ကင်ဆာ
ရေးသားသူ – မောင်ခြိမ့်
” ဗျာ … မာမီ … ဘာပြောလိုက်တယ် ”
” ဟုတ်တယ် … သား … မာမီ … ရဲသူ နဲ့ လက်ထပ်တော့မယ် ”
” ဟာ … သား သဘောမတူဘူး မာမီ … ရဲသူ အကြောင်း … မာမီ ဘယ်လောက်သိလို့လဲ …”
ဒုန်း အုံး ဝုန်းးးးးး … ခလွမ်းးးးး….
ဇွဲမာန် တစ်ယောက် ဒေါသထွက်ကာ ဧည့်ခန်းတွင်း စားပွဲခုံပေါ်မှ အလှတင်ထားသော ဖန်ပန်းအိုးလေးအား ပေါက်ခွဲ ပစ်လိုက်သည်။
” အို … ကိုကို … စိတ်လျော့ပါ … မာမီ ကို နားလည်ပေးလိုက်လေ ”
” ယမင်း … နင်ဘာမှ ဝင်မပြောနဲ့ တိတ်စမ်း … ရဲသူ ဆိုတဲ့ကောင်က ပွဲစားယောင်ယောင် ဘာယောင်ယောင်နဲ့ ယောင်္ကျားပိုင်းလုံးကွ ”
ဇွဲမာန်မှာ ညီမဖြစ်သူ ယမင်းခင်ကိုပါ အော်ငေါက်လိုက်သည်။ မိခင်ဖြစ်သူ၏ စကားကြောင့်ရုတ်တရက် ပေါက်ကွဲနေရသည်။ ယမင်းခင်မှာ ဒီအသက်ရွယ်ထိ အဆူအငေါက် မခံရဖူးချေ။ အခုလို အကိုဖြစ်သူဇွဲမာန်မှ အော်ငေါက်လိုက်သဖြင့် ဝမ်းနည်းကာ အိမ်အပေါ်ထပ်ရှိ သူမအိပ်ခန်းထဲ ပြေးဝင်ကာ ရှိုက်ငိုနေတော့၏။
ဇွဲမာန်တစ်ယောက် အော်ဟစ်ကာ ခုံပေါ်သို့ထိုင်ရင်း နောက်မှီကာ မျက်နှာအား လက်ဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ထားလိုက်သည်။ ထိုစဉ် စားပွဲခုံပေါ်ရှိ ဒေါ်သီရိမေ၏ ဖုန်းသံလေး မြည်လာတော့၏။
” ဟဲလို … ကိုသူလား ”
” အင်း … မမသီ … အားရင် ခဏထွက်ခဲ့ပါလား ”
” အိမ်မှာ ပွက်လောရိုက်နေတာကွာ ”
” ခဏလေးပါ မမသီရယ် … မမသီ … ဟာကြီးကို … လွမ်း … … ”
” ဟိတ် တော်ပြီ … တွေ့နေကြ နေရာကစောင့် … အခု လာပြီ ”
ဒေါ်သီရိမေ တစ်ယောက် ပိုက်ဆံအိတ်အတွင်းမှ မိတ်ကပ်ဗူးလေးထုတ်ကာ သူမ မျက်နှာအား မှန်ဝိုင်းလေးထဲကြည့်ရင်း အထက်နူတ်ခမ်းနှင့် အောက်နူတ်ခမ်း စိကာ မိတ်ကပ်ပါးပါး ပုတ်လိုက်၏။နူတ်ခမ်းနီတောင့်လေးအား နူတ်ခမ်းဖူးဖူးပေါ်ဖိဆွဲကာ ခုံပေါ်မှကားသော့ယူရင်း ထရပ်လိုက်သည်။ သားဖြစ်သူ မင်းခန့်အား တချက်ကြည့်ရင်း…
” ရော့ ဒီလအတွက် သိန်း ၂၀ မင်းတို့မောင်နှမဖို့ ”
ခုံပေါ် ပိုက်ဆံထုပ် တင်ရင်း သူမပိုက်ဆံအိတ်လွယ်ကာ ဧည့်ခန်းမှ ထွက်လာခဲ့၏။ ဇွဲမာန် တစ်ယောက် မိခင်ဖြစ်သူ၏ နောက်ကျောအား ကြည့်ရင်း ကျန်နေရစ်တော့သည်။
………………………………………………………..
” ကဲပြော … ဘာကိစ္စ တွေ့ချင်တာလဲ … မောင် ”
မြို့ပြင်တနေရာ လူသွားလူလာနည်းသော ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်တစ်ခုတွင်း ခြံဝင်းကြီးထဲမှ တိုက်ခန်းပုလေးထဲ ဒေါ်သီရိမေနှင့် ရဲသူတို့ ရောက်ရှိနေသည်။
” ဒီကိစ္စပေါ့ … မရယ် ”
ရဲသူနှင့်ဒေါ်သီရိမေတို့မှာ အပြင်တွင် မမသီနှင်ကိုသူလို့ သုံးကြပေမယ့် နှစ်ဦးသားတွေ့ချိန်ဆို မနဲ့မောင် ဖြစ်သွားတတ်သည်။ တိုက်ခန်းလေး၏ အတွင်းဘက် ဧည့်ခန်းထဲမှ ခုံပေါ်တွင်ထိုင်နေသော ဒေါ်သီရိမေ၏ ရှေ့တွင် ရဲသူမှာ ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်လိုက်သည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေထားမို့ ခုံပေါ်ခပ်မတ်မတ်ထိုင်နေသော ဒေါ်သီရိမေ၏ မျက်နှာနားတွင် ရဲသူပေါင်ကြားမှ ၈ လက်မခွဲခန့်ရှိသော လီးကြီးမှာ ရမ်းခါနေသည်။ ဒေါ်သီရိမေမှာ မျက်နှာလေး နောက်ဆုတ်ရင်း…
” ဟွန့် … ဟိုတနေ့ကမှ … တွေ့ထားတာကို … မလွန် လွန်းဘူးလား ”
” မလွန်ပါဘူး မ ရဲ့ … မ ရဲ့ စောက်ပတ်လေးက တအားလိုးကောင်းတာ သူက သိနေတာလေ ”
ရဲသူမှာ စကားပြောရင်း လီးအား ဒစ်ကြီးကားထွက်လာအောင် ဖြဲပြလိုက်သည်။ ဒေါ်သီရိမေ တစ်ယောက် ရဲသူလီးကြီး၏ ညို့ချက်များအောက် မိန်းမောသွားရတော့၏။ ရဲသူမှာ အမှန်တော့ အလုပ်ကိုင် မယ်မယ်ရရ မရှိပေ။ သင်္ဘောသားကတော်များ တစ်ခုလပ်ဘောစိမများ ချမ်းသာသောအသိုင်းဝိုင်းမှ အိမ်ထောင်ရေးသုခ မပြည့်စုံသော မိန်းမများအား ကာမဆန္ဒဖြည့်ဆည်းပေးရင်း ချူစားနေသူ ဖြစ်သည်။ ကြေးကြီးဖဲဝိုင်းတစ်ခုတွင် ချိန်းရိုက်နေသော ဒေါ်သီရိမေအား သူလိုးနေကြ ကတော်တစ်ယောက်က မိတ်ဆက်ပေးသဖြင့် သိကျွမ်းခဲ့ရသည်။
ဒေါ်သီရိမေအကြောင်း စုံစမ်းရာတွင် သားတစ်ယောက် သမီးတစ်ယောက် မိခင်ဖြစ်ပြီး ခင်ပွန်းဖြစ်သူတိမ်းပါးစဉ် ကျန်ရစ်ခဲ့သော အတွင်းပစ္စည်းများမှာ ခန့်မှန်းမရပေ။ ဘဏ်တိုးတင် တစ်လ သိန်း ၇၀ ခန့်ရှိရာ မရမက ချဉ်းကပ်ခဲ့၏။ လူချင်းရင်းနှီးပြီး ၅ လ လောက်တွင် ဒေါ်သီရိမေ၏ ငုပ်လျိုးနေသော ကာမဆန္ဒများအား ဖေါ်ပေးကာ သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့သည်။ ရေရှည်စားမည့်အသီးမို့ အထူးဂရုစိုက်ကာ ငွေကြေးနှင့်ပက်သက်၍ မပူဆာခဲ့ပေ။
ဒေါ်သီရိမေ မှာ လီးဖြင့် နှစ်ပေါင်းအတော်ကြာ ဝေးနေရာမှ မိန်းမကျမ်းကျေသော ရဲသူအား မသိမသာ စွဲလမ်းလာခဲ့၏။ သူမအပေါ် ငွေကြေးပက်သက်မှု မရှိသဖြင့် သူမကြားထားသော သတင်းများအား မယုံခဲ့ပေ။ အခုထိ တင်တွေရင်တွေ ဖွံ့ဖြိုးနေသော သူမအား ရဲသူမှ ချစ်ခင်နေမိသည်ဟု ထင်မှတ်နေတော့၏။
” မ … ပါးစပ်ဟလေ … အင့် … ချော့လိုက်ပါဦး … စိတ်ကောက်နေတာကို ”
ရဲသူမှာ သူ့၏လီးအားငေးရင်း တွေးနေသော ဒေါ်သီရိမေအား သတိပေးလိုက်၏။ လီးကြီးအား ၂ ချက် ၃ ချက် ဂွင်းတိုက်ကာ ဒစ်ဖူးကြီးအား ဒေါ်သီရိမေ နှုတ်ခမ်းနား တေ့ပေးလိုက်သည်။
ဒေါ်သီရိမေ တစ်ယောက် နူတ်ခမ်းလေးဟကာ ဒစ်ကြီးအား ပြွတ်ကနဲ့ ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။ လီးအရင်းအား သူမညာဘက်လက်ဖြင့် ထိန်းကာ ဒစ်ဖူးကြီးအား စိုက်ကြည့်လိုက်၏။ ထို့နောက် ပါးစပ်ထဲမှ မလွတ်တမ်း မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေတော့သည်။ ရဲသူမှာ ဒေါ်သီရိမေ၏ ခေါင်းအား ဖမ်းကိုင်ရင်း ရမ္မက်စိတ် ထကြွစေသော စကားလုံးများအား အဆက်မပြော ပြောနေ၏။
” အားဟားးး … ကောင်းလိုက်တာ … မ ရယ် … ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် တတ်နေပါလိမ့် … အ အားးးးးး … အားပါးပါးးးးး … ဒီနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးက လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေတာ … သူများတွေပြောရင် ယုံမှာတောင်မဟုတ်ဘူးဗျာ … ရှီးးးးးးးးး … အားးးး ”
ရဲသူတစ်ယောက် ဒေါ်သီရိမေ၏ ပါးစပ်ထဲ လီးတဝက်ခန့် အထုတ်သွင်းလုပ်ကာ ၁၀ ချက်လောက်လိုးလိုက် လီးအား အပြင်ပြန်ထုတ်ပြီး ပါးပြင်လေးအား တဘတ်ဘတ် ဘယ်ညာရိုက်ကာ ပါးစပ်ထဲ ပြန်လိုးလိုက်နှင့် တရှီးရှီး ဖြစ်နေတော့သည်။
ဒေါ်သီရိမေမှာ သွားလေသူ လင်တော်မောင်နှင့်တုန်းက မရခဲ့သော ကာမစည်းစိမ်တို့အား ရဲသူဆီမှ ရရှိနေသည်။ ရဲသူက သူမ တံထွေးများဖြင့် ပြောင်လက်နေသော လီးကြီးအား ပါးစပ်မှဆွဲထုတ်ရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင်ဆွဲထူကာ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်လိုက်၏။ သူမ ခုံပေါ်မှ ထရပ်စဉ် ထမိန်လေးမှာ အောက်သို့ ပုံကျသွားရသည်။ ပေါင်သားဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးကြားမှာ စောက်ဖုတ်လေးအား အတွင်းခံဘောင်းဘီ ခရမ်းရောင်လေးက ဖုံးအုပ်ထား၏။ ရဲသူမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်နမ်းရင်း ဒေါ်သီရီမေအား ဧည်းခန်းနံရံဆီသို့ တွန်းပို့လိုက်သည်။ ပေါင်ကြားတည့်တည့်အား လီးထိပ်ဖြင့် ထောက်ရင်း အပေါ်အင်္ကျီအား ဆွဲချွတ်လိုက်ပြန်သည်။
အပေါ်အင်္ကျီကျွတ်သည်နှင့် ဘော်လီအတွင်းမှ တင်းထုပ်နေသော နို့အုံကြီးနှစ်ခုကြား လျှာဖြင့်ထိုးယက်လိုက်၏။ ဒေါ်သီရိမေမှာ အတွင်းခံဖုံးထားသော စောက်ပတ်အား လီးဖြင့် အထောက်ခံရင်း ရင်သားကြီးများအား ထိန်းထားသော ဘော်လီအား လက်နောက်ပြန်ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ ဘော်လီကျွတ်သည်နှင့် နို့အုံထွားထွားကြီးနှစ်ဖက်မှ နို့သီးခေါင်း ညိုညိုလေးနှစ်ခုက မာခဲကာထောင်နေတော့၏။ ရဲသူမှာ ဒေါ်သီရီမေ၏ပေါင်ခြံတွင်း လီးအား တဝက်ထိုးထည့်ကာ ခါးအားဖြင့် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ကစားရင်း နို့သီးခေါင်းလေးများအား တဖက်ပြီးတဖက် ပြောင်းစို့ပေးသည်။ ဒေါ်သီရိမေတစ်ယောက် ပေါင်ခြံတွင်း ဝင်ထွက်နေသော ရဲသူ၏ လီးအရည်ပြားအပေါ်ပိုင်းက သူမစောက်ဖုတ်အား ဖိပွတ်သလိုဖြစ်ကာ စောက်ရည်များ အတွင်းခံဘောင်းဘီအပြင်သို့ စိမ့်ထွက်နေတော့၏။
” ရှီးးးးးးး … ကျွတ် ”
