မထင်ထားသော ဘဝငရဲ
ရေးသားသူ – မိုးထက်မြင့်
ညအမှောင်က ကြီးစိုးနေသည့်အပြင် တိတ်ဆိတ်နေသည့်အတွက် ပိုးလေး ရင်ထဲ ကြောက်ရွံ့လာသည်။ ပိုးလေး ဒီအချိန်မှ အလုပ်ပြန်ရသည့်အတွက် မန်နေဂျာကို စိတ်တိုမိသည်။ ပုံမှန် (၇းဝဝ) အလုပ်ချိန်ကို အရေးကြီးသည်ဆို၍ ပြီးသည်အထိ လုပ်ပေးရန် ပြောသဖြင့် လုပ်ပေးခဲ့ရသည်။ အခုမှပြီးသွား၍ နာရီကြည့်လိုက်တော့ (၁၂း၄၈)။
မန်နေဂျာမှ အိပ်ရန်ပြောသော်လည်း ပိုးလေး မအိပ်ရဲ။ ဒီလူကြီးက နှာဘူးကြီးဟု သူငယ်ချင်း ခိုင်သူဇာ က ပြောဖူးသည်။ ထို့အပြင် ပိုးလေးကိုလည်း တဏှာမျက်လုံးများဖြင့် ခဏခဏ ကြည့်သည်လေ။ ထို့ကြောင့် ပြန်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ပိုးလေးတို့အိမ်က မဝေးပါ။ ကားမှတ်တိုင် တစ်တိုင်စာလောက်သာ ဝေးသည်။ သို့သော် လူပြတ်သည်။ နေ့ခင်းပိုင်းတောင် လူသွားလူလာ သိပ်မရှိ။ ည (၁းဝဝ) ဆိုတော့ ပြောဖွယ်ရာမရှိ။ အမှောင်ထုအတွင်း လမ်းလျှောက်ရင်း စိတ်ခြောက်ခြားလာသည်။ အသံကြား၍ လှည့်ကြည့်လိုက်သော်လည်း မည်သူမျှမရှိ။ ကြောက်စိတ်က ပိုမိုကြီးစိုးလာလေသည်။
“ဒုတ်.. အင့်”
အချိန်က ၃ စက္ကန့်လောက်သာ။ ပိုးလေးခေါင်းကို မာကျောသော အရာတစ်ခု ပြင်းထန်စွာ ကျရောက်လာကာ မေ့မျှောသွားပါတော့သည်။
———————————————-
ပိုးလေး သတိရရခြင်း ပထမဆုံးအသိက ခေါင်းမူးနေခြင်းနှင့် မဲမှောင်နေခြင်းသာ။ လက်ကိုလှုပ်ကြည့်မိတော့ လှုပ်၍မရ။ လက်နောက်ပြန် ကြိုးတုပ်ခံထားရမှန်း သိလိုက်သည်။ မျက်လုံးဖွင့်သော်လည်း ဖွင့်မရ၊ အဝတ်မည်းနှင့် ပိတ်ချည်ထားသည်။ ခြေထောက်ကိုလည်း ချည်ထားသည်။ ပါးစပ်တော့ ပိတ်မထားပါ။ အော်ဟစ်ရန် စိတ်ကူးမိသော်လည်း ဘယ်ကိုရောက်နေမှန်း မသိသဖြင့် မအော်ဖြစ်လိုက်။ ဘယ်ရောက်နေပါလိမ့်ဟု တွေးမိသည်။
မိမိ အခုရောက်နေသော နေရာမှာ ဘယ်နေရာနည်း။ အနည်းငယ် လှုပ်နေသဖြင့် မြေပေါ်တွင် မဟုတ်မှန်း သိသည်။ လှိုင်းစီးနေရသလို ခံစားမိသောကြောင့် သင်္ဘောပေါ်တွင်လားဟု ထင်မိသည်။
“ကျွီ…..”
တံခါးဖွင့်သံကြားရသဖြင့် လန့်သွားသည်။ လူတစ်ယောက် လမ်းလျှောက်ဝင်လာသည်။
“ဟေ့.. မင်းနိုးနေပြီလား၊ ဗိုက်ဆာနေလား”
မေးခွန်း နှစ်ခု။ ပထမမေးခွန်းက ဖြေစရာမလိုတာမို့ နောက်မေးခွန်းကိုသာ ဖြေလိုက်သည်။
“အင်း..ဆာတယ်။ ဒါနဲ့ ကျွန်မ ဘယ်ရောက်နေတာလဲ..”
အဖြေသာမက မေးခွန်းကိုပါ ပြန်မေးလိုက်သည်။
“မင်းအခု သင်္ဘောပေါ်မှာ၊ သွားရမှာက ဂျပန်နိုင်ငံကို၊။ မင်းမေ့နေတာ ၂ရက်ရှိပြီ၊ ခဏစောင့် စားစရာ ယူလာပေးမယ်”
ထိုလူကပြောပြီး အပြင်ထွက်သွားသည်။ သူမခေါင်းထဲ မေးခွန်းများစွာနှင့် ကျန်ရစ်သည်။ ငါ့ကို ဘာလုပ်ဖို့ ဖမ်းထားတာလဲ။ ဂျပန်နိုင်ငံထိတောင် ခေါ်လာတာ အကောင်းတော့ မဟုတ်နိုင်မှန်းသိသည်။ ခဏကြာတော့ ခြေသံနှင့်အတူ
“မင်းဟာမင်း စားလို့မရဘူး၊ ငါခွံ့ကျွေးမယ်။ စကားမများနဲ့.. ဘာမှမမေးနဲ့။ ငါကမင်းကို ပို့ပေးရတာကလွဲရင် ဘာမှမသိဘူး။ သိလည်းမသိချင်ဘူး”
စကားသံက ပြတ်သည်။ ဘာမှ နောက်ထပ် မပြောတော့ ။ ခဏနေတော့ မိမိကို ဆွဲထူပေးသည်။ မိမိထိုင်လျက် ဖြစ်သွားတော့ ပါးစပ်ဝသို့ တစ်ခုခု လာတေ့ပေးသည်။
“စားလိုက် ပေါင်မုန့်”
ဟုသာ ပြောသည်။ ပိုးလေးလည်း ဗိုက်ဆာနေ၍ စားလိုက်သည်။ ပေါင်မုန့်ကုန်သွားတော့ ရေတစ်ခွက် တိုက်သည်။
“မင်းအတွက် စိတ်မကောင်းပါဘူး”
ဟု ပြောသံကြားပြီး နှာခေါင်းဝတွင် စူးစူးဝါးဝါး အနံ့ကြီး ဝင်လာကာ လောကကြီးနှင့် အဆက်အသွယ် ပြတ်သွားပါတော့သည်။
———————————————-
ကျွန်မ သတိပြန်ရရခြင်း ခံစားလိုက်မိတာက အလင်းရောင်ဖြစ်သည်။ မျက်လုံးဖွင့်လိုက်သည်။ ကျိန်းစပ်နေသဖြင့် ပြန်မှိတ်လိုက်မိသည်။ နောက် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ဖွင့်လိုက်သည်။
သူမရောက်နေတာက အခန်းထဲမှာ။ အခန်းဆိုတာထက် အလုံပိတ်ထားသော သေတ္တာအကြီးစားပုံစံ။ ပတ်ပတ်လည် နံရံများသာ ကာရံထားပြီး ထောင့်တစ်နေရာတွင် တံခါးပေါက်တစ်ခု။ တံခါးဟုသာ ပြောရသော်လည်း အပေါက်က ပေါင်လည်လောက်သာ မြင့်သည်။ မိမိခန္ဓာကိုယ်တွင် အလုပ်ယူနီဖောင်းဖြစ်သော စကပ်အကြပ်က ပေါင်ရင်းမရောက်တရောက် တွန့်တက်နေသည်။ အပေါ်ပိုင်းက မိန်းကလေးရှပ်အင်္ကျီ ကိုယ်ကြပ်နှင့်၊ အပေါ်ရုံ ကုတ်မရှိတော့။ အချည်အနှောင်တော့ ဘာမှမရှိ။
မျက်လုံးကစားကြည့်လိုက်တော့ အခန်းထောင့် တစ်နေရာမှ ကင်မရာကို မြင်သည်။ CCTV ကင်မရာလေး။ ဒါဆိုပိုးလေး သတိရတာ သိပြီပေါ့။ အတွေးပင် မဆုံးလိုက်၊ တံခါးပွင့်သွားပြီး အမိန့်ပေးသံတစ်ခု ကြားလိုက်ရသည်။
“ကောင်မလေး.. သတိရရင် အပြင်ထွက်ခဲ့..”
အသံက မာထန်နေသည်။ မြန်မာမိန်းမတစ်ယောက်၏ စကားသံ ပီသစွာ ကြားလိုက်ရ၍ အားအနည်းငယ်တက်သွားသည်။ သို့သော် ကြာရှည်တော့ မဟုတ်
“မကြားဘူးလား။ မြန်မြန်လာစမ်း.. အသားနာချင်လို့လား..”
ဟု ပြောလိုက်ခြင်းကြောင့် အမြန်ထလိုက်ပြီး တံခါးနား လျှောက်သွားလိုက်သည်။ တံခါးဆီရောက်တော့ လေးဘက်ကုန်းပြီး အပြင်တိုးထွက်လိုက်သည်။
“ရွှမ်း..အား..အမလေး..”
အပြင်ဘက်သို့ တကိုယ်လုံးပင် မရောက်သေး၊ ကျောပြင်သို့ ကျရောက်လာသော ရိုက်ချက်ကြောင့် လန့်ဖျန့်သွားသလို ကျောတွင်လည်း ပူခနဲ ခံစားမှုနှင့်အတူ နာကျင်သွားသည်။
“ဒီမှာ အမိန့်မနာခံရင် ဒီလိုပဲခံစားရမယ်။ ဒါက အမြည်းပဲ ရှိသေးတယ်။ ကြားလား..”
ဟူသော အသံကို တဆက်တည်း ကြားလိုက်ရသည်။ လူက အပြင်ရောက်သွားပြီ ဖြစ်သော်လည်း ရုတ်တရက် ကြောင်သွားသည်။
“ရွှမ်း..အ..”
“ဖြေလေ..မကြားဘူးလား..”
စကားသံနှင့်အတူ ကြာပွတ်ရိုက်ချက်က ကျောပေါ်ရောက်လာ၍ ကမန်းကတန်း ဖြေလိုက်ရသည်။
“ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့.. ကြားပါတယ်ရှင့်..”
“အဲ့လို လိမ္မာစမ်းပါ..ငါ့နောက် လိုက်လာခဲ့..”
