ရေခြားမြေခြား သူ့ဘဝ (အပိုင်း ၇)
ရေးသားသူ – Nat Thar
(အချစ်တက္ကသိုလ်တွင် ရေးသားသည်)
ရှေ့ကသွားနေသည့် စစ်ကိုင်းအိုးလေးနှင့် အလားသဏ္ဌန် တူသည့် တင်အိုးလေးနှစ်စုံက မင်းမင်းစိတ်ကို ဆွသထက်ဆွနေသည်။ ဖူးသစ်စု၏ အရိပ်အခြေကြည့်ရမည် ဖြစ်၍သာ သူစိတ်ကို ထိန်းချုပ်ထားရသည်။ မဟုတ်လို့ကတော့ မကြုံဘူးသေးသည့် ညာဘက်ခြမ်းက အိုးကားကားလေးတစ်စုံကို နီဝမ်းနားဟိုတယ်ရောက်သည်နှင့် ကောင်းကောင်းကြီး စမ်းမိမှာ သေချာသည်။ တစ်ထွာလောက်ရှိမည့် ဂျင်းဘောင်းဘီတိုလေးအောက်မှာ လုံးကားထွက်နေသည့် ဒီဟာလေးကို ဒေါ့ဂီစတိုင်နဲ့သာ ကျုံးလိုက်ရလျှင်ဖြင့် ဘင်တန်ကမ်းခြေတောင် သူဆင်းဖြစ်တော့မှာ မဟုတ်ဟု မင်းမင်း တွေးနေမိသည်။
မင်းမင်း ယူထားသည့် Tour Package က မနက်အစောကြီး ထစရာမလိုလို့ ဖူးသစ်စုတို့ ကောင်းကောင်းအလှပြင်ဖို့ အချိန်ရခဲ့ဟန်တူသည်။ ဝတ်လာသည့် အဝတ်အစားက သွားမည့်နေရာနှင့်လိုက်အောင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဝတ်စားထားသော်လည်း မျက်နှာလေးတွေက မှုန်နေအောင် လှနေကြသည်။ အရောင်တူ အသွေးတူ ဝတ်ဆင်ထားသည့် ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကို ဓါတ်လှေကားထဲက ထွက်လာကတည်းက မင်းမင်း အရောင်တောက်နေသည့် မျက်လုံးများနှင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့မိသည်သာ။ သူ့မျက်လုံး၏ အကြည့်တွေကို ရိပ်မိလို့ထင်သည်။ ခါတိုင်းဆိုလျှင် မင်းမင်းတို့နှစ်ယောက်ကို ဆက်စ်ကိစ္စပါမချန် နောက်ပြောင်နေကြ ပုံ့ပုံ့တောင် ရှက်ကိုးရှက်ကန်း အမူအယာပြကာ သိပ်စကားမပြောချေ။ Tanah Merah Ferry Terminal ရောက်လို့ သင်္ဘောအလာကို ထိုင်စောင့်ရင်း ဓါတ်ပုံလေး ဘာလေးရိုက်မှ နဲနဲ ပုံမှန်အသွင် ပြန်ဖြစ်လာသည်။
လေးဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် သွားရသည့် ရေလမ်းခရီး၌မူ ဖူးသစ်စုက မင်းမင်း ပခုံးပေါ်မှီကာ မှေးလာလို့လားမသိ။ ပုံ့ပုံ့လည်း ကျောလေးဆင်း၊ ခြေလေးဆန့်ကာ ထိုင်ခုံကိုမှီထားရင်း မျက်တောင်လေးတွေ မှိတ်ထားသည်။ မင်းမင်းသာလျှင် သူ့ပေါ်မှီထားသည့် ဖူးသစ်စု၏ ခေါင်းကိုကျော်ကာ တစ်ဖက်မှ ပေါင်တံအလှပြသလို ဖြစ်နေသည့် ခြေတံပြည့်ပြည့်လေးတွေရော၊ ရင်ကိုကော့ထားသလို ဖြစ်နေ၍ အဖြူရောင် ဘလော့စ်အပျော့ထဲက မောက်ထွက်နေသော ရင်သားတစ်စုံကိုရော လှမ်းလှမ်းရှိုးနေမိသည်။ သူတို့သွားသည့်နေ့က သောကြာနေ့ဖြစ်လို့ အင်ဒိုနီးရှားဘက်ရောက်တော့ အင်မီဂရေးရှင်းတွင် သိပ်မတန်းစီလိုက်ရပါ။ မြွေလိမ်မြွေကောက်လို ပြုလုပ်ထားသည့် Q စီရာနေရာက နှစ်တန်းကျော်ကျော်လောက်ပဲ လူရှိနေသည်။ မြန်မာပတ်စ်ပို့မို့ ကိစ္စဝိစ္စတစ်ခုခု ဖြစ်နေမှာစိုးသဖြင့် မင်းမင်းက ဖူးသစ်စုနှင့် ပုံ့ပုံ့ကို ရှေ့ကနေ စီခိုင်းသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ပုခုံးချင်းတန်းကာ ရှိနေသည့် ကောင်မလေးနှစ်ယောက်၏ နောက်ပိုင်းအလှကို ကောင်းကောင်းကြီး သုံးသပ်လို့ ရနေခဲ့သည်။ မချောတို့က ဘင်တန်ရောက်တာနှင့် ကဲဖို့ ဘီကီနီကို တခါထဲ ခံဝတ်လာခဲ့မှန်း မနက်က တွေ့ကတည်းက မင်းမင်း သိနေရာ ဟိုတယ်ကို မြန်မြန်ရောက်ပါစေဟု သူ ဆုတောင်းနေမိသည်။ အဖြူရောင် ဘလောက်စ်အင်္ကျီခပ်ပါးပါးထဲမှ မြင်နေရသည့် အနေအထားကို အပြင်မှာ သူ တွေ့ချင်လှပြီ။
“ကိုကို .. ဒီကနေ ဟိုတယ်ကို တော်တော်ကြာကြာ သွားရဦးမှာလား ..”
“မသွားရတော့ပါဘူး .. နီဝမ်းနားက ဒီနေရာနဲ့ အနီးဆုံးလေ .. တခြား ဟိုတယ်တွေဆိုရင်တော့ နဲနဲသွားရမှာပေါ့ ..”
“ကောင်းတယ် .. ကောင်းတယ် .. စုတို့က ရေဆော့ချင်နေပြီ ..”
“ဒီအချိန်ကြီး နေပူနေဦးမှာ .. ရေထဲ တခါထဲ တန်းဆင်းတော့မလို့လား .. နေ့လည်စာ စားပြီး ဟိုတယ်မှာ အနား .. ယူ ..”
“စု .. ရေထဲပဲ ဆင်း .. ဆင်းကြရအောင် ..”
မင်းမင်းက အကြံနဲ့ စပေးလိုက်ပေမယ့် ပုံ့ပုံ့က ဒက်ခနဲ ရိပ်မိသွားပြီး ဖူးသစ်စုကို လက်ကုတ်ကာ ပြောသည်။ ဖူးသစ်စုထံမှလည်း မျက်စောင်းလှလှတစ်ချက်က လွင့်ပျံကျလာပြီး ..
“ကိုကို မဆင်းချင်နေခဲ့ပေါ့ .. စုတို့ဘာသာ သွားကြမယ် … အဲဒါကောင်းတယ်မလား ပုံ့ပုံ့ ..”
“ကောင်းတယ် .. ကောင်းတယ် …ကိုမင်းတစ်ယောက်ထဲ အဲဒီမှာ ဘိလန်ပြီး ကျန်ခဲ့တော့ ..”
“မနေခဲ့ပါဘူးတော် .. ငါက နေခဲ့တော့ နင်တို့ ဘယ်သူက ဓါတ်ပုံရိုက်ပေးမလဲ .. နောက်ပြီးငါက Jet Ski စီးဖို့ စဉ်းစားထားတာနော် ..”
“ဟင် .. တကယ်လား ..ကိုကို .. စုလည်း စီးချင်တယ် ..”