ရင်ဘတ်ကြီးကော့ကာ ရဲသူခါးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ရင်း စောက်ပတ်မျက်နှာပြင်နှင့် လီးအပေါ်ပိုင်းအရည်ပြားအား ထိထိမိမိလေး ဖြစ်စေရန် ဆွဲဆွဲကပ်နေသည်။ ပါးစပ်မှလည်း ညည်းငြူကာ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး တွန့်လိမ်လာချိန် ရဲသူက သူမ ကိုယ်လုံးအား တပတ်လှည့်ပစ်လိုက်၏။ နံရံအား လက်ထောက်ခိုင်းပြီး ဖင်သားစိုင်ကြီးနှစ်ခြမ်းအား နောက်သို့ အနည်းငယ် ဆွဲကော့စေသည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီအား ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချကာ ပေါ်လာသော ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးအား တဖြန်းဖြန်း ရိုက်ပစ်၏။
” အ …… အားးးး …… ရှီးးးးးးးးး ”
ဒေါ်သီရိမေ တစ်ယောက် ခေါင်းလေးလှန်တက်ကာ သူမဖင်ကြီးအား ရသလောက် ထပ်ကော့ရင်း ပေါင်နှစ်ဖက်အား ကားပေးလိုက်သည်။ ဖင်ကြီးအား တဖြန်းဖြန်း ရိုက်ရင်း ဒူးထောက်ထိုင်ချရာ ဒေါ်သီရိမေ ဖင်ကြားမှ ဖင်ဝမဲမဲလေးက ရဲသူမျက်နှာရှေ့ တန်းနေတော့သည်။ ဖင်ဝလေးအား လျှာဖြင့် ယက်ကာ ညာဖက်လက်က ပေါင်ကြားမှပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်အား ပင့်ကိုင်လိုက်၏။ လက်ညိုးနှင့်လက်ခလယ် အသုံးပြုကာ စောက်စိလေးအား ညှပ်ဆွဲပေးရာ ခဏအကြာတွင် စောက်ရည်များ တဗြန်းဗြန်း ပန်းထွက်လာတော့သည်။ ပေါင်သားတုတ်တုတ်ဖွေးဖွေးလေး တဇပ်ဇပ်တုန်ကာ…
” အားးးး … မောင်ရယ် … အမလေးးး … လိုးမှာဖြင့် လိုးပါ့လားကွာ … ရှီးးးးးး အားဟားးး ”
” ပြန်ပြောစမ်းကွာ … အင့် ဖြန်း ဖြန်းးးး ”
” လိုးပါတော့ … မောင်ရယ် … မ …… မခံစားနိင်လို့ပါ ”
” ဘယ်နေရာက မခံစားနိုင်တာလဲ … မ… ရယ် ”
” စောက်ပတ်ထဲကပါ … ယား ယား … ယားလွန်းလို့ပါနော် ”
ရဲသူမှာ မေးလည်းမေး ဖင်ပေါက်လေးထဲ လျှာထိုးထည့်ကာ ကလိရင်း စောက်စိအား ချေနေလိုက်သည်။
” ဘာနဲ့ လိုးရမှာလဲ … မ … ရဲ့ ”
” လီးကြီးနဲ့လေ … အမလေးးး … လီးကြီးနဲ့ပေါ့ …… အ အားးး ”
” ဘယ်လီးလဲ … မ … ရယ် ”
” မောင့်လီးကြီးနဲ့ … လိုးပေးပါတော့ မောင်ရယ် … စောက်ပတ်က ယွနေပါပြီ … လိုးပါ လိုးပါတော့နော် ”
ရဲသူမှာ ဖင်ရော အဖုတ်ရော စိတ်ကြိုက် ကလိပြီးမှ ထရပ်ကာ ဒေါ်သီရိမေ၏ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ ဒစ်ဖူးအား မြုပ်ထားလိုက်သည်။ ခါးအနည်းငယ်ညွတ်ကာ နံရံလက်ထောက်ထားသော ဒေါ်သီရိမေ၏ နို့အုံများအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲညှစ်ပေးလိုက်၏။ ဒေါ်သီရိမေ တစ်ယောက် ရမ္မက်စိတ်များ တောက်လောင်နေပြီမို့ ရဲသူ အလိုးအား မစောင့်နိုင်ပဲ ဖင်သားကြီးအားနောက်ကော့ထိုးကာ လီးကြီးအား သူမစောက်ပတ်ထဲ ဝင်လာအောင် ကြိုးစားတော့သည်။
” အာကွာ … ကျွတ် … ဘာလုပ်နေတာလဲ … မောင် ရာ … လိုးစမ်းပါကွာ … မမ စောက်ပတ်ကြီးကို … လိုးစမ်းပါဆို ”
ရဲသူမှာ ဒေါ်သီရိမေ၏ ကာမစိတ်အား ဆွဲမြင့်ပြီးမှ မနားတမ်း ဆောင့်ဆောင့် လိုးတော့သည်။
” ဗျစ် …… အ …… ဘွတ်ဘွတ်…… အားးးးးးးး … ဖွပ် …… ဗျစ် … ဗျစ် …… ဘွတ်ဖွပ် ”
တကယ်လိုးတော့လည်း ဒေါ်သီရိမေ တစ်ယောက် ကော့ပျံနေရသည်။ ရဲသူ၏ စံချိန်မှီ လီးကြီးမှာ စောက်ဖုတ်ထဲဝင်တိုင်း ဘေးနူတ်ခမ်းမှ အသားဆိုင်များလိပ်ပါသွားကာ လီးတန်ကြီး အပြင်ပြန်ထုတ်တိုင်း စောင်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများက ချိတ်ပါလာခဲ့၏။ နို့အုံအား ညှစ်ရင်း တရကြမ်း ပစ်ပစ်လိုးရာ လီးထိပ်က သားအိမ်ဝအားထောက်မိသဖြင့် စောက်ဖုတ်တအုံလုံး ကျင်တက်သွားကာ အီစိမ့်အောင် ကောင်းနေတော့၏။ ရဲသူလီးကြီး ဝင်လာတိုင်း ဖင်ကြီးအား ကော့ဆောင့်ပစ်သဖြင့် ဆီးခုံးနှင့်ဖင်သားကြီးများ ထိမိကာ အသားချင်းရိုက်သံများ ထွက်ပေါ်လာသည်။ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများအား ထိထိမိမိ ချိတ်ဆွဲနေသဖြင့် ဒေါ်သီရိမေ တစ်ယောက် တကိုယ်လုံး တုန်လာကာ…
” အားးးးးးးးးး …… မောင် … မရပ်နဲ့ …… ဆောင့်ဆောင့် …… နာနာလေးလိုး …… ရှီးးးးးးးး …… ဟုတ်တယ် လိုးလိုးးးးး … ကောင်းလိုက်တာကွာ …… ကျွတ် …… ထွက် ထွက် …… ထွက်ပြီ …… အားဟားးးး …… ရှီးးးးးး အမလေးးးး …… အို့ …… အ …… အားးးးးးးး ”
ဒေါ်သီရိမေ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ချိန် လီးအား ညှစ်ပေးသလိုဖြစ်လာကာ ရဲသူလည်း မနားတမ်း ဆောင့်လိုးရင်း နောက်ဆုံးတစ်ချက် ဆောင့်အပြီး လီးအရင်းထိကပ်ကာ လရည်များ စောက်ခေါင်းတွင်း ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။
” အားးး … မောင်လည်း …… ပြီးပြီ … မ …ရယ် …… ရှီးးးးးးးး ”
ရဲသူမှာ လရည်များကုန်စင်အောင် ပန်းထည့်ပြီး လီးကြီးအား ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ထိုင်ခုံနား ပြန်သွားကာ ခုံပေါ်ထိုင်ရင်း ပေါင်ဖြဲထားလိုက်သည်။ ဒေါ်သီရိမေမှာ ချက်ချင်းကပ်လိုက်လာပြီး ရဲသူပေါင်ကြားတွင်း ဒူးတုတ်ထိုင်ချလိုက်၏။ ထို့နောက် သူမစောက်ရည်နှင့် လရည်များ ပေပွနေသော ရဲသူလီးကြီးအား ပြောင်စင်နေအောင် စုပ်ပေးလိုက်ရင်း လီးပေါ်ပါးအပ်ကာ မှေးနေလိုက်တော့သည်။
” ကြိုက်လား … မ ”
” အင်း … ကြိုက်တယ် ”
ဒေါ်သီရိမေမှာ ပြောပြီး ပျော့ခွေသွားသော လီးကြီးအား ရွတ်ကနဲ့ နမ်းလိုက်ပြန်သည်။
” လက်ထပ်ဖို့ မစဉ်းစားသေးဘူးလား … မ … ရယ် ”
” အိမ်ပြောနေတာ မောင်ရယ် … သားက ခါးခါးသီးသီး ငြင်းနေလို့ … မ …လည်း အခက်တွေ့နေတာ ”
” အင်းပါ … မောင်တို့ … အမြန်ဆုံးနီးအောင် ကြိုးစားပေးပါ … မ ရယ် ”
” မောင် ရယ် ”
ဒေါ်သီရိမေမှာ ရဲသူပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်လိုက်တော့သည်။ ရဲသူက သူမနို့ကြီးများအား ပွတ်သပ်ကာ လျှာလေးအား ဆွဲစုပ်နေ၏။ ဒုတိယအချီတွင် ဒေါ်သီရိမေက ရဲသူအား ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်လှဲခိုင်းကာ သူမစိတ်ကြိုက် အပေါ်မှ ခွလိုးခဲ့သည်။
———————————
ဒေါ်သီရိမေ အိမ်ပြန်ရောက်ချိန် အပေါ်ထပ် သားဖြစ်သူဇွဲမာန် အိပ်ခန်းမှ မူးပြီး အော်ဟစ်နေသံ ကြားနေရသည်။ ခြေဖွဖွနင်းကာ သူမအိပ်ခန်းဝင်ရင်း ရေချိုး အနားယူပစ်လိုက်တော့၏။ အိပ်ယာထက် လှဲရင်း ရဲသူနှင့် လက်ထက်ဖို့အရေး ရင်မောနေရ၏။ ခင်ပွန်းသည် ဆုံးပါးသွားကတည်းက တစ်ယောက်ထဲနေလာခဲ့ရာ သားဖြစ်သူနှင့် သမီးဖြစ်သူ မျက်နှာငယ်မှာ စိုးသဖြင့် နောက်အိမ်ထောင်ပြုဖို့ မစဉ်းစားခဲ့ပေ။ နှစ်အတော်ကြာ ငုပ်လျိုးနေသော သူမ၏ ကာမဆန္ဒလေးများနိုးကြားလာချိန် ရဲသူနှင့်တွေ့ပြီး ရမ္မက်စိတ်လေးများ တောက်လောင်လာကာ ကာမစည်းစိမ်များ ပြန်လည်ရရှိခဲ့သည် ။အပြုစုအယုယကောင်းသော ရဲသူအား စွဲလမ်းမိကာ လက်ထပ်ဖို့ထိ စဉ်းစားမိလာ၏။
ဇွဲမာန်အား ချော့မော့ပြောဆိုရာ မရသည့်အဆုံး ၃ လ အကြာတွင် ရဲသူအား အိမ်ပေါ်ခေါ်တင်လိုက်တော့သည်။ ရဲသူက လူလည်မို့ ဇွဲမာန်နှင့် ထိပ်တိုက်မတွေ့အောင် ရှောင်နေတတ်၏။ ရဲသူနှင့် ဇွဲမာန်မှာ အသက် ၂ နှစ်သာကွာသဖြင့် မအေအရွယ် ဒေါ်သီရိမေအား လက်ထပ်ယူရာ စည်းစိမ်ပိုင်ဆိုင်မှုများကြောင့် ဖြစ်သည်မှာ ငြင်းစရာ မလိုပေ။
ဒေါ်သီရိမေမှာ သားဖြစ်သူကြောင့် စိတ်အနှောက်ယှက်ဖြစ်နေသည်မှ လွဲ၍ သူမစိတ်ကြိုက် ပြုစုနိုင် လိုးနိုင်သော ရဲသူကြောင့် အရင်ထက် နုပျိုလန်းဆန်းနေတော့သည်။ သားဖြစ်သူဇွဲမာန်၏ တောင်းဆိုမှုကြောင့် ဘဏ်မှရသော အတိုးငွေ သိန်း ၇၀ အား တဝက်တိတိ ခွဲပေးလိုက်၏။ နောက်ပိုင်း ဇွဲမာန်ကလည်း သိပ်ပြသနာ မရှာတော့ပေ။ သို့သော် ထမင်းတစားပွဲထဲ အတူမစားပေ။ ဒေါ်သီရိမေတို့နှင့် သီးခြားခွဲစားတတ်၏။
ရဲသူမှာ ကိုင်းကြီးကြီးနားရသဖြင့် သုံးဖို့ဆွဲဖို့ မပူပင်ရတော့ပေ။ ဒေါ်သီရိမေနှင့်အတူ ဖဲရိုက်လိုက် ခရီးထွက်လိုက်နှင့် လောကစည်းစိမ် ရှိနေတော့၏။ မနက်လင်းသည်နှင့် ဘေးနားအိပ်နေသော ဒေါ်သီရိမေ၏ ပေါင်ကြားထဲ လက်သွင်းကာ ထိုးကလိပေးနေသည်။
” ဟိတ် … အစောရီးကွာ မောင်ကလည်း ”
” ဘာလဲ … မ …က ရိုးသွားတာလား ”
” အမလေးတော် … ငါးဖယ်ကပြောင်းပြန် … မ … က မောင့်ကို မေးရမယ့် စကားလေ ”
တကယ်တော့ ရဲသူမှာ အနေအစားချောင်သဖြင့် ဒေါ်သီရိမေ အကြိုက် အကုန်လိုက်လုပ်ပေးနေတော့၏။ ပိုက်ဆံအိတ်ထဲ ပိုက်ဆံအပြည့် ဒေါ်သီရိမေက အမြဲဖြည့်ပေးထားသည်။ လိုချင်တာ မှန်သမျှ အကုန်ဝယ်ပေးသည်မို့ ဒေါ်သီရိမေ အညိုညင် မခံရဲပေ။ အိပ်ရထ မူနွဲ့နွဲ့လေးပြောနေသော ဒေါ်သီရိမေ၏ ညဝတ် ဘောင်းဘီလေးအား ဆွဲချွတ်ရင်း စောက်ပတ်အား တစ်ချီပြီးအောင် ယက်ပေးလိုက်တော့သည်။
” အားလားလားးးး …… မောင်က …… တအားပြုစုတတ်တာပဲကွာ ”
” ချစ်တာကိုး … မ … ရဲ့ ”
” မယုံပါဘူး … နောက်ကြ … ဒီအဖွားကြီး ရှုပ်တယ်ဆိုပြီး ထားသွားမှာ မလား ”
” မဟုတ်တာ … မ … ရယ် … မောင်က … မ …မျက်နှာ တစ်ကမ္ဘာ ထင်နေရသူပါ ”
” ဟွန့် … စကားကလည်း … တော်တော်တတ် ”
” ကဲ … မောင် ရေသွားချိုးတော့မယ် … မ ”