ဟု ပြောကာ လှည့်ထွက်သွားသော မိန်းမ၏နောက်မှ လိုက်သွားလိုက်သည်။ အခန်းတစ်ခုရှေ့အရောက် ခြေလှမ်းများရပ်သွားကာ သူမဘက်လှည့်ရင်…
“ အဝတ်တွေ ချွတ်ပြီး အထဲဝင်သွားလိုက်။ မင်းကို ရေချိုးပေးမယ်..”
ဟု ပြောကာ တံခါးဖွင့်နေသည်။ သူမလည်း အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်သည်။ မိမိမှာ အခု အသက် ၂၂ နှစ်ရှိပြီ ဖြစ်သော်လည်း လိင်မှုကိစ္စမှာ အတွေ့အကြုံနည်းသည်။ သုံးလေးခါသာ အလိုးခံဖူးသေးသည်။ ထို့ကြောင့် အပျိုစင်လေးလို လှပနေသည်။
ရင်သားမှာ ၃၄ လက်မ ရှိ၍ ဖွံ့ထွားသည်။ သို့သော် တင်းရင်းနေတုန်း။ ခါးမှာလည်း ၂၃ လက်မဖြစ်၍ သေးကျဉ်သည်။ တင် ၃၆ ကလည်း ယောက်ျားလေးများအတွက် မက်မောစရာ ဖြစ်နေသည်။ ပိုးလေးရှက်သော်လည်း ကြာပွတ်နှင့် အရိုက်ခံရမှာကြောက်၍ အထွန့်မတက်ရဲပေ။
“မင်းက လှသားပဲ၊ ကဲ.. အထဲဝင်။ အဝတ်တွေ ငါ့ကိုပေး..”
ဟု ဆိုသဖြင့် အဝတ်များပေးကာ အထဲသို့ မရဲတရဲ ဝင်လိုက်သည်။ လက်ကတော့ အမွှေးနုနုလေးများ ပေါက်ကာစ အဖုတ်လေးကိုတဖက်၊ တင်းတင်းရင်းရင်းနှင့် လုံးဝန်းကာ ဖြူဖွေးနေသော နို့နှစ်လုံးကို အုပ်ထားလိုက်မိသည်။ အထဲတွင် ရေပိုက်များမှလွဲ၍ ဘာမျှမရှိ။ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ဝင်လာသည်။ အတွင်းခံ ပင်တီအနက်ရောင်လေးမှ လွဲ၍ ဘာမှမပါ။ လက်တွင်လည်း သံကြိုးနှင့်။ သို့သော် သံကြိုးမှာ တဖက်နှင့်တဖက်အဆက်မှာ ရှည်သဖြင့် လွတ်လပ်စွာ လှုပ်ရှားနိုင်သည်။ ထိုသံကြိုးမှာ ခြေထောက်မှ သံကြိုးနှင့် ဆက်ထားပြန်သည်။ ခြေထောက်မှ သံကြိုးမှာလည်း လက်ကဲ့သို့ပင်ဖြစ်၍ လမ်းလျှောက်လို့ရသည်။
ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင်တော့ အရှိုးရာများ ပြည့်နေသည်။ ပါးစပ်မပိတ်ထားသော်လည်း တစ်ခွန်းမှ မပြော၊ မျက်လုံးကတော့ စိတ်မကောင်းဟု ပြောနေသယောင်…။ အကဲခတ်၍ မဆုံးမီ ပထမမိန်းမ ဝင်လာကာ
“ဘာလုပ်နေတာလဲ ရေချိုးပေးလိုက်လေ။ နင်က ဒီလောက်ရိုက်တာတောင် အသုံးကျမလာဘူး။ ညကြရင် အပြစ်ပေးရမယ်.. ရွှမ်း.. ရွှမ်း”
ပြောလည်းပြော၊ ရိုက်လည်းရိုက်လိုက်သဖြင့် ကောင်မလေး အော်သံနှင့်အတူ ရေပိုက်ကို ကမန်းကတန်း ကိုင်လိုက်သည်။
“အား..ကြောက်ပါပြီ၊ အပြစ်တော့မပေးပါနဲ့၊ ခိုင်းတဲ့အတိုင်း သေချာလုပ်ပါ့မယ်ရှင့်..”
မျက်ရည်များ စီးကျလာကာ တောင်းပန်နေသည်။ လက်ကလည်း ရေပိုက်ခေါင်းကို ကိုင်ကာ ခလုတ်တစ်ခုကို နှိပ်လိုက်သည်။ ရေပိုက်မှ ရေများ ပန်းထွက်လာကာ ခန္ဓာကိုယ်တွင် အေးသွားသည်။ ရေချိုးပြီးသောအခါ မိန်းမကြီးက တဘက်တစ်ထည်ပစ်ပေးကာ
“မင်းသွားတော့.. လုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ်၊ ပြီးရင် ကြမ်းတိုက်ထား၊ အပြစ်ပေးမခံချင်ရင် ကြမ်းသေချာတိုက်၊ မပြောင်ရင်တော့ သေဖို့သာပြင်ထား..”
ဟု ပြောလိုက်သဖြင့် ကောင်မလေးခင်မျာ မျက်နှာငယ်ကလေးနှင့် ထွက်သွားသည်။
“မင်းကတော့ သခင်ကြီးနဲ့ သွားတွေ့ရမယ်..”
ဟု ပြောကာ အဝတ်များကမ်းပေးသည်။ ပိုးလေးလည်း အဝတ်များယူကာ ပင်တီကိုရှာလိုက်သော်လည်း ပင်တီနှင့်ဘရာစီယာကို မတွေ့သဖြင့် မေးလိုက်သည်။
“အတွင်းခံတွေရောဟင်.. ပြီးတော့ ကျွန်မ ဘယ်ရောက်နေတာလဲ၊ သခင်ကြီးကရော ဘယ်သူလဲ၊ ကျွန်မကို ဘာလို့ဖမ်းထားတာလဲ..”
သိချင်တာတွေ မေးလိုက်မိသည်။ ဦးနှောက်ထဲ မေးခွန်းများနှင့် ပြည့်နေပေမဲ့ ရုတ်တရက် ဘာမေးရမှန်းမသိ ဖြစ်နေသည်။
“အတွင်းခံဝတ်စရာ မလိုဘူး.. ပေးတာကိုဝတ်။ မင်းရောက်နေတာက ဂျပန်နိုင်ငံက မြေအောက်ခန်းတစ်ခုထဲမှာ၊ ထွက်ပြေးဖို့တော့ ယောင်လို့တောင် စိတ်မကူးနဲ့..။ မြေပြင်ပေါ် ရောက်ရင်တောင် ၅ မိုင်ပတ်လည်အတွင်း သခင်ကြီးတပည့်တွေပဲ ရှိတယ်။ သူတို့ဆီရောက်လို့ကတော့ မသေမရှင် ဖြစ်သွားမယ်။ ငါ့နာမည်က မေစီ။ မင်းတို့ကို လိမ္မာအောင် သင်ပေးတဲ့သူပေါ့။ သခင်ကြီးဆိုတာ ယာကူဇာဂိုဏ်းက ဂိုဏ်းခွဲမှူးတစ်ယောက်။ နာမည်တော့ မင်းသိစရာမလိုဘူး။ မင်းကို လေ့ကျင့်ပေးပြီးရင် လိင်ကျွန်အနေနဲ့ ရောင်းစားဖို့။ အခုတော့ သခင်ကြီး လိုးတာကို အရင်ခံရမယ်..”
ပိုးလေး ကြားလိုက်ရသည်က မိုးကြိုးပစ်ချလိုက်သော အသံဟုပင် ထင်သွားသည်။ အလိုးခံဖို့ ရေချိုးရသည်။ ပြီးရင် အလိုးခံဖို့ ရောင်းစားမည်။ အလိုးခံဖို့ လေ့ကျင့်ပေးဦးမယ်တဲ့..။ ဘယ်လို လေ့ကျင့်ပေးမှာလဲ မသိ။ အတွေးများနှင့်အတူ အဖုတ်ထဲတွင်လည်း ရွှစိထသွားသည်။
အတွေးပင် မဆုံးလိုက်။ မေစီဟုခေါ်သော မိန်းမက ကြိုးတစ်ချောင်းယူလာကာ ပိုးလေးလက်ကို နောက်ပြန်ချည်နှောင်လိုက်သည်။ ပူးချည်သည် မဟုတ်။ လက်တစ်ဖက်သာချည်ပြီး ကြိုးစကို ခါးတွင် ပတ်လိုက်သည်။ တစ်ပတ်ပြည့်သွားမှ ချည်ထားသောလက်ကို တင်ပါးပေါ် ခါးတွင် နေရာချကာ နောက်တစ်ဖက်ကို နောက်တင်ပါးတစ်ခြမ်းပေါ်တွင် တင်၍ ချည်နှောင်သည်။ နောက်ကြိုးတစ်ချောင်းယူ၍ ဒူးဆစ်အပေါ် ပေါင်တွင် ချည်သည်။ အတင်း ဆွဲလိုက်သဖြင့် ပေါင်ပင် နာသွားသည်။ ပိုးလေး ငိုချင်စိတ်နဲ့အတူ မျက်ရည်များ စီးကျလာကာ ရှိုက်သံများပါ ထွက်ပေါ်လာလေသည်။
“ဟင့်.. ဟင့်..”
“ဟိတ်.. ငိုမနေနဲ့၊ ငိုသံ နောက်ထပ်ထွက်လာရင် ရိုက်ခံရမယ်..”
ပြောလည်းပြော ခွေးလည်ပတ်တစ်ခုကိုလည်း ပိုးလေး လည်ပင်းတွင် ပတ်နေသည်။ မငိုနဲ့ဟုပြောမှ ပိုငိုချင်လာ၍ ရှိုက်သံလည်း ကျယ်သွားသည်။
“မငိုနဲ့ဆိုမှ အသံပိုထွက်လာပါလား.. ငါ့ကိုရွဲ့တာပေါ့..ဟင်။ ကဲဟာ.. ရွှမ်း.. ရွှမ်း…”
“အား..သေပါပြီ….. မရိုက်ပါနဲ့တော့၊ နာလို့ပါ.. အား.. အ.. အ.. တောင်းပန်ပါတယ်ရှင်… အ.. အီး..”
“ငိုသံထပ်ထွက်ရင် သေမယ်..”
“ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့..”