မင်းမင်းက ပြန်မဖြောပဲ မေးကိုခပ်မေ့မေ့လုပ်ကာ လက်မောင်းပိုက်ပြတော့ ဖူးသစ်စုက သူ့အနားကို ကပ်လာကာ ပိုက်ထားသည့် လက်မောင်းထဲကို လက်ထိုးထည့်သည်။ မင်းမင်း စောင်းငဲ့ကြည့်စဉ်တွင် သူမက အရင် မျက်စိတစ်ဖက် မှိတ်ပြသဖြင့် နှစ်ယောက်သား တဟီးဟီးနှင့် ရယ်မိကြသည်။ ဒီတစ်ခါ မျက်စောင်းထိုးရသူက ပုံ့ပုံ့ဖြစ်ပြီး သူမအထုပ်ကိုဆွဲကာ ဟိုတယ်ကလာကြိုသည့် ကားပေါ်သို့ ရှေ့က ဦးဆောင်၍ တက်သွားလေတော့သည်။ မင်းမင်းတို့ ရောက်သည့်အချိန်တွင် ၂ နာရီကျော်နေပေမယ့် သန့်ရှင်းရေးလုပ်တာ မပြီးသေးဘူး ဆိုသဖြင့် သူတို့ အခန်းတန်းမရပါ။ စောင့်ရမည့် အတူတူ လူတွေကလည်း ဗိုက်ဆာနေကြပြီမို့ သူတို့ နေ့လည်စာကို ဟိုတယ်မှာပဲ စားလိုက်ကြသည်။
dining hall ထဲကနေ လှမ်းကြည့်လျှင် မလှမ်းမကမ်းရှိ အပြာရောင်နောက်ခံ ပင်လယ်ပြာကြီးကို လှမ်းမြင်နေရသည်မို့ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်စလုံး ဖင်တကြွကြွ ဖြစ်နေကြသည်။ အစားတောင်မှ သိပ်ကောင်းကောင်း မစားကြ။ ရေထဲသွားဆော့ဖို့ပဲ ဟန်တပြင်ပြင် လုပ်နေလေသည်။ သူမတို့၏ မျက်နှာရိပ်မျက်နှာကဲကို ကြည့်နေရသူမို့ မင်းမင်းလည်း အစားပုတ်ပြမနေတော့ပါ။ မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင် လက်စသတ်လိုက်ပြီး ရီစက်ရှင်ကို တခါသွားပြန်မေးရသည်။ သူတို့ နေ့လည်စာစားနေချိန်တွင် အခန်းက အသင့်ဖြစ်သွားလို့သာ တော်သေးသည်။ မဟုတ်လျှင် ဖူးသစ်စုတို့နှစ်ယောက်က သူ့ကို အိတ်စောင့်ထားခိုင်းကာ ရေထဲဆင်းကြတော့မှာ ဖြစ်သည်။
“ဝိုး .. မိုက်တာအေ …”
မင်းမင်း နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်၏ အိစက်မှုကို စမ်းသပ်နေတုန်း ရေချိုးခန်းထဲကနေ ဟာဝိုင်အီကျွန်းသူလေး နှစ်ယောက် ထွက်လာကြသည်။ ဖူးသစ်စု၏ ဘီကီနီက အနီပေါ်တွင် အဖြူရောင် အပြောက်ပြောက်လေးတွေနဲ့ ဖြစ်ပြီး၊ ပုံ့ပုံ့ကတော့ စိမ်းပြာရောင် အကွက်လေးတွေနှင့် ဖြစ်သည်။ ဖူးသစ်စုကတော့ ပုံမှန်အတိုင်း ဖြစ်ပေမယ့် ပုံ့ပုံ့မျက်နှာက အနည်းငယ်ရဲနေသည်။ ဘယ်လောက်ပဲ ပွင့်လင်းတယ်ပြောပြော၊ သူမစိတ်ထဲ တမျိုးတော့ ဖြစ်မည်မှာ သေချာသည်။ အရမ်းကြီး စူးစူးရဲရဲ ကြည့်လျှင် မကောင်းတတ်မှာမို့ မျက်နှာကို ချက်ချင်းလွှဲလိုက်ပြီး တီဗီစတန်းပေါ်တွင် တင်ထားသည့် Olympus ကင်မရာကို လှမ်းယူသည်။ ဘင်တန်သွားမည်ဆိုလို့ သူ တကူးတက ဝယ်ထားခဲ့တာ ဖြစ်သည်။
“ကိုကို ဖော့ဘုတ်ပေါ် မတင်ရဘူးနော် … ဒီပုံတွေကို ..”
“မတင်ပါဘူးကွာ … အမှတ်တရ ရိုက်တာပါ .. ကိုယ့်ကောင်မလေး ဘီကီနီနဲ့ပုံကို တင်မလားဟ ..တော်ကြာနေ အင်တာနက်မှာ ပလူပျံသွားမှာပေါ့ … ”
“အဲ့ဒါတော့ တကယ်ကျေးဇူးတင်တယ် ..ကိုမင်း … ပုံ့ပုံ့က ကဲသာကဲချင်တာ .. သူများတွေ သိစေချင်တာ မဟုတ်ဘူး ..”
“မသိပါဘူးဟာ .. ငါတို့ သုံးယောက်ပဲ သိတာပါ .. စိတ်ချစမ်းပါ ..”
မင်းမင်း စကားက အဓိပ္ပါယ်တစ်မျိုး သက်ရောက်နေပေမယ့် ဒီတစ်ခါတော့ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်က ဘယ်လိုအမူအယာမှ လုပ်မပြပါ။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဖက်၍သာ ပို့စ်ပေးနေကြသည်။ ဓါတ်ပုံရိုက်ဖို့ အာရုံရောက်သွားလို့ ထင်သည်။ ပုံ့ပုံ့၏ ရှက်မျက်နှာလေးလည်း ပြေလျော့သွားရှာသည်။ သုံးလေးပုံလောက် စိတ်ကြိုက်ရိုက်ပြီးသည်တွင် မင်းမင်းတို့ ကမ်းစပ်ဆင်းလာကြသည်။ ဖူးသစ်စုက ရေကြိုက်သည့် ကောင်မလေးမို့ ရေထဲရောက်သည်နှင့် ကိုယ့်အိမ်ကိုယ့်ယာ ပြန်ရောက်သည့်အလား ရွှင်မြူးနေသည်။ ပုံ့ပုံ့လည်း ကမ်းစပ်ကို လမ်းလျှောက်ဆင်းလာကြတုန်းကသာ ဘီကီနီကို ဟိုဆွဲချ၊ ဒီဆွဲချနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့ပေမယ့် ပင်လယ်ရေနှင့် အထိတွင်မူ မူလဗီဇ ပြန်ပေါ်လာသည်။ ဖူးသစ်စုနှင့် အပြိုင် အသံလေး တစာစာ ဖြစ်လာကာ ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေ စပြောလာသည်။ အဓိကကတော့ သူတို့နှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် အရင်ရောက်ကာ ရေဆော့နေကြသော မိန်းကလေးတစ်ဖွဲ့နှင့် မင်းမင်းကို စနေကြတာ ဖြစ်သည်။
အဖြူမလေးက နှစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး၊ ကျန်သည့်တစ်ယောက်ကတော့ တရုတ်မလေး ဖြစ်သည်။ ကောင်မချောလေးနှစ်ယောက်နှင့် ဘယ်ညာရံထားသည့် မင်းမင်းကိုလည်း သူမတို့က ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်ကာ တီးတိုးဆိုနေကြသဖြင့် ဖူးသစ်စုတို့က ရိပ်မိကာ အချင်းချင်း နောက်နေကြတာ ဖြစ်သည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူတို့သုံးယောက်ကြား ပွင့်လင်းလာမှုကို မင်းမင်း စိတ်ထဲမှ ကြိတ်ကာ ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ ကြိုဆိုမိသည်။ ရေသူမလေးနှစ်ယောက် ရေဆော့ရလို့ ကျေနပ်ပြီဆိုတော့မှ မင်းမင်းက Jet Ski စီးဖို့ ဇာတ်လမ်းစရသည်။ တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ တင်စီးရမှာမို့ မင်းမင်းနှင့် ဖူးသစ်စုက အရင်စီးကြသည်။ ပုံ့ပုံ့က သောင်ပြင်ပေါ်တွင် မင်းမင်းတို့ နေရာယူထားခဲ့သည့် လှေပုံစံ sun bed ထဲတွင် နေကာမျက်မှန်တပ်လျက်သားနှင့် ပက်လက်လှန် အိပ်ကာ ကျန်ခဲ့သည်။
“ကိုကို့ကို မြဲအောင် ဖက်ထားနော် …”
“အင်းပါ .. ဖက်ထားပါ့မယ် … ပုံ့ပုံ့ကြရင်လည်း အဲဒီလိုပဲ ဖက်ခိုင်းဦးမှာ မှတ်လား ..”
“ဟာကွာ .. စုကလည်း … သိရဲ့သားနဲ့ ..”