” အင်း … ညက မီးပျက်လို့ ရေမတင်ဖြစ်ဘူးမောင် … အောက်က ရေချိုးခန်း သွားချိုးလိုက် … မ … ခဏ အိပ်ဦးမယ် ”
ရဲသူလည်း အင်္ကျီချွတ်ကာ အောက်ထပ်ဆင်းလာကာ ရေချိုးခန်းဝင်ကာ ရေချိုးနေတော့၏။ တကိုယ်လုံး ဆပ်ပြာတိုင်ရင်း လီးကြီးအား ဆွဲဆန့်ကာ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ပေးနေ၏။ ရဲသူလီးမှာ ဘာဆေးမှ ထိုးမထားပဲ သဘာဝအတိုင်း ထွားကြိုင်းနေသည်။ နေ့စဉ် မနက်တစ်ကြိမ် ညနေတစ်ကြိမ် ၁၀ မိနစ်ခန့် လက်ဖြင့်ဆွဲပေးနေတတ်သည်။ စိတ်ရှည်လက်ရှည် လီးအားဆွဲပေးနေစဉ် ရေချိုးခန်းတံခါး ပွင့်လာကာ…
” အိုရ် … ဆောရီးနော် ”
” ဟင် … ယမင်းခင် ”
ရဲသူမှာ လီးတန်းလန်းဖြင့် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေတော့သည်။ ယမင်းခင်မှာလည်း အိမ်ပေါ်ရေပြတ်သဖြင့် အောက်ထပ် ရေလာချိုးပုံရသည်။ သူမမျက်လုံးများက ရဲသူ၏လီးကြီးထံ ကျရောက်နေ၏။ မျက်လုံးများပြူးကျယ်ကာ ပါးလွှာသော နှုတ်ခမ်းလေးက ဟ နေတော့သည်။
” ဟိုလေ … ယမင်း … ကိုသူ အရင်ချိုးလိုက်မယ်နော် … လက်စနဲ့မို့ ”
” ဪ … ဟုတ်ဟုတ် ”
ယမင်းခင်မှာ လီးကြီးပေါ် အာရုံရောက်နေရာမှ ရဲသူစကားကြောင့် သတိပြန်ကပ်လာကာ အကြည့်ကိုဖယ်လိုက်ရင်း ရေချိုးခန်းမှ ပြန်ထွက်လိုက်၏။
ရဲသူချိုးပြီးမှ သူမဝင်ချိုးကာ အိပ်ခန်းထဲဆံနွယ်များရေခြောက်အောင် ဒွိင်ယာမူတ်ရင်း ခဏစောင့်နေလိုက်သည်။ အဝတ်အစား သပ်သပ်ရပ်ဝတ်ဆင်ပြီး ပိုက်ဆံအိတ်နှင့် ကားသော့ယူကာ အပြင်ထွက်ခဲ့တော၏။ ရှော်ပင်ထွက်ကာ နောက်ဆုံးပေါ်ဒီဇိုင်း ဘရမ်းနယူး ၅ စုံလောက်ဝယ်ရင်း လမ်းမကြီးအတိုင်း မောင်းနှင်နေသည်။ နေ့လည် ၂ နာရီဝန်းကျင်မို့ လမ်းမကြီးမှာ နေရောင်ခြည်အပူရှိန်ကြောင့် ခြစ်ခြစ်တောက် ပူနေတော့၏။ ဘယ်မှ ထပ်မသွားပဲ အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။
အိမ်ရောက်သည်နှင့် သူမအခန်းထဲဝင်ကာ အပေါ်အင်္ကျီနှင့် ဂါဝန်အား ဘဲဥပုံမှန်အဝိုင်းရှေ့တွင် ချွတ်ချလိုက်သည်။ ဖြူဖွေးတင်းထုပ်နေသော နို့အုံလေးအား ဘယာစီယာအနက်ရောင်လေးနှင့် ထိန်းချုပ်ထားရာ နို့သီးခေါင်းနီတာရဲလေးများက ရုန်းထွက်ချင်နေသလို ခွက်နေသော ခါးလေးအောက် အတွင်းခံဘောင်းဘီအစိမ်းလေးအတွင်းမှ ဖင်သားစိုင်ကြီးများက ကော့ထွက်နေတော့သည်။ နဖူးရှေ့ ဝဲကျလာသော ဆံနွယ်များအား ခေါင်းတစ်ချက်ရမ်းကာ ပင့်တင်ရင်း စုချည်ပြီး နောက်ကျောဘက် ပို့ထားလိုက်သည်။ မှန်ရှေ့ သူမကိုယ်လုံးလေးအား တပတ်လှည့်ကြည့်ကာ ဝယ်လာသော အဝတ်စားအိပ်ထဲမှ အင်္ကျီနှင့် စကပ်အတိုများအား တစ်ထည်ပြီးတစ်ထည် ဝတ်ဆင်ကြည့်နေတော့၏။
သူမလှုပ်ရှားမူ့အားလုံးအား အခန်းပြင်မှ ချောင်းကြည့်နေသူ ရဲသူတစ်ယောက် ပေါင်ကြားတွင်းမှ လီးကြီးအား ဆုပ်ကိုင်ရင်း ရင်သပ်ရှု့မော ဖြစ်နေရသည်။ ယမင်းခင်မှာ နောက်ဆုံးတစ်ထည် ဝတ်ကြည့်စဉ် အခန်းလိုက်ကာစလေး လှစ်ကနဲ လှုပ်သွားသည်ကို မှန်ထဲမှ မြင်လိုက်ရသဖြင့် အခန်းတံခါးအား လှည့်ကြည်လိုက်၏။ ရဲသူတစ်ယောက် ရမ္မက်စိတ်လေး ထကြွနေစဉ် ချောင်းနေသောအခန်းဝလေးအား ယမင်းခင်က စိုက်ကြည့်နေသဖြင့် ခြေဖွဖွနင်းကာ အခန်းဝနားမှ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။
ယမင်းခင်မှာ အခန်းဝလိုက်ကာစလေးကြား လူရိပ်တွေ့ရသဖြင့် စိတ်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ အခန်းပြင်ထွက်ကြည့်ရင်း မိခင်ဖြစ်သူ အိပ်ခန်းနားရောက်လာခဲ့၏။ တံခါးအား အသာတွန်းကြည့်ရာ မိခင်ဖြစ်သူ၏ ကုတင်ပေါ်တွင် ရဲသူမှာ ခြေတွဲလောင်းချထိုင်ရင်း လီးကြီးအား ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမနာမည်အားရွတ်ရင်း ခေါင်းမော့ဂွင်းတိုက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။
ဒေါ်သီရိမေမှာ နေ့စဉ် ဖဲဝိုင်းသွားနေတတ်ပြီး ဇွဲမာန်မှာလည်း မနက်လင်းကတည်းက ထွက်ရာ ညမိုးချုပ်မှ ပြန်လာတတ်တော့၏။ ဒေါ်သီရိမေက ဖဲရှုံးသောလများတွင် ရဲသူအား ပိုက်ဆံထုတ်မပေးတော့ပေ။ သူမတစ်ယောက်ထဲ အပြင်ချိန်းဝိုင်းများ သွားကစားတတ်သည်။ ဇွဲမာန်ပြန်လာလျင် မူးလာသည်ကများကာ ထမင်းပင်မစားနိုင် ထိုးအိပ်သည်က များနေသည်။ အိမ်ကြီးထဲ ရဲသူနှင့် ယမင်းခင်တို့ နှစ်ဦးသာ အတူရှိချိန်များလာရသည်။
ယနေ့မနက်တွင် ဒေါ်သီရိမေနှင့် ဇွဲမာန်တို့ သားအမိ ကားတစ်စီးဆီဖြင့် ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ထွက်သွားကြသည်။ ယမင်းခင် အိပ်ရာနိုးသည်နှင့် အိမ်၏နောက်ခြမ်းဘက်မှ ပန်းပင်တွေဆီ သွားကြည့်ရာ နောင်ဖေးတံခါးဖွင့်ဖွင့်ချင်း ပန်းခြံနှင့်အိမ်ကြား မြေကွက်လပ်အလွတ်လေးတွင် လေ့ကျင့်ခန်းပြုလုပ်နေသော ရဲသူအားတွေ့လိုက်ရ၏။ ကျစ်လစ်သော ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းတွင် စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်လေးနှင့် မျက်နှာပေါ်မှ ချွေးစေးများက ရင်ဘတ်ထိစီးကျနေသည်။ ခန္ဓာကိုယ်တဘတ်လှည့်စဉ် ယမင်းခင်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထားဖြစ်ကာ အောက်ပိုင်းဝတ်ဆင်ထားသော အားကစားဘောင်ဘီတိုအတွင်းမှ လီးတန်ကြီးက အမြှောင်းလိုက်ထနေတော့သည်။
လက်နှစ်ဖက် ဘေးသို့ဆန့်တန်းရင်း ဒူးမြောက်ကာ ခုန်ပေါက်လှုပ်ရှားနေသဖြင့် ဘောင်ဘီအတွင်းမှ လီးကြီး ခါရမ်းနေပြန်သည်။ ယမင်းခင်မှာ ကြာကြာမကြည့်ရဲသဖြင့် နောက်လှည့်ထွက်ရာ အိမ်တံခါးပေါက်အဆင်း လှေကားထစ်ပုံစံ အထစ်လေးနှင့် စီးထားသော ဖိနပ်ခုံထူလေးနှင့် တိုက်မိကာ လှဲကျသွားတော့၏။
” ဟင် … ယမင်းခင် ”
ရဲသူမှာ အားကစားလုပ်နေရာမှ ယမင်းခင်နား ပြေးသွားကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။ ယမင်းခင်မှာ ညာဘက်ဒူးလေးတုတ်ကာ ဘယ်ဘက်ဒူးခေါင်းလေးထောင်ရင်း ခြေချင်းဝတ်လေးအားဖိကာ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့နေ၏။ ပေါင်လယ်ထိဖုံးသော ညဝတ်အင်္ကျီအောက်နားစလေးမှာ လှန်တက်နေကာ ပေါင်ဂွကြားရှိ စောက်မွှေးအုံပါးပါးလေးအား အတိုင်းသားမြင်နေရသည်။
” ထနိုင်ရဲ့လား … ယမင်း ”
” ခြေဆစ်က နာနေတာ … အ …… ကျွတ်ကျွတ် ”
ယမင်းခင်မှာ ရဲသူအား မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ကာဖြေရင်း ဒူးထောက်ထားသော ရဲသူပေါင်ကြားအားကြည့်မိလိုက်သည်။ အားကစားဘောင်းဘီအတိုလေး၏ ညာဖက်ခြမ်းအောက်နားစမှ ရဲသူ၏ ဒစ်ဖူးကြီး ပြူးထွက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ ခြေထောက်နာကျင်တာမေ့၍ ရင်ခုန်လာကာ ခပ်ရဲရဲ ဒစ်ဖူးကြီးအား ကြည့်နေမိသည်။ ရဲသူမှာလည်း ယမင်းခင်ပေါင်ကြားမှ စောက်ပတ်လေးအား ငေးကြည့်နေမိ၏။ အတန်ကြာမှ နှစ်ဦးသား အကြည့်ချင်းဆုံကာ ယမင်းခင်က မျက်လွှာချကာ မျက်နှာလေးရဲတက်လာရင်း ခေါင်းငုံ့ထားလိုက်သည်။
————————————
” ဟျောင့် ငဇွဲ … မင်းများနေပြီ … တော်တော့ကွာ … မင်းရုပ်မင်း ပြန်ကြည့်ဦး ”
” သေပါစေ ဝင်နိုင်ရာ … ငါသေသွားလည်း အေးတာပဲကွာ ”
” ဟာကွာ … မင်းဘာလို့ ဒီလိုဖြစ်နေတာလဲ ငဇွဲရာ ”
ဘေးနားမှ မျိုးသူကလည်း ဆေးလိပ်မီးညှိရင်း ဝင်ပြောနေလိုက်၏။
” မာမီ လုပ်ရက်တယ်ကွာ … ဟူးးးးးးးး ”
” အေးကွာ … မင်းအမေကလည်း ဒီကောင့်အကြောင်းမသိပဲ လက်ထပ်လိုက်တာနေမှာပါ ”
” ဘာနေနေကွာ ကျန်းမာရေး ဂရုစိုက် ငဇွဲ … မင်း … အဝေးသွားနေချင်လည်း … ငါတို့အသိတွေရှိပါတယ် ”
” ကျေးဇူးပဲကွာ ”
” ဟျောင့် ဒါနဲ့ မင်းဆော် မြဖူးငုံဆီ မသွားဘူးလား ”
” ငါလည်း အိမ်က မာမီကြောင့် အရက်ပဲ ဖိသောက်နေတာ … ဖူးဆီ … မရောက်ဖြစ်ဘူးကွ ”
” ကဲ ဒါပြီး တော်ကြမယ်ကွာ … ငဇွဲ … မင်းကားသော့ပေး ငါတို့ လိုက်ပို့ပေးမယ် ”
” ဟာ … ငါ အိမ်မပြန်ချင်ဘူးကွာ … မာမီနဲ့လည်း မျက်နှာချင်းမဆိုင်ချင်တာ … ညကြမှ ပြန်မယ် ”
” မရဘူးကွ မင်းတအားလည်းမူးနေပြီ … ငမျိုး ပိုက်ဆံရှင်းကွာ … ရော့ ငါ့ကား မင်းမောင်းခဲ့ … ငဇွဲကား ငါမောင်းပို့မယ် ”
ဝင်းနိုင်မှာ ဇွဲမာန်အားပြောရင်း မျိုးသူပါ တဆက်တည်းပြောကာ ကားသော့ပစ်ပေးလိုက်သည်။ ဆိုင်ထဲမှ ၃ ယောက်သားထလာကာ ကားလေးနှစ်စီးက လမ်းမကြီးအတိုင်းမောင်းရင်း ဇွဲမာန် အိမ်သို့ဦးတည်လိုက်သည်။ ဇွဲမာန်တို့ခြံဝင်းထဲထိ မောင်းဝင်ကာ နှုတ်ဆက်ပြီး မျိုးသူနှင့် ဝင်းနိုင်မှာ ပြန်သွားကြ၏။
” ငဇွဲ … ဒီနေ့ အပြင်မထွက်နဲ့တော့ကွာ ”
” အေးပါကွာ ”
သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်အားလက်ပြရင်း လေးလံသောခြေလှမ်းများဖြင့် ဇွဲမာန်တစ်ယောက် အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့သည်။ မိခင်ဖြစ်သူနှင့် မျက်နှာချင်းမဆိုင်ချင်သဖြင့် အိမ်အပေါ်ထပ်တက်ကာ အိပ်ခန်းထဲ ကြိတ်မှိတ်အိပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။ အပေါ်ထပ်အရောက် အိပ်ခန်းသို့ဝင်ရန် ညီမဖြစ်သူ ယမင်းခင်အခန်းရှေ့အရောက် အမူးပြေချင်သလို ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။
” အားးး …… အ …… ကောင်းလိုက်တာ … ရှီးးးးးးးးးးးးး ”
မိခင်ဖြစ်သူ နောက်အိမ်ထောင်ပြုသွားသဖြင့် စိတ်ထိခိုက်နေရာ ညီမဖြစ်သူအခန်းမှ ညည်းတွားသံ ခပ်တိုးတိုး ကြားမိလိုက်သဖြင့် ခြေလှမ်းများ တုံ့ကနဲရပ်မိသွားသည်။ ယမင်းခင် အိပ်ခန်းတံခါးအား အသာဟကြည့်ရာ အလွယ်တကူ ပွင့်သွားသဖြင့် အတွင်းဘက်မှ မြင်ကွင်းအား ထင်ထင်ရှားရှား မြင်နေရသည်။ ညီမဖြစ်သူမှာ ကုတင်ပေါ်ပက်လက်အနေထားဖြင့် ဒူးထောင်ပေါင်ကားလေးဖြစ်နေပြီး သူမပေါင်ကြားထဲ အမျိုးသားတစ်ဦးက ဒူးထောက်နေရာယူကာ မျက်နှာအား ပေါင်ဂွထဲအပ်ကာ တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေ၏။ ညီမဖြစ်၏ တွန့်လိမ်နေသော ကိုယ်လုံးတီးလေးမှာ ဖင်သားများ ကြွတက်လာလိုက် ပြန်ကျလိုက်နှင့် ဘေးတိုက်အနေထားလေး မြင်နေရသည်။
ယမင်းခင်၏ ထောင်ထားသော ညာဖက်ပေါင်နှင့် ကွယ်နေသဖြင့် ပေါင်ကြားတွင်းမှ အမျိုးသားမျက်နှာအား မမြင်ရသေးပေ။ ကြည့်နေစဉ်မှာပင် ညီမဖြစ်သူမှာ ခပ်ကျယ်ကျယ် အော်ဟစ်ရင်း အမျိုးသားဦးခေါင်းအား သူမပေါင်ဂွထဲ ဆွဲကပ်ကာ ဖင်သားများမြှောက်တက်လာရင်း ပေါင်တန်များ တဇပ်ဇပ်တုန်နေတော့၏။
” အ …… အားးးးးးး … ထွက် ထွက် …… ရှီးးးးးးး …… အ … ထွက်ကုန်ပြီ …… အမလေးးးး ”
ညည်းသံရှည်ကြီး ညည်းတွားရင်း ဖင်ကြီးအား ကုတင်ပေါ်ပြန်ချကာ ရင်ဘတ်လေး နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နှင့် အမောဖြေနေတော့သည်။
” ကောင်းလား … ယမင်း ”
” ဟင် ”
အသံကြားဖူးသလိုမို့ ဇွဲမာန်မှာ သေချာအားစိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ညီမဖြစ်သူ ပေါင်ကြားမှ စောက်ရည်များရွှဲနေသောမျက်နာအား ဘေးတိုက်မြင်ရချိန် မိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ ယမင်းခင်း ပေါင်ကြားမှ ဒူးထောက်ခါးဆန့်ကာ မေးလိုက်သူမှာ ဒေါ်သီရိမေ၏ နောက်ယောကျ်ား ရဲသူဖြစ်နေတော့၏။
ဇွဲမာန်စိတ်ထဲ ရုတ်တရက် ရဲသူအား ပြေးရိုက်ချင်သည့်စိတ်များ ပေါ်လာပေမယ့် စိတ်ကျနေသည်မို့ ခဏနှင့် ဒေါသစိတ်များပျောက်ကာ ယူကြုံးမရ ဝမ်းနည်းစိတ်များ ချက်ချင်း ပြောင်းလဲသွားသည်။ မျက်ရည်များစီးကျလာစဉ် ညီမဖြစ်သူ၏ ရင်ဘက်အားခွကာ ပါးစပ်လေးထဲ လီးသွင်းနေသည်ကို မြင်လိုက်ရပြန်၏။ ယမင်းခင်မှာလည်း မိခင်၏နောက်ယောင်္ကျား ပထွေးတော်စပ်သူ လီးကြီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေရှာသည်။
ရဲသူမှာ ယမင်းခင်လက်နှစ်ဖက်အား ခေါင်ရင်းဘက်လှန်ဖိကာ နှုတ်ခမ်းပါးလေးထဲ လီးကြီးအား ခါးအားဖြင့် အဆုံးထိ ဖိသွင်းနေ၏။ ယမင်းခင်တစ်ယောက် ပက်လက်အနေထားဖြင့် ကုတင်ပေါ်ခြေဖျားထောက်ကာ ခါးကော့လာရင်း ရဲသူ၏ ပေါင်ရင်းနှစ်ဖက်အား တွန်းထုတ်နေရသည်။
ဇွဲမာန်မှာ ညီမဖြစ်သူ၏ ခံစားနေရသော ဝေဒနာဆိုးအား မကြည့်ရက်တော့သဖြင့် မျက်နှာလွဲစဉ် ရဲသူက လီးအားဆွဲထုတ်ကာ ဘေးနားပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်သည်။ ထင်မှတ်မထားသော မြင်ကွင်းက မျက်စိဒေါင့်ထဲ ထင်ဟတ်လာခဲ့ပြန်၏။ ယမင်းခင်မှာ ဘေးနားပက်လက် လှန်လှဲလိုက်သော ရဲသူ၏လီးကြီးအား ကုန်းထ၍ အငမ်းမရ စုပ်နေတော့သည်။ ခုနက သူမပါးစပ်အား ရက်စက်စွာ လိုးထားသော လီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေးရင်း အပေါ်မှခွထိုင်ကာ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ တေ့ရင်း ဖိချလိုက်တော့သည်။ ရဲသူရင်ဘတ်ပေါ်လက်ထောက်ကာ ဖင်ကြီးအားမြောက်ခွလိုးနေရင်း ရဲသူမျက်နှာနား ဒူးထောက်တိုးကပ်ကာ သူမစောက်ပတ်လေးအား ယက်ခိုင်းပြန်သည်။ အဖုတ်ယက်ခိုင်းလိုက် အပေါ်မှခွလိုးလိုက်နှင့် ကာမအရသာအား ထိထိမိမိလေး ခံစားနေ၏။။
ဇွဲမာန်မှာ ညီမဖြစ်သူ၏ ရမ္မက်မီးတောက်လောင်နေပုံကို မကြည့်ရက်တော့သဖြင့် သူ၏အိပ်ခန်းတွင်း ခြေဖွဖွလျှောက်ဝင်သွားကာ ကုတင်ပေါ်လှဲရင်း ရှိုက်ငိုမိတော့သည်။ မိခင်ရော ညီမဖြစ်သူပါ ရဲသူ၏ မာယာပခြုပ်တွင်း ဆင်းသက်နေကြရာ ဇွဲမာန်တစ်ယောက် ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ပေ။
ချစ်သူနှင့်လည်း အဆက်သွယ်ပြတ်ပြီး အရက်ထဲ စိတ်ရောက်နေခဲ့တော့သည်။ မနက်တည်းက အရက်ဆိုင်ရောက်နေကာ အတွေးပေါင်းစုံနှင့် ထိုင်သောက်နေစဉ် မျက်စောင်းထိုးဝိုင်းမှ စကားတစ်ချို့ကြောင့် ဇွဲမာန် စိတ်ထဲ တင်းနေရသည်။ ရဲသူ၏ ဘော်ဒါတစ်ယောက်ဖြစ်သော ပွဲစားဖိုးလုံးမှာ အဖော်နှစ်ယောက်အား ပြောပြနေ၏။
” ရဲသူတော့ … ကိုင်းကြီးကြီးနားလိုက်တာ … အငြိမ်ပဲကွာ ”
” အေးကွာ ဒီကောင် ဒီရက်ပိုင်း ကားတစ်စီးနဲ့ ပိုက်ပိုက်ကလည်း အိတ်ထဲအပြည့် ”
” ဒါတင်ဘယ်ကမလဲ ဆော်ကြီးက ဒီကောင်မှဒီကောင်ကွ … ဘာဂျာပေးထားတော့ အငြိမ်ပေါ့ ”
ဇွဲမာန်စိတ်ထဲ ဖျင်းကနဲ့ ဖြစ်သွားရပြန်သည်။ အရက်ပုလင်းအား ကောက်ကိုင်ကာ ပြေးရိုက်ချင်သော စိတ်များ ပေါ်ပေါက်လာ၏။
” ဪ …ချိန်းဝိုင်းတွေ ထိုင်တဲ့ ခပ်တောင့်တောင့် ဆော်ကြီးမလား ”
” ဟုတ်တယ် ငါ့ကောင်ရေ … စဖြုတ်တဲ့နေ့က ငါရှိတယ်ကွ ”
” ဟာ … လုပ်စမ်းပါဦး … ဖိုးလုံးရာ … အေ့ စ် ”
ဖိုးလုံးနှင့် အတူထိုင်သောက်နေသော ဂတုံးစတောက်နဲ့တစ်ယောက်က မူးနေကာ ရဲသူအကြောင်းပြောခိုင်းနေပြန်သည်။
” မကေသီ ခြံ … မင်းသိတယ် မလား ”
” မြို့ထွက်နားက ခြံလား … ရောက်တော့မရောက်ဖူးဘူး … ကြားဖူးတယ်ကွ နာမည်ကြီးချိန်းဝိုင်းတွေ လုပ်တာ မလား ”
” အေးလေ အဲဒီခြံမှာ ငါနဲ့ရဲသူက ဆိုင်ကယ်နဲ့ အရင်ဒိုးတာဟ … ဟိုရောက်မှ ဆော်ကြီးကို ဖုန်းဆက် ခေါ်တာ … ငါက အခန်းထဲ ကြိုပြီး ပုန်းနေတာပေါ့ ”
” ဆော်ကြီးက တစ်ယောက်ထဲ … လာတာလား ”
” အေးပေါ့ … ရောက်တာနဲ့ ရဲသူက အီပါလေရောကွာ … စကားပြောရင်း နို့တွေ ဖင်တွေနယ်ပြီး နုူးပေးနေတာ … ပြီးမှ ရှယ်ကိုင်တာကွာ ”
ဖိုးလုံးမှာ စကားပြောရင်း လက်ကျန်အရက်အား မော့ချပစ်သည်။ ပြီးမှ ဆေးလိပ်တစ်လိပ် မီးညှိကာ ဆက်ပြောနေသည်။
” ဆော်ကြီးကို နိစ်ချွတ်ပြီး ဘာဂျာ အရင်ကျွေးတာကွာ … ဖင်ကြားတွေပါ ယက်ပေးတာ … စောက်ရည်တွေကို ထောင်ပန်းနေတာပဲ … ပြီးမှ ရှယ်လိုးပေးတာ…။ ဆော်ကြီးကလည်း အထန်ပါကွာ … တချီပြီးတချီ ထပ်ထပ်လိုးခိုင်းနေတာ …. ဆော်ပေါင်းစုံ လိုးထားတဲ့ ရဲသူလီးကို ရေခဲချောင်းစုပ်သလိုကို စုပ်ပေးနေတာကွ …။ ငါလည်း ချောင်းရင် ဂွင်းထု နေရတာပေါ့ … နောက်ခေါက်ကြ အပိုင်ပဲကွာ … ဆော်ကြီးက တွေ့တာနဲ့ ရဲသူလီးကို အငမ်းမရ စုပ်တာ လီးတအား ငတ်နေပုံပဲ … ရဲသူက ခရေပါ ဖွင့်ပစ်တာ အော်ငိုပါရော ဟားဟားးးး … ရဲသူက ငိုနေတဲ့ ပါးစပ်ကို လီးနဲ့ထိုးပြီး စုပ်ခိုင်းပြန်ရော ပြီးမှ ချော့လိုးလိုက်တာ ”
” အဲဆော်ကြီးက အကိတ်ကွာ ငါလည်း ဖိုက်ချင်တာ ”
” ရဲသူက … အပိုင် ကိုင်ထားပြီကွ … ငါတောင် လိုးချင်လို့ ဖန်ခိုင်းတာ မရတော့ပါဘူး ”
………………………………………………………..
ဘယ်လိုမှ နားထောင်လို့မရတာနဲ့ ကျနော်လည်း အရက်ဖိုးရှင်းပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်တာ။ အိမ်ရောက်တော့ ထင်မထားတဲ့ မြင်ကွင်းက ဆီးကြိုနေတာဗျ။ ရဲသူက မာမီ့ကို ဧည့်ခန်းထဲတင် လီးစုပ်ခိုင်းနေတာဗျာ။ မာမီလည်း ဧည့်ခန်းထဲတောင် မဆင်ခြင်တော့ဘူး ဆိုဖာခုံရှည်ပေါ်မှာ ကုန်းစုပ်ပေးနေတာ။ ကျနော်ဝင်လာတော့မှ မာမီက ခါးဆန့်ပြီး သူတို့အိပ်ခန်းထဲ သွားဖို့ ပြောနေတာပေါ့။ ကျနော်လည်း စကားမပြောချင်တာနဲ့မို့ ကိုယ့်အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး အိပ်နေလိုက်တယ်။ ညနေပိုင်း နိုးတာနဲ့ ရေချိုးဖို့ ရေချိုးခန်းဘက် ထွက်ခဲ့လိုက်တော့…
” အွန့် အွန့် … ဒီလောက် သန်တဲ့ဟာကြီး ၂ ခါ လိုးပြီးတာတောင် ထနေသေးတာ … ခ်ခ် ခ်ခ် ”
မာမီပေါ့ဗျာ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ရဲသူလီးကြီးကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးနေတာ။ ကျနော် မူးအိပ်နေတာဆိုတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ရေချိုးနေကြပုံပါ။ ရဲသူက နံရံကျောပေးပြီး ရပ်နေတာ မာမီက ရဲသူရှေ့ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း လီးကို ဆေးပေးရင်း ဂွင်းတိုက်ပေးနေတာဗျာ။ ကျနော် အိမ်မှာမနေချင်တော ဒီလိုမြင်ကွင်းတွေကြောင့်ပဲလေ။
…………………………………………………..