ကြာပွတ်ရိုက်ချက် ၅ ချက်လောက် ခံလိုက်ရ၍ ပိုးလေး အတော်နာသွားသည်။ နောက်ထပ် အရိုက်ခံရမည်ကို ကြောက်ကာ အမြန်ပင် တောင်းပန်နေသည်။ ငိုသံထပ်မထွက်ရဲသော်လည်း မျက်ရည်များက ကျနေဆဲသာ။
မေစီက လည်ပတ်ကြိုးကိုဆွဲကာ ထွက်သွားသည်။ ပိုးလေးလည်း နောက်မှ အမြန်လိုက်ရသည်။ ပေါင်ဖျားတွင် ကြိုးတုပ်ခံထားရ၍ မလဲအောင် သတိထားနေရ၍ လည်ပတ်ကြိုးက တင်းတင်းသွားသည်။
အခန်းအတွင်း လူတစ်ယောက် ထိုင်နေသည်။ အသက်မကြီး၊ ၃၅ နှစ်လောက်သာ ရှိမည်။ မျက်နှာကတော့ တည်တည်ပင်။ သို့သော် ကြောက်မက်ဖွယ် အသွင်ဆောင်နေသည်။
“သခင်ကြီး.. ကောင်မလေးရောက်ပါပြီ..”
သခင်ကြီးဆိုသူက မေစီကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး
“ကြာလိုက်တာ”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ အသံက မမာ၊ ပျော့သည်လည်း မဟုတ်။ သြဇာသံ ပါသည်။ အခန်းတွင်း ဟိန်းသွားသလို မေစီမှာ တုန်သွားသည်။ ချက်ချင်း ဒူးထောက်ကာ
“ဟို.. ဟို.. နည်းနည်းကလန်နေလို့ ကြာသွားပါရှင့်..”
မေစီအသက်မှာ ၄ဝ ဝန်းကျင်လောက်ရှိမည်။ စောစောတုန်းက ကျားမတစ်ကောင်လို ရဲရင့်သလောက်၊ အခုကြတော့ ယုန်တစ်ကောင်လို ဖြစ်သွားသော မေစီကိုကြည့်ရင်း ပိုးလေးမှာ သခင်ကြီးဆိုသူ မည်မျှအာဏာရှိပြီး ရက်စက်တက်သည်ကို တွေးကာ လန့်သွားသည်။ သခင်ကြီးဆိုသူကို အစက ဂျပန်လူမျိုးဟု ထင်မိသော်လည်း မြန်မာစကားသံ ပီပီသသက မြန်မာဖြစ်ကြောင်း သက်သေခံနေပါသည်။
“မင်းအပြစ် မင်းသိလား”
“ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့ သိပါတယ်ရှင့်..”
“အပြစ်သိရင် အပြစ်ဒဏ်ခံလေ”
“ဟုတ်ကဲ့.. ဟုတ်..”
မေစီမှာ အသံပင် မမှန်။ ဟုတ်.. ဟုတ်သာ ပြောရင်း လက်ထဲက ကြာပွတ်ကို ဒူးထောက်သွားကာ သခင်ကြီးကို ပေးလိုက်ပြီး နောက်ပြန်ဆုတ်လာသည်။ နေရာပြန်ရောက်သည်နှင့် ကိုယ့်ပါးကို ရိုက်နေသည်။ ပိုးလေးလည်း ကြောက်ကြောက်နှင့် လှုပ်ပင်မလှုပ်ဝံ့။ မေစီမှာ ပါးပေါ်တွင် လက်ရာများထပ်ကာ ပါးစပ်ထောင့်မှ သွေးများပင် ထွက်လာသော်လည်း မရပ်ဝံ့။ အတော်ကြာမှ သခင်ကြီးဆိုသူက လက်ကာပြလိုက်သည်။
“တော်တော့.. မင်းလည်း ပင်ပန်းနေပြီ။ နောက်မဖြစ်စေနဲ့”
“ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့။ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.. သခင်ကြီး..”
မေစီမှာ အခုမှ အသက်ရှူချောင်သွားသလိုဖြစ်ကာ သက်ပြင်းချရင်း နှုတ်ခမ်းမှ သွေးများ သုတ်လိုက်သည်။
“ မင်းနာမည်…”
“ပိုးသားပါ..”
“အသက်က”
“၂၂ ရှိပါပြီ..”
“အလုပ်အကိုင်”
“——ကုမ္ပဏီမှာ လုပ်ပါတယ်”
“အလိုးခံဖူးတယ်ဟုတ်.. ဘယ်နှခါလောက်ခံဖူးလဲ”
“ခံ.. ခံဖူးပါတယ်.. ၃-၄ ခါလောက်..”
ပိုးလေးမှာ ရှက်ရှက်နှင့် ဖြေနေရသည်။ သခင်ကြီးဆိုသူမှာ အခုချိန်ထိ လက်ဖျားနှင့်ပင် မတို့သေး။ ပိုးလေးမှာသာ ကြောက်နေခြင်း ဖြစ်သည်။
“စောက်ဖုတ်ကို မြင်ရအောင် စကပ်ကို ဆွဲတင်လိုက်”
အခုမှ ပိုးလေးသိသည်။ ကြိုးကို ခါးတွင် ချည်ထားသည်မှာ စကတ်ကို မိမိဘာသာ ဆွဲလှန်ရန် ဖြစ်ကြောင်း။ သိရုံနှင့်မပြီး ဆွဲတင်နေရသည်။ ယောကျ်ားတစ်ယောက်ရှေ့မှာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ကိုယ့်ဖင်ကို လှန်နေရသည် ဆိုသည့်အသိဖြင့် ရှက်စိတ် ကြီးစိုးလာပြန်သည်။ ရှက်စိတ်က မွှန်လာသဖြင့် လက်က နှေးသွားသည်။
“ရွှမ်း.. အမလေး..”
သခင်ကြီး၏ ပထမဆုံးရိုက်ချက်။ ပိုးလေး အင်္ကျီပင် ပြဲသွားကာ ဘယ်ဘက်နို့အုံပေါ်တွင် အနီရောင် အစင်းလေး ထင်သွားသည်။ သွေးပင် စို့သွားအောင် ပြင်းထန်လှ၍ မျက်ရည်များကျလာကာ စကပ်ကို အမြန်ဆွဲတင်လိုက်မိသည်။
“မင်း စောက်ဖုတ်က ဖောင်းနေတာပဲ၊ အမွှေးရိတ်ထားတာလား”
“ဟုတ်.. ရိတ်ထားပါတယ်”
အရိုက်ခံရမည်ကိုကြောက်၍ အမြန်ဖြေလိုက်ရင်း ရှက်စိတ်ကလည်း စိုးမိုးသွားပြန်သည်။
“ဟိုဘက်လှည့်လိုက်.. ဖင်ကြည့်ချင်တယ်”
ဖင်လှည့်လိုက်ရပြန်သည်။ ကုန်းခိုင်းသဖြင့် ကုန်းပြလိုက်ရသည်။
“ဒီကိုလာ.. ဒူးထောက်ပြီး ငါ့လီးကို စုပ်ပေး။ ဖင်ကို ကော့ထား”
ဟု ပြောရင်း သခင်ကြီးဆိုသူက ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖြုတ်ကာ လီးကြီးကို ထုတ်ပေးလိုက်သည်။ ပိုးလေးမှာ ဒူးထောက်ထားရ၍ လီးက မျက်နှာနှင့် တန်းနေသည်။ နည်းတာကြီး မဟုတ်၊ လုံးပတ်က ယောက်ျားတစ်ကိုင်စာလောက်ရှိပြီး အရှည်က ၇ လက်မခန့်။ ဒါတောင် ဇစ်ပေါက်မှ ထုတ်ထားသလောက်ဖြစ်၍ အရင်းမှဆို ၈ လက်မခန့်ရှိမည်။
ပိုးလေးမှာ လီးတခါမှ မစုပ်ဖူး၍ ရွံ့နေသည်။ သို့ပေမဲ့ ကြာပွတ်က ကော့ထားသော ဖင်ပြောင်ပေါ် ကျလာတော့ နာကျင်သွား၍ အသက်အောင့်ကာ စုပ်လိုက်ရသည်။ သခင်ကြီးက ပိုးလေးဆံပင်ကိုဆွဲ ပါးစပ်ကို လိုးနေသဖြင့် ပိုးလေး အသက်ပင် မရှူနိုင်။ အာခေါင်ကို လာထောက်တော့ အန်ချင်လာသည်။
“ဝူ့…အု..အု..”
ပါးစပ်အပြည့် လီးစုပ်ထားရပြန်တော့ အန်၍လည်းမရ။ ပိုးလေး ငိုပါပြီ။ တအောင့်လောက်နေတော့ ဆံပင်ဆွဲမကာ လိုးရပ်လိုက်ရင်း…
“ကုတင်ပေါ်သွားပြီး ဖင်ကုန်းထားစမ်း”
ဟု ပြောသည်။ ပိုးလေးလည်း အရိုက်ခံရမှာကြောက်၍ ပြောသည့်အတိုင်း ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ကုန်းထားလိုက်သည်။ လက်ကို ချည်ထားသောကြောင့် ဖင်ပူးတောင်းထောင်သလို ဖြစ်နေသည်။ ဖင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး ပြူထွက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း…
“နင့်စောက်စိ တောင်နေတယ် မဟုတ်လား.. အလိုးခံချင်နေတယ်ဟုတ်”
ဟု မေးလိုက်ရာ ပိုးလေး အမြန်ငြင်းလိုက်သည်။
“မဟုတ်ပါဘူးရှင့်..”
ပိုးလေးက ရိုးသားစွာ ဖြေလိုက်သော်လည်း လိုချင်သည့်အဖြေ မဟုတ်၍ ဒေါသထွက်သွားတာက သခင်ကြီး ဖြစ်သည်။ တစ်ချိန်လုံး ငြိမ်နေသော မေစီက အခုမှအမြန်လာပြီး ကြာပွတ်ကို ယူကာ ပိုးလေးဖင်ကို ရိုက်ရင်း…
“ရွှမ်း… ကောင်မ.. ဒီမှာ မေးသမျှမေးခွန်းတိုင်း ငြင်းဆန်တဲ့အဖြေ မဖြစ်ရဘူး။ နားလည်လား ရွှမ်.. ရွှမ်း….”
“အား…. ဟုတ်.. ဟုတ်..”
ပိုးလေးမှာ ဖင်ထောင်ထား၍ ကြာပွတ်ရိုက်ချက်မှာ အဖုတ်အနားသားလေးပါ ထိသွားသောကြောင့် အသည်းခိုက်အောင် နာကျင်သွားသည်။
“ပြန်ဖြေစမ်း..”
“ဟုတ်.. ခံ.. ခံချင်ပါတယ်..”