“ဟိ .. ဟိ .. အလကားစတာပါ ..ကိုကိုရာ .. စုက ကိုကို့ကို ဒီနေ့ သထာပါတယ် … ဒါပေမယ့် စုကိုအကြာကြီး ပစ်မထားရဘူးနော် … ”
မင်းမင်း ခေါင်းညိတ်ပြရင်း Jet Ski ကို မောင်းထွက်လိုက်သည်။ ဖူးသစ်စုကို စိတ်ကျေနပ်အောင် မောင်းပို့ပေးပြီးနောက် ပုံ့ပုံ့၏ အလှည့်ရောက်လာသည်။ ပထမဦးဆုံး အကြိမ်အဖြစ် နှစ်ယောက်တည်း သီးသန့်ရှိရသည့်အပြင်၊ အနေအထားကလည်း တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဖက်တွဲကာ ပြုထားရသည်မို့ မင်းမင်း စိတ်ထဲ သွေးတွေ တဖြင်းဖြင်းနှင့် တက်ကြွသည်။ အသက်ကယ်အင်္ကျီ ဝတ်ထားသည့်တိုင် ပြည့်ဖြိုးသော ပုံ့ပုံ့၏ ရင်သားတွေက Jet Ski စီးသည့် တချိန်လုံး သူ့ကို တောက်လျှောက် လှုံ့ဆော်နေသည်။ ဖူးသစ်စုနဲ့တုန်းက ခေါင်းထောင်ထချင်သလိုလို ဖြစ်နေသည့် သူ့ကောင်သည် ပုံ့ပုံ့နှင့်လည်း ကြုံရော၊ သိသိသာသာကြီးပင် ဘောင်းဘီ၏ ရှေ့အသားကို ထောက်ကာနေသည်။ ပုံ့ပုံ့က သူ့ခါးကို ဖက်ထားသည်မို့ လှုပ်ရှားနေသည့် Jet Ski ၏ အရှိန်နှင့် တစ်ချက်တစ်ချက် သွားသွားထိသည်။ လက်ပြန်ရုတ်သွားမည် ထင်သော်လည်း မသိသလိုပင် ဆက်ကိုင်ထားလို့ ဒီကောင်မလေးလည်း သူ့လို စိတ်ထနေပြီလို့ မင်းမင်း တွက်လိုက်ပါတော့သည်။
“ကဲ ..တော်ကြပြီလား …တော်ကြမယ်ဆိုရင်လည်း လူတွေ အခန်းပြန်နားကြရအောင် .. ”
စိတ်ကျေနပ်အောင် ပင်လယ်ကမ်းခြေမှာ အချိန်ဖြုန်းပြီးသည့်နောက်တွင်မူ ဘင်တန်ကိုလာရခြင်း၏ အဓိက အကြောင်းအရာကို ရောက်ချင်လှပြီဖြစ်သည့် မင်းမင်း စကားစကာ ပြန်ခေါ်မိ၏။ Jet Ski စီးပြီးသည့်အပြင် အချိန်သုံးနာရီကျော်ကျော် နီးပါးမျှ ပင်လယ်ထဲတွင် ရေစိမ်လိုက်၊ နေပူဆာလှုံလိုက်၊ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ရေထဲမှာ လိုက်တမ်းပြေးတမ်းဆော့လိုက်နှင့် အားရအောင် ပျော်ပြီးသွားပြီမို့ ဖူးသစ်စုတို့ မငြင်းပါချေ။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ကလူမြူတူ လုပ်ထားမှု၏ အရှိန်ကလည်း ရှိနေရာ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်စလုံး ပြုံးစစအမူအယာနှင့် မင်းမင်းကို ကြည့်ကာ ခေါင်းပြိုင်တူ ညိတ်ပြကြသည်။ မင်းမင်းကလည်း အပိုင်ပဲဆိုတာ တွက်မိပြီမို့ ရင်ကိုကော့ကာ လက်မောင်းပိုက်သလို အမူအယာနှင့် ရှေ့က လျှောက်သွားသည်တွင် နှစ်ယောက်စလုံး တခစ်ခစ် တဟီးဟီး ရယ်ပြီး သူ့လက်ကို ဟိုဘက်ဒီဘက်က ချိတ်၍ ပါလာကြသည်။
ကမ်းခြေမှ ဟိုတယ်ပြန်တက်ရာလမ်းတွင် အသင့်ရှိသော ရေကူးကန်ဘေးမှ ရှာဝါအောက်၌ ရေခဏဝင်ချိုးကြသေးသည်။ စတိလောက် ချိုးပြီးနောက် Beach Club က ပေးသည့် ရေသုတ်ပုဝါအရှည်တစ်ထည်စီကို ပတ်ကာ ကောင်မလေးနှစ်ယောက် မင်းမင်းနောက်က ပါလာကြသည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် လက်ချင်းတွဲကာ ပြုံးစိစိမျက်နှာနှင့် လိုက်လာကြသည်မို့ သူမတို့လည်း သူနှင့် အကြံတူနေလောက်ပြီမှန်း မင်းမင်း မှန်းဆကြည့်လို့ရသည်။
“ပျော်လား စု …”
“ပျော်တယ် ..ကိုကို . ဘင်တန်က စင်္ကာပူနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး .. East Coast တော့ သနားတယ်လို့ ပြောလို့ရတယ် .. ဒါမှ တကယ့် ကမ်းခြေစစ် .. သဲကအစ ဖြူနုနေတာပဲ ..”
“ဟုတ်တယ်ကိုမင်း .. ပုံ့ပုံ့လည်း ပျော်တယ် .. Jet Ski စီးရတာလည်း မိုက်တယ် ..”
“ဒါဆိုလည်း .. နောက်တဆင့် ပျော်ရအောင်လေ .. ဘယ်လိုလဲ ..”
“ကိုကိုက ပျော်ချင်ပြီလား …”
အခန်းထဲရောက်လာပြီမို့ ဖူးသစ်စု၏ မျက်နှာက မချိုမချဉ် ဖြစ်သွားပြီး ပုံ့ပုံ့နှင့် လက်ချင်းတွဲထားရာမှ မင်းမင်းနားကို တိုးကပ်လာသည်။ မင်းမင်း တမင်တကာပင် ဆတ်ခနဲ ဖူးသစ်စု၏ ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကို လှမ်းဆွဲကာ ရင်ဘတ်ချင်းထိကပ်သွားအောင် ဖက်လိုက်သည်။ ခါးကလေး ကော့သွားသည်နှင့် အလိုက်သင့် မော့လာသော မျက်နှာလေးကို သူငုံ့ကာ နမ်းသည်။ တစ်နေ့ခင်းလုံးလုံး အောင့်အီးထားခဲ့ရသည်ကို ဖွင့်ဟခွင့်ရပြီမို့ သူ့အနမ်းတွေက ပြင်းထန်လှသည်။ ဖူးသစ်စု ချက်ချင်းပင် မျက်တောင်လေးတွေ စင်းကျသည်။ မင်းမင်းကတော့ အကြံနှင့်မို့ ဖူးသစ်စု၏ ကိုယ်ကလေးကို မသိမသာ လှည့်လိုက်သည်။ ထိုရောအခါ တီဗီစတန်းကို လက်ထောက်ပြီး မင်းမင်းတို့ အချစ်နလံထနေပုံကို လက်သည်းကိုက်ကာ အရောင်လဲ့နေသည့် မျက်ဝန်းတွေနှင့် စိုက်ကြည့်နေသည့် ပုံ့ပုံ့နှင့် သူ့မျက်နှာက တစ်တန်းထဲ ဖြစ်သွားသည်။ အကြည့်ချင်းဆုံသည်နှင့် မင်းမင်းနှင့် ပုံ့ပုံ့၏ အကြည့်က တခြားသို့ မလွှဲဖယ်တော့ပဲ မျက်လုံးအချင်းချင်း နှိုးဆွလျက်ရှိနေသည်။
ချောမွတ်နေသော အဝတ်မဲ့ ကျောပြင်လေးကို ပွတ်နေရာမှ မင်းမင်း လက်ပြန်ခေါ်သည်။ အကြည့်ချင်း မလွှဲပဲနှင့် ပုံ့ပုံ့ မခို့တယို့နှင့် လျှောက်လာသည်။ အနမ်းကြမ်းတွေ၏ ခေါ်ဆောင်မှုနောက် လိုက်ပါနေသော ဖူးသစ်စု နွေးအိတင်းရင်းသော အထိအတွေ့က သူမကျောပြင်ကို ဖိကပ်လိုက်သောအခါမှ မျက်တောင်ပွင့်လာသည်။ မင်းမင်း၏ နှုတ်ခမ်းတွေမှ ခွာကာ ကိုယ်ကိုစောင်း၍ နောက်လှည့်ကြည့်သည်။ ရမ္မက်စိတ် တက်ကြွမှုကြောင့် မျက်နှာအမူအယာ တမျိုးမျိုး ပြောင်းကာ ညို့မြူသလိုမျိုး ကြည့်နေသည့် ပုံ့ပုံ့ကို တွေ့သည်။ မင်းမင်း ဖူးသစ်စုကို ခွင့်ပန်သလို ကြည့်၏။ ဖူးသစ်စုက မင်းမင်း၏ အကြည့်ကို နားလည်သလိုဖြင့် ကိုယ်ကိုနဲနဲနေရာရွှေ့ကာ ပေးလိုက်သည်တွင် ပထမဦးဆုံးအကြိမ်အဖြစ် မင်းမင်းနှင့် ပုံ့ပုံ့၏ မျက်နှာနှစ်ခုက နီးကပ်သွားလေသည်။
ပုံ့ပုံ့ ရင်တထိတ်ထိတ် ခုန်နေသည်။ ယောကျ်ားတစ်ယောက်၏ အနမ်းနှင့် သူမ ကင်းကွာနေခဲ့သည်မှာ တွက်ကြည့်မည်ဆိုလျှင် နှစ်နဲ့ချီပြီး ကြာခဲ့လေပြီ။ အခုတော့ ထိုအနမ်းကို သူမ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ပြန်ခံစားရပြီ ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် သူမကို နမ်းနေသည့် ယောကျ်ားသား၏ ချစ်သူကောင်မလေးက ဘေးနားတွင်ရပ်ကာ ကြည့်နေသည်ဆိုသော ခံစားမှုကြောင့် သာမန်နှင့်မတူသော ခံစားမှုကို ဖြစ်စေသည်။ ရိုးရိုးတန်းတန်း ရင်ခုန်ရသည်ထက် အဆတစ်ရာလောက် တိုး၍ ရင်ခုန်နေရသည်။ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှ သွေးတွေ ပွက်ပွက်ဆူလာသည့်အလား သူမတကိုယ်လုံး ပူနွေးကာလာသည်။ သတိမထားမိခင်မှာပင် သူမပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်ကာလာသည့် ကိုမင်းမင်း၏ လျှာကြီးကို ပွတ်ဆွဲကာ တုံ့ပြန်မိသည်။ ပုံ့ပုံ့၏ တုံ့ပြန်မှုက ရက်ရောလှပေမယ့် မင်းမင်း သတိမလစ်ပါ။ ဖူးသစ်စုကို သူပစ်ထားလို့ မရဆိုတာ သူသိနေသည်။ ထို့အပြင် သူတကယ်ချစ်တာက ဖူးသစ်စု ဖြစ်သည်။ ပုံ့ပုံ့၏ အထိအတွေ့က ဘယ်လောက်ပဲ ရမ္မက်ကြွဖွယ်ဖြစ်အောင် ဖန်တီးနေပေမယ့် သူ့ချစ်သူကတော့ ဖူးသစ်စုမှ ဖူးသစ်စုပင်။ ဒီတော့ နှုတ်ခမ်းချင်းထိတွေ့နေမှုကို သူကပင် စခွာကာ ကိုယ်ကိုနောက်ဆုတ်လိုက်သည်။
မင်းမင်း ထင်သည့်အတိုင်း ဖူးသစ်စုက သူတို့နှစ်ယောက်၏ နမ်းနေကြမှုကို ရီဝေဝေ မျက်ဝန်းတွေနှင့် စိုက်ကြည့်နေလေသည်။ မင်းမင်း ခေါင်းထဲတွင် ဖြတ်ခနဲ မြင်ကွင်းတစ်ခုက ပေါ်လာသည်။ တခြားတော့ မဟုတ်ပါ။ သူကြည့်ဖူးခဲ့သော Wild Things ဆိုသော ရုပ်ရှင်ထဲမှ ဇာတ်ဝင်ခန်းတစ်ခု၏ မြင်ကွင်းဖြစ်သည်။ မင်းမင်းတို့ ရှိနေပုံက ထိုထဲက အနေအထားနှင့် သိပ်မခြားပေ။ မင်းမင်း ကောင်မလေးနှစ်ယောက်စလုံး၏ လည်တိုင်တွေကို လက်တစ်ဖက်စီနှင့် လှမ်းဆွဲကာ မျက်နှာချင်း တေ့ပေးလိုက်သည်။ ကောင်မလေးနှစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်းထိသွားသလို ရင်ချင်းလည်း အပ်သွားကြသည်။
မင်းမင်း အရင်ဆုံး ဖူးသစ်စု နောက်ကျောကို ကပ်သည်။ လည်ဂုတ်သားဝင်းဝင်းလေးပေါ်တွင် ခွေကျနေသော ဆံနွယ်လေးတွေကို သပ်တင်လိုက်သည်။ သူ့နှုတ်ခမ်းကို ကျော့ရှင်းနေသည့် လည်တိုင်ကို တစ်ချက်ငုံ့ကာ နမ်းသည်။ ပြီးလျှင်တော့ မလုံ့တလုံဖြစ်နေရမှုကို လုံးလုံးရှင်းရှင်း မလုံသည် ဖြစ်သွားအောင် လည်တိုင်ကကြိုးစနှင့် ကျောပြင်က ကြိုးထုံးကို ဖြေချလိုက်သည်။ တစ်ယောက်ပြီးတော့ နောက်တစ်ယောက်ကို ကူးသည်။ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်သည် ရင်ချင်းအပ်ကာ ရှိနေသည့်အတွက် ဘီကီနီဘရာနှစ်စုံက အောက်ကိုပြုတ်ကျမသွားပင် အပေါ်မှာတင် ညှပ်တင်နေသည်။
“ဒီဘက်လှည့်ပါဦး … သဘာဝအလှလေး ရှူစားချင်လို့ပါ ..”
