတ် ဖွတ် ရှိးးး။ အရင်တစ်ခေါက်က မူးနေတော့ သိပ်ဖီးမရှိလိုက်ဘူး။ ရှိးးး အားး နတ်စည်းစိမ်ပဲကွာ ရှိးးး အားးး”
”ဟျောင် သောင်းစိန် ကောင်မကို အင်္ကျီမချွတ်နဲ့တော့။ ခဏနေ ငါတို့ရေရှည်မှာ ပုံပျက်သွားမှာစိုးလို့”
“အေး အေး”
သောင်းစိန်က ဧပရယ့်အဖုတ်ထဲမှ လီးတုကိုလည်း မွှေပေးရင်း ဖင်ကို တစ်ချက်ချင်း ဖီးခံလိုးသည်။
”ရှိးးး အိုးတင်းတယ်ကွာ ရှိးးး နို့တွေလည်းကြီးတယ် အားးး ကောင်းလိုက်တာ။ ဘော်လီကလည်း တင်းနေတာပဲ ရှိးးး အားးး”
သောင်းစိန်မှာ ဧပရယ့်ဖင်ကို တဖောက်ဖောက်နှင့် လိုးနေသည်။ လက်ကလည်း ဧပရယ့်ရင်ညွှန့်တွေကို ဘော်လီကြိုးအောက်မှ လှမ်းကိုင်သည်။ မာလ၏လီးကြီးမှာလည်း ဧပရယ်၏ စုပ်ချက်များကြောင့် ပြီးခါနီး ဖြစ်လာသည်။ ဧပရယ်၏ နှိပ်သီးအချို့ပြုတ်နေသော ရင်ဖုံးအင်္ကျီလေးထဲမှ ရွှေရောင်ဝင်းနေသော ရင်ညွှန့်သားလေးနှင့် အသားရောင် ဘော်လီကြိုးလေးတစ်ချောင်း ပေါ်နေသည်။
”ဗြွတ် ဗြစ် ဗြစ် ဗြွတ် ဖောက် ဖတ် ဖတ် ဖောက်ဖောက် ဖြန်း ဖြန်းးးး ရှိးးးး အိုးက တအားကောင်းတယ်ကွာ အားးရှိးးးးး”
ရေမြှုပ်ကုတင်ကြီးမှာလည်း ဆောင့်ချက်တိုင်းတွင် အိကနဲ အိကနဲ ဖြစ်နေသည်။ ချစ်စရာကောင်းပြီး ချောမောလှပလွန်းလှသော ဧပရယ်ကို လိုးနေရသဖြင့် သောင်းစိန်မှာ ကြာကြာမထိန်းနိုင်။ ၁၀ မိနစ်ခန့်အကြာတွင်ပင် ဧပရယ့်ဖင်ထဲသို့ သုတ်ရည်များ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။
မာလမှာလည်း ဧပရယ့်စုပ်ချက်များကြောင့် နောက် ၁ မိနစ်ခန့်အကြာတွင် ဧပရယ့် ဆံနွယ်စလေးများကို ဆွဲဆောင့်၍ ပေါင်ခြံအား ဧပရယ့်မျက်နှာနှင့် ဆွဲကပ်လိုက်ပြီး လရည်များကို အပြွတ်လိုက် ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။
ကေခိုင်မှာ မပြီးသေးသော်လည်း အရသာ အလွန်ရှိသွားသည်။ ထက်ကေခိုင်မှာ ယခုထိ တစ်ခါမှ မပြီးဖူးသေး။ လက်ဖြင့် ပန်းလေးကို မကြာခဏ ပွတ်ဖူးသော်လည်း တစ်ခါမှ အပြီးထိ မရောက်။
မာလတို့မှာ ဧပရယ်အား လိုးပြီးသောအခါ ကြိုးဖြေပေး၍ အဝတ်များ ပြန်ဝတ်ပေးသည်။ သို့သော် မပြန်ကြသေး။ ဧပရယ့်ကိုယ်လုံးလေးကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ဖက်ကိုင်ထားသည့်အပြင် ပါးလေးကို နမ်းလိုက်သေးသည်။
မာလ ကေခိုင်ကို အစတည်းက မြင်သော်လည်း တမင် မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ကောင်မလေး စိတ်ထလာစေရန် ဧပရယ့်ကို တမင်လိုးပြနေခြင်း ဖြစ်သည်။ မာလ မလောပါ။ ရေရှည်အတွက်ဆိုလျှင် စိတ်ရှည်ရမည် မဟုတ်လား။
”ကဲသောင်းစိန် ငါတို့ပြန်ကြမယ်”
”ဟဲဟဲ ချစ်လေး နောက်အပတ် ထပ်လာခဲ့ဦးမယ်။ ကြားထဲမှာတော့ ချစ်လေး ပျော်သလိုနေပါ”
”စည်းကမ်းချက်ကတော့ ကိုယ်တို့မသိပဲ ချစ်လေးရဲ့ ယောက်ျားနဲ့ လိုးဖို့ မကြိုးစားနဲ့။ နှစ်ယောက်လုံး သတ်ပစ်မယ် ကြားလား”
”ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့”
”အေး မင်းယောက်ျား အချိုးပြေလာရင် ငါတို့ကြည့်ကြပ်ပြီး ငါတို့ရှေ့မှာ လိုးဖို့ ခွင့်ပြုပေးမယ်”
”နောက်ပြီး ငါတို့လာမယ်လို့ ဖုန်းဆက်ထားရင် အင်္ကျီမဝတ်ထားနဲ့ ဘော်လီပဲဝတ်ထား။ ပြီးတော့ စီတီမဝတ်ပဲ ထဘီစကပ်ကို တင်းတင်းလေးဝတ်ပြီး စောင့်နေ ကြားလား။ မဟုတ်ရင် နာမယ်”
”ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါ ကိုကြီး”
မာလတို့ ထွက်လာတော့မည်ဟု ထင်သဖြင့် ကေခိုင် အိမ်ပြင်သို့ အမြန်ပြေးထွက်လိုက်ပြီး ကားထဲဝင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဘာမှမစဉ်းစားနိုင်တော့ပဲ ကားကို မောင်းထွက်လိုက်တော့သည်။