“သေချာဖြေလေ မေးတာကို သေချာဖြေ”
သခင်ကြီးမှာ မေစီကို နောက်ဆုတ်ခိုင်းလိုက်ရင် ပိုးလေးဖင်ကို လက်ဝါးနှင့် ရိုက်ချလိုက်သည်။
“ဟုတ်.. စောက်စိတောင်ပြီး အလိုးခံချင်နေပါတယ်.. ဟင့်..”
ငိုသံစွက်ပြီးပြောသော ပိုးလေးကို ကြည့်ကာ…
“ထားလိုက်တော့.. နောက်ဆို လိုးပေးဖို့ စိတ်ပါလက်ပါ တောင်းပန်လာမယ်”
လို့ပြောရင်း အဖုတ်ဝတွင် လီးတေ့ကာ အားကုန်ဆောင့်လိုက်သည်။ နှုးနပ်မှုမရှိသည့်အပြင် ကြိုးတုပ်ထား၍ စိနေသော အဖုတ်ကို အစိမ်းလိုက် လိုးခံရခြင်းကြောင့် ပိုးလေး အတော်နာသွားသလို အော်ရင်း ဖင်မှာ အရှေ့သို့ ရုန်းလိုက်မိသည်။
သခင်ကြီးက ခါးကို ဖမ်းထားသောကြောင့် ရုန်းမရ။ လီးထိပ်ပင် နာကျင်သွား၍ တစ်ချက် ရပ်လိုက်သည်။ တဝက်သာ ဝင်သေးသည်မို့ ဆက်ထိုးရန် အားယူကာ ဆောင့်ချလိုက်သည်။
“အမလေး.. သေပါပြီ.. မလုပ်ပါနဲ့တော့။ အရမ်းနာလို့ပါ..”
ပိုးလေးအော်သံမှာ သခင်ကြီးအတွက် လိင်စိတ်ပိုကြွစေသည်ဖြစ်၍ ဆောင့်လိုးချက်များ ပြင်းလာသည်။ သိပ်တော့မကြာ၊ စောက်ဖုတ်ကလည်း ဆွဲညှစ်၊ အော်သံတွေကလည်းမစဲ၊ ငိုသံလေးနှင့်ဖြစ်၍ မကြာခင် လီးထိပ်မှ လရည်များ ပန်းထွက်လာတော့သည်။
———————————————-
ပိုးလေး အိပ်ပျော်သွားသည်မှာ မည်မျှကြာသွားသည်မသိ။ အိပ်ယာနိုးသည်နှင့် မိမိဘဝကို ပြန်စဉ်းစားကာ မျက်ရည်များ ကျလာသည်။ မိမိမှာ တစ်ယောက်တည်းသမား၊ ငယ်စဉ်ကပင် မိဘများ ဆုံးပါးသွားခဲ့သည်။ အဒေါ်ဖြစ်သူမှ ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်ထားသဖြင့် ဒီလို —– ကုမ္ပဏီတွင် လက်ထောက်မန်နေဂျာ ဖြစ်လာခြင်းဖြစ်သည်။ အဒေါ်ရှိရာရွာကို ဒီနှစ် သင်္ကြန်ပိတ်ရက် ပြန်မည်ဟု စိတ်ကူးထားခဲ့သမျှ အခုတော့… ဟင့်.. ဟင့်။
ပိုးလေး တွေးရင်း ဝမ်းနည်းလာသည်။ အခု မိမိမှာ ထားရာနေ၊ စေရာသွား၊ ခိုင်းတာလုပ်၊ ကျွေးတာစား ဘဝ မဟုတ်လား။ အတွေးကမ္ဘာထဲ ချာချာလည်နေစဉ် အန်တီမေစီ၏အသံက သူမကို လက်ရှိဘဝထဲ ပြန်ဆွဲခေါ်လိုက်သည်။
“ပိုးသား၊ မင်းကို ဒီနေ့ ပုံစံသွင်းမယ်။ ငါ့အမိန့်နာခံရင် မင်းသက်သာမယ်၊ ကာမအရသာကိုလည်း ခံစားရမယ်၊ အဲ့လိုမှ မဟုတ်ရင်တော့… ရွှမ်း”
ကြာပွတ်ကို လေထဲမှာ လွှဲလိုက်သည်။
“ကဲ.. လာ လိုက်ခဲ့..”
ဟု ပြောရင်း လှည့်ထွက်သွားသည်။ ပုံစံသွင်းမည်ဆို၍ ပိုးလေး ကြောက်ပါသည်။ ပုံစံသွင်းမခံရင် အရိုက်ခံရမဲ့ ကြာပွတ်ကို ပိုကြောက်နေသည့်အတွက် တိတ်ဆိတ်စွာပင် လိုက်သွားလိုက်သည်။ ပိုးလေးကို ချည်နှောင်ထားမှုများ မရှိတော့သည့်အတွက် မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင် အခန်းများ ဖြတ်ကျော်ကာ အခန်းကျယ်တစ်ခုအတွင်း ရောက်ရှိသွားလေသည်။
အခန်းတွင်း ယောက်ျားတစ်ယောက် ရှိနေသော်လည်း မျက်နှာကို မမြင်စေရန် မျက်နှာဖုံးစွပ်ထားသည်။
“ကျားကြီး.. ကောင်မလေးကို နိဗ္ဗာန်ပို့ပေးလိုက်။ ငြင်ငြင်သာသာလုပ်နော်.. သူက လိမ္မာတယ်..”
ကျားကြီးဆိုသူက ဘာမှပြန်မပြော၊ ခေါင်းသာ တစ်ချက် ဆတ်ပြသည်။ ပိုးလေးမှာ ကြောက်လန့်နေသော်လည်း ရင်ထဲတွင် ပူလောင်နေသည်။ ကျားကြီးက ပိုးလေးကို ခုံပေါ်တွင် ထိုင်ခိုင်းကာ စားပွဲပေါ်မှ ဆေးထိုးအပ်ကို ယူလိုက်ရင်း
“ငြိမ်ငြိမ်နေနော်.. မလှုပ်နဲ့”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ကျားကြီးဆိုသူ၏အသံမှာ နာမည်နှင့် မလိုက်အောင် နူးညံ့လှသည်ဟု ပိုးလေး ထင်လိုက်မိသည်။ ပိုးလေး လက်ကိုဆွဲ၊ အရက်ပြန်ဆွတ်ထားသော ဂွမ်းနှင့် ပွတ်ပေးလိုက်ရင်း ဆေးထိုးလိုက်သည်။ ပိုးလေးဦးနှောက်အတွင်း လက်ခနဲ ဖြစ်သွားကာ
“အဲ့ဒါ ဘာတွေလဲဟင် ဘိန်းဖြူတွေလား..”
ဟုမေးလိုက်သည် ။ ဘိန်းဖြူတော့ ပိုးလေးကြောက်သည်။ ရုပ်ရှင်ထဲတွင် လူဆိုးတွေက ကောင်မလေးတွေကို ဘိန်းဖြူထိုးပေးလိုက်ရင် ကောင်မလေးမှာ ဘိန်းဖြူတစ်ခုသာ အသိရှိတော့သည့် ပုံစံမျိုးဖြစ်သွားတာ ကြည့်ဖူးသည်။
“ဘိန်း မဟုတ်ပါဘူး.. စိတ်ကြွဆေးပါ။ မင်းအတွက် အထောက်အကူဖြစ်မှာပါ”
ပိုးလေး ရင်မောရပြန်ပါသည်။ ခဏကြာတော့
“ပိုးလေး အဝတ်တွေချွတ်လိုက်နော်.. မကြောက်နဲ့”
ဟု ပြောကာ ပိုးလေးအဝတ်များကို ချွတ်လေသည်။ ပိုးလေးမှာ စိတ်ကြွဆေးအစွမ်းကလည်း စပြနေပြီဖြစ်၍ အသိများ ဝေဝါးစပြုနေရာ ငြင်းဖို့လည်း သတိမရ၊ ရှက်စိတ်လည်း ပျောက်ကွယ်ကုန်သည်။ ကတုန်ကယင်ဖြစ်ကာ အဖုတ်အတွင်း ယားယံသလို ဖြစ်လာသည်။ ထိုသူကလည်း အထာသိဖြစ်၍ ကောင်မလေး ခံချင်လာပြီမှန်း သိသည်။ ထိုကြောင့် သူ၏ဘောင်းဘီချွတ်ကာ လီးကို ပိုးလေးမြင်အောင် တမင်ကိုင်ပြနေသည်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ပိုးလေးနို့ကို တစ်လှည့်စီ ညှစ်ပေးလိုက်သည်။
ပိုးလေးမှာ အသိစိတ်အတွင်း အလိုးခံချင်စိတ် တစ်ခုမှလွဲ၍ တခြားမသိတော့။ မျက်စိရှေ့မှာလည်း လီးတစ်ချောင်း မြင်နေရကာ ထိုလီးကြီးဖြင့် လိုးခံချင်နေသည်။
“အင်း..ဟင့်..အင့် အင့်…”
ပိုးလေးမှာ ကာမစိတ်ပြင်းထန်လာကာ ငြီးသံများပင် ထွက်လာသည်။ ပါးစပ်မှလည်း
“ပိုးလေးကို လိုးပါတော့.. ခံချင်နေလို့ပါရှင်၊ မြန်မြန် လိုးပေးပါတော့..”
ဟုပင် တောင်းပန်နေမိသည်။ မျက်နှာဖုံးစွပ်လူက ပိုးလေးကို ကုတင်ပေါ်ခေါ်သွားကာ ပက်လက်နေ၊ ပေါင်ကားထားခိုင်းရင်း စောက်ဖုတ်ကို လက်နှင့် ပွတ်ပေးနေသည်။ ပိုးလေးစောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ပေးနေတော့ နဂိုကတည်းက စိတ်ထနေရာ စောက်ရည်များမှာ ရွှဲနစ်လာသည်။
“ပိုးလေး အရမ်းခံချင်နေပြီ လိုးတော့လေ… လိုးပါတော့..”
ပိုးလေးမှာ အလိုးမခံရရင် သေတော့မည့်လူလို လိုးဖို့ တောင်းပန်နေသည်။ မျက်နှာဖုံးစွပ်လူက
“ငါ့နာမည်က ထွန်းထွန်းလို့ခေါ်တယ်။ မင်း အလိုးခံချင်လို့ တောင်းပန်နေတဲ့လူ နာမည်တောင် မသိဘဲ ဖြစ်နေမှာစိုးလို့”
လို့ပြောရင်း ပိုးလေး စောက်စိလေးကို လက်ထိပ်လေးနှင့် တောက်ကစားနေသည်။ ပိုးလေးမှာ စောက်စိမှပေးသော ခံစားမှုကြောင့် တွန့်တွန့်သွားကာ ထွန်းထွန်းဆိုသူပြောသော ရင့်ရင့်သီးသီး စကားများကို အလေးယူ မစဉ်းစား၊ သူမ စဉ်းစားမိသည်က လိုးခံရဖို့သာ။
“ကိုထွန်းထွန်းရယ်.. ပိုးလေးကို လိုးပေးပါတော့နော်၊ ပိုးလေး လိုးခံပါရစေနော်..”