“တကယ်ပဲ ..ကိုကိုကလည်း .. မနိုင်ဘူး .. ကဲ .. အားရပါးရ ကြည့် ..ပြီးရင်ပြောဦး .. ဘယ်သူပိုလှလဲဆိုတာ …”
“အဲဒီလို ဒိုင်လူကြီး ဘောင်းဘီညပ်မယ့် မေးခွန်းတွေ မမေးနဲ့ .. မဖြေတတ်ဘူး .. ဟီး .. ဟီး ..”
“ဘောင်းဘီညပ်တာ ဘာဖြစ်လို့လဲ ..ကိုမင်း ..”
“သိချင် လာစမ်းကြည့်ပေါ့ …”
တကယ်လည်း ဘောင်းဘီညပ်မညပ်တော့ မသိ။ ဘောင်းဘီကို ထောက်နေတာကတော့ မင်းမင်းက နောက်ကို ခြေနှစ်လှမ်းလောက် ဆုတ်ကာ ခွာလိုက်လို့ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်စလုံး လှမ်းမြင်နေရသည်။ ဖူးသစ်စုနှင့် ပုံ့ပုံ့ တစ်ယောက်မျက်နှာကို တစ်ယောက် အချက်ပေးသလို ကြည့်သည်။
“ပင်လယ်ထဲမှာ တနေကုန် ရေကူးရတာ မောတော့ ရေငတ်ပြီ … ပုံ့ပုံ့ .. ဂျူ့စ်လေးဘာလေး မသောက်ချင်ဘူးလား .. ဟိ .. ဟိ”
“ငါတို့က ရိုးရိုးဂျူစ့်တော့ မသောက်ချင်ဘူး .. အရသာရှိမှနော် …”
“အရသာ ရှိမရှိ စမ်းကြည့်ပေါ့အေ …”
ဖူးသစ်စုတို့၏ စကားအသွားအလာကို ကြားကတည်းက ရိပ်မိနေသည့် မင်းမင်း မာန်ထနေပြီ ဖြစ်သည့် သူ့လိင်တံကို လွတ်လပ်ခွင့် ပေးလိုက်၏။
“ဝိုး … ဂွတ်ရှယ်ပဲဟေ့ … မိစု ဒါကြောင့် .. တန်းတန်းစွဲ ဖြစ်နေတာကိုး ..”
“နင် တွေ့ပြီမလား .. ဖူးသစ်စုတို့က ရှယ်ကိုမှ reserve လုပ်ထားတာ …”
ပုံ့ပုံ့ရော၊ ဖူးသစ်စုပါ မင်းမင်း၏ ခြေထောက်နားတွင် ဒူးထောက်ကာ ထိုင်လိုက်သည်။ မျက်နှာနှင့် တတန်းတည်းတွင် ရှိနေသာ လိင်တံကြီး၏ မာကျောသန်မာမှုကို အနီးကပ် မြင်ရပြီမို့ ပုံ့ပုံ့ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပါ။ ဖူးသစ်စုကို ခွင့်တောင်းသလိုမျိုး လှမ်းကြည့်သည်။
“ငါကိုင်ကြည့်မယ်နော် … မိစု ..”
“ကိုင်ပေါ့ … ဒါပေမယ့် စုပ်တာတော့ ငါအရင် စုပ်မှာနော် …”
ဖူးသစ်စု၏ အပြောက မင်းမင်း၏ ရမ္မက်စိတ်ကို မီးလောင်ရာ လေပင့်စေသည်။ သူ့လိင်တံက ဆတ်ခနဲ တုန်ခါသည်။
“တွေ့လား … ဒီမှာ ငါ့ကောင်လေးက သဘောတူတဲ့အကြောင်း ပြနေတယ် ..”
“ဒါလား . .ကောင်လေး .. ကောင်ကြီးလို့ ပြောရမယ်ဟ ..”
ပုံ့ပုံ့၏ လက်တစ်ဖက်က မတ်မတ်ကြီး ဖြစ်နေသည့် လိင်တံ၏ အလယ်လောက်ကို လှမ်းဆုပ်သည်။ လိင်တံ၏ အထိအတွေ့က လျှပ်စီးကြောင်းတစ်ခုနှယ် သူမတကိုယ်လုံးရှိ အသွေးအသားတွေကိုဖြတ်ကာ အရည်စိုနေပြီဖြစ်သော အဖုတ်ဆီသို့ ချက်ချင်းရောက်သည်။ ဘာမှတောင် မလုပ်ရသေးပဲ ကိုင်ယုံကိုင်ထားရသည်နှင့်ပင် တစ်ချီပြီးချင်လာသလို ဖြစ်သည်။
“လက်ကို နဲနဲနောက်ရွှေ့လိုက် … ငါ အရင် စစုပ်ပေးလိုက်မယ် ..ပြီးရင် နင့်အလှည့်ပေါ့…”
သူပိုင်ပစ္စည်းဆိုသည့် သဘောနှင့် ဖူးသစ်စုက ဆရာမကြီးလုပ်ကာ ညွှန်ကြားသည်။ ပုံ့ပုံ့က လိင်တံအရင်းဘက်ကို လက်ကိုရွှေ့သွားသည်တွင် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေက ဝလုံးလို ဝိုင်းစက်သွားသည်။
“အင်း … အင်း .. စု .. ဟုတ်ပြီ …”
နူးညံ့သော လျှာဖျားလေး၏ အထိအတွေ့က မင်းမင်းကို ဇိမ်အကြီးအကျယ်ရစေသည်။ သူခေါင်းမော့သွားပြီး ခါးကိုလည်း ကော့ပေးမိသည်။ လိင်တံထိပ်ဖူး ပါးစပ်ထဲဝင်နေသော ဖူးသစ်စု၏ ခေါင်းကိုသာမက ပုံ့ပုံ့၏ ခေါင်းကိုပါ ဆွဲကိုင်ထားသည်။ သူ့ထိပ်ကိုလည်း တင်းတင်းစေ့ထားသည့် ပါးစပ်ပေါက်လေးထဲသို့ ထိုးထိုးထည့်မိသည်။ ဖူးသစ်စုက တကိုယ်ကောင်းမဆန်ပါ။ သူမ ကတိအတိုင်း ပုံ့ပုံ့ကို ပြန်လွှဲပေးသည်။ ပုံ့ပုံ့အလှည့်တွင်မူ သူမက လိင်တံအရင်းကို ကိုင်ထားသည့် လက်ကို ဖယ်လိုက်သဖြင့် ဖူးသစ်စုတုန်းကထက် အထဲပိုသွင်းလို့ရသည်။ မင်းမင်းက အကဲစမ်းကာ မသိမသာ ညှောင့်ထည့်ပေးရာ လိင်တံထိပ်ဖျားက အာခေါင်ကို ထောက်သည်အထိ အထဲကို ရောက်သွားသည်။ ဒါကိုတော့ ပုံ့ပုံ့မခံနိုင်။
“အဟွတ် .. အ ဟွတ် …”
“ပုံ့ပုံ့ နင်က လောဘကြီးတာကိုး …ကိုကိုကလည်း စု သူငယ်ချင်းကို အသက်ရှူခွင့်လေး ဘာလေး ပေးပါဦးလား …”
“ကိုမင်း .. အပြစ်မဟုတ်ပါဘူး .. ငါ အရင်တုန်းက အဆင်ပြေပါတယ် .. အခုဟာက .. နဲနဲဆိုက်ကြီးနေလို့ပါ ..”
