⚠️⚠️⚠️ မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ⚠️⚠️⚠️
ရာဇဝင်ထဲက အင်းစက်
ရေးသားသူ – အာကာမင်း (Mom Lover)
အချိန်အခါက တိုင်းနိုင်ငံများ တကွဲတပြားစီ ဖြစ်နေသော အချိန်ဖြစ်ပြီး တိုင်းပြည်အချင်းချင်း စစ်မက်တိုက်ခိုက်ပြီး အင်အားကြီးထွားကြရန် ကြိုးပမ်းနေသော အချိန်ကာလဖြစ်သည်။ ထိုအထဲမှ တိုင်းပြည်လေးတစ်ခုက ဘုရင်ဒါရန်ဒါကတော့ အရဲရင့်ဆုံး သတ္တိအပြောင်မြောက်ဆုံး ဘုရင်တပါးဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံက ဘုရင်ကြီးက သူ၏ သမီးတော်လေးနှင့် လက်ဆက်စေလိုခဲ့သည်။ ဘုရင်ဒါရန်ဒါ အနေနဲ့ကလည်း ထိုမင်းသမီးလေးအား လက်ထပ်ထိမ်းမြားလိုက်လျှင် သူ၏တိုင်းပြည်အတွက် အကျိုးရှိလာနိုင်သောကြောင့် လက်ခံခဲ့လေသည်။
ထိုအချိန်တွင် ဘုရင်ဒါရန်ဒါ၏ အသက်မှာ ၂၆ နှစ်ခန့် ရှိပြီဖြစ်ပြီး မင်သမီးလေးဒေဝီ၏ အသက်မှာ ၁၆ နှစ်ခန့်သာ ရှိနေသေးသည်။ ဘုရင်ဒါရန်ဒါ၏ မိဘုရားဖြစ်လာမည့် မင်းသမီးလေးဒေဝီမှာ မဟာဆီ မဟာသွေး ဖြစ်သည့်အပြင် နတ်မိမယ်လေးတမျှ ချောမောလှပနေသဖြင့် ဘုရင်ဒါရန်ဒါမှာ အလွန်ကျေနပ်ခဲ့ရလေသည်။ ထိုလက်ထပ်ထမ်းမြားမှုကနေ အစပြုပြီး ဘုရင်ဒါရန်ဒါလည်း သူရဲ့အိမ်မက်ကို စတင် အကောင်အထည် ဖော်လေတော့သည်။
သူ့ယောက္ခထီးဘုရင်မှာ သူ့ထက် အင်အားကြီးမားနေသဖြင့် ယောက္ခထီးဘုရင်ရဲ့ အင်အားနှင့် ပူးပေါင်းပြီး အိမ်နီးချင်း အင်အားနည်းသော တိုင်းပြည်ငယ်နှစ်ခုကို အချိန်ကာလ တစ်နှစ်အတွင်းမှာပင် အလွယ်တကူ သိမ်းယူနိုင်ခဲ့လေ သည်။ ထိုအောင်နိုင်မှုနှင့်အတူ သူ့မိဖုရားဒေဝီကလည်း မင်းသားတပါးကို သူ့အတွက် မွေးဖွားပေးခဲ့သဖြင့် သူ၏ အောင်နိုင်မှုတို့မှာ အလွန်ပြီးပြည့်စုံနေသော အောင်မြင်မှုတစ်ခုအဖြစ် မှတ်တမ်းဝင်နေလေသည်။
အချိန်ကာလ ၁၈ နှစ် ကြာလာပြီးသောအခါ အင်အားနည်းသော တိုင်းပြည်လေးတစ်ခုကနေ ဘုရင်ဒါရန်ဒါသည်လည်း အင်အားကြီးမားသော အင်ပါယာကြီးတစ်ခုကို ထူထောင်နိုင်လာပြီး ဧကရာဇ်တပါးအဖြစ် ထင်ပေါ်ကျော်ကြားလာခဲ့သည်။ သို့သော် သူလိုချင်သော အိမ်မက်က အပြည့်အစုံ မဖြစ်သေးခင်မှာပင် တပိုင်းတစနဲ့ ရပ်သွားခဲ့ရသည်။ အင်အားကြီးမားပြီး တိုက်ရည်ခိုက်ရည် စွမ်းရည်ထက်မြက်သော တိုင်ပြည်တစ်ခုကို မအောင်မြင်နိုင်ခဲ့ဘဲ သူ့ဘဝ၏ ပထမဆုံးသော အရှုံးကို သူရရှိခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် သူ၏သားဖြစ်သော တော်ဝင်မင်းသားလေး ဒါဗင်ဒါကို ထီးနန်းဆက်ခံရန် ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။