ဟုသာ တောင်းပန်နေမိသည်။
“အင်း.. မင်းက တောင်းပန်နေမှတော့ လိုးရတော့မှာပေါ့”
ဟု ပြောရင်း လီးထိပ်ကို စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ကာ လိုးပါတော့သည်။ ထွန်းထွန်းမှာ လုပ်နေကြမို့ သုတ်ထိန်းနိုင်သည်။
“ပိုးလေး မင်းဘယ်နှစ်ခါပြီးပြီလဲ”
လိုးရင်း မေးလိုက်သည်။ ထွန်းထွန်းမှာ ပိုးလေး ၅ ခါလောက် ပြီးသွားပြီမှန်းသိသည်။ သို့သော် စိတ်ကြွဆေး အရှိန်ကုန်တော့မည်ကို သိ၍ တမင်မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ပိုးလေးမှာလည်း အသိတရားများ ပြန်ဝင်လာခါစဖြစ်၍ ရှက်စိတ်လည်း ပေါ်လာသည်။
“၅.. ၅ ခါလောက် ပြီးသွားပါပြီ..”
ရှက်စိတ်ကြောင့် စကားထစ်သွားသည်။
“ငါမောနေပြီ၊ မင်းအပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ပေးဦး”
ဟု ပြောကာ ပက်လက်အိပ်ချလိုက်သည်။ ပိုးလေးမှာ ရှက်လည်းရှက်သည်၊ အမှန်ပြောရရင် ခံလို့လည်း ကောင်းနေသည်။ ဆေးကြောင့်တော့ မဟုတ်၊ ဆေးရှိန်ကုန်သွားပြီ ဖြစ်သော်လည်း ဆက်ခံချင်နေသည်။ ဒါကြောင့် ထွန်းထွန်းပြောသည့်အတိုင်း အပေါ်မှခွထိုင်ကာ ဆောင့်ပေးနေသည်။
ထွန်းထွန်းကလည်း ပိုးလေး စောက်စိလေးကို ပွတ်လိုက်၊ နို့ကိုကိုင်လိုက်နှင့် ဇိမ်ယူလိုးသည်။ စောက်စိနှင့် နို့ကိုကိုင်ပေးတော့ ပိုးလေး ခံကောင်းကောင်းနှင့် ဆောင့်ချက်များ ပြင်းလာကာ ငြီးသံပင် ထွက်နေသည်။
“အင်းး ဟင်းးး..”
ထွန်းထွန်းမှာ လီးကြောများတင်းလာကာ ပြီးချင်လာ၍ အောက်မှ ကော့ကော့ပြီးဆောင့်၊ လက်ကလည်း ပိုးလေးခါးကိုကိုင်ကာ ဆောင့်ချလိုက်ရာ… လီးမှာ လရည်များ ပန်းထွက်သွားသည်။ ပိုးလေးလည်း ပြင်းထန်သော ဆောင့်ချက်နှင့်အတူ လရည်များကြောင့် ပြီးသွားကာ ထွန်းထွန်းပေါ် မှောက်အိပ်လိုက်သည်။
———————————————
ပိုးလေးမှာ ကာမအရသာကို ပထမဆုံးအကြိမ် ခံစားလိုက်ရသည်။ ချစ်သူနှင့် လိုးဖူးသော်လည်း ကာမစည်းစိမ် မခံစားခဲ့ရ။ ချစ်သူမှာ သူဖာသာသူပြီးရန်သာ အားထုတ်ပြီး ခဏသာကြာသည်မို့ ပိုးလေးမှာ ရွရုံသာရွပြီး ဘာမှန်းမသိလိုက်။ အခုမှ ကာမအရသာကောင်းမှန်း သိလိုက်သည်။ ရိုင်းရိုင်းပြောလျှင် လိုးခံရတာ ကောင်းမှန်းသိသွားသည်။ နောက်တစ်ကြိမ် ခံချင်သေးသော်လည်း မေစီဟုခေါ်သော မိန်းမမှ
“ကောင်မ.. ပြီးရင်လည်း ဇိမ်ခံမနေနဲ့…. မင်းကို ဇိမ်လာခံခိုင်းတာ မဟုတ်ဘူး”
ပြောရင်း ပိုးလေးလည်ပင်းမှ ခွေးလည်ပတ်ကိုကိုင်ကာ ဆွဲသဖြင့် ပိုးလေးမှာ ကမန်းကတန်း ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ အင်္ကျီများယူ၍ ပါသွားသည်။ အခန်းထဲပြန်ရောက်မှ အဝတ်များဝတ်ရင်း မိမိ၏ ရှေ့အနာဂတ်အရေး တွေးရင်း ရင်မောရသည်။ တွေးရင်း မိမိကို လိုးခဲ့သည်ကို တွေးမိပြန်တော့ ရင်ဖိုသလို၊ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှလည်း စိုစိစိ ဖြစ်လာပြန်သည်။ မိမိကို လိင်ကျွန်အဖြစ် ရောင်းစားရန် လေ့ကျင်နေသည်ဟု တွေးမိပြန်တော့ ယူကြုံးမရလည်းဖြစ် ကြောက်လည်း ကြောက်လာသည်။
နေ့ခင်း၊ ညနေ၊ ည အချိန်တွေ ကုန်လာသည်အထိ ထမင်းလာပို့သည်မှအပ ဘာမှ မထူးခြား။ ဒီနေရာတွင် မိမိရယ် မေစီရယ် ထွန်းထွန်းဆိုသည့်သူရယ် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရယ် သခင်ကြီးဆိုသူမှအပ တခြားသူများကိုမတွေ့။ ထမင်းလာပို့သည်မှာလည်း ကောင်မလေးသာဖြစ်မည်ဟု ခန့်မှန်းမိသည်။ သံကြိုးနှင့် ကြမ်းပွတ်သံကြောင့် ခန့်မှန်းမိခြင်း ဖြစ်သည်။ ထမင်းပန်ကန်နှင့်အတူ ရေတစ်ခွက်ပါပေးသည်။ ရေခွက်မှာ အကြီးမို့လိုသာ တော်သည်။ ပိုးလေးမှာ ရင်တုန် ရင်ပူနေ၍ ရေသာဖိသောက်နေမိလေသည်။ ရေသောက်များခြင်း၏ ဆိုးကျိုးကိုတော့ အခုမှ သိလေပြီ။ အကြောင်းမှာ သေးပေါက်ချင်၍ ဖြစ်သည်။
ပိုးလေး အခန်းတွင်း လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်သည်။ ထမင်းပန်းကန်နှင့် ရေခွက်မှလွဲ၍ ဘာဆိုဘာမျှမရှိ။ ဒုက္ခဟု ရေရွတ်ရင်း တံခါးနားလျှောက်သွားကာ လှမ်းအော်ကြည့်လိုက်သည်။ အခန်းတွင်း၌ မိမိအသံသာ ပဲ့တင်ထပ်သွားသည်။ အခန်းအပြင်ဘက်မှာတော့ ဘာမှထူးမလာ တိတ်ဆိတ်မြဲ။
သေးကလည်း အရမ်းပေါက်ချင်လာသည်။ မထူးတော့ မအောင့်နိုင်တော့သည့်အဆုံး အခန်းထောင့်သို့သွားကာ စကပ်မပြီး ပေါက်ချလိုက်သည်။
ညက နက်သည်ထက် နက်လာသည်။ ပိုးလေး အိပ်မပျော်။ သေးနံ့က နှာခေါင်းထဲ စူးစူးဝါးဝါး။ ခေါင်းပင် ကိုက်လာသည်။ အလုံခန်းဖြစ်၍ အနံ့က လှိုင်နေလေသည်။ အချိန်များ ကုန်ဆုံးလာသည်မှာ မိုးလင်းတော့မည်ကို ပိုးလေး သိလိုက်သည်။ ပိုးလေးမှာ မိုးလင်းသည်နှင့် ဗိုက်နာကာ အိမ်သာတက်နေကြမို့ သိနေခြင်း ဖြစ်သည်။ မနေ့ကတော့ မမေစီမှ လာခေါ်သည်မို့ အိမ်သာတက်ရန် ခွင့်တောင်းလိုက်၍ အဆင်ပြေသည်။ ဒီနေ့လည်း လာခေါ်မည် အထင်နှင့် အောင့်ထားလိုက်သည်။
ပိုးလေး မအောင့်နိုင်တော့။ ဗိုက်ကအတော်နာလာ၍ ဇောချွေးများပင် ကျလာသည်။ အပြင်မှလည်း ဘာမှထူးခြားမလာ။ လှမ်းခေါ်ကြည့်လိုက်သော်လည်း တိတ်ဆိတ်မြဲ။ မအောင့်နိုင်တော့သည့်အဆုံး ညကသေးပေါက်ထားသော နေရာတွင်ပင် ပါချလိုက်လေတော့သည်။
နောက်တစ်နာရီခန့်အကြာ တံခါးဖွင့်သံကြား၍ ပိုးလေးတစ်ယောက် လှဲနေရာမှ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ မမေစီ ကြာပွတ်ကိုင်ကာ ဝင်လာသည်။ မေစီနောက်တွင် ဟိုနေ့က ကောင်မလေး သံကြိုးများကိုင်ကာ ဝင်လာသည်။
“ သူ့ကို သံကြိုးတွေ ချိတ်ပေးလိုက်…။ ငါသိသားပဲ.. မင်း အညစ်အကြေးတွေ စွန့်မယ်ဆိုတာ..။ ဒီနေ့ မင်းကို ကျွန်သင်တန်းပေးမယ်… နားလည်လား..”
