ကျွန်တော့် ဂိုက်ဆရာမလေး (အပိုင်း ၃)
ရေးသားသူ – ၂၄မျက်နှာ
သြဂုတ်လအလယ်သို့ရောက်သောအခါတွင် စာမေးပွဲနီးပြီဖြစ်၍ ပျော်စရာကိစ္စလေးများ အငွေ့ပျံကာ ဖင်ထောင်ကျက်ကာလသို့ တဖန်ပြန်လည်ရောက်ရှိခဲ့လေသည်၊ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဘဝသည် မြန်မာဇာတ်ကားထဲကလို အချိန်တိုင်းပျော်နေရသည်မဟုတ်၊ အပယ်လေးဘုံတွင်ရှိသော အသူရကယ်ဘုံနှင့် ခပ်ဆင်ဆင်တူလေသည်၊ အသူရကယ်ဘုံတွင် နေ့စံညခံများရှိသကဲ့သို့ တက္ကသိုလ်တွင်လည်း နှစ်လစံ နှစ်လခံ စနစ်ဖြင့် လည်ပတ်လေသည်။
တစ်ခုသောနေ့လည်ခင်း ၃ နာရီခန့်တွင် ကျွန်ုပ်သည် ထမင်းစားပြီးအိပ်ပျော်နေရာမှ ဘေးနားကဟိန်းထက်၏ ဝူးဝူးဝါးဝါးအသံဆိုးကြီးကြောင့် လန့်နိုးလာလေသည်၊ အိပ်ချင်မူးတူးနှင့် မျက်နှာသစ်ပြီး ကျောင်းဝန်းထဲ၌စာလုပ်ရန် ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ကော်ရစ်ဒါသို့အရောက်တွင် စာလုပ်နေသော ကျောင်းသားကျောင်းသူများအပြည့် ဖြစ်နေသောကြောင့် ထိုင်ခုံအလွတ်မရှိတော့ချေ၊ ကဲ….နေရာမရတော့လည်း အဆောင်ပြန်ရုံပေါ့ ဟု တွေးကာ အပြန်လမ်းလျှောက်အလာတွင် ထိုင်ခုံတန်းတစ်ခုအပေါ်တွင် တစ်ယောက်ထဲစာလုပ်နေသော စုမြတ်နိုးအား တွေ့လိုက်လေသည်၊ ကျွန်တော်က
“ ဟေ့…မြတ်နိုး တစ်ယောက်တည်းလား….. ဒီထိုင်ခုံမှာ ထိုင်မယ်နော်”
“ အင်း….ရဲမာန်…ထိုင်လေ စာတော့ အော်မကျက်နဲ့နော်… ဒီမှာစာတွက်မလို့”
“ ဘာတွေတွက်မလို့လဲ…. အတူတွက်မယ်လေ”
“ Financial Accounting တွက်မလို့ နင်ကျူရှင်စာအုပ်ပါလာလား… မေ့လို့ နင်ကျူရှင်မှမတက်တာ”
“ ဟီးဟီး…ပျင်းလို့မတက်တာ နင်မပါလာဘူးလား”
“ အင်း မပါလည်း တွက်လို့ရတာပဲဟာ…. တွက်ရအောင်… သီချင်းဖွင့်ထားလို့ရတယ်မလား”
“ အင်း accounting နဲ့ သီချင်းနဲ့က အလိုက်ဆုံးပဲ”
“ ယုပွင့်ကောမပါဘူးလား…. အဆောင်မှာနေခဲ့တာလား”
“ သူက သူ့မေဂျာက သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အဆောင်မှာ စာလုပ်နေတာ”
“ ဪ”
ထိုသို့ဖြင့် သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်သားသည် ပုစ္ဆာတွင်ပေးထားသော လုပ်ငန်းမတည်ငွေများ၊ စရိတ်များ၊ ဝင်ငွေများ စသည်တို့ကိုသေချာဖတ်ကာ စာရင်းနှင့်သက်ဆိုင်သော Debit & Credit ခေါင်းစဉ်အောက်၌ မည်သည့်ခေါင်းစဉ်ထဲထည့်မည်ကို အငြင်းပွားကာ တွက်ချက်ကြလေသည်၊ နောက်ဆုံးတွင် ပုစ္ဆာက စာရင်းညီသွားကာမှ သက်ပြင်းချနိုင်လေသည်၊ လုပ်ငန်းသုံးခုစာမျှ အပုဒ်ရှည်သုံးပုဒ်စာ တွက်ချက်၍အပြီးတွင် ဦးနှောက်အားအလုပ်များပေးလိုက်ရ၍ ခေါင်းမူးလာလေသည်၊ စုမြတ်နိုးဖွင့်ထားသော အိမ့်ချစ်သီချင်းပင် နားငြီးလာကာ ခေါင်းရှုပ်သည်ဟုဆိုကာ ပိတ်ခိုင်းလိုက်လေသည်၊ စုမြတ်နိုးက…
“ ရဲမာန်….ဒီတစ်ပုဒ်ပြီးရင် တော်ရအောင်…. ကန်တင်းသွားပြီး အအေးဝယ်သောက်ရအောင်”
“ အေး…ငါလည်း ခေါင်းမူးနေပြီ”
“ ငါဖျော်ရည်ဝယ်တိုက်မယ်…နင်ဆိုင်ကယ်နဲ့ အအေးသွားဝယ်ပေးပါလား…. ဒီနေရာကို တခြားလူဦးသွားမှာဆိုးလို့”
“ နင်ဘာသောက်မှာလဲ…..ငါတော့ ကော်ဖီအေးသောက်မလို့”
“ ငါက lipo တစ်လုံး… သွားခါနီး နင့်ဖုန်းပေးခဲ့ဦး ငါဇာတ်ကားကူးမလို့ ဇာတ်ကားရှိတယ်မလား”
“ ရော့ရော့….password က sunflower”
ကျွန်တော်သည်ကန်တင်းမှ အအေးများနှင့် အာလူးကြော်တစ်ထုပ်ဝယ်ကာ ထိုင်ခုံရှိရာ ကော်ရစ်ဒါသို့ပြန်လာခဲ့လေသည်။
“ မြတ်နိုးရေ….စားရအောင်…ငါအာလူးကြော်ပါ ဝယ်လာတယ်”
“ အင်း ကောင်းတာပေါ့….. နင့်ဇတ်ကားအသစ်တွေက နှစ်ကားပဲရှိတာလား၊ ကျန်တာကြည့်ပြီးသားတွေချည်းပဲ”
“ စာမေးပွဲတွင်းလေ…ဒေါင်းတဲ့သူတွေက မဒေါင်းကြတော့ဘူးး၊ နင့်ထဲကော ဘာဇာတ်ကားရှိလဲ”
“ ကိုရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲနှစ်ခုတော့ရှိတယ်၊.. အင်းနောက်ထပ် တစ်ပိုင်းထဲပြီးတဲ့ ကိုရီးယားဇာတ်ကားတစ်ကားလည်း ရှိတယ်”
“ တော်ပါပြီ…ငါကိုရီးယားကား မကြိုက်ဘူးး”
“ တစ်ကားတော့ နင်ကြိုက်မှာပါ 18+ အခန်းတွေပါတယ်”
“ ဟေ…အဲ့တာဆို ထည့်လိုက်တော့…. နင်လည်း အဲ့လိုကားတွေ ကြည့်တယ်လား”
“ ၁၈ နှစ်ပြည့်ပြီးပြီလေ ကြည့်လိုရပြီ… နင်တို့ယောက်ျားလေးတွေတောင် အသက်မပြည့်ခင်ကတည်းက ကြည့်နေကြတာပဲဟာ”
“ ဟုတ်ပါပြီကွယ်”
ဟု ပြန်ပြောလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် စုမြတ်နိုးက ဖျော်ရည်တစ်ချက်ငုံလိုက်ပြီး
“ ရဲမာန်….ကစ်ဆင်ဆွဲရင် ဘယ်လိုအရသာရှိလဲ… သိလား.. ငါမသိလို့ မေးကြည့်တာ”
“ အရသာပြောရအောင် ထမင်းဟင်းမှမဟုတ်တာ သိချင် ရည်းစားထားကြည့်ပေါ့…. နင့်ကိုလိုက်နေတဲ့သူတစ်ပုံကြီးပဲဟာ…. ငါတို့ကျောင်းကကော gtc ကရော အနောက်ကျောင်းကရော”
“ ငါမှ ရည်းစားမထားချင်တာ…. ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ကို ငါ့ဘဝပုံပြီးတော့ မယုံကြည်နိုင်ဘူးရယ်… ငါ့အကြောင်းလည်း နင်သိရဲ့သားနဲ့ သံယောဇဉ်တွေ အချုပ်အနှောင်တွေ မလိုချင်ဖူး”
“ နင့်အိမ်ကိစ္စတွေကြောင့်လား….. နင့်အဖေက တော်တော်ဆိုးပုံရတယ်”
ဟု ကျွန်တော်က ပြောလိုက်ရာ စုမြတ်နိုးက
“ အင်း…အဲ့လိုပေါ့ သူက ငါ့အမေပေါ် သစ္စာမရှိဘူး… အငယ်အနှောင်းထားတာ…. ငါ့အမေမို့လို့သည်းခံနေတာ… ငါသာဆိုတရားစွဲပြီးပြီ”
ဟုပြန်ပြောလေသည်။
“ အင်း….သစ္စာတရားမရှိတဲ့ ယောက်ျားတွေရှိတာတော့ ဟုတ်ပါတယ်…. ဒါပေမယ့် အကုန်လုံးမကောင်းကြတာမှ မဟုတ်တာ…. နင်ကလည်း တက္ကသိုလ်ရောက်တုန်း ဘဲလေးဘာလေး ထားကြည့်ပေါ့…. အတည်မထားချင်တောင် အပျော်ထားကြည့်ပေါ့”
“ တော်ပါပြီအေ…..ငါ့ကိုက စိတ်ဒါဏ်ရာလိုဖြစ်နေတာ မထားနိုင်လောက်ဘူး”
“ နင်တစ်ယောက်တည်းနေတာလည်း ကောင်းပါတယ်၊ ဘဲမရှိတော့ လျှောက်လည်စရာမရှိ ၊ လျှောက်လည်စရာမရှိတော့ ပိုက်ဆံမကုန်၊ နင်ပိုက်ဆံမကုန်တော့ ငါလိုရင်ချေးလို့ရတာပေါ့ ဟိဟိ”
“ နင်တို့ ယောက်ျားလေးတွေက ဘာလို့ sex ကိစ္စကို အရူးအမူး ဖြစ်နေကြတာလဲ ငါတော့ နားမလည်နိုင်ဘူး”
“ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် ယောက်ျားလေးတော်တော်များများက လူပျိုပေါက်တာနဲ့ အာသာဖြေတတ်ကြနေပြီကွာ၊ အပြာကားကြည့်တာတို့ ဘာတို့ပေါ့ ၊ အာသာဖြေတာက လိင်ဆက်ဆံတာ မဟုတ်ပေမယ့်လည်း ၈၅ ရာခိုင်နှုန်းလောက်က ကာမအရသာအပြည့်အဝရကြတာ၊ အဲ့တာကြောင့် သောက်လေငတ်လေ ဆားငံရေ ဖြစ်နေတာ”
“ အာသာဖြေတယ်ဆိုတာ ဟို…. နင်တို့ယောက်ျားလေးတွေ ပြောပြောနေတဲ့ ဂွင်းထုတာကို ပြောတာမလား ”
“ အင်း…အဲ့လိုပေါ့ အခုခေတ်မှာတော့ မိန်းကလေးတော်တော်များများလည်း တစ်ကိုယ်ရည်အာသာဖြေကြပါတယ်… နင်အဆောင်မှာ မကြုံဖူးဘူးလား”
“ အင်း…စီနီယာအစ်မကြီးတွေတော့ အပြာကားတွေ အုပ်စုလိုက် ခိုးကြည့်တာတော့ သိတယ်၊ အဲ့လိုလုပ်မလုပ်တော့ မသိဘူး၊ အဲ့လိုအာသာဖြေတာ အရသာကောင်းလို့လား”
“ ဟက်ဟက်…နင်ကလည်း အရသာ.. အရသာနဲ့ အင်းပေါ့… အရသာကောင်းသလားဆို ကောင်းလို့ပဲ နင်တို့ ငါတို့ လူဖြစ်လာတာပေါ့၊ ဟင်းကောင်းစားရလို့ အရသာရှိတာမျိုးတော့ ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ၊ အနီးစပ်ဆုံး နင်နားလည်အောင်ပြောရရင် နင့်နောက်ကျောမှာယားလို့ လက်နဲ့ကုတ်လို့မမှီတဲ့အခါ နောက်ကျောကုတ်တံနဲ့ အားရပါးရကုတ်လိုက်လို့ အယားပြေသွားတဲ့ ခံစားချက်မျိုးပဲ”
“ ဪ…အဲ့လိုလား…သိပြီ”
“ နင်အဲ့ထက်ပိုသိချင်ရင်…. ရည်းစားထား… ပြီးတော့ လင်ယူလိုက်…. အဲ့ထက်ရှင်းအောင် ရှင်းမပြတတ်တော့ဘူး”
“ ငါမှ ရည်းစားမထားချင်တာ…လင်ယူဖို့ဆို အဝေးကြီး…. ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီထိတွေ့မှုအရသာကိုတော့ ငါလည်းသိချင်တာပေါ့ဟ”
“ ဒုက္ခပဲ…နင်က လက်ဝှေ့လည်းထိုးချင်သေးတယ် ကြိုးဝိုင်းထဲလည်း မတက်ရဲဘူးဆိုတာလို ဖြစ်နေပြီ”
“ ဒီလိုလုပ်ပါလား…..ရဲမာန် ၊ ငါနဲ့နင်နဲ့ အတူအိပ်ရအောင်လေ…. နင်က ရည်းစားရှိတော့ အတွေ့အကြုံရှိမှာပဲ… ငါ့ကိုသင်ပေးပေါ့”
ဟု စုမြတ်နိုးက ပြောလိုက်ရာ
“ ဖွီး..အဟွတ်” (သောက်လက်စ ကော်ဖီအေး သီးသွားခြင်း)
“ အသာလုပ်ပါ မြတ်နိုးရာ…. ငါ့မှာ ရည်းစားကြီး ငုတ်တုတ်နဲ့ကို၊ ပြီးတော့ နင့်အပျိုစင်ဘဝကို ငါ့ကိုပေးမလို့လား… နင်အရသာသိချင်သပဆို နင့်ဘာသာနင် အာသာဖြေလို့လည်းရတာကို”
“ ငါမှအာသာမဖြေတတ်တာ….ရဲမာန်… တစ်မျိုးတော့မထင်နဲ့၊ ငါပြောချင်တာကကွာ ငါကယောက်ျားမယူတော့ဘူးလို့ တွေးထားတော့ အပျိုစင်ဘဝတွေ ဘာတွေ သိပ်ဂရုမစိုက်ပါဘူး၊ ပြီးတော့ နင်ပြောသလို ရည်းစားထားဖို့ကြလည်း အချစ်တွေ သံယောဇဉ်တွေ တွယ်ကပ်တာတွနဲ့ ရှုပ်တယ်ကွာ ၊ နောက်တစ်ခုက နင်က ငါယုံရတဲ့ သူငယ်ချင်းလည်းဖြစ်တယ်….. နင်ကလည်း ရည်းစားရှိတော့ ငါ့ကိုမချစ်နိုင်ဘူးဆိုတာလည်းသိတယ်၊ အခုဟာက ခန္တာကိုယ်ချင်း ဆက်ဆံမှာပဲဟာ နင့်အစ်မကြီးကို သစ္စာဖောက်တာမှမဟုတ်တာ၊ အကယ်၍ သူ့ဘက်က အထင်လွဲတာမျိုးရှိလာရင်လည်း ငါဖြေရှင်းပေးမယ်ကွာ… ဘယ်လိုလဲ ၊ နင်က ယောက်ျားလေးပဲ အရှုံးမရှိပါဘူး.. အတွေ့အကြုံယူတယ် သဘောထားပေါ့”
“ အဲ့တော့ ငါတို့နှစ်ယောက်က sex partner လုပ်ကြမယ်ပေါ့… ဘာအနှောင်အဖွဲ့မှမပါပဲနဲ့…. အဲ့လိုလား”
“ အင်း…ဟုတ်တယ်….. sex partner ဆိုတာထက် friend with benefit ပေါ့၊ ဒါပေမယ့် နင် နှုတ်လုံရမယ်နော်…. အယုတ်စွဆုံး နင့်ဘော်ဒါ ဟိန်းထက်ကိုလည်း မပြောနဲ့…. ငါလည်း ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောဘူး…. ငါတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ privacy ကို စောင့်ထိန်းပေါ့”
“ အိုကေလေ စိန်ခေါ်တော့လည်း ကုတင်ပေါ်ထိ လိုက်တာပေါ့…. အဲ့ရောက်မှ မငိုကြေး”
“ အင်း အဲ့တာဆို မနက် ဒီလိုအချိန် စာလုပ်ပြီးရင် သွားမယ်လေ…. တည်းခိုခန်းတော့ နင်ပဲ စီစဉ်ထားလိုက်… ကုန်တာတော့ တစ်ယောက်တစ်ဝက်ပေါ့”
“ အဆောင်ကလူတွေ မေးကြည့်လိုက်မယ်”
ဟု ကျွန်တော်က ပြန်ပြောရာ စုမြတ်နိုးက
“ အိုကေ… အဲ့ဒီကိစ္စအဆင်ပြေသွားပြီ၊ အခုတော့ accounting ကို ဒီတစ်ခန်းပြီးအောင် ဖြတ်လိုက်ကြရအောင်”
“ အေးအေး”
စာလုပ်ပြီးသည့်အခါတွင် စာအုပ်များ ဂဏန်းတွက်စက်များကိုသိမ်းကာ စုမြတ်နိုးအား အဆောင်ပြန်လိုက်ပို့ပေးလေသည်၊ ဆိုင်ကယ်စီးနေရင်းနှင့်ပင် အနောက်ကနေ၍ သူမက နားနားကပ်ကာ
“ ရဲမာန်….ငါမနက်ဖြန် ခြုံရှင်းခဲ့ရမလား” (အဖုတ်မွှေးရိတ်သည်ကို ဆိုလိုသည်)
“ နင်က ခြုံထူလို့လား..”