ထိုအချိန်တွင်အိမ်ရှေ့မင်းသား ဒါဗင်ဒါမှာ အိမ်ထောင်မရှိသေးဘဲ အသက်အားဖြင့်လည်း ၁၈ နှစ်ခန့်မျှသာ ရှိနေသေးသည်။ သို့သော် ရှေ့တန်းစစ်မြေပြင်က နတ်ရွာစံသွားသော မင်းကြီးနေရာမှာ အစားထိုးရန်အတွက် မင်းသားလေးဒါဗင်ဒါသည်သာ အသင့်တော်ဆုံး ဖြစ်နေသဖြင့် မှူးမတ် ဝန်ကြီးတို့ စုပေါင်းတိုင်ပင်ကြကာ မင်းသားလေးဒါဗင်ဒါကိုသာ အပြည့်အဝ ထီးနန်းလွှဲအပ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသဖြင့် ဒါဗင်ဒါသည်သာ ဖခင်ဘုရင်ကြီးဒါရန်ဒါ နေရာကို ဆက်ခံခွင့်ရခဲ့သည်။
မိဖုရားကြီးဒေဝီစံသော အဆောင်ထဲသို့ ဘုရင်အသစ်ဖြစ်သော ဒါဗင်ဒါ ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ သူ့ကို မော့ကြည့်လာသော မယ်တော်၏ မျက်ဝန်းထဲက မျက်ရည်တွေကြောင့် သူ့နှလုံးသားမှာ အလွန်ပင် နာကျင်ရလေသည်။ ထို့ကြောင့် မယ်တော့်မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ကာ
“ငိုမနေပါနဲ့တော့ မယ်တော်ရယ်။ သားတော်က ခမည်းတော်ရဲ့ ရှုံးကြွေးကို အပြည့်အဝ ပြန်ဆပ်ဖို့အတွက် စစ်မြေပြင်ကို လိုက်သွားမှာပါ။ ခမည်းတော်ရဲ့ အိမ်မက်ကို သားတော်အနေနဲ့ ဆက်လက်ပြီး ဖော်ဆောင်ပါ့မယ်လို့ မယ်တော့်ကို ကတိပေး
ပါတယ်”
ဟု အားမာန်အပြည့်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ ထိုအခါ မိဖုရားကြီးဒေဝီမှာ အထိတ်တလန့် ထရပ်လိုက်ရင်း
“မဟုတ်သေးဘူး သားတော်။ မယ်တော့်အနေနဲ့ သားတော်ကို စစ်မြေပြင်ကို လုံးဝသွားခွင့် မပေးနိုင်ဘူး။ မယ်တော့်မှာ လင်သားကို ဆုံးရှူံးရပြီးပြီ။ မယ် တော့်ဘဝမှာ သားတော်တစ်ယောက်ဘဲ ကျန်တော့တာပါ။ ဒါကို သားတော်က မယ်တော့်ကို စွန့်ခွာသွားဦးမလို့လား”
ဟု ပြန်မေးရင်း စစ်ထွက်ခွင့်ကိုပါ တားမြစ်ပိတ်ပင်လိုက်သည်။ ဒါဗင်ဒါက
“သားတော်ကို ဒီစစ်ပွဲကိုတော့ ထွက်ခွင့်ပြုပေးပါ မယ်တော်။ ရှေ့တန်းစစ်မြေပြင်က သားတော်တို့ စစ်သည်ရဲမက်တွေအတွက် သားတော်သွားမှဖြစ်မှာမို့ပါ။ ဒီစစ်ပွဲက သားတော်အတွက် နောက်ဆုံးစစ်ပွဲ ဖြစ်ရပါစေမယ်လို့ မယ်တော့်ကို ကတိပေးပါတယ်”