“ဟုတ်ကဲ့”
မေစီမှာ နောက်မှ ကောင်မလေးအား ခိုင်းရင်း ပိုးလေးကိုပါ ပြောလိုက်သည်။ ပိုးလေးမှာ ဟုတ်ကဲ့ဟုသာ ပြောရင်း ကောင်မလေးလုပ်သမျှခံရင်း ကြည့်နေသည်။ ခဏကြာတော့ သံကြိုးများ ပိုးလေးကိုယ်ပေါ်တွင် နေရာကျသွားသည်။ လက်နှစ်ဖက် ခြေနှစ်ဖက်ကို သံကြိုးတစ်ချောင်းစီဖြင့် ခတ်ထားပြီး သံကြိုးတစ်ချောင်းမှာ လည်ပင်းကို ပတ်ကာ ရှေ့တွင် သော့ခလောက် ခတ်ထားသည်။ ထိုသံကြိုးမှ တစ်စကို လက်မှ သံကြိုး၊ ထိုမှ ခြေထောက်ရှိသံကြိုးတို့ကို တစ်ဆက်တည်း ဆက်ထားရာ ပိုးလေးမှာ လက်က အပေါ်မြှောက်မရ အောက်ချလို့မရ အနေအထား ဖြစ်သွားသည်။
“ မင်းအညစ်အကြေးတွေ အရင်ရှင်း၊ ပြီးရင် အခန်းတွေအားလုံး ကြမ်းတိုက်ရမယ်…။ အချိန် သတ်မှတ်ပေးမယ်..။ သတ်မှတ်ချိန်အတွင်း ပြီးရမယ်။ သေချာရမယ်။ မပြီးရင် ကျော်သွားတဲ့ အချိန်အတွက် ၁ မိနစ်ကို ၁ ချက်နှုန်း ကြာပွတ်စာကျွေးမယ်…။ မသေချာဘူးဆိုရင်တော့ အချက် ၃၀။ ကိုယ်တုံးလုံး လုပ်ရမယ်။ ဟိုကောင်မ နင်က နေရာနဲ့ ဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာ ပြပေးလိုက်။ နင်လုံးဝ မကူညီရဘူး…။ ကူညီရင် နင်က အချက် ၁၀၀ ပဲ။ ကဲစတော့ … ”
ဟုပြောကာ မေစီမှာ လှည့်ထွက်သွားသည်။ ကောင်မလေးက ပိုးလေးအင်္ကျီကို အရင်ချွတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကျွန်သင်တန်း စလေသည်။…
ပိုးလေးမှာ လည်ပင်းသံကြိုးနှင့် လက်ကို တွဲထား၍ ဒူးထောက်ကာ ကြမ်းတိုက်ခြင်း လုပ်ရသည်။ ထို့နေ့ ပိုးလေး ငရဲကျလေသည်….။ ချီးပါ သေးပေါက်ထားသော အခန်းကို ရှင်း၊ ကြမ်းတိုက်၊ ဖိနပ်တိုက်၊ စသည့် ညစ်ပတ်သော အရာများကို ဖင်ပြောင်ပြောင်ဖြင့် ကုန်းကာ လုပ်ရသည်။ ဒီတော့မှ ပိုးလေးသိသည်မှာ အခြားမိန်းကလေး ၄-၅ ယောက်လည်း ရှိ၍ သူတို့လည်း မိမိနှင့် ဘဝတူတွေမှန်း သိရသည်။
တစ်နေကုန် ချွေးမြေကျ လုပ်သော်လည်း သတ်မှတ်ချိန်ထက် ၁၈ မိနစ် ပိုသွားသည်ဆို၍ ၁၈ ချက်၊ ကြမ်းများမပြောင်၍ ၃၀… စုစုပေါင်း ၄၈ ချက်ကို ခြေကား လက်ကား ချည်နှောင်၍ အရိုက်ခံရသည်။ ပိုးလေးတစ်ကိုယ်လုံး ကြာပွတ်ရာများ သွေးများစို့နေအောင် ညှင်းပန်းနှိပ်စက်ခံရကာ တစ်နေ့ ကုန်သွားလေတောသည်။
———————————————
ပိုးလေး ထိုည ပင်ပန်းမှုဒဏ်၊ နှိပ်စက်ခံရမှု ဒဏ်တို့ကြောင့် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပင် အိပ်ပျော်သွားသည်။ မနက်စောစော ပိုးလေးပင်မနိုးသေး မေစီတစ်ယောက် ပိုးလေးထားရာ အခန်းသို့ ဝင်လာသည်။
“ ဟိတ်.. ကောင်မ ထစမ်း..”
ဟု ပြောလည်းပြော ခြေထောက်ဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ကန်လိုက်သည်။ အကန်ခံလိုက်ရသဖြင့် ပိုးလေးတစ်ယောက် လန့်နိုးသွားသည်။ ကမန်းကတန်း ထပြီး မေစီကိုကြည့်လိုက်ရာ လက်ကိုင်ပါသော သံပုံးတစ်ပုံးကို ပိုးလေးလက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်ကာ
“ နင် ဒီထဲမှာပဲ ချီးပါ သေးပေါက်လုပ်… ကြမ်း ညစ်ပတ်တယ်… ကြားလား..”
“ ဟုတ်ကဲ့… ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”
မေစီ အမေးကို ပိုးလေး ဖြေလိုက်ပြီး ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပါ ပြောလိုက်သည်။ ပိုးလေး တကယ်ပင် ကျေးဇူးတင်ပါသည်။ မိမိလည်း ကြမ်းပေါ်တွင် ချီးပါ သေးပေါက် မလုပ်ချင်…။ မိမိ နေရသည်က လေလုံခန်း…။ အနံ့ဆိုးဆိုးတွေက အပြင်မထွက်..။ အပြင်မထွက်သည်ထက်ပင် … မိမိစွန့်ထားသည်များကို ပြန်မြင်နေရသည်မှာ အော့အန်ချင်စိတ်ပင် ဖြစ်သည်။ တကယ်ဆိုးရွားသည်…။ ထို့ကြောင့် သံရေပုံး ပေးခြင်းကို ကျေးဇူးအရမ်းတင်သွားကာ မိမိကို နှိပ်စက်ထားသည်ကိုပင် မေ့သွားကာ ကျေးဇူးစကားဆိုလိုက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။
နိုးသွားသည့်အတွက် ပိုးလေး ပြန်အိပ်မပျော်တော့။ ခဏအကြာ ပိုးလေးဗိုက်နာလာ၍ ရေပုံးဆီသွားကာ အလေးစွန့်သည်။
“ ရှီး.ရှီး.ရှီး………”
ပိုးလေး သေးပေါက်သံက အလုံခန်းလည်းဖြစ် သံပုံးလည်း ဖြစ်၍ အသံအတော်လေး ကျယ်သွားသည်။ ပိုးလေး ရုတ်တရက်ဖြစ်၍ ထွက်ခါစပင် ရပ်မိသွားသည်။ ပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင် ပြန်လွှတ်သည်။ ကျင့်သားမဖြစ်၍ တွန့်သွားပြန်သည်။ နောက်မှ စိတ်လျှော့ကာ အကုန်လွှတ်လိုက်သည်။ (မိတ်ဆွေတို့လည်း ဖြစ်ဖူးမှာပါ… တွန့်တွန့်သွားတာလေ။ စကားကြွင်း)
တစ်နာရီခန့် အကြာမှ မနက်စာနှင့် ရေ လာပို့သည်။ တစ်မနက်လုံး ပိုးလေး ဘယ်အချိန်ခေါ်၍ နှိပ်စက်မလဲ တွေးရင်း ဂနာမငြိမ် နေ့ခင်းပိုင်းပင် ရောက်လာသည်။ မည်သူမှ လာမခေါ်၍ ဒီနေ့ ပေးနားထား၍ နောက်နေ့မှ ပေါင်းနှိပ်စက်မည်လားတွေးရင်း လန့်နေသည်။
နေ့လည်လောက်တွင် ကောင်မလေးတစ်ယောက် ထမင်းလာပို့သည်။ ထိုကောင်မလေးကို ပိုးလေး သိသည်။ မနေ့က မိမိထမင်းပို့ပေးခဲ့ရသော ကောင်မလေး ဖြစ်သည်။ ကောင်မလေးက ထမင်းပို့ရင်း ပိုးလေးအား လက်ယက်ခေါ်သည်။ ပိုးလေး အနားရောက်သွားသောအခါ
“ အစ်မက အသစ်နဲ့ တူတယ်..။ ခိုင်.. အစ်မကို မနေ့ကမှတွေ့လို့… ”
ဟု တိုးတိုးလေး မေးသည်။ ပိုးလေး ဝမ်းသာသွားသည်။ ပိုးလေး စရောက်သည့် အချိန်မှစ၍ မေစီ၊ သခင်ကြီးဆိုသူ၊ ပထမဆုံးတွေ့ခဲ့သော ကောင်မလေးနှင့် ထွန်းထွန်းဟုခေါ်သော မျက်နှာဖုံးနှင့် လူတို့သာ စကားပြောဖူးသည်။ သခင်ကြီးဆိုသူကလည်း မိမိကို လိုးရန် စောက်ဖုတ် ပါးစပ်ပါသည့် အရုပ်ကဲ့သို့ “လီးစုပ် ဖင်ကုန်း” စသည့် သံပတ်ပေးသော စကားသာပြောသည်။ မေစီဆိုလည်း “ဟိုလိုလုပ်စမ်း၊ ဒီဟာလုပ်စမ်း၊ ကြာပွတ်စာမိချင်လား” ဖြင့် ကျွန် မ တစ်ယောက်လိုသာ ဆက်ဆံလေသည်။ ကောင်မလေးမှာလည်း မေစီ ပြောခိုင်းသည့်စကားမှလွဲ၍ ပိုမပြော..။ မေစီအား အလွန်ကြောက်ပုံရသည်။
ကြောက်မည်ဆိုလည်း ကြောက်စရာ။ မနေ့တနေ့ကမှ ရောက်သည့် ပိုးလေးပင် မနေ့ကတစ်ရက် နှိပ်စက်ခံရရုံဖြင့် တွေ့ပင်မတွေ့ရဲတော့….။ သွေးထွက်အောင် အရိုက်ခံခဲ့ရသည့် ဖင်မှာ အရှိုးရာများ ထပ်ခဲ့ရသည် မဟုတ်လား။ ထွန်းထွန်းဆိုလည်း စိတ်ကြွဆေး အစွမ်းဖြင့် ပိုလေးမှ လိုးပေးရန် တောင်းဆိုသည်မှလွဲ၍ မပြောဖူး။
“ဟုတ်တယ် ညီမလေး”
ပိုးလေး လေသံဖြင့် ဖြေသည်။
“ညီမနာမည်က ဝါဝါခိုင်.. အစ်မကရော..”
“ပိုးသားပါ …။ ညီမ အဖမ်းခံရတာ ကြာပြီလား…။ ညီမသိတာတွေ ပြောပြပါလား ..”