“ တအားတော့ မများပေမယ့် ရှိတော့ရှိတယ်… ရှုပ်နေမလားလို့”
“ ပါးပါးလေးညှပ်ခဲ့လေ အဲ့တာဆို… နင်ကလည်း အကုန်လိုက်မေးနေတော့တာပဲ”
“ ငါမသိလို့ပါဟ… အဆောင်ရှေ့ရောက်ပြီ ဆိုင်ကယ်ရပ်တော့၊ ငါသွားပြီနော် ဘယ်သူ့မှမပြောနဲ့ဦးနော်”
ဟု မှာကြားကာ အဆောင်ထဲ ပြန်ဝင်သွားလေသည်။ ထိုနေ့ညတွင် အတွေးများ ယောက်ယက်ခက်နေလေသည်၊ အတွေ့အကြုံတစ်ခါ ရှိဖူးသော်လည်း မနန်းသိရိကျော်က အများဆုံးဦးဆောင်ကာခေါ်သွားသည် မဟုတ်လော၊ ဒီတစ်ခါတော့ ဦးဆောင်ရမည့်သူမှာ ကျွန်တော်ဖြစ်သောကြောင့် အလွဲလွဲအမှားမှားမဖြစ်ရန် ဂရုစိုက်ဖို့လိုလေသည်၊ ဘေးနားတွင် ဘုရားရှစ်ခိုးပြီးအိပ်ရန်ကြံစည်နေသော ဟိန်းထက်အား ကျွန်တော်က…
“ ဟိန်းထက်…… မင်းအချိန်ပိုင်း ငှားလို့ရတဲ့ တည်းခိုခန်းတွေ သိလား”
“ ဆရာမဝသုန်နဲ့ သွားမလို့လား….. သွက်လှချေလား ရဲမာန်ရ… တစ်နှစ်တောင် မပြည့်သေးဘူး၊ ငါတောင် ယုပွင့်ကို မနည်းဆွယ်နေရတုန်းရှိသေးတယ်”
“ စွတ်အထင်မကြီးနဲ့ဦး…. ငါ့အသိတစ်ယောက်က မေးခိုင်းလိုက်လို့ မင်းတို့အတွဲက ဒီနားတစ်ဝိုက်ချိန်းတွေ့နေတော့ သိများသိမလားလို့”
“ ရွေပြည်သာဘက်က (***** ) တည်းခိုခန်းက အချိန်ပိုင်းရတယ်၊ သန့်လည်းသန့်တယ်လို့ ကြားဖူးတယ်၊ ငါတောင် ယုပွင့်နဲ အဆင်ပြေရင်သွားမလို့”
“ အေးအေး….ငါသူ့ကို ပြန်ပြောလိုက်မယ်”
ထို့နောက် အိပ်ရာထဲတွင် တောင်တွေးမြောက်တွေး လျှောက်တွေးနေပြန်သည်၊ ဆယ်တန်းတုန်းက ဆရာကျော်ပြောဖူးသည်ကတော့
“ ငါလည်း အစကတော့ ပါကင်… ပါကင်နဲ့ ဖောက်ချင်တာပဲ ၊ ပါကင်ကဖောက်ရတာ လက်တအားဝင်တယ်ကွ…. သူတို့ဘက်ကနာတော့ အတင်းရုန်းတာတွေ အထဲမဝင်တာတွေရှိတယ်၊ မင်းတို့ဖောက်မယ်ဆိုရင် သေချာနူးနှပ်ပြီးမှလုပ်ကြ”
ဆိုသော စကားကို နားထဲပြန်ကြားမိလေသည်၊ ပြီးနောက် မနန်းသိရိကျော်နှင့်တုန်းက ပထမအချီတွင် အဖုတ်ကညှစ်၍ သုတ်မနည်းထိန်းခဲ့ရသည်ကို သတိရသွားမိသည်၊ ထို့ကြောင့် မအိပ်ခင် ဂျပန်သိုင်းကားတစ်ကားကြည့်၍ အကွက်များလေ့လာပြီး ငါးဦးကော်မတီနှင့် တစ်ကြောင်းဆွဲလိုက်လေသည်။
နောက်တစ်နေ့ နေ့လည် ၁၁ ခွဲတွင် သူငယ်ချင်းမလေး စုမြတ်နိုးဆီမှ ဖုန်းဝင်လာလေသည်…။
“ ဟယ်လို….မြတ်နိုး…ပြော”
“ နေ့လည်စာ အတူစားပြီး စာလုပ်ရအောင်… နင်နေ့လည်စာ မစားရသေးဘူးမလား”
“ အင်း မနက်က စာကျက်ပြီးတော့ အခုမှရေချိူးပြီးတာ… နင့်အဆောင်လာခေါ်လှည့်မယ်… ဘယ်သွားစားကြမလဲ”
“ မင်းခန့်ထမင်းဆိုင်သွားမယ်လေ…. ရဲမာန်.. နင်လာရင် အကြမ်းစာရွက် အပိုယူခဲ့ဦး၊ ငါကုန်နေလို့”
“ အေးအေး”
ထိုသို့ဖြင့် သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်သား ထမင်းစားပြီးသကာလ ကျောင်းဝန်းထဲသွားကာ စာလုပ်ကြလေသည်၊ ကျွန်တော်က နေ့လည်ခင်းအိပ်နေကြဖြစ်သဖြင့် စာတစ်ပုဒ်ကျက်ပြီး ထိုင်ခုံပေါ်၌ မှောက်အိပ်နေလေသည်၊ စုမြတ်နိုးကတော့ အိပ်ရေးဝခဲ့သည်ဟုဆိုကာ တစ်ယောက်တည်း စာဆက်ကျက်နေလေသည်၊ ၄၅ မိနစ်ခန့်ကြာသောအခါတွင် အိပ်နေရာမှ နိုးလာလေသည်။ စုမြတ်နိုးက..
“ နင်မို့လို့ ထိုင်ခုံပေါ် မှောက်အိပ်တက်တယ်…. ငါဆို မအိပ်တတ်ပါဖူး”
“ နှစ်ပေါင်းများစွာ လေ့ကျင့်ခဲ့တဲ့ရလဒ်ပေါ့… ဟီး”
“ ရဲမာန်..နင့်ပါးမှာလည်း ထိုင်ခုံအရာတွေထင်လို့ ငါလည်းညောင်းလို့ ကိုရီးယားကား ကြည့်လိုက်ဦးမယ်…. နင်စာကျက်ဦးမှာလား”
“ အေး တစ်ပုဒ်လောက် ကျက်လိုက်ဦးမယ်….. ပြီးမှ တည်းခိုခန်းသွားကြတာပေါ့”
“ နင် နေရာစုံစမ်းပြီးပြီမလား၊… ငါ မျက်နှာအုပ်ဖို့ mask ယူလာတယ်… ကျောင်းက တစ်ယောက်ယောက် တွေ့သွားရင် မကောင်းဘူးးလေ”
“ Mask က အသာထား၊ မှတ်ပုံတင်ဆောင်ထားတယ်မလား”
“ ဒီလောက်တော့ သိပါတယ်အေ၊ တည်းခိုခန်းက တစ်နာရီဘယ်လောက်တဲ့လဲ”
“ သုံးနာရီကို နှစ်သောင်းခွဲယူတယ် ပြောတာပဲ”
“ အဆင်ပြေရင် ပြီးတာပါပဲ”
အပုဒ်ရှည်ကြီးတစ်ပုဒ်အား ကျွန်တော်ကျက်ပြီး၍ နာရီကြည့်လိုက်သောအခါ သုံးနာရီပင် ထိုးနေလေပြီ၊ အိပ်ရာနိုးနိုးချင်း အတွေးမများခင် စာကျက်လိုက်လို့လားမသိ…. တစ်ပုဒ်အသာလေးရသွားသည်၊ ဘေးနားနေကြာစိခွာစားရင်း ဇာတ်ကားကြည့်နေသော သူငယ်ချင်းမ စုမြတ်နိုးအား
“ မြတ်နိုး…သွားကြရအောင်လေ… အပြန်နောက်ကြနေလိမ့်မယ်…. နင်တို့ အဆောင်က ဘယ်အချိန်ပိတ်တာလဲ”
“ ညနေ ၇ နာရီလောက်မှပါ…ရတယ်… အေးဆေး… နင်စာရပြီမလား သွားရအောင်လေ”
သူငယ်ချင်းမလေးအား ဆိုင်ကယ်နောက်တွင် တင်ခေါ်ပြီး ဘုရတော့မည်ကို စိတ်လှုပ်ရှားမိသော်လည်း တအားကြီးတော့ ရင်ခုန်ခြင်းမရှိချေ၊ စုမြတ်နိုးအဖို့တော့ ပထမဆုံးဖြစ်၍ စိတ်လှုပ်ရှားနေမည်မှာ အသေအချာပင် ဖြစ်လေသည်၊ ကျွန်တော့်ရဲ့ပထမဆုံးအကြိမ်တုံးကတော့ မနန်းသိရိကျော်နှင့် မထင်မှတ်ပဲ ဗြုံးစားကြီးထဖြစ်သွား၍ စိတ်သိပ်မလှုပ်ရှားလိုက်ရချေ၊ တည်းခိုခန်းသို့သွားရာလမ်းတွင် ဆေးဆိုင်တွေ့၍ ကွန်ဒုံးသွားဝယ်ရန် ဆိုင်ကယ်ခဏရပ်လိုက်လေသည်၊ စုမြတ်နိုးက…
“ ဟင်…ဘာလို့ရပ်တာလဲ တည်းခိုခန်းလည်း မရောက်သေးပဲနဲ့”
“ ငါဆေးဆိုင်မှာ ကွိုင်သွားဝယ်မလို့ တော်ကြာ နင်ဗိုက်ကြီးသွားရင် အပျိုကြီးမလုပ်လိုက်ရမှာစိုးလို့”
“ ကွိုင်ဆိုတာ ကွန်ဒုံးကို ပြောတာမလား… နင်နေခဲ့ ငါသွားဝယ်လိုက်မယ်”
“ နင် ဝယ်ရဲလို့လား”
“ ငါကစုမြတ်နိုးလေ….အိစိအိစိ မိန်းကလေးမှ မဟုတ်တာ”
ထို့နောက် စုမြတ်နိုးသည် ဆေးဆိုင်မှအစ်မကြီးအား မေးမြန်းကာ တစ်ခုခုကို ဝယ်လာလေသည်။ ကျွန်တော်က
“ အဖော်ဝယ်လာတာလား….ဘာတံဆိပ်လဲ”
“ ကွန်ဒုံးက နောက်တစ်ခါမှ နင့်ဘာသာဝယ်တော့၊ ငါက တားဆေးဝယ်လာတာ”
“ မြတ်နိုး…အဲ့ဆေးတွေက side effect များတယ်နော်၊ ငါကွိုင်ပဲသုံးလိုက်ပါ့မယ်”
“ နင်သုံးချင်နောက်တစ်ခါမှသုံး ၊ ငါကတော့ ပထမဆုံးတစ်ခေါက်ကို သဘာဝအတိုင်း ခံစားကြည့်ချင်လို့ ”
“ နင့်သဘောပါ…. ယောက်ျားလေးတွေကလည်း အလွှာမခြားလေ ကြိုက်လေပဲ”
“ ဒီတစ်ခေါက်ပဲ ကွိုင်မသုံးပဲလုပ်မှာနော်၊ နောက်တစ်ခေါက်တွေကြတော့ သုံးပေးပေါ့၊ ငါလည်း အမြဲတန်းမသောက်နိုင်ပါဘူး”
တည်းခိုခန်းသို့ရောက်သောအခါတွင် အခန်းကို သုံးနာရီစာယူလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား အခန်းတွင်းသို့ ဝင်လာခဲ့ကြလေသည်၊ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်ရင်း စစချင်းဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်း မသိသဖြင့် တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ကာ ငေးနေကြလေသည်၊ စုမြတ်နိုးသည်လည်း ဘယ်လိုပင်ခေတ်မှီသော အမှီအခိုကင်းသော မိန်းမပျိုလေးဟန်ရှိပါစေ…. အခုတော့ အနည်းငယ်ရှက်စပြုနေလေသည်။ ကျွန်တော်နှင့် မျက်လုံးချင်းမဆိုင်ပဲ အခန်းထဲ ဟိုကြည့်ဒီကြည့် ကြည့်နေလေသည်။ ကျွန်တော်ကစတင်၍…
“ မြတ်နိုး…..နင်မတ်တပ်ရပ်လိုက်၊ ငါတို့တစ်ယောက်တစ်လှည့်ဆီ အဝတ်ချွတ်ပြကြရအောင်”
“ အင်း…ငါအရင်လုပ်ရမှာလား”
ဟု စုမြတ်နိုးက ပြောလေသည်။
“ အင်း…မရှက်ပါနဲ့…ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ သွားကြတာပေါ့”
စုမြတ်နိုးသည် ကုတင်စွန်းတွင်ထိုင်နေသော ကျွန်တော်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်ကာ အဝတ်များကို တစ်လွှာချင်းချွတ်လေသည်၊ အပေါ်ကတီရှပ်လေးကို ချွတ်လိုက်သောအခါ အမဲရောင်ဘော်လီလေး ပေါ်လာလေသည်။ ပြီးနောက် ဘော်လီအား တန်းမချွတ်ပဲ အောက်ကစကတ်အား ချွတ်ချလိုက်လေသည်၊ စုမြတ်နိုးသည် ကျွန်တော့်ရှေ့တွင် ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ရှက်နေလေသည်၊ သူမ၏ကိုယ်ပေါ်တွင် ဘော်လီနှင့် အောက်ခံပင်တီသာ ကျန်တော့လေသည်၊ သူငယ်ချင်းမလေးသည် မျက်နှာနှင့်လက်တံခြေတံများ ညိုသော်လည်း အတွင်းသားလေးများမှာမူ ဝင်းဝါ၍ စိုပြေသောအသားအရေဖြစ်လေသည်၊ ရင်သားမှာလည်း မဝသုန်လောက်မကြီးသော်လည်း လက်ဝါးတစ်ဆုပ်စာရှိလေသည်၊ ခါးသိမ်၍ တင်ပါးမှာ အနည်းငယ်ပြားလေသည်။ တင်မရှိသည်တော့မဟုတ် ၁၈ နှစ်ပြည့်ခါစ ဖွံဖြိုးဆဲကာလဖြစ်၍ ကြီးထွားမှုလိုနေသေးသည် ဟုဆိုနိုင်သည်။
မျက်စိထမြင်အောင်ပြောရလျင် သရုပ်ဆောင် မေကဗျာငယ်ငယ်ကပုံစံမျိုး ဖြစ်လေသည်၊ သူမက သက်ပြင်းတစ်ခုအားရှိုက်လိုက်ကာ နောက်ကျောသို့စမ်း၍ ဘော်လီဂျိတ်အားဖြုတ်လိုက်သောအခါ တင်းရင်းနေသော နို့အုံလေးနှင့် နို့သီးခေါင်းညိုတိုတိုလေးများ ပွင့်အံကျလာလေသည်၊ နို့ခံအဝိုင်းမှာ ကျပ်ပြားစေ့လောက်ရှိသော်လည်း နို့သီးခေါင်းလေးမှာ စူထွက်နေလေသည်၊ ပြီးနောက် သူမက အရှေ့ကိုကိုင်းလိုက်ကာ အောက်ခံပင်တီအား ကျွန်တော့်ရှေ့တွင် ချွတ်ချလိုက်လေသည်၊ လက်တစ်ဖက်က အဖုတ်လေးကိုအုပ်ကိုင်ကာ နောက်တစ်ဖက်က နို့များကို ကာထားလေသည် ၊(ခက်တော့ခက်တယ်…သူပဲချွတ်ပြီး သူပဲရှက်နေလေသည်) ၊ ကျွန်တော်က အရှက်ပြေစေရန် သူမအား….