ဟု တောင်းဆိုလိုက်သဖြင့် မိဖုရားကြီးဒေဝီမှာ လက်မခံချင်သော်လည်း ငြင်းပယ်ရန်လည်း အကြောင်းပြချက် ရှာမတွေ့တော့ပေ။
နောက်တစ်နေ့နံနက် အာရုံဦးအချိန်တွင် ဘုရင်သစ်လေး ဒါဗင်ဒါမှာ မိခင်ကြီးဒေဝီ၏ရှေ့မှာ ရိုကျိုးစွာဖြင့် ကန်တော့ပြီး စစ်သည်ဗိုလ်ပါများနှင့်အတူ စစ်မြေပြင်ဆီသို့ ခရီးပြင်း နှင်ခဲ့လေသည်။ ထိုအချိန်ကစပြီး အချိန် ၆ လကျော်ကြာအောင် ဒါဗင်ဒါမှာ စစ်အောင်နိုင်ရေးအတွက် ဇွဲလုံးလ ဝိရိယအပြည့်ဖြင့် အားကျိုးမာန်တက် ကြိုးစားနေသဖြင့် နောက်ဆုံးမှာတော့ သူ့ ဖခင်ကြီး၏ ရွှေရောင်အိမ်မက်ကြီးကို လက်စသတ်နိုင်ခဲ့သည်။ စစ်အောင်နိုင်ပြီး ပြန်လာကြသော ဘုရင်ဒါဗင်ဒါနှင့် စစ်သည်တော်တွေကို တိုင်းသူပြည်သားတွေက သောင်းသောင်းဖျဖျ ကြိုဆိုနေသည့် မြင်ကွင်းကလည်း ဒါဗင်ဒါအဖို့ ဂုဏ်ယူစရာ ကောင်းလွန်းသော မြင်ကွင်းပင် ဖြစ်နေပြီး သူ့ကိုယ်သူလည်း အလွန်ကျေနပ်နေမိသည်။
နန်းတော်သို့ ဝင်လာသော ဒါဗင်ဒါကို မိခင်ကြီးဖြစ်သော မိဖုရားကြီးဒေဝီက ဖက်လည်းတကင်းဖြင့် ပျော်ရွှင်နွေးထွေးစွာ ကြိုဆိုလိုက်သည်။ ဒါဗင်ဒါကလည်း မိခင်ဖြစ်သူကို ပြန်လည်ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ စစ်မြေပြင်မှာ အခက်အခဲမျိုးစုံကို ခံစားပြီး ပြန်လာခဲ့ရသော ဒါဗင်ဒါအဖို့ ပထမဆုံး ထိတွေ့လိုက်ရသော နူးညံ့အိစက်နေသော မိခင်ဖြစ်သူရဲ့ အထိအတွေ့တို့က ရင်တလှပ်လှပ်နဲ့ မိန်းမူးစရာ ကောင်းလွန်းနေခဲ့သည်။
ဒါဗင်ဒါရဲ့ ပေါင်ကြားက ဖွားဖက်တော်က အားမာန်အပြည့်ဖြင့် ထောင်မတ်လာနေသည်ကို ဒါဗင်ဒါကိုယ်တိုင်ရော မိခင်ဖြစ်သူ ဒေဝီပါ သတိထားမိကြသည်။ ထို့ကြောင့် သားဖြစ်သူရဲ့ အမှောင်ဖုံးနေသည့် အသိတရားကို တွန်းဖယ်သည့်အနေဖြင့် ပွေ့ဖက်ထားတာကို လွှတ်လိုက်ရင်း
“သားတော် ကတိစကားအတိုင်း နောက်တစ်ခါ စစ်ထွက်ဖို့ မတောင်းဆိုရတော့ဘူးနော်”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဒါဗင်ဒါကလည်း
“စိတ်ချပါ မယ်တော်။ သားတော်ရဲ့ ကတိကို မဖျက်ပါဘူး။ မယ်တော် စိတ်ချမ်းသာစေရပါ့မယ်”
ဟု ပြန်ပြောလေသည်။ ထိုအခါ မိဖုရားကြီးဒေဝီမှာ မိမိသားတော်မှာ ရေမြေ့သခင် ၊ ပြည့်ရှင်မင်း ဖြစ်လင့်ကစား ယခုအချိန်အထိ မိခင်စကားကို နားထောင်သည့် သားလိမ္မာလေးတစ်ယောက် ဖြစ်နေသေးသဖြင့် အံ့သြဝမ်းသာပြီး သားဖြစ်သူကို နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်လည် ပွေ့ဖက်ထားမိလေသည်။