ပုံ့ပုံ့ အလောတကြီးနှင့် ဖြေရှင်းသည့် အပြောကြောင့် မင်းမင်းရော၊ ဖူးသစ်စုပါ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ပြုံးမိကြသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်၏ ပြုံးစစ အမူအယာကို မြင်တော့မှ ပုံ့ပုံ့ကိုယ်တိုင်လည်း ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်ပြီး ဖူးသစ်စုကို ဆွဲဆိတ်သည်။ ထို့နောက် တိုင်ပင်မထားပဲ သုံးယောက်စလုံး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည့်ကာ ရယ်မိကြသည်။ ရယ်သံတွေ ဆုံးတော့မှ လုပ်ငန်းပြန်စသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ လိင်တံကို အလယ်ကထား၍ ဖူးသစ်စုနှင့် ပုံ့ပုံ့က ဟိုဘက်ဒီဘက်ကနေ နှုတ်ခမ်းချင်းထိကာ လျက်ပေးသည်။ မင်းမင်းအဖိုတော့ အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည်ရောက်နေသည့်နှင့်ပင် တူတော့သည်။ အရသာက ဘက်စုံထောင့်စုံမှ ကောင်းမွန်းလွန်းလှရာ အောင့်အီးထိန်းသိမ်းမှုကို အစွမ်းကုန် ပြုလုပ်ထားပေမယ့် ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကို နောက်ထပ် ဆယ်မိနစ်ခန့် အချိန်ပေးပြီးသောအခါ မင်းမင်း မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ဖူးသစ်စု၏ ပါးစပ်ထဲတွင် ပြီးသွားသည်။ ပန်းသည့် အရှိန်ကျသွားမှ ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ ပုံ့ပုံ့ဆီကို ကူးသည်။ သူမ ပါးစပ်ထဲ ပြန်ရောက်လာတော့ အကပ်အသပ်ပဲ ရတော့သဖြင့် ပုံ့ပုံ့က မျက်နှာလေးညိုတော်မူသည်။ မင်းမင်းရော၊ ဖူးသစ်စုပါ ညကြလျှင် တစ်ဝကြီး ကျွေးမည်ဟု ပြောလိုက်တော့မှ ပုံမှန်အတိုင်း ပြန်ဖြစ်သွားလေသည်။ သြော် .. ခက်ပဲခက်ရချည်ရယ့်ကွယ်။
မင်းမင်းတို့ ညစာကိုမူ ဟိုတယ်မှာ မစားပဲ Nirwanan Resort ဝင်းကြီးထဲမှာ ရှိသော Kelong Restaurant ဆိုင်ထိ သွားစားကြသည်။ ပင်လယ်စာ ကောင်းကောင်းရသည့်အပြင် ဆိုင်၏ တည်နေရာက ပင်လယ်ပြင်အစွန်းကို မိုးကာ ဆောက်ထားသဖြင့် ညစာစားရင်း စိတ်အပန်းဖြေ ကြည့်ရှူနိုင်အောင် ဖြစ်သည်။ မင်းမင်း ထင်ထားသလိုပင် ဖူးသစ်စုရော၊ ပုံ့ပုံ့ပါ သဘောကျကြောင်း ပြောသည်။ ဂဏန်းလက်မ၊ တုံယမ်ဟင်းချို၊ ငါးအချိုကြော် အစရှိသဖြင့် သူတို့တွေ ဖွယ်ဖွယ်ရာရာ မှာစားကြသည်။ သောက်စရာကတော့ ဆိုင်က recommend ပေးသည့် ဝိုင်တစ်ပုလင်းကို မှာသောက်လိုက်သည်။ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ပင်လယ်စာကို သူမတို့က ပွဲတော်တည်နေစဉ်တွင် မင်းမင်း မျက်လုံးတွေကလည်း ကြိုးသိုင်းဂါဝန် လှလှလေးတွေ ဝတ်ထားသည့် သူမတို့နှစ်ယောက်ကို ပွဲတော်တည်နေခဲ့သည်။ မှာထားသည့် အစားအသောက်တွေရော၊ ဝိုင်ပုလင်းတစ်ပုလင်းရော ကုန်တော့မှ သူတို့ တပ်ခေါက်ကာ ပြန်လာခဲ့ကြသည်။
“ဟေး … တို့တော့ နေရာဦးပြီ ဟေ့ …”
အခန်းတံခါး ဖွင့်ပေးပြီးလျှင်ပြီးချင်း မင်းမင်းက ကုတင်ပေါ် ခြေကားယား လက်ကားယားနှင့် ပြေးတက်ကာ အလယ်တည့်တည့်တွင် နေရာယူလိုက်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်ကာလည်း ဘယ်ဘက်နှင့် ညာဘက်က လွတ်နေသော နေရာကို ပုတ်ပြသည်။ ဖူးသစ်စုက အပိုလာထည့်ပေးထားသော တစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ဘက်ကို မေးငေါ့ပြရင်း
“ပုံ့ပုံ့ .. ငါတို့ ပစ္စည်းတွေ အောက်ချပြီး .. အဲဒီကုတင်ပေါ်မှာပဲ အိပ်ရအောင် .. ကိုကို သူ့ဘာသာသူ လွတ်လွတ်လပ်လပ် အိပ်ပါစေ …”
“အဲဒါ ကောင်းတယ် … ခစ် .. ခစ် ..”
“အမ် .. ဒီလိုလား …ကိုကိုက အချိုတည်းလို့ရအောင် ငှက်ပျောသီး ကျွေးမလို့နော် ..”
“အမလေး .. ငှက်ပျောသီးများ ခုနက စားပြီးသွားလို့ ဝသွားပြီ .. ပုံ့ပုံ့တို့ဆီမှာကမှ စပျစ်သီး ရှိတယ်နော် .. ခစ် .. ခစ် ..”
“ဒါဆိုလည်း အဲဒီ စပျစ်သီး ကျွေးတော့ဟာ … စားချင်လှပြီ ”
မင်းမင်း ကိုယ်ကိုမတ်ကာ ပြန်ထိုင်လိုက်ရင်း ကုတင်ခြေရင်းတွင် ရှိနေသာ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်စလုံးကို လှမ်းဆွဲသည်။ ဖူးသစ်စုရော၊ ပုံ့ပုံ့ပါ တခစ်ခစ် တဟီးဟီးနှင့် ကုတင်ပေါ် ရောက်လာသည်။ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်စလုံးသည် ဝိုင်အရှိန်နှင့် အနည်းငယ်တော့ ရီဝေေ၀လေး ဖြစ်နေကြသည်။ မင်းမင်း မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင် သူ့တီရှပ်ကို ခေါင်းပေါ်က ဆွဲချွတ်သည်။ တခါတည်း ကိစ္စပြတ်သွားအောင် ကွာတားဘောင်းဘီရော၊ အတွင်းခံပါ တဆက်တည်း ရှင်းထုတ်လိုက်သည်။ စားသောက်ဆိုင်က ပြန်လာကတည်းက အက်ရှင်ကို မျှော်ကိုးနေသည့် သူ့လိင်တံသည် ကောင်မလေးနှစ်ယောက်၏ ကပိုကယိုရှိနေသာ အနေအထားကြောင့် ဘာမှတောင် မလုပ်ရသေးပဲ ခေါင်းထောင်ချင်သလို ဖြစ်နေသည်။
“ကိုကို့ညီလေး ကြည့်ရတာ ဗိုက်ဆာနေပြီ ထင်တယ် … မှန်းစမ်း သွားရည်တောင် ကျနေပြီလား …”
ဖူးသစ်စုက ပြောရင်း မင်းမင်းကို တွန်းထုတ်ကာ အပေါ်က တက်ခွသည်။ ဖူးသစ်စု သူ့ကိုယ်ပေါ်ရောက်သွားသဖြင့် ပုံ့ပုံ့က မင်းမင်းနှင့် ကပ်လျက်နား တိုးလာသည်။ မင်းမင်း လက်တစ်ဖက် ဆန့်ထုတ်ကာ ပုံ့ပုံ့ကို လှမ်းပွေ့သည်။ ပုံ့ပုံ့က သူ့ကို တစ်ချက်စိုက်ကြည့်ပြီး ခေါင်းကိုငုံ့ကာ သူ့နို့သီးလေးကို လျှာနှင့် လှမ်းထိုးသည်။
“ဟေး!! .. စပျစ်သီးက ဘယ်သူ့ဆီက စားရမှာလဲ ..”
“ခစ် .. ခစ် … မသိဘူး .. အဆင်ပြေသလိုပဲ …”
“စု .. ကျွေးမယ် ..ကိုကို .. စုဆီက စား … ဟီး .. ဟီး ..”