နွေဦးရယ်လို့မှ
ဥသြလေးက သံချိုမနှောခင်
ခေါ်သံများနောက်
ကောက်ကောက်ပါသွားခဲ့ရတာ
အချိန်ဆိုတာ
စက္ကန့်များရဲ့ အစနဲ့အဆုံးမှာလား
အဖြစ်ပျက်တခုရဲ့ အတွင်းမှာလား
ကျနော် ဘယ်သူမှ မေးမကြည့်ဖြစ်တော့ပါဘူး
……………………………………………………………..
ဒီနေ့ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ကျနော့်ရဲ့ချစ်သူ လက်ထပ်တာ ၁ နှစ်ပြည့်ပေါ့။ တခြားမြို့လေးတစ်ခုမှာ စိတ်ပြေလက်ပျောက်ထွက်သွားရင်း အိမ်ပြန်ရောက်လာခဲ့တာ။ မာမီနဲ့ညီမလေး ယမင်းခင်ကတော့ ဖက်ပြီး ငိုတော့တာပါပဲ။ နောက်တခါ အိမ်က မထွက်ဖို့ တတွတ်တွတ် ပြောနေတာပါ။
ခဏနား ရေမိုးချိုးပြီး အိပ်မယ်လုပ်တုန်း မာမီ့အခန်းက အသံတစ်ချို့ကြောင့် မအိပ်ဖြစ်တော့။ ကျနော် မာမီအိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ညီမလေးက လေးဖက်ထောက်ရဲ့လေး ရဲသူက နောက်ကနေ ဒူးထောက်နေရာယူထားတာဗျာ။ ညီမလေးဘေးနား ဒူးတုပ်ထိုင်နေတဲ့ မာမီခေါင်းကို ညီမလေးခါးပေါ် ကန့်လန်တင်ပြီး ရဲသူဆီးခုံးနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ကပ်ထားတာ။ ရဲသူက ညီမလေး စောက်ပတ်ကို အချက် ၂၀ လောက်လိုးပြီးတိုင်း လီးကြီးကို ဖင်ကြားထဲ မေးတင်ပေးတာ။ ခါးပေါ်ခေါင်းလှဲထားတဲ့ မာမီ့ပါးစပ်နား ဒစ်ကြီးက စောက်ရည်တွေနဲ့ ပြောင်လက်နေတာပေါ့။ ဒစ်ဖူးကို မာမီက လေးငါးချက် စုပ်ပေးပြီးမှ ရဲသူက လီးကြီးကို ညီမလေး အဖုတ်ထဲ ပြန်သွင်းနေတာ။
ကျနော် အရင်လောက် မခံစားရတော့ပါဘူး။ အရာအားလုံး လက်ခံနိုင်ဖို့ ပြင်ဆင်ပြီးသားပါ။ ကျနော်ရောက်တယ်ကြားတော့ ဝင်းနိုင်နဲ့ မျိုးသူတို့က ဖုန်းဆက်ပါလေရော။
” ဟျောင့် သားရီး … ည ငါတို့လာမယ် … ဝင်းနိုင်လည်း ငါပြောထားတယ် ”
” မျိုးသူလား … အေး လာခဲ့ကြကွာ … အခု ငါလည်းပင်ပန်းလာလို့ ခဏနားမလို့ ”
” အေးဆေးနော် သားရီး ”
” သာသာယာယာပဲ ဟျောင့် ”
မျိုးသူနဲ့ ဝင်းနိုင်က ကျနော့်အရင်းနှီးဆုံး သူငယ်ချင်းတွေဗျ။ အခုလည်း မျိုးသူ ကျနော်ရောက်တာ ဘယ်ကကြားလဲမသိဘူး ဝင်းနိုင်ဆီဖုန်းထိုးပြီးမှ ကျနော့်ကို လှမ်းချိန်းနေတာ။ မတွေ့တာ ကြာတော့လည်း သောက်ပွဲကျင်းဖို့ပေါ့ ဗျာ။ ဒီကောင်တွေအကြောင်းတွေးတော့ ကျနော့်ချစ်သူ ဖူးလေးအကြောင်း ပါလာပြီပေါ့။
ကျနော့်ဘဝက ငယ်ငယ်ကတည်းက အပူအပင်မရှိ ပျော်ပျော်ပဲ ဖြတ်သန်းလာခဲ့တာဗျ။ မာမီ နောက်အိမ်ထောင်မပြုခင်ထိပေါ့။
လွန်ခဲ့တဲ့ ၃ နှစ်ကျော်က ရပ်ကွက်ထဲ လူသစ်တွေပြောင်းလာတာ မကြာခင်မှာပဲ ကျနော့်ဘဝ တစ်ဆစ်ချိုး ပြောင်းလဲခဲ့ရတာပဲ။ ပြောင်းလာတဲ့မိသားစုက ၄ ယောက်ထဲဗျ။ ကျနော် မြင်မြင်ချင် ချစ်မိသွားရတဲ့ မြဖူးငုံရယ် သူ့မိဘတွေဖြစ်တဲ့ ဦးကျော်စွာ ဒေါ်စပယ်ဖူးရယ် ခြံစောင့် ဘဘထွန်းရယ်ပေါ့။ ရပ်ကွက်ထဲက ခြံအလွတ်ကြီးတစ်ခုကို ဝယ်ပြီး နှစ်ထပ်တိုက်ဆောက်ကြတာ တိုက်ရှေ့မြေကွက်လပ်မှာ ပန်းခြံအသေးလေးဆောက်ပြီး နောက်ဖေးဘက်မှာ ရေကူးကန်ထည့်ဆောက်ထားတာ။ ကျနော်က ရပ်ကွက်ခံဆိုတော့ စပ်စုရင်း မြဖူးငုံ အဖေ အမေနဲ့ ရင်းနှီးသွားကြတာပါ။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ကျနော်ကလည်း ကျောင်းပြီးတော့ မျိုးသူတို့ ဝင်းနိုင်တို့နဲ့ ဝေလေလေ လုပ်နေချိန်ဗျ။ မြဖူးငုံကလည်း ကျောင်းပြီးတော့ ကျန်းမာရေးအရ ဒီမြို့လေးကို ပြောင်းလာတာပြောတယ်။
ကျုပ်တို့မြို့လေးက တောမကျ မြို့မကျမို့ လူသိပ်မစီတော့ အိမ်ခြေနည်းပြီး ခြံဝင်းအကျယ်ကြီးတွေ လေကောင်းလေသန့်လည်း ရတယ်ဗျ။ အိမ်စဆောက်တော့ မြဖူးငုံကို ကျနော်ကပဲ မြို့လေးရဲ့ အထင်ကရ နေရာတွေ လိုက်ပို့ပေးရတာ။ တဖြည်းဖြည်း လူချင်းရင်းနှီးလာတော့ ကျနော့်အိမ်လည်း မြဖူးငုံက ဝင်ထွက်ပေါ့။ မြဖူးငုံတို့ အိမ် မပြီးခင်လေး ဝေလေလေ လုပ်နေတဲ့ ကျနော်နဲ့ မြဖူးငုံကို သူ့အဖေ ဦးကျော်စွာက ကျောက်မြတ်ရတနာသင်တန်းကျောင်းတစ်ခုမှာ အတူတက်ခိုင်းခဲ့တာ။ မြဖူးငုံက မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း နှာတံစင်းစင်းလေးနဲ့ ပြုံးလိုက်ရင် ပါးချိုင်လေးတစ်ဖက်ပေါ်လာပြီး အတော်ချစ်စရာကောင်းတာဗျ။ ရင်သားစူစူလေးနဲ့ တင်သားအိအိတွေကြား ခါးလေးက ခွက်နေတော့ ယောင်္ကျားတိုင်းကို ဖမ်းစားနိုင်တာပေါ့။
ကျနော်လည်း ဘာသားနဲ့ ထုထားတာမို့လဲ။ သင်တန်းမှာ မြဖူးငုံကို စကားလာပြောတဲ့ကောင်တွေဆို ကြည့်မရတော့တာလေ။ ဒါပေမယ့် မြဖူးငုံက ကျနော်မကြိုက်တာဆို ဆင်ခြင်ရှာပါတယ်။ ကျနော်က မိန်းကလေးတွေနဲ့ အရောမဝင်သလို မြဖူးငုံကိုလည်း ယောင်္ကျားတွေနဲ့ အရောတဝင် မနေခိုင်ဘူး။
အိမ်ဆောက်ပြီး အိမ်တက်လုပ်တော့ လက်တကိုင်းအင်္ကျီရှားရောင်လေးနဲ့ အောက်က ထမီစကပ်အနက်လေး ဝတ်ထားတာဗျ။ မျက်နှာချောချေားလေးနဲ့ ဆံပင်တွေစုချည်ပြီး ကျော်လယ်ချထားရင်း လာသမျှဧည့်သည်အားလုံးကို ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်နဲ့ နှုတ်ဆက်နေတာ တအားကို ချစ်စရာကောင်းတာ။ ညနေပိုင်း ဘုရားသွားတော့ ကျနော်လည်း ချစ်ခွင့်ပန်ပစ်တာပေါ့။ အဲ့ဒီညက ရှက်သွေးဖျာနေတဲ့ မြဖူးငုံ မျက်နှာလေး အခုထိ မျက်လုံးထဲက မထွက်ဖူးဗျာ။ ၃ လလောက်နေမှ အဖြေပြန်ပေးတာ။
ချစ်သူဖြစ်တဲ့နေမှာပဲ ကျနော်တို့နှစ်ယောက် သင်တန်းမတက်ပဲ လျှောက်လည်ကြတာ သင်တန်းချိန်ကျော်ပြီး ညမိုးချုပ်မှ အိမ်ပြန်ရောက်ကြတာ။ နောက်ရက်တွေ သင်တန်းတက်လို့ မြဖူးငုံ မနိုးသေးရင် သူ့အဖေနဲ့အမေက ကျနော်ကို အိမ်ပေါ်တက်နိုးခိုင်းတော့တာ။ ကျနော့်ကို တူသားတစ်ယောက်လို ချစ်ခင်ကြတာ။
” သားရေ … ဇွဲ … ဖူးလေးကို သားပဲ တက်နိုးလိုက်တော့ မနက်က နိုးတာကို မထဘူး ”
အိပ်ခန်းထဲရောက်လို့ နိုးမရရင် ကျနော်က ကော့ထွက်နေတဲ့ မြဖူးငုံ ဖင်သားအိအိလေးကို ဆွဲကိုက်နိုးတာပဲ။
” အ … နာတာ … မောင်ရယ် ”
” နာရင်ထကွာ ရေချိုးမုန့်စား ဖူးလေး ”
” ဟင့်အင့်ကွာ … ဒီနားတိုးပေး ”
ကျနော်လည်း ဖူး စိတ်တိုင်းကျ သူမမျက်နာနားလေးကို ကျနော်ဟာလေး ကပ်ပေးရတာ။ ကုတင်ပေါ် မှောက်ယက်အိပ်ရင်း မျက်နှာက ကျနော်ဘက်လှည့်ထားတာမို့ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး သူ့မျက်နှာနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ကပ်ပေးထားတဲ့ ကျနော်ပေါင်ကြားက လီးကို ပုဆိုးအပြင်မှာပဲ အားရပါးရနမ်းပြီး ဆွဲညှစ်တတ်တာ သူ့ အကျင့်ဗျ။
” ချစ်လိုက်တာ မောင်ရာ … ဒါကြီးကို ဘယ်သူမှ မပေးရဘူးနော် ”
” မပေးပါဘူး … ဖူးမွေးနေ့ကြမှ … မောင်က ဖူးကို အပိုင်ပေးမှာ ”
ချစ်သူသက်တမ်းမှာ နို့ကိုင် အဖုတ်နိုက်လောက်ပဲ ရတာဗျ။ သူ့မွေးနေ့ကြမှ ပန်းဦးကို ကျနော့်စွပ်မယ်တဲ့။ ကျနော့်လီးလည်း ဖူးက ကိုင်ရင်း ဂွင်းထုပေးတတ်ပါတယ် ကျနော်တို့ အဆုံးထိ မရောက်သေးတာပါ။ ဖူး မွေးနေ့ကြ မနက်ပိုင်း ပွဲလေးလုပ်ရင်း နေ့လည်ဘက်ကြ သူ့မိဘတွေ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ အပြင်သွားကြတော့ တစ်အိမ်လုံးမှာ ဖူးရယ် ကျနော်ရယ် ခြံစောင့်ဘဘရယ်ပဲ ကျန်ခဲ့တာ။
ဘဘထွန်းကို အရက်တစ်တောင့် ပေးလိုက်တော့ သိပ်မကြာပါဘူး သူ့နေတဲ့ အိမ်အသေးလေးထဲ မှောက်သွားတာပဲ။ ဖူးနဲ့ကျနော်လည်း ဘဘထွန်း မှောက်တာနဲ့ အိမ်အပေါ်ထပ် ဖူးအိပ်ခန်းလေးထဲ ဝင်လာခဲ့ကြတာပေါ့။ ရောက်တာနဲ့ ခပ်တင်းတင်းဖက်ရင်း အဝတ်အစားတွေချွတ်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် နမ်းကြတာပါ။ နမ်းနေရင်း ဖူးက ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်ပြီး လီးကို ဆွဲဆွဲစုပ်တော့တာပဲ။ တကယ်ကို အငမ်းမရနဲ့ဗျ။ ဖူးလည်း ချုပ်တည်းထားသမျှ ဒီနေ့ အစွမ်းကုန် လိုက်လျောဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေတဲ့ပုံပါ။
ဖူးက ကျနော့်လီးကို ပြင်းပြင်းပြပြ စုပ်တတ်တဲ့အကျင့်ရှိတာ လဥလေးနှစ်လုံးဆို ချိုချဉ်စုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်နေတတ်တာဗျ။ လီးထိပ်ပေါက်လေးက အရည်ကြည်လေးစုပ်ယူ မျိုချပြီးတိုင်း ကျနော့်ကို မော့ကြည့်ပြီး မျက်နှာလေးက မဲ့ပြတတ်တယ်။ ညှီလို့တဲ့ဗျာ။ နောက်ပိုင်းကြ ရိုးသွားတာလား မသိဘူး ဒစ်ဖူးကို သဲသဲမဲမဲစုပ်ရင်း အရသာခံတတ်သွားပုံပဲ။ လရည်တော့ ကျနော်ာတခါ သောက်ခိုင်းဖူးတယ်။ ပျို့အန်လို့ နောက်ပိုင်း မကြိုးစားတော့တာ။ အခုလည်း လီးထိပ်လေးစုပ်လိုက် လဥလေးတွေ စုပ်လိုက်နဲ့ပေါ့။ လီးကြီး ထောင်မတ်လာမှ သူ့ပါးလေးပေါ်ကပ်ရင်း ကျနော့်ဆီးခုံးအပေါ်နားလေးကို လျှာလေးနဲ့ထိုးထိုး ကလိတာဗျ။