ဒီတစ်ကြိမ်တွင် မိဖုရားကြီးဒေဝီရဲ့ ပြည့်ဖြိုးဖောင်းကားနေသည့် ရင်သားအစုံက သားဖြစ်သူ ဒါဗင်ဒါရဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ ဖိကပ်ထားသလို ဖြစ်နေပြီး ဒါဗင်ဒါရဲ့ ဖွားဖက်တော်ကလည်း မိခင်ဖြစ်သူရဲ့ ဆီးစပ်ကို ထောက်ထားမိသလို ဖြစ်နေလေသည်။
ထို့နောက် ခဏအကြာတွင် ခရီးပန်းလာသော ဒါဗင်ဒါ အနားယူရန်အတွက် မိဖုရားကြီးလည်း သူ့အဆောင်ကို ပြန်ကြွသွားလေသည်။ မိဖုရားကြီးဒေဝီမှာ အဆောင်သို့ ပြန်ရောက်လာချိန်အထိ စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေက မပျောက်နိုင်သေးဘဲ သားဖြစ်သူရဲ့ အားမာန်ပြည့်ဝနေသော ဖွားဖက်တော်ရဲ့ အထိအ တွေ့ကိုသာ မကြာခဏ သတိရနေမိသည်။
သားဖြစ်သူမှာ ယခုဆိုလျှင် ဧကရာဇ်တပါး ဖြစ်နေသဖြင့် မိဖုရားတပါးကတော့ လိုအပ်လာပြီ ဖြစ်သဖြင့် နန်းရင်းဝန်ကို အခေါ်လွှတ်ပြီး မိဖုရားရွေးချယ်ရန် တိုင်ပင်စီစဉ်ကြလေသည်။
နောက်တစ်ရက် မနက်စောစော ဘုရင်ဒါဗင်ဒါမှာ မိခင်ဖြစ်သူ မိဖုရားကြီးဒေဝီ၏ အဆောင်တော်သို့ ကြွလာခဲ့သည်။ ဘုရင်ဒါရန်ဒါက ရံရွှေတော်တွေနဲ့ အစေခံတွေကို ထွက်သွားရန် အမိန့်ပေးလိုက်ပြီး မိခင်ဖြစ်သူနဲ့ နှစ်ဦးထဲ ကျန်နေသော အချိန်တွင်
“မယ်တော့်ကို သားတော် တင်လျှောက်စရာ ရှိလို့ပါ။ သားတော်အနေနဲ့ မိဖုရားတပါး လိုချင်ပြီ။ တွေ့လည်း တွေ့ထားပြီးပါပြီ မယ်တော်”
ဟု ပြောလိုက်သောအခါ မိဖုရားကြီးလည်း အံ့သြသော အမူအရာဖြင့်
“မနေ့ကတောင် သားတော်အတွက် မိဖုရားတပါး စီစဉ်ဖို့ နန်းရင်းဝန်နဲ့ မယ်တော် တိုင်ပင်ကြသေးတယ်။ အခုသားတော်က အရင်ဦးသွားပြီဘဲ။ ကဲ ပြောစမ်းပါဦး ဘယ်သူလဲဆိုတာ”
ဟု မေးမြန်းလိုက်သောအခါ ဒါဗင်ဒါက
“မယ်တော်က သဘောတူပါ့မလားလို့ဘဲ သားတော်က စိတ်ပူမိနေတာပါ”
ဟု ပြန်ပြောလိုက်သောအခါ မိဖုရားကြီးက
“သားတော်က လက်ရှိ မင်းကြီးဘဲလေ။ မယ်တော့်အနေနဲ့ကလည်း စစ်ပွဲကိုတောင် အောင်နိုင်လာခဲ့တဲ့ သားတော်ရဲ့ ရွေးချယ်မှု မမှားနိုင်ဘူးလို့ ယုံကြည်မိတယ်။ ဒါကြောင့် သားတော်ရဲ့ ရွေးချယ်မှုကို မယ်တော် မငြင်းပါဘူး”
ဟု အလိုက်သင့် ပြန်ပြောလိုက်သောအခါ ဒါဗင်ဒါက
“မယ်တော် ကတိပေးတာလား?”