ပိုးလေး သိချင်တာ မမေးတော့။ မေးလည်း မထူး။ ကောင်မလေး သိသမျှ ပြောပြရန်သာ တောင်းဆိုလိုက်သည်။
“ ညီမ ဒီရောက်တာ ၂ ပတ်ရှိပြီ အစ်မ…။ ဒီကိုရောက်တာ ငရဲရောက်တာနဲ့ အတူတူပဲ။ တစ်နေ့တစ်မျိုး နှိပ်စက်တယ်…။ ဟို မိစ္တာမကြီးက အရမ်းရက်စက်တယ်…။ ညီမရောက်ကတည်းက အခုထိ အဲ့မိစ္တာမ ရိုက်တာ မခံရတဲ့နေ့ မရှိဘူး…။ ဟိုကောင်မလေးဆို ဟိုတစ်ခါက ရိုက်တာမှ ကြောက်စရာကြီး။ ကောင်မလေး လက်နှစ်ဖက်ကို တိုင်လုံးနဲ့ကားချည်ပြီး လေထဲဆွဲထားတာ…။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုလည်း တုတ်ချောင်းခံပြီး ကားချည်ထားသေးတယ်….။ မလည်အောင် တုတ်ချောင်းကို တိုင်နဲ့ တွဲချည်ပြီး ရိုက်တာ …။ ဘယ်ကိုရိုက်တာ ထင်လဲ ….။ ကောင်မလေးရဲ့ အဖုတ်ကို အောက်ကနေ ရာဘာအပြားထိပ်မှာ တပ်ထားတဲ့ တုတ်နဲ့….။ ကောင်မလေးခင်မျာ တစ်ချက်ရိုက်တိုင်း.. အော်အော်ပြီး ငိုတာ…။ ပေါင်ကားထားရတော့ အဖုတ်က ဖြဲထားသလိုဖြစ်..။ ဒီတော့ အစိလေးက ပြူနေတယ်လေ….။ ရိုက်တာ အစိထိတော့ နာလိုက်မယ် ဖြစ်ချင်း ….။ ခိုင် ကြောက်ပြီး သေးပါထွက်တယ် ….။ ကောင်မလေးဆို သေးထွက်တာ မေစီပါကိုပါ စိုသွားတယ်…။ ဒါကြောင့် ပိုရိုက်တာ ဖြစ်မယ်..။ အဲ့တုန်းက ဖမ်းထားခံရတဲ့ ကောင်မလေးတွေ အကုန်လုံးကို ပြောစကားနားမထောင်ရင် ဘယ်လိုအပြစ်ပေးမလဲဆိုတာ ကြည့်ထားကြ ဆိုပြီး အားလုံးကို ကြည့်ခိုင်းတာ..။ ဘယ်နှစ်ချက်ရှိပြီ ဆိုတာပါ ရေခိုင်းသေးတယ်…။ အဖုတ်က်ုပဲ ၂၅ ချက်၊ ပေါင်တစ်ဖက်ကို ၂၅ ချက်၊ ခြေသလုံးတစ်ဖက် ၂၅ ချက်၊ ဖင်ကို အချက် ၅၀၊ တုတ်နဲ့ ကျောကိုကြ ကြာပွတ်နဲ့ ၃၀…။ မိုးလင်းက စရိုက်တာ နေ့လည်ထိပဲ….။ ပြီးတော့ ကောင်မလေးကို ဒူးထောက်ခိုင်းထားတာ။ ဘယ်အချိန်မှ နားရလည်း မသိဘူး…။ မနက်စာလည်း မကျွေးဘူး….။ ကောင်မလေး ၂ ရက်လောက် ပျောက်သွားတယ်…”
ပိုးလေး အရမ်းလန့်သွားသည် …။ ဒီနေ့ မိမိကို နားခိုင်းပြီး နောက်နေ့မှ အဲ့လိုရိုက်ဖို့လားဟု တွေးကာ တုန်သွားတော့ ခိုင်က
“ ဘာဖြစ်တာလဲ အစ်မ”
ဟုမေးသည်။ ပိုးလေးလည်း ဒီနေ့ မိမိကို ဘာမှ မလုပ်သေးကြောင်း၊ နောက်မှ ခုဏကလို ရိုက်မှာလားလို့ တွေးမိလို့ ဟုပြောပြရာ ခိုင်က
“မဖြစ်နိုင်ဘူး အစ်မ။ ခိုင်ရောက်ကတည်းက အဲ့လို မရိုက်ဘူး… ”
ဟုပြောမှ စိတ်သက်သာရရသည်။ သို့သော် လုံးဝတော့ အကြောက်မပြေသေး။ ခိုင်က ဆက်ပြောသည်။
“ ခိုင်ကြားတာ ခိုင်တို့ကို ရောင်းတော့မယ်တဲ့။ ဒီရက်ပိုင်းထဲမှာလို့ ကြားတယ်”
ပိုးလေး သိပြီးသား ဖြစ်သော်လည်း ဒီလောက်မြန်မယ် မထင်ခဲ့..။
“ဘယ်လို ရောင်းမှာလဲ ဟင် ညီမ”
“ခိုင်တို့ကို စင်ပေါ်တင်ပြီး ဝယ်သူတွေ လုပ်ခိုင်းတာကို တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် လုပ်ပြခိုင်းတယ် …။ ဝယ်သူက ကြိုက်တဲ့သူဝယ် ……။ နောက်ဆုံး ဝယ်မဲ့သူ မရှိတဲ့အထိ ရောင်းတယ်တဲ့”
“ညီမကို ဘယ်သူပြောပြတာလဲ”
ပိုးလေးမှာ “တဲ့” ဆိုသောကြောင့် တစ်ယောက်ယောက် ပြောပြသည်ကို သိ၍ မေးလိုက်သည်။
“ ဟိုဘက်မှာ အစ်မတစ်ယောက် ရှိတယ် …။ သူက အရင်တစ်ခါ ရောင်းတုန်းက ဘယ်သူမှ မဝယ်လို့ ကျန်ခဲ့တာတဲ့။ သူပြောပြတာ”
ပိုးလေးမှ ဝယ်တာ ဘယ်သူတွေလဲ မေးရန် ပြင်လိုက်စဉ်
“ အစ်မ ခိုင်းသွားတော့မယ်.. တော်ကြာ ကြာလို့ဆိုပြီး ရိုက်ဦးမယ်”
ဟုပြောကာ ကမန်းကတန်း ထွက်သွား၍ မမေးလိုက်ရ။ ပိုးလေး ထမင်းစားပြီး ဟိုးတွေး ဒီတွေးနှင့် အိပ်ပျော်သွားသည်။ ပိုးလေးနိုးတော့ ထမင်းပန်းကန်တွေ့သည်။ ဘယ်တုန်းက ထမင်းလာပို့သွားသည်ပင် မသိလိုက်။ ထပြီး ရေသောက် သေးပေါက်လုပ်ပြီး အညောင်းပြေ လမ်းလျှောက်နေလိုက်သည်။ အတော်ကြာမှ “အားရှိအောင် ထမင်းစားမှ” ဟု ရေရွတ်ကာ ထမင်းစားလေသည်။ ဒီနေ့တော့ ဘာမှ မလုပ်လောက်တော့ပါဘူးဟု စိတ်ဒုံးဒုံးချလိုက်သည်။
———————————————
အချိန်က ဝေလီဝေလင်း…. ပိုးလေး အိပ်ပျော်နေသော ကာလ….။
“ရွှမ်း….”
ကြာပွတ်ရိုက်ချက်က ပိုးလေးကျောပေါ် ကျရောက်လာသည်။ ပိုးလေး အလန့်တကြား ကုန်းထပြီး မော့ကြည့်လိုက်တော့ အန်တီမေစီ ကြာပွတ်ကိုကိုင်ကာ ပိုးလေးကို ကြည့်နေသည်။
“ကဲ… ကောင်မလေး ဇိမ်ကျနေတယ်ပေါ့….. ဟုတ်လား…. ထစမ်း….. လာ ငါ့နောက်က လိုက်ခဲ့…”
“ဟုတ်ကဲ့…..”
ပိုးလေး အိပ်နေရာမှ ထကာ အန်တီမေစီ ခေါ်ဆောင်ရာသို့ လိုက်သွားသည်။ အခန်းကျယ်ကြီး တစ်ခုထဲ အရောက်… ရုတ်တရက် မီးများ လင်းထိန်သွား၍ ပိုးလေး မျက်လုံးကျိန်းသွားကာ မျက်လုံးမှိတ်လိုက်သည်။ စက္ကန့်ပိုင်းလောက်ကြာတော့ မှိတ်ထားသော မျက်လုံးများကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖွင့်လိုက်သည်။
ပိုးလေး မျက်လုံးအနည်းငယ် ပြူးကျယ်သွားသည်။ ဟုတ်သည်လေ မျက်နှာဖုံးစွပ်ထားသော လူလေးယောက်က မိမိရှေ့မှာ ထိုင်နေသည်။ မိမိမှာ အဝတ်မပါ…။ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်နှင့်ဆိုတော့ အတော်ရှက်ဖို့ ကောင်းနေသည်။
အန်တီမေစီက ထိုင်ခုံတစ်ခုမှာ ထိုင်ခိုင်းသည်။ ထိုင်ခုံမှာ အောက်မှ အပေါက်ဖောက်ထားသည်။ အပေါက်မှာ လီးတုတစ်ချောင်း တပ်ထားသည်။ လီးတုမှာ မော်တာနှင့် တွဲထားသည်။ ပိုးလေး ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်လိုက်သည်။ အန်တီမေစီက ထိုင်ခုံနှင့် ပိုးလေးကို တွဲချည်သည်။ လက်နောက်ပြန် ထိုင်ခုံ အောက်ခြေနှင့် ချည်၍ ခြေထောက်ကို ကားကာ ဒူးကိုကွေးစေ၍ ခြေချင်းဝတ်ကို ချည်နှောင်ပြီး ကျန်ကြိုးစကို ထိုင်ခုံနောက်မှီကို ဆွဲချည်လိုက်ရာ ပိုးလေးခြေအစုံမှာ ကြမ်းပြင်နှင့် မထိတော့ဘဲ ခါးကော့ထားသည့်ပုံစံ ဖြစ်သွားသည်။
မော်တာတပ် လီးတုက ပိုးလေး အဖုတ်ထဲ၌ ပြည့်ကြပ်နေသည်။ ထို့နောက် အန်တီမေစီက လက်ကိုင်ပါ ထိပ်ဘုလုံးနှင့် တုန်ခါစက်လေးကို ပိုလေး အဖုတ်အောက် ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ပိုးလေး တွန့်သွားပေမဲ့ ကြိုးက တင်းလွန်၍ လှုပ်မရပေ….။ တုန်ခါဘုလုံးလေးက ပိုးလေး အစိကို မိမိရရ ထိကပ်နေသည်။ မျက်နှာဖုံးစွပ်နှင့် လူတွေမှာ ပိုးလေးကို စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်နေသည်။ အန်တီမေစီက တုန်ခါစက်မှ ခလုတ်လေးကို နှိပ်လိုက်ရာ
“တွီ…..တွီ…..အ….”