“ နင်ကအပြင်မှာသာညိုတာ အတွင်းမှာဖွေးသားပဲ…. လှလိုက်တာ နင့်ကိုယ်လုံးလေးက လက်ကြီးဖယ်ပါဦး ”
ဟု ပြောလိုက်လေသည်၊ အဖုတ်လေးအားကာထားသော လက်အား ရုတ်သိမ်းလိုက်သဖြင့် အမွှေးကျဲကျဲလေးနှင့် အဖုတ်လေး ထွက်လာလေသည်၊ သူမက
“ ရဲမာန်…ဘယ်လိုကြီး ကြည့်နေတာလဲ… ငါမနေတတ်တော့ဘူးကွာ”
“ နင်ကလှလို့ကြည့်မဝဖြစ်နေတာပါ…. ရှက်ရင် နောက်ကြောဘက်လှည့်လိုက်” (တကယ်တော့ ဖင်လေးကြည့်ချင်လို့ပါ)
“ ရပြီ…နင်ထိုင်တော့….ဒီတစ်ခါ ငါ့အလှည့်ပဲ”
ဟု ပြောကာ သူမအား ကျွန်တော့်နေရာ၌ ထိုင်စေခိုင်းလိုက်လေသည်၊ ပြီးနောက် သူမ၏ အရှေ့တွင်မတ်တပ်ရပ်ကာ တီရှပ်အား အပေါ်ဆွဲ၍ချွတ်လိုက်လေသည်၊ ကျွန်တော့်၏အပေါ်ပိုင်းမှာ ဘာမှမရှိတော့၊ သူမကတော့ ကလေးလေးသဖွယ် ငေးကြည့်နေလေသည်၊ ကျွန်တော်ကသူမ၏အရှေ့သို့ ကပ်နေအောင်တိုးလိုက်ကာ သူမလက်ကိုဆွဲ၍ ဗိုက်ပေါ်တင်ပေးလိုက်လေသည်။
“ ကိုင်ကြည့်လေ မြတ်နိုး…. နင်ပဲသိချင်တယ်ဆို”
“ နင့်ဗိုက်သားက မာတောင့်တောင့်ကြီး…. ငါတို့လိုလည်း မဟုတ်ဘူး… နင့် six pack က ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ လေးမြောင်းပဲရှိတာပါလား”
“ ဘောလုံးပွဲပြီးကတည်းက အားကစားမလုပ်ဖြစ်လို့ ၊ စာမေးပွဲတွင်းက စားလိုက်အိပ်လိုက်နဲ့မို့အဆီပြန်တက်လာတာ….. ငါဘောင်းဘီချွတ်လိုက်မယ်နော်”
ဟု ပြောကာ သူမမျက်နှာနားကပ်၍ ဂျင်းဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖြုတ်ကာ ဂျင်းဘောင်းဘီရော အောက်ခံဘောင်းဘီပါ တစ်ခါထည်းဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်၊ သူမ၏မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်တွင် ကျွန်တော့်ငပဲကြီးက တစ်ရမ်းရမ်းဖြင့် ထွက်လာလေသည်၊ စောနတုံးက သူမ၏ဖင်ပြောင်လေးအား ကြည့်ထားသဖြင့် ငပဲကြီးမှာ နိုးထခါစပြုနေလေပြီ၊ သူမက
“ အမလေး…နင့်ဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲ ငါ့ဟာနဲ့ ဆန့်ပါ့မလား.. ကြောက်တောင်လာပြီ… ငါ ရေချိုးရင်း သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်တောင် ငါ့ဟာထဲ လက်သန်းလေးတောင် ဝင်အောင် ထည့်ဖူးတာမဟုတ်ဘူး”
“ မကြောက်ပါနဲ့…. နင်တို့လမ်းကြောင်းက မြွေပါးစပ်လိုပဲ ချဲ့နိုင်ကျုံ့နိုင်တာပဲဟာ… ငါကလည်း ဖြေးဖြေးချင်း လုပ်ပေးမယ်လေ …. နင်ကိုင်ကြည့်ကြည့်လေ… ရော့”
ဟုဆိုကာ ကျွန်တော့်၏ဗိုက်သားကိုပွတ်နေသော သူမလက်လေးအား ကိုင်ကာ ကျွန်တော့်လီးကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်၊ သူမ၏လက်က လီးကို ဖွဖွလေး လာကိုင်လေသည်…. ကျွန်တော်က သူမ၏လက်အား ဆုပ်ကိုင်လိုက်ကာ ဒစ်ပေါ်ရှိအရေပြားကို အပေါ်အောက်ဆွဲပြလိုက်လေသည်။
“ မြတ်နိုး….တအားကြီးသာမညှစ်နဲ့ အပေါ်အောက် အဲ့လိုလေးလုပ်ပေး ယောက်ျားလေးတွေ ဂွင်းထုရင် အဲ့လိုလုပ်တာ”
“ ဟင် ပိုတောင်ကြီးလာပြီ…နင့်ဟာကြီးက အကြောတွေ ထောင်နေတာပဲ ရာဘာချောင်းကြီးလိုပဲ”
“ အောက်က ဂွေးဥရော ကိုင်ကြည့်ကြည့်”
“ ဟယ်…အိစိအိစိနဲ့ အထဲကအလုံးလေးက ဟိုဖက်ပြေးလိုက် ဒီဘက်ပြေးလိုက်နဲ့”
ဟုပြောကာ ကျွန်တော့ပစ္စည်းအား လေ့လာစူးစမ်းနေလေတော့သည်။ ကျွန်တော့်အငယ်ကောင်နှင့်သူမအား မိတ်ဆက်ပေးပြီးသကာလ သူမအား အိပ်ရာပေါ်သို့ ပက်လက်လေး လှဲပေးလိုက်သည်၊ သူငယ်ချင်းမလေးအား နင့်အာရုံခံစားမှု ပိုကောင်းအောင်ဟုဆိုကာ သူမမျက်စိအား တီရှပ်နှင့်အလင်းရောင် မမြင်ရအောင် ချည်လိုက်ပြီး သူမ၏လက်ကိုလည်း အပေါ်သို့ဆန့်တန်းပြီးလက်ကောက်ဝတ်နှစ်ခုအား ခါးပါတ်နှင့်တုတ်ကာ ကုတင်တိုင်နှင့် ပူးချည်လိုက်လေသည်။ စုမြတ်နိုးက
“ ရဲမာန်…ငါလှုပ်မရတော့ဖူး… မြင်လည်းမမြင်ရဖူး”
“ အင်း….အဲ့တာမှ နင်အရသာပိုသိရမှာပေါ့”
“ ငါက လုပ်နေတုန်း နင့်မျက်နှာကြည့်ချင်တာ”
“ အဲ့ဒီအခါကြ ဖြုတ်ပေးပါ့မယ်… အခုဟာက အစရှိသေးတာ”
ဟုပြန်ပြောကာ အဲကွန်းကအပူချိန်အား တစ်ထစ်ပြန်လျော့လိုက်လေသည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လေးလှဲနေသော သူငယ်ချင်းမလေးအား ကလိရန် ဘေးစောင်းလေး သူမအနားသို့ လှဲလိုက်လေသည်၊ သူမအား ကစ်ဆင်ဆွဲနည်း သင်ပေးမည်ဟုပြောကာ…. သူမ၏ပါးစပ်ထဲသို့ ကျွန်တော့်လက်မအား ထည့်ပေးပြီး… စုပ်ခိုင်းလိုက်လေသည်၊ တပည့်မလေးက ဘယ်လိုစုပ်ရမှာလဲဟုမေးတော့…. ဖျော်ရည်ပိုက်လိုသဘောထားပြီး လုပ်ကြည့်လို့ ပြန်ပြောလိုက်လေသည်။
“ ပြွတ်….ပြွတ်စ်….အဲ့လိုလား.. ငါလုပ်တာ မှန်တယ်မလား”
“ အင်း ဟုတ်တယ်… နောက်တစ်ခါကြ လက်မအစား ငါ့လျှာလာမှာ”
ဟု ပြောကာ လက်မအား ပါးစပ်ထဲမှထုတ်လိုက်ပြီး သူမ၏နဖူးပေါ်ကနေစကာ အနမ်းပေးလိုက်လေသည်၊ သူမ၏နဖူးမှစကာ ပါးပြင်တစ်ဝိုက်…. ပြီးတော့ မေးစေ့လေး… နောက်ဆုံး နှုတ်ခမ်းလေးအား ဖြည်းဖြည်းချင်းနမ်းပေးလေသည်၊ သူမ၏ပါးစပ်ထဲသို့ လျှာလေးထည့်ပေးလိုက်ရာ လက်မအားစုပ်သလို ပြန်လည်စုပ်ယူလေသည်…. သူမလျှာက ကျွန်တော့်လျှာအား ဖမ်းမိခါနီးတွင် အနောက်ပြန်စုပ်လိုက်သဖြင့် သူမလျှာကလိုက်ဖမ်းကာ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲသို့ နယ်ကျွံလာလေသည်၊ ထိုအချိန်တွင် သူမ၏လျှာလေးအား ပြန်လည်စုပ်ယူလိုက်လေသည်၊ လက်ကလည်းသူမ၏ နို့လေးကိုနယ်ပြီး ကိုင်ပေးနေလေသည်….. နို့သီးခေါင်းညိုညိူလေးများမှာ နဂိုရှိရင်းစွဲထက်ပင် ပိုရှည်လာသလို ခံစားလိုက်ရသည်၊ နို့အုံလေးမှာလည်း တင်းတင်းရင်းရင်းဖြင့် ကိုင်လို့ကောင်းလှသည်။
“ ပြွတ်….ပြွတ်…အင်း…အင်း….ပြွတ်စ်”
“ ဟင်း…ဟင်း…ဟင်း”
သူမအသက်ရှူသံများ မြန်လာလေသည်…. ကျွန်တော်လည်း အသက်မရှူတန်း နမ်းပေးနေရာ မောလာ၍ နားလိုက်လေသည်၊ ပြီးနောက် သူမ၏လည်ပင်းသားလေးများအား စားသုံးပေးသည်၊ လည်ပင်းမှတဆင့် ပခုံးလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းပေးကာ ဂျိုင်းလေးကိုလည်း နမ်းပေးပြီး လျှာနှင့် ဖွဖွလေး လျက်ပေးလိုက်လေသည်။
“ အား….ရဲမာန်….ယားတယ်…. ယားကျိကျိနဲ့”
ဟုပြောနေစဉ်မှာပဲ ကျွန်တော်က သူမ၏နို့သီးခေါင်းလေးကို ငုံစုပ်ပေးလိုက်လေသည်။
“ အု…..အင်း…ယားကျိကျိနဲ့ ဘယ်လိုကြီးလဲမသိဘူး…. ကောင်းတယ်”
စုမြတ်နိုး၏နို့အုံအား တစ်ဖက်ဆီ မနားတမ်းစို့ပေး၍ ဆုပ်နယ်ပေးလေသည်၊ ထို့နောက် လက်ကို ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေးများဆီ ဆန့်တန်းလိုက်ကာ ဖွဖွလေးပွတ်ပေးလိုက်လေသည်၊ သူမ၏ လက်မောင်းနှင့်ပေါင်ပေါ်ရှိ ကြက်သီးမွှေးညှင်းအဖုလေးများမှာ ထလာလေသည်၊ လက်ကတော့အဖုတ်အားမထိစေပဲ ပေါင်ခြံနားတစ်ဝိုက် ပွတ်ပေးနေရာ စုမြတ်နိုး၏အဖုတ်လေးမှာ အရည်ကြည်လေးများစို့ကာ လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာလေသည်။ ထို့နောက်ကျွန်တော်၏ ခန္တာကိုယ်ကို အောက်သို့လျှောဆင်းပြီး သူမ၏ပေါင်ကြားထဲသို့ မျက်နှာအပ်ကာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းအား ဆွဲဖြဲလိုက်လေသည်။ သူမက
“ ငါရှက်လိုက်တာ ရဲမာန်ရယ်…… မျက်နှာအုပ်ထားလို့သာပဲ”
“ ခြေထောက်ကြီး စေ့မထားနဲ့ နည်းနည်းချဲပေးဦး”
စုမြတ်နိုး၏အဖုတ်လေးရှိ အက်ကွဲကြောင်းလေးအား လက်နှင့် ဖြဲကြည့်လိုက်သောအခါ ပန်းနုရောင်အတွင်းသားများနှင့် အစိလေးအားတွေ့ရလေသည်၊… သူမ၏စောက်စိလေးမှာ မနန်းသိရိကျော်ထက် အနည်းငယ်ကြီးလေသည်…. ထိုအစိလေးအား လက်ညိုးနှင့် ပွတ်ပေးလိုက်ရာ
“ အား….ရှီး….လူကိုတုန်တက်သွားတာပဲ…. ရဲမာန်… နင်က သေချာကို ဖြဲကြည့်နေတော့တာပဲ….. အု… အု.. အား… ရဲမာန်… နင်အဲ့လိုမလုပ်နဲ့”
ဟု ပြောလေသည်၊ သူမစကားမဆုံးခင်မှာပင် သူမ၏အဖုတ်လေးအား ကောက်ငုံလိုက်သောကြောင့်ဖြစ်သည်၊ သူ၏ တစ်ကိုယ်လုံးအားလှုပ်ကာ ရုန်းလေသည်၊ ခေတ်မှီသော်လည်း တချို့နေရာများတွင် မြန်မာဆန်သော မိန်းကလေးဖြစ်သောကြောင့် အဖုတ်လျက်ပေး မှုတ်ပေးသည်ကို လက်မခံလောက်ဘူး ဟု ကြိုတွေးမိသောကြောင့် လက်ကိုကြိုးတုတ်ထားခြင်း ဖြစ်လေသည်၊ အခုလည်း သူမက တက်နိုင်သလောက် ရုန်းကန်နေသည်၊ ကျွန်တော်က လုံးဝအလွတ်မပေးပဲ သူမ၏ပေါင်တံနှစ်ခုအား လက်နှင့်ချုပ်ကိုင်ကာ ဆက်၍ ဂျာပေးလေသည်။
“ အား…ရဲမာန်…နင်ဘုန်းနိမ့်လိမ့်မယ်…အဲ့နေရာကြီးက မညစ်ပတ်ဖူးလား…. အား…. အား… မလုပ်နဲ့ အား… အား”