ဟု ပြန်မေးလာသဖြင့် မိဖုရားကြီးက
“သားတော် နောက်ထပ် စစ်မထွက်ဖို့တောင် မယ်တော့်ကို ကတိပေးထားနိုင်သေးတာဘဲလေ။ မယ်တော်လည်း ကတိပေးပါတယ်။ သားတော်ရဲ့မိဖုရား ဘယ်သူလဲဆိုတာသာ ပြောပါတော့”
ဟု ပြန်လည် ဖြေကြားလိုက်သည်။ ထိုအခါ ဒါဗင်ဒါက
“သားတော်ရဲ့ မိဖုရားဆိုတာက တခြားသူတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ မယ်တော်ကိုယ်တိုင်ပါဘဲ”
ဟု ပြောလိုက်သောအခါ မိဖုရားကြီးဒေဝီမှာ အံ့သြမင်တက်သွားပြီးနောက်
“သားတော် ရူးသွားပြီလား?။ မယ်တော်က သားတော်ကို မွေးထားတဲ့ မိခင်အရင်းကြီးလေ။ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရူးကြောင်ကြောင်စကားတွေ ပြောနေတာလဲ?”
ဟု ပြောပြီး စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးဖြင့် အဆောင်တော်ထဲကနေ ထွက်ခွာသွားလေသည်။ သို့သော် အဆောင်တော်ပြင်ပတွင် မှူးမတ်တွေ အစုံအလင်နှင့် သားဖြစ်သူရဲ့ ကိုယ်ရံတော်တပ်တွေကို တွေ့ရပြီး နန်းရင်းဝန်ကြီးကိုယ်တိုင်က ဘုရင်ရဲ့စိတ်ကို သူတို့တားလို့ မရပါကြောင်းနှင့် လက်ခံပေးပါရန် အနူးအညွတ် တောင်းပန်ကြသည့်အပြင် ကိုယ်ရံတော်တပ်ကလည်း မိဖုရားကြီးကို အဆောင်တော်ထဲကို ပြန်လည်ဝင်ရောက်စေပြီး မဝင်ပါက ဘုရင့်အမိန့်ဖြင့် အတင်းအကြပ် ဆွဲသွင်းရပါလိမ့်မည်ဟု ခြိမ်းခြောက်လာသဖြင့် မိဖုရားကြီးမှာ မတတ်သာတော့ဘဲ အဆောင်တော်ထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့ရသည်။
မိဖုရားကြီး အဆောင်တော်ထဲ ပြန်ရောက်လာသောအခါ ဒါဗင်ဒါက
“မယ်တော်ဘဲ သားတော်ရဲ့ မိဖုရားကို သဘောတူမယ်လို့ ကတိပေးထားပြီးပြီနော်။ မယ်တော်က ကတိဖျက်ချင်တာလား?”
ဟု မေးလာသဖြင့် မိဖုရားကြီးက
“ဒါပေမယ့် မယ်တော်က သားတော်ကို မွေးထားတဲ့ အမေအရင်းကြီးလေ။ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဖြစ်နိုင်မှာလဲ?”