ဖူး အားရအောင်စုပ်ပြီးမှ ကျနော်လည်း သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်ပေါ် ပွေ့တင်လိုက်တာ။ ပက်လက်အနေထားလေးနဲ့ ဖူးပေါင်ကြားထဲ ကျနော် ဝမ်းလျားမှောက်ပြီး စောက်ပတ်နီတာရဲလေးဆီ မျက်နှာအပ်ထားလိုက်တယ်။ ဖူးက ကျနော့်အကြိုက် စောက်မွှေးလေးတွေ ပြောင်နေအောင်ရိတ်ထားပေးတာဗျ။ ဘေးသားနှစ်ခုက ဖောင်းကြွနေပြီး ထိပ်က စောက်စိလေးက ခေါင်းလေးပြူထွက်နေတာ။
ကျနော့်လီးစုပ်ရင် ဖူးလည်း ရမ္မက်စိတ်လေး ထကြွနေပုံပဲ စောက်ခေါင်းဝလေးမှာ အရည်ကြည်လေးတွေ အိုင်နေတာဗျာ။ ပထမဆုံး ဖူးရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကို ကျနော် နမ်းရှိုက်လိုက်တာ။ ပြီးမှ စောက်ခေါင်းလေးကို တေ့စုပ်ရင်း အရည်ကြည်လေးတွေ မျိုချပစ်တာပဲ။
ဖူး ဆီက အင့်ကနဲ့ ရှိုက်သံ သဲ့သဲ့လေး ထွက်လာတာဗျ။ စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း လျှာဖျားနဲ့ အထက်အောက် ဖိဆွဲပေးလိုက်တာ ပေါင်းသားဖွေးဖွေးလေးတွေ ဇပ်ကနဲာဇပ်ကနဲ တုန်ဆင်းနေတာပဲ။ အက်ကွဲကြောင်းလေးထိပ်က ခေါင်းပြူနေတဲ့ အစိလေးဆွဲစုပ်တဲ့အချိန် ဖူးတစ်ယောက် အသံထွက်ပြီး ညည်းနေတော့တာ။
” အ … ရှီးးးးးးး … မောင်ရယ် … အင်း စုပ်စုပ် … မလွတ်နဲ့ဦး … စုပ်ထား အစိလေးကို ”
ကျနော့်မျက်နာကို သူ့အဖုတ်လေးနဲ့ လွတ်သွားမှာ စိုးပြီး အတင်းဖိကပ်ထားတော့တာပဲ။ ဒါက ဖူးရဲ့ အကြိုက်ဆုံး ခံစားမှုတစ်ခုပေါ့။ ခပ်ကြာကြာလေး စုပ်လိုက် အက်ကွဲကြောင်းထဲ ထိုးယက်လိုက်နဲ့ ဖူးခါးလေး ကော့တက်နေတာ။ ပါးစပ်ကလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း စကားလုံးတွေ ရွတ်ရင်း ကာမစိတ်တောက်လောင်နေပါပြီ။ ကျနော်လည်း စောက်ပတ်တပြင်လုံး လျှာအပြားလိုက် ဖိယက်ရင်း အစိလေးကို သွားနဲ့ ခပ်စပ်စပ်လေး ကိုက်ပေးလိုက်တော့ ပထမဆုံးအကြိမ် စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာတာပေါ့။
” အားးးး အားးးးးးး … အ …… ဖူး ထွက် ပြီ … မောင်ရယ် … ရှီးးးးးးး အ အ ”
ကျနော့်မျက်နှာကို သူ့စောက်ပတ်နဲ့ ဆွဲကပ်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်တော့တာပဲဗျာ။ ဖင်ကြီးမြှောက်တက်လာပြီး စောက်ရည်ကုန်မှ ကုတင်ပေါ် ဘုန်းကနဲ့ ပြန်ကျရင်း မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ငြိမ်ကျသွားတာ။ ခဏနားပြီးမှ စောက်ရည်ရွှဲနေတဲ့ အဖုတ်နီတာရဲလေးကို ဒစ်ဖူးနဲ့ ထိုးစွပေးတော့ ဖူးက မျက်လုံးလေးပြန်ဖွင့်ရင်း ကျနော့်လီးကြီးကို စိုက်ကြည့်နေတာဗျ။ လီးထိပ်နဲ့ အစိလေးကို ကလော်မိတိုင်း ရင်ဘတ်လေးကော့တက်လာရင်း နို့အုံလေးကို သူ့လက်လေးတွေနဲ့ ဆုပ်နယ်နေတော့တာပဲ။ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲ အထက်အောက် ဒစ်ဖူးနဲ့ ပွတ်ဆွဲရင်း စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ ဖိထည့်ပစ်လိုက်တယ်ဗျာ။
” ဗျစ် … ဖလွပ် … ဗျစ်ဗျစ် ”
” အ … နာလိုက်တာ မောင်ရယ် ”
ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို တွန်းရင်း ဖင်ကို အထက်ရွေ့ပစ်တာဗျ။ ကျနော်လည်း အလိုက်သင့် တိုးကပ်ရင်း လီးအရင်းထိ ဖိထိုးပစ်တာ။
” ဗျစ် … ဖောက် … ဘွတ် ဘွတ် … ဖွပ် ပလွပ် ”
” အမလေးးး သေပါပြီ မောင်ရယ် … ထုတ် ထုတ် … ပြန်ထုတ်ပေးကွာ … နောက်ရက်မှ လိုးနော် … အမလေးး အ အားးးး ”
ဖူးဆီက အလန့်တကြား အော်သံကြောင့် ကျနော်လည်း ထိတ်ကနဲ့ဖြစ်ရင်း လီးပြန်ထုတ်တော့ သွေးတွေဗျ။ ပထမ လန့်သွားပြီး ခဏနေတော့ ကျနော် အားရကျေနပ်သွားမိတယ်။ ဖူးရဲ့ အပျိုမှေးလေး ပေါက်ထွက်တာပါ။ ယောင်္ကျားတွေဆိုတာလည်း ဖာချရင်ချမယ် ရှုပ်ရင်ရှုပ်မယ် ကိုယ်ယူမယ့်မိန်းမကြ ပါကင်မှ ကြိုက်တာလေဗျာ။ အော်ဟစ်နေတဲ့ ဖူးနူတ်ခမ်းလေးကို ကျနော်က သူ့ကိုယ်လုံးပေါ်မှောက်ချရင်း ဆွဲစုပ်ပစ်တာ။ နို့အုံစူစူလေး နှစ်ဖက်ကို ခပ်ဖွဖွချေပေးရင်း လီးတဝက်လောက်ပဲ အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးနေတာပေါ့။ ခဏကြာတော့ ဖူးဆီက နာကျင်တဲ့ အရိပ်ယောင်တွေ မတွေ့ရတော့ပါဘူး။ လီးအရသာ တွေ့သွားပါပြီ။ နဲနဲတိုးဆောင့်ကြည့်တော့ မျက်နာလေး မဲ့သွားတာနဲ့ ပုံမှန်လေးပဲ လိုးရင်း ကျနော်နဲ့ဖူး အထွဋ်ထိပ်ရောက်ခဲ့ကြတာပါ။
ညနေပိုင်းထိ ၂ ချီထပ်လိုးတာ နောက်ဆုံးအချီကြ ကျနော် လီးအရင်းထိ ပစ်ပစ်သွင်းတာ ဖူးတစ်ယောက် မျက်ရည်တောင်ကျတယ်ဗျာ။ ကျနော်လည်း ဖူးငိုလေ လိုးရတာ အရသာပိုတွေ့လေမို့ ရမ္မက်စိတ်တွေ ထကြွသောင်းကျန်းနေတာပါ။ ပြန်ခါနီး ဖူး စောက်ပတ်လေး ယက်ပေးတော့ အဖုတ်နီတာရဲလေးက ယောင်ကိုင်းပြီး နူတ်ခမ်းသားလေးတွေ ကွဲထွက်နေတာဗျာ။ အားရပါးရ လိုးပြီးမှ စိတ်မကောင်းဖြစ်မိရတယ်။ နောက်နေ့မနက် သင်တန်းတက်ဖို့ အိပ်ရာသွားနိုးတော့ ဖူးတစ်ယောက် မထနိုင်တော့တာ။
” သွား … မခေါ်နဲ့ ”
” ဘာလို့လဲ ဖူးရ ”
” မနေ့က … မတရားသဖြင့် လိုးသွာတာ … တကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက်ထားသလိုပဲ … အောက်ကလည်း ကျိန်းစပ်နေပြီ ”
ကျနော်လည်း ဖူး အဖုတ်လေး လှန်ကြည့်ပြီး အာဘွားပေးရတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဖူးက အထိမခံနိုင်တာဗျ။ တကယ်လည်း လမ်းမလျှောက်နိုင်ရှာဘူး ကွတကွတလေး ဖြစ်နေတာ။ ကျနော်က ဖူးရဲ့ပုံစံလေးကို ကြည့်ပြီး ရယ်တော့ ရင်ဘတ်ကို တဖုံးဖုံးနဲ့ ထုပါလေရောဗျာ။
” ဟားးး ဟားးး ဟားးးးး ”
” ကဲဟာ ကဲဟာ … ဘုန်း ဘုန်း ဝုန်းးး ”
ချစ်လိုက်တာဗျာ ကျနော်နဲ့ ဖူးရဲ့ ရွှေရောင် နေ့ရက်လေးတွေပေါ့။ နောက်ရက်တွေကြ သင်တန်းပြီးတာနဲ့ ကျနော်က ဖူးတို့အိမ်မှာပဲ စားသောက် ညပိုင်း တီဗီကြည့်ပြီး အိပ်ခါနီးမှ အိမ်ပြန်တော့တာ။ ဖူး အဖေနဲ့ အမေတို့ ရှေ့ခုံမှာ တီဗွီကြည့်ရင် ကျနော်နဲ့ဖူးက နောက်မှာ ထိုင်ကြတာ။ လစ်တာနဲ့ ကျနော်က လီးစုပ်ခိုင်းတာ။ အဲ့လိုအချိန်ဆို မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့ မျက်စောင်းထိုးရင်း ပုဆိုးခါးပုံစ ဖြည်ပြီး စုပ်ပေးတတ်တာ။ ကျနော်လည်း စိတ်ကြွပြီဆို တီဗီကြည့်ရင်း ဧည့်ခန်းတံခါးကြားလေးထဲ ဖူးကို မတ်တပ်ရပ်လျက်လေး ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေ ဒူးထောက် ယက်ပေးခဲ့တာ။ ဖူးလည်း သူ့မိဘတွေ ကြည့်လိုက် ကျနော် အဖုတ်ယက်ပေးတာ ခံလိုက်နဲ့ တခါတခါ ခဏလေးနဲ့ စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်တတ်တာ။ တကယ်ကို ပျော်ရွှင်ခြင်း အတိပြီးတဲ့ အချိန်ကာလလေးပါဗျာ။
” ဟာ … မဖြစ်နိုင်တာကွာ … မင်း မင်းတို့ ငါကို စနေကြတာမလား လိမ်နေတာပါကွာ … ဟားဟားးးး ဟားးး ”
” ဟျောင့် … ငဇွဲ … ငါတို့ တကယ်ပြောတာဟ … တောက် … သတင်းစာထဲတောင် ပါတယ်ကွ ဟျောင့်ရ ”
” ငါ မယုံဘူးကွာ … ဖူးက … ပန်းဦးတောင် ငါ့ကို စွပ်ထားတာကွ ”
ကျနော် ဖူး လက်ထပ်သွားပြီဆိုတဲ့ သတင်းကို လက်မခံနိုင်ဘူးဗျာ။ ဝင်းနိုင်နဲ့ မျိုးသူ စကားကို ကျနော် ငြင်းနေမိတာ။ မျိုးသူက ဖူးကို သူ့အမျိုးသားနဲ့ ကားတစ်စီးထဲ အတူစီးသွားတာ နှစ်ခါသုံးခါ မြင်ဖူးတယ်တဲ့ဗျာ။ မိုးကုတ်ဘက်က ကျောက်သူဋ္ဌေးတဲ့။ ဖူးအဖေတို့နဲ့ လုပ်ငန်းပါတနာတွေတဲ့။ ကျနော် ဘယ်လိုမှကို မယုံတာပါ ဖူးမေမေဆီ ဖုန်းဆက်မေးတော့…
” အန်တီ စိတ်မကောင်းပါဘူး သားရယ် … ဖူးက လက်ထပ်ပြီး အခု သူတို့လင်မယား နိုင်ငံခြားကို ပျားရည်ဆမ်းခရီး ထွက်သွားကြပြီကွဲ့ ”
ဖူးမေမေ စကားဆုံးတော့ ကျနော်လက်ထဲက ဖုန်းကို ပေါက်ခွဲပစ်ရင်း မျိုးသူတို့ရှေ့က ပြေးထွက်ခဲ့မိတာ။ ရှက်လည်း ရှက်တယ်ဗျာ။ ချစ်သူချင်း သစ္စာဖောက်ခံလိုက်ရတာ။ ကျနော့်မှာ ဘာအပြစ်ရှိလို့လဲဗျာ ပြောကြပါဦး ကျနော့်မှာ ဘာအပြစ်ရှိလို့လဲဗျာ။
…………………………………………………
အဓိပ္ပါယ်မဲ့ နေ့ရက်တွေ ဖြတ်သန်းရင်း
ဒဏ်ရာတွေဖွရင်း
နှလုံးသားထဲ နာကျင်စွာနဲ့
လောကကြီး တစ်ခုလုံး ငြင်းဆန်ရင်း
ဖွာဆန်ကြဲ မြို့ငယ်လေးရဲ့အောက်
အထီးကျန်ရပ်ဝန်းမှာ
စိတ်ကူးကောင်းသလောက် နေထိုင်ပေမယ့်
ကျနော့်ကိုယ်စား ကျနော်ကလွဲလို့
ဘယ်သူလာ ကြေကွဲနေမှာလဲ
…………………………………………………………..