မင်းမင်း အပေါ်ကို မိုးထားရင်း ဖူးသစ်စု၏ လက်နှစ်ဖက်က နောက်သို့ ရောက်သွားသည်။ ကြိုးသိုင်းဂါဝန်ရှည်က အရင်ဆုံး သူမကိုယ်ပေါ်က ကွာသွားပြီး ပန်းခက်လို အတွန့်လေးတွေနှင့် အနက်ရောက်ဘရာ လှလှလေးက ဖြူဝင်းသော အသားထက်တွင် ထင်းခနဲ ပေါ်လာသည်။ မင်းမင်း၏ မျက်လုံးက အဖြူနဲ့အနက် လိုက်ဖက်ညီလှသည့် လှပဝင်းအိသော နို့အုံသားလေးတွေဆီ ရောက်သည်။ ဖူးသစ်စု ဒီလိုဆိုလို့ ပုံ့ပုံ့ကလည်း အလျော့မပေးချေ။ လှဲအိပ်နေရာမှ ထထိုင်ကာ ဂါဝန်ကိုအောက်နားက ပင့်၍ ခေါင်းပေါ်က ကျော်ချွတ်လိုက်သည်။
မင်းမင်း မျက်စိထဲသို့ နောက်ထပ် သွားရည်ကျဖွယ်ရာ မြင်ကွင်းတစ်ခုက တိုးလာသည်။ ပုံ့ပုံ့၏ ရင်သားတွေက ဖွံ့ထွားကာ အနီရောင် ဘရာလေးခင်မျာ မနိုင့်တနိုင်နှင့် ထိန်းထားရရှာသည်။ ဖူးသစ်စုနှင့် ပုံ့ပုံ့ တစ်ယောက်မျက်နှာကို တစ်ယောက် တိုင်ပင်ထားသလို ကြည့်သည်။ ထို့နောက် ပြိုင်တူ လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပစ်လိုက်သည်။ သူမတို့လက်အသီးအသီး ရှေ့ပြန်ရောက်လာသည်တွင်မူ ဘရာအသီးသီးလည်း ကိုယ်ပေါ်က ကွာကျသွားပြီ ဖြစ်သည်။ မျက်စိရှေ့တွင် မြင်နေရသည့် ရင်သားနှစ်စုံကို မျက်တောင်မခတ်တမ်း မင်းမင်း ကြည့်သည်။ တစ်ယောက်က မို့မို့ဝန်းဝန်းရှိပြီး တစ်ယောက်က ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်း ရှိလှသည်။ ကြည့်ရတာနှင့် အားမရတော့သဖြင့် သူ့လက်တစ်ဖက်စီ မြှောက်လိုက်သည်။ ရင်သားချင်း တူပေမယ့် မိန်းမသားနှစ်ယောက်စီကမို့ ထိတွေ့မှုကပင် ထူးခြားလှသည်။ မင်းမင်း နို့သီးခေါင်း နီနီလေး တစ်ခုချင်းစီကို ပွတ်ကိုင်ပေးယုံမက ခပ်တင်းတင်းလည်း ညှစ်သည်။
“အင်း …ကိုကိုရယ် … နို့စို့ပေးတော့ကွယ် ..”
ချစ်သူချင်းမို့ ဖူးသစ်စု ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပင် ဖွင့်ဟကာ တောင်းဆိုသည်။ မင်းမင်း လှဲနေရာမှ ကိုယ်ကို မတ်သည်။ ဖူးသစ်စုက သူ့လည်ပင်းကိုဖက်၍ ကိုယ်ကိုကြွလိုက်သည်တွင် သူမ၏ ရင်သားတွေနှင့် မင်းမင်းမျက်နှာက တတန်းတည်း ဖြစ်သွားသည်။ ပါးစပ်နားရောက်လာသည့် နို့သီးလေးတွေကို မင်းမင်း အလိုက်သင့် စို့ပေးယုံပင်။ မင်းမင်းနှင့် ဖူးသစ်စုတို့ပဲ အက်ရှင်ဖြစ်နေလို့ ပုံ့ပုံ့က နောက်ကျကျန်နေခဲ့သည် မထင်ပါနှင့်။ မင်းမင်း ဖူးသစ်စု၏ နို့သီးလေးတွေကို စို့ပေးမည် ပြင်တော့ သူမက ထကာ သူ့နောက်ဘက်သို့ ကူးသွားသည်။ မင်းမင်း၏ ကျောပြင်ကြီးကို အပ်ကာ ထွားအိသည့် ရင်သားတွေနှင့် ပွတ်ပေးနေသလို မင်းမင်းခေါင်းပေါ်ကနေ ကျော်ကာလည်း သူမသူငယ်ချင်းနှင့် ကစ်ဆင်ဆွဲနေသေးသည်။ လွယ်တော့မလွယ်သည့် ကောင်မလေးပင်။
“ကိုကို စုထဲကို ထည့်လိုက်တော့ .. စု မနေနိုင်တော့ဘူး …”
မင်းမင်းကိုယ်တိုင်ကလည်း စိတ်ထနေပြီ ဖြစ်ရာ ဖူးသစ်စုဆီမှ တောင်းဆိုသံကြားသည်နှင့် ဆီးစပ်နှစ်ခုကြားတွင် ညှပ်ကာနေသည့် သူ့လိင်တံကို ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ ဖူးသစ်စု အဝလေးနှင့် တေ့သည်။ ခပ်စိုစိုဖြစ်နေသည်ကို စမ်းမိသည်မို့ နူးနှပ်မတော့ပဲ တေ့မိသည့်နှင့် ကော့သွင်းလိုက်သည်။ ဖူးသစ်စုကိုယ်တိုင်လည်း အထဲကို ဝင်လာသည်ဆိုတာ သိသည်နှင့် တင်ပါးကို နှိမ့်ချကာ ဆက်ဖိသွင်းသည်။ လိင်တံကြီးသည် တအိအိနှင့်ပင် အထဲသို့ တိုးဝင်သွားလေသည်။
မင်းမင်းနှင့် ဖူးသစ်စုတို့ လုပ်ကြကိုင်ကြတာကို အသေးစိတ် ကြည့်ချင်သဖြင့် ပုံ့ပုံ့ နောက်ကနေ နေရာပြန်ရွှေ့သည်။ ထို့အတွက်ကြောင့် မင်မင်းလိင်တံတစ်ချောင်းလုံး အကုန်ဝင်သွားချိန်တွင် ဖူးသစ်စုက သူ့ကို ပြန်တွန်းထုတ်၍ အိပ်ယာပေါ်တွင် ပက်လက်ပြန်ကြသည်။ အဲဒီနောက် ကောင်မလေးသည် မင်းမင်း၏ ပေါင်လုံးကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်နောက်ပြန်ထောက်ကာ ဖိကာဆောင့်လေတော့သည်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖိကျိတ်နေသဖြင့် ခဏအတွင်းမှာပင် သွေးရောင်လွှမ်းနေသည့် မျက်နှာလေးတွေ ချွေးကလေးတွေတောင် စိုလို့လာသည်။ အဝင်အထွက်ဖြစ်နေသည့် လိင်အင်္ဂါများ၏ အရင်းအခြေတွင်လည်း ဖြူဖြူအရည်တွေက စုပြုံကာ ထွက်လျက်ရှိနေသည်။ ပုံ့ပုံ့ ဒါကိုကြည့်ရင်း ရမ္မက်သွေးတွေ ကြွသထက် ကြွလာသည်။ ပင်တီချွတ်ထားလိုက်ပြီမို့ လွတ်လပ်နေသည့် ကိုယ့်အဖုတ်ကို လက်ဖြင့် ပြန်ပွတ်မိသည်။
“ပုံ့ပုံ့လာ ..ကို နို့စို့ပေးမယ် … ”
“ကောင်းတယ် ..ကိုမင်း .. ညှစ်လည်းညှစ်ပေးဦး .. ဒါပေမယ့် တအားကြီးလည်း မညှစ်နဲ့နော် ..”
ဖူးသစ်စုတစ်ယောက် သူမဘာသာသူမ ဟန်ကျနေပြီမို့ မင်းမင်း ပုံ့ပုံ့ဘက်ကိုလှည့်သည်။ ပုံ့ပုံ့က အနားတိုးလာသည်တွင် နို့ထွားထွားတစ်စုံက သူ့မျက်နှာပေါ်မိုးလာသည်။ မင်းမင်း ခေါင်းထောင်ကာ မျက်နှာနှင့် အနီးဆုံးက ရင်သားတစ်ခြမ်းကို ပါးစပ်နှင့်ဟပ်သည်။ ပါးစပ်ကို ကျယ်နိုင်သမျှ ကျယ်အောင် ဟလိုက်သည်မို့ ရင်သားတော်တော်များများက သူ့ပါးစပ်ထဲ ပါလာသည်။ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို တင်းတင်းစေ့ကာ အသားဆိုင်တွေ စုပ်ယူလိုက်ရင်း ပါးစပ်ထဲရောက်နေသည့် နို့သီးခေါင်းလေးကိုပါ လျှာနှင့်ထိုးသည်။
“အားပါးပါး .. ကောင်းတယ် ..ကိုမင်းရယ် … အဲဒီလိုမျိုး လုပ် လုပ်စမ်းပါ .. အာ … ဟာ .. ဟာ …”
မင်းမင်းက ပုံ့ပုံ့၏ နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရ စို့နေသည် မြင်ကွင်းက ဖူးသစ်စု စိတ်ကို တမျိုးတမည် ဖြစ်စေသည်။ စိတ်ထဲတွင် မနာလိုသလိုလို ဖြစ်သည်။ သို့ရာတွင် ကိုကိုနှင့် ပုံ့ပုံ့ဆိုတာ တခြားသူတွေ မဟုတ်သလို၊ သူမ ခွင့်ပြုချက်ကြောင့် ဖြစ်ရသည်ပဲဟု တွေးမိတော့ မနာလိုမှုက ပျောက်သွားသည်။ စိတ်လှုပ်ရှားမှုသာ အဆမတန် တိုးပွားလာလို့ အားထည့်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်ချသည်။ အရသာရှိန်က တက်သထက် တက်လာသောအခါ ရိုးရိုးတန်းတန်း ဆောင့်ရတာကိုပင် အားမရတော့ပဲ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်သလို ပုံစံပြောင်းကာ ခါးအားရော၊ တကိုယ်လုံး အလေးချိန်ရော သုံးကာ တင်ပါးတွေကို အပေါ်ကနေ ပစ်ပစ်ချသည်။ ဖတ်ခနဲ ဖောင်းခနဲပင် မြည်ကုန်သည်။ သိပ်ကြာကြာတော့ ဖူးသစ်စု မလုပ်နိုင်။ ဆယ်ချက်ကျော်ကျော်လောက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖိဆောင့်မိသည်တွင် တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ တစ်ချီကောင်းကောင်းပြီးသွားသည်။ မင်းမင်းပေါ်ကိုလည်း အရုပ်ကျိုးပြတ်လို ခွေကျကာ ရင်ခွင်ထဲကာ ခေါင်းအပ်၍ အသက်မှန်မှန်ရှူကာ အမောဖြေနေတော့သည်။
ဖူးသစ်စု မင်းမင်းကိုယ်ပေါ်မှ ဖယ်ကြွကာ ဘေးကို လှိမ့်ဆင်းသွားသည်နှင့် သူမအလှည့်ရောက်ပြီမှန်း ပုံ့ပုံ့ နားလည်သည်။ ရင်တွေတဒိန်းဒိန်း ခုန်လာသလို အကြည့်ကိုလည်း အရည်တွေနှင့် ပြောင်လက်နေသော အချောင်းမာမာကြီးဆီမှ ခွာလို့မရပေ။ သူမပါးစပ်နှင့် အားရပါးရ စုပ်ခဲ့ရသည့် ဒီအချောင်းကြီးသည် များမကြာခင် သူမအဖုတ်လေးထဲသို့ အားရပါးရ ဝင်လာပေဦးမည်။ အတွေးနှင့်ပင် ပုံ့ပုံ့၏ အတွင်းသားတွေက ထိန်းမရအောင်လှုပ်ရွပြီး အရည်ကြည်တွေလည်း ဆထက်တပိုး ထွက်လျက်ရှိသည်။
“ကိုမင်း .. ပုံ့ပုံ့ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ ..”