တုန်ခါသံနှင့်အတူ… ပိုးလေး ငြီးငြူသံက ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာသည်။ အန်တီမေစီက လီးတု တပ်ဆင်ထားသော မော်တာခလုတ်ကိုပါ ဖွင့်လိုက်ရာ ပိုးလေးမှာ ကာမစည်းစိမ် ရရှိသွားသည်။
အချိန်က ခဏလေး…။ သို့သော် ပိုးလေးမှာ တုန်စက်ဒဏ်ကြောင့် အတော်ပင် ကောင်းနေရာ ခြေလက်များပင် တောင့်တင်းလာပြီး…..
“အား… ဟ.. ဟ အာ့.. တော်ပါတော့ ရပ်ပေးပါတော့… မခံစားနိုင်တော့လို့ပါ…. အင့်.. ဟင်….”
ပိုးလေး တောင်းပန်သံကြောင့် မေစီ အပြုံးတစ်ချက် ပြုံးလိုက်ပြီး… လီးတုတပ်မော်တာကို ရပ်ကာ လီးတုကို ပိုးလေး အဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ တုန်ခါစက်ကိုတော့ မပိတ်ဘဲ တုန်ခါသည့် အရှိန်ကို ပိုမြှင့်သည့် ခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်သည်။
“ဝီ…ဝီ…ဝီ…”
တုန်ခါသံက အသံပိုကျယ်လောင်လာသလို ပိုးလေး ခန္ဓာကိုယ်မှာ ပိုတွန့်လိမ်သွားသည်။ အဖုတ်ထဲမှ အရည်များလည်း ထိုင်ခုံအပေါက်မှ အောက်သို့ ကျနေရာ ကြမ်းပြင်မှာ စောက်ရည်များ ရွှဲနေသည်။
“အ… ဟ.. ဟင့်.. ဟင့်… သေပါပြီ ရှင်…။ လိုးပါတော့။ ပိုးလေးကို လိုးပေးပါတော့နော်…။ အဖုတ်ထဲမှာ အရမ်းယားနေပြီ…. လိုးပါတော့….”
ပိုးလေး အသဲအသန်ပင် လိုးရန် တောင်းပန်နေတော့သည်။ ပိုးလေးကို တမင်ပင် နှိပ်စက်ထားခြင်းဖြစ်၍ ရပ်ပေးဖို့တော့ မစဉ်းစားပဲ ထိုင်ကြည့်နေသည်။ ပိုးလေး အဖုတ်ထဲမှ အရည်များလည်း ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ရွှဲရွှဲစိနေပြီး… ပိုးလေးမှာ အော်ပင်မအော်နိုင်တော့…..။ ကာမပန်းတိုင်သို့ အကြိမ်ကြိမ် တက်လှမ်းပြီး ဖြစ်သော်လည်း ကာမအရှိန်က လျော့မသွားပဲ ပို၍သာ တိုးလာသည်။..
“ရပ်ပေးပါတော့… နော်..။ ပိုးလေး အရမ်းအလိုးခံချင်နေပါပြီ….. ခိုင်းတာလုပ်ပါ့မယ်… ရပ်ပေးပါတော့… နော်..”
“မင်းပြောသလို ခိုင်းတာလုပ်မယ်ဆိုရင် ရပ်ပေးမယ်…။ ဒါပေမဲ့ အာခံရင်တော့ ဒီထက်ပိုခံစားရမယ်… ကြားလား… ကောင်မ..”
“ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့… ခိုင်းတာလုပ်ပါ့မယ်… အာ… အာမခံပါဘူး..”
အန်တီမေစီ ခလုတ်ပိတ်ပြီး ကြိုးများကို ဖြေပေးလိုက်သည်။ ပိုးလေး မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သော်လည်း ခြေထောက်မှာ ပျော့ခွေကာ ကြမ်းပြင်သို့ ပုံလျက်သား လဲကျသွားသည်။ အဖုတ်ရည်များစွာ ထွက်ထား၍ အားကုန်သလို ဖြစ်နေသည်။
“ကောင်မ အနားယူမနေနဲ့ ထစမ်း…. လေးဘက်ထောက်ပြီး ဟိုက လည်ပတ်ကို သွားယူလာခဲ့…”
ပိုးလေး အနိုင်နိုင်ပင် လေးဘက်ထောက်ပြီး ခွေးလည်ပတ်လေး ရှိရာသို့ သွားရသည်။ လည်ပတ်လေးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ပြန်လှည့်လိုက်သည်နှင့်….
“ဟိတ်… ခွေးမ… နင့်ကို လက်နဲ့ ကိုင်လာခိုင်းတာ မဟုတ်ဘူး.. ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ချည်လာခဲ့စမ်း…”
ပိုးလေး ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်လိုက်သည်ကို ကြမ်းပေါ် ပြန်ချခိုင်းကာ ကုန်းကိုက်ခိုင်းသည်။ ပိုးလေးလည်း ခိုင်းသည့်အတိုင်း ပါးစပ်ဖြင့် ကိုက်ကာ ယူလာပေးလိုက်သည်။ အန်တီမေစီက ပိုးလေး ယူလာပေးသော လည်ပတ်ကို ပိုးလေးလည်ပင်းတွင် တပ်ပေးပြီး သံကြိုးဖြင့် ချိတ်ကာ သံကြိုးကို ဆွဲပြီး ထရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အခန်းကို ပတ်ပြီး ကြိုးဆွဲကာ လျှောက်သွားသည်။ ပိုးလေးလည်း ကြိုးဆွဲရာနောက်သို့ ခွေးတစ်ကောင်လို လေးဘက်ထောက်လေး လိုက်ရသည်။ ထို့နောက် ကြိုးကို ဆွဲသွားနေရာမှ မျက်နှာဖုံးစွပ် လူများဆီသို့ ဦးတည်သွားကာ….
“ခွေးမ သူတို့ကို လီးစုပ်ပေးလိုက်…. သေချာ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် စုပ်နော် သွားနဲ့ မထိစေနဲ့…”
ပိုးလေးတစ်ယောက် အန်တီမေစီ စကားအတိုင်း မျက်နှာဖုံးစွပ် လူနှစ်ယောက်ရှေ့ လေးဘက်ထောက်ကာ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖြုတ်၍ လီးကုန်းစုပ်ပေးလေသည်။ အတန်ကြာ စုပ်ပေးပြီး လီးတောင်လာသောအခါ ခုံပေါ်တွင် ကုန်းခိုင်းပြီး အနောက်မှ လိုးသည်။ အခြားတစ်ယောက်က ထလာပြီး ပိုးလေးရှေ့တွင် ဇစ်ဖြုတ်ပြီး စုပ်ခိုင်းပြန်သည်။ ထိုလူ လီးတောင်လာတော့ ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်အိပ်ပြီး ပိုးလေးကို အပေါ်မှ တက်ထိုင်းခိုင်းသည်။ ပြီးတော့ လှဲအိပ်ခိုင်းကာ နောက်တစ်ယောက်က နောက်မှ ဖင်ကို လိုးသည်။ ကျန်တစ်ယောက်က ပါးစပ်ကို လိုးသည်။ ပြီးတော့ နောက်တစ်ယောက်က ဂွင်းထုခိုင်းသည်။
ပိုးလေးမှာ စောက်ဖုတ်၊ ဖင်၊ ပါးစပ်၊ လက် တစ်ခုမှ မအားရအောင် လုပ်ပေးရသည်။ ပိုးလေးမှာ အရှင်လတ်လတ် ငရဲခံနေရသည်။ လိုးသည်မှာလည်း ကိုယ့်ဆန္ဒပြည့်အောင်သာ လိုး၍ ပိုးလေးမှာ ဆန္ဒမပြည့်ဝရုံမက ခံစားချက် နည်းနည်းလေးပင် မရှိ….။ မုဒိမ်းကျင့်ခံသက်သက်သာ ဖြစ်နေရသည်။ ဒါကြောင့် ထိုဘဝငရဲမှ လွတ်မြောက်လိုစိတ်သာ ဖြစ်နေလေတော့သည်။
လိုးပြီးတော့ သုတ်ရည်များကို ပါးစပ်ဟခိုင်းကာ ပန်းလွှတ်သည်။ မမြိုချခိုင်း၍ ပါးစပ်မှ လျှံကျလာသော သုတ်ရည်များက တစ်ကိုယ်လုံး စီးကျနေသည်။ မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးလည်း သုတ်ရည်များ ပေကျံနေသည်။
ပိုးလေးမှာ သုတ်ရည်များ ပေကျံနေသည့်အတိုင်းပင် ထိုင်ခိုင်းထား၍ ထိုင်နေရသည်။ သုတ်လည်းမသုတ်ခိုင်း ရေလည်းမဆေးခိုင်းဘဲ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ အဖုတ်ဖြဲခိုင်းထားသည်။
အတော်ကြာတော့ မျက်နှာဖုံးစွပ်လူများက သေးဖြင့် ဝိုင်းပန်းကြသည်။ ပြီးတော့ ခွေးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ ပေါင်မုန့်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ် ပစ်ချကာ စားခိုင်းသည်။ ပါးစပ်ဖြင့်သာ ကိုက်စားရပြီး လက်ဖြင့် မကိုင်ခိုင်းပေ။
ထိုနေ့တစ်နေ့လုံး နှိပ်စက်ပြီး ညနက်မှ အိပ်ရသည်။ မိုးလင်းတော့ ဝိုင်းလိုးကြပြန်သည်။ တစ်မနက်လုံး လိုးပြီး နေ့ခင်းကြတော့ ခွေးကဲ့သို့ နှိပ်စက်သည်။ ညနေရောက်ပြန်တော့ နောက်တစ်ကြိမ် လိုးကျပြန်သည်။
ပိုးလေးစိတ်ထဲဝယ် နောက်နေ့ လိင်ကျွန်ရောင်းသောအခါ မိမိကို ဝယ်ချင်အောင် စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပြတော့မည်ဟုသာ တွေးနေမိသည်။ ထိုမှသာ မိမိမှာ ဒီဘဝငရဲမှ လွတ်မြောက်နိုင်တော့မည်ဟု သိသောကြောင့်ပင် ဖြစ်လေသည်။
သို့သော် ပိုးလေးမသိသည်က မိမိကို ဝယ်သောသူက မည်မျှရက်စက်တတ်သည်ကိုပင် ဖြစ်လေတော့သည်။
ပြီးပါပြီ။