သူမ၏ စကားကို ယောက်ျားလေးများထုံးစံအတိုင်း လစ်လျူရှူကာဘာမှပြန်မဖြေပဲ လုပ်စရာရှိသည်ကို ဆက်လုပ်ပေးနေသည်၊ သူမ၏အဖုတ်မှာ အစကတည်းကပင် အရည်ကြည်များစိမ့်နေရာ အခုတော့ပို၍ပင် ထွက်လာလေသည်…. အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို လျက်ပေးသည်။ အနံ့အသက်မှာ ညီစို့စို့လေးဖြစ်၍ အရသာမှာ ငန်ကျိကျိလေး ဖြစ်လေသည်၊ ပထမဆုံးမှုတ်ပေးခြင်းဖြစ်သော်လည်း ကျွန်တော်ကား မရွံတက်သဖြင့် ခရီးပေါက်လေသည်၊ အောက်ကနေအပေါ်ကို လျက်ပေးလိုက် အစိလေးအားစုပ်ပေးလိုက်….. အတွင်းသားထဲ လျှာလေးကို ထိုးထည့်ပေးပြီး ကလိလိုက် လုပ်ပေးနေလေသည်၊ ကျွန်တော့်အားမလုပ်ရန် ပြော၍မရမှန်းသိသွားသော စုမြတ်နိုးတစ်ယောက်တော့ တားဆီးရန်မကြိုးစားတော့ပဲ….. အထိအတွေ့နောက် တကောက်ကောက်လိုက်ပါနေပုံရသည်၊ မကြာခင်မှာပင် သူမ၏ပေါင်နှစ်ခုက ကျွန်တော့်ခေါင်းအား ညစ်လေတော့သည်၊ လက်နှင့်ကာ၍ထိန်းထားသည်ပင် မရချင်တော့ ကျွန်တော်အသက်ရူရ ခက်လာလေသည်။ သူမပြီးခါနီးဖြစ်နေမှန်း ရိပ်မိသဖြင့် လျှာကို အရှိန်တင်ပေးလိုက်လေသည်။
“ ရဲမာန်…အား….မလုပ်ပါနဲ့ဆို ….ရင်ထဲ ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး….. အား…. အား.. အားရဲမာန်စုတ်…. အားအား”
ဟုအော်ကာ သူမပြီးသွားလေသည်။ သူမ၏ အဖုတ်လေးထဲမှ ပန်းနုရောင်ကြွက်သားလေးများက အဖြူရောင်အရည်များကို ရှုံ့ပွရှုံ့ပွနှင့် ညစ်ထုတ်ပေးလေသည်၊ ကျွန်တော့်၏ပါးစပ်တွင် သူမ၏ စောက်ရည်များ ကပ်ပါလာလေသည်။ ထိုသို့အရည်များထွက်လာပြီးနောက် သူမ၏ပေါင်နှစ်ခုက ညှစ်အားပြယ်လျော့သွားကာမှ အသက်ဝဝပြန်ရှူရလေသည်၊ သူမ၏ရင်ဘတ်နှစ်စုံသည် နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်နေပြီး လှိုက်ဖိုနေလေသည်၊ သို့သော်သူမအား အနားပေးရန် ကျွန်တော့်တွင် အစီအစဉ်မရှိချေ၊ သူမ၏ဆီးခုံပေါ်ရှိ အမွှေးပါးပါးလေးများအပေါ် အနမ်းပေးလိုက်ကာ သူမ၏အဖြူရည်များပြည့်နေသော အဖုတ်လေးထဲသို့ လက်ညိုးလေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း စမ်းထည့်လိုက်လေသည်။
“ အား….ရဲမာန်….နာတယ်….ဖြည်းဖြည်း”
သူမ၏အတွင်းသားများက လက်ညိုးအား စုပ်ယူကာထားလေသည်၊ ကျွန်တော်၏ပါးစပ်က ဆီးခုံပေါ်မှတစ်ဆင့် အစိလေးအား ဖြည်းဖြည်းချင်းလျက်ပေးကာ လက်ညိုးကိုအတွင်းထိရောက်အောင် ထည့်ပေးလိုက်လေသည်၊ လက်ညိုးအထဲသို့ရောက်၍ အပြင်ပြန်ထုတ်ရာတွင် အတွင်းသားများက ညစ်ထားသဖြင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း ထုတ်ယူရလေသည်။
“ အင်း…အင်း…အင်း…ရဲမာန်… အား… အထဲက ပြန်ဖြစ်လာပြီ”
“ ပလက်…ပလက်..ပလက်….ဇွိ….ဇွိ….ဇွိ”
“ အား….အား….ကောင်းတယ်….အား…… အမေရေ………. အား…. အမေ့”
ထို့နောက် သဘာဝချောဆီများနှင့် လက်အသွင်းအထုတ်လုပ်၍ အဆင်ပြေလာရာ အရှိန်တင်ကာ အစိစုတ်၍ အဖုတ်ထဲ နှိုက်ပေးလိုက်လေသည်။
“ အား….အား…ရဲမာန်…ငါ့အသေသတ်နေတာလား…. အား… အား…. လာပြန်ပြီ…. အား”
“ အား….ရှီး…..အား….မြန်မြန်လေး…အား”
ဟု အော်ကာ စုမြတ်နိုး၏ခါးသည် အပေါ်သို့ ၄၅ ဒီဂရီ ကော့ထွက်သွားပြီး အဖုတ်ထဲမှ အရည်များ ပွင့်ထွက်လာပြန်လေသည်။ ကျွန်တော်လည်း မှုတ်ပေးသည်ကိုရပ်လိုက်ကာ ချည်တုတ်ထားသော လက်ကောက်ဝတ်နှင့် မျက်စိအုပ်ထားသော အဝတ်အားဖယ်ပေးလိုက်သည်၊ သူငယ်ချင်းမလေး၏ မျက်နှာလေးက ရှက်သွေးဖြာကာလှနေလေသည်၊ သူမ၏လက်ကို ဖြေပြီးပြီးချင်း ကျွန်တော့်၏ပခုံးအား ဖြန်းကနည်းရိုက်လိုက်ကာ
“ ကောင်စုတ်…မပြောမဆိုနဲ့ ငါ့ဟာကို လာလျက်တယ်… နင်ဘုန်းကံနိမ့်မှာ မကြောက်ဘူးလား”
“ မကြောက်ပါဘူး အဲ့ထဲကထွက်ခဲ့တာပဲဟာ… ဒါနဲ့ ငါပြုစုပေးတာ ကောင်းတယ်မလား”
“ ကောင်းမကောင်းတော့မသိဘူး လူတော့ အားကိုမရှိတော့ဖူး….. ဟင့်”
“ ငါ့ကိုဖက်ထား….ငါဟာကို ဖြည်းဖြည်းချင်း နင့်ထဲထည့်ပေးမယ်… နာရင်ပြောနော်”
“ အင်း….ထည့်ကြည့်လေ….ဆန့်ပါ့မလား”
သူမ၏ပေါင်ကြားတွင်နေရာယူကာ ကျွန်တော်၏ လီးဒစ်ကြီးအား လက်နှင့်တည်ကာ အဖြူရည်များပြည့်နေသော အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး၏ အမြောင်းလေးထဲသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထည့်လိုက်လေသည်၊ ဒစ်ကြီးက တဆစ်ဆစ်နှင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်သွားလေသည်၊လထို့နောက် သူမအား ပါးပြင်နမ်းလိုက် လည်ပင်းနမ်းလိုက်နှင့် ချော့မြူပြီး ခါးကိုကော့ကာ တစ်လက်မချင်း ထည့်ပေးနေလေသည်။
“ မြတ်နိုး…ငါ့ကိုကြည့်…နင်စိတ်လျှော့ထား…. အဲ့တာမှ အထဲဝင်မှာ… အရမ်းညှစ်မထားနဲ့”
“ အင်း…နာမှာလားဟင်”
“ ခဏပါ….ပြီးကြကောင်းသွားမှာ” (ဒီစကားကို လူတိုင်း ပြောဖူးမည်ဟု ယုံကြည်ပါသည်…. ဒီလိုပဲ ပြောရတာပဲလေ…. နော့😁)
သူမ၏အတွင်းလမ်းကြောင်းသို့သွားရာခရီးတွင် အပျိုမှေးလေးက တားဆီးနေကြောင်းကို လီးထိပ်မှတစ်ဆင့် ခံစားသိရှိနေလေသည်၊ မြတ်နိုး နင်အသက်ကိုရှူပြီး ထုတ်လိုက်ဟု ပြောပြီး… သူမ လေမှုတ်ထုတ်လိုက်သည့်အခါတွင် ခါးကိုအားယူကာ အမြှေးပါးလေးကို ဖောက်လိုက်လေသည်။
“ အား….ဖြည်းဖြည်း….ရင်ထဲကနင့်နင့်ကြီး… ဇွိ…. ဇွိ…. ဖောက်.. အား…. ရှီး… ရဲမာန်… အမေ့… နာတယ်”
“ အေးအေ….ငါခဏရပ်ပေးမယ်”
ပါကင်အဖောက်ခံရသူ စုမြတ်နိုးအဖို့ နာကျင်သော ကာမဝေဒနာကို ခံစားလိုက်ရသည်၊ ကျွန်တော့်အဖို့လည်း သူမ၏ အဖုတ်ကြွက်သားများက အတင်းညှစ်သဖြင့် လီးထိပ်ပင်ကျင်သွားလေသည်၊ မနေ့က ဂွင်းမတိုက်ခဲ့ဘူးဆိုလျင်… ဒီနေရာမှာတင် သုတ်ထွက်သွားနိုင်လေသည်။
တစ်မိနစ်ခန့်ကြာသော် အဖုတ်၏အတွင်းသားနှင့် လီးတို့မှာ အနည်းငယ်နေသားကြသွားလေသည်၊ သူငယ်ချင်းမလေး စုမြတ်နိုးမှာမူ နာကျင်၍ မျက်ရည်များပင် ဝိုင်းနေလေသည်၊ စိတ်သက်သာရာရစေရန် သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးအား ကြင်နာစွာနမ်း၍ နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်လေသည်၊ ထိုသို့ဖြင့် နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းရာ တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ပြန်ရလာလေသည်၊ အောက်က အငယ်ကောင်ကိုလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်လေသည်။
“ ပြွတ်စ်…ပြွတ်…ဇွိ..ဇွိ…အင်း… အင်း… အင်း….. အင်းးးးးး”
စုမြတ်နိုးသည် စောနက အမှုတ်ခံထားရတဲ့အရှိန်ကြောင့် လည်ပင်းနှင့်ဂုတ်နားတစ်ဝိုက်တွင် ချွေးပေါက်လေးများ သီးနေလေသည်၊ ကျွန်တော့်၏နောက်ကျောကိုလည်း အားနှင့်ဖက်ထားလေသည်၊ ထိုသို့ လှေကြီးထိုးပုံစံဖြင့် တဖြည်းဖြည်းလေး လိုးပေးရာ သူငယ်ချင်းမလေးမှာ အနာသက်သာလာပြီး… အသက်ရှူသံများ မြန်လာကာ… ကာမအရသာ အဆိပ်တက်လာလေသည်၊ ကျွန်တော်ကလည်း သူမ၏ဂုတ်လေးနှင့် လည်ပင်းကို နမ်းရှုံ့ကာ ပုံမှန်အရှိန်ဖြင့် လိုးပေးနေလေသည်။
“ မြတ်နိုး…အဆင်ပြေလား…. အထဲက နာသေးလား”
“ သိပ်မနာတော့ဖူး…ရဲမာန်… အထဲက စောနကလို ပြန်ဖြစ်လာပြီ…. လုပ်… အား”
“ နည်းနည်းမြန်မယ်နော်…ဇွိဇွိ… ဖက်ဖက်…. ဇွိဇွိဇွိ… ဖက်ဖက်ဖက်”
“ အား…ရဲမာန်…ကောင်းတယ်… အား…. အား အထဲကပြန်ဖြစ်လာပြီ” (အထွတ်အထိပ်ရောက်သည် သို့မဟုတ် ပြီးမြောက်သည်ကို သူမ အဲ့ဒီအချိန်က မသိသေး😅)
“ နင့်ဟာလေးက ပြည့်ကြပ်နေတာပဲဟာ… ကောင်းတယ်…. ဖတ်.. ဖတ်… ရော့”
“ အား…ရဲမာန်…ငါကောင်းလာပြီ… မြန်မြန်လေး…… အား… အားးး….. အမေ့”
“ အား………ရဲမာန်…ရဲမာန်….. အွင်း… အွင်း….. အွင်း… နင့်ဟာကြီးက အထဲကိုထိတယ်”
“ အား…..အား…..အား… ရဲမာန်ရေ………. အွင်းအွင်းအွင်း”
စုမြတ်နိုး၏အဖုတ်ထဲက ကြွက်သားများက ကျွန်တော့်လီးကြီးအား အတင်းညစ်ကာ သူမပြီးသွားလေသည်၊ ကျွန်တော်လည်း မထိန်းထားနိုင်တော့
“ ငါလည်းပြီးပြီ…အင်း…အင်း…အင်း…”
“ အား…အား…အား…အား….အားးးးး”