မနေနိုင်တော့သည့်အဆုံး သူမ ခပ်ရဲရဲပင် မေးလိုက်သည်။ မင်းမင်းလှဲနေရာမှ ထလာပြီး သူမကိုယ်ကလေးကို ဆွဲယူကာ နေရာပြင်ပေးသည်။ ကြည့်ရတာ ကိုမင်းမင်းသည် သူမကို သူ့စိတ်ကြိုက် လုပ်တော့မည် ထင်သည်။ ခေါင်းအုံးစ အစွန်းနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပြီး ကိုမင်းမင်း သူမပေါင်ကြားတွင် နေရာယူလိုက်သောအခါ အလိုလို ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကားပေးမိသည်။ စိတ်လှုပ်ရှားရလွန်းလို့ သူမရင်သားတွေသည် နိမ့်ချည်မြင့်ချည်နှင့် လှုပ်ခါနေသည်ကို သူမဘာသာသူမ ပြန်တွေ့နေရသည်။
“သွင်းလိုက်ရတော့မလား … ပုံ့ပုံ့ ..”
“ဟုတ် .. ရတယ် ..ကိုမင်း .. ဖြေးဖြေးတော့ လုပ်နော် ..”
စိတ်ထလာလျှင် ကိုမင်းမင်းက ကြမ်းတတ်သည်ဟု ဖူးသစ်စု ပြောထား၍ စစချင်း ဆောက်နဲ့ထွင်းဖြစ်မှာစိုးလို့ လှမ်းတော့သတိပေးမိသည်။ သို့ပေမယ့် ဖူးသစ်စုတောင်မှ ခံနိုင်သေးလျှင် သူမလည်း မခံနိုင်စရာအကြောင်းမရှိ ဆိုတာတော့ စိတ်ထဲက သိနေသည်။ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် လိင်တံထိပ်က သူမအဝလေးကို တေ့ထောက်မိချိန်တွင် ဆတ်ခနဲတောင် တုန်သည်။
“စိတ်လျှော့ထားနော် ပုံ့ပုံ့ .. သွင်းလိုက်ပြီ ..”
“ဟုတ် .. သွင်း .. အီး … အီး ..”
သူမအဝလေး တင်းခနဲ ဖြစ်သွားတာ သိလိုက်ပြီးနောက် ပူပူနွေးနွေး ထိပ်လုံးကြီးက အထဲသို့ တိုးဝင်လာသည်။ ကင်းကွာနေတာ ကြာမြှင့်ခဲ့ပြီဖြစ်သည့် ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ကပေးသော အရသာမို့ အသည်းတုန် အူတုန်အောင်ပင် ခံစားလိုက်ရသည်။ သူမတကိုယ်လုံးရှိ အသွေးအသားတွေသည် ကာမအရသာနောက် ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်ကာ ဖြိုးဖြိုးဖျန်းဖျန်း ဖြစ်လာကြသည်။ ထပ်ပြီး ဝင်လာဖို့လည်း ပေါင်တံနှစ်ချောင်းကို ကားနိုင်သမျှ ကားပေးထားသည်။ ကိုမင်းမင်းကလည်း သူမသဘောကို နားလည်သည့်အလား တိုး၍တိုး၍ ဖိသွင်းသည်။ တင်းကြပ်မှုက အပြည့်ဖြစ်နေပေမယ့် လိင်အင်္ဂါအသီးသီးသည် အရည်တွေရွှဲနေလေရာ သိပ်တော့ ခဲခဲယဉ်းယဉ်း မသွင်းလိုက်ရပါ။ မိနစ်ပိုင်းတောင် မကူးလိုက်ရပဲ မင်းမင်းလိင်တံက ဂိတ်ကုန်အောင် အထဲသို့ ရောက်လာသည်။
“အဆင်ပြေလား .. ပုံ့ပုံ့ …”
ဒီစကားကို မင်းမင်းက မေးချင်းမဟုတ်ပဲ အမောပြေသွားပြီဖြစ်သည့် ဖူးသစ်စုက သူမပါးကို ရွရွလေး နမ်းကာ မေးခြင်းဖြစ်သည်။ မျက်တောင်လေးတွေ မှေးကျသလို ဖြစ်နေရာမှ ပုံ့ပုံ့မျက်လုံးကို အားယူဖွင့်ကာ ဖူးသစ်စုကို ကြည့်သည်။ သူမမျက်နှာနှင့် နီးကပ်စွာ ရှိနေသည့် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ၏ မျက်နှာကို မြင်တော့ စိတ်ထဲတမျိုးဖြစ်ကာ ခေါင်းအုံးစွန်းကို ကိုင်ထားရာမှ လွှတ်ပြီး သူမမျက်နှာလေးကို ပွေ့၍ အားရပါးရ နမ်းမိသည်။ အဆင်ပြေသွားပြီဆိုတာ သိလိုက်သည်နှင့် မင်းမင်း လုပ်ငန်းစတင်သည်။ အရင်ကတည်းက သဘောကျနေရသည့် ဆူဆူဖြိုးဖြိုးကိုယ်လုံး ပိုင်ရှင်လေးကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် လုပ်ရပြီမို့ မင်းမင်း စိတ်ထိန်းမနေတော့ပါ။ ဖူးသစ်စုကလည်း တစ်ချီပြီးသွားပြီမို့ သူ့မှာ အားနာစရာမရှိ။ ဒီတော့ ခပ်ထွားထွား နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်နှင့်ဆုပ်နယ်ယူကာ လက်ကိုင်သဘောမျိုးသုံး၍ စတင်ဆောင့်ပေးသည်။ ဖူးသစ်စုနှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း ထိကပ်ထားသည့် ပုံ့ပုံ့ဆီမှ အိုးအိုး အစ်အစ် ညည်းသံလေးတွေ လွင့်ပျံထွက်လာသည်။ လေးငါးချက်လောက် အထာကျအောင် ဆောင့်ပြီးချိန်တွင်မူ ခပ်ကြမ်းကြမ်း စတင်ဆောင့်သည်။ အားအရှိန်ပြင်းလာပြီမို့ ပုံ့ပုံ့နှင့် ဖူးသစ်စု နှုတ်ခမ်းချင်း ထိကပ်ထားလို့ မရတော့ပါ။
“စု .. ဒီကိုလာ …”
မင်းမင်း အလိုက်တသိပင် ဖူးသစ်စုကို လှမ်းခေါ်သည်။ ဖူးသစ်စု သူ့အနားကို ရောက်လာသည်တွင် ပုံ့ပုံ့နှင့် အဆက်ပြတ်သွားသည့် အနမ်းဇာတ်လမ်းကို သူက ဆက်ပေးလိုက်သည်။ မွေ့ယာပေါ်ရှိ ပုံ့ပုံသည်မူ ဆောင့်ချက်အရှိန်နှင့် တလူးလူးတလွန့်လွန့် ဖြစ်လာယုံမက ရမ္မက်ဇောအရှိန်နှင့် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပင် အော်ညည်းနေသည်။
“အီး … ထိတယ် .. အင့် .. ထိတယ် .. ဆောင့် ..ကိုမင်း … ဆောင့် ..”