” ငဇွဲ … မင်း ဒီအတိုင်းပဲ နေတော့မှာလား ”
ဝင်းနိုင်ရဲ့ မချိတင်ကဲ မေးခွန်းတွေကို ဖြေဖို့ ကျနော့်မှာ အားအင်မရှိပါဘူး။ အရက်က ကျနော့်အတွက် အကောင်းဆုံး အဖော်မွန်မို့ပါ။ အရက်သမား လုံးလုံးဖြစ်နေတဲ့ ကျနော် မိုးလင်း မိုးချုပ် အရက်ပဲ တောင့်တနေမိတော့တာ။ သူငယ်ချင်းအရင်းဖြစ်တဲ့ မျိုးသူနဲ့ ဝင်းနိုင်ပဲ ကျနော့်ပြသနာမှန်သမျှ လိုက်ရှင်းပေးနေကြတာ။ အခုလည်း ညက ဘာဖြစ်မှန်းမသိဘူး မနက်လင်းတော့ အချုပ်ထဲမှာဗျ။ ဝင်းနိုင်နဲ့ မျိုးသူက ထုတ်ပေးတော့ ကျနော်လည်း အရက်ဆိုင် တန်းဝင်လာတာ။ အိမ်လည်း မပြန်ချင်ပါဘူး။ ရဲသူက နောက်ပိုင်း အတင်းရဲလာတာဗျ။ ကျနော်ရှိတဲ့အချိန်မျိုးတောင် ညီမလေးကို ရေချိုးခန်း စတိုခန်း မီးဖိုခန်းထဲထိ ခေါ်လိုးနေတာ။ ပေါက်ကွဲပစ်ရင်လည်း တစ်ရှက်ကနေ နှစ်ရှက် ဖြစ်မှာပဲလေ။ အရက် ၃ ခွက်သောက်အပြီး နှုတ်ခမ်းကပ်နေတဲ့ အရက်တချို့ လက်ခုံနဲ့သုတ်ရင်း နောက်တစ်ခွက် ထပ်ငှဲ့ပစ်တာ။ ဘာရယ်တော့ မဟုတ်ဘူးဗျ။ မူးလာရင် အပြောင်းလဲလေး ဖြစ်မလားလို့ပါ။
” မင်းကွာ သစ္စာမရှိတဲ့ မိန်းမ အတွက်နဲ့ ကိုယ့်ဘဝကိုယ် ဖျက်စီးနေတာ ”
” သစ္စာမရှိတဲ့ မိန်းမ အတွက်နဲ့ ”
” သစ္စာမရှိတဲ့ မိန်းမ အတွက်နဲ့ ”
” သစ္စာမရှိတဲ့ မိန်းမ အတွက်နဲ့ ”
” သစ္စာမရှိတဲ့ မိန်းမ အတွက်နဲ့ ”
ကျနော့်နားထဲ ဝင်းနိုင်ရဲ့ စကားလုံးတွေ ထပ်ကာထပ်ကာ ပဲတင်ထပ်လာတာဗျာ။ ကျနော် စူးစူးဝါးဝါး အော်ဟစ်ရင်း အရက်ပုလင်းကို ရိုက်ခွဲပစ်လိုက်တာ။ ဘေးဝိုင်းက လူတွေထလာပြီး ရန်ရှာတော့ ဝင်းနိုင်နဲ့ မျိုးသူက အကျိုးအကြောင်းပြောပြပြီး တောင်းပန်နေတာပါ။
အဲဒီလူတွေရဲ့ သနားစရာ အကြည့်တွေကို ကျနော် ရင်မဆိုင်ချင်ဘူးဗျာ။ ပထမဆုံးအကြိမ် မိန်းမတစ်ယောက်အတွက်နဲ့ လူဖြစ်ရှုံးနေတဲ့ ကျနော့်ဘဝကို သတိထားမိလာပြီ။ ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျနေတဲ့ ကျနော့် ပုခုံးပေါ် လက်တဖက် ရောက်လာတာ ကြည့်မိတော့ မျိုးသူပေါ့။ အားရပါးရ ပြုံးပြရင်း ငဇွဲ မင်းအိပ်မက်က နိုးပြီလားတဲ့။ ကျနော် ဝင်းနိုင်နဲ့မျိုးသူကို ပုခုံးပြိုင်တူဖက်ထားရင်း အရက်ဆိုင်ထဲက ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်ဗျာ။
………………………………………………………….
” ငဇွဲ … ဒါ မင်းစီးရမယ့် ကားပဲ … အချိန် နာရီဝက်လောက်တော့ လိုသေးတယ် ”
ကားကြီးကွင်းဘေးနားက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်လေးမှာ သူငယ်ချင်းသုံးရောက်သား ခွဲခါနီး နှုတ်ဆက်စကားပေါ့ဗျာ။ ဒီမှာ ဆက်နေရင် ချစ်သူရဲ့ အရိပ်အငွေ့တွေနဲ့မို့ ကျနော့်ဘဝကို ပြန်ပြင်ဖို့ ခက်ခဲ့လွန်းလို့ပါ။ ကျနော် ကားပေါ်တက်တော့ ဝင်းနိုင်ရော မျိုးသူရော ပါးပြင်မှာ မျက်ရည်တွေနဲ့ပါ။
” မင်း ဒဏ်ရာတွေ ကျက်ရင် ပြန်လာကွာ ”
” ငဇွဲ … အမြဲသတိရနေမယ် ဖိုက်တင်းကွာ ”
ဒီကောင်တွေကို ကျနော် ပြုံးပြချိန်မှာ ကျလာတဲ့ မျက်ရည်တွေ ကားပေါ်ရောက်မှ သိခဲ့ရတာဗျ။ ကျနော်နေတဲ့မြို့ငယ်လေး နောက်မှာ တဖြည်းဖြည်း ကျန်ခဲ့ပါပြီ။ ကားကြီးက မြို့ပြင်ရောက်တာနဲ့ အရှိန်မြင့်မောင်းတော့ ဘေးက သစ်ပင်ကြီးတွေ လယ်ကွင်းတွေ ရိပ်ကနဲ ရိပ်ကနဲ့ ကျန်နေရစ်တော့တာ။
……………………………………………………
” ဒေါက်ဒေါက် … ဒေါက် … သား ဇွဲမာန် … မာမီတို့ မြဖူးငုံအမေက ဆွမ်းကျွေးလာဖိတ်လို့ လူမှု့ရေးအရ သွားလိုက်ဦးမယ် ”
အခန်းတံခါး ခေါက်သံနဲ့ အတူ မာမီ ဝင်လာမှ ကျနော့် အတွေးစတွေ ပျက်သွားရတာ။
” အော် … ဟုတ် … မာမီ သား မလိုက်တော့ဘူး … အန်တီတို့မေးရင် ခရီးပန်းလို့ အိပ်နေတာလေး ပြောလိုက်ပါ ”
” အေးပါ သားရယ် မာမီ နားလည်ပါတယ် … အိမ်တံခါး လာစိဦး … ကိုသူရော သမီးရော လိုက်မှာ ”
” ဟုတ် မာမီ ”
မာမီတို့ ထွက်သွားမှ ကျနော်လည်း ခြံတံခါးပိတ်ပြီး အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာလိုက်တာ။ အချိန်ဘယ်လောက်ကြာကြာ ဖူးကို ကျနော် မမေ့နိုင်သေးဘူးဗျ။ အိပ်ယာပေါ်ရောက်တော့ အတွေးတွေ မပေါ်အောင် ထိန်းရင်း ကြိုးစားအိပ်ပစ်လိုက်တာ ညနေကြ မျိုးသူနဲ့ ဝင်းနိုင် လာရင် သောက်ရဦးမယ်လေဗျာ။ ကျနော် နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက်ကို အိပ်ပျော်သွားတာ ဒုတိယအကြိမ် မာမီ တံခါး လာခေါက်မှ နိုးတော့တာပဲ။
” သား … မြဖူးငုံ အမေက သားကို ဒီစာအုပ်လေး ပေးပေးပါတဲ့ ”
” ဗျာ … မာမီ ”
မာမီ့မျက်နှာလည်း မကောင်းဘူးဗျ။ မာမီ ထွက်သွားတော့မှ အိပ်လေးထဲက စာအုပ်လေး ဖွင့်ကြည့်မိတာ။ အဖုံးက ကျနော်နဲ့ဖူး … ဖူးမွေးနေက ရိုက်ထားတဲ့ ပုံလေးပါ။ စာအုပ်လှန်လိုက်တော့ ကျနော် ဖတ်ရင်း အံ့သြမိရတယ်။
{ စာမျက်နှာ ၁ }
မောင် … ဒီစာဖတ်ချိန် ဖူးအပေါ် မုန်းနေမှာပေါ့နော်…။ ဖူးက မောင့်ကို သိပ်ချစ်တာ ယုံပါ မောင်ရယ်…။ ချစ်လွန်းလို့လည်း ဒါတွေကို ဖူးကိုယ်တိုင် စီစဉ်ခဲ့တာပါ။ တချိန်ချိန် ဖူးပြန်လာရင် မောင်က လက်ခံပေးမှာလား အရမ်းသိချင်တာပဲ မောင်ရယ်။
” လက်ခံမှာပေါ့ ဖူးရယ် … ဘယ်သူ့ဇနီးမယား ဖြစ်နေပါစေ ကျမယ့်ငရဲကို မောင်ကိုယ်တိုင်ခံယူပြီး ဖူးကို လက်ခံပေးမှာ ”
ကျနော့် စိတ်ထဲကနေ ပြန်ဖြေပေးမိနေတာဗျ။
{ စာမျက်နှာ ၂ }
ကျမ အရမ်းပျော်တာပဲ ဟိဟိ …။ ကျန်းမာရေးအရ လာအနားယူမယ့် ခြံရောက်တော့ မောင့်ကို စတွေမိတာ။ အသားညိုပေမယ့် အသားလတ်တယ် ခေါ်ရမလားပဲ။ မျက်ခုံးကောင်းကောင်း အရပ်မနိမ့်မမြင့် ရုပ်ရည်ခန့်ငြားတဲ့ မောင့်ကို သတိထားမိလိုက်တာ။ မိန်းကလေးတွေနဲ့လည်း အရောတဝင်မနေပဲ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်နဲ့ ရပ်ကွက်ထဲ လျှောက်သွားနေတာ။ မကြာပါဘူး အိမ်ရောက်လာပြီး အဖေနဲ့ အမေကို ခင်မင်မှုယူသွားနိုင်တာပေါ့ရှင်။
မောင်လာရင် ကျမက အိမ်ခန်း အတွင်းလေးထဲက ချောင်းကြည့်တတ်တာရှင့်။ မောင်က မသိရှာပါဘူး။ နောက်ပိုင်း ဖူးနဲ့ခင်တော့လည်း ဖူးကသာ စကားတွေ ပြောနေရတာ မောင်က ခပ်တည်တည်ကြီး။ အဖေက သင်တန်း အတူတူ တက်ခိုင်းတော့ ကျမကို တခြားယောင်္ကျားလေးတွေ ကြူမှ သဝန်တိုပြီး ချစ်ရေးဆိုတော့တာ ခိခိ။ ကျမ ပျော်လိုက်တာရှင်။
” အော် … ဖူးရယ် … မောင်လည်း မြင်မြင်ချင်း ချစ်မိတာပါကွာ။ ဖူးမိဘတွေကို ရင်းနှီးအောင်လုပ်ပြီးမှ ဖူးအနား ကပ်ခဲ့တာပါကွာ ”
{ စာမျက်နှာ ၃ }
အဖြေပေးပြီးတော့မှ မောင်က အရမ်းဆိုးတာပဲနော်။ ဖူးတကိုယ်လုံး မထိဘူးတဲ့နေရာ မရှိအောင် သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့တာပါ။ ဖူးကလည်း သိပ်ချစ်ရတဲ့ ချစ်သူမို့ အဆုံးထိ မလိုက်လျောခဲ့ပေမယ့် ကျန်တာ မောင့်သဘောပါရှင်။ တဖြည်းဖြည်း ချစ်သူသက်တမ်းကြာလာတော့ မောင်က အဆုံးထိသွားဖို့ တောင်းဆိုနေတာပေါ့။ ဖူးလည်း ခဏတိုင်း ပူဆာတဲ့ မောင့်ကို သနားလာမိတာပါ။ ဖူးမွေးနေ့မှာပဲ မောင့်ကို ပန်းဦးစွပ်ပေးလိုက်တာ။
” ဟုတ်တယ်ဗျ … ချစ်သူသက်တမ်းမှာ ဖူးက ကျနော့်အလို အကုန်လိုက်လျောပါတယ်။ ရုပ်ရှင်ရုံ ပန်းခြံ လူရှင်းတဲ့နေရာတချို့ ကျနော့်လီးစုပ်ခိုင်းလည်း စုပ်ပေးတာပါပဲ။ ဂွင်းထုခိုင်းလည်း အရည်ထွက်တဲ့အထိ ထုပေးရှာတာ။ သူ့အဖုတ်လေးလည်း ကျနော်ယက်လိုက် လက်နဲ့ကလိလိုက် ကြိုက်သလိုလုပ် အကုန်ခွင့်ပြုပေးတာပါ။ ကြားထဲ လိုးခွင့်မရပေမယ့် ကျနော် မရမက ပူဆာလို့ ဖူးမွေးနေမှာ လိုးလိုက်ရတယ်ဗျ။ မနက် သင်တန်းသွားဖို့ သူတို့အိမ်သွားနိုးတော့ ကွတကွတဖြစ်နေတဲ့ ပုံစံလေး အခုထိ မျက်လုံးထဲ မထွက်ဘူးဗျာ ”
{ စာမျက်နှာ ၄ }
မောင်နဲ့အတူနေပြီး တစ်ပတ်အကြာ ဆရာဝန်ရဲ့ဆေးစစ်အဖြေက ကင်ဆာနောက်ဆုံးအဆင့်တဲ့။ ဖူး ရင်နာလိုက်တာရှင်…။ မောင်တစ်ယောက် ဖူးမရှိရင် ဘယ်လိုနေရှာမလဲ။ ဖူးသက်တမ်းက ၇ လပဲ ကျန်တာ…။ မောင့်အတွက် တစ်ခုခု လုပ်ပေးရတော့မှာပေါ့။ ပထမဆုံး ကျမ လက်ထပ်တဲ့ သတင်းကို သတင်းစာထဲ ထည့်လိုက်တယ်။ အသိတစ်ယောက်ကို အကူအညီတောင်းပြီး မောင့်သူငယ်ချင်းတွေရှေ့ မြင်အောင် ပြပေးလိုက်တယ်။ မောင်လည်း သူ့မိသားစု အိမ်တွင်းရေးရှုပ်နေချိန် ချက်ချင်းစီစဉ်လိုက်ရတာပေါ့။ ကျမဘဝရဲ့ ကျန်တဲ့သက်တမ်းလေးကို ဆေးရုံပေါ်မှာပဲ ကုန်ဆုံးဖို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပါပြီ။
” ဖူးရယ် ဘာလို့ အမှန်အတိုင်း မပြောခဲ့တာလဲကွာ ”
{ စာမျက်နှာ ၅ }
ကျမ ခေါင်းတွေ မခံမရပ်နိုင်အောင်ကို အရမ်းကိုက်တာပဲ မောင်ရယ် ညဖက်တွေဆိုလည်း ချွေးစေးတွေ တအားထွက်ထွက်နေတာ။ ပင်ပင်ပန်းပန်း ဘာမှမလုပ်ပဲနေတာကို အားမရှိသလိုကြီး နွမ်းနယ်နေရတာ မောင်ရဲ့။ အရိုးအဆစ်တွေ ကိုက်ပြီဆို သေမတတ် နာကျင်နေသေးတာ။ မောင့်ကို အရမ်းသတိရတာပဲ ဝေဒနာတွေ ခံစားနေရချိန်ဆို မောင့်ရင်ခွင်ထဲ ခိုးခိုးပြီး တိုးတိုးလာချင်မိတာ သိပ်ချစ်တာပဲ မောင်ရယ်။
” ဟာ … ဖူးလေး ရယ် ”
……………………………………………………..