ဟု ပြန်စောဒကတက်လာသောအခါ ဒါဗင်ဒါက
“ဖြစ်နိုင်ပါတယ် မယ်တော်။ သားတော်က ဘုရင်လေ။ သားတော်စိတ်ကို ဆန့်ကျင်ရင် ဆန့်ကျင်တဲ့သူမှန်သမျှ သေဒဏ်ဘဲ။ မယ်တော် ဆန့်ကျင်ရင်တော့ သားတော် နန်းတော်မှာ မနေတော့ဘူး။ စစ်ပြင်ပြီး စစ်မြေပြင်မှာဘဲ သားတော်အသက် သေဆုံးသည်အထိ တိုက်ခိုက်နေတော့မယ်။ မယ်တော့်အနေနဲ့ စဉ်းစားပါ။ တစ်ရက် အချိန်ပေးပါ့မယ်”
ဟု ပြောပြီး ထွက်ခွာသွားလေသည်။
ထိုနေ့တစ်နေ့လုံး မိဖုရားကြီးဒေဝီမှာ စဉ်းစားရင်းအဖြေရှာမရ ဖြစ်နေသည့်အပြင် နန်းတွင်းမှူးမတ်တွေကလည်း တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ဘုရင်စိတ်ဆိုးပြီး အမျက်တော်ရှအောင် မပြုရန်နှင့် အကယ်၍ မိဖုရားကြီးဘက်ကသာ လက်မခံဘဲ ငြင်းဆန်ခဲ့လျှင် နှစ်ပေါင်းများစွာတိုင်အောင် တိုင်းပြည်က စစ်တိုက်ရမည်ဖြစ်ပြီး စစ်အတွက် လိုအပ်သော စစ်သည်ရဲမက်တို့အတွက် အပြစ်မဲ့သော တိုင်းသူပြည်သားတို့ရဲ့ အသက်ကို စတေးရမည်ဖြစ်ကြောင်း အပြစ်မဲ့သော တိုင်းသူပြည်သား မြောက်များစွာတို့ရဲ့ အသက်ကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားပေးပါရန် အနူးအညွတ် လာရောက် လျှောက်တင်နေကြသောကြောင့် နောက်ဆုံးတွင် လူ့အသက်ပေါင်း မြောက်များစွာအတွက် မိမိတစ်ဦးထဲ အနစ်နာခံရန်သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်ရတော့သည်။
သို့သော် နောက်တစ်နေ့မနက်တွင် သားဖြစ်သူဒါရန်ဒါမှာ ရောက်မလာသဖြင့် အံ့သြနေမိသည်။ ညနေ နေဝင်ပြီးသောအခါမှ ရောက်လာသော သားဖြစ်သူကို ကြိုတင်စီစဉ်ထားသော နွားနို့တစ်ခွက်ကို ကမ်းပေးလိုက်ရင်း
“သုံးဆောင်တော်မူပါ အရှင်”
ဟု ပြောလိုက်သဖြင့် သားဖြစ်သူက
“အဲလိုမျိုး ပြောစရာ မလိုပါဘူး မယ်တော်။
ဘယ်အချိန် ဘယ်လို အခြေအနေမျိုးမှာဘဲဖြစ်ဖြစ် မယ်တော်က သားတော်ရဲ့ မယ်တော်ပါဘဲ။ သားတော်နဲ့ မယ်တော်က ဘယ်လိုဆက်ဆံရေးဘဲဖြစ်ဖြစ် မယ်တော့်ကို မယ်တော်အဖြစ်ဘဲ သတ်မှတ်ပါတယ်”
ဟု ပြောလိုက်သဖြင့် ဒီလိုဆိုတော့လည်း သူမသားက သိပ်မဆိုးသေးပါဘူးလို့ စိတ်ထဲက ရှာကြံချီးကျူးမိနေသေးသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် သားဖြစ်သူက သူမကို ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး သူမနှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုပ်ယူနမ်းနေပြီး လက်တွေကလည်း သူမဖင်တွေကို ဆုပ်နယ်နေသည်။