ဟုဆိုကာ ကျွန်တော်၏ သုတ်ရည်ပူပူများကို သူငယ်ချင်းမလေးစုမြတ်နိုး၏ အဖုတ်လေးထဲ ပန်းထည့်လိုက်လေသည်။ ကျွန်တော်လည်း မောသွားပြီဖြစ်၍ သူ့ဘေးနား လှဲအိပ်လိုက်လေသည်၊ သူမ၏ အဖုတ်ထဲမှ လီးအား ထုတ်လိုက်ရာ သုတ်ရည်အဖြူရောင်များနှင့် သူမ၏သွေးစအနည်းငယ်ပါ ထွက်ကြလာလေသည်။ သူမအား အနောက်ဖက်ကနေ လှဲနေရင်းနှင့် သိုင်းဖက်ကာ နို့လေးအား ကိုင်ပေးနေလေသည်၊ သူမကား စကားသံပင်မထွက်တော့…. မျောနေလေသည်၊ ကျွန်တော်လည်း စကားမပြောဖြစ်ချေ၊ ခဏကြာသော် သူမ၏အနောက်ကနေ ဖင်ကြားလေးထဲ လီးအားပွတ်နေရာ အငယ်ကောင်မှာ ပြန်ထလာလေသည်၊ သူမ၏ ခြေထောက်တစ်ချောင်းကို မလိုက်ပြီး ဘေးတိုက်အနေအထား ဖြစ်သွားသောအခါ အဖုတ်လေးထဲသို့ ပြန်ထည့်လိုက်လေသည်၊ ဒီတစ်ခါတော့ ပလွတ်ခနဲ လျှောလျှောရှူရှူ ဝင်သွားလေသည်၊ အနောက်ကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်း ညောင့်ပေးရင်း လက်ကလည်း နို့များကိုချေကာ အနောက်ကနေ ဂုတ်ပိုးအား စုပ်နမ်းပေးနေလေသည်၊ စုမြတ်နိုးက
“ နင့်ဟာကြီးကလည်း…ပြန်ထလာပြန်ပြီ…. အင့်…. အင့်… အင့်”
“ နာသေးလား….မြတ်နိုး… နာရင်ပြောနော်”
“ အင်း….မနာတော့ဘူး…. အင်းအင်း… ဖြေးဖြေးလေးလုပ်”
“ ဖတ်…ဖတ်….ဖတ်… ဇွိ ဇွိ ဇွိ…. ကောင်းလား မြတ်နိုး”
“ မသိဖူးကွာ…ရဲမာန်ရာ… ဘာတွေမေးနေတာလဲ…. အင်း… အင်း… အင်း.. အာ့”
ထိုသို့ ညှောင့်လိုးလေး လိုးပေးနေရင်း ၁၀ မိနစ်ခန့်ကြာသော် နှစ်ယောက်လုံးပြန်လည်၍ ပြီးချင်လာပြန်သည်၊
“မြတ်နိုး ငါ့ကိုကြည့်..”
ဟုဆိုကာ သူမ၏မျက်နှာကို ဆွဲလှည့်လိုက်လေသည်၊ သူမက ရမ္မက်လှိုင်းထန်သော မျက်လုံးဝိုင်းများနှင့် ပြန်ကြည့်လေသည်၊ သူမ၏နို့များကိုချေကာ…
“ မြန်မြန်လုပ်တော့မယ်နော်…. ပြီးချင်လာပြီ…. မြတ်နိုးရေ”
“ အင်း….လုပ်လုပ်…ဖတ်… ဖတ်… အား… အား.. အား”
“ ပြီးတော့မယ်ကွာ…ရော့..ရော့.. ရော့…. အား…. ငါလည်း အထဲကဖြစ်လာပြီ… ဆောင့်ပေး… အင်းအင်း…. အင်း… အင်း.. အင်း…… အင်းးးးးးးးး”
ဟု အော်ကာ အကြည့်ချင်းဆုံပြီး နှစ်ယောက်လုံး ပြိုင်တူပြီးသွားကြလေသည်။ နှစ်ယောက်လုံး မောသွား၍ ဖက်၍ ခဏနားနေလေသည်၊ ပြီးနောက် ကျွန်တော်က ရေချိုးကန်ထဲ ရေနွေးစပ်ကာ အိပ်ရာပေါ်တွင် ခွေခွေလေး မှိန်းနေသော သူငယ်ချင်းမလေးအားပွေ့ခေါ်ကာ ရေကန်ထဲသို့ချကာရေချိုပေးလေသည်၊ ပြီးနောက် ကျွန်တော်လည်း ရေချိုးကာ အဝတ်များပြန်ဝတ်ကာ အခန်း check out လုပ်ပြီး ပြန်လာခဲ့လေတော့သည်။
“ 🎼🎼 နှလုံးသွေးတွေလည်း ခေါင်းထဲ အရှိန်နဲ့ဆောင့်…….🎼… နတ်ပြည်မဟုတ်ပေမယ့် အတူတူ တိမ်ထဲရောက် 🎼….. နှစ်တစ်ရာဝိုင်တစ်ခွက်လိုမျိုး ဇိမ်နဲ့သောက်….🎼” ( Rapper ကို Syndrome သီချင်းထဲမှ စာသား)
…………………………………
“ 🎼….ငါမြင်နေရတာ အစွယ်တွေနဲ့ အချက်ပြတာ အသေအလဲ🎼🎼….. ခံတပ်ကို တစ်ယောက်ထည်းဖြိုချဖို့ အထွက်က မလွယ်ပေမယ့်…..🎼🎼 ဆရာမကြီးဂိုဏ်းချုပ်တွေနဲ့ ကစားချင်တာ တစ်ပွေထည်း…….🎼 ငါဝင်ရောက်ကျူးကျော်တိုက်ခိုက်ချင်တာ မင်းရဲ့တားမြစ်နယ်မြေထဲ……
🎼 တချို့တွေက…. ချဲ့တာကြိုက်တယ်…. တချို့တွေက ချဲ့တာကြောက်တယ်….. come on” (Song of MJN)
MJN အဖွဲ့၏ သီချင်းခွေ mixtape ကို ဖုန်းကနေဖွင့်ပြီး လက်တစ်ဖက်က ပေတံကိုကိုင် တစ်ဖက်က စီးပွားရေးသုံး ဂဏန်းတွက်စက်ကိုကိုင်ကာ ကျောင်းဝန်းထဲတွင် ကျွန်တော်သည် ပုစ္ဆာများကိုတွက်ချက်နေလေသည်၊ ဘေးနားကော်ရစ်ဒါတွင် စာကျက်နေသော ကျောင်းသူတစ်ယောက်က သီချင်းသံကြောင့် မျက်စောင်းလာထိုး၍ လူမှုရေးအရ အသံလျှော့ပေးလိုက်ပြီး စာကိုဆက်တွက်နေလေသည်၊ ထိုစဉ် အနောက်ကနေတစ်ယောက်က ကျွန်တော့်မျက်လုံးအားပိတ်ပြီးတော့
“ ငါဘယ်သူလဲ…မှန်းကြည့်”
“ မြတ်နိုးမလား….လုပ်မနေစမ်းနဲ့ ဒီကျောင်းမှာ မိန်းကလေးသူငယ်ချင်းက နင်ရယ် ယုပွင့်ရယ် နှစ်ယောက်တည်းရှိတာ…. ပြီးတော နင့်လိုးရှင်းအနံကို ငါမှတ်မှိတယ်”
“ အင်း… သိလည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်တာမဟုတ်ဘူး၊ ပျော်စရာမကောင်းတော့ဘူး… အလိုက်မသိချက်… နင်က ဟိုနေရာမှာပဲတော်တာပဲ.. ကျန်တာမတော်ဖူး”
“ ဘယ်နေရာလဲ..ဟ”
“ ဘောလုံးကန်တာကို ပြောတာပါအေ…. တခြားမတွေးပါနဲ့”
ဟုပြုံးစိစိနဲ့ လူကိုလာစလေသည်။
“ အင်း…ဟုတ်တယ် ငါဂိုးသွင်းလိုက်တိုင်း ဂိုးသမားလေးက တအင်းအင်းနဲ့… သက်ပြင်းချယူရတယ်”
ဟု ရွဲ့ပြောလိုက်ရာ စုမြတ်နိုးက
“ အစုတ်ပလုတ်ာအကောင်”
ဟု ထောပနာပြုကာ နောက်ကျောအား တစ်ချက်ရိုက်လိုက်လေသည်။ သူမကပင်ဆက်၍
“ ရဲမာန်…စာတွေပိုင်ပြီလား”
“ မပိုင်လို့ရမလား…စာမေးပွဲက ဖင်နားကပ်နေပြီ မနက်ဖြန်သဘက်ခါပဲ ဖြေရတော့မယ့်ဟာကို နင်လည်း စာတွေရပြီမလား”
“ အင်း…ရပြီ… ပြောလို့ပြောတာမဟုတ်ဘူး နင်နဲ့အရင်တစ်ပတ်တုန်းက ဟိုကိုသွားလိုက်တာ စိတ်ဖိစီးမှု တော်တော်လျော့သွားတယ်…. စာလည်းလုပ်လို့ကောင်းတယ်”
“ အခုတော့ အရသာတွေ့နေပြီပေါ့လေ 😂”
“ အင်း….. အဲ့သွားပြီး နှစ်ရက်လောက် အောက်ကကျိန်းနေတာ လမ်းလျှောက်ရင် သတိထားလျှောက်ရတယ် ကွတကွတနဲ့ ”
“ စာမေးပွဲပြီးတဲ့နေ့ကြ သွားဦးမလား”
ဟု ကျွန်တော်ကမေးလိုက်ရာ သူမက
“ အချိန်ပိုင်းတော့မလုပ်နဲ့ တစ်ညလောက် သွားကဲကြရအောင်”
ဟု ပြန်ပြောလေသည်။
“ နင် အိမ်တန်းမပြန်ရင်တော့ အချိန်ရပါတယ်”
“ အင်း တစ်ရက်လောက် ဒီမှာနေမယ် ပြောပြီးသား အိမ်ကို…. နင်ကရော အိမ်ကလာကြိုမှာလား”
“ ငါ့အိမ်က သာစည်တင်ဆိုတော့ ငါ့ဘာသာဆိုင်ကယ်နဲ့ပြန်တာ…. ယောက်ျားလေးဆိုတော့ ပစ္စည်းလည်းမများဘူးရယ်”
“ အဲ့တာဆို ဖြေပြီး နောက်နေ့ည သွားကြတာပေါ့ အားမွေးထား…. ဂိုးရှူးရမှာဆိုတော့”
ဟု စုမြတ်နိုးက ပြောင်စပ်စပ်နှင့် ပြောလေသည်။
“ အင်း….မနက်ပိုင်းတော့ ငါ့အစ်မကြီး သွားတွေ့ရဦးမှာ”
“ စပ်စုတယ်မထင်နဲ့ နင့်အစ်မကြီးနဲ့က အတူအိပ်ပြီးပြီလား”
“ ဘယ်ကသာ….သူက ယူပြီးမှပေးမယ်တဲ့… ငါလည်း သူ့သဘောအတိုင်းပဲ နေပေးလိုက်တာ”
“ ဒါပေမယ့်နင်က အတွေ့အကြုံရှိတဲ့ပုံပါပဲ ဟိုတစ်နေ့က အဆင်ပြေသားပဲ… ငါက ပေါက်တက်ကရဖြစ်မှာ စိုးနေတာ”
“ အမ်း…အမှန်အတိုင်းပြောရရင် ကွန်ပျူတာတက္ကသိုလ်က ယုပွင့်ရဲ့ အစ်မတစ်ဝမ်းကွဲ သိတယ်မလား…. အဲ့အစ်မကြီးနဲ့ တစ်ခါနေဖူးတယ်”
“ မနန်းသိရိကျော်ကို ပြောတာလား…. ဝါး… ရဲမာန်… မထင်ရဘူး လူကြည့်တော့ အညာသားလူရိုးလေးလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ အဲ့တာကြောင့် ငါယောက်ျားတွေကို မယုံတာ”
“ မထင်မှတ်ပဲ ဖြစ်သွားတာပါဟာ…. ယုပွင့်ကို ပြန်မပြောနဲ့ဦးနော်… တော်ကြာ ငါ့ကို ပြသနာရှာနေဦးမယ်”
“ အေးပါ…အေးပါ”
သိပ်မကြာလိုက်ချေ စာမေးပွဲက ရောက်ချလာလေတော့သည်၊ မဖြေခင်က စိတ်ပူရသော်လည်း တစ်ဘာသာပြီး တစ်ဘာသာကို ခေါင်းကုတ်ဖင်ကုတ် ဖြေပြီးသောအခါ နောက်ဆုံးဘာသာအရောက်တွင် အေးဆေးဖြစ်သွားလေပြီ၊ စာမေးပွဲရက် နောက်ဆုံးဘာသာဖြေပြီးသောအခါတွင် အဆောင်သို့ အပြေးပြန်ကာ အဝတ်လျှော်စရာရှိသည်များ၊ သိမ်းစရာ ပစ္စည်းများကို ကြိုတင်သိမ်းဆည်းလေသည်၊ မနက်ဖြန်ကြ မဝသုန်ဆီလည်းသွားတွေ့ရဦးမယ်၊ ညကြတော့လည်း သူငယ်ချင်းမလေးနှင့် လင်မယားလုပ်တန်း ကစားရဦးမည် မဟုတ်သလော၊ ဒီတစ်ခါတော့ တစ်ညလုံး အချိန်ရသဖြင့် အေးဆေးကစားလို့ရသည်၊ အရင်တစ်ခေါက်ကလို ဂွင်းပင်ကြိုမထုထားတော့ တတ်နိုင်သမျှ အတွင်းအားများအား စုဆောင်းထားသည်။
မနက်ရောက်သောအခါတွင် ရေမိုးချိုးပြီး မိတ္ထီလာမြို့ထဲသို့သွားကာ ချစ်ရသော မဝသုန်ဆီ သွားလေသည်၊ သူမက ဒင်ဆမ်းဝယ်ကျွေးမည်ဟုဆိုကာ သူမညွန်းသောဆိုင်တွင် သွားစားကြလေသည်၊ စားပြီးနောက် ဘယ်သွားကြမလဲဟု တိုင်ပင်ရာ သူမက ထီလာကန်ဘောင်သွားချင်သည်ဟုဆိုသည်၊ ကန်ဘောင် ဒီနေ့လူများလောက်မယ်နော် မုန်တိုင်ဆည်ဖက်ပဲသွားရအောင် မရယ် ဟုပြောကာ မုန်တိုင်ဆည်ဖက်သို့ ချီတက်လာခဲ့လေသည်၊ ပညာရှိတို့တွေးကြည့်လျင် ပြေးကြည့်တာထက်မှန်သည်ဆိုသော ဆိုရိုးအတိုင်း ကန်ဘောင်ပေါ်တွင် လူရှုပ်နေတာကို လမ်းတွင် ဖြတ်သွားရင်းတွေ့လိုက်ရသည်၊ ဆည်သို့ရောက်သောအခါ နေရိပ်၍ ချောင်ကြသောနေရာလေးတွင် အတူထိုင်ကြသည်၊ သူမကတော့ ထုံးစံမပျက် ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲမှာ မှီနေပြန်သည်၊ ကျွန်တော်က
“ မက ကျောရိုးမဲ့ သတ္တဝါလေးလား မောင့်ကိုပဲ မှီချည်းမှီနေတာ”
ဟု စလိုက်လေသည်။ သူမက
“ မောင်က မရဲ့အပိုင်ပဲဟာ မှီချင်မှီမှာပေါ့… ဘာဖြစ်ချင်လဲ”
ဟု အနောက်ပြန်လှည့်ကြည့်ကာ မာမာလေးပြောလေသည်။
“ ကျွန်တော်ဖြစ်ချင်တာကို ပြောရမလား…. အင်း….. မွ…. မွ”
“ မောင်နော်…ဘာလို့ပါးကိုနမ်းတာလဲ…. နဖူးလေးကိုလည်း နမ်းဦး”
“ ရော့ နဖူးလေးကော…. ပါးချိုင့်လေးကော…. နှုတ်ခမ်းလေးကော…. အင်း…. ပြွတ်စ်… ပြွတ်”