ကျနော်လည်း အခန်းပြင်ပြေးထွက်ရင်း…
” အမေ … အမေ ”
” ဒီမှာလေ သားလေး ”
” ဖူးရောဟင် … ဖူးဘယ်မှာလဲ အမေ ”
” ဒီနေ့ … မြဖူးငုံ ဆုံးတာ ၁ လပြည့်တဲ့ သားရယ် … အဟင့် … အမေတို့လည်း အထင်လွဲခဲ့ရတာ ”
” ဗျာ ”
” ဟဲ့ … သားလေး … အမလေး လုပ်ကြပါဦး … သမီး ယမင်းခင် လာပါဦး နင့်အစ်ကိုကို ကြည့်ပါဦး ”
……………………………………………………
” ဝေါ ဝေါ … ဝုန်း … ဝေါ … ဝုန်းဝုန်းးးးးးး … မောင်ရေ … ဝေါ ဝေါ … ဝေါ ……… မောင် ”
လေတွေ တဝေါဝေါ တဝုန်းဝုန်း တိုက်နေတာဗျ။ ခပ်ဝေးဝေးကနေ တဖြည်းဖြည်း နီးလာတဲ့ အသံလေး ကျနော် ကြားနေရတာ။ မောင်ရေ … မောင်တဲ့ … ဖူးလေး အသံဗျ။ ကျနော် ကောင်းကောင်းမှတ်မိနေတာ။ ပြတင်းပေါက်ကနေ ကြည့်လိုက်တော့ အိမ်ရှေ့ သရက်ပင်ကြီးက ငြိမ်နေတာ ထူးဆန်းလိုက်တာဗျာ။ ဒီလောက် လေတိုက်နေတာတောင် သရက်ပင်က မလှုပ်ဘူးဗျ။ သရက်ပင် အလယ်ကိုင်းလောက်က ဖြူဖြူ အရိပ်လေးက အခိုးငွေ့လိုလိုနဲ့ ပြတင်းပေါက်ကနေ ကျနော့် ကုတင်ဘေး ဝင်လာနေပြီ။
” ခ်ခ် … ဘာကြည့်နေတာလဲ … မောင်ရဲ့ ”
ကျနော်ကုတင်ဘေး အနီးကပ် အသံကြားမှ ကြည့်မိလိုက်တာ…
” ဟင် … ဖူး … ဖူးလေးမလား … ဖူးမသေဘူးပေါ့ … မောင့်ဆီလာတာလား ”
ဟုတ်ပါတယ် ဖူးမှ ဖူးအစစ်ပါ။ အရင်အတိုင်းပဲ ဆံပင်တွေစုချည်ပြီး နောက်ကျောဘက်ချထားတာလေ။ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းလေး ပြုံးလိုက်ရင် ပါးချိုင့်လေး တဖက်နဲ့ပါ။ ထူးခြားတာက ခေါင်းမှာ ပန်းအဝါလေးတစ်ပွင့် ပန်ထားတာဗျ။ ဖူးဝင်လာမှ အခန်းထဲထိ လေတွေက တအားတိုက်လာတာ ကျနော့်အခန်းက ခန်းစီးစတွေ ကျနော့်အင်္ကျီ ပုဆိုး တဖျတ်ဖျတ် လွင့်နေတော့တာ။ ဖူးဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီနဲ့ ဂါဝန်အရှည်က လှုပ်တောင်မလှုပ်ဘူး။ တဖြည်းဖြည်းမှ လေတိုက်တာ ရပ်သွားတာပဲ။
” မောင့်ဆီ … လာတာပေါ့ မောင်ရယ် ”
” ပျော်လိုက်တာ ဖူးရယ် … ဒါဆို … ဖူး … မသေဘူးပေါ့ ”
ကျနော့်စကားကြောင့် ဖူးမျက်နှာလေး ညိုးကျသွားတာဗျ။ ဒါပေမယ့် ခဏလေးပါပဲ ပြန်ပြုံးလာပြီး ကျနော်လှဲနေတဲ့ ကုတင်ပေါ် တင်ပလွဲဝင်ထိုင်ရင်း စကားပြန်ပြောတာပါ။
” အဲ့တာတွေ နောက်မှပြော မောင်ရယ် … အခု ဖူး အချိန်သိပ်မရလို့ပါ … မောင့် ဆံပင်တွေ ညှပ်ဦးနော် နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေ အရှည်ကြီးပဲ ”
” အင်းပါ ဖူးရယ် … မောင် နက်ဖန်ကြ ဆံပင်တွေ ညှပ်ပစ်မှာပါ ”
ကျနော့်ကုတင်ပေါ် တင်ပလွဲဝင်ထိုင်တဲ့ ဖူးရဲ့ ဖင်သားကြီးတွေက ဘေးကားထွက်ပြီး အိစက်နေတာဗျ။ မတွေ့တာကြာပေမယ့် အရင်အတိုင်းပါပဲ။ နို့အုံတွေကလည်း စူထွက်နေတာ ခပ်တင်းတင်းပဲ။ အရင်ချိန်လေး သတိရတာနဲ့ ကျနော်က ဖူးကို ကုတင်ပေါ် မှောက်အိပ်ခိုင်းလိုက်တာ။ ပြီးမှ ဖူး ဖင်သားကြီးကို ကိုက်ပစ်တာပေါ့။
ဖူးက တခိခိနဲ့ … အရင်အတိုင်းပဲ … ဟင်အင်း ထဘူးကွာ ဒီနားတိုးတဲ့။ ကျနော်လည်း ဖူးမျက်နှာနားလေး ထုံးစံအတိုင်း ဒူးထောက်ရင်း ပေါင်ကားပေးလိုက်တော့ ကျနော့်လီးကို နမ်းရှိုက်ရင်း တခိခိ ရယ်နေတော့တာ။ ဖူးဘေးနား ဝင်လှဲရင်း မတွေ့တာကြာတော့ အရင်အကြောင်းလေးတွေ ပြန်ပြောနေကြတာပေါ့။
ဖူးကလည်း ကျနော့်လီးကို ကိုင်ရင်း ပြောနေပြီး ကျနော်ကလည်း ဖူးအဖုတ်လေးကို ပွတ်သပ်ရင်း စကားတွေ မကုန်အောင် ပြောနေကြတာဗျ။ တော်တော်လေးကြာတော့ တဝေါဝေါနဲ့ လေတွေ ပြန်တိုက်လာတာဗျာ။
” မောင် … ဖူးသွားဖို့ အချိန်ကျပြီ ”
” ဟမ် … မောင်လိုက်ပို့မှာပေါ့ … ဖူးရဲ့ ”
” ဟင့်အင် … မောင်လိုက်ပို့လို့ မရဘူးလေ ”
ပြောရင်း လေတွေ တဝှီးဝှီးနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းတိုက်လာရင်း ဖူးကိုယ်လုံးက အခိုးငွေ့ဖြစ်ပြောင်းပြီး ပြတင်းပေါက်ကနေ ထွက်သွားရင်း ပျောက်ကွယ်သွားတာဗျ။
” ဖူး … နေဦးလေ … ဖူး ဖူး … ခဏနေပါဦး မောင်လိုက်ပို့မှာပါ … ဖူး ဖူး မသွားပါနဲ့ ”
ဗြုံးကနဲ့ အလင်းတန်းကြီး ထွက်လာပြီး မျက်လုံးတွေ စူးကနဲ့ ဖြစ်သွားခဲ့တာ။ သေချာ အားယူဖွင့်ကြည့်တော့မှ ကျနော့်ရှေ့မှာ လူတစ်ချို့ဗျ။
…………………………………………………..
” သားလေး သတိရလာ ပြီလား ”
” ဟျောင့် ငဇွဲ … မင်းကွာ … ငါတို့တောင် လန့်သွားရတယ် ”
” ခင်ဗျားတို့က ဘယ်သူတွေလဲဗျာ … ဖူးကို ခေါ်ပေးကြပါ ဖူးကို ခေါ်ပေးပါဗျာ ”
” သားလေးရယ် အဖြစ်ဆိုးလိုက်တာ … အဟင့် ဟင့် ဟင့် ”
” ဗျာ … အန်တီက ဘယ်သူလဲဗျ … ကျေးဇူးပြုပြီး ကျနော့်ကို ဖူးလေး ခေါ်ပေးကြပါဗျာ ”
” ဟာ … ငဇွဲရာ … ငါက မျိုးသူ … ဒီမှာ ဝင်းနိုင်လေကွာ ”
” မသိဘူး မသိဘူး … ခင်ဗျားတို့ကို ကျနော်မသိဘူး … ဖူးလေးကိုသာ ခေါ်ပေးကြပါဗျာ ”
ကျနော့်ကို အဲဒီလူတွေက တခြားနေရာ ခေါ်သွားတာဗျ။ လူတွေအများကြီး ဆူညံနေတာ။ တော်ပါသေးရဲ့ ကျနော့်အခန်းလေး သီးသန့်တစ်ခန်းပေးလို့။ ဒါတောင် ကျနော် အတော်ပြောယူရတာပါ။ ကျနော် မပျော်ပါဘူးဗျာ ဆေးတွေ ခဏခဏ လာလာတိုက်ကြတာ။ ဖူးလေးကို ခေါ်ခိုင်းတာ ကြာလှပြီ ဘယ်သူ့မှ ခေါ်မပေးကြဘူး။ ဒီတခါတော့ ကျနော်လည်း အကြပ်ကိုင်ရတော့မယ်။
” ကျွီ … ကျွိ ”
ဟော လာပါပြီဗျာ မျက်မှန်အနက်နဲ့ မျက်နာလေးက ပြုံးရင် ကျနော့်ကို ဆေးတိုက်တော့မှာဗျ။
” ဒီမယ် … ဒီမယ် … ဖူးလေး ခေါ်မပေးရင် ကျနော် ဆေးတွေမသောက်ဘူးနော် ”
ပြောပြီး ကျနော်လည်း ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ရင်း ဟိုဖက်လှည့်နေလိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်ဗျ သူတို့က ဆေးတွေ ညာညာတိုက်ကြတာ။ ကျနော်က လူကောင်းပါဗျာ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ကျနော့်ကို ကျနော် အသိဆုံးပါ။ ဖူးလေးလည်း ကျနော့်ကို ဘယ်လောက်တွေ့ချင်ရှာမလဲ ဒါတွေ သူတို့မသိဘူး။
” ကျမက … ဖူးလေးအစ်မပါရှင် … ညီမလေး မအားလို့ ကျမလာခဲ့ရတာ ”
” ဗျာ … ဖူးလေးက ဘာလို့ မအားတာလဲဗျ ‘
” ဖူးလေးက မှာလိုက်တယ်ရှင့် ”
” ဟုတ် … ပြော ပြော … ပြောပါဗျာ … ဖူးလေးက …ကျနော့်ကို သတိရနေတာမလား … ကျနော် သိပါတယ်ဗျာ … အဟင်းးး ”
” ဟုတ်ပါတယ် … ရှင့်ကို သိပ်သတိရတာပဲတဲ့ …ဆေးတွေမှန်မှန်သောက်တဲ့ … ဆံပင်လည်းညှပ်တဲ့ ”
” အော် … ဖူးလေးက အဲလို ပြောတာပေါ့ ”
” ဘာလဲ … ရှင်က … မယုံဘူးလား … သူ့စကားနားမထောင်ရင် ဘယ်တော့မှ မလာဘူးတဲ့ ”
” ဟာ … နားထောင်မှာပါဗျာ …ဟုတ်တော့ ဟုတ်ပါတယ် … ဖူးလေးက နောက်ဆုံးတွေ့တော့ ကျနော့်ကို ဆံပင်ညှပ်ခိုင်းနေတာ … ဒါနဲ့ … ခင်ဗျား ပြောတာ တကယ်ပါနော် ”
” တကယ်ပေါ့ရှင့် … ရှင်သာ ဒီဆေးတွေ မသောက်ဖူးဆို ဖူးလေး နဲ့ တိုင်ပြောရုံပဲ ”
” ဟင် … မလုပ်ပါနဲ့ဗျ … ပေးပေး ကျနော် အကုန်သောက်မယ် … ဖူးလေးကို မတိုင်ပါနဲ့ဗျာ ကျနော်သတိရကြောင်း ပြောပြပေးပါ ”
ကျနော်လည်း မသောက်ချင်ပဲ သောက်လိုက်ရတာ ဖူးလေးကို လွမ်းလှပြီဗျ။
” ကျေးဇူးပါ ဆရာမရယ် သားလေးက သူ့ချစ်သူ ဆုံးသွားတာ မမျှော်လင့်ပဲ သိရပြီး အခုလိုဖြစ်ခဲ့ရတာ ”
” ရပါတယ် အန်တီရယ် စိတ်ရောဂါဝေဒနာရှင်တွေကို ကျမတို့က နည်းပေါင်စုံနဲ့ ကုသပေးနေကြတာပါ … ကိုဇွဲမာန် အမြန်ဆုံးပြန်ကောင်းပါစေလို့ ဆုတောင်းပေးပါတယ်ရှင် ”
တာဝန်ကျ ဆရာဝန်မလေး ထွက်သွားတော့ ဒေါ်သီရိမေတစ်ယောက် သားဖြစ်သူ ဇွဲမာန်အားကြည့်ရင်း မျက်ရည်များ စီးကျလာတော့သည်။
အစ/အဆုံး ဖတ်ရှုပေးသော မိတ်ဆွေများအား ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။
ပြီးပါပြီ။