သားဖြစ်သူ အနမ်းတွေက နှုတ်ခမ်းကနေတဆင့် လည်ပင်း ၊ လည်ပင်းကနေတဆင့် ရင်သားတွေဆီ ရောက်လာချိန်မှာတော့ မြိုသိပ်ထားခဲ့ရသော သူမရဲ့ ကာမဆန္ဒတွေလည်း မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင် ဖြစ်ကုန်ရပြီး သူမအဝတ်အစားတွေကို သားဖြစ်သူရဲ့ အကူအညီနဲ့ ချွတ်ချပစ်လိုက်မိသည်။ မိမွေးဖမွေးအတိုင်း သူမခန္ဓာကိုယ်မှာ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ် အသွယ်သွယ်၊ အလှစုစု၊ နတ်ဘုရားထုသို့ ပုံစံအတိုင်း အလှကြီးလှနေသည်ကိုလည်း ဂုဏ်ယူမိနေလေသည်။
အသက် ၃၅ နှစ်ခန့် ရှိနေပြီ ဖြစ်သော်လည်း မပျက်စီးသေးသော အလှပိုင်ရှင် မိခင်ကိုကြည့်ပြီး ဒါဗင်ဒါရဲ့ စိတ်တွေ ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့မရနိုင်တော့ဘဲ မိခင်နို့တွေကို အငမ်းမရ စို့နေမိလေသည်။ ထိုအခါ မိဖုရားကြီးက
“ဖြေးဖြေးစို့ပါ သားတော်ရယ်။ မစို့ဖူးတာလည်းမဟုတ်ဘဲနဲ့”
ဟု ပြောနေသည်ကိုပင် အလေးမထားနိုင်တော့ဘဲ မိခင်ကို သလွန်ပေါ်တင်ပြီး မိခင်ပေါင်ကြားကို မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ သူ့ကိုမွေးထားသော မိခင်ရဲ့ စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက သူ့ကို လာလိုးပါတော့ဟု ဖိတ်ခေါ်သလို ဖြစ်နေသဖြင့် စောက်ပတ်ကြီးအပေါ်ကို လျှာအပြားလိုက်တင်ပြီး အားရပါးရ ယက်ပစ်လိုက်သည်။ မိဖုရားကြီးဒေဝီအဖို့ ယခုလို စောက်ပတ်အယက်ကို တစ်ခါမှ မခံဖူးခဲ့သဖြင့် ခါးလေးကော့နေအောင် အံတင်းတင်းကြိတ်ပြီး ခံနေရရှာလေသည်။
သို့သော် သားဖြစ်သူရဲ့လျှာက သူမစောက်စိကို ထိမိလိုက်တိုင်း ဖင်တွေပါ ကြွတက်လာရသည်အထိ အရသာထူးကို ခံစားနေရင်း စောက်ပတ်အတွင်းထဲကနေ မခံမရပ်နိုင်အောင် ယားလာသဖြင့်
“မယ်တော့်ကို လိုးပေးပါတော့ သားတော်ရယ်။ မယ်တော် အရမ်းကို ခံချင်နေပါပြီ။ သားတော်လီးကြီးကို မယ်တော့်စောက်ပတ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး တအားလိုးပေးပါတော့”
ဟု ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ဘဲ တောင်းဆိုမိလေတော့သည်။
ဒါပင်ဒါက သူ့မိခင်ရဲ့ပေါင်ကြားမှာ ဝင်ထိုင်ပြီး သူ့လီးကို မိခင်စောက်ပတ်မှာ တေ့ပေးလိုက်သောအခါ မိခင်ကြီးကလည်း အလိုက်တသိ ပေါင်တွေကို ကားပေးပြီး ဒူးတွေထောင်ပေးလာသည်။ ထို့ကြောင့် သူ့လီးကို မိခင်စောက်ပတ်ထဲ ဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်းလိုက်သည်။ သူ့လီးဝင်သွားသည်နှင့် မိခင်ရဲ့ခါးက ကော့တက်လာသဖြင့် မိခင်ခါးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး တင်းကြပ် စေးပိုင်နေသေးသော မိခင်စောက်ပတ်ထဲသို့ သူ့လီးအဆုံးအထိ ထိုးထည့်လိုက်ရင်း ဖြေးဖြေးချင်း စလိုးနေလိုက်သည်။