သူမ၏ ပါးပြင်တစ်ဝိုက်ကို ဖွဖွလေးနမ်းပြီးသကာလ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းစုပ်လိုက်ရာ သူမက ပါးစပ်လေးဟပေးလေသည်၊ သူမလည်းတဖြည်းဖြည်းနှင့် အထာနပ်လာပြီဖြစ်လေသည်၊ သူမအား အနောက်ကနေသိုင်းဖက်ကာ သူမဝတ်ထားသော ဆွယ်တာအပါးလေးပေါ်ကနေ နို့လေးအား ဖွဖွလေး နယ်ကိုင်ပေးလေသည်…. အနမ်းကလည်းမပျက်၊ သူမရဲ့ ပန်းနုရောင်နှုတ်ခမ်းလေး၏ စိုစွတ်မှု…. လျှာလေး၏ မထိမထိလေးကစားပေးမှု နို့အုံလေးများကပေးသော အထိအတွေ့အရသာရုံတို့သည် ကျွန်တော့်ရင်ထဲ၌ရှိသော အကောင်လေးအား နွေးထွေးစေသည်၊ မနန်းသိရိကျော်နှင့် စုမြတ်နိုးအား အနမ်းပေးဖူးသော်လည်း ထိုအနမ်းများမှာ ရမ္မက်ဆန်သော အနမ်းများသက်သက်သာ ဖြစ်လေသည်… ရင်ထဲ တစ်စုံတစ်ရာခံစားရခြင်း မရှိချေ၊ ပြောရလျင် ထိုအနမ်းများမှာ ရေဆာ၍သောက်လိုက်ရသော ရေတစ်ခွက်မျှသာ။ ချစ်ရသောသူ၏ ကြည်ဖြူသော အနမ်းရဲ့ အရသာကတော့ ချောကလက်ပူပူလေးတစ်ခွက် ဖြစ်လေသည်။
“ မောင်….. နမ်းတာတော်သေးဘူးလား…. အသက်ရှူရတာမဝတော့ဖူး…. မရင်ထဲတစ်မျိုးကြီး”
“ တော်သေးဘူး မနက်ဖြန်ကြ အိမ်ပြန်ရတော့မှာ…. နှစ်လလုံး မကို လွမ်းနေရတော့မှာပဲ ”
ဟု ပတ်ချွဲနှပ်ချွဲပြောလေသည်။
“ လူများသားသမီးကို သူလုပ်ချင်တိုင်း လုပ်နေတော့တာပဲ…. အား.. ခဏ ဆံပင်ညပ်သွားလို့ …. ရပြီ…. ပြန်ဖက်ပေးတော့”
“ အင်း….မွ..မွ”
အနောက်ကနေသိုင်းဖက်ရင်း လည်ပင်းလေးအား အနမ်းပေးလိုက်လေသည်။
“ မောင်….ယားတယ်ကွာ….တော်တော့… လက်ကလည်း ရင်ဘတ်ပဲ ရန်ရှာနေတော့တာပဲ… မရဲ့ရင်ဘတ်လည်း သူလုပ်တာနဲ့ ပိုပြီးကြီးလာပြီ……. ရုံးကအစ်မကြီးတွေတောင် စနေကြပြီ”
“ ဘယ်လောက်ဖြစ်သွားလို့လဲ”
“ အရင်က ၃၀ လောက်ပဲရှိတာ အခု ရင်က ၃၃ လောက်ဖြစ်နေပြီ ကောင်လေးရဲ့ ”
“ ပိုလှသွားတာပေါ့….မရယ်..ဟီး”
“ လှတာမခက်ဖူး…. မောင်က ဘယ်ဘက်ထက် ညာဘက်ကို ပိုကိုင်လို့လားမသိဖူး ဆိုဒ်မညီသလိုပဲ”
“ မောင်က ညာသန်ဆိုတော့ ပိုအားပါသွားလိုနေမယ်…. ဆိုဒ်တူသွားအောင် ဟိုဘက်လေးလည်း ပိုကိုင်ပေးရတာပေါ့.. ဟိ…. အုံ.. ဂါထာဂါထာ”
“ အာ့…အရမ်းကြီးမညှစ်နဲ့ အင်္ကျီတွေ ကြေကုန်တော့မှာပဲ”
“ ဟုတ်”
“ ဒါပြီးရင် ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ကြမလားမ”
“ အားတော့နာတယ် မောင်ရယ်… မ အလုပ်ကိစ္စရှိသေးလို့ ပြန်လာမှသွားကြတာပေါ့”
“ အဲ့တာဆိုလည်း အဆောင်ပဲ ပြန်အိပ်တာပေါ့ကွယ်”
“ အဆောင်တန်းပြန်နော် ဝေ့မနေနဲ့ဦး အဆောင်ပြန်ရောက်ရင် ဖုန်းဆက်ဦး”
“ စိတ်ချပါ..မမ”
ထို့နောက် နေ့လည်စာအတူစားကာ သူမအားပြန်ပို့ပြီး သပြေဝသို့ပြန်လာခဲ့လေတော့သည်၊ အဆောင်သို့ရောက်သောအခါတွင် ညနေစောင်းအတွက် အားမွေးဖို့ တစ်ရေးအိပ်လိုက်လေသည်၊ စိတ်ချလက်ချ အိပ်ပျော်သွားသည်မှာ သုံနာရီခန့်ပင်ကြာသွားလေသည်…. တစ်နာရီကနေ အိပ်လိုက်သည်မှာ နိုးလာတော့ ၄ နာရီ ရှိနေပြီဖြစ်သည်၊ ထို့ကြောင့် အိပ်ရာက ထကာ ရေမိုးချိုးပြီး သူငယ်ချင်းစုမြတ်နိုးဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်လေသည်။
“ ဟယ်လို….ရဲမာန်ရေ… မြို့ထဲကပြန်ရောက်ပြီလား မြန်လိုက်တာ”
“ အေး ဟုတ်တယ် နေ့လည်ကတည်းက ရောက်နေတာ အိပ်နေလို့ နင်ရေချိုးပြီးပြီလား”
“ အခုလေးတင်…. နောက်နာရီဝက်လောက်ကြ လာခေါ်လို့ရပြီ… ညနေစာ ဘယ်မှာစားကြမလဲ”
“ ထီလာဟိုတယ်ရောက်မှ စားမယ်လေ…. ဒီလက စာမေးပွဲဖြေရတာနဲ့ဆိုတော့ လမကုန်ခင် ပြန်ရမှာဆိုတော့ ပိုက်ဆံပိုနေတာ.. ဟီး ငါ့အစ်မကြီးလည်း မအားလို့ ရုပ်ရှင်ဖိုးလည်း မကုန်လိုက်ဖူး”
“ အေးအေး… ခဏနေရင် လာခဲ့တော့နော်… ရဲမာန်”
နာရီဝက်လောက်ကြာသောအခါတွင် မြို့ထဲကအပြန် ဝယ်ခဲ့သော ကွန်ဒုံးအား မမေ့မလျော့ အိပ်ကပ်ထဲထည့်ကာ ဘေးနားတွင် ယုပွင့်နှင့်ချိန်းရန် ခေါင်းဖီးနေသော ဟိန်းထက်အား ဒီနေ့ည မြို့ထဲက အဒေါ်အိမ်သွားအိပ်မယ်ဟု ပြောပြီး စုမြတ်နိုးတို့အဆောင်ဖက် ထွက်ခဲ့လေတော့သည်၊ အဆောင်အရှေ့သို့အရောက်တွင် စုမြတ်နိုးက မျက်နှာကို mask အုပ်ပြီး အပြေးတစ်ပိုင်း လမ်းလျှောက်ကာ ဆိုင်ကယ်ပေါ်သို့ တက်ထိုင်လေသည်။
“ ရဲမာန်…သွားရအောင်လေ… မြန်မြန် သူများတွေ မြင်ကုန်လိမ့်မယ်”
“ မြင်လည်း ငါတို့နှစ်ယောက် သူငယ်ချင်းမှန်း သိနေကြတာပဲဟာ”
“ တခြားသူမဟုတ်ဖူး…. ယုပွင့်က ငါ့ကိုသံသယဝင်နေတာ… ငါကလည်းငါပဲ နင်နဲ့တွေ့တဲ့နေ့တုန်းက သောက်တဲ့ ဆေးကဒ်ကို အခန်းထဲကအမှိုက်တောင်းထဲကို ယောင်ပြီးပစ်မိတာ … သူတွေ့သွားလို့ မနည်းငြင်းထားရတာ”
“ နင်ကလည်း ပေါ့တီးပေါ့ဆနဲ့ မှတ်ပုံတင်ပါပြီမလား… အခုကော ဘယ်လိုပြောခဲ့လဲ”
“ မှတ်ပုံတင်ပါပြီ…. မြို့ထဲ အစ်မတစ်ဝမ်းကွဲရောက်နေလို့ သွားတွေ့မယ်လို့ ညာထားတာ… ဟီး…. မောင်းမှာဖြင့် မောင်းတော့”
ဟိုတယ်ထီလာသို့ရောက်သောအခါ မြို့ထဲကအပြန်တွင် အခန်းကို ကျွန်တော်ကြိုတင်ဘွတ်ကင်ကာ check in လုပ်ထားခဲ့သောကြောင့် နှစ်ယောက်သားအခန်းထဲ မြန်မြန်ဝင်သွားလေသည်။ အခန်းထဲသို့ရောက်သောအခါတွင် ညနေစာကို မှာစားရန် ဟိုတယ်မီးနူးစာအုပ်ကို ကြည့်ကာ မှာလိုက်လေသည်၊ မှာထားသော အစားအစာများ ရောက်သောအခါတွင် အစားစားရင်း သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်သား ကာတွန်းကားအသစ်ဖြစ်သော Inside out ကို ကြည့်လေသည်၊ ပြီးနောက် ဗိုက်တင်းသည်ဟုဆိုကာ ဟိုတယ်ဝန်းထဲ လမ်းခဏလျှောက်ကြသေးသည်။ အခန်းထဲသို့ပြန်ရောက်သောအခါတွင် သွားတိုက်မျက်နှာသစ်ကာ အိမ်နေအဝတ်အစားများ လဲဝတ်ကြလေသည်၊ ကျွန်တော်က အရင်လဲပြီး၍ အိပ်ရာပေါ် ဘုန်းကနဲလှဲကာ…
“ စုမြတ်…နင်အပြာကားကြည့်မလား”
“ အင်း… ကြည့်ကြည့်မယ်လေ မိန်းကလေးတွေကြည့်တဲ့ ကိုရီးယား ဟက်ကားတွေက တကယ်လုပ်ကြတာ မဟုတ်လို့ ဖီးသိပ်မတွေ့ဖူး”
“ ငါထဲမှာ ရှယ်ကားတွေရှိတယ် uncensor ကားတွေလည်းပါတယ်”
ဟုပြောကာ audio manager ထဲတွင် ဖွက်ထားသော video များကို ထုတ်လိုက်လေသည်။
“ လှဲရင်းကြည့်ရအောင်…ရဲမာန် … လာ… ထိုင်ရတာ ညောင်းတယ်”
“ လာ…ငါ့လက်မောင်းပေါ်မှီလိုက်… အဆင်ပြေလား”
“ အင်း”
ရှယ်အောကာများစုစည်းမှုထဲတွင်ပါဝင်သော ဂျပန်ဂတုံးကားများ ၊ အဂ်လိပ်ကားများကို သူငယ်ချင်းမလေးနှင့် အတူဖက်ပြီး ကြည့်ရှူ့လေသည်၊ ယခင်က အပြာကားများကို သူငယ်ချင်းယောက်ျားလေးများနှင့်သာ အတူကြည့်ဖူးလေသည်၊ သူငယ်ချင်းမလေးနှင့် ကြည့်ရသည်ကတော့ပို၍ဇိမ်ရှိလေသည်၊ ဇိမ်မရှိပဲရှိပါ့မလား…. ဟီး… ကြည့်နေရင်းလက်တစ်ဖက်က သူမရဲ့ ဘော်လီဝတ်မထားသော တီရှပ်ပေါ်ကနေနို့လေးတွေကိုကိုင်လိုက်၊ jj ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ အဖုတ်လေးကိုအုပ်ကိုင်ကာ လက်ကစားပေးလိုက်နှင့် အရသာတွေ့နေလေသည်၊ စုမြတ်နိုးကလည်း ဇိမ်ခံကာဖီးယူနေလေသည်။ သူမလက်ကလည်း ကျွန်တော့် ဘော်လုံးဘောင်းဘီပေါ်ကနေ အမြောင်းလိုက်ထနေသော လီးကြီးအားပွတ်ပေးနေလေသည်။
ကျွန်တော်က သူမရဲ့အင်္ကျီအောက်ကနေ လက်ထည့်ကာ နို့အုံလေးများကို တိုက်ရိုက်ထိကိုင်လေသည်၊ သူမလက်ကိုလည်း ဘောင်းဘီထဲ ထည့်ပေးလိုက်သည်။ သူမက ကျွန်တော့်လီးအား ဖွဖွလေးကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးသဖြင့် အငယ်ကောင်မှာ ကြီးသထက်ကြီးကာ အရည်ကြည်များပင် စိမ့်ထွက်လာလေသည်၊ အောကားကြည့်နေရင်းတန်းလန်းပင် သူမ မနေနိုင်တော့။ ဇာတ်ကားကိုရပ်ပြီး ကျွန်တော့်အားဆွဲနမ်းလေတော့သည်၊ ကျွန်တော်ကလည်း မွတ်သိပ်စွာ နှုတ်ခမ်းချင်းပြန်အနမ်းပေးရင်း သူမအဖုတ်လေးထဲကို လက်ချောင်းလေးများက ကစားပေးနေလေတော့သည်။ စုမြန်နိုးက
“ ရဲမာန် နင် အင်္ကျီချွတ်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်”
“ အဲ့တာဆိုနင်လည်း အပေါ်အင်္ကျီချွတ်”
“ အေးချွတ်မယ်…နင် မတ်တပ်ရပ်မှာဖြင့် ရပ်စမ်းပါ”
“ ဘာလုပ်မလို့လဲ”
“ နင့်အကောင်ကြီးကို မှုတ်ပေးကြည့်ချင်လို့”
ဟု ပြောပြောဆိုဆိုနှင့်ပင် မတ်တပ်ရပ်နေသောကျွန်တော့်၏ ဘောင်းဘီတိုလေးအား ဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်၊ လီးကအထဲကျုံ့ဝင်နေသော စပရိတ်လို ထွက်လာလေသည်၊ သူမကိုယ်တိုင်လည်း အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းကာ ကျွန်တော်၏ရှေ့တွင် ပုဆစ်တုတ်လေး ထိုင်ချလိုက်လေသည်။ သူမက..