ပါးစပ်ကသာ အားပေးအားမြှောက်ပြုသည်မဟုတ်၊ ပုံ့ပုံ့ အောက်ကနေ၍ တင်ပါးကြီးကိုပါ ကောင်းကောင်းကစားပေးသည်။ မင်းမင်း ဆောင့်ချက်တိုင်းနှင့် အံဝင်ခွင်ကျဖြစ်အောင် ပြုလုပ်ပေးသည်။ ထို့အပြင် မင်းမင်းက ဖူးသစ်စုနှင့် ဖက်ရမ်း နမ်းရှုံ့နေသည့်အတွက် သူမ၏ နို့တွေကို မဆွဲပေးနိုင်ရာ၊ သူမဘာသာသူမ ပြန်ဆွဲပြီး ဖြစ်ညှစ်နေသေးသည်။ ကိုမင်းမင်း၏ ဆောင့်ချက်တွေက ဖူးသစ်စု ပြောထားသည့်အတိုင်း ဟုတ်မှန်ကြောင်း ကိုယ်တွေ့ခံစားလာရသောအခါ အချက်တိုင်း အချက်တိုင်းက သူမအား အမြင့်ဆုံးအချိန်သို့ ရောက်အောင် တွန်းပို့နေသည်။ တရိပ်ရိပ်တက်လာသည့် အချစ်ဖီလင်က ဒီဂရီမြင့်လာသည့်အတွက်ကြောင့် သိပ်မကြာခင် သူမ ပြီးတော့မှာသိသည်။
“ကိုမင်း … မြန်မြန်လေး ဆောင့်ပေးပါလား …အင့် .. ပုံ့ပုံ့ပြီးတော့မယ် .. အင့် ..”
“ကိုကိုပြီးချင်ပြီးလိုက်လေ ..ပြီးတော့မှ ပြန်စကြတာပေါ့ ..”
မင်းမင်း ကျေနပ်သွားသည်။ တကယ်တမ်း လုပ်မည်ဆိုလျှင် ဆက်လုပ်နိုင်ဦးမည် ထင်သော်လည်း သူ့အတွင်းစိတ်၌မူ ပုံ့ပုံ့၏ကိုယ်ကလေးအတွင်း ပြီးသွားချင်သည်။ မိမိအလိုကို သိနေသည့်အလား လိုက်လျောသည့် ချစ်သူလေးကို ကျေးဇူးတင်စွာကြည့်သည်။ ဖူးသစ်စုက သူ့ကို နားလည်သည့်သဘောနှင့် ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ ထို့နောက်တွင်မူ မင်းမင်း စိတ်အာရုံကို ပုံ့ပုံ့ဆီသို့ပဲ ပို့လွှတ်လိုက်သည်။ ခါးလေးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ လိင်တံတစ်ခုလုံး တဆုံးဝင် တဆုံးထွက် ဆောင့်သည်။ ဆယ်ချက်ကျော်ကျော်လောက် ဆောင့်ပြီးသည်တွင် အားမရနိုင်တော့ပဲ ကားထားပေးသည့် ပေါင်တံနှစ်ချောင်းကို ကောက်ပွေ့ကာ ပုခုံးထက် ထမ်းတင်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ကိုလည်း ပေါင်များဘေးမှ ပတ်ကာလျှိုပြီး ပုံ့ပုံ့၏ ပုခုံးသားနှစ်ဖက်ကို မိအောင်ကိုင်သည်။ ထို့နောက် အားဖြင့် ဖိတွန်းချလိုက်ရာ ပုံ့ပုံ့ကိုယ်ကလေးမှာ လေးကိုင်းသဖွယ် ကွေးညွှတ်သွားရှာသည်။ ထိုအနေအထားနှင့် ဆက်တိုက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ပစ်လိုက်ရာ ပုံ့ပုံ့မှာ ဘယ်လိုမှ ထိန်းမထားနိုင်တော့ပဲ တအစ်အစ် တအီးအီး အော်ကာ ပြီးသွားရသည်။ ကောင်မလေး ပြီးသွားပြီဆိုတာကို သိသည့်အတွက် အမီလိုက်ချင်သည့်စိတ်နှင့် မင်းမင်း မနားတော့ပဲ ဆက်တိုက် ဆောင့်ချပစ်လိုက်ရာ နောက်ထပ် ခြောက်ချက်တိတိ လုပ်ပြီးချိန်တွင် သူလည်းပဲ မထိန်းနိုင်တော့ပါ။ လိင်တံတလျှောက် ပူထူတက်ပြီး လရည်တွေကို ဒလဟော ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည် ….။
“ဘယ်လိုလဲ ကောင်မ .. ဆွေမျိုးမေ့သွားပြီလား …”
“ဆွေမျိုးမေ့လား မမေ့လားတော့ မသိဘူး … ဘယ်ရောက်နေမှန်းတော့ ခဏမေ့သွားတယ် .. ခစ် .. ခစ် ..”
“ဘင်တန်ရောက်နေတာလေ ..တော်ကြာနေ မနက်ဖြန် ပြန်ဖို့ မေ့နေဦးမယ် ..ဟိ .. ဟိ”
“အေးဟ … အမှန်အတိုင်း ပြောရရင် ပြန်တောင် မပြန်ချင်တော့ဘူး .. ခစ် .. ခစ် ..”
“ကိုကိုရေ .. ဒီမှာ ပုံ့ပုံ့က နက်ဖြန် မပြန်ချင်ဘူးဆိုပဲ ..”
ပုံပုံ့ အမောဖြေနေတုန်း တောက်လျှောက် အစွမ်းပြလိုက်ရသော သူ့လိင်တံကို ရေသွားဆေးသည့် မင်းမင်း ဖူးသစ်စု လှမ်းပြောသော စကားကြောင့် ပြုံးမိသည်။
“နက်ဖြန်ရောက်ဖို့ အဝေးကြီး လိုပါသေးတယ်ကွာ .. အေးဆေးပေါ့ ..”
“ကိုကိုကလည်း တော်တော်ကြိုက်တတ်တယ် .. သူ့ဟာကဖြင့် အိပ်ပျော်နေပြီဟာကို ..”
“စုကလည်း အိပ်ပျော်တာမဟုတ်ဘူး .. စင်ဒရဲလားလို အနမ်းပေးမယ့်သူ့ကို စောင့်နေတာ ..”
“ခစ် . .ခစ် ..ကိုမင်းက အလာကြီးပဲ .. ကဲ .. မိစု နင်ပဲ နိုးအောင် လုပ်ထားလိုက်ချည် .. ငါလည်း ရေသွားဆေးလိုက်ဦးမယ် ”
တခစ်ခစ် ရယ်ရင်း ပုံ့ပုံ့ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းကာ ရေချိုခန်းဘက် ပြေးသွားလေသည်။ မင်းမင်း ကုတင်ပေါ်တက်လာပြီး ဖူးသစ်စု ဘေးတွင် နေရာယူလိုက်သည်။ ဖူးသစ်စု၏ ခေါင်းကို လက်တစ်ဖက်နှင့် ဆွဲယူပြီး နဖူးပြင်လေးကို နမ်းသည်။
“ကိုကိုလေ .. စုကို သိပ်ချစ်တာပဲ ..”
“အယ် .. စုက မေးတော့မလို့ ..ကိုကိုကကြိုသိနေတယ် .. အမှတ်ပြည့်တော့ ပေးလိုက်ပြီ … ဒါပဲနော် … စုကို ဘယ်တော့မှ ပစ်မသွားရဘူး .. ”
“ပစ်မသွားပါဘူး .. စိတ်ချ စု ..ကိုကိုတို့ ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်စလုံးကို စုကိုပဲပေးမှာ .. ကဲ ..ကိုကို့ညီလေးကို အနမ်းလေးနဲ့ နှိုးလိုက်တော့ .. စုကို ချစ်ပေးဦးမယ် ..”
ဖူးသစ်စုကို အလှည့်ပေးမည် ဆိုပေမယ့် မင်းမင်းလိင်တံ ပြန်ထောင်လာသည့် အချိန်တွင် ပုံ့ပုံ့ကပါ ပြန်ရောက်လာသဖြင့် သူမ ဘေးထွက်ထိုင်နေရသည် မဖြစ်အောင် မင်းမင်းက ပုံစံတမျိုးပြောင်းဖို့ အကြံပြုသည်။ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်စလုံးက မငြင်းသဖြင့် ပုံ့ပုံ့က အောက်က၊ ဖူးသစ်စုက အပေါ်က ၆၉ ပုံ နေရာယူကြသည်။ မင်းမင်းက ဖူးသစ်စု တင်ပါးလုံးလုံးလေးနောက်တွင် နေရာယူပြီး ဆောင့်ပေးသည်။ ပုံ့ပုံ့ခေါင်းက သူမအဖုတ်တည့်တည့်တွင် ရှိနေသဖြင့် လိင်တံကြီး အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲ တိုးဝင်နေပုံကို အထင်အရှားပင် မြင်နေရသည်။ စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်လာသည်မို့ ခေါင်းကိုကြွကာ အကွဲကြောင်းလေးထိပ်မှ အဖုလေးကို လျှာနှင့်လှမ်းထိုးသည်။ ဖူးသစ်စု၏ အော်သံက ချက်ချင်းပြောင်းတက်ပြီး တကိုယ်လုံးလည်း တုန်ခိုက်ခိုက် ဖြစ်ရှာသည်။ သူမ လုပ်ဆောင်မှုက ချက်ကောင်းထိသည်ကို သိသွားသောအခါ ပုံ့ပုံ့က မင်းမင်းဆောင့်ချက်နှင့်အညီ အဆက်မပြတ်ပင် လုပ်ပေးသည်။ တကယ့်အညှာနှစ်ခုကို ထိုးဆွခြင်း ခံနေရသည့်အတွက် အချိန်ပိုင်းအတွင်း ဖူးသစ်စု တစ်ချီပြီးရပြန်သည်။ ဖူးသစ်စုပြီးသွားတော့ မင်းမင်းက နေရာရွှေ့ကာ ပုံ့ပုံ့ဘက်ပြောင်းသည်။ ပုံ့ပုံ့ပြီးတော့ ဖူးသစ်စု၊ ဖူးသစ်စုပြီးတော့ ပုံ့ပုံ့ .. ထို့နောက် .. ထို့နောက် … ။