ခဏကြာလာသောအခါ မိခင်ဖြစ်သူရဲ့ ခြေထောက်တွေက သူ့ခါးကို လာချိတ်လာသဖြင့် ဖြေးဖြေးချင်း လိုးနေရာကနေ ဆောင့်ဆောင့်ပြီး လိုးပစ်လိုက်သောအခါ မိခင်နှုတ်ခမ်းကနေ သာယာသော ငြီးငြူသံလေးက ဆည်းလည်းသံလေးလို လွင့်ပျံလာလေ သည်။ နူးညံ့သော နွေးထွေးသော တင်းကြပ်စေးပိုင်နေသော မိခင်စောက်ပတ်ကို ပြန်လိုးနေရင်း
“အင့် အင့် ကောင်းလိုက်တာ မယ်တော်ရယ်”
ဟု အသံထွက် ငြီးလိုက်မိသောအခါ မိဖုရားကြီးကလည်း
“အ့ အ့ ဆောင့်ဆောင့် သားတော် မယ်တော်လည်း အရမ်းကောင်းနေပြီ”
ဟု တုန့်ပြန်လာသဖြင့် ဒရစပ်ဆောင့်ချက်တွေဖြင့် အဆက်မပြတ် လိုးပစ်လိုက်ရင်း ပူနွေးသော သုတ်ရည်ပျစ်ပျစ်တို့ကို မိခင်စောက်ပတ်ထဲသို့ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် မိခင်စောက်ပတ်ထဲက သူ့လီးကို ပြန်မထုတ်သေးဘဲ မိခင်ရဲ့ နှင်းဆီရောင် နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို အမြတ်တနိုးဖြင့် စုပ်ယူနမ်းလိုက်ရင်း
“အရမ်းချစ်တာဘဲ မယ်တော်ရယ်”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ထိုအခါ မိဖုရားကြီးက
“မယ်တော့်ကိုချစ်ရင် မယ်တော့်စကားကို နားထောင်။ မယ်တော့်ကို စိတ်ဆင်းရဲအောင် မလုပ်နဲ့”
ဟု ပြန်လည်ပြောလာသဖြင့်
“စိတ်ချပါ မယ်တော်။ မယ်တော် စိတ်ဆင်းရဲအောင် ဘယ်တော့မှ မလုပ်ပါဘူး”
ဟု ပြန်ပြောလိုက်သောအခါ မိဖုရားကြီးက
“မယ်တော် ယုံကြည်ပါတယ် သားတော်ရယ်။ သားတော်က မယ်တော့်ကို ဘယ်လောက်ထိ ချစ်လဲဆိုတာ မယ်တော် သိပါတယ်။ ဒါကြောင့် သားတော် လိုချင်တာကို မယ်တော်က ပေးတာပေါ့။ အခုလို ကိုယ့်သားကိုပြန်ပြီး လင်လုပ်ရတာ မယ်တော့်အတွက် မလွယ်ကူဘူးလေ။ အခုလို ဖြစ်လာမယ်လို့ မယ်တော်တစ်ခါမှ ထင်မထားပေမယ့်လည်း မယ်တော် ကျေနပ်ပါတယ်။ အိပ်ယာပေါ်မှာ အပြုအစုကောင်းတဲ့ သားတော်ကိုလည်း မယ်တော်က အရမ်းကျေနပ်တယ်”
ဟု ပြောလာသဖြင့် ဒါဗင်ဒါကလည်း
“သားတော် မယ်တော့်ကို တသက်လုံး ပြုစုပေးသွားမှာပါ”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ထိုအခါ မိဖုရားကြီးက
“ဒါဆိုရင် အခု နောက်တစ်ခါ ပြုစုဖို့အတွက် သားတော် အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလား?”
ဟု မေးလာသဖြင့် ဒါဗင်ဒါက မိခင်ဖြစ်သူ စောက်ပတ်ထဲ စိမ်ထားသောလီးကို အဖျားနားအထိ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး
“မယ်တော့်ကို ပြုစုဖို့အတွက်ဆိုရင် သားတော်က အချိန်တိုင်း အဆင်သင့်ပါဘဲ”
ဟု ပြောပြီး အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်သည်။ မိဖုရားကြီးကလည်း
“အ့ ကောင်းလိုက်တာ သားတော်ရယ်”
ဟု ပြောလိုက်ရင်း ထိုညတစ်ညလုံး……..
မှတ်ချက်။
King Son and Queen Mother ကို ဘာသာပြန်ထားခြင်း ဖြစ်ကြောင်း လေးစားစွာ ဝန်ခံရင်း…..
လေးစားစွာဖြင့်
အာကာမင်း (Mom Lover)