“ လီးထိပ်လေးမှာ အရည်ကြည်လေးတွေပါရော.. နင်လိုချင်နေပြီမလား…. အခုလို အနီးကပ်ကြည့်တော့ ထောင်နေတဲ့အကြောတွေပါ သေချာမြင်ရတယ်… အူယားစရာကြီး.. ဟိ”
“ မြတ်နိုးရရဲ့လား…အားနာစရာကြီး…ဟီး” (တကယ်…ရှယ်အားနာနေတာ😁😁😉😉😂😂)
“ ရပါတယ်.. စောနကလည်း ကြည့်ထားသေးတာပဲ… နင်လည်း ဘယ်လိုမျိုးလေး လုပ်ပေးစေချင်လဲ ပြောနော်… အားမနာနဲ့… ငါ့တုန်းကလည်း နင်လုပ်ပေးထားတာပဲ” (တစ်ဦးက မေတ္တာ၊ တစ်ဦးက စေတနာဆိုတာ ဒါမျိုးပြောတာ… ဟိဟိ)
“ စမ်းငုံကြည့်မယ်နော်.. ရဲမာန် ဘယ်အထိထည့်နိုင်လဲ စမ်းကြည့်မလို့”
“ အား….မြတ်နိုး ဖြေးဖြေး… သွားနဲ့မခြစ်မိစေနဲ့… နာတယ်ဟ ငါပြောပြမယ်”
“ အရင်ဆုံး အရေပြားကို ဆွဲလှန်လိုက်ရင်ပေါ်လာတဲ့ ဒစ်ကြီးကို တွေ့တယ်မလား”
“ မှိုပွင့်လိုဟာကြီးကို ပြောတာမလား”
“ အေး ဟုတ်တယ်… အဲ့ထိပ်ပိုင်းလေးကို နင့်လျှာနဲ့ အရင်ဖြည်းဖြည်းလေးလျက်ပေး.. အဲ့နားတစ်ဝိုက်မှာ နင်တို့မိန်းကလေးတွေရဲ့ အစိလို အကြောထုံးလေးရှိတယ်၊ ပြီးရင်ာဖြည်းဖြည်းချင်း သွားနဲ့မထိအောင် သတိထားပြီး ငုံပေး…. လျှာနဲ့လည်း ဝင်လာတဲ့ ထိပ်ပိုင်းကို လျက်ပေး အရင်းပိုင်းကိုကြ ဂွင်းထုပေးသလို ဖြည်းဖြည်းလေးလုပ်ပေး၊ နင်ပါစပ်ထဲ ထည့်နိုင်သလောက်ပဲ ထည့် မဟုတ်ရင် ပျို့နေလိမ့်မယ်”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ…ကိုရဲမာန်ရေ… ညီမလေးစပြီနော်”
စုမြတ်နိုးသည် သင်လွယ်တက်လွယ်သောသူ ဖြစ်လေသည်၊ အခုလည်းစေတနာပါပါ ပုဆစ်လေးတုတ်ကာ ပုလွေပေးနေလေသည်၊ ကျွန်တော်ကလည်း အင်း… အဲ့လိုလေး… ဟိုလိုလေးဟု ညွန်ကြားလိုက်၊ သူ့မရဲ့ဆံပင်လေးကိုသပ်ပေးလိုက်….. နို့အုံလေးကို လက်နဲ့လှမ်းပြီး ညှစ်လိုက်နှင့် အရသာတွေ့နေလေသည်၊ အမှန်တိုင်းဝန်ခံရလျင်…. ကောင်မလေးတစ်ယောက် ပုလွေပေးခြင်းကို အဖုတ်ထဲထည့်ရတာလောက် မကောင်းလောက်ပါဘူးဟု တစ်သက်လုံးတွေးထင်ခဲ့သည်မှာ မှားမှန်း အခုတော့သိခဲ့ပါပြီလေ… ဟိ၊ စုမြတ်နိုးက လျှာလေးနဲ့ ရစ်ပတ်ဆွဲပြီး ထုပေးလိုက် စုပ်ပေးလိုက် လုပ်နေခြင်းကြောင့် ပြီးချင်သည်ကိုပင် မနည်းတင်းထားကာ ၁၂၃၄ ရေရင်း စိတ်ကိုတခြားပြောင်းနေရသည်၊ ကြာလာလျင် မဖြစ်တော့သဖြင့်…..
“ မြတ်နိုး…..ငါပြီးချင်နေပြီ…တော်တော့… နင့်ပါးစပ်ထဲ ဝင်သွားဦးမယ်”
ဟုပြောသော်လည်း မကြားချင်ယောင်ဆောင်နေလေသည်။
“ အား….မြတ်နိုး…နောက်နေတာမဟုတ်ဖူး… ငါပြီးတော့မှာနော်”
ဟု ပြောလိုက်သောအခါ သူမက မျက်လုံးကို အောက်ကနေပင့်ကြည့်ကာ….. ပါးစပ်ထဲမှာတင် ပြီးလိုက်ရတယ်… ဆိုသော အကြည့်မျိုးနှင့် ကြည့်လေသည်၊ ကာယကံရှင်ကိုယ်တိုင်က အဆင်ပြေတယ်လို့ ဆိုလိုက်တော့ တင်းထားသမျှစိတ်ကို လျှော့ပေးလိုက်လေသည်၊ သူမရဲ့ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး မသိစိတ်က အတင်းထိုးထည့်လိုက်မိသည်။
“ အား….မြတ်နိုး….ဝု…ဝု…အွန့်…ရှီး”
သူငယ်ချင်းမလေး၏ နူးညံစိုစွတ်သောပါးစပ်ထဲတွင်ပင် တစ်ချီပြီးသွားလေသည်၊ ဒူးပင်ညွတ်တော့မလို ခံစားလိုက်ရသည်၊ အားနာစွာဖြင့် သူမအား
“ မြတ်နိုး…အဆင်ပြေရဲ့လား”
“ အင်း..ရတယ်…နင်ပြီးခါနီး ဆောင့်လိုက်တာ အာခေါင်ကို နည်းနည်းထိသွားလို့ ပျို့ချင်သွားတာပဲရှိတာ….. နင့်အရည်တွေတော့ မျိုချကြည့်လိုက်တယ်….. ညှီစို့စို့နဲ့ တစ်မျိုးလေးပါပဲ ရပါတယ်… အားမနာပါနဲ့ နင့်တုံးကလည်း ငါ့အရည်တွေပွနေတာပဲဟာ”
“ ကဲ…ဆရာကြီး… ဘာဂျာအလှည့်ရောက်ပြီ… မွေ့ရာပေါ်တက်လိုက်”
ဟုဆိုကာ သူမအား ကုတင်ပေါ်ပွေ့တင်လိုက်သည်၊ စုမြတ်နိုးက
“ ဒီတစ်ခေါက် မလျက်ပေးနဲ့တော့…. စောနက အပြာကားကြည့်ကတည်းက အရည်တွေစိမ့်နေတာ… ပြီးတော့ နင့်ဟာကြီးစုပ်ပေးရတုန်း… ငါ့ဟာလေးက အရည်တွေစိမ့်တယ်… ဘာလို့မှန်းမသိဘူး”
“ တကယ်လား….မညာရဖူးနော်”
ဟု ပြောကာ သူမရဲ့ပေါင်ကြားထဲက အမြောင်းလေးထဲ လက်ခလယ်လေး ထိုးထည့်လိုက်သည်၊ သူမပြောသလိုပင်အထဲမှာ သဘာဝချောဆီများနှင့် ရွဲနေပြီဖြစ်လေသည်၊ လက်ကိုပြန်ထုတ်သောအခါ အဖြူရောင်အစည်းလေးများပင် ကပ်ပါလာသည်၊ ထို့ကြောင့် သူမရဲ့ပေါင်ကို ကားခိုင်းလိုက်ပြီး ကြားထဲတွင် ငုတ်တုတ်ထိုင်ကာနေရာယူလိုက်သည်၊ ပြီးနောက် လီးတံကို သူမအဖုတ်လေးနှင့်တေ့ကာ အပေါ်အောက်ဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲကာ စပေးနေလေသည်၊
ဖတ်….ဖတ်…ဖတ်
လီးတံနှင့်ဖွဖွလေးလည်း ရိုက်ပေးလေသည်၊ သူငယ်ချင်းမလေးက ထည့်နိုးနိုး ထည့်နိုးနိုးနှင့် ပါးစပ်လေး သေးသေးလေးဟကာ မျှော်လင့်နေလေသည်၊ သူလိုချင်နေမှန်းသိသော်လည်း….. အနည်းငယ်နောက်ချင်သဖြင့် ကလိပေးနေလေသည်၊ သူမ စိတ်သိပ်မရှည်တော့….
“ ရဲမာန်ရာ…..ထည့်ပေးတော့လေကွာ…. အထဲက အရမ်းယားနေပြီ”
“ ဘာထည့်ပေးရမှာလဲ… မြတ်နိုး.. သေချာမကြားရဘူး”
“ နင့်အတံကြီးထည့်တော့… နင့်လီးမဲကြီးထည့်တော့… တကယ်ထဲမှပဲ”
“ နင်ကိုင်ပြီး ကိုယ့်ဘာသာထည့်ကြည့်လေ”
ဟုပြန်ပြောလိုက်သောအခါ ဆရာမကလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထည့်လိုက်လေသည်၊ အဖုတ်ထဲရောက်ရောက်ချင်းပင် အတွင်းနံရံသားများက လီးအားညှစ်ပြီး ကြိုဆိုလေသည်၊ သို့သော် တစ်ချီပြီးထား၍ သိပ်မမှုချေ၊ ဒီတစ်ခေါက်တော့ သူငယ်ချင်းမလေးကို ဖြေးဖြေးချင်း အဆုံးထိခေါ်သွားမည်ဟုတွေးကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း လှုပ်ရှားပေးလိုက်သည်။
သူမ၏ပါးလေးများကို ဖွဖွလေးနမ်းပေးသည်… နားရွက်လေးကို… ဖွဖွလေးကိုက်ပေးသည်.. နို့သီးခေါင်းလေးကိုလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်း မျှင်းစုပ်ပေးရင်း ချေပေနေလိုက်လေသည်၊ အောက်ကငပဲကိုလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်း နရီကိုက် ဂီယာနံပါတ် ၂ လောက် လှုပ်ရှားပေးနေလေသည်၊ ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသော် သူမရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ၉၀ ဒီဂရီထောင်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်က ပေါင်ကိုချုပ်ကိုင်ကာ ဂီယာကို ၃ အထိ အရှိန်တင်ပေးလိုက်သည်။
“ အင်း….ကျွတ်…ကောင်းတာ…. ရဲမာန်….. လုပ်… အား…. အား… အား”
“ မြတ်နိုး ကောင်းတယ်မလား…. ငါလည်းကောင်းတယ်… နင့်အဖုတ်လေးက စီးပိုင်နေတာပဲဟာ”
“ နင့်လီးကလည်း ငါ့ထဲပြည့်ကြပ်နေတာပဲ…. အင်း…. အင်း… ရင်ထဲစို့တာ…. အား… အား ကောင်းလာပြီ…. လုပ်.. လုပ်”
“ အား…ဟင့်….အား…အား….ဖတ်….ဖတ်…..ဖတ်”
“ ကောင်းတယ်ကွာ…..အား………ရဲမာန်ရာ…. ငါ့နို့လေးတွေကို ညစ်ပေး”
“ အား..အား…အားကောင်းတယ်….. အား… လာနေပြီ….လာနေပြီ……. အား… အား…. အမေ့ ကောင်းလိုက်တာ…. ပြီးပြီ… ဟုတ်တယ်… အဲ့လိုလေး… အဲ့လိုလေး… အား… ပြီးပြီ”
သူမပြီးသည်ကို လီးက ခံစားမိသည်နှင့် ပုံမှန်အရှိန်လေးနှင့်ပင် ပြီးစေလိုက်သည်၊ ပြီးနောက် သူမအား
“ နင်…အပေါ်က နေကြည့်မလား… ငါလည်းညောင်းလို့ ”
“ အင်း.. ကောင်းတယ်… နင်လှဲအိပ်လိုက်”
ကျွန်တော်က ခေါင်းအုံးခံကာ လှဲအိပ်လိုက်လေသည်၊ သူမက ကျွန်တော့်ပေါ်တွင်ခွကာ “ကန်တော့နော်…” ဟု ပြောလိုက်သေးသည်…။
“ ဟဲ့ အခုမှ နင်က ဘာကိုကန်တော့တာတုန်း”
“အကျင့်ပါနေလို့ပါ အေ…”
ဟု ပြန်ပြောလေသည်၊ အပေါ်တွင်ငုတ်တုတ်ထိုင်ကာ သူ့အဖုတ်လေးနှင့် လီးကိုတေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချလိုက်လေသည်၊ ထိုသို့ဖြင့် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ဆီးခုံချင်း ဂဟေဆက်သွားလေသည်၊ စုမြတ်နိုးက
“ အင်း…..အထဲက ထိလိုက်တာ.. ငါ့ဝိတ်နဲ့ ဖိထည့်ထားတော့ အဆုံးထိရောက်နေတယ်”
“ စုမြတ်…နင်ဖြည်းဖြည်းချင်း လှုပ်… ခါးကို စကောဝိုင်းသလို ဝိုင်းကြည့် ဖြည်းဖြည်းချင်း အရင်ဆောင့်ကြည့်လည်းရတယ်…. နင့်သဘော… နင်စိတ်ကြိုက်လုပ်”
“ အင်း….အင်း”
သူမကစ၍ ဖြည်းဖြည်းချင်း အပေါ်အောက်လှုပ်ကြည့်ကာ စဆောင့်လေသည်၊ အောက်ကနေလှဲကာ သူမကိုမြင်ရသည်မှာ မြင်ကွင်းတစ်မျိုးပင်ဖြစ်သည်၊ သူမဆောင့်လိုက်တိုင်း ဆံနွယ်လေးတွေက ဘယ်ညာယိမ်းထိုးနေသည်… နို့အုံလေးကလည်း လှုပ်တုတ်တုတ်… ပါးစပ်လေးကလည်း အင်း… အင်း.. အင်းနှင့်ညီးကာ အသက်ရှူသံများလည်း ပြင်းနေလေသည်။
အောက်ကနေ သူ့နို့လေးအားလှမ်းကိုင်လိုက်… နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဆွဲလိမ်လိုက်…. ဖင်လေးကို ညှစ်ကိုင်ပေးလိုက်နှင့် အလုပ်ရှုပ်နေလေသည်၊ သူငယ်ချင်းမလေးစုမြတ်နိုးက ရမ္မက်ထန်သောအကြည့်ဖြင့် မြေခွေးမလေးသဖွယ်… အပေါ်ကနေ ဆောင့်လိုးလေး သူ့စိတ်ကြိုက် အရှိန်တင်လိုက် လျော့လိုက်နှင့် ကစားနေလေသည်၊ စကောဝိုင်းလှည့်သည်ကိုလည်း အကြိုက်တွေ့သွားပုံရသည်၊ အပေါ်ကနေ အားဖြင့်ဆောင့်လိုက်တိုင်း သူမဖင်တုံးကြီးနှစ်တုံးက ပေါင်ပေါ် အရှိန်နှင့် ကျလေသည်၊ အောက်ကစပရိန်မွေ့ရာမို့သာ တော်သေးသည်၊ ၁၃ မိနစ်လောက်ကြာတော့ သူမ ငြီးသံများထွက်လာလေသည်။
“ အင်း…အင်း…အင်း…အင့်…အင့်…အင့်”
“ ဘတ်…ဘတ်…ဘတ်…ဗြိ….ဗြိ…ဗြိ”
“ အား……အားးးး…အား…ငါပြန်ဖြစ်လာပြန်ပြီကွာ…အား”
ထို့နောက်…သူမပြီးခါနီးသောအခါ သူမရဲ့အပေါ်ပိုင်းက ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ထဲ ပြိုကျလာလေသည်၊ သူမကိုအောက်ကနေသိုင်းဖက်ကာ မျက်နှာပေါ်ဝဲပျံနေသော နို့လေးအား အောက်ကနေ စုပ်ပေးလိုက်လေသည်၊ သူမ၏ဖင်လုံးလေးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အပေါ်အောက် ပင့်ဆောင့်ပေးလိုက်လေသည်။
“ အား…အား….ကောင်းတယ်….အင်းး… အင်း… ပြီးတော့မယ်ကွာ အား”
“ အင်း…ဟုတ်တယ်..ရဲမာန်…. နို့သီးခေါင်းလေးတွေ စုပ်ပေး …. ညအား….. အား….ခအင်းးးးး”
“ ဖတ်….ဖတ်…..ဖတ်….ပြွတ်….ပြွတ်…. အင်းအင်း…. အင်း….. အားးးးးးး”
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်လုံး ပြိုင်တူ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားကြလေသည်၊ စုမြတ်နိုးသည် ကျွန်တော့်ကိုယ်ပေါ်တွင် ပါးချင်းအပ်ကာ အနားယူနေလေသည်၊ ကျွန်တော်က
“ စုမြတ်….ဖယ်ပေးဦး….ငါကွန်ဒုံးချွတ်လိုက်ဦးမယ်”
“ အင်းအင်း”
ကျွန်တော်သည် အခန်းထောင့်ရှိ အမှိုက်ပုံးဆီသွားကာ ကွန်ဒုံးချွတ်၍ ပစ်လိုက်လေသည်၊ ကုတင်ပေါ်တွင်တော့ သူငယ်ချင်းမလေးက ပုဇွန်တုတ်ကွေးလေးဖြစ်နေရှာသည်၊ သူမ၏ နောက်ကျောဘက်ကနေ လှဲအိပ်လိုက်ပြီး ကျောပြင်တစ်ရှောက် အနမ်းပေးရင်း ဖင်လုံးကြားထဲသို့ မျက်နှာအပ်ကာ ဖွဖွလေး ကိုက်ပေးလိုက်လေသည်၊ ပြီးနောက် ဖင်နှစ်ခြမ်းကိုဖြဲကြည့်ကာ အနောက်သို့ပြူနေသော အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို ဘာဂျာပြန်ဆွဲလိုက်လေသည်။
“ အာ…ရဲမာန်….နားပါရစေဦး…. လူလည်း ဖွတ်ဖွတ်ကြေနေပြီ”
“ အိမ်ရောက်မှနားလေ….ဒီနေ့ညတော့ ဝအောင် လုပ်ပေးဦးမယ်… နင်မောရင် ငြိမ်ငြိမ်လေးပဲနေ…. ငါ့တာဝန်ထား”
ထိုသို့မှုတ်ပေးပြီး အရည်လေးများ တဖန်ပြန်လည်လာချိန်တွင် ကွန်ဒုံးပြန်စွပ်ပြီး ပေါင်လေးကိုအနည်းငယ်မကာ အထဲသို့ပြန်အလည်သွားလေသည်။
“ ရဲမာန်ရာ….နင့်အကောင်က မအိပ်သေးဘူးလား…. အား…ခဖြည်းဖြည်း… အထဲက ကျိန်းတယ်”
“ နင့်ကို နှုတ်ဆက်ချင်လို့ပါတဲ့…ဟိ….ဖတ်…ဖတ်…. နင့်နို့လေးတောင် ထွားလာသလိုပဲ”
“ ကောင်စုတ်…နင်ပဲလိမ့်ကိုင်လိုက်.. နယ်လိုက်လုပ်နေတာကိုး အား….. အား… အိမ်ပြန်ရင်တောင် တချို့ဘော်လီတွေ ပြန်လဲရမှာ”
“ အား….အား…ရဲမာန်…ဖြေးဖြေးအား….နာတယ်…အား”
“ နင်…ဖင်လေးကုန်းပေး”
ဟု ပြောကာ ပုဇွန်တုတ်ကွေးအနေအထားကနေ ခါးလေးကိုကိုင်ကာ လေးဘက်ထောက်အနေအထားရအောင် ကူ၍ထူပေးလိုက်သည်၊ လေးဘက်ထောက်လိုက်သောအခါ ဂီတာရှိတ်အိုးလေး ထွက်လာလေသည်၊ အူယားသဖြင့် ဖင်လေးကို အသာလေးရိုက်ပေးလိုက်သည်။
“ ဖြန်း…အာ့…ရဲမာန်ကွာ”
“ နာသွားလား…စုမြတ်…ငါအူယားလို့ ရိုက်ကြည့်ချင်လို့”
“ အင်း…အားတော့ သိပ်မထည့်နဲ့… စောနကလောက်ဆို ခံနိုင်တယ်”
ဟု ပြောသဖြင့် နို့လေးဆွဲလိုးပေးလိုက်… ဖင်လေးကို အသာလေးရိုက်ပေးလိုက်နှင့် ညှောင့်ပေးနေလေသည်၊ အရှေ့တွင် နှစ်ချီပြီးထားသဖြင့် တော်တော်နှင့် မပြီးနိုင်ချေ၊ စုမြတ်နိုးကတော့ လေးဘက်ထောက်အနေအထားနှင့်ပင် နှစ်ချီလောက်ပြီးသွားသည်ထင်သည်၊ လက်ပင်မထောက်နိုင်တော့ ဖင်ဗူးတောင်းလေးပဲထောင်ကာ မျက်နှာက ခေါင်းအုံးနှင့် အပ်ထားလေသည်၊ နောက်ဆုံးတစ်ချီအနေဖြင့် စိတ်ကိုလျှော့ကာ ဂီယာ ၄ အထိ တင်လိုက်ကာ အားရပါးရ ဆွဲလိုးပေးလေတော့သည်။
“ ရဲမာန်….အား…အား…အား….ငါပြန်ပြီးတော့မယ်….အား”
“ အား….ငါလည်းပြီးချင်လာပြီ….အား…..အား”
“ ဖြန်း…ဖြန်းဖြန်း….ဘွတ်…ဘွတ်….ဖတ်….ဖတ်…ဖတ်”
“ ပြီးလိုက်တော့….အား…အား…အင့်….အား…အား…အားးးးး”
“ ရော….ရော…..ဖောင်း….ဖောင်း…ဖောင်း….အား..”
သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်သား ထိုနေ့ညက အပြီဆွဲပြီး မကြာမှီပင် မီးမှိတ် အိပ်ပျော်သွားကြလေတော့သည်၊ ကျွန်တော်သည် တစ်ချိုးထည်းအိပ်ပျော်သွားလိုက်ရာ အိမ်မက်ပင် မမက်ချေ၊ မနက်ရောက်တော့ ၆ နာရီလောက်တွင် နိုးလာလေသည်၊ ဘေးနားတွင် စုမြတ်နိုးက ဆံပင်ဖရိုဖရဲလေးနှင့် ကျွန်တော့်အားဖက်ကာ အိပ်ပျော်နေလေသည်၊ သူ့နို့လေးနှင့် ကျွန်တော့်လက်မောင်းနှင့် တိုက်ရိုက်ထိနေလေသည်။ အိပ်ရာပေါ်မှအသာထကာ အပေါ့အလေးသွား မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ပြီးသကာလ စုမြတ်နိုးကိုနိုးရန် စောင်ကို ဆွဲလိုက်လေသည်။
“ စုမြတ်…ထတော့ နင့်အိမ်လာကြိုမှာဆို…. တော်ကြာ အစောရောက်နေဦးမယ်”
“ အင်း….အင်…ဘာလဲ… ၁၀ နာရီလောက်မှရောက်မှာပါ ရဲမာန်ရာ အစောကြီးရှိသေးတယ်”
ဟုဆိုကာ မှောက်ယားထိုး ပြန်အိပ်နေလေသည်။ အိပ်ပုတ်ကြီးသော သူငယ်ချင်းမလေးကို ဖင်ပြောင်လေးနှင့်မှောက်ယားထိုးလေး အိပ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသောအခါ အောက်ကအငယ်ကောင်က ပြန်ထလာလေသည်၊ ညက ကွန်ဒုံးတစ်ပါကင်ထဲက နောက်ဆုံးတစ်ခုကျန်နေသေးသည်ကို သတိရသဖြင့် ကွန်ဒုံးစွပ်ကာ သူငယ်ချင်းမလေးအပေါ်သို့ ခုန်အုပ်လိုက်သည်။
“ အင်…ငါအိပ်ပရစေအုံး….ရဲမာန်ရာ…နင့် ခန္တာကိုယ်ကြီးကလေးတယ်”
“ ဇွတ်…ဇွတ်…ဇွတ်” (အဖုတ်အား ကလိနေသံ)
“ အား….ရဲမာန်….နင့်အကောင်ကလည်း နိုးနေပြန်ပြီလား… အင်း”
သူမရဲ့ အဖုတ်ကို နည်းနည်းဆွပြီးတာနဲ့ ဖင်ကိုဖြဲကာ အဖုတ်လေးထဲ ထည့်လိုက်ပြန်လေသည်။
“ Good morning စုမြတ်…”
ဟုပြောကာ အပေါ်ကနေ စူပုတ်ပုတ်ပါးလေးအား ရွတ်ကနဲ နမ်းလိုက်လေသည်။
“ အား….မွန်းတယ်ကွာ….အပေါ်ကိုသိပ်မဖိနဲ့”
“ အေး…လက်ထောက်လိုက်မယ်…..စုမြတ်သိလား ဒါကို morning sex လို့ခေါ်တယ်”
“ နင့်ဟာကလည်း….အင်း….အင်း…အင်းးးးးးး……………..etc 😁😁😁😁😁😅”
Morning sex ပြီးသောအခါ ရေမိုးချိုး၍ ဟိုတယ်က မနက်စာဘူဖေးကို စားကြလေသည်၊ ပြီးနောက် သူမအား အဆောင်သို့ ပြန်လည်လိုက်ပို့လိုက်လေသည်။ သူမက
“ နင်အိမ်ပြန်ရောက်ရင် ဖုန်းဆက်ဦးနော်”
“ အင်း ဆက်လိုက်မယ်…. နင်တော့ အိမ်မှာ ငါ့ကိုသတိရနေတော့မှာပဲ”
“ သတိရရင် မနေ့က နင့်ဆီကကူးထားတဲ့ဟာတွေ ကြည့်မှာပေါ့”
ဟု စုမြတ်နိုးက ပြန်ပြောလေသည်။
“ အဲ့တာဆို third year မှ ပြန်တွေ့မယ်နော်…. သွားပြီ”
“ အေးအေး… ဆိုင်ကယ်ကောင်းကောင်းစီးဦး ”
အပိုင်း ( ၄ ) မျှော်
